—

vergadering in Brussel van 17 tot 19 juni 2013,

—

gezien artikel 18, lid 1, van haar Reglement,

—

gezien het Verdrag betreffende de Europese Unie,

—

gezien de Overeenkomst van Cotonou,

—

gezien zijn resolutie van 29 november 2012 over de situatie in Mali,

—

gezien de resoluties van het Europees Parlement van 13 juni 2012 over de militaire staatsgreep in Guinee-Bissau (2012/2660(RSP)), van 20 april 2012 over de situatie in Mali (2012/2603(RSP)), van 9 juni 2011 over de situatie in Madagaskar (2011/2712(RSP)) en van 4 september 2008 over de staatsgreep in Mauritanië (2008/2623(RSP)),

—

gezien de Universele Verklaring van de rechten van de mens van 1948,

—

gezien het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten van 1966 en het Internationaal Verdrag inzake de rechten van het kind van 1989,

—

gezien de in maart 2011 aangenomen EU-strategie voor veiligheid en ontwikkeling in de Sahel,

—

gezien de Lomé-verklaring van de staatshoofden en regeringsleiders van de Organisatie voor Afrikaanse Eenheid (OAE) van 12 juli 2000,

—

gezien de Oprichtingsakte van de Afrikaanse Unie (AU), die in 2000 tijdens de top van Lomé (Togo) werd goedgekeurd en sinds 2001 van kracht is,

—

gezien het communiqué van de Afrikaanse staatshoofden van 14 juli 2012 over de situatie in Mali (PSC/AHG/COMM/1, Besluit van de Algemene Vergadering van de Afrikaanse Unie van 1 juli 2011 over de situatie in Madagaskar (Assembly/AU/369), Besluit van de Raad voor de vrede en de veiligheid van de Afrikaanse Unie van 17 april 2012 over de situatie in Guinee-Bissau en de resolutie van de Raad voor de vrede en de veiligheid van de Afrikaanse Unie van 6 februari 2009 over de situatie in Mauritanië,

—

gezien het Afrikaans Handvest inzake democratie, verkiezingen en bestuur (het Handvest inzake democratie), dat op 30 januari 2007 door de Afrikaanse Unie werd goedgekeurd in Addis Abeba (Ethiopië) en sinds 15 februari 2012 van kracht is,

—

gezien het ECOWAS-protocol A/SP1/12/01 over democratie en goed bestuur, dat op 21 december 2001 in Dakar werd goedgekeurd,

—

gezien het verslag van de Commissie politieke zaken (ACS-EU 101.355),

A.

overwegende dat democratieën gekenmerkt worden door het organiseren van vrije en transparante verkiezingen waarbij de macht voor een bepaalde periode wordt overgedragen aan de personen aan wie het volk via de stemmingsgang de legitimiteit heeft verleend; overwegende dat democratieën gekenmerkt worden door de eerbiediging van de rechtsstaat, een evenwichtige verhouding tussen de uitvoerende, wetgevende en rechterlijke macht en persvrijheid; overwegende dat democratische machtswisseling een essentiële stap is voor de versterking van de democratie;

B.

overwegende dat de aanneming van rechtsinstrumenten tegen een ongrondwettelijke regeringswissel op het niveau van de Afrikaanse Unie en ECOWAS onvoldoende is geweest om de toename van militaire staatsgrepen te voorkomen;

C.

overwegende dat ongrondwettelijke regeringswissels ontegenzeggelijk een groot obstakel en probleem vormen voor het waarborgen van vrede, veiligheid en ontwikkeling van de samenleving in de staten en naties die ermee te maken krijgen;

D.

overwegende dat in een democratische staat, waar het beginsel van de rechtsstatelijkheid van kracht is, de politie en het rechtssysteem zorgen voor de toepassing van de wet binnen de landsgrenzen en de strijdkrachten van het leger instaan voor de externe veiligheid van de staat;

E.

overwegende dat de sterke onderlinge afhankelijkheid van staten, de doordringbaarheid van grenzen, onder meer op het gebied van wapensmokkel, en de transnationale activiteiten van terroristische groeperingen om een regionale oplossing vragen om te voorkomen dat zich soortgelijke situaties zouden voordoen in de buurlanden;

F.

overwegende dat de herstructurering van nationale legers in ACS-landen na conflicten, waarbij rebellen worden opgenomen in en zich mengen onder de reguliere strijdkrachten, zonder dat daarbij rekening wordt gehouden met objectieve rekruteringscriteria of met de eigenlijke middelen waarover de staten beschikken om de strijdkrachten in stand te houden, het professionele karakter en de elitaire aard van elk republikeins leger ondermijnen en zo omstandigheden creëren die bevorderlijk zijn voor muiterij, toenemende rebellie en militaire staatsgrepen, die de democratische processen in de ACS-landen in de weg staan;

G.

overwegende dat staatsgrepen en interne spanningen binnenlandse of buitenlandse terroristische groeperen kansen bieden om hun invloedssfeer uit te breiden en een permanente bedreiging vormen voor de stabiliteit op het regionale niveau en ook ver daarbuiten;

H.

overwegende dat interne en lokale factoren zoals de invloed van de militaire macht op het openbare leven, corruptie, nalatig beheer van natuurlijke hulpbronnen, politisering en instrumentalisering van etnische of religieuze spanningen, rivaliteit in het leger en binnen de veiligheidstroepen en externe inmenging de kwetsbaarheid van de staat aanzienlijk vergroten en crisis en conflicten in de hand werken, waardoor er een reële kans is op maatschappelijke, politieke en veiligheidsproblemen;

I.

overwegende dat militaire staatsgrepen en ongrondwettelijke regeringswissels een bedreiging vormen voor de plaatselijke bevolking en het vermogen om de burgerlijke vrijheden en de mensenrechten te vrijwaren;

J.

overwegende dat een sterke bevolkingsgroei tegen een achtergrond van armoede een andere factor is die de kwetsbaarheid van de staat aanzienlijk vergroot en die kan worden aangescherpt door de versnelling van het verstedelijkingsproces en zo kan zorgen voor wijdverbreide werkloosheid en de voedselzekerheid in het gedrang kan brengen, wat leidt tot sociale onlusten en mogelijk tot een opstand of een staatsgreep;

K.

overwegende dat staten, in een context van extreem geweld tegen de bevolking door leger- of gewapende rebellengroepen, te maken krijgen met grootschalige verplaatsingen van ontheemden en dat de meesten in het land blijven of vluchten naar de dichtstbijzijnde buurstaat omdat ze het zich niet kunnen veroorloven om verder te gaan;

L.

overwegende dat de verplaatsing van ontheemden, binnen en buiten conflictstaten, met name vrouwen, ouderen en kinderen treft, wat hen bijzonder kwetsbaar maakt;

M.

overwegende dat corruptie een democratie kwetsbaarder maakt voor militaire staatsgrepen en de versterking van stabiele democratische staatsinstellingen in gevaar brengt en de inspanningen ondermijnt om gezonde betrekkingen tussen het leger en de burgers te bevorderen;

N.

overwegende dat een actieve betrokkenheid van de volledige internationale gemeenschap om staatsgrepen en ongrondwettelijke wissels in het algemeen te voorkomen en uit te bannen van essentieel belang is voor de overwinning van de democratische waarden, de stabilisatie van staten in ontwikkeling en de bestendiging van de vrede overal ter wereld;

1.

roept alle politieke en militaire actoren op om het internationaal recht te eerbiedigen, in het bijzonder met betrekking tot de mensenrechten, democratisch bestuur, de rechtsstatelijkheid en gendergelijkheid;

2.

is de mening toegedaan dat er lessen moeten worden getrokken uit recente staatsgrepen om de rol van het leger in het opbouwen van een democratische staat, de eerbiediging van de rechtsstaat en de openbare orde en defensie te bekijken en zo een klimaat te creëren dat duurzame ontwikkeling in de hand werkt;

3.

roept alle politieke actoren op om een democratisch bestuur tot stand te brengen en te verzekeren dat is gebaseerd op politiek pluralisme, de empowerment van de burgers, de nodige eerbied voor een duidelijke scheiding tussen de uitvoerende, wetgevende en rechterlijke macht, rekenschap en transparantie en eerbied voor de mensenrechten;

4.

gelooft dat om een democratische samenleving op te bouwen en te zorgen voor politieke stabiliteit vooral een sterke politieke wil en een ambitieuze visie van de politieke leiders, zowel in de regering als in de oppositie, nodig is, met als doel politieke instellingen op te bouwen die de mensenrechten en sociale, economische en milieurechten van de bevolking garanderen;

5.

dringt erop aan dat het rechtsbeginsel van een ongrondwettelijke regeringswissel waarin de Raad voor de vrede en de veiligheid van de Afrikaanse Unie en de Commissie van de Afrikaanse Unie hebben voorzien via hun oprichtingsverdrag, het PSC-protocol, de Lomé-verklaring en het Afrikaans Handvest inzake democratie, verkiezingen en bestuur, en waarin het kader van definities, sancties en de terugkeer naar constitutionaliteit wordt vastgelegd, daadwerkelijk wordt goedgekeurd en toegepast;

6.

onderstreept de rol van gerichte, internationaal en regionaal gecoördineerde, politieke en economische sancties tegen de daders van ongrondwettelijke regeringswissels en militaire staatsgrepen, en de bevordering van een onmiddellijke terugkeer naar de constitutionele orde en de rechtsstaat;

7.

wijst erop dat de herintegratie van rebellen en leden van milities moet worden verzekerd door hen op te nemen in de reguliere strijdkrachten of hen te ontwapenen en te begeleiden bij hun terugkeer naar een leven als burger, wat ook inhoudt dat zij een normaal salaris moeten krijgen en kwartierarrest moeten krijgen; wijst erop dat het professionalisme van de gewapende strijdkrachten moet worden bevorderd in het nationale rechtskader, via opleidingsmissies die de militaire deontologie van burgerbescherming en patriottische waarden uitdragen, en bevestigt dat een weerspiegeling van de diversiteit van een land in het leger en bij de politie de nationale samenhang ten goede komt;

8.

beveelt aan om bij de hervorming van het leger in staten na een conflict bijzondere aandacht te schenken aan het profiel van de mensen die men wil rekruteren of opnemen en om daarbij rekening te houden met de specifieke eisen waaraan een soldaat moet voldoen en met de beschikbare middelen en de werkelijke behoeften van elke betrokken staat;

9.

roept de ACS-landen op om in alle actieplannen die zijn gericht op de instelling en versterking van democratische verantwoordingsplichtige instellingen maatregelen op te nemen voor de hervorming van de veiligheidssector;

10.

verzoekt om de regionale politieke samenwerking te versterken en het risico op staatsgrepen en terrorisme te vermijden;

11.

herinnert eraan dat de ontwapening van rebellen en de regulering en beheersing van de wapenhandel noodzakelijk zijn om de politieke stabiliteit te verzekeren, met name aangezien deze handel ook wordt gebruikt om maffia-achtige organisaties, rebellenbewegingen en terroristische groeperingen te financieren; verzoekt de internationale en regionale organisaties om passende wapenbeheersingsprogramma's in te voeren;

12.

verzoekt de Europese Commissie en de Europese Dienst voor extern optreden (EDEO) om de prioriteit te verlenen aan en te voorzien in een follow-up van steun voor vrije verkiezingen die het mogelijk maken om instellingen op te richten die de bevolking werkelijk vertegenwoordigen;

13.

roept de Europese Commissie en de EDEO op om voldoende prioriteit te verlenen aan hervormingen van de veiligheidssector en de inspanningen op het gebied van training, versterking van staatsstructuren en -instellingen en wederopbouw na een conflict voort te zetten teneinde de weerbaarheid en duurzaamheid van de democratische werking van de ACS-landen te versterken;

14.

is van mening dat om de democratische stabiliteit in de ACS-landen te verzekeren, ontwikkelingsbeleid een centrale plaats moet krijgen in de conflictbeheersingsstrategieën en is tevens van mening dat de politieke leiders, de organisaties uit het maatschappelijk middenveld, de religieuze leiders en de vrouwenverenigingen tot een nationale consensus moeten komen over passende, geschikte instellingen en beproefde, overeengekomen procedures om democratische praktijken in te voeren;

