–

Línea Directa Aseguradora, S.A., vertegenwoordigd door M. Relaño, abogado,

–

Segurcaixa, Sociedad Anónima de Seguros y Reaseguros, vertegenwoordigd door C. Blanco Sánchez de Cueto, procurador, en A. Ruiz Hourcadette, abogada,

–

de Spaanse regering, vertegenwoordigd door L. Aguilera Ruiz en V. Ester Casas als gemachtigden,

–

de Litouwse regering, vertegenwoordigd door R. Krasuckaitė en G. Taluntytė als gemachtigden,

–

de Oostenrijkse regering, vertegenwoordigd door G. Hesse als gemachtigde,

–

de regering van het Verenigd Koninkrijk, vertegenwoordigd door S. Brandon als gemachtigde, bijgestaan door A. Bates, barrister,

–

de Europese Commissie, vertegenwoordigd door H. Tserepa-Lacombe en J. Rius als gemachtigden,

1

Het verzoek om een prejudiciële beslissing betreft de uitlegging van artikel 3 van richtlijn 2009/103/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 september 2009 betreffende de verzekering tegen de wettelijke aansprakelijkheid waartoe de deelneming aan het verkeer van motorrijtuigen aanleiding kan geven en de controle op de verzekering tegen deze aansprakelijkheid (PB 2009, L 263, blz. 11).

2

Dit verzoek is ingediend in het kader van een geding tussen Línea Directa Aseguradora, S.A. (hierna: „Línea Directa”) en Segurcaixa, Sociedad Anónima de Seguros y Reaseguros (hierna: „Segurcaixa”) over de terugbetaling van de door Segurcaixa aan het slachtoffer van een brand uitgekeerde schadevergoeding, welke brand is ontstaan in het elektrische circuit van een bij Línea Directa verzekerde auto.

3

Artikel 1 van richtlijn 2009/103 bepaalt:

„Voor de toepassing van deze richtlijn wordt verstaan onder:

[...]”

4

Artikel 3 van deze richtlijn luidt:

„Iedere lidstaat treft, onverminderd de toepassing van artikel 5, de nodige maatregelen opdat de wettelijke aansprakelijkheid met betrekking tot de deelneming aan het verkeer van voertuigen die gewoonlijk op zijn grondgebied zijn gestald, door een verzekering is gedekt.

De dekking van de schade alsmede de voorwaarden van deze verzekering worden in de in de eerste alinea bedoelde maatregelen vastgesteld.

Iedere lidstaat treft de nodige maatregelen opdat door de verzekeringsovereenkomst eveneens worden gedekt:

De in de eerste alinea bedoelde verzekering dekt zowel materiële schade als lichamelijk letsel.”

5

Artikel 5 van die richtlijn bepaalt:

„1.   Iedere lidstaat kan afwijken van de bepalingen van artikel 3 ten aanzien van publiekrechtelijke of privaatrechtelijke natuurlijke of rechtspersonen, van wie door deze staat een lijst wordt opgemaakt, die aan de andere lidstaten en aan de Commissie wordt toegezonden.

[...]

2.   Iedere lidstaat kan afwijken van de bepalingen van artikel 3 ten aanzien van bepaalde typen voertuigen of bepaalde voertuigen met een speciale kentekenplaat, waarvan door deze staat een lijst wordt opgemaakt, die aan de andere lidstaten en aan de Commissie wordt toegezonden.

[...]”

6

Artikel 13, lid 1, onder c), van die richtlijn luidt als volgt:

„1.   Iedere lidstaat neemt de nodige maatregelen, opdat alle wettelijke bepalingen of contractuele clausules in een verzekeringspolis, afgegeven overeenkomstig artikel 3, voor de toepassing van dat artikel worden geacht niet te gelden inzake aanspraken van derden die slachtoffer zijn van een ongeval, in gevallen waarin van de verzekering is uitgesloten het gebruik of het besturen van voertuigen:

[...]

