13.10.2012

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 310/1

---

MONETAIRE OVEREENKOMST

tussen de Europese Unie en het Vorstendom Monaco

2012/C 310/01

DE EUROPESE UNIE, vertegenwoordigd door de Franse Republiek en de Europese Commissie,

en

HET VORSTENDOM MONACO,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)	Op grond van Verordening (EG) nr. 974/98 van de Raad van 3 mei 1998 is met ingang van 1 januari 1999 de munteenheid van elke lidstaat die deelneemt aan de derde fase van de Economische en Monetaire Unie, waaronder Frankrijk, vervangen door de euro.

(2)	Tussen Frankrijk en het Vorstendom Monaco bestonden reeds vóór de invoering van de euro bilaterale monetaire en bancaire overeenkomsten, in het bijzonder de Frans-Monegaskische overeenkomst inzake deviezencontrole van 14 april 1945 en de Nabuurschapsovereenkomst van 18 mei 1963.

(3)	Bij Besluit van de Raad van 31 december 1998 (1) is het Vorstendom Monaco het recht verleend om de euro vanaf 1 januari 1999 als zijn officiële munteenheid te gebruiken.

(4)

Op 24 december 2001 heeft de Europese Unie, vertegenwoordigd door de Franse Republiek in samenwerking met de Commissie en de ECB, een monetaire overeenkomst met het Vorstendom Monaco gesloten. De Nabuurschapsovereenkomst tussen de Franse Republiek en het Vorstendom Monaco is dienovereenkomstig geactualiseerd.

(5)

Krachtens de voorliggende monetaire overeenkomst behoudt het Vorstendom Monaco het recht om de euro als zijn officiële munteenheid te gebruiken en om de status van wettig betaalmiddel toe te kennen aan eurobankbiljetten en -munten. De in de bijlage bij deze overeenkomst vermelde regelgeving van de Europese Unie geldt op zijn grondgebied onder de in deze overeenkomst vastgestelde voorwaarden.

(6)

Het Vorstendom Monaco moet erop toezien dat de communautaire bepalingen inzake de eurobankbiljetten en -munten gelden op zijn grondgebied. Deze biljetten en munten moeten op afdoende wijze tegen valsemunterij worden beschermd. Het is van belang dat het Vorstendom Monaco alle noodzakelijke maatregelen neemt om valsemunterij te bestrijden en op dit gebied samen te werken met de Commissie, de ECB, Frankrijk en de Europese Politiedienst (Europol).

(7)

Bij deze monetaire overeenkomst kunnen geen rechten worden verleend aan kredietinstellingen en, in voorkomend geval, andere financiële instellingen die op het grondgebied van het Vorstendom Monaco gevestigd zijn, met betrekking tot de vrijheid van vestiging en de vrije dienstverrichting in de Europese Unie. Bij deze overeenkomst worden geen rechten verleend aan kredietinstellingen en, in voorkomend geval, andere financiële instellingen die op het grondgebied van de Europese Unie gevestigd zijn, met betrekking tot de vrijheid van vestiging en de vrije dienstverrichting in het Vorstendom Monaco.

(8)

De ECB en de nationale centrale banken zijn niet op grond van deze monetaire overeenkomst verplicht om de financiële instrumenten van het Vorstendom Monaco op te nemen in de lijst(en) van effecten die voor de monetaire beleidstransacties van het Europees Stelsel van centrale banken in aanmerking komen.

(9)

Het Vorstendom Monaco heeft op zijn grondgebied beheermaatschappijen die werkzaam zijn op het gebied van het beheer voor rekening van derden of de doorgifte van orders en wier diensten uitsluitend onder het Monegaskisch recht vallen, zulks onverminderd de in artikel 11, lid 6, genoemde verplichtingen. Deze maatschappijen kunnen geen toegang krijgen tot betalings- en effectenafwikkelingssystemen.

(10)

In aansluiting op de historische banden tussen Frankrijk en het Vorstendom Monaco en op de beginselen van de monetaire overeenkomst van 24 december 2001 verbinden de Europese Unie en het Vorstendom Monaco zich ertoe te goeder trouw samen te werken om een goede werking van deze overeenkomst als zodanig te waarborgen.

(11)

Er wordt een gemengd comité bestaande uit vertegenwoordigers van het Vorstendom Monaco, de Franse Republiek, de Europese Commissie en de ECB ingesteld om de toepassing van deze overeenkomst te analyseren, om het jaarlijkse plafond voor de uitgifte van munten onder de in artikel 3 bepaalde voorwaarden vast te stellen, om te onderzoeken of het minimumaandeel van de munten dat tegen nominale waarde in omloop zal worden gebracht, toereikend is, en om de door het Vorstendom Monaco genomen maatregelen tot uitvoering van de relevante EU-wetgeving te beoordelen.

(12)

Het Hof van Justitie van de Europese Unie moet worden belast met de beslechting van geschillen die verband houden met de niet-nakoming van een verplichting of met de schending van een bepaling zoals opgenomen in deze overeenkomst, en ten aanzien waarvan is vastgesteld dat de partijen niet tot onderlinge overeenstemming konden komen,

HEBBEN OVEREENSTEMMING BEREIKT OMTRENT HETGEEN VOLGT:

Artikel 1

Het Vorstendom Monaco heeft het recht de euro als zijn officiële munteenheid te gebruiken, in overeenstemming met de Verordeningen (EG) nr. 1103/97 en (EG) nr. 974/98, als gewijzigd. Het Vorstendom Monaco kent de status van wettig betaalmiddel toe aan eurobankbiljetten en -munten.

Artikel 2

Het Vorstendom Monaco geeft geen bankbiljetten of munten uit, tenzij de voorwaarden voor de uitgifte daarvan met de Europese Unie zijn overeengekomen. De voorwaarden voor de uitgifte van euromunten vanaf 1 januari 2011 worden in de navolgende artikelen vastgelegd.

Artikel 3

1.   Het jaarlijkse plafond, in waardetermen, voor de uitgifte van euromunten door het Vorstendom Monaco omvat:

een vast deel, waarvan het initiële bedrag voor 2011 op 2 340 000 EUR wordt vastgesteld,

een variabel deel dat, in waardetermen, overeenstemt met de gemiddelde muntuitgifte per hoofd van de bevolking van de Franse Republiek in het jaar n-1, vermenigvuldigd met het aantal inwoners van het Vorstendom Monaco.

Het gemengd comité kan het vaste deel jaarlijks herzien om rekening te houden met de inflatie — op basis van de HICP-inflatie van de Franse Republiek in het jaar n-1 — en met eventuele belangrijke ontwikkelingen die de verzamelaarsmarkt voor euromunten beïnvloeden.

2.   Het Vorstendom Monaco mag ook een speciale herdenkingsmunt en/of munten voor verzamelaars uitgeven naar aanleiding van gebeurtenissen die voor het Vorstendom een bijzondere betekenis hebben. Indien de totale uitgifte als gevolg van deze speciale uitgifte het in lid 1 vastgelegde plafond overschrijdt, wordt de waarde van deze uitgifte verantwoord door het overblijvende deel van het plafond van het voorgaande jaar te gebruiken, en/of in mindering gebracht op het plafond van het volgende jaar.

Artikel 4

1.   De door het Vorstendom Monaco uitgegeven euromunten zijn, wat de nominale waarde, de wettigheid als betaalmiddel, de technische specificaties, de artistieke kenmerken van de gemeenschappelijke zijde en de gemeenschappelijke artistieke kenmerken van de nationale zijde betreft, identiek aan de euromunten die worden uitgegeven door de lidstaten van de Europese Unie die de euro hebben aangenomen.

2.   Het Vorstendom Monaco brengt de ontwerpen van de nationale zijde van zijn euromunten vooraf ter kennis van de Commissie, die verifieert of de EU-voorschriften in acht zijn genomen.

Artikel 5

Frankrijk stelt het Hôtel de la Monnaie de Paris ter beschikking voor het slaan van de munten van het Vorstendom Monaco, overeenkomstig artikel 18 van de Nabuurschapsovereenkomst tussen Frankrijk en het Vorstendom Monaco van 18 mei 1963.

Artikel 6

1.   De door het Vorstendom Monaco uitgegeven hoeveelheid euromunten wordt opgeteld bij de door Frankrijk uitgegeven hoeveelheid munten met het oog op de goedkeuring door de Europese Centrale Bank van de totale omvang van de uitgifte van Frankrijk overeenkomstig artikel 128, lid 2, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie.

2.   Het Vorstendom Monaco deelt de Franse Republiek elk jaar uiterlijk op 1 september de hoeveelheid en de nominale waarde mee van de euromunten die het voornemens is het volgende jaar uit te geven. Ook deelt het de Commissie mee welke de beoogde uitgiftevoorwaarden van zijn munten zijn.

3.   Het Vorstendom Monaco deelt de in lid 2 bedoelde informatie voor het jaar 2011 mee bij de ondertekening van deze overeenkomst.

4.   Zonder afbreuk te doen aan de uitgifte van munten voor verzamelaars, brengt het Vorstendom Monaco ten minste 80 % van de euromunten die het jaarlijks uitgeeft, tegen nominale waarde in omloop. Het gemengd comité onderzoekt om de vijf jaar of het minimumaandeel van de munten dat tegen nominale waarde in omloop zal worden gebracht, voldoende is en kan eventueel besluiten dit aandeel te wijzigen.