15.

verzoekt de Europese Commissie en de EDEO om ervoor te zorgen dat de tenuitvoerlegging van de aanbevelingen van de EU-verkiezingswaarnemingsmissies in staten die een overgangsproces doormaken wordt gevolgd, waarbij bijzondere aandacht wordt geschonken aan de bepalingen inzake de hervorming van de veiligheidssector;

16.

roept de Europese Commissie, de EDEO en de regionale en internationale partners op om zich in te zetten voor een betere coördinatie van het externe optreden en een snellere internationale interventie in landen die te lijden hebben onder ongrondwettelijke regeringswissels of militaire staatsgrepen en waar alle aandacht is gericht op de opbouw en de versterking van de rechtsstaat en de staat en op nationale verzoening;

17.

veroordeelt het gebruik van verkrachting als oorlogswapen in veel conflictgebieden en vraagt om dit te erkennen als misdrijf tegen de menselijkheid; vraagt om bijzondere hulp te verlenen aan de slachtoffers van verkrachting;

18.

veroordeelt het gebruik van kindsoldaten en roept op tot de strafrechtelijke vervolging van rebellenleiders die kindsoldaten inzetten; benadrukt dat de herintegratie van kindsoldaten van prioritair belang is om de politieke stabiliteit en sociale samenhang op de lange termijn te verzekeren; herinnert er in dat verband aan dat voormalige kindsoldaten toegang moeten krijgen tot onderwijs;

19.

wijst op de positieve en proactieve rol die vrouwen kunnen spelen in de vredesprocessen en de processen van wederopbouw, stabilisatie, democratisering en nationale verzoening in het algemeen; en roept de Europese Commissie, de EDEO, de ACS-landen en de regionale en internationale partners op om de vertegenwoordiging van vrouwen in politieke en economische besluitvormingsfuncties, het beginsel van gendergelijkheid en vrouwenrechten te bevorderen;

20.

spoort de overheidsinstanties van de ACS-landen en hun regionale en internationale partners ertoe aan om wetgevingsstrategieën en programma's uit te werken en in te voeren om werkloosheid onder jongeren te bestrijden en de inclusie van jongeren in de politieke en economische besluitvorming te bevorderen;

21.

verzoekt de betrokken staten en hun technische en financiële partners om hervormingen door te voeren in de rechterlijke macht, waarbij de nadruk moet liggen op de opleiding van het rechterlijke personeel;

22.

herinnert aan het belang van duurzame wederopbouw na conflicten en erkent in dat verband dat er inspanningen moeten worden geleverd om een betere, duurzame verstedelijking in de ACS-landen te ondersteunen en zo bij te dragen tot het beperken van de wijdverbreide werkloosheid en de voedselonzekerheid en de risico's van sociale spanningen te verkleinen;

23.

beveelt de internationale donoren, de ACS-landen en hun regionale partners aan om alle nodige maatregelen te treffen om onderwijs, en met name burgerschapsvorming, te bevorderen vanaf zeer prille leeftijd en om de bevolking bewust te maken van een cultuur van vrede, mensenrechten, democratie, rechtsstaat en burgerlijke vrijheden;

24.

roept de Europese Commissie en de EDEO op om actief te werken aan steunprogramma's in post-conflictsituaties met het oog op een betere coördinatie van de maatregelen op het gebied van noodhulp en langetermijnontwikkeling;

25.

roept op om de daders van en medeplichtigen aan staatsgrepen en ongrondwettelijke machtswissels voor de rechtbank te brengen;

26.

pleit voor een daadkrachtiger optreden van het Internationaal Strafhof om straffeloosheid effectief te bestrijden;

27.

beveelt aan dat continentale organisaties, zoals de Afrikaanse Unie, en de regionale economische gemeenschappen sterke politieke en economische banden tussen hun lidstaten verder bevorderen teneinde gemeenschappelijke problemen, zoals terrorisme, illegale handel en georganiseerde misdaad, en religieus fundamentalisme samen aan te pakken;

28.

beveelt aan dat regionale organisaties en hun lidstaten de preventie van militaire staatsgrepen bevorderen door de rol en de verantwoordelijkheden van de militaire en politieke elite duidelijk te definiëren teneinde verantwoorde politieke besluitvorming en een verantwoordelijk defensiebeleid te stimuleren;

29.

beveelt aan dat continentale organisaties zoals de Afrikaanse Unie en regionale organisaties, zoals ECOWAS, hun vroege waarschuwingssystemen gebruiken om in een vroeg stadium eventuele conflicten tussen hun lidstaten, maar ook binnen hun landsgrenzen, te voorkomen en te ontmijnen;

30.

roept de internationale donorgemeenschap op om hulp te verlenen aan de burgerbevolkingen die zijn getroffen door de gevolgen van militaire staatsgrepen en andere ongrondwettelijke regeringswissels en daarbij met name aandacht te besteden aan kwetsbare groepen zoals ontheemden, vrouwen, ouderen en kinderen;

31.

verzoekt haar covoorzitters deze resolutie te doen toekomen aan de instellingen van de Afrikaanse Unie en de Europese Unie, de ACS-Raad, Ecowas, de Intergouvernementele Ontwikkelingsautoriteit (IGAD), de Ontwikkelingsgemeenschap van zuidelijk Afrika (SADC), de Gemeenschap van Portugeestalige landen, de Francophonie, het Gemenebest en de secretaris-generaal van de Verenigde Naties.

—

vergadering in Brussel van 17 tot 19 juni 2013,

—

gelet op artikel 21, lid 1, en artikel 21, lid 3, van het Verdrag betreffende de Europese Unie,

—

gezien artikel 18, lid 1, van haar Reglement,

—

gelet op de Partnerschapsovereenkomst tussen de leden van de groep van Staten in Afrika, het Caraïbisch gebied en de Stille Oceaan, enerzijds, en de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, anderzijds, ondertekend te Cotonou op 23 juni 2000 (Overeenkomst van Cotonou (3)), in het bijzonder de artikelen 36 en 37, en de herzieningen van de Overeenkomst van Cotonou van 2005 en 2010 (4),

—

gezien de resoluties van het Europees Parlement van 26 september 2002 over de aanbevelingen van het Europees Parlement aan de Commissie inzake de sluiting van overeenkomsten inzake economisch partnerschap met ACS-regio's en -landen (5), van 23 maart 2006 over de invloed van de economische partnerschapsovereenkomsten (EPO's) (6) op de ontwikkeling, van 23 mei 2007 over economische partnerschapsovereenkomsten (7), van 12 december 2007 over economische partnerschapsovereenkomsten (8) en van 5 februari 2009 over de invloed van economische partnerschapsovereenkomsten (EPO's) op de ontwikkeling (9),

—

gezien Verordening (EU) nr. 978/2012 van 25 oktober 2012 houdende toepassing van een schema van algemene tariefpreferenties en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 732/2008 van de Raad (10) en de resolutie van het Europees Parlement van 13 juni 2012 over het voorstel betreffende de toepassing van een stelsel van algemene tariefpreferenties (11),

—

gezien de resoluties van het Europees Parlement van 13 september 2012 (12) en van 16 april 2013 (13) over het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad tot wijziging van bijlage I bij Verordening (EG) nr. 1528/2007 van de Raad, met betrekking tot het schrappen van sommige landen van de lijst van regio’s of staten die onderhandelingen hebben afgesloten,

—

gezien de resolutie van het Europees Parlement van 25 november 2010 (14) over mensenrechten, sociale normen en milieunormen in internationale handelsovereenkomsten,

—

gezien de resolutie van het Europees Parlement van 20 november 2012 over de werkzaamheden van de Paritaire Parlementaire Vergadering ACS-EU in 2011 (15),

—

gezien de resolutie van de Paritaire Parlementaire Vergadering ACS-EU van 19 februari 2004 over economische partnerschapsovereenkomsten: problemen en vooruitzichten (16) en van 23 november 2006 over de herziening van de onderhandelingen over economische partnerschapsovereenkomsten (EPO's) (17),

—

gezien de Resolutie van het Europees Parlement van 25 maart 2009 over de economische partnerschapsovereenkomst tussen de Cariforum-staten, enerzijds, en de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, anderzijds (18), van 25 maart 2009 over de tussentijdse partnerschapsovereenkomst tussen de staten in de Stille Oceaan, enerzijds, en de Europese Gemeenschap anderzijds (19), van 25 maart 2009 over de tijdelijke economische partnerschapsovereenkomst tussen Ivoorkust, enerzijds, en de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, anderzijds (20), van 25 maart 2009 over de tijdelijke economische partnerschapsovereenkomst tussen Ghana, enerzijds, en de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, anderzijds (21), van 25 maart 2009 over de tijdelijke economische partnerschapsovereenkomst tussen de Europese Gemeenschap en haar lidstaten enerzijds en Centraal-Afrika anderzijds (22), van 25 maart 2009 over de tussentijdse overeenkomst tot vaststelling van een kader voor een economische partnerschapsovereenkomst tussen de Europese Gemeenschap en haar lidstaten enerzijds en staten in Oostelijk en Zuidelijk Afrika anderzijds (23), van 25 maart 2009 over een tussentijdse economische partnerschapsovereenkomst tussen de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, enerzijds, en de SADC-EPO-staten, anderzijds (24), van 25 maart 2009 over de overeenkomst tot vaststelling van een kader voor een economische partnerschapsovereenkomst tussen de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, enerzijds, en de partnerstaten van de Oost-Afrikaanse Gemeenschap, anderzijds (25) en van 19 januari 2011 over de tussentijdse partnerschapsovereenkomst tussen de EG en de staten in de Stille Oceaan (26),

—

gezien de eerste vergadering van de Gezamenlijke Raad Cariforum-EU van 17 mei 2010 in Madrid, Spanje en de tweede vergadering van de Gezamenlijke Raad Cariforum-EU van 26 oktober 2012 in Brussel,

—

gezien de resolutie van de 95e bijeenkomst van de Raad van ACS-ministers in Port Vila, Vanuatu, van 10 tot 15 juni 2012 over economische partnerschapsovereenkomsten (EPO's) (27),

—

gezien de Verklaring van Sipopo die op 13-14 december 2012 door de staatshoofden en regeringsleiders van de ACS-landen werd goedgekeurd op de zevende top in Equatoriaal-Guinea (28),

—

gezien de Algemene Overeenkomst betreffende tarieven en handel (GATT), en in het bijzonder artikel XXIV, en de Ministeriële Verklaringen die zijn goedgekeurd tijdens de vierde bijeenkomst van de Ministeriële Conferentie van de WTO op 14 november 2001 in Doha en de zesde bijeenkomst van de Ministeriële Conferentie van de WTO op 18 december 2005 in Hongkong,

—

gezien de mededeling van de Europese Commissie van 28 november 2006 getiteld "tot wijziging van de richtsnoeren voor de onderhandelingen over de economische partnerschapsovereenkomsten met de ACS-landen en –regio's" (COM(2006)0673) en de mededeling van de Europese Commissie van 23 oktober 2007 over economische partnerschapsovereenkomsten (COM(2007)0635),

—

gezien de conclusies van de Raad Algemene Zaken en Externe Betrekkingen (RAZEB) van april 2006, oktober 2006, mei 2007, oktober 2007, november 2007 en mei en juni 2008,

—

gezien het communiqué dat werd afgegeven bij de sluiting van de drieëndertigste regelmatige bijeenkomst van de conferentie van staatshoofden en regeringsleiders van de Caraïbische Gemeenschap die werd gehouden van 4 tot 6 juli 2012 in Gros Islet, Saint Lucia,

—

gezien de resultaten van de bijeenkomst van de leiders van de ACS-staten in de Stille Oceaan in Rarotonga, Cookeilanden, op 28 augustus 2012,

—

gezien het besluit inzake het stimuleren van de inter-Afrikaanse handel en het stroomlijnen van de vrijhandelsruimte op het continent (doc. Assembly/AU/11(XIX)) van de negentiende gewone bijeenkomst van de Vergadering van staatshoofden en regeringsleiders van de Afrikaanse Unie in Addis Abeba, Ethiopië, van 15 tot 16 juli 2012,

