EU-regels voor de belasting van energieproducten en elektriciteit

KERNPUNTEN

• Energieproducten worden alleen belast wanneer ze worden gebruikt als motorbrandstof of voor verwarming.
• De wetgeving introduceert minimumbelastingniveaus voor motorbrandstoffen, verwarmingsbrandstoffen en elektriciteit met ingang van 1 januari 2004.
• Energieproducten die worden gebruikt voor verwarming, in de landbouw, in stationaire motoren en in machines in de bouw en voor openbare werken, kunnen worden belast tegen lagere tarieven dan brandstof voor auto's.
• Overheden kunnen een lager accijnstarief toepassen voor commerciële diesel (bij gebruik door wegvervoerders of voor personenvervoer) dan voor diesel voor niet-commercieel gebruik.
• Op grond van de richtlijn zijn vrijstellingen of verlagingen toegestaan, met name op grond van milieu- of gezondheidsbeleid. Overheden mogen belastingvrijstelling verlenen voor hernieuwbare energiebronnen zoals biobrandstoffen of brandstoffen en elektriciteit die worden gebruikt voor het vervoeren van goederen en personen per trein, metro, tram of trolleybus.
• De wetgeving staat een verlaagd belastingtarief toe voor energie-intensieve bedrijven — zij die de grootste inspanning hebben geleverd om het verbruik terug te dringen. EU-landen die moeite hadden met het uitvoeren van de nieuwe maatregelen werd een overgangsregeling toegestaan voordat de wetgeving werd toegepast (België, Duitsland, Ierland, Griekenland, Spanje, Frankrijk, Italië, Luxemburg, Nederland, Oostenrijk en Portugal).
• Vergelijkbare tijdelijke vrijstellingen en overgangsperioden waren toegestaan voor de landen die in 2004 en 2007 zijn toegetreden tot de EU.
• De wetgeving geldt niet voor een aantal energie-intensieve sectoren (zoals de metaalverwerkende sector) of voor energieproducten die een duaal gebruik kennen, d.w.z. die worden gebruikt voor zowel verwarming als voor een ander doel (bijvoorbeeld voor de productie van bepaalde chemische stoffen).