02020L0262 — NL — 26.04.2022 — 001.005

Onderstaande tekst dient louter ter informatie en is juridisch niet bindend. De EU-instellingen zijn niet aansprakelijk voor de inhoud. Alleen de besluiten die zijn gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie (te raadplegen in EUR-Lex) zijn authentiek. Deze officiële versies zijn rechtstreeks toegankelijk via de links in dit document

►B

RICHTLIJN (EU) 2020/262 VAN DE RAAD

van 19 december 2019

houdende een algemene regeling inzake accijns

(herschikking)

(PB L 058 van 27.2.2020, blz. 4)

Gewijzigd bij:

 

 

Publicatieblad

  nr.

blz.

datum

►M1

RICHTLIJN (EU) 2022/543 VAN DE RAAD van 5 april 2022

  L 107

13

6.4.2022


Gerectificeerd bij:

►C1

Rectificatie, PB L 409, 4.12.2020, blz.  38 (2020/262)

►C2

Rectificatie, PB L 043, 24.2.2022, blz.  94 (2020/262)

►C3

Rectificatie, PB L 188, 27.7.2023, blz.  60 ((EU) 2020/262)



▼B

RICHTLIJN (EU) 2020/262 VAN DE RAAD

van 19 december 2019

houdende een algemene regeling inzake accijns

(herschikking)



HOOFDSTUK I

Algemene bepalingen

Artikel 1

Onderwerp

1.  

Bij deze richtlijn wordt de algemene regeling vastgesteld voor de directe of indirecte heffing van accijns op het verbruik van de volgende goederen, hierna “accijnsgoederen” genoemd:

a) 

energieproducten en elektriciteit vallende onder Richtlijn 2003/96/EG;

b) 

alcohol en alcoholhoudende dranken vallende onder de Richtlijnen 92/83/EEG en 92/84/EEG;

c) 

tabaksfabrikaten vallende onder de Richtlijn 2011/64/EU.

2.  
De lidstaten kunnen op accijnsgoederen nog andere indirecte belastingen met specifieke doeleinden heffen, mits daarbij de belastingvoorschriften van de Unie inzake de accijns of de btw in acht worden genomen wat betreft de vaststelling van de maatstaf van heffing en de berekening, de verschuldigdheid en de controle van de belasting, met dien verstande dat de bepalingen betreffende vrijstellingen niet tot die belastingvoorschriften behoren.
3.  

De lidstaten kunnen belastingen heffen op:

a) 

andere producten dan accijnsgoederen;

b) 

diensten, daaronder begrepen diensten die betrekking hebben op accijnsgoederen, mits die belastingen niet het karakter van een omzetbelasting hebben.

De heffing van dergelijke belastingen mag in het handelsverkeer tussen de lidstaten evenwel geen aanleiding geven tot formaliteiten in verband met het overschrijden van een grens.

Artikel 2

Toepassing van het douanewetboek van de Unie op accijnsgoederen

1.  
De in de douanevoorschriften van de Unie vastgestelde formaliteiten ter zake van de binnenkomst van goederen in het douanegebied van de Unie zijn van overeenkomstige toepassing op het binnenbrengen van accijnsgoederen op het grondgebied van de Unie vanuit een van de in artikel 4, lid 2, bedoelde gebieden.
2.  
De in de douanevoorschriften van de Unie vastgestelde formaliteiten ter zake van de uitgang van goederen uit het douanegebied van de Unie zijn van overeenkomstige toepassing op de uitgang van accijnsgoederen uit het grondgebied van de Unie naar een van de in artikel 4, lid 2, bedoelde gebieden.
3.  
In afwijking van de leden 1 en 2 wordt Finland gemachtigd om bij de overbrenging van accijnsgoederen tussen het grondgebied van die lidstaat en de in artikel 4, lid 2, onder c), bedoelde gebieden dezelfde procedures toe te passen als bij overbrenging binnen het grondgebied van die lidstaat.
4.  
De artikelen 14 tot en met 46 zijn niet van toepassing op accijnsgoederen die de douanestatus hebben van niet-Uniegoederen in de zin van artikel 5, punt 24, van Verordening (EU) nr. 952/2013 van het Europees Parlement en van de Raad ( 1 ).

Artikel 3

Definities

In deze richtlijn wordt verstaan onder:

1) 

“erkend entrepothouder”: de natuurlijke of rechtspersoon die door de bevoegde autoriteiten van een lidstaat gemachtigd is om bij de bedrijfsuitoefening van die persoon accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling in een belastingentrepot te produceren, te verwerken, voorhanden te hebben, op te slaan, te ontvangen en te verzenden;

2) 

“grondgebied van een lidstaat”: het grondgebied van een lidstaat waarop de Verdragen overeenkomstig de artikelen 349 en 355 van het VWEU van toepassing zijn, met uitzondering van derdelandsgebieden;

3) 

“grondgebied van de Unie”: het geheel van de grondgebieden van de lidstaten;

4) 

“derdelandsgebieden”: de gebieden die in artikel 4, leden 2 en 3, worden genoemd;

5) 

“derde landen”: elke staat of elk grondgebied waarop de Verdragen niet van toepassing zijn;

6) 

“accijnsschorsingsregeling”: belastingregeling die geldt voor het produceren, verwerken, voorhanden hebben, opslaan en overbrengen van accijnsgoederen waarbij de accijns is geschorst;

7) 

“invoer”: het in het vrije verkeer brengen van goederen overeenkomstig artikel 201 van Verordening (EU) nr. 952/2013;

8) 

“onregelmatige binnenkomst”: een binnenkomst van goederen op het grondgebied van de Unie die niet overeenkomstig artikel 201 van Verordening (EU) nr. 952/2013 onder de regeling “in het vrije verkeer brengen” zijn geplaatst en waarvoor een douaneschuld is ontstaan als bedoeld in artikel 79, lid 1, van die verordening, of zou zijn ontstaan als die goederen onderworpen waren aan douanerechten;

9) 

“geregistreerde geadresseerde”: een natuurlijke of rechtspersoon die door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming, onder de door die autoriteiten vastgestelde voorwaarden, gemachtigd is om bij de bedrijfsuitoefening van die persoon accijnsgoederen in ontvangst te nemen die vanuit het grondgebied van een andere lidstaat onder een accijnsschorsingsregeling worden overgebracht;

10) 

“geregistreerde afzender”: een natuurlijke of rechtspersoon die door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van invoer gemachtigd is om bij de bedrijfsuitoefening van die persoon en onder de door die autoriteiten gestelde voorwaarden accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling te verzenden wanneer zij in het vrije verkeer worden gebracht overeenkomstig artikel 201 van Verordening (EU) nr. 952/2013;

11) 

“belastingentrepot”: iedere plaats waar de erkende entrepothouder bij de bedrijfsuitoefening van die persoon accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling produceert, verwerkt, voorhanden heeft, opslaat, ontvangt of verzendt, zulks onder bepaalde voorwaarden die zijn vastgesteld door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar dit belastingentrepot gelegen is;

12) 

“gecertificeerd afzender”: een natuurlijke of rechtspersoon die bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending staat geregistreerd om bij de bedrijfsuitoefening van die persoon accijnsgoederen te verzenden die op het grondgebied van de ene lidstaat tot verbruik zijn uitgeslagen en vervolgens naar het grondgebied van een andere lidstaat zijn overgebracht;

13) 

“gecertificeerd geadresseerde”: een natuurlijke of rechtspersoon die bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming staat geregistreerd om bij de bedrijfsuitoefening van die persoon accijnsgoederen te ontvangen die op het grondgebied van de ene lidstaat tot verbruik zijn uitgeslagen en vervolgens naar het grondgebied van een andere lidstaat zijn overgebracht;

14) 

“lidstaat van bestemming”: de lidstaat waar de accijnsgoederen moeten worden geleverd of gebruikt overeenkomstig de bepalingen van deze richtlijn;

15) 

“kwijtschelding”: ontheffing van de verplichting tot betaling van een niet voldane accijns;

16) 

“teruggaaf”: teruggave van een accijns die is betaald.

Artikel 4

Territoriaal toepassingsgebied

1.  
Deze richtlijn en de Richtlijnen 92/83/EEG, 92/84/EEG, 2003/96/EG en 2011/64/EU zijn van toepassing op het grondgebied van de Unie.
2.  

Deze richtlijn en de Richtlijnen 92/83/EEG, 92/84/EEG, 2003/96/EG en 2011/64/EU zijn niet van toepassing op de volgende gebieden die deel uitmaken van het douanegebied van de Unie:

a) 

de Canarische Eilanden;

b) 

de Franse gebieden bedoeld in artikel 349 en artikel 355, lid 1, van het VWEU;

c) 

de Ålandseilanden;

d) 

de Kanaaleilanden.

3.  

Deze richtlijn en Richtlijnen 92/83/EEG, 92/84/EEG, 2003/96/EG en 2011/64/EU zijn niet van toepassing op de onder artikel 355, lid 3, van het VWEU vallende grondgebieden noch op de volgende andere gebieden die geen deel uitmaken van het douanegebied van de Unie:

a) 

het eiland Helgoland;

b) 

het gebied Büsingen;

c) 

Ceuta;

d) 

Melilla;

e) 

Livigno.

4.  
Spanje kan er door een verklaring kennis van geven dat deze richtlijn en Richtlijnen 92/83/EEG, 92/84/EEG, 2003/96/EG en 2011/64/EU vanaf de eerste dag van de tweede maand volgende op de neerlegging van een dergelijke verklaring van toepassing zijn op de Canarische Eilanden — onder voorbehoud van maatregelen inzake aanpassing aan de ultraperifere ligging van deze gebieden — ter zake van alle of sommige van de in artikel 1 genoemde accijnsgoederen.
5.  
Frankrijk kan er door een verklaring kennis van geven dat deze richtlijn en Richtlijnen 92/83/EEG, 92/84/EEG, 2003/96/EG en 2011/64/EU vanaf de eerste dag van de tweede maand volgende op de neerlegging van een dergelijke verklaring van toepassing zijn op de in lid 2, onder b), bedoelde gebieden — onder voorbehoud van maatregelen inzake aanpassing aan de ultraperifere ligging van deze gebieden — ter zake van alle of sommige van de in artikel 1 genoemde accijnsgoederen.
6.  
De bepalingen van deze richtlijn vormen geen beletsel om in Griekenland het aan de berg Athos verleende bijzondere statuut, zoals gewaarborgd bij artikel 105 van de Griekse grondwet, te handhaven.

Artikel 5

Bijzondere territoriale status

1.  
Het Vorstendom Monaco, het eiland Man, San Marino en de zones die te Akrotiri en Dhekelia onder de soevereiniteit van het Verenigd Koninkrijk vallen, worden, gezien de overeenkomsten en verdragen die zij met respectievelijk Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Italië en Cyprus hebben gesloten, voor de toepassing van deze richtlijn niet als derde landen beschouwd.
2.  

De lidstaten nemen de nodige maatregelen om te garanderen dat de overbrenging van accijnsgoederen met als herkomst of bestemming:

a) 

het Vorstendom Monaco als overbrenging met als herkomst of bestemming Frankrijk wordt behandeld;

b) 

San Marino als overbrenging met als herkomst of bestemming Italië wordt behandeld;

c) 

de zones die te Akrotiri en Dhekelia onder de soevereiniteit van het Verenigd Koninkrijk vallen, als overbrenging met als herkomst of bestemming Cyprus wordt behandeld;

d) 

het eiland Man als overbrenging met als herkomst of bestemming het Verenigd Koninkrijk wordt behandeld.

3.  
De lidstaten nemen de nodige maatregelen om te garanderen dat de overbrenging van accijnsgoederen met als herkomst of bestemming Jungholz en Mittelberg (Kleines Walsertal) als overbrenging met als herkomst of bestemming Duitsland wordt behandeld.



HOOFDSTUK II

Algemene procedurele bepalingen



Afdeling 1

Belastbaar feit, verschuldigdheid, onregelmatigheden tijdens een overbrenging onder schorsing

Artikel 6

Belastbaar feit, tijdstip en plaats van verschuldigdheid, vernietiging en onherstelbare verliezen

1.  

Accijnsgoederen worden aan de accijns onderworpen op het tijdstip van:

a) 

hun productie, daaronder begrepen hun winning, indien van toepassing, op het grondgebied van de Unie;

b) 

hun invoer of onregelmatige binnenkomst in het grondgebied van de Unie.

2.  
De accijns wordt verschuldigd op het tijdstip en in de lidstaat van de uitslag tot verbruik.
3.  

Voor de toepassing van deze richtlijn wordt onder uitslag tot verbruik verstaan:

a) 

het aan een accijnsschorsingsregeling onttrekken, daaronder begrepen het onregelmatig onttrekken, van accijnsgoederen;

b) 

het voorhanden hebben of opslaan van een accijnsgoed, ook in gevallen van onregelmatigheid, buiten een accijnsschorsingsregeling wanneer over dat goed geen accijns is geheven overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van het Unie recht en de nationale wetgeving;

c) 

de productie, met inbegrip van de verwerking, van accijnsgoederen en de onregelmatige productie of verwerking daarvan, buiten een accijnsschorsingsregeling;

d) 

►C2  het invoeren van accijnsgoederen, behalve wanneer die onmiddellijk bij invoer onder een accijnsschorsingsregeling worden geplaatst, of het onregelmatig invoeren van accijnsgoederen, behalve wanneer de douaneschuld teniet gegaan is overeenkomstig artikel 124, lid 1, onder e), f), g) of k), van Verordening (EU) nr. 952/2013. ◄ Indien de douaneschuld teniet gegaan is overeenkomstig artikel 124, lid 1, onder e), van Verordening (EU) nr. 952/2013, kunnen de lidstaten hierop in hun nationale wetgeving een straf stellen, waarbij zij rekening houden met de hoogte van de accijnsschuld die zou zijn ontstaan.