—

gezien de mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad van 27 januari 2012 over Handel, groei en ontwikkeling – Afstemming van het handels- en investeringsbeleid op de meest behoeftige landen (COM(2012)0022 definitief),

—

gezien de Europese resolutie van 16 april 2013 over bevordering van ontwikkeling via handel (29),

—

gezien de resolutie over economische partnerschapsovereenkomsten en andere handelsaangelegenheden van de 97e bijeenkomst van de Raad van ACS-ministers in Brussel van 3 tot 5 juni 2013,

—

gezien het verslag van de Commissie economische ontwikkeling, financiën en handel (AP101.293/13/A/fin.),

A.

overwegende dat het hoofdstuk van de Overeenkomst van Cotonou over handelssamenwerking, waarin de EU niet-wederkerige handelspreferenties verleende aan ACS-landen, op 31 december 2007 is verstreken en de ACS-landen en de EU onderhandelingen hebben aangevat over economische partnerschapsovereenkomsten die moeten fungeren als handels- en ontwikkelingsinstrument voor de ACS-landen, waarvan de meeste tot de minst ontwikkelde landen behoren;

B.

overwegende dat de EPO-onderhandelingen volgens de Overeenkomst van Cotonou moeten worden gevoerd op een niveau dat door de ACS-landen geschikt wordt geacht en overeenkomstig procedures die door de ACS-groep zijn aanvaard; overwegende dat in deze onderhandelingen ook rekening moet worden gehouden met lopende, veelbelovende regionale-integratieprocessen tussen ACS-landen en met de beleidskeuzes en ontwikkelingsprioriteiten waarop deze processen betrekking hebben;

C.

overwegende dat de belangrijkste in de Partnerschapsovereenkomst van Cotonou vastgestelde doelstelling van de samenwerking tussen de EU en de ACS-landen voor de economische, sociale en culturele ontwikkeling van de ACS-landen erin bestaat armoede te bestrijden en uiteindelijk uit te roeien en bij te dragen tot de vrede en veiligheid en de politieke en democratische stabiliteit in de ACS-landen, om zo geleidelijk aan de millenniumontwikkelingsdoelstellingen (MOD's) te verwezenlijken; overwegende dat het verband tussen handelsliberalisering en vermindering van armoede niet automatisch is; overwegende dat aangepaste handelsmaatregelen evenwel een grote drijvende kracht kunnen zijn achter groei en ontwikkeling en tegelijkertijd de positie van kleine en kleinschalige ondernemingen versterken;

D.

overwegende dat de Overeenkomst van Cotonou gebaseerd is op gelijkheid tussen de partners en inspraak in de ontwikkelingsstrategieën;

E.

overwegende dat economische partnerschapsovereenkomsten (EPO's) als doel moeten hebben regionale integratie te ondersteunen door middel van handel, duurzame groei en armoedevermindering terwijl de geleidelijke integratie van de economieën van de ACS-landen in de wereldeconomie wordt bevorderd;

F.

overwegende dat kan worden opgemerkt dat de Europese Commissie streeft naar brede, omvattende overeenkomsten over verregaande integratie, die niet alleen de liberalisering van de handel in goederen omvatten, maar ook die van investeringen, overheidsopdrachten en de handel in diensten, naast verbintenissen ten aanzien van intellectuele-eigendomsrechten en handelsbevordering; overwegende dat de onderhandelingsrichtsnoeren van de ACS-landen hoofdzakelijk zijn toegespitst op het verbeteren van de samenwerking om de economische en handelscapaciteiten van de ACS-landen te versterken, om hen zo te helpen om duurzame ontwikkeling te bevorderen en armoede uit te bannen en tegelijkertijd hun aandeel in de wereldhandel te vergroten;

G.

overwegende dat tot nu toe enkel de Cariforum-regio een volledige EPO heeft gesloten en toepast, terwijl andere regio's tussentijdse overeenkomsten hebben uitgevoerd of uitvoeren maar zich er wel toe hebben verbonden om de onderhandelingen over hangende kwesties af te ronden;

H.

overwegende dat EPO's bedoeld zijn als regionale overeenkomsten die de integratie van kleine en versnipperde ACS-markten in sterkere regionale economieën kunnen ondersteunen, maar dat een aantal ACS-landen die zich onder druk gezet voelden om individuele overeenkomsten af te sluiten andere handelsregelingen met de EU hebben getroffen dan hun buurlanden en zo de regionale integratie hebben ondermijnd;

I.

overwegende dat de Commissie heeft voorgesteld om de tussentijdse EPO's te herzien in het kader van de lopende onderhandelingen over definitieve EPO's;

J.

overwegende dat op de zevende top van staatshoofden en regeringsleiders van ACS-landen van december 2012 is verklaard dat de EPO's na tien jaar onderhandelingen niet het gewenste resultaat hebben opgeleverd en dat de regio's die de EPO's eind 2007 hadden ondertekend of gestart, dat hoofdzakelijk hadden gedaan om het risico op verstoringen van de handel af te wenden en dat er twistpunten zijn blijven bestaan die de beleidsruimte aanzienlijk hebben ingeperkt of het evenwicht tussen de rechten en plichten van de ACS-landen hebben verstoord;

K.

overwegende dat de afschaffing van tarieven een ernstige kloof kan slaan in de begroting van veel ACS-landen, die voor een groot deel van hun overheidsinkomsten afhankelijk zijn van invoerrechten en uitvoerheffingen;

L.

overwegende dat de ACS-landen mogelijk extra middelen nodig hebben om de aanpassingskosten veroorzaakt door EPO's te dekken, bijvoorbeeld vanwege dalende inkomsten en sterkere concurrentie, en om hun infrastructuur en productiecapaciteit te verbeteren, diversifiëringsinspanningen te ondersteunen en hun concurrentiepositie te verbeteren om te kunnen profiteren van toegang tot de EU-markten en de intraregionale, regionale en mondiale markten;

M.

overwegende dat Verordening (EG) nr. 1528/2007 is gewijzigd om die landen die voor 1 oktober 2014 niet de nodige stappen hebben ondernomen om hun EPO's te ratificeren uit het toepassingsgebied van de verordening te schrappen (wat de DFQF-toegang tot de markt betreft);

N.

overwegende dat de ACS-regio's hun bezorgdheid hebben geuit over een aantal twistpunten die volgens hen de beleidsruimte aanzienlijk inperken en het evenwicht tussen rechten en plichten in de EPO's verstoren;

O.

overwegende dat de ACS-groep zich nogmaals volledig bereid heeft verklaard om de onderhandelingen af te ronden voor zover de resultaten van die onderhandelingen tegemoet komen aan hun zorgen en ontwikkelingsdoelstellingen;

P.

overwegende dat de recente hervormingen van het SAP door de EU een einde zullen maken aan de eenzijdige handelspreferenties voor bepaalde ACS-landen;

1.

benadrukt dat de sluiting en vlotte tenuitvoerlegging van omvattende en evenwichtige EPO's dient bij te dragen tot de duurzame ontwikkeling van de ACS-landen en eveneens dient te gebeuren met inachtneming van de beleidskeuzes en ontwikkelingsprioriteiten van deze landen en de versterking van de regionale integratie; is van mening dat overheidscapaciteitsopbouw eveneens een gezamenlijke, gedeelde doelstelling van de ACS-landen en de EU dient te zijn;

2.

roept de Europese Unie op om haar verbintenis tot beleidssamenhang voor ontwikkeling in de praktijk te brengen om de samenhang tussen haar beleid inzake handel, landbouw, belastingen, klimaatverandering, investeringen, toegang tot grondstoffen en ontwikkeling te vergroten en zo de verandering van de ACS-landen in zelfredzame economieën te bevorderen;

3.

is van mening dat de verschillende crises en de economische ontwikkelingen van het afgelopen decennium in aanmerking moeten worden genomen bij de onderhandeling van de EPO's;

4.

herinnert eraan dat het vertrouwen moet worden hersteld en dat er een constructieve dialoog tot stand moet worden gebracht in alle gesprekken met de ACS-regio's; dringt er daarom bij alle partijen bij de EPO-onderhandelingen op aan om dezelfde politieke wil en een zekere mate van flexibiliteit en pragmatisme aan de dag te leggen om de kloof te dichten met betrekking tot een aantal hete hangijzers en om de lopende onderhandelingen over omvattende EPO's snel en naar wederzijdse tevredenheid af te sluiten;

5.

herinnert eraan dat de regionale integratie van ACS-landen een van de uitdrukkelijke doelstellingen van de EPO-onderhandelingen is;

6.

wijst erop dat EPO's en andere handelsregelingen moeten voortbouwen op het acquis van de handelsbetrekkingen tussen de ACS-landen en de EU en herhaalt daarom dat geen enkel ACS-land aan het eind van het EPO-proces in een slechtere situatie mag verkeren dan onder eerdere handelsregelingen tussen de ACS-landen en de EU; roept op tot transparante, billijke, eerlijke handels- en investeringsovereenkomsten met ACS-landen die de doelstelling van ontwikkeling dienen te ondersteunen via een reeks sociale en milieucriteria;

7.

herinnert aan het oorspronkelijke standpunt van het Europees Parlement over de verordening inzake markttoegang (Verordening nr. 1528/2007) om meer tijd te bieden zodat er volledige EPO's kunnen worden gesloten, ondertekend en uitgevoerd om zo een stabiele, voorspelbare en ruimere toegang tot de markt te verzekeren voor ACS-uitvoerproducten die onder de EPO's vallen;

8.

steunt de lopende gesprekken over de oprichting van regionale EPO-fondsen, die kunnen helpen om de middelen van de EU-donoren sneller op hun plaats te krijgen en financiële ondersteuning kunnen verschaffen, met name om de beperkingen aan de aanbodzijde en de problemen op het gebied van productiecapaciteit aan te pakken, het concurrentievermogen te versterken en initiatieven voor de diversificatie van inkomsten, fiscale hervormingen en goed bestuur te ondersteunen;

9.

schaart zich achter de oproep van de staatshoofden van de ACS-landen om te zorgen voor meer samenhang in de regionale integratie-agenda, de EPO's en de verbintenissen van de Doha-ronde door te werken aan een sterkere coördinatie tussen de onderhandelaars op deze drie niveaus;

10.

schaart zich achter het voorstel van de Commissie om met haar hulp voor handel een benadering te hanteren die nauwer aansluit op de behoeften en waarin sterker de nadruk wordt gelegd op de minst ontwikkelde landen en laag-inkomenslanden; roept op om in die landen meer nadruk te leggen op capaciteitsopbouw op het vlak van infrastructuur en deskundigheid en om goed werkende handelsinstrumenten te bevorderen;

11.

verzoekt de Europese Commissie om enige flexibiliteit aan de dag te leggen wat de overblijvende twistpunten betreft, om deze zo snel mogelijk op te lossen en de ACS-landen en -regio's de gelegenheid te bieden om industrialisering, de ontwikkeling van opkomende industrieën en het creëren van toegevoegde waarde aan te moedigen, het vergaren van inkomsten te bevorderen, met name in de context van de zuid-zuidhandel, en de beschikbare beleidsruimte optimaal te benutten voor ontwikkelingsdoeleinden;

12.

roept de onderhandelende partijen ertoe op om er tijdens de onderhandelingen en vooral tijdens de tenuitvoerlegging voor te zorgen dat de uit hoofde van een EPO aangegane verbintenissen en het daaruit voortvloeiende beleid effectief bijdragen tot de armoedebestrijding, de economische ontwikkeling van de ACS-landen en de milieuduurzaamheid;

13.

wijst op het belang van de handel tussen de ACS-landen en de EU, de zuid-zuidhandel, de intraregionale handel en de regionale integratie van de verschillende ACS-landen onderling en van de ACS-landen en de Europese overzeese gebieden, die van essentieel belang zijn voor een duurzame sociale en economische ontwikkeling die actief moet worden ondersteund door individuele, subregionale en regionale EPO's;

14.

roept de EU en de ACS-landen op om samen een strategie uit te werken om het concurrentievermogen van de ACS-landen op het gebied van landbouw te versterken en om daarbij verder te kijken dan markttoegang en eveneens aandacht te besteden aan kwesties als plattelandsontwikkeling, beperkingen aan de aanbodzijde en toegang tot microfinanciering, om zo het levensonderhoud van kleine landbouwers te vrijwaren en te zorgen voor voedselsoevereiniteit en -zekerheid;

