1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/1

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/2

—

vast te stellen dat het Koninkrijk België de verplichtingen niet is nagekomen die op hem rusten krachtens de artikelen 36 en 40 van de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte, door regels te handhaven die stellen dat de meerwaarde die wordt gerealiseerd bij de wederinkoop van aandelen van instellingen voor collectieve belegging die niet overeenkomstig richtlijn 85/611/EEG (1) zijn toegelaten, niet wordt belast wanneer deze instellingen in België zijn gevestigd, terwijl de meerwaarde die wordt gerealiseerd op de wederinkoop van aandelen van dergelijke instellingen die in Noorwegen of IJsland zijn gevestigd, belastbaar is.

—

het Koninkrijk België te verwijzen in de kosten.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/2

1)

Houdt het feit dat bingospelers het in de prijs van bingokaarten begrepen prijzengeld betalen, in dat er sprake is van een daadwerkelijk verbruik van goederen of diensten dat voor de btw deel uitmaakt van het belastbare feit?

2)

Moet artikel 11, A, lid 1, sub a, junctis de artikelen 17, lid 5, en 19, lid 1, van de Zesde richtlijn (1) aldus worden uitgelegd dat het, waar het gaat om de regeling van de noemer van de berekening van het pro-ratapercentage, een zodanige mate van harmonisatie voorschrijft dat het zich ertegen verzet dat in de verschillende lidstaten in de wetgeving of de rechtspraak uiteenlopende oplossingen worden gekozen wat betreft de opneming in de maatstaf van heffing van de btw van het deel van de prijs van bingokaarten dat is bestemd voor het uitkeren van prijzengeld?

3)

Moet artikel 11, A, lid 1, sub a, junctis de artikelen 17, lid 5, en 19, lid 1, van de Zesde richtlijn ten aanzien van de samenstelling van de noemer van de berekening van het pro-ratapercentage aldus worden uitgelegd dat het zich verzet tegen een nationale rechtspraak die, in het geval van het bingospel, de voor prijzengeld bestemde bedragen die door de verschillende spelers bij de aankoop van bingokaarten worden betaald, in de maatstaf van heffing van de btw betrekt?

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/3

1)

Wanneer een kredietinstelling aan een cliënt waarmee zij tevoren een hypothecaire lening heeft afgesloten, een interest rate swap aanbiedt om het risico van renteschommeling bij de voorgaande transactie te dekken, moet dit aanbod dan worden beschouwd als een dienst van beleggingsadvies, gedefinieerd in artikel 4.1.1. [NvdV: bedoeld wordt: 4.1.4] van de MiFiD-richtlijn [richtlijn 2004/39/EG]?

2)

Dient het niet-verrichten van de geschiktheidstoets die in artikel 19.4 van die richtlijn voor een niet-professionele belegger is voorzien, te leiden tot nietigheid van rechtswege van de swap die tussen de belegger en de adviserende kredietinstelling is overeengekomen?

3)

Ingeval de beschreven geleverde dienst niet als een beleggingsadvies wordt aangemerkt, leidt dan het enkele feit dat [de cliënt] is overgegaan tot de aanschaf van een complex financieel instrument als een interest rate swap, zonder dat [de beleggingsonderneming] de passendheidstoets heeft verricht die in artikel 19.5 van de MiFiD-richtlijn wordt voorzien, waarbij die omissie te wijten is aan de beleggingsonderneming, tot nietigheid van rechtswege van de swap-overeenkomst die met de kredietinstelling zelf is gesloten?

4)

Dient artikel 19.9 van de MiFiD-richtlijn in die zin te worden begrepen, dat het enkele feit dat een kredietinstelling een complex financieel instrument aanbiedt dat verbonden is met een hypothecaire lening, voldoende reden is om de in artikel 19 voorziene verplichtingen van een beleggingsonderneming om niet-professionele beleggers aan een geschiktheids en een passendheidstoets te onderwerpen, buiten toepassing te laten?

5)

Is het, om de verplichtingen ex artikel 19 van de MiFiD-richtlijn buiten toepassing te kunnen laten, nodig dat het financiële product waarmee het aangeboden financiële instrument is verbonden, onderworpen is aan wettelijke normen voor de bescherming van de belegger, die vergelijkbaar zijn met de normen die in de genoemde richtlijn zijn vastgesteld?

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/3

1)

Valt een premiegebonden ouderdomspensioen, als voorzien in het Spaanse socialezekerheidsstelsel, dat voortvloeit uit door en ten behoeve van de werknemer gedurende zijn gehele beroepsleven betaalde premies, onder het begrip „arbeidsvoorwaarden” waarop het verbod van discriminatie in clausule 4 van richtlijn 97/81 (1) betrekking heeft?

2)

Ingeval het Hof de eerste vraag bevestigend beantwoordt en meent dat een premiegebonden ouderdomspensioen als dat waarin het Spaanse stelsel van sociale zekerheid voorziet, binnen het begrip „arbeidsvoorwaarden” valt waar clausule 4 van richtlijn 97/81 naar verwijst: Moet het in die clausule vervatte verbod van discriminatie aldus worden uitgelegd dat het zich verzet tegen een nationale regeling die — als gevolg van de dubbele toepassing van het „pro rata temporis”-beginsel — van deeltijdwerkers een proportioneel langere periode van premiebetaling verlangt dan van voltijdwerkers, voor het eventueel ontstaan van het recht op een premiegebonden ouderdomspensioen waarvan het bedrag naar rato van het deeltijdpercentage is verlaagd?

3)

Als aanvulling op de vorige vraag, en ook ingeval de eerste vraag bevestigend wordt beantwoord en het Hof oordeelt dat een premiegebonden ouderdomspensioen als voorzien in de Spaanse socialezekerheidsregeling beschouwd moet worden als „beloning”, en niet als „wettelijk socialezekerheidspensioen”: Kan een regeling als het in de zevende aanvullende bepaling van de LGSS voorziene Spaanse systeem van premiebetaling voor, toelating tot en hoogte van het ouderdomspensioen voor deeltijdwerkers worden beschouwd als een van de „elementen en voorwaarden van beloning” bedoeld in het discriminatieverbod van artikel 4 van richtlijn 2006/54 (2) en tevens in artikel 157 van het Verdrag betreffende de Werking van de Europese Unie (voorheen artikel 141 EG)?