4.  

Het tijdstip waarop accijnsgoederen aan een accijnsschorsingsregeling worden onttrokken als bedoeld in lid 3, onder a), wordt geacht te zijn:

a) 

het tijdstip van ontvangst van de accijnsgoederen door de geregistreerde geadresseerde in de in artikel 16, lid 1, onder a) ii), bedoelde situaties;

b) 

het tijdstip van ontvangst van de accijnsgoederen door de geadresseerde in de in artikel 16, lid 1, onder a) iv), bedoelde situaties;

c) 

het tijdstip van ontvangst van de accijnsgoederen op de plaats van rechtstreekse aflevering in de in artikel 16, lid 4, bedoelde situaties.

5.  
De algehele vernietiging of het onherstelbare algehele of gedeeltelijke verlies van onder een accijnsschorsingsregeling geplaatste accijnsgoederen door niet te voorziene omstandigheden of overmacht, of ingevolge een instructie van de bevoegde autoriteiten van de lidstaat om de goederen te vernietigen, wordt niet aangemerkt als uitslag tot verbruik.
6.  
Voor de toepassing van deze richtlijn worden goederen geacht totaal vernietigd of onherstelbaar verloren te zijn wanneer zij als accijnsgoed onbruikbaar zijn geworden.
7.  
Een gedeeltelijk verlies als gevolg van de aard van de goederen, dat zich voordoet wanneer de goederen onder een accijnsschorsing worden overgebracht tussen de lidstaten, wordt niet aangemerkt als uitslag tot verbruik voor zover het bedrag van het verlies onder de gemeenschappelijke drempelwaarde voor gedeeltelijk verlies voor die accijnsgoederen valt, tenzij een lidstaat een gegronde reden heeft om te vermoeden dat er sprake is van fraude of een onregelmatigheid. Dat deel van een gedeeltelijk verlies dat boven de gemeenschappelijke drempelwaarde voor gedeeltelijk verlies voor die accijnsgoederen uitkomt, wordt behandeld als uitslag tot verbruik.
8.  
De lidstaten kunnen hun eigen voorschriften opstellen voor de behandeling van gedeeltelijke verliezen onder accijnsschorsingsregelingen die niet onder lid 7 vallen.
9.  
De algehele vernietiging of het onherstelbare algehele of gedeeltelijke verlies van de accijnsgoederen als bedoeld in lid 5 wordt aangetoond ten genoegen van de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar de algehele vernietiging of het onherstelbare algehele of gedeeltelijke verlies zich heeft voorgedaan of, indien niet is vast te stellen waar het verlies zich heeft voorgedaan, van de lidstaat waar het verlies is geconstateerd.

Wanneer de algehele vernietiging of het onherstelbare algehele of gedeeltelijke verlies van de accijnsgoederen wordt vastgesteld, wordt de overeenkomstig artikel 17 gestelde zekerheid na overlegging van afdoende bewijs naar gelang van het geval geheel of gedeeltelijk vrijgegeven.

10.  
De Commissie stelt overeenkomstig artikel 51 gedelegeerde handelingen vast tot vaststelling van de gemeenschappelijke drempelwaarden voor gedeeltelijk verlies als bedoeld in lid 7 van dit artikel en in artikel 45, lid 2, onder andere rekening houdend met de aard van de goederen, de fysische en chemische eigenschappen van de goederen, de omgevingstemperatuur tijdens de overbrenging, de afstand van de overbrenging of de tijd die de overbrenging in beslag heeft genomen, met nadere bepaling van de accijnsgoederen, de overeenkomstige gemeenschappelijke drempelwaarde voor gedeeltelijk verlies als een percentage van de totale hoeveelheid en andere relevante aspecten in verband met het vervoer van de goederen.

Indien gemeenschappelijke drempelwaarden voor gedeeltelijk verlies ontbreken, blijven de nationale voorschriften van de lidstaat van toepassing.

Artikel 7

De tot voldoening van de accijns gehouden persoon

1.  

De tot voldoening van de verschuldigd geworden accijns gehouden persoon is:

a) 

met betrekking tot het aan een accijnsschorsingsregeling onttrekken als bedoeld in artikel 6, lid 3, onder a):

i) 

de erkend entrepothouder, de geregistreerde geadresseerde of enig andere persoon die de accijnsgoederen aan de accijnsschorsingsregeling onttrekt of voor wiens rekening de accijnsgoederen aan de accijnsschorsingsregeling worden onttrokken en, in geval van onregelmatige onttrekking aan het belastingentrepot, enig andere persoon die bij die onttrekking betrokken is geweest;

ii) 

in geval van een onregelmatigheid tijdens een overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling in de zin van artikel 9, leden 1, 2 en 4: de erkende entrepothouder, de geregistreerde afzender of enig andere persoon die de in artikel 17, leden 1 en 3, bedoelde zekerheid heeft gesteld en alle personen die bij de onregelmatige onttrekking betrokken zijn geweest terwijl zij wisten of redelijkerwijze hadden moeten weten dat het onttrekken op onregelmatige wijze geschiedde;

b) 

met betrekking tot het voorhanden hebben of opslaan van accijnsgoederen als bedoeld in artikel 6, lid 3, onder b): de persoon die de accijnsgoederen voorhanden heeft of opslaat, of enig ander persoon die bij het voorhanden hebben of opslaan ervan betrokken is, of een combinatie van die personen overeenkomstig het beginsel van hoofdelijke aansprakelijkheid;

c) 

met betrekking tot de productie en verwerking van accijnsgoederen als bedoeld in artikel 6, lid 3, onder c): de persoon die de accijnsgoederen produceert en, in geval van onregelmatige productie, enig andere persoon die bij de productie ervan betrokken is geweest;

d) 

met betrekking tot de invoer of onregelmatige invoer van accijnsgoederen als bedoeld in artikel 6, lid 3, onder d): de aangever in de zin van artikel 5, punt 15, van Verordening (EU) nr. 952/2013 (hierna de “aangever” genoemd) of enig andere persoon als bedoeld in artikel 77, lid 3, van die verordening en, in geval van onregelmatige binnenkomst, enig andere persoon die bij die onregelmatige binnenkomst betrokken is geweest.

2.  
Indien er voor eenzelfde accijnsschuld verscheidene schuldenaren zijn, zijn zij hoofdelijk tot betaling van deze schuld gehouden.

Artikel 8

Voorwaarden voor verschuldigdheid en te gebruiken accijnstarieven

De voorwaarden voor de verschuldigdheid van de accijns en het toe te passen tarief zijn die welke van kracht zijn op het tijdstip van het verschuldigd worden in de lidstaat waar de uitslag tot verbruik plaatsvindt.

De accijns wordt geheven en geïnd alsmede in voorkomend geval teruggegeven of kwijtgescholden overeenkomstig de door iedere lidstaat vastgestelde procedure. De lidstaten passen voor binnenlandse goederen en goederen van andere lidstaten dezelfde procedures toe.

In afwijking van de eerste alinea kunnen, bij wijziging van één of meer accijnstarieven, reeds tot verbruik uitgeslagen voorraden accijnsgoederen in voorkomend geval aan een verhoging of verlaging van de accijns worden onderworpen.

Artikel 9

Onregelmatigheden tijdens een overbrenging van accijnsgoederen onder schorsing van accijns

1.  
Indien tijdens een overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling een onregelmatigheid heeft plaatsgevonden die resulteerde in uitslag tot verbruik van deze goederen als bedoeld in artikel 6, lid 3, onder a), vindt de uitslag tot verbruik plaats op het grondgebied van de lidstaat waar de onregelmatigheid heeft plaatsgevonden.
2.  
Indien tijdens een overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling een onregelmatigheid is geconstateerd die resulteerde in uitslag tot verbruik van deze goederen als bedoeld in artikel 6, lid 3, onder a), en er niet kan worden vastgesteld waar de onregelmatigheid plaatsvond, wordt deze geacht te hebben plaatsgevonden op het grondgebied van de lidstaat waar en op het tijdstip waarop de onregelmatigheid werd geconstateerd.
3.  
In de in lid 1 en lid 2 bedoelde situaties informeren de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar die goederen tot verbruik zijn uitgeslagen of worden geacht tot verbruik te zijn uitgeslagen, de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending.
4.  
Indien onder een accijnsschorsingsregeling overgebrachte accijnsgoederen niet op de plaats van bestemming zijn aangekomen en er tijdens de overbrenging geen onregelmatigheid is geconstateerd die resulteerde in uitslag tot verbruik van de accijnsgoederen als bedoeld in artikel 6, lid 3, onder a), wordt de onregelmatigheid geacht te hebben plaatsgevonden in de lidstaat van verzending op het tijdstip van aanvang van de overbrenging, tenzij binnen een termijn van vier maanden na de aanvang van de overbrenging overeenkomstig artikel 19, lid 1, ten genoegen van de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending, wordt aangetoond dat de overbrenging overeenkomstig artikel 19, lid 2, is geëindigd of dat is vastgesteld waar de onregelmatigheid plaatsvond.

Indien de persoon die de in artikel 17 bedoelde zekerheid heeft gesteld, niet op de hoogte was of mogelijk niet op de hoogte was van het feit dat de goederen niet ter bestemming zijn aangekomen, wordt die persoon een termijn van een maand, te rekenen vanaf het tijdstip van de verstrekking van die informatie door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending, gegund om het eindigen van de overbrenging overeenkomstig artikel 19, lid 2, of de plaats waar de onregelmatigheid heeft plaatsgevonden, aan te tonen.

5.  
Indien in de in lid 2 en lid 4 bedoelde situaties binnen een termijn van drie jaar vanaf de datum waarop de overbrenging overeenkomstig artikel 19, lid 1, is aangevangen, wordt vastgesteld in welke lidstaat de onregelmatigheid daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, is lid 1 van toepassing.

De bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar de onregelmatigheid heeft plaatsgevonden, informeren de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar de accijns is geheven, die overgaan tot teruggaaf of kwijtschelding van de accijns zodra is aangetoond dat de accijns door de andere lidstaat is geheven.

6.  
Voor de toepassing van dit artikel wordt onder “onregelmatigheid” verstaan, een andere dan de in artikel 6, leden 5 en 6, bedoelde situatie die zich tijdens een overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling voordoet en als gevolg waarvan een overbrenging of een onderdeel van een overbrenging van accijnsgoederen niet overeenkomstig artikel 19, lid 2, is geëindigd.



Afdeling 2

Terugbetaling en kwijtschelding

Artikel 10

Terugbetaling en kwijtschelding

De accijns op tot verbruik uitgeslagen accijnsgoederen kan in de in artikel 37, lid 4, artikel 44, lid 5, en artikel 46, lid 3, bedoelde gevallen, in de gevallen als bepaald in Richtlijnen 92/83/EEG, 92/84/EEG, 2003/96/EG en 2011/64/EU, alsmede op verzoek van een betrokken persoon worden teruggegeven of kwijtgescholden door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar die goederen tot verbruik zijn uitgeslagen, in de situaties en onder de voorwaarden die elke lidstaat bepaalt om elke vorm van fraude en misbruik te voorkomen.

Deze teruggaaf of kwijtschelding geeft geen aanleiding tot andere vrijstellingen dan die waarin wordt voorzien bij artikel 11 of bij Richtlijnen 92/83/EEG, 92/84/EEG, 2003/96/EG en 2011/64/EU.



Afdeling 3

Vrijstellingen

Artikel 11

Vrijstellingen van de betaling van accijns

1.  

Accijnsgoederen zijn vrijgesteld van de betaling van accijns wanneer zij bestemd zijn om te worden gebruikt:

a) 

in het kader van diplomatieke of consulaire betrekkingen;

b) 

door internationale instellingen die als dusdanig door de overheid van de gastlidstaat zijn erkend, alsmede door de leden van deze instellingen, zulks binnen de beperkingen en onder de voorwaarden die zijn vastgesteld bij de internationale verdragen tot oprichting van deze instellingen of bij de vestigingsovereenkomsten;

c) 

door de strijdkrachten van alle lidstaten, met uitzondering van de lidstaat waarin de accijns verschuldigd is, ten behoeve van deze strijdkrachten of het hen begeleidende burgerpersoneel of voor de bevoorrading van hun messes of kantines, voor zover deze strijdkrachten deelnemen aan een defensie-inspanning ter uitvoering van een Unieoptreden in het kader van het gemeenschappelijk veiligheids- en defensiebeleid;

d) 

door de strijdkrachten van alle staten die partij zijn bij het Noord-Atlantisch Verdrag, met uitzondering van de lidstaat waarin de accijns verschuldigd is, ten behoeve van deze strijdkrachten of het hen begeleidende burgerpersoneel of voor de bevoorrading van hun messes of kantines;

e) 

door de strijdkrachten van het Verenigd Koninkrijk die op Cyprus zijn gestationeerd overeenkomstig het Verdrag betreffende de oprichting van de Republiek Cyprus van 16 augustus 1960, ten behoeve van deze strijdkrachten of het hen begeleidende burgerpersoneel of voor de bevoorrading van hun messes of kantines;

f) 

voor verbruik in het kader van een met derde landen of internationale instellingen gesloten overeenkomst voor zover een dergelijke overeenkomst wordt aanvaard of toegestaan op het gebied van vrijstelling van btw.