15.

benadrukt dat de toegang tot micro-financiering, een krediet-, verzekerings- en spaarinstrument dat ondernemers moet ondersteunen en zo duurzame ontwikkeling en de ontwikkeling van de plaatselijke economie ten goede komt, in de EPO's moet worden bevorderd en aangemoedigd;

16.

is ingenomen met de verbintenis van de staatshoofden en regeringsleiders van de ACS-landen om de onderhandelingen te blijven versnellen om EPO's te sluiten die de economische en sociale ontwikkeling van de ACS-landen en de regionale integratie binnen de ACS-groep zullen bevorderen;

17.

wijst erop dat EPO's, om effectief te kunnen zijn vanuit het oogpunt van duurzame ontwikkeling, onderworpen moeten zijn aan grondig toezicht, zowel tijdens de onderhandelings- als tijdens de tenuitvoerleggingsfase;

18.

verzoekt de onderhandelende partijen om te overwegen om samen een toezichtmechanisme voor de EPO's in te stellen om te evalueren welke vorderingen zijn geboekt en welke obstakels nog moeten worden overwonnen in de onderhandelingen over en de tenuitvoerlegging van EPO's;

19.

moedigt de overheidsinstanties in de ACS-landen ertoe aan om ervoor te zorgen dat de handelsbeloften die in de EPO's gedaan zijn, stroken met de nationale ontwikkelingsstrategieën en met de regionale indicatieve programma's (RIP's) om de regionale dimensie te versterken;

20.

moedigt de partners in de EU en de ACS-landen ertoe aan om ervoor te zorgen dat het tijdspad voor de verbintenissen op het gebied van liberalisering is afgestemd op het tijdspad voor ontwikkelingshulp;

21.

moedigt de ACS-landen ertoe aan om alle belanghebbenden te betrekken bij de EPO-onderhandelingen en de besluitvormingsprocessen om plaatselijke inspraak in het proces te verzekeren en te zorgen voor samenhang en een follow-up van het resulterende beleid;

22.

wijst op het belang van de rol van parlementen en niet-gouvernementele actoren bij het toezicht op de tenuitvoerlegging van en de onderhandelingen over EPO's; roept op om de parlementen systematisch te betrekken bij de lopende onderhandelingsprocessen, in het kader van een participatieve aanpak, en bij de werking van de gezamenlijke instellingen die uit hoofde van de EPO's in het leven worden geroepen, om een maximale transparantie te verzekeren;

23.

verzoekt haar covoorzitters deze resolutie te doen toekomen aan de Ministerraad van de ACS-EU, het Europees Parlement, de Europese Commissie, het voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie, de Afrikaanse Unie, het Pan-Afrikaanse Parlement, de nationale en regionale parlementen en de regionale ACS-organisaties.

—

vergadering in Brussel van 17 tot 19 juni 2013,

—

gezien artikel 18, lid 1, van haar Reglement,

—

gezien artikel 25 van de Universele Verklaring van de rechten van de mens krachtens hetwelk gezondheid als een grondrecht wordt erkend,

—

gezien de Partnerschapsovereenkomst tussen de ACS-landen en de Europese Gemeenschap (de Overeenkomst van Cotonou), in het bijzonder artikel 25, lid 1, onder b), c), d) en g), over de ontwikkeling van de sociale sector, artikel 29, lid 3, onder c), over de samenwerking tussen de ACS-landen en de EU ter ondersteuning van de regionale samenwerking en integratie, en artikel 31, onder b), punt iii), over genderkwesties,

—

gezien de prioriteiten van de Europese Unie als gedefinieerd in december 2005 in "De Europese consensus voor ontwikkeling",

—

gezien de millenniumontwikkelingsdoelstellingen (MOD's) van de Verenigde Naties van 2000, met name met betrekking tot de menselijke ontwikkeling (gezondheidszorg en onderwijs),

—

gezien de resolutie van het Europees Parlement over de gezondheidsstelsels in de landen van Afrika ten zuiden van de Sahara en de volksgezondheid in de wereld (31),

—

gezien de EU Strategy for Action on the Crisis in Human Resources for Health in Developing Countries (COM(2005)0642),

—

gezien de mededeling van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad van 21 december 2006 getiteld "Een Europees actieprogramma om het nijpende tekort aan gezondheidswerkers in ontwikkelingslanden aan te pakken (2007-2013)" (COM(2006)0870 definitief),

—

gezien de mededeling van de Commissie van 31 maart 2010 over de rol van de EU in de volksgezondheid in de wereld (COM(2010)0128),

—

gezien het verslag van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) "Working together for health: The World Health Report 2006",

—

gezien de wereldwijde WHO-gedragscode voor de internationale aanwerving van gezondheidswerkers (WHA63.16) die in mei 2010 door de 63e Wereldgezondheidsvergadering werd goedgekeurd,

—

gezien de OESO-beleidsnota van 2010 getiteld "International Migration of Health Workers: Improving International Co-operation to Address the Global Health Workforce Crisis",

—

gezien het verslag van de WHO door C. Dolea et al., (2010), ‘Increasing access to health workers in remote and rural areas through improved retention’,

—

gezien het WHO-verslag inzake "Task shifting: rational redistribution of tasks among health workforce teams, Global recommendations and guidelines", Genève, 2008,

—

gezien de Verklaring van Kampala, het eerste mondiale forum over menselijke hulpbronnen voor de gezondheidszorg, Kampala, Oeganda, 2-7 maart 2008,

—

gezien de gezamenlijke gezondheidsstrategie Afrikaanse Unie/Europese Unie, als gedefinieerd in Lissabon in december 2007,

—

gezien de beloften die werden gedaan in de Verklaring van Abuja van 27 april 2001 inzake hiv/aids, tuberculose en andere infectieziekten,

—

gezien het verslag van de Commissie sociale zaken en milieu (ACP-EU/101.294/13/A/fin),

A

overwegende dat 4 miljoen artsen, verplegers, vroedvrouwen en andere gezondheidswerkers essentiële gezondheidsingrepen moeten uitvoeren om de millenniumontwikkelingsdoelstellingen (MOD's) te bereiken en overwegende dat deze doelstellingen niet kunnen worden verwezenlijkt zonder goed opgeleide, ondersteunde gezondheidswerkers met een vaste baan die correct worden betaald overeenkomstig de moeilijke arbeidsomstandigheden;

B.

overwegende dat 38 ACS-landen te kampen hebben met een groot tekort aan arbeidskrachten in de gezondheidszorg, met als resultaat dat Afrika nagenoeg 25% van de mondiale ziektelast draagt maar slechts over 3% van alle gezondheidswerkers wereldwijd beschikt; overwegende dat zware administratieve lasten of het gebruik van verouderde methodes en procedures te veel personeel eisen;

C.

overwegende dat het recht op gezondheid een grondrecht is dat is vastgelegd in artikel 25 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van de Verenigde Naties;

D.

overwegende dat gezondheidswerkers in hun landelijke en afgelegen gebieden moeten worden gehouden door de levens- en werkomstandigheden in die gebieden te verbeteren en onderwijs, financiële stimulansen en persoonlijke en professionele bijstand te verlenen;

E.

overwegende dat de vergrijzende bevolking in hoog-inkomenslanden de behoefte aan gezondheidsdiensten doet toenemen; overwegende dat veel ontwikkelingslanden te kampen hebben met een ernstig tekort aan gezondheidswerkers; overwegende dat de verplichting om te besnoeien op overheidsuitgaven als onderdeel van de structurele aanpassingsprogramma's van de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds dit probleem in veel landen enkel aanscherpt;

F.

overwegende dat gerichte wervingsinspanningen, financiële en andere stimulansen van rijke landen van bestemming in combinatie met de lage lonen, de armzalige en onstabiele werkomgeving en de kwetsbare gezondheidsstelsels in veel ontwikkelingslanden bijdragen tot de internationale migratie van gezondheidswerkers;

G.

overwegende dat de delegatie van medische taken en gezondheidsdiensten door hogergeplaatste aan lagergeplaatste kaderleden bij het gezondheidspersoneel, en in sommige gevallen zelfs aan personeel zonder opleiding in de gezondheidszorg (taakverschuiving en taakverdeling) indien dit zorgvuldig gepland en toegepast wordt de toegang tot kwaliteitsvolle gezondheidsdiensten kan verbeteren en de kosten kan drukken;

H.

overwegende dat de onbevooroordeelde integratie van lokaal medisch personeel en traditionele gezondheidswerkers die zijn opgeleid om tegemoet te komen aan de behoeften van specifieke groepen, zoals mensen met hiv/aids, sekswerkers, jongeren en zwangere vrouwen, van essentieel belang is om gemarginaliseerde of moeilijk te bereiken bevolkingsgroepen aan te spreken en een oplossing te vinden voor het tekort aan gezondheidswerkers; overwegende dat het inzetten van lokaal medisch personeel in gezondheidsprogramma's op gemeenschapsniveau succesvol en kosteneffectief is gebleken;

I.

overwegende dat informatie- en communicatietechnologie (ICT) gebruikt kan worden als instrument om een billijke toegang tot gezondheidszorg te verzekeren, met name via diagnose en behandeling via telegeneeskunde, een betere verspreiding van informatie over de volksgezondheid en meer openbare discussies en dialoog over grote bedreigingen voor de volksgezondheid in de ACS-landen;

1.

is van mening dat er momenteel niet genoeg financiering wordt vrijgemaakt voor kwaliteitsvol onderwijs, opleiding en medisch onderzoek binnen de gezondheidsstelsels in de ACS-landen;

2.

verzoekt de ACS-landen om, zelfs met de beperkte overheidsbudgetten, sterkere gezondheidsstelsels en -strategieën uit te werken die:

3.

merkt op dat de WHO heeft benadrukt dat "er in de openbare gezondheidsstelsels van de ACS-landen onvoldoende mensen worden opgeleid en aangeworven"; neemt eveneens nota van de aanzienlijke interne migratie naar de privésector en de ngo-sector;

4.

bevestigt nogmaals dat de crisis op het gebied van menselijke hulpbronnen voor de gezondheidszorg van fundamenteel belang is en dringend moet worden aangepakt, met name in het kader van de beleidsdialoog tussen de ACS-landen en de EU; erkent dat een belangrijke reden voor deze moeilijke situatie in de ontwikkelingslanden te vinden is in de migratie van gezondheidswerkers die door ontwikkelde landen worden aangeworven; is ingenomen met de WHO-gedragscode voor de internationale aanwerving van gezondheidswerkers als eerste stap en verzoekt de lidstaten van de EU en andere ontwikkelde landen om deze gedragscode te eerbiedigen; is van mening dat de ontwikkelde landen dienen te investeren in de opleiding van hun eigen gezondheidswerkers;

5.

benadrukt nogmaals dat het tekort aan menselijke hulpbronnen in de gezondheidssector in de ACS-landen onverwijld moet worden aangepakt, zowel door de ACS-landen zelf als door de ontwikkelde landen, en dat volgens de behoeften van de ACS-landen, met inspraak van alle relevante belanghebbenden en met de hulp van financiële investeringen en technische bijstand van donoren;

6.

verzoekt de ACS-landen om zich te houden aan de doelstelling van Abuja van 2001 om 15% van hun nationale begroting aan gezondheidszorg te besteden; dringt erop aan om in die landen waar deze verbintenis is nagekomen, meer concrete maatregelen te treffen met het oog op een billijke langetermijnstrategie voor menselijke hulpbronnen in de gezondheidszorg, met name als er nog geen positieve effecten werden bereikt op de morbiditeit en de sterftecijfers;

7.

verzoekt de Europese Unie en haar lidstaten om de ACS-landen te helpen om de door de WHO aanbevolen uitgaven per capita aan gezondheidszorg te bereiken via technische bijstand en om daar in het geval van de meest kwetsbare en minst ontwikkelde landen toe bij te dragen via officiële ontwikkelingshulp;

8.

