23.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 139/1

1.

Op 19 december 2005 en 29 november 2006 heeft de EDPS twee adviezen (3) uitgebracht betreffende het voorstel van de Commissie voor een kaderbesluit van de Raad over de bescherming van persoonsgegevens die worden verwerkt in het kader van de politiële en justitiële samenwerking in strafzaken. In deze adviezen benadrukte hij het belang van het voorstel als doeltreffend instrument voor de bescherming van persoonsgegevens op het onder Titel VI van het EU-Verdrag vallende gebied. In zijn tweede advies heeft de EDPS met name uiting gegeven aan zijn bezorgdheid dat de ontwikkelingen in de besprekingen tot een beschermingsniveau van persoonsgegevens leiden dat niet alleen lager is dan de normen van Richtlijn 95/46/EG, maar ook onverenigbaar is met het algemener geformuleerde Verdrag nr. 108 van de Raad van Europa (4).

2.

In januari 2007 heeft het Duitse voorzitterschap een reeks basispunten aangedragen voor een herziening van het voorstel, om de nog resterende voorbehouden weg te nemen en de gegevensbescherming in de derde pijler te verbeteren (5). Het herziene ontwerp-voorstel (6) is op 13 april 2007 aan het EP voorgelegd voor een tweede raadpleging.

3.

Gezien de inhoudelijke wijzigingen en het belang van het herziene voorstel moet de EDPS een nieuw advies uitbrengen. In dit advies staan de voornaamste punten van bezorgdheid van de EDPS centraal en wordt niet meer ingegaan op alle in zijn vorige adviezen gemaakte opmerkingen, aangezien deze geldig blijven voor dit herziene voorstel.

4.

Het verheugt de EDPS dat het Duitse voorzitterschap zich zeer inzet voor de besprekingen over dit kaderbesluit van de Raad. Het is algemeen bekend dat de besprekingen in de Raad geblokkeerd waren vanwege fundamentele meningsverschillen tussen de lidstaten over essentiële kwesties. Deze besprekingen een nieuw elan geven door een nieuwe tekst voor te leggen was dan ook een wijs besluit van het voorzitterschap.

5.

Het feit dat het Duitse voorzitterschap de besprekingen een nieuw elan heeft gegeven, is op zich zeer positief. Na grondige bestudering echter van de meest recente tekst is de EDPS teleurgesteld over de inhoud ervan. De tekst van het Duitse voorzitterschap lost de verwachtingen niet in, en wel om de volgende redenen:

6.

De EDPS is er zich terdege van bewust hoe moeilijk het is in de Raad unanimiteit te bereiken. De besluitvormingsprocedure kan echter niet een aanpak op basis van de kleinste gemene deler rechtvaardigen die de grondrechten van de EU-burgers en de doeltreffendheid van de wetshandhaving zou hinderen. In dit verband zou het wenselijk zijn dat ten volle rekening wordt gehouden met expertise op het gebied van gegevensbescherming en dat de aanbevelingen die het Europees Parlement in zijn resoluties heeft gedaan (9) naar behoren worden opgenomen.

7.

Een kaderbesluit over de bescherming van persoonsgegevens in de derde pijler is een essentieel onderdeel van de ontwikkeling van een ruimte van vrijheid, veiligheid en recht. Het toenemende belang van de politiële en justitiële samenwerking in strafzaken alsook de acties die voortvloeien uit het Haags Programma (10) hebben de nadruk gelegd op de noodzaak van gemeenschappelijke normen voor de bescherming van persoonsgegevens in de derde pijler.

8.

Helaas zijn, zoals de EDPS en andere relevante actoren (11) herhaaldelijk hebben bevestigd, de bestaande instrumenten op Europees niveau niet toereikend. Verdrag nr. 108 van de Raad van Europa, dat bindend is voor de lidstaten, stelt fundamentele algemene beginselen inzake gegevensbescherming vast, maar, zelfs als het in het licht van de jurisprudentie van het EHRM moet worden geïnterpreteerd, biedt het niet de nodige duidelijkheid, zoals de EDPS reeds eerder meermaals heeft verklaard (12). Richtlijn 95/46/EG, waarin de beginselen van Verdrag nr. 108 met betrekking tot de interne markt zijn opgenomen en gespecificeerd, is reeds in 1995 aangenomen. Deze richtlijn is niet van toepassing op activiteiten die onder de derde pijler vallen. Voor activiteiten op het gebied van politiële en justitiële samenwerking hebben alle lidstaten Aanbeveling R (87)15 (13) onderschreven, waarin Verdrag nr. 108 in zekere mate op politieel gebied wordt gespecificeerd, maar dit is geen bindend rechtsinstrument.

