–

Pia Opera Croce Verde Padova, vertegenwoordigd door A. Veronese en R. Colagrande, avvocati,

–

de Roemeense regering, vertegenwoordigd door C.‑R. Canţăr en S.‑A. Purza als gemachtigden,

–

de Europese Commissie, vertegenwoordigd door G. Gattinara, P. Ondrůšek en L. Haasbeek als gemachtigden,

1

Het verzoek om een prejudiciële beslissing betreft de uitlegging van artikel 10, onder h), van richtlijn 2014/24/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 februari 2014 betreffende het plaatsen van overheidsopdrachten en tot intrekking van richtlijn 2004/18/EG (PB 2014, L 94, blz. 65, met rectificatie in PB 2015, L 184, blz. 31), gelezen in samenhang met overweging 28 en artikel 12, lid 4, van deze richtlijn.

2

Dit verzoek is ingediend in het kader van een geding tussen Azienda ULSS n. 6 Euganea (bureau van het plaatselijk sociaal-medisch centrum nr. 6 voor Euganea, Italië; hierna: „AULSS nr. 6”) en Pia Opera Croce Verde Padova (liefdadigheidsorganisatie het Groene Kruis Padua, Italië; hierna: „Croce Verde”) betreffende de gunning van diensten inzake medisch vervoer per ambulance van hemodialyse- en andere patiënten vanuit AULSS nr. 6 en Azienda Ospedaliera di Padova (ziekenhuis van Padua, Italië).

3

De overwegingen 2, 5, 28, 31 en 33 van richtlijn 2014/24 luiden:

[...]

[...]

[...]

[...]

4

In artikel 2, lid 1, punt 4, van deze richtlijn worden „publiekrechtelijke instellingen” als volgt gedefinieerd:

„instellingen die voldoen aan alle volgende kenmerken:

5

Hoofdstuk I van deze richtlijn, met het opschrift „Toepassingsgebied en definities”, bevat een afdeling 3, die gewijd is aan uitsluitingen en de artikelen 7 tot en met 12 bevat.

6

Artikel 10 van richtlijn 2014/24, met het opschrift „Specifieke uitsluitingen voor opdrachten voor diensten”, bepaalt:

„Deze richtlijn is niet van toepassing op overheidsopdrachten voor diensten betreffende:

[...]

[...]”

7

Artikel 12 van deze richtlijn, met het opschrift „Overheidsopdrachten tussen entiteiten in de overheidssector”, luidt:

„1.   Een overheidsopdracht die door een aanbestedende dienst aan een andere privaat- of publiekrechtelijke rechtspersoon wordt gegund, valt buiten het toepassingsgebied van deze richtlijn indien aan elk van de volgende voorwaarden is voldaan:

[...]

4.   Een opdracht die uitsluitend tussen twee of meer aanbestedende diensten wordt gegund, valt buiten het toepassingsgebied van deze richtlijn wanneer aan elk van de volgende cumulatieve voorwaarden is voldaan:

[...]”

8

De lichte regeling die wordt genoemd in overweging 28 van deze richtlijn, wordt in de artikelen 74 tot en met 77 ervan gedefinieerd.

9

Artikel 15 („Overeenkomsten tussen overheidsinstanties”) van legge n. 241 – Nuove norme in materia di procedimento amministrativo e di diritto di accesso ai documenti amministrativi (wet nr. 241 inzake nieuwe regels voor de bestuurlijke procedure en toegang tot bestuurlijke documenten) van 7 augustus 1990 (GURI nr. 192 van 18 augustus 1990), in de versie die van toepassing was ten tijde van het hoofdgeding (hierna: „wet nr. 241/1990”), bepaalt in lid 1:

„Ook buiten de in artikel 14 vermelde gevallen kunnen overheden steeds onderling overeenkomsten sluiten om de verrichting in onderlinge samenwerking van activiteiten van algemeen belang te regelen.”

10

Decreto legislativo n. 50 – Codice dei contratti pubblici (wetsbesluit nr. 50 betreffende het wetboek overheidsopdrachten) van 18 april 2016 (gewoon supplement bij GURI nr. 91 van 19 april 2016; hierna: „wetboek overheidsopdrachten”) bepaalt in artikel 5, met het opschrift „Algemene uitsluitingsbeginselen inzake concessies, overheidsopdrachten en overeenkomsten tussen overheidsinstanties en aanbestedende diensten in de overheidssector”, lid 6, het volgende:

„Een overeenkomst die uitsluitend tussen twee of meer aanbestedende diensten wordt gesloten, valt buiten het toepassingsgebied van dit wetboek wanneer aan elk van de volgende voorwaarden is voldaan:

11

Artikel 17 van dit wetboek, met als opschrift „Specifieke uitsluitingen voor opdrachten en concessies voor diensten”, bepaalt in lid 1:

„De bepalingen van dit wetboek zijn niet van toepassing op overheidsopdrachten en concessies voor diensten betreffende:

[...]

