6.8.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/1

A.

overwegende dat een transparant beleid de burgers in staat stelt beter aan het besluitvormingsproces deel te nemen en dat de instellingen van de EU daardoor meer legitimiteit genieten, efficiënter werken en binnen een democratisch bestel gemakkelijker verantwoording aan de burgers kunnen afleggen,

B.

overwegende dat transparantie ertoe bijdraagt dat de beginselen van de democratie en de eerbiediging van de grondrechten, zoals vastgelegd in artikel 6 van het EU-Verdrag en in het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie, worden versterkt,

C.

overwegende dat het publiek bij meer transparantie binnen de instellingen van de EU beter zal begrijpen hoe de middelen van de EU in feite worden aangewend, terwijl men de uitgaven van de EU gemakkelijker op hun effectiviteit kan beoordelen,

1.

wijst erop dat in artikel 30, lid 3, alinea 1 van het Financieel Reglement, als gewijzigd op 13 december 2006 (1) — onder het hoofdstuk inzake het transparantiebeginsel — het volgende wordt gesteld:

„De Commissie stelt op passende wijze haar informatie over de begunstigden van begrotingsmiddelen ter beschikking wanneer de begroting op een gecentraliseerde wijze en rechtstreeks door haar diensten wordt uitgevoerd; in geval van andere beheersvormen stelt de Commissie op passende wijze de informatie over de begunstigden van middelen ter beschikking die haar wordt toegezonden door de instanties waaraan taken met betrekking tot de uitvoering van de begroting zijn gedelegeerd”

2.

is van mening dat transparantie nauw samenhangt met de vraag of de ter beschikking gestelde informatie over de begunstigden gemakkelijk toegankelijk is, betrouwbaar en geschikt voor nader onderzoek, vergelijkingen en evaluatie, en meent derhalve dat bij de omzetting in de praktijk van de in het Financieel Reglement gebezigde formulering „op passende wijze” rekening moet worden gehouden met deze behoeften;

3.

wijst erop dat men, waar het gaat om transparantie ten aanzien van de 20 % van de EU-middelen die rechtstreeks en centraal door de Commissie worden beheerd (subsidies en overheidsopdrachten), kan kijken op de twee onderstaande websites, waar men onder andere informatie omtrent de identiteit van de begunstigden kan vinden:

begunstigden van subsidies: http://ec.europa.eu/grants/beneficiaries_en.htm

begunstigden van overheidsopdrachten: http://ec.europa.eu/public_contracts/beneficiaries_en.htm

4.

verzoekt de Commissie om de adressen van de beide websites met informatie over de begunstigden van EU-middelen die rechtstreeks en centraal door haar worden beheerd, uitdrukkelijk te vermelden in alle documenten over de EU-begroting en/of projecten en programma's die onder de verantwoordelijkheid van de Commissie vallen;

5.

stelt vast dat in de gevallen waarin de Commissie de begroting onder gedeeld beheer uitvoert, de lidstaten krachtens artikel 53 ter van het Financieel Reglement op grond van lid 2, onder d) van genoemd artikel gehouden zijn:

„door middel van relevante sectorale verordeningen en in overeenstemming met artikel 30, lid 3, te zorgen voor een adequate jaarlijkse bekendmaking achteraf van de begunstigden van begrotingsmiddelen”

6.

wijst er tevens op dat derde landen en internationale organisaties waaraan uitvoeringstaken zijn gedelegeerd, krachtens artikel 53 quater en quinquies gehouden zijn „in overeenstemming met artikel 30, lid 3, te zorgen voor een adequate jaarlijkse bekendmaking achteraf van de begunstigden van begrotingsmiddelen”;

7.

wijst erop dat de Commissie in haar ontwerpverklaring over transparantie die als bijlage is toegevoegd aan de uitkomsten van de bemiddelingsprocedure met betrekking tot het herziene Financieel Reglement, het volgende heeft toegezegd:

„De Commissie verplicht zich ertoe te waarborgen dat de sectorspecifieke uitvoeringsverordeningen in een vergelijkbare openbaarmaking van informatie over ontvangers van middelen uit de landbouwfondsen (ELFPO (2) en ELGF (3)) voorzien als de sectorspecifieke uitvoeringsverordeningen voor de structuurfondsen. Er zal met name zorg worden gedragen voor adequate jaarlijkse publicatie ex post van de bedragen die iedere begunstigde uit deze fondsen heeft ontvangen, uitgesplitst naar de belangrijkste uitgavencategorieën”

8.

merkt op dat er thans op website http://ec.europa.eu/agriculture/funding/index_en.htm van de Commissie links zijn te vinden naar de databases van de veertien lidstaten die informatie beschikbaar stellen over de begunstigden van subsidies uit het gemeenschappelijk landbouwbeleid die onder gedeeld beheer vallen; betreurt echter dat de gegevens zo onoverzichtelijk en versnipperd en van zo wisselende kwaliteit zijn dat er nauwelijks informatie te vinden is; verzoekt de Commissie een voorbeeld te nemen aan de zeer toegankelijke website http://www.farmsubsidy.org/, die zeer goed functioneert en zonder overheidsmiddelen is opgezet;

9.

stelt vast dat de Commissie ten aanzien van de links op haar webpagina voorbehoud maakt omdat ze zijn gebaseerd op gegevens die door de lidstaten zijn verstrekt en lang niet altijd even volledig en gedetailleerd zijn, reden waarom de Commissie niet voor hun juistheid of volledigheid kan instaan en voor het gebruik ervan geen enkele verantwoordelijkheid of aansprakelijkheid aanvaardt;

10.

staat erop dat de Commissie verantwoordelijkheid op zich neemt om voor volledige en betrouwbare gegevens te zorgen en derhalve de noodzakelijke stappen onderneemt om de autoriteiten van de lidstaten ertoe te brengen dergelijke gegevens te verstrekken;

11.

is van mening dat de webpagina's van de Commissie die informatie bevatten over de begunstigden van EU-middelen van welke categorie dan ook, zoals contracten, subsidies of uitgaven van structuur- of landbouwfondsen (of andere vormen van financiering) in principe zodanig dienen te worden opgezet dat men daarin niet alleen informatie over individuele begunstigden kan vinden, maar ook op basis van specifieke criteria onderzoek kan doen om vanuit verschillende gezichtspunten een algemeen beeld te krijgen dat vervolgens met de uitvoeringscijfers van de Commissie kan worden vergeleken;

12.

verzoekt de Commissie de politieke verantwoordelijkheid te aanvaarden voor het publiceren van informatie over begunstigden van financiering uit middelen van de EU, ongeacht de beheersvorm waaronder deze vallen;

13.

benadrukt dat het niet voldoende is als men informatie als zodanig publiceert en dat men daar alleen zinvol gebruik van kan maken als de gegevens op een rationele wijze worden georganiseerd, ingedeeld en gepresenteerd;

14.

wijst erop dat de EU werkzaam is in verschillende programma's of sectoren waaruit individuele begunstigden financiering kunnen ontvangen; erkent dat het daarom leerzaam kan zijn om in alle sectoren na te gaan welke bedragen aan een individuele begunstigde zijn verstrekt; vraagt de Commissie te onderzoeken of het mogelijk is een algemene zoekmachine op te zetten waarmee men over het hele bereik van de activiteiten die de EU onderneemt op het gebied van contracten, toelagen, subsidies, onderzoeksprogramma's, landbouw- of structuurfondsen, gecentraliseerd dan wel gedecentraliseerd beheer, enz., de gegevens van individuele begunstigden kan opvragen;

15.

verzoekt de Commissie om rekening te houden met de opmerkingen in deze resolutie en om vóór de volgende Europese verkiezingen in 2009 een volledig operationeel informatiesysteem voor het brede publiek in te voeren met gegevens over alle begunstigden van EU-subsidies en uitstaande vorderingen;

16.

wijst erop dat de instellingen van de EU momenteel een verschillende aanpak hanteren als het erom gaat van hun leden een verklaring financiële belangen te vragen: zo wordt bijvoorbeeld door het Europees Parlement een openbaar register bijgehouden, terwijl in sommige andere gevallen in het geheel geen verklaring verlangd wordt;

17.

is van mening dat alle instellingen dienen te overdenken of de huidige beginselen en regels afdoende zijn en wijst erop dat het misschien noodzakelijk is om de regels van het Europees Parlement te herzien in verband met de verplichte openbaarmaking van financiële belangen op het internet;

18.

stelt vast dat de Commissie opdracht heeft gegeven tot een studie die aan haar Europees transparantie-initiatief is gekoppeld en waarin onderzoek wordt gedaan naar de ethische regels en normen voor de bekleders van een openbaar ambt in de Europese instellingen en in nationale parlementen, nationale regeringen, constitutionele hoven (hooggerechtshoven), algemene rekenkamers en centrale of nationale banken van de 27 lidstaten van de EU en van Canada en de Verenigde Staten van Amerika, en dat deze studie waar het gaat om de instellingen van de EU onderzoek zal doen naar de ethische regels en normen in de Europese Commissie, het Europees Parlement, de Europese Rekenkamer, het Europees Hof van Justitie, de Europese Centrale Bank en de Europese Investeringsbank;

19.

is zich ervan bewust dat de Commissie ernaar streeft voor alle instellingen van de EU een „gemeenschappelijke ethische ruimte” te scheppen;

20.

wijst erop dat de Commissie naar aanleiding van de aanbevelingen in het tweede verslag van 10 september 1999 van het Comité van onafhankelijke deskundigen, en het Witboek betreffende de administratieve hervormingen van de Commissie van 1 maart 2000, een voorstel heeft uitgewerkt tot oprichting van een „Adviesgroep gedragsnormen openbaar bestuur” (4), die onder andere tot taak zou hebben om bekleders van een openbaar ambt vooraf zodanig te begeleiden dat zij situaties waarin sprake is van een mogelijke belangentegenstelling kunnen vermijden;

21.

is van mening dat het niet terecht zou zijn om voor alle ambtsdragers in de EU één enkele adviesraad op te richten, dit met het oog op de bijzondere situatie van de leden van het Europees Parlement die direct door de burgers worden gekozen;

22.

is desalniettemin van mening dat elke instelling voor haar leden gedragsregels dient op te stellen (al naar gelang het specifieke karakter van de betreffende instelling) op basis van haar huidige praktijken met betrekking tot alle relevante financiële belangen;

23.

is van mening dat de gedragsregels van de verschillende instellingen ook betrekking dienen te hebben op de algemene politieke, financiële en juridische verantwoordelijkheid van hun leden;

24.

wijst erop dat het Europees Hof van Justitie onlangs naar aanleiding van de recente kwijtingsbesluiten van het Europees Parlement een gedragscode (5) voor zijn rechters heeft aanvaard; stelt vast dat de Europese Rekenkamer in de context van haar peer review in verband met de rol die zij in de toekomst zal spelen, de mogelijkheid van een soortgelijk besluit overweegt;

25.

deelt de mening van de Europese Ombudsman (klacht 3269/2005/TN) dat het van wezenlijk belang is dat de namen van individuele lobbyisten die bijeenkomsten met commissarissen organiseren, openbaar worden gemaakt;

26.

stelt vast dat bij „vordering” sprake kan zijn van vier verschillende soorten procedures:

27.

spreekt — onder verwijzing naar paragraaf 36 van zijn resolutie van 24 oktober 2006 over de terugvordering van communautaire middelen (6) — nogmaals zijn teleurstelling uit over het feit dat in het Europees transparantie-initiatief geen informatie over de terugvordering van communautaire middelen is opgenomen; verzoekt de Commissie om aan de begrotingsautoriteit en uiteindelijk ook aan het publiek bekend te maken welke vorderingen volgens de begroting van de EU nog openstaan dan wel daarop zijn gecrediteerd, om welke bedragen het daarbij gaat en waarvoor ze uiteindelijk zijn bestemd;

28.

merkt op dat volgens het jaarverslag van de Rekenkamer over de uitvoering van de begroting over het begrotingsjaar 2006 (7)„informatie over invorderingen en financiële correcties in de jaarlijkse activiteitenverslagen 2006 […] bevat onvoldoende toelichtingen” (paragraaf 2.24); vraagt de Commissie derhalve betrouwbare en volledige informatie over de correctie van fouten en gegevens ter staving van de door haar uitgevoerde correcties te verstrekken;

29.

is van mening dat de Commissie regelmatig een overzicht aan het Parlement moet voorleggen, en indien mogelijk ook op haar website moet publiceren, van de nog te vorderen bedragen, gespecificeerd naar het totale bedrag dat per directoraat-generaal verschuldigd is en naar de tijd waarover elk bedrag reeds uitstaat;

30.

neemt er met instemming kennis van dat in een bijlage bij de Mededeling van de Commissie (COM(2007)0274) een overzicht wordt gegeven van de voor 2006 bekende nog openstaande bedragen waarvoor van vordering werd afgezien, met daarbij gevoegd een samenvatting van de beheersresultaten van de Commissie in 2006; stelt vast dat voor de EG-begroting het totale bedrag waarvoor van vordering was afgezien (bedragen van meer dan 100 000 EUR) 23 038 784 EUR beliep, en voor de begroting van het Europees Ontwikkelingsfonds 6 549 996 EUR;

31.

wijst erop dat de diensten van de Commissie jaarlijks 10 000 inningsopdrachten afgeven en dat het Directoraat-generaal Begroting elk kwartaal overzichten van de uitstaande bedragen opstelt en aan de betreffende directoraten-generaal stuurt, zodat tot vordering kan worden overgegaan;

32.

verwelkomt het feit dat in de toelichting bij de economische resultatenberekening van de voorlopige rekeningen over 2006 (deel 1, blz. 67-71) een hoofdstuk over de terugvordering van uitgaven is opgenomen; stelt vast dat in 2006 de totale waarde aan terugvorderingen 634 000 000 EUR bedroeg; spreekt de hoop uit dat de Commissie in de toekomst op deze weg zal doorgaan en de transparantie zal blijven verbeteren;

33.

stelt vast dat de Commissie een register heeft opgesteld (http://ec.europa.eu/transparency/regexpert/) van groepen deskundigen die worden omschreven als formele en informele adviesorganen die bij besluit van de Commissie in het leven zijn geroepen, dan wel informeel door de diensten van de Commissie zijn opgericht om de Commissie en haar diensten tijdens de voorbereiding van wetgevingsvoorstellen en beleidsinitiatieven bij te staan;

34.

neemt er met instemming kennis van dat vice-voorzitter Kallas op verzoek van de Commissie begrotingscontrole heeft toegezegd dat met ingang van 2008:

35.

stelt vast dat in het Register van groepen deskundigen niet zijn opgenomen:

36.

is ontevreden over het feit dat deze groepen deskundigen niet in het register zijn opgenomen en verwacht van de Commissie dat zij actie onderneemt om ervoor te zorgen dat in het register alle groepen deskundigen worden opgenomen, met inbegrip van gegevens over leden van comitologiecomités, afzonderlijke deskundigen, gemengde instanties en comités voor de sociale dialoog, opdat het lidmaatschap van deze deskundigencomités op dezelfde transparante wijze wordt beoordeeld, tenzij zij, per geval, dringende legitieme redenen kan aangeven om dit niet te doen;

37.

verzoekt de Commissie de samenstelling van haar deskundigengroepen vóór eind 2008 serieus tegen het licht te houden en maatregelen te nemen om voor een evenwichtige vertegenwoordiging van belangengroeperingen in de deskundigengroepen te zorgen;

38.

wijst er nog eens met klem op dat de Commissie vóór eind 2008 een open, transparant en insluitend proces voor het selecteren van leden van nieuwe deskundigengroepen moet ontwikkelen, en het Parlement uiterlijk in februari 2009 van deze nieuwe selectiecriteria in kennis moet stellen;

39.

erkent dat het voor een goed bestuur van vennootschappen of EU-instellingen van wezenlijk belang is dat de betrokkenen en het publiek over het financieel beheer worden voorgelicht op een manier die voor de gemiddelde lezer gemakkelijk te begrijpen is;

40.

erkent dat de situatie is gewijzigd sinds in 2003 het herziene Financieel Reglement in werking trad en het verplicht werd om jaarlijkse activiteitenverslagen op te stellen, waarvan in de praktijk is gebleken dat ze een gedetailleerd inzicht verschaffen in de wijze waarop de instellingen intern functioneren;

41.

wenst de Commissie geluk met het feit dat de jaarlijkse activiteitenverslagen (over 2004, 2005 en 2006) van haar directeuren-generaal en andere diensten en het syntheseverslag van de Commissie: Beleidsresultaten in 2006 (COM(2007)0067) zijn gepubliceerd op haar website http://ec.europa.eu/atwork/synthesis/aar/index_en.htm;

42.

merkt op dat het syntheseverslag en de jaarlijkse activiteitenverslagen volgens de Commissie „de top van de verantwoordingsstructuur van de Commissie” respectievelijk de pijlers daarvan vormen (COM(2006)0277), en verzoekt de Commissie, gezien het feit dat de directeuren-generaal en de Commissie als college met deze verslagen de verantwoordelijkheid voor het management op zich nemen, met klem serieuze maatregelen te treffen om volledig inzicht te geven in de manier waarop 80 % van de EU-middelen worden gebruikt (gedeeld beheer), aangezien haar afleggen van rekenschap anders ontoereikend zal worden geacht;

43.

dringt er derhalve bij de Commissie op aan de afgifte van nationale betrouwbaarheidsverklaringen door de lidstaten te steunen, waardoor de Commissie de volledige verantwoordelijkheid op zich zou kunnen nemen voor het complete financiële beheer van de EU; dringt er tevens bij de Commissie op aan in sterkere mate op de werkzaamheden nationale rekenkamers en externe audits te bouwen;

44.

neemt er met instemming kennis van dat ook het Europese Hof van Justitie, de Europese Rekenkamer, het Europees Economisch en Sociaal Comité, het Comité van de Regio's en de Europese Ombudsman een jaarlijks activiteitenverslag aan de kwijtingsautoriteit voorleggen;

45.

is van mening dat de jaarlijkse activiteitenverslagen van de andere instellingen, met inbegrip van de Raad en het Europees Parlement, op hun openbare websites moeten worden geplaatst met het oog op een betere transparantie;

46.

wijst erop dat de Commissie in haar werkdocument over transparantie (SEC(2005)1300) onder andere heeft bekeken of potentiële fraudeurs effectiever zouden kunnen worden afgeschrikt wanneer er over de resultaten van onderzoek meer transparantie zou zijn, en of de Commissie een „zwarte lijst” van bewezen fraudegevallen zou moeten opstellen en publiceren om de betrokkenen met naam en toenaam bekend te maken;

47.

stelt vast dat de mogelijkheid om fraudeurs op een zwarte lijst te plaatsen in het werkdocument (SEC(2005)1300) van de Commissie uitvoerig aan de orde komt, maar dat deze niet in het Groenboek over het Europees transparantie-initiatief van de Commissie of in de mededeling over de follow-up is opgenomen;

48.

verzoekt de Commissie te overwegen hoe een openbare „zwarte lijst” van bewezen fraudegevallen zou kunnen worden opgesteld om de betrokken entiteiten met naam en toenaam bekend te maken en het publiek te informeren over de resultaten van de fraudebestrijdingsmaatregelen van de Commissie;

49.

wijst erop dat de Commissie in 1997 op verzoek van het Europees Parlement en ter bescherming van de financiële belangen van de EU een systeem voor vroegtijdige waarschuwing (SVW) met vijf geleidelijk oplopende waarschuwingsniveaus heeft ingevoerd om de diensten van de Commissie te helpen vaststellen welke instanties financiële of andere risico's opleverden; constateert dat dit systeem van toepassing is op „gecentraliseerd beheer” (contracten en subsidies die rechtstreeks door de diensten van de Commissie worden beheerd), en „gedecentraliseerd beheer” (dat door derde landen wordt gevoerd); het SVW is echter niet van toepassing op EU-financiering die in partnerschap met lidstaten wordt beheerd („gedeeld beheer”, voornamelijk voor het gemeenschappelijk landbouwbeleid en de structuurfondsen) en financiering die aan internationale organisaties is gedelegeerd („gezamenlijk beheer”);

50.

merkt op dat een van de belangrijkste bevindingen van het jaarverslag 2006 van de Europese Rekenkamer luidde dat nalevingsfouten (zo ontbrak bijvoorbeeld de aanbestedingsprocedure, of was deze ongeldig) de belangrijkste oorzaak van onregelmatigheden vormden op het gebied van het structuurbeleid; verzoekt de Commissie en de Europese Rekenkamer, aangezien de bescherming van de financiële belangen van de EU een essentiële doelstelling is, verslag te doen aan de kwijtingsautoriteit over de tijdens aanbestedingsprocedures meest voorkomende vormen van onregelmatigheden en fraude en de oorzaken daarvan;

51.

stelt vast dat de legitieme belangen van de betrokken instanties dienen te worden beschermd, dat er in het Financieel Reglement geen enkele bepaling is opgenomen op grond waarvan publicatie is toegestaan, en dat derhalve elke vermelding in het SVW om redenen van gegevensbescherming strikt vertrouwelijk is;

52.

wijst erop dat krachtens artikel 95 van het Financieel Reglement (en in overeenstemming met de communautaire voorschriften betreffende de bescherming van persoonsgegevens) een centrale database van uitgesloten gegadigden en inschrijvers zal worden opgezet, die door alle instellingen en instanties gezamenlijk zal worden beheerd en naar verwachting vanaf 1 januari 2009 operationeel zal zijn;

53.

wijst nogmaals op de dringende noodzaak van een gedragscode voor OLAF, teneinde het vermoeden van onschuld te waarborgen in gevallen waarin begunstigden zijn onderworpen aan een lang gerechtelijk vooronderzoek en uiteindelijk onschuldig worden verklaard door de rechter, maar geen vergoeding ontvangen voor de schade aan hun reputatie de of geleden verliezen;

54.

stelt vast dat van de lidstaten wordt verlangd dat ze informatie over uitgesloten gegadigden en inschrijvers aan de bevoegde ordonnateur doorgeven; stelt tevens vast dat deze database niet voor het publiek, maar alleen voor instellingen van de EU, uitvoerende agentschappen en regelgevende agentschappen toegankelijk zal zijn (artikel 95, lid 2 van het Financieel Reglement);

55.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Commissie en de Raad, alsmede aan de andere instellingen.

6.8.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/8

A.

in overweging van het bepaalde in artikel 280, leden 1 en 2 van het EG-Verdrag,

B.

overwegende dat artikel 53 ter, lid 2 van Verordening (EG, Euratom) nr. 1605/2002 van de Raad van 25 juni 2002 houdende het Financieel Reglement van toepassing op de algemene begroting van de Europese Gemeenschappen (8) (Financieel Reglement) het volgende stipuleert:

„2.   Onverminderd aanvullende bepalingen van de desbetreffende sectorale verordeningen, en om bij gedeeld beheer ervoor te zorgen dat de middelen overeenkomstig de toepasselijke voorschriften en beginselen worden gebruikt, nemen de lidstaten alle nodige wetgevende, regelgevende, administratieve of andere maatregelen ter bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschappen. Daartoe dienen zij met name:

Daartoe voeren de lidstaten controles uit en voeren zij een doeltreffend en efficiënt intern controlesysteem in (…)”

1.

is verheugd over het feit dat de verslagen over de bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschappen, en met name dat over het begrotingsjaar 2006, een meer analytisch karakter hebben gekregen; merkt evenwel op dat de daarin opgenomen statistieken afkomstig zijn van onderling zeer uiteenlopende nationale instanties, die gebruik maken van verschillende administratie-, rechts-, controle- en inspectiesystemen;

2.

verlangt dat de jaarverslagen over de bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschappen, evenals de op basis daarvan opgestelde verslagen van het Europees Parlement op de agenda van de Raad worden gezet en dat de Raad vervolgens zijn opmerkingen aan het Parlement en de Commissie kenbaar maakt;

3.

stelt vast dat in 2006 op de gebieden „Eigen middelen”, „Landbouwuitgaven” en „Structuurbeleidsmaatregelen van de lidstaten” onregelmatigheden ten belope van in totaal 1 143 miljoen EUR zijn gemeld (voor 2005: 1 024 miljoen EUR; voor 2004: 982,3 miljoen EUR; voor 2003: 922 miljoen EUR; voor 2002: 1 150 miljoen EUR); de door de lidstaten in 2006 aan de Commissie doorgegeven bedragen kunnen als volgt worden opgesplitst:

stelt eveneens vast dat met betrekking tot de pretoetredingsmiddelen voor 2006 onregelmatigheden zijn gemeld voor een bedrag van in totaal 12,32 miljoen EUR (voor 2005: 17,6 miljoen EUR);

4.

is van mening dat de jaarlijkse schommelingen met betrekking tot het financiële effect van onregelmatigheden door een groot aantal factoren beïnvloed kunnen zijn;

5.

wijst er met nadruk op dat wanneer de Commissie een groot aantal onregelmatigheden worden gemeld, dit niet noodzakelijkerwijs een hoog fraudeniveau impliceert; het kan ook worden gezien als een bewijs dat de ingezette controlesystemen goed functioneren en dat de lidstaten nauw met de Commissie samenwerken; constateert overigens met voldoening dat de Commissie in haar jaarverslag over 2006 juist de nadruk legt op het belang van een solide samenwerking;

6.

stelt met betrekking tot de eigen middelen vast dat het bedrag waarvoor onregelmatigheden zijn gemeld met 7 % is gestegen, namelijk van 328 miljoen EUR in 2005 tot 353 miljoen EUR in 2006; de gesignaleerde onregelmatigheden blijken zich vooral voor te doen bij producten zoals televisietoestellen (in 2005: 69 miljoen EUR, in 2006: 62,3 miljoen EUR) en sigaretten (in 2005: 30,9 miljoen EUR, in 2006: 27,6 miljoen EUR); met name in Italië (+ 122 %) en Nederland (+ 81 %) zijn duidelijk veel meer gevallen geconstateerd; daarvan zijn in 2006 113,4 miljoen EUR (32 %) gerecupereerd;

7.

merkt met betrekking tot de landbouwuitgaven op dat het bedrag waarvoor onregelmatigheden zijn geconstateerd van 105 miljoen EUR in 2005 is teruggelopen tot 87 miljoen EUR in 2006; Spanje, Frankrijk en Italië waren met in totaal 64,9 miljoen EUR verantwoordelijk voor 57,2 % van de gesignaleerde onregelmatigheden, en het bleek daarbij vooral te gaan om de sectoren plattelandsontwikkeling, rund- en kalfsvlees en groente en fruit;

8.