9.

In dit verband is in Artikel 30, lid 1, onder b), van het VEU bepaald dat gezamenlijk optreden op het gebied van politiële samenwerking dat de verwerking van informatie door wetshandhavingsinstanties met zich meebrengt, onderworpen is aan „passende bepalingen inzake de bescherming van persoonsgegevens”. Deze passende bepalingen bestaan niet, aangezien er geen kaderbesluit van de Raad met een bevredigende inhoud is.

10.

Er kan gemakkelijk een parallel worden getrokken met de ontwikkeling van de interne markt, waarbij een hoog beschermingsniveau van persoonsgegevens in de gehele Gemeenschap als een essentieel element werd beschouwd om belemmeringen voor het vrije verkeer van goederen, diensten, kapitaal en personen weg te nemen, en tot de aanneming van Richtlijn 95/46/EG leidde. Naar analogie daarvan vereist een ruimte van vrijheid, veiligheid en recht waarin informatie zowel op nationaal als op EU-niveau vrij moet kunnen circuleren tussen de wetshandhavingsautoriteiten, een hoog en eenvormig beschermingsniveau van persoonsgegevens in alle lidstaten.

11.

Deze overwegingen staan in contrast met de huidige situatie, waarin er niet een dergelijk algemeen kader bestaat en de bepalingen betreffende de bescherming van persoonsgegevens in de derde pijler „sectorspecifiek” zijn en over verschillende rechtsinstrumenten verspreid zijn (14). Een aantal recente voorstellen (15) bevestigt en versterkt de reeds bestaande versnippering van bepalingen inzake gegevensbescherming op dit gebied en brengt de samenhang ervan in het gedrang. Voorts beïnvloedt het gebrek aan een algemeen kader een vlotte aanneming van vele voorstellen op het gebied van politiële en justitiële samenwerking.

12.

Om die redenen heeft de EDPS in zijn voorgaande adviezen het Commissievoorstel krachtig gesteund en heeft hij passende aanbevelingen gedaan ter verbetering van het voorstel, dat nodig was om voor een passend niveau van bescherming van de burger te zorgen. De EDPS is onveranderlijk van mening dat een algemeen kader voor gegevensbescherming in de derde pijler een hoge en constante gegevensbeschermingsnorm moet garanderen, door voort te bouwen op de beginselen inzake gegevensbescherming van Verdrag nr. 108 en Richtlijn 95/46/EG, waarbij, in voorkomend geval, tevens rekening wordt gehouden met de specifieke aspecten van wetshandhavingsactiviteiten.

13.

De samenhang van dit algemene kader met de beginselen inzake gegevensbescherming van de eerste pijler is des te belangrijker in een context waarin de toenemende betrokkenheid van de privé-sector bij de wetshandhaving meebrengt dat persoonsgegevens van de eerste naar de derde pijler (zoals in het geval van PNR) of van de derde naar de eerste pijler overgaan. Voorbeelden daarvan zijn gemakkelijk te vinden: het gebruik van „no fly”-lijsten waarop personen staan die niet op vliegtuigen mogen worden toegelaten, en welke door luchtvaartmaatschappijen met het oog op wetshandhaving zijn opgesteld voor doeleinden binnen de eerste pijler (commerciële doeleinden en veiligheid tijdens de vlucht), alsook het voorstel betreffende de toegang van wetshandhavingsinstanties tot de VIS-databank, dat als instrument van een gemeenschappelijk visumbeleid is opgesteld (16). Daarom benadrukt de EDPS dat de beginselen inzake gegevensbescherming van de eerste pijler ook voor de derde pijler moeten gelden. Door de specifieke aard van de wetshandhavingsactiviteiten kunnen echter aanvullende of uitzonderlijke maatregelen nodig zijn (17).

14.

Passende, consistente en ruim toepasbare garanties voor gegevensbescherming in de derde pijler zijn niet alleen van essentieel belang om het grondrecht van gegevensbescherming van personen te waarborgen, maar ook om de doeltreffendheid bij de samenwerking op het gebied van wetshandhaving binnen de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht te bevorderen.

15.

Tegen deze achtergrond wordt in dit advies beoordeeld in welke mate het huidige herziene voorstel, overeenkomstig artikel 30, lid 1, onder b), van het VEU, passende bepalingen inzake de bescherming van persoonsgegevens bevat. Daarbij zal de EDPS naar een aantal van de in zijn voorgaande adviezen gedane aanbevelingen verwijzen. In dit advies wordt ook beoordeeld of in het herziene voorstel rekening is gehouden met de internationale verplichtingen van de lidstaten die voortvloeien uit Verdrag nr. 108 van de Raad van Europa en de jurisprudentie van het EHRM, alsook met de beginselen van Aanbeveling R (87)15 betreffende het gebruik van persoonsgegevens op politieel gebied. Voorts zal de EDPS nagaan in hoeverre de bepalingen van het voorstel gevolgen zullen hebben voor de doeltreffendheid van de politiële en justitiële samenwerking.

