7.12.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 329/1

—

op de website Concurrentie van de Commissie, afdeling fusies (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Deze website biedt verschillende hulpmiddelen om individuele concentratiebeschikkingen op te zoeken, onder meer op: naam van de onderneming, nummer van de zaak, datum en sector;

—

in elektronische vorm op de EUR-Lex-website (http://eur-lex.europa.eu/en/index.htm) onder documentnummer 32010M6014. EUR-Lex biedt online-toegang tot de communautaire wetgeving.

7.12.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 329/1

—

op de website Concurrentie van de Commissie, afdeling fusies (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Deze website biedt verschillende hulpmiddelen om individuele concentratiebeschikkingen op te zoeken, onder meer op: naam van de onderneming, nummer van de zaak, datum en sector,

—

in elektronische vorm op de EUR-Lex-website (http://eur-lex.europa.eu/en/index.htm) onder documentnummer 32010M5875. EUR-Lex biedt online-toegang tot de communautaire wetgeving.

7.12.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 329/2

7.12.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 329/3

7.12.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 329/4

1.

Punt 4.3.1. komt als volgt te luiden:

„4.3.1.   Plafond voor investeringstranches

De risicokapitaalmaatregel voorziet in financieringstranches, geheel of ten dele uit staatssteun gefinancierd, van maximaal 2,5 miljoen EUR per doel-KMO over een periode van twaalf maanden.”

2.

Punt 5.1, onder a) komt als volgt te luiden:

„a)   Maatregelen inzake investeringstranches die de veilige haven drempel van 2,5 miljoen EUR per doel-KMO over een periode van twaalf maanden overschrijden

De Commissie is zich ervan bewust dat de risicokapitaalmarkt en het aandelenkapitaaltekort voortdurend schommelingen vertonen en dat de mate waarin ondernemingen onder marktfalen te lijden hebben, afhankelijk is van hun grootte, de fase van bedrijfsontwikkeling waarin zij zich bevinden en van de economische sector waartoe zij behoren. Daarom is de Commissie bereid te overwegen, risicokapitaalmaatregelen met investeringstranches die de drempel van 2,5 miljoen EUR per onderneming over een periode van één jaar overschrijden, verenigbaar met de gemeenschappelijke markt te verklaren, mits de nodige bewijzen voor het marktfalen worden verstrekt.”

3.

In punt 5.2.1 komen de titel en de aanhef als volgt te luiden:

„5.2.1.   Bestaan van en bewijzen voor marktfalen

In geval van risicokapitaalmaatregelen voor investeringstranches in doelondernemingen die verder gaan dan de in afdeling 4 uiteengezette voorwaarden, met name maatregelen die voorzien in investeringstranches van meer dan 2,5 miljoen EUR per doel-KMO per periode van twaalf maanden, vervolginvesteringen of de financiering van de expansiefase van middelgrote ondernemingen in niet-steungebieden, evenals voor maatregelen die specifiek betrekking hebben op een investeringsinstrument, verlangt de Commissie voor het aan te pakken marktfalen aanvullende bewijzen op elk niveau waarop steun aanwezig kan zijn, voordat zij de voorgenomen risicokapitaalmaatregelen verenigbaar met de gemeenschappelijke markt verklaart. Deze bewijzen zijn gebaseerd op een onafhankelijke studie, waarin de omvang van het aandelenkapitaaltekort voor de ondernemingen en sectoren waarop de risicokapitaalmaatregel is gericht, wordt aangetoond. De betrokken gegevens hebben betrekking op de risicokapitaalverschaffing en het aantrekken van kapitaal, maar ook op het belang van de durfkapitaalsector in de plaatselijke economie. In het ideale geval moeten de gegevens worden verstrekt voor perioden van drie tot vijf jaar, die voorafgaan aan de tenuitvoerlegging van de maatregel en ook voor de toekomst, op de grondslag van redelijke prognoses, voor zover beschikbaar. De te verstrekken bewijsstukken kunnen bijvoorbeeld het volgende omvatten:”

7.12.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 329/6

—

Punt 4.5 komt als volgt te luiden:

7.12.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 329/7

1.

