5.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 296/1

1.

„DNA-merker”: de locus in een DNA-molecule die tussen individuen discriminerende informatie bevat;

2.

„DNA-analyseresultaat”: een voor de rapportage gebruikte letter- of cijfercode op basis van de analyse van een of meer DNA-loci. Het DNA-analyseresultaat D3S1358 14-15, D21S11 28-30 bijvoorbeeld betekent dat het gaat om een individu van het type 14-15 wat DNA-merker D3S1358 betreft en om type 28-30 wat DNA-merker D21S11 betreft;

3.

„Europese standaardset (ESS)”: de set van DNA-merkers in de lijst van bijlage 1;

4.

„ESS-merker”: een DNA-merker die tot de Europese standaardset (ESS) behoort; „ESS-analyseresultaat”; en

5.

„ESS-analyseresultaat”: een DNA-analyseresultaat dat tot stand is gekomen door gebruik te maken van de bovengenoemde DNA-merkers die tot de ESS behoren.

1.

Bij forensische DNA-analyse wordt de lidstaten verzocht ten minste gebruik te maken van de in bijlage 1 genoemde DNA-merkers die de Europese standaardset (ESS) vormen, teneinde de uitwisseling van DNA-analyseresultaten te vergemakkelijken. Indien informatie uit andere loci beschikbaar is wordt er bij de lidstaten op aangedrongen deze bij de uitwisseling van DNA-informatie eveneens te verstrekken.

2.

De lidstaten wordt verzocht ESS-analyseresultaten tot stand te brengen volgens wetenschappelijk geteste en goedgekeurde DNA-technieken die gebaseerd zijn op studies die zijn verricht in het kader van de Groep DNA van het Europees netwerk van forensische instituten (ENFSI). De lidstaten moeten desgevraagd kunnen specificeren welke kwaliteitsvereisten en geschiktheidstests worden gehanteerd.

1.

Er wordt bij de lidstaten op aangedrongen om zich bij de uitwisseling van DNA-analyseresultaten te beperken tot chromosoomgebieden die geen genetische informatie bevatten, dat wil zeggen waarvan niet bekend is dat zij informatie bevatten over specifieke erfelijke eigenschappen.

2.

Van de DNA-merkers in bijlage 1 is niet bekend dat zij informatie bevatten over specifieke erfelijke eigenschappen. Mocht de wetenschap zich op een zodanige wijze ontwikkelen dat kan worden vastgesteld dat één van de in deze resolutie aanbevolen DNA-merkers informatie bevat over specifieke erfelijke eigenschappen, dan wordt de lidstaten aangeraden deze merker niet langer te gebruiken bij de uitwisseling van DNA-analyseresultaten. Ook wordt de lidstaten aangeraden klaar te staan om eventueel ontvangen DNA-analyseresultaten te verwijderen, mocht blijken dat die resultaten informatie over specifieke erfelijke eigenschappen bevatten.

5.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 296/4

(1)

Artikel 152 van het Verdrag bepaalt dat het optreden van de Gemeenschap, dat een aanvulling vormt op het nationale beleid, gericht dient te zijn op verbetering van de volksgezondheid, preventie van ziekten en aandoeningen bij de mens en het wegnemen van bronnen van gevaar voor de menselijke gezondheid.

(2)

Artikel 137 van het Verdrag bepaalt dat de Gemeenschap het optreden van de lidstaten ondersteunt en aanvult, onder andere op het terrein van de verbetering van met name het arbeidsmilieu, om de veiligheid en de gezondheid van de werknemers te beschermen.

(3)

Blootstelling aan omgevingstabaksrook, ook secundaire tabaksrook genoemd, is een belangrijke oorzaak van mortaliteit, morbiditeit en arbeidsongeschiktheid in de hele EU.

(4)

Volgens voorzichtige schattingen zijn in 2002 in de Europese Unie 7 300 volwassenen, waaronder 2 800 niet-rokers, gestorven aan de gevolgen van blootstelling aan omgevingstabaksrook op het werk. Nog eens 72 000 sterfgevallen, waaronder die van 16 400 niet-rokers, werden veroorzaakt door blootstelling aan omgevingstabaksrook thuis.

