14.1.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 8/1

A.

overwegende dat de Verenigde Naties van 29 november tot 2 december 2008 in Doha voor de tweede keer in de geschiedenis een internationale conferentie inzake ontwikkelingsfinanciering organiseren, die gericht is op het samenbrengen van staatshoofden en regeringsleiders en ministers van ontwikkelingssamenwerking en financiën met vertegenwoordigers van internationale financiële organisaties, het particuliere bankwezen, het bedrijfsleven en maatschappelijke groeperingen, om na te gaan welke vooruitgang is geboekt sinds de Conferentie van Monterrey,

B.

overwegende dat een aanzienlijke verruiming van de financiering noodzakelijk is om de MOD's te kunnen realiseren,

C.

overwegende dat ontwikkelingsfinanciering moet worden gedefinieerd als de meest kostenbesparende wijze van reageren op mondiale ontwikkelingsbehoeften en mondiale onzekerheden,

D.

overwegende dat de behoefte aan toereikende, voorspelbare en duurzame financiële middelen urgenter is dan ooit, vooral wanneer rekening wordt gehouden met de uitdaging van de klimaatverandering en de consequenties daarvan, met inbegrip van natuurrampen, en de bijzondere kwetsbaarheid van ontwikkelingslanden,

E.

overwegende dat de Europese Unie 's werelds grootste donor van hulpgelden, belangrijk aandeelhouder in internationale financiële instellingen en de belangrijkste handelspartner voor ontwikkelingslanden is,

F.

overwegende dat de Europese Unie zich heeft gecommitteerd aan een helder en verplichtend tijdschema voor het bereiken van de doelstelling van 0,56 % van het BNI in 2010 en van 0,7 % van het BNI in 2015,

G.

overwegende dat, indien de huidige trend ten aanzien van de ODA van de lidstaten zich voortzet, sommige lidstaten de gezamenlijke doelstelling waaraan zij zich gecommitteerd hebben, van respectievelijk 0,51 % (voor de vijftien lidstaten die al deel uitmaakten van de Europese Unie vóór de uitbreiding van 2004) en 0,17 % (voor de twaalf lidstaten die tot de Europese Unie zijn toegetreden op 1 mei 2004 en 1 januari 2007) van het BNI in 2010, niet zullen bereiken,

H.

overwegende dat de programmeerbare hulp aan Afrika toeneemt ondanks de algehele daling van de ODA in 2007,

I.

overwegende dat er onlangs aanzienlijke nieuwe ontwikkelingsproblemen zijn ontstaan, waaronder de klimaatverandering, structurele veranderingen in de markten voor basisgoederen, en voornamelijk in de markten voor voedingsmiddelen en olie, en belangrijke nieuwe trends in de Zuid-Zuid-samenwerking, zoals de Chinese steun voor infrastructuur in Afrika en de leningen die door de Braziliaanse ontwikkelingsbank BNDES worden verstrekt in Latijns-Amerika,

J.

overwegende dat de financiële diensten in veel ontwikkelingslanden onderontwikkeld zijn door een aantal factoren zoals beperkingen op dienstverlening, gebrekkige rechtszekerheid en eigendomsrechten,

1.

herbevestigt zijn verbondenheid met het streven naar armoedebestrijding, duurzame ontwikkeling en het bereiken van de MOD's als enige manier om sociale rechtvaardigheid en een betere levenskwaliteit te bewerkstelligen voor de ongeveer één miljard mensen op de wereld die in extreme armoede leven, dat wil zeggen van een inkomen van minder dan 1 USD per dag;

2.

roept de lidstaten op een heldere scheidslijn te trekken tussen ontwikkelingsuitgaven en uitgaven ten behoeve van belangen in het buitenlands beleid; benadrukt in dit verband dat de ODA in overeenstemming zou moeten zijn met de criteria voor ODA van de Commissie voor ontwikkelingsbijstand van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO/DAC) en met de aanbevelingen van de OESO/DAC over de ontkoppeling van de ODA;

3.

onderstreept de absolute noodzaak voor de EU om te streven naar de hoogste mate van coördinatie, teneinde samenhang met andere communautaire beleidsonderdelen (milieu, migratie, mensenrechten, landbouw, enz.) tot stand te brengen en om dubbel werk en inconsistentie in activiteiten te voorkomen;

4.

herinnert eraan dat de onmiddellijke en noodzakelijke maatregelen die door de EU moeten worden genomen om de dramatische gevolgen van de enorme stijging van de voedselprijzen in de ontwikkelingslanden aan te pakken, niet moeten worden gezien en uitgevoerd in het kader van de financiële inspanningen uit hoofde van de consensus van Monterrey; ziet daarom uit naar een concreet voorstel van de Commissie over het gebruik van noodfondsen;

5.

benadrukt dat de buitensporige en onevenredige administratieve lasten in enkele van de partnerlanden afbreuk doen aan de doelmatigheid van de ontwikkelingshulp; vreest dat hierdoor de verwezenlijking van de MOD's in gevaar dreigt te worden gebracht;

6.

constateert dat de EU nog steeds de juiste balans moet vinden tussen twee tegenstrijdige benaderingen van ontwikkelingshulp: enerzijds de partnerlanden vertrouwen dat zij de financiële middelen op adequate wijze toewijzen en hun regeringen helpen om de juiste instrumenten voor de implementatie van de fondsen te ontwikkelen; anderzijds de financiële steun oormerken om misbruik of ondoelmatige toewijzing van de steun te voorkomen;

7.

wijst erop dat de EU goed is voor bijna 60 % van de officiële mondiale ontwikkelingshulp en daarmee de belangrijkste ODA-donor in de wereld is, en verwelkomt het feit dat het aandeel van de EU in de mondiale ODA door de jaren heen is toegenomen; verzoekt de Commissie niettemin om duidelijke en transparante gegevens te verstrekken over het voor ontwikkelingshulp op de EU-begroting uitgetrokken bedrag om het gegeven gevolg aan de consensus van Monterrey door alle Europese donoren te beoordelen; betreurt het dat de omvang van de financiële bijdragen van de EU aan ontwikkelingslanden te weinig zichtbaar is en verzoekt de Commissie om adequate en gerichte communicatie- en informatie-instrumenten te ontwikkelen om de zichtbaarheid van de ontwikkelingshulp van de EU te vergroten;

8.

verwelkomt het feit dat de Europese Unie haar bindende doelstelling voor de ODA, een EU-gemiddelde van 0,39 % van het BNI in 2006, heeft gehaald, maar neemt nota van de alarmerende daling van de ontwikkelingshulp van 47,7 miljard EUR in 2006 (0,41 % van het collectieve BNI van de EU) naar 46,1 miljard UR in 2007 (0,38 % van het collectieve BNI van de EU) en roept de lidstaten op de ODA te verhogen om de toegezegde doelstelling van 0,56 % van het BNI in 2010 te halen;

9.

stelt met klem dat verlagingen van de door lidstaten gerapporteerde ODA niet meer mogen plaatsvinden; wijst erop dat, indien de huidige trend zich doorzet, de EU 75 miljard EUR minder zal hebben gegeven dan was beloofd voor de periode 2005-2010;

10.

spreekt zijn ernstige bezorgdheid uit over het feit dat een meerderheid van de lidstaten (18 van de 27, met name Letland, Italië, Portugal, Griekenland en de Tsjechische Republiek) er niet in slaagde om hun ODA-niveau tussen 2006 en 2007 op te trekken en dat in een aantal landen, zoals België, Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk, zelfs een spectaculaire daling van meer dan 10 % werd genoteerd; roept de lidstaten op hun beloften ten aanzien van de hoeveelheid ODA na te komen; bemerkt tot zijn tevredenheid dat sommige lidstaten (Denemarken, Ierland, Luxemburg, Spanje, Zweden en Nederland) zeker de doelstellingen voor de ODA in 2010 gaan halen en vertrouwt erop dat deze lidstaten hun ODA op een hoog niveau zullen handhaven;

11.

is verheugd over het vastberaden standpunt dat de Commissie heeft ingenomen om de inspanningen te concentreren op zowel de kwantiteit als de kwaliteit van de ontwikkelingshulp van de lidstaten, en is het volkomen eens met haar waarschuwing voor de mogelijk zeer negatieve gevolgen van het niet nakomen van de financiële verplichtingen door de lidstaten; verzoekt de Commissie om haar deskundigheid en gezag aan te wenden om andere openbare en particuliere donoren te overtuigen om hun financiële toezeggingen te eerbiedigen;

12.

is uiterst bezorgd over het feit dat sommige lidstaten verhogingen van hun ODA uitstellen, hetgeen tot een nettoverlies voor ontwikkelingslanden van meer dan 17 miljard EUR leidt;

13.

verwelkomt het beleid van sommige lidstaten om bindende meerjarenschema's op te stellen voor de verhoging van hun ODA tot de VN-doelstelling van 0,7 % in 2015; verzoekt de lidstaten die dit nog niet hebben gedaan om zo snel mogelijk hun meerjarenschema's bekend te maken; benadrukt dat de lidstaten deze schema's moeten goedkeuren vóór de komende Internationale Vervolgconferentie inzake ontwikkelingsfinanciering in Doha en aan hun verplichtingen moeten voldoen;

14.

merkt op dat de verlaging van de gerapporteerde hulpniveaus in 2007 in sommige gevallen het gevolg is van de kunstmatige opdrijving van de cijfers in 2006 door schuldenverlichting; roept de lidstaten op de ODA op duurzame wijze te verhogen door zich te concentreren op cijfers waaruit de schuldenverlichtingscomponent is weggelaten;

15.

beschouwt de discrepantie tussen de regelmatige toezeggingen van hogere financiële steun en de aanzienlijk lagere sommen die feitelijk worden uitgekeerd als volslagen onaanvaardbaar, en vreest dat sommige lidstaten steunverlening moe zijn;

16.

benadrukt het feit dat overleg met partnerregeringen, nationale parlementen en maatschappelijke organisaties belangrijk is om te beslissen over de hoogte en de begunstigden van de ODA;

17.

benadrukt dat hulp tijdig moet worden verleend en spreekt zijn ontevredenheid uit omdat de hulpverleningsprocessen vaak te lijden hebben onder buitensporige vertragingen;

18.

benadrukt de noodzaak om flexibiliteit bij de betaling van samenwerkingsgelden — om te kunnen inspelen op veranderende omstandigheden, zoals stijgende voedselprijzen — af te stemmen op de eis dat de financiering voorspelbaar is, zodat partnerlanden plannen kunnen maken voor duurzame ontwikkeling en de aanpassing aan en het opvangen van de gevolgen van de klimaatverandering;

19.

verzoekt dringend om de beginselen van verantwoord lenen en financieren goed in acht te nemen, om leen- en financieringsoperaties duurzaam te maken in termen van economische en ecologische ontwikkeling naast en in overeenstemming met de Equator Principles; roept de Commissie op deel te nemen aan de vastlegging van zulke beginselen en in internationale fora aan te dringen op bindende maatregelen om deze op zodanige wijze in praktijk te brengen dat hun werkingssfeer zich uitstrekt tot nieuwe ontwikkelingsspelers uit de publieke en de private sector;

20.

onderschrijft volledig de inspanningen van ontwikkelingslanden om de houdbaarheid van hun schuldpositie op lange termijn veilig te stellen en het HIPC-schuldeninitiatief (voor arme landen met zeer hoge schulden) uit te voeren, dat van essentieel belang is voor het bereiken van de MOD's; betreurt echter dat de plannen voor schuldenverlichting een groot aantal landen uitsluiten die door hun schulden worden gehinderd in de uitvoering van de MOD's; wenst dat er op korte termijn een internationaal debat plaatsvindt over uitbreiding van de internationale optreden tot een aantal landen die nu buiten het HIPC-initiatief vallen;

21.

verzoekt de Commissie een oplossing te zoeken voor de „verfoeilijke” en onrechtmatige schulden, d.w.z. de schulden die ontstaan zijn uit onverantwoorde, egoïstische, roekeloze of oneerlijke leningen, en voor de beginselen van verantwoord financieren tijdens bilaterale en multilaterale onderhandelingen over schuldenverlichting; verwelkomt de oproep van de Commissie om bij gerechtelijke procedures op te treden om het recht op terugbetaling van commerciële schuldeisers en hebzuchtige fondsen te beperken;

22.

roept alle lidstaten op tot naleving van de schuldhoudbaarheidregeling en roept hen op de regeling verder uit te werken zodat rekening kan worden gehouden met de interne schulden en de financiële behoeftes van een land; nodigt alle lidstaten uit te erkennen dat de geldschieters niet alleen verantwoordelijk zijn voor de naleving van de houdbaarheid, maar dat zij ook

23.

verzoekt de EU dringend zich in te zetten voor internationale inspanningen gericht op de invoering van een zekere vorm van internationale insolventieprocedures of eerlijke en transparante arbitrageprocedures om toekomstige schuldencrises efficiënt en billijk op te lossen;

24.

betreurt dat de Commissie niet méér de nadruk legt op de mobilisatie van interne hulpmiddelen om de ontwikkeling te financieren, wat de ontwikkelingslanden meer autonomie zou geven; moedigt de lidstaten aan om het initiatief voor transparantie in de extractie-industrieën (EITI) te steunen en te zorgen voor de versterking ervan; vraagt de Commissie om de International Accounting Standards Board (IASB) te verzoeken om in de internationale boekhoudkundige normen de verplichting op te nemen om per land verslag uit te brengen over de activiteiten van multinationals in alle sectoren;

25.

betreurt het dat in het mededelingenpakket van de Commissie over de doeltreffendheid van ontwikkelingshulp (COM(2008)0177) geen melding wordt gemaakt van kapitaalvlucht als risicofactor voor de economieën van ontwikkelingslanden; wijst erop dat belastingontduiking de ontwikkeling van duurzame economische stelsels in ontwikkelingslanden ernstig schaadt en dat kapitaalvlucht de ontwikkelingslanden jaarlijks meer kost dan dat zij aan ODA ontvangen; roept de Commissie op in haar beleid maatregelen ter voorkoming van kapitaalvlucht op te nemen, zoals de Consensus van Monterrey voorschrijft, en ook een eerlijke analyse van de oorzaken van kapitaalvlucht om te kunnen afrekenen met belastingparadijzen, waarvan sommige in de EU zijn gevestigd of nauw samenwerken met lidstaten;

26.

merkt in het bijzonder op dat het illegale gedeelte van deze kapitaalvlucht volgens de Wereldbank jaarlijks 1 000 tot 1 600 miljard USD bedraagt, en dat de helft daarvan afkomstig is uit ontwikkelingslanden; steunt de internationale inspanningen om gestolen middelen te bevriezen en terug te geven en nodigt de staten die het Verdrag van de Verenigde Naties tegen corruptie nog niet hebben ondertekend, uit dit zo snel mogelijk te doen; betreurt het feit dat dezelfde inspanningen niet worden geleverd voor de bestrijding van belastingontduiking en nodigt de Commissie en de lidstaten uit om de automatische uitwisseling van belastinginformatie op wereldniveau te bevorderen, om ervoor te zorgen dat de gedragscode inzake belastingontduiking die momenteel door de Economische en Sociale Raad van de Verenigde Naties (VN-ECOSOC) wordt opgesteld, wordt toegevoegd aan de verklaring van Doha, en om het deskundigencomité inzake internationale samenwerking in belastingaangelegenheden van de VN te hervormen tot een echte intergouvernementele instelling met sterkere middelen die, naast de OESO, kan instaan voor de internationale bestrijding van belastingontduiking;

27.

verwelkomt de door de lidstaten gepresenteerde voorstellen voor innovatieve financieringsmechanismen en roept de Commissie op deze te beoordelen op de criteria praktische uitvoerbaarheid, duurzaamheid, additionaliteit, transactiekosten en doeltreffendheid; pleit voor financieringsmechanismen en -instrumenten die nieuwe fondsen opleveren en toekomstige geldstromen niet in gevaar brengen;

28.

pleit voor financieringsmechanismen en -instrumenten die manieren opleveren om particulier geld als hefboom te gebruiken, zoals beschreven in de Consensus van Monterrey, en gebruik te maken van kredietgaranties;

29.

roept de Commissie op om veel meer middelen beschikbaar te stellen voor maatregelen in ontwikkelingslanden, met name die van de Wereldalliantie tegen klimaatverandering, met het oog op aanpassing aan en matiging van de klimaatverandering; benadrukt dat er dringend behoefte is aan gelden in aanvulling op de huidige ODA-stromen, omdat met de ODA alleen de maatregelen met het oog op aanpassing aan en matiging van de klimaatverandering in de ontwikkelingslanden niet adequaat te financieren zijn; benadrukt dat hiertoe dringend innovatieve financieringsmechanismen moeten worden ontwikkeld, zoals heffingen in de luchtvaart en de oliehandel en het reserveren van veilingopbrengsten van de EU-regeling voor de emissiehandel (EU ETS);

30.

juicht het voorstel van de Commissie toe om een mondiaal financieringsmechanisme tegen de klimaatverandering in te voeren dat gebaseerd is op het beginsel van frontloading van steun om de matigings- en aanpassingsmaatregelen in ontwikkelingslanden te financieren; verzoekt de lidstaten en de Commissie om substantiële financiële toezeggingen, zodat het voorstel met spoed kan worden uitgevoerd;

31.

verzoekt de Commissie en de lidstaten om minstens 25 % van de toekomstige veilingopbrengsten uit de EU ETS te gebruiken om in ontwikkelingslanden maatregelen met het oog op de aanpassing aan en de matiging van de klimaatverandering te financieren;

32.

roept de Commissie op de toegang tot financiering voor kleine ondernemers en boeren te vergroten als middel om de voedselproductie te verhogen en een duurzame oplossing van de voedselcrisis te bewerkstelligen;

33.

verzoekt de Europese Investeringsbank (EIB) om na te gaan wat de mogelijkheden zijn om zo spoedig mogelijk een garantiefonds op te richten ter ondersteuning van de regelingen voor microkredieten en risk-hedging dat nauw aansluit bij de behoeften van de lokale voedingsproducenten in de armere ontwikkelingslanden;

34.

juicht het door de VN gelanceerde voorstel toe om een multidonorenfonds voor de genderproblematiek op te richten dat door het Ontwikkelingsfonds van de Verenigde Naties voor vrouwen (UNIFEM) zal worden beheerd met als doelstelling het beleid inzake gendergelijkheid in ontwikkelingslanden te promoten en te financieren; verzoekt de Raad en de Commissie dit internationaal initiatief te onderzoeken en te steunen;

35.

verzoekt de inspanningen te verdubbelen om de ontwikkeling van de financiële diensten aan te moedigen, gezien het feit dat de banksector kan zorgen voor lokale financiering voor de ontwikkeling en dat een stabiele financiële dienstensector de beste manier is om kapitaalvlucht te bestrijden;

36.

verzoekt alle belanghebbenden om het enorme potentieel van inkomsten uit natuurlijke hulpbronnen volledig te erkennen; is daarom van mening dat het belangrijk is dat extractie-industrieën transparant zijn; is van mening dat, hoewel het EITI en het Kimberley-proces positief aan het evolueren zijn, veel meer moet worden gedaan om een transparant beheer van extractie-industrieën en hun inkomsten aan te moedigen;

37.

roept de Raad en de Commissie op het Europees Ontwikkelingsfonds bij de tussentijdse beoordeling in 2008/2009 op te nemen in de EU-begroting om zo de democratische legitimering van een belangrijk onderdeel van het EU-ontwikkelingsbeleid en de bijbehorende begroting te versterken;

38.

stelt vast dat in april 2008 de eerste stappen zijn gedaan met het oog op een betere vertegenwoordiging van de ontwikkelingslanden binnen het Internationaal Monetair Fonds (IMF); betreurt het dat de verdeling van de stemrechten bij het IMF nog steeds berust op een weging op basis van welvaart; verzoekt de Commissie en de lidstaten hun interesse te tonen in een besluitvorming met dubbele meerderheid (aandeelhouders/staten) binnen de instelling die verantwoordelijk is voor de internationale financiële stabiliteit, het IMF;

39.

roept de Commissie en de lidstaten op de bovengenoemde Internationale Vervolgconferentie inzake ontwikkelingsfinanciering in Doha als mogelijkheid te benutten om een gemeenschappelijk EU-ontwikkelingsstandpunt te presenteren dat is gericht op het realiseren van de MOD's door een duurzame benadering;

40.

nodigt de lidstaten uit om de Wereldbank snel en ambitieus te hervormen, zodat de eerste begunstigden van haar programma's beter zijn vertegenwoordigd;

41.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, alsmede aan de secretaris-generaal van de VN en de hoofden van de Wereldhandelsorganisatie, het IMF, de Wereldbankgroep en de VN-ECOSOC.