2.  
De vrijstellingen zijn afhankelijk van de voorwaarden en beperkingen die door de gastlidstaat worden vastgesteld. De lidstaten kunnen vrijstelling verlenen door middel van teruggaaf van de accijns.

Artikel 12

Certificaat van vrijstelling

1.  
Accijnsgoederen die onder een accijnsschorsingsregeling van het grondgebied van één lidstaat naar dat van een andere lidstaat worden overgebracht en waarvoor de in artikel 11, lid 1, bedoelde vrijstelling geldt, gaan vergezeld van een certificaat van vrijstelling. Het certificaat van vrijstelling vermeldt de aard en de hoeveelheid van de te leveren accijnsgoederen, de waarde van de goederen en de identiteit van de vrijgestelde geadresseerde en de gastlidstaat die de vrijstelling bevestigt.
2.  
Lidstaten kunnen het in artikel 1 bedoelde certificaat van vrijstelling gebruiken op een ander gebied van de indirecte belasting, en om zeker te stellen dat het certificaat van vrijstelling verenigbaar is met de voorwaarden en beperkingen voor het verlenen van vrijstellingen overeenkomstig hun interne recht.
3.  
De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast om de te gebruiken vorm voor het certificaat van vrijstelling vast te leggen. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 52, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.
4.  
De procedures van de artikelen 20 tot en met 27 gelden niet voor overbrengingen van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling voor de in artikel 11, lid 1, onder d) bedoelde strijdkrachten indien zij onder een rechtstreeks op het Noord-Atlantisch Verdrag gebaseerde procedure vallen.

De lidstaten kunnen evenwel bepalen dat voor dergelijke overbrengingen de procedure van de artikelen 20 tot en met 27 van toepassing is indien de overbrengingen uitsluitend over hun grondgebied verlopen of, indien aldus door de betrokken lidstaten is overeengekomen, tussen de grondgebieden van lidstaten verlopen.

Artikel 13

Vrijstelling van betaling van accijns voor passagiers die naar derde landen of derdelandsgebieden reizen

1.  
De lidstaten kunnen vrijstelling van de betaling van accijns verlenen voor de accijnsgoederen die door taxfreeshops zijn geleverd en worden meegevoerd in de persoonlijke bagage van reizigers die zich door de lucht of over zee naar een derdelandsgebied of een derde land begeven.

▼M1

1 bis.  
De in lid 1 bedoelde vrijstelling geldt ook voor accijnsgoederen die door taxfreeshops in de Franse terminal van de Kanaaltunnel in Coquelles zijn geleverd aan passagiers die in het bezit zijn van een geldig vervoersbewijs voor een reis naar het Verenigd Koninkrijk via de vaste Kanaalverbinding.

▼B

2.  
Goederen die aan boord van een luchtvaartuig of schip worden geleverd tijdens een vlucht of overtocht naar een derdelandsgebied of een derde land, worden gelijkgesteld met goederen die door taxfreeshops worden geleverd.

▼M1

3.  
De lidstaten nemen de nodige maatregelen om te garanderen dat de in de leden 1, 1 bis en 2 genoemde vrijstellingen zodanig worden toegepast dat elke vorm van fraude, ontwijking of misbruik wordt voorkomen.

▼B

4.  

Voor de toepassing van dit artikel wordt verstaan onder:

a) 

“taxfreeshop”: elke in een luchthaven of haven gelegen inrichting die aan de door de bevoegde instanties van de lidstaten gestelde voorwaarden voldoet, met name bij toepassing van lid 3;

b) 

“reiziger die zich naar een derdelandsgebied of derde land begeeft”: iedere passagier die in het bezit is van een bewijs van vervoer door de lucht of over zee, waarop als definitieve bestemming een in een derdelandsgebied of derde land gelegen luchthaven of haven is vermeld.



HOOFDSTUK III

Productie, verwerking, voorhanden hebben en opslag

Artikel 14

Algemene bepaling

1.  
Elke lidstaat stelt, met inachtneming van deze richtlijn, zijn voorschriften inzake de productie, het voorhanden hebben, de verwerking en de opslag van accijnsgoederen vast.
2.  
De productie, de verwerking, het voorhanden hebben en de opslag van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling vinden plaats in een belastingentrepot.

Artikel 15

Voorwaarden voor een vergunning als erkend entrepothouder

1.  
Voor de opening en het beheer van een belastingentrepot door een erkend entrepothouder is een vergunning vereist van de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar het belastingentrepot gelegen is.

De vergunning wordt verleend onder de voorwaarden die de autoriteiten van rechtswege mogen stellen om elke vorm van fraude en misbruik te voorkomen.

2.  

De erkend entrepothouder moet:

a) 

een zekerheid stellen, indien nodig, om het risico te dekken dat verbonden is aan de productie, de verwerking, het voorhanden hebben en de opslag van accijnsgoederen;

b) 

de voorschriften in acht nemen die zijn vastgesteld door de lidstaat op wiens grondgebied het belastingentrepot gelegen is;

c) 

voor ieder belastingentrepot een administratie van de voorraden en overbrengingen van accijnsgoederen bijhouden;

d) 

alle accijnsgoederen die onder een accijnsschorsingsregeling worden overgebracht, zodra de overbrenging is geëindigd in zijn belastingentrepot plaatsen en in zijn administratie noteren, tenzij artikel 16, lid 4, van toepassing is;

e) 

controle en inventarisatie toelaten.

De voorwaarden betreffende de onder a) van de eerste alinea genoemde zekerheid worden vastgesteld door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar het belastingentrepot is erkend.



HOOFDSTUK IV

Overbrenging van accijnsgoederen onder schorsing van accijns



Afdeling 1

Algemene bepalingen

Artikel 16

Algemene bepalingen voor de plaats van verzending en van bestemming van de overbrenging

1.  

Accijnsgoederen kunnen, ook via een derde land of een derdelandsgebied, tussen de volgende plaatsen binnen het grondgebied van de Unie onder een accijnsschorsingsregeling worden overgebracht:

a) 

van een belastingentrepot naar:

i) 

een ander belastingentrepot;

ii) 

een geregistreerde geadresseerde;

iii) 

een plaats waar de accijnsgoederen het grondgebied van de Unie verlaten, als bedoeld in artikel 25, lid 1;

iv) 

de in artikel 11, lid 1, bedoelde geadresseerde, wanneer de goederen vanuit het grondgebied van een andere lidstaat worden verzonden;

v) 

het douanekantoor van uitgang, indien voorzien uit hoofde van artikel 329, lid 5, van Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 van de Commissie, dat tevens het douanekantoor van vertrek is voor de regeling extern douanevervoer, wanneer aldus bepaald in artikel 189, lid 4, van Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 2015/2446;

b) 

van de plaats van invoer naar een van de bestemmingen bedoeld onder a), wanneer zij worden verzonden door een geregistreerde afzender.

Voor de toepassing van dit artikel wordt onder “plaats van invoer” verstaan de plaats waar de goederen overeenkomstig artikel 201 van Verordening (EU) nr. 952/2013 in het vrije verkeer worden gebracht.

2.  

Tenzij de invoer plaatsvindt binnen een belastingentrepot, mogen accijnsgoederen uitsluitend onder een accijnsschorsingsregeling van de plaats van invoer worden overgebracht als de aangever of eenieder die direct of indirect betrokken is bij het vervullen van douaneformaliteiten in de zin van artikel 15 van die verordening het volgende aan de bevoegde autoriteiten in de lidstaat van invoer verstrekt:

a) 

het unieke accijnsnummer overeenkomstig artikel 19, lid 2, onder a), van Verordening (EU) nr. 389/2012 van de Raad ( 2 ), ter identificatie van de voor de overbrenging geregistreerde afzender;

b) 

het unieke accijnsnummer overeenkomstig artikel 19, lid 2, onder a), van Verordening (EU) nr. 389/2012, ter identificatie van de geadresseerde aan wie de goederen zijn verzonden;

c) 

indien van toepassing, het bewijs dat de ingevoerde goederen zijn bestemd om te worden verzonden van het grondgebied van de lidstaat van invoer naar het grondgebied van een andere lidstaat.

3.  
De lidstaten kunnen bepalen dat het in lid 2, onder c), bedoelde bewijs uitsluitend op verzoek aan de bevoegde autoriteiten wordt voorgelegd.
4.  
In afwijking van lid 1, onder a), punten i) en ii), en onder b), van dit artikel kan de lidstaat van bestemming onder de door hem gestelde voorwaarden toestaan dat accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling worden overgebracht naar een plaats van rechtstreekse aflevering op zijn grondgebied, wanneer die plaats is aangewezen door de erkende entrepothouder in de lidstaat van bestemming of door de geregistreerde geadresseerde, anders dan een geregistreerde geadresseerde met een machtiging die overeenkomstig artikel 18, lid 3, beperkt is.

Deze erkend entrepothouder of deze geregistreerde geadresseerde blijft verantwoordelijk voor de indiening van het in artikel 24, lid 1, bedoelde bericht van ontvangst.

5.  
De leden 1, 2 en 4 zijn ook van toepassing op de overbrenging van niet tot verbruik uitgeslagen accijnsgoederen waarvoor een nultarief geldt.

Artikel 17

Zekerheid

1.  
De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending eisen onder de door hen gestelde voorwaarden dat de risico’s die verbonden zijn aan het overbrengen onder schorsing van accijns, worden gedekt door een zekerheid die door de erkend entrepothouder van verzending of de geregistreerde afzender wordt gesteld.
2.  
Er wordt geen zekerheid geëist voor de overbrenging van energieproducten via vaste pijpleidingen, behalve in naar behoren gemotiveerde gevallen.
3.  
In afwijking van lid 1 kunnen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending onder de door hen gestelde voorwaarden toestaan dat de in lid 1 bedoelde zekerheid wordt gesteld door de vervoerder, de eigenaar van de accijnsgoederen, de geadresseerde, of gezamenlijk door twee of meer van die personen en de in lid 1 bedoelde personen.
4.  
De zekerheid is geldig in de gehele Unie.
5.  

De lidstaat van verzending kan afzien van de verplichting tot zekerheidstelling voor de volgende overbrengingen van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling:

a) 

overbrengingen die uitsluitend over hun grondgebied verlopen;

b) 

overbrengingen van energieproducten binnen de Unie over zee, indien de andere betrokken lidstaten daarmee instemmen.

6.  
De lidstaten stellen nadere regels vast voor de het stellen en de geldigheid van een zekerheid.

Artikel 18

Geregistreerde geadresseerde

1.  
Een geregistreerde geadresseerde mag accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling niet produceren, voorhanden hebben, verwerken, opslaan of verzenden.
2.  

Een geregistreerde geadresseerde moet:

a) 

voorafgaand aan de verzending van de accijnsgoederen zekerheid stellen voor de betaling van de accijns onder de voorwaarden die de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming hebben gesteld;

b) 

de accijnsgoederen die onder een accijnsschorsingsregeling worden ontvangen, zodra de overbrenging is geëindigd in zijn administratie noteren;

c) 

de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming toelaten controle te verrichten zodat zij zich kunnen vergewissen van de daadwerkelijke ontvangst van de goederen.

3.  
Voor een geregistreerde geadresseerde die slechts incidenteel accijnsgoederen ontvangt, wordt de in artikel 3, punt 9, bedoelde machtiging beperkt tot een welomschreven hoeveelheid accijnsgoederen, één afzender en een welomschreven tijdvak. De lidstaten kunnen de machtiging beperken tot één overbrenging.

Artikel 19

Aanvang en einde van overbrengingen van accijnsgoederen onder schorsing van accijns

1.  

De overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling vangt aan:

a) 

in de in artikel 16, lid 1, onder a), bedoelde gevallen, wanneer de accijnsgoederen het belastingentrepot van verzending verlaten;

b) 

in de in artikel 16, lid 1, onder b), bedoelde gevallen, wanneer zij overeenkomstig artikel 201 van Verordening (EU) nr. 952/2013 in het vrije verkeer worden gebracht.

2.  

De overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling eindigt:

a) 

in de in artikel 16, lid 1, onder a) i), ii) en iv), en b), bedoelde gevallen, op het tijdstip waarop de geadresseerde de accijnsgoederen in ontvangst heeft genomen;

b) 

in de in artikel 16, lid 1, onder a) iii), bedoelde gevallen, op het tijdstip waarop de goederen het grondgebied van de Unie hebben verlaten;

c) 

in de in artikel 16, lid 1, onder a) v), bedoelde gevallen, op het tijdstip waarop de goederen onder de regeling extern douanevervoer worden geplaatst.



Afdeling 2

Procedure voor overbrengingen van accijnsgoederen onder schorsing van accijns

Artikel 20

Elektronisch administratief document

1.  
Accijnsgoederen worden uitsluitend als overgebracht onder een accijnsschorsingsregeling aangemerkt indien de overbrenging geschiedt onder dekking van een elektronisch administratief document dat is opgesteld overeenkomstig de leden 2 en 3.
2.  
Voor de toepassing van lid 1 van dit artikel dient de afzender een voorlopig elektronisch administratief document in bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending met behulp van het in artikel 1 van Beschikking (EU) 2020/263 bedoelde geautomatiseerde systeem (hierna “het geautomatiseerde systeem” genoemd).
3.  
De bevoegde autoriteiten van de lidstaten van verzending verrichten een elektronische controle van de in het voorlopige elektronische administratieve document verstrekte gegevens.