(5)

Blootstelling aan secundaire tabaksrook is bijzonder gevaarlijk voor kinderen en adolescenten en verhoogt de waarschijnlijkheid dat zij zelf later ook gaan roken.

(6)

Omgevingstabaksrook is door het Internationaal Agentschap voor Kankeronderzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) geclassificeerd als een bekend menselijk carcinogeen en door Finland en Duitsland als een carcinogeen op de werkplek.

(7)

Alle burgers hebben recht op een hoog niveau van gezondheidsbescherming en dienen beschermd te worden tegen blootstelling aan tabaksrook.

(8)

Maatregelen op basis van vrijwilligheid op nationaal niveau hebben naar gebleken is weinig of geen effect gehad wat het verminderen van de blootstelling aan tabaksrook betreft. Bindende nationale wetgeving, op de naleving waarvan strikt wordt toegezien, is een effectieve manier om mensen adequaat te beschermen tegen de gezondheidsrisico's van secundaire tabaksrook.

(9)

Wetgeving inzake rookvrije ruimten is het meest effectief wanneer die ondersteund wordt door maatregelen als bewustmakingscampagnes, ondersteuning bij het stoppen met roken, indringende gezondheidswaarschuwingen op de verpakkingen van tabaksproducten en andere regelgeving inzake tabaksproducten.

(10)

De maatschappelijke organisaties hebben een belangrijke rol te vervullen bij het organiseren van steun voor en het toezien op de naleving van wetgeving inzake rookvrije ruimten „rookvrije” wetgeving.

(11)

„Rookvrij”-beleid dient adequate instrumenten te omvatten voor de uitvoering van de multisectoriële aanpak van de bestrijding van tabaksgebruik.

(12)

Er is behoefte aan meer samenwerking tussen lidstaten ter vergemakkelijking van de uitwisseling van informatie en beste praktijken en voor de ontwikkeling van een gestandaardiseerd EU-monitoringsysteem.

(13)

In de Resolutie van de Raad en van de ministers van volksgezondheid van de lidstaten, in het kader van de Raad bijeen, van 18 juli 1989 betreffende het rookverbod in ruimten bestemd voor het ontvangen van publiek (3) werden de lidstaten uitgenodigd maatregelen te nemen om het roken in bepaalde voor het publiek toegankelijke gesloten ruimten te verbieden, en dit verbod uit te breiden tot alle openbare vervoermiddelen.

(14)

In Aanbeveling 2003/54/EG van de Raad van 2 december 2002 inzake de preventie van roken en initiatieven ter verbetering van de bestrijding van het tabaksgebruik (4) werden de lidstaten opgeroepen tot het invoeren van wetgeving en/of andere doeltreffende maatregelen die voorzien in bescherming tegen blootstelling aan omgevingstabaksrook op binnen gebouwen gelegen werkplekken, openbare ruimtes en het openbaar vervoer.

(15)

Richtlijn 89/391/EEG van de Raad van 12 juni 1989 betreffende de tenuitvoerlegging van maatregelen ter bevordering van de verbetering van de veiligheid en de gezondheid van de werknemers op het werk (5) verwijst weliswaar niet expliciet naar tabaksrook maar bestrijkt alle risico's voor de veiligheid en de gezondheid van werknemers (6).

(16)

In haar Europees actieplan voor milieu en gezondheid 2004-2010 (7) heeft de Commissie toegezegd „acties te (zullen) ontwikkelen om de luchtkwaliteit in gebouwen te verbeteren, met name door het roken op alle werkplekken te beperken met behulp van zowel wetgeving als initiatieven ter bevordering van de volksgezondheid op zowel Europees niveau als op het niveau van de lidstaten.”

