4.5.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 101/1

1.

Zoals uiteengezet in de toelichting, wordt met het voorstel voor een verordening tot wijziging van het Financieel Reglement van toepassing op het 9e EOF beoogd, een beperkt aantal van de wijzigingen om te zetten die in het onlangs herziene Algemeen Financieel Reglement zijn aangebracht.

2.

Met de voorgestelde wijzigingen wordt hoofdzakelijk beoogd:

3.

In het voorstel wordt nagelaten te motiveren waarom de voorgestelde wijzigingen „noodzakelijk en spoedeisend [worden] geacht teneinde de tenuitvoerlegging van het negende Europees Ontwikkelingsfonds te vergemakkelijken”. Met name wordt in de overwegingen van het voorstel niet vermeld op welke gronden het noodzakelijk wordt gevonden, in deze uitvoeringsfase van het 9e EOF uitvoerende taken op te dragen aan nationale publiekrechtelijke organen van de lidstaten.

4.

Zoals in de tweede overweging van het voorstel wordt gesteld, wordt het Algemeen Financieel Reglement beschouwd als de „hoeksteen” van het Financieel Reglement van toepassing op het 9e EOF. Het is dan ook onduidelijk waarom in het voorstel niet wordt geopperd, de desbetreffende wijzigingen die recentelijk in het Algemeen Financieel Reglement zijn aangebracht bij Verordening (EG, Euratom) nr. 1995/2006 om te zetten teneinde de bescherming van de financiële belangen van de Gemeenschap, alsmede het verantwoordingsbeginsel te versterken, zoals:

5.

Voorts zijn de wijzigingen van artikel 143, leden 2 en 5, van het Algemeen Financieel Reglement inzake het tijdschema voor de toezending van de betrouwbaarheidsverklaring en het jaarverslag van de Rekenkamer niet overgenomen in het onderhavige voorstel, waarmee het reeds in punt 3 van Advies nr. 12/2002 van de Rekenkamer vermelde probleem van het onrealistische tijdschema blijft voortbestaan en er nieuwe verschillen ontstaan tussen de op de Algemene begroting, respectievelijk het EOF toepasselijke bepalingen.

6.

De Rekenkamer vestigt de aandacht op haar Advies nr. 12/2002, waarin zij voorstelt dat de wetgever zich innovatief opstelt en één enkel Financieel Reglement vaststelt dat van toepassing is op alle lopende en toekomstige EOF's en, evenals het Algemeen Financieel Reglement, wordt gewijzigd wanneer de noodzaak daartoe zich voordoet. Een dergelijke maatregel zou continuïteit in de aanpak waarborgen, zonder dat de tenuitvoerlegging van de EOF's dreigt te worden onderbroken, en zou het beheer aanzienlijk vereenvoudigen. De Rekenkamer gaf de wetgever tevens in overweging om een eenvoudige en heldere regelgevende tekst op te stellen, waarin de essentiële bepalingen centraal staan die nodig zijn voor de uitvoering van de EOF's.

4.5.2007   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 101/4

1-2

3-6

7-13

1.

Met de ontwerp-verordening wordt de deugdelijke toepassing van de communautaire douane- en landbouwwetgeving beoogd, waarmee de Commissie alsmede de douane en andere autoriteiten van de lidstaten over een doeltreffender instrumentarium beschikken als hulpmiddel bij het voorkomen, opsporen en vervolgen van inbreuken op de douane- en landbouwwetgeving. Hiertoe voorziet het voorstel in:

2.

De Rekenkamer heeft het voorstel van de Commissie bezien in het licht van de resultaten van haar controlewerkzaamheden.

3.

De Rekenkamer is van oordeel dat het voorstel zal bijdragen tot de verwezenlijking van de met de verordening beoogde doelstelling mits de Commissie passende maatregelen treft teneinde onverwijld de voor de praktische werking ervan vereiste IT-infrastructuur, bestanden en softwareapplicaties te implementeren. In het voorstel voor een verordening worden echter belangrijke punten waarop de Rekenkamer reeds heeft gewezen, die nog steeds actueel zijn en waarnaar in de paragrafen 4, 5 en 6 wordt verwezen, echter niet aan de orde gesteld.

4.

De Rekenkamer wees op mogelijke overlapping tussen het RIF (Risk Information Form, formulier voor risico-informatie) en de communicatie in het kader van de wederzijdse bijstand, en sprak de aanbeveling uit dat OLAF en het directoraat-generaal Belastingen en douane-unie zowel de rapportage als het toezicht stroomlijnen, en werken aan een beter geïntegreerde aanpak (3).

5.

