5.1.

5.1. Om aan te kunnen geven welk deel van de geproduceerde elektriciteit niet wordt erkend als WKK-elektriciteit, moet eerst de totale efficiëntie van de WKK-eenheid worden berekend.

5.2.

De totale efficiëntie van een WKK-eenheid wordt op de volgende wijze bepaald: de energie-output van het WKK-bedrijf (elektriciteit, mechanische (1) energie en nuttige warmte) in een bepaalde rapporteringsperiode wordt gedeeld door de brandstof-input naar de WKK-eenheid in diezelfde periode, d.w.z.

Totale efficiëntie = (energie-output)/(brandstof-input)

5.3.

De berekening van de totale efficiëntie moet gebaseerd zijn op de feitelijke operationele gegevens op basis van reële/geregistreerde gemeten waarden van de specifieke WKK-eenheid, verzameld binnen de rapporteringsperiode. Door de fabrikant geleverde algemene of gecertificeerde waarden (overeenkomstig de specifieke technologie) mogen niet worden gebruikt (2).

5.4.

De rapporteringsperiode is de periode van exploitatie van de WKK-eenheid waarvoor de elektriciteitsoutput moet worden vastgesteld. Normaliter gebeurt de rapportering jaarlijks. Kortere periodes zijn echter toegestaan. De maximumperiode is één jaar, de minimumperiode is één uur. De rapporteringsperiodes kunnen afwijken van de meetfrequentie.

5.5.

De energie-output is de totale elektrische energie (WKK en niet-WKK) en nuttige warmte (WWKK) die gedurende de rapporteringsperiode in het WKK-bedrijf wordt geproduceerd.

5.6.

Overeenkomstig de definities van artikel 3, onder b) en c), van Richtlijn 2004/8/EG kan de volgende warmte als nuttige warmte (WWKK) worden beschouwd: warmte die wordt gebruikt als proceswarmte of voor ruimteverwarming en/of wordt geleverd voor daarop volgende koelingsdoeleinden; warmte die wordt geleverd voor wijkverwarmings-/-koelingsnetwerken; uitlaatgassen van een WKK-proces die worden gebruikt voor directe verwarmings- en drogingsdoeleinden.

5.7.

Voorbeelden van warmte die geen nuttige warmte is, zijn: warmte die zonder nuttig gebruik in het milieu wordt geloosd (3); warmteverliezen van schoorstenen of uitlaatpijpen; warmte die wordt gebruikt in apparatuur zoals condensatieapparaten of heatdump-radiatoren; warmte die intern wordt gebruikt voor ontluchting, condensatiewarmte, warmte van bereidingswater en ketelvoedingswater, gebruikt bij de werking van ketels binnen de systeemgrenzen van de WKK-eenheid, zoals warmteterugwinningsketels. Het warmtegehalte van het condensaat dat naar het WKK-bedrijf terugkeert (bv. na te zijn gebruikt voor wijkverwarming of in een industrieel proces) wordt niet als nuttige warmte beschouwd en kan overeenkomstig de praktijken van de lidstaten worden afgetrokken van de warmtestroom die met de stoomproductie gepaard gaat.

5.8.

Geëxporteerde warmte die wordt gebruikt voor de elektriciteitsproductie op een andere locatie, kan niet worden beschouwd als nuttige warmte, maar wordt beschouwd als een deel van de interne warmteoverdracht binnen een WKK-eenheid. In een dergelijk geval wordt de elektriciteit die wordt opgewekt met behulp van deze geëxporteerde warmte meegerekend in de totale elektriciteit-output (zie figuur 4).

5.9.

Met niet-WKK-elektriciteit wordt bedoeld de elektrische energie die binnen een rapporteringsperiode wordt opgewekt door een WKK-eenheid op momenten dat één van de volgende situaties zich voordoet: er wordt geen gerelateerde warmte geproduceerd in het WKK-proces of een gedeelte van de geproduceerde warmte kan niet als nuttige warmte worden beschouwd.

5.10.

Niet-WKK-elektriciteitsproductie kan voorkomen in de volgende gevallen:

5.11.

Met brandstof-input wordt de totale WKK- én niet-WKK-brandstofenergie bedoeld, gebaseerd op de lagere verwarmingswaarde die vereist is om tijdens de rapporteringsperiode elektrische energie (WKK en niet-WKK) en warmte op te wekken in een WKK-proces. Voorbeelden van brandstof-inputs zijn alle brandstoffen, stoom- en andere warmte-import, en procesafvalwarmte die in de WKK-eenheid wordt gebruikt voor de productie van elektriciteit (4). Condensaat dat na het WKK-proces terugvloeit (in het geval van stoomproductie) wordt niet als brandstof-input beschouwd.