16.

Het voorstel bevat nu een overweging waarin wordt gesteld dat de lidstaten de regels van het kaderbesluit voor de nationale gegevensverwerking gebruiken, om reeds bij de verkrijging van de gegevens de basis voor de doorgifte te leggen (overweging 6bis). Met deze overweging wordt getracht in te gaan op de bezorgdheid die niet alleen door de EDPS in zijn voorgaande adviezen is geuit, maar ook door vele andere belanghebbenden. Het Europees Parlement, de conferentie van gegevensbeschermingsautoriteiten, en zelfs het Raadgevend Comité van de Raad van Europa (T-PD) — dat uit gegevensbeschermingsvertegenwoordigers van de Europese regeringen bestaat — hebben allen bij verscheidene gelegenheden duidelijk gemaakt dat de toepasbaarheid van het kaderbesluit op de binnenlandse verwerking van persoonsgegevens een essentiële voorwaarde is, niet alleen om voor voldoende bescherming van persoonsgegevens te zorgen, maar ook om een doeltreffende samenwerking tussen wetshandhavingsinstanties mogelijk te maken (18).

17.

De overweging als zodanig kan echter geen verplichting opleggen die niet uitdrukkelijk in de bepalingen is opgenomen. Helaas beperkt artikel 1 (Doel en toepassingsgebied) de toepasbaarheid van het voorstel expliciet tot gegevens die tussen lidstaten of organen van de EU worden uitgewisseld, door te garanderen dat „de grondrechten en fundamentele vrijheden en in het bijzonder de persoonlijke levenssfeer van betrokkene gewaarborgd blijven, indien persoonsgegevens […] worden uitgewisseld […]”.

18.

Derhalve laat het huidige ontwerp de lidstaten volledig vrij om eenvormige beginselen inzake gegevensbescherming toe te passen op de binnenlandse verwerking van persoonsgegevens en verplicht het de lidstaten niet om dezelfde gemeenschappelijke gegevensbeschermingsnormen toe te passen, een en ander binnen een ruimte van politiële en justitiële samenwerking, daar waar de binnengrenzen moeten worden opgeheven. Tegen deze achtergrond benadrukt de EDPS nogmaals dat de mogelijkheid om binnen de derde pijler in verschillende lidstaten verschillende niveaus van gegevensbescherming te hanteren:

19.

De EDPS raadt de wetgever sterk aan het toepassingsgebied uit te breiden door de lidstaten te verplichten — en niet alleen te verzoeken — het kaderbesluit toe te passen op de binnenlandse verwerking van persoonsgegevens. Voorts zijn er geen dwingende juridische argumenten die de opvatting ondersteunen dat de toepassing op binnenlandse gegevens niet is toegestaan uit hoofde van artikel 34 van het VEU.

20.

Het beginsel van doelbinding is één van de basisbeginselen van de gegevensbescherming. In Verdrag nr. 108 staat met name dat persoonsgegevens „dienen te worden opgeslagen voor bepaalde en legitieme doeleinden en niet te worden gebruikt op een wijze die onverenigbaar is met die doeleinden” (artikel 5, onder b)). Van dit beginsel kan slechts worden afgeweken indien de wet in een dergelijke afwijking voorziet en het een maatregel betreft die in een democratische samenleving noodzakelijk is ten behoeve van, onder meer, de „bestrijding van strafbare feiten” (artikel 9). De jurisprudentie van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens heeft duidelijk gemaakt dat deze afwijkingen evenredig, duidelijk en voorzienbaar moeten zijn, overeenkomstig artikel 8, lid 2, van het Europees Verdrag voor de rechten van de mens (20).

21.

In het huidige voorstel zijn de bepalingen betreffende doelbinding opgenomen in artikel 3 en artikel 12. Artikel 3 maakt verdere verwerking mogelijk voor doeleinden die verenigbaar zijn met het doel waarvoor de gegevens zijn verzameld en is dus in dit opzicht in overeenstemming met de basisbeginselen inzake gegevensbescherming.

22.

