Verdrag van de Verenigde Naties over het zeerecht

KERNPUNTEN

In het verdrag wordt het volgende uiteengezet:

• de juridische status in de verschillende delen van de oceanen, waaronder:
  • de territoriale zee¹;
  • de aansluitende zone²;
  • de exclusieve economische zone³;
  • het continentaal plat⁴;
  • de volle zee⁵, en
  • het internationale zeebodemgebied (het „gebied”) buiten de rechtsmacht van een land;
  • samen met de bijbehorende rechten en plichten van alle landen;
• de rechten en plichten van kuststaten als het erom gaat te bepalen welke wateren onder hun soevereiniteit of rechtsmacht vallen en wat betreft het beheer van deze wateren:
  • de territoriale zee (tot 12 zeemijl vanaf de vastgestelde basislijnen);
  • de aansluitende zone (tot 24 zeemijl vanaf de vastgestelde basislijnen);
  • de exclusieve economische zones (tot 200 zeemijl vanaf de vastgestelde basislijnen en het continentaal plat);
• rechten en plichten van andere landen (inclusief landen zonder zeekust en landen met een ongunstige geografische ligging) in zulke gebieden;
• de vrijheden van de volle zee voor alle landen (inclusief landen zonder zeekust), waaronder:
  • scheepvaart en overvliegen;
  • leggen van onderzeese kabels en pijpleidingen;
  • bouw van kunstmatige eilanden en installaties;
  • visserij en wetenschappelijk onderzoek;
• de plichten van vlaggenstaten;
• regels voor het behoud en beheer van de levende rijkdommen van de zeeën, onder andere met betrekking tot de samenwerking bij het beheer en de exploitatie van gedeelde visstapels;
• regels voor de exploitatie van de minerale rijkdommen van de zeebodem van het gebied, waaronder de instelling van de Internationale Zeebodemautoriteit. Deze autoriteit stelt voorschriften op voor de exploratie en mijnbouw op de zeebodem, verleent daarvoor vergunningen en int en verdeelt royalty’s;
• verantwoordelijkheden van landen die grenzen aan ingesloten of half-ingesloten zeeën⁶;
• regels voor de bescherming en het behoud van het zeemilieu, waaronder voorschriften voor het uitvoeren van effectbeoordelingen en voorschriften voor landen om verontreiniging van de zee te voorkomen en te bestrijden, en voor de aansprakelijkheid van landen wanneer zij niet voorkomen dat de zee vervuild raakt;
• regels voor het verrichten van wetenschappelijk onderzoek naar de zee;
• regels voor capaciteitsopbouw en de overdracht van zeetechnologie;
• een verplicht mechanisme om geschillen te beslechten: geschillen kunnen worden voorgelegd aan het Internationale Zeerechttribunaal, het Internationaal Gerechtshof, of aan een arbitragecommissie. Het Internationale Zeerechttribunaal is bij uitsluiting bevoegd om geschillen over diepzeemijnbouw te beslechten.