7

De Ley sobre responsabilidad civil y seguro en la circulación de vehículos a motor (wet inzake de wettelijke aansprakelijkheid en de verzekering in het motorrijtuigenverkeer), die is gecodificeerd bij Real Decreto Legislativo 8/2004 por el que se aprueba el texto refundido de la Ley sobre responsabilidad civil y seguro en la circulación de vehículos a motor (koninklijk wetgevend besluit 8/2004 tot goedkeuring van de gecodificeerde tekst van de wet inzake wettelijke aansprakelijkheid en de verzekering in het motorrijtuigenverkeer), van 29 oktober 2004 (BOE nr. 267 van 5 november 2004, blz. 3662) bepaalt, in de op het hoofdgeding toepasselijke versie, in artikel 1, lid 1:

„De bestuurder van een motorrijtuig is wegens het risico dat door het besturen daarvan ontstaat, aansprakelijk voor de daarmee in het verkeer aan personen en zaken toegebrachte schade.

In geval van schade aan personen vervalt zijn aansprakelijkheid alleen indien hij bewijst dat de schade uitsluitend te wijten is aan de schuld van de gelaedeerde persoon of aan overmacht die losstaat van het besturen of het functioneren van het voertuig; gebreken aan het voertuig of het breken of niet werken van een onderdeel of mechanisme worden niet als overmacht beschouwd.

In geval van schade aan goederen is de bestuurder aansprakelijk jegens derden wanneer hij civielrechtelijk aansprakelijk is krachtens de artikelen 1902 en volgende van de [Código Civil (burgerlijk wetboek)], de artikelen 109 en volgende van de [Código Penal (wetboek van strafrecht)] en de bepalingen van de onderhavige wet.

Indien de bestuurder en het slachtoffer beiden nalatig zijn geweest, wordt de aansprakelijkheid gedeeld naar billijkheid en het bedrag van de schadevergoeding uitgesplitst volgens ieders aansprakelijkheid.

De eigenaar die niet de bestuurder is, is aansprakelijk voor het lichamelijk letsel en de materiële schade die worden veroorzaakt door de bestuurder wanneer hij met hem een van de in artikel 1903 van het burgerlijk wetboek en artikel 120, lid 5, van het wetboek van strafrecht genoemde banden heeft. Deze aansprakelijkheid eindigt wanneer de eigenaar bewijst dat hij alle zorgvuldigheid van een goed huisvader heeft betracht om de schade te voorkomen.

De eigenaar die niet de bestuurder is van een voertuig dat niet door de verplichte verzekering is gedekt, is gezamenlijk met de bestuurder aansprakelijk voor de materiële schade en het lichamelijk letsel die door dit voertuig worden veroorzaakt, tenzij hij bewijst dat het voertuig van hem is gestolen.”

8

Artikel 2, lid 1, van de Reglamento del seguro obligatorio de responsabilidad civil en la circulación de vehículos de motor (regeling inzake de verplichte verzekering tegen de wettelijke aansprakelijkheid betreffende de deelneming aan het verkeer van motorrijtuigen), zoals gecodificeerd bij Real Decreto 1507/2008 por el que se aprueba el Reglamento del seguro obligatorio de responsabilidad civil en la circulación de vehículos a motor (koninklijk besluit 1507/2008 tot goedkeuring van de regeling inzake de verplichte wettelijke-aansprakelijkheidsverzekering voor motorrijtuigen), van 12 september 2008 (BOE nr. 222 van 13 september 2008, blz. 37487) luidt als volgt:

„Voor de wettelijke aansprakelijkheid in het verkeer van motorrijtuigen en de dekking door de verplichte verzekering als geregeld in deze regeling, wordt verstaan onder deelneming aan het verkeer, de gevolgen van het risico waarmee het besturen van motorrijtuigen als bedoeld in het voorgaande artikel gepaard gaat, zowel in garages en op parkeerplaatsen als op openbare en privéterreinen die geschikt zijn voor verkeer, binnen of buiten de bebouwde kom, alsmede op wegen en terreinen die algemeen worden gebruikt, hoewel zij daartoe niet geschikt zijn.”