Artikel 3 is echter veel te ruim en houdt geen passende beperking in van de doeleinden voor opslag, die ook wordt vereist in het bovengenoemde artikel 5, onder b), van Verdrag nr. 108. De doeleinden van Titel VI van het EU-Verdrag, waarnaar algemeen wordt verwezen, kunnen niet als welbepaalde en rechtmatige doeleinden worden beschouwd. Het doel van politiële en justitiële samenwerking is niet van nature rechtmatig (21), en zeker niet welbepaald.

23.

Artikel 3 bevat geen afwijking zoals mogelijk zou zijn overeenkomstig artikel 9 van Verdrag nr. 108. In artikel 12 van het voorstel wordt echter een zeer ruime en niet duidelijk omschreven reeks afwijkingen van het beginsel van doelbinding vastgesteld in de context van persoonsgegevens die aan een andere lidstaat zijn verstrekt of beschikbaar gesteld. Met name de voorwaarde dat afwijkingen noodzakelijk dienen te zijn is niet uitdrukkelijk opgenomen in het artikel. Ten tweede is het niet duidelijk wat de „andere […] administratieve procedures” zijn waarvoor artikel 12, lid 1, onder b), de verwerking toestaat van persoonsgegevens die voor een ander doel zijn verzameld en verstrekt. Voorts staat artikel 12, lid 1, onder d), verwerking voor „ieder ander doel” toe, met als enige voorwaarde dat de bevoegde autoriteit die de persoonsgegevens heeft verstrekt, haar toestemming geeft. In dit verband zij opgemerkt dat onder geen beding mag worden gedacht dat de toestemming van de verstrekkende autoriteit de instemming van de betrokkene vervangt of een rechtsgrond vormt om af te wijken van het beginsel van doelbinding. Derhalve wenst de EDPS te benadrukken dat deze ruime en open afwijking niet voldoet aan de basisvereisten van adequate gegevensbescherming en zelfs in strijd is met de basisbeginselen van Verdrag nr. 108. Daarom beveelt de EDPS de wetgever aan de betreffende bepalingen te herformuleren.

24.

Een laatste opmerking betreft artikel 12, lid 2, dat de mogelijkheid toelaat dat Raadsbesluiten in het kader van de derde pijler boven lid 1 prevaleren wanneer passende voorwaarden worden gesteld voor de verwerking van persoonsgegevens. De EDPS merkt op dat de formulering van dit lid zeer algemeen is en geen recht doet aan de aard van het kaderbesluit van de Raad als lex generalis voor politiële en justitiële samenwerking. Deze lex generalis moet voor alle verwerkingen van persoonsgegevens op dit gebied gelden.

25.

De EDPS is van mening dat de huidige bepalingen betreffende de verdere verwerking van persoonsgegevens botsen met het basisbeginsel inzake doelbinding en zelfs lager uitkomen van de bestaande norm van Verdrag nr. 108. Daarom beveelt de EDPS de wetgever aan om de desbetreffende bepalingen te herformuleren in het licht van de bestaande internationale voorschriften inzake gegevensbescherming en van de toepasselijke jurisprudentie.

26.

Verdrag nr. 108 handelt ook over verstrekking van gegevens aan derde landen. In het Aanvullend Protocol inzake toezichthoudende autoriteiten en grensoverschrijdend verkeer van gegevens is — behoudens bepaalde afwijkingen — het algemene beginsel vastgesteld dat de doorgifte van persoonsgegevens aan een derde partij slechts is toegestaan indien die partij „een passend niveau van bescherming waarborgt voor de beoogde gegevensoverdracht”. Het beginsel van „passende bescherming” is in verscheidene rechtsinstrumenten van de Europese Unie toegepast en gespecificeerd, niet alleen in instrumenten van de eerste pijler inzake gegevensbescherming, zoals Richtlijn 95/46/EG (22), maar ook in rechtsinstrumenten binnen de derde pijler, zoals de rechtsinstrumenten tot oprichting van Europol en Eurojust.

27.

In overweging 12 van het huidige voorstel staat dat „op persoonsgegevens die worden doorgegeven aan derde landen of internationale organen, in beginsel een passend beschermingsniveau van toepassing moet zijn”. Voorts laat artikel 14 toe dat door een andere lidstaat verstrekte persoonsgegevens aan derde landen of internationale instellingen worden doorgegeven indien de verstrekkende autoriteit met inachtneming van het nationale recht heeft ingestemd met de doorgifte. Derhalve stellen de bepalingen van het voorstel geen noodzaak tot passende bescherming vast en voorzien zij ook niet in gemeenschappelijke criteria of mechanismen om de adequaatheid te beoordelen. Dit betekent dat iedere lidstaat het door het derde land of de internationale organisatie geboden niveau van gepastheid vrij zal kunnen beoordelen. Bijgevolg zal de lijst van landen en internationale organisaties met een passend beschermingsniveau — waaraan gegevens mogen worden doorgegeven — aanzienlijk verschillen van lidstaat tot lidstaat.

