16.1.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 13/1

1.

Het gewijzigde voorstel van de Commissie voor een verordening houdende gemeenschappelijke bepalingen inzake het EFRO, het ESF, het CF, het Elfpo en het EFMZV en algemene bepalingen inzake de fondsen in het kader van het cohesiebeleid heeft hoofdzakelijk betrekking op de vaststelling van het gemeenschappelijk strategisch kader.

2.

Hoewel dit advies uitsluitend betrekking heeft op het gewijzigde voorstel van de Commissie, verwijst de Rekenkamer hierbij in het algemeen naar haar Advies nr. 7/2011.

3.

In het gewijzigde voorstel van de Commissie wordt de reikwijdte van het gemeenschappelijk strategisch kader gewijzigd en worden de onderdelen ervan verdeeld over een nieuwe bijlage (bijlage I) bij de verordening houdende gemeenschappelijke bepalingen en een gedelegeerde handeling van de Commissie. Dit dreigt het beleid verder te compliceren.

4.

De Rekenkamer merkt op dat het doel van het gemeenschappelijk strategisch kader blijft, het programmeringsproces een duidelijke strategische richting te bieden op het niveau van de lidstaten en de regio’s (zie overweging 14, artikel 2, lid 2, en artikel 10 van het gewijzigde voorstel). Anders dan in het oorspronkelijke voorstel van de Commissie zouden in het gemeenschappelijk strategisch kader de doelstellingen van de Unie echter niet langer in kernacties voor de fondsen worden vertaald. In plaats daarvan zou de wetgever de vaststelling voor elke thematische doelstelling van indicatieve acties met grote Europese meerwaarde en de overeenkomstige beginselen voor de uitvoering, alsmede van prioriteiten voor samenwerking (zie de artikelen 11 en 12 van het gewijzigde voorstel) aan de Commissie delegeren. Overeenkomstig haar eerdere advies (zie paragraaf 8 van Advies nr. 7/2011) is de Rekenkamer van oordeel dat dit in feite een essentieel en doorslaggevend element van de toekomstige cohesieregeling vormt. Het dient dan ook te worden beschouwd als een essentieel onderdeel van de EU-wetgeving waarvoor, overeenkomstig artikel 290 VWEU, geen bevoegdheidsdelegatie mogelijk is.

5.

De Rekenkamer wenst ook haar aanbeveling te herhalen om het concept „Europese meerwaarde” in een passende politieke verklaring of in EU-wetgeving te formuleren teneinde de politieke autoriteiten van de EU richtsnoeren te bieden voor het stellen van uitgavenprioriteiten (zie paragraaf 18 van Advies nr. 1/2010). De goedkeuring van het juridisch kader voor de periode 2014-2020 biedt een goede gelegenheid om dit te doen. Een dergelijke toelichting lijkt des te belangrijker wanneer het voornemen om de vaststelling van acties met een grote Europese meerwaarde aan de Commissie te delegeren, wordt bevestigd. In dit verband merkt de Rekenkamer op dat de in het gewijzigde voorstel vervatte definitie (zie artikel 2, lid 4, van het gewijzigde voorstel) niet voldoende duidelijkheid schept over de onderliggende criteria die een selectie van acties mogelijk zouden maken die „een aanzienlijke bijdrage [kunnen] leveren tot het behalen van de doelstellingen en streefdoelen van de strategie van de Unie voor slimme, duurzame en inclusieve groei en die als referentiepunt bij het opstellen van programma's [dienen]”.

6.

Voorts dienen overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel alle EU-acties te worden ontworpen met het oogmerk, Europese meerwaarde te bieden. De verwijzing naar een „indicatieve” lijst acties (artikel 12 van het gewijzigde voorstel) lijkt de indruk te wekken dat het vereiste om Europese meerwaarde te bieden slechts een optie is.