is ingenomen met de tenuitvoerlegging van Verordening (EG) nr. 1290/2005 van de Raad van 21 juni 2005 betreffende de financiering van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (9) (GLB), die erop gericht is de lidstaten een eenvoudiger en doeltreffender wettelijk kader te bieden voor het terugvorderen van onregelmatige betalingen; dringt er bij de Commissie op aan de toepassing van deze verordening te evalueren en hierover aan het Parlement verslag uit te brengen;

9.

verheugt zich over het goede functioneren van het geïntegreerd beheers- en controlesysteem (GBCS), waarlangs 68 % van de verrichtingen passeren en dat het mogelijk heeft gemaakt een belangrijk deel van de geconstateerde onregelmatigheden op te sporen;

10.

stelt met bezorgdheid vast dat het terugvorderingspercentage voor ten onrechte betaalde bedragen laag blijft en van lidstaat tot lidstaat verschilt, en dringt er bij de Commissie op aan haar inspanningen op te voeren om dit percentage te verbeteren, mede omdat hoe langer het aansleept, hoe meer de kans op succesvolle terugvordering afneemt;

11.

is van oordeel dat wanneer in een bepaalde lidstaat het terugvorderingspercentage systematisch laag blijft, de Commissie correctiemechanismen moet toepassen;

12.

ondersteunt de Commissie volledig bij de strikte toepassing van de wetgeving betreffende de opschorting van de betalingen en dringt erop aan dat ook voor GLB-middelen eenzelfde procedure moet gelden als met betrekking tot de reeds gestarte acties (10) voor het niet-overmaken van kredieten als de Commissie niet over een absolute garantie beschikt voor de betrouwbaarheid van de beheer- en controlesystemen van de lidstaat die de kredieten ontvangt;

13.

dringt er bij de Commissie op aan de effectiviteit en transparantie van de toezichtsystemen met betrekking tot betalingen aan landbouwers te evalueren in het kader van haar jaarverslagen over de bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschappen;

14.

is ingenomen met de werkzaamheden van de taskforce Terugvordering (11), die er in de voorgaande jaren (3 061 miljoen EUR over de periode 1971-2006) in geslaagd is een groot aantal onregelmatigheden af te wikkelen; als gevolg daarvan hebben de lidstaten 898 miljoen EUR kunnen recupereren en konden 1 200 miljoen EUR via de zgn. „procedure voor de goedkeuring van de rekeningen” worden afgewikkeld; onderstreept echter dat de lidstaten veel waakzamer zouden moeten zijn om onregelmatigheden te voorkomen en waar nodig geld terug te vorderen;

15.

stelt vast dat de Commissie haar tweede verslag over de tekortkomingen bij de tenuitvoerlegging van het „zwarte lijst”-systeem (Verordening (EG) nr. 1469/95 van de Raad (12)) heeft goedgekeurd en dringt aan op een bredere discussie tussen de EU-instellingen over maatregelen om hierin verbetering te brengen, waarbij een aanzienlijke verhoging van de boetes voor lidstaten die in gebreke blijven bij de terugbetaling van onterecht uitgekeerde bedragen het meest voor de hand ligt;

16.

merkt met betrekking tot de structuurbeleidsmaatregelen op dat het bedrag waarvoor onregelmatigheden zijn geconstateerd met 17 % is gestegen, namelijk van 601 miljoen EUR in 2005 tot 703 miljoen EUR in 2006 (voor de structuurfondsen 517 miljoen EUR en voor het Cohesiefonds 186 miljoen EUR); het ging daarbij voornamelijk (voor 75 %) om het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling (EFRO) en het Europees Sociaal Fonds (ESF); in 2006 waren Duitsland, Spanje, Italië, Portugal en het Verenigd Koninkrijk verantwoordelijk voor ca. 85 % van het met de structuurfondsen gemoeide irregulier bestede bedrag (438,1 miljoen EUR); in veel gevallen brachten de begunstigden niet-subsidiabele uitgaven in rekening; de feiten kwamen bij de controle van de desbetreffende documenten aan het licht;

17.

betreurt dat bij 60 van de 95 uit de structuurfondsen gefinancierde projecten die gedurende de huidige programmeringsperiode werden gecontroleerd, materiële fouten in de gedeclareerde projectuitgaven zijn geconstateerd, waarmee het aantal onregelmatigheden ten opzichte van het voorgaande jaar is gestegen; is van mening dat een groter aantal projecten gecontroleerd dient te worden, zodat op basis van de daaruit getrokken conclusies duidelijke aanbevelingen kunnen worden geformuleerd voor het verbeteren van het financieel beheer;

18.

constateert dat voor 2006 nog 266,5 van de in totaal 703 miljoen EUR moeten worden gerecupereerd, terwijl dat bedrag voor de daaraan voorafgaande jaren wordt becijferd op 762 miljoen EUR; dringt er bij de Commissie op aan de bevoegde commissies van het Parlement op halfjaarlijkse basis te informeren omtrent de vooruitgang die is geboekt en de specifieke maatregelen die zijn getroffen om de terugvordering van nog uitstaande bedragen te bespoedigen;

19.

merkt met betrekking tot de pretoetredingsmiddelen op dat het financiële effect van de geconstateerde onregelmatigheden van 26,5 miljoen EUR in 2005 is teruggelopen tot 12,3 miljoen EUR in 2006; in de meeste gevallen ging het daarbij om facturering van niet-subsidiabele uitgaven en om niet-naleving van contractuele of reglementaire voorwaarden; sedert de instelling van de bewuste fondsen zijn er 11 miljoen EUR gerecupereerd, maar dat neemt niet weg dat er nog altijd 14 miljoen EUR terug te vorderen zijn;

20.

blijft ervan overtuigd dat de lidstaten en de EU-instellingen, inclusief de Rekenkamer, politieke overeenstemming over het concept „aanvaardbaar foutenrisico” moeten zien te bereiken, wil er ooit sprake kunnen zijn van de afgifte van een positieve betrouwbaarheidsverklaring;

21.

dringt er bij de Commissie op aan, in het jaarverslag voor 2008 over de bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschappen een analyse op te nemen van de door de lidstaten bij de bestrijding van onregelmatigheden ingezette instanties en systemen; in die analyse moeten onder andere de volgende vragen worden beantwoord om het Parlement in staat te stellen zich een duidelijker beeld te vormen van de toepassing van de wet- en regelgeving door het fraudebestrijdingsnetwerk:

22.

verzoekt de Commissie met betrekking tot de sector eigen middelen aan te geven welke verdere stappen zij zal ondernemen om paal en perk te stellen aan de illegale invoer van televisietoestellen, sigaretten, en meer in het algemeen van namaakproducten; merkt in dit verband met voldoening op dat het OLAF erin geslaagd is in China een steunpunt op te richten; spoort de Commissie ertoe aan namaak intensiever te bestrijden; dringt er bij de Commissie op aan, in het kader van het jaarverslag over de bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschappen voor 2007, dat in juli 2008 zal worden gepubliceerd, aan het Parlement verslag uit te brengen over de initiatieven en stappen die zijn ondernomen naar aanleiding van de resolutie van het Parlement van 11 oktober 2007 over de gevolgen van het akkoord tussen de Gemeenschap, lidstaten en Philip Morris over de strijd tegen fraude en sigarettensmokkel en uitvoering van de aanbevelingen van de Enquêtecommissie inzake communautair douanevervoer van het Europees Parlement (13);

23.

acht het met betrekking tot de landbouwuitgaven volstrekt onaanvaardbaar dat Duitsland en Spanje al sinds vele jaren nalaten de Commissie in elektronische vorm informatie omtrent de op dit gebied geconstateerde onregelmatigheden te verschaffen; wijst er bovendien op dat deze beide landen voor 38 % (33,2 miljoen EUR) van de onregelmatigheden verantwoordelijk zijn en dat Duitsland — hoewel het daartoe verplicht is — geen nadere gegevens meer verstrekt over de personen en bedrijven die daarbij betrokken zijn; dringt er derhalve bij de Commissie op aan tegen deze beide lidstaten inbreukprocedures in te stellen en — hangende deze procedures — 10 % van de landbouwsubsidiebetalingen op te schorten; verzoekt de voorzitter van de Commissie begrotingscontrole de betrokken Permanente Vertegenwoordigingen hierover schriftelijk om uitleg te vragen;

24.

beschouwt het eveneens als onacceptabel dat er 39 maanden verstrijken tussen het moment waarop een onregelmatigheid wordt begaan en het ogenblik waarop deze aan de Commissie wordt gemeld, aangezien een en ander de invorderbaarheid bemoeilijkt; verzoekt de Commissie te laten weten welke maatregelen zij denkt te treffen om de lidstaten tot de orde te roepen; merkt op dat het gedrag van de lidstaten duidt op een gebrek aan waakzaamheid;

25.

verzoekt de Commissie mede te delen welke maatregelen zij heeft getroffen om het aantal onregelmatigheden in de sectoren plattelandsontwikkeling, rund- en kalfsvlees en groente en fruit terug te dringen;

26.

verlangt dat de Commissie zich beslist opstelt wanneer Griekenland zich niet houdt aan het actieplan voor de invoering van het GBCS (14); verlangt te worden geïnformeerd over het totale bedrag aan toelagen/subsidies die Griekenland tot dusver uit de communautaire begroting voor het opzetten van het GBCS heeft ontvangen en over de vraag of dit bedrag kan worden gerecupereerd indien het systeem tegen september 2008 niet volledig operationeel is;

27.

merkt met betrekking tot de structuurbeleidsmaatregelen op dat 84 % van de in 2006 geconstateerde onregelmatigheden werden geregistreerd in Italië (met 228,2 miljoen EUR), Spanje (met 85,7 miljoen EUR), het Verenigd Koninkrijk (met 59,8 miljoen EUR), Portugal (met 37,2 miljoen EUR) en Duitsland (met 27,2 miljoen EUR); merkt voorts op dat noch Duitsland, noch Spanje gebruik maakt van de elektronische module van het antifraude-informatiesysteem en dat Duitsland bovendien geen gegevens over de betrokken personen of bedrijven doorstuurt; verzoekt de voorzitter van de Commissie begrotingscontrole de betrokken permanente vertegenwoordigingen hierover schriftelijk om uitleg te vragen;

28.

is in dit verband van mening dat de programmeringsperiode 2000-2006 heeft aangetoond dat het hanteren van al te ingewikkelde regels en ondoeltreffende controle- en bewakingssystemen onregelmatigheden in de hand werkt; wijst er tevens op dat de betalingen vaak te laat bij de begunstigden zijn aangekomen; is derhalve ingenomen met de verbeteringen die Verordening (EG) nr.1083/2006 van de Raad van 11 juli 2006 houdende algemene bepalingen inzake het Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling, het Europees Sociaal Fonds en het Cohesiefonds (15) heeft bewerkstelligd; spreekt over het algemeen de wens uit dat de regionale en plaatselijke overheden meer bij de programmering en uitvoering van de fondsen worden betrokken;

29.

brengt in herinnering dat het Parlement in in paragraaf 11 van zijn resolutie van 15 juni 2006 over de bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschappen en de fraudebestrijding — jaarverslag 2004 (16) had verklaard dat: „(…) in de rapportageperiode 2005 bijzondere aandacht besteed moet worden aan onregelmatigheden bij maatregelen van het structuurbeleid”; constateert echter dat de situatie nog verder lijkt te zijn verslechterd;

30.

is van mening dat de Commissie speciale aandacht zou moeten besteden aan criminele netwerken die zijn gespecialiseerd in het verduisteren van EU-gelden;

31.

verzoekt de Commissie, de Commissie begrotingscontrole van het Parlement een uitvoerige analyse te verschaffen van de al dan niet met inzet van maffiose middelen door de georganiseerde criminaliteit gebruikte methode of methodes om de financiële belangen van de Gemeenschap te schaden;

32.

spreekt zijn diepe verontrusting uit over de constatering van de president van de Europese Rekenkamer dat: „de stelsels van controle en toezicht in de lidstaten over het algemeen ondoeltreffend of middelmatig efficiënt waren (en dat) het toezicht op hun werking door de Commissie slechts middelmatig efficiënt was” (17);

33.

verlangt derhalve dat de lidstaten de kwaliteit van hun controle- en bewakingssystemen garanderen door op het daartoe geëigende politieke niveau een nationale beheersverklaring aan te nemen met betrekking tot alle communautaire middelen in gedeeld beheer; verzoekt de Commissie dit idee actief te bepleiten en in het jaarverslag over de bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschappen te rapporteren over de op dat terrein geboekte vooruitgang;

34.

dringt er bij de Commissie op aan de nodige maatregelen, eventueel met inbegrip van inbreukprocedures, te nemen tegen lidstaten die de diensten van de Commissie niet bijstaan bij de uitvoering van controles er plaatse zoals voorgeschreven in Verordening (Euratom, EG) nr. 2185/96;

35.

verzoekt de Commissie in dit verband tevens te evalueren in hoeverre de opneming van dwingende en conservatoire voorwaarden in toekomstige EG-wetgeving omtrent middelen in gedeeld beheer nuttig zou kunnen zijn om aan het einde van de terugvorderingsprocedure alsnog onregelmatig verkregen gelden te kunnen recupereren, bijvoorbeeld door de betrokken lidstaat jegens de Gemeenschappen borg te laten staan voor het correcte gebruik van Europese middelen door degenen waarvoor deze bestemd zijn;

36.

brengt in herinnering dat er voor de structuurbeleidsmaatregelen over 2006 en de daaraan voorafgaande jaren nog ruim 1 000 miljoen EUR aan terugvorderingen openstaan;

37.

wijst nadrukkelijk op de directe verantwoordelijkheid van de lidstaten om onrechtmatig uitgekeerde middelen terug te vorderen; herhaalt zijn aanbeveling aan de Commissie om in geval van ernstige onregelmatigheden tussentijdse betalingen aan lidstaten op te schorten; erkent de noodzaak van het nemen van passende maatregelen wanneer de beheers- en controlesystemen van een lidstaat tekortkomingen vertonen en herinnert eraan dat fraude en onregelmatigheden schade toebrengen aan het werk van de Europese Unie, met name bij structuurprojecten;

38.

juicht het toe dat in het kader van het Europees Transparantie-initiatief informatie over de begunstigden van de structuurfondsen openbaar zal worden gemaakt en dringt aan op de invoering van een bindende verplichting in de lidstaten om informatie te publiceren over projecten en begunstigden van middelen uit alle communautaire middelen in gedeeld beheer;

39.

verlangt dat de lidstaten de Commissie jaarlijks mededeling doen van het financiële verlies dat ontstaat als gevolg van bedragen die definitief verloren gaan, en dat de Commissie deze cijfers vervolgens in haar jaarverslag vermeldt;

40.

dringt er bij de bevoegde instanties van de lidstaten op aan de Commissie en het OLAF eenmaal per jaar in kennis te stellen van de door de rechtbanken gedane uitspraken omtrent het frauduleuze gebruik van structuurfondsgelden;

41.

verlangt dat de Commissie een standpunt inneemt ten aanzien van het negatieve oordeel dat de Rekenkamer over haar werk heeft geveld en dat zij tegelijkertijd aangeeft welke stappen zij heeft ondernomen om binnen de lidstaten een verbetering te bewerkstelligen in een situatie die afbreuk doet aan de bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschappen;

42.

roept de Commissie er tevens toe op, aan de lidstaten vaker verslag uit te brengen en nadere details te verstrekken omtrent de manier waarop zij van de gemelde gegevens gebruik heeft gemaakt en over de vraag welk verder gevolg zij aan de gerapporteerde onregelmatigheden heeft gegeven;

43.

constateert met betrekking tot de besteding van de pretoetredingsmiddelen dat Bulgarije (voor 1,7 miljoen EUR), Polen (voor 2,4 miljoen EUR), Roemenië (voor 5,5 miljoen EUR) en Slowakije (voor 1,9 miljoen EUR) in 2006 voor 94 % van de geconstateerde onregelmatigheden verantwoordelijk waren; merkt in dit verband op dat de Commissie de noodzaak heeft onderstreept om te komen tot een gemeenschappelijke interpretatie en een consistent gebruik van de desbetreffende richtsnoeren en werkdocumenten; verzoekt de Commissie derhalve aan te geven welke stappen zij in dat verband heeft ondernomen;

44.

verzoekt de Commissie de lidstaten in de gelegenheid te stellen onregelmatigheden waarbij de verdenking rijst van fraude of verduistering van begin af aan nog trefzekerder te kunnen opsporen, aangezien de lidstaten nog steeds moeilijkheden ondervinden om precies te bepalen wanneer er sprake is van een onregelmatigheid of fraudegeval en welke zaken aan de Commissie/OLAF moeten worden gemeld — ook al houden ze zich wel degelijk aan hun driemaandelijkse rapportageverplichtingen;

45.

roept de Commissie op de lidstaten assistentie te verlenen bij het gebruik van het antifraude-informatiesysteem Ciginfo (instrument voor informatieverspreiding m.b.t. inbeslagnemingen van sigaretten) van het OLAF; is van mening dat deze geïntegreerde, voor administratiedoeleinden opgezette homepage de uitwisseling van gegevens (met name over onregelmatigheden) tussen het OLAF en de lidstaten kan helpen verbeteren van zodra de nationale en Europese systemen eenmaal compatibel zijn;

46.

constateert met voldoening dat de Commissie begrotingscontrole reeds tweemaal een ontmoeting heeft georganiseerd met haar pendanten bij de nationale parlementen; is van mening dat jaarlijkse ontmoetingen tussen de commissies voor begrotingscontrole van de nationale parlementen en het Europees Parlement van zeer groot nut kunnen zijn voor de verbetering van de controle- en bewakingssystemen in de lidstaten en met het oog op de opstelling van nationale beheersverklaringen;

47.

spreekt de wens uit dat de Rekenkamer zo nauw mogelijk samenwerkt met de nationale en regionale rekenkamers, zodat zij bij de controle op de besteding van EU-gelden in de lidstaten steeds beter gebruik kan maken van de door hen opgemaakte rapporten;

48.

constateert dat het OLAF in 2006 naar aanleiding van speciaal verslag 1/2005 van de Rekenkamer is geherstructureerd; is van mening dat het functioneren van het OLAF in het kader van de procedure tot herziening van de OLAF-verordening door het Parlement zou moeten worden geëvalueerd;

49.

verzoekt de Commissie erop toe te zien dat de in artikel 95 van het Financieel Reglement bedoelde gegevensbank per 1 januari 2009 volledig operationeel is;

50.

constateert dat het OLAF in 2005 802 en in 2006 826 nieuwe meldingen heeft ontvangen; is verheugd over het feit dat het evaluatiesysteem het mogelijk heeft gemaakt het aantal ingestelde onderzoeken tot 254 gevallen te beperken en dat bij de meeste afgeronde onderzoeken uit de statistieken is gebleken dat aan de zaak op administratief, tuchtrechtelijk, financieel, justitieel of wetgevend vlak gevolg is gegeven; merkt op dat het financieel effect voor alle nog lopende en afgesloten zaken eind 2005 uitkwam op een bedrag van 6 600 miljoen EUR en eind 2006 op 7 400 miljoen EUR; merkt voorts op dat het daarbij in 2006 vooral ging om de structuurfondsen (voor 1 606,7 miljoen EUR), sigaretten (voor 1 320,1 miljoen EUR), douane (voor 989,8 miljoen EUR) en BTW (voor 727,8 miljoen EUR);

51.

dringt er bij de Commissie op aan de rechtsgrondslag voor te bereiden die nodig is voor de bekendmaking van de namen van bedrijven en personen die fraude hebben gepleegd ten nadele van de Gemeenschap;

52.

is ingenomen met de manier waarop het OLAF het Parlement heeft geïnformeerd omtrent het gevolg dat aan de afgesloten onderzoeken is gegeven; wijst er evenwel op dat de betrokken parketten (van de in totaal 134 gevallen waarin om een justitieel onderzoek was verzocht) in 20 gevallen wegens verjaring of gebrek aan bewijs hebben geweigerd een nader onderzoek in te stellen;

53.

betreurt evenwel dat het OLAF de dialoog over de schriftelijke gegevens die de bevoegde parlementaire commissie geregeld ontvangt niet opnieuw op gang heeft gebracht, zoals hem was gevraagd in de reeds aangehaalde resolutie van 15 juni 2006;

54.

constateert dat zich, evenals in de voorgaande jaren, de meeste gevallen blijken te hebben voorgedaan in België, Duitsland en Italië;

55.

vestigt de aandacht op zijn reeds aangehaalde resolutie van 11 oktober 2007;

56.

stelt vast dat de onderzoeken van het OLAF in 2006 een bedrag van ruim 450 miljoen EUR aan terugvorderingen hebben opgeleverd, en dat dit bedrag afkomstig was uit in 2006 afgesloten zaken (voor ca. 114 miljoen EUR) en uit nog lopende vervolgmaatregelen (ca. 336 miljoen EUR, in hoofdzaak afkomstig uit de landbouwsector (namelijk 134,6 miljoen EUR) en uit de structuurfondsen (namelijk 146,3 miljoen EUR));

57.

is ingenomen met de samenwerking tussen het OLAF, Europol, Eurojust en een aantal andere internationale organisaties, die onder andere de bestrijding van de georganiseerde criminaliteit ten doel heeft; wijst er tegelijkertijd op dat deze samenwerking transparant dient te zijn en zo moet zijn opgezet dat de onafhankelijke positie van het OLAF in stand wordt gehouden;

58.

heeft er begrip voor dat de Commissie het aantal taalversies van haar verslagen om economische redenen wil beperken; dringt er niettemin op aan dat bijlage 2 bij de jaarverslagen over de bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschappen, alsook de activiteitenverslagen op zijn minst in het Engels, het Frans en het Duits beschikbaar worden gesteld;

59.

herinnert de Commissie eraan dat het Parlement in paragraaf 30 van zijn reeds aangehaalde resolutie van 15 juni 2006 ervoor heeft gepleit „(…) om alle onderzoeksbevoegdheden van OLAF in één enkele verordening bijeen te brengen”; onderstreept daarnaast dat de werkgroep fraudebestrijding van de Raad eveneens voorstander lijkt te zijn van stroomlijning van de bestaande rechtsgronden (18); dringt er derhalve bij het OLAF op aan, in het kader van zijn jaarlijks activiteitenverslag voor 2007 zo spoedig mogelijk met een analyse te komen van de interoperabiliteit van de respectieve rechtsgrondslagen waaraan het zijn onderzoeksbevoegdheden ontleent, zodat de bevindingen van deze analyse eventueel kunnen worden gebruikt bij de toekomstige herziening van de OLAF-Verordening; maakt in dit verband opmerkzaam op het feit dat het Verdrag van Lissabon (19) met betrekking tot fraudebestrijding eveneens een wijziging in artikel 280 van het EU-Verdrag omvat;

60.

merkt op dat het Europees Hof voor de Rechten van de Mens op 27 november 2007 met betrekking tot het in zaak 20477/05 Tillack vs. België ingediende verzoek heeft geoordeeld dat de Belgische staat, door in de woning van de betrokken journalist een huiszoeking te verrichten, artikel 10 (vrijheid van meningsuiting) van het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens heeft geschonden; merkt in dit verband evenwel op dat noch de door het OLAF, noch de door de Commissie in een eerder stadium ingestelde administratieve onderzoeken het voorwerp vormden van dit arrest; is in dit verband van mening dat alles in het werk moet worden gesteld om de rechten van personen op wie een onderzoek betrekking heeft te beschermen;

61.

maakt zich buitengewoon veel zorgen over de financiële schade die door zogenaamde „carrouseltransacties” wordt veroorzaakt; constateert dat bijvoorbeeld het Duitse Institut für Wirtschaftsforschung het verlies aan nationale BTW-inkomsten voor de periode 2003-2005 op 17 à 18 miljard EUR per jaar schat; de lidstaten gaan er in het algemeen van uit dat ze elk jaar ongeveer 10 % van hun BTW-inkomsten mislopen; een derde van deze verliezen is toe te schrijven aan grensoverschrijdende carrouseltransacties;

62.

wijst er voorts op dat het Britse Hogerhuis het verlies aan nationale BTW-inkomsten voor het Verenigd Koninkrijk over de periode 2005/2006 op 3 500 à 4 750 miljoen GBP raamt, hetgeen neerkomt op minstens 9,6 miljoen GBP per dag; in het desbetreffende rapport staat met name dat „het thans bestaande systeem voor intracommunautaire BTW-transacties niet te handhaven is” (20);

63.

wijst erop dat er voor de inning van de eigen middelen uit de BTW alleen van de daadwerkelijke inkomsten kan worden uitgegaan;

64.

is ernstig bezorgd over het feit dat veel lidstaten nog steeds niets blijken te voelen voor nauwere samenwerking tussen de bevoegde nationale diensten enerzijds en tussen de Commissie — met inbegrip van het OLAF — en de nationale diensten anderzijds;

65.

is ingenomen met de mededeling van de Commissie aan de Raad over enkele basiselementen voor de ontwikkeling van een BTW-fraudebestrijdingsstrategie in de EU (COM(2007)0758); verzoekt zijn terzake bevoegde commissie derhalve actief toe te zien op de implementatie daarvan;

66.

laakt het feit dat de Raad nog steeds geen standpunt heeft bepaald ten aanzien van het voorstel voor een verordening betreffende wederzijdse administratieve bijstand ter bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschappen tegen fraude en andere onwettige activiteiten (21), dat door het Europees Parlement op 23 juni 2005 (22) in eerste lezing is aangenomen; verzoekt zijn Voorzitter met het voorzitterschap van de Raad contact op te nemen om hierin meer vaart te brengen;

67.

is van mening dat een betere samenwerking tussen de betrokken diensten en met de Commissie (OLAF) onontbeerlijk is om grensoverschrijdende „carrouselfraude” effectief te kunnen tegengaan; is in dit verband tevens van oordeel dat het systeem voor de uitwisseling van BTW-gegevens en de samenwerking op het gebied van gegevensanalyse met ondersteuning van de Commissie (OLAF) moeten worden verbeterd;

68.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, het Hof van Justitie, de Rekenkamer, het Comité van toezicht van het OLAF en het OLAF zelf.