28.

Dit juridisch kader zou ook de politiële en justitiële samenwerking belemmeren. De wetshandhavingsinstanties van een lidstaat zullen namelijk bij de beslissing over een verzoek van een derde land om een bepaald misdaaddossier niet alleen moeten nagaan of dat land een passend beschermingsniveau biedt, maar ook rekening moeten houden met het feit of elk van de andere lidstaten (tot 26) die tot het dossier hebben bijgedragen al dan niet hun toestemming hebben gegeven, overeenkomstig zijn eigen beoordeling van de adequaatheid van het betreffende derde land.

29.

In dit verband voegt artikel 27 van het voorstel, betreffende de verhouding tot overeenkomsten met derde staten, nog meer onzekerheid toe door te stellen dat het kaderbesluit geldt onverminderd de verplichtingen en verbintenissen die de lidstaten of de Europese Unie zijn aangegaan uit hoofde van met derde landen gesloten bilaterale en/of multilaterale overeenkomsten. Volgens de EDPS moet deze bepaling duidelijk tot bestaande overeenkomsten worden beperkt en moet worden bepaald dat toekomstige overeenkomsten met de bepalingen van dit voorstel in overeenstemming moeten zijn.

30.

De EDPS is van oordeel dat de huidige bepalingen betreffende de doorgifte van persoonsgegevens aan derde landen en internationale organisaties ongeschikt zijn voor de bescherming van persoonsgegevens en onwerkbaar voor de wetshandhavingsautoriteiten. Daarom herhaalt de EDPS (23) dat bij de doorgifte van persoonsgegevens aan derde landen of internationale organisaties voor een passend beschermingsniveau moet worden gezorgd, en dat er mechanismen moeten komen die gemeenschappelijke normen en gecoördineerde beslissingen met betrekking tot adequaatheid garanderen. Deze mening is reeds eerder door het Europees Parlement en het Comité T-PD van de Raad van Europa geuit.

31.

In artikel 5 van Verdrag nr. 108 zijn de beginselen voor het waarborgen van de kwaliteit van persoonsgegevens vastgesteld. Verdere details worden verstrekt in andere niet-bindende instrumenten zoals Aanbeveling R (87)15 en in de drie tot dusver verrichte evaluaties daarvan.

32.

Bij vergelijking van het huidige voorstel met de bovengenoemde rechtsinstrumenten, is het duidelijk dat een aantal belangrijke garanties, die in een aantal gevallen reeds in het Commissievoorstel reeds werden geboden, in de herziene versie ontbreken:

33.

Tegen deze achtergrond is de EDPS van mening dat de bepalingen betreffende de kwaliteit van de gegevens van het huidige voorstel noch goed noch compleet zijn — specifiek rekening houdend met Aanbeveling R (87)15, die door alle lidstaten is onderschreven -, en dat ze zelfs lager uitkomen dan het bij Verdrag nr. 108 vereiste beschermingsniveau. Het is ook nuttig er nogmaals op te wijzen dat de correctheid van persoonsgegevens zowel in het belang van de wetshandhaving zelf als van de betrokkene is (27).

34.

Overeenkomstig Beginsel 5 (Verstrekking van gegevens) van Aanbeveling R (87)15 is het verstrekken van persoonsgegevens door wetshandhavingsinstanties aan andere openbare organen of particuliere instanties alleen onder specifieke en strikte voorwaarden toelaatbaar. Dergelijke bepalingen, die in het oorspronkelijke Commissievoorstel waren opgenomen en door de EDPS en het Europees Parlement werden toegejuicht, zijn in de herziene versie geschrapt. Derhalve bevat de nieuwe tekst geen specifieke garanties voor de doorgifte van persoonsgegevens aan particuliere instanties of niet-wetshandhavingsinstanties.

35.

Voorts is de toegang tot en het verder gebruik door wetshandhavingsinstanties van door particuliere instanties beheerde persoonsgegevens alleen toegelaten op grond van welbepaalde voorwaarden en beperkingen. Met name mag, zoals de EDPS reeds in zijn voorgaande adviezen heeft vermeld, de toegang aan wetshandhavingsinstanties uitsluitend per geval, onder specifieke omstandigheden en voor nader omschreven doeleinden worden toegestaan, en dit moet onder justitiële controle in de lidstaten staan. Recente ontwikkelingen, zoals Richtlijn 2006/24/EG (28) betreffende de bewaring van gegevens, de PNR-overeenkomst met de Verenigde Staten (29) en de toegang van wetshandhavingsinstanties tot gegevens die door SWIFT worden bijgehouden (30), bevestigen het fundamenteel belang van deze garanties. Het is jammer dat het huidige voorstel niet in specifieke garanties voorziet voor de toegang tot en het verder gebruik door wetshandhavingsinstanties van door particuliere instanties verzamelde persoonsgegevens.