Artikel 7

1.   Het Vorstendom Monaco mag euromunten voor verzamelaars uitgeven. Deze worden meegerekend voor het in artikel 3 bedoelde jaarlijkse plafond. De uitgifte van euromunten voor verzamelaars door het Vorstendom Monaco geschiedt in overeenstemming met de EU-richtsnoeren voor euromunten voor verzamelaars, die met name het gebruik van technische specificaties, artistieke kenmerken en denominaties inhouden op grond waarvan euromunten voor verzamelaars van voor de circulatie bestemde munten kunnen worden onderscheiden.

2.   Door het Vorstendom Monaco uitgegeven munten voor verzamelaars zijn in de Europese Unie geen wettig betaalmiddel.

Artikel 8

Het Vorstendom Monaco neemt alle noodzakelijke maatregelen om valsemunterij te bestrijden en op dit gebied samen te werken met de Commissie, de ECB, Frankrijk en de Europese Politiedienst (Europol).

Artikel 9

Het Vorstendom Monaco verbindt zich ertoe:

a)

de in bijlage A vermelde rechtsbesluiten en regelgeving van de Europese Unie die onder de werkingssfeer van artikel 11, lid 2, vallen en rechtstreeks door Frankrijk worden toegepast, alsmede de bepalingen die door Frankrijk zijn vastgesteld ter omzetting van deze rechtsbesluiten en regelgeving, toe te passen overeenkomstig het bepaalde in artikel 11, leden 2 en 3;

b)

overeenkomstig het bepaalde in artikel 11, leden 4, 5 en 6, en op de volgende gebieden maatregelen te nemen die gelijkwaardig zijn met de in bijlage B vermelde rechtsbesluiten en regelgeving van de Europese Unie die rechtstreeks of na omzetting ervan door de lidstaten worden toegepast: — het bancair en financieel recht, alsmede de voorkoming van het witwassen van geld op de gebieden en overeenkomstig het bepaalde in artikel 11; — preventie van fraude met en vervalsing van contante en girale betaalmiddelen, medailles en penningen;

c)

de rechtsbesluiten en regelgeving van de Europese Unie inzake de eurobankbiljetten en -munten, alsmede de op basis van artikel 133 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie genomen maatregelen die nodig zijn voor het gebruik van de euro als eenheidsmunt, rechtstreeks op zijn grondgebied toe te passen, tenzij in deze overeenkomst uitdrukkelijk anders is bepaald. De Commissie houdt de Monegaskische autoriteiten via het gemengd comité op de hoogte van de besluiten en regelgeving in kwestie.

Artikel 10

1.   Kredietinstellingen en, in voorkomend geval, andere financiële instellingen waaraan vergunning is verleend om op het grondgebied van het Vorstendom Monaco werkzaam te zijn, kunnen onder de in artikel 11 gestelde voorwaarden deelnemen aan interbancaire betalingssystemen en effectenafwikkelingssystemen in de Europese Unie, zulks volgens dezelfde uitvoeringsbepalingen als kredietinstellingen en, in voorkomend geval, andere financiële instellingen die op het grondgebied van Frankrijk gevestigd zijn, mits zij voldoen aan de voorwaarden die gelden voor het verkrijgen van toegang tot deze systemen.

2.   Kredietinstellingen en, in voorkomend geval, andere financiële instellingen die op het grondgebied van het Vorstendom Monaco zijn gevestigd worden, onder de in artikel 11 gestelde voorwaarden, door de Banque de France aan dezelfde bepalingen voor de uitvoering van de door de ECB vastgestelde voorschriften voor monetaire beleidsinstrumenten en -procedures onderworpen als kredietinstellingen en, in voorkomend geval, andere financiële instellingen die op het grondgebied van Frankrijk gevestigd zijn.

Artikel 11

1.   Rechtsbesluiten welke door de Raad worden aangenomen op basis van artikel 129, lid 4, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, juncto artikel 5, lid 4, artikel 19, lid 1, of artikel 34, lid 3, van de Statuten van het Europees Stelsel van centrale banken en van de Europese Centrale Bank (hierna de Statuten genoemd), of welke door de ECB worden aangenomen op basis van bovengenoemde rechtsbesluiten van de Raad, dan wel op basis van de artikelen 5, 16, 18, 19, 20 en 22, alsmede artikel 34, lid 3, van de Statuten, of welke door de Banque de France worden aangenomen ter uitvoering van de rechtsbesluiten van de ECB, zijn van toepassing op het grondgebied van het Vorstendom Monaco. Hetzelfde geldt voor eventuele wijzigingen van deze besluiten.

2.   Het Vorstendom Monaco past de bepalingen toe die door Frankrijk zijn vastgesteld ter omzetting van de in bijlage A vermelde EU-besluiten inzake de werkzaamheden van en de controle op kredietinstellingen en inzake de voorkoming van systeemrisico's in betalings- en effectenafwikkelingssystemen. Daartoe past het Vorstendom Monaco in de eerste plaats de bepalingen toe van de Franse monetaire en financiële wetgeving inzake de werkzaamheden van en de controle op kredietinstellingen, alsmede van de ter uitvoering daarvan vastgestelde regelgeving, zoals overeengekomen bij de Frans-Monegaskische overeenkomst inzake deviezencontrole van 14 april 1945 en de briefwisselingen tussen de regering van de Franse Republiek en de regering van Zijne Doorluchtigheid de Vorst van Monaco van 18 mei 1963, 10 mei 2001, 8 november 2005 en 20 oktober 2010 inzake de bancaire regelgeving, en past het in de tweede plaats de bepalingen toe van de Franse monetaire en financiële wetgeving inzake de voorkoming van systeemrisico's in betalings- en effectenafwikkelingssystemen.

3.   De lijst van bijlage A wordt telkens door de Commissie aangepast wanneer de teksten gewijzigd worden en wanneer een nieuwe tekst wordt aangenomen door de Europese Unie, met inachtneming van de datum van inwerkingtreding van de omzetting van de teksten. Het Vorstendom Monaco past de in bijlage A vermelde rechtsbesluiten en regelgeving na de opname ervan in het Franse recht toe overeenkomstig het bepaalde in lid 2. Bij elke aanpassing wordt de geactualiseerde lijst bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie (PBEU).

4.   Het Vorstendom Monaco treft maatregelen die gelijkwaardig zijn met de maatregelen die de lidstaten nemen uit hoofde van de in bijlage B vermelde EU-besluiten die noodzakelijk zijn voor de uitvoering van deze overeenkomst. Het in artikel 13 bedoelde gemengd comité gaat volgens een door dat comité te bepalen procedure na of de door Monaco genomen maatregelen gelijkwaardig zijn met die welke de lidstaten nemen uit hoofde van de hierboven bedoelde EU-besluiten.

5.   Onverminderd de in lid 9 bedoelde procedure wordt de lijst van bijlage B bij besluit van het gemengd comité gewijzigd. Daartoe stelt de Commissie, zodra zij een nieuw wetgevingsbesluit op een door deze overeenkomst bestreken gebied heeft vastgesteld, en zij van mening is dat dit besluit in de lijst van bijlage B moet worden opgenomen, het Vorstendom Monaco daarvan in kennis. Het Vorstendom Monaco ontvangt een afschrift van de in de verschillende stadia van de wetgevingsprocedure door de instellingen en organen van de Europese Unie opgestelde documenten. De Commissie maakt de aldus aangepaste bijlage B in het PBEU bekend.

Het gemengd comité beslist daarna ook over passende en redelijke termijnen voor de tenuitvoerlegging door het Vorstendom Monaco van de nieuwe rechtsbesluiten en regelgeving die aan bijlage B zijn toegevoegd.

6.   Het Vorstendom Monaco treft maatregelen van gelijke werking als die van de in bijlage B vermelde EU-richtlijnen inzake de bestrijding van het witwassen van geld, overeenkomstig de aanbevelingen van de internationale Financiële Actiegroep Witwassen van Geld (FATF). Over de opname, in bijlage B, van de EU-verordeningen inzake de bestrijding van het witwassen van geld beslist het gemengd comité op ad-hocbasis. De financiële inlichtingeneenheid van het Vorstendom Monaco en die van de lidstaten van de Europese Unie zetten hun samenwerking op het gebied van de bestrijding van het witwassen van geld actief voort.

7.   Kredietinstellingen en, in voorkomend geval, andere financiële instellingen en andere informatieplichtigen die op het grondgebied van het Vorstendom Monaco gevestigd zijn, zijn onderworpen aan de sancties en tuchtprocedures die worden toegepast indien de in de vorige leden bedoelde rechtsbesluiten worden geschonden. Het Vorstendom Monaco ziet toe op de toepassing van de door de bevoegde autoriteiten overeenkomstig het onderhavige artikel opgelegde sancties.