14.1.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 8/7

A.

overwegende dat het de publicatie van het scorebord van de interne markt verwelkomt, omdat het bijdraagt aan vermindering van het omzettingsdeficit,

B.

overwegende dat alle lidstaten bij wet verplicht zijn om alle internemarktrichtlijnen binnen de voorgeschreven termijn om te zetten,

C.

overwegende dat het scorebord hoofdzakelijk is bedoeld om de lidstaten te stimuleren tot tijdige omzetting,

D.

overwegende dat het huidige deficit van 1,2 % boven het toekomstige streefpercentage van 1,0 % ligt dat de staatshoofden en regeringsleiders in 2007 zijn overeengekomen,

E.

overwegende dat de fragmentatiefactor 8 % is, wat betekent dat 124 richtlijnen in ten minste één lidstaat niet zijn omgezet,

F.

overwegende dat de lidstaten onderling verschillende omzettingspercentages hebben,

G.

overwegende dat een richtlijn die snel en op de juiste wijze is omgezet, niet noodzakelijkerwijs honderd procent haar doel bereikt, zeker niet wanneer de implementatie ervan zorgt voor rechtsonzekerheid en als gevolg daarvan procedures bij het Europese Hof van Justitie en de implementatie op een dusdanige wijze gebeurt dat de effectieve werking van de interne markt wordt belemmerd,

H.

overwegende dat het aantal lopende inbreukprocedures nog steeds erg hoog is en een groot aantal hiervan betrekking heeft op niet-omzetting of onjuiste omzetting,

I.

overwegende dat door het ontduiken van bepaalde richtlijnen en door het onvolledig of onjuist omzetten ervan, oneerlijk voordeel kan worden behaald,

J.

overwegende dat de implementatie van de internemarktrichtlijnen van essentieel belang is voor het verwezenlijken van de Agenda van Lissabon en Gotenburg voor duurzame ontwikkeling,

K.

overwegende dat het gemiddeld meer dan twintig maanden duurt voordat een inbreuk voor het Europese Hof van Justitie aanhangig wordt gemaakt,

L.

overwegende dat sommige lidstaten de arresten van het Europese Hof van Justitie in inbreukzaken naast zich neerleggen en dat dit de werking van de interne markt nog verder verstoort,

M.

overwegende dat de administratieve lasten in de lidstaten te zwaar zijn, wat een gevolg is van zowel nationale als Gemeenschapswetgeving,

1.

benadrukt dat tijdige implementatie, juiste omzetting en correcte toepassing van de internemarktrichtlijnen een eerste vereiste is voor de effectieve werking van de interne markt en goed is voor het concurrentievermogen en het economisch en sociaal evenwicht binnen de EU;

2.

benadrukt dat het belangrijk is dat men zich op nationaal, regionaal en lokaal niveau verantwoordelijk voelt voor de interne markt; wijst er met nadruk op dat de Commissie hierbij een belangrijke rol dient te spelen door voor beleidsvorming inzake de interne markt partnerschappen te creëren;

3.

roept in herinnering dat vanaf 2009 voor het omzettingsdeficit een streefpercentage geldt van 1,0 %; dringt er bij de lidstaten op aan om actie te ondernemen voor het bereiken van deze doelstelling;

4.

doet een dringende oproep aan de lidstaten die een bijzonder hoog deficit hebben om onmiddellijk actie te ondernemen om hierin verbetering te brengen en verzoekt de Commissie om in deze nauw met die lidstaten samen te werken; merkt op dat enkele lidstaten hebben laten zien dat het mogelijk is om het deficit in snel tempo aanzienlijk te verlagen;

5.

brengt in herinnering dat zowel de lidstaten als de Commissie dringend werk moeten maken van een verlaging van de hoge fragmentatiefactor;

6.

betreurt dat lidstaten soms aanvullende voorschriften toevoegen wanneer ze richtlijnen in nationaal recht omzetten; is van mening dat dit zogeheten „vergulden” de effectieve werking van de interne markt belemmert;

7.

is van mening dat een sterke, open en concurrerende interne markt een essentieel onderdeel vormt van het antwoord van Europa op de uitdagingen van de globalisering, omdat het de concurrentiekracht van de Europese industrie vergroot, buitenlandse investeerders aantrekt en de rechten van de consument in Europa waarborgt; is bijgevolg van mening dat de Commissie bij het nemen van nieuwe initiatieven op het gebied van de interne markt, met dit externe aspect rekening moet houden;

8.

herinnert eraan dat op een open en concurrerende interne markt beter gerichte en meer stringente instrumenten nodig zijn voor een betere bestrijding van namaak en piraterij;

9.

verzoekt de lidstaten om aan de hand van bestaande richtsnoeren en gebruik makend van „best practices” dringend werk te maken van de juiste omzetting en toepassing van internemarktrichtlijnen; dringt aan op het ontwikkelen van meer accurate instrumenten voor het wegwerken van de achterstand;

10.

verzoekt de Commissie haar inspanningen om geschillen in een vroeg stadium op te lossen, te intensiveren, en inbreuken een hogere prioriteit te geven naarmate de gevolgen voor de Europese burger ernstiger zijn; spoort de Commissie tevens aan een compilatie te maken van inbreukprocedures die voor het Europese Hof van Justitie aanhangig zijn gemaakt, ten einde gedetailleerde informatie over de betreffende inbreuken te verschaffen;

11.

doet een oproep aan de lidstaten om de aangegane verplichtingen na te komen, conform de arresten van het Europese Hof van Justitie;

12.

is van mening dat het scorebord weliswaar op de eerste plaats bedoeld moet zijn om lidstaten aan te zetten tot een tijdige en juiste omzetting, maar dat het verder kan worden ontwikkeld tot een instrument dat beleidsmakers helpt bij het in kaart brengen van belemmeringen en hindernissen en dat precies aangeeft waar nieuwe initiatieven nodig zijn; verzoekt de Commissie om het scala van informatie en indicatoren dat in het scorebord wordt verstrekt, te verbreden en ook meer in details te treden, onder andere met betrekking tot kwaliteit, de sociale omstandigheden waarin werknemers leven en de gevolgen voor het milieu en de klimaatverandering;

13.

verzoekt de Commissie om in toekomstige „scoreborden” een begrijpelijke samenvatting op te nemen, zodat de informatie voor burgers en andere belanghebbenden toegankelijker wordt; doet een oproep aan relevante nationale instanties en EU-organen het scorebord op hun website te publiceren en zich meer in te spannen voor het promoten van het scorebord bij de media;

14.

betreurt dat het scorebord geen informatie bevat betreffende richtlijnen die niet zijn omgezet; is van mening dat bepaalde richtlijnen, bijvoorbeeld de Richtlijn 2006/123/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2006 betreffende de diensten op de interne markt (3), belangrijker zijn voor de effectieve werking van de interne markt dan andere; verzoekt de Commissie om indicatoren op te nemen waarin het relatieve belang van richtlijnen voor industrie en burgers in verschillende sectoren beter tot uitdrukking komt; is van mening dat door de Commissie uitgevoerde effectbeoordelingen hiervoor van belang kunnen zijn;

15.

wijst erop dat de kwaliteit van Gemeenschapswetgeving en de tenuitvoerlegging daarvan van groot belang is voor de goede werking van de interne markt, en dat het aantal bij het Europese Hof van Justitie in behandeling zijnde zaken dat verband houdt met onduidelijke bepalingen en onjuiste tenuitvoerlegging van afgeleid recht erop wijst dat het noodzakelijk is Gemeenschapswetgeving nauwkeuriger te redigeren; verzoekt de Commissie derhalve indicatoren in het Scorebord op te nemen betreffende het aantal procedures voor het Europese Hof van Justitie betreffende de kwaliteit van afgeleid recht, alsmede de onjuiste tenuitvoerlegging daarvan;

16.

verwelkomt het voornemen van de Commissie om ten aanzien van de monitoring van de werking van belangrijke goederen- en dienstenmarkten een meer systematische aanpak te hanteren om zo eventuele tekortkomingen van die markten op te sporen en effectievere beleidsinstrumenten te bevorderen; verzoekt de Commissie derhalve om meer sector- en landspecifieke informatie in het scorebord op te nemen en ervoor te zorgen dat deze informatie accuraat is; verzoekt ook om het opnemen van indicatoren betreffende grensoverschrijdende aspecten van openbare aanbesteding;

17.

verzoekt de Commissie ervoor te zorgen dat, volgens punt 34 van het Interinstitutioneel akkoord inzake „Beter wetgeven”, in al haar voorstellen voor een richtlijn een specifieke bepaling wordt opgenomen die de lidstaten voorschrijft tabellen op te stellen die het verband weergeven tussen de wetstekst in kwestie en de omzettingsmaatregelen en deze tabellen ter kennis van de Commissie te brengen; betreurt in dit verband dat de lidstaten de pogingen van de Commissie en het Parlement om te komen tot transparantie, tegenwerken door zich te verzetten tegen de bepaling in kwestie of er een niet-verbindende overweging van te maken;

18.

is van mening dat de verwezenlijking van de Agenda van Lissabon en Gotenburg voor duurzame ontwikkeling een politieke prioriteit is, en benadrukt in het bijzonder het belang van de tenuitvoerlegging van die richtlijnen die noodzakelijk zijn voor het verwezenlijken van deze agenda; verzoekt de Raad om in de herziene strategie voor de periode na 2010 het zwaartepunt te leggen op internemarktvraagstukken;

19.

verwelkomt het voornemen van de Commissie om instrumenten te ontwikkelen voor het verbeteren van het internemarktbeleid en de internemarktinstrumenten, door dat beleid meer te staven en, doelgericht, decentraal en toegankelijk te maken en ook de informatieverstrekking erover te verbeteren;

20.

verzoekt de Commissie om via sectorspecifiek onderzoek, bedrijfsenquêtes, consumentenquêtes en andere middelen de kwaliteit en coherentie van de tenuitvoerlegging in de lidstaten te beoordelen ten einde de effectieve werking van wetgeving te waarborgen;

21.

onderstreept dat te late of onjuiste tenuitvoerlegging consumenten en ondernemingen van hun rechten berooft, de Europese economie schade berokkent en het vertrouwen in de interne markt ondergraaft; verzoekt de Commissie indicatoren te ontwikkelen die een beeld geven van de kosten die burgers en industrie maken als gevolg van te late en onjuiste omzetting, en verzoekt de Commissie voorts indicatoren te ontwikkelen waarin de relatie tot uitdrukking komt tussen omzettingsprestaties en de inbreukprocedures die tegen lidstaten zijn ingeleid;

22.

is verheugd over het voornemen van de Commissie om aanvullende initiatieven voor betere wetgeving in te dienen, in het bijzonder initiatieven voor het verbeteren van effectbeoordelingen en het verminderen van administratieve lasten, omdat dit ook aan een effectievere werking van de interne markt zal bijdragen; is van mening dat het werk dat op deze terreinen wordt verricht, met elkaar samenhangt en op een consistente manier moet worden aangepakt;

23.

is verheugd over de doelstelling om de administratieve lasten in de EU vóór 2012 met 25 % te verminderen; verzoekt de lidstaten maatregelen te nemen voor het bereiken van deze doelstelling; is van mening dat het scorebord een beeld moet geven van de op nationaal en Gemeenschapsniveau ter zake verrichte inspanningen en geboekte vooruitgang; verzoekt de Commissie derhalve om te overwegen in het scorebord een desbetreffend hoofdstuk op te nemen;

24.

betreurt dat burgers zich wat het vrije verkeer binnen de interne markt betreft, nog steeds voor tal van hindernissen zien gesteld; merkt in dit verband op dat 15 % van de SOLVIT-zaken die in 2007 werden afgehandeld, betrekking had op het vrije verkeer van personen en het EU-burgerschap; doet daarom een oproep aan de lidstaten en de Commissie om zich meer moeite te getroosten om het vrije verkeer van personen te waarborgen; doet met name een oproep aan de lidstaten om te zorgen voor4 „one-stop-shops” waar mensen die zich binnen de interne markt verplaatsen terecht kunnen voor hulp bij alle relevante juridische en praktische kwesties; verzoekt de Commissie om voor het scorebord indicatoren te ontwikkelen die een beeld geven van de belemmeringen voor het vrije verkeer van personen;

25.

herhaalt het streven om de internemarktwetgeving effectiever te maken; is van mening dat een betere tenuitvoerlegging ook afhankelijk is van de ontwikkeling van praktische samenwerking en partnerschap tussen overheden; doet een oproep aan de lidstaten en de Commissie om door te gaan met het ontwikkelen van systemen voor de uitwisseling van „best practices”; onderstreept dat de aanwezigheid van talloze overheden op lokaal, regionaal en nationaal niveau het noodzakelijk maakt dat bestuurlijke samenwerking en vereenvoudiging actief worden bevorderd en ondersteund; wijst op de belangrijke rol die het informatiesysteem voor de interne markt hierbij kan spelen;

26.

doet een oproep aan de lidstaten om nationale centra voor de interne markt op te richten, voor het bevorderen van de coördinatie, vereenvoudiging en politieke zichtbaarheid van hun inspanningen voor een functionerende interne markt; onderstreept dat dergelijke centra in bestaande entiteiten moeten worden ondergebracht, bijvoorbeeld in de nationale unieke loketten; dringt er bij de lidstaten op aan om te zorgen voor een betere praktische kennis van het EU-recht op alle niveaus van de nationale overheid, zodat burgers en ondernemers niet voor onnodige lasten en hindernissen worden gesteld omdat ze onvoldoende kennis hebben van de regels;

27.

verwelkomt de inspanningen van de Commissie om voor de implementatieprocessen partnerschappen met de lidstaten te creëren, via werkgroepen, netwerken in specifieke sectoren, bijeenkomsten met nationale deskundigen en implementatierichtsnoeren; verwacht dat het werk van de Commissie met betrekking tot de implementatie van Richtlijn 2006/123/EG een succes zal blijken en in de toekomst herhaald moeten worden; onderstreept dat het Parlement voortdurend over de voortgang van implementatieprocessen moet worden geïnformeerd;

28.

onderstreept dat problemen met implementatie vaak aan het licht komen via het SOLVIT-netwerk; merkt met bezorgdheid op dat SOLVIT-centra vaak met personeelstekort kampen en de behandeling van een zaak vaak meer dan tien weken in beslag neemt; verzoekt de lidstaten ervoor te zorgen dat SOLVIT-centra over voldoende personeel beschikken, en verzoekt de lidstaten en de Commissie om de centra in administratief opzicht efficiënter te laten functioneren zodat zaken beduidend sneller worden afgehandeld; verzoekt bovendien de lidstaten zich er meer voor in te spannen dat de diensten van het SOLVIT-netwerk via de geëigende informatiekanalen worden gepromoot, zodat burgers en ondernemingen meer bekend worden met SOLVIT;

29.

is verheugd over het voornemen van de Commissie om informatieverzoeken en klachten van ondernemingen en burgers die via SOLVIT en andere hulpdiensten voor de interne markt binnenkomen, beter te filteren, zodat ze onmiddellijk kunnen worden doorgestuurd naar de juiste overheidsinstelling, ongeacht het netwerk waarlangs het informatieverzoek of de klacht binnenkomt; onderstreept dat de ervaringen van SOLVIT moeten worden ingevoerd in nationale en EU-beleidsvormingsprocessen en op die manier, zo nodig, tot structurele veranderingen of veranderingen in regelgeving moeten leiden;

30.

verzoekt de Commissie om samen met het Parlement en het voorzitterschap van de Raad jaarlijks een forum over de interne markt te houden, waaraan de lidstaten en andere belanghebbenden deelnemen, zodat men zich duidelijker verbindt aan een correcte en tijdige implementatie en een forum wordt gecreëerd voor benchmarking en uitwisseling van „best practices”;

31.

verzoekt de Raad een hogere prioriteit te geven aan internemarktvraagstukken, hetzij door een Raadsformatie in het leven te roepen die zich specifiek bezighoudt met deze vraagstukken of door deze vraagstukken bovenaan de agenda te plaatsen van de bestaande Raad Concurrentievermogen;

32.

brengt bovengenoemde resolutie over de evaluatie van de interne markt in herinnering, waarin de Commissie wordt verzocht om het invoeren van een „internemarkttest”; verzoekt de Commissie om actie te ondernemen voor het invoeren van een dergelijke test;

33.

is van mening dat het Scorebord van de interne markt en het scorebord voor de consumentenmarkten beide dienen ter bevordering en verbetering van de interne markt, ten behoeve van zowel burgers als consumenten;

34.

verwelkomt het voornemen van de Commissie om de informatieverstrekking over de interne markt te verbeteren, en is van mening dat de twee scoreborden een belangrijke stap in de goede richting zijn;

35.

onderstreept dat de twee scoreborden weliswaar aan elkaar zijn gerelateerd en het belangrijk is dat ze in samenhang worden ontwikkeld, maar dat ze verschillende doelgroepen hebben en daarom van elkaar gescheiden moeten blijven, elk met een eigen reeks indicatoren;

36.

is van mening dat de gebruikte indicatoren en de relatie tussen de twee scoreborden regelmatig aan een herziening moeten worden onderworpen, om ze aan te passen aan ontwikkelingen op de interne markt;

37.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, evenals aan de regeringen en parlementen van de lidstaten.

14.1.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 8/12

A.

overwegende dat onderwijs en opleiding van hoge kwaliteit talrijke voordelen hebben die verder gaan dan het scheppen van banen en de bevordering van het concurrentievermogen, en belangrijke elementen vormen van een leven lang leren,

B.

overwegende dat het nodig is onderwijs te geven aan mensen die zelfvoorzienend en geïnformeerd zijn en zich willen inzetten voor een hechte samenleving, en overwegende dat de kwaliteit van het onderwijs een essentiële factor is voor de sociale en economische cohesie en voor het banenscheppend vermogen, het concurrentievermogen en het groeipotentieel van de Europese Unie in een globaliserende wereld,

C.

overwegende dat het Europees Sociaal Fonds een belangrijke rol kan spelen in de ontwikkeling van onderwijs en opleidingen, en zo kan bijdragen aan een betere lerarenopleiding,

D.

overwegende dat de kwaliteit van lerarenopleidingen wordt weerspiegeld in de onderwijspraktijk en niet alleen van directe invloed is op het kennisniveau van leerlingen maar ook op de vorming van hun persoonlijkheid, vooral tijdens hun eerste schooljaren,

E.

overwegende dat de uitdagingen waarvoor de onderwijsberoepen zich gesteld zien steeds groter worden naarmate het onderwijs complexer en heterogener wordt; overwegende dat deze uitdagingen ook vooruitgang op het gebied van informatie- en communicatietechnologie omvatten alsook veranderingen in maatschappelijke en gezinsstructuren en de toenemend diverse mix van leerlingen op veel scholen als gevolg van toegenomen immigratie en het opkomen van multiculturele samenlevingen, de toegenomen autonomie van scholen, die meer taken voor de leraren met zich meebrengt, en de noodzaak om meer aandacht te schenken aan de leerbehoeften van individuele leerlingen,

F.

overwegende dat er een duidelijke en positieve correlatie bestaat tussen lerarenopleidingen van hoge kwaliteit en leerlingen met een hoog succespercentage,

G.

overwegende dat in het licht van het groeiende aanbod van informatie in combinatie met voortgaande digitalisering het vermogen moet worden ontwikkeld om media en hun inhoud effectief te gebruiken in overeenstemming met de doelen en behoeften van de mensen, en overwegende dat mediaonderwijs een vorm van pedagogische benadering van de media is die gebruikers in staat moet stellen een kritische en weloverwogen aanpak bij het gebruik van alle media te ontwikkelen,

H.

overwegende dat meer dan 80 % van de leerkrachten in het basisonderwijs en 97 % van de leerkrachten in het kleuteronderwijs in de EU vrouw is, terwijl dat cijfer in het secondair onderwijs slechts 60 % bedraagt,

I.

overwegende dat de kwaliteit van de lerarenopleidingen van invloed kan zijn op het aantal leerlingen dat vroegtijdig van school gaat en op de leesvaardigheid van oudere studenten,

J.

overwegende dat kleuter- en lager onderwijs een uiterst belangrijke invloed hebben op de onderwijsprestaties die kinderen uiteindelijk leveren,

K.

overwegende dat er in de Unie meer dan 27 verschillende systemen voor lerarenopleidingen zijn, maar dat de uitdagingen waarmee de onderwijssector te maken krijgt niettemin in alle lidstaten grotendeels hetzelfde zijn,

L.

overwegende dat onderwijzen een beroep is waarin een grote mate van arbeidsvreugde belangrijk is om goed personeel in dienst te houden,

M.

overwegende dat het niet rechtvaardig zou zijn om alleen leerkrachten verantwoordelijk te stellen voor hun onderwijsactiviteiten; overwegende dat benadrukt moet worden dat het vermogen van leerkrachten om goed onderwijs te geven aan al hun leerlingen, een klimaat te scheppen waarin allen kunnen samenleven en gewelddadig gedrag te verminderen, nauw verbonden is met de omstandigheden waarin ze lesgeven, de beschikbare ondersteunende middelen, het aantal leerlingen met leermoeilijkheden in elke klas, het sociale en culturele klimaat op scholen, de medewerking van gezinnen en de sociale steun die ze krijgen; overwegende dat de mate van betrokkenheid van leerkrachten voor een groot deel afhangt van de betrokkenheid van de maatschappij bij het onderwijs, en dat beide factoren elkaar beïnvloeden en van belang zijn voor de kwaliteit van het onderwijs,

N.

overwegende dat alles in het werk moet worden gesteld om ervoor te zorgen dat alle leraren het gevoel hebben dat zij behoren tot een gerespecteerde en gewaardeerde beroepsgroep, gezien het feit dat een groot deel van de beroepsidentiteit afhangt van de wijze waarop de samenleving naar hen kijkt,

O.

overwegende dat het aantrekken van optimaal presterende krachten in het onderwijs overeenkomstige niveaus van maatschappelijke erkenning, status en beloning vereist,

P.

overwegende dat leraren een belangrijke maatschappelijke en ontwikkelende rol spelen die verder reikt dan de traditionele grenzen van vakken, en een belangrijke functie als rolmodel kunnen vervullen,

Q.

overwegende dat de doelstelling van „gelijke kansen voor iedereen” is verankerd in het EG-Verdrag, met name in artikel 13 ervan, dat de rechtsgrondslag vormt voor de strijd tegen discriminatie op grond van geslacht, ras of etnische afkomst, godsdienst of overtuiging, handicap, leeftijd of seksuele geaardheid,

R.

overwegende dat de kwaliteit van scholen voor een groot deel afhankelijk is van de mate van autonomie die zij hebben met betrekking tot hun plannen en het beheer,

S.

overwegende dat passende beroepskwalificaties voor leerkrachten lichamelijke opvoeding zeer belangrijk zijn voor de fysieke en psychische ontwikkeling van kinderen en om hen te stimuleren op een gezonde manier te leven,

1.

sluit zich volledig aan bij de analyse dat verbetering van de kwaliteit van de lerarenopleiding tot aanzienlijke verbetering van de prestaties van leerlingen leidt;

2.

is van mening dat het bieden van meer en betere lerarenopleidingen in combinatie met beleidsmaatregelen die ertoe strekken de beste kandidaten voor het onderwijs te rekruteren voor ieder ministerie van Onderwijs de belangrijkste prioriteiten zouden moeten vormen;

3.

is van mening dat verhoging van de onderwijsuitgaven gericht zou moeten zijn op die sectoren die de grootste verbetering in de prestaties van leerlingen opleveren;

4.

benadrukt dat de lidstaten groter belang moeten hechten en meer middelen moeten toekennen aan lerarenopleidingen, wil er significante vooruitgang worden geboekt bij de verwezenlijking van de doelstellingen van de Lissabon-strategie „Onderwijs en opleiding 2010”, namelijk dat de kwaliteit van het onderwijs moet worden verbeterd en dat de idee van een leven lang leren in de hele Unie moet worden versterkt;

5.

spreekt zijn krachtige steun uit voor de bevordering van permanente en coherente beroepsontwikkeling voor leerkrachten gedurende hun hele loopbaan; beveelt aan dat alle leerkrachten regelmatig de gelegenheid krijgen, zowel academisch, qua werk als financieel, bijvoorbeeld door middel van overheidsbeurzen, om hun vaardigheden en kwalificaties, alsmede hun pedagogische kennis te verbeteren en te actualiseren; is van oordeel dat deze opleidingsmogelijkheden zodanig moeten worden gestructureerd dat de kwalificaties in alle lidstaten worden erkend;

6.

onderstreept de noodzaak van meer grensoverschrijdende dialoog en uitwisseling van ervaringen, met name met betrekking tot de mogelijkheid tot en de doeltreffendheid van voortdurende professionele ontwikkeling op het gebied van de opleiding van leerkrachten in het kleuter-, basis en middelbaar onderwijs;

7.

dringt erop aan dat met name aandacht wordt besteed aan de eerste introductie van nieuwe leerkrachten; steunt de ontwikkeling van ondersteunende netwerken en begeleidende programma’s, waarin leerkrachten met bewezen ervaring en capaciteiten een essentiële rol kunnen vervullen bij de opleiding van nieuwe collega’s, door het overdragen van kennis die in succesvolle loopbanen is opgedaan, het leren binnen een team te bevorderen en te helpen het probleem van het hoge percentage nieuwe leerkrachten dat snel stopt, aan te pakken; is van mening dat leerkrachten via samen werken en samen leren de prestaties van een school en de algemene leeromgeving kunnen helpen verbeteren;

8.

dringt er bij de lidstaten op aan te waarborgen dat het accent weliswaar blijft liggen op het aanwerven en vasthouden van de beste leerkrachten, vooral door het beroep voldoende aantrekkelijk te maken, maar dat de samenstelling van het leerpersoneel op alle niveaus van het onderwijs de sociale en culturele diversiteit binnen de samenleving weerspiegelt;

9.

onderstreept het nauwe verband tussen waarborgen dat lesgeven een aantrekkelijk en bevredigend beroep is met goede carrièrevooruitzichten, en de succesvolle aanwerving van gemotiveerde en goed presterende beginnende en ervaren leerkrachten; dringt er bij de lidstaten op aan nog meer maatregelen te nemen om lesgeven als carrièrekeuze voor goede presteerders te bevorderen;

10.

onderstreept het bijzondere belang van een genderbeleid; onderstreept eveneens dat het van belang is te waarborgen dat leerkrachten in het kleuter- en lager onderwijs van goede kwaliteit zijn en dat zij zoveel maatschappelijke en professionele steun krijgen als hun verantwoordelijkheden vereisen;

11.

erkent het belang van de voortdurende deelname van leerkrachten aan werk — en discussiegroepen met betrekking tot hun onderwijsactiviteiten; is van mening dat dit werk door mentoren en onderwijsinstanties dient te worden ondersteund; is van oordeel dat deelname aan activiteiten die zich richten op een kritische reflectie ten aanzien van het onderwijsproces ertoe dient te leiden dat leerkrachten meer belangstelling in hun werk krijgen en zo hun prestaties verbeteren;

12.