36.

Tegen deze achtergrond neemt de EDPS er nota van dat het huidige voorstel, wat de uitwisseling van persoonsgegevens met particuliere instanties en niet-bevoegde autoriteiten betreft, niet in overeenstemming is met de beginselen van Aanbeveling R (87)15 en het fundamentele vraagstuk van de toegang tot en het verder gebruik door wetshandhavingsinstanties van door particuliere instanties beheerde persoonsgegevens niet behandelt.

37.

Naast de bovenvermelde voornaamste punten van bezorgdheid wenst de EDPS de aandacht van de wetgever te vestigen op de volgende punten, op de meeste waarvan hij reeds dieper is ingegaan in zijn vorige adviezen:

38.

Het herziene voorstel bevat ten opzichte van het Commissievoorstel een volledig nieuw element. Het bestrijkt de activiteiten van de Europese instellingen en organen in de derde pijler (artikel 1, lid 2, van het voorstel). Volgens overweging 20 omvat dit ook de verwerking van gegevens door Europol, Eurojust en het douane-informatiesysteem van de derde pijler. In artikel 1, lid 2, worden niet alleen Europese organen, maar ook instellingen vermeld, hetgeen betekent dat bijvoorbeeld de gegevensverwerking binnen de Raad onderworpen moet zijn aan het kaderbesluit van de Raad. Het is niet duidelijk of de opstellers een zo ruim toepassingsgebied voor ogen hadden, dan wel of zij beoogden de toepassing te beperken tot de drie in overweging 20 vermelde organen. In ieder geval dient de tekst te worden gespecificeerd om rechtsonzekerheid te voorkomen.

39.

Dit leidt tot een opmerking van algemenere aard. Volgens de EDPS is het van het grootste belang dat in de gehele derde pijler een passend niveau van gegevensbescherming wordt gewaarborgd, omdat alleen onder die voorwaarde een vrije uitwisseling van informatie binnen een ruimte van vrijheid, veiligheid en recht zonder binnengrenzen op een toereikende manier wordt gefaciliteerd. Dit omvat ook de toepassing van het algemene kader voor gegevensbescherming op de Europese organen in de derde pijler. De EDPS heeft deze noodzaak reeds eerder onderstreept in deel IV van dit advies, in verband met het voorstel voor een besluit van de Raad betreffende Europol.

40.

Ter wille van een doeltreffende regelgeving echter heeft de EDPS ernstige twijfels over de vraag of het huidige kaderbesluit van de Raad de activiteiten moet bestrijken van de Europese organen die in de derde pijler opereren. Het eerste argument tegen dit ruime toepassingsgebied houdt verband met het regelgevingsbeleid. De EDPS vreest dat het opnemen van de Europese organen in de huidige tekst het risico meebrengt dat de besprekingen in de Raad zich op dit nieuwe element zullen toespitsen in plaats van op de inhoudelijke bepalingen inzake gegevensbescherming. Dit zal het wetgevingsproces bemoeilijken. Het tweede argument is van juridische aard. Op het eerste gezicht lijkt een kaderbesluit van de Raad — een instrument dat vergelijkbaar is met een richtlijn in het kader van het EG-Verdrag — geen passend rechtsinstrument te zijn om de rechten en verplichtingen van Europese organen te regelen. In artikel 34 van het VEU wordt dit instrument ingevoerd voor de onderlinge aanpassing van de wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen van de lidstaten. In ieder geval is er een ernstig risico dat de rechtsgrondslag tijdens het wetgevingsproces, of achteraf, zal worden betwist.

41.

De EDPS heeft, ook met betrekking tot het gekozen rechtsinstrument, dezelfde visie op artikel 26 van het ontwerp, waarin wordt voorzien in de oprichting van een nieuwe gemeenschappelijke toezichthoudende autoriteit ter vervanging van de bestaande autoriteiten die toezicht houden op de gegevensverwerking binnen organen van de derde pijler. Op zich kan het voornemen om een dergelijke autoriteit op te richten logisch lijken. Het kan zelfs tot een doeltreffender systeem van toezicht leiden en zorgen voor meer samenhang van het beschermingsniveau binnen de organen die in het kader van de derde pijler zijn opgericht.

42.