6.8.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/16

A.

overwegende dat de Europese Unie een van de hoofdrolspelers in de wereldhandel is en een leiderschapsrol in het mondiale economische systeem moet blijven vervullen, teneinde dit eerlijker te maken en daarin meer rekening te houden met het milieu en de sociale rechten,

B.

overwegende dat de Europese Unie de grootste exporteur en diensterverlener ter wereld is en er bijgevolg veel belang bij heeft ervoor te zorgen dat er nieuwe markten voor goederen, diensten en investeringen worden geopend,

C.

overwegende dat de Europese Unie ambitieuzere en meer toekomstgerichte strategieën ten uitvoer moet leggen om de uitdagingen van de mondialisering en de toenemende concurrentie van belangrijke opkomende economieën aan te kunnen gaan, met behoud van het Europese economische, regionale en sociale model en de mensenrechten en sociale en milieunormen dient te bevorderen,

D.

overwegende dat economische openheid zowel thuis als in de rest van de wereld van vitaal belang is voor het scheppen van werkgelegenheid en groei, alsmede voor het behoud van de internationale concurrentiepositie; overwegende dat de Europese Unie derhalve binnen het kader van de strategie inzake markttoegang dient te blijven werken aan het openstellen van EU-markten en haar handelspartners moet blijven aanmoedigen hun eigen handelsbelemmeringen weg te nemen en hun markten verder open te stellen,

E.

overwegende dat een adequate toegang tot markten van derde landen EU-producenten in staat zal stellen marktleider te blijven voor goederen en diensten met een hoge toegevoegde waarde, de innovatie van hun producten te versterken, de creativiteit te bevorderen, intellectuele-eigendomsrechten te beschermen en aanzienlijke schaalvoordelen te bereiken,

F.

overwegende dat door de ontwikkelingen in de internationale handel het verkrijgen van toegang tot markten van derde landen even belangrijk is geworden als het verdedigen van de markten van de Europese Unie tegen oneerlijke handelspraktijken,

G.

overwegende dat handelsliberalisering en het groeiende handelsvolume de internationale concurrentie bevorderen, maar ook het risico vergroten dat de export te maken krijgt met handelsbelemmeringen die nadelige gevolgen hebben voor de internationale concurrentiepositie van EU-bedrijven,

H.

overwegende dat het concurrentievermogen van de economie van de Europese Unie onmiskenbaar wordt beïnvloed door protectionistisch gedrag dat niet is gebaseerd op de regels van de Wereldhandelsorganisatie (WTO), zowel binnen als buiten de Gemeenschap,

I.

overwegende dat het wegnemen van handelsbelemmeringen de Europese export van goederen en diensten zeker zal bevorderen en zal zorgen voor een bestendige groei van de Europese economie,

J.

overwegende dat rekening moet worden gehouden met ondoeltreffende bescherming van intellectuele- en industriële-eigendomsrechten, met inbegrip van geografische aanduidingen en herkomstbenamingen, door de handelspartners van de EU in de hele wereld,

K.

overwegende dat het van het hoogste belang is onderscheid te maken tussen a priori ongerechtvaardigde handelsbelemmeringen als gevolg van incoherente tenuitvoerlegging van bestaande bilaterale en multilaterale handelsregels, en handelsbelemmeringen die voortvloeien uit rechtmatige wetgevende en administratieve activiteiten van overheden die oorspronkelijk niet op de handel gericht waren maar daar wel onbedoelde effecten op hebben,

L.

overwegende dat moeizame douaneprocedures voor in-, uit- en doorvoer en voor sanitaire en fytosanitaire beperkingen die op grond van de bestaande WTO-regels ongerechtvaardigd zijn, het oneerlijke gebruik van handelsbeschermingsinstrumenten (TDI's) en slechte bescherming van intellectuele-eigendomsrechten duidelijk a priori ongerechtvaardigde handelsbelemmeringen zijn die moeten worden aangepakt, teneinde markttoegang voor bedrijven uit de EU te vergemakkelijken,

M.

overwegende dat het weliswaar uitzonderlijk moeilijk is om een nauwkeurige schatting te maken van de gevolgen van buitenlandse marktrestricties voor de handel van de EU, maar dat duidelijk is dat handelsbelemmeringen aanzienlijke gevolgen hebben voor de algehele exportprestaties van de Unie,

N.

overwegende dat de economische aanwezigheid van de Europese Unie in het algemeen sterker is in geïndustrialiseerde landen met een statische vraag, maar aanzienlijk zwakker in snel groeiende gebieden en in opkomende markten zoals China en India,

O.

overwegende dat de Europese Unie in het algemeen wordt beschouwd als een zeer open en transparante markt, waar de aanpak van concurrentievervalsing serieus wordt genomen en eerlijke voorwaarden worden gewaarborgd voor alle import, ongeacht de herkomst ervan,

P.

overwegende dat hoge tarieven nog steeds een belangrijke handelsbelemmering vormen, vooral in de betrekkingen met de voornaamste opkomende landen,

Q.

overwegende dat de WTO, ondanks het feit dat dit het enige effectieve forum is voor het garanderen van markttoegang en het realiseren van eerlijke en billijke wereldwijde handel, onvoldoende regulerende en bindende bevoegdheden blijft hebben; overwegende dat gebruikmaking van het Europese bestuursmodel zou moeten bijdragen tot de verdere ontwikkeling van passende en billijke regels en kan zorgen voor een stabieler en meer omvattend regelgevingssysteem voor de wereldhandel,

R.

overwegende dat het in het algemeen belang van de Commissie is ervoor te zorgen dat de handelswetgeving en -praktijken van haar partners zo veel mogelijk in overeenstemming zijn met de WTO-regels en andere internationale regelgeving,

S.

overwegende dat handelsbelemmeringen en belemmeringen „achter de grens” niet alleen schadelijk zijn voor de handel in goederen, maar ook aanzienlijke nadelige gevolgen hebben voor de handel in diensten en overheidsopdrachten,

T.

overwegende dat het oplossen van problemen en effectiever beschermen van de legitieme belangen en verwachtingen van de industrie ook een gunstige uitwerking zou hebben op de zichtbaarheid en geloofwaardigheid van de Europese Unie,

U.

overwegende dat bedrijven uit de Europese Unie met het oog op het behalen van de doelstellingen van de herziene Lissabon-agenda een stabiele concurrentiepositie op de wereldmarkt moeten verwerven en behouden,

V.

overwegende dat dit concurrentievermogen, met name voor kleine en middelgrote ondernemingen (KMO's), in toenemende mate berust op onderzoek, ontwikkeling, innovatie en intellectuele eigendomsrechten,

W.

overwegende dat de twee eerste voorwaarden voor dit concurrentievermogen zijn: een veilige en gewaarborgde energievoorziening en een onbelemmerde toegang voor bedrijven uit de EU tot de nieuwste informatie- en communicatietechnologieën,

1.

benadrukt dat de succesvolle tenuitvoerlegging van een herziene, ambitieuzere strategie voor markttoegang, gericht op het openen van nieuwe wereldmarkten voor producten en diensten uit de EU, waarschijnlijk niet alleen de rol van de EU in de wereld zal vergroten, maar ook de bestaande werkgelegenheid zal beschermen, nieuwe banen in Europa zal creëren, het concurrentievermogen van de Europese Unie zal vergroten en aldus substantieel zal bijdragen tot de verwezenlijking van de doelstellingen van de Lissabon-strategie;

2.

herinnert eraan dat de markttoegangsstrategie van de Europese Unie specifiek gericht is op ontwikkelde en opkomende economieën;

3.

benadrukt dat de prestaties van de Europese Unie op het terrein van uitvoer naar zowel ontwikkelde als naar opkomende economieën vaak negatief worden beïnvloed door een gebrek aan wederkerigheid met betrekking tot de voorwaarden voor markttoegang, tekortschietende naleving van internationale handelsregels en de proliferatie van oneerlijke handelspraktijken;

4.

dringt er bij de Commissie op aan de legitieme handelsbelangen van de Europese Unie te verdedigen tegen misbruik of oneerlijke handelspraktijken van derde landen; is van mening dat de Europese Unie snel en krachtig moet reageren wanneer derde landen bedrijven uit de EU ongerechtvaardigde beperkingen van de toegang tot hun markten opleggen;

5.

wijst op het toenemende belang van reguleringsvraagstukken in de internationale handel; roept op tot meer samenhang tussen de voorschriften en praktijken van de Europese Unie en die van haar belangrijkste handelspartners; benadrukt dat de harmonisatie van regels en voorschriften niet mag leiden tot verzwakking van de wetgeving op het gebied van gezondheid, veiligheid, milieu en sociale zekerheid in Europa, maar de belangrijkste handelspartners van de Europese Unie er juist toe moet aanzetten betere regels in te voeren;

6.

roept de Commissie en de lidstaten ertoe op een lange-termijnaanpak vast te stellen voor structurele marktverstoringen waarvan op grond van hun aard kan worden aangenomen dat zij zelfs nadat de Commissie maatregelen heeft genomen, zullen blijven voortbestaan of zullen terugkeren; dringt er bij de Commissie op aan niet voorbij te gaan aan gevallen waarin vroegtijdige opheffing van belemmeringen onwaarschijnlijk is maar wel noodzakelijk om gelijke concurrentievoorwaarden te herstellen op belangrijke buitenlandse markten;

7.

verzoekt de Commissie ernstige en systematische schendingen van de overeenkomsten en de regels van de WTO en andere internationale handelsvoorschriften te beschouwen als kwesties waarvoor prompte herstelmaatregelen vereist zijn en ervoor te zorgen dat handhaving van deze regels niet ondergeschikt wordt gemaakt aan andere politieke en economische overwegingen dan die welke relevant zijn voor de desbetreffende zaak;

8.

dringt er bij derde landen op aan beperkingen op buitenlandse eigendom voor Europese bedrijven op te heffen en een einde te maken aan discriminerende regelgeving;

9.

is ingenomen met de door de Commissie voorgestelde benadering inzake het vaststellen van prioriteiten op het gebied van markttoegang, maar dringt er bij haar op aan dat ook andere criteria in aanmerking worden genomen, teneinde ervoor te zorgen dat zo veel mogelijk economische actoren in de Europese Unie baat hebben bij dit nieuwe initiatief, in het bijzonder KMO's, die om te overleven absoluut afhankelijk zijn van een duidelijke definitie en effectieve handhaving van intellectuele-eigendomsrechten en van vastomlijnde restricties ten aanzien van monopolieposities;

10.

benadrukt dat succes in de strijd tegen handelsbelemmeringen de investeringen, de productie en de handel in de Europese Unie en wereldwijd zal stimuleren door, onder andere, transparantere, beter voorspelbare en meer concurrerende voorwaarden voor markttoegang en t de band tussen de Europese Unie en internationale markten tot stand te brengen of te versterken;

11.

is van mening dat vrijhandelsovereenkomsten (FTA's) met de doelgroeplanden van de Europese Unie zinloos zijn tenzij zij een aanzienlijke markttoegang garanderen en er wezenlijke vooruitgang wordt geboekt bij het verminderen en uiteindelijk volledig opheffen van niet-tarifaire belemmeringen die, er zij aan herinnerd, de handel vaak meer verstoren dan tariefbarrières;

12.

is ingenomen met het initiatief van de Commissie tot het opzetten van een sterker partnerschap gericht op markttoegang voor Europese exporteurs, in het bijzonder tot het bereiken van concrete resultaten voor Europese bedrijven via verbetering van de markttoegang in opkomende markten waar Europese bedrijven worden geconfronteerd met nieuwe en complexe barrières voor handel en investeringen; is ingenomen met het initiatief van de Commissie om de doelstellingen en instrumenten van het Europese handelsbeleid en de Europese strategie voor markttoegang zodanig te coördineren dat het potentieel van de Europese Unie op het gebied van internationale handel en wereldwijde concurrentie op de meest effectieve wijze wordt gebruikt;

13.

verwelkomt met name de voorstellen van de Commissie voor een sterker partnerschap tussen de Commissie, de lidstaten en het bedrijfsleven van de EU dat als doel heeft economische actoren rechtstreeks te helpen bij het oplossen van de concrete problemen die zij ondervinden bij hun inspanningen om toegang te krijgen tot markten van derde landen, op een wijze en binnen een termijn die past bij de realiteit van het bedrijfsleven;

14.

is van mening dat de Commissie een belangrijke rol kan spelen bij de tenuitvoerlegging van de nieuwe strategie voor markttoegang door te zorgen voor een passende mate van coördinatie tussen acties op nationaal en communautair niveau, door gebruik te maken van middelen die anders verspreid zouden worden ingezet en door te zorgen voor een efficiëntere bescherming van de rechten en belangen van Europese exporteurs;

15.

is van mening dat de Europese Unie een onvervangbare rol heeft te vervullen waar het gaat om het waarborgen van gelijke concurrentievoorwaarden in de internationale handel, zulks in nauwe samenwerking met de lidstaten en met inachtneming van het subsidiariteitsbeginsel en het evenwicht tussen bestaande bevoegdheden;

16.

benadrukt het belang van een periodieke kwalitatieve en kwantitatieve evaluatie van de resultaten van de markttoegangsstrategie, teneinde de effectiviteit ervan te kunnen beoordelen; verzoekt de Commissie een geschikt actieplan voor markttoegang te ontwikkelen en het Europees Parlement jaarlijks een verslag over de markttoegang voor te leggen, analoog aan het verslag over TDI's dat zij nu reeds aan het Parlement voorlegt;

17.

dringt er bij Europese bedrijven die elkaar in en buiten de Europese Unie op een legitieme manier beconcurreren, op aan een coöperatieve houding aan te nemen tegenover de ontwikkeling van een nieuwe strategie inzake markttoegang, en daarbij in gedachten te houden dat het openen van buitenlandse markten en het waarborgen van vrije en eerlijke handel hun gemeenschappelijke belang dient en derhalve gemeenschappelijke en gecoördineerde inspanningen vereist;

18.

betreurt dat er in de bovengenoemde mededeling „Europa als wereldspeler: een sterker partnerschap voor markttoegang ten behoeve van Europese exporteurs” geen aandacht wordt geschonken aan diverse redelijke en op ervaring berustende aanbevelingen vanuit het bedrijfsleven, de vakbonden, de consumentenorganisaties en het maatschappelijk middenveld; dringt er bij de Commissie op aan deze in aanmerking te nemen bij de tenuitvoerlegging van die mededeling;

19.

benadrukt de noodzaak van verdere samenwerking tussen de Commissie en de lidstaten met het oog op het uitwisselen van informatie en goede praktijken; roept de lidstaten ertoe op netwerken van nationale of, waar passend, regionale helpdesks op te zetten om informatie en claims te centraliseren, waarbij speciale aandacht dient te worden geschonken aan de belangen en behoeften van KMO's;

20.

is van mening dat de doeltreffendheid van zulke netwerken aanzienlijk wordt vergroot als nationale en lokale industrieverenigingen, kamers van koophandel, KMO-organisaties en handelsbevorderingsinstanties worden betrokken bij het opzetten ervan;

21.

verzoekt de Commissie en de lidstaten het Raadgevend comité markttoegang (MAAC) een grotere rol te geven en te zorgen voor een permanent contact met het Comité van artikel 133 (zo genoemd naar het betrokken artikel van het EG-Verdrag), het Comité van de verordening inzake handelsbelemmeringen en andere relevante comités;

22.

verzoekt de Commissie een systeem van permanente dialoog op te zetten zodat lidstaten en, waar passend, regio's en andere Europese belanghebbenden informatie kunnen delen en strategieën en prioriteiten kunnen vaststellen;

23.

verzoekt de Commissie om bij de tenuitvoerlegging van haar strategie inzake markttoegang het volgende in overweging te nemen:

24.

verzoekt om een beter gestructureerde coördinatie tussen de Commissie en de lidstaten in derde landen, zodat diplomatieke en gouvernementele hulpbronnen ter zake van kwesties op het gebied van markttoegang efficiënter kunnen worden ingezet;

25.

benadrukt de noodzaak van een ondubbelzinnig en ambitieus mandaat voor de delegaties van de Commissie en de recent opgerichte „markttoegangsteams” die in derde landen zijn gevestigd; herhaalt dat de strategie inzake markttoegang alleen succesvol zal zijn als de lidstaten bereid zijn een bijdrage te leveren met hun eigen hulpbronnen, zowel financiële als menselijke, die evenredig is aan hun middelen, belangen en doelstellingen;

26.

roept de Commissie en de lidstaten ertoe op de samenwerking met Europese kamers van koophandel, branche-organisaties en handelsbevorderingsinstanties van de lidstaten die in derde landen zijn gevestigd, te verbeteren en te zorgen voor een passende informatie-uitwisseling tussen de delegaties van de Commissie, de ambassades van lidstaten, andere overheidsinstanties voor buitenlandse handel en belanghebbende Europese bedrijfsverenigingen;

27.

roept de Commissie ertoe op de prioriteiten ten aanzien van het inzetten, en eventueel uitbreiden, van personeel voor de delegaties van de EU te herzien, zodat er meer personeel beschikbaar komt voor het opstarten en succesvol laten functioneren van markttoegangsteams, in het bijzonder in belangrijke delegaties zoals, onder meer, Peking, New Delhi, Moskou en Brasilia;

28.

ondersteunt het opzetten van gerichte initiatieven in het kader van de strategie inzake markttoegang voor het wegnemen van met name belemmeringen op het terrein van diensten, overheidsopdrachten, investeringen, intellectuele-eigendomsrechten, douaneprocedures, staatssteun en andere subsidies, en voor het vaststellen van mededingingregels en regels voor de juiste tenuitvoerlegging daarvan in derde landen;

29.

dringt er bij de Commissie en de lidstaten op aan ervoor te zorgen dat KMO's in staat worden gesteld consequent te profiteren van de voordelen van de nieuwe initiatieven inzake markttoegang; verzoekt de Commissie ad hoc-acties te formuleren die erop zijn gericht de marktpresentie van producten van KMO's in derde landen te versterken en hun legitieme rechten te verdedigen tegen eenzijdige praktijken van derde landen;

30.

dringt er bij de Commissie op aan in het kader van haar externe handelsbeleid een specifieke oplossing te vinden voor alle restricties op de verlening van internet- en informatiediensten door Europese bedrijven in derde landen en alle onnodige beperkingen op de verschaffing van dergelijke diensten als handelsbeperkingen te beschouwen;

31.

benadrukt de noodzaak van het creëren van synergie met de belangrijkste handelspartners van de Europese Unie (zoals de Verenigde Staten, Canada en Japan), met het oog op het formuleren van een gemeenschappelijke strategie inzake markttoegang en om de weg te effenen voor een hoogstnoodzakelijke multilaterale overeenkomst over markttoegang;

32.

herhaalt de noodzaak nauwe internationale samenwerking en harmonisatie op het gebied van regelgeving verder te bevorderen, teneinde onnodig dubbel werk te voorkomen en de kosten voor de consument, de industrie en de overheid te verlagen; roept de Commissie ertoe op de geleidelijke harmonisatie van de normen en regels van de Europese Unie en haar handelspartners, zowel multilaterale als bilaterale, te bevorderen;

33.

dringt er bij de Commissie op aan te bevorderen dat er specifieke WTO-mechanismen worden gecreëerd voor een snellere besluitvorming inzake het aanpakken van nieuwe en opkomende niet-tarifaire belemmeringen; verzoekt de Commissie dienaangaande de andere handelspartners aan te moedigen om meer gebruik te maken van de kennisgevingsprocedures in het kader van de overeenkomsten inzake technische belemmeringen voor het handelsverkeer (TBT's);

34.

dringt erop aan de duidelijke concentratie op handhaving en waarborging van de naleving door derde landen van hun WTO-verplichtingen te handhaven door het recht daartoe uit te oefenen in het kader van de WTO-geschillenregeling;

35.

is van mening dat de Europese Unie, mits dit uit ontwikkelingsoogpunt gerechtvaardigd is, alles in het werk dient te stellen om van haar handelspartners concessies te verkrijgen die evenredig zijn met hun niveau van ontwikkeling;

36.

dringt er bij de Commissie op aan om in de nieuwe generatie FTA's, alsook in andere overeenkomsten met gevolgen voor de handel, heldere bepalingen inzake handhaving en geschillenbeslechting op te nemen, met name gericht op het aanpakken van belemmeringen „achter de grens”;

37.

verzoekt de handelspartners van de Europese Unie belemmeringen die de markttoegang voor goederen en diensten beperken geleidelijk te verminderen en af te schaffen en in plaats daarvan de wederzijdse handelsmogelijkheden te optimaliseren op basis van wederkerigheid, onder meer door een bevredigende tenuitvoerlegging van marktopeningsmaatregelen die voortvloeien uit bilaterale, regionale en multilaterale onderhandelingen;

38.

verzoekt de Commissie het Europees Parlement jaarlijks een verslag voor te leggen over de voortgang en resultaten van de strategie inzake markttoegang en daarbij in het bijzonder aandacht te besteden aan de gestelde prioriteiten;

39.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, alsmede aan de regeringen en parlementen van de lidstaten.

6.8.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/23

A.

overwegende dat de detailhandel in de EU steeds meer wordt gedomineerd door een klein aantal supermarktketens,

B.

overwegende dat deze ketens aan snel tempo uitgroeien tot „poortwachters ” en de enige echte toegang tot EU-consumenten beginnen te vormen voor boeren en andere leveranciers,

C.

overwegende dat uit gegevens uit de hele EU blijkt dat grote supermarkten misbruik maken van hun koopkracht om leveranciers (zowel binnen als buiten de EU) te dwingen hun prijzen onredelijk te verlagen en om hun oneerlijke voorwaarden op te leggen,

D.

overwegende dat een dergelijke uitbuiting van leveranciers een negatief domino-effect heeft op zowel tewerkstellingskwaliteit als milieubescherming,

E.

overwegende dat het mogelijk is dat consumenten zullen worden geconfronteerd met een versmalling van het productenaanbod, de teloorgang van culturele tradities en een vermindering van het aantal detailhandelaars,

F.

overwegende dat sommige lidstaten wetgeving hebben uitgevaardigd met de bedoeling dergelijk misbruik te beperken, maar dat grote supermarkten steeds meer over nationale grenzen heen actief zijn, met als gevolg dat er behoefte ontstaat aan een EU-wetgeving,

1.

verzoekt het Directoraat-generaal Concurrentie te onderzoeken wat de gevolgen zijn van de convergentie van de Europese supermarktsector voor kleine ondernemingen, leveranciers, werknemers en consumenten, en in het bijzonder vast te stellen welke soorten misbruik van koopkracht uit een dergelijke concentratie kunnen voortvloeien;

2.

verzoekt de Commissie gepaste maatregelen voor te stellen, met inbegrip van regelgevende maatregelen, om consumenten, werknemers en producenten te beschermen tegen misbruik van machtsposities of tegen andere negatieve gevolgen die in de loop van dit onderzoek geïdentificeerd zijn;

3.

verzoekt zijn Voorzitter deze verklaring, met de namen van de ondertekenaars, te doen toekomen aan de Commissie, de Raad en de parlementen van de lidstaten.