4)

Ingeval het antwoord op de vorige vragen ontkennend is, op grond van het oordeel dat een ouderdomspensioen als hetgene dat in het Spaanse socialezekerheidsstelsel op contributief niveau is geregeld, noch onder het begrip „arbeidsvoorwaarde” als bedoeld in clausule 4 van richtlijn 97/81, noch onder „elementen en voorwaarden van beloning” als bedoeld in artikel 4 van richtlijn 2006/54 valt, en strikt zou worden beschouwd als een uitkering van een „wettelijk socialezekerheidsstelsel” vallend onder richtlijn 79/7 van de Raad, rijst de volgende vraag:

Moet het verbod van discriminatie, hetzij direct, hetzij indirect, op grond van geslacht, vervat in artikel 4 van richtlijn 79/7 (3), aldus worden uitgelegd dat het zich verzet tegen een nationale regeling die — als gevolg van de dubbele toepassing van het „pro rata temporis-beginsel” — van deeltijdwerkers (in overgrote meerderheid vrouwen) een proportioneel langere periode van premiebetaling verlangt dan van voltijdwerkers, voor het eventueel ontstaan van het recht op een premiegebonden ouderdomspensioen waarvan het bedrag naar rato van het deeltijdpercentage is verlaagd?

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/4

—

het arrest van het Gerecht van de Europese Unie van 12 mei 2011 in de gevoegde zaken T-267/08 en T-279/08 vernietigen;

—

de door Région Nord-Pas-de-Calais in eerste aanleg ingestelde vorderingen toewijzen;

—

de Europese Commissie verwijzen in de kosten.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/5

1)

Is richtlijn 2008/94/EG (1) van toepassing op verzoekers’ situatie, gelet op artikel 1, lid 1, van deze richtlijn en op het feit dat het door verzoekers aangevoerde verlies van de pensioenuitkeringen naar Iers recht geen schuld ten laste van hun werkgever uitmaakt die wordt erkend wanneer deze werkgever onder toezicht van een curator wordt gesteld of wordt geliquideerd, en die in de omstandigheden van dit geding niet anderszins een rechtsgrondslag voor een vordering tegen deze werkgever biedt?

2)

Mag de nationale rechter, wanneer hij nagaat of de Staat de krachtens artikel 8 op hem rustende verplichtingen is nagekomen, rekening houden met het op bijdragebetaling berustende overheidspensioen dat verzoekers zullen ontvangen (en waarvan de verkrijging volledig losstaat van de beroepspensioenregeling) en een vergelijking maken tussen enerzijds (a) het totale overheidspensioen plus het pensioen dat verzoekers in werkelijkheid zeker of waarschijnlijk zullen ontvangen op grond van de relevante beroepspensioenregeling, en anderzijds (b) het totale op bijdragebetaling berustende overheidspensioen plus de opgebouwde pensioenrechten van elke verzoeker op het moment van de vereffening van de regeling, aangezien het overheidspensioen in aanmerking werd genomen bij het bepalen van het niveau van de door verzoekers gevorderde pensioenuitkeringen?

3)

Indien de tweede vraag bevestigend wordt beantwoord, kan dan op grond van de bedragen die verzoekers in werkelijkheid waarschijnlijk zullen ontvangen, worden geoordeeld dat de Staat de krachtens artikel 8 op hem rustende verplichtingen is nagekomen?

4)

Is artikel 8 van de richtlijn slechts van toepassing wanneer wordt vastgesteld dat tussen het verlies van de pensioenrechten door verzoekers en de insolventie van hun werkgever een causaal verband bestaat, ongeacht het feit dat (i) de pensioenregeling niet meer voldoende wordt gefinancierd vanaf het tijdstip waarop de werkgever in staat van insolventie verkeert en (ii) de insolventie van de werkgever betekent dat deze niet langer over de financiële middelen beschikt om aan de pensioenregeling voldoende bij te dragen om ervoor te zorgen dat de leden hun volledige pensioenuitkeringen kunnen ontvangen (de werkgever is hiertoe niet verplicht wanneer de regeling wordt vereffend)?

5)

Voldoen de door Ierland vastgestelde maatregelen, waarnaar hierboven is verwezen, aan de door de richtlijn opgelegde verplichtingen, gelet op de sociale, commerciële en economische factoren die Ierland bij de herziening van de pensioenbescherming na het arrest Robins in aanmerking heeft genomen (zoals uiteengezet in de getuigenverklaring van Orlaigh Quinn) en in het bijzonder gelet op de in punt 3 van de considerans van de richtlijn aangehaalde „noodzaak van een evenwichtige economische en sociale ontwikkeling in de Gemeenschap”?

6)

Is de economische situatie (zoals uiteengezet in de getuigenverklaringen van Colm McCarthy, Phillip Lane en Kevin Cardiff) zodanig uitzonderlijk dat zij kan rechtvaardigen dat verzoekers’ belangen minder worden beschermd dan normaal gezien vereist zou zijn, en zo ja hoe hoog moet dit lagere beschermingsniveau dan liggen?

7)

Indien de tweede vraag ontkennend wordt beantwoord, vormt het loutere feit dat de door de Staat na het arrest Robins vastgestelde maatregelen er niet toe hebben geleid dat verzoekers krachtens hun beroepspensioenregeling meer dan 49 % van de waarde van de door hen opgebouwde pensioenrechten ontvangen, op zichzelf een ernstige schending van de op de Staat rustende verplichtingen die verzoekers het recht geeft op schadevergoeding (dus zonder dat afzonderlijk wordt aangetoond dat de handelingen die de Staat na het arrest Robins heeft gesteld een ernstige en kennelijke miskenning vormen van de krachtens artikel 8 van de richtlijn op hem rustende verplichtingen)?

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/5

1)

Moet artikel 4 bis, lid 1, van kaderbesluit 2002/584/JBZ (1), zoals gewijzigd bij kaderbesluit 2009/299/JBZ (2), aldus worden uitgelegd dat het eraan in de weg staat dat nationale rechterlijke instanties in de in die bepaling omschreven gevallen de tenuitvoerlegging van een Europees bevel tot aanhouding en overlevering afhankelijk stellen van de voorwaarde dat de betrokken veroordeling kan worden herzien om de rechten van de verdediging van de gezochte persoon te waarborgen?

2)

Ingeval de eerste vraag bevestigend wordt beantwoord, is artikel 4 bis, lid 1, van kaderbesluit 2002/584/JBZ dan verenigbaar met de vereisten die voortvloeien uit het in artikel 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie bedoelde recht op een doeltreffende voorziening in rechte en op een eerlijk proces en de in artikel 48, lid 2, van het Handvest gewaarborgde rechten van de verdediging?

3)

Ingeval de tweede vraag bevestigend wordt beantwoord, kan een lidstaat op grond van artikel 53, dat stelselmatig wordt uitgelegd in samenhang met de in de artikelen 47 en 48 van het Handvest erkende rechten, de overlevering van een bij verstek veroordeelde dan afhankelijk stellen van de voorwaarde dat de veroordeling kan worden herzien in de verzoekende lidstaat, waardoor die rechten een hoger beschermingsniveau zouden genieten dan het uit het recht van de Europese Unie voortvloeiende beschermingsniveau, en dit om te voorkomen dat een door de grondwet van die lidstaat erkend grondrecht wordt uitgelegd op een wijze die een beperking vormt van of afbreuk doet aan dat grondrecht?