8.   Rechtsbesluiten, zoals bedoeld in lid 1, treden in het Vorstendom Monaco op dezelfde datum in werking als in de Europese Unie voor wat betreft de besluiten die worden bekendgemaakt in het PBEU, en op dezelfde datum als in Frankrijk voor wat betreft de besluiten die worden bekendgemaakt in de staatscourant van de Franse Republiek (Journal officiel de la République Française). Rechtsbesluiten met algemene draagwijdte, zoals bedoeld in lid 1, die in het PBEU noch in de staatscourant van de Franse Republiek worden bekendgemaakt, treden in werking op de datum waarop ze aan de Monegaskische autoriteiten worden meegedeeld. Besluiten met individuele draagwijdte, zoals bedoeld in lid 1, zijn toepasselijk met ingang van de datum van kennisgeving aan de adressaten.

9.   Voordat vergunningen worden verleend aan beleggingsondernemingen die zich op het grondgebied van het Vorstendom Monaco willen vestigen en er mogelijk andere beleggingsdiensten zouden aanbieden dan het beheer voor rekening van derden en de doorgifte van orders, en onverminderd de in lid 6 genoemde verplichtingen verbindt het Vorstendom Monaco zich ertoe maatregelen van gelijke werking te treffen als die van de vigerende EU-rechtsbesluiten inzake deze diensten. In afwijking van de procedure van lid 5 worden deze besluiten dan door de Commissie opgenomen in bijlage B.

Artikel 12

1.   Het Hof van Justitie van de Europese Unie is de rechterlijke instantie die de exclusieve bevoegdheid heeft voor de beslechting van alle geschillen tussen de partijen die verband houden met de niet-nakoming van een verplichting of met een schending van een bepaling zoals opgenomen in deze overeenkomst, en die niet in het gemengd comité konden worden opgelost. De partijen verbinden zich ertoe alles in het werk te stellen om in het gemengd comité tot een minnelijke schikking te komen.

2.   Als binnen dit kader geen minnelijke schikking kan worden getroffen, kan de Europese Unie op aanbeveling van de Commissie na advies van Frankrijk en van de ECB over de aangelegenheden die onder haar bevoegdheid vallen, of het Vorstendom Monaco de zaak aanhangig maken bij het Hof van Justitie indien uit het voorafgaande onderzoek door het gemengd comité blijkt dat de andere partij een verplichting niet is nagekomen of een bepaling heeft geschonden zoals opgenomen in deze overeenkomst. Het arrest van het Hof is bindend voor de partijen, die gehouden zijn de maatregelen te nemen welke nodig zijn ter uitvoering van het arrest binnen de termijn die het Hof in zijn arrest heeft vastgesteld.

3.   Ingeval de Europese Unie of het Vorstendom Monaco nalaat om binnen de gestelde termijn de maatregelen te nemen welke nodig zijn ter uitvoering van het arrest, kan de andere partij de overeenkomst onmiddellijk opzeggen.

4.   Alle aangelegenheden die verband houden met de geldigheid van conform deze overeenkomst genomen besluiten van de instellingen en organen van de Europese Unie, vallen onder de uitsluitende bevoegdheid van het Hof van Justitie van de Europese Unie. In het bijzonder kan elke natuurlijke of rechtspersoon die op het grondgebied van het Vorstendom Monaco woont, de rechtsmiddelen instellen die aan op het grondgebied van Frankrijk wonende natuurlijke of rechtspersonen tegen rechtsbesluiten ter beschikking staan, ongeacht de vorm en de aard van het voor deze persoon bestemde besluit.

Artikel 13

1.   Het gemengd comité is samengesteld uit vertegenwoordigers van het Vorstendom Monaco en de Europese Unie. Het gemengd comité houdt gedachtewisselingen, wisselt informatie uit en neemt de in de artikelen 3, 6 en 11 bedoelde besluiten. Het comité onderzoekt de door het Vorstendom Monaco genomen maatregelen en tracht eventuele geschillen die uit de tenuitvoerlegging van deze overeenkomst voortvloeien, op te lossen. Het stelt zijn reglement van orde vast.

2.   De delegatie van de Europese Unie is samengesteld uit vertegenwoordigers van de Franse Republiek, die tevens voorzitter is, de Europese Commissie en de Europese Centrale Bank. De delegatie van de Europese Unie stelt haar reglement van orde bij consensus vast.

3.   De Monegaskische delegatie is samengesteld uit vertegenwoordigers die zijn aangewezen door de Ministre d’Etat en heeft als voorzitter de Conseiller de Gouvernement pour les Finances et l’Economie dan wel diens vertegenwoordiger.

4.   Het Comité komt ten minste eenmaal per jaar bijeen, alsmede telkens wanneer een van zijn leden het, met name in verband met wetgevingsontwikkelingen op Europees, Frans of Monegaskisch niveau, nodig acht dat het comité bijeenkomt om de taken te vervullen waarmee het in het kader van deze overeenkomst is belast. Het voorzitterschap wordt door de voorzitter van de delegatie van de Europese Unie en de voorzitter van de Monegaskische delegatie bij toerbeurt uitgeoefend voor de periode van één jaar. Het gemengd comité neemt zijn besluiten met eenparigheid van stemmen.

5.   Het secretariaat van het comité is samengesteld uit twee personen, van wie de een wordt benoemd door de voorzitter van de Monegaskische delegatie en de ander door de voorzitter van de delegatie van de Europese Unie. Het secretariaat neemt ook deel aan de vergaderingen van het comité.

Artikel 14

Elke overeenkomstsluitende partij kan deze overeenkomst opzeggen met een opzegtermijn van een jaar.

Artikel 15

Deze overeenkomst is gesteld in het Frans en kan eventueel worden vertaald in de andere talen van de Europese Unie. Rechtsgeldig blijft echter alleen de Franse versie.

Artikel 16

Deze overeenkomst treedt in werking op 1 december 2011.

Artikel 17

De monetaire overeenkomst van 24 december 2001 wordt met ingang van de datum van inwerkingtreding van deze overeenkomst ingetrokken. Verwijzingen naar de overeenkomst van 24 december 2001 worden gelezen als verwijzingen naar deze overeenkomst.

---

(1)  PB L 30 van 4.2.1999, blz. 31.

---

---

---

13.10.2012

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 310/12

---

ADVIES VAN DE EUROPESE CENTRALE BANK

van 1 augustus 2012

inzake een voorstel voor een verordening betreffende de verbetering van de effectenafwikkeling in de Europese Unie en betreffende centrale effectenbewaarinstellingen

(CON/2012/62)

2012/C 310/02

Inleiding en rechtsgrondslag

Op 3 april 2012 ontving de Europese Centrale Bank (ECB) een verzoek van de Raad van de Europese Unie om een advies inzake een voorstel voor een verordening betreffende de verbetering van de effectenafwikkeling in de Europese Unie en betreffende centrale effectenbewaarinstellingen (csd’s) en houdende wijziging van Richtlijn 98/26/EG (1) (hierna „de ontwerpverordening” te noemen). Op 19 april 2012 ontving de ECB een verzoek van het Europees Parlement om een advies inzake de ontwerpverordening.

De bevoegdheid van de ECB om een advies uit te brengen is gebaseerd op artikel 127, lid 4, en 282, lid 5 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, aangezien de ontwerpverordening bepalingen bevat die betrekking hebben op het bepalen en ten uitvoer leggen van het monetaire beleid van het eurogebied door de ECB en het bevorderen van de goede werking van het betalingsverkeer ingevolge artikel 127, lid 2 van het Verdrag, alsook op de bijdrage van de ECB aan een goede beleidsvoering door autoriteiten die bevoegd zijn ter zake van het bedrijfseconomisch toezicht op kredietinstellingen en de stabiliteit van het financiële stelsel op grond van artikel 127, lid 5 van het Verdrag. Voorts bepaalt artikel 22 van de statuten van het Europees Stelsel van centrale banken en van de Europese Centrale Bank (hierna de „ESCB-statuten”) dat de ECB en de nationale centrale banken faciliteiten ter beschikking kunnen stellen, en de ECB verordeningen kan vaststellen, ter verzekering van doelmatige en deugdelijke verrekenings- en betalingssystemen binnen de Unie en met andere landen. Overeenkomstig de eerste volzin van artikel 17.5 van het Reglement van orde van de Europese Centrale Bank heeft de Raad van bestuur dit advies goedgekeurd.

Algemene opmerkingen

Samen met Richtlijn 2004/39/EG (2) en het voorstel voor een verordening betreffende otc-derivaten, centrale tegenpartijen en transactieregisters (3), zal de ontwerpverordening deel uitmaken van het regelgevingskader voor marktinfrastructuren en handelsplatvormen. Vanwege hun omvang, complexiteit en systeemverwevenheid worden csd's van systemisch belang (4) geacht en vereisen ze derhalve een alomvattend regelgevingskader voor toezicht en oversight dat micro- en macro-prudentiële instrumenten combineert. De ECB is een sterk voorstander van het voorstel van de Commissie om het juridisch kader dat van toepassing is op csd’s te versterken en de regels te harmoniseren die de werking, vergunningverlening van en het toezicht op csd’s, alsook de regels die verband houden met uitgifte, houderschap en overdracht van effecten via dergelijke csd’s in de Unie (5).