Lijst van ondertekenaars

Adamos Adamou, Vittorio Agnoletto, Vincenzo Aita, Gabriele Albertini, Jim Allister, Roberta Alma Anastase, Georgs Andrejevs, Alfonso Andria, Laima Liucija Andrikienė, Emmanouil Angelakas, Roberta Angelilli, Alfredo Antoniozzi, Kader Arif, Stavros Arnaoutakis, Richard James Ashworth, Francisco Assis, John Attard-Montalto, Elspeth Attwooll, Marie-Hélène Aubert, Jean-Pierre Audy, Margrete Auken, Inés Ayala Sender, Liam Aylward, Pilar Ayuso, Peter Baco, Mariela Velichkova Baeva, Enrique Barón Crespo, Etelka Barsi-Pataky, Alessandro Battilocchio, Katerina Batzeli, Edit Bauer, Jean Marie Beaupuy, Zsolt László Becsey, Angelika Beer, Ivo Belet, Irena Belohorská, Jean-Luc Bennahmias, Monika Beňová, Pervenche Berès, Sergio Berlato, Giovanni Berlinguer, Thijs Berman, Šarūnas Birutis, Jana Bobošíková, Sebastian Valentin Bodu, Jens-Peter Bonde, Guy Bono, Mario Borghezio, Josep Borrell Fontelles, Umberto Bossi, Costas Botopoulos, Bernadette Bourzai, Sharon Bowles, Iles Braghetto, Frieda Brepoels, Hiltrud Breyer, André Brie, Danutė Budreikaitė, Paul van Buitenen, Kathalijne Maria Buitenweg, Ieke van den Burg, Colm Burke, Niels Busk, Cristian Silviu Bușoi, Philippe Busquin, Joan Calabuig Rull, Mogens Camre, Luis Manuel Capoulas Santos, Marco Cappato, Marie-Arlette Carlotti, Carlos Carnero González, Giorgio Carollo, Paulo Casaca, Françoise Castex, Giuseppe Castiglione, Giusto Catania, Alejandro Cercas, Giulietto Chiesa, Sylwester Chruszcz, Luigi Cocilovo, Carlos Coelho, Richard Corbett, Dorette Corbey, Giovanna Corda, Titus Corlățean, Jean Louis Cottigny, Michael Cramer, Corina Crețu, Gabriela Crețu, Brian Crowley, Magor Imre Csibi, Marek Aleksander Czarnecki, Ryszard Czarnecki, Daniel Dăianu, Joseph Daul, Dragoș Florin David, Chris Davies, Antonio De Blasio, Bairbre de Brún, Arūnas Degutis, Véronique De Keyser, Gérard Deprez, Proinsias De Rossa, Harlem Désir, Nirj Deva, Mia De Vits, Agustín Díaz de Mera García Consuegra, Jolanta Dičkutė, Gintaras Didžiokas, Alexandra Dobolyi, Brigitte Douay, Mojca Drčar Murko, Bárbara Dührkop Dührkop, Árpád Duka-Zólyomi, Constantin Dumitriu, Michl Ebner, Saïd El Khadraoui, Maria da Assunção Esteves, Edite Estrela, Harald Ettl, Jill Evans, Robert Evans, Richard Falbr, Claudio Fava, Szabolcs Fazakas, Emanuel Jardim Fernandes, Francesco Ferrari, Anne Ferreira, Elisa Ferreira, Ilda Figueiredo, Petru Filip, Věra Flasarová, Hélène Flautre, Alessandro Foglietta, Hanna Foltyn-Kubicka, Nicole Fontaine, Glyn Ford, Armando França, Monica Frassoni, Duarte Freitas, Sorin Frunzăverde, Kinga Gál, Vicente Miguel Garcés Ramón, José Manuel García-Margallo y Marfil, Iratxe García Pérez, Giuseppe Gargani, Jas Gawronski, Lidia Joanna Geringer de Oedenberg, Claire Gibault, Adam Gierek, Maciej Marian Giertych, Neena Gill, Ioannis Gklavakis, Béla Glattfelder, Gian Paolo Gobbo, Bogdan Golik, Bruno Gollnisch, Ana Maria Gomes, Donata Gottardi, Genowefa Grabowska, Dariusz Maciej Grabowski, Friedrich-Wilhelm Graefe zu Baringdorf, Luis de Grandes Pascual, Louis Grech, Elly de Groen-Kouwenhoven, Lilli Gruber, Ambroise Guellec, Pedro Guerreiro, Umberto Guidoni, Zita Gurmai, Catherine Guy-Quint, András Gyürk, Fiona Hall, David Hammerstein, Benoît Hamon, Małgorzata Handzlik, Gábor Harangozó, Marian Harkin, Rebecca Harms, Satu Hassi, Adeline Hazan, Anna Hedh, Gyula Hegyi, Erna Hennicot-Schoepges, Edit Herczog, Esther Herranz García, Jim Higgins, Mary Honeyball, Milan Horáček, Richard Howitt, Ján Hudacký, Ian Hudghton, Stephen Hughes, Alain Hutchinson, Jana Hybášková, Filiz Hakaeva Hyusmenova, Monica Maria Iacob-Ridzi, Mikel Irujo Amezaga, Marie Anne Isler Béguin, Carlos José Iturgaiz Angulo, Lily Jacobs, Mieczysław Edmund Janowski, Lívia Járóka, Elisabeth Jeggle, Pierre Jonckheer, Ona Juknevičienė, Jelko Kacin, Gisela Kallenbach, Sylvia-Yvonne Kaufmann, Metin Kazak, Tunne Kelam, Wolf Klinz, Jaromír Kohlíček, Maria Eleni Koppa, Magda Kósáné Kovács, Miloš Koterec, Sergej Kozlík, Wolfgang Kreissl-Dörfler, Ģirts Valdis Kristovskis, Urszula Krupa, Wiesław Stefan Kuc, Sepp Kusstatscher, Zbigniew Krzysztof Kuźmiuk, Joost Lagendijk, André Laignel, Jean Lambert, Stavros Lambrinidis, Romano Maria La Russa, Vincenzo Lavarra, Johannes Lebech, Stéphane Le Foll, Roselyne Lefrançois, Bernard Lehideux, Lasse Lehtinen, Jörg Leichtfried, Jo Leinen, Katalin Lévai, Bogusław Liberadzki, Marcin Libicki, Eva Lichtenberger, Kartika Tamara Liotard, Alain Lipietz, Pia Elda Locatelli, Andrea Losco, Caroline Lucas, Elizabeth Lynne, Linda McAvan, Arlene McCarthy, Mary Lou McDonald, Mairead McGuinness, Edward McMillan-Scott, Jamila Madeira, Ramona Nicole Mănescu, Mario Mantovani, Marian-Jean Marinescu, Helmuth Markov, David Martin, Hans-Peter Martin, Jean-Claude Martinez, Miguel Angel Martínez Martínez, Jan Tadeusz Masiel, Antonio Masip Hidalgo, Jiří Maštálka, Ana Mato Adrover, Mario Mauro, Erik Meijer, Íñigo Méndez de Vigo, Emilio Menéndez del Valle, Willy Meyer Pleite, Rosa Miguélez Ramos, Marianne Mikko, Miroslav Mikolášik, Francisco José Millán Mon, Claude Moraes, Eluned Morgan, Luisa Morgantini, Philippe Morillon, Jan Mulder, Roberto Musacchio, Cristiana Muscardini, Joseph Muscat, Francesco Musotto, Sebastiano (Nello) Musumeci, Riitta Myller, Pasqualina Napoletano, Robert Navarro, Cătălin-Ioan Nechifor, Catherine Neris, Rareș-Lucian Niculescu, Ljudmila Novak, Vural Öger, Cem Özdemir, Péter Olajos, Jan Olbrycht, Seán Ó Neachtain, Gérard Onesta, Dumitru Oprea, Josu Ortuondo Larrea, Csaba Őry, Siiri Oviir, Reino Paasilinna, Justas Vincas Paleckis, Marie Panayotopoulos-Cassiotou, Vladko Todorov Panayotov, Marco Pannella, Pier Antonio Panzeri, Dimitrios Papadimoulis, Atanas Paparizov, Neil Parish, Ioan Mircea Pașcu, Bogdan Pęk, Maria Petre, Tobias Pflüger, Rihards Pīks, João de Deus Pinheiro, Józef Pinior, Mirosław Mariusz Piotrowski, Francisca Pleguezuelos Aguilar, Zita Pleštinská, Rovana Plumb, Anni Podimata, Zdzisław Zbigniew Podkański, Bernard Poignant, Adriana Poli Bortone, José Javier Pomés Ruiz, Mihaela Popa, Nicolae Vlad Popa, Christa Prets, Pierre Pribetich, Vittorio Prodi, Miloslav Ransdorf, Karin Resetarits, José Ribeiro e Castro, Teresa Riera Madurell, Giovanni Rivera, Marco Rizzo, Michel Rocard, Bogusław Rogalski, Zuzana Roithová, Luca Romagnoli, Raül Romeva i Rueda, Wojciech Roszkowski, Mechtild Rothe, Libor Rouček, Martine Roure, Christian Rovsing, Luisa Fernanda Rudi Ubeda, Heide Rühle, Eoin Ryan, Guido Sacconi, Aloyzas Sakalas, Katrin Saks, María Isabel Salinas García, Antolín Sánchez Presedo, Manuel António dos Santos, Daciana Octavia Sârbu, Amalia Sartori, Gilles Savary, Luciana Sbarbati, Pierre Schapira, Karin Scheele, Carl Schlyter, Frithjof Schmidt, Pál Schmitt, György Schöpflin, Adrian Severin, Czesław Adam Siekierski, Brian Simpson, Kathy Sinnott, Marek Siwiec, Alyn Smith, Csaba Sógor, Bogusław Sonik, María Sornosa Martínez, Bart Staes, Grażyna Staniszewska, Petya Stavreva, Struan Stevenson, Catherine Stihler, Theodor Dumitru Stolojan, Dimitar Stoyanov, Daniel Strož, Robert Sturdy, Margie Sudre, László Surján, Gianluca Susta, József Szájer, Konrad Szymański, Csaba Sándor Tabajdi, Antonio Tajani, Andres Tarand, Salvatore Tatarella, Marianne Thyssen, Silvia-Adriana Țicău, Gary Titley, Patrizia Toia, László Tőkés, Ewa Tomaszewska, Witold Tomczak, Antonios Trakatellis, Catherine Trautmann, Kyriacos Triantaphyllides, Helga Trüpel, Claude Turmes, Feleknas Uca, Inese Vaidere, Johan Van Hecke, Anne Van Lancker, Geoffrey Van Orden, Daniel Varela Suanzes-Carpegna, Yannick Vaugrenard, Armando Veneto, Riccardo Ventre, Donato Tommaso Veraldi, Bernadette Vergnaud, Marcello Vernola, Oldřich Vlasák, Johannes Voggenhuber, Sahra Wagenknecht, Diana Wallis, Henri Weber, Renate Weber, Anders Wijkman, Glenis Willmott, Janusz Wojciechowski, Francis Wurtz, Luis Yañez-Barnuevo García, Zbigniew Zaleski, Mauro Zani, Andrzej Tomasz Zapałowski, Stefano Zappalà, Tomáš Zatloukal, Tatjana Ždanoka, Dushana Zdravkova, Vladimír Železný, Roberts Zīle, Gabriele Zimmer, Marian Zlotea, Tadeusz Zwiefka

6.8.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/25

A.

De ontwikkeling van de Europese Unie heeft gedurende de afgelopen 50 jaar wezenlijk bijgedragen aan de totstandkoming van een ruimte van vrede en stabiliteit op een daarvoor door oorlogen geteisterd continent, aan de consolidering van democratie, vrijheid en burgerrechten, aan de vergroting van welvaart, solidariteit en welzijn door de vorming van de grootste interne markt in de wereld met gemeenschappelijke regels voor sociale normen, milieu- en consumentenbescherming en eerlijke mededinging en met een economische en monetaire unie, aan het samenbrengen van lidstaten om gezamenlijk zaken aan te pakken die nationale grenzen overschrijden en aan een vergroting van de invloed van Europa in de wereld,

B.

Het besef bestaat dat de structuren van de Unie hervormd en versterkt moeten worden om deze verworvenheden te consolideren en de Unie met haar 27 en wellicht straks meer lidstaten beter in staat te stellen efficiënt te werken, teneinde gemeenschappelijke nieuwe uitdagingen tegemoet te kunnen treden en meer democratische verantwoording af te kunnen leggen,

C.

Deze noodzaak lag aan de oorsprong van de successieve hervormingen waarmee sinds het Verdrag van Maastricht — dat een verschuiving in de Europese integratie markeerde met de totstandkoming van een economische en monetaire unie en de overgang van een hoofdzakelijk economische Gemeenschap naar een politieke unie — is geprobeerd de institutionele structuur van de Unie te regelen en die leidden tot de Verklaring van Laken, die tegelijkertijd de weg baande voor een ander hervormingsproces op basis van de methode van de Conventie, en niet langer uitsluitend op basis van intergouvernementele conferenties,

D.

Het Verdrag tot vaststelling van een grondwet voor Europa werd uitgewerkt door een Conventie, bestaande uit twee vertegenwoordigers van elk nationaal parlement, 16 leden van het Europees Parlement, twee vertegenwoordigers van de Commissie en een vertegenwoordiger van elke nationale regering, die in openbare beraadslagingen een ontwerp hebben opgesteld, op basis waarvan een consensus tot stand kwam die in grote lijnen ongewijzigd werd overgenomen door de Intergouvernementele Conferentie van 2004, terwijl het daaropvolgende Verdrag van Lissabon, waarin een aantal van de kenmerkende punten van de grondwet kwamen te vervallen, het resultaat was van traditionelere intergouvernementele werkmethoden, maar wel met volledige participatie van drie vertegenwoordigers van het Europees Parlement,

E.

De eerdere poging om de Unie te hervormen door de Verdragen te vervangen door een grondwet werd gesteund door een zeer grote meerderheid van de gekozen vertegenwoordigers van Europese burgers in het Europees Parlement (4) en werd door tweederde van de lidstaten geratificeerd, maar door twee andere (Frankrijk en Nederland) verworpen. Na een periode van bezinning waarin duidelijk werd dat de nodige instemming van alle lidstaten niet kon worden verkregen, werd deze aanpak opgegeven ten gunste van een wijziging van de al bestaande Verdragen,

F.

Deze verandering van methode en werkwijze kwam, ondanks handhaving in een nieuwe vorm van een groot aantal van de beoogde praktische aanpassingen van de institutionele structuur van de Unie, neer op een minder ambitieuze benadering en het opgeven van verschillende kenmerkende punten van de grondwet, het uitstel van de inwerkingtreding van een aantal van zijn nieuwe mechanismen en de opneming in de Verdragen van een aantal specifiek op verschillende lidstaten toegesneden maatregelen,

G.

Het feit dat alle afzonderlijke regeringen van de lidstaten van de Unie hebben ingestemd met het Verdrag van Lissabon, toont evenwel aan dat de gekozen regeringen van de lidstaten allemaal van oordeel zijn dat dit compromis de grondslag is waarop zij in de toekomst willen samenwerken, en dat zij allemaal een maximale politieke bereidheid zullen moeten tonen om er voor te zorgen dat het Verdrag vóór 1 januari 2009 wordt geratificeerd,

H.

Het is noodzakelijk dat het Verdrag van Lissabon uiterlijk eind 2008 is geratificeerd teneinde de burgers in staat te stellen bij de verkiezingen van 2009 hun stem met volledige kennis van het nieuwe institutionele kader van de Unie uit te brengen,

1.

concludeert dat het Verdrag van Lissabon over het geheel genomen een aanzienlijke verbetering betekent in vergelijking met de bestaande Verdragen, waardoor er in de Unie sprake zal zijn van meer democratische verantwoording en besluitvormingscapaciteit (door een versterking van de rol van het Europees Parlement en die van de nationale parlementen), de rechten van de Europese burgers ten overstaan van de Unie worden versterkt en de doeltreffende werking van de instellingen van de Unie wordt verbeterd;

2.

is ingenomen met het feit dat de democratische verantwoording en de besluitvormingscapaciteit zullen worden verbeterd, waardoor de burgers in staat worden gesteld meer controle uit te oefenen op het optreden van de Unie, met name als gevolg van de navolgende verbeteringen:

3.

is ingenomen met het feit dat de rechten van de burgers worden uitgebreid door navolgende verbeteringen:

4.

is ingenomen met het feit dat het de Verdrag op een duidelijker en meer zichtbare wijze de waarden vastlegt die alle lidstaten gemeen hebben en waarop de Unie is gebaseerd, alsmede de doelstellingen van de Unie en de beginselen die aan haar optreden en haar betrekkingen met lidstaten ten grondslag liggen:

5.

is ingenomen met het feit dat het nieuwe Verdrag de mogelijkheden van de instellingen van de Unie om hun taken op een meer doeltreffende wijze ten uitvoer te leggen zal versterken, met name doordat:

6.

is zich ervan bewust dat in brede kring wordt betreurd dat het na de resultaten van de referenda in Frankrijk en Nederland noodzakelijk was om, teneinde tussen de 27 lidstaten opnieuw overeenstemming te bereiken,

7.

steunt het Verdrag en wijst erop dat alle lidstaten van de Unie de ratificatie ervan tijdig moeten afronden zodat het op 1 januari 2009 in werking kan treden;

8.

is van mening dat het Verdrag van Lissabon een stabiel kader biedt dat een toekomstige verdere ontwikkeling van de EU mogelijk maakt;

9.

is zich ervan bewust dat een wijzigingsverdrag onvermijdelijk minder duidelijk en minder leesbaar is dan een gecodificeerd verdrag; verzoekt dan ook om onmiddellijke publicatie van de geconsolideerde Verdragen als herzien bij het Verdrag van Lissabon, waardoor de burgers de beschikking zouden krijgen over een duidelijker basistekst van de Unie;

10.

herhaalt zijn verzoek dat zowel de instellingen van de Europese Unie als de nationale autoriteiten overeenkomstig het beginsel van loyale samenwerking alle mogelijke inspanningen doen om de Europese burgers duidelijk en objectief te informeren over de inhoud van het Verdrag;

11.

verzoekt zijn bevoegde commissie voorbereidingen te treffen voor de nodige wijzigingen van zijn Reglement en de noodzaak van verdere uitvoeringsmaatregelen te beoordelen;

12.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie en het verslag van de Commissie constitutionele zaken te doen toekomen aan de nationale parlementen van de lidstaten, aan de Raad, de Commissie, alsmede aan de voormalige leden van de Conventie over de toekomst van Europa, en ervoor te zorgen dat de diensten van het Parlement, met inbegrip van zijn informatiebureaus, ruimschoots informatie verschaffen over het standpunt van het Parlement inzake het Verdrag.

6.8.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/30

A.

overwegende dat de Commissie beloofd heeft om volledig recht te doen aan de zienswijzen van het Europees Parlement, zoals ze in zijn resoluties over de Lissabonstrategie tot uiting komen, en dan vooral de resolutie over globalisering van 15 november 2007,

B.

overwegende dat het Parlement in zijn eerdere resoluties krachtige steun heeft uitgesproken voor de strategie van Lissabon, en met name de heroriëntering op de strategie voor groei en werkgelegenheid heeft toegejuicht,

C.

overwegende dat er een sterke onderlinge samenhang bestaat tussen economische groei, werkgelegenheid, armoedebestrijding en maatschappelijke integratie,

D.

overwegende dat de Europese Unie en de lidstaten gezamenlijk verantwoordelijk zijn voor het oplossen van problemen, het benutten van kansen en het wegnemen van onzekerheden die bij de burger leven als gevolg van de globalisering; voorts overwegende dat de Europese Unie haar politieke verantwoordelijkheid moet nemen op het wereldtoneel en een bijdrage dient te leveren aan de verwezenlijking en de vormgeving van een duurzame ontwikkeling in de wereld in het tijdperk van globalisering, zodat mensen in de hele wereld de kansen die de globalisering biedt, kunnen grijpen,

E.

overwegende dat de interne markt een belangrijk en doeltreffend middel is om een dynamische en concurrerende kenniseconomie tot stand te brengen en de concurrentiekracht van Europa op de wereldmarkt te versterken, zodat de kwaliteit van het bestaan van zijn burgers wordt verbeterd,

F.

overwegende dat in deze resolutie, overeenkomstig het mandaat van de Coördinatiegroep Lissabonstrategie van het Parlement en met inachtneming van de bevoegdheden van andere commissies van het Parlement, niet zal worden ingegaan op bijzonderheden met betrekking tot lopende wetgevings- en raadplegingsprocedures,

1.

beklemtoont andermaal het belang van een daadkrachtige tenuitvoerlegging van de strategie van Lissabon, en wijst met nadruk op de onderlinge samenhang tussen economische, sociale en ecologische vooruitgang met het oog op het creëren van een dynamische en innovatieve duurzame economie;

2.

meent dat economische ontwikkeling en welvaart in Europa in de toekomst afhankelijk zijn van de mogelijkheden om betere voorwaarden voor duurzame groei en werkgelegenheidsgroei tot stand te brengen en gebruik te maken van de kansen en uitdagingen die door globalisering, demografische veranderingen en wereldwijde bedreigingen voor het milieu ontstaan; is van mening dat het gemeenschappelijk hulpmiddel van de Europese Unie wordt gevormd door de vernieuwde strategie van Lissabon en de geïntegreerde richtsnoeren;

3.

is van mening dat, om het succes van de vernieuwde strategie van Lissabon te garanderen, ook de groei in Europa moet worden versterkt en de te geringe binnenlandse vraag moet worden gestimuleerd middels een stijging van de inkomens die weer verband houdt met stijging van de productiviteit en de werkgelegenheid;

4.

stelt vast dat de Europese Unie in de periode die voor ons ligt aan een groot aantal uitdagingen het hoofd moet bieden: een bevolkingscijfer dat vanaf 2020 gaat afnemen, toenemende economische druk door de concurrentie op de wereldmarkt, hogere energieprijzen, klimaatverandering en sociale onevenwichtigheden; is van mening dat Europa met de juiste beleidsmix op al die uitdagingen zal moeten reageren;

5.

stelt vast dat de Lissabonstrategie zich in een positieve richting ontwikkelt; stelt echter ook vast dat er nog steeds tekortkomingen zijn met betrekking tot de uitvoering ervan en dat onvoldoende wordt onderkend dat de Europese ontwikkeling in de richting van meer groei en werkgelegenheid, voldoende sociale zekerheid en degelijke milieubescherming nog niet crisisbestendig is;

6.

wijst erop dat de Europese Unie als de grootste exporteur en importeur van goederen, 's werelds grootste exporteur van diensten, en de op één na belangrijkste bestemming en herkomst van directe buitenlandse investeringen, één van de gebieden is die het meest profiteert van een open wereldeconomie; meent dan ook dat de Unie een grote verantwoordelijkheid draagt bij het aanpakken van mondiale problemen;

7.

verheugt zich over de globale dimensie van het proces van Lissabon en stelt vast dat deze strategie een Europees antwoord op de kansen en gevaren van globalisering vormt, wijst in dat verband uitdrukkelijk op het belang van trans-Atlantische samenwerking en verbetering van de samenwerking met andere grote spelers zoals China, India en Brazilië en met andere economische regio's in de wereld;

8.

dringt aan op afspraken over regels en praktijken in de wereldhandel die verenigbaar zijn met de millenniumdoelstellingen voor ontwikkeling en met de verantwoordelijkheid van het vervullen van een voortrekkersrol in de strijd tegen klimaatverandering en het bevorderen van gezondheid; dringt in beginsel aan op het nemen van maatregelen ter bestrijding van protectionisme binnen en buiten de Europese Unie; dringt aan op samenwerking en op een redelijke opstelling bij de voortzetting van de onderhandelingen in het kader van de Doha-ronde;

9.

benadrukt de onmiskenbare waarde van een consequent stabiliteits- en groeibeleid en het belang van macro-economische stabiliteit als bron van het vertrouwen dat de grondslag vormt voor de verwezenlijking van de doelstellingen van de Lissabonstrategie; wijst erop dat in het belang van macro-economische stabiliteit de productiviteitsstijging hand in hand moet gaan met een eerlijker verdeling en een versterking van de sociale cohesie; vestigt in dit verband de aandacht op het streven de inkomensstijging gelijke tred te laten houden met de productiviteitsgroei op middellange termijn;

10.

beklemtoont met de Commissie dat de economieën van de lidstaten sterk van elkaar afhankelijk zijn en dat een gemeenschappelijke hervormingsagenda het krachtigst bepleit wordt in de Eurozone;

11.

wijst op het grote belang van handhaving van de stabiliteit van de financiële markten, en merkt op dat de recente subprimecrisis aantoont dat het noodzakelijk is dat de Europese Unie toezichtsmaatregelen ontwikkelt ter versterking van de transparantie en de stabiliteit van de financiële markten en met het oog op een betere bescherming van cliënten; pleit voor een evaluatie van de bestaande systemen en instrumenten voor bedrijfseconomisch toezicht in Europa en dringt aan op intensief overleg met het Parlement dat moet leiden tot heldere aanbevelingen over de wijze waarop de stabiliteit van het financiële systeem en zijn vermogen te zorgen voor veilige financiering van het Europese bedrijfsleven op lange termijn, kunnen worden verbeterd;

12.

wijst erop dat het beginsel van subsidiariteit van belang is opdat de lidstaten gemeenschappelijk beleid voor zekerheid en flexibiliteit kunnen aanpassen aan de specifieke gebruiken en gewoonten op hun nationale arbeidsmarkten;

13.

herinnert eraan dat het cohesiebeleid een fundamenteel beginsel van de Verdragen is en een instrument ter verwezenlijking van de doelstellingen van de Lissabonstrategie voor groei en werkgelegenheid, en dat tot 75 % van de middelen van het cohesiebeleid voor innovatie en de doelstellingen van de Lissabonstrategie geoormerkt zijn; meent dat de hefboomwerking van het cohesiebeleid in het algemeen en van de structuur- en cohesiefondsen in het bijzonder moet worden aangewend voor de verwezenlijking van de strategie van Lissabon op regionaal niveau, en dat scherp toezicht dient te worden gehouden op de resultaten van dit proces op regionaal en plaatselijk niveau; is voorts van mening dat de gunstige economische ontwikkelingen van dit moment een stimulans voor verdere hervormingen moeten betekenen; beklemtoont dat het noodzakelijk is na te gaan welk effect de tenuitvoerlegging van de strategie van Lissabon op regionaal niveau heeft gehad, in aanmerking nemende dat 2008 het eerste jaar is dat de voorlopige resultaten van de toewijzing van middelen op het gebied van het cohesiebeleid kunnen worden geëvalueerd;

14.

is van mening dat wetenschappelijk en technologisch onderzoek een van de kernelementen is van de strategie van Lissabon; acht het stimuleren van onderzoek en ontwikkeling (O1O) van uiterst groot belang en is van mening dat de lidstaten extra maatregelen moeten nemen om te voldoen aan hun investeringsdoeleinden voor O&O voor 2010 en moeten aangeven hoe deze zullen worden bereikt en op welke wijze hun strategieën voor O&O zullen bijdragen aan de verwezenlijking van een Europese onderzoeksruimte; beklemtoont dat de noodzakelijke overgang naar een energie-efficiënte en tevens op hernieuwbare energiebronnen gebaseerde economie met een lage koolstofcomponent door middel van de ontwikkeling en toepassing van nieuwe technologieën, de Europese Unie verschillende nieuwe kansen zal bieden; wijst op de geweldige mogelijkheden die de Europese economie worden geboden door de ontwikkeling en toepassing van nieuwe technologieën en diensten die de verlaging van de koolstofcomponent in de wereldeconomie zullen bevorderen; is ingenomen met het voorstel van de Commissie in dit verband een „vijfde vrijheid” tot stand te brengen — de vrijheid van kennis — ter completering van de vier vrijheden van verkeer van goederen, diensten, personen en kapitaal en de middelen voor O&O van de Unie en de lidstaten te bundelen om een doelmatiger gebruik daarvan te waarborgen;

15.

is ingenomen met recente initiatieven en investeringen op het terrein van industrie- en onderzoeksbeleid; is in dit verband ingenomen met de oprichting van het Europees Instituut voor Innovatie en Technologie en de recente investering in Galileo als doeltreffende instrumenten om de behoefte aan technologische innovatie te koppelen aan de onderzoekagenda van het bedrijfsleven; is ingenomen met de Europese programma's voor wereldwijde satellietnavigatiesystemen (Galileo en de Europese Geostationary Overlay Service), die moeten worden beschouwd als kernprojecten van de EU; wijst met nadruk op de economische en publieke merites van de programma's en de voordelen van nieuwe diensten en markten;

16.

is van mening dat er behoefte bestaat aan expertisenetwerken om de leidende positie van Europa op economisch en technisch vlak te waarborgen; is van mening dat de lidstaten en de regio's de ontwikkeling van kwalitatief hoogstaande onderzoekscentra moeten stimuleren en hun onderlinge concurrentie en samenwerking moeten aanmoedigen om de innovatiecultuur verder aan te wakkeren; vindt dat de Commissie, de lidstaten en regionale en plaatselijke autoriteiten verdere stappen moeten nemen om nauwere samenwerking tussen overheden, onderzoeksinstellingen, universiteiten en bedrijfsleven actief te ondersteunen;

17.

wijst er met nadruk op dat het van belang is dat bedrijfsleven, burgers en overheden in Europa erin slagen de overgang naar het digitale tijdperk te voltooien en de kennismaatschappij en de kenniseconomie waarvan in de strategie van Lissabon sprake is, ook werkelijk kunnen verwezenlijken; dringt erop aan dat de rol van wetenschap en techniek in het dagelijks leven van de burgers verder wordt ontwikkeld en dat een kennismaatschappij wordt bevorderd die niemand uitsluit;

18.

dringt er bij nationale en regionale overheden als grootste werkgevers, kopers en dienstverleners in de interne markt op aan innovatie te stimuleren door het creëren van proefmarkten voor innovatieve producten en diensten;

19.

wijst erop dat kleine en middelgrote ondernemingen (KMO) een sleutelrol spelen bij het creëren van nieuwe werkgelegenheid en het benutten van onderzoeksresultaten; geeft krachtige steun aan de door de Commissie voorgestelde besluit ten behoeve van kleine bedrijven (Small Business Act) als middel om KMO's kansen te bieden en de cultuur van „klein denken” aan te moedigen en een geïntegreerde beleidsaanpak op te zetten om in iedere fase van de levenscyclus van KMO's groeipotentieel vrij te maken;