[...]”

12

In decreto legislativo n. 117 – Codice del terzo settore (wetsbesluit nr. 117 houdende invoering van het wetboek betreffende de tertiaire sector) van 3 juli 2017 (gewoon supplement bij GURI nr. 179 van 2 augustus 2017) wordt in artikel 57 („Medisch spoed- en noodvervoer”), lid 1, het volgende bepaald:

„Diensten van medisch nood‑ en spoedvervoer per ambulance kunnen met voorrang bij overeenkomst worden gegund aan vrijwilligersorganisaties die ten minste zes maanden zijn ingeschreven in het Registro unico nazionale del Terzo settore (enige nationale register voor de tertiaire sector), deel uitmaken van een netwerk van verenigingen als bedoeld in artikel 41, lid 2, en geaccrediteerd zijn overeenkomstig de desbetreffende regionale wet- en regelgeving, voor zover die bestaat, in gevallen waarin rechtstreekse gunning, wegens de specifieke aard van de dienst, garandeert dat de dienst van algemeen belang wordt verstrekt in een stelsel waarin op rendabele en passende wijze daadwerkelijk wordt bijgedragen aan een sociaal doel en op solidariteit gebaseerde doelstellingen worden nagestreefd, met inachtneming van de beginselen van transparantie en non-discriminatie.”

13

Legge regionale n. 26 – Disciplina del sistema regionale di trasporto sanitario di soccorso ed emergenza (regionale wet nr. 26 inzake het regionale stelsel voor medisch vervoer voor hulpverlening en spoedgevallen) van 27 juli 2012 (Bollettino Ufficiale della Regione del Veneto nr. 61 van 3 augustus 2012; hierna: „regionale wet nr. 26/2012”) bevat het „regionale stelsel voor ambulancevervoer voor hulpverlening en spoedgevallen”.

14

Artikel 1 van deze wet, met het opschrift „Voorwerp en doelstellingen”, bepaalt:

„1.   De Regione del Veneto (bestuur van de regio Veneto, Italië) regelt het regionale stelsel voor ambulancevervoer voor hulpverlening en spoedgevallen, waarbij aan instellingen voor gezondheidszorg en vergunde en geaccrediteerde verenigingen de mogelijkheid wordt geboden deel te nemen aan de uitvoering van zuiver medisch vervoer voor hulpverlening en spoedgevallen, waarbij rekening wordt gehouden met de geografische spreiding van die instellingen en verenigingen, de mate waarin zij verankerd zijn in het socio-medische netwerk van Veneto, alsmede met de efficiëntie en kwaliteit van de dienst die in het algemeen belang en met inachtneming van de beginselen van universaliteit, solidariteit, rendabiliteit en geschiktheid wordt verleend.”

15

Artikel 2 van deze wet, met het opschrift „Definities”, bepaalt in lid 1:

„Voor de toepassing van deze wet wordt ‚ambulancevervoer voor hulpverlening en spoedgevallen’ gedefinieerd als de activiteit die met hulpverleningsvoertuigen wordt verricht door medisch of ander personeel dat met deze dienst is belast in verband met de uitvoering van de volgende taken:

16

Regionale wet nr. 26/2012 bevat een artikel 4 dat betrekking heeft op de „[r]egionale lijst” en dat is geformuleerd als volgt:

„1.   Binnen zestig dagen na de inwerkingtreding van deze wet keurt de Giunta regionale (regionaal bestuur) een regionale lijst goed waarop, in een eerste fase, de reeds vergunde instellingen voor gezondheidszorg en verenigingen worden ingeschreven die sinds ten minste vijf jaar op het grondgebied van de regio voor rekening van de regionaal bevoegde unità locali socio-sanitarie (ULSS) (plaatselijke sociaal-medische centra) ambulancevervoer voor hulpverlening en spoedgevallen verrichten op basis van speciaal daarvoor gesloten overeenkomsten en/of conventies en die voldoen aan de toelatingsvoorwaarden van [legge regionale n. 22 – Autorizzazione e accreditamento delle strutture sanitarie, socio-sanitarie e sociali (regionale wet nr. 22 betreffende de toelating en goedkeuring van medische, sociaal-medische en sociale voorzieningen) van 16 augustus 2002 (Bollettino Ufficiale della Regione del Veneto nr. 82)], met opeenvolgende wijzigingen, en daarbij de Europese regels inzake de vrijheid van vestiging en het vrij verkeer van diensten in acht nemen.