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/6

—

vaststellen dat het Koninkrijk Spanje de verplichtingen niet is nagekomen die op hem rusten krachtens de artikelen 13, leden 1, 2, 3 en 6 (behalve voor het Distrito de la Cuenca Fluvial de Cataluña), 14, lid 1, sub c (behalve voor de stroomgebiedsbeheersplannen voor het Distrito de la Cuenca Fluvial de Cataluña, voor de Balearische Eilanden, Tenerife, Guadiana, Guadalquivir, Cuenca Mediterránea Andaluza, Tinto-Odiel-Piedras, Guadalete-Barbate, Galicia-Costa, Miño-Sil, Duero, Cantábrico Occidental, en Cantábrico Oriental), en 15, lid 1 (behalve voor het Distrito de la Cuenca Fluvial de Cataluña), van richtlijn 2000/60/EG (1) van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2000 tot vaststelling van een kader voor communautaire maatregelen betreffende het waterbeleid;

—

het Koninkrijk Spanje verwijzen in de kosten.

Op basis van artikel 14, lid 1, sub c, juncto artikel 13, lid 6, van de kaderrichtlijn is de Commissie van mening dat de procedure van voorlichting en raadpleging van het publiek over de ontwerp-stroomgebiedsbeheersplannen werd doorlopen voor het „Cuenca Fluvial de Cataluña”, waarvoor het plan reeds is vastgesteld, en daarnaast reeds is opgestart voor twaalf andere stroomgebieden: de Balearische Eilanden, Tenerife, Guadiana, Guadalquivir, Cuenca Mediterránea Andaluza, Tinto-Odiel-Piedras, Guadalete-Barbate, Galicia-Costa, Miño-Sil, Duero, Cantábrico Occidental, en Cantábrico Oriental.

De Commissie concludeert dat Spanje, behalve wat deze dertien stroomgebieden betreft, inbreuk heeft gemaakt op artikel 14, lid 1, sub c, van de richtlijn.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/6

a)

de beschikking van het Gerecht van 24 mei 2011 in zaak T-176/09 vernietigen;

b)

het beroep van de Government in zaak T-176/09 ontvankelijk verklaren;

c)

de zaak naar het Gerecht verwijzen met het oog op een beslissing ten gronde over het beroep van de Government;

d)

subsidiair ten opzichte van de vorderingen sub b en c, de zaak naar het Gerecht verwijzen met het bevel dat het Gerecht nu de overige vraagstukken in verband met de ontvankelijkheid behandeld op het tijdstip waarop het de zaak ten gronde onderzoekt, en

e)

de Commissie en Spanje verwijzen in de kosten die de Government in verband met de procedure voor het Hof en het Gerecht heeft gemaakt.

1)

Het Gerecht heeft het Unierecht geschonden door het recht inzake gedeeltelijke nietigverklaring en scheiding in de omstandigheden van de onderhavige zaak toe te passen of onjuist toe te passen, aangezien in de onderhavige zaak een lijst is gerectificeerd voor de omvang van een perceel en geen werkelijke gedeeltelijke nietigverklaring of scheiding heeft plaatsgevonden; gedeelten van gebied ES6120032 waren duidelijk onjuist aangewezen of duidelijk gebaseerd op onjuiste en misleidende informatie die Spanje had verstrekt. De oppervlakte van het gebied moet door een passende en evenredige nietigverklaring worden gerectificeerd;

2)

Het Gerecht heeft het Unierecht geschonden door te oordelen dat de gedeeltelijke nietigverklaring van beschikking 2009/95 (1) op de wijze die de Government vraagt, (1) zou betekenen dat het Hof de geografische grenzen van gebied ES6120032 opnieuw afbakent en dit gebied geheel wijzigt en (2) zou dus de kern van beschikking 2009/95 wijzigen en kennelijk niet kunnen worden gescheiden van de rest van deze beschikking;

3)

Het Gerecht heeft het Unierecht geschonden door vast te stellen dat niet was bewezen dat een nieuwe afbakening van gebied ES6120032 op de wijze die de Government vraagt, zou voldoen aan de criteria van bijlage III bij de habitatrichtlijn voor de aanwijzing van gebieden als gebieden van communautair belang, terwijl er overvloedig feitelijk en juridisch bewijs was dat dit het geval zou zijn geweest en geen van de partijen het tegendeel had gesuggereerd. Door aldus te oordelen heeft het Gerecht het bewijs verkeerd voorgesteld en/of de feiten juridisch onjuist gekwalificeerd en daaruit onjuiste rechtsgevolgen getrokken en/of de feiten kennelijk onjuist beoordeeld en voorts een onjuist juridisch criterium toegepast en in casu van ongeschikte procedures gebruik gemaakt;

4)

Voorts, of subsidiair ten opzichte van het voorgaande: het Gerecht heeft een procedurefout gemaakt die de belangen van de Government heeft geschaad. Het heeft namelijk de rechten van verweer geschonden door de Government niet de mogelijkheid te bieden om opmerkingen te maken over documenten die de andere partijen in de procedure hebben voorgelegd en door de Government een door Spanje ingediend document dat van belang was voor het vraagstuk waarop het Hof zijn beschikking heeft gebaseerd, niet te tonen en door in casu van ongeschikte procedures gebruik te maken;

5)

Voorts, of subsidiair ten opzichte van het voorgaande: het Gerecht heeft een procedurefout gemaakt die de belangen van de Government heeft geschaad. Het heeft namelijk niet gemotiveerd waarom het van oordeel was dat niet was bewezen dat een nieuwe afbakening van gebied ES6120032 zoals de Government had voorgesteld, zou voldoen aan de criteria van bijlage III van de habitatrichtlijn voor de aanwijzing van een gebied als een gebied van communautair belang en/of waarom het het aanzienlijke bewijs van het tegendeel buiten beschouwing heeft gelaten of afgewezen.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/7

1)

Moet de in artikel 22, lid 2, van het Verdrag van Montreal van 28 mei 1999 tot het brengen van eenheid in enige bepalingen inzake het internationale luchtvervoer vastgestelde aansprakelijkheidsgrens van de vervoerder van 1 000 bijzondere trekkingsrechten per passagier in geval van vernieling, verlies, of beschadiging van de bagage, juncto artikel 3, lid 3, van dit Verdrag, worden uitgelegd als een maximumgrens per passagier, wanneer meerdere samen reizende passagiers hun gedeelde bagage samen aangeven, ongeacht of het aantal aangegeven colli lager is dan het werkelijke aantal passagiers?

2)

Of moet de in deze bepaling vastgestelde aansprakelijkheidsgrens daarentegen aldus worden uitgelegd dat per aangegeven collo slechts één passagier het recht kan hebben om schadevergoeding te vragen, en moet bijgevolg de per passagier vastgestelde maximumgrens worden toegepast, ook al staat vast dat de zoekgeraakte bagage waarvoor slechts één label is verstrekt, aan meer dan één passagier toebehoort?