Indien de gegevens niet in orde zijn bevonden, wordt de afzender daarvan onverwijld in kennis gesteld.

Indien de gegevens in orde zijn bevonden, kennen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending aan het document een unieke administratieve referentiecode toe en verstrekken zij deze aan de afzender.

4.  
In de in artikel 16, lid 1, onder a) i), ii) en iv), en b), en lid 4 bedoelde gevallen zenden de bevoegde autoriteiten van de lidstaten van verzending het elektronische administratieve document onverwijld toe aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming, die het doorzenden naar de geadresseerde indien deze een erkend entrepothouder of een geregistreerde geadresseerde is.

Indien de accijnsgoederen bestemd zijn voor een erkende entrepothouder in de lidstaat van verzending, zenden de bevoegde autoriteiten van die lidstaat het elektronische administratieve document rechtstreeks aan de erkende entrepothouder toe.

5.  
De afzender verstrekt de persoon die de accijnsgoederen vergezelt, of de vervoerder indien er geen persoon is die de goederen vergezelt, de unieke administratieve referentiecode. De persoon die de accijnsgoederen vergezelt of de vervoerder verstrekt die code op ieder moment van de overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling op verzoek aan de bevoegde autoriteiten. Indien nodig kunnen de bevoegde autoriteiten evenwel vragen om een gedrukte versie van het elektronisch administratief document of andere handelsdocumenten.
6.  
De afzender mag het elektronische administratieve document met behulp van het geautomatiseerde systeem annuleren zolang de overbrenging nog niet is aangevangen overeenkomstig artikel 19, lid 1.
7.  
Tijdens een overbrenging onder een accijnsschorsingsregeling kan de afzender de bestemming of de geadresseerde van de accijnsgoederen via het geautomatiseerde systeem veranderen in een van de in artikel 16, lid 1, onder a) i), ii), iii), of v), of, indien van toepassing, lid 4, bedoelde bestemmingen. Te dien einde dient de afzender een voorlopig elektronisch document over de wijziging van de plaats van bestemming in bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending met behulp van het geautomatiseerde systeem.

Artikel 21

Gebruik van het elektronische administratieve document voor goederen die worden uitgevoerd

1.  
In de in artikel 16, lid 1, onder a) iii), en v), bedoelde gevallen zenden de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending het elektronische administratieve document toe aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar de aangifte tot uitvoer is ingediend overeenkomstig artikel 221, lid 2, van Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 (hierna de “lidstaat van uitvoer” genoemd), indien dit een andere lidstaat dan de lidstaat van verzending is.
2.  
De aangever verstrekt de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van uitvoer de unieke administratieve referentiecode die de in de uitvoeraangifte bedoelde accijnsgoederen aangeeft.
3.  
De bevoegde autoriteiten in de lidstaten van uitvoer controleren vóór de vrijgave van de goederen voor uitvoer of de gegevens van het elektronische administratieve document met de gegevens in de uitvoeraangifte overeenkomen.
4.  
Bij eventuele inconsistenties tussen het elektronische administratieve document en de uitvoeraangifte, brengen de bevoegde autoriteiten in de lidstaat van uitvoer de bevoegde autoriteiten in de lidstaat van verzending hiervan met behulp van het geautomatiseerde systeem in kennis.
5.  
Indien de goederen het douanegrondgebied van de Unie niet langer verlaten, delen de bevoegde autoriteiten in de lidstaat van uitvoer dit via het geautomatiseerde systeem mee aan de bevoegde autoriteiten in de lidstaat van verzending, zodra zij ervan op de hoogte zijn dat de goederen het douanegrondgebied van de Unie niet langer verlaten. De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending zenden de kennisgeving onverwijld door naar de afzender. Na ontvangst van de kennisgeving annuleert de afzender het elektronische administratieve document zoals voorgeschreven in artikel 20, lid 6, of wijzigt hij de bestemming van de goederen zoals voorgeschreven in artikel 20, lid 7.

Artikel 22

Bijzondere regeling voor de overbrenging van energieproducten

1.  
Indien de geadresseerde van energieproducten die onder een accijnsschorsingsregeling over zee of via binnenwaterwegen worden overgebracht, nog niet definitief vaststaat wanneer de afzender het in artikel 20, lid 2, bedoelde voorlopige elektronische administratieve document indient, kunnen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending toestaan dat de afzender de gegevens van de geadresseerde niet invult.
2.  
Zodra de gegevens van de geadresseerde bekend zijn maar uiterlijk bij het eindigen van de overbrenging zendt de afzender ze volgens de in artikel 20, lid 7, bedoelde procedure toe aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending.
3.  
Dit artikel is niet van toepassing op de in artikel 16, lid 1, onder a) iii), en v), bedoelde overbrengingen.

Artikel 23

Splitsen van zendingen

1.  

De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending kunnen onder de door die lidstaat vastgestelde voorwaarden toestaan dat de afzender een overbrenging van energieproducten onder schorsing van accijns splitst in twee of meer deeltransporten, mits aan de volgende voorwaarden is voldaan:

a) 

de totale hoeveelheid accijnsgoederen blijft ongewijzigd;

b) 

de splitsing wordt verricht op het grondgebied van een lidstaat die deze procedure toestaat;

c) 

de bevoegde autoriteiten van laatstgenoemde lidstaat worden in kennis gesteld van de plaats waar de splitsing geschiedt.

2.  
De lidstaten stellen de Commissie in kennis van het feit dat en de voorwaarden waaronder zij het splitsen van zendingen op hun grondgebied toestaan. De Commissie doet deze informatie aan de overige lidstaten toekomen.

Artikel 24

Formaliteiten op de plaats van bestemming

1.  
Bij ontvangst van accijnsgoederen op een van de in artikel 16, lid 1, onder a) i), ii) en iv), of lid 4 bedoelde bestemmingen zendt de geadresseerde, behoudens in ten genoegen van de bevoegde autoriteiten naar behoren gerechtvaardigde gevallen, onverwijld en uiterlijk binnen vijf werkdagen na het eindigen van de overbrenging een bericht betreffende de ontvangst van de goederen naar de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming met behulp van het geautomatiseerde systeem.
2.  
De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming bepalen de procedure voor het indienen van het bericht van ontvangst van accijnsgoederen door de in artikel 11, lid 1, bedoelde geadresseerden.
3.  
De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming verrichten een elektronische controle van de in het bericht van ontvangst verstrekte gegevens.

Indien de gegevens niet in orde zijn bevonden, wordt de geadresseerde onverwijld in kennis gesteld.

Indien de gegevens in orde zijn bevonden, verstrekken de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming de geadresseerde een bevestiging van het bericht van ontvangst en zenden zij het door naar de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending.

4.  
De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending zenden het bericht van ontvangst door naar de afzender. Indien de plaats van verzending en de plaats van bestemming zich in dezelfde lidstaat bevinden, zenden de bevoegde autoriteiten van die lidstaat het bericht van ontvangst rechtstreeks toe aan de afzender.

Artikel 25

Formaliteiten aan het einde van een overbrenging van goederen die worden uitgevoerd

1.  
In het in artikel 16, lid 1, onder a) iii), en, in voorkomend geval, onder b), van deze richtlijn bedoelde geval wordt een bericht opgesteld (hierna het “bericht van uitvoer” genoemd), door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van uitvoer op basis van de door het douanekantoor van uitgang met behulp van het geautoriseerde systeem verkregen informatie over de uitgang van de goederen overeenkomstig artikel 329 van Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 of van het kantoor waar de in artikel 2, lid 2, van deze richtlijn bedoelde formaliteiten voor de uitgang van goederen uit het douanegebied zijn vervuld, ter bevestiging dat de accijnsgoederen het grondgebied van de Unie hebben verlaten.
2.  
In het in artikel 16, lid 1, onder a), v), genoemde geval wordt een bericht van uitvoer opgesteld door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van uitvoer op basis van de door het douanekantoor van uitgang ontvangen informatie overeenkomstig artikel 329, lid 5, van Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447.
3.  
De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van uitvoer verrichten een elektronische controle van de gegevens op basis waarvan het bericht van uitvoer overeenkomstig de leden 1 en 2 moet worden ingevuld. Na controle van de gegevens en indien de lidstaat van verzending een andere lidstaat dan de lidstaat van uitvoer is, zenden de bevoegde autoriteiten van laatstgenoemde lidstaat het bericht van uitvoer toe aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending.

De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending zenden het bericht van uitvoer door naar de afzender.

Artikel 26

Onbeschikbaarheid van het geautomatiseerde systeem

1.  

In afwijking van artikel 20, lid 1, kan de afzender, wanneer het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar is in de lidstaat van verzending, een overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling aanvangen op voorwaarde dat:

a) 

de goederen vergezeld gaan van een nooddocument met dezelfde gegevens als het in artikel 20, lid 2, bedoelde voorlopige elektronische administratieve document;

b) 

de afzender de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending informeert voordat de overbrenging aanvangt.

De lidstaat van verzending kan ook van de afzender verlangen dat vóór de aanvang van de overbrenging een kopie van het onder a), in de eerste alinea bedoelde document wordt ingediend, dat de in de kopie vermelde gegevens door de lidstaat van verzending worden geverifieerd en dat, indien het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar was om aan de verzender toe te schrijven redenen, die redenen afdoend worden vermeld.

2.  
Zodra het geautomatiseerde systeem opnieuw beschikbaar komt, dient de afzender een voorlopig elektronisch administratief document in overeenkomstig artikel 20, lid 2.

Zodra de gegevens in het voorlopige elektronische administratieve document overeenkomstig artikel 20, lid 3, zijn gecontroleerd, vervangt dit document het in lid 1, eerste alinea, onder a), van dit artikel bedoelde nooddocument, indien de gegevens in orde zijn bevonden. Artikel 20, lid 4, artikel 21, lid 1, en de artikelen 24 en 25 zijn van overeenkomstige toepassing.

3.  
Een kopie van het in lid 1, eerste alinea, onder a), bedoelde nooddocument moet door de afzender in zijn administratie worden bewaard.
4.  
Indien het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar is in de lidstaat van verzending, kan de afzender de bestemming van de goederen veranderen als bedoeld in artikel 20, lid 7, of de overbrenging van energieproducten splitsen als bedoeld in artikel 23, en die informatie met behulp van andere communicatiemiddelen verstrekken aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending. De afzender informeert daartoe de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending voordat de bestemming van de overbrenging wordt gewijzigd of de overbrenging in deeltransporten wordt gesplitst. De leden 2 en 3 zijn van overeenkomstige toepassing.
5.  
Indien het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar is in de lidstaat van verzending in de in artikel 16, lid 1, onder a), iii) en v), bedoelde gevallen, verstrekt de afzender een kopie van het nooddocument als bedoeld in lid 1, eerste alinea, onder a), aan de aangever.

De aangever verstrekt de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van uitvoer een kopie van dat nooddocument, waarvan de inhoud overeenkomt met de in de uitvoeraangifte opgegeven accijnsgoederen of de unieke code van het nooddocument.

Artikel 27

Nooddocumenten op de plaats van bestemming of in het geval van uitvoer

1.  
Indien, in de in artikel 16, lid 1, onder a) i), ii) en iv) en b), en lid 4 bedoelde gevallen, het in artikel 24, lid 1, bedoelde bericht van ontvangst bij het eindigen van de overbrenging niet binnen de in dat artikel vastgestelde termijn kan worden ingediend, hetzij omdat het geautomatiseerd systeem niet beschikbaar is in de lidstaat van bestemming, hetzij omdat, in de in artikel 26, lid 1, bedoelde situatie, de in artikel 26, lid 2, bedoelde procedures nog niet afgerond zijn, dient de geadresseerde, behoudens in naar behoren gerechtvaardigde gevallen, bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming een nooddocument in dat dezelfde gegevens bevat als het bericht van ontvangst en waarin wordt verklaard dat de overbrenging is geëindigd.

Behoudens indien het bericht van ontvangst binnen afzienbare termijn door de geadresseerde via het geautomatiseerd systeem kan worden ingediend als bedoeld in artikel 24, lid 1, of behoudens in naar behoren gerechtvaardigde gevallen, zenden de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming een kopie van het in de eerste alinea bedoelde nooddocument toe aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending, die een exemplaar naar de afzender doorzenden of te diens beschikking houden. Zodra het geautomatiseerde systeem in de lidstaat van bestemming weer beschikbaar komt of de in artikel 26, lid 2, bedoelde procedures afgerond zijn, dient de geadresseerde een bericht van ontvangst in overeenkomstig artikel 24, lid 1. De leden 3 en 4 van artikel 24 zijn van overeenkomstige toepassing.

2.  
Indien, in het in artikel 16, lid 1, onder a) iii) of v), bedoelde geval, het in artikel 25, leden 1 en 2, bedoelde bericht van uitvoer of de kennisgeving dat de goederen het grondgebied van de Unie niet langer zullen verlaten als bedoeld in artikel 21, lid 5, aan het einde van een overbrenging van accijnsgoederen niet kan worden opgesteld, hetzij omdat het geautomatiseerd systeem niet beschikbaar was in de lidstaat van uitvoer, hetzij omdat, in de in artikel 26, lid 1, bedoelde situatie, de in artikel 26, lid 2, bedoelde procedures nog niet afgerond zijn, zenden de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van uitvoer de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending een document toe dat dezelfde gegevens bevat als het bericht van uitvoer of als de kennisgeving en waarin wordt verklaard dat de overbrenging is geëindigd of dat de goederen het grondgebied van de Unie niet zullen verlaten, behoudens indien het bericht van uitvoer of de kennisgeving binnen afzienbare termijn via het geautomatiseerd systeem kan worden opgesteld of in naar behoren gerechtvaardigde gevallen.

De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending zenden een kopie van het in de eerste alinea bedoelde document door naar de afzender of houden een exemplaar te diens beschikking.

Zodra het geautomatiseerde systeem in de lidstaat van uitvoer weer beschikbaar komt of de in artikel 26, lid 2, bedoelde procedures afgerond zijn, stellen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van uitvoer een bericht van uitvoer op overeenkomstig artikel 25, leden 1 en 2, of de kennisgeving als bedoeld in artikel 21, lid 5. Artikel 25, lid 3, is van overeenkomstige toepassing.

Artikel 28

Alternatieve bewijzen van ontvangst en bewijs van uitgaan

1.  
Niettegenstaande artikel 27 vormt het in artikel 24, lid 1, bedoelde bericht van ontvangst of het in artikel 25, leden 1 en 2, bedoelde bericht van uitvoer het bewijs dat een overbrenging overeenkomstig artikel 19, lid 2, is geëindigd.
2.  
In afwijking van lid 1 kan, bij gebreke van een bericht van ontvangst of een bericht van uitvoer om andere dan de in artikel 27 vermelde redenen, een alternatief bewijs van het eindigen van de overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling overeenkomstig de leden 3 en 4 worden verstrekt.
3.  
In de in artikel 16, lid 1, onder a) i), ii) en iv) en b), en lid 4, bedoelde gevallen kan een alternatief bewijs van het eindigen van de overbrenging ook worden aangetoond met een op basis van afdoend bewijs opgestelde aftekening van de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming dat de accijnsgoederen de bestemming hebben bereikt.

Een nooddocument als bedoeld in artikel 26, lid 1, onder a), geldt als afdoend bewijs.

4.  

In de in artikel 16, lid 1, onder a) iii) of v), bedoelde gevallen doen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending het volgende om te bepalen of de accijnsgoederen in de in lid 2 uiteengezette omstandigheden het grondgebied van de Unie hebben verlaten:

a) 

zij aanvaarden als afdoende bewijs dat de accijnsgoederen het grondgebied van de Unie hebben verlaten, een aftekening van de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar het douanekantoor van uitgang is gelegen ter bevestiging dat de accijnsgoederen het grondgebied van de Unie hebben verlaten, of ter bevestiging dat de accijnsgoederen onder de regeling extern douanevervoer zijn geplaatst overeenkomstig artikel 16, lid 1, onder a) v);

b) 

zij mogen een willekeurige combinatie van de onderstaande bewijsstukken in aanmerking nemen:

i) 

een pakbon;

ii) 

een document, ondertekend of gewaarmerkt door de marktdeelnemer die de goederen buiten het douanegebied van de Unie heeft gebracht, ter bevestiging van het uitgaan van de goederen;

iii) 

een document waarin de douaneautoriteit van een lidstaat of een derde land de levering bevestigt overeenkomstig de voor dat certificaat in die staat of dat land toepasselijke voorschriften en procedures;

iv) 

door de marktdeelnemer bijgehouden administratie waaruit de levering van goederen aan schepen, luchtvaartuigen of offshore installaties blijkt;

v) 

andere bewijsstukken die door de autoriteiten van de lidstaat van verzending aanvaard worden.

5.  
Wanneer de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending de documenten als afdoend bewijs hebben aanvaard, wordt de overbrenging in het geautomatiseerde systeem geëindigd.

Artikel 29

Bevoegdheidsdelegatie en toekenning van uitvoeringsbevoegdheden met betrekking tot de documenten die in het kader van een accijnsschorsingsregeling moeten worden uitgewisseld

1.  
De Commissie stelt gedelegeerde handelingen vast overeenkomstig artikel 51 tot vaststelling van de structuur en de inhoud van de elektronische administratieve documenten die ten behoeve van de artikelen 20 tot en met 25 worden uitgewisseld via het geautomatiseerde systeem, en van de in de artikelen 26 en 27 bedoelde nooddocumenten voor de overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling.
2.  
De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast om de voorschriften en procedures voor de uitwisseling van de elektronische administratieve documenten met behulp van het geautomatiseerde systeem voor een overbrenging van accijnsgoederen onder schorsing van accijns vast te stellen alsmede de voorschriften en procedures voor het gebruik van de in de artikelen 26 en 27 bedoelde nooddocumenten. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 52, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.
3.  
Voor de toepassing van en overeenkomstig de artikelen 26 en 27 bepaalt elke lidstaat in welke situaties het geautomatiseerde systeem als niet beschikbaar is te beschouwen en legt elke lidstaat vast welke voorschriften en procedures in die situaties gelden.



Afdeling 3

Vereenvoudigde procedures

Artikel 30

Vereenvoudigde procedures in één lidstaat

De lidstaten kunnen vereenvoudigde procedures vaststellen voor overbrengingen onder een accijnsschorsingsregeling die uitsluitend over hun grondgebied verlopen, inclusief de mogelijkheid op dergelijke overbrengingen geen elektronische controle toe te passen.

Artikel 31

Vereenvoudigde procedures in twee of meer lidstaten

In overleg en onder de door alle betrokken lidstaten te bepalen voorwaarden kunnen vereenvoudigde procedures worden vastgesteld met het oog op veelvuldige en regelmatige overbrengingen van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling die op de grondgebieden van twee of meer lidstaten plaatsvinden.

Deze bepaling geldt onder meer voor overbrengingen via vaste pijpleidingen.



HOOFDSTUK V

Overbrenging van accijnsgoederen en accijnsheffing na uitslag tot verbruik



Afdeling 1

Verkrijging door particulieren

Artikel 32

Verkrijging door particulieren

1.  
De accijns ter zake van door particulieren voor eigen behoeften verkregen en door henzelf over het grondgebied van de ene lidstaat naar het grondgebied van een andere lidstaat vervoerde accijnsgoederen wordt uitsluitend geheven in de lidstaat van verkrijging.
2.  

Om vast te stellen of de in lid 1 bedoelde accijnsgoederen voor eigen behoeften van particulieren bestemd zijn, houden de lidstaten rekening met ten minste de volgende elementen:

a) 

de commerciële status en de beweegredenen van degene die de accijnsgoederen voorhanden heeft;

b) 

de plaats waar de accijnsgoederen zich bevinden of, in voorkomend geval, de gebruikte wijze van vervoer;

c) 

elk document betreffende de accijnsgoederen;

d) 

de aard van de accijnsgoederen;

e) 

de hoeveelheid accijnsgoederen.

3.  

Voor de toepassing van lid 2, onder e), kunnen de lidstaten, uitsluitend als bewijselement, indicatieve niveaus vaststellen. Deze indicatieve niveaus mogen niet lager zijn dan:

a) 

voor tabaksproducten:

— 
sigaretten: 800 stuks
— 
cigarillo’s (sigaren met een maximumgewicht van 3 g/stuk): 400 stuks
— 
sigaren: 200 stuks
— 
rooktabak: 1,0 kg
b) 

voor alcoholhoudende dranken:

— 
gedistilleerde dranken: 10 l
— 
tussenproducten: 20 l
— 
wijn: 90 l (waarvan maximaal 60 l mousserende wijn)
— 
bier: 110 l
4.  
De lidstaten kunnen tevens bepalen dat de accijns in de lidstaat van verbruik verschuldigd wordt bij de verkrijging van minerale oliën die in een andere lidstaat reeds tot verbruik zijn uitgeslagen, indien deze producten op een atypische wijze worden vervoerd door particulieren of voor rekening van particulieren.

Voor de toepassing van deze alinea wordt onder “atypisch vervoer” verstaan het vervoer van brandstof anders dan in de tank van voertuigen of in een passend reserveblik, alsmede het vervoer van vloeibare verwarmingsproducten anders dan in tankwagens die voor rekening van marktdeelnemers worden gebruikt.



Afdeling 2

Procedure voor overbrengingen van accijnsgoederen die op het grondgebied van de ene lidstaat zijn uitgeslagen tot verbruik en naar het grondgebied van een andere lidstaat worden overgebracht om daar voor commerciële doeleinden te worden geleverd

Artikel 33

Algemene bepalingen

1.  
Wanneer accijnsgoederen, nadat zij in een lidstaat tot verbruik zijn uitgeslagen, worden overgebracht naar het grondgebied van een andere lidstaat om er te worden geleverd of gebruikt voor commerciële doeleinden, worden zij in de lidstaat van bestemming aan accijns onderworpen.

Binnen het toepassingsgebied van de voorschriften in deze afdeling worden accijnsgoederen uitsluitend overgebracht van een gecertificeerde afzender naar een gecertificeerde geadresseerde.

2.  
Voor de toepassing van dit artikel worden accijnsgoederen als “geleverd voor commerciële doeleinden” beschouwd wanneer zij op het grondgebied van één lidstaat tot verbruik zijn uitgeslagen, van die lidstaat zijn overgebracht naar het grondgebied van een andere lidstaat en hetzij geleverd zijn aan anderen dan particulieren, hetzij aan particulieren in het geval dat de overbrenging niet onder artikel 32 of artikel 44 valt. Accijnsgoederen worden echter niet als geleverd voor commerciële doeleinden beschouwd wanneer die particulier de goederen voor eigen behoeften uit het grondgebied van de andere lidstaat heeft overgebracht.
3.  
De overbrenging van accijnsgoederen krachtens dit artikel vangt aan wanneer de accijnsgoederen hetzij de bedrijfsruimten van de gecertificeerde afzender verlaten, hetzij een locatie in de lidstaat van verzending waarvan aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending kennis wordt gegeven voor aanvang van de overbrenging.
4.  
De overbrenging van accijnsgoederen krachtens dit artikel eindigt wanneer de gecertificeerde geadresseerde de accijnsgoederen in ontvangst heeft genomen, hetzij in zijn bedrijfsruimten hetzij op een locatie in de lidstaat van bestemming waarvan aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming kennis wordt gegeven voor aanvang van de overbrenging.
5.  
De voorwaarden voor verschuldigdheid en het toe te passen accijnstarief zijn die welke op het tijdstip van verschuldigd worden, van kracht zijn in de lidstaat van bestemming.

Artikel 34

Belastbaar feit

1.  
De gecertificeerde geadresseerde wordt gehouden tot voldoening van de accijns, die verschuldigd zal zijn als de goederen aan de lidstaat van bestemming zijn geleverd, behalve wanneer tijdens de overbrenging een onregelmatigheid overeenkomstig artikel 46 plaatsvindt.
2.  
Het niet registreren of certificeren van een of alle bij de overbrenging betrokken personen houdt in dat die persoon/die personen eveneens gehouden is/zijn tot voldoening van de accijns.
3.  
Accijnsgoederen die aan boord van een schip of een vliegtuig dat een verbinding tussen de grondgebieden van twee lidstaten verzorgt, voorhanden worden gehouden maar die niet beschikbaar zijn voor de verkoop wanneer dit schip of vliegtuig zich op het grondgebied van een lidstaat bevindt, worden in die lidstaat niet aan accijns onderworpen.

Artikel 35

Voorwaarden voor een overbrenging van accijnsgoederen onder deze afdeling

1.  
Een overbrenging van accijnsgoederen wordt uitsluitend geacht aan de voorschriften van deze afdeling te voldoen, indien zij geschiedt onder dekking van een elektronisch vereenvoudigd administratief document dat is verwerkt overeenkomstig artikel 36.
2.  

De gecertificeerde geadresseerde krachtens artikel 34, lid 1, moet:

a) 

vóór verzending van de goederen een zekerheid stellen ter dekking van de risico’s in verband met de niet-betaling van accijnzen die zich kunnen voordoen tijdens de overbrenging over de grondgebieden van de lidstaten van doortocht en in de lidstaat van bestemming;

b) 

aan het einde van de overbrenging van de goederen de in de lidstaat van bestemming verschuldigde accijns voldoen volgens de procedure die door deze lidstaat is vastgesteld;

c) 

elke controle toelaten waardoor de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming zich kunnen vergewissen van de daadwerkelijke ontvangst van de accijnsgoederen en van de betaling van de accijns waartoe deze aanleiding geven.

3.  
In afwijking van lid 2, onder a), kunnen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming, onder de door hen vastgestelde voorwaarden, toestaan dat de zekerheid wordt gesteld door de vervoerder, de eigenaar van de accijnsgoederen, de gecertificeerde afzender, of gezamenlijk door twee of meer van deze personen […], met of zonder de gecertificeerde geadresseerde.
4.  
De zekerheid als bedoeld in lid 2, onder a), is geldig in de gehele Unie.
5.  
De lidstaten stellen nadere regels vast voor de het stellen en de geldigheid van een zekerheid.
6.  
Een erkend entrepothouder of een geregistreerde afzender kan voor de toepassing van deze afdeling als een gecertificeerde afzender optreden na kennisgeving aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending.
7.  
Een erkend entrepothouder of een geregistreerde geadresseerde kan voor de toepassing van deze afdeling als een gecertificeerde geadresseerde optreden na kennisgeving aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming.

▼C2

8.  
Voor een gecertificeerde afzender of gecertificeerde geadresseerde die slechts incidenteel accijnsgoederen verzendt of ontvangt, wordt de in artikel 3, punten 12 en 13, bedoelde certificering beperkt tot een welomschreven hoeveelheid accijnsgoederen, één geadresseerde of afzender en een welomschreven tijdvak. De lidstaten kunnen de certificering beperken tot één overbrenging. Een dergelijke tijdelijke certificering kan, niettegenstaande de voorschriften van artikel 3, punten 12 en 13, ook worden afgegeven aan particuliere personen die als afzenders of geadresseerden optreden, wanneer accijnsgoederen overeenkomstig artikel 33, lid 2, voor commerciële doeleinden worden geleverd.

▼B

Artikel 36

Elektronisch vereenvoudigd administratief document

1.  
Wanneer de accijnsgoederen onder deze afdeling worden overgebracht, dient de gecertificeerde afzender een voorlopig elektronisch administratief document in bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending met behulp van het geautomatiseerde systeem.
2.  
De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending verrichten een elektronische controle van de gegevens in het voorlopig elektronisch vereenvoudigd administratief document.

Indien de gegevens niet in orde zijn bevonden, wordt de afzender daarvan onverwijld in kennis gesteld.

Indien de gegevens in orde zijn bevonden, kennen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending aan het document een unieke vereenvoudigde administratieve referentiecode toe en verstrekken zij deze aan de gecertificeerde afzender.

3.  
De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending zenden het elektronische vereenvoudigde administratieve document onverwijld toe aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming, die het doorzendt naar de gecertificeerde geadresseerde.
4.  
De gecertificeerde afzender verstrekt de persoon die de accijnsgoederen vergezelt, of de vervoerder indien er geen persoon is die de goederen vergezelt, de unieke vereenvoudigde administratieve referentiecode. De persoon die de accijnsgoederen vergezelt of de vervoerder verstrekt die code op ieder moment van de overbrenging op verzoek aan de bevoegde autoriteiten.
5.  
Tijdens een overbrenging van accijnsgoederen onder deze afdeling kan de gecertificeerde afzender, met behulp van het geautomatiseerde systeem, de bestemming in een andere, door dezelfde gecertificeerde geadresseerde geleide plaats van aflevering in dezelfde lidstaat of in de plaats van verzending veranderen. Te dien einde dient de gecertificeerde afzender een voorlopig elektronisch document met de wijziging van de bestemming in bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending met behulp van het geautomatiseerde systeem.

Artikel 37

Bericht van ontvangst

1.  
Bij ontvangst van de accijnsgoederen zendt de gecertificeerde geadresseerde, behoudens in ten genoegen van de bevoegde autoriteiten naar behoren gerechtvaardigde gevallen, onverwijld en uiterlijk binnen vijf werkdagen na het eindigen van de overbrenging, met behulp van het geautomatiseerde systeem een bericht betreffende de ontvangst van de goederen naar de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming.
2.  
De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming verrichten een elektronische controle van de in het bericht van ontvangst verstrekte gegevens.

Indien de gegevens niet in orde zijn bevonden, wordt de gecertificeerde geadresseerde daarvan onverwijld in kennis gesteld.

Indien de gegevens in orde zijn bevonden, verstrekken de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming de geadresseerde een bevestiging dat het bericht van ontvangst geregistreerd is en zenden zij het door naar de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending.

Het bericht van ontvangst geldt als afdoende bewijs dat de gecertificeerde geadresseerde alle noodzakelijke formaliteiten heeft vervuld en, indien van toepassing en behalve als de accijnsgoederen vrijgesteld zijn van accijns, eventuele verschuldigde accijns aan de lidstaat van bestemming heeft betaald, of dat er een accijnsschorsingsregeling geldt overeenkomstig hoofdstuk III.

3.  
De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending zenden het bericht van ontvangst door naar de gecertificeerde afzender.
4.  
De in de lidstaat van verzending betaalde accijns wordt op verzoek en op basis van het in lid 1 bedoelde bericht van ontvangst terugbetaald.

Artikel 38

Noodprocedure en navordering op de plaats van verzending

1.  

In afwijking van artikel 36, kan de gecertificeerde afzender, wanneer het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar is in de lidstaat van verzending, een overbrenging van accijnsgoederen aanvangen op voorwaarde dat:

a) 

de goederen vergezeld gaan van een nooddocument met dezelfde gegevens als het in artikel 35, lid 1, bedoelde voorlopige elektronische vereenvoudigde administratieve document;

b) 

de gecertificeerde afzender de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending informeert voordat de overbrenging aanvangt.

De lidstaat van verzending kan van de gecertificeerde afzender verlangen dat vóór de aanvang van de overbrenging een kopie van het onder a), in de eerste alinea, bedoelde document wordt ingediend, dat de in de kopie vermelde gegevens door de lidstaat van verzending worden geverifieerd en dat, indien het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar was om aan de verzender toe te schrijven redenen, die redenen afdoend worden vermeld.

2.  
Zodra het geautomatiseerde systeem opnieuw beschikbaar komt, dient de gecertificeerde afzender een voorlopig elektronisch vereenvoudigd administratief document in overeenkomstig artikel 36, lid 1.

Zodra de gegevens in het voorlopige elektronische vereenvoudigde administratieve document overeenkomstig artikel 36, lid 2, zijn gecontroleerd, vervangt dit document het in lid 1, eerste alinea, onder a), van dit artikel bedoelde nooddocument, indien de gegevens in orde zijn bevonden. Artikel 36, lid 3, en artikel 37 zijn van overeenkomstige toepassing.

3.  
Een kopie van het in lid 1, eerste alinea, onder a), bedoelde nooddocument moet door de gecertificeerde afzender in zijn administratie worden bewaard.
4.  
Indien het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar is in de lidstaat van verzending, kan de afzender de bestemming van de goederen veranderen als bedoeld in artikel 36, lid 5, en die informatie met behulp van andere communicatiemiddelen aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending verstrekken. De gecertificeerde afzender informeert de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending voordat de overbrenging aanvangt. De leden 2 en 3 van dit artikel zijn van overeenkomstige toepassing.

Artikel 39

Noodvoorziening en recuperatie van gegevens — bericht van ontvangst

Wanneer accijnsgoederen onder deze afdeling worden overgebracht en het bericht van ontvangst bij het eindigen van de overbrenging van de accijnsgoederen niet kan worden ingediend overeenkomstig artikel 37, lid 1, hetzij omdat het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar is in de lidstaat van bestemming, hetzij omdat, in de in artikel 38, lid 2, bedoelde procedures nog niet afgerond zijn, dient de gecertificeerde geadresseerde, behoudens in naar behoren gerechtvaardigde gevallen, bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming een nooddocument in dat dezelfde gegevens bevat als het bericht van ontvangst en waarin wordt verklaard dat de overbrenging is geëindigd.

Behoudens indien het bericht van ontvangst binnen afzienbare termijn door de gecertificeerde geadresseerde via het geautomatiseerd systeem kan worden ingediend als bedoeld in artikel 37, lid 1, of behoudens in naar behoren gerechtvaardigde gevallen, zenden de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming een kopie van het in de eerste alinea bedoelde nooddocument toe aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending. De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending zenden de kopie naar de gecertificeerde afzender of houden een exemplaar te diens beschikking.

Zodra het geautomatiseerde systeem in de lidstaat van bestemming weer beschikbaar komt of de in artikel 38, lid 2, bedoelde procedures afgerond zijn, dient de gecertificeerde geadresseerde een bericht van ontvangst in overeenkomstig artikel 37, lid 1. Artikel 37, leden 2 en 3, zijn van overeenkomstige toepassing.

Artikel 40

Alternatieve bewijzen van ontvangst

1.  
Niettegenstaande artikel 39, vormt het in artikel 37, lid 1, vereiste bericht van ontvangst het bewijs dat de accijnsgoederen aan de gecertificeerde geadresseerde zijn geleverd.
2.  
In afwijking van lid 1 kan, bij gebreke van een bericht van ontvangst door andere dan de in artikel 39 bedoelde redenen, een alternatief bewijs voor de levering van de accijnsgoederen worden verstrekt door middel van een aftekening door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming, op basis van afdoend bewijs, dat de goederen de bestemming hebben bereikt.

Het in de eerste alinea van artikel 39 bedoelde nooddocument bevat afdoende bewijs voor de toepassing van de eerste alinea van dit lid.

3.  
Wanneer de aftekening door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending is aanvaard, wordt geacht voldoende te zijn bewezen dat de gecertificeerde geadresseerde alle noodzakelijke formaliteiten heeft vervuld en eventuele verschuldigde accijns aan de lidstaat van bestemming heeft betaald.

Artikel 41

Afwijking van de verplichting om het geautomatiseerde systeem te gebruiken — vereenvoudigde procedures in twee of meer lidstaten

In overleg en onder de door alle betrokken lidstaten te bepalen voorwaarden kunnen vereenvoudigde procedures worden vastgesteld voor overbrengingen van accijnsgoederen die onder deze afdeling vallen en die op de grondgebieden van twee of meer lidstaten plaatsvinden.

Artikel 42

Overbrenging van tot verbruik uitgeslagen goederen tussen twee plaatsen op het grondgebied van dezelfde lidstaat over het grondgebied van een andere lidstaat

1.  

Wanneer reeds tot verbruik uitgeslagen accijnsgoederen op het grondgebied van een lidstaat worden overgebracht naar een op het grondgebied van die lidstaat gelegen bestemming van die lidstaat via het grondgebied van een andere lidstaat, gelden de volgende voorschriften:

a) 

de overbrenging vindt plaats onder dekking van het in artikel 35, lid 1, bedoelde elektronische vereenvoudigde administratieve document na een passend traject;

b) 

de gecertificeerde geadresseerde bevestigt de ontvangst van de goederen volgens de voorschriften van de bevoegde autoriteiten van de plaats van bestemming;

c) 

de gecertificeerde afzender en de gecertificeerde geadresseerde laten elke controle toe waardoor hun respectieve bevoegde autoriteiten zich kunnen vergewissen van de daadwerkelijke ontvangst van de goederen.

2.  
In geval van veelvuldige en regelmatige overbrengingen van accijnsgoederen onder de in lid 1 genoemde voorwaarden kunnen de betrokken lidstaten, in overleg en onder door hen te stellen voorwaarden, de voorschriften van lid 1 vereenvoudigen.

Artikel 43

Bevoegdheidsdelegatie en toekenning van uitvoeringsbevoegdheden voor de overbrenging van voor commerciële doeleinden te leveren goederen

1.  
De Commissie stelt overeenkomstig artikel 51 gedelegeerde handelingen vast tot vaststelling van de structuur en de inhoud van de via het geautomatiseerde systeem uitgewisselde elektronische administratieve documenten ten behoeve van de artikelen 36 en 37, ►C1  en van de in de artikelen 38, 39 en 40 bedoelde nooddocumenten ◄ voor een overbrenging van accijnsgoederen onder deze afdeling.
2.  
De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast tot vaststelling van de te volgen voorschriften en procedures voor de uitwisseling van de elektronische administratieve documenten via het geautomatiseerde systeem ten behoeve van de artikelen 36 en 37 en van de voorschriften en procedures voor het gebruik van de in de artikelen 38, 39 en 40 bedoelde nooddocumenten voor een overbrenging van accijnsgoederen onder deze afdeling. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 52 bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.



Afdeling 3

Afstandsverkopen

Artikel 44

Afstandsverkopen

1.  
Op het grondgebied van een lidstaat reeds tot verbruik uitgeslagen accijnsgoederen die door een in een andere lidstaat gevestigde persoon, anders dan een erkend entrepothouder, een geregistreerde geadresseerde, een gecertificeerde geadresseerde of een zelfstandig bedrijf, worden gekocht en door een afzender die een zelfstandige economische activiteit verricht of voor diens rekening rechtstreeks of onrechtstreeks naar het grondgebied van een andere lidstaat worden verzonden of vervoerd, worden aan de accijns onderworpen in de lidstaat van bestemming.
2.  
In het in lid 1 bedoelde geval wordt de accijns in de lidstaat van bestemming verschuldigd op het tijdstip van levering van de accijnsgoederen. De voorwaarden voor verschuldigdheid en het toe te passen accijnstarief zijn die welke op het tijdstip van verschuldigd worden van kracht zijn.

De accijns wordt betaald volgens de procedure die door de lidstaat van bestemming is vastgesteld.

3.  
De afzender is de tot voldoening van de accijns in de lidstaat van bestemming gehouden persoon.

De lidstaat van bestemming kan de afzender evenwel toestaan om een in die lidstaat gevestigde fiscaal vertegenwoordiger aan te stellen als de tot voldoening van accijns gehouden persoon. De fiscaal vertegenwoordiger wordt door de bevoegde autoriteiten van die lidstaat erkend. De lidstaten kunnen bepalen dat, indien de afzender of de fiscaal vertegenwoordiger zich niet heeft gehouden aan het bepaalde in lid 4, onder a), de tot voldoening van de accijns gehouden persoon de geadresseerde van de accijnsgoederen is.

4.  

De afzender of de fiscaal vertegenwoordiger houdt zich aan de volgende voorschriften:

a) 

voorafgaand aan de verzending van de accijnsgoederen bij één enkel, door de lidstaat van bestemming speciaal voor afstandsverkopen aangewezen loket en onder de door deze lidstaat vast te stellen voorwaarden, zijn identiteit bekend maken en zekerheid stellen voor de betaling van de accijns;

b) 

nadat de accijnsgoederen zijn geleverd de accijns voldoen aan het onder a) bedoelde loket;

c) 

een administratie voeren van de leveringen van de goederen.

De betrokken lidstaten kunnen, onder door hen vast te stellen voorwaarden, deze voorschriften op basis van bilaterale of multilaterale regelingen vereenvoudigen.

5.  
In het in lid 1 bedoelde geval wordt de in de eerste lidstaat geheven accijns teruggegeven op verzoek van de afzender, mits de afzender of fiscaal vertegenwoordiger zich aan de voorschriften van lid 4 heeft gehouden.
6.  
De lidstaten kunnen specifieke voorschriften ter uitvoering van de leden 1 tot en met 5 vaststellen voor accijnsgoederen die onder een bijzondere nationale distributieregeling vallen.



Afdeling 4

Vernietiging en verlies

Artikel 45

Vernietiging en verlies

1.  
Indien, in de in artikel 33, lid 1, en artikel 44, lid 1, bedoelde situaties, de accijnsgoederen tijdens het vervoer op het grondgebied van een andere lidstaat dan de lidstaat waar de goederen tot verbruik zijn uitgeslagen, algeheel vernietigd of onherstelbaar verloren gegaan zijn door niet te voorziene omstandigheden of overmacht, of ingevolge een instructie van de bevoegde autoriteiten van die lidstaat om de goederen te vernietigen, is de accijns niet verschuldigd in die lidstaat.

Voor de toepassing van deze richtlijn worden goederen geacht totaal vernietigd of onherstelbaar verloren te zijn wanneer zij als accijnsgoed onbruikbaar zijn geworden.

2.  
In het geval van gedeeltelijk verlies als gevolg van de aard van de goederen, dat zich voordoet tijdens het vervoer van de goederen op het grondgebied van een andere lidstaat dan de lidstaat waar de goederen tot verbruik zijn uitgeslagen, is de accijns niet verschuldigd in die lidstaat ►C3  wanneer het bedrag van het verlies onder de overeenkomstig artikel 6, lid 10, vastgestelde gemeenschappelijke drempelwaarde voor gedeeltelijk verlies van die accijnsgoederen valt, tenzij een lidstaat een gegronde reden heeft om te vermoeden dat er sprake is van fraude of een onregelmatigheid. ◄
3.  
De algehele vernietiging of het onherstelbare algehele of gedeeltelijke verlies van de accijnsgoederen als bedoeld in lid 1 wordt aangetoond ten genoegen van de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar de algehele vernietiging of het onherstelbare algehele of gedeeltelijke verlies zich heeft voorgedaan of, indien niet is vast te stellen waar het verlies zich heeft voorgedaan, van de lidstaat waar het verlies is geconstateerd.

Wanneer de algehele vernietiging of het onherstelbare algehele of gedeeltelijke verlies van de accijnsgoederen wordt vastgesteld, wordt de overeenkomstig artikel 35, lid 2, onder a), of artikel 44, lid 4, onder a), gestelde zekerheid na overlegging van afdoende bewijs naar gelang van het geval geheel of gedeeltelijk vrijgegeven.



Afdeling 5

Onregelmatigheden tijdens de overbrenging van accijnsgoederen

Artikel 46

Onregelmatigheden tijdens de overbrenging van accijnsgoederen

1.  
Indien tijdens een overbrenging van accijnsgoederen overeenkomstig artikel 33, lid 1, of artikel 44, lid 1, een onregelmatigheid heeft plaatsgevonden op het grondgebied van een andere lidstaat dan het grondgebied van de lidstaat waar die goederen tot verbruik zijn uitgeslagen, worden zij aan de accijns onderworpen en wordt de accijns verschuldigd in de lidstaat waar de onregelmatigheid heeft plaatsgevonden.
2.  
Indien tijdens een overbrenging van accijnsgoederen overeenkomstig artikel 33, lid 1, of artikel 44, lid 1, een onregelmatigheid is geconstateerd op het grondgebied van een andere lidstaat dan de lidstaat waar die goederen tot verbruik zijn uitgeslagen, en er niet kan worden vastgesteld waar de onregelmatigheid plaatsvond, wordt deze geacht te hebben plaatsgevonden en wordt de accijns verschuldigd in de lidstaat waar de onregelmatigheid werd geconstateerd.

Indien evenwel binnen een termijn van drie jaar vanaf de datum waarop de accijnsgoederen zijn verkregen, wordt vastgesteld op het grondgebied van welke lidstaat de onregelmatigheid daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, is lid 1 van toepassing.

3.  
De accijns moet worden voldaan door de persoon die overeenkomstig artikel 35, lid 2, onder a), of artikel 44, lid 4, onder a), zekerheid voor de betaling heeft gesteld en door eenieder die bij de onregelmatigheid betrokken is geweest. Indien er voor eenzelfde accijnsschuld verscheidene schuldenaren zijn, zijn zij hoofdelijk tot betaling van deze schuld gehouden.

De accijns wordt op verzoek teruggegeven of kwijtgescholden door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar de accijnsgoederen tot verbruik zijn uitgeslagen, wanneer de accijns is geheven in de lidstaat waar de onregelmatigheid heeft plaatsgevonden of geconstateerd is. De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming geven de uit hoofde van artikel 35, lid 2, onder a), of artikel 44, lid 4, onder a), gestelde zekerheid vrij.

4.  
Voor de toepassing van dit artikel wordt onder “onregelmatigheid” verstaan een niet onder artikel 45 vallende situatie die zich tijdens een overbrenging van accijnsgoederen overeenkomstig artikel 33, lid 1, of artikel 44, lid 1, voordoet en als gevolg waarvan een overbrenging of een onderdeel van een overbrenging van accijnsgoederen niet op regelmatige wijze is geëindigd.
5.  
Het niet registreren of certificeren van een of alle bij de overbrenging betrokken personen in strijd met artikel 33, lid 1, of artikel 44, lid 4, onder a), of de gebrekkige naleving van de voorschriften van artikel 35, lid 1, worden beschouwd als onregelmatigheden. De leden 1 en 4 zijn van overeenkomstige toepassing, behalve wanneer de geadresseerde de tot voldoening van de accijns gehouden persoon is als bedoeld in de laatste zin van artikel 44, lid 3.



HOOFDSTUK VI

Diversen



Afdeling 1

Merktekens

Artikel 47

Merktekens

1.  
Onverminderd artikel 6, lid 2, kunnen de lidstaten bepalen dat accijnsgoederen voorzien moeten zijn van fiscale merktekens of nationale herkenningstekens die voor belastingdoeleinden worden gebruikt, wanneer deze goederen op hun grondgebied tot verbruik worden uitgeslagen of wanneer deze goederen, in de in artikel 33, lid 1, en artikel 44, lid 1, bedoelde gevallen, hun grondgebied binnenkomen.
2.  
Elke lidstaat die het gebruik van de in lid 1 bedoelde fiscale merktekens of nationale herkenningstekens voorschrijft, moet deze ter beschikking stellen van de erkende entrepothouders van de andere lidstaten. Elke lidstaat kan evenwel bepalen dat deze merktekens of herkenningstekens ter beschikking worden gesteld van een door zijn belastingautoriteiten erkende fiscaal vertegenwoordiger.
3.  
Onverminderd de bepalingen die zij kunnen vaststellen om de correcte toepassing van dit artikel te garanderen en elke vorm van fraude, ontduiking of misbruik te voorkomen, zorgen de lidstaten ervoor dat de in lid 1 bedoelde fiscale merktekens of nationale herkenningstekens geen belemmeringen voor het vrije verkeer van accijnsgoederen doen ontstaan.

Wanneer deze tekens op accijnsgoederen zijn aangebracht, moet de lidstaat die ze heeft afgegeven, alle voor het verkrijgen van deze tekens betaalde of als zekerheid gestelde bedragen, met uitzondering van de kosten in verband met de afgifte, teruggeven of vrijgeven, wanneer de accijns in een andere lidstaat verschuldigd geworden en geïnd is.

De lidstaat die de merktekens of herkenningstekens heeft afgegeven, kan het teruggeven, kwijtschelden of vrijgeven van het betaalde of zekergestelde bedrag niettemin afhankelijk stellen van de voorwaarde dat de verwijdering of vernietiging van de tekens ten genoegen van hun bevoegde autoriteiten wordt aangetoond.

4.  
De in lid 1 bedoelde fiscale merktekens of herkenningstekens zijn uitsluitend geldig in de lidstaat die ze heeft afgegeven. De lidstaten kunnen echter overgaan tot wederzijdse erkenning van deze tekens.



Afdeling 2

Kleine wijnproducenten

Artikel 48

Kleine wijnproducenten

1.  
De lidstaten kunnen kleine wijnproducenten ontheffen van de in de artikelen 14 tot en met 31 vastgestelde voorschriften en van de overige voorschriften in verband met overbrenging en controle. Wanneer deze kleine producenten zelf handelingen binnen de Unie verrichten, stellen zij hun bevoegde autoriteiten daarvan in kennis en leven zij de bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2018/273 van de Commissie ( 3 ) vastgestelde voorschriften na.
2.  
Wanneer kleine wijnproducenten ontheffing hebben gekregen van de in lid 1 bedoelde voorschriften, stelt de geadresseerde de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming door middel van het bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2018/273 voorgeschreven document, of een verwijzing daarnaar, in kennis van de door hem ontvangen wijnleveringen.
3.  
Voor de toepassing van dit artikel wordt onder “kleine producent” verstaan een producent die gemiddeld minder dan 1000 hl wijn per wijnoogstjaar produceert, op basis van de gemiddelde jaarlijkse productie in ten minste drie opeenvolgende wijnoogstjaren, overeenkomstig artikel 2, lid 3, van Gedelegeerde Verordening (EU) 2018/273.



Afdeling 3

Bevoorrading van schepen en luchtvaartuigen

Artikel 49

Bevoorrading van schepen en luchtvaartuigen

Totdat de Raad Unie bepalingen betreffende de bevoorrading van schepen en luchtvaartuigen aanneemt, kunnen de lidstaten hun nationale voorschriften betreffende vrijstellingen voor die bevoorrading handhaven.



Afdeling 4

Bijzondere regelingen

Artikel 50

Bijzondere regelingen

De lidstaten die een overeenkomst hebben gesloten betreffende de verantwoordelijkheid voor de bouw en het onderhoud van een grensoverschrijdende brug, kunnen maatregelen nemen die afwijken van de bepalingen van deze richtlijn, teneinde de inningsprocedure voor de accijnzen die op voor de bouw en het onderhoud van die brug gebruikte accijnsgoederen worden geheven, te vergemakkelijken.

Voor de toepassing van die maatregelen worden de in de overeenkomst vermelde brug en bouwlocatie geacht deel uit te maken van het grondgebied van de lidstaat die overeenkomstig de overeenkomst verantwoordelijk is voor de bouw of het onderhoud van de brug.

De betrokken lidstaten delen deze maatregelen mee aan de Commissie, die de overige lidstaten informeert.



HOOFDSTUK VII

Uitoefening van de bevoegdheidsdelegatie en comitéprocedure

Artikel 51

Uitoefening van de bevoegdheidsdelegatie

1.  
De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel neergelegde voorwaarden.
2.  
De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen als bedoeld in artikel 6, lid 10, artikel 29, lid 1, en artikel 43, lid 1, wordt aan de Commissie toegekend voor onbepaalde tijd met ingang van 20 februari 2020.
3.  
De Raad kan de bevoegdheidsdelegatie als bedoeld in artikel 6, lid 10, artikel 29, lid 1, en artikel 43, lid 1, te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.
4.  
Vóór de vaststelling van een gedelegeerde handeling raadpleegt de Commissie de door elke lidstaat aangewezen deskundigen overeenkomstig de beginselen die zijn neergelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven.
5.  
Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.
6.  
Een overeenkomstig artikel 6, lid 10, artikel 29, lid 1, en artikel 43, lid 1, vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien de Raad daartegen binnen een termijn van twee maanden na de kennisgeving van de handeling aan de Raad geen bezwaar heeft gemaakt, of indien de Raad voor het verstrijken van die termijn de Commissie heeft medegedeeld daartegen geen bezwaar te zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van de Raad met twee maanden verlengd.

Artikel 52

Comitéprocedure

1.  
De Commissie wordt bijgestaan door het Accijnscomité. Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011.
2.  
Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.



HOOFDSTUK VIII

Rapportage- en overgangs- en slotbepalingen

Artikel 53

Rapportage over de tenuitvoerlegging van deze richtlijn

De Commissie dient elke vijf jaar bij het Europees Parlement en de Raad een verslag in over de werking van deze richtlijn. Het eerste verslag wordt uiterlijk drie jaar na de toepassingsdatum van deze richtlijn ingediend.

Met name wordt in het eerste verslag de toepassing en het effect van de overeenkomstig artikel 32 vastgestelde en toegepaste nationale bepalingen beoordeeld, op basis van relevant bewijs van het effect van deze bepalingen in verband met grensoverschrijdende gevolgen, fraude, ontwijking, ontduiking of misbruik, de gevolgen voor de soepele werking van de interne markt en volksgezondheid.

De lidstaten verstrekken de Commissie desgevraagd de beschikbare relevante informatie die nodig is voor dit verslag.

Het verslag gaat zo nodig vergezeld van een wetgevingsvoorstel.

Artikel 54

Overgangsbepalingen

De lidstaten staan de ontvangst van accijnsgoederen onder de in de artikelen 33, 34 en 35 van Richtlijn 2008/118/EG vastgestelde formaliteiten toe tot en met 31 december 2023.

De in artikel 21, lid 5, van deze richtlijn bedoelde kennisgevingen kunnen tot en met 13 februari 2024 met behulp van andere middelen dan het geautomatiseerde systeem worden gedaan.

Artikel 55

Omzetting

1.  
De lidstaten doen uiterlijk op 31 december 2021 de nodige wettelijke en bestuursrechtelijke maatregelen in werking treden om aan de artikelen 2, 3, 6, 12, 16, 17, de artikelen 19 tot en met 22, de artikelen 25 tot en met 29, de artikelen 33 tot en met 46, en de artikelen 54 en 55 en artikel 57 te voldoen. Zij delen de Commissie onverwijld de tekst van die maatregelen mee.

Behoudens artikel 54 passen zij die maatregelen toe met ingang van 13 februari 2023.

Wanneer de lidstaten die maatregelen nemen, wordt in de maatregelen zelf of bij de officiële bekendmaking daarvan naar deze richtlijn verwezen. In de bepalingen wordt tevens vermeld dat verwijzingen in bestaande wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen naar de bij deze richtlijn ingetrokken richtlijn, gelden als verwijzingen naar de onderhavige richtlijn. De regels voor die verwijzing en de formulering van die vermelding worden vastgesteld door de lidstaten.

2.  
De lidstaten delen de Commissie de tekst van de belangrijkste bepalingen van intern recht mede die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen.

Artikel 56

Intrekking

Richtlijn 2008/118/EG, zoals gewijzigd bij de in bijlage I, deel A, genoemde handelingen, wordt ingetrokken met ingang van 13 februari 2023, onverminderd de verplichtingen van de lidstaten met betrekking tot de in bijlage I, deel B, genoemde termijnen voor omzetting in intern recht en toepassingsdata van de aldaar genoemde richtlijnen.

Verwijzingen naar de ingetrokken richtlijn gelden als verwijzingen naar de onderhavige richtlijn en worden gelezen volgens de concordantietabel in bijlage II.

Artikel 57

Inwerkingtreding en toepassing

Deze richtlijn treedt in werking op de twintigste dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie.

De artikelen 1, 4 en 5, 7 tot en met 11, 13 tot en met 15, 18, 23, 24, 30 tot en met 32, 47 tot en met 53, 56 en 58 zijn van toepassing met ingang van 13 februari 2023.

Artikel 58

Adressaten

Deze richtlijn is gericht tot de lidstaten.



BIJLAGE I

DEEL A

INGETROKKEN RICHTLIJN MET OVERZICHT VAN DE ACHTEREENVOLGENDE WIJZIGINGEN ERVAN

(zoals bedoeld in artikel 56)



Richtlijn 2008/118/EG van de Raad

(PB L 9 van 14.1.2009, blz. 12)

Richtlijn 2010/12/EU van de Raad

(PB L 50 van 27.2.2010, blz. 1)

Verdrag betreffende de toetreding van Kroatië

(PB L 112 van 24.4.2012, blz. 10)

Richtlijn 2013/61/EU van de Raad

(PB L 353 van 28.12.2013, blz. 5)

Richtlijn (EU) 2019/2235 van de Raad

(PB L 336 van 30.12.2019, blz. 10)

DEEL B

TERMIJN VOOR OMZETTING IN INTERN RECHT EN TOEPASSINGSDATUM

(zoals bedoeld in artikel 56)



Richtlijn

Termijn voor omzetting

Datum van toepassing

2008/118/EG

1 januari 2010

1 april 2010

2010/12/EU

1 januari 2011

 

2013/61/EU

1 januari 2014

 

(EU) 2019/2235

30 juni 2022

1 juli 2022



BIJLAGE II

CONCORDANTIETABEL



Richtlijn 2008/118/EG

Deze richtlijn

Artikel 1

Artikel 1

Artikel 2

Artikel 6, lid 1

Artikel 3, leden 1, 2 en 3

Artikel 2, leden 1, 2 en 3

Artikel 3, lid 4

–

–

Artikel 2, lid 4

Artikel 4, inleidende zin

Artikel 3, inleidende zin

Artikel 4, punten 1 tot en met 5

Artikel 3, punten 1 tot en met 5

Artikel 4, punt 6

–

Artikel 4, punt 7

Artikel 3, punt 6

Artikel 4, punt 8

Artikel 3, punt 7

–

Artikel 3, punt 8

Artikel 4, punten 9 tot en met 11

Artikel 3, punten 9 tot en met 11

–

Artikel 3, punten 12 en 13

Artikel 36, lid 1, tweede alinea

Artikel 3, punt 14

–

Artikel 3, punten 15 en 16

Artikel 5, leden 1 en 2

Artikel 4, leden 1 en 2

Artikel 5, lid 3, inleidende zin

Artikel 4, lid 3, inleidende zin

Artikel 5, lid 3, onder a) tot en met e)

Artikel 4, lid 3, onder a) tot en met e)

Artikel 5, lid 3, onder f) en g)

–

Artikel 5, leden 4, 5 en 6

Artikel 4, leden 4, 5 en 6

Artikel 6

Artikel 5

Artikel 7, leden 1 tot en met 3

Artikel 6, leden 2 tot en met 4

Artikel 7, lid 4, eerste alinea

Artikel 6, lid 5

Artikel 7, lid 4, tweede alinea

Artikel 6, lid 6

Artikel 7, lid 4, derde alinea

Artikel 6, lid 9, eerste alinea

Artikel 7, lid 5

–

–

Artikel 6, lid 7

–

Artikel 6, lid 8

–

Artikel 6, lid 9, tweede alinea

–

Artikel 6, lid 10

Artikel 8

Artikel 7

Artikel 9

Artikel 8, eerste en tweede alinea

–

Artikel 8, derde alinea

Artikelen 10 tot en met 12

Artikelen 9 tot en met 11

Artikel 13, lid 1

Artikel 12, lid 1

Artikel 13, lid 2

–

–

Artikel 12, leden 2 en 3

Artikel 13, lid 3

Artikel 12, lid 4

Artikel 14, leden 1, 2 en 3

Artikel 13, leden 1, 2 en 3

Artikel 14, lid 4

–

Artikel 14, lid 5

Artikel 13, lid 4

Artikelen 15 en 16

Artikelen 14 en 15

Artikel 17, lid 1, inleidende zin

Artikel 16, lid 1, inleidende zin

Artikel 17, lid 1, onder a), inleidende zin

Artikel 16, lid 1, onder a), inleidende zin

Artikel 17, lid 1, onder a), i) tot en met iv)

Artikel 16, lid 1, onder a), i) tot en met iv)

–

Artikel 16, lid 1, onder a) v)

Artikel 17, lid 1, onder b)

Artikel 16, lid 1, onder b)

–

Artikel 16, leden 2 en 3

Artikel 17, lid 2

Artikel 16, lid 4

Artikel 17, lid 3

Artikel 16, lid 5

Artikel 18, lid 1

Artikel 17, lid 1

–

Artikel 17, lid 2

Artikel 18, lid 2

Artikel 17, lid 3

Artikel 18, lid 3, eerste zin

Artikel 17, lid 4

Artikel 18, lid 4

Artikel 17, lid 5

Artikel 18, lid 3, tweede zin

Artikel 17, lid 6

Artikel 19

Artikel 18

Artikel 20, lid 1

Artikel 19, lid 1

Artikel 20, lid 2

Artikel 20, lid 2, onder a) en b)

–

Artikel 19, lid 2, punt c)

Artikel 21, leden 1 tot en met 4

Artikel 20, leden 1 tot en met 4

Artikel 21, lid 5

Artikel 21, lid 1

Artikel 21, lid 6

Artikel 20, lid 5

Artikel 21, lid 7

Artikel 20, lid 6

Artikel 21, lid 8

Artikel 20, lid 7, eerste zin

–

Artikel 20, lid 7, tweede zin

–

Artikel 21, leden 2 tot en met 5

Artikel 22

Artikel 22, leden 1 en 2

–

Artikel 22, lid 3

Artikel 23, eerste alinea, inleidende zin

Artikel 23, lid 1, inleidende zin

Artikel 23, eerste alinea, punt 1)

Artikel 23, lid 1, onder a)

Artikel 23, eerste alinea, punt 2)

Artikel 23, lid 1, onder b)

Artikel 23, eerste alinea, punt 3)

Artikel 23, lid 1, onder c)

Artikel 23, tweede alinea

Artikel 23, lid 2

Artikel 24

Artikel 24

Artikel 25, lid 1

Artikel 25, lid 1

–

Artikel 25, lid 2

Artikel 25, lid 2

Artikel 25, lid 3, eerste alinea

Artikel 25, lid 3

Artikel 25, lid 3, tweede alinea

Artikel 26, leden 1 en 2

Artikel 26, leden 1 en 2

Artikel 26, lid 3

–

Artikel 26, leden 4 en 5

Artikel 26, leden 3 en 4

–

Artikel 26, lid 5

Artikel 27

Artikel 27

Artikel 28, lid 1

Artikel 28, lid 1

Artikel 28, lid 2, eerste en tweede alinea

Artikel 28, leden 2 en 3

–

Artikel 28, lid 4

Artikel 28, lid 2, derde alinea

Artikel 28, lid 5

Artikel 29

Artikel 29

Artikel 30

Artikel 30

Artikel 31

Artikel 31

Artikel 32

Artikel 32

Artikel 33, lid 1

Artikel 33, leden 1 en 2

–

Artikel 33, leden 3 en 4

Artikel 33, lid 2

Artikel 33, lid 5

Artikel 33, leden 3 en 4

–

–

Artikel 34, leden 1 en 2

Artikel 33, lid 5

Artikel 34, lid 3

Artikel 33, lid 6

Artikel 37, lid 4

Artikel 34, lid 1

Artikel 35, lid 1

Artikel 34, lid 2), onder a), b) en c)

Artikel 35, lid 2), onder a), b) en c)

Artikel 34, lid 2, tweede alinea

–

–

Artikel 35, leden 3 tot en met 8

–

Artikelen 36 tot en met 41

Artikel 35

Artikel 42

–

Artikel 43

Artikel 36, lid 1, eerste alinea

Artikel 44, lid 1

Artikel 36, lid 1, tweede alinea

Artikel 3, punt 14

Artikel 36, leden 2 tot en met 6

Artikel 44, leden 2 tot en met 6

Artikel 37, lid 1, eerste alinea

Artikel 45, lid 1, eerste alinea

–

Artikel 45, lid 1, tweede alinea

–

Artikel 45, lid 2

Artikel 37, lid 1, tweede alinea

Artikel 45, lid 3, eerste alinea

Artikel 37, lid 1, derde alinea

Artikel 45, lid 3, tweede alinea

Artikel 37, lid 2

–

Artikel 38

Artikel 46, leden 1 tot en met 4

–

Artikel 46, lid 3, eerste alinea, tweede zin

–

Artikel 46, lid 5

Artikel 39

Artikel 47

Artikel 40

Artikel 48

Artikel 41

Artikel 49

Artikel 42

Artikel 50

–

Artikel 51

Artikel 43

Artikel 52

Artikel 44

–

–

Artikelen 53 en 54

Artikelen 45 en 46

–

Artikel 47

Artikel 56

Artikel 48

Artikel 55

Artikel 49

Artikel 57

Artikel 50

Artikel 58

–

Bijlage I

–

Bijlage II


( 1 ) Verordening (EU) nr. 952/2013 van het Europees Parlement en van de Raad van 9 oktober 2013 tot vaststelling van het douanewetboek van de Unie (PB L 269 van 10.10.2013, blz. 1), als gewijzigd bij Verordening (EU) 2016/2339 van het Europees Parlement en de Raad van 14 december 2016 tot wijziging van Verordening (EU) nr. 952/2013 tot vaststelling van het douanewetboek van de Unie wat betreft goederen die het douanegebied van de Unie tijdelijk over zee of door de lucht hebben verlaten (PB L 354 van 23.12.2016, blz. 32).

( 2 ) Verordening (EU) nr. 389/2012 van de Raad van 2 mei 2012 betreffende administratieve samenwerking op het gebied van de accijnzen en houdende intrekking van Verordening (EG) nr. 2073/2004 (PB L 121 van 8.5.2012, blz. 1).

( 3 ) Gedelegeerde Verordening (EU) 2018/273 van de Commissie van 11 december 2017 tot aanvulling van Verordening (EU) nr. 1308/2013 van het Europees Parlement en de Raad wat betreft het vergunningenstelsel voor het aanplanten van wijnstokken, het wijnbouwkadaster, begeleidende documenten en certificering, het in- en uitslagregister, de verplichte opgaven, meldingen en de bekendmaking van meegedeelde informatie, tot aanvulling van Verordening (EU) nr. 1306/2013 van het Europees Parlement en de Raad wat betreft de toepasselijke controles en sancties, tot wijziging van de Verordeningen (EG) nr. 555/2008, (EG) nr. 606/2009 en (EG) nr. 607/2009 van de Commissie en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 436/2009 van de Commissie en Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/560 van de Commissie (PB L 58 van 28.2.2018, blz. 1).