Visumcode

SAMENVATTING VAN:

Verordening (EG) nr. 810/2009 tot vaststelling van een gemeenschappelijke visumcode

WAT IS HET DOEL VAN DE VERORDENING?

• In deze verordening worden de procedures en voorwaarden vastgesteld voor de afgifte van visa voor kort verblijf in het Schengengebied van ten hoogste 90 dagen binnen een periode van 180 dagen.
• De verordening bevat eveneens regelgeving inzake luchthaventransitvisa.

KERNPUNTEN

Procedures en voorwaarden voor de afgifte van visa

De lidstaat van de Europese Unie (EU) op het grondgebied waarvan de enige of de hoofdbestemming van het bezoek gelegen is, is verantwoordelijk voor het onderzoeken van de visumaanvraag. Als de hoofdbestemming niet kan worden vastgesteld, wordt dit de verantwoordelijkheid van het land van eerste binnenkomst in het Schengengebied.

Aanvragen

• Een visumaanvraag kan worden ingediend door de aanvrager, een geaccrediteerde commerciële tussenpersoon of een professionele, culturele, sport- of educatieve vereniging of instelling namens haar leden.
• Aanvragen moeten over het algemeen tussen zes maanden en 15 dagen voor het voorgenomen bezoek worden ingediend (negen maanden voor zeevarenden).

Een eenvormig visum (geldig voor het gehele Schengengebied) kan worden afgegeven voor meerdere binnenkomsten met een maximale geldigheidsduur van vijf jaar.

Een visum met territoriaal beperkte geldigheid (beperkt tot bepaalde lidstaten) kan bij wijze van uitzondering worden afgegeven in gevallen waarin de aanvrager niet aan alle voorwaarden voor binnenkomst voldoet, om humanitaire redenen, om redenen van nationaal belang, wegens internationale verplichtingen, of in situaties waarin andere geraadpleegde Schengenlanden bezwaar maken tegen de afgifte van een visum.

Ontvankelijkheid

Nadat is gecontroleerd of de aanvraag ontvankelijk is (d.w.z. ingediend volgens de regels), moet de bevoegde autoriteit:

• de aanvraag invoeren in het Visuminformatiesysteem (VIS) op grond van Verordening (EG) nr. 767/2008;
• de aanvraag verder onderzoeken om na te gaan of de aanvrager:
  • voldoet aan de inreisvoorwaarden van Verordening (EU) 2016/399 tot vaststelling van de Schengengrenscode (zie samenvatting),
  • geen risico met zich meebrengt van illegale immigratie en geen bedreiging vormt voor de veiligheid van het land, en
  • van plan is te vertrekken voordat het visum afloopt.

Krachtens Wijzigingsverordening (EU) 2021/1134 moeten achtergrondcontroles van aanvragers worden verscherpt voordat een besluit over de toekenning van een visum wordt genomen. Er worden regels en procedures voor zoekopdrachten in gevoelige en niet-gevoelige EU-databanken met veiligheids- en migratie-informatie vastgesteld. Na de inwerkingtreding moeten de lidstaten biometrische kenmerken van de aanvrager verzamelen, omvattende diens gezichtsopname en tien vingerafdrukken van de aanvrager (voor opslag in het VIS), en moet de aanvrager bij de indiening van de eerste aanvraag en daarna ten minste om de 59 maanden persoonlijk verschijnen.

Als de aanvraag niet ontvankelijk is, moet de autoriteit:

• het aanvraagformulier en de bewijsstukken terugsturen zonder deze nader te hebben onderzocht;
• alle verzamelde biometrische gegevens vernietigen; en
• de visumleges vergoeden.

Luchthaventransitvisa

• Onderdanen van derde landen die zijn opgenomen in bijlage IV hebben een luchthaventransitvisum nodig om te kunnen reizen door de internationale transitzones van luchthavens in het Schengengebied. In urgente gevallen van massale toestroom van illegale immigranten kunnen individuele lidstaten deze vereiste uitbreiden tot onderdanen van andere niet-EU-landen.
• Bij het aanvragen van een luchthaventransitvisum moet de aanvrager het bewijs leveren van de plaatsen van vertrek en bestemming, welke moeten stroken met de voorgenomen reisroute, evenals het bewijs van de doorreis naar de eindbestemming.