(17)

In het kader van de raadpleging die werd gelanceerd met het groenboek van de Commissie „Op weg naar een rookvrij Europa: beleidsopties op EU-niveau” (8) (het „groenboek”) is gebleken dat er veel steun bestaat voor een alomvattend „rookvrij”-beleid voor alle afgesloten werkruimten en openbare ruimten, en ook voor verdere actie van de EU ter bevordering van rookvrije ruimten in alle lidstaten.

(18)

De Raad (werkgelegenheid, sociaal beleid, volksgezondheid en consumentenzaken) heeft op 30 en 31 mei 2007 van gedachten gewisseld over beleidsopties op EU-niveau met betrekking tot rookvrije ruimten. De Raad was ingenomen met het groenboek en benadrukte dat de Gemeenschap de verdere bevordering van rookvrije ruimten in de EU moet aansturen, en dat communautaire steun voor en coördinatie van nationale maatregelen nodig is.

(19)

Het Europees Parlement heeft in zijn resolutie van 24 oktober 2007 betreffende het groenboek de lidstaten opgeroepen om binnen twee jaar brede „rookvrij”-wetgeving in te voeren, en heeft de Commissie uitgenodigd om tegen 2011 een desbetreffend wetgevingsvoorstel in te dienen wanneer mocht blijken dat er onvoldoende vooruitgang is. Het verzocht de Commissie verder een wijziging van het bestaande wetgevende kader voor te stellen waardoor omgevingstabaksrook als kankerverwekkende stof wordt ingedeeld, en werkgevers ertoe verplicht worden ervoor te zorgen dat de werkplek vrij van tabaksrook is.

(20)

Artikel 8 van de Kaderovereenkomst van de Wereldgezondheidsorganisatie voor de bestrijding van tabaksgebruik (Framework Convention on Tobacco Control, FCTC), die tot nu toe door 166 partijen geratificeerd is, waaronder de Gemeenschap en 26 lidstaten, legt de partijen een wettelijke verplichting op tot het vaststellen en uitvoeren van doelmatige wetgevende uitvoerende, bestuurlijke en/of overige maatregelen om te voorzien in bescherming tegen de blootstelling aan tabaksrook op afgesloten werkplekken, in het openbaar vervoer, in afgesloten openbare gelegenheden en waar van toepassing op andere openbare ruimten.

(21)

De tweede conferentie van de partijen bij de Kaderovereenkomst van de WHO in juli 2007 heeft richtsnoeren goedgekeurd inzake bescherming tegen blootstelling aan tabaksrook (9) om de partijen te helpen te voldoen aan hun verplichtingen uit hoofde van artikel 8 van de overeenkomst. Elke partij moet ernaar streven deze richtsnoeren ten uitvoer te leggen binnen vijf jaar vanaf de inwerkingtreding van de overeenkomst voor die partij.

(22)

Artikel 14 van de Kaderovereenkomst van de WHO legt de partijen de wettelijke verplichting op passende, alomvattende en geïntegreerde richtsnoeren op te stellen en te verspreiden die gebaseerd zijn op wetenschappelijke kennis en beste praktijken, en effectieve maatregelen te nemen om het stoppen met roken te stimuleren en passende behandeling van nicotineverslaving te bevorderen. De derde conferentie van de partijen bij de Kaderovereenkomst heeft besloten een werkgroep op te richten met de taak richtsnoeren uit te werken om aan dit artikel te voldoen.

(23)

De Europese strategie voor de bestrijding van tabaksgebruik die het Regionale Comité van de WHO voor Europa (WHO-EURO) in september 2002 heeft goedgekeurd, beveelt aan dat lidstaten het recht van de burgers op een rookvrije omgeving waarborgen door onder andere openbare ruimten, werkplekken en openbare vervoermiddelen rookvrij te maken, en ook buiten roken te verbieden bij alle onderwijsinstellingen voor minderjarigen, plaatsen waar gezondheidszorg wordt geboden en openbare evenementen, en beveelt verder aan omgevingstabaksrook als een kankerverwekkende stof in te delen.