Op dit ogenblik is er echter geen onmiddellijke behoefte aan een dergelijk nieuw toezichthoudend orgaan. Het toezicht zelf werkt bevredigend. Bovendien heeft de voorzitter van Eurojust bezwaar gemaakt tegen de toepassing van dit systeem van toezicht op Eurojust. Zonder inhoudelijk op deze bezwaren in te gaan, is het duidelijk dat het toevoegen van de kwestie van het toezicht op EU-organen aan het kaderbesluit van de Raad het wetgevingsproces nog moeilijker zou maken. Voorts zou deze aanpak niet sporen met andere voorstellen op dit gebied die momenteel ter tafel liggen (31) of onlangs zijn aangenomen (32).

43.

Om kort te gaan, de EDPS adviseert om geen bepalingen inzake gegevensverwerking door EU-organen toe te voegen aan de tekst van het kaderbesluit van de Raad. Hij geeft dit advies ter wille van een doeltreffend wetgevingsproces. Het is belangrijk dat alle inspanningen in de Raad op de inhoudelijke bepalingen van gegevensbescherming zullen worden geconcentreerd, teneinde de burger de noodzakelijke bescherming te geven.

44.

De EDPS is ingenomen met het nieuwe elan dat het Duitse voorzitterschap heeft gegeven. Aanneming van een algemeen kader voor gegevensbescherming in de derde pijler is van essentieel belang, zoals de EDPS en andere betrokken actoren reeds bij verscheidene gelegenheden hebben benadrukt, teneinde de ontwikkeling te steunen van een ruimte van vrijheid, veiligheid en recht waarin het recht van de burgers op bescherming van persoonsgegevens op uniforme wijze wordt gegarandeerd en de wetshandhavingsinstanties kunnen samenwerken zonder rekening te houden met landsgrenzen.

45.

Het herziene voorstel beantwoordt echter aan géén van deze doelstellingen. Doordat namelijk een hoog en ruim toepasbaar niveau van gegevensbescherming ontbreekt, maakt het voorstel dat de uitwisseling van informatie nog steeds onderworpen is aan verschillende nationale „oorsprongsregels” en „dubbele normen” die de efficiëntie van de samenwerking op het gebied van wetshandhaving sterk negatief beïnvloeden, terwijl de bescherming van persoonsgegevens niet wordt verbeterd.

46.

Om een concreet voorbeeld te geven, zou dit betekenen dat een wetshandhavingsinstantie op nationaal of EU-niveau bij de behandeling van een misdaaddossier — dat informatie bevat die afkomstig is van verschillende nationale autoriteiten en autoriteiten van andere lidstaten en de EU — voor verschillende gegevens verschillende verwerkingsregels zou moeten toepassen, afhankelijk van de vraag of: de persoonsgegevens al dan niet binnen het land zijn verzameld; elk van de verstrekkende organen heeft ingestemd met het beoogde doel; de opslag in overeenstemming is met de termijnen die in de toepasselijke wetgeving van elk van de verstrekkende organen zijn bepaald; de beperkingen voor de verdere verwerking die door elk van de verstrekkende organen worden gevraagd, de verwerking niet verhinderen; in geval van een verzoek van een derde land, elk verstrekkend orgaan zijn instemming heeft gegeven overeenkomstig zijn eigen adequaatheidsbeoordeling en/of internationale verbintenissen. Voorts zullen de bescherming en de rechten van de burgers enorm verschillen en onder verschillende ruime afwijkingen vallen, afhankelijk van de lidstaat waar de verwerking plaatsvindt.

47.

Voorts betreurt de EDPS het dat de wetgevingskwaliteit van de tekst onbevredigend is en dat het voorstel nieuwe complicaties aan het dossier toevoegt door de toepasbaarheid van het kaderbesluit uit te breiden tot Europol, Eurojust en het douane-informatiesysteem van de derde pijler, alsmede door de oprichting van een gemeenschappelijk controleorgaan voor te stellen op basis van een ongeschikt rechtsinstrument.

48.

De EDPS is bezorgd omdat in de huidige tekst essentiële bepalingen voor de bescherming van persoonsgegevens zijn geschrapt die in het Commissievoorstel waren opgenomen. Daardoor wordt het niveau van bescherming van de burgers aanzienlijk verminderd. Ten eerste biedt de tekst voor Verdrag nr. 108 niet de meerwaarde waardoor de bepalingen ervan, vanuit een oogpunt van gegevensbescherming, passend zouden worden, zoals artikel 30, lid 1, van het VEU vereist. Ten tweede voorziet hij in vele opzichten niet in het beschermingsniveau zoals Verdrag nr. 108 dat vereist. Derhalve is de EDPS van mening dat dit voorstel aanzienlijk moet worden verbeterd vóórdat het als basis kan dienen voor besprekingen over een passend algemeen kader voor gegevensbescherming in de derde pijler. Deze verbeteringen moeten ervoor zorgen dat dit algemene kader:

49.