Het Eurosysteem ontwikkelt TARGET2-Securities (T2S) met als doel te komen tot een gemeenschappelijke afwikkelingsfaciliteit voor Europa. Eveneens in deze context, is de ECB een sterk voorstander van de ontwerpverordening, die de juridische voorwaarden en bedrijfsvoorwaarden voor grensoverschrijdende afwikkeling in de Unie in het algemeen en met name in T2S zal verbeteren. In dit verband beveelt de ECB aan dat de ontwerpverordening, samen met de ermee verband houdende uitvoeringshandelingen, wordt vastgesteld voorafgaande aan de lancering van T2S die gepland is voor juni 2015.

1.   Toepassingsgebied van de verordening

De ontwerpverordening legt uniforme vereisten vast voor de afwikkeling van financiële instrumenten (6). Ingevolge Richtlijn 2004/39/EG (7) omvatten „financiële instrumenten” overdraagbare effecten, geldmarktinstrumenten, rechten van deelneming in instellingen voor collectieve belegging, derivatencontracten, financiële contracten ter verrekening van verschillen en emissievergunningen. In dit verband merkt de ECB op dat de ontwerpverordening geen definitie geeft van „financiële instrumenten” en dat sommige delen ervan alleen van toepassing zijn op „effecten” of overdraagbare effecten (8), terwijl andere delen ook van toepassing zijn op geldmarktinstrumenten (9), rechten van deelneming in instellingen voor collectieve belegging en emissievergunningen (10). Daarnaast definieert de ontwerpverordening csd’s als rechtspersonen die een effectenafwikkelingssysteem exploiteren en tenminste één andere van de in de bijlage opgesomde kerndiensten uitvoeren (11). De ECB is van mening dat alle drie kerndiensten dienen te worden gereguleerd. Tegen deze achtergrond beveelt de ECB, in het belang van juridische duidelijkheid, aan om het toepassingsgebied van de ontwerpverordening verder te verduidelijken, zowel wat betreft de soort instrumenten waarop ze van toepassing is, als de definitie van csd.

De definitie van csd dient te worden gewijzigd om regelgevingsarbitrage te vermijden die resulteert uit de oprichting door een csd van twee of drie juridische entiteiten om verschillende kernactiviteiten uit te voeren zonder dat daarvoor de op csd’s van toepassing zijnde verordening geldt. De ECB is van mening dat de verordening van toepassing dient te zijn op elke rechtspersoon die enigerlei van de drie in afdeling A van de bijlage aangegeven kerndiensten aanbiedt.

2.   Samenwerking tussen autoriteiten

2.1.

De ontwerpverordening kent een overheersende rol toe aan bevoegde toezichthoudende autoriteiten en een ondersteunende rol aan de leden van het Europees Stelsel van centrale banken (ESCB) als de relevante autoriteiten met betrekking tot csd’s. Rekening houdend met de rol van centrale banken als toezichthouders en/of centrale circulatiebanken, alsook met het feit dat centrale banken diensten van csd’s gebruiken voor de afwikkeling van monetaire beleidstransacties, dient de ontwerpverordening te verzekeren dat de bevoegdheden van bevoegde autoriteiten en de Europese Autoriteit voor effecten en markten (ESMA) worden aangevuld en in evenwicht gebracht door een adequate betrokkenheid van de leden van het ESCB. Centrale banken en effectenregelgevers in het Comité voor betalings- en vereveningssystemen (CPSS) en de Internationale Organisatie van effectentoezichthouders (IOSCO) hebben het belang erkend van regelgeving, toezicht en oversight in financiële marktinfrastructuren, met inbegrip van csd’s (12). De ECB is van mening dat de ontwerpverordening consistent dient te zijn met de CPSS-IOSCO beginselen. Een effectieve en nauwe samenwerking tussen bevoegde autoriteiten en de leden van het ESCB dient te worden bevorderd, zowel vanuit een oversightperspectief en als centrale circulatiebanken, en zulks zonder afbreuk te doen aan de bevoegdheden van de centrale bank (13).

2.2.

De ECB merkt verder op dat de ontwerpverordening al een aantal gebieden van samenwerking identificeert en enige bijkomende gebieden suggereert waar deze ESMA-ESCB betrokkenheid naar de mening van de ECB ook vereist is. Bovendien benadrukt de ECB de noodzaak voor gezamenlijk ESMA-ESCB werk aan de ontwikkeling van ontwerpen van technische normen. Dit dient te verzekeren dat leden van het ESCB geen aanvullende, en potentieel verschillende, vereisten in oversightmaatregelen, met inbegrip van rechtshandelingen, hoeven te ontwikkelen. Daarnaast zou het de noodzaak voor de voortdurende beoordeling van csd’s die deelnemen aan de afwikkeling van monetaire-beleidstransacties, aan gebruikersnormen (14) vermijden hetgeen anders vereist zou zijn om te voldoen aan de juridische verplichtingen van het ESCB. Tijdige en adequate uitwisseling van noodzakelijke informatie, waaronder ten behoeve van financiële stabiliteit, oversight en statistische doeleinden, is ook van bijzonder belang in deze context.

2.3.

De ontwerpverordening dient daarom te voorzien in regels voor samenwerking die de bevoegde en relevante autoriteiten in staat stellen zowel nationaal als in een grensoverschrijdende context te voldoen aan hun verantwoordelijkheden in overeenstemming met de CPSS-IOSCO-beginselen (15). De ontwerpverordening dient alomvattend toezicht en oversight te vergemakkelijken in een grensoverschrijdende context gezien de verwachte ontwikkeling van grensoverschrijdende transacties en afwikkeling, alsook koppelingen tussen csd’s, een aspect dat zal worden vergemakkelijkt en zelfs bevorderd door de lancering van het gemeenschappelijke T2S-platform. Bevoegde autoriteiten dienen de keuze te hebben bij het besluiten over de passende vorm van samenwerkingsregelingen. Tegen deze achtergrond zou de optie kunnen worden overwogen om colleges van autoriteiten op te zetten, met name wanneer een csd zich bezighoudt met grensoverschrijdende activiteiten via een dochteronderneming of een bijkantoor of indien het verlenen van grensoverschrijdende diensten aanzienlijk wordt (16).

3.   Macro-prudentieel oversight

Onderkend wordt dat degelijke financiële marktinfrastructuren, met inbegrip van effectenafwikkelingssystemen, een essentiële bijdrage leveren aan financiële stabiliteit door systeemrisico te verminderen (17). De ECB merkt op dat macro-prudentieel oversight door het Europees Comité voor systeemrisico’s en door relevante nationale autoriteiten, al naar gelang van toepassing, dient te worden uitgevoerd zonder afbreuk te doen aan de respectieve bevoegdheden van de leden van het ESCB.

4.   Afwikkeling in centralebankgeld

De ontwerpverordening staat csd’s toe afwikkeling van de geldzijde aan te bieden in commerciëlebankgeld wanneer afwikkeling in centralebankgeld niet praktisch en niet mogelijk is (18). Dit komt overeen met de CPSS-IOSCO-beginselen en de ESCB-CESR-aanbevelingen (19), hetgeen erop wijst dat centrale bankliquiditeit en commerciëlebankgeld geen gelijkwaardige opties zijn in termen van risico. Indien het een csd wordt toegestaan afwikkeling van de geldzijde in commerciëlebankgeld aan te bieden, dient te worden vereist dat de naleving van de strikte criteria voor de kredietinstelling die optreedt als afwikkelingsbank, wordt vastgesteld en bewaakt (20). De ECB verwelkomt voorts dat de ontwerpverordening toegang tot centrale-bankkrediet niet reguleert, met inbegrip van noodliquiditeitssteun, hetgeen een prerogatief van centrale banken is en direct gekoppeld aan monetair beleid.

5.   Centrale effectenbewaarinstellingen en bancaire nevendiensten

5.1.

De ontwerpverordening bepaalt dat csd’s zelf geen bancaire nevendiensten kunnen verlenen en dat ze in plaats daarvan dienen te worden gemachtigd een of meerdere kredietinstellingen aan te wijzen om bepaalde, in de ontwerpverordening aangeduide bancaire nevendiensten te verrichten. Echter, bij wijze van vrijstelling en met inachtneming van bepaalde waarborgen, kan aan sommige csd’s een beperkte vergunning worden verleend om dergelijke diensten te verrichten (21).

5.2.

Dit vereist zorgvuldige toetsing om consistentie te verzekeren met de mededingingsregels van de Unie en met macroprudentieel systeemtoezicht en bancaire rechtskaders (22), alsook een passende toewijzing van taken tussen de toezichthoudende autoriteiten van csd’s en van banken. In dit opzicht en zoals naar voren gebracht in een eerder advies, is de ECB een voorstander van de systemische betrokkenheid van de Europese Bankautoriteit (EBA) om voorafgaande technische analyse uit te voeren betreffende bancaire wetgeving van de Unie (23). Meer specifiek maakt de ontwerpverordening een onderscheid tussen enerzijds bancaire nevendiensten voor de deelnemers aan een effectenafwikkelingssysteem in verband met afwikkelingsdiensten en anderzijds bancaire nevendiensten in verband met andere kern- of nevendiensten (24). Ze geeft de Commissie ook de bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen om deze nevendiensten te specificeren (25). De ECB is van mening dat het bovengenoemde onderscheid niet duidelijk is en dat de bedoelde bancaire nevendiensten zoveel mogelijk in lijn dienen te worden gebracht met de terminologie in Europese bancaire wetgeving.