wijst met nadruk op de belangrijke rol van de school voor de sociale en leerontwikkeling van kinderen alsook voor het opdoen van kennis en vaardigheden voor deelname aan de democratische samenleving; benadrukt dat het belangrijk is dat gekwalificeerde, deskundige en ervaren leerkrachten betrokken zijn bij de ontwikkeling van doeltreffende pedagogische opleidingsmethoden voor leraren;

13.

verzoekt de lidstaten ervoor te zorgen dat in het openbaar onderwijs alleen voldoende gekwalificeerde leraren lichamelijke opvoeding gymnastieklessen kunnen geven;

14.

onderstreept het duidelijke verschil tussen gemiddelde salarissen van leerkrachten, niet alleen tussen de lidstaten, maar ook in verhouding tot gemiddelde nationale inkomens en BBP per capita; dringt erop aan dat leerkrachten een goed salarispakket moeten krijgen dat hun betekenis voor de maatschappij weerspiegelt, en dat er actie wordt ondernomen tegen de brain drain van topleerkrachten naar beter betaalde banen in de particuliere sector, met name op het gebied van wetenschap en technologie;

15.

onderstreept dat leerkrachten beter moeten worden toegerust om het hoofd te kunnen bieden aan de scala van nieuwe eisen die aan hun worden gesteld; erkent dat de ontwikkelingen op het gebied van ICT voor leerkrachten uitdagingen inhouden, maar ook kansen bieden; stimuleert de prioritering van ICT-onderwijs tijdens eerste en daarop volgende opleidingen om actuele kennis van recente technologische ontwikkelingen en hun toepassing in het onderwijs te garanderen en te waarborgen dat leerkrachten over de noodzakelijke vaardigheden beschikken om deze in de klas te kunnen exploiteren;

16.

is van mening dat opleidingen er onder meer op gericht moeten zijn leerkrachten te voorzien van het innovatieve kader dat ze nodig hebben voor de integratie van het milieuperspectief in hun activiteiten en in de nieuwe vakgebieden: is voorstander van plaatselijke seminars die gericht zijn op behoeften in een bepaalde context, en van cursussen voor het personeel van een bepaalde instelling met het oog op de uitvoering van concrete projecten waarbij rekening wordt gehouden met hun behoeften en hun bijzondere context;

17.

onderstreept dat de mobiliteit van leraren, betere samenwerking en teamwerk de creativiteit en innovatie van de onderwijsmethoden kunnen verbeteren en onderwijs op basis van beste praktijken zouden vergemakkelijken;

18.

dringt er bij de Commissie op aan de financiële middelen die beschikbaar zijn voor lerarenopleidingen via het een-leven-lang-leren-programma te verhogen, en met name de uitwisseling van leerkrachten tussen scholen in naburige landen en regio's te stimuleren; onderstreept dat mobiliteit de verspreiding van ideeën en beste praktijken binnen het onderwijs vergemakkelijkt en de vaardigheden op het gebied van vreemde talen en de kennis van andere culturen bevordert; onderstreept dat leerkrachten tijdens hun loopbaan meer mogelijkheden zouden moeten hebben om talen te leren, hetgeen onder meer de mogelijkheden die door EU-mobiliteitsprogramma's worden geboden zal maximaliseren;

19.

verzoekt om prioriteit te geven aan mediastudies in lerarenopleidingen en van modules van mediastudies die eraan zitten te komen een belangrijk onderdeel van de basisopleiding van leerkrachten te maken;

20.

wijst op de essentiële rol van Comenius- en Comenius-Regio-partnerschappen tussen scholen met betrekking tot de mobiliteit van leraren;

21.

spreekt zijn krachtige steun uit voor het leren van vreemde talen vanaf zeer jonge leeftijd en het opnemen van taallessen in alle leerprogramma's voor het lager onderwijs; onderstreept dat voldoende investeringen in de aanwerving en opleiding van talenleraren van vitaal belang zijn om deze doelstelling te bereiken;

22.

benadrukt dat elke leraar een rolmodel dient te zijn voor wat betreft de beheersing van zijn of haar eigen taal, omdat dit een essentieel instrument is voor een juiste overdracht, en het de leerlingen makkelijker maakt de andere vakken te leren terwijl het tegelijkertijd hun communicatievermogen ontwikkelt, een factor die in een groot aantal beroepsactiviteiten van steeds groter belang is;

23.

onderstreept de noodzaak dat leraren in alle lidstaten beschikken over een gecertificeerde vakbekwaamheid in ten minste één vreemde taal;

24.

pleit in de context van mediastudies en levenslang leren voor het stimuleren van mediavakbekwaamheid tijdens de opleiding, nascholing, en extramurale scholing van leerkrachten door middel van samenwerking tussen de overheid en de particuliere sector;

25.

onderstreept dat er geen substituut bestaat voor de tijd die leerkrachten met leerlingen in de klas doorbrengen en is bezorgd dat de groeiende hoeveelheid administratie schadelijk zou kunnen zijn omdat er minder tijd beschikbaar is hiervoor en voor het voorbereiden van lessen;

26.

pleit ervoor burgerschapsvorming tot een verplicht vak te maken, zowel op de lerarenopleiding als op scholen, zodat leerkrachten en leerlingen over de vereiste kennis over de rechten en plichten van burgers en over de Unie beschikken en actuele politieke en sociale situaties en processen kunnen analyseren en kritisch beoordelen;

27.

is van mening dat elke school een unieke relatie onderhoudt met de plaatselijke gemeenschap, en dat schoolleiders een grotere verantwoordelijkheid zouden moeten hebben op het gebied van de besluitvorming, zodat zij in kunnen spelen op de onderwijsproblemen en de wijze van lesgeven die hun omgeving vereist, in samenwerking met ouders en met plaatselijke belanghebbenden; benadrukt dat, met de komst van een zeer diverse allochtone bevolking, het onderwijs specifiek bewust moet worden gemaakt van interculturele aspecten en processen, niet alleen binnen de scholen, maar ook met betrekking tot gezinnen en hun directe lokale omgeving, waar de diversiteit bloeit;

28.

benadrukt de uiterst gunstige invloed van het Comenius-programma op leerkrachten en de betekenis ervan voor kleine gemeenschappen, met name in sociaal-economisch achtergebleven gebieden, door het bevorderen van integratie en een groter bewustzijn van de Europese dimensie in het onderwijs;

29.

verwelkomt de overeenstemming tussen de lidstaten om samen te werken ter bevordering van de coördinatie van het beleid inzake lerarenopleidingen, met name via de open coördinatiemethode; dringt er bij de lidstaten op aan ten volle gebruik te maken van deze mogelijkheid om van elkaar te leren en verzoekt dat het Parlement wordt geraadpleegd over het tijdschema en de ontwikkelingen op dit gebied;

30.

onderstreept de behoefte aan betere statistieken inzake lerarenopleidingen in de Unie, ten einde de verspreiding van informatie, meer samenwerking en de uitwisseling van beste praktijken te bevorderen; stelt voor dat de lidstaten in samenwerking met de Commissie systemen invoeren die waarborgen dat vergelijkbare gegevens inzake lerarenopleidingen voor het kleuter-, basis- en secundair onderwijs rechtstreeks beschikbaar zijn;

31.

is van oordeel dat het voor de aanpak van geweld op scholen van vitaal belang is om tot een nauwere samenwerking tussen schoolleiding en ouders te komen en de instrumenten en procedures te scheppen om het fenomeen effectief aan te pakken;

32.

benadrukt het belang van genderbewust onderwijs en van het genderaspect in de opleiding van leerkrachten;

33.

verzoekt de Commissie de beste-praktijkmodellen uit de lidstaten te verspreiden die de algemene levensvaardigheden verbeteren door middel van schoolprojecten, bijvoorbeeld met betrekking tot gezonde voeding en sport, huishoudkunde en planning van de eigen financiën;

34.

verzoekt de lidstaten om in de lerarenopleiding programma's voor conflictoplossing op te nemen, zodat leerkrachten nieuwe strategieën leren voor het oplossen van allerlei soorten conflicten in de klas en ook voor het omgaan met geweld en agressie;

35.

verzoekt de lidstaten om in de lerarenopleiding basiskennis over de Europese Unie, haar instellingen en hun wijze van functioneren op te nemen en werkbezoeken van leraren in opleiding aan de instellingen van de Unie mogelijk te maken;

36.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, alsmede aan de regeringen en parlementen van de lidstaten, de OESO, de Unesco en de Raad van Europa.

14.1.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 8/18

A.

overwegende dat de vorming van een Europese ruimte voor hoger onderwijs vóór 2010, met onder meer hervormingen van het hoger onderwijs en eliminatie van de resterende hindernissen die de mobiliteit van studenten en docenten in de weg staan, de doelstelling van het Bologna-proces is, evenals de verbetering van de kwaliteit, de aantrekkingskracht en het concurrentievermogen van het hoger onderwijs in Europa,

B.

overwegende dat studentenmobiliteit en de kwaliteit van het onderwijs tot de kernelementen van het Bologna-proces moeten blijven behoren,

C.

overwegende dat studentenmobiliteit nieuwe culturele, sociale en academische waarden doet ontstaan en mogelijkheden voor persoonlijke groei creëert, en voor verbetering van academische normen en inzetbaarheid op de nationale en internationale arbeidsmarkt,

D.

overwegende dat voornamelijk vanwege onvoldoende beurzen, terwijl de hindernissen welbekend zijn en herhaaldelijk door vele belanghebbenden in het debat naar voren zijn gebracht, studentenmobiliteit nog steeds buiten het bereik van veel studenten, onderzoekers en ander personeel ligt,vooral in de nieuwere lidstaten,

E.

overwegende dat in het bijzonder aandacht moet worden besteed aan de juiste financiering van het onderwijs, de kosten van levensonderhoud en de mobiliteit van studenten,

F.

overwegende dat het Parlement in de begroting studentenmobiliteit steeds prioriteit heeft gegeven en dat het alles in het werk heeft gesteld om communautaire onderwijsprogramma's voldoende te financieren; overwegende dat onder het meerjarig financieel kader 2007-2013 en in recente begrotingsprocedures zijn sterke positie op dit gebied, ondanks de schrappingen van de Raad in het voorstel van de Commissie, heeft geleid tot meer middelen voor de programma's Een leven lang leren en Erasmus Mundus,

G.

overwegende dat er betrouwbare statistische gegevens over studentenmobiliteit nodig zijn voor het uitvoeren van waarnemingen, vergelijkingen en evaluaties, evenals voor het ontwikkelen van adequaat beleid en toereikende maatregelen,

H.

overwegende dat de erkenning van informeel en formeel onderwijs de hoeksteen is van een strategie inzake levenslang leren, en overwegende dat het belang van volwassenenonderwijs tevens erkend dient te worden,

I.

overwegende dat de keuze om naar het buitenland te gaan niet mag worden gehinderd door administratieve, financiële of taalkundige barrières,

J.

overwegende dat mobiliteit het leren van vreemde talen en de verbetering van algemene communicatieve vaardigheden bevordert,

K.

overwegende dat universiteiten dringend moeten worden hervormd en gemoderniseerd als het gaat om kwaliteit, studiestructuur, innovatie en flexibiliteit,

L.

overwegende dat de kwaliteit van het onderwijs even belangrijk is als de kwaliteit van het onderzoek, en in de hele Europese Unie verbeterd en gemoderniseerd moet worden, en overwegende dat deze twee aspecten nauw met elkaar zijn verbonden,

M.

overwegende dat verschillende nationale studiepuntensystemen een belangrijke hindernis vormen bij de gelijke behandeling van studenten en voor vooruitgang in het Europese hoger onderwijs en op de Europese arbeidsmarkt,

N.

overwegende dat mobiliteit kan worden belemmerd doordat bijgewoonde cursussen geen volledige en passende erkenning krijgen en door het ontbreken van gelijkwaardigheid van behaalde graden,

O.

overwegende dat alle landen die het Bologna-proces hebben ondertekend, dringend een samenhangende aanpak moeten implementeren, coördineren en stimuleren,

P.

overwegende dat door het Barcelona-proces een nieuw progressief onderwijsmodel tot stand moet komen, dat garandeert dat iedereen een opleiding kan volgen, met als belangrijkste doel kennis en waarden over te brengen en voor de toekomst een duurzame samenleving te scheppen, die zelfbewust is en vrij van sociale ongelijkheid,

1.

is van mening dat een verbetering van studentenmobiliteit en de kwaliteit van de verschillende onderwijssystemen prioriteit moeten krijgen in de context van het opnieuw definiëren van de belangrijkste doelstellingen van het Bologna-proces na 2010;

2.

benadrukt dat studentenmobiliteit alleen kan worden gerealiseerd als er op uiteenlopende beleidsgebieden actie wordt ondernomen, aangezien verschillende aspecten van mobiliteit niet alleen betrekking hebben op het hoger onderwijs, maar ook op gebieden zoals sociale zaken, financiën en immigratie- en visumbeleid;

3.

verwelkomt de inspanningen van de lidstaten in een intergouvernementeel kader om samen te werken teneinde de kwaliteit van en de mededinging in het onderwijs in de EU te verbeteren via voornamelijk promotie van mobiliteit, erkenning van kwalificaties en kwaliteitsgarantie, met name in het licht van de beperkte manoeuvreerruimte en kleine marges waarvan sprake is in hoofdstuk 1 bis van het financieel kader;

4.

is ervan overtuigd dat de raadpleegmethode die door alle belanghebbenden tijdens dit proces is gebruikt, moet worden blijven gebruikt, en dat instellingen en belangenorganisaties van studenten nauw moeten samenwerken om de resterende hindernissen die mobiliteit in de weg staan en om problemen die gerelateerd zijn aan de kwaliteit en de implementatie van het Bologna-proces aan te pakken;

5.

wijst erop dat tijdens de implementatie van het Bologna-proces in het bijzonder aandacht moet worden besteed aan een nauwe en intensieve samenwerking en coördinatie met de Europese onderzoeksruimte;

6.

benadrukt de dringende behoefte aan vergelijkbare en betrouwbare statistieken over studentenmobiliteit en het sociaal-economische profiel van studenten, zoals gemeenschappelijke indicatoren, criteria en benchmarks, zodat het huidige gebrek aan gegevens ongedaan wordt gemaakt en de uitwisseling van goede praktijken wordt gestimuleerd;

7.

verzoekt universiteiten om de online en offline aangeboden informatie te verbeteren en te vereenvoudigen, voor zowel arriverende als vertrekkende studenten en verzoekt universiteiten en nationale Erasmus-agentschappen samen te werken met studentenorganisaties om alle benodigde informatie op tijd beschikbaar te stellen, waarbij universiteiten studentenrechten dienen te ondersteunen, overeenkomstig de verplichtingen die zij zijn aangegaan door zich te houden aan het Erasmus- universiteitshandvest;

8.

benadrukt dat, wil het Bologna-proces aan zijn doelstellingen voldoen, wederkerigheid noodzakelijk is met betrekking tot het mobiliteitsverkeer van studenten en academici; onderstreept de wanverhouding in de huidige ontwikkelingen en met name de gebrekkige mobiliteit naar de lidstaten die in 2004 en 2007 tot de EU zijn toegetreden;

9.

wijst op het belang van mentorprogramma's voor de sociale, culturele en taalintegratie van studenten die net zijn gearriveerd;

10.

benadrukt dat een goede talenbeheersing aanzienlijke voordelen oplevert en bijdraagt aan studentenmobiliteit, en dat het belangrijk is dat intensieve taalcursussen aan net gearriveerde studenten, vóór en/of tijdens Erasmus-studieperioden worden aangeboden;

11.

verzoekt universiteiten in de Unie om een innovatieve, verreikende en methodische hervorming van het curriculum door te voeren aangezien een ambitieuze en kwalitatief goede herstructurering van de inhoud en organisatie cruciaal is voor studentenmobiliteit en voor grotere flexibiliteit, verzoekt om invoering van een „mobiliteitsstudieperiode” in alle universitaire opleidingsprogramma's zodat studenten de mogelijkheid hebben naar het buitenland te gaan;

12.

verzoekt om aandacht te besteden aan de noodzaak van gezamenlijke Europese doctoraatsprogramma's ter bevordering van de mobiliteit van doctoraatsstudenten en het scheppen van een kader voor een Europees doctoraat;

13.

benadrukt de essentiële rol van de kwaliteit en voortreffelijkheid van het onderwijs aangezien op alle studiegebieden bevoegde docenten, hun ontwikkeling en voortdurende scholing een cruciale rol spelen bij de aantrekkingskracht en doeltreffendheid van een studie en bij het realiseren van de doelstellingen van het Bologna-proces;

14.

herhaalt de noodzaak van meer grensoverschrijdende dialoog en uitwisseling van informatie en ervaringen om te zorgen voor betere convergentie van lerarenopleidingen, met inbegrip van lerarenopleidingen voor het basisonderwijs, en voor een doeltreffender voortgaande professionele ontwikkeling;

15.

verzoekt om de beschikbaarstelling van speciale ondersteuning voor studenten uit minder bevoorrechte groepen uit de samenleving door, bijvoorbeeld, goedkope en goede accommodatie aan te bieden, ermee rekening houdend dat na aankomst vaak extra ondersteuning nodig is;

16.

stelt de invoering voor van een geharmoniseerde Europese identiteitskaart voor studenten waarmee studenten hun mobiliteit kunnen vergroten en kortingen kunnen krijgen op de kosten van huisvesting en levensonderhoud;

17.

verzoekt de lidstaten en de bevoegde autoriteiten om gelijke en universele toegang tot mobiliteit te garanderen door het hanteren van eenvoudige, flexibele en transparante procedures bij het toekennen van beurzen en door het geven van extra financiële steun voor dure bestemmingen en aan die studenten die deze steun nodig hebben; acht het essentieel dat studenten deze steun krijgen voordat ze vertrekken, om te voorkomen dat ze financieel te zwaar worden belast;

18.

18 is verheugd over het feit dat in het kader van de tussentijdse herziening van het meerjarig financieel kader bedoeld in de verklaring bij het Interinstitutioneel Akkoord betreffende de begrotingsdiscipline en een goed financieel beheer van 17 mei 2006, versterking van de financiële middelen voor de programma's op het gebied van onderwijs en met name voor Erasmus-beurzen in overweging zou kunnen worden genomen, afhankelijk van de resultaten van de opvolging en de evaluatie van het programma;

19.

wijst erop dat er nieuwe manieren voor het financieren van studentenmobiliteit moeten worden ingevoerd en gestimuleerd, zoals rentevrije en overdraagbare leningen;

20.

nodigt Europese universiteiten uit om samen te werken met de particuliere sector (bijvoorbeeld economische of zakelijke instellingen zoals kamers van koophandel) om nieuwe effectieve mechanismen te vinden voor het cofinancieren van studentenmobiliteit in elke fase (bachelor/master/doctoraal) en daardoor de kwaliteit van onderwijssystemen te verbeteren;

21.

stelt een vruchtbare dialoog en een uitwisselingsprogramma tussen bedrijven en universiteiten voor om innovatieve partnerschappen te ontwikkelen en nieuwe manieren van samenwerking te verkennen;

22.

verzoekt de Commissie en de lidstaten om implementatie van de Europese referentiekaders (het kwalificatiekader van Bologna, het Europese kwalificatiekader voor een leven lang leren, Europese normen en richtsnoeren voor kwaliteitsborging en het Erkenningsverdrag van Lissabon), teneinde de Europese ruimte voor hoger onderwijs te grondvesten;

23.

benadrukt daarom de urgentie van het implementeren van het uitgebreide, eenduidige en effectieve ECTS-systeem voor het overdragen van studiepunten: kwalificaties van studenten en geleerden moeten in heel Europa gemakkelijk overdraagbaar zijn dankzij een gemeenschappelijk raamwerk;

24.

onderstreept dat het driefasensysteem (bachelor/master/doctoraat) flexibeler zou kunnen worden, vooral door gebruik te maken van een „4 +1”— in plaats van het „3 +2”-systeem voor de eerste en tweede fase; merkt op dat dit voor sommige studies zou geschikter zijn om een grotere mobiliteit en inzetbaarheid van afgestudeerden mogelijk te maken;

25.

verzoekt om de toekenning van ECTS-punten voor stages en andere informele en niet-formele door universiteiten goedgekeurde ervaring, en om erkenning hiervan als integraal onderdeel van studiecurricula;

26.

verzoekt de bevoegde autoriteiten van de lidstaten en Europese universiteiten beste praktijken en bekendheid vergrotende initiatieven te stimuleren en aan te moedigen;

27.

dringt er bij lidstaten op aan visumprocedures te vergemakkelijken en de kosten hiervan voor mobiele studenten te verlagen, vooral in geval van studenten uit de oostelijke lidstaten en kandidaat-lidstaten, overeenkomstig de EU-richtlijnen betreffende visa;

28.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, alsmede aan de regeringen en parlementen van de lidstaten.