20.

wijst met nadruk op de mogelijkheden om KMO's te ondersteunen door het terugdringen van hun administratieve lasten, verbetering van hun toegang tot overheidsopdrachten en het ontwikkelen van een gunstiger regeling voor financiering en toepassing van innovaties;

21.

erkent dat binnen de Europese Unie innovatieve technologieën sneller moeten worden omgezet in nieuwe producten en diensten, steunt dan ook het voorstel van de Commissie voor een kennisdriehoek bestaande uit onderzoek, onderwijs en innovatie; hoopt op doeltreffender investeringen in nieuwe vaardigheden, permanente educatie en moderne onderwijs- en scholingssystemen;

22.

juicht het toe dat de Commissie zich heeft ingezet voor een terugdringing van de regelgevingslasten, streeft naar betere regelgeving en er bij de lidstaten op aandringt ook dergelijke maatregelen te nemen zonder afbreuk te doen aan de inspraakrechten van de burger en de bescherming van de consument; verwacht van de Raad en de Commissie dat zij zich aan hun verbintenissen houden zoals die in het Interinstitutioneel Akkoord Beter wetgeven (2) neergelegd zijn; stelt met grote bezorgdheid vast dat een aantal belangrijke recente wetgevingsvoorstellen van de Commissie zonder voorafgaande effectbeoordeling en zonder een degelijke evaluatie van de gevolgen van eerdere wetgeving op hetzelfde terrein ingediend zijn;

23.

wijst in dit verband met nadruk op de behoefte aan een nieuwe, alomvattende beleidsaanpak voor extern beleid en handelsbeleid, waarbij gestreefd wordt naar mondiale convergentie van regels en normen, en samenwerking op het gebied van regelgeving; beklemtoont dat Europa haar potentieel als springplank voor bedrijven die op de wereldmarkt actief willen zijn en als attractieve standplaats voor investeerders maximaal moet uitbuiten; dringt er voorts op aan dat alle bilaterale of regionale handelsovereenkomsten van de EU waarover momenteel wordt onderhandeld, afdwingbare bepalingen bevatten over de naleving van de fundamentele arbeidsnormen en andere aspecten van aanvaardbare arbeidsomstandigheden, alsmede multilaterale milieunormen;

24.

wijst er andermaal op dat het ontstaan van een maatschappij die openstaat voor verandering een meer participatieve stijl van economische besluitvorming vergt; herinnert aan de conclusies van de Europese Voorjaarsraad van 2005 dat een hoog niveau van sociale bescherming cruciaal is voor de strategie van Lissabon; wijst er nogmaals op dat het onaanvaardbaar is dat mensen onder de armoedegrens leven en buiten de maatschappij staan; wijst er andermaal op dat alle burgers van Europa recht hebben op behoorlijk werk en behoorlijke levensomstandigheden, ook na hun pensionering; steunt verder optreden ter versterking van een beleid ter bestrijding van armoede en sociale uitsluiting, met het oog op een totaalaanpak die erop gericht is opnieuw een beslissende impuls te geven aan het streven naar uitbanning van armoede voor 2010 en het bieden van de mogelijkheid aan alle Europese burgers om hun grondrechten uit te oefenen; wijst met nadruk op de juridisch bindende verankering van het Europees Handvest van de grondrechten in het Verdrag van Lissabon; dringt erop aan dat Raad zich op zijn voorjaarszitting in 2008 vastlegt op een ambitieuze sociale agenda die concrete gevolgen zal hebben voor de resultaten van de strategie van Lissabon;

25.

wijst er, gezien het feit dat sociale en territoriale cohesie één der kernelementen van de interne markt is, andermaal op dat het van belang is het vertrouwen van de burgers te versterken door het bevorderen van een aantal maatschappelijke en milieudoelstellingen die alle lidstaten gemeen hebben zoals hoogwaardige werkgelegenheid, kansengelijkheid en bescherming van de volksgezondheid en het milieu, terwijl ook de culturele diversiteit van Europa wordt bewaard; dringt er bij de Commissie op aan ervoor te zorgen dat de Unie haar beschermende taak op deze terreinen uitoefent en te voorkomen dat de lidstaten op het terrein van de regelgeving met elkaar gaan concurreren;

26.

is van mening dat een verdere integratie van de vervoerssector in de strategie van Lissabon noodzakelijk is; dringt erop aan dat in de nieuwe geïntegreerde beleidsrichtsnoeren prioriteit wordt toegekend aan duurzaam vervoer, logistiek en de ontwikkeling van de trans-Europese netwerken, en dringt er bij de lidstaten op aan ervoor te zorgen dat de nationale plannen die op de komende voorjaarszitting 2008 van de Europese Raad worden voorgelegd, deze prioriteiten weerspiegelen;

27.

benadrukt dat een goed functionerende interne markt, hoog opgeleide werknemers, een evenwichtige sociale markteconomie en democratische stabiliteit het sterkste concurrentievoordeel van Europa vormen; merkt op dat de interne markt voor investeerders uit derde landen voordelen als gelijke concurrentievoorwaarden en vrij verkeer te bieden heeft, maar dat de toegang tot de interne markt vergezeld moet gaan van een soortgelijke openheid voor investeerders uit de Unie in derde landen met een ontwikkelde of snel groeiende economieeconomie; stelt vast dat de beste algemene omkadering voor het Europees bedrijfsleven tot stand moet worden gebracht, o.a. betere regelgeving, goed bestuur, gezonde en eerlijke concurrentie, goed functionerende markten voor risicodragend kapitaal en commercialisering van de resultaten van onderzoek en innovatie;

28.

dringt er bij de lidstaten op aan om de concurrentiepositie van de Europese Unie in het centrum van hun beleidsvoering te plaatsen en prioriteit toe te kennen aan de voltooiing van de interne markt, vooral door de richtlijnen van de interne markt tijdig en degelijk uit te voeren en ongerechtvaardigde hindernissen voor de toegang tot nationale markten weg te nemen; wijst er echter op dat de totstandkoming van de interne markt was gebaseerd op concurrentie, samenwerking en solidariteit, wat nog steeds de basisvoorwaarden zijn voor nieuwe verworvenheden van de interne markt in de 21ste eeuw; beklemtoont dat zij verder moet worden ontwikkeld door eerlijke mededingingsregels, doeltreffende systemen op het gebied van belastingen en sociale zekerheid en een hoog niveau van consumentenbescherming;

29.

wijst er met nadruk op dat de interne markt voltooid dient te worden en de nodige hervormingen doorgevoerd moeten worden; vraagt de lidstaten om de resterende maatregelen die nog nodig zijn om een Europese interne markt voor diensten, waaronder financiële dienstverlening, tot stand te brengen, te onderschrijven, zich ervan te vergewissen dat hun nationale regelgevende autoriteiten stimulansen bieden voor nieuwe aanbieders en producten en tegelijkertijd zorg dragen voor eerlijke concurrentieverhoudingen en passende transparantie en rechtszekerheid voor de belangen van individuele investeerders; is van mening dat nieuwe beleidsinitiatieven ter voltooiing van de interne markt meer ondersteund dienen te worden door een analyse van de gevolgen ervan voor markten, economische sectoren, het milieu en op sociaal gebied;

30.

wijst met nadruk op de noodzaak van een behoorlijk niveau van bescherming van intellectuele eigendom en steunt het initiatief voor een betaalbaar, veilig en doelmatig octrooisysteem dat een stimulans kan betekenen voor investeringen en onderzoek en het innovatievermogen van met name KMO bevordert; dringt er bij alle drie de instellingen op aan toe te werken naar een politieke overeenkomst over een concrete verbetering van het octrooisysteem, waardoor de burger kan profiteren van nieuwe producten en diensten tegen betaalbare prijzen;

31.

merkt op dat op de markt gebaseerde instrumenten (MBI) een ruime waaier aan beleidsinstrumenten omvatten die hoe langer hoe meer in dienst van milieudoelstellingen gesteld worden; meent dat MBI als belastingen, heffingen en emissiehandel voor doelmatiger gebruikmaking van natuurlijke rijkdommen kunnen zorgen en in dat verband de doelstellingen van de strategie van Lissabon kunnen helpen verwezenlijken;

32.

herhaalt zijn zienswijze dat de verschuiving van de belastingdruk van arbeid naar milieuschade een doeltreffend middel is om zowel milieu- als werkgelegenheidsproblemen te lijf te gaan, en is van mening dat de lasten op arbeid moeten worden verlicht om meer werkgelegenheid te scheppen en de onofficiële economie te bestrijden;

33.

stelt vast dat de doelstellingen op het gebied van de continuïteit van de energievoorziening en het streven de Europese burgers duurzame mobiliteit en energie te garanderen tegen betaalbare en eerlijke prijzen, door middel van dezelfde strategie verwezenlijkt kunnen worden als ambitieuze doelstellingen op het gebied van klimaatbescherming;

34.

dringt er dan ook bij de Commissie op aan de besluiten van de voorjaarszitting 2007 van de Raad snel en consequent om te zetten en hernieuwbare energie en energie-efficiëntie concreet tot prioriteiten van een gemeenschappelijk energiebeleid te maken;

35.

is van mening dat het een belangrijke taak van de Europese Unie en de andere industrielanden is om over te schakelen op een weinig energie-intensieve economie op basis van hernieuwbare energiebronnen, en dat een doeltreffende manier om deze dichterbij te brengen gelegen is in de toepassing van technologieën die al voorhanden zijn, maar voor de toepassing waarvan krachtige beleidsmaatregelen geboden zijn, waaronder prikkels en multilaterale afspraken over sancties voor landen die niet bereid zijn om hun deel van de last te dragen; beklemtoont dat de noodzakelijke overschakeling op een duurzame, weinig energie-intensieve economie met een lage koolstofcomponent door middel van de ontwikkeling en implementatie van nieuwe technologieën de Unie verschillende nieuwe kansen zal bieden;

36.

wijst met nadruk op het belang van een vervoersbeleid dat klimaatverandering tegengaat en milieuproblemen op ruimere schaal bestrijdt, dringt aan op een beleid waarmee onnodig transport via een reeks van maatregelen wordt teruggedrongen en dringt erop aan dat de trans-Europese vervoersnetwerken worden onderworpen aan een degelijke strategische milieueffectbeoordeling;

37.

dringt bij de lidstaten aan op een snelle expansie van de onderling verbonden en interoperabele trans-Europese vervoersnetwerken waarbij met name de behoeftes van de nieuwe lidstaten in het oog worden gehouden en wel binnen het kader van een efficiënt, duurzaam en milieuvriendelijk vervoersbeleid; dringt er bij de Commissie en de lidstaten op aan de juiste beleidsmix toe te passen zodat volledig gebruik kan worden gemaakt van de mogelijkheden van milieuvriendelijke en intelligente vervoersystemen en technologische innovaties;

38.

merkt op dat het daarom van essentieel belang is dat de toekomstige vraag naar logistieke diensten verenigbaar is met een geringere belasting van het milieu en een verminderde uitstoot van broeikasgassen; is van mening dat duurzaam vervoer afhankelijk is van het vermogen van de beleidsmakers op Europees, nationaal en regionaal niveau om klanten, vervoerders en autofabrikanten op doeltreffende wijze aan te sporen hun inspanningen gericht op het creëren van een milieuvriendelijker logistieke markt, voort te zetten;

39.

erkent dat de EU-strategie voor groei en werkgelegenheid vruchten heeft afgeworpen, maar beklemtoont tegelijkertijd dat niet alle burgers van de EU daarvan hebben geprofiteerd; wijst er met name op dat het, om het hoofd te bieden aan de globalisering en de demografische ontwikkelingen, van het grootste belang is dat mensen over de nodige vaardigheden beschikken om de kansen die de arbeidsmarkt hun biedt te kunnen grijpen en werk voor iedereen een concrete optie is, met name door middel van maatregelen die gericht zijn op mensen die het verst van de arbeidsmarkt verwijderd zijn;

40.

beklemtoont dat de Raad ter waarborging van het vrije verkeer en de mobiliteit op de arbeidsmarkt onverwijld richtlijnen dient vast te stellen over de organisatie van de arbeidstijd, de arbeidsomstandigheden voor tijdelijk werk en de overdraagbaarheid van pensioenrechten, en over moet gaan tot herziening van Richtlijn 94/45/EG van de Raad van 22 september 1994 inzake de instelling van een Europese ondernemingsraad (3); beklemtoont dat het wegnemen van hinderpalen voor de mobiliteit op de Europese arbeidsmarkt de Europese werknemers meer bescherming zal bieden; wijst erop dat de Europese Unie zich moet inspannen om de burger de voordelen uit te leggen van een aanpak die een doeltreffende combinatie vormt van uitbreiding, integratie, solidariteit en arbeidsmobiliteit;

41.

stelt andermaal dat Europa zich het huidige grote aantal werklozen niet kan veroorloven; stelt vast dat het Europees sociaal model door de ingrijpende veranderingen die zich overal ter wereld voordoen, niet ongemoeid gelaten zal worden; is van mening dat Europa, om de demografische uitdaging aan te gaan en zijn overheidsfinanciën veilig te stellen, hervormingen op de arbeidsmarkten en in de sociale verzekeringsstelsels moet doorvoeren ten einde de arbeidsactiviteit meer te stimuleren en zijn bevolking kansen en vaardigheden te bieden om zich tegen de veranderingen te wapenen en de terugkeer naar bezoldigde arbeid te vergemakkelijken; merkt op dat de Europese Unie, om haar mondiale concurrentievermogen te handhaven, een groot aantal hervormingen moet doorvoeren; is van mening dat het vertrouwen tussen werknemers en bedrijven dat voor zo'n beleidsvoering nodig is, zal groeien naarmate de sociale dialoog zich uitbreidt; wijst met nadruk op het belang van een alomvattende en evenwichtige tenuitvoerlegging van overeengekomen gemeenschappelijke flexizekerheidsbeginselen voor zowel werknemers als werkgevers;

42.

onderstreept dat flexibiliteit in de arbeidssituatie in toenemende mate gevraagd wordt door zowel werkgevers als werknemers en steunt de vaststelling van een evenwichtig pakket gemeenschappelijke principes inzake flexizekerheid; herinnert eraan dat onderwijs, kwalificaties en scholing onderdeel uitmaken van beste praktijken inzake het werkgelegenheidsbeleid, en dat kinderopvang als één van de absolute voorwaarden voor het vergroten van de arbeidsparticipatie moet worden gezien, met name van vrouwen; moedigt de lidstaten aan deze gemeenschappelijke beginselen in hun NHP- overleg met de sociale partners op te nemen, en wijst op de sleutelrol van maatregelen ter vergemakkelijking van het combineren van werk en privéleven, de bevordering van gelijke kansen voor iedereen, scholing en nascholing, een actief arbeidsmarktbeleid, passende sociale bescherming en het tegengaan van fragmentatie van de arbeidsmarkt door alle werknemers een recht op werk te garanderen;

43.

erkent dat een flexibele, mobiele, zekerheid biedende en goed functionerende arbeidsmarkt een bijdrage levert aan de sociale integratie door het scheppen van werkgelegenheidskansen voor alle groepen in de samenleving; dringt er dan ook bij de lidstaten op aan de arbeidsregelgeving te evalueren en te verbeteren en te investeren in onderwijs, levenslang leren en een actief arbeidsmarktbeleid, zodat de gunstigste voorwaarden worden gecreëerd voor een hoge werkgelegenheid en arbeidsmobiliteit; dringt aan op de noodzaak om de basisvaardigheden van jongeren te vergroten, het vroegtijdig verlaten van school te voorkomen en banen zonder arbeidszekerheid te verminderen, alsmede de sociale en arbeidsmarktintegratie van iedereen te versterken; wijst erop dat in het kader van de informatiemaatschappij en de kenniseconomie van de 21ste eeuw digitale integratie van cruciaal belang is, met name voor kansarmen, ouderen en bewoners van afgelegen plattelandsgebieden;

44.

stelt met bezorgdheid vast dat er in de lidstaten een tendens bestaat in de richting van grotere inkomens- en welvaartsverschillen; is van mening dat die tendens moet worden omgebogen door passende nationale en Europese maatregelen, zodat er meer samenhang in de maatschappij ontstaat en burgers meer het gevoel hebben dat zij profiteren van de groei;

45.

wijst erop dat in een aantal lidstaten een minimumloon geldt; meent dat andere lidstaten profijt zouden kunnen trekken van het bestuderen van de ervaringen die daarmee zijn opgedaan; roept de lidstaten op om de voorwaarden voor sociale en economische deelname voor allen te waarborgen en met name te zorgen voor regelgeving, onder meer betreffende minimumlonen, andere juridische en algemeen verbindende regelingen of collectieve overeenkomsten overeenkomstig nationale gebruiken die voltijdwerkers in staat stellen een behoorlijk bestaan te leiden met hun inkomen;

46.

juicht de mededeling van de Commissie houdende een voorstel voor een communautaire Lissabonprogramma 2008-2010 toe voor zover daarin een programma van voorrangsgebieden wordt voorgesteld met slechts 10 kerndoelen die in het periode 2008-2010 kunnen worden gerealiseerd; beklemtoont echter dat de grootste kans die de strategie van Lissabon biedt de onderlinge koppeling tot één hervormingsagenda is van diverse urgente hervormingen en economische, ecologische en werkgelegenheidsinstrumenten; dringt er dan ook bij de Commissie op aan bij deze aanpak te blijven, omdat die een coherente en integrerende beleidsmix vormt, en deze niet te verlaten om afzonderlijke beleidsmaatregelen te treffen;

47.

verheugt zich over de inspanningen van de Commissie om de administratieve formaliteiten te verminderen, vooral voor KMO's, en om de effectbeoordeling van wetgeving te verbeteren; betreurt echter tegelijkertijd dat het Parlement en de Commissie er nog altijd niet in zijn geslaagd om overeenstemming te bereiken over het type effectbeoordeling dat is vereist; herhaalt in dat verband zijn verzoek om een onafhankelijk extern toezicht op de effectbeoordeling;

48.

is verheugd over het streven van de Commissie om de administratieve lasten voor ondernemingen te verlichten; is in afwachting van concrete aanwijzingen hoe deze doelstelling zal worden verwezenlijkt met inachtneming van de beginselen van goed bestuur; beklemtoont dat alle bestuursniveaus een bijdrage kunnen leveren aan het bereiken van dit doel en dan ook betrokken moeten worden bij de desbetreffende beleidsmaatregelen; dringt in verband met de vermindering van de bureaucratie en de vereenvoudiging van de Europese wetgeving aan op duidelijk toezicht, dat ten doel heeft vast te stellen in welke mate de speelruimte die Europese wetgevingsbesluiten bieden, bij de omzetting van de desbetreffende besluiten feitelijk door de lidstaten wordt benut om recht te doen aan nationale eigenheden en knelpunten bij innovatie;

49.

is van mening dat de doelstellingen van de Lissabonstrategie in de eerste plaats op het niveau van de lidstaten, samen met belanghebbenden op nationaal, regionaal en plaatselijk niveau, moeten worden verwezenlijkt; wijst erop dat lidstaten die zich openstellen voor concurrentie van buitenaf, hervormingen doorvoeren, streven naar begrotingsevenwicht en publieke en private investeringen van hoge kwaliteit aanmoedigen, het snelst zijn gegroeid en de meeste werkgelegenheid hebben gecreëerd; betreurt de nog altijd geringe zichtbaarheid van de strategie van Lissabon in het nationale beleid van veel EU-landen; is van mening dat de mobilisatie van alle economische belanghebbenden van vitaal belang is voor de concrete tenuitvoerlegging ervan; is met name van oordeel dat een grotere betrokkenheid van sociale partners, nationale parlementen, regionale en plaatselijke autoriteiten en het maatschappelijk middenveld de resultaten van de strategie van Lissabon zal verbeteren en het openbaar debat over de gewenste hervormingen zal aanzwengelen; steunt het voorstel van de Commissie aan de lidstaten om de samenwerking met de nationale en regionale parlementen te intensiveren en jaarlijkse debatten te houden over de tenuitvoerlegging van hun NHP's;

50.

wijst er met nadruk op dat het van belang is dat plaatselijke en regionale overheden en belanghebbenden gecommitteerd zijn aan het scala aan resultaten en het innovatieve karakter ervan; is in dit verband ingenomen met de grote belangstelling van het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio's voor het houden van toezicht op de strategie van Lissabon;

51.

herinnert eraan dat de geïntegreerde richtsnoeren een belangrijk coördinatie-instrument zijn en voor verschillende lidstaten een gemeenschappelijk raamwerk vormen om hun eigen nationale hervormingsagenda's uit te voeren; is van mening dat uit analyses en de respons van de lidstaten blijkt dat de richtsnoeren doeltreffend zijn, maar dat niettemin verbetering vereist is bij de aanpassing aan nieuwe economische en werkgelegenheidsomstandigheden en voor de follow-up in lidstaten (benchmarking); dringt aan op een meer alomvattende toepassing en tenuitvoerlegging van indicatoren en doelstellingen;

52.

is ingenomen met de landenverslagen van de Commissie; dringt echter aan op een systematischer werkwijze met het duidelijk aangeven van zowel successen als tekortkomingen; steunt het voorstel van de Commissie inzake de introductie van speciale „aandachtspunten” als onderdeel van het multilaterale toezicht en als gelegenheid om de nationale beleidsrespons te verbeteren;

53.

beschouwt het ontbreken van behoorlijk toezicht als een belangrijk obstakel voor weloverwogen beleidskeuzes; beklemtoont in dit verband dat veel beter gebruik kan worden gemaakt van de expertise en de kennis die aanwezig is in de gedecentraliseerde Europese agentschappen op het terrein van hun respectieve bevoegdheden;

54.

is dan ook ingenomen met het besluit van de voorjaarsbijeenkomst van de Europese Raad van 2006 om het ontbreken van controlegegevens op te lossen door het Comité van de Regio's te verzoeken een concept uit te werken voor zijn toezichtprocedure „Strategie voor groei en werkgelegenheid”, waarbij 104 regio's en steden in de Unie waren betrokken die hun opvattingen over de uitvoering van de strategie van Lissabon uitwisselden — een onderzoek dat aan de Voorjaarszitting 2008 zal worden aangeboden; wijst er met nadruk op dat uit dit onderzoek moet blijken of de geoormerkte toewijzing van middelen uit de structuurfondsen ertoe bijdraagt dat een groter deel van de uitgaven van de structuurfondsen wordt doorgesluisd naar innovatie- en milieudoelstellingen; wacht de evaluatie in dit onderzoek over de toegevoegde waarde van de regionalisatie van de strategie van Lissabon af;

55.

acht het in het geheel niet vanzelfsprekend hoe het succes van de strategie van Lissabon gemeten moet worden, of algemener gesproken, welke indicatoren geschikt zijn om de „vooruitgang” te meten; is echter wel de vaste mening toegedaan dat controle op successen en mislukkingen niet louter en alleen tot economische indicatoren als het bruto binnenlands product en het bruto nationaal inkomen (BBP/BNI) beperkt kan blijven, aangezien dat in het beste geval een indicator is voor de gedurende een bepaalde periode gecreëerde welvaart, maar geen betrouwbare informatie geeft over de omvang van de welvaart in een samenleving, laat staan aanwijzingen geeft over de sociale en milieukosten van de welvaartstoename;

56.

meent dat er dringend behoefte bestaat aan de ontwikkeling en toepassing van een multidimensionele benadering voor het meten van het welzijn van de mens die verder gaat dan het BNP/BNI; is dan ook ingenomen met het OESO-overleg in juni 2007 op het tweede wereldforum over statistiek, kennis en beleid inzake het meten en bevorderen van de vooruitgang in de samenleving, dat dit jaar in Istanboel werd gehouden, en de debatten op de „Beyond GDP”-conferentie in het Europees Parlement, die in november 2007 op uitnodiging van de Commissie werd gehouden, omdat betrouwbare gegevens een belangrijke basis vormen voor geïnformeerde beleidskeuzes;

57.

is dan ook ingenomen met de werkzaamheden van de diverse directoraten-generaal binnen de Commissie voor de ontwikkeling van nieuwe kwaliteitsindicatoren; dringt erop aan dat deze indicatoren, los van de vraag of zij betrekking hebben op de sociale dimensie, zoals de armoede-indicator, of de milieudimensie, zoals de biodiversiteitsindicator, gebruikt worden bij toekomstige evaluaties van NHP's en deel gaan uitmaken van de controle door de Commissie, zodat een completer pakket indicatoren bestaat voor het meten van het succes van de Lissabonstrategie;

58.

dringt erop aan dat een deugdelijke coördinatie en volledige betrokkenheid van de drie instellingen van de EU bij de follow-up van de strategie van Lissabon wordt gewaarborgd; dringt er bij de Raad en de Commissie op aan de rol van het Europees Parlement te erkennen, inhoudende een zorgvuldig in het oog houden van de strategie van Lissabon en de NHP's, het waarborgen van omvangrijke begrotingsmiddelen voor de Lissabon-doelstellingen en het nauw samenwerken met nationale parlementen op het punt van belangrijke wetgevingsbepalingen;

59.

verzoekt zijn Voorzitter om deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, alsmede aan de regeringen en de parlementen van de lidstaten en de kandidaat-lidstaten.