5.3.

Het kader voor het verlenen van bancaire nevendiensten dient zich te laten leiden door een passende beperking van risico's terwijl het de efficiëntie van csd’s bij het verlenen van hun diensten waarborgt. Gezien dit een cruciale kwestie betreft, kan een meer omvattende beoordeling van de verschillende opties voor het verlenen van bancaire nevendiensten aangewezen zijn. Een dergelijke beoordeling zou helpen bij het volledig bepalen van a) verschillende risico’s waaronder met afwikkeling gepaard gaande risico’s, alsook juridische risico’s, krediet-, liquiditeits-, bedrijfsrisico’s en operationele risico’s, en b) aan deze opties inherente efficiëntieprofielen, en het zou helpen het veiligste en meest efficiënte model te bepalen. De ECB is bereid aan een dergelijke beoordeling bij te dragen. Er dient voorts geen onzekerheid te bestaan met betrekking tot de precieze reikwijdte van de bancaire nevendiensten die aangewezen kredietinstellingen zouden mogen verrichten (26), de prudentiële vereisten die voor hen zouden gelden, en hun mate van autonomie ten aanzien van het bancaire juridische kader (27).

5.4.

De ontwerpverordening beperkt de diensten die mogen worden verleend door een aangewezen kredietinstelling die behoort tot dezelfde groep als de csd (28). De ECB begrijpt dat deze beperking is ingegeven door risico-overwegingen, met name het voorkomen van overloopeffecten. De ECB beveelt aan deze beperking uit te breiden tot alle kredietinstellingen die de in afdeling C van de bijlage opgesomde bancaire diensten verlenen voor de deelnemers van een effectenafwikkelingssysteem, gelet op de potentiële negatieve effecten op het vermogen van de csd om haar functies te blijven uitoefenen, met name die welke gebaseerd zijn op een levering-tegen-betaling mechanisme, in het geval van afwikkeling of insolventie van de kredietinstelling.

5.5.

Tenslotte is de ECB van mening dat de voorgestelde procedure voor het toestaan van een afwijking vrij gecompliceerd is en zou kunnen worden gestroomlijnd om de noodzakelijke mate van zekerheid en uniformiteit te bewerkstelligen. Met name dient de vaststelling te worden verzekerd van objectieve criteria, waaronder kwantitatieve criteria, waar mogelijk, in aanvulling op de noodzakelijke, in het voorstel voorziene kwalitatieve criteria, om te bepalen of een afwijking al dan niet wordt toegestaan.

6.   Consistentie met mondiale normen voor csd’s

De ontwerpverordening erkent dat de verordening de bestaande door CPSS-IOSCO ontwikkelde aanbevelingen dient te volgen (29). Niettemin zijn er enkele inconsistenties tussen de CPSS-IOSCO-beginselen en de ontwerpverordening, waarvoor de ECB aandacht vraagt. Bijvoorbeeld vereisten voor getrapte deelname (30) worden door de ontwerpverordening niet aan de orde gesteld. Voorts wordt in de ontwerpverordening de noodzaak om risico’s te managen die voortvloeien uit onderlinge afhankelijkheden (31), slechts in de context van operationeel risico genoemd (32). Er zijn ook inconsistenties met betrekking tot het managen van liquiditeitsrisico (33), d.w.z. de ontwerpverordening maakt geen onderscheid tussen uitgestelde netto-vereveningssystemen (DNS) die een afwikkelingsgarantie geven en die dat niet doen. Dit komt niet overeen met de CPSS-IOSCO-beginselen die van DNS vereisen dat ze een afwikkelingsgarantie geven ter volledige dekking van krediet- en liquiditeitsrisico's, terwijl DNS zonder een afwikkelingsgarantie de kredietrisico’s jegens de grootste twee deelnemers en aan hen gelieerde partijen en het liquiditeitsrisico jegens de grootste deelnemer en daaraan gelieerde partijen moeten dekken.

7.   Uitbesteding aan overheden

De ontwerpverordening introduceert vereisten waaraan csd’s moeten voldoen wanneer ze een deel van hun activiteiten uitbesteden (34). Een vrijstelling wordt voorzien voor situaties waarin een csd bepaalde activiteiten uitbesteedt aan overheden, mits op deze regeling een passend juridisch, regelgevend en operationeel kader van toepassing is. De ECB merkt op dat deze vrijstelling het huidige, door het Eurosysteem ondernomen T2S-project zou bestrijken. De ECB verwelkomt deze vrijstelling, die er rekening mee houdt dat een dergelijke uitbesteding kan resulteren in aanzienlijke voordelen voor de economie, bijdraagt aan de uitvoering van Eurosysteem-taken en onderworpen is aan een raamovereenkomst met waarborgen (35).

8.   Collisie

De ontwerpverordening geeft als algemene regel dat een kwestie met betrekking tot eigendomsrechtelijke aspecten in verband met door een cds bewaarde effecten wordt beheerst door het recht van het land waar de effectenrekening wordt aangehouden (36). Hoewel een dergelijke algemene regel consistent is met de in andere rechtshandelingen van de Unie gevolgde benadering om het recht van de plaats van de desbetreffende tussenpersoon toe te passen op eigendomsrechtelijke aspecten in verband met effecten (37), maakt de ECB sterk bezwaar tegen de invoering van de bijkomende collisieregels die inconsistent zouden zijn met bestaande wetgeving van de Unie en de juridische zekerheid zouden aantasten (38).

Daarnaast, en zoals naar voren gebracht in een eerder advies, terwijl een duidelijke en eenvoudige collisieregel voor alle aspecten van giraal overdraagbare effecten belangrijk is voor een efficiënt en veilig grensoverschrijdend bezit en dito overdracht van financiële instrumenten, blijft de toepassing in de praktijk van één enkel regime van conflictenrecht voor grensoverschrijdende clearing en verevening van effecten in de Unie verschillen tussen lidstaten aan het licht brengen ten aanzien van de interpretatie van „plaats van een rekening” (39). In dit verband acht de ECB het noodzakelijk de verschillende juridische kaders van de Unie voor het aanhouden en verkopen van effecten en het uitoefenen van aan effecten verbonden rechten te harmoniseren overeenkomstig het eindrapport van de EU Werkgroep Rechtszekerheid (40).

9.   Specifiek regime voor de afwikkeling van csd’s

Aangezien de ontwerpverordening geen specifiek alomvattend regime bevat voor de afwikkeling van csd’s, beveelt de ECB een dergelijk regime vast te stellen.

Indien de ECB wijzigingen van de ontwerpverordening aanbeveelt, worden daartoe specifiek onderbouwde formuleringsvoorstellen in de bijlage opgenomen.

---

(1)  COM(2012) 73 definitief.

(2)  Richtlijn 2004/39/EG van het Europees Parlement en de Raad van 21 april 2004 betreffende markten voor financiële instrumenten, tot wijziging van de Richtlijnen 85/611/EEG en 93/6/EEG van de Raad en van Richtlijn 2000/12/EG van het Europees Parlement en de Raad en houdende intrekking van Richtlijn 93/22/EEG van de Raad (PB L 145 van 30.4.2004, blz. 1). Wordt momenteel herzien. Zie het voorstel voor een richtlijn van het Europees Parlement en de Raad betreffende markten voor financiële instrumenten en houdende intrekking van Richtlijn 2004/39/EG van het Europees Parlement en de Raad, COM(2011) 656 definitief, en het voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende markten in financiële instrumenten en tot wijziging van Verordening (EMIR) betreffende otc-derivaten, centrale tegenpartijen en transactieregisters, COM(2011) 652 definitief.

(3)  Zie de voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende otc- derivatens, centrale tegenpartijen en transactieregisters, COM(2010) 484 definitef.

(4)  Zie paragraaf 1 van de toelichting bij de ontwerpverordening.

(5)  Zie ook de officiële reactie van de ECB van 22 maart 2011 (hierna „de ECB-reactie”) op de openbare consultatie van de Commissie inzake centrale effectenbewaarinstellingen en inzake de harmonisatie van bepaalde aspecten van effectenafwikkeling in de Europese Unie (hierna de „consultatie van de Commissie”). De ECB-reactie is beschikbaar op de website van de ECB op http://www.ecb.int

(6)  Zie artikel 1, lid 1 van de ontwerpverordening.

(7)  Richtlijn 2004/39/EG. Het voorstel van de Commissie om Richtlijn 2004/39/EG in te trekken (zie voetnoot 3) omvat ook het begrip emissievergunningen.

(8)  Zie artikel 4, lid 18 van Richtlijn 2004/39/EG.

(9)  Zie artikel 4, lid 19 van Richtlijn 2004/39/EG.

(10)  Emissievergunningen worden in de ontwerpverordening gedefinieerd door verwijzing naar Richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad van 13 oktober 2003 tot vaststelling van een regeling voor de handel in broeikasgasemissierechten binnen de Gemeenschap en tot wijziging van Richtlijn 96/61/EG van de Raad (PB L 275 van 25.10.2003, blz. 32).

(11)  Zie artikel 2, lid 1, onder 1), van en paragraaf A van de bijlage bij de ontwerpverordening.