(24)

Deze aanbeveling doet geen afbreuk aan de uit hoofde van artikel 137 van het Verdrag aangenomen Gemeenschapswetgeving die minimumeisen bepaalt inzake de bescherming van de veiligheid en gezondheid van werknemers, noch aan Richtlijn 2001/37/EG van het Europees Parlement en van de Raad van 5 juni 2001 betreffende de onderlinge aanpassing van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen van de lidstaten inzake de productie, de presentatie en de verkoop van tabaksproducten (10), noch aan Beschikking 2003/641/EG van de Commissie van 5 september 2003 betreffende het gebruik van kleurenfoto's of andere illustraties als gezondheidswaarschuwingen op verpakkingseenheden van tabaksproducten (11),

1.

Zorgen voor effectieve bescherming tegen blootstelling aan tabaksrook in afgesloten werkplekken, afgesloten openbare ruimten, openbare vervoermiddelen, en waar van toepassing ook in andere openbare ruimten, zoals bepaald in artikel 8 van de Kaderovereenkomst van de WHO voor de bestrijding van tabaksgebruik en op basis van de bijgevoegde richtsnoeren inzake de bescherming tegen blootstelling aan tabaksrook die zijn goedgekeurd door de tweede conferentie van de partijen bij de kaderovereenkomst, binnen vijf jaar na het van kracht worden van de overeenkomst voor de betreffende lidstaat, of uiterlijk binnen drie jaar na de goedkeuring van deze aanbeveling;

2.

Strategieën en maatregelen ontwikkelen en/of versterken om de blootstelling van kinderen en jongeren aan secundaire tabaksrook te verminderen;

3.

„Rookvrij”-beleid aanvullen met ondersteunende maatregelen, bijvoorbeeld:

4.

Brede multisectoriële strategieën ter bestrijding van tabaksgebruik ontwikkelen, uitvoeren en regelmatig aanpassen en herzien, die onder andere het probleem van de bescherming tegen tabaksrook aanpakken op alle plaatsen die voor het grote publiek toegankelijk zijn of collectief worden gebruikt, ongeacht de eigenaar of het recht van toegang;

5.

Voorzien in adequate instrumenten om de nationale strategieën en het beleid en programma's ter bestrijding van tabaksgebruik te kunnen uitvoeren, om een effectieve bescherming tegen blootstelling aan tabaksrook te waarborgen;

6.

Nationale knooppunten voor de bestrijding van tabaksgebruik bij de Commissie aanmelden, indien mogelijk binnen zes maanden na de goedkeuring van deze aanbeveling, met het oog op de uitwisseling van informatie en beste praktijken en coördinatie van het beleid met andere lidstaten;

7.

Nauw samenwerken, onderling en met de Commissie, bij de ontwikkeling van een coherent kader van definities, benchmarks en indicatoren voor de tenuitvoerlegging van deze aanbeveling;

8.

De doeltreffendheid van beleidsmaatregelen controleren en evalueren met behulp van bovengenoemde indicatoren;

9.

De Commissie op de hoogte stellen van wetgevende en andere initiatieven naar aanleiding van deze aanbeveling en van de resultaten van de monitoring en evaluatie.

1.

Verslag uit te brengen over de tenuitvoerlegging, het functioneren en de effecten van de voorgestelde maatregelen, op basis van door de lidstaten verstrekte informatie;

2.

In het kader van een eventuele herziening van Richtlijn 2001/37/EG alle productgerelateerde maatregelen ter vermindering van het aantrekkelijke en verslavende karakter van tabaksproducten te overwegen;

3.

De juridische aspecten en de empirische onderbouwing van het effect van verpakkingen met alleen een naamsvermelding, onder andere op het functioneren van de interne markt, te bestuderen.

5.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 296/15

—

op de website Concurrentie van de Commissie, afdeling fusies (http://ec.europa.eu/competition/mergers/cases/). Deze website biedt verschillende hulpmiddelen om individuele concentratiebeschikkingen op te zoeken, onder meer op: naam van de onderneming, nummer van de zaak, datum en sector;

—

in elektronische vorm op de Eur-Lex-website (http://eur-lex.europa.eu/en/index.htm) onder documentnummer 32009M5691. EUR-Lex biedt online-toegang tot de communautaire wetgeving.