2.   Naast de in lid 1 vermelde organisaties worden de comités van het Croce Rossa Italiana (CRI; Italiaans Rode Kruis) op de in hetzelfde lid bedoelde regionale lijst opgenomen op grond van een specifiek akkoord met het regionale comité van het CRI in Veneto, alsook de Istituti Pubblici di Assistenza e Beneficienza (IPAB; openbare zorg- en welzijnsinstellingen), die het ambulancevervoer voor hulpverlening en spoedgevallen verzorgen op basis van een overeenkomst en een vervangende verklaring inzake de naleving van de toelatingsvoorwaarden die zijn opgenomen in regionale wet [nr. 22] en de achtereenvolgende wijzigingen ervan, alsook van de voorwaarden die het regionale bestuur krachtens artikel 3, lid 2, heeft gesteld ter voldoening aan de Europese regelgeving inzake vrijheid van vestiging en vrij verkeer van diensten.

3.   De in lid 1 vermelde regionale lijst wordt elk jaar geactualiseerd met nieuwe medische instellingen en verenigingen die voldoen aan de toelatings- en gunningsvoorwaarden van regionale wet [nr. 22] en de achtereenvolgende wijzigingen ervan.

4.   De op de regionale lijst ingeschreven organisaties worden aan periodieke controles onderworpen, om vast te stellen of zij nog steeds aan deze voorwaarden voldoen.”

17

Artikel 5 van deze wet betreft de organisatie van het ambulancevervoer voor hulpverlening en spoedgevallen en bepaalt:

„1.   Het ambulancevervoer voor hulpverlening en spoedgevallen wordt uitgevoerd door de ULSS en door de organisaties die zijn ingeschreven op de in artikel 4 bedoelde regionale lijst.

2.   De betrekkingen met de ULSS en de wijze waarop de op de in artikel 4 bedoelde regionale lijst ingeschreven organisaties deelnemen aan de hulpverlenings- en spoedwerkzaamheden, worden geregeld in specifieke overeenkomsten, die worden gesloten op basis van een door het regionale bestuur goedgekeurd standaardmodel en bekendgemaakt overeenkomstig de bepalingen van de geldende nationale en Europese wet- en regelgeving inzake openbare aanbestedingen.

3.   De in lid 2 bedoelde overeenkomsten voorzien in een begrotingssysteem dat wordt opgesteld aan de hand van criteria die gebaseerd zijn op de toepassing van standaardkosten die het regionale bestuur vaststelt en om de drie jaar actualiseert.

[...]

5.   Indien de op de in artikel 4 bedoelde regionale lijst ingeschreven organisaties het ambulancevervoer voor hulpverlening en spoedgevallen niet kunnen verzorgen, kunnen de ULSS die activiteit tegen betaling laten uitoefenen door organisaties die op basis van openbare aanbestedingen zijn geselecteerd met inachtneming van de geldende nationale en Europese wet- en regelgeving inzake openbare aanbestedingen, en die voldoen aan vereisten waarmee een passend kwaliteitsniveau kan worden gegarandeerd en de sociale functie van de dienst tot haar recht komt.”

18

In 2017 heeft AULSS nr. 6 een oproep uitgeschreven tot het indienen van inschrijvingen voor de gunning van een aanbesteding voor diensten inzake medisch vervoer per ambulance van hemodialyse- en andere patiënten. De aanbesteding zou worden gegund op basis van het criterium van de economisch meest voordelige inschrijving, voor een periode van vijf jaar, met een extra jaar als optie (hierna: „litigieuze oproep tot het indienen van inschrijvingen”). De jaarlijkse waarde van deze aanbesteding werd geschat op 5043560 EUR, wat overeenkomt met 25217800 EUR voor de periode van vijf jaar.

19

Het Croce Verde heeft bij de Tribunale amministrativo regionale del Veneto (bestuursrechter in eerste aanleg Veneto, Italië) beroep ingesteld tegen de beschikking van AULSS nr. 6 waarbij de voorkeur werd gegeven aan het plaatsen van een overheidsopdracht boven een samenwerkingsverband tussen organisaties in de overheidssector. Wanneer aan de voorwaarden voor het aangaan van een dergelijk samenwerkingsverband is voldaan, zou regionale wet nr. 26/2012 er namelijk toe dwingen een overeenkomst met de erkende overheidsinstantie te sluiten zoals geregeld in artikel 12, lid 4, van richtlijn 2014/24 en artikel 5, lid 6, van het wetboek overheidsopdrachten. Zoals is bepaald in artikel 10, onder h), van deze richtlijn en artikel 17, lid 1, onder h), van dit wetboek, is er dan geen reden om de plaatsing van een overheidsopdracht of van een aan de lichte regeling onderworpen overheidsopdracht in overweging te nemen.