Sinds het uitbreken van de wereldwijde financiële crisis in het najaar 2008 heeft de Commissie in vier mededelingen nader aangegeven wat de criteria zijn om overheidsondersteuning voor financiële instellingen (1) met de voorwaarden van artikel 107, lid 3, onder b), van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie verenigbaar te doen zijn. Die mededelingen zijn de mededeling over de toepassing van de staatssteunregels op maatregelen in het kader van de huidige wereldwijde financiële crisis genomen met betrekking tot financiële instellingen (2) (de bankenmededeling), de mededeling over de herkapitalisatie van financiële instellingen in de huidige financiële crisis: beperking van steun tot het noodzakelijke minimum en bescherming tegen buitensporige mededingingsverstoringen (3) (de herkapitalisatiemededeling), de mededeling van de Commissie betreffende de behandeling van aan een bijzondere waardevermindering onderhevige activa in de communautaire banken (4) (de mededeling besmette activa) en de mededeling van de Commissie betreffende het herstel van de levensvatbaarheid en de beoordeling van de herstructureringsmaatregelen in de financiële sector in de huidige crisis met inachtneming van de staatssteunregels (5) (de herstructureringsmededeling). In drie van die vier mededelingen (de bankenmededeling, de herkapitalisatiemededeling en de mededeling besmette activa) wordt uiteengezet op welke voorwaarden de belangrijkste vormen van door de lidstaten verleende steun (garanties voor verplichtingen, herkapitalisaties en maatregelen voor activaondersteuning) verenigbaar zijn, terwijl in de herstructureringsmededeling nader wordt beschreven welke specifieke elementen een herstructureringsplan (of een plan voor het herstel van de levensvatbaarheid) dient te bevatten in de bijzondere context van crisissteun die op grond van artikel 107, lid 3, onder b), van het Verdrag aan financiële instellingen wordt verleend.

2.

In elk van deze vier mededelingen wordt benadrukt dat dit soort steunmaatregelen slechts tijdelijk kan worden geaccepteerd; telkens wordt ook verklaard dat dit soort steunmaatregelen alleen te verdedigen valt als een noodmaatregel tegen de ongeziene spanning op de financiële markten en alleen zolang die buitengewone omstandigheden aanhouden. De herstructureringsmededeling geldt voor herstructureringssteun die vóór 31 december 2010 is aangemeld, maar voor de overige mededelingen is er geen einddatum vastgesteld.

3.

In de onderhavige mededeling wordt uiteengezet wat de criteria zijn om crisissteun aan banken na 1 januari 2011 tijdelijk te kunnen accepteren.

4.

De mededelingen van de Commissie over crisissteun aan banken, maar ook alle individuele beschikkingen en besluiten inzake steunmaatregelen en steunregelingen die onder die mededelingen vallen, zijn vastgesteld met artikel 107, lid 3, onder b), van het Verdrag als rechtsgrondslag; die bepaling staat bij wijze van uitzondering steun toe om een ernstige verstoring in de economie van een lidstaat op te heffen. Op het hoogtepunt van de crisis was, gezien de buitengewone druk op de financiële markten — waarbij nadien nog een uitzonderlijk sterke krimp in de reële economie kwam —, de voorwaarde van „een ernstige verstoring” zonder enige twijfel overal in de Unie vervuld.

5.

Het economisch herstel dat sinds het begin van 2010 langzaam is ingezet, verloopt in een enigszins hoger tempo dan eerder dit jaar werd verwacht. Hoewel het herstel nog broos is en niet in de gehele Unie gelijkmatig verloopt, vertonen sommige lidstaten bescheiden of zelfs flinke groeipercentages. Bovendien is de bankensector, ondanks bepaalde kwetsbaarheden hier en daar, over het algemeen gezonder dan een jaar geleden. Het is dan ook niet langer even vanzelfsprekend als in de beginfasen van de crisis dat er in de economie van alle lidstaten sprake is van een ernstige verstoring. De Commissie is zich weliswaar bewust van deze ontwikkelingen, maar blijft van oordeel dat de voorwaarden vervuld zijn om staatssteun op grond van artikel 107, lid 3, onder b), van het Verdrag goed te keuren, gezien de onlangs opnieuw opgetreden spanning op de financiële markten en het gevaar van ruimere negatieve overloopeffecten, om de in deze mededeling uiteen te zetten redenen.

6.

De nieuwe spanningen op de staatsschuldmarkten maken de aanhoudende volatiliteit op de financiële markten pijnlijk duidelijk. De nauwe onderlinge verwevenheid en de sterke onderlinge afhankelijkheid binnen de financiële sector in de Unie heeft aanleiding gegeven tot zorgen op de markten over besmetting. De hoge volatiliteit van de financiële markten en de onzekerheid over de economische vooruitzichten rechtvaardigen dat de lidstaten, bij wijze van vangnet, de mogelijkheid moeten blijven houden om aan te voeren dat zij crisissteun op grond van artikel 107, lid 3, onder b), van het Verdrag moeten kunnen inzetten.

7.