9

Op 19 augustus 2013 heeft Luis Salazar Rodes zijn nieuwe auto geparkeerd in de privégarage van een gebouw dat eigendom is van Industrial Software Indusoft (hierna: „Indusoft”).

10

Toen hij op 20 augustus 2013 zijn auto wilde tonen aan een buur, heeft hij de motor gestart, maar is het hem niet gelukt de auto te verplaatsen. In de nacht van 20 op 21 augustus 2013 heeft de auto van Salazar Rodes, waarmee al meer dan 24 uur niet was gereden, vuur gevat, wat een brand heeft veroorzaakt in het gebouw van Indusoft waardoor dit gebouw is beschadigd. De brand was ontstaan in het elektrische circuit van de auto.

11

Salazar Rodes had bij verzekeringsmaatschappij Línea Directa een verzekering afgesloten tegen de wettelijke aansprakelijkheid voor deelneming aan het verkeer van motorrijtuigen (hierna ook: „motorrijtuigenverzekering”).

12

Indusoft had een woonverzekering afgesloten bij Segurcaixa, die haar in totaal 44704,34 EUR heeft uitgekeerd ter vergoeding van de door de brand veroorzaakte schade.

13

In maart 2014 heeft Segurcaixa bij de Juzgado de Primera Instancia de Vitoria-Gazteiz (rechter in eerste aanleg Vitoria-Gazteiz, Spanje) beroep ingesteld tegen Línea Directa en betaling gevorderd van een vergoeding van 44704,34 EUR, vermeerderd met de wettelijke rente, op grond dat het schadegeval zijn oorsprong had gevonden in een „deelneming aan het verkeer” die gedekt was door de motorrijtuigenverzekering voor het voertuig van Salazar Rodes. Die rechter heeft geoordeeld dat de betrokken brand niet kon worden aangemerkt als een „deelneming aan het verkeer” naar Spaans recht, en heeft het beroep verworpen.

14

Segurcaixa heeft tegen dit vonnis van de Juzgado de Primera Instancia de Vitoria-Gazteiz hoger beroep ingesteld bij de Audiencia Provincial de Álava (rechter in tweede aanleg Álava, Spanje), die dit beroep heeft toegewezen en Línea Directa heeft veroordeeld tot betaling van de door Segurcaixa gevorderde vergoeding.

15

Línea Directa heeft tegen het arrest van de Audiencia Provincial de Álava cassatieberoep ingesteld bij de Tribunal Supremo (hoogste rechterlijke instantie, Spanje).

16

Laatstgenoemde rechterlijke instantie merkt op dat de Audiencia Provincial de Álava een ruime uitlegging aan het begrip „deelneming aan het verkeer” heeft gegeven, volgens welke daaronder in het Spaans recht ook de situatie valt waarin een voertuig dat niet permanent in een privégarage wordt gestald, vuur vat, en deze brand, zonder toedoen van derden, ontstaat om redenen die eigen zijn aan het voertuig.

17

In deze context is de centrale vraag volgens de verwijzende rechter of de motorrijtuigenverzekering een ongeval dekt waarbij een voertuig is betrokken waarvan de motor niet draaide maar dat in een privégarage stond geparkeerd en dus geen enkel risico voor de weggebruikers vormde.

18

In dit verband merkt die rechterlijke instantie op dat volgens haar rechtspraak het begrip „deelneming aan het verkeer” in het Spaans recht niet alleen ziet op situaties waarin een voertuig zich verplaatst, maar ook op situaties waarin de motor van een voertuig niet draait of waarin een voertuig tijdens een rit tot stilstand komt en vuur vat.

19

De Tribunal Supremo heeft evenwel ook reeds geoordeeld dat een brand van een op de openbare weg geparkeerd voertuig dat met dekens was bedekt tegen vorst, geen situatie was die onder het begrip „deelneming aan het verkeer” naar Spaans recht viel.