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/9

—

besluit 2011/278/EU van de Commissie van 27 april 2011 tot vaststelling van een voor de hele Unie geldende overgangsregeling voor de geharmoniseerde kosteloze toewijzing van emissierechten overeenkomstig artikel 10 bis van richtlijn 2003/87/EG van het Europees Parlement en de Raad [kennisgeving geschied onder nummer C(2011) 2772] (PB L 130 van 17.5.2011, blz. 1) volledig nietig te verklaren;

—

de Commissie in de kosten te verwijzen.

1)

Eerste middel:

2)

Tweede middel:

3)

Derde middel:

4)

Vierde middel:

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/9

—

besluit 2011/299/GBVB van de Raad van 23 mei 2011 houdende wijziging van besluit 2010/413/GBVB betreffende beperkende maatregelen tegen Iran nietig verklaren, voor zover het besluit betrekking heeft op verzoekster;

—

krachtens artikel 64 van het Reglement voor de procesvoering een maatregel tot organisatie van de procesgang treffen waarbij verweerder wordt verzocht, alle documenten betreffende het bestreden besluit over te leggen voor zover zij betrekking hebben op verzoekster;

—

verweerster verwijzen in de kosten van de procedure.

1)

Eerste middel: het bestreden besluit schendt de in het Handvest van de grondrechten neergelegde fundamentele rechten

De door het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (hierna: „Handvest van de grondrechten”) gewaarborgde grondrechten van verzoekster zijn geschonden. In artikel 16 van het Handvest van de grondrechten is de vrijheid van ondernemerschap in de Europese Unie neergelegd en in artikel 17 het recht de goederen die rechtmatig zijn verkregen, in eigendom te gebruiken en in het bijzonder vrij erover te beschikken. Artikel 20 en artikel 21 van het Handvest van de grondrechten waarborgen verzoekster gelijke behandeling en non-discriminatie.

Verzoekster wordt door het bestreden besluit uitgesloten van deelneming aan het handelsverkeer in de Europese Unie, waardoor haar voortbestaan als onderneming wordt bedreigd. Verzoekster is afhankelijk van leveringen uit het economisch gebied van de Europese Unie.

Een algemeen belang wordt door de beperking van vrijheid van ondernemerschap, eigendomsrecht, gelijke behandeling en non-discriminatie niet gediend. In het bijzonder ontbreken feiten die het besluit van verweerder en de ermee verbonden schending van de fundamentele rechten van verzoekster afdoende motiveren. Verzoekster is met name niet betrokken bij proliferatiegevoelige nucleaire activiteiten of de ontwikkeling van lanceerinrichtingen voor kernwapens.

2)

Tweede middel: kennelijk onjuiste beoordeling van de feiten die ten grondslag liggen aan het besluit

Er is sprake van een kennelijk onjuiste beoordeling van de feiten die ten grondslag liggen aan het besluit. Verzoekster is niet betrokken bij proliferatiegevoelige nucleaire activiteiten of de ontwikkeling van lanceerinrichtingen voor kernwapens.

3)

Derde middel: schending van het evenredigheidsbeginsel

Het besluit van verweerder druist in tegen het evenredigheidsbeginsel. Verzoekster kan weliswaar niet uitsluiten dat een door haar bevoorrade energieleverancier in strijd met het contract buiten haar om transformatoren heeft verkocht aan de Iraanse autoriteit voor atoomenergie, waar de Iraanse autoriteit voor atoomenergie dezelfde transformatoren ook zonder meer op de wereldmarkt of in de Europese Unie had kunnen aankopen. De in het geding zijnde middenspanningstransformatoren worden door alle bekende fabrikanten van generatoren vervaardigd en over de hele wereld, ook in Iran, verkocht. Daarenboven is er wereldwijd een levendige handel in tweedehands transformatoren die dezelfde prestatiekenmerken hebben als de door verzoekster geproduceerde transformatoren.

4)

Vierde middel: schending van het beginsel van de rechten van de verdediging

Er is sprake van schending van het beginsel van de rechten van de verdediging. Verzoekster begrijpt de in punt 16 van bijlage I bij het bestreden besluit vermelde motivering niet en evenmin heeft verweerder afzonderlijk een begrijpelijke motivering aan verzoekster medegedeeld, zodat verzoekers’ rechten van verdediging en haar recht op effectieve rechtsbescherming zijn geschonden.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/10

—

de beschikking van het Gerecht voor ambtenarenzaken van 10 mei 2011 (zaak F-59/10, Barthel e.a./Hof van Justitie) waarbij het beroep van rekwiranten niet-ontvankelijk wordt verklaard, wordt vernietigd;

—

het beroep wordt ontvankelijk verklaard;

—

de zaak wordt teruggewezen naar het GVA voor een uitspraak ten gronde;

—

de beslissing omtrent de kosten wordt aangehouden.

1)

Eerste middel, ontleend aan schending van de motiveringsplicht, aangezien het Gerecht voor ambtenarenzaken, door het beroep in eerste aanleg niet-ontvankelijk te verklaren, artikel 296 VWEU, artikel 36, eerste volzin, van het Statuut van het Hof van Justitie van de Europese Unie en artikel 7, lid 1, van bijlage I erbij heeft geschonden, door niet alle voor hem aangevoerde schendingen van het recht te onderzoeken en door rekwiranten niet de gelegenheid te geven om kennis te nemen van de redenen voor de afwijzing van de middelen ontleend aan de onwettigheid om artikel 90, lid 2, van het Statuut van de ambtenaren van de Europese Unie a contrario uit te leggen ten opzichte van artikel 91 ervan en van het recht om bij het Hof van Justitie beroep in te stellen tegen een klacht gericht tegen elk bezwarend besluit, binnen de termijn van drie maanden vanaf de dag waarop het besluit de betrokkene ter kennis is gebracht overeenkomstig artikel 90, lid 2, tweede streepje. Door niet in te gaan op alle middelen en argumenten die rekwiranten in hun beroep tot nietigverklaring hebben uiteengezet, is het Gerecht voor ambtenarenzaken dus niet zijn verplichting nagekomen om zijn beschikking te motiveren.

2)

Tweede middel, ontleend aan een onjuiste rechtsopvatting, aangezien het Gerecht voor ambtenarenzaken heeft geoordeeld dat het besluit van 26 oktober 2009 tot afwijzing van het verzoek van rekwiranten een louter bevestigend besluit van het ontbreken van antwoord vormde dat gelijkstond aan een stilzwijgend afwijzend besluit, ofschoon het te late antwoord werd gerechtvaardigd door het wachten op een intern advies dat bij één van de diensten van het Hof van Justitie was gevraagd om hem de gelegenheid te bieden, te onderzoeken of rekwiranten voldeden aan de voorwaarden om in aanmerking te komen voor de vergoeding voor ploegendienst overeenkomstig artikel 56 bis van het Statuut van de ambtenaren van de Europese Unie.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/11

—

besluit 2011/299/GBVB van de Raad van 23 mei 2011 houdende wijziging van besluit 2010/413/GBVB betreffende beperkende maatregelen tegen Iran nietig verklaren, voor zover het besluit betrekking heeft op verzoekster;

—

krachtens artikel 64 van het Reglement voor de procesvoering een maatregel tot organisatie van de procesgang treffen waarbij verweerder wordt verzocht, alle documenten betreffende het bestreden besluit over te leggen voor zover zij betrekking hebben op verzoekster;

—

verweerster verwijzen in de kosten van de procedure.