20

Het Croce Verde voert in dit verband aan dat het geen gewone privaatrechtelijke vereniging is die vrijwilligerswerk doet, maar een niet-economische overheidsinstelling, meer bepaald een IPAB. Als zodanig is het al meer dan een eeuw betrokken bij het verlenen van medische hulp aan de inwoners van Padua (Italië), voornamelijk door zonder winstoogmerk zorg te dragen voor het vervoer van gewonden en zieken. Bij een uit hoofde van regionale wet nr. 26/2012 op 22 december 2017 gesloten overeenkomst werden aan het Croce Verde tevens de medische spoed- en nooddiensten van AULSS nr. 6 gegund. Bovendien kreeg het na een in 2010 uitgeschreven oproep tot indiening van inschrijvingen, die tweemaal is verlengd en op 31 maart 2018 is afgelopen, eveneens het gewone vervoer gegund.

21

De Tribunale amministrativo regionale del Veneto was evenwel van oordeel dat de opdracht inzake niet-spoedeisend ambulancevervoer volgens de artikelen 10 en 74 van richtlijn 2014/24 en artikel 17, lid 1, onder h), van het wetboek overheidsopdrachten moest worden gegund door middel van een oproep tot het indienen van inschrijvingen.

22

Omdat deze rechterlijke instantie niettemin het middel aanvaardde betreffende de onbevoegdheid van AULSS nr. 6 tot het uitschrijven van de litigieuze oproep tot het indienen van inschrijvingen, heeft AULSS nr. 6 het vonnis van de Tribunale amministrativo regionale del Veneto op dit punt aangevochten bij de verwijzende rechter, namelijk de Consiglio di Stato (hoogste bestuursrechter, Italië).

23

De verwijzende rechter, die de principale hogere voorziening heeft afgewezen, moet nog oordelen over de incidentele hogere voorziening waarin het Croce Verde zijn in eerste aanleg aangevoerde argumenten herhaalt.

24

Volgens de verwijzende rechter moet een onderscheid worden gemaakt tussen medische hulpdiensten in noodgevallen en de dienst van ambulancevervoer. Volgens artikel 10 van richtlijn 2014/24, gelezen in samenhang met overweging 28 van die richtlijn, en artikel 17, lid 1, onder h), van het wetboek overheidsopdrachten gelden de regels voor de plaatsing van overheidsopdrachten niet voor medische hulpdiensten in noodgevallen waarbij organisaties zonder winstoogmerk in noodsituaties ambulancevervoer verzorgen en eerste hulp verlenen aan patiënten. De niet-spoedeisende dienst van ambulancevervoer is daarentegen onderworpen aan de „lichte regeling” van de artikelen 74 tot en met 77 van richtlijn 2014/24 indien, zoals in het hoofdgeding, de waarde ervan ten minste gelijk is aan de in richtlijn 2014/24 vastgestelde drempelwaarde van 750000 EUR.

25

Artikel 5 van regionale wet nr. 26/2012 bepaalt niettemin dat ambulancevervoer „voor hulpverlening en spoedgevallen”, wanneer het niet rechtstreeks door de ULSS wordt uitgevoerd, moet worden verricht door organisaties die zijn ingeschreven op de in artikel 4 van deze wet bedoelde regionale lijst en dat de betrekkingen met deze ULSS en de uitvoeringswijze van de dienst worden geregeld door ad-hocovereenkomsten. Bovendien kan de opdracht inzake ambulancevervoer voor hulpverlening en spoedgevallen alleen worden gegund na een openbare aanbesteding wanneer deze activiteit niet kan worden uitgevoerd door de personen op de genoemde regionale lijst.

26

Voorts ziet de regeling voor de plaatsing van „hulp- en spoedvervoersdiensten” volgens artikel 2 van regionale wet nr. 26/2012 op activiteiten die door onder meer medisch personeel met hulpverleningsvoertuigen worden verricht, met name „in het kader van de basiszorg (LEA) met hulpverleningsvoertuigen verrichte vervoersdiensten” en „vervoersdiensten waarbij het wegens de klinische toestand van de patiënt vereist is dat uitsluitend hulpverleningsvoertuigen worden gebruikt en waarbij het noodzakelijk is dat tijdens de rit bijstand wordt verleend door medisch personeel of ander daartoe opgeleid personeel en de continuïteit van de zorg wordt gewaarborgd”. Volgens de verwijzende rechter gaat het bij de activiteiten in het kader van deze regeling dus om activiteiten die, met name in het laatste geval, veeleer onder gewoon patiëntenvervoer dan onder spoedvervoer lijken te vallen.