5.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 296/16

5.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 296/17

1.

Het Adviescomité is het met de Europese Commissie eens dat de feiten neerkomen op een overeenkomst en/of feitelijke onderling afgestemde gedraging in de zin van artikel 81 van het Verdrag en artikel 53 van de EER-overeenkomst.

2.

Het Adviescomité is het met de Europese Commissie eens dat de overeenkomst en/of onderling afgestemde gedragingen tot doel hebben de concurrentie te beperken.

3.

Het Adviescomité is het met de Europese Commissie eens dat de overeenkomst en/of onderling afgestemde gedragingen door de partijen ten uitvoer werden gelegd.

4.

Het Adviescomité is het met de Europese Commissie eens wat betreft de duur van de inbreuk voor elke adressaat.

5.

Het Adviescomité is het met de ontwerp-beschikking van de Europese Commissie eens wat betreft de conclusie dat de overeenkomst en de onderling afgestemde gedragingen tussen de adressaten een merkbaar effect konden hebben op de handel tussen de EU-lidstaten en tussen de verdragsluitende partijen van de EER.

6.

Het Adviescomité is het met de ontwerp-beschikking van de Europese Commissie eens wat betreft de adressaten van de beschikking, in het bijzonder wat betreft de toeschrijving van de aansprakelijkheid aan de moedermaatschappijen van de betrokken concerns.

7.

Het Adviescomité beveelt aan dat zijn advies wordt bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie.

5.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 296/18

1.

Het Adviescomité is het met de Europese Commissie eens dat de adressaten van de ontwerp-beschikking een boete moet worden opgelegd.

2.

Het Adviescomité is het eens met de redenering van de Europese Commissie betreffende het basisbedrag van de boeten.

3.

Het Adviescomité is het eens met de beoordeling van de Europese Commissie inzake de verzachtende en verzwarende omstandigheden (behalve de in punt 4 vermelde aspecten).

4.

De meerderheid van het Adviescomité is het met de Europese Commissie eens dat er in deze zaak sprake is van buitengewone omstandigheden die een vermindering van geldboeten wegens daadwerkelijke medewerking buiten de clementiemededeling van 2002 om, rechtvaardigen, zoals uiteengezet in de ontwerp-beschikking.

5.

De meerderheid van het Adviescomité is het eens met de redenering van de Europese Commissie wat betreft het bedrag van de vermindering van geldboeten wegens daadwerkelijke medewerking buiten de clementiemededeling van 2002 om.

6.

Het Adviescomité is het eens met de Europese Commissie wat betreft de toepassing van de clementiemededeling van 2002.

7.

Het Adviescomité verzoekt de Commissie rekening te houden met alle opmerkingen die de lidstaten tijdens de discussie hebben gemaakt.

8.

Het Adviescomité beveelt aan dat zijn advies wordt bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie.

5.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 296/19

—

De Commissie gebruikt zelfincriminerend bewijsmateriaal dat werd ingediend door een onderneming die om immuniteit verzoekt, hoewel dit verzoek werd verworpen.

In de clementiemededeling van 2002 is bepaald dat een onderneming die om immuniteit verzoekt, het bewijsmateriaal, dat zij met het oog op haar verzoek om immuniteit heeft voorgelegd, kan intrekken indien het verzoek niet zou worden aanvaard (2). Aangezien betrokken verzoekster deze mogelijkheid niet heeft gebruikt, kon de Commissie gebruikmaken van dit bewijsmateriaal zonder het recht van verweer te schenden;

—

De Commissie gebruikt bewijsmateriaal dat zij verzameld had tijdens inspecties betreffende een verschillende (maar aanverwante) zaak.