herinnert eraan dat de schuldenlast van de ACS-landen een ernstige belemmering vormt, die middelen opeist die hard nodig zijn om vitale sectoren zoals de gezondheidszorg te financieren en om de economische ontwikkeling in het algemeen te bevorderen; verzoekt om schuldverlichting, op zijn minst voor de minst ontwikkelde landen, aangezien de regeringen in die landen afschuwelijke schulden hebben opgebouwd tegen de belangen van de bevolking in;

9.

is van mening dat de overheidsdiensten, die te kampen hebben met een chronisch gebrek aan financiering en personeel, moeten worden versterkt en ontwikkeld ten dienste van het overgrote deel van de bevolking; en merkt op dat de rijkste lagen van de bevolking gebruikmaken van het private stelsel en een veel betere dienstverlening krijgen;

10.

verzoekt alle ACS-landen om alle relevante belanghebbenden te betrekken bij het opstellen van plannen voor de werknemers in de gezondheidszorg, die een essentieel deel moet uitmaken van de nationale plannen voor de gezondheidszorg;

11.

verzoekt de ACS-landen om de financiering voor gezondheidswerkers te verhogen door te investeren in de werving, het onderwijs en de opleiding van gezondheidswerkers, zonder discriminatie, om passende stimulansen te bieden en een bevorderlijke, veilige werkomgeving te creëren om gezondheidswerkers zo in de regio te houden, met name in landelijke gebieden, en om een billijke verdeling van de beschikbare gezondheidswerkers te verzekeren; verzoekt in dat verband om de gezondheidssector uit te sluiten van de structurele aanpassingsprogramma's van de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds;

12.

verzoekt de ACS-landen om het beginsel van delegatie van medische taken en gezondheidsdiensten van hogergeplaatste naar lagergeplaatste kaderleden onder het gezondheidspersoneel op te nemen in de nationale plannen voor gezondheidswerkers; verzoekt de ACS-landen om bij de planning van hun gezondheidsdiensten na te gaan in welke mate de efficiëntie en kwaliteit van de gezondheidszorg kan worden verbeterd om de werklast voor de bestaande personeelsleden te verminderen;

13.

verzoekt de ontwikkelingslanden om hun openbare en basisgezondheidszorg en -diensten te ontwikkelen en/of te herstellen en verzoekt de EU om dit proces te ondersteunen door hulp te bieden bij de versterking van de menselijke en institutionele capaciteit en infrastructuur, bijvoorbeeld door de arbeidsomstandigheden voor medisch personeel te verbeteren, te voorzien in geschikte medische hulpmiddelen en de overdracht van technologie te verzekeren;

14.

roept de instanties voor openbare gezondheidszorg in de ACS-landen ertoe op om lokaal medisch personeel en traditionele gezondheidswerkers op te nemen in de formele gezondheidszorg en de financiële en politieke ondersteuning voor lokaal medisch personeel en voor oplossingen vanuit de gemeenschap te vergroten door te voorzien in opleiding, toezicht, stimulansen en voortdurende ondersteuning;

15.

wijst op het belang van bewustmakings- en preventieve gezondheidscampagnes in de strijd tegen epidemieën en pandemieën; is van mening dat het van essentieel belang is dat lokaal medisch personeel en traditionele gezondheidswerkers volledig worden betrokken bij deze campagnes;

16.

erkent het potentieel van informatie- en communicatietechnologie (ICT) bij het verstrekken van gezondheidsdiensten; dringt er daarom bij de ACS-landen op aan om een passend beleid en passende regelgevingskaders in te voeren die het gebruik van ICT in de gezondheidsstelsels bevorderen;

17.

erkent de belangrijke rol van het maatschappelijk middenveld, de plaatselijke overheden, gemeenschappen en non-profitorganisaties in de openbare gezondheidszorg en vrijwilligersorganisaties als aanvulling op de overheidsstelsels voor gezondheidszorg; verzoekt de ACS-landen daarom om alle relevante belanghebbenden te betrekken bij de verbetering van de gezondheidsdiensten;

18.

is van mening dat de EU-lidstaten meer financiële en technische steun moeten verlenen aan de ACS-landen bij de ontwikkeling van nationale gezondheidsplannen en -strategieën waarin de nadruk ligt op het afstemmen van de vaardigheden van gezondheidswerkers aan de plaatselijke behoeften en het verstrekken van tertiair onderwijs en opleidingen om de vaardigheden van lokaal medisch personeel op te krikken; is van mening dat zulke plannen moeten worden toegespitst op de voortgezette opleiding en het behoud van lokaal medisch personeel, met name in landelijke gemeenschappen, en op het bevorderen van de kennis over en het respect voor hun werk, om zo hun aanzien binnen de gemeenschap te vergroten;

19.

stelt voor dat de ACS-landen, met de steun van de EU, een omvattende beoordeling uitvoeren van de behoeften aan opleiding om na te gaan welke behoefte er is aan menselijke hulpbronnen voor de gezondheidszorg;

20.

wijst erop dat gezondheidswerkers in passende arbeidsomstandigheden moeten kunnen werken en verzoekt de EU en de ACS-landen daarom om de nadruk te leggen op het ontwikkelen van kwaliteitsvolle medische en ziekenhuisinfrastructuur, met name in landelijke en afgelegen gebieden; moedigt de EU en de ACS-landen ertoe aan om partnerschappen te smeden tussen Europese ziekenhuizen en ziekenhuizen in de ACS-landen;

21.

merkt op dat ACS-landen niet altijd toegang hebben tot geavanceerde behandelingen; verzoekt de EU en andere donoren om de toegangsvoorwaarden voor ACS-landen tot de nieuwste geneesmiddelen, met name geneesmiddelen die gebruikt kunnen worden om epidemieën en pandemieën te bestrijden, te verbeteren;

22.

verzoekt de EU-lidstaten om maatregelen te treffen zoals beschreven in de mededeling van de Europese Commissie getiteld "EU Strategy for Action on the Crisis in Human Resources for Health in Developing Countries" (COM(2005)0642) en om toe te zien op de uitvoering ervan, met name wat de ondersteuning en financiering van nationale plannen voor menselijke hulpbronnen betreft;

23.

verzoekt de EU-lidstaten, de Europese Commissie en de regeringen van de ACS-landen om bij te dragen tot geïntegreerde gezondheidsdiensten, zoals gezondheidsprogramma's rond hiv/aids en seksuele en reproductieve gezondheid, om zo de effectiviteit en efficiëntie te vergroten, ook op het vlak van menselijke hulpbronnen;

24.

herhaalt de oproep aan het adres van de EU-lidstaten om de maatregelen te treffen die zijn beschreven in de mededeling van de Europese Commissie getiteld "Een Europees actieprogramma om het nijpende tekort aan gezondheidswerkers in ontwikkelingslanden aan te pakken (2007-2013)" (COM(2006)0870 definitief) en om toe te zien op de uitvoering ervan, met name om een gezamenlijk uitvoeringsplan en een kader voor het toezicht op de nationale en collectieve EU-maatregelen inzake menselijke hulpbronnen te ontwikkelen;

25.

dringt er bij de EU-lidstaten op aan om de wereldwijde WHO-gedragscode voor de internationale aanwerving van gezondheidswerkers toe te passen en toe te zien op de correcte uitvoering ervan en om cirkelmigratie te bevorderen als manier om de braindrain uit landen die met dit soort problemen kampen, te beperken;

26.

verzoekt de EU-lidstaten om ervoor te zorgen dat hun migratiebeleid, en met name het beleid dat een braindrain veroorzaakt, de beschikbaarheid van gezondheidswerkers in derde landen niet ondermijnt, en tegelijkertijd de individuele vrijheid van verkeer en de persoonlijke en professionele ambities van gezondheidswerkers te respecteren;

27.

roept de EU-lidstaten en de ACS-landen ertoe op om tijdelijke opdrachten voor ACS-gezondheidswerkers die in een EU-land wonen en regelingen met meervoudige visa voor gezondheidswerkers te bevorderen om hen in staat te stellen om in Europa een opleiding te genieten en tegelijkertijd in hun land van oorsprong te blijven wonen en netwerken tussen beide plekken tot stand te brengen;

28.

verzoekt de EU om sneller werk te maken van de overeengekomen verbintenissen uit hoofde van de European Union Strategy for Action on the Crisis in Human Resources for Health in Developing Countries;

29.

verzoekt de EU om van het onderwijs en de opleiding van gezondheidswerkers een prioriteit te maken in haar toekomstig ontwikkelingsbeleid en ervoor te zorgen dat ten minste 20% van de EU-steun wordt toegewezen aan basisonderwijs en -gezondheidszorg;

30.

dringt erop aan om een strategie inzake menselijke hulpbronnen voor de gezondheidszorg op te nemen in de ontwikkelingsagenda voor de periode na 2015;

31.

verzoekt haar covoorzitters deze resolutie te doen toekomen aan de Ministerraad van de ACS-EU, het Europees Parlement, de Europese Commissie, het voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie, de Afrikaanse Unie, het Pan-Afrikaanse Parlement en de Raad voor de mensenrechten van de VN.

—

die vergadert in Brussel (België) van 17 tot 19 juni 2013,

—

gezien artikel 18, lid 2, van haar Reglement,

—

gezien de Universele Verklaring van de rechten van de mens van 1948, het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten van 1966 en het Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen van 1979,

—

gezien artikel 3 en protocol II van de Conventie van Genève van 1949, die werd geratificeerd door de Centraal-Afrikaanse Republiek (CAR), dat een verbod inhoudt op standrechtelijke executies, verkrachting, gedwongen rekrutering en andere vormen van misbruik,

—

gezien het Statuut van Rome inzake het Internationaal Strafhof van 1998, dat in 2001 door de CAR werd geratificeerd, zoals gewijzigd in Kampala in 2010, waarin de zwaarste internationale misdrijven worden gedefinieerd, zoals misdrijven tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden, met inbegrip van moord, aanvallen op burgerbevolking, foltering, plundering, seksueel geweld, de rekrutering en het gebruik van kinderen in gewapende strijdkrachten en gedwongen verdwijningen, en waarin nogmaals wordt gewezen op de primaire verplichting van alle nationale jurisdicties om zulke misdrijven te onderzoeken en te bestraffen en ze zo ook te voorkomen,

—

gezien het Facultatief Protocol bij het Verdrag inzake de rechten van het kind inzake de betrokkenheid van kinderen bij gewapende conflicten, dat is ondertekend door de CAR,

—

gezien het Afrikaanse Handvest voor mensenrechten en volkerenrechten, dat door de CAR in 1986 werd geratificeerd,

—

gezien de partnerschapsovereenkomst 2000/483/EG tussen de leden van de groep van staten in Afrika, het Caraïbisch gebied en de Stille Oceaan enerzijds, en de Europese Gemeenschap en haar lidstaten anderzijds, ondertekend in Cotonou (Benin) op 23 juni 2000 en achtereenvolgens herzien in 2005 en 2010,

—

gezien het omvattend vredesakkoord van Libreville tussen de regering van de CAR en de Centraal-Afrikaanse politiek-militaire bewegingen van het Volksleger voor het Herstel van de Democratie (APRD), het Democratisch Front voor het Centraal-Afrikaanse Volk (FDPC) en de Unie van Democratische Krachten voor Hereniging (UFDR) van 21 juni 2008,

—

gezien het slotcommuniqué van de buitengewone bijeenkomst van de staatshoofden en regeringsleiders van de Economische Gemeenschap van Centraal-Afrikaanse staten (ECCAS), die op 21 december 2012 in N'Djamena (Tsjaad) plaatsvond,

—

gezien de verklaring van de Europese commissaris voor Internationale samenwerking, humanitaire hulp en crisisbestrijding, Kristalina Georgieva, van 21 december 2012 over de nieuwe uitbraak van een conflict in de CAR,

—

gezien de Overeenkomst van Libreville (Gabon) van 11 januari 2013 over de oplossing van de politiek-militaire crisis in de CAR, ondertekend onder de bescherming van de staatshoofden en regeringsleiders van de Economische Gemeenschap van Centraal-Afrikaanse staten (ECCAS), waarin de voorwaarden voor de beëindiging van de crisis in de CAR zijn beschreven,

—

gezien de resolutie van het Europees Parlement van 17 januari 2013 over de situatie in de Centraal-Afrikaanse Republiek (33),