20

Die rechterlijke instantie preciseert dat wanneer een voertuig stilstaat en het schadegeval geen verband houdt met de vervoersfunctie van het voertuig, er volgens haar rechtspraak geen „deelneming aan het verkeer” is die door de verplichte verzekering kan worden gedekt.

21

In deze context wijst de verwijzende rechter erop dat de bestuurder naar Spaans recht niet aansprakelijk is voor door deelneming aan het verkeer van een voertuig veroorzaakte schade die te wijten is aan overmacht die losstaat van het besturen van het voertuig. Evenwel worden noch defecten aan een voertuig noch het breken of niet werken van een van de mechanismen ervan als overmacht beschouwd. In situaties waarin het ongeval wordt veroorzaakt door een voertuigdefect, bevrijdt dit defect de bestuurder dus niet van zijn aansprakelijkheid en sluit het de dekking door de motorrijtuigenverzekering derhalve niet uit.

22

Enerzijds meent de verwijzende rechter dat indien de brand ontstaat wanneer het voertuig stilstaat maar zijn oorsprong vindt in een voor de verplaatsing van het voertuig noodzakelijke of nuttige functie, deze situatie moet worden geacht verband te houden met de gebruikelijke functie van het voertuig.

23

Anderzijds kan een situatie van een in een privégarage geparkeerd voertuig buiten het begrip „deelneming aan het verkeer” in de zin van artikel 3 van richtlijn 2009/103 vallen wanneer er ofwel vanwege de tijd die is verstreken tussen het eerdere gebruik van het voertuig en de brand, ofwel vanwege de manier waarop het schadegeval zich heeft voorgedaan, geen verband is tussen het schadegeval en de deelneming aan het verkeer van het voertuig.

24

De verwijzende rechter voegt daaraan toe dat indien geen acht wordt geslagen op het tijdsverband tussen het eerdere gebruik van het voertuig en het ontstaan van de schade, dit zou kunnen leiden tot gelijkstelling van de verplichte verzekering tegen de wettelijke aansprakelijkheid waartoe de deelneming aan het verkeer van motorrijtuigen aanleiding kan geven en de verzekering van de eigenaar die de aansprakelijkheid dekt waartoe het loutere bezit of de loutere eigendom van een voertuig aanleiding kan geven.

25

In die omstandigheden heeft de Tribunal Supremo de behandeling van de zaak geschorst en het Hof verzocht om een prejudiciële beslissing over de volgende vragen:

26

Línea Directa meent dat de eerste vraag niet-ontvankelijk is omdat ze zuiver hypothetisch is. Volgens deze onderneming is het enige wat de verwijzende rechter met zekerheid heeft vastgesteld, dat de brand is ontstaan in het elektrische circuit van het betrokken voertuig. Daarentegen is niet aangetoond dat de brand zijn oorsprong heeft gevonden in de voor de vervoersfunctie van dit voertuig noodzakelijke mechanismen.

27

Dienaangaande moet in herinnering worden gebracht dat er volgens vaste rechtspraak een vermoeden van relevantie rust op de vragen betreffende de uitlegging van het Unierecht die de nationale rechter heeft gesteld binnen het onder zijn eigen verantwoordelijkheid geschetste feitelijke en wettelijke kader, ten aanzien waarvan het niet aan het Hof is de juistheid te onderzoeken. Het Hof kan slechts weigeren uitspraak te doen op een verzoek van een nationale rechter om een prejudiciële beslissing wanneer duidelijk blijkt dat de gevraagde uitlegging van het Unierecht geen verband houdt met een reëel geschil of met het voorwerp van het hoofdgeding, of wanneer het vraagstuk van hypothetische aard is of het Hof niet beschikt over de gegevens, feitelijk en rechtens, die noodzakelijk zijn om een zinvol antwoord te geven op de gestelde vragen (arrest van 24 oktober 2018, XC e.a.,C‑234/17, EU:C:2018:853, punt 16).