6.8.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/38

A.

overwegende dat macro-economische stabiliteit wordt verzekerd door het uitvoeren van een verstandige mix van een aantal economische beleidsplannen, waarbij bedreigingen voor de stabiliteit niet alleen met macro-economische maatregelen moeten worden aangepakt maar ook met structurele hervormingen op de product-, arbeids- en kapitaalmarkten,

B.

overwegende dat nog meer moet gebeuren om de EU en de lidstaten op de globalisering voor te bereiden en de pijlers voor economisch succes en meer sociale samenhang op middellange- tot lange termijn te versterken,

C.

overwegende dat iedereen profijt kan trekken van de unieke concurrentievoordelen die door de uitbreiding van de EU zijn ontstaan en de verdere integratie ervan,

D.

overwegende dat het hebben van een gemeenschappelijke munt en een gemeenschappelijk monetair beleid, de integratie van economieën en de coördinatie van beleidsstrategieën een extra dimensie verleent die de betekenis van het eurogebied voor het creëren van economische groei en werkgelegenheid in de Europese Unie als geheel zou kunnen versterken,

E.

overwegende dat de geïntegreerde richtsnoeren een essentieel instrument op middellange termijn vormen voor de uitvoering van het macro-economisch beleid voor groei en werkgelegenheid van de EU en dat deze richtsnoeren voor een periode van drie jaar gelden,

F.

overwegende dat de Europese Unie en de lidstaten een macro-economisch en een micro-economisch beleid moeten uitvoeren dat erop is gericht om Europa voor investeerders en arbeiders aantrekkelijker te maken en kennis en innovatie ten behoeve van de economische groei te bevorderen,

G.

overwegende dat tijdens de bijeenkomst van de Europese Raad in het voorjaar van 2007, de Europese Unie zich heeft gecommitteerd aan kwantitatieve doelstellingen voor de reductie van broeikasgassen en een groter aandeel van duurzame energiebronnen voor 2020,

H.

overwegende dat met name de financiële-dienstensector van belang is, aangezien deze in tal van economische sectoren de voorwaarden voor ontwikkeling schept,

I.

overwegende dat beleid gericht op het vergroten van de investering in kennis en human resources en beleid ter versterking van de innovatiecapaciteit van de Europese economie de kern van de Lissabonstrategie voor groei en werkgelegenheid vormt,

J.

overwegende dat de economische condities voor het omzetten van de creatieve energie van mensen in innovatieve economische resultaten — bijvoorbeeld nieuwe ideeën, hightechbedrijven en regionale ontwikkeling — onvoldoende zijn ontwikkeld en nog steeds gefragmenteerd zijn,

K.

overwegende dat in de context van versnelde globalisering het vergroten van de internationale consistentie van wettelijke bepalingen, waaronder een verplichting tot strenge milieu- en sociale normen, van doorslaggevend belang is,

L.

overwegende dat de stabiliteit en het vertrouwen in de Europese Unie alleen gerealiseerd kunnen worden wanneer consensus bestaat over wetgeving en voorschriften die een juiste afspiegeling van de werkelijkheid vormen,

M.

overwegende dat zonder de actieve betrokkenheid van alle burgers van de Europese Unie geen noemenswaardige vooruitgang kan worden geboekt met het creëren van een kennisgestuurde maatschappij,

1.

verwelkomt het strategisch verslag van de Commissie waarin een beoordeling wordt gegeven van de uitvoering van de hernieuwde Lissabonstrategie voor groei en werkgelegenheid, met inbegrip van de geactualiseerde geïntegreerde richtsnoeren; ondersteunt de opvatting van de Raad dat de hernieuwde strategie op communautair niveau een meerwaarde moet bieden om de samenhang van de hervormingen te verbeteren en positieve neveneffecten maximaal te benutten en ervoor te zorgen dat de hervormingsagenda's van Lissabon effectief resulteren in meer en betere banen in de gehele Europese Unie;

2.

onderstreept nogmaals het belang van een krachtige uitvoering van de Lissabonstrategie en de geïntegreerde richtsnoeren, met nadruk op de onderlinge afhankelijkheid van economische, sociale en milieugerelateerde vooruitgang in de ontwikkeling van een dynamische en innovatieve duurzame economie;

3.

is van mening dat door de aanhoudende onzekerheid op de financiële markten de groeiende onevenwichtigheden, de stijgende effectieve vraag en de toenemende mondiale inflatiedruk de opstellers van het monetair beleid mogelijk voor aanzienlijke uitdagingen zullen worden gesteld; onderstreept dat een gezonde en stabiele macro-economische omgeving openbare financiën van hoge kwaliteit vereist met budgetten die verder geconsolideerd worden, evenals een intelligent beleid ten behoeve van particuliere investeringen en overheidsinvesteringen dat een toekomstgerichte infrastructuur biedt en de markten van morgen vandaag opent; roept op tot gecoördineerde actie voor het vergroten van de weerstand van de EU-economie;

4.

is ervan overtuigd dat een degelijk economisch beleid zou helpen het vertrouwen te versterken en de onzekerheid te midden van de huidige financiële onrust te verminderen; is van mening dat de Europese Unie voor 2008 haar groeipotentieel moet vergroten om werkgelegenheid te kunnen scheppen, vooral in het kader van haar uitbreiding tot 27 lidstaten;

5.

wijst erop dat in het belang van de macro-economische stabiliteit de stijging van de productiviteit hand in hand moet gaan met een eerlijker verdeling van de voordelen van de economische groei en een versterking van de sociale samenhang; vestigt, in verband hiermee, de aandacht op de oproep de inkomensstijging gelijke tred te laten houden met de productiviteitsgroei op middellange termijn;

6.

benadrukt dat de toenemende financiële onevenwichtigheden en de bovenmatige volatiliteit van de wisselkoersen evenals de kredietbeperking en de aanhoudende onzekerheid op de financiële markten de opstellers van het macro-economisch beleid en van het monetair beleid in het bijzonder voor aanzienlijke uitdagingen stellen;

7.

wijst erop dat meer aandacht moet worden gegeven aan het vergroten van de synergie tussen begrotingsbeleid, lonen en productiviteitsgroei, waarbij ook rekening moet worden gehouden met de gevolgen van begrotingsbeleid voor macro-economische ontwikkelingen;

8.

is bezorgd over de hoge niveaus van de eurowisselkoers, die schadelijk zijn voor het concurrentievermogen van de Europese economie en de manoeuvreerruimte voor het monetair beleid beperken; steunt de onafhankelijkheid van de Europese Centrale Bank bij de vaststelling van het monetaire beleid en benadrukt dat de appreciatie van de eurowisselkoers het gevolg is van stijgende onevenwichtigheden in derde landen en het gebrek aan interne vraag in het eurogebied;

9.

benadrukt de noodzaak van een degelijk fiscaal beleid als eerste voorwaarde voor duurzame groei en het scheppen van werkgelegenheid in elke lidstaat, overeenkomstig de desbetreffende bepalingen van het Verdrag en is van oordeel dat dit een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid van de Europese Unie is; onderstreept het grote belang van efficiënte openbare financiën en is van mening dat in de meeste landen de consolidering van de openbare financiën kan bijdragen aan het handhaven van de houdbaarheid van de begroting op lange termijn en onderstreept het belang van modernisering van het openbaar bestuur als middel tot het verbeteren van de efficiency en effectiviteit van de openbare financiën;

10.

wijst erop dat een goed-geïntegreerd financieel systeem de doelmatigheid van het monetair beleid kan verbeteren, in het bijzonder in de eurozone; is van oordeel dat de financiële markten een belangrijke bijdrage kunnen leveren aan de macro-economische en fiscale duurzaamheid; stelt voor om specifieke richtsnoeren ten aanzien van de financiële markten te bestuderen, gekoppeld aan een beter begrip van mogelijke verdere financiële crises en betere transparantie, verantwoordelijkheid en toezicht voor investeerders, markten en regelgevers;

11.

merkt op dat de aanpak op risicobasis die met betrekking tot kapitaalvereisten wordt gehanteerd, grensoverschrijdende kapitaalstromen bevordert die worden aangedreven door specifieke ondernemingsstrategieën van grote financiële groepen en de kleinere lidstaten voor een macro-economische uitdaging stelt; is er sterk van overtuigd dat effectief financieel toezicht en transparantie onmisbaar zijn voor het in toom houden van macro-economische onevenwichtigheden;

12.

benadrukt de onderlinge afhankelijkheid van de economieën van de lidstaten, vooral in het eurogebied; is van mening dat de geïntegreerde richtsnoeren een algemeen kader zouden moeten bieden voor een nauwere coördinatie van het economisch beleid, zodat de nationale hervormingsagenda's op elkaar kunnen worden afgestemd; is echter van mening dat daarbij een subtielere aanpak ten aanzien van convergentie moet worden gehanteerd, waarbij met economische diversiteit en afwijkende tradities rekening dient te worden gehouden, zodat het gemeenschappelijk EU-project brede steun geniet;

13.

is van opvatting dat, met inachtneming van financiële consolidatie, stimulering van particuliere investeringen en gemeenschappelijke initiatieven op het gebied van particuliere en publieke coöperatie, substantiële synergieën kan ontketenen, het vermogen van Europa om de bestaande uitdagingen op het gebied van wetenschap en onderzoek, transport en communicatie, energie en duurzaam milieu het hoofd te bieden kan verbeteren, en zal bijdragen aan een efficiëntie toewijzing van hulpbronnen in heel Europa;

14.

benadrukt dat een gedereguleerd mondiaal financieel systeem zich onttrekt aan de rechtstreekse invloed van EU-beleid en het risico van financiële instabiliteit met zich kan brengen; benadrukt dat een homogene en coherente aanpak van regel- en wetgevers een onmisbare voorwaarde is om het tegengaan van de grensoverschrijdende spreiding van dit risico te compenseren; is van mening dat opnieuw moet worden gekeken naar het effect van het ondernemingsmodel en de invloed van multinationale financiële groepen op mondiale financiële markten;

15.

wijst erop dat de Europese Unie en de lidstaten een gedeelde verantwoordelijkheid hebben om de uitdagingen, kansen en onzekerheden aan te pakken waarmee burgers geconfronteerd worden als gevolg van globalisering; is ervan overtuigd dat voor de bevordering van het Europese concurrentievermogen in een wereld die op globalisering berust een verdere ontwikkeling van de externe dimensie van de interne markt noodzakelijk is; herinnert eraan dat de Europese Unie zich niet louter passief aan de globalisering aanpast, maar daarentegen aan de globalisering vorm zal geven; onderstreept het belang van een versterkte strategische samenwerking op internationaal niveau, met name door middel van de transatlantische betrekkingen, en samenwerking binnen krachtigere multilaterale organisaties door het uitdragen van de centrale beginselen van de Europese Unie — solidariteit, democratie, rechtstaat en naleving van de mensenrechten;

16.

roept ertoe op maatregelen te nemen om protectionisme zowel binnen als buiten de Europese Unie te bestrijden; benadrukt dat protectionisme de rechten van consumenten en burgers ondergraaft in plaats van beschermt;

17.

is van mening dat de Europese Unie tijdens multilaterale ronden van diverse multilaterale besprekingen zoals die van de WHO, het gemeenschappelijke standpunt zou moeten uitdragen dat de belangen van elke afzonderlijke lidstaat echt vertegenwoordigt;

18.

dringt bij de Commissie aan op de ontwikkeling van een consistent geïntegreerd beleid dat op duurzame ontwikkeling is gericht; is van mening dat duurzaam gebruik van hulpbronnen en versterking van de synergieën tussen milieubescherming en groei alsook verbetering van innovatieprestaties kunnen worden verwezenlijkt door de ontwikkeling en toepassing van milieuvriendelijke technologieën en de „vergroening” van overheidsopdrachten aan te moedigen, met bijzondere aandacht voor kleine en middelgrote ondernemingen (KMO's);

19.

benadrukt de rol van op de markt gebaseerde instrumenten (MBIs) om de op de voorjaarszitting van de Europese Raad van 2007 vastgestelde streefcijfers te halen voor de transformatie van Europa in een energie-efficiënte en op duurzaamheid gebaseerde economie; is van mening dat de aanhoudende opwaartse druk op de energieprijzen en de opeenstapeling van bedreigingen voor het klimaat betekenen dat het van belang is verbeteringen in energie-efficiency te stimuleren als een bijdrage aan zowel groei als duurzame ontwikkeling; wijst erop dat EU-ondernemingen wat de ontwikkeling van hernieuwbare energietechnologieën betreft, tot de wereldleiders behoren;

20.

verwelkomt het voorstel van de Commissie om een „vijfde vrijheid” in te voeren, te weten onderzoek en innovatie — de vrijheid van kennis — als aanvulling op de vier vrijheden van verkeer van goederen, diensten, personen en kapitaal;

21.

is van mening dat in het kader van de stijgende voedselprijzen, die permanent lijken te zijn in plaats van cyclisch, de mechanismen van het Gemeenschappelijk landbouwbeleid (GLB) welke het aanbod beperken, herzien moeten worden; is ervan overtuigd dat het GLB een sleutelrol kan spelen bij het stabiliseren van de voedselprijzen;

22.

wijst nogmaals op de voordelen van een verschuiving van de fiscale druk van arbeid naar activiteiten die het milieu aantasten als een doeltreffende manier om zowel de milieu- als de werkgelegenheidsproblematiek aan te pakken en is van mening dat de druk op arbeid verminderd moet worden om meer banen te scheppen en de zwarte economie te bestrijden;

23.

wijst erop dat het mislukken van voltooing van de interne markt te voltooien, de productiviteit van de EU lager is dan wat mogelijk zou moeten zijn en de EU daardoor niet in staat is de mogelijkheden die de wereldmarkt biedt volledig te benutten; is van mening dat de interne markt voor goederen betrekkelijk goed is geïntegreerd maar dat zowel de markt voor arbeid als voor diensten, waaronder financiële diensten, nog steeds tamelijk gefragmenteerd is; roept op tot een versnelde integratie van de dienstenmarkt door de overeengekomen voorschriften op een consistente en samenhangende wijze uit te voeren en te handhaven en de belemmeringen voor concurrentie en markttoegang weg te nemen; merkt op dat de levering van effectieve diensten van algemeen economisch belang tegen betaalbare prijzen, een belangrijke rol speelt in een competitieve en dynamische economie;

24.

benadrukt dat de implementatie van de vier vrijheden in de hele Europese Unie op dezelfde manier en in dezelfde mate uitgevoerd moet worden en dat de werking hiervan voortdurend gecontroleerd moet worden;

25.

benadrukt de noodzaak van het openstellen van de netwerkindustrieën voor concurrentie door te zorgen voor een „gelijk speelveld” en daadwerkelijke mededinging op markten die over heel Europa zijn geïntegreerd; is er in dit opzicht van overtuigd dat staatseigendom op de elektriciteits- en gasmarkten een van de belangrijkste elementen is die leidt tot verstoringen op Europees niveau, en dat de stimulans voor concurrentie op die markten verder moet worden verbeterd; is ervan overtuigd dat uitbreiding, verbetering en koppeling van Europese infrastructuurnetwerken — waarbij het zwaartepunt moet liggen op grensoverschrijdende projecten en interconnectie van „oud” en „nieuw” Europa — ertoe zou moeten bijdragen geschikte voorwaarden te creëren voor substantiële productiviteitsverbeteringen in de vervoer-, energie- en ICT-sector;

26.

wijst op de noodzaak van een gecoördineerd fiscaal raamwerk, dat gunstig moet zijn voor bedrijven, vooral voor KMO's, en dat afgestemd is op het hernieuwen van de groei en het genereren van werkgelegenheid;

27.

wijst erop dat, in termen van overheidsfinanciering, de Europese Unie belastingregelingen moet bevorderen, teneinde de oprichting van nieuwe bedrijven en technologische innovatie aan te moedigen; merkt op dat dit gepaard kan gaan met, onder meer, een verlaging van de belastingen die de efficiëntie en het scheppen van banen ondermijnen, vooral geldt specifieke sociale groepen zoals vrouwen, langdurig werklozen en ouderen;

28.

is ervan overtuigd dat het bevorderen van een cultuur van ondernemerschap en het creëren van een goed ondernemingsklimaat voor KMO's niet mogelijk is zonder dat het bestuurssysteem van een institutioneel kader voor innovatie wordt gestroomlijnd en wordt ondersteund door een efficiënt financieringssysteem dat gedurende alle fasen van het innovatieproces — van het uitwerken van een idee tot de uitvoering op ondernemingsniveau — voor financiële middelen zorgt; wijst erop dat het formuleren van structuurbeleid op flexibele wijze moet gebeuren, teneinde ruimte te bieden voor creatieve zelfexpressie en een vruchtbaar gebruik van creatieve ideeën te bevorderen;

29.

heeft de vaste overtuiging dat betere regelgeving en het implementeren van ambitieuze doelstellingen voor het verminderen van de lasten die voortvloeien uit nieuwe EU-wetgeving, bijdragen aan een meer competitief ondernemersklimaat en particuliere initiatieven aanmoedigt; roept de lidstaten op om net zo ambitieuze doelstellingen te formuleren die voortvloeien uit alle niveaus van nationale wetgeving; wijst erop dat bijzondere aandacht moet worden besteed aan het versterken van de efficiency van de institutionele en administratieve capaciteit van de lidstaten;

30.

is van mening dat een actief arbeidsmarktbeleid een beleid gericht op „flexizekerheid” moet combineren met nieuwe vormen van zekerheid, met inbegrip van het motiveren van mensen om actief naar werk te zoeken en beter te anticiperen op veranderingen, waaronder economische herstructurering, en daar positief mee om te gaan, teneinde de sociale uitsluiting tot een minimum te beperken en het aanpassingsvermogen te bevorderen; is ervan overtuigd dat bijzondere aandacht moet worden gericht op het zoeken naar effectiever manieren om burgers te bereiken en beter aan hun verwachtingen te beantwoorden en op hun behoeften in te spelen;

31.

is van mening dat de levensloopbenadering dusdanig moet worden ontwikkeld dat demografische uitdagingen, waaronder de modernisering van pensioenstelsels, actief tegemoet worden getreden, teneinde financiële, economische en sociale duurzaamheid te verzekeren;

32.

is ervan overtuigd dat onderwijs een van de bepalende factoren is voor groeipotentieel op lange termijn en een effectief instrument vormt om armoede en uitsluiting te bestrijden en mensen in staat stelt hun levensstandaard te verbeteren; adviseert de Europese Unie en de lidstaten effectievere maatregelen in te voeren om meer in onderwijs te investeren en de toegang tot onderwijs en scholing voor iedereen te verbeteren;

33.

is van mening dat, teneinde de participatie te vergroten in permanente opleiding op de werkplek gedurende het hele leven, met name waar het laaggeschoolde of oudere werknemers betreft, efficiënte strategieën voor „levenslang leren” een tegenwicht kunnen vormen voor de negatieve effecten van de vergrijzende Europese beroepsbevolking; is echter van mening dat een vastbesloten poging moet worden ondernomen om de basisvaardigheden van jongeren te vergroten, het voortijdig verlaten van school en de onderontwikkeling van vaardigheden in het algemeen drastisch te beperken, en de sociale integratie en de integratie op de arbeidsmarkt van migranten en gehandicapten te verbeteren, vooral door de ontwikkeling van vaardigheden te stimuleren;

34.

is er vast van overtuigd dat gezien het tekort aan geschoolde arbeidskrachten en de eisen van de arbeidsmarkt een effectief immigratiebeleid moet worden overwogen; is van mening dat de verdere ontwikkeling van een omvattend Europees migratiebeleid als aanvulling op het beleid van de lidstaten, nog steeds een hoofdprioriteit is, om in een nieuw tijdperk van globalisering de uitdaging te kunnen aangaan die door migratie wordt gesteld en in te kunnen spelen op de mogelijkheden die hierdoor ontstaan;

35.

is van mening dat het bevorderen van groei en samenwerking met derde landen en meer economische openheid van de Europese Unie nog steeds onmisbaar is voor het in goede banen leiden van de migratiestromen en het bestrijden van de oorzaken en de faciliteerders van illegale immigratie; erkent dat de Europese Unie dringend behoefte heeft aan een coherent beleid voor legale (bij voorbeeld economische) migratie;

36.

is ingenomen met de landenverslagen die zijn opgesteld door de Commissie; roept echter op tot een meer systematische aanpak die zowel successen als tekortkomingen benadrukt; steunt het voorstel van de Commissie om bepaalde „aandachtspunten” te introduceren als onderdeel van multilateraal toezicht en een kans om respons op nationaal beleidsniveau te verbeteren; erkent dat de rol van het regionaal niveau in het zorgen voor groei en banen moet worden uitgebreid, zoals wordt erkend in de nieuwe generatie programma's van het cohesiebeleid met betrekking tot de periode 2007-2013;

37.

betreurt het dat de Lissabonstrategie in het nationale beleid van veel lidstaten nog steeds weinig zichtbaar is; is van mening dat de mobilisatie van alle economische belanghebbenden essentieel is om te zorgen voor de effectieve invoering ervan; is er vooral van overtuigd dat een grotere betrokkenheid van de sociale partners, nationale parlementen, regionale en lokale autoriteiten en het maatschappelijk middenveld de resultaten van de Lissabonstrategie zullen verbeteren en het publieke debat over gepaste hervormingen zal vergroten; steunt het voorstel van de Commissie aan de lidstaten om de samenwerking met nationale en regionale parlementen te verdiepen en daarbij te zorgen voor jaarlijkse debatten over de invoering van hun NHP's;

38.

Verzoekt de Raad rekening te houden met de volgende wijzigingen:

39.

verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en de Commisie, en aan de regeringen en parlementen van de lidstaten;

6.8.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/49

A.

overwegende dat de vijf landen die samen Centraal-Azië worden genoemd (Kazachstan, Kirgizstan, Tadzjikistan, Turkmenistan en Oezbekistan) een geografische sleutelpositie innemen tussen Europa en Azië, en overwegende dat zij historisch en traditioneel een belangrijk ontmoetings- en knooppunt tussen de twee continenten zijn geweest,

B.

overwegende dat de EU de noodzaak beklemtoont van, en duidelijk belang heeft bij een verbetering van de stabiliteit en van het peil van de economische, democratische en menselijke ontwikkeling en de veiligheid in heel Centraal-Azië, en dat zij haar toezeggingen inzake de mainstreaming van de mensenrechten in alle overeenkomsten met derde landen en de bevordering van de democratie steeds moet nakomen via een coherent beleid en inzet van de voor deze doeleinden meest geschikte middelen; overwegende dat dit haar geloofwaardigheid zal waarborgen en uiteindelijk zal bijdragen tot een steeds doeltreffender rol voor de Unie ten aanzien van de regio en daarbuiten,

C.

overwegende dat de hele wereld belang heeft bij stabiliteit in Centraal Azië daar een ernstig en aanhoudend instabiele situatie in een van de vijf landen rampzalige gevolgen kan hebben voor de gehele regio, en ook voor de EU en haar lidstaten velerlei effecten kan hebben,

D.

beseffend dat afhankelijkheid van invoer vanuit onstabiele regio's en van instabiele leveranciers risico's met zich meebrengt en dat er betrouwbare, toegankelijke en levensvatbare energiekanalen moeten worden gecreëerd,

E.

overwegende dat de EU belang heeft bij veiligheid en stabiliteit en eerbiediging van de mensenrechten en de rechtstaat in de landen van Centraal-Azië, aangezien strategische, politieke en economische ontwikkelingen en de toenemende transregionale uitdagingen in Centraal-Azië ook een directe of indirecte impact hebben op de belangen van de Europese Unie; overwegende dat de landen van Centraal-Azië, met hun belangrijke energiebronnen en hun inspanningen voor diversificatie onder handelspartners en van aanvoerroutes, kunnen bijdragen aan het voldoen aan de behoefte van de Europese Unie aan zekerheid op het gebied van energie en energieleveranties,

F.

overwegende dat er enerzijds sterke redenen zijn voor samenwerking tussende landen van de regio, maar dat er anderzijds een sterke weerstand bestaat tegen dergelijke ideeën en inspanningen, niet in het minst van de kant van de regering van de centraal gelegen — en verreweg de meest bevolkingsrijke — staat Oezbekistan,

G.

overwegende dat isolationisme doorgaans voortkomt uit een angstvallig streven om de interne controle te handhaven — extreme voorbeelden hiervan zijn Turkmenistan en Oezbekistan — en dat dit streven een gegeven is bij regimes die niet geïnteresseerd zijn in de steun van het volk om hun macht op te baseren,

H.

overwegende dat de vijf Centraal-Aziatische republieken officiële ontwikkelingshulp (Official Development Assistance, ODA) ontvangende landen zijn, wat betekent dat de bijstand van de EU aan deze landen wordt beschouwd als ontwikkelingshulp,

I.

overwegende dat vanuit veiligheids- en andere belangen van de EU, alsmede op grond van haar waarden en steun voor de MDG's, de harde levensomstandigheden en het gebrek aan kansen voor veel mensen in deze deels door armoede getroffen streek, de bedreigingen voor de menselijke veiligheid, die ook verband houden met de veiligheidsproblemen in buurlanden zoals Afghanistan, en de risico's van destabilisering en conflicten, centraal moet staan in de politiek van de EU ten aanzien van Centraal Azië,

J.

overwegende dat de belangrijkste doelstelling van de ontwikkelingssamenwerking van de EU de uitroeiing van de armoede is in het kader van duurzame ontwikkeling, waarbij het ook gaat om de verwezenlijking van de MDG's,

K.

overwegende dat de EU-hulp aan de regio grotendeels wordt verleend in de vorm van technische bijstand via het TACIS-programma, en overwegende dat evaluaties van de doeltreffendheid van TACIS gemengde resultaten hebben laten zien,

L.

overwegende dat volgens artikel 25 van de Universele Verklaring van de rechten van de mens het recht op gezondheid een mensenrecht is en dat universele toegang tot medische zorg van essentieel belang is voor de verwezenlijking van de MDG's; overwegende dat de omstandigheden inzake de volksgezondheid in alle Centraal-Aziatische republieken zijn verslechterd na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie en dat de stelsels van de gezondheidszorg zich in een crisis bevinden; overwegende dat de mogelijke neveneffecten van epidemieën zoals HIV/AIDS en behandelingsresistente tuberculose een bedreiging vormen op lange termijn voor de EU; overwegende dat met de vogelgriepcrisis is bewezen dat dergelijke infectieziekten zich snel over Europa kunnen verspreiden; overwegende dat de sociale gevolgen van de crisis in de gezondheidszorg in de diverse landen hun algehele stabiliteit en ontwikkelingsvooruitzichten ondermijnen, en implicaties hebben voor de Europese veiligheid,

M.

overwegende dat energie en water de belangrijkste kwesties zijn voor de menselijke veiligheid en de betrekkingen tussen de landen in de regio, in het bijzonder met betrekking tot Kirgizstan, Tadzjikistan en Oezbekistan, en dat vermindering van de armoede van cruciaal belang blijft voor het terugdringen van de sociale instabiliteit,

N.

overwegende dat de EU er belang bij heeft meer olie en gas te importeren uit Centraal-Azië, bij voorkeur langs nieuwe transportroutes, en een duidelijk en transparant kader voor energieproductie en -transport te scheppen, en dat de relevante landen in deze context Kazachstan en Turkmenistan zijn,

O.

overwegende dat de Centraal-Aziatische landen in verschillende mate over olie-, gas- en mineraalvoorraden of over hydro-energiebronnen beschikken en de exploitatie van deze hulpbronnen de economische en sociale ontwikkeling een belangrijke steun in de rug zou geven; overwegende dat onder ongunstige voorwaarden negatieve neveneffecten zoals ernstige milieuverontreiniging, een verminderd concurrentievermogen van andere economische sectoren, een enorme kloof tussen arm en rijk, en grotere politieke en sociale spanningen kunnen ontstaan en zelfs zwaarder kunnen gaan wegen dan de positieve effecten (de zogenaamde „natural resources curse”),