14.1.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 8/22

A.

overwegende dat het met het oog op de kwaliteit van de wetgeving steeds noodzakelijker wordt om de ontwikkeling van de niet-essentiële en meer technische aspecten van de wetgeving en de snelle aanpassing daarvan aan de Commissie over te laten om rekening te kunnen houden met de technologische vooruitgang en de economische veranderingen; overwegende dat zo'n delegatie van bevoegdheden moet worden vergemakkelijkt door de wetgever de institutionele middelen te geven om het gebruik van deze bevoegdheden te toetsen,

B.

overwegende dat de wetgever van de Unie tot dusverre, afgezien van artikel 202 van het EG-Verdrag, geen andere mogelijkheid ter beschikking stond om zo'n delegatie door te voeren; overwegende dat gebruikmaking van deze voorziening onbevredigend is omdat daarin wordt verwezen naar: de uitvoeringsbevoegdheden van de Commissie en naar de toetsingsprocedures waaraan deze bevoegdheden zijn onderworpen, en dat dergelijke procedures door de Raad met eenparigheid van stemmen worden vastgesteld na een simpele raadpleging van het Parlement; overwegende dat deze toetsingsprocedures vooral zijn gebaseerd op het optreden van comités die bestaan uit ambtenaren van de lidstaten, en dat het Parlement tot de aanneming van het Besluit van de Raad van 28 juni 1999, als gewijzigd bij Besluit 2006/512/EG, van dergelijke procedures was uitgesloten,

C.

overwegende dat door artikel 2, lid 2, van het comitologiebesluit maatregelen worden ingevoerd wanneer een volgens de medebeslissingsprocedure aangenomen basisbesluit voorziet in maatregelen van algemene strekking tot wijziging van niet-essentiële onderdelen van dat besluit, onder meer tot schrapping van sommige van deze niet-essentiële onderdelen of aanvulling van het besluit met nieuwe niet-essentiële onderdelen; overwegende dat de wetgever van de Unie per geval de essentiële onderdelen van elk wetgevingsbesluit moet omschrijven die alleen kunnen worden gewijzigd via een wetgevingsprocedure,

D.

overwegende dat de zogeheten „quasi-wetgevings”-maatregelen door het comitologiebesluit worden onderworpen aan een regelgevingsprocedure met toetsing, krachtens dewelke het Parlement volledig wordt betrokken bij het toezicht op dergelijke maatregelen en zich kan verzetten tegen ontwerpmaatregelen die door de Commissie worden voorgesteld en die verder gaan dan de uitvoeringsbevoegdheden die in het basisinstrument zijn voorzien, of tegen een ontwerp dat niet strookt met het doel of de inhoud van het basisinstrument of de subsidiariteits- of evenredigheidsbeginselen niet eerbiedigt,

E.

overwegende dat de nieuwe procedure een democratisch toezicht op de uitvoeringsmaatregelen waarborgt wanneer deze quasi-wetgevend van aard zijn, door beide wetgevers, het Parlement en de Raad, dezelfde bevoegdheden te geven en op deze wijze een eind te maken aan een van de meest ernstige aspecten van het democratische tekort van de Unie; overwegende dat door het comitologiebesluit de meeste technische aspecten van de wetgeving en de aanpassing daarvan aan de Commissie kunnen worden gedelegeerd, waardoor ervoor wordt gezorgd dat de wetgever zich concentreert op de wezenlijke aspecten en op een verbetering van de kwaliteit van de communautaire wetgeving,

F.

overwegende dat de nieuwe regelgevingsprocedure met toetsing niet vrijwillig maar bindend is wanneer de uitvoeringsmaatregelen de in artikel 2, lid 2, van het comitologiebesluit genoemde kenmerken bezitten,

G.

overwegende dat de huidige aanpassing van het acquis aan het comitologiebesluit nog steeds niet is afgerond, omdat er nog altijd wettelijke instrumenten zijn die voorzien in uitvoeringsmaatregelen waarop de nieuwe regelgevingsprocedure met toetsing zou moeten worden toegepast,

H.

overwegende dat niet alleen uitvoeringsmaatregelen waarvoor tot op heden de regelgevingsprocedure geldt, maar ook enkele van de maatregelen die worden onderworpen aan beheers- of raadplegingsprocedures, binnen de werkingssfeer kunnen vallen van de vereisten van artikel 2, lid 2, van het comitologiebesluit,

I.

overwegende dat in het Verdrag van Lissabon een hiërarchie van normen wordt ingevoerd en het concept van een „gedelegeerd rechtsinstrument” wordt geschapen, wanneer „in een wetgevingshandeling … aan de Commissie de bevoegdheid [kan worden] overgedragen niet-wetgevingshandelingen van algemene strekking vast te stellen ter aanvulling of wijziging van bepaalde niet-essentiële onderdelen van de wetgevingshandeling”; overwegende dat in het Verdrag van Lissabon ook uitvoeringshandelingen op een nieuwe manier worden behandeld en met name wordt voorzien in medebeslissing door het Parlement en de Raad als de procedure voor de goedkeuring van de verordening waarmee wordt voorgeschreven hoe de lidstaten toezicht moeten uitoefenen op de uitvoeringshandelingen,

J.

overwegende dat de uitvoering van de corresponderende bepalingen van het Verdrag van Lissabon een intensief en ingewikkeld proces van interinstitutionele onderhandelingen zal vereisen, en overwegende dat het huidige aanpassingsproces daarom zo spoedig mogelijk moet worden afgerond en in ieder geval voordat het Verdrag van Lissabon van kracht wordt,

K.

overwegende dat het, indien het Verdrag van Lissabon van kracht wordt, noodzakelijk zal zijn om over te schakelen op een nieuwe — ingewikkelder — aanpassing van het acquis aan de bepalingen van artikel 290 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie inzake delegatie van wetgevingsbevoegdheden; overwegende dat de definitie van gedelegeerde handeling in het Verdrag van Lissabon weliswaar lijkt op het in het comitologiebesluit opgenomen concept van de „quasi-wetgevings”-maatregel, maar dat beide concepten niet identiek zijn en de procedurele regimes waarin de twee instrumenten voorzien volkomen verschillend zijn; overwegende dat de huidige aanpassingsoperatie bijgevolg niet kan worden beschouwd als een duidelijk precedent voor de toekomst,

L.

overwegende dat de resultaten van de lopende aanpassing in verband met elk individueel rechtsinstrument om dezelfde reden niet kunnen worden beschouwd als een precedent voor de toekomst,

M.

overwegende dat het zinvol zou zijn wanneer de instellingen overeenstemming zouden bereiken over een standaardformulering voor gedelegeerde handelingen die regelmatig door de Commissie in het ontwerp voor een wetgevingsmaatregel zou worden opgenomen, hoewel het de wetgevers vrij blijft staan om deze te wijzigen; overwegende dat moet worden doorgegaan met de aanneming in de medebeslissingsprocedure van de verordening waarin wordt vastgelegd hoe de lidstaten toezicht kunnen uitoefenen op uitvoeringshandelingen conform artikel 291 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie,

1.

verzoekt de Commissie het Parlement, op grond van de desbetreffende artikelen van het EG-Verdrag, wetgevingsvoorstellen ter afronding van de aanpassing van de comitologie voor te leggen; dringt erop aan dat deze voorstellen worden opgesteld met inachtneming van de interinstitutionele discussies en meer bepaald met oog voor de wetgevingsbesluiten die zijn opgenomen in de bijlage bij deze resolutie;

2.

verzoekt de Commissie de relevante wetgevingsvoorstellen houdende aanpassing van de overblijvende rechtshandelingen aan het comitologiebesluit voor te leggen, en met name die welke in de bijlage bij deze resolutie worden genoemd;

3.

verzoekt de Commissie, indien de huidige aanpassingsprocedures niet zijn afgerond vóór de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon, de nodige wetgevingsvoorstellen voor te leggen voor de aanpassing aan het nieuwe in artikel 290 bedoelde regime van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie van die wetgevingsbesluiten die op dat moment nog altijd niet zijn aangepast;

4.

verzoekt de Commissie in ieder geval na de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon de nodige wetgevingsvoorstellen in te dienen om het gehele acquis communautaire aan dit nieuwe regime aan te passen;

5.

verzoekt de Commissie zo spoedig mogelijk het ontwerpwetgevingsvoorstel voor de verordening voor te leggen waarin op voorhand de voorschriften en algemene beginselen worden vastgelegd betreffende het toezicht door de lidstaten op de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden, overeenkomstig artikel 291, lid 3, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie;

6.

verzoekt om toewijzing in het Europees Parlement van aanvullende middelen voor alle comitologieprocedures, niet alleen tijdens de huidige overgangsperiode, maar ook ten behoeve van de voorbereiding op de mogelijke inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon, om te waarborgen dat elke comitologieprocedure tussen de drie instellingen naar tevredenheid werkt;

7.

constateert dat deze aanbevelingen in overeenstemming zijn met het subsidiariteitsbeginsel en de grondrechten van de burgers;

8.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie en de bijgaande lijst te doen toekomen aan de Commissie en de Raad, alsmede aan de regeringen en parlementen van de lidstaten.

14.1.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 8/26

A.

overwegende dat op dit moment al nationale en communautaire regelgeving inzake financiële markten bestaat die direct of indirect, maar niet uitsluitend, van toepassing is op hedgefondsen en private equity,

B.

overwegende dat de lidstaten en de Commissie zorg dienen te dragen voor de consistente implementatie en toepassing van die regelgeving; overwegende dat elke verdere aanpassing van de bestaande wetgeving voorafgegaan moet worden door een grondige kosten-batenanalyse en niet-discriminerend moet zijn,

C.

overwegende dat de Commissie niet positief heeft gereageerd op alle onderdelen van de eerdere verzoeken van het Parlement, waaronder die in zijn voornoemde resoluties van 15 januari 2004, 27 april 2006, 11 juli 2007 en 13 december 2007,

D.

overwegende dat hedgefondsen en private equity zeer verschillende kenmerken hebben en er van geen van beide een ondubbelzinnige definitie voorhanden is, maar dat beide investeringsinstrumenten zijn die vaker door professionals dan door retailconsumenten worden gebruikt; overwegende dat zij voor het doel van productspecifieke regelgeving niet goed als één enkele categorie producten kunnen worden behandeld,

E.

overwegende dat hedgefondsen en private equity steeds belangrijker alternatieve beleggingsinstrumenten zijn die niet alleen een belangrijk en groeiend aandeel hebben in de wereldwijd beheerde activa, maar ook de efficiency van de financiële markten verbeteren doordat ze nieuwe beleggingskansen creëren,

F.

overwegende dat verscheidene mondiale, communautaire en nationale instellingen met betrekking tot hedgefondsen en private equity reeds geruime tijd voor de huidige financiële crisis analyses hebben gemaakt aangaande de financiële stabiliteit, normen voor risicobeheer, de overmatige schulden (kredietspeculatie) en de beoordeling van niet-liquide en complexe financiële instrumenten,

G.

overwegende dat uit een analyse van het Financial Stability Forum in 2007 is gebleken dat zorgen in verband met de financiële stabiliteit het best kunnen worden aangepakt door verbeterd toezicht van alle betrokken partijen,

H.

overwegende dat het Internationaal Monetair Fonds (IMF) in zijn Global Financial Stability Report van april 2008 tot de conclusie kwam dat er „over de hele linie niet is onderkend hoeveel „leverage” een breed scala aan instellingen — banken, „monoline insurers”, door regeringen gesponsorde entiteiten, hedgefondsen — op zich hadden genomen, en evenmin wat de daaraan gerelateerde risico's met betrekking tot een ordentelijke afwikkeling zijn”,

I.

overwegende dat de agenda van Lissabon een langetermijninvestering in groei en werkgelegenheid vereist,

J.

overwegende dat dergelijke langetermijninvesteringen goed functionerende, stabiele financiële markten in de EU en op mondiaal niveau vereisen, die een bijdrage leveren aan de reële economie, hetgeen alleen kan worden bewerkstelligd door in de EU voor een concurrerende en innovatieve financiële sector te zorgen,

K.

overwegende dat hedgefondsen en private equity in veel gevallen voor liquiditeit zorgen, en marktdiversificatie en -efficiency bevorderen, door de vraag naar innovatieve producten en prijstransparantie aan te zwengelen,

L.

overwegende dat financiële stabiliteit ook een verbeterde samenwerking op het gebied van toezicht vereist, ook op mondiaal niveau, waarvoor logischerwijs ook de huidige toezichtpraktijken van de EU voortdurend moeten worden aangepast, met inbegrip van geregelde informatie-uitwisseling en grotere transparantie bij de institutionele beleggers,

M.

overwegende dat de Commissie moet onderzoeken of het mogelijk is mondiaal regelgeving te maken voor de actoren op de off shore-markt,

N.

overwegende dat een gepaste transparantie in de richting van de beleggers en toezichtsinstanties wezenlijk is om zowel zorg te dragen voor dergelijke goed functionerende en stabiele financiële markten, als ook voor de bevordering van mededinging tussen marktdeelnemers en producten,

O.

overwegende dat Commissie voor monitoring en analyses zou moeten zorgen van de effecten van de werking van hedgefondsen en private equity, en zou moeten overwegen een richtlijn te ontwikkelen met minimumtransparantieregels voor de financiering van beleggingen in de toekomst, risicobeheer, beoordelingsmethoden, de kwalificaties van beheerders, mogelijke belangenverstrengelingen, alsmede de openbaarmaking van eigendomsstructuren en de registratie van hedgefondsen,

P.

overwegende dat, met het oog op een goede monitoring van de marktactiviteiten voor toezichtdoeleinden, informatie over hedgefondsblootstellingen en leningen zonder al te veel onnodige rompslomp aan de bevoegde toezichthoudende autoriteiten ter beschikking zou moeten worden gesteld,

Q.

overwegende dat de fondsensector naar verwachting verder zal opschuiven in de richting van bindende maatregelen voor corporate governance, teneinde tot grotere transparantie te komen, en is van oordeel dat deze maatregelen openbaar moeten worden gemaakt; dringt aan op verbetering van de controlemechanismen,

R.

overwegende dat de lidstaten goede praktijken moeten gebruiken om bedrijfspensioenregelingen tegen faillissement te beschermen,

S.

overwegende dat de Commissie moet overwegen om, wanneer het prudentiebeginsel ooit in de communautaire wetgeving wordt geïntegreerd, daarin de vereiste op te nemen dat beleggers moeten verifiëren dat de alternatieve beleggingsfondsen waarin zij investeren voldoen aan de desbetreffende wetgeving en de goede praktijken van de sector,

T.

overwegende dat de verscheidenheid aan definities van particuliere beleggingen in de lidstaten een obstakel voor de interne markt vormt en ertoe bijdraagt dat hoogrisicoproducten op de retailmarkt terecht komen,

U.

overwegende dat er één loket (website) zou moeten komen voor gedragscodes, inclusief een register van degenen die zich er wel en niet aan houden, en uitleg m.b.t. tot niet-naleving; overwegende dat een opsomming van de redenen van niet-naleving een instructief karakter kan hebben; overwegende dat een dergelijke website voor de EU zou moeten gelden en internationaal zou moeten worden bevorderd,

V.

overwegende dat het IMF in zijn Global Financial Stability Report van april 2008 aangaf dat „de „corporate debt market” kwetsbaar lijkt, aangezien het percentage wanbetalingen waarschijnlijk zal stijgen ten gevolg van zowel macro-economische als structurele factoren”,

W.

overwegende dat de recentelijke toename van private equity-transacties tot een duidelijke stijging van het aantal werknemers heeft geleid wier banen uiteindelijk onder het bestuur van equity-fondsen staan, en dat daarom terdege aandacht moet worden besteed aan de bestaande nationale arbeidswetgevingen, alsook aan communautaire arbeidswetgeving (met name Richtlijn 2001/23/EG), die werd geformuleerd toen deze situatie nog niet bestond; overwegende dat de nationale en de communautaire arbeidswetgeving niet-discriminatoir moet worden toegepast, met inbegrip van een billijke en passende behandeling van alle economische actoren met vergelijkbare verantwoordelijkheden ten opzichte van werknemers,

X.

overwegende dat krachtens een groot aantal wetgevingen hedgefondsen en private equity die bedrijven bezitten of er controle over uitoefenen niet als werkgevers worden beschouwd en derhalve niet gehouden zijn aan de wettelijke verplichtingen van werkgevers,

Y.

overwegende dat bedrijven in het geval van buitensporige schuldenlasten een groter risicoprofiel hebben,

Z.

overwegende dat er, net als bij andere entiteiten, sprake kan zijn van belangenverstrengelingen die ofwel voortkomen uit het ondernemingsmodel van private equity of hedgefondsen, of uit de verbindingen tussen deze vehikels en andere deelnemers aan de financiële markten; overwegende dat de inspanningen gericht op het verbeteren van de bestaande EG-wetgeving niet tot uitsluitend hedgefondsen en private equity moeten worden beperkt, en moeten stroken met mondiale normen, zoals de IOSCO-beginselen voor het beheer van belangenverstrengelingen van instellingen voor collectieve beleggingen en tussenpersonen,

AA.

overwegende dat de beloningstelsels voor managers van hedgefondsen en private equity mogelijkerwijs aanleiding geven tot ongepaste prikkels die er uiteindelijk in resulteren dat ze te grote risico's nemen,

AB.

overwegende dat ook de hedgefondsen hebben geïnvesteerd in de complexe producten die aan de kredietcrisis ten prooi zijn gevallen en dus, net als andere beleggers, verliezen hebben geleden,

AC.

overwegende dat, om het risico van toekomstige financiële crises te kunnen minimaliseren en gezien de sterke wisselwerkingen tussen de markten en tussen marktdeelnemers en gezien het streefdoel van gelijke mededingingsvoorwaarden in alle lidstaten en voor zowel gereguleerde als ongereguleerde marktdeelnemers, in de EU en de rest van de wereld verschillende initiatieven worden ontwikkeld, waaronder herzieningen van de richtlijnen kapitaalvereisten en kapitaaltoereikendheid, en een voorstel voor een richtlijn inzake kredietbeoordelingsbureau's, teneinde over de hele linie een cohentere en sterker geharmoniseerde regelgeving te krijgen,

AD.

overwegende dat een op beginselen stoelende regelgeving geschikt is voor het regelen van de financiële markten, aangezien deze beter in staat is gelijke tred te houden met de ontwikkelingen op de markten,

AE.

overwegende dat er behoefte bestaat aan maatregelen op EU-niveau op basis van de onderstaande zeven beginselen voor financiële instellingen en markten:

AF.

overwegende dat dergelijke maatregelen een universele en alomvattende rechtsgrondslag zouden vormen voor alle financiële instellingen boven een bepaalde grootte, met inachtneming van zowel de internationale praktijken op het gebied van toezicht, als op het gebied van regelgeving,

1.

verzoekt de Commissie om het Parlement vóór eind 2008, op basis van artikel 44, artikel 47, lid 2, of artikel 95 van het EG-Verdrag, een wetgevingsvoorstel of wetgevingsvoorstellen voor te leggen over alle relevante actoren en deelnemers aan financiële markten, waaronder hedgefondsen en private equity, met inachtneming van de zeven beginselen van overweging AE en overeenkomstig de bijgaande, gedetailleerde aanbevelingen;

2.

constateert dat deze aanbevelingen in overeenstemming zijn met het subsidiariteitsbeginsel en de grondrechten van de burger;

3.

is van oordeel dat de financiële gevolgen van het gevraagde voorstel of voorstellen gedekt moeten worden door middelen uit de EU-begroting;

4.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie met de bijgaande gedetailleerde aanbevelingen te doen toekomen aan de Commissie, de Raad en de parlementen en regeringen van de lidstaten.

14.1.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 8/34

A.

overwegende dat wordt erkend dat alternatieve beleggingen zoals hedgefondsen en private equity vermogensbeheerders nieuwe diversificatievoordelen kunnen bieden, de liquiditeit van de markt kunnen vergroten, beleggers betere vooruitzichten op hoog rendement kunnen bieden, tot het prijsvormingsproces alsmede tot risicospreiding en financiële integratie kunnen bijdragen en de marktefficiëntie kunnen verbeteren,

B.

overwegende dat hedgefondsen en private equity onderscheidbare investeringsvehikels zijn die verschillen in de aard van de investering en de beleggingsstrategie,

C.

overwegende dat hedgefondsen en private equity die vanuit de EU opereren een regelgeving nodig hebben die hun innovatieve strategieën respecteert opdat ze internationaal concurrerend kunnen blijven, en die de effecten van een mogelijk ongunstige marktdynamiek verzacht; overwegende dat er een risico bestaat dat productspecifieke regelgeving onflexibel is en innovatie in de kiem smoort,

D.

overwegende dat hedgefondsen en private equity wier beheermaatschappijen in de EU gevestigd zijn, de bestaande en toekomstige communautaire wetgeving moeten naleven; overwegende dat niet in de EU gevestigde entiteiten in het kader van bepaalde activiteiten deze wetgeving eveneens in acht moeten nemen,

E.

overwegende dat hedgefondsen, hedgefondsbeheerders en private equity binnen de EU gebonden zijn aan de bestaande wetgeving, met name als het gaat om marktmisbruik, en overwegende dat ze indirect onderworpen zijn aan regelgeving via tegenpartijen en wanneer gerelateerde beleggingen in gereguleerde producten worden verkocht,

F.

overwegende dat hedgefondsen en private equity in sommige lidstaten aan nationale regelgeving zijn onderworpen en aan een variërende tenuitvoerlegging van de bestaande EU-richtlijnen; overwegende dat er door een dergelijke verscheidenheid aan nationale regels een risico van versnippering van regelgeving in de interne markt kan ontstaan, wat de grensoverschrijdende ontwikkeling van deze handel in Europa zou kunnen belemmeren,

G.

overwegende dat richtlijnen de passende rechtsinstrumenten lijken te zijn om alle kwesties met betrekking tot hedgefondsen en private equity aan te pakken; overwegende dat vóór de eventuele invoering van een richtlijn inzake de transparantie van hedgefondsen en private equity eerst een analyse en een evaluatie van de invloed op hedgefondsen en private equity van de in de lidstaten en de EU geldende regelgeving dienen te worden uitgevoerd; overwegende dat dergelijke regelgeving het uitgangspunt dient te vormen voor harmonisatie; overwegende dat de bestaande regelgeving mogelijk moeten worden aangepast, maar dat veranderingen die niet te rechtvaardigen verschillen met zich meebrengen moeten worden vermeden,

H.

overwegende dat wordt erkend dat de behoefte aan en de analyse van transparantie één van de belangrijkste kwesties is, alsook de gevallen waarin de transparantie kan worden verbeterd; overwegende dat transparantie verschillende facetten kent, zoals de transparantie van hedgefondsen en — in voorkomend geval — private equity ten opzichte van de bedrijven waarvan ze aandelen kopen of bezitten, zowel als ten opzichte van prime brokers, institutionele beleggers zoals pensioenfondsen of banken, kleine beleggers, handelspartners, regelgevers en autoriteiten; overwegende dat één van de grootste transparantieproblemen ligt in de relatie tussen een hedgefonds en — in voorkomend geval — een private equity enerzijds, en de bedrijven waarvan het aandelen koopt of bezit anderzijds,

I.

overwegende dat de ervaring in de Verenigde Staten, waar regelgeving inzake informatievrijheid door concurrenten is aangewend om gedetailleerde beleggingsgegevens van fondsen te verkrijgen die bestemd waren voor beleggers, leert dat dit zowel de beleggers als het fonds schade berokkent,

J.

overwegende dat een inconsequente tenuitvoerlegging van de transparantierichtlijn tot verschillen in het transparantieniveau in de EU en tot hoge kosten voor beleggers heeft geleid,

K.

overwegende dat transparantie een essentiële voorwaarde is voor het vertrouwen van beleggers en voor hun inzicht in complexe financiële producten en zodoende bijdraagt tot een optimale werking en stabiliteit van de financiële markten; overwegende dat transparantie een hulpmiddel is voor, maar geen vervanging van, due diligence,

L.

overwegende dat de huidige sub-primecrisis (hypotheekcrisis) niet hoofdzakelijk aan één sector te wijten is, rekening houdend met het feit dat het tijd zal kosten om de volledige oorzaken en gevolgen van deze crisis grondig te begrijpen, en overwegende dat er allerlei redenen zijn voor deze crisis, waaronder:

M.

overwegende dat het Gemeenschapsrecht voorziet in mechanismen als comité- en Lamfalussyprocedures die het mogelijk maken door middel van uitvoeringsmaatregelen flexibel te reageren op het veranderende ondernemimgsklimaat; overwegende dat dit stelsel zal verbeteren met het instrument van gedelegeerde handelingen van het Verdrag van Lissabon,

N.

overwegende dat veel verschillende initiatieven en organisaties op het vlak van hedgefondsen en private equity, zoals de Internationale Organisatie van Beurscommissies, het Internationaal Monetair Fonds, de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling evenals sectororganen, met inbegrip van organen die betrekking hebben op hedgefondsen en private equity, reeds beginselen en gedragscodes hebben ontwikkeld die de EU-wetgeving kunnen aanvullen en als model kunnen dienen; overwegende dat ondernemingen en brancheorganisaties aangemoedigd zouden moeten worden om niet enkel de EU-wetgeving na te leven, maar ook om deze gedragscodes op basis van het beginsel „naleven of motiveren” te onderschrijven en om details met betrekking tot de naleving van de codes en de verantwoording van daarvan afwijkend gedrag bekend te maken,

O.

overwegende dat sommige over-the-counter (OTC)-producten meer moeten worden verhandeld met behulp van reguliere handelssystemen om zo mogelijk hun marktwaarde te verhogen en een indicatie te bieden van potentiële veranderingen van eigenaar; overwegende dat een meer algemeen OTC-clearingsysteem aantrekkelijk is voor toezichtdoeleinden en risico-evaluatie, maar om ervoor te zorgen dat er sprake is van gelijke mededingingsvoorwaarden (een „level playing field”) in een wereldwijde context moet elk nieuw systeem op een internationale basis worden ingevoerd,

P.

overwegende dat sectorbrede controle en verslaglegging een rol moeten spelen bij het wegnemen van zorgen onder het grote publiek en bij het vergroten van het inzicht in de economische gevolgen van private equity, en overwegende dat publieke en private ondernemingen reeds verplicht zijn hun werknemers te raadplegen over zaken die hun belangen raken; overwegende dat er geen onevenwichtigheid mag worden geschapen tussen de eisen die aan handelspublicaties van ondernemingen met een private equity-portefeuille en aan die van andere private ondernemingen worden gesteld,

Q.

overwegende dat wetgeving met betrekking tot producten blijkbaar geen geschikt middel is om deze innoverende sector te reguleren,

R.

overwegende dat één website met gedragscodes behulpzaam kan zijn en voor de Europese Unie moet worden opgericht, terwijl er internationaal bekendheid aan moet worden gegeven; overwegende dat deze website een register moet bevatten van de marktdeelnemers die de gedragscodes naleven, hun verklaringen en hun toelichtingen bij niet-naleving; overwegende dat redenen voor niet-naleving ook leerzaam kunnen zijn,

S.

overwegende dat de aandacht wordt gevestigd op de noodzaak belemmeringen weg te nemen voor de grensoverschrijdende verspreiding van alternatieve investeringen door de vaststelling van een Europees regime voor onderhandse plaatsing,

T.

overwegende dat, in de context van private equity, de kosten van extra eisen van rapportage, vooral waar deze veel voorkomen, gerechtvaardigd moeten zijn en in verhouding moeten zijn met de voordelen die eruit voortvloeien; overwegende dat er in elk geval een betere koppeling nodig is tussen beloningspakketten en resultaten op langere termijn,

U.

overwegende dat er geen voorstel op dit gebied in voorbereiding is,

1.

verzoekt de Commissie het Parlement, afhankelijk van het onderwerp, op basis van artikel 44, 47, lid 2 of 95 van het EG-Verdrag, een wetgevingsvoorstel of –voorstellen voor te leggen inzake de transparantie van hedgefondsen en private equity; verlangt dat een dergelijk voorstel/dergelijke voorstellen in het licht van interinstitutionele discussies en volgens de gedetailleerde aanbevelingen hieronder wordt/worden opgesteld;

2.

constateert dat deze aanbevelingen in overeenstemming zijn met het subsidiariteitsbeginsel en de grondrechten van de burger;

3.

is van oordeel dat de verlangde voorstellen geen financiële gevolgen hebben;

4.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie en bijgaande gedetailleerde aanbevelingen te doen toekomen aan de Commissie en de Raad, alsmede aan de parlementen en regeringen van de lidstaten.