28

In casu blijkt niet duidelijk dat de uitlegging van Unierecht waar met de eerste vraag om wordt verzocht geen verband houdt met een reëel geschil of met het voorwerp van het hoofdgeding, of dat het vraagstuk van hypothetische aard is. Uit het verzoek om een prejudiciële beslissing blijkt namelijk dat deze uitlegging bedoeld is om het begrip „deelneming aan het verkeer van voertuigen” in de zin van artikel 3 van richtlijn 2009/103 te verduidelijken, en dat dit noodzakelijk is voor de beslechting van het hoofdgeding, dat betrekking heeft op de vergoeding van door een brandend voertuig veroorzaakte schade. Bovendien heeft de verwijzende rechter voldoende gegevens, feitelijk en rechtens, verstrekt om het Hof in staat te stellen een zinvol antwoord te geven op de gestelde vragen.

29

Met zijn prejudiciële vragen, die samen moeten worden onderzocht, wenst de verwijzende rechter in wezen te vernemen of artikel 3, eerste alinea, van richtlijn 2009/103 aldus moet worden uitgelegd dat onder het begrip „deelneming aan het verkeer van voertuigen” in de zin van deze bepaling een situatie als die in het hoofdgeding valt, waarin een in een privégarage van een gebouw gestald voertuig vuur heeft gevat, wat heeft geleid tot een brand – die is ontstaan in het elektrische circuit van dit voertuig –, die schade heeft veroorzaakt aan dit gebouw, ook al was het voertuig vóór de brand al meer dan 24 uur niet verplaatst.

30

Artikel 3, eerste alinea, van richtlijn 2009/103 bepaalt dat iedere lidstaat, onverminderd de toepassing van artikel 5 van deze richtlijn, de nodige maatregelen treft opdat de wettelijke aansprakelijkheid met betrekking tot de deelneming aan het verkeer van voertuigen die gewoonlijk op zijn grondgebied zijn gestald, door een verzekering is gedekt.

31

Vooraf zij erop gewezen dat een auto als die in het hoofdgeding onder het in artikel 1, punt 1, van richtlijn 2009/103 bedoelde begrip „voertuigen” valt, dat wordt gedefinieerd als „rij- of voertuigen die bestemd zijn om zich anders dan langs spoorstaven over de grond te bewegen en die door een mechanische kracht kunnen worden gedreven”. Verder staat vast dat dit voertuig gewoonlijk op het grondgebied van een lidstaat was gestald en dat er voor dit voertuig geen krachtens artikel 5 van deze richtlijn vastgestelde afwijking geldt.

32

Wat betreft de vraag of een situatie als die in het hoofdgeding onder het begrip „deelneming aan het verkeer van voertuigen” in de zin van artikel 3, eerste alinea, van die richtlijn valt, moet eraan worden herinnerd dat dit begrip niet aan de beoordeling van elke lidstaat kan worden overgelaten, maar een autonoom begrip van Unierecht vormt dat volgens vaste rechtspraak in het bijzonder dient te worden uitgelegd in het verband van de context van deze bepaling en de doelstellingen van de regeling waarvan het deel uitmaakt (arrest van 20 december 2017, Núñez Torreiro,C‑334/16, EU:C:2017:1007, punt 24).

33

De Unieregelgeving op het gebied van verzekering tegen de wettelijke aansprakelijkheid waartoe deelneming aan het verkeer van motorrijtuigen aanleiding kan geven, waaronder richtlijn 2009/103, beoogt enerzijds het vrije verkeer te waarborgen, zowel van gewoonlijk op het grondgebied van de Europese Unie gestalde voertuigen als van de inzittenden van die voertuigen, en anderzijds te verzekeren dat de slachtoffers van door deze voertuigen veroorzaakte ongevallen een vergelijkbare behandeling krijgen, ongeacht de plaats op het grondgebied van de Unie waar het ongeval zich heeft voorgedaan (zie in die zin arrest van 20 december 2017, Núñez Torreiro,C‑334/16, EU:C:2017:1007, punten 25 en 26).

34

Bovendien blijkt uit de evolutie van deze regelgeving dat de Uniewetgever de doelstelling van bescherming van de slachtoffers van door die voertuigen veroorzaakte ongevallen voortdurend heeft nagestreefd en versterkt (arrest van 20 december 2017, Núñez Torreiro,C‑334/16, EU:C:2017:1007, punt 27).

35

In het licht van deze overwegingen heeft het Hof geoordeeld dat artikel 3, eerste alinea, van richtlijn 2009/103 aldus moet worden uitgelegd dat het daarin vervatte begrip „deelneming aan het verkeer van voertuigen” niet beperkt is tot situaties in het wegverkeer, te weten deelneming aan het verkeer op de openbare weg, en dat onder dit begrip elk gebruik van een voertuig valt dat overeenstemt met de gebruikelijke functie van dit voertuig (arrest van 20 december 2017, Núñez Torreiro,C‑334/16, EU:C:2017:1007, punt 28).

36

Het Hof heeft gepreciseerd dat de motorrijtuigen bedoeld in artikel 1, punt 1, van richtlijn 2009/103 onafhankelijk van hun kenmerken bestemd zijn om gewoonlijk als vervoermiddel te dienen, zodat voormeld begrip ieder gebruik van een voertuig als vervoermiddel omvat (arrest van 20 december 2017, Núñez Torreiro,C‑334/16, EU:C:2017:1007, punt 29).

37

Dienaangaande zij er ten eerste op gewezen dat het feit dat het voertuig stilstond toen hiermee een ongeval plaatsvond, op zich niet uitsluit dat het gebruik van dat voertuig op dat moment kan vallen onder de functie ervan als vervoermiddel en bijgevolg onder het begrip „deelneming aan het verkeer” in de zin van artikel 3, eerste alinea, van richtlijn 2009/103 (zie in die zin arrest van 15 november 2018, BTA Baltic Insurance Company,C‑648/17, EU:C:2018:917, punt 38 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

38

De vraag of de motor van het betrokken voertuig op het moment van het ongeval al of niet draaide, is evenmin doorslaggevend (zie in die zin arrest van 15 november 2018, BTA Baltic Insurance Company,C‑648/17, EU:C:2018:917, punt 39 en aldaar aangehaalde rechtspraak).

39

Ten tweede zij eraan herinnerd dat volgens de rechtspraak van het Hof geen enkele bepaling van richtlijn 2009/103 de omvang van de verzekeringsplicht en van de bescherming die deze verplichting aan de slachtoffers van ongevallen met motorrijtuigen beoogt te bieden, beperkt tot het gebruik van dergelijke voertuigen op bepaalde terreinen of op bepaalde wegen (arrest van 20 december 2017, Núñez Torreiro,C‑334/16, EU:C:2017:1007, punt 31).

40

Bijgevolg hangt de draagwijdte van het begrip „deelneming aan het verkeer van voertuigen” in de zin van artikel 3, eerste alinea, van richtlijn 2009/103 niet af van het soort terrein waarop het betrokken voertuig wordt gebruikt, en met name niet van de omstandigheid dat dat voertuig op het moment van het ongeval stilstaat op een parkeerterrein (zie in die zin arrest van 15 november 2018, BTA Baltic Insurance Company,C‑648/17, EU:C:2018:917, punten 37 en 40).

41

In die omstandigheden moet worden geoordeeld dat het parkeren en het gedurende bepaalde perioden stilstaan van het voertuig, natuurlijke en noodzakelijke fasen zijn die integraal deel uitmaken van het gebruik ervan als vervoermiddel.

42

Aldus wordt een voertuig gebruikt overeenkomstig zijn functie van vervoermiddel wanneer het wordt verplaatst, maar in beginsel ook wanneer het staat geparkeerd tussen twee verplaatsingen.

43

In casu moet worden geconstateerd dat het parkeren van een voertuig in een privégarage een gebruik van dat voertuig vormt dat overeenstemt met zijn functie van vervoermiddel.

44

Aan deze conclusie wordt niet afgedaan door het feit dat het voertuig al meer dan 24 uur geparkeerd stond in die garage. Het parkeren van een voertuig betekent immers dat het – soms lange tijd – blijft staan tot de volgende verplaatsing.

45

Aangaande de omstandigheid dat het in het hoofdgeding aan de orde zijnde ongeval is veroorzaakt door een brand die is ontstaan in het elektrische circuit van een voertuig, moet worden geoordeeld dat zodra het aan de oorsprong van het ongeval liggende voertuig beantwoordt aan de definitie van„voertuigen” in de zin van artikel 1, punt 1, van richtlijn 2009/103, niet verder hoeft te worden nagegaan welk onderdeel van het voertuig de schade heeft veroorzaakt of waarvoor dat onderdeel dient.

46

Deze uitlegging is in overeenstemming met de doelstelling om slachtoffers van ongevallen met motorrijtuigen te beschermen, die de Uniewetgever, zoals in punt 34 van dit arrest in herinnering is gebracht, voortdurend heeft nagestreefd en versterkt.

47

Bovendien wordt die uitlegging bevestigd door artikel 13 van richtlijn 2009/103, volgens hetwelk wettelijke of contractuele bepalingen worden geacht niet te gelden inzake aanspraken van derden die slachtoffer zijn van een ongeval, indien ze schade van verzekeringsdekking uitsluiten die is veroorzaakt door het gebruik of het besturen van een voertuig door een persoon die de wettelijke technische vereisten inzake de toestand en veiligheid van het betrokken voertuig niet in acht heeft genomen.

48

Gelet op het voorgaande dient op de gestelde vragen te worden geantwoord dat artikel 3, eerste alinea, van richtlijn 2009/103 aldus moet worden uitgelegd dat onder het begrip „deelneming aan het verkeer van voertuigen” in de zin van deze bepaling een situatie als die in het hoofdgeding valt, waarin een in een privégarage van een gebouw gestald voertuig dat overeenkomstig zijn functie van vervoermiddel wordt gebruikt, vuur heeft gevat, wat heeft geleid tot een brand – die is ontstaan in het elektrische circuit van dit voertuig –, die schade heeft veroorzaakt aan dit gebouw, ook al was het voertuig vóór de brand al meer dan 24 uur niet verplaatst.

49

Ten aanzien van de partijen in het hoofdgeding is de procedure als een aldaar gerezen incident te beschouwen, zodat de verwijzende rechterlijke instantie over de kosten heeft te beslissen. De door anderen wegens indiening van hun opmerkingen bij het Hof gemaakte kosten komen niet voor vergoeding in aanmerking.

Het Hof (Tweede kamer) verklaart voor recht:

Artikel 3, eerste alinea, van richtlijn 2009/103/EG van het Europees Parlement en de Raad van 16 september 2009 betreffende de verzekering tegen de wettelijke aansprakelijkheid waartoe de deelneming aan het verkeer van motorrijtuigen aanleiding kan geven en de controle op de verzekering tegen deze aansprakelijkheid, moet aldus worden uitgelegd dat onder het begrip „deelneming aan het verkeer van voertuigen” in de zin van deze bepaling een situatie als die in het hoofdgeding valt, waarin een in een privégarage van een gebouw gestald voertuig dat overeenkomstig zijn functie van vervoermiddel wordt gebruikt, vuur heeft gevat, wat heeft geleid tot een brand – die is ontstaan in het elektrische circuit van dit voertuig –, die schade heeft veroorzaakt aan dit gebouw, ook al was het voertuig vóór de brand al meer dan 24 uur niet verplaatst.