—

gezien resolutie 2088(2013) van de VN-Veiligheidsraad van 24 januari 2013 en de verklaringen van de VN-Veiligheidsraad over de CAR,

—

gezien de verklaringen van de secretaris-generaal van de VN, Ban Ki-moon, de woordvoerder van de secretaris-generaal van de VN en de VN-gezant in de CAR over de politieke situatie in de CAR en de achteruitgang van de veiligheids- en humanitaire situatie,

—

gezien de verklaringen en besluiten van de Afrikaanse Unie (AU) over de situatie in de CAR,

—

gezien de verklaringen van de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid (VP/HR) over de situatie in de CAR,

—

gezien de verklaring van de UN High Commissioner for Human Rights van de VN, Navanethem Pillay, van 16 april 2013, waarin zij opriep om een einde te maken aan het geweld en om de rechtsstaat in het land te herstellen,

—

gezien de buitengewone top van de staatshoofden en regeringsleiders van de Economische Gemeenschap van Centraal-Afrikaanse staten (ECCAS) in N'Djamena (Tsjaad) op 3 april 2013 en op 18 april 2013 en hun besluiten om een nationale overgangsraad in te stellen met wetgevende en constituerende bevoegdheden en om een stappenplan uit te werken voor het overgangsproces in de CAR,

—

gezien de resolutie over de staatsgreep in de CAR die op 25 april 2013 door het Nationaal Congres van de Dominicaanse Republiek werd goedgekeurd en waarin de staatsgreep wordt veroordeeld, geweigerd wordt om de acties van de Seleka-rebellencoalitie te erkennen en het Internationaal Strafhof en de relevante landen, waaronder de CAR, worden opgeroepen om de internationale misdrijven die nog steeds worden gepleegd in de context van de staatsgreep te onderzoeken en voor de rechtbank te brengen,

—

gezien de vergadering van de internationale contactgroep van 3 mei 2013 in Brazzaville (Republiek Congo) waar het stappenplan voor de overgang werd goedgekeurd en een bijzonder fonds werd opgericht om de CAR bij te staan,

—

gezien de verschillende groepen waaruit de Seleka-coalitie bestaat, met name de Conventie van de Patriotten voor Gerechtigheid en Vrede (CPJP), de Unie van Democratische Krachten voor Hereniging (UFDR), het Democratisch Front voor het Centraal-Afrikaanse Volk (FDPC), de Patriottische Conventie Kodro Saluut (CPSK) en de Alliantie voor de Wederopleving en Wederoprichting (ARR),

A.

overwegende dat er tussen december 2012 en maart 2013 confrontaties hebben plaatsgevonden tussen de Seleka-rebellenbeweging en de regering doordat president François Bozizé er niet in slaagde om de beloften na te komen die in 2008 waren gemaakt in het omvattend vredesakkoord van Libreville;

B.

overwegende dat er een vredesakkoord werd ondertekend door de regering van president Bozizé en de rebellen en andere belangrijke actoren op 11 januari 2013 in Libreville (Gabon), waarin werd voorzien in een staakt-het-vuren en in de oprichting van een overgangsregering van nationale eenheid waarin oppositiefiguren belangrijke functies zouden krijgen;

C.

overwegende dat de rebellen eind maart 2013 klaagden dat de regering haar verplichtingen uit hoofde van de overeenkomst van Libreville van januari 2013 niet nakwam, en overwegende dat zij op 24 maart de macht over de hoofdstad Bangui in handen hebben genomen, en vervolgens ook over de rest van het land, waardoor president Bozizé gedwongen werd het land te ontvluchten;

D.

overwegende dat rebellenleider Michel Djotodia op 24 maart 2013 de macht overnam en zichzelf op 26 maart uitriep tot president van de Republiek, de nationale grondwet schorste, de nationale vergadering ontbond en een overgangsperiode van drie jaar aankondigde en plechtig verklaarde de CAR te zullen besturen tot de verkiezingen in 2016;

E.

overwegende dat op de ECCAS-top op 3 april 2013 een nationale overgangsraad werd ingesteld die representatief is voor alle krachten die actief zijn in het land en de uitvoerende en constituerende macht moet uitoefenen; overwegende dat de nationale overgangsraad op de top ook de instructies kreeg om onder zijn leden een interim-president en twee vicepresidenten aan te stellen, waarvan de eerste voorzitter zou worden van de nationale overgangsraad;

F.

overwegende dat er aan het eind van de 18 maanden durende overgangsperiode vrije, democratische, transparante en wettige verkiezingen moeten worden gehouden, maar overwegende dat het staatshoofd, de eerste minister, de leden van de overgangsregering en de leden van het bureau van de nationale overgangsraad zich geen kandidaat zullen mogen stellen;

G.

overwegende dat op de ECCAS-top van 18 april 2013 in N'Djamena (Tsjaad) een stappenplan werd goedgekeurd voor de samenstelling en werking van de nationale overgangsraad en het aantal leden verhoogd werd naar 135, om ervoor te zorgen dat de oppositie en het maatschappelijk middenveld beter vertegenwoordigd zouden zijn;

H.

overwegende dat de ECCAS op zijn top van 18 april 2013 in N'Djamena (Tsjaad) heeft besloten om de omvang van de multinationale troepenmacht van Centraal-Afrika (FOMAC) te verviervoudigen, door het aantal soldaten op te trekken van 500 naar 2 000;

I.

overwegende dat eerste minister Nicolas Tiangaye de steun en erkenning geniet van de internationale gemeenschap omdat hij heeft geholpen om een kader uit te werken dat naar verwachting door iedereen zal worden aanvaard en omdat hij een klimaat heeft gecreëerd dat bevorderlijk is voor de vrede en stabiliteit in de CAR; overwegende dat hij oproept om het stappenplan voor de samenstelling en werking van de nationale overgangsraad dat op de ECCAS-top van 18 en 19 april 2013 werd overeengekomen, te eerbiedigen;

J.

overwegende dat de nationale overgangsraad Michel Djotodia als interim-president heeft aangesteld;

K.

overwegende dat op de vergadering van de internationale contactgroep van 3 mei 2013 in Brazzaville (Republiek Congo) een stappenplan voor de overgang werd goedgekeurd en een speciaal fonds werd opgericht ter ondersteuning van de CAR;

L.

overwegende dat de situatie in de CAR bijzonder zorgwekkend blijft, aangezien gewapende groepen zich schuldig maken aan ernstige schendingen van de mensenrechten en internationale misdrijven, waaronder moorden, verkrachtingen (ook van minderjarige meisjes), willekeurige aanhoudingen, gedwongen verdwijningen, foltering, misbruik en het gebruik van en de gedwongen of vrijwillige rekrutering van kinderen in gewapende strijdkrachten; overwegende dat seksueel geweld en het frequente gebruik van verkrachting als oorlogswapen tragische gevolgen hebben en als oorlogsmisdaden moeten worden beschouwd; overwegende dat eerste minister Nicolas Tiangaye het geweld en de plunderingen openlijk heeft veroordeeld; overwegende dat er een onderzoekscommissie is ingesteld naar deze misdrijven; en overwegende dat het Internationaal Strafhof beslist heeft om een onderzoek in te stellen naar de aantijgingen van misdrijven die onder zijn jurisdictie vallen;

M.

overwegende dat de situatie ondanks de geleidelijke invoering van de veiligheidsmaatregelen die zijn overeengekomen in N'Djamena erg kwetsbaar blijft;

N.

overwegende dat de CAR wordt geconfronteerd met een sociale en economische uitdaging, aangezien de overheidssector en de privésector zijn geplunderd en vernietigd, wat de administratie en het economische weefsel van het land ernstig ondermijnt en voor sociale onlusten zorgt;

O.

overwegende dat ook ziekenhuizen op massale schaal zijn geplunderd, waardoor de situatie op het vlak van gezondheid in het land rampzalig is;

P.

overwegende dat tienduizenden Centraal-Afrikanen ten gevolge van de voedselcrisis en het geweld in het verleden en nu hun toevlucht hebben gezocht tot buurlanden of ontheemd zijn; overwegende dat de VN het aantal Centraal-Afrikanen dat humanitaire hulp nodig heeft op 1,5 miljoen raamt, naast de 17 000 Congolese en Sudanese burgers die naar de CAR zijn gevlucht om te ontsnappen aan de conflicten in hun eigen land;

Q.

overwegende dat de meeste van deze mensen zich in gebieden bevinden waar zij geen toegang hebben tot basisdiensten en dat humanitaire organisaties het vanwege de onzekerheid in het land en het gevaar van aanvallen moeilijk hebben om effectieve hulp te verlenen;

R.

overwegende dat de AU de CAR op 25 maart 2013 heeft geschorst naar aanleiding van de machtsgreep door de rebellen en een reisverbod en bevriezing van activa heeft opgelegd aan de rebellenleiders;

S

overwegende dat de permanente raad van de Francophonie op 8 april 2013 heeft besloten om de CAR tijdelijk te schorsen, in afwachting van een beoordeling van de stappen die door de verschillende partijen zijn ondernomen in de CAR;

T.

overwegende dat de Europese Unie in het kader van de Overeenkomst van Cotonou een regelmatige politieke dialoog voert met de CAR en de belangrijkste donor van het land is, aangezien het tot 2013 uit hoofde van het tiende Europese Ontwikkelingsfonds (EDF 2008-2013) 137 miljoen euro aan ontwikkelingshulp heeft geboden, naast de 14,3 miljoen euro die in 2012 uit hoofde van de Vredesfaciliteit voor Afrika werden vrijgemaakt voor de MICOPAX-vredesmissie;

U.

overwegende dat de Europese Commissie via haar afdeling voor humanitaire hulp en civiele bescherming (ECHO) in 2012 eveneens 8 miljoen euro heeft vrijgemaakt om de slachtoffers van het conflict en de ontheemden in de CAR te helpen via noodhulp, voedsel- en andere voorraden, schoon water en sanitaire voorzieningen;

V.

overwegende dat er bij de recente aanvallen door de LRA, met name in de regio Bria in het noordoosten van het land en in de buurt van de diamantmijnen, meer dan een dozijn doden zijn gevallen;

1.

betreurt de machtsgreep door middel van een staatsgreep; verzoekt om de grondwettelijke orde te herstellen en verzoekt alle partijen om zich te onthouden van geweld, de mensenrechten volledig te eerbiedigen en de openbare orde, de openbare veiligheid en de stabiliteit in het land te herstellen;

2.

bevestigt haar steun voor de soevereiniteit, eenheid en territoriale integriteit van de CAR;

3.

stelt tot haar tevredenheid vast dat de CAR zich in 2008 heeft aangesloten bij het initiatief inzake transparantie van winningsindustrieën (EITI); is van mening dat het beheer van de overvloedige natuurlijke rijkdommen in Centraal-Afrika onderhevig moet zijn aan transparante controles, met name wat de betalingen aan regeringen door mijnbouw- en exportbedrijven en het aandeel van die inkomsten dat wordt aangewend voor ontwikkelingsprogramma's betreft;

4.

neemt nota van de instelling van de nationale overgangsraden, de verkiezing van een staatshoofd door die raad en de instelling van een overgangsregering; merkt op dat de overgangsperiode 18 maanden zal duren, waarna de grondwettelijke legitimiteit en orde volledig moeten worden hersteld;

5.

verzoekt de overgangsregering en de nationale overgangsraad om de eerbiediging van de rechtsstaat te verzekeren en de burgerbevolking te beschermen; is ingenomen met de inspanningen die tot nu toe zijn geleverd door de overgangsinstanties, en met name door eerste minister Nicolas Tiangaye, en dringt er bij de hele internationale gemeenschap op aan om hem en zijn acties via de gepaste wegen te steunen;

6.

is ingenomen met de verzoeningsinspanningen van de president van de Republiek Congo en de actieve rol die de VN, de AU, de EU, ECCAS, de Organisation internationale de la Francophonie (OIF), Zuid-Afrika, Benin, Frankrijk en de Verenigde Staten hebben gespeeld en die heeft geleid tot de ondertekening van de akkoorden van Libreville;

7.