14.1.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 8/41

A.

onder erkenning van het unieke belang van de verzoekschriftenprocedure, die individuele burgers de gelegenheid biedt de aandacht van het Europees Parlement te vestigen op specifieke zaken die voor hen van direct belang zijn en tot het werkterrein van de Unie behoren,

B.

overwegende dat de Commissie verzoekschriften moet blijven streven naar meer efficiëntie om de EU-burgers beter van dienst te zijn en aan hun verwachtingen te beantwoorden,

C.

bekend met het feit dat burgers, ondanks aanzienlijke vooruitgang in de ontwikkeling van de structuren en het beleid van de Unie gedurende de verslagperiode, zich nog vaak bewust zijn van vele tekortkomingen in de toepassing van het beleid en de programma's van de Unie aangezien deze hen rechtstreeks treffen,

D.

overwegende dat burgers van de EU, overeenkomstig het EG-Verdrag, het recht hebben een verzoekschrift tot het Parlement te richten, maar dat zij ook hun klachten kunnen voorleggen aan andere instellingen en organen van de Unie, met name de Commissie,

E.

overwegende dat promotie- en informatieacties over het recht van burgers om een verzoekschrift in te dienen bij het Parlement, onontbeerlijk blijven op nationaal niveau om de publieke belangstelling te wekken en met name om verwarring tussen de verschillende klachtenprocedures te voorkomen,

F.

overwegende dat het de verantwoordelijkheid van de lidstaten is om communautaire verordeningen en richtlijnen toe te passen, een verantwoordelijkheid die zij kunnen delegeren aan regionale of lokale bestuurlijke instanties, afhankelijk van hun eigen constitutionele regelingen,

G.

overwegende dat het Parlement de legitimiteit bezit om democratisch toezicht te houden op het beleid van de Unie, rekening houdend met het belangrijke beginsel van subsidiariteit, teneinde te waarborgen dat de wetgeving van de Unie correct wordt toegepast uitgevoerd en begrepen en het doel vervullen waarvoor zij zijn ontworpen, besproken en aangenomen door de bevoegde instellingen van de Unie,

H.

overwegende dat EU-burgers en inwoners van de Unie actief kunnen deelnemen aan deze activiteit door de uitoefening van hun recht om een verzoekschrift tot het Parlement te richten in de wetenschap dat hun probleem zal worden behandeld en onderzocht door de verantwoordelijke commissie en dat zij een gepast antwoord zullen ontvangen,

I.

overwegende dat in de bestaande Verdragen reeds verplichtingen zijn vastgelegd om, als kernbeginselen van de Europese samenleving, de menselijke waardigheid, de vrijheid, de democratie, de rechtsstaat, de mensenrechten, de gelijkheid en de rechten van minderheden te respecteren en overwegende dat de nieuwe Verdragen betreffende de Europese Unie en betreffende het functioneren van de Europese Unie, indien zij door alle 27 lidstaten worden geratificeerd, dit verder zullen versterken door het Handvest van de grondrechten te incorporeren, waardoor wordt voorzien in de toetreding van de Unie tot het Europees Verdrag voor de rechten van de mens, en waardoor een juridische basis wordt geïntroduceerd voor wetgevingsinitiatieven van burgers, evenals voor een eigen bestuursrechtelijk stelsel voor de EU-instellingen,

J.

overwegende dat in artikel 7 van het Verdrag betreffende de Europese Unie procedures worden neergelegd waarmee de Unie actie kan ondernemen om ernstige en voortdurende schendingen door een lidstaat van de beginselen waarop de Unie is gestoeld, zoals vastgesteld in artikel 6 van dat Verdrag, tegen te gaan,

K.

in dit verband in herinnering roepend dat EU-burgers het Parlement regelmatig verzoeken om herstelmaatregelen wanneer naar hun gevoel inbreuk is gemaakt op de hun krachtens de verdragen toekomende rechten en zij justitiële oplossingen ongeschikt, onpraktisch, bijzonder langdurig of — zoals vaak ook het geval is — duur vinden,

L.

overwegende dat de Commissie verzoekschriften als verantwoordelijke commissie de plicht heeft niet alleen antwoord te geven op individuele verzoekschriften maar ook binnen een passende termijn te trachten werkbare oplossingen te vinden voor de door indieners uitgesproken problemen, en overwegende dat dit het hoofddoel van haar werk is,

M.

overwegende dat oplossingen voor de problemen van indieners van verzoekschriften in het algemeen worden gevonden als gevolg van loyale samenwerking tussen enerzijds de Commissie verzoekschriften en anderzijds de Commissie, de lidstaten en hun regionale en lokale autoriteiten, die gezamenlijk niet-rechterlijke oplossingen voorstellen,

N.

overwegende evenwel dat er van de kant van de lidstaten en de regionale en lokale autoriteiten niet altijd een duidelijke bereidheid is om praktische oplossingen te zoeken voor de door indieners aan de orde gestelde problemen,

O.

overwegende bovendien dat, hoewel de beweringen van de indieners niet altijd gegrond zijn, zij het recht hebben op een toelichting en een antwoord van de verantwoordelijke commissie,

P.

overwegende dat een verbeterde interinstitutionele coördinatie het doorsturen van niet-ontvankelijke verzoekschriften naar de nationale autoriteiten efficiënter moet maken,

Q.

overwegende dat verzoekschriften niet-ontvankelijk kunnen worden verklaard indien het onderwerp buiten het kader van de werkzaamheden van de Europese Unie valt en overwegende dat de verzoekschriftenprocedure geen middel is dat burgers kunnen gebruiken om beroep aan te tekenen tegen besluiten van bevoegde nationale wetgevende of politieke instanties, waarover zij het oneens zijn,

R.

overwegende dat het van wezenlijk belang is dat het Parlement zich in termen van feitelijk gezag, regels, procedures, personeel en financiën de middelen verschaft om doeltreffend en tijdig te antwoorden op de verzoekschriften die het ontvangt,

S.

overwegende dat de verzoekschriftenprocedure een positieve bijdrage kan leveren aan betere wetgeving, vooral door de vinger te leggen op door indieners aangegeven zwakke plekken en ondoelmatige passages in bestaande EU-wetgeving ten aanzien van de doelstellingen van het wetgevingsbesluit in kwestie, en overwegende dat zulke situaties in samenwerking met en onder het gezag van de bevoegde wetgevende commissies kunnen worden hersteld door de betrokken wetgevingsbesluiten te herzien,

T.

overwegende dat de verzoekschriftenprocedure ook een belangrijke bijdrage levert door de aanwijzing van gevallen waarin lidstaten het communautair recht niet op de juiste wijze toepassen, hetgeen er in een aantal gevallen toe leidt dat de Commissie een inbreukprocedure inleidt krachtens artikel 226 van het EG-Verdrag,

U.

overwegende dat de inbreukprocedure is bedoeld om te waarborgen dat de betrokken lidstaat zich voegt naar het bestaande communautair recht en bovendien wordt ingeleid op initiatief van de Commissie zonder enige directe parlementaire betrokkenheid in de procedure, maar toch opmerkend dat ongeveer een derde van de inbreuken betrekking heeft op kwesties die aan de orde zijn gesteld in verzoekschriften aan het Europees Parlement,

V.

overwegende dat ook een succesvolle inbreukprocedure niet altijd direct een oplossing oplevert voor de specifieke problemen die individuele indieners van verzoekschriften aan de orde stellen en overwegende dat dit het vertrouwen van de burgers in het vermogen van de EU- instellingen om aan hun verwachtingen te voldoen, kan schaden,

W.

overwegende dat het Parlement in 2007, toen het aantal leden van de Commissie verzoekschriften werd verhoogd van 25 tot 40, 1 506 verzoekschriften heeft ontvangen (een toename met 50 procent ten opzichte van 2006), waarvan er 1 089 ontvankelijk werden verklaard,

X.

vaststellende dat in totaal 159 indieners van verzoekschriften in 2007 hebben deelgenomen aan vergaderingen van de Commissie verzoekschriften, nog afgezien van de vele andere die aanwezig zijn geweest om de beraadslagingen bij te wonen,

Y.

overwegende dat er in 2007 zes studiereizen zijn georganiseerd naar Duitsland, Spanje, Ierland, Polen, Frankrijk en Cyprus, naar aanleiding waarvan verslagen en aanbevelingen zijn opgesteld die vervolgens naar alle belanghebbenden zijn gezonden, in het bijzonder naar indieners van verzoekschriften,

Z.

overwegende dat er negen plenaire commissievergaderingen zijn gehouden waarin meer dan 500 afzonderlijke verzoekschriften zijn behandeld met waardevolle steun van vertegenwoordigers van de Commissie, waarna elke indiener van een verzoekschrift is geïnformeerd over de uitkomst,

AA.

overwegende dat de belangrijkste zorgen onder de EU-burgers, zoals blijkt uit de verzoekschriftenprocedure, zich richten op de volgende kwesties: milieu en milieubescherming, met inbegrip van de zwakte van de richtlijn betreffende milieueffectbeoordelingen, de Kaderrichtlijn water, de Drinkwaterrichtlijn, de Afvalrichtlijnen, de Habitatrichtlijn, de Vogelrichtlijn, de Witwasrichtlijn en andere richtlijnen, met inbegrip van algemene bezorgdheid over vervuiling en klimaatverandering, individuele en particuliere eigendomsrechten, financiële diensten, vrij verkeer en rechten van werknemers waaronder pensioenrechten en andere voorzieningen voor sociale zekerheid, vrij verkeer van goederen en belasting, erkenning van beroepskwalificaties, vestigingsvrijheid en discriminatie op grond van nationaliteit, geslacht of als lid van een minderheid,

AB.

overwegende dat de onderwerpen van de verzoekschriften en het onderzoek hiernaar in 2007 belangrijke hedendaagse kwesties betrof, zoals klimaatverandering, verlies van biodiversiteit, waterschaarste, regulering van financiële diensten en de energievoorziening van de Europese Unie,

AC.

indachtig de permanente en constructieve betrekkingen die zijn opgebouwd tussen de Europese ombudsman, die verantwoordelijk is voor onderzoek naar klachten van burgers over vermeend wanbestuur in de instellingen van de EU, en de Commissie verzoekschriften, die regelmatig verslag uitbrengt aan het Parlement over het jaarverslag van de ombudsman of over speciale verslagen (die het laatste actiemiddel van de ombudsman vormen wanneer zijn aanbevelingen niet worden gevolgd), waarvan er in 2007 één verscheen,

AD.

overwegende dat een verzoek van de verantwoordelijke commissie dat in juni 2005 werd ingediend voor toestemming om een verslag op te stellen over een speciaal verslag van de ombudsman aan het Parlement over wanbestuur binnen het Europees Bureau voor fraudebestrijding, werd afgewezen door een besluit van de Conferentie van voorzitters op 15 november 2007,

AE.

indachtig de toekomstige ontwikkelingen die de betrokkenheid van de burgers bij de activiteiten en de werkzaamheden van de Europese Unie verder zullen versterken, vooral door de invoering van het in het Verdrag van Lissabon voorziene „burgerinitiatief” waarmee, indien het Verdrag wordt geratificeerd door alle 27 lidstaten, ten minste één miljoen inwoners uit meerdere lidstaten een oproep kunnen doen om een nieuw wetgevingsbesluit voor te stellen en waarvoor specifieke procedures moeten worden ingevoerd in samenwerking met de Commissie, aan wie zulke initiatieven in eerste instantie moeten worden gericht, het Europees Parlement en de Raad,

AF.

overwegende dat een doeltreffende en efficiënte werkwijze van de Commissie verzoekschriften de burgers een duidelijk signaal geeft dat er iets wordt gedaan aan hun gerechtvaardigde zorgen en echt contact legt tussen burgers en de EU; overwegende evenwel dat wanneer er sprake is van onaanvaardbare vertragingen en onwil van de lidstaten om de nodige aanbevelingen krachtens de communautaire wetgeving uit te voeren, dit alleen de afstand tussen de Europese Unie en haar burgers zal vergroten en hen in veel gevallen bevestigt in hun opvatting dat er een democratisch tekort bestaat,

AG.

overwegende dat de leden van de Commissie verzoekschriften in de loop van 2007 konden profiteren van de aanzienlijke uitbreiding van de ePetition-databank met bijbehorende beheerprogrammatuur — door haar secretariaat ontwikkeld in samenwerking met de voor informatietechnologie verantwoordelijke dienst — die alle leden van de commissie en van politieke fracties rechtstreeks toegang verschaft tot alle verzoekschriften en bijbehorende documentatie, waardoor zij de indieners doeltreffender van dienst kunnen zijn,

AH.

constaterend evenwel dat het Parlement niet de middelen beschikbaar heeft gesteld waarom werd verzocht in de resolutie van vorig jaar over het werk van de Commissie verzoekschriften, en die noodzakelijk zijn voor verbetering van de internetvoorzieningen ten behoeve van de verzoekschriftenprocedure en om uitvoering te geven aan artikel 192, lid 2 van het Reglement, waarin wordt bepaald dat er een elektronisch register „wordt ingesteld waarin de burgers hun elektronische handtekening kunnen plaatsen onder een ontvankelijk verklaard en in het register ingeschreven verzoekschrift om zich aldus bij de eerste indiener aan te sluiten”,

AI.

overwegende dat het van belang is dat de EU-burgers goed worden ingelicht over het werk van de Commissie verzoekschriften wanneer zij zich voorbereiden op het uitbrengen van hun stem voor een nieuw Parlement bij de volgende Europese verkiezingen, voorzien in juni 2009,

1.

verwelkomt de nauwe samenwerking tussen de Commissie verzoekschriften, de diensten van de Commissie en de Ombudsman en het coöperatieve klimaat tussen de twee instellingen, die trachten in te gaan op de bezorgdheden van de EU-burgers; meent echter stellig dat de Commissie verzoekschriften zelf met voorrang in staat moet worden gesteld haar mogelijkheden tot onafhankelijk onderzoek verder uit te breiden, in het bijzonder door versterking van haar secretariaat en haar juridische deskundigheid; zal de interne procedures van de Commissie verzoekschriften nader stroomlijnen teneinde de verzoekschriftenprocedure verder te vereenvoudigen, in het bijzonder met betrekking tot de termijn waarbinnen over de verzoekschriften wordt beslist, de ontvankelijkheid, het onderzoek en de follow-up, de organisatie van commissievergaderingen, de samenwerking met andere parlementaire commissies die een aandeel of bevoegdheid kunnen hebben inzake bepaalde verzoekschriften, en commissie-initiatieven als onderzoeksmissies;

2.

benadrukt dat de juridische reikwijdte van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie zal worden erkend indien het Verdrag van Lissabon volledig geratificeerd is, en dat het Handvest daardoor formeel gezien bindende autonome kracht krijgt, en maakt duidelijk dat het noodzakelijk is concrete maatregelen te nemen om het effect van genoemde bindende kracht op de rechten van burgers en daarmee op de werkzaamheden en bevoegdheden van de Commissie verzoekschriften, precies vast te stellen;

3.

herhaalt zijn verzoek aan zijn secretaris-generaal voor een dringende herziening van het „Burgerportaal” van de website van het Parlement teneinde de zichtbaarheid van het portaal te vergroten met betrekking tot het recht om een verzoekschrift te richten, en om te waarborgen dat burgers over de middelen kunnen beschikken om hun handtekeningen elektronisch te plaatsen onder verzoekschriften, zoals bepaald in artikel 192, lid 2, van het Reglement; dringt er op aan dat het Burgerportaal moet zorgen voor de interoperabiliteit van de software voor webbrowsen om burgers in dit opzicht gelijke toegangsrechten toe te kennen;

4.

is van mening dat de huidige procedure voor de registratie van verzoekschriften het onderzoek ervan onnodig vertraagt en is bezorgd over het feit dat dit kan worden uitgelegd als het vertonen van een gebrek aan gevoeligheid ten aanzien van indieners van verzoekschriften; dringt er dan ook bij de Secretaris-generaal op aan om de benodigde maatregelen te nemen teneinde de registratie van verzoekschriften over te brengen van het directoraat-generaal van het voorzitterschap naar het secretariaat van de verantwoordelijke commissie;

5.

roept op tot het starten van onderhandelingen tussen het Parlement en de Commissie met het oog op een betere coördinatie van hun werkzaamheden op het gebied van klachten zodat de klachtenprocedures vergemakkelijkt, vereenvoudigd en gestroomlijnd worden en transparanter en vlotter worden gemaakt; roept het secretariaat-generaal op om binnen zes maanden verslag uit te brengen aan de Commissie verzoekschriften;

6.

is voorstander van de formalisering van een procedure waarbij verzoekschriften op het gebied van de interne markt worden overgedragen aan het SOLVIT-netwerk teneinde de verzoekschriftenprocedure op het gebied van de interne markt, zoals autobelastingen, erkenning van beroepskwalificaties, verblijfstitels, grenscontroles en toegang tot onderwijs, aanzienlijk te verkorten, terwijl het recht van het Parlement om de kwestie te onderzoeken blijft behouden wanneer er via SOLVIT geen aanvaardbare oplossing kan worden gevonden;

7.

benadrukt nogmaals de noodzaak van grotere betrokkenheid van de Raad en de Permanente Vertegenwoordigingen van de lidstaten bij de activiteiten van de Commissie verzoekschriften en spoort hen aan tot meer aanwezigheid en participatie in het belang van de burgers;

8.

is in verband met de versterking van het secretariaat van de Commissie verzoekschriften en in de context van de ontwikkeling van het e-Petitionsysteem van mening dat de invoering van IT-faciliteiten waarmee indieners hun verzoekschrift online kunnen volgen, zou helpen om een efficiëntere en meer transparante procedure te creëren, onder meer door middel van het regelmatig bijwerken van de status en het verzoeken om aanvullende informatie; merkt op dat zo'n maatregel beter tegemoetkomt aan de verwachtingen van de EU-burgers en tegelijkertijd een aanmoediging is tot een betere invulling van de institutionele verantwoordelijkheden die op het Europees Parlement en zijn Commissie verzoekschriften rusten;

9.

roept de Commissie op ten volle rekening te houden met de aanbevelingen van de Commissie verzoekschriften wanneer zij besluiten neemt over het inleiden van inbreukprocedures tegen lidstaten en herhaalt zijn eis dat de Commissie verzoekschriften rechtstreeks en officieel door de Commissie in kennis moet worden gesteld wanneer een inbreukprocedure wordt gestart die verband houdt met een verzoekschrift dat bij die commissie in behandeling is;

10.

benadrukt in dit verband het representatieve karakter van de Commissie verzoekschriften alsook haar institutionele rol en plicht jegens de EU-burgers en -ingezetenen;

11.

spreekt zijn bezorgdheid uit over de buitensporig lange tijd die de diensten van de Commissie en het Hof van Justitie, indien het Hof bij de procedure betrokken is, nodig hebben om inbreukprocedures te voltooien en pleit — erkennend dat zulks meestal het gevolg is van remmende, vaak opzettelijke tegenwerking in het bestuursapparaat van de betrokken lidstaten — voor de invoering van strakkere tijdschema’s; spreekt zijn twijfel uit over de doelmatigheid van de zogenoemde „horizontale inbreukprocedures” die meer tijd vergen voor ze afgerond worden; pleit voor een herziening van de inbreukprocedure die gericht is op het garanderen van een betere eerbiediging van de toepassing van communautaire wetgevingsbesluiten;

12.

roept de betrokken instellingen op beter gebruik te maken van deze procedure als methode om volledige eerbiediging van het communautair recht te waarborgen en betreurt het ten zeerste dat de traagheid van de gevolgde procedures en de regelmatige vertroebeling van wat er op het spel staat maar al te vaak leiden tot feitelijke overtreding van het communautair recht door de lidstaten, die zodoende ongestraft ingaan tegen het belang van de direct betrokken lokale gemeenschappen die een verzoekschrift tot het Parlement hebben gericht;

13.

vindt het problematisch dat bij het huidige systeem voor het toezicht op het communautair recht, lidstaten naleving kunnen vertragen totdat daadwerkelijk een geldboete dreigt en hun verantwoordelijkheid voor moedwillige schendingen uit het verleden nog steeds kunnen ontlopen, en dat burgers vaak onvoldoende toegang hebben tot de rechter en tot maatregelen op nationaal niveau, zelfs wanneer het Hof van Justitie heeft geoordeeld dat een lidstaat de rechten van de burger krachtens het communautair recht niet heeft gerespecteerd;

14.

adviseert prioriteit te geven aan een Commissie verzoekschriften die in alle opzichten van begin tot eind doeltreffend en efficiënt functioneert, aangezien dit getuigt van echte en tastbare betrokkenheid bij de burgers en aangeeft dat de Europese Unie bereid en in staat is te reageren op hun gerechtvaardigde zorgen;

15.

spreekt zijn bezorgdheid en verbijstering uit over het feit dat indieners melden dat, zelfs wanneer zij de steun van de Commissie verzoekschriften voor de inhoud van hun verzoekschrift hebben gekregen, zij al te vaak grote moeilijkheden ondervinden bij het verkrijgen van schadevergoeding van de betrokken autoriteiten en nationale rechtbanken; meent dat zulke systematische zwakheden nader onderzoek verdienen, met name voor zover zij van toepassing zijn op de sector van de financiële dienstverlening zoals in de zaak van de bevindingen van de Tijdelijke Enquêtecommissie inzake de crisis bij de Equitable Life Assurance Society, wier onderzoek was gebaseerd op door het Parlement ontvangen verzoekschriften en die daarvan verslag deed in 2007;

16.

verwelkomt het feit dat de Commissie en het Hof van Justitie in 2007 snel hebben gehandeld, onder andere door middel van een rechterlijk bevel, om de dreigende vernietiging te voorkomen van een krachtens de habitatrichtlijn van de EU beschermd gebied in de Rospudavallei langs de Via Baltica, waaraan de Commissie verzoekschriften een eigen onafhankelijk onderzoek, een studiereis en specifieke aanbevelingen had gewijd; betreurt het feit dat er niet meer soortgelijke voorbeelden zijn;

17.