Daarom moeten de bankenmededeling, de herkapitalisatiemededeling en de mededeling besmette activa, die de nodige aanwijzingen geven in verband met de criteria voor de verenigbaarheid van crisissteun aan banken op grond van artikel 107, lid 3, onder b), van het Verdrag (met name in de vorm van overheidsgaranties, herkapitalisaties en maatregelen voor activaondersteuning), ook na 31 december 2010 van kracht blijven. In diezelfde lijn dient ook de herstructureringsmededeling, die over de follow-up voor dat soort ondersteuningsmaatregelen gaat, na die datum van kracht te blijven. De looptijd van de herstructureringsmededeling — die als enige van de vier mededelingen een vastgestelde einddatum heeft (31 december 2010) — dient daarom te worden verlengd ten aanzien van tot uiterlijk 31 december 2011 aangemelde herstructureringssteun.

8.

Die mededelingen dienen echter te worden aangepast om de overgang naar een regeling voor de periode na de crisis voor te bereiden. Daarnaast dienen nieuwe, permanente staatssteunregels te worden uitgewerkt voor het redden en herstructureren van banken onder normale marktomstandigheden die, voor zover de marktomstandigheden het toelaten, dienen te gelden vanaf 1 januari 2012. Of de buitengewone crisissteun van de staten voor de financiële sector nodig blijft, dient met die doelstelling voor ogen te worden bezien. Daarbij komt het erop aan de verenigbaarheidsvoorwaarden voor dit soort steun vast te stellen op een wijze die de beste voorbereiding vormt op de nieuwe, op artikel 107, lid 3, onder c), van het Verdrag gebaseerde regeling voor het redden en herstructureren van banken.

9.

Dat wegens de uitzonderlijke marktomstandigheden steunmaatregelen op grond van artikel 107, lid 3, onder b), van het Verdrag beschikbaar blijven, mag geen belemmering vormen voor het proces van terugtrekking uit de tijdelijke, buitengewone ondersteuningsmaatregelen voor banken. De Raad Economische en Financiële Zaken van 2 december 2009 heeft in zijn conclusies verklaard dat voor de afbouw van steunmaatregelen een strategie moet worden uitgewerkt die transparant moet zijn en die naar behoren wordt gecoördineerd tussen de lidstaten om negatieve overloopeffecten te voorkomen, waarbij rekening wordt gehouden met de speciale omstandigheden in elke lidstaat (6). In die conclusies wordt voorts verklaard dat de eerste stap in de afbouw van de diverse vormen van steun aan banken in beginsel de beëindiging van regelingen voor overheidsgaranties moet zijn, zodat gezonde banken ertoe worden aangezet uit deze regelingen te stappen en andere banken worden gestimuleerd iets aan hun zwakke punten te doen.

10.

Sinds 1 juli 2010 hanteert de Commissie strengere voorwaarden om overheidsgaranties op grond van artikel 107, lid 3, onder b), van het Verdrag verenigbaar te verklaren (7); zij heeft namelijk de garantiepremie verhoogd en de nieuwe eis ingevoerd dat begunstigde ondernemingen die een beroep doen op nieuwe garanties en die voor hun totale uitstaande gegarandeerde verplichtingen, zowel in absolute termen als ten opzichte van hun totale verplichtingen, een bepaalde drempel overschrijden, een plan voor het herstel van hun levensvatbaarheid moeten indienen (8). De Commissie heeft de looptijd van deze aangepaste garantieregelingen uitdrukkelijk tot de tweede helft van 2010 beperkt. Gezien de huidige toestand op de markt en de korte tijd die sinds de introductie van nieuwe tariferingsvoorwaarden is verstreken, lijkt een verdere aanpassing van deze voorwaarden momenteel niet noodzakelijk te zijn. Regelingen voor overheidsgaranties waarvoor de goedkeuring op grond van de staatssteunregels eind 2010 afloopt, kunnen derhalve voor nogmaals zes maanden worden goedgekeurd, tot 30 juni 2011, op grond van de voorwaarden die vanaf juli 2010 zijn ingevoerd (9). Overeenkomstig haar praktijk tot dusver, zal de Commissie de voorwaarden voor de verenigbaarheid van overheidsgaranties voor de periode na 30 juni 2011 in de eerste helft van 2011 opnieuw bezien.

11.

In de navolgende punten zet de Commissie uiteen, in welke stappen een geleidelijke afbouw ten aanzien van herkapitalisatiemaatregelen en maatregelen ten behoeve van aan een bijzondere waardevermindering onderhevige activa zou moeten verlopen, omdat voor die maatregelen, afgezien van de nu al via tarifering gegeven prikkels om uit dat soort regelingen te stappen, nog geen verdere stappen zijn gezet.