1)

Eerste middel: het bestreden besluit schendt de in het Handvest van de grondrechten neergelegde fundamentele rechten

De door het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie (hierna: „Handvest van de grondrechten”) gewaarborgde grondrechten van verzoekster zijn geschonden. In artikel 16 van het Handvest van de grondrechten is de vrijheid van ondernemerschap in de Europese Unie neergelegd en in artikel 17 het recht de goederen die rechtmatig zijn verkregen, in eigendom te gebruiken en in het bijzonder vrij erover te beschikken. Artikel 20 en artikel 21 van het Handvest van de grondrechten waarborgen verzoekster gelijke behandeling en non-discriminatie.

Verzoekster wordt door het bestreden besluit uitgesloten van deelneming aan het handelsverkeer in de Europese Unie, waardoor haar voortbestaan als onderneming wordt bedreigd. Verzoekster is afhankelijk van leveringen uit het economisch gebied van de Europese Unie.

Een algemeen belang wordt door de beperking van vrijheid van ondernemerschap, eigendomsrecht, gelijke behandeling en non-discriminatie niet gediend. In het bijzonder ontbreken feiten die het besluit van verweerder en de ermee verbonden schending van de fundamentele rechten van verzoekster afdoende motiveren. Verzoekster is met name niet betrokken bij proliferatiegevoelige nucleaire activiteiten of de ontwikkeling van lanceerinrichtingen voor kernwapens.

Verder is er sprake van een verwisseling. De in het bestreden besluit genoemde onderneming SATAK is niet de onderneming van verzoekster. Het betreft een voor verzoekster onbekende onderneming. Verzoekster kan haar vermelding in de lijst van bijlage II bij het besluit 2010/413/GBVB betreffende beperkende maatregelen tegen Iran enkel verklaren door een verwisseling met een andere onderneming die geregistreerd is onder de naam „SATAK” of gelijkaardige naam.

2)

Tweede middel: kennelijk onjuiste beoordeling van de feiten die ten grondslag liggen aan het besluit

Er is sprake van een kennelijk onjuiste beoordeling van de feiten die ten grondslag liggen aan het besluit. Verzoekster is niet betrokken bij proliferatiegevoelige nucleaire activiteiten of de ontwikkeling van lanceerinrichtingen voor kernwapens of andere wapensystemen.

3)

Derde middel: schending van het evenredigheidsbeginsel

Het besluit van verweerder druist in tegen het evenredigheidsbeginsel. Op grond van opzoekingen op het internet met de trefwoorden „SATAK” en „atoomprogramma Iran” kan verzoekster alleen vermoeden dat de in punt 31 van bijlage I B bij het besluit 2011/299/GBVB vermelde levering betrekking heeft op zes mobiele kruisraketten van het Sovjet-type KH-55(SM) die Iran in 2001 en 2002 van Oekraïne heeft gekocht.

Verzoekster onderhoudt geen handelsbetrekkingen met het Oekraïnse staatsbedrijf UkrSpetzExport en importeerde geen mobiele kruisraketten van het Sovjet-type HK-55(SM) noch andere wapens of wapenlanceerinrichtingen.

Verzoekster is niet de in punt 31 van bijlage I B bij het bestreden besluit genoemde onderneming „SATAK”.

4)

Vierde middel: schending van het beginsel van de rechten van de verdediging

Er is sprake van schending van het beginsel van de rechten van de verdediging. Verzoekster begrijpt de in punt 31 van bijlage I B bij het bestreden besluit vermelde motivering niet en verweerder heeft evenmin afzonderlijk een begrijpelijke motivering aan verzoekster medegedeeld, zodat verzoekers’ rechten van verdediging en haar recht op een effectieve rechtsbescherming zijn geschonden.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/12

—

de uitvoeringsverordening van de Raad (EU) nr. 503/2011 van 23 mei 2001 (1) en besluit 2011/299/GBVB van de Raad van 23 mei 2011 (2), voor zover de daarin vervatte maatregelen betrekking hebben op verzoeksters nietig verklaren;

—

de Raad verwijzen in de kosten

1)

Eerste middel: kennelijke beoordelingsfout door verweerder bij de beslissing dat verzoeksters voldoen aan de criteria voor opname op de lijst, aangezien

2)

Tweede middel: de bestreden maatregelen schenden verzoeksters’ recht om te worden gehoord en hun recht op doeltreffende rechterlijke bescherming, aangezien:

3)

Derde middel: geen toereikende motivering door verweerder voor de toepassing van de bestreden maatregelen op verzoeksters, in strijd met de verplichting om een duidelijke uiteenzetting te geven van de werkelijke en specifieke redenen waarop zijn beslissing is gesteund.

4)

Vierde middel: de bestreden maatregelen vormen een ongerechtvaardigde en onevenredige beperking van verzoeksters’ recht op eigendom en van hun recht om zaken te doen, aangezien:

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/13

—

Het besluit van het Bureau voor publicaties van de Europese Unie van 22 juli 2011 om de offertes van verzoekster in het kader van openbare aanbesteding nr. AO 10340 „Computing services — software development, maintenance, consultancy and assistance for different types of IT applications” (PB 2011/S 66-106099) nietig verklaren; en

—

Verweerder verwijzen in de kosten.

1)

Eerste middel: verweerder heeft een wezenlijk vormvereiste geschonden, aangezien in het bestreden besluit niet specifiek wordt gemotiveerd waarom de aanbestedende dienst tot de conclusie is gekomen dat verzoeksters offerte abnormaal laag was.

2)

Tweede middel: verweerder heeft zich niet gehouden aan de toepasselijke procedure, zoals neergelegd in artikel 139 van verordening (EG, Euratom) nr. 2342/2002. (1)

3)

Derde middel: verweerder heeft de procedure misbruikt, dan wel zijn besluit genomen zonder juiste rechtsgrondslag, of, althans, in zijn motivering blijk gegeven van een onjuiste rechtsopvatting, aangezien de door verzoekster gegeven toelichting niet werd begrepen en onbeantwoord is gebleven.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/13

—

verzoekers vordering ontvankelijk en gegrond verklaren;

—

besluit 2011/273/GBVB van de Raad van 9 mei 2011 en de uit dat besluit volgende uitvoeringshandelingen waarbij de opname van verzoeker op de lijst van personen op wie de beperkende maatregelen betrekking hebben, wordt gehandhaafd, en verordening (EU) nr. 442/2011 van de Raad van 9 mei 2011 en de daaruit volgende uitvoeringshandelingen, voor zover zij op verzoeker betrekking hebben, nietig verklaren;

—

de Raad van de Europese Unie verwijzen in de kosten.