verzoekt de Commissie met klem wanneer zij bezwaarschriften behandelt die betrekking hebben op het milieubeleid — een van de belangrijkste zorgen van indieners — meer paraat te zijn om op te treden om inbreuken op communautair recht te voorkomen; merkt op dat het voorzorgsbeginsel onvoldoende praktische kracht van wet heeft en te vaak wordt genegeerd door de verantwoordelijke autoriteiten in lidstaten die toch gehouden zijn het EG-Verdrag uit te voeren;

18.

betreurt het gebrek aan steun van de Commissie voor de Commissie verzoekschriften wanneer, in het bijzonder als gevolg van studiereizen, overtuigend bewijs is verkregen voor de schending van rechten van de burger zoals vastgelegd in het Verdrag of voor niet-toepassing van wetgeving, en pleit voor de vaststelling van nieuwe procedures op grond waarvan het Parlement zulke gevallen rechtstreeks aan het Europees Hof van Justitie kan voorleggen;

19.

erkent volmondig dat de verzoekschriftenprocedure, zoals erkend in het Verdrag, toch vooral wordt gebruikt voor het vinden van niet-rechterlijke oplossingen in het politieke proces met betrekking tot de problemen die burgers van de EU aan de orde hebben gesteld en verwelkomt in dit verband het feit dat in veel gevallen een bevredigende uitkomst wordt bereikt;

20.

erkent tevens dat in veel gevallen geen bevredigende oplossingen voor indieners van verzoekschriften worden bereikt vanwege de zwakheden in de communautaire wetgeving zelf;

21.

roept de verantwoordelijke wetgevende comités op om bij het voorbereiden en bespreken van nieuwe of herziene wetgevingsbesluiten meer aandacht te besteden aan de problemen die in de verzoekschriftenprocedure naar voren komen;

22.

roept de Commissie op zich meer te bekommeren om het gebruik van cohesiefondsen in delen van de EU waar grote infrastructuurprojecten ingrijpende gevolgen hebben voor het milieu en dringt er bij de lidstaten op aan te waarborgen dat EU-fondsen worden ingezet voor duurzame ontwikkeling in het belang van lokale gemeenschappen, die in steeds grotere aantallen verzoekschriften aan het Parlement richten om te protesteren tegen het feit dat zulke prioriteiten niet altijd worden geëerbiedigd door regionale en lokale autoriteiten; verwelkomt het werk dat in dit verband wordt verricht door de Begrotingscommissie en de Rekenkamer;

23.

merkt op dat een toenemend aantal ingediende verzoekschriften, vooral van burgers uit de nieuwe lidstaten, betrekking heeft op de kwestie van restitutie van eigendommen, ook al blijft dat onderwerp in wezen een zaak van nationale bevoegdheid; verzoekt de betrokken lidstaten met klem te waarborgen dat hun wetgeving betreffende eigendomsrechten als gevolg van regimeverandering volledig in overeenstemming is met de eisen van het Verdrag en de bepalingen van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens, zoals eveneens vereist door artikel 6 van het EU-Verdrag zoals gewijzigd bij het Verdrag van Lissabon; benadrukt dat verzoekschriften die over dit onderwerp worden ontvangen, geen betrekking hebben op het stelsel van eigendomsrechten maar op het recht om te beschikken over legitiem verworven eigendommen; verzoekt de Commissie bijzonder waakzaam te zijn, niet alleen ten aanzien van de betrekkingen met de huidige lidstaten maar ook in de onderhandelingen met kandidaat-lidstaten;

24.

spreekt opnieuw uit vastbesloten te zijn de erkenning van de rechten van EU-burgers op hun particuliere, wettig verkregen eigendommen te handhaven en veroordeelt alle pogingen om families hun bezittingen te ontnemen zonder procesgang, gepaste schadevergoeding of eerbiediging van hun persoonlijke integriteit; wijst op een toename van het aantal verzoekschriften dat in 2007 over dit onderwerp is ontvangen, vooral met betrekking tot Spanje, en op het verslag en de aanbevelingen naar aanleiding van de studiereis die door de Commissie verzoekschriften is ondernomen om het probleem voor de derde keer te onderzoeken; merkt op dat de lopende inbreukprocedures ten aanzien van de richtlijnen voor openbare aanbestedingen nog niet zijn voltooid;

25.

wijst tevens op de kritiek die de Commissie verzoekschriften heeft geuit na haar studiereis naar de Loire (Frankrijk) in 2007 en verzoekt in het bijzonder de Franse autoriteiten besluitvaardig op te treden om de naleving te waarborgen van EU-richtlijnen die dreigen te worden overtreden indien de uitvoering van bepaalde plannen voor de bouw van bruggen over de rivier de Loire wordt toegestaan, gezien het feit dat de Loirevallei niet alleen bescherming geniet krachtens de habitatrichtlijn en de vogelrichtlijn maar bovendien door de Unesco is uitgeroepen tot werelderfgoed en de Loire een van Europa's laatste overblijvende wildwaterrivieren is;

26.

spreekt zijn aanhoudende bezorgdheid uit over het uitblijven van de uitvoering van de bepalingen van de drinkwaterrichtlijn in Ierland, over het feit dat geen beoordeling werd uitgevoerd voordat in 2007 een besluit werd genomen tot verwijdering van een nationaal monument in Lismullen, dat zich bevindt op de route van de aan te leggen autosnelweg M3 bij Tara in county Meath, hetgeen heeft geleid tot het besluit van de Commissie om Ierland voor het Europese Hof van Justitie te dagen op grond van het feit dat Ierlands algehele werkwijze bij de verwijdering van nationale monumenten onder omstandigheden als bij Lismullin, niet volledig in overeenstemming is met de verplichtingen uit Richtlijn 85/337/EEG (2), over de problemen waarmee lokale gemeenschappen in Limerick worden geconfronteerd en andere kwesties die aan de orde zijn gesteld in het verslag van de studiereis naar Ierland die de Commissie verzoekschriften in 2007 heeft ondernomen; merkt op dat sommige van deze problemen het onderwerp zijn van lopende inbreukprocedures;

27.

wijst op het verslag van de studiereis naar Polen, waarin aanbevelingen worden gedaan voor de bescherming van de Rospudavallei en het laatste oerbos in Europa; verzoekt de Commissie met klem samen met de Poolse autoriteiten te blijven werken aan alternatieve routes voor het wegen- en spoorwegnet van de Via Baltica, zoals aanbevolen in het verslag van de Commissie verzoekschriften; en moedigt de Commissie aan de beschikbaarheid van financiering te waarborgen om de druk op het wegenstelsel in Augustow te verlichten op een zodanige wijze dat de plaatselijke bevolking wordt beschermd en het milieu in de regio blijft behouden;

28.

wijst op de studiereis naar Cyprus die de voorzitter en leden van de Commissie verzoekschriften in november 2007 hebben ondernomen; verzoekt de betrokken partijen met klem hun inspanningen voort te zetten om te komen tot een overeenkomst over de uitstaande kwesties waarover verzoekschriften zijn ingediend, in het bijzonder ten aanzien van het afgegrendelde deel van Famagusta dat moet worden teruggegeven aan de rechtmatige eigenaren en juicht toe dat beide partijen in Cyprus weer met elkaar spreken in het kader van hernieuwde pogingen tot de oplossing van de kwestie-Cyprus; wijst bovendien op het belang van de onmiddellijke uitvoering van resolutie 550 van de VN-Veiligheidsraad van 1984, waarin de belofte wordt vastgelegd de stad Famagusta aan de rechtmatige inwoners terug te geven;

29.

wijst op het groeiende aantal verzoekschriften en brieven dat de Commissie verzoekschriften ontvangt over de hoogst gevoelige kwestie van voogdij over kinderen, waarover uiterst moeilijk kan worden geoordeeld, zoals het geval is bij verzoekschriften die betrekking hebben op het Duitse Jugendamt, vanwege de betrokkenheid van de rechtbanken in veel gevallen en vanwege het feit dat de EU — behalve in gevallen met ouders uit verschillende lidstaten — als zodanig moeilijk de bevoegdheid kan opeisen;

30.

stelt vast dat in 2007 veel Britse indieners van verzoekschriften, wier bezittingen in beslag waren genomen door de Britse douane- en accijnsautoriteiten, nog altijd geen genoegdoening hebben gekregen ondanks het feit dat de Commissie een inbreukprocedure tegen het Verenigd Koninkrijk voor het niet naleven van de Verdragsverplichting om vrij verkeer van goederen toe te staan, heeft gestaakt; verzoekt de Britse autoriteiten met klem een billijke oplossing na te streven, met inbegrip van de uitkering van gratificaties aan indieners die ernstige financiële schade hebben geleden voordat de autoriteiten hun werkwijze herzagen en, volgens de Commissie, begonnen te handelen in overeenstemming met de relevante richtlijnen;

31.

stelt tevens vast dat de douaneautoriteiten in Griekenland nog altijd, slechts als uitzonderlijke maatregel, de auto's in beslag nemen van tijdelijk in het buitenland verblijvende Griekse staatsburgers die naar Griekenland terugkeren met buitenlandse nummerplaten op hun voertuig en dat velen van hen zonder vorm van proces zijn beschuldigd van smokkelpraktijken, zaken waarover de Commissie verzoekschriften eerder aan het Parlement verslag heeft uitgebracht; verzoekt de Griekse autoriteiten met klem schadevergoedingen te betalen aan de indieners van verzoekschriften die slachtoffer zijn geworden van deze praktijk; neemt kennis van het arrest van het Europees Hof van Justitie C-156/04 van 7 juni 2007) dat het grootste deel van de door de Griekse autoriteiten aangegeven verklaringen als toereikend heeft beoordeeld; verwelkomt de uitvoering van de nieuwe wetgeving die de Griekse autoriteiten hebben aangenomen met het oog op remediëring aan de in het voorgaande arrest aangehaalde tekortkomingen;

32.

spreekt zijn teleurstelling uit over het feit dat onder de oudste uitstaande verzoekschriften die nog in behandeling zijn, de zaak van de „Lettori”, de docenten vreemde talen in Italië, nog altijd niet is opgelost ondanks twee uitspraken van het Hof van Justitie en de steun van de Commissie en de Commissie verzoekschriften voor hun zaak en hun klachten; verzoekt de Italiaanse autoriteiten en de betrokken universiteiten, met inbegrip van onder andere de universiteiten van Genua, Padua en Napels, met klem op te treden om tot een rechtvaardige oplossing voor deze legitieme eisen te komen;

33.

stelt vast dat een van de door de Commissie verzoekschriften in 2007 behandelde verzoekschriften de oorspronkelijk in 2006 ingediende zogenoemde „één zetel-petitie” was, die werd ondersteund door 1,25 miljoen burgers van de EU en waarin werd gepleit voor één vestigingszetel van het Parlement in Brussel; wijst erop dat de Voorzitter het verzoekschrift in oktober 2007 heeft terugverwezen naar: de commissie, die vervolgens het Parlement heeft opgeroepen zijn advies over deze kwestie te geven, daarbij bedenkend dat de zetel van de instelling wordt geregeld in de bepalingen van het Verdrag en dat de lidstaten verantwoordelijk zijn voor besluiten ter zake;

34.

neemt zich voor de naam van de Commissie verzoekschriften, zoals vertaald in alle officiële EU-talen, voor de volgende zittingsperiode te herzien teneinde te waarborgen dat de naam de aard van de commissie op een begrijpelijke manier overbrengt, hetgeen klaarblijkelijk op het ogenblik in sommige talen niet het geval is, en teneinde het element van participerende democratie in het petitierecht te onderstrepen; oppert dat de naam „Commissie voor burgerverzoekschriften” wellicht eenvoudiger te begrijpen is;

35.

is bezorgd over het aantal ontvangen verzoekschriften waarin de aandacht wordt gevestigd op problemen met kiesregisters die worden ervaren door EU-burgers die buiten hun eigen land wonen of tot een minderheid in een lidstaat behoren; verzoekt alle lidstaten met klem bijzondere aandacht te besteden aan de voor alle burgers en alle verkiesbare inwoners van de EU beschikbare voorzieningen om hun volwaardige deelname aan de volgende Europese verkiezingen te waarborgen;

36.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie en het verslag van de Commissie verzoekschriften te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de Europese ombudsman en de regeringen en parlementen van de lidstaten en hun commissies verzoekschriften en ombudsmannen of soortgelijke bevoegde organen.

14.1.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 8/49

A.

overwegende dat berggebieden 40 % van het Europese grondgebied vormen en dat 19 % van de Europese bevolking in berggebieden woont,

B.

overwegende dat in sommige lidstaten, zoals Griekenland, Spanje, Italië, Oostenrijk en Portugal, meer dan 50 % van het grondgebied uit berggebieden bestaat en dat de landbouwbevolking in deze berggebieden nog steeds een essentiële rol speelt,

C.

overwegende dat berggebieden (met name hooggebergten en middelgebergten) cultuurlandschappen zijn die de harmonische interactie tussen mens en biosystemen weerspiegelen en die tot het natuurlijke erfgoed behoren,

D.

overwegende dat berggebieden zwaar te lijden hebben onder de gevolgen van klimaatverandering en extreme weersomstandigheden zoals droogte en bosbranden,

E.

overwegende dat berggebieden geen homogene landschapsvorm zijn, maar zeer verscheidene bergformaties en hooggebieden (hooggebergten, middelgebergten, gletsjers, niet-productieve gebieden) omvatten;

F.

overwegende dat berggebieden door specifieke factoren (ligging op hellingen, hoogteverschillen, ontoegankelijkheid, begroeiing, kortere groeiseizoenen, armere bodem, weer en bijzondere klimaatomstandigheden) verschillen van andere landschappen in de Europese Unie en in verschillende opzichten „benadeeld” zijn wegens permanente natuurlijke handicaps; overwegende dat dit in een aantal berggebieden leidt tot verwoestijning en een vermindering van de landbouwproductie,

G.

overwegende dat berggebieden (met name hooggebergten en middelgebergten) over een potentieel beschikken dan wel een model zijn voor kwaliteitsproducten, hoogwaardige dienstverlening en recreatiegebieden, dat enkel door een geïntegreerd en op lange termijn gericht gebruik van hulpbronnen en tradities duurzaam wordt geactiveerd,

H.

overwegende dat in berggebieden dierlijke producten met bijzondere kwalitatieve kenmerken worden vervaardigd en dat bij de desbetreffende productiemethoden op efficiënte en duurzame wijze gebruik wordt gemaakt van natuurlijke hulpbronnen, weiden en bijzonder aan de omgeving aangepaste weideplanten, waarbij ook traditionele technieken worden toegepast,

I.

overwegende dat bergen (met name hooggebergten en middelgebergten) multifunctionele leefgebieden zijn waarin landbouw en economie nauw met sociale, culturele en ecologische aspecten zijn verbonden, en dat het daarom noodzakelijk is deze gebieden door de toewijzing van adequate financiële middelen te ondersteunen,

J.

overwegende dat de economie van de berggebieden op grond van permanente structurele handicaps bijzonder gevoelig op conjunctuurschommelingen reageert en op lange termijn afhankelijk is van diversificatie en specialisatie van de productieprocessen,

K.

overwegende dat er in de vorm van de Alpen- (Convention on the Protection of the Alps van 7 november 1991) en de Karpaten-overeenkomst (Framework Convention on the Protection and Sustainable Development of the Carpathians van 22 mei 2003) reeds Europese rechtsinstrumenten ter bescherming van bepaalde berggebieden bestaan, die tegelijk belangrijke instrumenten zijn van een geïntegreerd beleid inzake berggebieden, maar dat er nog sprake is van tekortkomingen bij de ratificering en de tenuitvoerlegging daarvan,

L.

overwegende dat de land- en bosbouw en de weideveeteelt in berggebieden, die vaak naast elkaar worden uitgeoefend, voorbeelden zijn voor het ecologische evenwicht, dat niet veronachtzaamd mag worden,

M.

overwegende dat de landbouwondernemingen in berggebieden voor het merendeel familiebedrijven zijn die grote financiële risico’s lopen,

1.

wijst erop dat de inspanningen van de lidstaten inzake berggebieden (met name hooggebergten en middelgebergten) sterk uiteenlopen en niet op een geïntegreerde, maar op een louter sectoriële ontwikkeling zijn gericht, en dat er geen geïntegreerd Europees kader bestaat (zoals dat bijvoorbeeld voor zeegebieden het geval is (COM(2007)0574));

2.

onderstreept dat op grond van het bij het Verdrag van Lissabon gewijzigde artikel 158 van het EG-Verdrag inzake het cohesiebeleid, de berggebieden worden beschouwd als gebieden met ernstige en blijvende belemmeringen, waarbij echter ook de diversiteit ervan wordt erkend, en verzoekt bijzondere aandacht aan deze gebieden te besteden; betreurt echter dat de Commissie nog geen alomvattend beleid heeft kunnen opstellen om berggebieden en andere gebieden met blijvende natuurlijke belemmeringen effectief te steunen, ondanks verschillende verzoeken die het Parlement hiertoe heeft gedaan;

3.

benadrukt het belang van een goede coördinatie van de verschillende communautaire beleidsmaatregelen die een harmonieuze ontwikkeling moeten waarborgen, met name van gebieden met blijvende natuurlijke belemmeringen, zoals berggebieden; is in dit verband bezorgd over het nut van de scheiding van het communautaire cohesiebeleid en de regionale ontwikkeling in de huidige programmeringsperiode 2007-2013, als gevolg van de integratie van het Europees Landbouwfonds voor Plattelandsontwikkeling in het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid (GLB); is van mening dat er nauwkeurig toezicht op deze nieuwe aanpak moet worden gehouden om de gevolgen ervan voor de regionale ontwikkeling te kunnen beoordelen;

4.

herinnert eraan dat berggebieden te kampen hebben met nadelen die ervoor zorgen dat de landbouw minder makkelijk kan worden aangepast aan mededingingsvoorwaarden en die extra kosten met zich meebrengen waardoor deze landbouwsector geen zeer concurrerende producten tegen lage prijzen kan produceren;

5.

stelt voor dat de Commissie in het kader van het groenboek over territoriale samenhang dat in het najaar van 2008 zal worden aangenomen en in overeenstemming met de doelstellingen van de territoriale agenda en het Europees Ruimtelijk Ontwikkelingsperspectief, in samenwerking met de lidstaten een territoriale aanpak vaststelt om de problemen in de verschillende soorten berggebieden aan te pakken en ervoor zorgt dat dergelijke maatregelen in toekomstige wetgeving inzake de structuurfondsen worden opgenomen;

6.

zou graag zien dat de Commissie een echte geïntegreerde EU-strategie voor berggebieden ontwikkelt en is van mening dat de publicatie van een groenboek over bergen een belangrijke stap in die richting is; verzoekt de Commissie een uitgebreide openbare raadpleging te houden waarbij regionale en lokale autoriteiten, sociaal-economische en milieuactoren alsmede nationale en Europese verenigingen die de regionale autoriteiten van berggebieden vertegenwoordigen, worden betrokken zodat de toestand in deze gebieden beter kan worden vastgesteld;

7.

is verheugd over het groenboek over de territoriale samenhang als uitgangspunt voor de verschillende soorten gebieden in de Europese Unie en pleit in dit verband voor een gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) in de vorm van een eerste en tweede pijler, opdat met het oog op de internationale uitdagingen op doeltreffende wijze mede gestalte kan worden gegeven aan de economische randvoorwaarden in de Europese Unie voor een levensvatbare multifunctionele economie in de berggebieden, waarbij ook aan de productiefunctie gekoppelde instrumenten, met inbegrip van melkvervoer, nodig zijn;

8.

verzoekt de Commissie tegelijk om in het kader van haar bevoegdheden binnen de zes maanden na de aanneming van deze resolutie een geïntegreerde EU-strategie voor duurzame ontwikkeling en gebruik van de rijkdommen van berggebieden (EU-strategie voor berggebieden) uit te werken; verzoekt voorts dat op basis daarvan in overleg met de regionale autoriteiten en vertegenwoordigers van het maatschappelijk middenveld die de lokale omstandigheden kennen (bijvoorbeeld aangaande de verschillende vormen van berggebieden) en de plaatselijke belangen behartigen, nationale actieprogramma’s met concrete omzettingsmaatregelen worden opgesteld, waarbij rekening dient te worden gehouden met reeds bestaande initiatieven;

9.

wijst op het belang van de afbakening van de berggebieden als voorwaarde voor doelgerichte maatregelen, zoals met name ten behoeve van de berglandbouw, alsmede op de noodzaak van een adequate differentiëring tussen deze gebieden naargelang de graad van natuurlijke handicaps, die op basis van de huidige steungebiedenkaart door de lidstaten in sterkere mate dient worden aangepakt;

10.

verzoekt de Commissie ten behoeve van kennisoverdracht en innovatie een overzicht op te stellen van gefinancierde programma’s en projecten over thema’s die voor berggebieden relevant zijn;

11.

verzoekt de Commissie in het kader van het werkprogramma van het Europees Waarnemingsnetwerk voor ruimtelijke ordening (ESPON) bijzondere aandacht te schenken aan de situatie van regio’s die een natuurlijke handicap hebben, zoals berggebieden; is van mening dat een goede en grondige kennis van de situatie van de berggebieden essentieel is om gedifferentieerde maatregelen te kunnen vaststellen waarmee de problemen van deze gebieden beter kunnen worden aangepakt;

12.

wijst op de rol van de berglandbouw voor de productie, voor het sectoroverkoepelende landschapsbehoud en -gebruik, als multifunctionele basis voor andere bedrijfstakken en als kenmerkend element van traditionele cultuurlandschappen en sociale systemen;

13.

merkt op dat vele berggebieden vanwege hun toeristische aantrekkingskracht onder verstedelijkingsdruk staan en zich tegelijkertijd zorgen maken over de bescherming van het traditionele landschap, dat zijn agrarische signatuur, zijn schoonheid en zijn waarde, die wezenlijk zijn voor het ecosysteem, verliest;

14.

merkt op dat de landbouw in berggebieden (met name in hooggebergten en middelgebergten) omwille van natuurlijke omstandigheden en risico’s meer inspanningen vergt (onder meer wegens hoge arbeidsintensiteit en de behoefte aan handenarbeid) en ook meer kosten (onder meer wegens de behoefte aan speciale machines en de hoge kosten voor vervoer);

15.

pleit ervoor om bij toekomstige hervormingen van het GLB specifiek en in sterkere mate rekening te houden met de multifunctionaliteit van de berglandbouw, door de kaderrichtlijnen voor plattelandsontwikkeling en de nationale programma’s niet alleen aan de rol van de berglandbouwers als producenten, maar ook aan hun economische voortrekkersrol voor andere sectoren aan te passen en mogelijkheden voor synergetische samenwerking mogelijk te maken (onder meer financiering voor concepten op het gebied van ecotoerisme en marketing van kwaliteitsproducten); wijst met name op de noodzaak van een financiële vergoeding voor de bijdrage van de berglandbouw tot het milieubehoud;

16.

spreekt zijn lof uit over de inspanningen van de berglandbouwers; merkt op dat de voorwaarden voor berglandbouw (vooral voor wat betreft een aanvullend inkomen, het evenwicht tussen werk en privé-leven en de mogelijkheid om een gezin te stichten) niet door administratieve rompslomp mogen worden bemoeilijkt, maar door een synergie van sectoriële beleidsmaatregelen moeten worden verbeterd; verzoekt de Commissie en de bevoegde (comitologie)commissies om de bestaande en toekomstige voorschriften (vooral inzake de registratieplicht) in het kader van het initiatief „Beter wetgeven” te herzien en/of ten behoeve van een algemene vereenvoudiging van de administratieve procedures te versoepelen;

17.

benadrukt dat compensatiebedragen voor berggebieden (met name hooggebergten en middelgebergten) moeten blijven en in de toekomst uitsluitend gericht moeten zijn op het compenseren van blijvende natuurlijke handicaps en de door exploitatienadelen veroorzaakte meerkosten, dat dergelijke bedragen op lange termijn gerechtvaardigd zijn door een gebrek aan productiealternatieven en dat een volledige ontkoppeling systematisch tot een sectoroverschrijdende inkrimping zou leiden; benadrukt dat de behoeften van berggebieden niet alleen maar door financiering van de plattelandsontwikkeling kunnen worden gedekt;