Meervoudige inreisvisa

Meervoudige inreisvisa met een lange geldigheidsduur kunnen voor één, twee of meerdere binnenkomsten worden afgegeven. De visumcode bevat regels voor de afgifte van meervoudige inreisvisa met een steeds langere geldigheidsduur:

• 1 jaar, indien de aanvrager in de afgelopen 2 jaar drie visa heeft gebruikt;
• 2 jaar, indien de aanvrager in de voorafgaande 2 jaar al gebruik heeft gemaakt van een meervoudig visum van 1 jaar;
• 5 jaar, indien de aanvrager in de voorafgaande 3 jaar al gebruik heeft gemaakt van een meervoudig visum van 2 jaar.

Luchthaventransitvisa en visa die beperkt zijn tot bepaalde landen worden niet in aanmerking genomen bij het nemen van beslissingen over de afgifte van meervoudige visa met een lange geldigheidsduur.

Aan de buitengrenzen afgegeven visa

• Bij wijze van uitzondering kan aan de buitengrens van het Schengenland van bestemming een visumaanvraag worden ingediend voor een verblijf van maximaal 15 dagen, of de voor de doorreis benodigde tijd.
• Aan een ingezetene van een niet-EU-land voor wie de verificatie van de treffers die het resultaat zijn van geautomatiseerde controles van EU-databanken nog niet is voltooid, wordt in beginsel aan de buitengrens geen visum afgegeven. In uitzonderlijke gevallen kan aan dergelijke personen echter een visum met beperkte territoriale geldigheid worden afgegeven voor het grondgebied van de lidstaat van afgifte.

Beslissingen over visumaanvragen

• De autoriteit beoordeelt of er wordt voldaan aan de inreisvoorwaarden van de Schengengrenscode.
• Een visum wordt geweigerd, als de aanvrager:
  • een vals reisdocument heeft overgelegd;
  • het voorgenomen verblijf onvoldoende kan rechtvaardigen;
  • onvoldoende bewijs levert voor het verblijf of voor de terugkeer naar huis;
  • met het oog op weigering van toegang, gesignaleerd staat in het bij Verordening (EU) 2018/1860 ingestelde Schengeninformatiesysteem (zie samenvatting);
  • wordt beschouwd als een bedreiging van de openbare orde, de binnenlandse veiligheid, de volksgezondheid en de internationale betrekkingen van EU-landen;
  • niet heeft aangetoond te beschikken over een toereikende medische reisverzekering.
• De algemene termijn voor een beslissing bedraagt maximaal 15 dagen, die in individuele gevallen tot maximaal 45 dagen kan worden verlengd, met name wanneer nader onderzoek van de aanvraag nodig is.
• Een afwijzende beslissing en de redenen voor de afwijzing worden kenbaar gemaakt aan de aanvrager door middel van het standaardformulier van bijlage VI.
• Personen wier visum is geweigerd, hebben het recht om in beroep te gaan.

Samenwerking op het gebied van overname

• De Europese Commissie beoordeelt de samenwerking van niet-EU-landen op het gebied van de overname van illegale migranten, rekening houdend met het grensbeheer en de preventie, controle van migrantensmokkel en de doorreis van illegale migranten.
• Wanneer een derde land niet meewerkt, kan de Commissie een voorstel indienen voor een besluit van de Raad om bepaalde regels tijdelijk restrictief toe te passen. Omgekeerd kunnen, wanneer een land voldoende meewerkt, bepaalde regels op een ruimhartiger manier worden toegepast.

Eerbiediging van de menselijke waardigheid en de grondrechten

Wijzigingsverordening (EU) 2021/1134 bevat ook bepalingen op grond waarvan het personeel van de consulaire en centrale autoriteiten van de lidstaten bij de uitoefening van zijn taken de menselijke waardigheid en de grondrechten en beginselen die zijn erkend in het Handvest van de grondrechten van de EU ten volle moet eerbiedigen. Het personeel mag niet discrimineren op grond van geslacht, ras, etnische achtergrond, godsdienstige of levensbeschouwelijke overtuiging, handicap, leeftijd of seksuele gerichtheid.

Wijzigingen en intrekkingen

• Wijzigingsverordening (EU) 2021/1134 strekt ook tot wijziging van het bij Verordening (EG) nr. 767/2008 (zie samenvatting) opgezette VIS en de Schengengrenscode, alsook van de artikelen 9 tot en met 17 van de Overeenkomst ter uitvoering van het Akkoord van Schengen en de Gemeenschappelijke Visuminstructies.
• De verordening is achtereenvolgens gewijzigd bij de Verordeningen (EU) nr. 977/2011, (EU) nr. 154/2012, (EU) nr. 610/2013, (EU) 2016/399, (EU) 2019/1155 en (EU) 2021/1134.