1)

Eerste middel: schending van de rechten van verdediging en van het in de artikelen 6 en 13 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (hierna: „EVRM”), alsmede in de artikelen 41 en 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie neergelegde recht op een doeltreffende rechterlijke bescherming.

2)

Tweede middel: schending van de motiveringsplicht, aangezien verzoeker de Raad verwijt dat de verstrekte motivering niet voldoet aan de verplichting die krachtens artikel 6 van het EVRM, artikel 296 VWEU en artikel 41 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie op de instellingen van de Europese Unie rust.

3)

Derde middel: de bestreden maatregelen beperken op ongerechtvaardigde en onevenredige wijze verzoekers grondrechten en meer bepaald zijn in artikel 1 van het eerste aanvullend protocol bij het EVRM en in artikel 17 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie neergelegde eigendomsrechten, zijn in de artikelen 8 en 10 van het EVRM neergelegde recht op eerbiediging van zijn eer en goede naam, en ten slotte het in artikel 6 van het EVRM en in artikel 48 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie neergelegde beginsel van het vermoeden van onschuld.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/14

—

verzoekers vordering ontvankelijk en gegrond verklaren;

—

besluit 2011/273/GBVB van de Raad van 9 mei 2011 en de uit dat besluit volgende uitvoeringshandelingen (en meer bepaald besluit 2011/302/GBVB van de Raad van 23 mei 2011 dat voorziet in de opname van verzoeker op de lijst van de personen op wie de in besluit 2011/273/GBVB bedoelde beperkende maatregelen betrekking hebben en tevens verordening (EU) nr. 442/2011 van de Raad van 9 mei 2011 en de daaruit volgende uitvoeringshandelingen (namelijk verordening (EU) nr. 504/2011 van de Raad van 23 mei 2011 en de rectificatie ervan nietig verklaren), voor zover zij op verzoeker betrekking hebben;

—

de Raad van de Europese Unie verwijzen in de kosten.

1)

Eerste middel: schending van de rechten van verdediging en van het in de artikelen 6 en 13 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden (hierna: „EVRM”), alsmede in de artikelen 41 en 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie neergelegde recht op een doeltreffende rechterlijke bescherming.

2)

Tweede middel: schending van de motiveringsplicht, aangezien verzoeker de Raad verwijt dat de verstrekte motivering niet voldoet aan de verplichting die krachtens artikel 6 van het EVRM, artikel 296 VWEU en artikel 41 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie op de instellingen van de Europese Unie rust.

3)

Derde middel: de bestreden maatregelen beperken op ongerechtvaardigde en onevenredige wijze verzoekers grondrechten en meer bepaald zijn in artikel 1 van het eerste aanvullend protocol bij het EVRM en in artikel 17 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie neergelegde eigendomsrechten, zijn in de artikelen 8 en 10 van het EVRM neergelegde recht op eerbiediging van zijn eer en goede naam, zijn in de artikelen 15 en 16 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie neergelegde vrijheid van ondernemerschap en van handel en ten slotte het in artikel 6 van het EVRM en in artikel 48 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie neergelegde beginsel van het vermoeden van onschuld.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/14

—

uitvoeringsbesluit 2011/300/GBVB van de Raad van 23 mei 2001 tot uitvoering van besluit 2011/137/GBVB betreffende beperkende maatregelen in het licht van de situatie in Libië (PB L 136, 24 mei 2011, blz. 85), samen met bijlage II bij dat besluit nietig verklaren;

—

de Raad verwijzen in de kosten.

1)

Eerste middel: onregelmatigheden in de procedure tot vaststelling van de rechtshandeling. Verzoekster beroept zicht op het ontbreken van een regelmatige procedure betreffende de vaststelling van het bestreden besluit, als voorzien in artikel 8, lid 2, van besluit 2011/137/GBVB van de Raad van 28 februari 2011 betreffende beperkende maatregelen in het licht van de situatie in Libië (PB L 58, blz. 53) en op de schending van de bepalingen van artikel 296, lid 2, VWEU.

2)

Tweede middel: ontoereikende motivering van het besluit. Verzoekster verwijt de Raad een stereotiepe motivering te hebben gegeven, op basis waarvan de geadresseerde van het besluit de redenen van de vaststelling ervan niet kan begrijpen en het Gerecht niet het rechterlijke toezicht op de wettigheid van de rechtshandeling kan uitoefenen. De motivering dat verzoekster dochteronderneming is en in eigendom is van Libyan African Investment Portfolio, een entiteit die zelf aan beperkende maatregelen wordt onderworpen, is niet voldoende.

3)

Derde middel: schending van de rechten van verdediging voor zover in geen enkel opzicht bewezen is dat de rechten van verdediging zijn gerespecteerd en dat verzoekster de mogelijkheid zou hebben gehad om haar rechten te doen gelden alvorens op de lijst te worden ingeschreven.

4)

Vierde middel: schending van artikel 27 VEU. Verzoekster voert aan dat het in punt 2 genoemde besluit 2011/137/GBVB en besluit 2011/178/GBVB van de Raad van 23 maart 2011 tot wijziging van besluit 2011/137/GBVB betreffende beperkende maatregelen in het licht van de situatie in Libië (PB L 78, blz. 24) zijn vastgesteld in strijd met de bepalingen van artikel 27, lid 1, VEU.

5)

Vijfde middel: onjuiste rechtsopvatting en een kennelijke beoordelingsfout voor zover verzoekster een civiele luchtvaartmaatschappij voor het vervoer van reizigers en vracht zou zijn, terwijl het bestreden besluit als gevolg heeft dat de activa van verzoekster worden bevroren louter omdat zij via een investeringsfonds in eigendom zou zijn van de Libische staat.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/15

—

verordening (EU) nr. 588/2011 van de Raad van 20 juni 2011 tot wijziging van verordening (EG) nr. 765/2006 betreffende beperkende maatregelen tegen president Loekasjenko en bepaalde functionarissen van Belarus (PB L 161, blz. 1) nietig verklaren voor zover zij verzoekster betreft;

—

besluit 2011/357/GBVB van de Raad van 20 juni 2011 tot wijziging van besluit 2010/639/GBVB betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde functionarissen van Belarus (PB L 161, blz. 25) nietig verklaren voor zover het verzoekster betreft;

—

verweerder verwijzen in de kosten.

1)

Verweerder heeft inbreuk gemaakt op zijn verplichting om afdoende te motiveren waarom verzoekster is opgenomen op de lijsten van aan beperkende maatregelen onderworpen personen.