27

Bijgevolg is de verwijzende rechter van mening dat de in het hoofdgeding aan de orde zijnde dienst kan worden aangemerkt als een „gewone vervoersdienst” of een „vervoersdienst voor medische hulpverlening”, maar niet als een „medische vervoersdienst voor noodgevallen”. Derhalve kon de aanbestedende dienst volgens de verwijzende rechter in overeenstemming met artikel 5 van regionale wet nr. 26/2012 slechts een aanbesteding uitschrijven indien het onmogelijk was om de opdracht rechtstreeks bij overeenkomst te gunnen.

28

De verwijzende rechter betwijfelt evenwel of artikel 5 van regionale wet nr. 26/2012 verenigbaar is met het Unierecht wanneer deze bepaling wordt toegepast op andere diensten dan medisch vervoer voor hulpverlening en spoedgevallen. Deze twijfel heeft overigens ook betrekking op het geval waarin met de rechtstreekse gunning van de opdracht uitvoering wordt gegeven aan een partnerschap tussen aanbestedende diensten.

29

De verwijzende rechter merkt op dat de overheidsinstanties krachtens artikel 15 van wet nr. 241/1990 altijd gebruik kunnen maken van overeenkomsten om de gezamenlijke uitvoering van activiteiten van algemeen belang te regelen. Niettemin mag een dergelijke samenwerking tussen overheidsinstanties geen afbreuk doen aan het hoofddoel van de toepasselijke Unieregels over openbare aanbestedingen, namelijk vrij verkeer van diensten en onvervalste mededinging in alle lidstaten.

30

In artikel 5, lid 6, van het wetboek overheidsopdrachten wordt bevestigd dat de regels inzake de plaatsing van overheidsopdrachten geen toepassing vinden wanneer aan de in die bepaling gestelde voorwaarden is voldaan. Dat is in casu het geval. AULSS nr. 6 en het Croce Verde hebben immers als gemeenschappelijke doelstellingen om de organisaties op de in artikel 4 van regionale wet nr. 26/2012 bedoelde regionale lijst te laten deelnemen en vrijwilligerswerk aan te moedigen. Voorts is het Croce Verde op deze regionale lijst ingeschreven in zijn hoedanigheid van IPAB. Ten slotte verricht het Croce Verde maar een zeer klein deel van zijn werkzaamheden op de markt voor medisch vervoer voor hulpverlening en spoedgevallen.

31

De verwijzende rechter merkt evenwel op dat in artikel 15 van wet nr. 241/1990 en artikel 5, lid 6, van het wetboek overheidsopdrachten het samenwerkingsverband tussen organisaties in de publieke sector enkel wordt gepresenteerd als een alternatief voor de plaatsing van een overheidsopdracht en niet als voorkeurswerkwijze wordt opgelegd. Voor aanbestedende diensten vormt een overeenkomst tussen aanbestedende instanties dus een mogelijkheid, die vereist dat de contracterende partijen een bilateraal samenwerkingsverband aangaan. Hieruit volgt dat een aanbestedende dienst zich alleen bereid kan verklaren om een dergelijk partnerschap aan te gaan, zonder een andere aanbestedende dienst te kunnen dwingen om voor deze mogelijkheid te kiezen. De verwijzende rechter merkt dienaangaande op dat AULSS nr. 6 in casu van deze mogelijkheid geen gebruik heeft willen maken, aangezien het heeft besloten de litigieuze oproep tot het indienen van inschrijvingen uit te schrijven.

32

Bovendien is de verwijzende rechter van oordeel dat de aanbestedende dienst op grond van artikel 5 van regionale wet nr. 26/2012 niet verplicht is om redenen te geven voor zijn keuze om de opdracht voor de in het hoofdgeding aan de orde zijnde dienst te gunnen door middel van een oproep tot het indienen van inschrijvingen. Een dergelijke motiveringsplicht is namelijk slechts gerechtvaardigd in het geval dat de aanbestedende dienst na bilaterale onderhandelingen wenst over te gaan tot rechtstreekse gunning, omdat bij een dergelijke werkwijze geen vergelijkende gegevens beschikbaar zijn waarmee de economisch voordeligste inschrijving kan worden geselecteerd.

33

Omgekeerd waarborgt de procedure voor een oproep tot het indienen van inschrijvingen dat de Unierechtelijke beginselen van onpartijdigheid, openbaarheid, transparantie, deelname en gelijke behandeling in acht worden genomen, daar verschillende inschrijvingen worden vergeleken aan de hand van het criterium van de economisch voordeligste inschrijving.

