—

vernietiging van het arrest van het Gerecht van 17 januari 2018 in zaak T-68/17;

—

vernietiging van de beslissing van de vierde kamer van beroep van het EUIPO van 4 december 2015 in zaak R 2345/2014-4;

—

subsidiair, terugverwijzing van de zaak naar het Gerecht;

—

verwijzing van verweerder en interveniënte in de kosten van zowel de procedure in eerste aanleg als de procedure in hogere voorziening.

(1)

Ten eerste heeft het Gerecht het belang en de rechtsgevolgen van de bepaling van het betrokken soort merk onjuist beoordeeld. Het is er ten onrechte van uitgegaan dat het niet uitmaakte of het litigieuze merk een beeldmerk of een positiemerk was. In feite heeft het onderscheid tussen verschillende soorten merken echter een aanzienlijke invloed op het voorwerp ervan en op de manier waarop deze worden gebruikt. Het gebruik van het litigieuze merk als beeldmerk zou aanmerkelijk verschillen van de manier waarop het zou worden gebruikt mocht het een positiemerk zijn.

(2)

Ten tweede heeft het Gerecht het voorwerp van het litigieuze merk niet correct bepaald, maar het litigieuze merk als een positiemerk beschouwd en behandeld. Het litigieuze merk is een beeldmerk, aangezien het als beeldmerk is aangevraagd en ingeschreven, en er geen beschrijving of verklaring van afstand die iets anders suggereerde is toegevoegd. Louter het gebruik van stippellijnen maakt van een beeldmerk geen positiemerk.

(3)

Bijgevolg is het Gerecht er ten onrechte van uitgegaan dat Munich S.L. het normale gebruik van haar merk had aangetoond door het bewijs van de verkoop van schoenen waarop op de zijkant twee gekruiste strepen waren aangebracht. Dit soort gebruik kon alleen als gebruik van een positiemerk gelden, maar niet als gebruik van een beeldmerk zoals het litigieuze merk.