P.

overwegende dat op 10 oktober 2007 vertegenwoordigers van Oekraïne, Polen, Azerbeidzjan en Georgië een bijeenkomst hebben gehouden in Litouwen om een nieuw olietransportnetwerk te bespreken, voor de aanvoer van ruwe olie uit de Kaspische zee via Baku en Odessa naar de Poolse haven Gdansk,

Q.

overwegende dat Rusland en China getracht hebben hun invloedssfeer in Centraal Azië uit te breiden via de instelling van de Sjanghai Vijf, die China, Rusland, Kirgizstan, Kazachstan en Tadzjikistan verenigde in een forum voor het beheer van grensoverschrijdende kwesties, en die in 2001 resulteerde in de Sjanghai Samenwerkingsorganisatie (SCO), die nu de grootste regionale organisatie in Centraal Azië is en ook Oezbekistan als volwaardig lid, en Pakistan, India, Iran en Mongolië als waarnemers omvat,

R.

overwegende dat een aantal verschillende landen van oudsher of meer recentelijk gevestigde belangen hebben in de regio; overwegende dat niet alle lidstaten beschikken over een ambassade in de regio; en overwegende dat er vaak sprake is van een gebrek aan coördinatie tussen de lidstaten met betrekking tot deze regio,

S.

overwegende dat met het vertrek van het personeel en materiaal van de Verenigde Staten van de luchtmachtbasis van Karshi-Khanebad (K2) in Oezbekistan op 21 november 2005 de militaire faciliteiten van de Verenigde Staten in Centraal Azië gereduceerd zijn tot één basis in Manas, bij de Kirgizische hoofdstad Bisjkek,

T.

overwegende dat de politieke, economische, sociale en andere omstandigheden zeer verschillen tussen, maar soms ook binnen de landen van Centraal-Azië, en dat het daarom van essentieel belang is dat de EU haar beleid afstemt op die verschillen,

U.

overwegende dat de landen van Centraal-Azië zeer jonge staten zijn, en dat hun staatkundige ontwikkeling en hun inspanningen om een politieke en economische overgang te maken hen in verschillende richtingen hebben gevoerd en ertoe hebben gebracht in verschillende mate afstand te nemen van het vroegere Sovjetsysteem; overwegende dat het van essentieel belang blijft om onderwerpen met betrekking tot het openbaar bestuur aan te pakken, in geval van enkele landen omwille van de stabiliteit en veiligheid, en in geval van alle landen omwille van hun politieke, sociale en economische ontwikkeling,

V.

overwegende dat de EU haar zorg ook richt op de noodzaak om de drugshandel vanuit en via Centraal-Azië te stoppen, op de bestrijding van de georganiseerde misdaad, waaronder mensenhandel, en op het voorkomen van een verdere groei van terrorisme; overwegende dat in sommige gevallen de bestrijding van het terrorisme wordt gebruikt als dekmantel voor repressieve acties tegen mensen die de regering bekritiseren, mensenrechtenactivisten, religieuze bewegingen en gewonezakenlieden; overwegende dat er redenen zijn om te geloven dat deze mensen ook het doelwit zijn in het kader van de veiligheidssamenwerking van Oezbekistan met zijn buurlanden; overwegende dat erkend is dat er een migratie van kinderarbeid gaande is die vraagt om nieuwe vormen van internationale en sociale partnerschappen waarbij alle belanghebbende partijen worden betrokken om dit probleem op een omvattende wijze op te lossen,

W.

overwegende dat de mensenrechtensituatie verschillend ligt in de diverse Centraal-Aziatische republieken en in het algemeen absoluut niet voldoet aan de normen van de Organisatie voor Veiligheid en Samenwerking in Europa (OVSE), en overwegende dat Oezbekistan en Turkmenistan in het bijzonder de fundamentele rechten systematisch schenden en geen enkele vordering laten zien wat betreft democratische normen en pluralisme,

X.

overwegende dat de Centraal-Aziatische republieken nog steeds parlementaire of presidentiële verkiezingen moeten organiseren, die door het Bureau voor Democratische Instellingen en Mensenrechten van de OVSE (ODHIR) als volledig vrij en eerlijk worden beoordeeld,

Y.

overwegende dat alle vijf landen van Centraal-Azië lidstaten van de OVSE zijn, en in dat kader uitgebreide verbintenissen zijn aangegaan met betrekking tot de fundamentele vrijheden, de democratie, eerbiediging van de mensenrechten en de rechtsstaat; overwegende dat de nakoming van deze verbintenissen van land tot land verschilt;

Z.

overwegende dat Kazachstan gunstig afsteekt bij de meeste andere landen in de regio; overwegende dat uit de meest recente parlementaire verkiezingen van 18 augustus 2007 blijkt dat ondanks enkele verbeteringen, ook dit land nog niet volledig zijn verbintenissen nakomt of voldoet aan de OVSE- en andere internationale normen voor democratische verkiezingen,

AA.

overwegende dat het maatschappelijk middenveld in de meeste Centraal-Aziatische landen met name actief is via een netwerk van plaatselijke NGO's en verenigingen, die moeten worden beschermd en gewaardeerd als de uitdrukking van de bereidheid van burgers om deel uit te maken van het democratiserings- en maatschappelijk proces in hun land,

AB.

overwegende dat de vorderingen op politiek, economisch en sociaal gebied in de regio effectief bereikt kunnen worden door de invoering van een werkelijk onafhankelijke rechtsspraak en een werkelijke bestrijding van de algemeen heersende corruptie,

AC.

overwegende dat een van de beginselen waarop de EU is gegrondvest, de bescherming van de mensenrechten en vrijheden betreft, waaronder de vrijheid van meningsuiting, en de bescherming van mensenrechtenactivisten,

AD.

overwegende dat voorbeelden van massale repressie, corruptie en uitbuiting, het feit dat de mensen de grondrechten wordt ontzegd en zij geen kansen krijgen om hun levenssituatie te verbeteren, alsook het ontbreken van erkende kanalen om grieven te uiten en deel te nemen aan politieke processen, het risico vergroten dat extremisme en terrorisme zullen toenemen;

AE.

overwegende dat de meeste Centraal-Aziatische landen gebukt gaan onder schendingen van de mensenrechten, het ontbreken van een adequaat rechtsapparaat,restricties die worden opgelegd aan oppositiepartijen en onafhankelijke burgerorganisaties, en het ontbreken van mediavrijheid is,

AF.

overwegende dat de EU sancties heeft opgelegd aan Oezbekistan na het bloedbad bij Andizjan in mei 2005, maar dat de Oezbeekse regering nog steeds een onafhankelijk internationaal onderzoek van de gebeurtenissen blokkeert en doorgaat met haar repressieve politiek, waaronder ook de vervolging van mensenrechtenactivisten; overwegende dat de Raad in oktober 2007 niettemin heeft besloten het visumverbod voor acht personen die direct verantwoordelijk waren voor het blinde gebruik van geweld in Andizjan op te schorten voor een periode van zes maanden; overwegende dat de Raad met deze opschorting de Oezbeekse autoriteiten tracht te stimuleren hun beleidskoers te wijzigen, en overwegende dat het verbod automatisch weer van kracht wordt in april/mei 2008 als er niet voldaan is aan een pakket voorwaarden die deel uitmaken van het besluit van de Raad,

AG.

overwegende dat de regio uitermate geïnteresseerd is in samenwerking met de EU op het gebied van wetenschap, gezondheidszorg en onderwijs, en overwegende dat dergelijke samenwerking kan bijdragen aan intensivering van de contacten met het maatschappelijk middenveld en de verspreiding van de Europese waarden inzake democratie, de rechtstaat en de mensenrechten,

AH.

overwegende dat Mongolië en Afghanistan in verschillende opzichten bepaaldel kenmerken delen met de vijf belangrijkste Centraal-Aziatische landen, maar geen speciale aandacht krijgen in de strategienota van de Raad, en zelf wel onder verschillende EU-instrumenten vallen,

AI.

overwegende dat door hun ligging vlakbij Afghanistan bepaalde landen waardevolle partners zijn geworden in de bestrijding van het terrorisme; overwegende dat de EU-lidstaten ook gebruik hebben gemaakt van luchthavens of het luchtruim in de regio; overwegende dat tegelijkertijd de inzet van de EU voor de bevordering van de mensenrechten in Centraal Azië in het algemeen en in bepaalde landen in het bijzonder teleurstellend zwak is geweest,

AJ.

overwegende dat Centraal Azië de doorvoerroute is voor 30 % van de Afghaanse heroïne, die grotendeels bestemd is voor de Russische markt, hetgeen leidt tot georganiseerde misdaad in verband met de drugshandel en tot corruptie, alsmede tot verslaving en daarmee verband houdende gezondheids- en sociale problemen, met belangrijke implicaties voor de stabiliteit van de regio,

AK.

overwegende dat Mongolië een gelijksoortige achtergrond heeft als de Centraal-Aziatische republieken, en historische, culturele en economische kenmerken heeft, alsmede een milieu- en energiebeleid die op consistente wijze in aanmerking moeten worden genomen in het kader van de EU-strategie voor Centraal-Azië,

1.

is verheugd over de grotere aandacht van de EU voor Centraal Azië, die duidelijk blijkt blijkt uit de goedkeuring van de strategie voor Centraal Azië; constateert niettemin dat projecten voor de vijf landen van de regio zeer traag van de grond komen;

2.

is ervan overtuigd dat enerzijds de waarden die de EU moet bevorderen altijd dezelfde blijven, maar dat anderzijds haar belangen, alsook de heersende omstandigheden en kansen in de vijf landen van de regio zeer uiteenlopen;

3.

dringt aan op duidelijk omlijnde doelstellingen en prioriteiten voor de betrekkingen van de EU met elk van de vijf landen, gebaseerd op een algemene analyse van de regio en de algemene reeks beleidsdoelstellingen van de EU die vervat zijn in de goedgekeurde EU-strategie;

4.

wijst erop hoe belangrijk het is dat de EU een eerlijke en duurzame economische ontwikkeling bevordert in de regio, en haar steun geeft aan plaatselijke initiatieven voor economische ontwikkeling, alsmede aan hervormingen van de regelgeving voor het bedrijfsleven en de uitbanning van de armoede in het kader van duurzame ontwikkeling; benadrukt met betrekking tot de uitdaging van de terrorismebestrijding dat versterking van de samenwerking inzake veiligheid weliswaar belangrijk is maar dat elke aanpak ter bestrijding van radicalisering en extremisme waarin veiligheidseisen niet in balans zijn met mensenrechten en goed bestuur tot mislukken gedoemd is; is verheugd over de intensivering van het politiek overleg met de Centraal-Aziatische landen; verzoekt de Raad en de Commissie voorts goed bestuur, de mensenrechten, democratie en onderwijs te bevorderen, en te overwegen banden aan te knopen met alle soorten religieuze gemeenschappen; dringt er bij de Raad en de Commissie op aan ervoor te zorgen dat mensenrechtenkwesties een zelfde gewicht krijgen als de voortvarende benadering van de EU van energie, veiligheid en handel;

5.

is ervan overtuigd dat bepaalde vraagstukken slechts effectief kunnen worden aangepakt via een aanpak per regio, met regionale oplossingen (bijvoorbeeld op het gebied van terrorismebestrijding, uitroeiing van de mensenhandel, bestrijding van de drugshandel, waterbeheer), waarvoor meer regionale samenwerking nodig is; dringt er daarom bij de EU-instellingen op aan waar nodig technische hulp te geven, in het bijzonder door knowhow te verspreiden en als bemiddelaar op te treden bij de bevordering van de dialoog tussen de Centraal-Aziatische landen; wijst er echter op dat de landen van Centraal Azië verschillende niveaus van ontwikkeling hebben en grote culturele, politieke en economische verschillen; is daarom verheugd dat de Commissie en de Raad streven naar een beleid dat specifiek is per land en per regio bij de planning van de toekomstige partnerschaps- en samenwerkingsbetrekkingen;

6.

dringt aan op een gedifferentieerd EU-beleid inzake de benadering van de landen van de regio, gebaseerd in het bijzonder op de mensenrechtensituatie in elk land, de mate waarin de regering van elk land de OVSE-verbintenissen nakomt, de ontwikkelingsbehoeften en de inzet van elke regering om het welzijn van de burgers te verbeteren, hun huidige en potentiële belang voor de EU als partner in de handel, in samenwerking op het gebied van energie en op andere terreinen, en de dialoog over internationale kwesties, alsmede het vooruitzicht op succes van EU-maatregelen, met inbegrip van verschillende vormen van ondersteuning;

7.

benadrukt het belang van grensoverschrijdende samenwerking, in het bijzonder omdat daardoor gemeenschappelijke inspanningen om de mensenhandel en drugshandel te bestrijden efficiënter zullen zijn; dringt er daarom bij de EU-instellingen op aan waar nodig technische hulp te geven, in het bijzonder door knowhow te verspreiden en als bemiddelaar op te treden bij de bevordering van de dialoog tussen de Centraal-Aziatische landen;

8.

benadrukt de noodzaak van een samenhangend EU-beleid voor Centraal-Azië en wijst er dan ook op dat de Strategie voor Centraal-Azië samenhang dient te vertonen met de Europese consensus inzake ontwikkeling; onderstreept tevens dat alle hulp die wordt verleend op grond van het DCI moet voldoen aan de overkoepelende doelstellingen daarvan, te weten armoedebestrijding en de verwezenlijking van de MDG's;

9.

merkt op dat armoedebestrijding in de bijlage van de Strategie wordt omschreven als de voornaamste prioriteit van de bilaterale hulp van de Europese Gemeenschap voor de periode 2007-2013; roept de Commissie op het Parlement regelmatig gedetailleerde informatie te verstrekken over de manier waarop de bilaterale en regionale hulp verband houdt met de afzonderlijke MDG's en over de geplande begroting voor de sectoren gezondheidszorg en basisonderwijs;

10.

benadrukt dat hervormingen van sociale sectoren, de volksgezondheid, de voedselzekerheid, de bestrijding van corruptie en de nadruk op duurzame en eerlijke economische ontwikkeling cruciaal zijn voor het verzekeren van de stabiliteit, veiligheid en welvaart op de lange termijn in de Centraal-Aziatische landen; is derhalve van mening dat het onderzoek naar de behoeften op nationaal en regionaal niveau de EU een uitgelezen kans biedt om aan zichtbaarheid en geloofwaardigheid te winnen in een open dialoog met alle betrokkenen, met inbegrip van het maatschappelijke middenveld, de parlementen en de plaatselijke bestuursinstanties;

11.

meent dat aansluiting bij de Wereldhandelsorganisatie (WTO) een belangrijke mijlpaal is voor de economische stabiliteit van de regio, maar dat dit doel alleen kan worden bereikt door inachtneming van de internationale normen voor buitenlandse investeringen en het bestaan van een onafhankelijk rechtsapparaat;

12.

verzoekt de Commissie en de Raad alle passende maatregelen te nemen ten einde een verdergaande integratie van Centraal-Azië in het internationale systeem voor handel en economie aan te moedigen, met name door middel van toetreding tot de WTO van de vier landen in de regio die nog geen lid zijn;

13.

acht een grondige hervorming van het bank- en verzekeringswezen, de ontwikkeling van een efficiënt systeem voor microkredieten, een betere regelgeving van en toezicht op de bankactiviteiten, privatisering van staatsbanken en invoering van nationale financiële markten die werkelijk concurrerend zijn en open staan voor buitenlandse banken, essentiële voorwaarden voor de economische ontwikkeling van de landen van de regio;

14.

dringt er bij de Raad op aan de Europese Investeringsbank (EIB) toestemming te verlenen om de kredietfaciliteiten in Centraal-Azië uit te breiden, in samenwerking met de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling (EBRD) die in deze regio reeds actief is;

15.

dringt er bij de Commissie op aan op coherente wijze alle haar ter beschikking staande beschikbare instrumenten in te zetten, van politiek overleg en communautaire beleidsmaatregelen (in het bijzonder met betrekking tot de handel, ontwikkeling, concurrentie, onderzoek en milieu) tot subsidies en leningen, waaronder ook leningen van de EIB, de EBRD en andere internationale financiële instellingen, met het oog op versnelde uitvoering van deze projecten;

16.

moedigt de landen in de regio aan de directe buitenlandse investeringen beter te beschermen;

17.

verzoekt de Commissie en de Raad alle mogelijke maatregelen te nemen om het gebruik van het Stelsel van Algemene Preferenties door de landen van Centraal-Azië te bevorderen en om de ontwikkeling van de intraregionale handel te ondersteunen;

18.

verzoekt de Commissie en de Raad de landen in de regio gespecialiseerde technische ondersteuning op economisch en administratief gebied te bieden, om de lokale overheidsstructuren te versterken, een efficiëntere en meer gevarieerde economische infrastructuur op te bouwen en de afzet van lokale producten op buitenlandse markten, met name in de Europese Unie, te verbeteren;

19.

meent dat de strategie onvoldoende ambitieus is met betrekking tot de bilaterale samenwerking op het gebied van de mensenrechten, de rechtsstaat, goed bestuur en democratisering;

20.

meent dat de EU bij de beoordeling van de mensenrechtensituatie bijzondere aandacht moet besteden aan het al of niet bestaan van een geloofwaardige inzet van de kant van de betrokken regering om die situatie te verbeteren — met speciale aandachtvoor aantoonbare verbeteringen, het klimaat voor mensenrechtenactivisten en de mate van samenwerking met speciale VN-rapporteurs en VN-procedures, alsmede met andere relevante internationale instanties;

21.

verzoekt in verband hiermee de Raad en de Commissie een consistent en verenigd front te blijven vormen inzake mensenrechtenkwesties teneinde democratie, behoorlijk bestuur, de rechtstaat en mensenrechten integraal onderdeel van de strategie voor Centraal-Azië te maken, en op deze gebieden duidelijke standaarden, indicatoren en streefdoelen te formuleren, in overleg met de Centraal-Aziatische partnerlanden, zoals eerder gedaan is op andere terreinen; verzoekt de Raad en de Commissie speciale aandacht te besteden aan de vrijlating van politieke gevangenen en de onafhankelijkheid van de media;

22.

veroordeelt de vervolging van mensenrechtenactivisten in Oezbekistan en Turkmenistan; dringt er bij de Raad en de Commissie op aan alles te doen om hun activiteiten en fysieke integriteit te beschermen, en roept de betreffende regeringen op onmiddellijk alle mensenrechtenactivisten die gevangen zitten of gedwongen worden vastgehouden in psychiatrische inrichtingen om politieke redenen, vrij te laten;

23.

benadrukt dat de contacten van de EU met veiligheidsstructuren of steun van de EU voor veiligheidssamenwerking met zeer repressieve staten zover mogelijk gereduceerd moeten worden en dat dergelijke contacten altijd op transparante wijze moeten worden gevoerd;

24.

verzoekt de Commissie en de lidstaten speciale assistentie te bieden bij de hervorming en verbetering van de rechtspraak in de regio om ervoor te zorgen dat de rechterlijke macht onafhankelijker en efficiënter kan functioneren, ook in de bestrijding van corruptie;

25.

verzoekt de Raad en de Commissie nauw samen te werken met de Centraal-Aziatische landen bij de uitvoering van onderwijshervormingen en deze landen aan te sporen de burger- en sociale rechten los te koppelen van onroerendgoedbezit door hervorming van het woonregistratiesysteem (waarin een persoon een woningregistratiestempel in zijn/haar paspoort krijgt als hij/zij zich als burger laat registreren);

26.

is van mening dat de ontwikkeling en ondersteuning van een echt maatschappelijk middenveld een absolute voorwaarde voor vooruitgang is; betreurt de moeilijke situatie van de NGO's in sommige Centraal-Aziatische landen die constant door regeringen gehinderd worden in hun activiteiten; benadrukt dat de EU het maatschappelijk middenveld moet blijven steunen, zowel door financiële steun te bieden als door meer zichtbaarheid te garanderen (door fora en raadpleging), hetgeen bijdraagt aan de opbouw van een participatie democratie; is van mening dat de EU het maatschappelijk middenveld moet beschouwen als partners bij de ontwikkeling van duurzame samenlevingen, maatschappelijke stabiliteit en bevordering van de waarden en normen van de EU;

27.

merkt op dat het EU-beleid met betrekking tot Centraal-Azië dient te zijn gebaseerd op uitvoerige discussies en uitwisselingen met alle betrokken partijen; roept de EU daarom op een open politieke dialoog aan te gaan waarbij de parlementen, het maatschappelijk middenveld en de plaatselijke overheden worden betrokken bij de tenuitvoerlegging en follow-up van de Strategie en de programma's;

28.

vestigt de aandacht op het wijdverspreide misbruik van vrouwen in een aantal regio's in Centraal Azië (bijvoorbeeld gedwongen huwelijken, vrouwenhandel voor seksuele uitbuiting, verkrachting) en dringt er bij de regeringen van de landen van Centraal Azië op aan de bestaande wetten uit te voeren om de rechten van de vrouw te beschermen, en bij de Commissie om adequate maatregelen op te nemen in ondersteuningsprogramma's;

29.

roept de Centraal-Aziatische regeringen op de bestaande wetten inzake de rechten van de vrouw aan te scherpen en de uitvoering hiervan te verbeteren; dringt er bij de Commissie met klem op aan projecten op het gebied van mensenrechten en democratie te blijven steunen, met name projecten die betrekking hebben op de specifieke rol van de vrouw; dringt er bij de EU op aan de volledige tenuitvoerlegging van het Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen te steunen en dit te gebruiken als criterium bij de intensivering van de samenwerking; onderstreept dat de situatie van de vrouw in vele delen van Centraal-Azië verslechtert als gevolg van de ongelijke toegang tot onderwijs, gezondheidszorg en werk, en benadrukt dat het derde MDG, namelijk bevordering van de gelijkheid van mannen en vrouwen en versterking van de maatschappelijke weerbaarheid van vrouwen, als prioriteit moet worden opgenomen in aanverwante activiteiten van de EU;

30.

verwelkomt de steun voor de tenuitvoerlegging van de normen en conventies voor behoorlijk werk van de Internationale Arbeidsorganisatie en benadrukt dat deze normen een integrale rol moeten spelen bij economische samenwerking, investeringen en handelsbetrekkingen; merkt op dat kinderarbeid nog steeds een reden voor ernstige bezorgdheid is, vooral in Tadzjikistan en Oezbekistan, en benadrukt de noodzaak van steun voor de tenuitvoerlegging van het VN-Verdrag inzake de rechten van het kind;

31.

vestigt de aandacht op het wijdverspreide gebruik van kinderarbeid in verschillende Centraal-Aziatische landen, vooral bij de katoenoogst, de tabaksteelt, het werk in de kolenmijnen en ambachtelijke sectoren, en roept de respectieve regeringen op bestaande maatregelen ter bestrijding hiervan beter uit te voeren, een consistent nationaal beleid inzake kinderarbeid uit te stippelen en hun volledige steun te geven aan en deel te nemen in projecten voor de uitbanning van kinderarbeid van internationale organisaties en NGO's; verzoekt de Commissie dringend een speciaal programma op dit gebied op te zetten in het kader van het DCI;

32.

dringt er bij de Commissie op aan actieve samenwerking inzake migratie te ontwikkelen die leidt naar een werkelijk participerend overleg, waarin de onderliggende oorzaken van migratie, aan de orde worden gesteld, via specifieke plaatselijke programma's voor economische ontwikkeling die bijvoorbeeld het gebrek aan economische perspectieven op het platteland aanpakken, om de effecten hiervan af te zwakken, zoals de groeiende armoede in de steden;

33.

dringt er bij de Raad en de Commissie op aan volledig gebruik te maken van hun ervaringen en beste praktijken bij de bevordering van de bescherming van de mensenrechten voor migranten, in het bijzonder voor asielzoekers en vluchtelingen; veroordeelt de uitzetting van asielzoekers, en in het bijzonder Oezbeekse vluchtelingen, door de regeringen van Centraal-Aziatische landen, en verzoekt de Raad en de Commissie in samenwerking met het Bureau van de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor vluchtelingen (UNHCR) politieke vluchtelingen te beschermen en te steunen;

34.

vestigt de aandacht op het feit dat een groot aantal Oejgoeren op verzoek van China uit Centraal-Azië zijn uitgeleverd aan China, waaruit de toenemende druk van China op de regeringen in de regio blijkt, en merkt op dat vluchtelingen een grote kans lopen op ernstige schending van de mensenrechten;

35.

is van mening dat met het oog op de sterke toename in de regio van infectieziekten zoals HIV, de medische zorg en de hervorming van de openbare volksgezondheidszorg een sleutelprioriteit moet zijn voor de donorgemeenschap, waaronder ook de Commissie;

36.

is sterk voorstander van EU-steun voor onderwijs en opleiding, met meer mogelijkheden voor Centraal-Aziatische studenten om in de EU te studeren en uitwisselingen met studenten van universiteiten in de EU;

37.

wijst op de geopolitieke situatie van Centraal Azië en de groeiende belangstelling voor de regio van andere economische en politieke machten, zoals Rusland, de Verenigde Staten, China en Turkije; acht nauwe samenwerking met die landen met betrekking tot Centraal Azië daarom van groot belang, en wel op die terreinen waarop er gemeenschappelijke belangen zijn en geen knelpunten wat betreft de mensenrechten; dringt er bij de Raad en de Commissie op aan wegen te vinden om de coördinatie van afzonderlijke acties en beleidsmaatregelen van de EU-lidstaten in de regio, alsmede tussen de EU en andere betrokken landen, te verbeteren; benadrukt in dit verband de sleutelrol van Turkije als een kandidaat-lidstaat van de EU in Centraal Azië en verzoekt de Raad en de Commissie maximaal profijt te trekken uit de historische, economische en culturele betrekkingen van Turkije met bepaalde landen van de regio, door deze kandidaat-lidstaat volledig te betrekken bij de ontwikkeling en de uitvoering van de strategie;

38.

benadrukt het belang van verdere ontwikkeling van interregionale samenwerking, in het bijzonder met de landen van de Zwarte-Zeeregio;

39.

betreurt het feit dat in de strategie van de Raad voor Centraal Azië Mongolië niet wordt genoemd als een van de landen die tezamen worden aangeduid als Centraal Azië (Kazachstan, Kirgizstan, Tadzjikistan, Turkmenistan en Oezbekistan), met name gezien de grote vorderingen die Mongolië heeft geboekt met de invoering van een staat die gebaseerd is op democratie, de mensenrechten en de rechtstaat in de regio; dringt er bij de Raad en de Commissie op aan een oplossing op EU-niveau te zoeken en een verklaring over de ontwikkeling in Mongolië voor te bereiden;