(12)  Zie CPSS-IOSCO, „Principles for financial market infrastructures”, april 2012, beschikbaar op de BIS-website op http://www.bis.org, met name Hoofdstuk 4 (hierna de „CPSS-IOSCO beginselen”).

(13)  ECB Advies CON/2011/1 van 13 januari 2011 inzake een voorstel voor een verordening van het Europees Parlement en de Raad betreffende otc-derivaten, centrale tegenpartijen en transactieregisters (PB C 57 van 23.2.2011, blz. 1). Alle ECB-adviezen worden gepubliceerd op de ECB-website op http://www.ecb.europa.eu

(14)  Normen voor het gebruik van EU-effectenafwikkelingssystemen in ESCB-krediettransacties, Europees Monetair Instituut, januari 1998.

(15)  Zie met name Verantwoordelijkheid E (Samenwerking met andere autoriteiten) van de CPSS-IOSCO-beginselen.

(16)  Zowel het EU-EMIR juridisch kader en Richtlijn 2006/48/EG betreffende de toegang tot en de uitoefening van de werkzaamheden van kredietinstellingen (PB L 177 van 30.6.2006, blz. 1) en de CPSS-IOSCO-beginselen voorzien al in de oprichting van colleges.

(17)  Zie Financial Stability Board, „Reducing the moral hazard posed by systemically important financial institutions — recommendations and time lines”, oktober 2010, blz. 8.

(18)  Artikel 37, lid 2 van de ontwerpverordening.

(19)  Zie in dit opzicht beginsel 9 van de CPSS-IOSCO-beginselen, en Aanbeveling 10 van de „Aanbevelingen voor effectenafwikkelingssystemen en aanbevelingen voor centrale tegenpartijen in de Europese Unie” van ESCB-CESR, mei 2009 (hierna de ‘ESCB-CESR-aanbevelingen’).

(20)  Zie in dit opzicht beginsel 9 van de CPSS-IOSCO-beginselen en Aanbeveling 10 van de ESCB-CESR-aanbevelingen.

(21)  Zie met name Titel IV en afdeling C van de bijlage bij de ontwerpverordening.

(22)  Zie Richtlijn 2006/48/EG en de wijzigingen die thans worden besproken in de compromisteksten van het voorzitterschap.

(23)  Zie in dit verband paragraaf 3.2 van ECB Advies CON/2012/5 van 25 januari 2012 inzake een voorstel voor een richtlijn betreffende de toegang tot de werkzaamheden van kredietinstellingen en het bedrijfseconomisch toezicht op kredietinstellingen en beleggingsondernemingen en een voorstel voor een verordening betreffende prudentiële vereisten voor kredietinstellingen en beleggingsondernemingen (PB C 105 van 11.4.2012, blz. 1).

(24)  Zie afdeling C van de bijlage bij de ontwerpverordening.

(25)  Zie artikel 2, lid 2 van de ontwerpverordening.

(26)  Zie Artikel 54 van de ontwerpverordening.

(27)  Zie in dit opzicht artikel 57 en 58 van de ontwerpverordening.

(28)  Zie artikel 52, lid 5 van de ontwerpverordening.

(29)  Zie overweging 25 van de ontwerpverordening.

(30)  Zie beginsel 19 van de CPSS-IOSCO-beginselen.

(31)  Zie beginsel 3 van de CPSS-IOSCO-beginselen.

(32)  Artikel 42, lid 6 van de ontwerpverordening.

(33)  Zie beginsel 7 van de CPSS-IOSCO-beginselen en artikel 57 van de ontwerpverordening.

(34)  Zie artikel 28 van de ontwerpverordening

(35)  Zie de consultatie van de Commissie en de reactie van de ECB.

(36)  Zie artikel 46, lid 1 van de ontwerpverordening.

(37)  Zie artikel 9 van Richtlijn 98/26/EG van het Europees Parlement en de Raad van 19 mei 1998 betreffende het definitieve karakter van de afwikkeling van betalingen en effectentransacties in betalings- en afwikkelingssystemen (PB L 166 van 11.6.1998, blz. 45), artikel 9 van Richtlijn 2002/47/EG van het Europees Parlement en de Raad van 6 juni 2002 betreffende financiëlezekerheidsovereenkomsten (PB L 168 van 27.6.2002, blz. 43), en artikel 24 van Richtlijn 2001/24/EG van het Europees Parlement en de Raad van 4 april 2001 betreffende de sanering en de liquidatie van kredietinstellingen (PB L 125 van 5.5.2001, blz. 15).

(38)  Artikel 46, lid 2 van de ontwerpverordening.

(39)  Zie in dit verband ECB Advies CON/2008/37 van 7 augustus 2008 inzake een voorstel tot wijziging van Richtlijn 98/26/EG en Richtlijn 2002/47/EG (PB C 216 van 23.8.2008, blz. 1), paragraaf 8.

(40)  Zie http://ec.europa.eu/internal_market/financial-markets/docs/certainty/2ndadvice_final_en.pdf

---

---

13.10.2012

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 310/32

---

Lijst van nationale voetbalinformatiepunten (NIV's)

2012/C 310/03

Wijzigingen dienen te worden gezonden aan: lewp@consilium.europa.eu

Lidstaat	Dienst	Adres	Telefoon/Fax	E-mail
BE	Federale Politie Algemene directie van de bestuurlijke politie Directie Bestuurlijke Operaties en Informatiehuishouding Integrale Voetbalveiligheid (IV)	Rue Fritz Toussaintstraat 8 1050 Bruxelles	+32 26426019 +32 26426070 +32 26464940 (Fax)	ivv-sif@skynet.be
BG	National Information Centre — Sport Events Security Unit Criminal Police Department National Police Chief Directorate Ministry of Interior	Alexander Malinov blvd. 1 1715 Sofia	+359 29828610 +359 29316080 (Fax)	nfip@mvr.bg
CZ	Policejní prezidium České republiky Úřad služby kriminální policie a vyšetřování (Police Presidium of the Czech Republic Bureau of Criminal Police and Investigation Service)	Strojnická 27 PO Box 62/KPV 170 89 Praha 7	+420 974824105 +420 974824150 +420 603190315 +420 603190084 +420 974824289 (Fax)	uskpv.podatelna@mvcr.cz cz.sis@mvcr.cz
DK	Danish National Police, Communication Centre	Ejby Industrivej 125-135 2620 Glostrup	+45 33430601 +45 33322771 (Fax)	NEC@politi.dk
DE	Landesamt für Zentrale Polizeiliche Dienste Nordrhein-Westfalen (LZPD NRW) Zentrale Informationsstelle Sporteinsätze (ZIS) Central Sports Intelligence Unit Germany	Hammfelddamm 4a 41460 Neuss	+49 2034175-4130 +49 2034175-4131 +49 2034175-4257 +49 2034175-4258 +49 2034175-4904 (Fax)	zis@polizei.nrw.de
EE	Coordination Division Development Bureau Public Order Police Department Police and Border Guard Board	Ädala 4e 10614 Tallinn	+372 6123229 +372 6123910 (24 h) +372 6123209 (Fax)	nfip.estonia@list.pol.ee
EL	Ministry of Public Order and Citizen Protection/Hellenic Police Headquarters/General Policing Division	P. Kanellopoulou Ave. 4 101 77 Athens	+30 2106924929 +30 6977788519 +30 2106998150 (Fax)	nfipgreece@astynomia.gr
ES	National Sport Office -Oficina Nacional de Deportes- Secretaría General de la Comisaría General de Seguridad Ciudadana	Calle Julián González Segador, s/n 28043 Madrid	+34 915822710 +34 915822711 +34 915822712 (Fax)	ond@policia.es
FR	Direction centrale de la sécurité publique Division nationale de lutte contre le hooliganisme	11 rue Cambacérès 75011 Paris	+33 149274845 +33 140072279 (Fax)	dcsp.pnif@interieur.gouv.fr
IE	National Football Information Points, National Criminal Intelligence Security and Intelligence	Garda Headquarters Phoenix Park Dublin 8	+353 16661815	SI_NCIU@garda.ie
IT	Ministero dell'Interno Dipartimento della Pubblica Sicurezza Ufficio Ordine Pubblico	Piazza del Viminale 1 00184 Roma RM	+39 0646527993 +39 0646547798 (Fax)	cnims@interno.it
CY	Ministry of Justice and Public Order Cyprus Police Headquarters, Operations Branch National Football Information Point	Antistratigou Evangelou Floraki str. 1478 Nicosia	+357 22808559 +357 22808341 (Fax)	nfiphq@police.gov.cy
LV	Central Public Order Police Department of State Police	Čiekurkalna 1. līnija K-4 Rīga, LV-1026	+371 67829335 +371 67829449 (Fax)	pasakumi@vp.gov.lv
LT	Police Department under the MoI Public Police Board	Saltoniskiu g. 19 LT-08105 Vilnius	+370 52719867 +370 52717951 (Fax)	nfip-lithuania@policija.lt
	For urgent cases (24/7 service) Lithuanian Criminal Police Bureau International Liaison Office	Liepyno g. 7 LT-08105 Vilnius	+370 52719900 +370 52719924 (Fax)	office@ilnb.lt
LU	Direction générale de la police Grand-Ducale Direction des opérations et de la prévention	2957 Luxembourg	+352 49972360 +352 49972399 (Fax)	dop@police.etat.lu
HU	Hungarian National Police Law Enforcement Directorate Public Order Department	Budapest Teve u. 4–6. 1139	+36 14435507 +36 14435543 (Fax)	nfiphungary@orfk.police.hu
MT	Police General Headquarters Protective Services Malta Police Force	Police General Headquarters St. Calcidonio Square Floriana FRN 1530	+356 21224001 +356 21226183 (Fax)	carmelo.magri@gov.mt
NL	Centraal Informatiepunt Voetbalvandalisme (CIV)	PO Box 8300 3503 RH Utrecht	+31 306577222 +31 306577239 (Fax)	civ@wxs.nl civ@utrecht.politie.nl http://www.civ-voetbal.com
AT	Bundesministerium für Inneres (Ministry of Interior) Generaldirektion für die öffentliche Sicherheit Abteilung II/11 — Sportangelegenheiten	Türkenstraße 22 1090 Wien	+43 13131085501 +43 13131085590 (Fax)	BMI-II-11@bmi.gv.at
PL	General Headquarters of Police General Police Staff National Football Information Point	ul. Puławska 148/150 02-624 Warszawa	+48 226015034 +48 226013537 +48 226012823 +48 226015001 (Fax)	kpk@policja.gov.pl
PT	Polícia de Segurança Pública Direcção Nacional Departamento de Informações Policiais	Largo da Penha de França 1.o 1199-010 Lisboa	+351 218111000 +351 218147705 (Fax)	pnif@psp.pt
RO	Ministry of Administration and Interior/General Inspectorate of Romanian Gendarmerie — National Football Information Point	Str. Jandarmeriei nr. 9-11, sector 1 013894 București	+40 213198065 +40 214096557 +40 213198065 (Fax)	nfip@mai.gov.ro
SI	Ministry of the Interior Uniformed Police Directorate General Police Division	Štefanova ulica 2 SI-1501 Ljubljana	+386 14284989 +386 14284751 +386 14284791 (Fax)	ssp.uup@policija.si
SK	Národné informačné centrum NUI Bratislava (NFIP Bratislava)	Vajnorská 25 Bratislava	+421 0961050318 +421 0961059002 (Fax)	divackenasilie@minv.sk nic@nui.minv.sk (non EU countries only)
FI	Helsinki Police, Operational Policing Department	Pasilanraitio 11 FI-00240 Helsinki	+358 718776111 +358 718772812 (Fax)	nfip-fin@poliisi.fi
SE	National Bureau of Investigation, International Police Cooperation Division (IPO)	POB 12256 SE-102 26 Stockholm	+46 105637000 +46 86514203 (Fax)	ipo@rkp.police.se
UK	UKFPU (United Kingdom Football Policing Unit)	PO Box 51997 London SW9 6TN	+44 2077857161-82 +44 2077857184 (Fax)	footballdesk@fpu.pnn.police.uk
Europol		Visitors address: Eisenhowerlaan 73 2517 KK Den Haag NEDERLAND   Postal address: Europol PO Box 908 50 2509 LW Den Haag NEDERLAND	+31 703531022	O1@europol.europa.eu navarroj@europol.europa.eu