5.12.

Met WKK-brandstofenergie wordt bedoeld de brandstofenergie, gebaseerd op de lagere verwarmingswaarde die tijdens een rapporteringsperiode in een WKK-proces vereist is om WKK-elektrische energie en „nuttige warmte”-energie op te wekken (zie figuur 1).

5.13.

Met niet-WKK-brandstofenergie wordt bedoeld de brandstofenergie, gebaseerd op de lagere verwarmingswaarde die tijdens een rapporteringsperiode in een WKK-eenheid vereist is voor warmteproductie die niet wordt beschouwd als nuttige warmte en/of niet-WKK-elektrische energie (zie figuur 1).

6.1.

Alle gemeten „elektrische energie”-output en alle gemeten „nuttige warmte”-output kan in rekening worden gebracht wanneer de methodologie ter bepaling van de efficiëntie van het WKK-proces wordt toegepast, tenminste op voorwaarde dat de totale efficiëntie van de WKK-eenheid gelijk is aan of hoger is dan:

zoals aangegeven in bijlage II bij de richtlijn.

6.2.

Voor micro-WKK-eenheden (tot 50 kWe) die daadwerkelijk werken in de WKK-modus, mag de berekende totale efficiëntie (overeenkomstig stap 1) worden vergeleken met de door de fabrikant gecertificeerde waarden op voorwaarde dat de besparing op primaire energie (BPE), als gedefinieerd in bijlage III, punt b), van Richtlijn 2004/8/EG, hoger is dan nul.

7.1.

Wanneer de totale efficiëntie van de WKK-eenheid lager ligt dan de drempelwaarden (75 %-80 %), kan niet-WKK-elektriciteit worden opgewekt en kan de eenheid worden opgesplitst in twee virtuele delen, het WKK-gedeelte en het niet-WKK-gedeelte.

7.2.

Voor het WKK-gedeelte controleert de bedrijfsexploitant de systeembelasting (vraag naar nuttige warmte) en evalueert hij of de eenheid gedurende bepaalde periodes in WKK-modus in vol bedrijf werkt. Wanneer dat het geval is, meet de bedrijfsexploitant de feitelijke output qua warmte en elektrische energie van de WKK-eenheid in een dergelijke situatie en gedurende deze periodes. Aan de hand van deze gegevens kan hij dan de werkelijke „elektriciteit-warmteratio” (Cwerkelijk) (5) bepalen.

7.3.

Op basis van deze werkelijke „elektriciteit-warmteratio” kan de exploitant berekenen welk gedeelte van de gedurende de rapporteringsperiode gemeten elektriciteit erkend wordt als WKK-elektriciteit, meer bepaald overeenkomstig de formule EWKK = WWKK × Cwerkelijk.

7.4.

Voor WKK-eenheden in ontwikkeling of in het eerste werkingsjaar waarin nog geen gemeten gegevens beschikbaar zijn, kan de ontwerp-„elektriciteit-warmteratio”(Contwerp) in WKK-modus in vol bedrijf worden gebruikt. De WKK-elektriciteit wordt berekend aan de hand van de formule EWKK = WWKK × Contwerp.

8.1.

Indien de werkelijke „elektriciteit-warmteratio” van de WKK-eenheid niet bekend is, kan de bedrijfsexploitant de standaard „elektriciteit-warmteratio”(Cstandaard), als gespecificeerd in bijlage II bij Richtlijn 2004/8/EG gebruiken om de WKK-elektriciteit te berekenen. De WKK-elektriciteit wordt berekend aan de hand van de formule EWKK = WWKK × Cstandaard.

8.2.

In een dergelijk geval moet de exploitant de door elke lidstaat aangewezen nationale autoriteit of bevoegde instantie, als bedoeld in artikel 5 van de richtlijn, echter mededelen waarom de werkelijke „elektriciteit-warmteratio” niet bekend is, en haar in kennis stellen van de periode waarvoor gegevens ontbreken en van de maatregelen die worden genomen om die situatie te verhelpen.

9.1.

Met de in stap 3 en stap 4 berekende elektriciteit wordt rekening gehouden bij de toepassing van de methodologie ter bepaling van de efficiëntie van het WKK-proces, inclusief de berekening van de besparing op primaire energie (BPE) dankzij het WKK-proces.

9.2.

Om de besparing op primaire energie te kunnen berekenen, moet het niet-WKK-brandstofgebruik worden bepaald. Het niet-WKK-brandstofgebruik wordt berekend als de hoeveelheid „niet-WKK-elektriciteitsproductie” gedeeld door de „bedrijfsspecifieke efficiëntiewaarde voor elektriciteitsproductie”.