40.

verzoekt de Raad en de Commissie dringend ervoor te zorgen dat alle sectoren van de samenleving in elk land betrokken worden bij het politiek overleg en het partnerschap met de EU, en een bredere scala van actoren bij haar beleid te betrekken, met name parlementen en het maatschappelijk middenveld;

41.

is verheugd over de benoeming van een speciale EU-vertegenwoordiger voor Centraal-Azië, de heer Pierre Morel, en verzoekt de Raad zijn mandaat te versterken en zijn rol beter te definiëren, onder meer door hierin zijn bijdrage op te nemen aan een betere coördinatie van het beleid van de lidstaten in de regio;

42.

dringt er bij de Commissie op aan onmiddellijk volwaardige delegaties op te zetten in alle landen van Centraal Azië waar de omstandigheden dat toelaten, aangezien een volledige aanwezigheid ter plaatse een voorwaarde is voor effectieve acties van de EU; neemt kennis van de plannen om in 2008 een volwaardige delegatie in Bisjkek en Dushanbe op te zetten, waardoor de zichtbaarheid van de EU in Kirgizstan en Tadzjikistan aanzienlijk zal worden vergoot en de samenwerking zou moeten worden versterkt;

43.

juicht het besluit van de Raad toe om de vooruitgang die is geboekt met de uitvoering van de strategie in juni 2008 en daarna tenminste om de twee jaar te evalueren; is van mening dat deze evaluatie de gelegenheid zal zijn om de strategie voor Centraal Azië nauwer te koppelen aan het Europees nabuurschapsbeleid;

44.

merkt op dat Kazachstan een centrale bondgenoot en strategische partner is in de bestrijding van het internationale terrorisme, de drugshandel en het religieus extremisme; onderkent de traditie van Kazachstan van een raciale en religieuze harmonie in een land dat onderdak biedt aan meer dan 100 verschillende etnische groepen en 45 verschillende religies; dringt er bij de Raad en de Commissie op aan voorrang te geven aan steun voor de regering van Kazachstan alsmede aan het maatschappelijk middenveld van dat land, met het oog op de consolidering van de rechtsstaat en de verdere bevordering van democratische verkiezingen in de toekomst;

45.

wijst op het belang van Kazachstan voor de handel in energie van de EU, als haar belangrijkste handelspartner in Centraal Azië; wijst op de ondertekening van een memorandum van overeenstemming, gericht op de bevordering van samenwerking met de EU met het oog op de ontwikkeling van een zekere energievoorziening en industriële samenwerking; wijst in verband met het feit dat Kazachstan de derde grootste uraniumreserve ter wereld bezit, erop dat het memorandum is aangevuld met een akkoord over samenwerking op energiegebied en een verklaring over het vreedzaam gebruik van kernenergie door Euratom en de regering van de Republiek Kazachstan;

46.

is ingenomen met het belang dat Kazachstan stelt in een nauwere samenwerking met de Europese Unie en erkent het belang over en weer van hechtere politieke en economische betrekkingen tussen de EU en Kazachstan; is van mening dat de EU haar beleid van positief engagement ten aanzien van Kazachstan moet voortzetten, maar benadrukt dat de ontwikkelingen van deze betrekkingen tussen de EU en Kazachstan niet losgekoppeld kunnen worden van de inspanningen van Kazachstan om zijn internationale en OVSE-verplichtingen op het gebied van de mensenrechten, fundamentele vrijheden en democratie na te komen;

47.

wijst erop dat de jongste parlementaire verkiezingen, op 18 augustus 2007, ondanks een aantal verbeteringen niet voldeden aan de OVSE- en andere internationale normen; uit zijn bezorgdheid over het feit dat alle zetels in het parlement zijn ingenomen door de regerende partij die aanhanger is van de president, hetgeen kan leiden tot monopolisering van de macht door President Nursultan Nazabayev en zijn aanhangers; roept de regering van Kazachstan op alle buitensporige beperkingen van de registratie van nieuwe politieke partijen, zoals het onrealistische aantal leden (50 000) dat vereist is voor de vorming van een nieuwe partij, af te schaffen;

48.

steunt het besluit om Kazachstan het voorzitterschap van de OVSE in 2010 op zich te laten nemen, hetgeen mogelijk is gemaakt door de beloften van Kazachstan om het huidige mandaat van het ODIHR te verdedigen en het politieke stelsel in Kazachstan te democratiseren en te liberaliseren; wijst wat dit laatste punt betreft op de beloften om de registratievereisten voor zowel de politieke partijen als de media te versoepelen en de kieswet te wijzigen, hetgeen in 2008 zijn beslag dient te krijgen, alsook op de beloften om de mediawet overeenkomstig de aanbevelingen van de OVSE te wijzigen en de strafrechtelijke aansprakelijkheid voor laster te beperken; is verheugd over de nauwe koppeling die Kazachstan zelf legt tussen deze kwesties en zijn toekomstig voorzitterschap van de OVSE en ziet uit naar de tijdige en overtuigende omzetting van de hervormingsbeloften in concrete maatregelen; moedigt Kazachstan ten zeerste aan om van deze gelegenheid gebruik te maken en een beslissende stap te zetten op weg naar een volledig democratisch stelsel en zich daarmee voor te bereiden op een waarlijk succesvol voorzitterschap van de OVSE;

49.

dringt er bij de regering op aan doortastender te zijn met de invoering van een democratisch institutioneel systeem en herinnert aan de constante vorderingen die sinds de onafhankelijkheidsverklaring in 1991 zijn gemaakt;

50.

wijst op het ontbreken van enige persvrijheid en drukt zijn bezorgdheid uit over de controle van de president over de belangrijkste media en de vervolging van journalisten die tegenstander zijn van het regime; uit voorts zijn bezorgdheid over het nieuwe wetsontwerp inzake de media, die journalisten aansprakelijk stelt voor verspreiding van belastende informatie en die de criminalisering van laster en belediging van de waardigheid van anderen aanscherpt, en op grond waarvan een proces kan worden aangespannen tegen elke journalist die informatie publiceert over het privé-leven van een openbaar figuur; merkt op dat de bestaande wetten voldoende bescherming bieden tegen onethische journalistiek;

51.

is verheugd over de ondertekening door Kazachstan van het facultatieve protocol bij het VN-Verdrag tegen tegen foltering en andere wrede, onmenselijke of onterende behandeling of bestraffing, en dringt aan op snelle ratificatie en implementatie;

52.

meent dat alles in het werk moet worden gesteld om de kwetsbare democratische instellingen in Kirgizstan te consolideren en te steunen; gelooft dat dit land het potentieel heeft om een voorbeeld te worden voor alle andere Centraal-Aziatische landen op het gebied van democratie, mensenrechten en de rechtsstaat; verzoekt de Raad en de Commissie dit land meer steun te verlenen om te helpen ervoor te zorgen dat het de beloofde hervormingen in gang zet en tot een goed einde kan brengen;

53.

steunt krachtig de vooruitgang die Kirgizstan heeft geboekt op het gebied van de pers- en mediavrijheid, alsook de inspanningen van politici en burgerorganisaties om constitutionele hervormingen in gang te zetten; roept de Kirgizische regering op de veiligheid van journalisten te waarborgen en de beloofde media- en anti-corruptiehervormingen te voltooienen verder te decentraliseren op politiek en begrotingsgebied;

54.

geeft uiting aan zijn bezorgdheid over de mogelijkheid dat het nieuwe ontwerp voor een grondwet, waarover een referendum is gehouden op 21 oktober 2007, een significante verschuiving brengt in het machtsevenwicht; drukt zijn bezorgdheid uit over het feit dat de Kirgizische autoriteiten geen breed maatschappelijke discussie met alle groeperingen van de Kirgizische samenleving zijn aangegaan over deze gevoelige kwestie; dringt er bij de Kirgizische autoriteiten op aan de scheiding en het evenwicht der machten te behouden;

55.

betreurt dat de vervroegde parlementsverkiezingen van 16 december 2007 niet voldeden aan een aantal normen van de OVSE; onderstreept dat de verkiezingen volgens de OVSE over het geheel genomen een gemiste kans betekenden en een stap terug in vergelijking met de verkiezingen van 2005 en niet beantwoordden aan de verwachtingen van het publiek wat betreft de verdere consolidatie van het verkiezingsproces; geeft met name uiting aan zijn bezorgdheid over het dubbele drempelmechanisme waardoor de sterkste oppositiepartij niet in het nieuwe parlement is vertegenwoordigd en de partij van president Bakiyev een overweldigende meerderheid behaalde; verzoekt de Kirgizische autoriteiten in dit verband de nodige maatregelen te nemen om het volledige politieke pluralisme te herstellen; betreurt het harde optreden van en de arrestatie door de politie van NGO- en mensenrechtenactivisten die op vreedzame wijze protesteerden tegen de tekortkomingen van het verkiezingsproces;

56.

heeft indertijd de positieve ontwikkeling toegejuicht van een meerpartijensysteem voor deling van de macht in Tadzjikistan na de burgeroorlog die in 1997 werd beëindigd, maar merkt op dat het land sindsdien in een toestand van wankele stabiliteit leeft, met een president die weliswaar ogenschijnlijk de werkelijke steun van het volk geniet maar toch systematisch alle oppositie heeft onderdrukt en de gedrukte media en televisie onder strikte controle heeft gehouden; betreurt de afwezigheid van een echte burgerorganisaties in het land, waardoor de toekomstige democratische ontwikkelingen worden ondermijnd, en benadrukt dat er verdere significante hervormingen en naleving van de mensenrechten nodig zijn; dringt erop aan dat alle nodige maatregelen worden genomen ter naleving van het international Verdrag tegen foltering, in het bijzonder door functionarissen die verantwoordelijk zijn voor onterende of onmenselijke behandeling voor het gerecht te brengen; dringt eveneens aan op de afschaffing van de doodstraf;

57.

uit zijn bezorgdheid over het nieuwe voorstel voor een godsdienstwet die, na goedkeuring, beperkende bepalingen zal bevatten inzake de wettelijke status van religieuze gemeenschappen, in het bijzonder met betrekking tot het verkrijgen van de wettelijke status van niet-moslim gemeenschappen; merkt op dat verschillende bepalingen in deze wet in strijd zijn met de grondwet van Tadzjikistan en internationale rechtsnormen die Tadzjikistan heeft getekend; is ook bezorgd dat moskeeleiders zich moeten onderwerpen aan religieuze testen in Tadzjikistan en roept de regering van Tadzjikistan op de geloofsovertuigingen en het bestaan van religieuze minderheden te respecteren;

58.

merkt op dat Tadzjikistan, dat geen natuurlijke hulpbronnen zoals olie en gas heeft, een van de 20 armste landen ter wereld is, en dat er zeer ernstige zorg bestaat over de uitbuiting van vrouwen en kinderen, in dit land en in Oezbekistan, in wat in feite een monoteelt van katoen is;

59.

spoort die lidstaten die nog de partnerschaps- en samenwerkingsovereenkomst (PSO) met Tadzjikistan moeten ratificeren, dit zo snel mogelijk te doen, daar onnodig uitstel een ontmoedigend en negatief signaal voor Tadzjikistan kunnen zijn; beoogt zelf in de nabije toekomst zijn goedkeuring aan de PSO te geven;

60.

vestigt de aandacht op de aanwezigheid van niet-ontplofte clusterbommen in Tadzjikistan, dringt erop aan dat de kredieten om deze onschadelijk te maken worden verhoogd en benadrukt dat er een internationaal verdrag op het verbod van clusterbommen moet komen; vestigt eveneens de aandacht op de aanwezigheid van mijnenvelden aan de grenzen met Afghanistan en Oezbekistan; dringt bij de Oezbeekse autoriteiten aan op volledige samenwerking bij het opsporen van deze mijnenvelden en verzoekt de Commissie om steun voor de nodige mijnopruimingsprogramma's;

61.

spoort de EU aan, gezien de rol van Tadzjikistan als doorvoerland voor drugs uit het aangrenzende Afghanistan, haar daaraan gerelateerde ondersteuning voor maatregelen om deze activiteiten in Tadzjikistan te bestrijden verder te versterken; zonder afbreuk te doen aan de grensoverschrijdende handel die van vitaal belang is voor de economische ontwikkeling van de grensregio's;

62.

ziet het streven van de nieuwe president, de heer Gurbangyuly Berdymukhammedov, om grote hervormingen van het onderwijssysteem door te voeren, als een positief, zij nog steeds zeer beperkt, signaal van verandering; meent dat de EU terecht gehoor geeft aan de ontvankelijkheid van Turkmenistan voor samenwerking op dit gebied;

63.

is verheugd over het besluit van President Berdymukhammedov amnestie te verlenen aan 11 politieke gevangenen, die tot een lange gevangenisstraf waren veroordeeld vanwege de oppositie die zij voerden tegen het beleid van wijlen President Saparmurat Niyazov; moedigt verdere stappen aan die leiden tot de vrijlating van alle politieke gevangenen in het land;

64.

benadrukt echter dat Turkmenistan vorderingen moet boeken op een aantal essentiële punten om de voorwaarden te scheppen waaronder de EU verder kan gaan met de Interim-overeenkomst, onder andere door het Internationale Comité van het Rode Kruis vrij en onbelemmerd toegang te bieden, alle politieke gevangenen en gewetensbezwaarde gevangenen vrij te laten, alle reisbelemmeringen van overheidswege op te heffen, en alle NGO's en mensenrechtenorganen ongehinderd hun werk te laten doen in het land;

65.

vestigt de aandacht op de dringende noodzaak om de grimmige mensenrechtensituatie te verbeteren, met name gezien de ernstige positie waarin kleine, niet-geregistreerde religieuze gemeenschappen en hun leiders alsook andere minderheden verkeren, en dringt erop aan dat elke toekomstige ontwikkeling van de betrekkingen tussen de EU en Turkmenistan, waaronder ook de eventuele sluiting van de Interim-overeenkomst betreffende de handel en aanverwante zaken, en later een volledige PSO nauw gekoppeld moet zijn aan duidelijke bewijzen dat er een aanmerkelijke vooruitgang op dit terrein gaande is, en concrete tekenen dat dit proces zal doorgaan;

66.

geeft uiting aan zijn ernstige bezorgdheid over de recente uitbraak in Turkmenistan van een epidemie van een griepachtige ziekte, die hoogstwaarschijnlijk verband houdt met de katoenteelt en -oogst; roept de Commissie op binnen het kader van de ontwikkelingshulp hulp te bieden aan het Turkmeense ministerie van Volksgezondheid om de aard van de ziekte en de oorzaken ervan nader te onderzoeken en de meest effectieve remedies te vinden; verzoekt de Commissie met klem de Centraal-Aziatische landen steun te bieden bij de vermindering van het gebruik van pesticiden in de katoenteelt en milieuvriendelijke technieken te introduceren;

67.

verklaart nogmaals de sancties te steunen die de EU heeft opgelegd aan Oezbekistan na het bloedbad in Andizjan; betreurt het dat er slechts zeer beperkte vooruitgang is geboekt met betrekking tot de criteria voor evaluatie van de algemene ontwikkeling van de mensenrechtensituatie; neemt kennis van het besluit van de Raad van 15 oktober 2007 toe om het wapenembargo met 12 maanden te verlengen en de visumbeperkingen voorwaardelijk op te heffen voor een eerste periode van 6 maanden (gemeenschappelijk standpunt 2007/734/GBVB; roept de Oezbeekse autoriteiten dringend op te profiteren van deze geboden kans om concrete stappen te nemen om de mensenrechten te verbeteren, zijn internationale verbintenissen op dit gebied na te komen en te voldoen aan de voorwaarden die de EU heeft gesteld;

68.

steunt het op gang brengen van overleg over de mensenrechten tussen de EU en Oezbekistan; merkt op dat dit met grote problemen gepaard gaat, en benadrukt dat de verwachtingen realistisch moeten blijven; verwerpt elke poging om het louter bestaan van dit overleg als reden aan te voeren voor opheffing van de sancties en om de situatie zo af te schilderen alsof de mensenrechtenkwesties nu goed worden behartigd; bevestigt nogmaals dat alleen resultaten tellen en onderstreept dat de Oezbeekse toezegging om ervoor te zorgen dat recht wordt gedaan en dat degenen die schuldig zijn aan het bloedbad in Andizjan ter verantwoording worden geroepen een essentieel element is voor de verdere samenwerking met de EU;

69.

dringt er bij de Commissie op aan concrete verplichtingen vast te stellen en efficiëntere controlemechanismen in te voeren, naast de toepassing van de mensenrechtenclausule en sancties van de EU, ten einde werkelijke verbeteringen te bewerkstelligen in de mensenrechtensituatie in Oezbekistan;

70.

spreekt zijn waardering uit over, als een positieve stap naar hervorming van het strafrechtelijk systeem in Oezbekistan, de goedkeuring door het Oezbeekse parlement van de wetten inzake de afschaffing van de doodstraf en het verlenen van de bevoegdheid aan gerechtshoven om arrestatiebevelen af te geven; dringt aan op een grondige herziening van het strafrechtelijk systeem die de tenuitvoerlegging van deze hervormingen effectief zou bevorderen;

71.

betreurt dat de op 23 december 2007 gehouden presidentsverkiezingen andermaal niet hebben voldaan aan een groot aantal normen van de OVSE inzake democratische verkiezingen en dat de verkiezing volgens het ODIHR plaatsvond in een streng gecontroleerd politiek klimaat dat geen ruimte liet voor echte oppositie; neemt kennis van de op 2 januari 2008 door de president afgekondigde amnestieregeling op grond waarvan 500 gevangenen gratie werd verleend en de gevangenisstraf van nog eens 900 gevangenen werd verminderd, maar betreurt dat slechts heel weinig politieke gevangenen van deze amnestie hebben geprofiteerd;

72.

dringt er bij de EU op aan haar toezegging na te komen om haar respons ten aanzien van moeilijke partnerschappen en zwakke staten te verbeteren en te helpen zwakke staten te voorkomen door regeringshervormingen, de rechtstaat, anti-corrruptiemaatregelen en de ontwikkeling van levensvatbare overheidsinstellingen, zodat deze overheden in staat zijn een aantal basisfuncties te vervullen en te voldoen aan de behoeften van de burgers met betrekking tot onderwijs, gezondheidszorg en alle basisdiensten;

73.

merkt op dat de EU heeft toegezegd steun te bieden voor rampenpreventie en -bestrijdingsplannen in landen die kwetsbaar zijn voor natuurrampen, klimaatsverandering, milieuverontreiniging en externe economische schokken; benadrukt daarom dat gezien de huidige situatie in de Centraal-Aziatische landen, deze toezeggingen betrokken moeten worden in de EU-strategie;

74.

merkt op dat grote delen van de regio rijk zijn aan natuurlijke hulpbronnen, die echter tientallenjaren lang zo industrieel geëxploiteerd en verwerkt zijn dat er ernstige milieuvervuiling is ontstaan, verontreinigde grond en dramatische slinking van rivieren en meren zoals het Aralmeer; is voldaan over het feit dat Kazachstan sinds de verklaring van zijn soevereiniteit in 1990 nucleaire proeven op zijn grondgebied heeft verboden, maar wijdt erop dat er gezamenlijke actie nodig is om het probleem van de slecht onderhouden opslag van radioactieve afval in de regio aan te pakken;

75.

merkt op dat een groot deel van de regio een hoog aantal waterbronnen gebruikt voor irrigatie in de landbouw, maar niet op technisch verfijnde wijzen, en dat dit tot grote problemen leidt voor de rivieren, meren (zoals het Aralmeer) en verdere ontwikkeling, niet allen in de landbouwsector; beveelt derhalve aan dat nieuwe technieken en methoden worden ingevoerd om het waterbeheer in de landbouwsector te verbeteren, bijvoorbeeld door betere indamming van irrigatiekanalen;

76.

is verheugd over de indrukwekkende inspanningen van Kirgizstan op het gebied van milieubescherming, met name de talloze bilaterale samenwerkingsprojecten waarbij het betrokken is, die grote voordelen voor Kirgizstan hebben;

77.

steunt het voorstel om in Bisjkek een zogenaamde „academie voor water en energie” voor alle Centraal-Aziatische landen te vestigen met het doel adequaat en duurzaam watergebruik en de opwekking van hydro-energie te verwezenlijken, technologieoverdracht te verbeteren, de biodiversiteit te beschermen, en de landbouw- en irrigatietechnieken te verbeteren;

78.

merkt op dat de enige in overvloed aanwezige grondstof van Tadzjikistan water is, en dat meer buitenlandse investeringen — aangezien milieuvriendelijke waterkrachtprojecten aanzienlijke kapitaalinvesteringen vergen — het land zouden helpen zijn economie te diversifiëren ter vervanging van de monoteelt van katoen, met de daarmee gepaard gaande milieu- en gezondheidskosten en kinderarbeid, en grotere voordelen op economisch, welzijns- en milieugebied zouden brengen; roept de regering van Tadzjikistan op zijn wetgevings- en fiscale kader en zijn overheidsbestuur te versterken, het gebrek aan een basisinfrastructuur te verhelpen en de omvangrijke corruptie aan te pakken, ten einde investeringen in het land te stimuleren;

79.

moedigt aan tot een open en doeltreffend overleg met alle landen van Centraal Azië over milieu en een efficiënt gebruik van hulpbronnen, en dringt aan op praktische uitwerking hiervan;

80.

acht het belangrijk dat de Europese Unie zich eensgezind uitlaat over het energiebeleid, gezien de aanwezigheid in de regio van projecten van het allergrootste belang voor de Europese energievoorziening;

81.

is van mening dat de samenwerking op het gebied van het extern energiebeleid van de EU van zeer grote betekenis is in het kader van de EU-strategie voor Centraal Azië; steunt daarom de inspanningen van de Europese Unie om gas- en olie-import uit de Kazachstan en Turkmenistan op te voeren en doorvoerroutes te diversifiëren; dring aan op actieve samenwerking op het gebied van energie tussen de Europese Unie en de regio, met name met Kirgizstan, Tadzjikistan, en zo mogelijk Oezbekistan, met het oog op de aanpak van de energieproblemen die van groot belang zijn voor hun immense behoeften in verband met de menselijke en economische ontwikkeling van deze landen, en van de problematische onderlinge betrekkingen en de precaire zekerheid van energievoorziening;

82.

meent dat verdere versterkte samenwerking tussen Centraal Azië en de Zwarte-Zeeregio op het gebied van energie en vervoer van essentieel belang is voor de verwezenlijking van bovengenoemde doelen van de EU; is van mening dat deze zich moet uitstrekken tot investeringen in de ontwikkeling van alternatieve energiebronnen, energie-efficiency en energiebesparingen, en nieuwe infrastructuren in de energiesector en modernisering van de bestaande infrastructuur; onderkent de leidende rol van Kazachstan op economisch gebied in Centraal Azië, waar de EU de belangrijkste handelspartner is, en Kazachstan een beleid van geavanceerde sociale, economische en politieke modernisering uitvoert;

83.

meent dat de EU een verantwoordelijk en duurzaam gebruik van de natuurlijke hulpbronnen in de regio moet aanmoedigen, onder andere door bevordering van transparantie over de inkomsten via steun voor de deelname van de overheid en van NGO's in het Initiatief voor transparantie in de winningindustrieën (EITI), waar dit relevant is;

84.

dringt erop aan dat bijzondere aandacht wordt gegeven aan projecten met betrekking tot olie- en gasvelden en het distributiesysteem van Centraal Azië naar pijplijnen die verbonden zijn met de Europese Unie, inclusief toekomstige projecten zoals de Nabucco-pijplijn;

85.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, de Speciale vertegenwoordiger van de EU voor Centraal Azië, de regeringen en parlementen van de lidstaten, de OVSE, alsmede aan de presidenten, regeringen en parlementen van Kazachstan, Kirgizstan, Tadzjikistan, Turkmenistan en Oezbekistan.

6.8.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

CE 184/63

A.

overwegende dat de doeltreffendheid van EU-beleidsmaatregelen in grote mate wordt bepaald door de tenuitvoerlegging ervan op nationaal, regionaal en plaatselijk niveau; overwegende dat controle en toezicht op de naleving door de lidstaten van het Gemeenschapsrecht rigoureus moeten zijn om te waarborgen dat het het gewenste positieve effect op het dagelijks leven van de burger heeft,

B.

overwegende dat uit het aantal klachten over inbreuken op het Gemeenschapsrecht blijkt dat de burgers van de Unie een essentiële rol spelen in de toepassing ervan, en dat het vermogen van de EU-instellingen om adequaat in te spelen op de zorgen en noden van de burger van grote betekenis is voor de geloofwaardigheid van de Europese Unie,

C.

overwegende dat de Commissie de middelen die zij gebruikt om haar taak op doeltreffende wijze uit te voeren, kan aanpassen en vernieuwingen kan aanbrengen om de toepassing van het Gemeenschapsrecht te verbeteren,

1.

stelt vast dat het aantal inbreukprocedures dat door de Commissie is gestart de afgelopen jaren over het algemeen toenam en in 2003 (voor EU 15) 2 709 geregistreerde inbreuken bedroeg; stelt verder vast dat het aantal geregistreerde inbreuken in 2004 drastisch is gedaald (met 563) en in 2005 weer is toegenomen, zij het tot een lager niveau dan in 2003, nl. 2 653 geregistreerde inbreuken (voor EU 25);

2.

stelt dan ook vast dat de toetreding van 10 nieuwe lidstaten geen enkele invloed lijkt te hebben gehad op het aantal geregistreerde inbreuken, en verzoekt de Commissie het Parlement duidelijke uitleg te geven en te verzekeren dat dit niet te wijten is aan nagelaten registratie van klachten en/of een gebrek aan middelen voor de behandeling van inbreuken binnen de Commissie en/of aan een politiek besluit om zich jegens deze lidstaten meer coulant op te stellen;

3.

is ingenomen met het feit dat de betrokken directoraten-generaal voor het merendeel bereid zijn geweest informatie te verstrekken over de middelen die op hun terrein worden ingezet voor inbreukkwesties alsmede over de stand van zaken bij inbreukprocedures; stelt vast dat elk directoraat-generaal zijn eigen benadering van de toepassing van het Gemeenschapsrecht en de toewijzing van middelen kent en dat er geen nauwkeurig overzicht en openbare algemene evaluatie is van de manier waarop deze verschillende benaderingen werken;

4.

verbindt zich ertoe de Commissie te steunen via ruimere begrotingsmiddelen voor meer armslag, zoals door de meerderheid van de betrokken directoraten-generaal wordt gevraagd;

5.