---

13.10.2012

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 310/36

---

Wisselkoersen van de euro (1)

12 oktober 2012

2012/C 310/04

1 euro =

	Munteenheid	Koers
USD	US-dollar	1,2970
JPY	Japanse yen	101,70
DKK	Deense kroon	7,4589
GBP	Pond sterling	0,80650
SEK	Zweedse kroon	8,6830
CHF	Zwitserse frank	1,2093
ISK	IJslandse kroon
NOK	Noorse kroon	7,4005
BGN	Bulgaarse lev	1,9558
CZK	Tsjechische koruna	24,950
HUF	Hongaarse forint	281,40
LTL	Litouwse litas	3,4528
LVL	Letlandse lat	0,6961
PLN	Poolse zloty	4,0978
RON	Roemeense leu	4,5648
TRY	Turkse lira	2,3437
AUD	Australische dollar	1,2654
CAD	Canadese dollar	1,2678
HKD	Hongkongse dollar	10,0541
NZD	Nieuw-Zeelandse dollar	1,5815
SGD	Singaporese dollar	1,5834
KRW	Zuid-Koreaanse won	1 441,35
ZAR	Zuid-Afrikaanse rand	11,1779
CNY	Chinese yuan renminbi	8,1267
HRK	Kroatische kuna	7,5223
IDR	Indonesische roepia	12 438,76
MYR	Maleisische ringgit	3,9658
PHP	Filipijnse peso	53,744
RUB	Russische roebel	40,2000
THB	Thaise baht	39,740
BRL	Braziliaanse real	2,6428
MXN	Mexicaanse peso	16,6949
INR	Indiase roepie	68,5060

---

(1)  Bron: door de Europese Centrale Bank gepubliceerde referentiekoers.

---

13.10.2012

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 310/37

---

Oproep tot het indienen van blijken van belangstelling voor het lidmaatschap van een multisectoraal en onafhankelijk panel van deskundigen voor het verstrekken van advies over doeltreffende manieren om te investeren in gezondheid

2012/C 310/05

Deze oproep is bestemd voor deskundigen die in aanmerking wensen te komen voor het lidmaatschap van een multisectoraal en onafhankelijk panel van deskundigen voor het verstrekken van advies over doeltreffende manieren om te investeren in gezondheid („het panel”), opgericht bij Besluit 2012/C 198/06 van de Commissie van 5 juli 2012 (1).

De rol van het panel bestaat erin de Commissie onafhankelijk en multisectoraal advies te verstrekken over doeltreffende manieren om in gezondheid te investeren. Het werk van het panel berust op de beginselen van deskundigheid, onafhankelijkheid, multisectorale aanpak en transparantie.

Samenstelling en bevoegdheid van het panel

Het panel bestaat uit maximaal 17 leden en kan op eigen initiatief en met toestemming van de Commissie een beroep doen op geassocieerde externe deskundigen en deskundigen van andere EU-organen om bij te dragen aan zijn werkzaamheden in verband met specifieke kwesties. Deze geassocieerde leden nemen deel aan de activiteiten en de beraadslagingen betreffende het behandelde onderwerp en hebben dezelfde functies, verantwoordelijkheden en rechten als de leden van het panel.

De leden van het panel worden door de Commissie benoemd op grond van hun deskundigheid op een of meer bevoegdheidsgebieden en bestrijken gezamenlijk een zo breed mogelijk spectrum aan vakgebieden. De expertisegebieden zijn beschreven in bijlage I bij Besluit 2012/C 198/06.

De ambtstermijn van de leden van het panel is drie jaar. De leden mogen niet meer dan drie opeenvolgende ambtstermijnen vervullen. Na afloop van hun ambtstermijn blijven zij in functie, totdat in hun vervanging of in de verlenging van hun ambtstermijn is voorzien.

Belangstellende deskundigen kunnen een aanvraag voor het lidmaatschap van het panel indienen.

In aanmerking komende deskundigen

De aanvragers moeten:

—	een universitaire graad op een relevant wetenschappelijk gebied hebben,

—	een beroepservaring van ten minste tien jaar hebben,

—	een goede kennis van de Engelse taal hebben.

Deze oproep tot het indienen van blijken van belangstelling staat open voor deskundigen van binnen en buiten Europa.

Selectiecriteria

De voorkeur zal worden gegeven aan kandidaten met:

—	beroepservaring die relevant is voor de in bijlage I bij Besluit 2012/C 198/06 vermelde expertisegebieden,

—	ervaring op het gebied van beleidsontwikkeling en -uitvoering op regional, nationaal en internationaal niveau, met name wat de gezondheidssector betreft,

—	aangetoonde wetenschappelijke deskundigheid op een of bij voorkeur meer domeinen van het door het panel bestreken gebied,

—	beroepservaring in een multidisciplinaire en internationale omgeving, met name wat de Europese context betreft,

—	management- en communicatievaardigheden, met name wat betreft het voorzitten en organiseren van werkgroepen en het beheer van complexe informatie en de opstelling van samenvattende documenten.

Selectieprocedure

De selectieprocedure verloopt in drie fasen:

i)	verificatie van de ontvankelijkheid van de aanvragen en het feit of de aanvragers voor deelname in aanmerking komen;

ii)	vergelijkende beoordeling en opstelling van een lijst van meest geschikte aanvragers; en

iii)	benoeming van leden van het panel uit de lijst.

Voor de fasen i) en ii) zal een selectiecomité worden opgericht, bestaande uit ambtenaren van de Commissie die verantwoordelijk zijn voor het beleid en de wetgeving op het gebied van volksgezondheid, gezondheidsstelsels en wetenschappelijk onderzoek, en externe expertise.

Bij de procedure zal de Commissie de volgende criteria hanteren: onafhankelijkheid (mogelijke belangenconflicten); vertegenwoordiging van verschillende geografische regio’s en evenwichtige deelname van mannen en vrouwen.

Benoeming van de leden

De directeur-generaal voor Gezondheid en Consumenten zal de leden van het panel op basis van de door het selectiecomité opgestelde lijst van kandidaten benoemen.