12.

Bij het uitbreken van de crisis had de Commissie een onderscheid gemaakt tussen ongezonde/noodlijdende financiele instellingen en fundamenteel gezonde financiële instellingen, dat wil zeggen tussen financiële instellingen die te kampen hadden met endogene structurele problemen die bijvoorbeeld verband houden met hun specifieke businessmodel of investeringsstrategie, en financiële instellingen waarvan de problemen uitsluitend en in ruime mate te maken hadden met de buitengewone omstandigheden van de financiële crisis, en niet zozeer met de vraag of hun businessmodel gezond was, hun gebrek aan doelmatigheid of de buitensporige risico's die zij hadden genomen. Dit onderscheid berust met name op een aantal parameters dat in de herkapitalisatiemededeling is uiteengezet: kapitaaltoereikendheid, huidige credit default swap (CDs) spreads, huidige rating van de bank en haar outlook, en onder meer ook de relatieve omvang van de herkapitalisatie. Wat dit laatste punt betreft, beschouwt de Commissie het feit dat een bank voor meer dan 2 % van haar risicogewogen activa steun ontvangt in de vorm van maatregelen voor herkapitalisatie en activaondersteuning, als een criterium om een onderscheid te maken tussen fundamenteel gezonde banken en noodlijdende banken. Bij de herkapitalisatie van een noodlijdende bank moet een herstructureringsplan bij de Commissie worden ingediend, terwijl bij de herkapitalisatie van een gezonde bank een plan voor het herstel van de levensvatbaarheid moet worden ingediend.

13.

Aanvankelijk was de achterliggende reden om dat onderscheid te maken en om een reeks parameters te bepalen, waaronder een drempel van 2 % van de risicogewogen activa van een bank, de vrees dat ten gevolge van bijzondere waardeverminderingen ontstane kapitaalbehoeften, hogere verwachtingen van de markten ten aanzien van het kapitaalniveau van banken en tijdelijke moeilijkheden om kapitaal op de markt aan te trekken anders ertoe zouden leiden dat gezonde banken hun kredietverschaffing aan de reële economie zouden inkrimpen om te vermijden dat zij een herstructureringsplan moesten indienen wanneer zij op staatsmiddelen een beroep zouden doen. Momenteel heeft de bankensector het in het algemeen echter minder moeilijk om kapitaal aan te trekken op de markten of onder meer via ingehouden winsten (10), zodat zij in hun kapitaalbehoeften kunnen voorzien zonder een beroep te moeten doen op staatssteun (11). Het bedrag aan kapitaal dat financiële instellingen op de markten hebben binnengehaald, is in de loop van 2009 en 2010 aanzienlijk toegenomen, hetgeen aantoont dat financiële instellingen opnieuw toegang krijgen tot de kapitaalmarkten en dat zij op nieuwe prudentiële eisen anticiperen (12).

14.

Het onderscheid tussen gezonde en noodlijdende banken lijkt dus niet langer relevant te zijn om te bepalen of banken over hun herstructurering met de Commissie in overleg moeten treden. Bijgevolg dient van banken die in 2011 voor het aantrekken van kapitaal of ten behoeve van maatregelen voor aan een bijzondere waardevermindering onderhevige activa nog steeds een beroep doen op de staat, te worden geëist dat zij bij de Commissie een herstructureringsplan indienen waaruit de vaste wil van de bank blijkt om de noodzakelijke herstructureringsinspanningen te leveren en zonder verdere vertraging opnieuw levensvatbaar te worden. Vanaf 1 januari 2011 zal dan ook een herstructureringsplan worden geëist van iedere begunstigde van een nieuwe herkapitalisatiemaatregel of maatregel ten behoeve van aan een bijzondere waardevermindering onderhevige activa (13).

15.

Bij de beoordeling van de herstructureringsbehoeften van banken houdt de Commissie rekening met de specifieke situatie van iedere instelling, de mate waarin een dergelijke herstructurering noodzakelijk is om de levensvatbaarheid te herstellen zonder verdere overheidsondersteuning, alsmede de vraag of al eerder op staatssteun een beroep moest worden gedaan. Als algemene regel geldt dat hoe meer een beroep op staatssteun moet worden gedaan, des te sterker dit een aanwijzing is dat de bank een ingrijpende herstructurering moet ondergaan om haar levensvatbaarheid op lange termijn veilig te stellen. Bij deze individuele beoordeling wordt voorts rekening gehouden met eventuele specifieke situaties op de markten en wordt het herstructureringskader op voldoende soepele wijze toegepast in het geval van een zware schok die de financiële stabiliteit in een of meer lidstaten in gevaar brengt.