roept de VP/HR, de VN-Veiligheidsraad en de Raad voor Vrede en Veiligheid van de AU actief op om de tenuitvoerlegging van het stappenplan te ondersteunen en is ingenomen met de veiligheidsmaatregelen (samenscholingsverbod en kantonnement, gezamenlijke patrouilles enzovoort) die de regering van nationale eenheid reeds heeft getroffen;

8.

schaart zich achter het voornemen van de regering van nationale eenheid om alle daders van misdrijven te vervolgen; feliciteert de regering van nationale eenheid met het instellen van een onderzoekscommissie naar deze misdrijven;

9.

dringt erop aan dat degenen die zich schuldig hebben gemaakt aan mensenrechtenschendingen, oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid, seksueel geweld tegen vrouwen en rekrutering van kindsoldaten, overeenkomstig het nationale en internationale strafrecht worden aangegeven, opgespoord, vervolgd en bestraft; wijst er in dat verband op dat de situatie in de CAR al voor het Internationaal Strafhof is gebracht en dat er volgens het statuut van het Strafhof geen verjaringstermijn bestaat voor genocide, misdrijven tegen de menselijkheid of oorlogsmisdaden;

10.

is bezorgd over de humanitaire situatie in het land, met name voor die burgers in de CAR die ontheemd zijn of gevlucht zijn naar de buurlanden; dringt er bij alle partijen op aan om het internationale humanitaire recht en het werk van mensenrechtenactivisten en journalisten te eerbiedigen;

11.

is ingenomen met de humanitaire hulp die met name door de EU, de AU en de VN geboden werd aan de slachtoffers van het conflict en de ontheemden in de CAR, en verzoekt die instellingen en andere internationale en regionale partners om de wederopbouw van de CAR en het vredesproces in het land actief te ondersteunen;

12.

is ingenomen met de maatregelen die zijn getroffen door de regering van nationale eenheid, in samenwerking met het Wereldvoedselprogramma, om te voorzien in voedselpakketten, bescherming en voedselbedeling voor de ontheemden in het land; roept de internationale gemeenschap op om dringend massale financiële steun vrij te maken om de overheid in staat te stellen om de diensten in het land terug te brengen;

13.

veroordeelt het gebruik van en de al dan niet gedwongen rekrutering van kindsoldaten als oorlogsmisdaad die een inbreuk vormt op het internationale recht; is ingenomen met het voornemen van de regering om in het kader van de hervorming van de veiligheidssector te voorzien in een proces om de verdedigings- en veiligheidstroepen in het land te herstellen; schaart zich achter de bereidheid van de regering om Seleka-strijders te selecteren en hen op te leiden teneinde hen te integreren in de gewapende strijdkrachten van de CAR en de gendarmerie en politiemacht; pleit voor maatregelen met het oog op de ontwapening, demobilisatie, herintegratie en repatriatie van strijders om de veiligheid tijdens de overgang te verzekeren; verzoekt de regering om soortgelijke maatregelen te treffen om de slachtoffers van geweld en internationale misdrijven te steunen en verhaalmogelijkheden te bieden;

14.

is ingenomen met het besluit van de ECCAS om het aantal troepen van de multinationale troepenmacht van Centraal-Afrika (FOMAC) te verhogen van 700 naar 2 000 en verzoekt om het FOMAC-mandaat uit te voeren onder de auspiciën van de VN;

15.

roept op om de internationale en regionale operaties voor de arrestatie van leden van de LRA te hervatten en te intensiveren, met de toestemming van de CAR, om zo een einde te maken aan de verwoesting die deze criminele groep heeft aangericht onder de bevolking van de CAR;

16.

merkt op dat de CAR over heel wat natuurlijke rijkdommen beschikt (uranium, ruwe olie, goud, diamanten enzovoort); wijst erop dat transparantie en democratisch toezicht in de mijnbouwsector belangrijker dan ooit zijn voor de ontwikkeling van het land;

17.

acht het voorts noodzakelijk om de gevolgen van de conflicten aan te pakken, met name via hervormingen van de gewapende strijdkrachten en veiligheidstroepen, demilitarisatie, de demobilisatie en herintegratie van ex-strijders, de repatriëring van vluchtelingen, de terugkeer naar huis van ontheemden en de invoering van haalbare ontwikkelingsprogramma's;

18.

verzoekt alle politieke partijen en belanghebbenden om de structurele oorzaken van deze terugkerende crisis aan te pakken en is van mening dat de besluiten over de politieke, economische en maatschappelijke toekomst van de CAR, op basis van een vreedzame en democratische overgang gestoeld op de eerbiediging van de rechtsstaat, de scheiding van de machten, de volledige uitoefening van de mensenrechten en fundamentele vrijheden en billijke toegang tot hulpbronnen en inkomensverdeling, via de nationale begroting, toekomen aan de bevolking van de CAR en diegenen die deze bevolking vertegenwoordigen;

19.

is ingenomen met het feit dat sinds 10 juni 2013 40 religieuze leiders gesprekken houden in Bangui om spanningen te voorkomen;

20.

verzoekt haar covoorzitters deze resolutie te doen toekomen aan de Ministerraad van de ACS-EU, de Raad van de EU, de Europese Commissie, de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, de secretaris-generaal van de VN, de VN-Veiligheidsraad, de VN-Mensenrechtenraad, de AU, de voorzitter van de Economische Gemeenschap van Centraal-Afrikaanse staten en de Organisation Internationale de la Francophonie en de voorzitter van de nationale overgangsraad en de regering van de Centraal-Afrikaanse Republiek.

—

vergadering in Brussel (België) van 17 tot 19 juni 2013,

—

gezien artikel 18, lid 2, van haar Reglement,

—

gezien zijn eerdere resoluties,

—

gezien artikel 11, lid 7, van de herziene Overeenkomst van Cotonou, waarin de verbintenis van de staten wordt herhaald om de vrede en het internationale recht te versterken,

A.

overwegende dat professor Alpha Condé, het staatshoofd, de eerste democratisch verkozen president van de Republiek Guinee is sinds het land op 2 oktober 1958 onafhankelijk werd;

B.

overwegende dat Guinee het Statuut van Rome inzake het Internationaal Strafhof op 14 juli 2003 heeft geratificeerd;

C.

overwegende dat de verkiezingsprocedure werd goedgekeurd door de EU-verkiezingsmissie, ECOWAS, de Afrikaanse unie en de Organisation internationale de la Francophonie (OIF) en dat de resultaten werden bekrachtigd door het volledige politieke spectrum in Guinee en door de internationale gemeenschap;

D.

overwegende dat de Guineese overheid om het democratische proces ten volle te eerbiedigen heeft besloten om in samenwerking met de Onafhankelijke Nationale Kiescommissie (CENI) parlementsverkiezingen te organiseren op een datum die door alle betrokken partijen moet worden overeengekomen, nadat de leden van de politieke partijen in de oppositie een aantal keer om uitstel hadden gevraagd;

E.

overwegende dat de CENI op 29 maart 2013 heeft besloten om toezicht de houden op de situatie door, met de hulp haar financiële partners – de Europese Unie, de Verenigde Staten, de OIF, de UNDP en Frankrijk – een "technisch toezichtcomité" in te stellen, dat zal bestaan uit leden die door de CENI worden aangewezen, waarbij wordt gezorgd voor een gelijke vertegenwoordiging van de oppositie en de presidentiële meerderheid;

F.

overwegende dat de verschuivingen van de CENI om een gelijke vertegenwoordiging te verzekeren, net als de samenstelling van het bestuur, werden overeengekomen naar aanleiding van een verzoek van de oppositie en door het volledige politieke spectrum werden goedgekeurd;

G.

overwegende dat er een tripartite "kader voor een politieke dialoog" is ingesteld, dat bestaat uit een aantal bemiddelaars, waaronder een VN-vertegenwoordiger;

H.

overwegende dat de Speciale Vertegenwoordiger van de VN voor West-Afrika, Said Djinnit, door de VN is aangesteld als "internationaal bemiddelaar" nadat leden van de oppositie hun bezwaar hadden geuit tegen Lamine Cissé, die was aangesteld zonder formeel overleg;

I.

overwegende dat de oppositie had opgeroepen tot een boycot van de verkiezingen die door de president van de Republiek gepland waren voor 30 juni 2013, op basis van een voorstel van de CENI;

J.

overwegende dat in het "overlegforum", dat heeft plaatsgevonden van 3 tot 9 juni, hoofdzakelijk werd ingegaan op:

K.

overwegende dat de OIF, de Europese Unie, de UNDP, ECOWAS, de Verenigde Staten en Frankrijk tijdens dat overleg verzekerd hebben dat het proces voor het opstellen van de kiezerslijst door de technische operator veilig werd gemaakt en zich bereid hebben verklaard om de nodige aanvullende maatregelen te treffen om het correcte verloop van het proces verder te waarborgen en buitengewone middelen vrij te maken ter ondersteuning van de besluiten van de Guineese partijen;

L.

overwegende dat de technische operator die betrokken was bij de voorbereiding van de kiezerslijst niet betrokken zal zijn bij andere activiteiten in het kader van het verkiezingsproces;

M.

overwegende dat de internationale bemiddelaar namens alle bemiddelaars en de internationale gemeenschap die hij vertegenwoordigt, de oppositie heeft opgeroepen om, in het licht van al deze waarborgen en zekerheden, in te stemmen met de deelname aan de verkiezingen;

N.

overwegende dat de deelname aan de verkiezingen van Guineeërs in het buitenland werd aanvaard onder dezelfde voorwaarden als bij de presidentsverkiezingen in 2010, en op basis van de lijsten die toen zijn opgesteld;

O.

overwegende dat er overeenstemming is bereikt over de maatregelen die moeten worden getroffen om de tekortkomingen van de CENI op te lossen;

P.

overwegende dat de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid/vicevoorzitter van de Commissie president Condé heeft gefeliciteerd met de grote vorderingen die zijn geboekt in de politieke dialoog met de oppositie en dat zij heeft verklaard dat er in de Raad een procedure liep om ervoor te zorgen dat de middelen die uit hoofde van het 10e EDF waren vrijgemaakt voor Guinee worden behouden, op voorwaarde dat er voor 31 oktober 2013 vrije, transparante verkiezingen werden gehouden;

Q.

overwegende dat de secretaris-generaal van de VN op 12 juni 2013 heeft verklaard dat hij "de vorderingen van de partijen van de inter-Guineese politieke dialoog bemoedigend vond" en dat de positieve sfeer "gunstige omstandigheden zou scheppen voor vrije, eerlijke en vreedzame verkiezingen";

R.

overwegende dat de politieke onzekerheid de economie van het land schade berokkent;

S

overwegende het geweld dat werd gepleegd eind februari, begin maart 2013 en opnieuw in april en in mei, naar aanleiding van oproepen van de oppositie om te betogen, waarbij verschillende doden vielen en honderden mensen gewond raakten;

T.

overwegende dat de rechtsstaat de volledige naleving door alle instellingen, de scheiding van de machten en de vrije uitoefening van de mensenrechten en fundamentele vrijheden, strafrechtelijke verantwoordingsplicht, herstel voor slachtoffers en een gelijke behandeling van alle burgers voor de wet inhoudt;

U.

overwegende dat de oprichting van het ministerie van Mensenrechten en burgerlijke vrijheden en de Waarheids- en verzoeningscommissie, de eerste in de geschiedenis van het land, een stap is in de richting van een vreedzame en democratische oplossing voor de problemen in het land;

V.

overwegende dat de veelheid aan politieke groeperingen een ernstige bedreiging vormt voor de stabiliteit in Guinee;

W.

overwegende dat de president van de Republiek een hervorming van de veiligheidsdiensten heeft gelanceerd;

1.

is ingenomen met het feit dat het einde van de overgangsperiode naar de democratie in zicht is, dankzij het besluit van de Guineese overheid, met de instemming van de CENI en het Guineese maatschappelijke middenveld, om het democratiseringsproces snel af te ronden met vrije, transparante parlementsverkiezingen;

2.

is ingenomen met de vorderingen die zijn geboekt in de dialoog en met de overeenkomst die op 9 juni 2013 werd bereikt door de politieke partijen, onder leiding van de regering en de drie bemiddelaars, ten aanzien van de technische operator en de kiezerslijst, het kiesrecht van Guineeërs in het buitenland, de interne werking van de CENI en het beginsel van het opnieuw openstellen en herzien van de kiezerslijst; roept op om deze overeenkomst te eerbiedigen en toe te passen;