Uit mijn onderzoek bleek dat hetzelfde bewijsmateriaal vervolgens in onderhavige zaak vrijwillig werd ingediend in verband met een clementieverzoek en in antwoord op een verzoek om informatie. Derhalve kan het feit dat dit bewijsmateriaal eveneens door de Commissie tijdens inspecties in een verschillende zaak werd vergaard niet leiden tot een schending van het recht van verweer;

—

De Europese partijen werden in een vroeg stadium van de procedure in kennis gesteld van de exacte reikwijdte van het onderzoek, terwijl de Japanse partijen daarvan slechts bij de kennisgeving van de MPB op de hoogte werden gesteld.

In dit verband zij opgemerkt dat het onderzoek, naast op de gentlemen's agreement, oorspronkelijk ook was toegespitst op een aantal gedragingen binnen de EU waaraan de Japanse partijen beweerdelijk niet hadden deelgenomen. Het feit dat de Europese partijen ervan in kennis werden gesteld dat de reikwijdte van het onderzoek tegen hen werd ingeperkt, houdt geen discriminatie in en komt zeker niet neer op een schending van het recht van verweer van de Japanse partijen;

—

In tegenstelling tot het principe van de gelijke behandeling kreeg een clementieverzoeker inzage in een aantal documenten van het dossier alvorens kennis gegeven was van de MPB, terwijl andere partijen bij de procedure dit niet kregen.

Naar mijn mening is het de betrokken dienst van de Commissie niet verboden om tijdens de onderzoekfase bepaalde informatiestukken met partijen te bespreken om deze beter te begrijpen en het onderzoek te bevorderen. Dit geldt in het bijzonder ten aanzien van clementieverzoekers. In ieder geval werd deze specifieke informatie vervolgens tijdens de procedure betreffende de toegang tot het dossier ter beschikking gesteld van alle partijen. Derhalve kon deze vroege inzage in documenten geen schending inhouden van het principe van gelijke behandeling of van het recht van verweer van de andere partijen;

—

Eén partij beweerde dat zij nooit een schriftelijke ontvangstbevestiging heeft gekregen van haar clementieverzoek, dat vervolgens werd verworpen. De partij beweert ook dat de betrokken dienst van de Commissie in de brief waarin zij het clementieverzoek heeft verworpen, niet duidelijk de datum heeft vermeld waarop zij de verstrekte informatie en de informatie waarover de Commissie reeds beschikte, heeft vergeleken.

Volgens de clementiemededeling van 2002 (3) ontvangt de onderneming die om clementie verzoekt een schriftelijke bevestiging waarin de datum is vermeld waarop het verzoek was ontvangen. Het ontbreken van een dergelijke bevestiging vormt dientengevolge een onregelmatigheid in de procedure. Bovendien meen ik ook, in het bijzonder gezien het ontbreken van een dergelijke bevestiging, dat het niet duidelijk vermelden in de brief waarbij het clementieverzoek werd verworpen van de datum van vergelijking, een procedurele onregelmatigheid vormt. Desalniettemin ben ik van oordeel, en ik laat de vraag open of de datum van vergelijking een beslissende invloed zou kunnen hebben op het recht van clementie van de verzoeker, dat deze procedurele onregelmatigheden niet van zodanige aard zijn dat zij neerkomen op een schending van het recht van verweer.

5.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 296/21

(1)

De beschikking is gericht tot negen rechtspersonen, die behoren tot zeven ondernemingen, wegens een inbreuk op artikel 81 van het Verdrag en artikel 53 van de EER-overeenkomst. Van 9 juni 1999 tot 15 mei 2003 hebben de adressaten deelgenomen aan één enkele en voortdurende inbreuk die het gehele EER-gebied (zoals het bestond ten tijde van de inbreuk) bestreek. De inbreuk omvatte een gentlemen's agreement (hierna „GA”) tussen Europese en Japanse producenten van energietransformators om de markten te verdelen door elkaars thuismarkten te respecteren en op elkaars markten geen producten te verkopen.

(2)

De beschikking is gebaseerd op clementieverzoeken van Siemens en Fuji, de medewerking van AREVA T&D en Hitachi, het tijdens de inspecties verzamelde bewijsmateriaal alsmede de antwoorden op verschillende verzoeken om informatie.