34

Aangezien het Unierecht geen andere daarmee samenhangende algemene belangen onderscheidt, zoals de bevordering van vrijwilligerswerk, kan de rechtstreekse gunning van de opdracht door middel van een overeenkomst dus niet worden gerechtvaardigd. Dit is in casu het geval. Het Croce Verde beweert namelijk de enige erkende organisatie in de regio Veneto te zijn met de status van overheidsinstantie, hetgeen elke mededinging en vergelijking uitsluit tussen exploitanten die mogelijkerwijs interesse hebben om de in het hoofdgeding aan de orde zijnde dienst te verrichten. Daarentegen heeft het Croce Verde, net als de andere vrijwilligersorganisaties op de in artikel 4 van regionale wet nr. 26/2012 bedoelde regionale lijst, als marktdeelnemer het volste recht om in te gaan op de litigieuze oproep tot het indienen van inschrijvingen en kan het zich er in dit verband op beroepen een voordelige inschrijving te hebben ingediend.

35

In die omstandigheden heeft de Consiglio di Stato de behandeling van de zaak geschorst en het Hof verzocht om een prejudiciële beslissing over de volgende vragen:

36

Krachtens artikel 99 van het Reglement voor de procesvoering van het Hof, kan het Hof in elke stand van het geding op voorstel van de rechter-rapporteur, de advocaat-generaal gehoord, beslissen om bij met redenen omklede beschikking uitspraak te doen wanneer het antwoord op een prejudiciële vraag duidelijk uit de rechtspraak kan worden afgeleid of wanneer over het antwoord op een dergelijke vraag redelijkerwijs geen twijfel kan bestaan.

37

Deze bepaling dient in de onderhavige zaak te worden toegepast.

38

Met zijn eerste vraag wenst de verwijzende rechter in essentie te vernemen of artikel 10, onder h), en artikel 12, lid 4, van richtlijn 2014/24 aldus moeten worden uitgelegd dat zij in de weg staan aan een regionale regeling die plaatsing van een overheidsopdracht ervan afhankelijk maakt dat de dienst inzake gewoon medisch vervoer niet kan worden verleend op basis van een samenwerkingsverband tussen organisaties in de publieke sector.

39

Zoals het Hof heeft opgemerkt in punt 41 van zijn arrest van 3 oktober 2019, Irgita (C‑285/18, EU:C:2019:829; hierna: „arrest Irgita”), heeft richtlijn 2014/24 blijkens overweging 1 ervan tot doel de nationale procedures voor aanbestedingen met een waarde boven een bepaald drempelbedrag te coördineren.

40

Uit punt 43 van het arrest Irgita volgt dat artikel 12, lid 1, van deze richtlijn, dat betrekking heeft op interne handelingen – ook wel „inhousetransacties” genoemd – en dat gewoon de voorwaarden vaststelt waaraan een aanbestedende dienst moet voldoen wanneer hij een inhousetransactie wenst te sluiten, de lidstaten enkel de bevoegdheid verleent om een dergelijke transactie van de werkingssfeer van richtlijn 2014/24 uit te sluiten.

41

Deze bepaling kan de lidstaten dus niet de vrijheid ontnemen om de voorkeur te geven aan een wijze van dienstverlening, uitvoering van werken of levering van goederen boven een andere. Deze vrijheid impliceert immers een keuze die wordt gemaakt in een fase voorafgaand aan de plaatsing van een opdracht en die dus niet binnen de werkingssfeer van richtlijn 2014/24 kan vallen (arrest Irgita, punt 44).

42

De vrijheid van de lidstaten om de wijze van dienstverlening te kiezen waarmee de aanbestedende diensten in hun eigen behoeften voorzien, vloeit ook voort uit overweging 5 van richtlijn 2014/24, waarin staat te lezen dat „geen enkele bepaling in deze richtlijn de lidstaten verplicht de dienstverlening waarvoor zij zelf zorg wensen te dragen of die zij willen organiseren met andere middelen dan overheidsopdrachten in de zin van deze richtlijn, uit te besteden of te outsourcen” en waarmee de rechtspraak van het Hof van vóór deze richtlijn wordt vastgelegd (arrest Irgita, punt 45).

43

Net zoals richtlijn 2014/24 de lidstaten niet verplicht om gebruik te maken van een procedure voor het plaatsen van een overheidsopdracht, kan zij hen niet dwingen om gebruik te maken van een inhousetransactie wanneer aan de voorwaarden van artikel 12, lid 1, is voldaan (arrest Irgita, punt 46).

44

Zoals het Hof in punt 47 van het arrest Irgita heeft opgemerkt, komt de aldus aan de lidstaten gelaten vrijheid overigens duidelijker tot uitdrukking in artikel 2, lid 1, van richtlijn 2014/23/EU van het Europees Parlement en de Raad van 26 februari 2014 betreffende het plaatsen van concessieovereenkomsten (PB 2014, L 94, blz. 1), welke bepaling als volgt luidt:

„In deze richtlijn wordt, in overeenstemming met het nationale recht en het Unierecht, het beginsel van de bestuurlijke vrijheid van nationale, regionale en lokale autoriteiten erkend. Deze autoriteiten zijn vrij te beslissen hoe zij de uitvoering van werken of het verrichten van diensten het best beheren teneinde in het bijzonder een bijzonder hoog niveau van kwaliteit, veiligheid en betaalbaarheid, gelijke behandeling en bevordering van universele toegang en van gebruikersrechten in openbare diensten zeker te stellen.