2)

Verweerder heeft inbreuk gemaakt op het recht van verdediging en het recht op een eerlijk proces, als neergelegd in artikel 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en in de artikelen 6 en 13 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, aangezien:

3)

Verweerder heeft kennelijke beoordelingsfouten gemaakt, aangezien hij in de bestreden maatregelen stelt dat verzoekster de grootste exporteur/importeur van defensiegerelateerde producten in Wit-Rusland is en dat zij derhalve op één of andere manier in verband kan worden gebracht met schendingen van verkiezingsnormen en van mensenrechten of met het hardhandig optreden tegen het maatschappelijk middenveld in Wit-Rusland.

4)

Verweerder heeft het fundamentele eigendomsrecht, neergelegd in artikel 17 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en in artikel 1 van het Eerste Protocol van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, op ongerechtvaardigde en onevenredige wijze geschonden zonder overtuigend bewijs.

5)

Verweerder heeft het evenredigheidsbeginsel geschonden, aangezien hij verzoeksters grondrechten op onevenredige wijze heeft beperkt, zonder te voorzien in afdoende procedurele waarborgen en zonder overtuigend bewijs over te leggen.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/15

—

verordening (EU) nr. 588/2011 van de Raad van 20 juni 2011 tot wijziging van verordening (EG) nr. 765/2006 betreffende beperkende maatregelen tegen president Loekasjenko en bepaalde functionarissen van Belarus (PB L 161, blz. 1) nietig verklaren voor zover zij verzoekster betreft;

—

besluit 2011/357/GBVB van de Raad van 20 juni 2011 tot wijziging van besluit 2010/639/GBVB betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde functionarissen van Belarus (PB L 161, blz. 25) nietig verklaren voor zover het verzoekster betreft;

—

verweerder verwijzen in de kosten.

1)

Verweerder heeft inbreuk gemaakt op zijn verplichting om afdoende te motiveren waarom verzoekster is opgenomen op de lijsten van aan beperkende maatregelen onderworpen personen.

2)

Verweerder heeft inbreuk gemaakt op het recht van verdediging en het recht op een eerlijk proces, als neergelegd in artikel 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en in de artikelen 6 en 13 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, aangezien:

3)

Verweerder heeft het fundamentele eigendomsrecht, neergelegd in artikel 17 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en in artikel 1 van het Eerste Protocol van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, op ongerechtvaardigde en onevenredige wijze geschonden zonder overtuigend bewijs.

4)

Verweerder heeft het evenredigheidsbeginsel geschonden, aangezien hij verzoeksters grondrechten op onevenredige wijze heeft beperkt, zonder te voorzien in afdoende procedurele waarborgen en zonder overtuigend bewijs over te leggen.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/16

—

verordening (EU) nr. 588/2011 van de Raad van 20 juni 2011 tot wijziging van verordening (EG) nr. 765/2006 betreffende beperkende maatregelen tegen president Loekasjenko en bepaalde functionarissen van Belarus (PB L 161, blz. 1) nietig verklaren voor zover zij verzoekster betreft;

—

besluit 2011/357/GBVB van de Raad van 20 juni 2011 tot wijziging van besluit 2010/639/GBVB betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde functionarissen van Belarus (PB L 161, blz. 25) nietig verklaren voor zover het verzoekster betreft;

—

verweerder verwijzen in de kosten.

1)

Verweerder heeft inbreuk gemaakt op zijn verplichting om afdoende te motiveren waarom verzoekster is opgenomen op de lijsten van aan beperkende maatregelen onderworpen personen.

2)

Verweerder heeft inbreuk gemaakt op het recht van verdediging en het recht op een eerlijk proces, als neergelegd in artikel 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en in de artikelen 6 en 13 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, aangezien:

3)

Verweerder heeft kennelijke beoordelingsfouten gemaakt, aangezien hij in de bestreden maatregelen stelt dat verzoekster op één of andere manier aan het regime van Loekasjenko is verbonden en dit regime financieel ondersteunt, of op één of andere manier deelneemt aan schendingen van internationale verkiezingsnormen, aan het hardhandig optreden tegen het maatschappelijk middenveld en de democratische oppositie, of aan de import in Wit-Rusland van uitrusting die voor binnenlandse onderdrukking kan worden gebruikt.

4)

Verweerder heeft het fundamentele eigendomsrecht, neergelegd in artikel 17 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en in artikel 1 van het Eerste Protocol van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, op ongerechtvaardigde en onevenredige wijze geschonden zonder overtuigend bewijs.

5)

Verweerder heeft het evenredigheidsbeginsel geschonden, aangezien hij verzoeksters grondrechten op onevenredige wijze heeft beperkt, zonder in afdoende procedurele waarborgen te voorzien en zonder overtuigend bewijs over te leggen.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/17

—

verordening (EU) nr. 588/2011 van de Raad van 20 juni 2011 tot wijziging van verordening (EG) nr. 765/2006 betreffende beperkende maatregelen tegen president Loekasjenko en bepaalde functionarissen van Belarus (PB L 161, blz. 1) nietig verklaren voor zover zij verzoeker betreft;

—

besluit 2011/357/GBVB van de Raad van 20 juni 2011 tot wijziging van besluit 2010/639/GBVB betreffende beperkende maatregelen tegen bepaalde functionarissen van Belarus (PB L 161, blz. 25) nietig verklaren voor zover het verzoeker betreft;

—

verweerder verwijzen in de kosten.

1)

Verweerder heeft inbreuk gemaakt op zijn verplichting om afdoende te motiveren waarom verzoeker is opgenomen op de lijsten van aan beperkende maatregelen onderworpen personen.

2)

Verweerder heeft inbreuk gemaakt op het recht van verdediging en het recht op een eerlijk proces, als neergelegd in artikel 47 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en in de artikelen 6 en 13 van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, aangezien:

3)

Verweerder heeft kennelijke beoordelingsfouten gemaakt, aangezien hij heeft gesteld dat verzoeker banden heeft met president Loekasjenko en diens familie, dat hij de voornaamste economische adviseur is van president Loekasjenko, dat hij één van de belangrijkste sponsors is van het regime van Loekasjenko en dat hij voorzitter is van de onderneming BelTechExport, de grootste exporteur/importeur van defensiegerelateerde producten in Wit-Rusland.

4)

Verweerder heeft het fundamentele eigendomsrecht, neergelegd in artikel 17 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en in artikel 1 van het Eerste Protocol van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, op ongerechtvaardigde en onevenredige wijze geschonden zonder overtuigend bewijs.