De Rekenkamer constateerde dat de follow-up van het OLAF in het bijzondere geval van de procedure voor wederzijdse bijstand in de sectoren douane en landbouw niet stelselmatig heeft plaatsgevonden (4). In februari 2007 was deze situatie niet veranderd.

6.

De Rekenkamer vestigt de aandacht op de aanbeveling die zij gaf in Speciaal verslag nr. 11/2006 over het systeem van het communautair douanevervoer (5) dat de Commissie maatregelen dient te treffen om de betrouwbaarheid van de gegevensbronnen over fraude te verbeteren en deze bronnen beter dient te benutten door strategieën voor risicobeheer te ontwikkelen. In die zin moet de Commissie ernaar streven, de volledigheid en betrouwbaarheid van de communicatie in het kader van de wederzijdse bijstand, alsmede van het DIS te verbeteren.

7.

Onder het eerste streepje van artikel 2, lid 1, van de ontwerp-verordening wordt een definitie van douanevoorschriften gegeven onder verwijzing naar alle op Gemeenschapsniveau aangenomen bepalingen betreffende belasting over de toegevoegde waarde bij invoer en uitvoer. De Rekenkamer is ingenomen met deze benadering maar is van oordeel dat, omwille van de consistentie met de definitie van douanewetgeving in de Napels II-overeenkomst (6), dit artikel tevens dient te verwijzen naar de op Gemeenschapsniveau aangenomen bepalingen betreffende geharmoniseerde accijnzen bij invoer, alsmede naar de desbetreffende uitvoeringsbepalingen.

8.

Het nieuwe lid 2 dat aan artikel 15 is toegevoegd, zou vereisen dat in artikel 2, lid 1, definities van „mededelen telkens wanneer zij dit passend achten”, „communicatie met regelmatige tussenpozen”, „gestructureerd formaat” en „ongestructureerd formaat” worden opgenomen. Voorts is de optie om te communiceren met regelmatige tussenpozen in strijd met de thans bestaande verplichting ingevolge artikel 15 om de andere betrokken lidstaten onverwijld gegevens mee te delen welke verband houden met handelingen die in strijd zijn of hun in strijd lijken te zijn met de douane- of landbouwvoorschriften.

9.

De Rekenkamer is van oordeel dat de gecreëerde mogelijkheid om op grond van het nieuwe lid 7 van artikel 18 communicatie in het kader van de wederzijdse bijstand te gebruiken voor strategische analysedoeleinden, de doeltreffendheid van OLAF kan helpen versterken. Niettemin meent de Rekenkamer dat artikel 18 bis van het voorstel verder had moeten gaan, en de Commissie volledige toegang zou moeten bieden tot de informatie die beschikbaar is in systemen die reeds geïmplementeerd of voorzien zijn (7) voor allerlei goederen (en niet uitsluitend fraudegevoelige goederen) met het oog op operationele en strategische analyse en risicobeheer, met waarborging van een adequate bescherming van persoonsgegevens.

10.

Artikel 18 ter biedt geen duidelijke rechtsgrondslag voor een permanente infrastructuur ter waarborging van de coördinatie van gezamenlijke douaneoperaties die openstaan voor deelname door vertegenwoordigers van verbindingsofficieren van bevoegde internationale of regionale organisaties, organen of agentschappen van de Europese Unie en derde landen, zoals aangekondigd in de toelichting.

11.

De Rekenkamer meent dat artikel 23, lid 2, van de ontwerp-verordening in wezen niet verschilt van het huidige artikel en dat de doelstelling van het DIS beter toegelicht dient te worden door te vermelden dat de doeltreffendheid van de samenwerkings- en controleprocedures van de bevoegde autoriteiten thans ook kan worden versterkt door operationele en strategische analyse.

12.

De Rekenkamer geeft de Commissie in overweging, in de artikelen 41 ter, lid 2, onder b) en 41 quater, lid 2, onder b), het accijnsidentificatienummer (SEED-identificatienummer) op te nemen dat wordt genoemd in de verordening betreffende de administratieve samenwerking op het gebied van de accijnzen (8) en in Richtlijn 92/12/EEG (9), teneinde onderzoek door de Commissie of door de bevoegde instanties van een lidstaat te vergemakkelijken.

13.

Hoewel de Commissie stelde dat het voorstel geen financiële consequenties voor de ontvangsten heeft, meent de Rekenkamer dat het voorstel positieve consequenties voor de traditionele en btw-middelen zou moeten hebben doordat fraude wordt teruggedrongen, en deze consequenties hadden in het financieel memorandum bij het voorstel moeten worden geraamd teneinde een nauwkeuriger beoordeling van de kosteneffectiviteit van het project mogelijk te maken.