(3)

De mededeling van punten van bezwaar werd op 20 november 2008 vastgesteld en de hoorzitting vond plaats op 17 februari 2009. Het Adviescomité voor mededingingsregelingen en economische machtsposities bracht op 18 september en 2 oktober 2009 een gunstig advies uit en de Commissie heeft de beschikking op 7 oktober 2009 aangenomen.

(4)

De zaak betreft een inbreuk op artikel 81 van het EG-Verdrag en artikel 53 van de EER-overeenkomst in de energietransformatorsector.

(5)

Het concurrentiebeperkend gedrag heeft betrekking op energietransformators, spaartransformators en laadstroomcompensatiespoelen met een spanningsbereik van 380 kV en meer. Een energietransformator is een belangrijke elektrische component die de spanning in een elektrisch circuit moet verlagen of verhogen. Energietransformators worden als afzonderlijk product of als onderdeel van kant-en-klaar opgeleverde elektriciteitsonderstations verkocht. De beschikking heeft betrekking op alle energietransformators, hetzij als afzonderlijk product verkocht, hetzij als onderdeel van kant-en-klaar opgeleverde projecten, maar niet op energietransformators die verkocht worden als onderdeel van onderstations op basis van gasgeïsoleerd schakelmateriaal. Deze werden reeds behandeld in de beschikking van de Commissie van 24 januari 2007 in zaak COMP/F/38.899 — Gasgeïsoleerd schakelmateriaal.

(6)

De inbreuk duurde van 9 juni 1999 tot en met 15 mei 2003. De partijen bij de inbreuk sloten een mondelinge overeenkomst die het hele EER-gebied (zoals het bestond ten tijde van de inbreuk) bestreek waarbij werd afgesproken de markten te verdelen door middel van een gentlemen's agreement tussen Europese en Japanse producenten. Zij zouden elkaars thuismarkten respecteren en geen producten op elkaars markten verkopen.

(7)

De partijen organiseerden daarvoor 1 à 2 keer per jaar bijeenkomsten. De bijeenkomsten vonden plaats in Europa en Azië, namelijk in Malaga, Singapore, Barcelona, Lissabon, Tokio, Wenen en Zurich, waarbij de naleving van de overeenkomst telkens werd bevestigd. Elk lid van het kartel kreeg een geheime code. Verschillende documenten en bedrijfsverklaringen uit die periode bevestigen deze feiten.

(8)

ABB Ltd, AREVA T&D SA, ALSTOM (Société Anonyme), Siemens AG, Siemens Aktiengesellschaft Österreich, Fuji Electrics Holdings Co., Ltd, Hitachi Ltd, Hitachi Europe Ltd en Toshiba Corporation zijn de adressaten van de beschikking.

(9)

De duur van de inbreuk is voor alle adressaten, behalve Siemens Aktiengesellschaft Österreich, van 9 juni 1999 tot en met 15 mei 2003. Voor Siemens Aktiengesellschaft Österreich is de duur van 29 mei 2001 tot en met 15 mei 2003.

(10)

De richtsnoeren inzake geldboeten van 2006 worden toegepast in de beschikking.

(11)

Het basisbedrag van de boete werd berekend als een deel van de door elk van de ondernemingen gerealiseerde waarde van de verkopen van energietransformators in het relevante geografische gebied in het jaar 2001 („variabel bedrag”), vermenigvuldigd met het aantal jaren dat de inbreuk geduurd heeft, verhoogd met een bijkomend bedrag, dat eveneens als een deel van de waarden van de verkopen wordt berekend, om horizontale prijsafspraken tegen te gaan („toetredingsrecht”).

(12)

Rekening houdend met de aard van de inbreuk, het gecumuleerde marktaandeel van alle betrokken ondernemingen, de geografische reikwijdte en de implementatie van de inbreuk werden zowel het variabele bedrag als het toetredingsrecht op 16 % vastgesteld.

(13)

Aangezien de inbreuk bijna vier jaar heeft geduurd, werd het variabele bedrag vermenigvuldigd met 4.