De EDPS is zich terdege ervan bewust hoe moeilijk het is om in de Raad unanimiteit te bereiken. De besluitvormingsprocedure kan echter geen rechtvaardiging vormen voor een aanpak op basis van de kleinste gemene deler die een belemmering zou vormen voor de grondrechten van de EU-burgers en voor een doeltreffende wetshandhaving.

23.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 139/11

23.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 139/16

—

op de website „concurrentie” van de Europese Commissie (http://ec.europa.eu/comm/competition/mergers/cases/). Deze website biedt verschillende mogelijkheden om individuele concentratiebeschikkingen op te zoeken, onder meer op bedrijfsnaam, nummer van de zaak, datum en sector;

—

in elektronische vorm op de EUR-Lex website onder documentnummer 32007M4613. EUR-Lex is het geïnformatiseerde documentatiesysteem voor de communautaire wetgeving. (http://eur-lex.europa.eu)

23.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 139/17

23.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 139/18

23.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 139/35

23.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 139/38

1.

Op 15 juni 2007 ontving de Commissie een aanmelding van een voorgenomen concentratie in de zin van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 139/2004 (1) van de Raad waarin wordt medegedeeld dat Nordic Capital VI Limited („Nordic Capital”, Kanaaleilanden) in de zin van artikel 3, lid 1, onder b), van genoemde verordening volledig zeggenschap verkrijgt over Thule AB („Thule”, Zweden) door de aankoop van aandelen.

2.

De bedrijfswerkzaamheden van de betrokken ondernemingen zijn:

3.

Op grond van een voorlopig onderzoek is de Commissie van oordeel dat de aangemelde concentratie binnen het toepassingsgebied van Verordening (EG) nr. 139/2004 kan vallen. Ten aanzien van dit punt wordt de definitieve beslissing echter aangehouden.

4.

De Commissie verzoekt belanghebbende derden hun eventuele opmerkingen ten aanzien van de voorgenomen concentratie kenbaar te maken aan de Commissie.

Deze opmerkingen moeten de Commissie uiterlijk 10 dagen na dagtekening van deze bekendmaking hebben bereikt. Zij kunnen per fax (nummer (32-2) 296 43 01 of 296 72 44) of per post, onder vermelding van referentienummer COMP/M.4757 — Nordic Capital/Thule, aan onderstaand adres worden toegezonden:

23.6.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 139/39

1.

Op 18 juni 2007 ontving de Commissie een aanmelding van een voorgenomen concentratie in de zin van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 139/2004 van de Raad (1) waarin wordt meegedeeld dat de ondernemingen Halder-GIMV Investering 2004 B.V. („Halder”, Nederland) die onder zeggenschap staat van GIMV N.V. en NPM Capital N.V. („NPM Capital”, Nederland) die onder zeggenschap staat van SHV Holdings N.V. in de zin van artikel 3, lid 1), sub b), van genoemde verordening gezamenlijk zeggenschap verkrijgen over de onderneming ANP Holding B.V. („ANP”, Nederland) door de aankoop van aandelen van een nieuw gestichte vennootschap die een gezamenlijke onderneming is.

2.

De bedrijfswerkzaamheden van de betrokken ondernemingen zijn:

3.

Op grond van een voorlopig onderzoek is de Commissie van oordeel dat de aangemelde transactie binnen het toepassingsgebied van Verordening (EG) nr. 139/2004 kan vallen. Ten aanzien van dit punt wordt de definitieve beslissing echter aangehouden. In het licht van de Mededeling van de Commissie betreffende een vereenvoudigde procedure voor de behandeling van bepaalde concentraties krachtens Verordening (EG) nr. 139/2004 (2) van de Raad wordt vermeld dat deze zaak in aanmerking kan komen voor deze procedure.

4.

De Commissie verzoekt belanghebbende derden hun eventuele opmerkingen ten aanzien van de voorgenomen concentratie kenbaar te maken aan de Commissie.

Deze opmerkingen moeten de Commissie uiterlijk tien dagen na dagtekening van deze bekendmaking hebben bereikt. Zij kunnen per fax (nummer (32-2) 296 43 01 of 296 72 44) of per post, onder vermelding van referentienummer COMP/M.4739 — Halder/NPM Captial/ANP, aan onderstaand adres worden toegezonden: