Interne markt
Met de interne markt wordt de eengemaakte markt op het grondgebied van de EU bedoeld.
Het is de bedoeling om een ruimte zonder binnengrenzen en belemmeringen van regelgevende aard tot stand te brengen, waarin het vrije verkeer van goederen, personen, diensten en kapitaal is gewaarborgd volgens de bepalingen van de Verdragen.
Vrij verkeer van goederen (de artikelen 26 en 28-37 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU))
-
Bij de totstandbrenging van de interne markt werden douanerechten en kwantitatieve beperkingen afgeschaft.
-
Het vrije verkeer van goederen is gebaseerd op de beginselen van wederzijdse erkenning van nationale technische voorschriften, het wegnemen van fysieke en technische belemmeringen, en normalisatie.
-
In 2008 is een nieuw wetgevingskader vastgesteld om het vrije verkeer van goederen te bevorderen door middel van het systeem voor markttoezicht van de EU en de CE-markering.
Vrij verkeer van kapitaal (de artikelen 63 tot en met 66 VWEU)
-
Beperkingen op kapitaalbewegingen en betalingen, tussen EU-landen onderling en tussen EU-landen en niet-EU-landen, zijn sinds 2004 verboden als gevolg van het Verdrag van Maastricht. Er zijn echter enkele uitzonderingen die voornamelijk verband houden met belastingheffing en overwegingen van openbaar beleid.
-
Het vrije verkeer van kapitaal levert een bijdrage aan de economische groei doordat kapitaal doeltreffend kan worden geïnvesteerd, en het bevordert het gebruik van de euro als internationale munteenheid.
Vrijheid van vestiging en het vrij verrichten van diensten (de artikelen 26 en 49 tot en met 62 VWEU)
Door de vrijheid van vestiging en het vrij verrichten van diensten wordt de mobiliteit van bedrijven en beroepsbeoefenaren binnen de EU gegarandeerd. Zelfstandigen en beroepsbeoefenaren of rechtspersonen in de zin van artikel 54 VWEU die legaal in één EU-land actief zijn, mogen:
-
op duurzame wijze een economische activiteit verrichten in een ander EU-land (vrijheid van vestiging: artikel 49 VWEU), en
-
hun diensten tijdelijk in andere EU-landen aanbieden en verlenen, terwijl zij zich in hun land van herkomst bevinden (vrij verrichten van diensten: artikel 56 VWEU).
Vrij verkeer van werknemers (de artikelen 26 en 45-48 VWEU)
-
Dit omvat aspecten zoals het recht op verkeer en verblijf van werknemers en het recht van toegang en verblijf van familieleden, en het houdt de afschaffing in van elke discriminatie op grond van nationaliteit wat betreft de werkgelegenheid, de beloning en de overige arbeidsvoorwaarden. Er kunnen beperkingen gelden voor overheidsdiensten.
-
De Europese Arbeidsautoriteit fungeert als specifiek agentschap voor het vrije verkeer van werknemers, met inbegrip van gedetacheerde werknemers.
Het ontbreken van regelgevingsbelemmeringen voor het vrije verkeer betekent dat:
-
Europese bedrijven profiteren van:
-
een grote markt van meer dan 400 miljoen consumenten;
-
toegang tot veel leveranciers van goederen en diensten binnen de interne markt;
-
lagere kosten door schaalvoordelen en geharmoniseerde regels, normen en eisen op het gehele grondgebied.
-
Europese burgers profiteren van:
-
de schepping van nieuwe arbeidsplaatsen;
-
lagere prijzen en een ruimere keuze aan producten en diensten;
-
kwaliteit en veiligheid, gewaarborgd door geharmoniseerde regels en normen;
-
de voordelen van meer innovatie, onderzoek en ontwikkeling;
-
de mogelijkheid om in de hele EU te kunnen wonen, werken, studeren en zakendoen;
-
het verkopen van goederen en het verplaatsen van geld zonder beperkingen.
Sommige niet-EU-landen passen hun regels ook aan die van de interne markt aan, waardoor de werking ervan wordt uitgebreid tot buiten de EU. Hiertoe behoren niet-EU-leden van de Europese Economische Ruimte: Noorwegen, IJsland en Liechtenstein. Zwitserland handelt ook met de interne markt via bilaterale overeenkomsten met de EU. Kandidaat-lidstaten en potentiële kandidaat-lidstaten streven er eveneens naar hun wetgeving aan het EU-acquis aan te passen als een van de voorwaarden voor hun toekomstige lidmaatschap van de EU.
ZIE OOK