3.

is ingenomen met de verklaring van de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid/vicevoorzitter van de Commissie van 12 juni 2013 over de vorderingen die zijn geboekt in de inter-Guineese politieke dialoog en over het behoud van de middelen die uit hoofde van het 10e EDF aan Guinee zijn toegekend, op voorwaarde dat er voor 31 oktober 2013 vrije, transparante verkiezingen worden gehouden;

4.

is ingenomen met de technische bijstand van de EU en andere bilaterale en multilaterale partners om de transparantie en geloofwaardigheid van de verkiezingen te vrijwaren en te waarborgen;

5.

verzoekt de Europese Unie, de Afrikaanse Unie, de OIF, ECOWAS en de Verenigde Naties om nauw betrokken te blijven bij het verkiezingsproces;

6.

verzoekt de politici van Guinee om zich te concentreren op dialoog en overleg om hun meningsverschillen bij te leggen en om verkiezingen te organiseren om het democratiseringsproces in Guinee te bestendigen;

7.

verzoekt de politieke machten om de democratische overgang die werd ingezet na de verkiezing van Alpha Condé als president voort te zetten en om de democratie, de instellingen en de rechten van de oppositie te eerbiedigen; is van mening dat de komende verkiezingen vrij en transparant moeten zijn om een volwaardige rol te kunnen spelen in dit democratiseringsproces;

8.

wijst op het belang van een vrije oppositie met gevestigde, gerespecteerde rechten en plichten, met inbegrip van het recht om vreedzaam te betogen; merkt op dat zulke oppositie een tegengewicht vormt dat noodzakelijk is voor de correcte werking van de democratie;

9.

uit zijn bezorgdheid over het risico op geweld tussen gemeenschappen en verzoekt de politieke leiders om, in het belang van de stabiliteit, de samenhang en de sociale harmonie in het land, niet langer in te spelen op de verschillen tussen de politieke groeperingen;

10.

verzoekt de politieke machten om hun verantwoordelijkheid te nemen en de nodige inspanningen te leveren om ervoor te zorgen dat de burgerlijke vrede niet in het gedrang komt, door een einde te maken aan de provocaties en het geweld; verzoekt de veiligheidstroepen van het land voorts om het recht op vreedzaam protest te eerbiedigen en de veiligheid van de burgerbevolking te handhaven en tegelijkertijd hun mensenrechten en de rechtsstaat te eerbiedigen;

11.

is ingenomen met de oprichting van een permanent kader voor dialoog over de organisatie van parlementsverkiezingen en de consolidatie van de rechtsstaat en de democratische beginselen in Guinee, in de aanwezigheid van drie bemiddelaars, waaronder een VN-vertegenwoordiger;

12.

is ingenomen met de verbintenis van het staatshoofd om de transparantie en betrouwbaarheid van het verkiezingsproces te verzekeren en met zijn besluit om diegenen die zijn gearresteerd tijdens politieke protesten gratie te verlenen;

13.

is ingenomen met de pogingen van 24 april 2013 door de regering en de partijen van de presidentiële meerderheid en de oppositie om hun meningsverschillen op een vreedzame manier bij te leggen; betreurt dat dit tot dusver nog niet gelukt is; betuigt zijn deelneming aan de nabestaanden van de slachtoffers; hoopt dat dit streven in de toekomst wordt geëerbiedigd;

14.

dringt er bij de gerechtelijke instanties op aan om alle gevallen van mensenrechtenschendingen te onderzoeken en eerlijk en grondig af te handelen;

15.

neemt nota van de verklaring van de secretaris-generaal van de VN van 25 april 2013 waarin hij opmerkt ingenomen te zijn met de vorderingen die in Guinee zijn geboekt om de politieke dialoog te hervatten, en met name met de belofte van het staatshoofd om de transparantie en betrouwbaarheid van de verkiezingen te waarborgen met de hulp van internationale partners, en van zijn verklaring van 12 juni 2013 waarin hij heeft gewezen op de vorderingen die zijn geboekt bij het creëren van gunstige omstandigheden voor vrije, eerlijke en vreedzame verkiezingen;

16.

is ingenomen met de belofte van de president van de Republiek Guinee om de resultaten van de verkiezingen te eerbiedigen, wat zij ook moge zijn, en hoopt dat de oppositieleiders dezelfde belofte kunnen doen;

17.

is ingenomen met de oprichting van het ministerie van Mensenrechten en burgerlijke vrijheden en de Waarheids- en verzoeningscommissie; benadrukt dat deze twee instellingen alle nodige steun dienen te krijgen die zij nodig hebben om zich van hun taak te kunnen kwijten; wijst erop dat de Waarheids- en verzoeningscommissie onafhankelijk moet zijn opdat de problemen van de burgers vreedzaam en democratisch kunnen worden opgelost;

18.

beschouwt een onafhankelijke rechtspraak en onafhankelijke media als cruciaal voor de vormgeving en reglementering van democratische praktijken met het oog op de versterking van de rechtsstaat, de ontwikkeling van democratische instellingen, waaronder een functionerend parlement ter uitdrukking van het politiek pluralisme, en de versterking van de rol van maatschappelijke organisaties; verzoekt de donoren om steun te verlenen om het gerechtelijk apparaat in Guinee te versterken;

19.

is de mening toegedaan dat een zorgvuldig beheer van de overvloedige natuurlijke hulpbronnen van Guinee, dat de oprichting van een transparant toezichtmechanisme dient te omvatten dat aan het licht kan brengen welke bedragen door mijnbouw- en exportbedrijven aan de regering worden betaald en welk aandeel van die inkomsten wordt aangewend voor ontwikkelingsprogramma's, de Guineese bevolking zal helpen om de aanhoudende armoede te overwinnen en een weg te banen voor duurzame ontwikkeling;

20.

is ingenomen met de inspanningen van de Guineese overheid om het macro-economische beheer in Guinee te verbeteren, waardoor de betrekkingen met alle bilaterale en multilaterale donoren, waaronder de Bretton Woods-instellingen, opnieuw konden worden aangehaald en het HIPC-initiatief kon worden voltooid;

21.

verzoekt ook de politieke overheden om de overige prioriteiten die van essentieel belang zijn voor de duurzame ontwikkeling van het land niet uit het oog te verliezen;

22.

verzoekt de Raad, de Commissie, de lidstaten van de EU, de ACS-landen, de Verenigde Naties, ECOWAS, de OIF, de Verenigde Staten, Frankrijk en het ACS-secretariaat om de Guineese overheid te blijven steunen bij de voorbereiding van vrije en transparante parlementsverkiezingen;

23.

uit zijn solidariteit met de bevolking van de Republiek Guinee en kijkt samen met haar uit naar het einde van de overgangsperiode en de instelling van de democratie;

24.

verzoekt haar covoorzitters deze resolutie te doen toekomen aan de EU-instellingen, de Afrikaanse Unie, de ACS-groep, ECOWAS, de OIF, de Verenigde Staten, Frankrijk, de secretaris-generaal van de VN en de Guineese overheid.

(a)

staten die bezig zijn met de bekrachtigingsprocedure van de partnerschapsovereenkomst;

(b)

staten die lid zijn van de ACS-groep.

i)

verslagen die worden ingediend door de vaste commissies. Dit zijn er maximaal drie per bijeenkomst. De lengte van de ontwerpresoluties in verslagen is vastgelegd in bijlage II van dit Reglement van orde;

ii)

urgente onderwerpen die worden voorgesteld door een vaste commissie of die worden ingediend door het Bureau zelf. Urgente onderwerpen worden bij wijze van uitzondering op de agenda geplaatst en het zijn er maximaal twee per bijeenkomst. Andere onderwerpen worden doorverwezen naar de bevoegde vaste commissie.

iii)

centrale onderwerpen voor een beraadslaging op hoog niveau.

—

bevordering van de democratische processen door middel van dialoog en overleg;

—

economische, financiële en handelszaken en de tenuitvoerlegging van het Europees Ontwikkelingsfonds;

—

sociale en milieuzaken.

I.

COMMISSIE POLITIEKE ZAKEN

Deze commissie is bevoegd voor aangelegenheden die verband houden met:

Zij coördineert de werkzaamheden van onderzoeksmissies en waarnemingsmissies bij verkiezingen in overeenstemming met artikel 28 van het Reglement van orde van de Vergadering.

II.

COMMISSIE ECONOMISCHE ONTWIKKELING, FINANCIËN EN HANDEL

Deze commissie is bevoegd voor aangelegenheden die verband houden met:

III.

COMMISSIE SOCIALE ZAKEN EN MILIEU

Deze commissie is bevoegd voor aangelegenheden die verband houden met:

—

toelichtingen, voorbereidende werkdocumenten en verslagen van studie- en informatiereizen: zes bladzijden,

—

ontwerpresoluties in verslagen en ontwerpresoluties over urgente onderwerpen: vier bladzijden, inclusief overwegingen, exclusief visa.

(a)

Voor elke bijeenkomst in de gebruikelijke vergaderplaatsen van het Europees Parlement wordt voorzien in:

(b)

Voor elke bijeenkomst die plaatsvindt buiten de gebruikelijke vergaderplaatsen van het Europees Parlement:

—

eerbiedigen van de soevereiniteit en de internationale mensenrechten;

—

eerbiedigen van de wetgeving van het land en de autoriteit van de kiesorganen;

—

te allen tijde politieke onpartijdigheid betrachten;

—

eerbiedigen van de integriteit van de internationale verkiezingswaarnemingsmissie;

—

verkiezingsprocedures niet belemmeren;

—

zorgen voor passende identificatie;

—

nauwkeurigheid betrachten bij de waarneming en professionaliteit bij het trekken van conclusies;

—

zich onthouden van commentaar aan het publiek of de media totdat de missie collectief haar oordeel uit;

—

samenwerken met andere verkiezingswaarnemers;

—

zorgen voor correct persoonlijk gedrag.

1.

De leden moeten tijdens de werkzaamheden van de delegatie strikte politieke onpartijdigheid betrachten.

2.

De leden zorgen ervoor dat zij volledig deelnemen aan alle werkzaamheden van de delegatie, van de eerste briefing tot de laatste persconferentie.

3.

Enkel leden mogen deelnemen aan een delegatie voor verkiezingswaarneming, vergezeld door personeel van de secretariaten van het Europees Parlement en van de ACS-Groep van Staten. Niemand anders mag lid zijn van een delegatie of deze vergezellen.

4.

Leden die voor het eerst deel uitmaken van een delegatie voor verkiezingswaarneming, moeten een briefing over verkiezingswaarnemingsdelegaties bijwonen.

5.

De leden spelen op de verkiezingsdag zelf een actieve rol: zij bezoeken stembureaus en fungeren als waarnemers bij de opening en sluiting van de stembureaus, de stemprocedure en het tellen van de stembiljetten.

6.

De leden mogen de aard van de waarnemingsdelegatie en haar activiteiten toelichten. Over alle andere aangelegenheden in verband met de verkiezingswaarneming mogen de leden vóór de gezamenlijke persconferentie geen uitlatingen doen aan het publiek of aan de media en moeten zij de media of geïnteresseerden doorverwijzen naar:

—

de co-delegatieleiders hebben het recht het betrokken lid van de delegatie uit te sluiten;

—

de delegatie kan, bij meerderheid van stemmen in het kader van een gescheiden stemming, een co-delegatieleider ontheffen uit zijn of haar ambt wanneer zij van mening is dat hij of zij zich schuldig heeft gemaakt aan ernstig wangedrag;

—

de co-voorzitters van de ACS-EU-Paritaire Parlementaire Vergadering worden hiervan op de hoogte gebracht, en zij informeren ofwel de voorzitter van de fractie in kwestie (of het Bureau in geval van Niet-ingeschreven leden) indien het een lid van het Europees Parlement betreft, ofwel de voorzitter van het Parlement van het ACS-land van oorsprong, indien het een lid van het parlement van een ACS-land betreft.

—

Het lid kan voor een periode van vier jaar worden uitgesloten van deelname aan delegaties voor verkiezingswaarneming.