(14)

Recidive is een verzwarende omstandigheid voor ABB Ltd (gezien een vroegere kartelbeschikking), waardoor de boete met 50 % wordt verhoogd.

(15)

In de beschikking wordt geconcludeerd dat er in dit geval sprake is van uitzonderlijke omstandigheden waardoor Hitachi en AREVA T&D elk een vermindering van 18 % van de boete hebben verkregen voor hun daadwerkelijke medewerking buiten de clementiemededeling van 2002 om. Deze vermindering geldt niet voor ALSTOM, de voormalige moedermaatschappij van AREVA T&D.

(16)

In de beschikking wordt aandacht besteed aan de noodzaak om ervoor te zorgen dat boeten een voldoende afschrikkende werking hebben; te dien einde wordt de boete voor Siemens en Hitachi vermenigvuldigd met 1,2 en de boete voor Toshiba met 1,1.

(17)

In het kader van de toepassing van de clementieregeling van 2002 krijgt Siemens volledige immuniteit tegen geldboeten en wordt de boete voor Fuji verminderd met 40 %. De clementieverzoeken van ABB, AREVA T&D en Hitachi werden verworpen omdat het bewijsmateriaal niet voldoende significante toegevoegde waarde had in vergelijking met de gegevens waarover de Commissie reeds beschikte.

5.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 296/23

5.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 296/28

A.

punt gelegen op de noordoostrand van het huis gelegen op hoogte 457,420 meter ten noordoosten van Contrada Grotte Rosse;

B.

punt gelegen op de noordwestrand van het huis gelegen op hoogte 648 meter in Contrada Paricchia;

C.

punt gelegen op de zuidoostrand van het huis gelegen op hoogte 615 in C. Ingiulla op 400 meter ten noordoosten van Chiusa di Don Ascenzio;

D.

punt gelegen op de tweesprong naar Villaggio S. Francesco op de weg van S. Maria Licodia naar Ragalna Ovest, samenvallend met het hoekpunt „B” van de „Paternò”-vergunning;

E.

punt gelegen op de toren van de kerk S. Maria della Croce van Regalbuto, samenvallend met het hoekpunt „A” van de „Paternò”-vergunning.

5.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 296/30

1.

Op 26 november 2009 heeft de Commissie een aanmelding van een voorgenomen concentratie in de zin van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 139/2004 van de Raad (1) ontvangen. Hierin is meegedeeld dat Daimler AG („Daimler”, Duitsland) en Aabar Investments PJSC („Aabar”, Verenigde Arabische Emiraten), dochteronderneming onder uitsluitende zeggenschap van International Petroleum Investment Company („IPIC”, Verenigde Arabische Emiraten), in de zin van artikel 3, lid 1, onder b), van genoemde verordening, gezamenlijk zeggenschap verkrijgen over Brawn GP („Brawn”, Verenigd Koninkrijk), door de verwerving van aandelen.

2.

De bedrijfswerkzaamheden van de betrokken ondernemingen zijn:

3.

Op grond van een voorlopig onderzoek is de Commissie van oordeel dat de aangemelde concentratie binnen het toepassingsgebied van Verordening (EG) nr. 139/2004 kan vallen. Ten aanzien van dit punt wordt de definitieve beslissing echter aangehouden. Hierbij dient te worden aangetekend dat, overeenkomstig de mededeling van de Commissie betreffende een vereenvoudigde procedure voor de behandeling van bepaalde concentraties krachtens Verordening (EG) nr. 139/2004 van de Raad (2), deze zaak in aanmerking komt voor de in voormelde mededeling beschreven procedure.

4.

De Commissie verzoekt belanghebbenden haar hun eventuele opmerkingen over de voorgenomen concentratie kenbaar te maken.

Deze opmerkingen moeten de Commissie uiterlijk tien dagen na dagtekening van deze bekendmaking hebben bereikt. Zij kunnen per faxbericht (+32 22964301 of 22967244) of per post, onder vermelding van zaaknummer COMP/M.5659 — Daimler AG/IPIC/Brawn GP, aan onderstaand adres worden toegezonden:

5.12.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 296/31