16.

Met de eis dat een herstructureringsplan moet worden ingediend door banken die structurele steun krijgen, dat wil zeggen herkapitalisatiemaatregelen en/of maatregelen ten behoeve van aan een bijzondere waardevermindering onderhevige activa, — ofschoon een beroep op herfinancieringsgaranties op zichzelf nog niet met zich brengt dat een herstructureringsplan moet worden ingediend (14) — krijgen banken een signaal dat zij zich, nu de financiële sector geleidelijk de crisissituatie te boven komt, moeten voorbereiden op een terugkeer naar normale marktmechanismen zonder overheidsondersteuning. Met deze eis worden individuele instellingen die nog steun nodig hebben, geprikkeld om de noodzakelijke herstructurering te versnellen. Tegelijkertijd biedt een en ander voldoende flexibiliteit om afdoende rekening te houden met potentieel verschillende omstandigheden waarin de verschillende banken of nationale financiële markten zich bevinden. Ook wordt hiermee een oplossing geboden voor een mogelijke algehele of één land treffende verslechtering met betrekking tot de financiele stabiliteit, hetgeen momenteel, gezien de nog broze toestand van de financiële markten, niet kan worden uitgesloten.

17.

De verlengde toepasselijkheid van artikel 107, lid 3, onder b), van het Verdrag en de verlenging van de herstructureringsmededeling gelden voor een periode van één jaar, tot en met 31 december 2011 (15). Deze verlenging, op aangepaste voorwaarden, dient ook te worden gezien in het kader van een geleidelijke overgang naar een duurzame regeling met richtsnoeren voor staatssteun ten behoeve van de redding en herstructurering van banken op grond van artikel 107, lid 3, onder c), van het Verdrag, die, voor zover de marktomstandigheden het toelaten, vanaf 1 januari 2012 moet gaan gelden.

7.12.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 329/11

7.12.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 329/12

1.

Op 29 november 2010 heeft de Commissie een aanmelding van een voorgenomen concentratie in de zin van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 139/2004 van de Raad (1) ontvangen. Hierin is meegedeeld dat Sanofi-Aventis („Sanofi-Aventis”, Frankrijk) in de zin van artikel 3, lid 1, onder b), van de EG-concentratieverordening de volledige zeggenschap verkrijgt over Genzyme („Genzyme”, Verenigde Staten) door een openbaar bod dat op 4 oktober 2010 is aangekondigd.

2.

De bedrijfswerkzaamheden van de betrokken ondernemingen zijn:

3.

Op grond van een voorlopig onderzoek is de Commissie van oordeel dat de aangemelde transactie binnen het toepassingsgebied van de EG-concentratieverordening kan vallen. Ten aanzien van dit punt wordt de definitieve beslissing echter aangehouden.

4.

De Commissie verzoekt belanghebbenden haar hun eventuele opmerkingen over de voorgenomen concentratie kenbaar te maken.

Deze opmerkingen moeten de Commissie uiterlijk tien dagen na dagtekening van deze bekendmaking hebben bereikt. Zij kunnen per faxbericht (+32 22964301), per e-mail naar COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu of per post, onder vermelding van zaaknummer COMP/M.5999 — Sanofi-Aventis/Genzyme, aan onderstaand adres worden toegezonden:

7.12.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 329/13

1.

Op 29 november 2010 heeft de Commissie een aanmelding van een voorgenomen concentratie in de zin van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 139/2004 van de Raad (1) ontvangen. Hierin is meegedeeld dat Intel Corporation („Intel”, Verenigde Staten) in de zin van artikel 3, lid 1, onder b), van de EG-concentratieverordening de volledige zeggenschap verkrijgt over McAfee Inc. („McAfee”) door de verwerving van aandelen.

2.

De bedrijfswerkzaamheden van de betrokken ondernemingen zijn:

3.

Op grond van een voorlopig onderzoek is de Commissie van oordeel dat de aangemelde transactie binnen het toepassingsgebied van de EG-concentratieverordening kan vallen. Ten aanzien van dit punt wordt de definitieve beslissing echter aangehouden.

4.

De Commissie verzoekt belanghebbenden haar hun eventuele opmerkingen over de voorgenomen concentratie kenbaar te maken.

Deze opmerkingen moeten de Commissie uiterlijk tien dagen na dagtekening van deze bekendmaking hebben bereikt. Zij kunnen per faxbericht (+32 22964301), per e-mail naar COMP-MERGER-REGISTRY@ec.europa.eu of per post, onder vermelding van zaaknummer COMP/M.5984 — Intel/McAfee, aan onderstaand adres worden toegezonden: