(1)

De „Consejo Regulador del Tequila” (hierna de „aanvrager” genoemd), een Mexicaans orgaan dat is ingesteld overeenkomstig het Mexicaanse recht, heeft een aanvraag ingediend tot registratie van „Tequila” als geografische aanduiding in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 110/2008 overeenkomstig de in artikel 17, lid 1, van die verordening vastgestelde procedure. „Tequila” is een gedistilleerde drank die van oudsher in de Verenigde Mexicaanse Staten wordt geproduceerd door het sap van de Agave tequilana F.A.C. Weber (blauwe agave) te distilleren.

(2)

Overeenkomstig artikel 17, lid 5, van Verordening (EG) nr. 110/2008 heeft de Commissie zich gebogen over de door de aanvrager ingediende aanvraag tot registratie van de naam „Tequila”.

(3)

Zij is tot de conclusie gekomen dat de aanvraag in overeenstemming is met Verordening (EG) nr. 110/2008 en heeft bijgevolg de belangrijkste specificaties van het technische dossier van „Tequila” bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie (2) overeenkomstig artikel 17, lid 6, van de genoemde verordening, met het oog op de toepassing van de bezwaarprocedure.

(4)

Overeenkomstig artikel 17, lid 7, van Verordening (EG) nr. 110/2008 en artikel 13, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 716/2013 van de Commissie (3) hebben de Spaanse Unión Española del Licor en het Belgische Vinum et Spiritus binnen de voorgeschreven termijn bezwaar aangetekend tegen de registratie van de naam „Tequila” als geografische aanduiding. De Commissie achtte beide bezwaarschriften ontvankelijk overeenkomstig artikel 14 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 716/2013. Ook werd een bezwaarschrift van de Unión de Licoristas Cataluña evenals verdere informatie van de Unión Española del Licor en van Vinum et Spiritus ontvangen, maar deze werden onontvankelijk verklaard overeenkomstig artikel 14, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 716/2013, omdat ze niet werden ingediend binnen de in artikel 17, lid 7, van Verordening (EG) nr. 110/2008 vastgestelde termijn.

(5)

Bij brief van 4 april 2017 heeft de Commissie de aanvrager in kennis gesteld van de twee ontvankelijke bezwaarschriften en uitgenodigd om eventuele opmerkingen binnen twee maanden in te dienen overeenkomstig artikel 15, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 716/2013. De aanvrager heeft zijn opmerkingen op 3 juni 2017 verzonden, d.i. binnen de vereiste termijn.

(6)

Overeenkomstig artikel 15, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 716/2013 heeft de Commissie de opmerkingen van de aanvrager bij brieven van 31 juli 2017 meegedeeld aan beide opposanten, die twee maanden de tijd kregen om hun commentaar kenbaar te maken overeenkomstig artikel 15, lid 2 van die uitvoeringsverordening. De Commissie heeft het antwoord van de Unión Española del Licor op 22 september 2017 ontvangen.

(7)

De bezwaren van de Unión Española del Licor en van Vinum et Spiritus hebben betrekking op vereisten die zijn vastgesteld in de officiële norm NOM-006-SCFI-2012 (alcoholhoudende dranken — Tequila — specificaties) (hierna de „officiële Mexicaanse norm” genoemd), die op 13 december 2012 is bekendgemaakt in het „Diario Oficial de la Federación” (4) en waarnaar wordt verwezen in het technische dossier van „Tequila”. Het gaat daarbij om: a) etiketteringsvereisten inzake commerciële en gezondheidsinformatie en inzake referentienummers van erkende producenten; b) beperkingen op commerciële regelingen tussen leveranciers en bottelaars betreffende de toestemming om geregistreerde merken of andere onderscheidende tekens te gebruiken, waardoor het enerzijds voor de bottelaars moeilijk is het Mexicaanse product te betrekken en anderzijds gebottelde „Tequila” enkel in de handel kan worden gebracht onder bepaalde erkende merken en dus niet onder de eigen merken van de marktdeelnemers, tenzij met specifieke toestemming; c) voorschriften voor de erkenning van marktdeelnemers in de Unie voor het bottelen van „Tequila” en voorschriften inzake het bottelingprocedé; d) vereisten betreffende de controle op erkende bottelaars op het grondgebied van de Unie en sancties wegens niet-naleving die zijn vastgesteld in de officiële Mexicaanse norm; e) het verbod op de handel in bulk van mengsels (blends) van „Tequila” (met maximaal 49 % totale reductiesuikers uit andere bronnen dan de Agave tequilana F.A.C. Weber of blauwe agave) in de Unie en het verbod op het betrekken van „Tequila”-mengsels in bulk via derde landen; f) de vereiste dat de categorie „Tequila” van 100 % agave moet worden gebotteld in een fabriek die door de erkende producenten wordt beheerd en die zich bevindt in het beschermde geografische gebied in de Verenigde Mexicaanse Staten. De opposanten stellen dat deze vereisten een omzeiling inhouden van en onverenigbaar zijn met de vrije handel en de vrije mededinging voor „Tequila” in de lidstaten, en dat ze met name in strijd zijn met artikel 6 van Verordening (EG) nr. 110/2008.

(8)

De aanvrager meent dat de bezwaren niet-ontvankelijk moeten worden verklaard omdat de opposanten bij de indiening van de bezwaarschriften geen gebruik hebben gemaakt van het in artikel 13, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 716/2013 voorgeschreven model. Voorts is de aanvrager van oordeel dat de opposanten niet hebben aangetoond aan welke specifieke voorwaarden voor registratie als bedoeld in Verordening (EG) nr. 110/2008 niet is voldaan. Volgens de aanvrager is het hoofddoel van het systeem van controles op het bottelen, de afzet en de distributie om de traceerbaarheid en bijgevolg de authenticiteit van „Tequila” te waarborgen. Daarnaast voert de aanvrager aan dat marktdeelnemers die „Tequila” in bulk wensen te bottelen, dat kunnen doen mits zij beschikken over een goedkeuringscertificaat als bottelaar van „Tequila” en een overeenkomst inzake gedeelde verantwoordelijkheid voor het geregistreerde merk of ander onderscheidend teken sluiten.

(9)

Voorts meent de aanvrager dat geen van de bezwaren die de toepasselijkheid van de officiële Mexicaanse norm in twijfel trekken, een bezwaarreden overeenkomstig Verordening (EG) nr. 110/2008 vormt, omdat de naam „Tequila” reeds bindend is op grond van de overeenkomst tussen de Unie en de Verenigde Mexicaanse Staten van 27 mei 1997 betreffende de wederzijdse erkenning en bescherming van de benamingen van gedistilleerde dranken (hierna de „overeenkomst van 1997” genoemd) (5), waarbij in artikel 4, lid 2, is bepaald dat de beschermde naam „Tequila” op het grondgebied van de Unie alleen mag worden gebruikt onder de bij de wetten en in de overige regelgeving van de Verenigde Mexicaanse Staten vastgestelde voorwaarden.

(10)

Wat de door de aanvrager aangehaalde vorm van de bezwaren betreft, was de Commissie van oordeel dat de bezwaren van de Unión Española del Licor en van Vinum et Spiritus ontvankelijk waren, aangezien zij voldoen aan de vereisten van artikel 13, lid 1, en artikel 14, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 716/2013: alle informatie die overeenkomstig bijlage III bij die uitvoeringsverordening moet worden verstrekt in het bezwaarschrift tegen een geografische aanduiding, was verstrekt in de bezwaarschriften.

(11)

Wat de toepasselijkheid van de regels van de officiële Mexicaanse norm betreft, is de Commissie van oordeel dat deze geen rechtstreekse extraterritoriale werking hebben in de Unie, aangezien het om regels van een derde land gaat. Bij de bekendmaking van de belangrijkste specificaties van het technische dossier van „Tequila” in het Publicatieblad van de Europese Unie zijn bepaalde voorschriften van de officiële Mexicaanse norm echter uitdrukkelijk vermeld en is bijgevolg aangegeven dat deze van toepassing zouden zijn op voor uitvoer bestemd product. Het gaat daarbij om productievereisten, etiketteringsvoorschriften en regels inzake de botteling van „Tequila” van 100 % agave die zijn opgenomen of waarnaar wordt verwezen in de bovengenoemde bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie. Een regeling waardoor marktdeelnemers of autoriteiten van een derde land kunnen verhinderen dat een product, nadat het is ingevoerd, op de gehele eengemaakte markt wordt verdeeld, op een wijze die niet strookt met de beginselen van het recht van de Unie, kan niet worden beschermd op grond van Verordening (EG) nr. 110/2008.

(12)

Wat betreft de verhouding tot de overeenkomst van 1997, die „Tequila” beschermde op het grondgebied van de Unie, wordt eraan herinnerd dat de eventuele bescherming krachtens Verordening (EG) nr. 110/2008 onder een ander rechtsstelsel valt dan dat welk is vastgesteld bij de overeenkomst van 1997. In het licht van de beslissing van de aanvrager om een aanvraag in te dienen tot individuele bescherming van de geografische aanduiding „Tequila” krachtens Verordening (EG) nr. 110/2008, bovenop de bescherming in het kader van de overeenkomst van 1997, moet worden verduidelijkt dat de bescherming krachtens deze twee instrumenten van toepassing is overeenkomstig de respectieve regels van elk instrument.

(13)

De Commissie heeft de door de opposanten en door de aanvrager ingediende argumenten en bewijsstukken geëvalueerd en zij heeft geconcludeerd dat de naam „Tequila” moet worden geregistreerd als geografische aanduiding in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 110/2008 onder de volgende voorwaarden.

(14)

Wat de in overweging 7, onder a), bedoelde etiketteringsvereisten betreft, is in artikel 6, lid 1, van Verordening (EG) nr. 110/2008 bepaald dat de lidstaten aanvullende regels voor de productie, de aanduiding, de presentatie en de etikettering mogen vaststellen die strenger zijn dan de regels in bijlage II bij die verordening, voor zover die regels verenigbaar zijn met het recht van de Unie. Artikel 6, lid 1, van die verordening is van overeenkomstige toepassing op de voorschriften die zijn vastgesteld door de autoriteiten van derde landen. Uit de officiële Mexicaanse norm en uit punt 9 van de belangrijkste specificaties van het technische dossier van „Tequila” blijkt dat de Verenigde Mexicaanse Staten voorzien in strengere regels voor de etikettering van alle „Tequila”-producten dan die welke zijn vastgesteld in Verordening (EG) nr. 110/2008. De regels in kwestie hebben betrekking op commerciële en gezondheidsinformatie en op referentienummers en namen en adressen van erkende producenten of bottelaars. Deze vereisten zijn niet in strijd met de voorschriften van de Unie inzake etikettering en met name niet met Verordening (EU) nr. 1169/2011 van het Europees Parlement en de Raad (6). De vereiste dat marktdeelnemers worden geïdentificeerd aan de hand van een referentienummer of een naam en adres is te rechtvaardigen in het belang van transparantie en traceerbaarheid en is geen onredelijke vereiste. Derhalve is de Commissie van mening dat de bezwaarredenen betreffende etiketteringsvereisten ongegrond zijn en moeten worden afgewezen.

(15)

De in overweging 7, onder b), bedoelde beperkingen op commerciële regelingen tussen leveranciers en bottelaars en de in overweging 7, onder c), bedoelde voorschriften voor de erkenning van bottelaars in de Unie en procedures voor die erkenning zijn gerechtvaardigd met het oog op traceerbaarheid en op het voorkomen van fraude. De regels gelden uitdrukkelijk voor de etikettering van het voor uitvoer bestemde product, als aangegeven in punt 9, tweede alinea, van de belangrijkste specificaties van het technische dossier van „Tequila”, die zijn bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie, waarin wordt verwezen naar het gebruik van de term „Tequila” en de geregistreerde merken of een ander onderscheidend teken in het kader van de overeenkomst inzake gedeelde verantwoordelijkheid die is ingediend bij het Mexicaanse bureau voor octrooien en handelsmerken. De Commissie is van mening dat deze voorschriften en regelingen, voor zover zij van toepassing zijn op het gebruik van de term „Tequila” in de Unie, evenredig en gerechtvaardigd zijn en dat de bezwaarredenen ongegrond zijn en moeten worden afgewezen.

(16)

Wat betreft de in overweging 7, onder d), bedoelde vereisten betreffende de controle op erkende bottelaars op het grondgebied van de Unie en sancties wegens niet-naleving die zijn vastgesteld in de officiële Mexicaanse norm, zijn in artikel 22 van Verordening (EG) nr. 110/2008 bepalingen vastgesteld voor de controle op de naleving van het productdossier voordat het product op de markt wordt gebracht. In het geval van „Tequila” die bestemd is voor verkoop aan de consument, heeft deze controle ook betrekking op de bottelingactiviteiten en moet met name de naleving worden gecontroleerd door de overheid van het derde land of door een of meer organen voor productcertificering voor het product van oorsprong uit een derde land. De Commissie merkt op dat de controleprocedures en de maatregelen in geval van niet-naleving gerechtvaardigd zijn met het oog op traceerbaarheid en op het voorkomen van mengsels en fraude, die moeilijk op te sporen zijn voor een dergelijk product. Voor zover de officiële Mexicaanse norm voorziet in een controle op de naleving van de specificaties in het technische dossier voordat „Tequila” te koop wordt aangeboden aan de consument op de markt van de Unie, zijn de regels in overeenstemming met artikel 22, lid 2, van Verordening (EG) nr. 110/2008. Derhalve is de Commissie van mening dat de bezwaarredenen betreffende controlevereisten ongegrond zijn en moeten worden afgewezen.

(17)

Wat betreft het in overweging 7, onder e), bedoelde vermeende verbod op de handel in bulk van mengsels (blends) van „Tequila” in de Unie, merkt de Commissie op dat de bekendmaking van de belangrijkste specificaties van het technische dossier van „Tequila” in het Publicatieblad van de Europese Unie enkel een specifiek verbod op de handel in bulk omvat voor de categorie „Tequila” van 100 % agave. Er is geen sprake van een verbod op de handel in bulk binnen de eengemaakte markt van „Tequila”-mengsels nadat ze zijn ingevoerd in de Unie.

(18)

Wat betreft het vermeende verbod op het betrekken van „Tequila”-mengsels in bulk via derde landen, dat zou voortvloeien uit de verplichting om een overeenkomst inzake gedeelde verantwoordelijkheid te sluiten en in te dienen bij het Mexicaanse bureau voor octrooien en handelsmerken voor de levering van het product in bulk en met het oog op traceerbaarheid en op het voorkomen van fraude, is de Commissie van oordeel dat het gerechtvaardigd is om te eisen dat de aankoop van het product in bulk buiten de Unie enkel kan worden gedaan bij producenten in het land van oorsprong. Derhalve is de Commissie van mening dat de bezwaarredenen betreffende beperkingen op product in bulk ongegrond zijn en moeten worden afgewezen.

(19)

Wat betreft het in overweging 7, onder f), bedoelde bezwaar dat de vereiste om de categorie „Tequila” van 100 % agave te bottelen in het afgebakende geografische gebied in strijd is met het recht van de Unie, moet worden opgemerkt dat beperkingen betreffende het bottelen van gedistilleerde drank binnen het afgebakende geografische gebied, overeenkomstig artikel 10 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 716/2013, moeten worden gerechtvaardigd in het technische dossier, aangezien zij een beperking van het vrije verkeer van goederen en van de vrijheid van dienstverrichting binnen de eengemaakte markt kunnen vormen. Het recht van de Unie is niet van toepassing om te bepalen of een derde land al dan niet beperkingen kan opleggen voor de botteling binnen zijn grondgebied, maar het is van toepassing om te voorkomen dat beperkingen worden opgelegd voor het herbottelen of bottelen van product in bulk binnen de Unie wanneer dergelijke producten in bulk vanuit het derde land naar de Unie zijn uitgevoerd. Dergelijke beperkingen mogen alleen worden toegestaan als zij voor de bescherming van de reputatie van de geografische aanduiding noodzakelijk zijn, daarmee in verhouding zijn en daartoe geschikt zijn (7).

(20)

In punt 7 van de belangrijkste specificaties van het technische dossier geeft de aanvrager aan dat de beperkingen op de botteling bedoeld zijn om de grotere organoleptische complexiteit te handhaven, die in gevaar zou kunnen komen bij vervoer in bulk, aangezien geen andere suikers dan die welke zijn verkregen van de Agave tequilana F.A.C. Weber (blauwe agave), worden toegevoegd. De aanvrager voert ook aan dat een andere reden voor de beperking op het bottelen erin bestaat de reputatie van „Tequila” van 100 % agave te handhaven. Die reputatie is voornamelijk gebaseerd op de bijzondere kenmerken en meer algemeen op de kwaliteit van het product, die te danken is aan de kennis van de lokale erkende producenten en die in het gedrang kan komen door het risico op mengsels en fraude, die moeilijk op te sporen zijn. Ondanks het beperkende effect van de vereiste in kwestie moet deze verenigbaar met het recht van de Unie worden geacht indien wordt aangetoond dat ze noodzakelijk en evenredig is en de goede reputatie hoog kan houden die de Mexicaanse naam „Tequila” ontegensprekelijk bij de klanten geniet. Uit de informatie in het technische dossier blijkt dat de beperking betreffende de botteling enkel geldt voor één categorie „Tequila” en geen belemmering vormt voor de invoer in de Unie van mengsels van „Tequila” (met maximaal 49 % suikers uit andere bronnen dan de grondstof) in bulk, waarop deze beperking niet van toepassing is. Het territoriale toepassingsgebied van de beperking is het afgebakende geografische gebied voor „Tequila”, dat bestaat uit vijf Mexicaanse staten. De door de aanvrager verstrekte bewijsstukken tonen aan dat de beperking gerechtvaardigd is als een evenredige en passende maatregel om de garantie van de samenstelling van het product alsook de reputatie bij de consument te vrijwaren. Voorts zijn er geen minder restrictieve alternatieve maatregelen aangewezen waarmee een adequaat controleniveau kan worden bereikt. Bijgevolg is de noodzakelijke rechtvaardiging van de beperking inzake de verplichte botteling van de categorie „Tequila” van 100 % agave verenigbaar met artikel 10 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 716/2013.

(21)

Om de bovengenoemde redenen is de Commissie van oordeel dat de redenen die zijn aangevoerd in het bezwaar tegen de registratie van de geografische aanduiding „Tequila” in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 110/2008 met betrekking tot de verplichte botteling in het afgebakende geografische gebied voor de categorie „Tequila” van 100 % agave, ongegrond zijn en moeten worden afgewezen.

(22)

In het licht van het bovenstaande en overeenkomstig artikel 17, lid 8, van Verordening (EG) nr. 110/2008 is de Commissie van mening dat de aanvraag tot registratie van „Tequila” als geografische aanduiding voldoet aan de in die verordening vastgestelde voorwaarden. Bijgevolg moet de naam „Tequila” worden beschermd en geregistreerd als geografische aanduiding in bijlage III bij Verordening (EG) nr. 110/2008.

(23)

Verordening (EG) nr. 110/2008 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(24)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor gedistilleerde dranken,