18.

vraagt meer steun voor landbouwers en gelijkheid van kansen voor vrouwen en mannen (met name door gezinsvriendelijke maatregelen, een regeling voor vol- en deeltijdarbeid, modellen voor gecombineerde lonen en bijverdiensten, het evenwicht tussen werk en privé-leven en de mogelijkheid om een gezin te stichten) als factoren die voor het bestaan doorslaggevend zijn; verzoekt de Commissie om hiervoor in het kader van beraadslagingen en projecten inzake „flexizekerheid” in overleg met de betrokkenen beleidsmaatregelen te ontwikkelen;

19.

pleit voor de handhaving van het demografische evenwicht in deze gebieden, die vaak worden geconfronteerd met problemen ten gevolge van landvlucht;

20.

is ervan overtuigd dat het behoud van een voldoende bevolkingsdichtheid in de berggebieden prioriteit verdient en dat het nodig is maatregelen te treffen om verwoestijning te bestrijden en nieuwe mensen aan te trekken;

21.

benadrukt dat het belangrijk is een hoog niveau van diensten van algemeen economisch belang te garanderen, de toegankelijkheid en de onderlinge verbindingen van berggebieden te verbeteren en de nodige infrastructuur te bieden met name wat betreft het vervoer van passagiers en vracht, onderwijs, de kenniseconomie en communicatienetwerken (o.m. toegang tot breedband) om de verbindingen met de hoger gelegen markten en de stedelijke gebieden te vergemakkelijken; verzoekt de bevoegde instanties de publiek-private samenwerking met het oog hierop te bevorderen;

22.

benadrukt dat producentenverenigingen, landbouwcoöperaties, collectieve verkoopinitiatieven van landbouwers en sectoroverschrijdende partnerschappen, die meerwaarde in de regio scheppen met behulp van een geïntegreerd ontwikkelingsconcept (bijvoorbeeld Leader-groepen) en in overeenstemming met concepten van duurzaam beheer, aanzienlijk bijdragen tot de stabiliteit van inkomensbepalende marktpositionering en de veiligheid van de landbouwproductie en dus extra steun moeten krijgen;

23.

vraagt bijzondere financiële steun voor de zuivelindustrie (melkveebedrijven en zuivelverwerkingsbedrijven), die door het ontbreken van productiealternatieven voor berggebieden (met name hooggebergten en middelgebergten) een cruciale rol speelt; verlangt in het kader van de hervorming van de melkquota een strategie voor een „soft landing” voor berggebieden evenals begeleidende maatregelen om negatieve gevolgen te verzachten (bijzondere betalingen), die ruimte laten voor het introduceren van aanpassingsprocessen die de basis voor landbouw vrijwaren; vraagt dat aanvullende middelen uit de eerste pijler beschikbaar worden gesteld, met name in de vorm van een melkkoepremie;

24.

roept de lidstaten op om te voorzien in aanvullende areaalbetalingen voor biologische landbouw en extensieve weideveeteelt alsmede steun voor investeringen in diervriendelijke veehouderijsystemen, met de nadruk op steun voor duurzame en aangepaste landbouw in berggebieden;

25.

wijst erop dat ondernemingen in berggebieden door de moderne toepassing van traditionele kennis en productiemethoden kwaliteitsproducten maken en een sleutelfactor betekenen voor werkgelegenheid en dat zij om die reden in de Europese steunstelsels in aanmerking moeten worden genomen;

26.

verzoekt om specifieke steunmaatregelen op grond van de extra kosten en inspanningen die nodig zijn met name om melk en melkproducten te leveren in het dal; verzoekt om de instelling van een melkkoepremie in berggebieden;

27.

wijst op het sectoroverstijgende belang van typische regionale en traditionele (kwaliteits)producten; roept op in de EU-strategie voor berggebieden maatregelen op te nemen ter bescherming en de bevordering van deze producten of hun productiemethodes en hun certificatie (bijvoorbeeld zoals vastgesteld in de Verordening (EG) nr. 509/2006 van de Raad van 20 maart 2006 inzake gegarandeerde traditionele specialiteiten voor landbouwproducten en levensmiddelen (5) en de Verordening (EG) nr. 510/2006 van de Raad van 20 maart 2006 inzake de bescherming van geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen (6)), en om ze tegen namaak te beschermen; vraagt dat een bijzondere bepaling wordt opgenomen in de EU-programma’s voor de bevordering van kwalitatief hoogwaardige levensmiddelen (bijvoorbeeld producten uit bergweiden, boerenkaasproducten en kwaliteitsvlees);

28.

verzoekt de Commissie en de lidstaten landbouwersverenigingen en lokale gemeenschappen te ondersteunen bij de invoering van regionale keurmerken zoals bedoeld in paragraaf 27; stelt voor dat deze steun wordt gegeven via betere voorlichting en een adequate opleiding voor landbouwers en de lokale levensmiddelenverwerkende sector alsook door middel van financiële steun voor het creëren van lokale levensmiddelenverwerkende ondernemingen en het starten van afzetbevorderingscampagnes;

29.

vraagt de instelling van een fonds voor probleemgebieden, inclusief voor de berggebieden (o.a. uit middelen van de tweede pijler, die door een gebrekkige nationale cofinanciering onbenut zijn gebleven);

30.

vraagt om doelgerichte specifieke financiële steun voor berggebieden overeenkomstig artikel 69 van Verordening (EG) nr. 1782/2003 van de Raad van 29 september 2003 tot vaststelling van gemeenschappelijke voorschriften voor regelingen inzake rechtstreekse steunverlening in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot vaststelling van bepaalde steunregelingen voor landbouwers (7), en om specifieke toegang tot deze steun met zo weinig mogelijk administratieve rompslomp, alsook om een verhoging van het maximum voor middelen uit hoofde van artikel 69 tot 20 %;

31.

herinnert eraan dat berggebieden kunnen zorgen voor kwalitatief hoogwaardige landbouwproductie, meer diversificatie van landbouwproducten op de Europese markt, behoud van bepaalde dieren- en plantensoorten en bevordering van industriële en toeristische activiteiten, en dat zij ook kunnen bijdragen tot de bestrijding van de klimaatverandering door bescherming van de biodiversiteit en de opvang van CO2 door blijvend grasland en bossen, en dat het door duurzame bosbouwexploitatie mogelijk wordt om met houtafval energie op te wekken;

32.

roept op om in het licht van de huidige gevaren en beperkingen, bij voorschriften inzake diergezondheid, dierenwelzijn en de bevordering van fokken (zoals fokprogramma’s, stamboekregistratie en conformiteitscontroles) rekening te houden met de belangen van veefokkers en veehouders — met name van inheemse rassen — in berggebieden;

33.

wijst er met nadruk op dat de Commissie door haar acties in het kader van het mededingingsbeleid en op het gebied van de internationale handel bijdraagt tot de ontwikkeling van de berggebieden; verzoekt de Commissie in dit verband om bij toekomstige aanpassingen — met name bij de onderhandelingen in het kader van de Wereldhandelsorganisatie, op het vlak van flexibiliteit met betrekking tot overheidssteun en wat betreft de bijzondere behandeling van diensten van algemeen belang in het mededingingsrecht — meer en gerichter in te gaan op de behoeften van deze gebieden;

34.

verlangt dat bijzondere aandacht wordt besteed aan fokkers in door bosbranden getroffen berggebieden, aangezien de weiden in die gebieden vijf jaar lang slechts in beperkte mate en met grote voorzichtigheid kunnen worden gebruikt;

35.

vraagt dat in het kader van de „strategie” een plaats wordt gegeven aan de landschapsvormen van de berggebieden (bergweiden, beschermende bossen, hooggebergte en middelgebergte, hooilanden, gebieden met een grote natuurwaarde) en dat wordt gezorgd voor stimulansen voor de bescherming van bergweiden, graslanden, bossen en andere benadeelde, kwetsbare arealen en voor het duurzaam gebruik ervan met het oog op opwaardering en regeneratie van deze gebieden, bescherming tegen erosie, rationeel watergebruik en bestrijding van ongewenste fenomenen (vooral braaklegging en verwildering van weiden of overbeweiding);

36.

onderstreept dat het met het oog op de instandhouding van de biodiversiteit noodzakelijk is databanken op te zetten voor de opslag van inheems genetisch materiaal van dier- en plantensoorten, met name van inheemse veesoorten en bergflora; verzoekt de Commissie na te gaan of, en zo ja, hoe een initiatief kan worden ondernomen voor een internationaal actieplan;

37.

benadrukt dat in sommige berggebieden in de EU, met name in de nieuwere lidstaten, een toenemende ontvolking en een achteruitgang van de sociale activiteiten van de bevolking dreigt, evenals een teruggang of zelfs een beëindiging van de landbouwactiviteiten, wat wellicht tot veranderingen van het landschap en het ecosysteem zal leiden;

38.

onderstreept dat de graslandpremies van essentieel belang zijn voor de instandhouding van de landbouwactiviteiten in berggebieden en daarom moeten worden gehandhaafd;

39.

benadrukt het belang van een bosstrategie op lange termijn, die rekening houdt met de gevolgen van de klimaatverandering, met de natuurlijke kringloop en met de natuurlijke samenstelling van de fauna en flora van een bos, waarbij mechanismen worden gecreëerd ter voorkoming en bestrijding van crises en ter compensatie van de gevolgen daarvan (bijvoorbeeld na stormen en bosbranden) alsook stimulansen voor een geïntegreerd bosbeheer; wijst op de mogelijkheden van duurzame verwerking en duurzaam gebruik van hout en houtproducten uit berggebieden op lokaal niveau (als kwaliteitsproducten met geringe vervoerskosten en dus met vermindering van CO2-uitstoot, als bouwmateriaal, als biobrandstof van de tweede generatie);

40.

benadrukt het belang van waterbeheer in de berggebieden en roept de Commissie op lokale en regionale autoriteiten te stimuleren om solidariteit tussen de hoger en lager gevestigde gebruikers tot stand te brengen, o.m. door voldoende financiële middelen toe te wijzen ten behoeve van het duurzame gebruik van waterbronnen in deze gebieden;

41.

benadrukt dat berggebieden bijzonder kwetsbaar zijn voor de gevolgen van de klimaatverandering en roept de Commissie, de lidstaten en de bevoegde regionale en lokale autoriteiten op de onmiddellijke invoering van maatregelen ter bescherming van deze gebieden tegen natuurrampen, met name bosbranden, te bevorderen;

42.

wijst erop dat berggebieden nieuwe middelen nodig hebben om hun grondgebied tegen overstromingen te beschermen (met de nadruk op overstromingspreventie) en dat land- en bosbouwers de maatregelen ter voorkoming van overstromingen kunnen steunen met de directe gebiedsgebonden vergoedingen die zij krachtens het GLB ontvangen;

43.

wijst erop dat moet worden gezorgd voor een grondige en uitgebreide bescherming van bodem en gebouwen tegen erosie en het behoud van waterhoudende grondlagen als onderdeel van landbouw- en bosbouwpraktijken teneinde de risico’s op overstromingen en bodemerosie tot een minimum te beperken, droogte en bosbranden te voorkomen en tevens te zorgen voor meer toevoer van grond- en oppervlaktewater op het platteland;

44.

benadrukt dat loof- en naaldbossen als bedrijfstak, als recreatiegebied en als biotoop bijzondere zorg behoeven en dat het niet-duurzame gebruik van bossen ecologische problemen en veiligheidsrisico’s (zoals steenslag en modderlawines) met zich meebrengt, wat aan de hand van maatregelen moet worden bestreden;

45.

herinnert aan het voorstel in paragraaf 15 van zijn resolutie van 16 februari 2006 dat er in berggebieden naar moet worden gestreefd de afbakening tussen bos en weiland te bevorderen en — alleen al uit veiligheidsoverwegingen — het gebruik van wegen en paden verplicht te stellen;

46.

wijst er nogmaals op dat bergen natuurlijke barrières en vaak ook nationale barrières vormen waardoor de grensoverschrijdende, transnationale en interregionale samenwerking en de bevordering daarvan gezien de gezamenlijke problemen die zij hebben (bijvoorbeeld klimaatverandering, dierziekten, uitsterven van soorten) van essentieel belang worden;

47.

is verheugd over inspanningen voor duurzaam toerisme en over duurzame en tegelijkertijd traditionele concepten voor vrije tijd en sport die natuur als „economisch voordeel” op efficiënte wijze benutten, rekening houdend met de bijzondere eigenschappen van deze gebieden; wijst op de rol van mensen die met respect voor het natuurlijke milieu „gebruik” maken van de natuur ten behoeve van hun eigen gezondheid;

48.

dringt aan op betere coördinatie van plattelandsontwikkeling, structurele steun en ontwikkeling van gemeenschappelijke programma’s;

49.

stelt voor om de plattelandsontwikkeling en structurele steun met elkaar te combineren en geïntegreerde programma’s te ontwikkelen;

50.

onderstreept het belang van de invoering van een geïntegreerde aanpak gericht op besluitvormings- en administratieve procedures, zoals ruimtelijke ordening, vergunningen voor bouwprojecten en renovatie van woningen, door middel van milieu-, erfgoed- en stadsplanningspraktijken die een duurzame ontwikkeling in berggebieden moeten waarborgen; beveelt aan het potentieel van berggebieden te benutten om de brede ontwikkeling van toerisme en de toepassing van innovatie bij ruimtelijke ontwikkeling te bevorderen en moedigt daartoe lokale en gedecentraliseerde initiatieven aan, alsmede samenwerking tussen berggebieden;

51.

benadrukt dat gronden, die voor aanplanting en productie ongeschikt zijn, onder meer voor bosonderhoud, duurzame jacht en visserij en de verbetering van deze activiteiten moeten worden benut om verwildering, bosbranden, erosie en het verlies van biodiversiteit te voorkomen;

52.

vestigt de aandacht op het belang van berggebieden (met name hooggebergten en middelgebergten) voor het natuurbehoud, de biodiversiteit en de instandhouding van biotopen; wijst echter met name op de noodzaak van de instandhouding van land- en bosbouw in „Natura 2000”-gebieden en landschapsparken en verzoekt om een sterkere koppeling van deze gebieden door de invoering van een minimumnorm voor ecologische compensatiearealen in agrarische gebieden (eventueel van 5 %);

53.

verzoekt de Commissie om al het mogelijke te doen om berggebieden in de lijst van het wereldnatuurerfgoed te doen opnemen en om gebruik te maken van alle beschikbare internationale mogelijkheden voor de bescherming van berggebieden;

54.

wijst op de uitzonderlijke waterbronnen in berggebieden, die als natuurlijke irrigatiesystemen, drinkwater- en energiebronnen alsmede voor gezondheidstoerisme duurzaam kunnen worden gebruikt; onderstreept nadrukkelijk dat bij het beheer van deze watervoorraad solidariteit nodig is tussen de stroomopwaarts en de stroomafwaarts gelegen gebieden; wijst in dit verband en ter voorkoming van conflicten op de noodzaak om door middel van samenwerking oplossingen te ontwikkelen voor het gebruik van de watervoorraad in de betrokken gebieden;

55.

verzoekt de Commissie de tenuitvoerlegging van het aan de Alpenovereenkomst gehechte protocol inzake berglandbouw in nauwe samenwerking met de instellingen van de Alpenovereenkomst te bevorderen, de integratie van de landbouw in berggebieden in andere beleidsterreinen zo goed mogelijk te ondersteunen en in dit verband de nodige stappen te ondernemen opdat de ratificatie van de protocollen van de Alpenovereenkomst die nog niet tot het acquis communautaire behoren, wordt afgerond en de Europese Unie toetreedt tot de Karpaten-overeenkomst als partij;

56.

benadrukt het belang van vrijwilligerswerk (vooral reddingsdiensten in de bergen, rampenbestrijding, liefdadigheidsinstellingen) voor dienstverlening evenals voor het culturele en natuurlijke erfgoed in de bergen;

57.

waardeert het werk van organisaties en onderzoeksinstellingen die zich voor de berggebieden engageren, en benadrukt dat bij de uitwerking van een EU-strategie voor berggebieden en soortgelijke maatregelen een beroep dient te worden gedaan op hun deskundigheid en motivatie;

58.

wijst op de rol van het stimuleren van (deeltijd)opleiding en bijscholing en — in de zin van diversificatie van beroepscapaciteiten en mogelijkheden — van de initiatieven en projecten op het gebied van „levenslang leren”;

59.

is van mening dat er geïnvesteerd moet worden in lokale geavanceerde opleidingscentra voor landbouweconomie voor berggebieden om deskundigen op te leiden die in staat zijn activiteiten in een bergachtige omgeving te leiden, het land te beschermen en de landbouw te ontwikkelen;

60.

vraagt om extra aandacht te besteden aan het behoud van het landschap en de modernisering van de infrastructuur in ontoegankelijke berggebieden en om de informatiekloof te dichten en de resultaten van de kaderprogramma’s voor onderzoek (bijvoorbeeld voor e-Overheid) toegankelijk te maken;

61.

wijst op de noodzaak van efficiënte lokale dienstverlening voor het behoud van het bevolkingsaantal en van het concurrentievermogen; roept op om de lokale overheidsinstanties op het vlak van diensten van algemeen belang doelgericht te steunen;

62.

benadrukt de noodzaak om inspanningen te leveren voor duurzame mobiliteitsoplossingen en voor een geïntegreerde aanpak tussen transnationale (transit, lange afstandscorridoren) en lokale behoeften (zoals toegang tot gebieden op heel uiteenlopende hoogtes, stedelijke mobiliteit);

63.

roept op om de berggebieden in het kader van verkeersbeheersing, bescherming tegen lawaaihinder en landschapsbehoud en door maatregelen als „weg van de straat” (bijvoorbeeld versterking van de „gevoelige zones” in de „richtlijn betreffende de tarifering van vervoersinfrastructuur (8)”) bij te staan en zodoende de basis te leggen voor levenskwaliteit en duurzaam toerisme;

64.

benadrukt het belang van „overgangsgebieden” tussen laagvlakten en berggebieden voor de beschikbaarstelling van hoogwaardige particuliere en openbare infrastructuur en diensten (bijvoorbeeld universiteiten, luchthavens, ziekenhuizen); verzoekt om steun voor de verbetering van de kleinschalige bereikbaarheid van deze instellingen, met name via openbaar vervoer;

65.

benadrukt dat berggebieden door een intelligent gebruik van de meest uiteenlopende energiebronnen „model” staan voor een gediversifieerde energiemix, energie-efficiënte bouwoplossingen en biobrandstoffen van de tweede generatie en dat onderzoek in die richting moet worden gesteund; onderstreept evenwel dat de ontwikkeling van biobrandstoffen van de tweede generatie niet mag leiden tot concurrentie tussen de voor de productie daarvan gebruikte arealen (braakland, kreupelbossen enz.) en weiden;

66.

adviseert de lidstaten de structuur van en de procedures voor het toekennen van financiële steun voor de ontwikkeling van berggebieden te verbeteren en tegelijkertijd de administratieve procedures en de toegang tot de middelen ten behoeve van de bescherming en het duurzame gebruik van de rijkdommen van een grondgebiedn, namelijk het cultureel erfgoed en natuurlijke en menselijke hulpbronnen, te vereenvoudigen;

67.

is van oordeel dat duurzame en biologisch-dynamische landbouw in berggebieden nodig is om andere activiteiten, zoals de exploitatie van biomassa en het toerisme op boerderijen in stand te houden en aldus het inkomen van de mensen ter plaatse op te voeren, en verzoekt de Commissie en de Raad binnen het GLB en het regionaal beleid in het bijzonder rekening te houden met de behoeften van de berggebieden: de vestiging van nieuwe boeren, de vergoeding van de extra kosten in verband met het probleem van de onbereikbaarheid, zoals bij het ophalen van melk, het behoud van diensten in plattelandsgebieden, en de ontwikkeling van vervoersinfrastructuur;

68.

wijst op de kwetsbaarheid van bergen en gletsjers voor klimaatsverandering wegens hun topografische kenmerken en structurele handicaps, maar eveneens op hun potentieel als „testlaboratorium” voor natuurgetrouwe, innovatieve technologieën voor de klimaatbescherming; verzoekt de Commissie om voor de berggebieden een gedifferentieerd beleid inzake het klimaat te ontwikkelen en daarbij gebruik te maken van de op dit gebied bestaande kennis (zoals de Alpen- en de Karpaten-overeenkomst); vraagt dat op dit gebied onderzoeksactiviteiten worden ondernomen en overbruggingsmaatregelen worden goedgekeurd;

69.

roept op om de coördinatie voor de berggebieden en benadeelde gebieden uit te voeren in een nauwe functionele verbinding met het GLB en de tweede pijler (plattelandsontwikkeling);

70.

wijst er met nadruk op dat duurzame landbouw en de ontwikkeling van de berggebieden niet alleen van belang zijn voor de bevolking in deze specifieke gebieden, maar ook voor die van de aangrenzende gebieden (bijvoorbeeld laagvlakten), en dat de EU-strategie voor berggebieden van invloed moet zijn op de duurzaamheid in deze aangrenzende gebieden met betrekking tot de watervoorziening, de stabiliteit van het milieu, de biodiversiteit, een gelijkmatige verdeling van de bevolking en de culturele verscheidenheid; verzoekt de Commissie om bij de ontwikkeling van de EU-strategie voor berggebieden te onderzoeken hoe de reeds bestaande initiatieven voor de integratie van berggebieden en aangrenzende gebieden op zinvolle wijze in de strategie kunnen worden opgenomen;

71.

verzoekt zijn Commissie landbouw en plattelandsontwikkeling de voortgang van deze resolutie in de Raad en de Commissie te bewaken;

72.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, alsmede aan de regeringen en parlementen van de lidstaten.

14.1.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 8/57

A.

overwegende dat het Molotov-Ribbentrop Pact van 23 augustus 1939 tussen de Sovjet-Unie en Duitsland Europa in twee belangensferen verdeelde door middel van geheime aanvullende protocollen,

B.

overwegende dat de massadeportaties, moorden en onderwerpingen die zijn begaan in de context van de agressiedaden door het stalinisme en nazisme in de categorie oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid vallen,

C.

overwegende dat krachtens het internationaal recht verjaring niet van toepassing is op oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid,

D.

overwegende dat de invloed en betekenis van de Sovjetorde en -bezetting op en voor burgers van de postcommunistische staten weinig bekend zijn in Europa,

E.

overwegende dat artikel 3 van Besluit nr. 1904/2006/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2006 tot vaststelling voor de periode 2007-2013 van het programma Europa voor de burger ter bevordering van een actief Europees burgerschap (1), de actie „Actief Europees gedenken” heeft ingesteld, die is bedoeld om herhaling van de misdaden van het nazisme en het stalinisme te voorkomen,

1.

stelt voor dat 23 augustus wordt uitgeroepen tot Europese herdenkingsdag voor de slachtoffers van het stalinisme en het nazisme, teneinde de herinnering aan de slachtoffers van massadeportaties en uitroeiingen levend te houden en om tegelijkertijd de democratie steviger te vestigen en de vrede en stabiliteit in ons werelddeel te versterken;

2.

verzoekt zijn Voorzitter deze verklaring, met de namen van de ondertekenaars, te doen toekomen aan de parlementen van de lidstaten.

14.1.2010   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 8/60

A.

overwegende dat er in de Europese Unie door de omschakeling van analoge naar digitale terrestrische televisie eind 2012 een significante hoeveelheid spectrum vrij zal komen als gevolg van de superieure uitzendefficiëntie van de digitale technologie, wat nieuwe kansen voor marktgroei en voor uitbreiding van kwalitatief hoogstaande consumentendiensten en -keuzes biedt en waarmee spectrum opnieuw verdeeld kan worden,

B.

overwegende dat de voordelen van het gebruik van het radiospectrum via gecoördineerde maatregelen op EU-niveau tot het uiterste zullen worden benut om een zo efficiënt mogelijk gebruik hiervan te garanderen,

C.

overwegende dat radiospectrum zeer belangrijk is voor de levering van een breed scala aan diensten en voor de ontwikkeling van door technologie gedreven markten waarvan de waarde wordt geschat op 2,2 % van het BBP van de EU, en daarom een sleutelfactor is voor de groei, productiviteit en ontwikkeling van de EU-industrie overeenkomstig de Lissabonstrategie,

D.

overwegende dat radiospectrum zowel een schaarse natuurlijke hulpbron als een openbaar goed is en dat een efficiënt gebruik ervan essentieel is om ervoor te zorgen dat verschillende geïnteresseerde partijen, die interoperabele diensten willen aanbieden, toegang hebben tot spectrum,

E.

overwegende dat een groot deel van het spectrum thans gebruikt wordt voor militaire doeleinden met analoge technologie, zodat de omvangrijke uitbreiding van het totale spectrum dat ter beschikking is voor publieke electronische communicatie na de digitale omschakeling, ook dit deel zal omvatten,

F.

overwegende dat de lidstaten geen gemeenschappelijk tijdschema hebben voor de omschakeling, dat veel lidstaten al vergevorderde plannen hebben voor de digitale omschakeling en dat de omschakeling in enkele andere al heeft plaatsgevonden,

G.

overwegende dat de mededeling van de Commissie over een gemeenschappelijke aanpak voor het gebruik van het spectrum integraal deel uitmaakt van het regelgevingspakket op het gebied van elektronische communicatie dat in november 2007 in het kader van de hervorming van het regelgevingskader voor elektronische communicatie werd aangenomen,

H.

overwegende dat de (hernieuwde) toewijzing van uitzendfrequenties aan digitale omroepen in veel lidstaten momenteel aan de gang is, met als gevolg dat deze frequenties worden toegewezen en daardoor jarenlang zijn vastgelegd,

I.

overwegende dat technologische neutraliteit van wezenlijk belang is voor de bevordering van interoperabiliteit en voor een flexibeler en transparanter omschakelingsbeleid, dat het algemeen belang in acht neemt,

J.

overwegende dat de Raad de lidstaten heeft verzocht om de digitale omschakeling, voor zover dat mogelijk is, vóór 2012 af te ronden,

K.

overwegende dat alle lidstaten hun voorstellen met betrekking tot de digitale omschakeling hebben gepubliceerd,

1.

erkent het belang van het i2010-initiatief als deel van de hernieuwde Lissabonstrategie en benadrukt het belang van een efficiënte toegang tot en gebruik van het spectrum bij het verwezenlijken van de Lissabondoelstellingen; benadrukt in dit verband de noodzaak voor toegang tot breedbanddiensten teneinde de digitale kloof te overbruggen;

2.

benadrukt dat de digitale omschakeling, die samen met de ontwikkeling van nieuwe informatie- en communicatietechnologie en het digitale dividend zal helpen de digitale kloof te overbruggen en zal bijdragen tot het halen van de doelstellingen van Lissabon, nodig is;

3.

wijst op het feit dat de nationale regels voor spectrumtoewijzing en -exploitatie uiteenlopen; merkt op dat deze verschillen belemmeringen kunnen vormen voor de verwezenlijking van een effectief functionerende interne markt;

4.

benadrukt dat de omvang van het digitale dividend als gevolg van de nationale omstandigheden en als weerspiegeling van de nationale media en het audiovisuele beleid, van land tot land kan verschillen;

5.

erkent dat het efficiënter spectrumgebruik van digitale terrestrische televisie het mogelijk moet maken dat ongeveer 100 MHz digitaal dividend wordt toegewezen aan mobiele breedband- en andere diensten (bijvoorbeeld openbare veiligheidsdiensten, radiofrequentie-identificatie en toepassingen met betrekking tot verkeersveiligheid), terwijl er tegelijkertijd voor gezorgd moet worden dat de omroepdiensten goed kunnen blijven functioneren;

6.

merkt op dat de meeste lidstaten tegenwoordig achterlopen op andere ontwikkelde landen als het gaat om investering in communicatie-infrastructuren van de nieuwe generatie en benadrukt dat het bereiken van een leidende rol op het gebied van breedband- en internetontwikkeling van cruciaal belang is voor het concurrentievermogen en de cohesie van de Europese Unie in de internationale arena, vooral als het gaat om de ontwikkeling van interactieve digitale platforms en de levering van nieuwe diensten, zoals elektronische handels-, gezondheids-, onderwijs- en overheidsdiensten; onderstreept dat op nationaal en EU-niveau meer moet worden geïnvesteerd, om het gebruik van innoverende producten en diensten ingang te laten vinden; onderstreept dat de inspanningen om toegang tot breedbanddiensten te garanderen niet uitsluitend op het digitale dividend mogen zijn gericht;

7.

is ervan overtuigd dat er als gevolg van de toegenomen technologische convergentie spoedig nieuwe multiplay-pakketten zullen worden aangeboden die innovatieve technologieën en diensten bevatten, en merkt tegelijkertijd op dat de opkomst van die aanbiedingen sterk afhankelijk is van de beschikbaarheid van kostbaar spectrum alsmede van nieuwe interactieve technologieën die naadloze interoperabiliteit, connectiviteit en dekking mogelijk maken, zoals mobiele multimediatechnologieën en technologieën voor draadloze breedbandtoegang;

8.

merkt op dat technologische convergentie een feit is, en dat hierdoor nieuwe middelen en mogelijkheden voor traditionele diensten ontstaan; benadrukt dat toegang tot de delen van het spectrum die voorheen voor omroepactiviteiten waren gereserveerd de opkomst van nieuwe diensten mogelijk kan maken, op voorwaarde dat het spectrum zo efficiënt en effectief mogelijk wordt beheerd, om te voorkomen dat de levering van hoogwaardige digitale omroepprogramma’s wordt gehinderd;

9.

roept de lidstaten op tot nauwe onderlinge samenwerking ten behoeve van een efficiënte, open en concurrerende interne markt op het gebied van elektronische communicatie, die het inzetten van nieuwe netwerktechnologieën mogelijk maakt;

10.

benadrukt het strategisch belang van een EU-omgeving waar ruimte voor innovatie, nieuwe technologieën, nieuwe diensten en nieuwkomers wordt gewaarborgd om het concurrentievermogen en de cohesie in Europa te vergroten; onderstreept dat het van cruciaal belang is eindgebruikers op het punt van producten en diensten keuzevrijheid te geven om een dynamische ontwikkeling van markten en technologieën in de Europese Unie te verwezenlijken;

11.

onderstreept dat het digitale dividend de Unie unieke mogelijkheden biedt voor de ontwikkeling van nieuwe diensten, zoals mobiele televisie en draadloze internettoegang, en om wereldleider te blijven op het gebied van technologieën voor mobiele multimedia, terwijl de digitale kloof wordt overbrugd dankzij nieuwe mogelijkheden voor burgers, diensten, media en culturele verscheidenheid in de gehele Europese Unie;

12.

verzoekt de lidstaten, in het besef dat zij op dit terrein soeverein zijn, een analyse te maken van het effect van de digitale omschakeling in het spectrum dat in het verleden voor militaire doeleinden werd gebruikt, en zonodig een deel van dat specifieke digitale dividend te herbestemmen voor nieuwe civiele toepassingen;

13.

erkent dat coördinatie op EU-niveau de ontwikkeling zou bevorderen, de digitale economie zou stimuleren en betaalbare en gelijke toegang tot de informatiemaatschappij voor alle burgers mogelijk zou maken;

14.

dringt er bij de lidstaten op aan hun digitale dividenden zo spoedig mogelijk vrij te geven, zodat de burgers van de Unie kunnen profiteren van de invoering van nieuwe, innovatieve en concurrerende diensten; onderstreept dat de lidstaten daarom actief moeten gaan samenwerken om de bestaande belemmeringen op nationaal niveau met het oog op een efficiënte (her)verdeling van het digitale dividend uit de weg te ruimen

15.

onderstreept dat omroepen een essentiële rol spelen in de verdediging van pluralistische en democratische beginselen en is er ten zeerste van overtuigd dat de mogelijkheden met betrekking tot het digitale dividend ertoe zullen leiden dat publieke en particuliere omroepen in staat zijn een veel grotere hoeveelheid programma’s uit te zenden die voldoen aan in de nationale wetgeving uiteengezette doelstellingen van algemeen belang, zoals de bevordering van culturele en taalkundige verscheidenheid;

16.

is van oordeel dat het digitale dividend de omroepen de kans moet bieden om hun diensten te ontwikkelen en uit te breiden en tegelijkertijd andere mogelijke sociale, culturele en economische toepassingen te overwegen, zoals nieuwe en open breedbandtechnologieën en toegangdiensten die zijn ontworpen om de digitale kloof te overbruggen, zonder dat er belemmeringen op het vlak van de interoperabiliteit optreden;

17.

benadrukt de mogelijke voordelen van een gecoördineerde benadering van het gebruik van spectrum in de Europese Unie in de zin van schaalvoordelen, de ontwikkeling van interoperabele draadloze diensten en ter voorkoming van fragmentatie, aangezien dat zou betekenen dat deze schaarse hulpbron niet optimaal wordt gebruikt; is van mening dat een nauwere samenwerking en een grotere flexibiliteit nodig zijn voor een doeltreffende exploitatie van het spectrum, maar dat de Commissie en de lidstaten ook een juist evenwicht tussen flexibiliteit en de mate van harmonisatie moeten aanbrengen om optimaal profijt te kunnen trekken uit het digitale dividend;

18.

constateert dat een efficiënte toewijzing van het digital dividend kan worden bereikt zonder dat een van de spelers die op dit moment licenties in de ultrahoge-frequentieband hebben, hiervan hinder ondervindt, en dat voortzetting en uitbreiding van de huidige omroepdiensten effectief kan worden bereikt, terwijl er tegelijkertijd zorg voor wordt gedragen dat nieuwe technologieën voor mobiele multimedia en draadloze breedbandtoegang een substantieel deel van het spectrum in de ultrahoge-frequentieband krijgen toegewezen om de burgers van de Unie nieuwe interactieve diensten te kunnen bieden;

19.

is van mening dat de lidstaten in het geval van veilingen voor de toewijzing van frequenties een gemeenschappelijke aanpak moeten aannemen met betrekking tot de voorwaarden en methoden van de veilingen en de toewijzing van de gegenereerde middelen; verzoekt de Commissie hiervoor richtsnoeren op te stellen;

20.

benadrukt dat het belangrijkste leidende beginsel bij de toewijzing van het digitale dividend zou moeten zijn dat het algemeen belang wordt gediend door het verzekeren van de beste sociale, culturele en economische waarde in de zin van een verbeterd en geografisch breder aanbod van diensten en digitale inhoud aan burgers en niet alleen het maximaliseren van de overheidsinkomsten, waarbij ook de rechten van de huidige gebruikers van audiovisuele mediadiensten beschermd en de culturele en taalkundige verscheidenheid weerspiegeld moeten worden;

21.

onderstreept dat het digitale dividend de Europese Unie een unieke kans biedt om haar rol als wereldleider op het gebied van mobiele multimediatechnologieën te ontwikkelen en tegelijkertijd de digitale kloof te overbruggen met een grotere stroom van informatie, kennis en diensten, die alle burgers van de Unie met elkaar verbindt en nieuwe mogelijkheden biedt voor media, cultuur en diversiteit in alle delen van de Europese Unie;

22.

benadrukt dat het digitale dividend kan bijdragen aan het verwezenlijken van de Lissabondoelstellingen door bijvoorbeeld de beschikbaarheid van breedbandtoegangsdiensten aan burgers en economische spelers in de hele Europese Unie te vergroten, de digitale kloof terug te dringen door minder ontwikkelde, afgelegen of plattelandsgebieden bepaalde voordelen te bieden en door te zorgen voor een universele ontvangst in alle lidstaten;

23.

betreurt de ongelijke toegang van burgers van de Unie tot digitale diensten, met name in de omroep; merkt op dat vooral plattelands- en perifere regio’s in het nadeel zijn (in snelheid, keuze en kwaliteit) met betrekking tot de uitrol van digitale diensten; verzoekt de lidstaten en de regionale autoriteiten met klem om alles in het werk te stellen om ervoor te zorgen dat de digitale omschakeling voor al hun burgers op vlotte en rechtvaardige wijze plaatsvindt;

24.

benadrukt dat de digitale kloof niet alleen op het platteland bestaat; wijst op het feit dat er problemen bestaan bij het voorzien van enige oude hoge gebouwen van infrastructuur voor nieuwe netwerken; onderstreept de belangrijke rol die het spectrum kan spelen bij het overbruggen van de digitale kloof in zowel stedelijke als plattelandsgebieden;

25.

onderstreept de bijdrage die het digitale dividend kan leveren aan de levering van verbeterde interoperabele sociale diensten aan burgers, zoals e-overheid, e-gezondheidszorg, e-beroepsopleiding en e-onderwijs aan burgers, met name die burgers die in minder begunstigde of geïsoleerde gebieden wonen, zoals plattelandsgebieden en minder ontwikkelde gebieden en eilanden;

26.

verzoekt de lidstaten dringend meer maatregelen te nemen, waardoor gehandicapten, ouderen en gebruikers met speciale sociale behoeften, optimaal profiteren van de voordelen van het digitale dividend;

27.

bevestigt de maatschappelijke waarde van diensten voor de openbare veiligheid en acht het noodzakelijk om steun voor de operationele vereisten ten aanzien van deze diensten op te nemen in de regelingen voor het spectrum die voortvloeien uit de reorganisatie van de ultrahoge frequentie (UHF)-band, die ten gevolge van uitschakeling van analoge diensten plaatsvindt;

28.

benadrukt dat de waarborging dat de rechten van consumenten volledig worden gerespecteerd, terwijl hun tegelijkertijd toegang wordt verleend tot een zeer breed scala aan diensten van hoge kwaliteit, rekening houdend met de noodzaak om effectief gebruik te maken van het spectrum dat is vrijgekomen door de omschakeling naar digitaal, in het beleid inzake het ten volle profijt trekken van het digitale dividend in Europa de hoogste prioriteit verdient;

29.

benadrukt dat het digitale dividend nieuwe kansen biedt aan de audiovisuele en mediabeleidsdoelstellingen; is er dan ook van overtuigd dat besluiten over digitaal dividendbeheer de doelstellingen van algemeen belang in verband met het audiovisuele en mediabeleid, zoals vrijheid van meningsuiting, mediapluralisme en verscheidenheid in taal en cultuur, alsmede de rechten van minderheden bevorderen en beschermen moeten;

30.

moedigt de lidstaten aan het sociale, culturele en economische belang te erkennen van toegang tot het dividend voor gebruikers zonder licentie, in het bijzonder het midden- en kleinbedrijf en de non-profitsector, waardoor de doeltreffendheid van spectrumgebruik wordt vergroot door dit soort vergunningsvrij gebruik te concentreren in thans ongebruikte frequenties („witruimtes”);

31.

roept op tot een stapsgewijze aanpak op dit gebied; is van mening dat rekening moet worden gehouden met de gevolgen voor kleinere netwerken — met name plaatselijke draadloze netwerken — waarvoor momenteel geen vergunningsvereisten gelden, en dat universele toegang tot breedband moet worden bevorderd, in het bijzonder in plattelandsgebieden;

32.

roept de lidstaten op maatregelen voor het vergroten van de samenwerking tussen autoriteiten op het gebied van spectrumbeheer te ondersteunen, zodat gebieden kunnen worden vastgesteld waar spectrumtoewijzing in witruimtes zonder licentie de weg vrijmaakt voor nieuwe technologieën en diensten en daarmee innovatie stimuleert;

33.

moedigt de lidstaten aan om in het kader van de toewijzing van witruimtes rekening te houden met de behoefte aan vrije toegang zonder licentie tot het spectrum van niet-commerciële en educatieve dienstverleners en lokale gemeenschappen met een openbare-dienstverleningstaak;

34.

benadrukt dat een van de belangrijkste aspecten waar rekening mee moet worden gehouden bij het streven naar een vrije toegang zonder licentie tot het digitale dividend de behoeften zijn van sociale groepen die met uitsluiting bedreigd worden, met name gehandicapten, oudere gebruikers en gebruikers met speciale sociale behoeften;

35.

erkent het voordeel van nieuwe technologieën, zoals WiFi en Bluetooth, die hun intrede hebben gedaan in de 2,4 GHz band zonder licentie; erkent dat voor speciale diensten speciale frequenties het meest geschikt zijn; is van mening dat de toewijzing van een klein gedeelte van het spectrum zonder licentie in andere, lagere frequenties een stimulans kan zijn voor nog meer vernieuwing in het dienstenaanbod;

36.

beklemtoont derhalve dat frequenties op transparante wijze dienen te worden toegewezen, met inachtneming van alle potentiële toepassingen voor het nieuwe spectrum en de voordelen ervan voor de samenleving;

37.

moedigt de lidstaten aan om gedetailleerd onderzoek te verrichten naar het sociaal en economisch belang van elk willekeurig spectrum dat de komende jaren vrijkomt door de omschakeling van analoge naar digitale uitzending;

38.

erkent het belang van de ITU-06 Overeenkomst van Genève (Regionale Radioconferentie 2006) en van de toewijzingsplannen voor nationale frequenties, alsmede van de besluiten van de Wereldradiocommunicatieconferentie 2007 (WRC-07) voor de reorganisatie van de UHF-band;

39.

roept de lidstaten op om tegen het eind van 2009 op basis van een gemeenschappelijke methodologie nationale digitale dividendstrategieën te ontwikkelen; dringt er bij de Commissie op aan de lidstaten te steunen bij de ontwikkeling van hun nationale strategieën inzake digitaal dividend en op EU-niveau goede praktijken te bevorderen;

40.

onderstreept dat de urgentie van de omschakeling in sommige lidstaten en de verschillen tussen de nationale omschakelingsplannen een reactie op Gemeenschapsniveau vereisen die niet kan wachten totdat de hervormingsrichtlijnen van kracht worden;

41.

erkent het recht van de lidstaten om te bepalen op welke manier het digitale dividend wordt benut, maar stelt tevens dat een gecoördineerde aanpak op EU-niveau de waarde van het dividend sterk verhoogt en de meest doeltreffende manier is om schadelijke interferentie tussen de lidstaten en tussen de lidstaten en derde landen te voorkomen;

42.

herhaalt dat in het belang van de Europese burgers het digitale dividend zo efficiënt en effectief mogelijk moet worden beheerd om interferentie met het aanbod van hoogwaardige digitale televisieprogramma’s aan een groeiend aantal burgers te voorkomen en om acht te slaan op de rechten en belangen van de consument en diens investeringen in apparatuur;

43.

onderstreept dat de lidstaten technologieneutrale veilingen zouden kunnen overwegen om door het digitale dividend vrijgekomen frequenties toe te wijzen en verhandelbaar te maken; is echter van mening dat deze procedure volledig moet voldoen aan de ITU-radiovoorschriften, de nationale frequentieplanning en de nationale beleidsdoelstellingen, om schadelijke interferentie tussen de geleverde diensten te voorkomen; waarschuwt voor fragmentatie van het spectrum, waardoor schaarse hulpbronnen niet optimaal worden gebruikt; roept de Commissie op ervoor te zorgen dat een toekomstig gecoördineerd spectrumplan geen nieuwe obstakels voor toekomstige innovatie creëert;

44.

ondersteunt een gemeenschappelijke en evenwichtige aanpak van het gebruik van digitaal dividend, waarbij zowel de omroepen hun diensten kunnen blijven aanbieden en ontwikkelen en exploitanten van elektronische communicatie van het dividend gebruik kunnen maken om nieuwe diensten te introduceren gericht op andere belangrijke sociale en economische toepassingen; benadrukt echter dat het digitale dividend in ieder geval op technologisch neutrale basis moet worden toegewezen;

45.

benadrukt dat spectrumbeleid dynamisch dient te zijn en dat het omroepen en communicatie-exploitanten in staat dient te stellen nieuwe technologieën te gebruiken en nieuwe diensten te ontwikkelen, zodat zij in de gelegenheid worden gesteld een centrale rol te blijven spelen bij het bereiken van de doelstellingen van het culturele beleid en het mediabeleid en tegelijkertijd nieuwe communicatiediensten van hoge kwaliteit leveren;

46.

benadrukt de mogelijke voordelen op het gebied van schaalvoordelen, innovatie, interoperabiliteit en de levering van mogelijk pan-Europese diensten met een meer gecoördineerde en geïntegreerde spectrumplanning op communautair niveau; moedigt de lidstaten aan om onderling en met de Commissie samen te werken om gemeenschappelijke spectrumsubbanden van het digitale dividend voor verschillende toepassingsclusters aan te wijzen die op een technologisch neutrale basis zouden kunnen worden geharmoniseerd;

47.

gelooft dat clustering binnen de UHF-band moet worden gebaseerd op een bottom-up aanpak overeenkomstig de specifieke kenmerken van de nationale markten terwijl ervoor gezorgd moet worden dat harmonisering op communautair niveau plaats vindt overal waar dit een duidelijke meerwaarde creëert;

48.

steunt, teneinde een efficiënter gebruik van het spectrum en de opkomst van innovatieve en succesvolle nationale, grensoverschrijdende en pan-Europese diensten mogelijk te maken, de gecoördineerde aanpak op communautair niveau, gebaseerd op drie verschillende clusters van het UHF-spectrum voor eenrichtings- en tweerichtingsdiensten, rekening houdend met mogelijke schadelijke interferentie als gevolg van de aanwezigheid van verschillende soorten netwerken op dezelfde band, de uitkomsten van de ITU-Overeenkomst van Genève (RRC-06) en de WRC-07 en de bestaande vergunningen;

49.

overweegt dat het gedeelte van het geharmoniseerd spectrum op communautair niveau dat gewijd is aan de hulpdiensten, toegang zou moeten geven aan toekomstige breedbandtechnologieën voor het ophalen en doorgeven van informatie die nodig is voor de bescherming van mensenlevens via een efficiëntere reactie van de kant van de hulpdiensten;

50.

dringt er bij de Commissie op aan om, samen met de lidstaten, passende technische, sociaal-economische en kosten-batenonderzoeken te doen om de grootte en de kenmerken van de subbanden vast te stellen die op communautair niveau zouden kunnen worden gecoördineerd of geharmoniseerd; dringt erop aan dat bij zulke onderzoeken rekening moet worden gehouden met het feit dat het dividend niet statisch is, maar dat de technologische ontwikkeling steeds doorgaat en dat tenuitvoerlegging van nieuwe technologieën het gebruik van de UHF-band voor nieuwe soorten innovatieve sociale, culturele en economische diensten voor zowel omroep- als draadloze breedbanddiensten mogelijk moet maken; verzoekt de Commissie ervoor te zorgen dat de lidstaten een bijdrage leveren aan deze studies, teneinde gemeenschappelijke banden aan te wijzen die op Europees niveau voor duidelijk omschreven en interoperabele pan-Europese diensten moeten worden geharmoniseerd, alsmede voor de toewijzing van deze banden;

51.

dringt er bij de Commissie op aan samenwerking te zoeken met de buurlanden van de lidstaten zodat zij gelijksoortige frequentiekaarten toepassen of de toewijzing van hun frequenties coördineren met de Europese Unie om verstoringen van de werking van telecommunicatietoepassingen te vermijden;

52.

verzoekt de Commissie een onderzoek uit te voeren met betrekking tot conflicten tussen gebruikers van open source software en de certificatie-instanties betreffende softwaregedefinieerde radio’s;

53.

vraagt de Commissie stappen voor te stellen voor de vermindering van wettelijke verplichtingen in de context van de voorziening van draadloze mesh-netwerken;