De namen van de benoemde leden van het panel zullen worden bekendgemaakt in het register van de deskundigengroepen en andere adviesorganen van de Commissie (2) op de website van het directoraat-generaal Gezondheid en Consumenten (3).

Onafhankelijkheid

De leden van het panel worden op persoonlijke titel benoemd. De aanvragers moeten een verklaring afleggen waarin zij zich ertoe verbinden onafhankelijk van elke invloed van buitenaf te handelen en zij moeten opgave doen van al hun belangen die geacht zouden kunnen worden afbreuk te doen aan hun onafhankelijkheid. De aanvragers zal worden verzocht te bevestigen dat zij, indien zij worden benoemd, akkoord zullen gaan met het afleggen van zowel jaarlijkse schriftelijke belangenverklaringen als schriftelijke en/of mondelinge onderwerpspecifieke belangenverklaringen in de wetenschap dat deze openbaar gemaakt zullen worden.

Werkbelasting en vergoedingen

De aanvragers moeten bereid zijn regelmatig vergaderingen bij te wonen, actief aan de wetenschappelijke discussies bij te dragen, documenten te bestuderen en tijdens de vergaderingen van het panel commentaar te geven, op uitnodiging aan workshops en hoorzittingen deel te nemen en op ad-hocbasis als voorzitter en/of rapporteur van werkgroepen te fungeren. De meeste werkdocumenten zijn in het Engels gesteld en de vergaderingen worden eveneens in het Engels gehouden. De aanvragers moeten er rekening mee houden dat de vergaderingen gewoonlijk voorbereid moeten worden. Het panel zal naar schatting vijf tot tien keer per jaar in plenaire vergadering bijeenkomen. De aanvragers moeten bereid zijn gebruik te maken van elektronische methoden voor het beheer en de uitwisseling van documenten en video- of audioconferenties bij te wonen.

De leden van het panel en de externe deskundigen hebben recht op een vergoeding voor hun deelname aan de vergaderingen van het panel en voor hun optreden als rapporteur voor specifieke kwesties. De vergoedingen staan vermeld in bijlage II bij Besluit 2012/C 198/06.

De leden hebben ook recht op vergoeding van hun reis- en verblijfkosten volgens de door de Commissie vastgestelde regels.

Aanvraagprocedure

Belangstellende deskundigen wordt verzocht het online-aanvraagformulier in te vullen en in te dienen, dat als bijlagen een curriculum vitae en een lijst van publicaties omvat.

De bekendmaking van de aanvraagprocedure, het aanvraagformulier en de specifieke privacyverklaring zijn te vinden op:

http://ec.europa.eu/health/healthcare/consultations/call_expertpanel_healthinnovation_en.htm

De uiterste datum voor de indiening van de aanvragen is 23 november 2012.

Alleen online-aanvragen die via internet zijn ingediend, worden in aanmerking genomen.

Aanvragen worden als ontvankelijk beschouwd als zij het volgende omvatten:

—	een ingevuld verplicht aanvraagformulier;

—	een curriculum vitae, bij voorkeur niet langer dan drie bladzijden (bijlage bij het aanvraagformulier);

—	een lijst van wetenschappelijke publicaties van de aanvrager (bijlage bij het aanvraagformulier);

—	een naar waarheid ingevulde belangenverklaring (opgenomen in het aanvraagformulier).

In een later stadium kan om bewijsstukken worden gevraagd. Alle blijken van belangstelling zullen vertrouwelijk worden behandeld.

De Commissie zal de kandidaten zo snel mogelijk in kennis stellen van de uitkomst van de selectieprocedures.

Contactgegevens

Nadere informatie over deze oproep wordt verstrekt door:

SANCO-CALL-PANEL@ec.europa.eu

Bescherming van persoonsgegevens

De Commissie ziet erop toe dat de persoonsgegevens van de aanvragers worden verwerkt als voorgeschreven bij Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2000 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens door de communautaire instellingen en organen en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (PB L 8 van 12.1.2001, blz. 1). Dit geldt met name voor de vertrouwelijkheid en de beveiliging van dergelijke gegevens.

De voor de verwerking van de persoonsgegevens in het kader van deze oproep verantwoordelijke persoon is Tapani Piha, hoofd van eenheid D3 van directoraat-generaal Gezondheid en Consumenten.

Voor nadere informatie over de reikwijdte en de doeleinden van en de middelen voor de verwerking van hun persoonsgegevens in het kader van deze oproep, kunnen aanvragers de specifieke privacyverklaring raadplegen op de webpagina van deze oproep op het hierboven vermelde adres.

---

(1)  http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:C:2012:198:0007:0011:NL:PDF

(2)  http://ec.europa.eu/transparency/regexpert/

(3)  http://ec.europa.eu/dgs/health_consumer/index_en.htm

---

13.10.2012

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 310/40

---

Bericht voor marktdeelnemers — Nieuwe reeks verzoeken om schorsing van de autonome rechten van het gemeenschappelijk douanetarief voor bepaalde industrie- en landbouwproducten

2012/C 310/06

Marktdeelnemers worden ervan in kennis gesteld dat de Commissie voor de julironde van 2013 verzoeken heeft ontvangen overeenkomstig de administratieve regelingen zoals opgenomen in de Mededeling van de Commissie inzake autonome tariefschorsingen en -contingenten (2011/C 363/02) (1).

De lijst met producten waarvoor een schorsing van rechten is gevraagd, is nu beschikbaar op de thematische (Europa) website van de Commissie over de douane-unie (2).

Marktdeelnemers worden er eveneens van in kennis gesteld dat 10 december 2012 de uiterste datum is waarop bezwaren tegen nieuwe verzoeken via de nationale overheidsdiensten door de Commissie moeten zijn ontvangen. Op deze datum staat de tweede vergadering van de Groep economische tariefvraagstukken gepland.

Geïnteresseerde marktdeelnemers wordt aangeraden de lijst regelmatig te raadplegen om op de hoogte te blijven van de status van de verzoeken.

Meer informatie over de procedure met betrekking tot autonome tariefschorsingen is te vinden op de Europa-website:

http://ec.europa.eu/taxation_customs/customs/customs_duties/tariff_aspects/suspensions/index_en.htm

---

(1)  PB C 363 van 13.12.2011, blz. 6.

(2)  http://ec.europa.eu/taxation_customs/dds2/susp/susp_home.jsp?Lang=nl

---

13.10.2012

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 310/41

---

Voorafgaande aanmelding van een concentratie

(Zaak COMP/M.6721 — First Reserve Management/SK Capital Partners/TPC)

Voor een vereenvoudigde procedure in aanmerking komende zaak

(Voor de EER relevante tekst)

2012/C 310/07

1.

Op 8 oktober 2012 heeft de Commissie een aanmelding van een voorgenomen concentratie in de zin van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 139/2004 van de Raad (1) ontvangen. Hierin is meegedeeld dat First Reserve Management, L.P. („First Reserve”, Verenigde Staten) en SK Capital Partners („SK”, Verenigde Staten) in de zin van artikel 3, lid 1, onder b), van de EG-concentratieverordening de gezamenlijke zeggenschap verkrijgen over TPC Group Inc. („TPC”, Verenigde Staten) door de verwerving van aandelen.

2.

De bedrijfswerkzaamheden van de betrokken ondernemingen zijn: — First Reserve: investeringen met particulier risicokapitaal en infrastructuurinvesteringen, met name in de energie-industrie, waaronder olievelddiensten, energie-infrastructuur en stroom- en energiereserves, — SK: particuliere beleggingsonderneming die zich met name richt op speciale materialen, chemicaliën en gezondheidszorg, en, — TPC: fabricage van producten met een toegevoegde waarde op basis van petrochemische grondstoffen, zoals C4- en C3-koolwaterstoffen, die worden gebruikt bij de fabricage van hoogwaardige chemische producten en speciale chemicaliën.

3.

Op grond van een voorlopig onderzoek is de Commissie van oordeel dat de aangemelde concentratie binnen het toepassingsgebied van de EG-concentratieverordening kan vallen. Ten aanzien van dit punt wordt de definitieve beslissing echter aangehouden. Er zij op gewezen dat deze zaak in aanmerking kan komen voor de vereenvoudigde procedure zoals uiteengezet in de mededeling van de Commissie betreffende een vereenvoudigde procedure voor de behandeling van bepaalde concentraties krachtens de EG-concentratieverordening (2).

4.

De Commissie verzoekt belanghebbenden haar hun eventuele opmerkingen over de voorgenomen concentratie kenbaar te maken. Deze opmerkingen moeten de Commissie uiterlijk tien dagen na dagtekening van deze bekendmaking hebben bereikt. Zij kunnen per faxbericht (+32 22964301), per e-mail naar COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu of per post, onder vermelding van zaaknummer COMP/M.6721 — First Reserve Management/SK Capital Partners/TPC, aan onderstaand adres worden toegezonden: Europese Commissie Directoraat-generaal Concurrentie Griffie voor concentraties J-70 1049 Brussel BELGIË

---

(1)  PB L 24 van 29.1.2004, blz. 1 (de „EG-concentratieverordening”).

(2)  PB C 56 van 5.3.2005, blz. 32 („mededeling betreffende een vereenvoudigde procedure”).

---