VANAF WANNEER IS DE VERORDENING VAN TOEPASSING?

• Verordening (EG) nr. 810/2009 is van toepassing sinds 5 april 2010.
• De wijzigingen van Verordening (EU) 2021/1134 worden naar verwachting pas van toepassing vanaf 2024.

ACHTERGROND

Zie ook:

• Visumbeleid (Europese Commissie).

BELANGRIJKSTE DOCUMENT

Verordening (EG) nr. 810/2009 van het Europees Parlement en de Raad van 13 juli 2009 tot vaststelling van een gemeenschappelijke visumcode (Visumcode) (PB L 243 van 15.9.2009, blz. 1–58)

Achtereenvolgende wijzigingen aan Verordening (EG) nr. 810/2009 werden in de basistekst opgenomen. Deze geconsolideerde versie is enkel van documentaire waarde.

GERELATEERDE DOCUMENTEN

Verordening (EU) 2021/1134 van het Europees Parlement en de Raad van 7 juli 2021 tot wijziging van Verordeningen (EG) nr. 767/2008, (EG) nr. 810/2009, (EU) 2016/399, (EU) 2017/2226, (EU) 2018/1240, (EU) 2018/1860, (EU) 2018/1861, (EU) 2019/817 en (EU) 2019/1896 van het Europees Parlement en de Raad, en tot intrekking van Beschikking 2004/512/EG van de Raad en Besluit 2008/633/JBZ van de Raad, met het oog op de herziening van het Visuminformatiesysteem (PB L 248 van 13.7.2021, blz. 11–87)

Verordening (EU) 2018/1860 van het Europees Parlement en de Raad van 28 november 2018 betreffende het gebruik van het Schengeninformatiesysteem voor de terugkeer van illegaal verblijvende onderdanen van derde landen (PB L 312 van 7.12.2018, blz. 1–13)

Zie de geconsolideerde versie.

Verordening (EU) 2018/1861 van het Europees Parlement en de Raad van 28 november 2018 betreffende de instelling, de werking en het gebruik van het Schengeninformatiesysteem (SIS) op het gebied van grenscontroles, tot wijziging van de Overeenkomst ter uitvoering van het Akkoord van Schengen en tot wijziging en intrekking van Verordening (EG) nr. 1987/2006 (PB L 312 van 7.12.2018, blz. 14–55)

Zie de geconsolideerde versie.

Verordening (EU) 2018/1806 van het Europees Parlement en de Raad van 14 november 2018 tot vaststelling van de lijst van derde landen waarvan de onderdanen bij overschrijding van de buitengrenzen in het bezit moeten zijn van een visum en de lijst van derde landen waarvan de onderdanen van die plicht zijn vrijgesteld (PB L 303 van 28.11.2018, blz. 39–58)

Zie de geconsolideerde versie.

Verordening (EU) 2018/1240 van het Europees Parlement en de Raad van 12 september 2018 tot oprichting van een Europees reisinformatie- en -autorisatiesysteem (Etias) en tot wijziging van de Verordeningen (EU) nr. 1077/2011, (EU) nr. 515/2014, (EU) 2016/399, (EU) 2016/1624 en (EU) 2017/2226 (PB L 236 van 19.9.2018, blz. 1–71)

Zie de geconsolideerde versie.

Verordening (EU) 2016/1953 van het Europees Parlement en de Raad van 26 oktober 2016 betreffende de vaststelling van een Europees reisdocument voor de terugkeer van illegaal verblijvende onderdanen van derde landen en tot intrekking van de aanbeveling van de Raad van 30 november 1994 (PB L 311 van 17.11.2016, blz. 13–19)

Verordening (EU) 2016/399 van het Europees Parlement en de Raad van 9 maart 2016 betreffende een Uniecode voor de overschrijding van de grenzen door personen (Schengengrenscode) (PB L 77 van 23.3.2016, blz. 1–52)

Zie de geconsolideerde versie.

Verordening (EG) nr. 767/2008 van het Europees Parlement en de Raad van 9 juli 2008 betreffende het Visuminformatiesysteem (VIS) en de uitwisseling tussen de lidstaten van gegevens op het gebied van visa voor kort verblijf (VIS-verordening) (PB L 218 van 13.8.2008, blz. 60–81)

Zie de geconsolideerde versie.

Verordening (EG) nr. 1987/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 betreffende de instelling, de werking en het gebruik van het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie (SIS II) (PB L 381 van 28.12.2006, blz. 4–23)

Zie de geconsolideerde versie.

Laatste bijwerking 11.11.2021