5)

Verweerder heeft het evenredigheidsbeginsel geschonden, aangezien hij verzoekers grondrechten op onevenredige wijze heeft beperkt, zonder te voorzien in afdoende procedurele waarborgen en zonder overtuigend bewijs over te leggen.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/17

—

De beslissing van de Commissie van 27 mei 2001 om geen herstelmaatregelen te treffen nadat de Europese Ombudsman tot de conclusie was gekomen dat de beslissing van de Commissie van november 2006 om de producten en diensten van een derde af te nemen, niet in overeenstemming was met de toepasselijke EU-regelgeving op het gebied van openbare aanbestedingen, nietig verklaren;

—

De Commissie veroordelen tot vergoeding van verzoeksters schade om zo de gevolgen weg te nemen die zij heeft ondervonden als gevolg van de beslissing van november 2006;

—

De Commissie veroordelen tot betaling aan verzoekster van een bedrag van 1 miljoen EUR wegens de gemiste kans om deel te nemen aan aanbestedingen die zij heeft ingetrokken;

—

De Commissie veroordelen tot betaling aan verzoekster van een bedrag van 1 miljoen EUR wegens niet-toegestaan gebruik van intellectuele-eigendomsrechten;

—

De Commissie veroordelen tot betaling aan verzoekster van een bedrag van 10 miljoen EUR wegens door haar geleden immateriële schade, bestaande in de ondermijning van haar reputatie en haar geloofwaardigheid;

—

De Commissie veroordelen tot publicatie van een openbare bekendmaking, waarin de markt en alle gebruikers die geïnteresseerd zijn in CIRCA (een it-toepassing die elektronische samenwerking tussen medewerkers of groepen van individuen die zich op verschillende plekken bevinden mogelijk maakt), ervan op de hoogte worden gesteld dat dit geen verouderd platform is, dat het platform van Alfresco Software Ltd. geen bevoorrecht platform is en dat het de gebruikers vrij staat om als substituut voor CIRCA het platform van hun keuze te selecteren; en

—

De Commissie verwijzen in de kosten en verschotten die verzoekster in en buiten rechte voor het onderhavige beroep heeft moeten maken, ook wanneer het verzoek wordt afgewezen.

1)

Eerste middel, ontleend aan schending, door de Commissie, van de verplichting die voortvloeit uit de artikelen 27, 88, 89 en 91 van het Financieel Reglement (1) en uit de artikelen 116, 122 en 124 van de uitvoeringsvoorschriften (2), om een openbare inschrijving of een inschrijving met voorafgaande selectie te houden.

2)

Tweede middel, ontleend aan schending van de beginselen van non-discriminatie en gelijke behandeling door de Commissie.

3)

Derde middel, ontleend aan schending van het beginsel van behoorlijk bestuur en de motiveringsplicht door de Commissie.

4)

Vierde middel, ontleend aan misbruik van bevoegdheid door de Commissie.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/18

—

primair, verordening (EU) nr. 627/2011 van de Commissie van 27 juni 2011 nietig verklaren;

—

subsidiair, erkennen dat de Commissie door schuld onjuist heeft gehandeld door niet te voorzien in een toereikende termijn tussen de bekendmaking van verordening (EU) nr. 627/2011 van de Commissie van 27 juni 2011 en de inwerkingtreding ervan, en verzoeksters de volgende bedragen aan schadevergoeding toekennen:

—

uiterst subsidiair, erkennen dat de Commissie aansprakelijk is zonder schuld, doordat zij niet heeft voorzien in een toereikende termijn tussen de bekendmaking van verordening (EU) nr. 627/2011 van de Commissie van 27 juni 2011 en de datum van inwerkingtreding ervan, en verzoeksters de volgende bedragen aan schadevergoeding toekennen:

—

hoe dan ook de Europese Commissie verwijzen in de kosten en haar veroordelen om voor een bedrag van 10 000 EUR bij te dragen in de kosten van het verweer van verzoeksters.

1)

Eerste middel: ernstige tekortkomingen in de vaststellingen van de Commissie vóór haar beslissing, aangezien door deze tekortkomingen de feiten onjuist zijn vastgesteld.

2)

Tweede middel: schending van het beginsel van gewettigd vertrouwen, aangezien verzoeksters door de onmiddellijke inwerkingtreding van de bestreden verordening niet in staat zijn gesteld om hun praktijken aan te passen.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/19

—

het bestreden arrest te vernietigen en uitspraak te doen over de zaak ten gronde, voor zover het Gerecht voor ambtenarenzaken

—

de verweerder te verwijzen in alle kosten van de procedure in eerste instantie en de door hem gemaakte kosten in hogere voorziening.

1)

Eerste middel, ontleend aan een schending van het verbod om ultra petita te beslissen en een schending van de rechten van verdediging. Het Gerecht voor ambtenarenzaken heeft volgens rekwirerende partij een toetsing uitgevoerd op basis van andere grieven dan aangevoerd door verweerder.

2)

Tweede middel, ontleend aan een onjuiste rechtsopvatting bij de beoordeling van de wettigheid van de betwiste besluiten. Het Gerecht voor ambtenarenzaken zou met name de zorgplicht en de motiveringsplicht verkeerd hebben toegepast.

3)

Derde middel, ontleend aan de onjuiste rechtsopvatting van het Gerecht voor ambtenarenzaken aangaande het voorwerp van de vordering tot nietigverklaring. Het Gerecht voor ambtenarenzaken had volgens rekwirerende partij het besluit van 18 juli 2009 moeten kwalificeren als een bezwarend besluit dat eveneens onderworpen is aan de controle van de rechter.

4)

Vierde middel, ontleend aan de talrijke fouten in het oordeel van het Gerecht voor ambtenarenzaken dat Europol „niet” of „niet zorgvuldig” rekening heeft gehouden met bepaalde „relevante en niet te verwaarlozen feitelijk elementen” bij het nemen van het ontslagbesluit.

5)

Vijfde middel, ontleend aan de ontoereikende motivering van het bestreden arrest.

6)

Zesde middel, ontleend aan de foutieve toekenning van de schadevergoeding.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/20

—

Nietigverklaring van de besluiten tot vaststelling van de drempels voor bevordering tot de rangen AD13 en AD14 in de bevorderingsronden 2010 en 2011, welke zijn bekendgemaakt in mededelingen van de administratie nrs.°3-2010, 65-2010 en 76-2010;

—

nietigverklaring van de lijst van ambtenaren die in de bevorderingsronde 2010 zijn bevorderd tot de rangen AD13 en AD14, welke is bekendgemaakt in mededelingen van de administratie nr. 65-2010, voor zover deze lijst is vastgesteld op basis van onwettige bevorderingsdrempel, alsmede nietigverklaring van het stilzwijgend besluit van de Commissie houdende weigering om een veel groter aantal andere ambtenaren tot de rangen AD12 en AD13 te bevorderen;

—

voor zover nodig, nietigverklaring van de besluiten tot afwijzing van verzoekers’ klachten;

—

verwijzing van de Europese Commissie in de kosten.

1.10.2011   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 290/20

—

nietigverklaring van het besluit van het tot het aangaan van overeenkomsten bevoegd gezag van de Commissie om verzoeksters arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd te beëindigen en, voor zover nodig, nietigverklaring van het besluit tot afwijzing van de klacht;

—

verwijzing van de Commissie in de kosten.