Deze autoriteiten kunnen kiezen of zij hun taken van openbaar belang uitvoeren hetzij met hun eigen middelen, hetzij in samenwerking met andere autoriteiten, of deze aan ondernemers opdragen.”

45

De vrijheid waarover de lidstaten beschikken om te beslissen hoe zij de uitvoering van werken of het verrichten van diensten het best beheren, kan echter niet onbeperkt zijn. Zij moet integendeel worden uitgeoefend met inachtneming van de basisregelingen van het VWEU, met name het vrije verkeer van goederen, de vrijheid van vestiging en de vrijheid van dienstverlening, alsmede de daarvan afgeleide beginselen, zoals gelijke behandeling, het discriminatieverbod, wederzijdse erkenning, evenredigheid en transparantie (arrest Irgita, punt 48).

46

Bijgevolg heeft het Hof in punt 50 van het arrest Irgita geoordeeld dat artikel 12, lid 1, van richtlijn 2014/24 aldus moet worden uitgelegd dat het zich niet verzet tegen een nationale regeling op grond waarvan een lidstaat het sluiten van een inhousetransactie afhankelijk stelt van met name de voorwaarde dat met de plaatsing van een overheidsopdracht de kwaliteit, beschikbaarheid of continuïteit van de te verrichten diensten niet kan worden gewaarborgd, mits bij de keuze voor een bepaalde wijze van dienstverlening, die in een fase voorafgaand aan de plaatsing van de overheidsopdracht wordt gemaakt, de beginselen van gelijke behandeling, non-discriminatie, wederzijdse erkenning, evenredigheid en transparantie in acht worden genomen.

47

Uit een en ander volgt in de eerste plaats dat de vrijheid van de lidstaten om de wijze van dienstverlening te kiezen waarmee de aanbestedende diensten in hun eigen behoeften voorzien, mutatis mutandis betekent dat het hun is toegestaan de plaatsing van een overheidsopdracht te reserveren voor situaties waarin het voor aanbestedende diensten onmogelijk is om overeenkomstig de voorwaarden van artikel 12, lid 4, van richtlijn 2014/24 een samenwerkingsverband aan te gaan.

48

Volgens deze bepaling kan een samenwerkingsverband tussen aanbestedende diensten slechts worden aangegaan indien de opdracht voorziet in of uitvoering geeft aan samenwerking tussen de deelnemende aanbestedende diensten om te bewerkstelligen dat de openbare diensten die zij moeten uitvoeren, worden verleend met het oog op de verwezenlijking van hun gemeenschappelijke doelstellingen, indien de invulling van die samenwerking uitsluitend berust op overwegingen in verband met het openbaar belang en indien de deelnemende aanbestedende diensten op de open markt niet meer dan 20 % van de onder die samenwerking vallende activiteiten voor hun rekening nemen.

49

Zoals de Commissie in dit verband in haar schriftelijke opmerkingen heeft uiteengezet, mag het Croce Verde dan wel een IPAB zijn, maar betekent dit daarom nog niet dat het ook een „publiekrechtelijke instelling” in de zin van artikel 2, lid 1, punt 4, van richtlijn 2014/24 is.

50

Het staat aan de verwijzende rechter om zich ervan te vergewissen dat artikel 5, leden 2 en 3, van regionale wet nr. 26/2012 daadwerkelijk het bestaan van een samenwerking tussen aanbestedende diensten kan aantonen voor zover volgens deze bepaling de betrekkingen tussen de ULSS en de personen die op de regionale lijst van artikel 4 van die wet staan en die deelnemen aan de hulpverlenings- en spoedwerkzaamheden, worden geregeld door specifieke overeenkomsten op basis van een standaardmodel dat wordt goedgekeurd door het regionale bestuur.

51

In de tweede plaats betekent de vrijheid van de lidstaten om een wijze van dienstverlening te kiezen waarmee de aanbestedende diensten in hun eigen behoeften voorzien, dat het hun is toegestaan om voor diensten op het gebied van civiele verdediging, civiele bescherming en risicopreventie er de voorkeur aan te geven een opdracht onder non-profitorganisaties of ‑verenigingen te plaatsen volgens de lichte regeling van de artikelen 74 tot en met 77 van richtlijn 2014/24, mits aan de voorwaarden van artikel 10, onder h), van deze richtlijn is voldaan.

52

Dienaangaande moet in herinnering worden gebracht dat artikel 10, onder h), van deze richtlijn aldus moet worden uitgelegd dat de uitsluiting van de toepassing van de regels voor het plaatsen van overheidsopdrachten waarin die bepaling voorziet, zowel geldt voor de bijstand en de verzorging die in een reddingsvoertuig aan spoedpatiënten worden verstrekt door een ambulancehulpverlener/ambulanceverpleegkundige, welke diensten onder CPV-code 75252000‑7 (reddingsdiensten) vallen, als voor het gekwalificeerde ziekenvervoer, dat onder CPV-code 85143000‑3 (ambulancediensten) valt, mits het daadwerkelijk wordt uitgevoerd door personeel dat naar behoren is opgeleid om eerste hulp te verlenen en wordt verricht ten behoeve van een patiënt bij wie het risico bestaat dat zijn gezondheidstoestand tijdens het vervoer achteruitgaat (arrest van 21 maart 2019, Falck Rettungsdienste en Falck, C‑465/17, EU:C:2019:234, punt 51). Deze uitsluiting onderstelt dat de ambulancedienst wordt verricht door non-profitorganisaties of ‑verenigingen in de zin van die bepaling, en dat zich onmiskenbaar een noodsituatie voordoet (beschikking van 20 juni 2019, Italy Emergenza en Associazione Volontaria di Pubblica Assistenza Croce Verde, C‑424/18, EU:C:2019:528, punt 28).

53

Ten slotte is het in de twee gevallen die in de punten 47 en 51 van deze beschikking worden genoemd, aan de lidstaten om ervoor te zorgen dat bij hun vrije keuze van de wijze van dienstverlening waarmee de aanbestedende diensten in hun eigen behoeften voorzien, de beginselen van gelijke behandeling, non-discriminatie, wederzijdse erkenning, evenredigheid en transparantie in acht worden genomen (arrest Irgita, punt 48).

54

Derhalve moet op de eerste vraag worden geantwoord dat artikel 10, onder h), en artikel 12, lid 4, van richtlijn 2014/24 aldus moeten worden uitgelegd dat zij niet in de weg staan aan een regionale regeling die plaatsing van een overheidsopdracht ervan afhankelijk maakt dat de dienst inzake gewoon medisch vervoer niet kan worden verleend op basis van een samenwerkingsverband tussen organisaties in de publieke sector, mits bij de keuze voor een bepaalde wijze van dienstverlening, die in een fase voorafgaand aan de plaatsing van de overheidsopdracht wordt gemaakt, de beginselen van gelijke behandeling, non-discriminatie, wederzijdse erkenning, evenredigheid en transparantie in acht worden genomen.

55

Met zijn tweede vraag wenst de verwijzende rechter in essentie te vernemen of artikel 10, onder h), en artikel 12, lid 4, van richtlijn 2014/24 aldus moeten worden uitgelegd dat zij in de weg staan aan een regionale regeling volgens welke de aanbestedende dienst moet motiveren waarom hij ervoor kiest de opdracht voor een dienst inzake gewoon medisch vervoer niet rechtstreeks te gunnen, door middel van een overeenkomst met een andere aanbestedende dienst, maar door middel van een aanbesteding.

56

Zoals uit het antwoord op de eerste vraag volgt, staat noch artikel 10, onder h), noch artikel 12, lid 4, van die richtlijn in de weg aan een regionale regeling die slechts op subsidiaire basis en bij wijze van afwijking voorziet in de plaatsing van een overheidsopdracht.

57

Derhalve staat het Unierecht, in het bijzonder artikel 10, onder h), en artikel 12, lid 4, van richtlijn 2014/24, niet in de weg aan een regionale regeling die de aanbestedende dienst verplicht aan te tonen dat de voorwaarden voor de toepassing van deze bepalingen niet zijn vervuld.

58

Op de tweede vraag moet derhalve worden geantwoord dat artikel 10, onder h), en artikel 12, lid 4, van richtlijn 2014/24 aldus moeten worden uitgelegd dat zij niet in de weg staan aan een regionale regeling volgens welke de aanbestedende dienst moet motiveren waarom hij ervoor kiest de opdracht voor de dienst inzake gewoon medisch vervoer niet rechtstreeks, door middel van een overeenkomst met een andere aanbestedende dienst, te gunnen, maar door middel van een aanbesteding.

59

Ten aanzien van de partijen in het hoofdgeding is de procedure als een aldaar gerezen incident te beschouwen, zodat de verwijzende rechterlijke instantie over de kosten heeft te beslissen. De door anderen wegens indiening van hun opmerkingen bij het Hof gemaakte kosten komen niet voor vergoeding in aanmerking.

Het Hof (Negende kamer) verklaart voor recht: