—

—

—

—

—

—

—

—

—

—

—

—

A.

overwegende dat natuurlijke veranderingen in het mondiale klimaat zich altijd al hebben voorgedaan, maar dat de waargenomen snelheid en de omvang van zowel de opwarming van de aarde als het verlies aan biodiversiteit van die aard zijn dat het oorzakelijke verband met menselijke activiteiten niet langer meer in twijfel kan worden getrokken,

B.

overwegende dat de klimaatverandering een ernstige bedreiging vormt voor het verminderen van armoede en voor de mensenrechten, vrede en veiligheid, de beschikbaarheid van water-, energie- en voedselbronnen en het realiseren van de MOD's in veel ontwikkelingslanden,

C.

overwegende dat er in de afgelopen eeuw een gemiddelde stijging van de mondiale oppervlaktetemperatuur van 0,74 °C is waargenomen en het IPCC voorspelt dat dit verder zal stijgen tot tussen de 1,1 °C en 6,4 °C, afhankelijk van het scenario,

D.

overwegende dat de menselijke, sociale, financiële en economische gevolgen van deze veranderingen te voelen zullen zijn in de verwezenlijking van de MOD's en in veel sectoren, zoals de landbouw- en veeteeltproductiviteit, mariene activiteiten, toeristenstromen, fysieke infrastructuur en gezondheidszorg; overwegende dat de veranderingen waarschijnlijk tot woestijnvorming zullen leiden en het voortbestaan zullen bedreigen van veel inheemse volkeren, eilanden en bossen die tastbaar en ontastbaar mondiaal erfgoed zijn,

E.

overwegende dat de ACS-landen het minst verantwoordelijk zijn voor de klimaatverandering maar zich met de ernstigste gevolgen ervan geconfronteerd zien; overwegende dat klimaatverandering door de vernietiging van productiepotentieel in de ontwikkelingswereld mondiale ontwikkelingstrends zou kunnen verminderen of zelfs volledig teniet zou kunnen doen,

F.

overwegende dat de ACS-landen door hun fragiele overheidsfinanciën, hoge overheidsschulden en sterke afhankelijkheid van monoculturen voor uitvoer gevoelig zijn voor exogene schokken; overwegende dat deze landen door hun grote afhankelijkheid van productie in de primaire sector als hoofdbron van nationale inkomsten het meest bedreigd worden door klimaatveranderingen,

G.

overwegende dat klimaatverandering op het niveau van de huishoudens zal leiden tot een afname van individuele financiële, sociale en fysieke veiligheid, waardoor armoede en kwetsbaarheid zullen toenemen, met name onder de meest kwetsbare groepen; overwegende dat klimaatverandering op macro-economisch niveau naar alle waarschijnlijkheid zal leiden tot meer overheidsuitgaven, terwijl de bronnen van overheidsinkomsten tegelijkertijd afnemen,

H.

overwegende dat de klimaatverandering kan leiden tot een toenemende grondstoffenschaarste, zoals voor bewoning geschikt land, drinkwater en voor landbouw geschikte grond, hetgeen weer aanleiding zal geven tot nieuwe conflicten, onzekerheid en migratiestromen, waardoor de wereldwijde instabiliteit naar alle waarschijnlijkheid verder zal toenemen,

I.

overwegende dat stijgende temperaturen en veranderende neerslagniveaus nu al een bedreiging vormen voor de landbouwproductie, waarin 70 % van de bevolking in de minst ontwikkelde landen werkzaam is, met minder en onvoorspelbare opbrengsten tot gevolg; overwegende dat niet-duurzame landbouwpraktijken bodems bovendien permanent kunnen aantasten,

J.

overwegende dat vrijwel alle ondervoede mensen ter wereld – naar schatting één miljard — in plattelandsgebieden wonen en voor hun levensonderhoud en dus ook hun overleven afhankelijk zijn van de beschikbaarheid van landbouwgrond en landbouwopbrengsten,

K.

overwegende dat mariene activiteiten veranderingen ondergaan als gevolg van de stijging van de zeespiegel en de toename van de zuurtegraad van de oceanen die de biodiversiteit schaden en daarmee de inkomsten van lokale vissers, de opbrengsten uit het kusttoerisme en de omvang van de commerciële portefeuilles van kuststaten in gevaar brengen; overwegende dat er opnieuw moet worden nagedacht over toerisme op industriële schaal wanneer dit vanuit milieuoogpunt niet duurzaam is,

L.

overwegende dat de impact van de klimaatverandering op landbouw- en mariene activiteiten een ernstige bedreiging vormt voor de voedselzekerheid,

M.

overwegende dat acute gevaren waarvan men denkt dat deze verband houden met klimaatverandering, vaak onvoorspelbaar en verwoestend zijn, de productie in de primaire sector, fysieke infrastructuur en toerisme-industrieën kunnen wegvagen en tot veel doden kunnen leiden,

N.

overwegende dat kleine, zich ontwikkelende eilandstaten vaak het zwaarst worden getroffen door deze acute gevaren en daarnaast het geografische nadeel hebben dat ze laag gelegen zijn, waardoor ze het gevaar lopen van geleidelijke erosie door de zee en uiteindelijk volledig in de zee kunnen verdwijnen als de waterspiegel verder stijgt,

O.

overwegende dat onstabiele klimaatomstandigheden inhouden dat bepaalde regio's worden aangemerkt als „risicovolle” gebieden, waardoor ze minder aantrekkelijk worden voor rechtstreekse buitenlandse investeringen,

P.

overwegende dat economische actoren die radicaal hun eigen belangen nastreven ten nadele van het mondiale klimaat, lokale omgevingen, habitats en sociaal welzijn, slechts zelden rekenschap hoeven af te leggen over de schade die zij aanrichten,

Q.

overwegende dat in een geglobaliseerde wereld met mondiale winsten, de verantwoordelijkheid van bedrijven ook mondiaal moet worden, evenals de verplichting om schade en verliezen te vergoeden,

1.

betreurt het mislukken van de conferentie van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering die van 7 tot en met 18 december 2009 in Kopenhagen plaatsvond en die, doordat hij niet heeft geleid tot een uitgebreide wettelijk bindende internationale overeenkomst, heeft aangetoond dat men het wel vrijwel eens is over de soorten uitdagingen die ons te wachten staan, maar dat er nog veel meningsverschillen zijn over hoe deze het hoofd moet worden geboden; stelt vast dat de EU haar doelen tijdens de onderhandelingen in Kopenhagen niet heeft ingetrokken en dringt er daarom bij de EU op aan om in het kader van de actuele inspanningen om tijdens de conferentie van 29 november tot en met 10 december 2010 in Cancún tot een bindende overeenkomst te komen, haar verantwoordelijkheid als belangrijke actor ten volle op te nemen;

2.

stelt vast dat er dringend aanzienlijke wereldwijde inspanningen nodig zijn, met name in de meest geïndustrialiseerde en ontwikkelde landen, om de opwarming van de aarde te beperken, door een gecoördineerd, convergent, ambitieus en proactief beleid gericht op verzachting en aanpassing ten uitvoer te leggen;

3.

merkt op dat de uitwerkingen van de klimaatverandering op ontwikkelingslanden zich onder andere zullen uiten in een afname van hun productiepotentieel, uitvoer en overheidsinkomsten, waardoor hun economieën nog kwetsbaarder zullen worden; verlangt dat er ondersteunende maatregelen worden genomen ten gunste van bestaande plaatselijke duurzame en productieve landbouwpraktijken teneinde de voedselzekerheid te verbeteren en onnodige erosie en uitputting van de bodem te vermijden;

4.

dringt er bij de EU- en ACS-landen op aan te investeren in alternatieve schone energiebronnen en in technieken om de energie-efficiëntie te verbeteren, met als doel de gunstige effecten die het gebruik ervan kan hebben op de arbeidsmarkt, energiezekerheid en biodiversiteit, en als gevolg daarvan op de voedselzekerheid, volledig te benutten; onderstreept met name de noodzaak van een veralgemeend gebruik van hernieuwbare energie, met name zonne-energie, en landbouwmethoden waarbij efficiënter met water wordt omgegaan; vraagt de Commissie bovendien met aandrang innovatieve oplossingen te ondersteunen, zoals groene gordels rond steden om te voldoen aan de basisvoedselbehoeften van de bevolkingen van steden in ontwikkelingslanden;

5.

vraagt de EU- en ACS-landen een uitgebreid gezamenlijk onderzoeksprogramma ten uitvoer te leggen met grootschalige financiering door de EU, waarbij innovatieve ondernemingen en gespecialiseerde onderzoekscentra betrokken worden, om effectieve nieuwe technieken te ontwikkelen voor de exploitatie van hernieuwbare energiebronnen, waarvan de octrooien en processen gratis ter beschikking worden gesteld van ondernemers en staatsbedrijven in de EU- en ACS-landen;

6.

verzoekt de EU, in het kader van de ontwikkelingssamenwerking, en de ACS-landen om technologiepartnerschappen te ontwikkelen teneinde het gebruik van schone technieken in de ACS-landen mogelijk te maken en, eventueel via de oprichting van een ACS-EU energie-initiatief, onderzoek naar en ontwikkeling van dergelijke technieken in de ACS-landen zelf te ondersteunen; onderstreept in een breder kader de noodzaak van het verhelderen en verbeteren van onroerende-zaakrechten in ACS-landen, met als doel extra ontwikkelingspotentieel te creëren op basis van onroerende zaken en deze te gebruiken voor productie en als zekerheid;

7.

onderstreept dat private economische actoren uit EU-landen zich tijdens hun aanwezigheid in ACS-landen op maatschappelijk verantwoorde wijze moeten gedragen, met name wat betreft de eerbiediging van de arbeids- en beloningsrechten van de bevolking en het respect voor de natuurlijke grondstoffen, het milieu, habitats, natuurlijke landschappen, flora en fauna van de landen waar zij actief zijn en waarvan lokale bevolkingen afhankelijk zijn; benadrukt met name dat het noodzakelijk is de maatschappelijke verantwoordelijkheid van bedrijven met betrekking tot het gebruik van natuurlijke grondstoffen te verbeteren;

8.

eist dat fondsen voor klimaatgerelateerde activiteiten middelen verstrekken in aanvulling op de langetermijntoezeggingen van donoren betreffende officiële ontwikkelingssteunbedragen (ODA), en dat er duidelijke informatie wordt bijgehouden over de middelen die in het kader van deze twee afzonderlijke kanalen worden toegewezen;

9.

verwelkomt het initiatief van de Boliviaanse president Evo Morales Ayma om van 19 tot en met 21 april 2010 de World People's Conference on Climate Change and the Rights of Mother Earth te laten plaatsvinden in Cochabamba (Bolivia) in het kader van de internationale inspanningen op weg van Kopenhagen naar Cancún;

10.

wijst erop dat de internationale toezeggingen met betrekking tot de MOD's alleen werkelijkheid kunnen worden indien de geïndustrialiseerde landen zich houden aan hun toezegging om 0,7 % van hun bbp uit te trekken voor ODA;

11.

verzoekt de EU en de EU-lidstaten de kleine eilandstaten binnen de ACS-landen adequaat te helpen bij het aanpakken van de door de klimaatverandering veroorzaakte problemen in hun landbouw- en mariene/visserijsectoren, zoals voedselzekerheid, door de ontwikkeling van groene economieën te bevorderen aan de hand van de overdracht van technologie en de verstrekking van extra middelen ter financiering van hun aanpassings- en verzachtingsstrategieën;

12.

stelt dat de bedragen die nodig zijn voor het bestrijden van de gevolgen van klimaatverandering in ontwikkelingslanden op lange termijn niet alleen uit overheidsfondsen gehaald kunnen worden, maar dat de private sector hieraan ook moet bijdragen; is daarom ingenomen met de initiatieven van EU-lidstaten voor het instellen van vrijwillige heffingen op emissies door de zee- en luchtvaart en dringt erop aan als gevolg hiervan belasting te gaan heffen op het internationale vrachtvervoer op basis van het proportionele vervuilingsvolume en de intensiteit van elke vorm van transport;

13.

vraagt om de tenuitvoerlegging van het beginsel dat de „verantwoordelijke entiteit betaalt” als logische uitbreiding van het beginsel dat de „vervuiler betaalt”;

14.

eist dat de EU en de EU-lidstaten die zelf lid zijn van de G20, onderhandelingen aangaan met G20- en OESO-partners en, meer in het algemeen, binnen de mondiale financiële instellingen, met als doel overeenstemming te bereiken over de noodzaak van een mondiale heffing waarvan de opbrengst gebruikt zal worden voor het financieren van mondiale publieke goederen en voor het bestrijden van de ergste effecten van klimaatverandering;

15.

stelt bezorgd vast dat, behalve Zuid-Afrika, geen enkele ACS-staat of groep van ACS-staten aan de G20-tafel zit; stelt dat het niet mogelijk is een nieuw model voor duurzame global governance te ontwikkelen zonder grotere deelname van de armste landen uit Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan;

16.

dringt er bij de ACS- en EU-landen op aan internationale beste praktijken ten uitvoer te leggen bij het ontwikkelen van binnenlandse wetgeving gericht op duurzame ontwikkeling, het terugdringen van kooldioxide-emissies, het bevorderen van technieken voor schonere energie en het gebruik van hernieuwbare energie;

17.

verzoekt haar covoorzitters deze resolutie te doen toekomen aan de ministerraad van de ACS-EU, het Europees Parlement, de Europese Commissie, het voorzitterschap van de Europese Unie en de Afrikaanse Unie.

A.

overwegende dat de huidige crisis uitzonderlijk van aard is en een combinatie is van sociale, milieu-, energie-, economische, financiële en voedselcrises; overwegende dat het ontwikkelingsmodel moet worden aangepast teneinde ervoor te zorgen dat het effectief en transparant is,

B.

overwegende dat volgens ramingen van de Voedsel- en Landbouworganisatie (FAO) het aantal mensen wereldwijd dat honger lijdt opgelopen is tot één miljard en het totaal vanwege de wereldwijde crisis met 100 miljoen is toegenomen; overwegende dat het aantal mensen dat in armoede leeft in december 2010 kan zijn opgelopen tot 90 miljoen,

C.

overwegende dat de meeste ACS-landen afhankelijk zijn van de uitvoer van handelsgoederen en natuurlijke grondstoffen, en dat de crisis heeft geleid tot een daling van de inkomsten uit uitvoer van vele ontwikkelingslanden, van de overmakingen van geld naar deze landen en van de directe buitenlandse investeringen,

D.

overwegende dat ontwikkelingslanden ook geconfronteerd worden met een afname van de overmakingen van migrerende werknemers aan hun landen van oorsprong en een daling van de officiële ontwikkelingshulp (ODA), die door de Verenigde Naties wordt geraamd op USD 20 miljoen per jaar lager dan hetgeen aan steun voor Afrika beloofd is tijdens de G8-top van 2005 in Gleneagles,

E.

overwegende dat de uitwerking van de diverse crises op de ACS-landen de realisatie van de MOD's in gevaar zal brengen,

F.

overwegende dat hiv/aids niet alleen een gezondheidskwestie is, aangezien de verspreiding van de ziekte een pandemie met sociale, economische en demografische gevolgen in alle landen heeft veroorzaakt,

G.

overwegende dat de economische en financiële crisis waarschijnlijk tot meer verlies van geschoolde arbeidskrachten uit ACS-landen zal leiden, hetgeen de effecten van de crisis op de lange termijn verergert,

H.

overwegende dat de ACS-landen niet verantwoordelijk zijn voor de financiële en economische crisis, maar wel mede het zwaarste lijden onder de gevolgen ervan, hetgeen ook opgaat voor klimaatverandering; overwegende dat de financiële en economische crisis onder andere is veroorzaakt door de deregulering van financiële en economische markten,

I.

overwegende dat de arbeidsvoorwaarden als gevolg van de crisis verslechteren: de werkloosheid is toegenomen met 59 miljoen wereldwijd en meer dan 200 miljoen arbeidskrachten worden als gevolg van de financiële en economische crisis aan extreme armoede blootgesteld, zowel in ACS- als EU-landen,

J.

overwegende dat de kwetsbare groepen in de maatschappij, met name jonge mensen, de middellange- en langetermijngevolgen van de crisis het zwaarst zullen voelen; overwegende dat het al onevenredig grote aantal werkloze jongeren zal blijven toenemen,

K.

overwegende dat de gevolgen van de mondiale economische crisis op midden-inkomensontwikkelingslanden en op de sociale ontwikkelingsprogramma's van die landen niet over het hoofd mogen worden gezien,

1.

wijst er nogmaals op dat de EU een doorslaggevende rol moet spelen bij het afzwakken van de gevolgen van de crisis voor de ACS-landen, aangezien zij de belangrijkste handelspartner is van de ACS-landen, de grootste leverancier van private investeringen en de grootste donor van officiële ontwikkelingshulp in de wereld;

2.

dringt er bij de donorlanden met klem op aan deze ongekende crisis aan te grijpen om bestaande mogelijkheden van aanvullende en innovatieve bronnen voor de financiering van ontwikkeling, zoals een belasting op internationale financiële verrichtingen, verder te onderzoeken en om nieuwe bronnen aan te wijzen, zodat de ontwikkelingslanden de mogelijkheid krijgen om hun inkomstenbronnen te diversifiëren en efficiënte, concrete en operationele uitgavenprogramma’s ten uitvoer te leggen;

3.

vreest dat de crisis de realisatie van de MOD's zal belemmeren en de financiële crisis in een ontwikkelingscrisis zal uitmonden, en dringt er derhalve op aan dat de EU-lidstaten hun toezeggingen om de officiële ontwikkelingshulp te verhogen tot 0,56 % van het bni in 2010 en 0,7 % in 2015, handhaven en gestand doen; verzoekt de lidstaten deze toezeggingen gestand te doen door ze op te nemen in bindende nationale wetgeving; roept op tot gecoördineerde actie en versterking van de ontwikkelingsprogramma's om de al aan de sectoren gezondheidszorg, onderwijs en sociale bescherming toegewezen officiële ontwikkelingshulp veilig te stellen;

4.

roept de EU- en ACS-landen ertoe op Europese financiering zo effectief mogelijk in te zetten teneinde de MOD's te realiseren via een meer zorgvuldige selectie van concentratiesectoren in de landenstrategiedocumenten en nationale indicatieve programma's;

5.

wijst opnieuw op het belang van de in de verklaring van Parijs en het actieprogramma van Accra vervatte beginselen inzake de doeltreffendheid van de hulp en de in de EU-gedragscode inzake de taakverdeling binnen het ontwikkelingsbeleid vervatte beginselen inzake coördinatie tussen de donoren (8); dringt erop aan dat de ministerraad van de ACS-EU zijn toezegging in dit opzicht tijdens zijn bijeenkomst in juni 2010 dient te vernieuwen;

6.

dringt er bij de overheden van de EU- en ACS-landen op aan om gezamenlijk de strijd in te zetten tegen belastingfraude, illegale kapitaalstromen en het witwassen van geld; benadrukt de noodzaak van ondersteuning van de opbouw van capaciteiten in ACS-staten, waaronder begrepen nationale belastingstelsels en het gerechtelijk apparaat, teneinde de welvaart beter te herverdelen;

7.

ondersteunt de tenuitvoerlegging van internationale praktijken in belastingzaken, met name het in acht nemen van de beginselen van transparantie en informatie-uitwisseling tussen de ACS-staten die zich hieraan verbonden hebben;

8.

dringt aan op de noodzaak de kosten van overmakingstransacties te verlagen, met name nu migranten ernstig onder de crisis leiden en niet meer zoveel kunnen overmaken naar hun land van herkomst;

9.

wijst erop dat regionale samenwerking een belangrijke rol te vervullen heeft bij het te boven komen van de gevolgen van de crisis;

10.

benadrukt de rol van socialebeschermingsstelsels bij het afzwakken van armoede en dringt aan op het creëren en ontwikkelen van sociale beschermingsmechanismen;

11.

roept de overheden van de ontvangende landen en de donoren ertoe op zich op de korte termijn te richten op veiligheidsnetten om te voorkomen dat mensen tot armoede vervallen; ondersteunt de instelling van een wereldwijd armoedealarmeringssysteem, een internationaal fonds dat snelle reactie mogelijk zou maken en een veiligheidsnet zou vormen voor de meest kwetsbare mensen ter wereld;

12.

is ingenomen met het kwetsbaarheids-FLEX-mechanisme van de Europese Commissie dat als doel heeft in steun te voorzien teneinde sociale uitgaven zeker te stellen; verzoekt de Commissie en de ACS-regeringen de tussentijdse herziening van landen- en regionale strategiedocumenten te benutten om de mogelijkheden van het versterken van sociale sectoren te onderzoeken en in 2010 de middelen uit te breiden voor de tweede „tranche” van het kwetsbaarheids-FLEX-mechanisme met het oog op volledige financiering van het resterende financieringshiaat van de ACS-staten die daarvoor in aanmerking komen;

13.

dringt er bij overheden en donoren op aan om prioriteit te geven aan steun voor sociale basisbehoeften en de steun voor kwetsbare kinderen en vrouwen die hard geraakt zijn door de crisis, jongeren, arbeidskrachten met een laag inkomen, weinig opleiding en/of migrantarbeiders, arbeidskrachten in de landbouw en gehandicapte mensen die risico lopen te verhogen;

14.

wijst erop dat er inspanningen verricht moeten worden om zuigelingen- en moedersterfte terug te dringen in Afrikaanse landen bezuiden de Sahara waar deze MOD's wellicht niet gerealiseerd zullen worden; wijst erop dat onderwijs en gezondheidszorg centraal moeten staan bij ontwikkelingsbeleid en dringt erop aan dat de huidige situatie geen verlaging van de nationale uitgaven en internationale steun aan deze sectoren mag rechtvaardigen;

15.

is van mening dat gezondheidszorgprogramma's, waaronder begrepen seksuele en reproductieve gezondheidszorg, de bevordering van gendergelijkheid, ervoor zorgen dat vrouwen meer te zeggen krijgen, en de rechten van kinderen een prominente positie moeten innemen in het ACS-EU ontwikkelingsbeleid, met name in gebieden waar gendergerelateerd geweld alomtegenwoordig is en vrouwen en kinderen het risico lopen hiv/aids te krijgen of hun de toegang tot informatie, preventie en/of behandeling ontzegd wordt;

16.

dringt er bij de overheden van de ACS- en EU-landen op aan maatregelen te nemen die specifiek gericht zijn op het integreren van jongeren en vrouwen in de maatschappij en het verhogen van hun volledige deelname aan de economie;

17.

benadrukt dat het creëren van werkgelegenheid bevorderd moet worden door verbetering van het hoger onderwijs, waaronder begrepen beroepsonderwijs, en een leven lang leren; dringt aan op een verbetering van gelijke toegang tot en mogelijkheden van de ontwikkeling van vaardigheden, hoogwaardige opleidingen en onderwijs; dringt aan op het realiseren van verbeteringen wat betreft de toegang tot krediet (waaronder begrepen microfinanciering) om het creëren van werkgelegenheid te stimuleren en bij te dragen tot het opzetten van micro-ondernemingen om lokale economieën nieuw leven in te blazen;

18.

benadrukt het belang van bescherming van de rechten van werknemers en dringt aan op het nemen van meer maatregelen om kinderarbeid en jeugdwerkloosheid tegen te gaan; dringt er bij de stakeholders op aan via een sociale dialoog strategieën op nationaal en sectorniveau te ontwikkelen om op een crisis te reageren;

19.

onderstreept dat fatsoenlijk werk centraal moet staan bij het creëren van werkgelegenheid om een einde te maken aan het probleem van de „werkende armen”; benadrukt derhalve dat een regionale groeistrategie die zich richt op werkgelegenheid en fatsoenlijk-werkgerelateerde kwesties moet worden opgenomen in de tussentijdse herziening van de ACS-landenstrategiedocumenten;

20.

dringt er bij de donorlanden op aan de ACS-landen te ondersteunen bij het diversifiëren van hun economieën zodat zij minder van één product afhankelijk worden; wijst nogmaals op de noodzaak in infrastructuur en projecten voor regionale aansluitingen te investeren en benadrukt dat een partnerschap met gelijkwaardige deelnemers de richtlijn zou moeten zijn voor handelsbeleid, met als oogmerk economieën op regionaal en lokaal niveau een stevige basis te geven;

21.

wijst op de noodzaak de investering in ontwikkelingslanden in de zin van de duurzaamheid ervan te beoordelen en gezonde milieu- en leefomstandigheden op duurzame basis te onderhouden;

22.

bevestigt nogmaals dat het wegtrekken van goed opgeleide mensen een alarmerende realiteit is die het ontwikkelingspad en de vooruitzichten van de minst ontwikkelde landen bedreigt doordat het een negatieve invloed heeft op basissectoren zoals gezondheidszorg en volksgezondheid, onderwijs en het opbouwen van de publieke sector; moedigt derhalve circulaire migratie aan;

23.

herhaalt de stelling dat de recente voedselcrisis heeft aangetoond dat de landbouw te lang veronachtzaamd is en dat ondervoeding dringend via langetermijnmaatregelen moet worden aangepakt; dringt er bij de desbetreffende landen, donoren en internationale instellingen op aan de investering in voedzekerheid en landbouw, met name kleinschalige landbouw, aan te moedigen; is van mening dat de Europese Commissie de tussentijdse herziening van de landenstrategiedocumenten krachtens het financieringsinstrument voor ontwikkelingssamenwerking en het Europees Ontwikkelingsfonds moet aangrijpen om met de ontvangende landen de noodzaak te bespreken om landbouw en visserij hoger op de agenda te plaatsen;

24.

benadrukt dat de gesubsidieerde uitvoer van voedsel vanuit de EU naar regio's waar acute voedseltekorten heersen geleid moet worden;

25.

verwelkomt buitenlandse investeringen in landbouw die ontwikkeling ondersteunen en bijdragen aan het opbouwen van lokale capaciteit voor het omvormen van grondstoffen (met name landbouwproducten) in verwerkte producten; maakt zich desalniettemin zorgen om de huidige trend dat sommige landen grond huren in ontwikkelingslanden om productie uit deze landen in te voeren; dringt erop dat dergelijke contracten transparant moeten zijn en dat een gedeelte van de landbouwproducten in de producerende landen moet blijven; uit haar bezorgdheid wat betreft het speculeren met voedsel;

26.

dringt aan op het stimuleren van technische, financiële en menselijke capaciteit teneinde kleine boeren, lokale markten en moderne teelttechnieken in ACS-landen te bevorderen zodat deze landen minder kwetsbaar worden voor de effecten van volatiele wereldmarkten;

27.

roept de EU- en ACS-landen ertoe op de ontwikkeling van de agrarische sector, de visserij en voedselveiligheid als prioriteit te behandelen en als concentratiesector aan te merken bij het opstellen van landenstrategiedocumenten en nationale indicatieve programma’s; benadrukt dat voedselproductie en -distributie een punt van aandacht moeten zijn om honger in ACS-landen te voorkomen; stelt ook voor stedelijke landbouw te ontwikkelen;

28.

dringt er bij de EU op aan te gaan samenwerken met regionale organisaties voor visserijbeheer om duurzame visserij te realiseren en in ACS-landen de capaciteit te ontwikkelen om hun vis in eigen land te verwerken;

29.

brengt in de herinnering dat er in 2020 USD 100 miljard per jaar nodig zal zijn om ontwikkelingslanden te helpen om te gaan met klimaatverandering; roept ACS-landen ertoe op hun eigen prioriteiten vast te stellen voor de strijd tegen klimaatverandering door het instellen van nationale aanpassingsprogramma's; dringt erop aan dat de fondsen niet afkomstig mogen zijn van al geplande budgetten voor ontwikkelingshulp, maar nieuwe en aanvullende fondsen moeten zijn;

30.

benadrukt dat het matigen van klimaatverandering een enorme uitdaging is voor ontwikkelingslanden, maar dat het, met de financiële en technische ondersteuning van donoren, ook een kans zou moeten worden om groene technologieën te bevorderen voor de ontwikkeling van deze landen (groene ontwikkeling) via technologieoverdracht (zonne-energie etc.) en om groene banen te scheppen;

31.

betreurt het feit dat de Kopenhagen-top geen wettelijk bindende overeenkomst heeft opgeleverd; dringt derhalve aan op een gezamenlijke ACS-EU-strategie gericht op een echte verbintenis in het kader van de volgende COP-16 die in Mexico gehouden wordt;

32.

wijst op het belang van het bevorderen van een wereldwijd samenwerkingsverband ter bestrijding van klimaatverandering, dat zou moeten streven naar het bieden van meer steun aan de armste ontwikkelingslanden die meer worden blootgesteld aan klimaatverandering, met name minst ontwikkelde landen en kleine eilandstaten in ontwikkeling;

33.

verzoekt haar covoorzitters deze resolutie te doen toekomen aan de ministerraad van de ACS-EU, het Europees Parlement, de Europese Commissie, het voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie, de Afrikaanse Unie en het Pan-Afrikaanse Parlement.

A.

overwegende dat Haïti op 12 januari 2010 werd getroffen door een aardbeving met een kracht van 7.3 op de schaal van Richter, waardoor catastrofale schade werd aangericht aan Port-au-Prince, Jacmel en andere plaatsen in de regio, waarna talloze krachtige naschokken volgden die hun uitwerking bleven hebben op het land,

B.

overwegende dat er naar schatting 200 000 doden zijn, 250 000 gewonden en dat meer dan 3 miljoen mensen hierdoor rechtstreeks getroffen zijn; overwegende dat de stabilisatiemissie van de VN in Haïti (MINUSTAH) een zware prijs heeft betaald en 146 doden betreurt en 70 vermisten heeft gemeld,

C.

overwegende dat het Bureau van de Verenigde Naties voor de coördinatie van humanitaire zaken (OCHA) heeft gemeld dat in het land in zijn geheel tot één miljoen mensen onderdak nodig hebben, met name aan de vooravond van het regenseizoen, en er tot 500 000 binnenlandse ontheemden zijn,

D.

overwegende dat het land nog voor de aardbeving van 12 januari 2010 in 2008 zwaar getroffen werd door orkanen en tropische stormen die een geraamde schade van 15 % van het bbp veroorzaakten,

E.

overwegende dat er voor de aardbeving zo'n 1,8 miljoen mensen „voedselonzeker” waren in dit land waar bijna 60 % van de bevolking in plattelandsgebieden woont en 70 % (12 miljoen mensen) van minder dan USD 2 per dag moet rondkomen,

F.

overwegende dat deze extreme armoede de verwoestende effecten van de aardbeving heeft verergerd en het land in een van de ernstigste humanitaire crises heeft gestort die dit land ooit heeft meegemaakt,

G.

overwegende dat de Commissie heeft ingestemd met het verstrekken van EUR 137 miljoen voor de kortetermijnbehoeften en tenminste EUR 200 miljoen voor de middellange en lange termijn, en dat de lidstaten daarnaast nog eens EUR 92 miljoen verstrekken; overwegende dat de Interamerikaanse Ontwikkelingsbank geraamd heeft dat de wederopbouw van Haïti EUR 10,5 miljard zal gaan kosten, waarvan per jaar EUR 2 miljard wordt ingezet; onder verwijzing naar het besluit van de Unie van Latijns-Amerikaanse naties om een steunfonds van EUR 217 miljoen op te zetten voor Haïti,

H.

overwegende dat Haïti vleugellam is door buitenlandse schulden van naar schatting circa USD 1 miljard, hetgeen al voor de aardbeving een belemmering was voor de ontwikkeling van het land en de herstelinspanningen van het land kan hinderen,

I.

onder verwijzing naar het besluit van de ministers van de G7 om de schulden van Haïti kwijt te schelden, evenals naar het feit dat de schuld van Haïti aan de G7-landen slechts USD 214 miljoen van een totaal van USD 890 miljoen uitmaakte,

J.

overwegende dat naast het lenigen van de directe nood, de inspanningen op middellange en lange termijn voor de wederopbouw van de bestaansmiddelen van de bevolking, de verwoeste infrastructuur, staatsinstellingen en economische activiteiten een langdurige internationale verbintenis vereisen,

1.

biedt haar oprechte condoleances aan en spreekt haar oprechte medeleven en solidariteit uit met de bevolking van Haïti en van de andere getroffen landen, en de medewerkers van internationale organisaties, waaronder de VN en de Europese Commissie, vanwege het grote verlies aan levens en de verwoesting die door de uitzonderlijk krachtige aardbeving is aangericht; looft de voorbeeldige moed en solidariteit die betoond is door de mensen in Haïti die, direct na de ramp en nog voordat deze bij de media bekend werd, terwijl ze zelf van alle middelen verstoken waren, duizenden levens hebben gered en hulp hebben geboden aan gewonden en wezen;

2.

is ingenomen met de inspanningen van de Haïtiaanse autoriteiten en het maatschappelijk middenveld, evenals van de VN, NGO's en overige bilaterale donoren om steun te bieden aan de bevolking van Haïti en looft het werk van hulporganisaties en individuele personen uit de hele Europese Unie en de ACS-landen en de hele wereld;

3.

is van ganser harte verheugd over de solidariteit die betoond is door de VN-lidstaten en internationale partners die op 31 maart 2010 te New York aanwezig waren op de Internationale donorconferentie voor een nieuwe toekomst voor Haïti, hetgeen geresulteerd heeft in toezeggingen voor een totaal van USD 9,9 miljard voor de komende drie jaar en daarna, en dringt er bij de internationale gemeenschap op aan om de historische beloften die gedaan zijn gestand te doen;

4.

ondersteunt het feit dat de internationale donoren hun bijdragen gezamenlijk geschaard hebben onder het actieplan voor nationaal herstel en ontwikkeling van Haïti, dat gepresenteerd is door René Préval, de president van Haïti, als duidelijk teken dat de Haïtiaanse autoriteiten het voortouw zullen nemen bij de langetermijninspanningen voor de wederopbouw;

5.

benadrukt dat het van cruciaal belang is dat de VN, die handelen onder de auspiciën van de regering van Haïti, verantwoordelijk zijn en blijven voor het coördineren van alle burger- en militaire operaties, met betrekking tot het herstellen van de veiligheid en tot humanitaire steun, evenals tot wederopbouw en ontwikkeling;

6.

dringt er bij de VN op aan het mandaat van MINUSTAH in overleg met de Haïtiaanse autoriteiten te herzien teneinde te kunnen reageren op de behoeften van het land na de ramp, met specifieke aandacht voor veiligheidskwesties;

7.

dringt aan op een uitgebreide beoordeling om vast te stellen waar de bevolking op korte en lange termijn behoefte aan heeft en om te zorgen voor de betrokkenheid van de internationale gemeenschap bij het wederopbouwproces, waardoor de drie fasen van noodhulp, herstel en wederopbouw worden afgedekt;

8.

is ernstig bezorgd over het welzijn van de meest kwetsbare mensen, met name vrouwen, kinderen en ouderen; verzoekt de Commissie en de VN speciale aandacht te besteden aan en ondersteuning te bieden aan de deelname van vrouwen aan wederopbouwinspanningen door hen actief te betrekken bij de noodhulp-, herstel- en wederopbouwfasen van alle nood- en wederopbouwprogramma's;

9.

benadrukt dat alleenstaande kinderen en kinderen die van hun gezinnen gescheiden zijn voorzien moeten worden van diensten gericht op het zo snel mogelijk herenigen van deze kinderen met hun ouders of hun reguliere verzorgers; verzoekt de EU en de internationale gemeenschap dringend de noodzaak te beoordelen van een gecoördineerd plan over wat te doen met de duizenden kinderen die wees geworden zijn door de aardbeving; wijst op het grote risico van illegale adoptie en kinderhandel;

10.

dringt er bij de EU op aan een tijdelijk moratorium inzake nieuwe adopties van kinderen uit Haïti te ondersteunen voor de duur van twee jaar nadat gestart is met het zoeken naar de ouders of verzorgers van kinderen; verzoekt om urgente inspanningen door de EU om te voorzien in de basisbehoeften van kinderen, tijdelijke scholen te starten en counseling aan te bieden aan kinderen;

11.

dringt er bij de Europese Commissie en de internationale gemeenschap met klem op aan de gezondheidssituatie van de Haïtiaanse bevolking, met name vrouwen en kinderen, in het oog te houden;

12.

verzoekt de internationale gemeenschap om de externe schulden van de republiek Haïti volledig kwijt te schelden en feliciteert alle partijen die al dergelijke maatregelen hebben genomen of aangekondigd; benadrukt dat noodhulp naar aanleiding van de aardbeving geboden moet worden in de vorm van subsidies en niet in de vorm van leningen waaruit schulden ontstaan;

13.

ondersteunt inspanningen van de EU en andere donoren om de productie van voedsel locaal te stimuleren, beschadigde infrastructuren te herstellen en het noodzakelijke materiaal (zaad, kunstmest en gereedschappen) beschikbaar te stellen aan kleine boeren — met name voor het voorjaarsplantseizoen dat in maart begint en dat goed is voor 60 % van de nationale voedselproductie; roept de EU en andere internationale donoren ertoe op waar mogelijk lokaal geproduceerde voedingsmiddelen te kopen in het kader van de steuninspanningen, waarmee een belangrijke bijdrage wordt geleverd aan het helpen van de plattelandseconomie en het beschermen van lokale producenten;

14.

benadrukt de noodzaak van gerichte langetermijninvesteringen in de bouw van aardbevingsbestendige gebouwen die voldoen aan geschikte technische normen en in basisinfrastructuur, zoals watervoorziening, wegen, elektriciteit en de overdracht van technologie, die vóór de aardbeving niet bestond of grotendeels niet afdoende was, waardoor de potentiële uitwerking van natuurrampen ernstig wordt verergerd;

15.

dringt aan op het opzetten van een door de Verenigde Naties beheerd fonds voor het financieren van bewustwordings- en trainingsmaatregelen, systemen voor preventie en vroegtijdige waarschuwing, de bouw van afdoende beschermende constructies en het aanleggen van medische en sanitaire noodvoorraden;

16.

dringt er bij de internationale gemeenschap op aan erop toe te zien dat het Haïtiaanse volk en hun regering, onder de democratische controle van het Haïtiaanse parlement, de belangrijkste actoren zijn in het wederopbouwproces, zodat zij hun collectieve toekomst zelf in handen kunnen nemen; verzoekt de Europese Commissie en de EU-lidstaten om de kennis van de EU aan het Haïtiaanse volk en hun regering ter beschikking te stellen en zo de nationale en lokale, regionale en regio-overschrijdende capaciteit te versterken;

17.

dringt er bij de internationale gemeenschap op aan erop toe te zien dat de kwestie van het verlichten van armoede in Haïti hoog op de agenda blijft staan, zelfs wanneer de media-aandacht verschoven is, teneinde Haïti te helpen als volledig functionerende democratie met een economie die op duurzame wijze voor de eigen mensen kan zorgen uit deze ramp te komen;

18.

dringt er bij de EU op aan met de Haïtiaanse autoriteiten samen te werken om een ramppreventie- en -verzachtingsmechanisme en capaciteitsbeheer voor de lange termijn op te zetten en benadrukt daarbij dat de wederopbouwinspanningen gebaseerd moeten zijn op nationale prioriteiten, zonder de beginselen van doeltreffendheid van steun uit het oog te verliezen, en dat de instellingen van Haïti ondersteund moeten worden om hen tot effectief bestuur in staat te stellen; steunt het voorstel van president Préval om een permanente structuur binnen de VN op te zetten die in staat is crisissen als gevolg van natuurrampen van dag tot dag te managen;

19.

acht het van levensbelang dat er grootschalige herbebossing wordt uitgevoerd in Haïti, gezien het feit dat de huidige situatie het land uiterst kwetsbaar maakt voor allerlei natuurrampen en dat men economische en duurzame alternatieven voor ontbossing zoekt voor het bereiden van eten;

20.

roept de hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid en de commissaris voor Internationale samenwerking, humanitaire hulp en crisisbestrijding ertoe op een leidende rol te gaan spelen bij het coördineren van de reactie van de EU op de crisis, in samenwerking met de Verenigde Naties, en met gebruikmaking van de verantwoordelijkheden die zijn gecreëerd onder het Verdrag van Lissabon voor het op meer doeltreffende wijze coördineren van de reactie van de EU op toekomstige crises en tegelijkertijd voort te bouwen op wat er al gerealiseerd is;

21.

vraagt dringend om het op internationaal niveau opzetten van operationele burgerbeschermingsmechanismen die gebruikt kunnen worden in situaties die vergelijkbaar zijn met de situatie van Haïti, op basis van regionale voorafgaande opslag of afhankelijk van de frequentie of voorspelbaarheid van rampen;

22.

verzoekt de Europese Commissie zo snel mogelijk voorstellen te doen voor het opzetten van een EU-interventiemacht voor burgerbescherming op basis van het communautair EU-mechanisme voor burgerbescherming waardoor de EU in staat wordt gesteld de noodzakelijke middelen bijeen te brengen om binnen 24 uur na een ramp de eerste humanitaire noodhulp te verlenen;

23.

verzoekt de Europese Unie, gezien het belang van regionale integratie en samenwerking in het Caribisch gebied speciale fondsen vrij te geven voor de Franse ultraperifere gebieden in het Caribisch gebied (Guadeloupe, Martinique, Guyana) zodat zij hun steun aan de bevolking van Haïti kunnen voortzetten en intensiveren;

24.

doet dringend een beroep op de opnieuw gevormde regering van Haïti om haar uiterste best te doen om democratie in Haïti tot stand te brengen en te verdiepen;

25.

is ingenomen met de positieve reactie van de Afrikaanse Unie op het voorstel van president Abdoulaye Wade van Senegal, ondersteund door een resolutie van het Senegalese parlement, over het recht van terugkeer van Haïtianen en dringt er bij de internationale gemeenschap op aan om dit voorstel over te nemen door een VN-resolutie vast te stellen;

26.

verzoekt haar covoorzitters deze resolutie te doen toekomen aan de hoge vertegenwoordiger van de Europese Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid, de voorzitter van de Europese Commissie, de president en regering van Haïti, de ACS-Raad, de Caricom-lidstaten, de Commissie van de Afrikaanse Unie, de VN-ondersecretaris-generaal voor humanitaire aangelegenheden en noodhulp, de Wereldbank, het Internationaal Monetair Fonds en de regeringen van de lidstaten van de Europese Unie.

A.

overwegende dat de CPA een einde heeft gemaakt aan de gruwelijke en verwoestende burgeroorlog die in Sudan tot meer dan twee miljoen doden en bijna vier miljoen vluchtelingen en ontheemden heeft geleid,

B.

in het besef dat deze burgeroorlog en de toename van het geweld toe te schrijven zijn aan:

C.

verder overwegende dat in de CPA een interimperiode is vastgesteld van zes jaar (2005-2011), waarbij onder het kopje „peace dividends” de te realiseren doelstellingen en bepaalde belangrijke data, zoals de landelijke verkiezingen die oorspronkelijk gepland waren voor 2009 en het referendum over zelfbeschikking door het volk van Zuid-Sudan dat gepland is voor januari 2011, zijn beschreven,

D.

overwegende dat de aankomende landelijke verkiezingen de eerste verkiezingen zijn die worden gehouden na het sluiten van de CPA en van essentieel belang zijn voor het vredesproces, alvorens over te gaan naar het referendum over zelfbeschikking voor Zuid-Sudan en het referendum van Abyei,

E.

overwegende dat er oplossingen nodig zijn inzake burgerschap, de overgebleven delen van de noord-zuidgrensafbakening, demilitarisering van de grensgebieden en het delen van grondstoffen, waaronder olie, voorafgaand aan het referendum over zelfbeschikking voor het zuiden,

F.

overwegende dat het geschil over de volkstelling omzeild is door de overeenkomst tussen de twee partijen die 40 extra zetels in de nationale assemblee toewijst aan de SPLM/A,

G.

overwegende dat de accuraatheid van de definitieve gegevens van de huisvestings- en volkstelling van mei 2008 betwist wordt door de SPLM; overwegende dat in het zuiden 108 % van de geraamde kiesgerechtigden werden geregistreerd,

H.

overwegende dat de recente vorderingen in de onderhandelingen tussen de Nationale Congrespartij (NCP) en de SPLM over de referendumwet voor Zuid-Sudan, het referendum voor Abyei en de volksraadplegingen in de regio's Zuid-Kordofan en Blauwe Nijl positieve stappen zijn,

I.

overwegende dat de secretaris-generaal van de VN Ban Ki-moon heeft verklaard dat de Verenigde Naties zich ervoor zouden inzetten om de partijen te steunen bij hun inspanningen om eenheid aantrekkelijk te maken en om de bevolking van Zuid-Sudan te steunen bij het uitoefenen van hun recht op zelfbeschikking via een referendum,

J.

overwegende dat de VN-vredesmissie (UNMIS) in 2005 is opgezet met als doel de tenuitvoerlegging van de CPA te ondersteunen en er in dit kader meer dan 9 000 militairen zijn ingezet en UNMIS over meer dan 3 000 lokale burger- en internationale medewerkers beschikt; overwegende dat UNMIS zich heeft geconcentreerd op het bewaken van de CPA hetgeen afbreuk gedaan heeft aan het civiel beschermingsmandaat van UNMIS,

K.

overwegende dat het ministerieel comité van de Afrikaanse Unie inzake wederopbouw en ontwikkeling na het conflict in Sudan tijdens zijn vergadering in januari 2010 de noodzaak benadrukte dat de partijen in Sudan alles op alles zouden zetten om de uitdagingen het hoofd te bieden met betrekking tot de tenuitvoerlegging van de CPA, waaronder begrepen het op geslaagde wijze houden van de verkiezingen en de democratische hervorming van het land, grensafbakening, oplossing van de kwestie Abyei op basis van het besluit van het Permanent Hof van Arbitrage, en het besteden van aandacht aan de onveiligheid in Zuid-Sudan,

L.

overwegende dat door een toename in de gevechten tussen stammen sinds begin 2009 in Zuid-Sudan duizenden mensen in afgelegen plattelandsgebieden gedood zijn en dat de meeste slachtoffers vrouwen en kinderen waren; overwegende dat er sinds begin 2010 in de staat Warrap honderden mensen zijn gestorven door geweld,

M.

overwegende dat het zuiden van Sudan een van de minst ontwikkelde regio's ter wereld is; overwegende dat volgens het Bevolkingsfonds van de Verenigde Naties slechts 24 % van de totale bevolking van Zuid-Sudan geletterd is; overwegende dat 90 % van de vrouwen niet kan lezen of schrijven,

N.

overwegende dat, volgens het Warrap Food Programme, in 2009 350 000 mensen vanwege het geweld hun huizen ontvlucht zijn, waardoor zij afhankelijk zijn geworden van voedselhulp; overwegende dat de zwakke seizoensregens afgelopen jaar ook de oogst hebben verwoest; overwegende dat in totaal 4,3 miljoen mensen voedselhulp nodig hebben, tegenover circa één miljoen vorig jaar,

O.

overwegende dat er volgens de Wereldgezondheidsorganisatie in Zuid-Sudan een ernstig tekort is aan artsen, met 0,22 artsen per 1 000 mensen en dat volgens de regering slechts 25 % van de bevolking toegang heeft tot gezondheidszorg; overwegende dat Zuid-Sudan het wereldrecord houdt wat betreft moedersterfte en een op de zeven kinderen voor het zevende levensjaar overlijdt; overwegende dat volgens het Zuid-Sudanese aidscomité minder dan 10 % zich bewust is van de gevaren van hiv; overwegende dat de regering van Zuid-Sudan doorgaat met een wederopbouwplan voor het gezondheidszorgstelsel,

P.

overwegende dat de donorgemeenschap de toezeggingen die in 2005 in Oslo (Noorwegen) gedaan zijn niet is nagekomen en slechts een klein gedeelte van de toegezegde USD 4,8 miljard aan steun Zuid-Sudan daadwerkelijk heeft bereikt,

Q.

overwegende dat, na ondertekening van de CPA, de Europese Commissie de samenwerking met Sudan hervat heeft en meer dan EUR 500 miljoen heeft toegezegd, met name voor activiteiten op de gebieden herstel, wederopbouw en ontwikkeling na conflicten; overwegende dat aangezien Sudan besloten heeft de eerste herziening van de Overeenkomst van Cotonou niet te bekrachtigen, Sudan nu niet meer in aanmerking komt voor het ontvangen van steun uit het Europees ontwikkelingsfonds, en overwegende dat de Europese Commissie aan een oplossing hiervoor aan het werken is,

1.

herbevestigt plechtig haar volledige onderschrijving van de CPA en verzoekt alle betrokken partijen dringend deze overeenkomst effectief en volledig ten uitvoer te leggen teneinde een alomvattende vrede in Sudan te bevorderen; dringt aan op nauwere samenwerking tussen de Sudanese regering en de regering van Zuid-Sudan (GoSS) teneinde eventuele obstakels weg te nemen die het welslagen van de CPA-agenda in de weg staan;

2.

dringt er ook bij de AU, de EU en de internationale gemeenschap op aan snel overeenstemming te bereiken over acties en maatregelen om de Sudanese partijen te steunen bij de tenuitvoerlegging van de CPA en het bevorderen van democratisch bestuur in heel Sudan;

3.

erkent de rol die de twee partners die partij zijn in de CPA (de NCP en de SPLM) en het Sudanese volk tot dusverre hebben gespeeld bij het gestand doen van hun vredesovereenkomst; en roept ze ertoe op hun ultieme politieke welwillendheid aan de dag te leggen teneinde de impasses te overbruggen en de tenuitvoerlegging van de CPA naar de letter af te ronden;

4.

dringt er bij de NCP en de SPLM op aan de belangrijke democratische hervormingen uit te voeren die nodig zijn om zeker te stellen dat de landelijke verkiezingen en het referendum voor het zuiden geloofwaardig, vrij en eerlijk zijn;

5.

dringt erop aan dat alle fundamentele vrijheden die verleend worden in de voorlopige Grondwet in de praktijk ten uitvoer worden gelegd en roept de bevoegde autoriteiten, met name de verkiezingscommissie, ertoe op de resterende technische problemen in de aanloop naar de verkiezingen te verhelpen;

6.

steunt de bevolking van Sudan, die door de actieve participatie in het kiezersregistratieproces heeft laten zien in grote mate geïnteresseerd te zijn in deelname aan de aankomende verkiezingen;

7.

is ingenomen met het feit Sudan met gesloten partijlijsten voor vrouwen (25 %) een van de hoogste percentages van parlementaire vertegenwoordiging door vrouwen in de regio zal hebben, maar zou ook graag zien dat vrouwen buiten de lijsten voor vrouwen door partijen worden voorgesteld;

8.

dringt er bij beide partijen, de Afrikaanse Unie en de internationale gemeenschap op aan na te denken over toekomstige politieke, economische en veiligheidsbetrekkingen tussen het noorden en het zuiden in het geval dat afscheiding wordt goedgekeurd in het referendum en over overgangsmechanismen voor de afscheiding; is van mening dat er een overgangsperiode na het referendum nodig is zodat de voor het referendum gesloten overeenkomsten waarin de voorwaarden voor vreedzame afscheiding zijn vastgelegd naar behoren ten uitvoer gelegd en beheerd kunnen worden;

9.

roept beide partijen bij de CPA ertoe op een vreedzame en stabiele omgeving te creëren voor het houden van een transparant en geloofwaardig referendum zoals bepaald in de CPA;

10.

roept alle partijen ertoe op het geweld te staken; dringt er bij de GoSS op aan een intertribale dialoog mogelijk te maken en institutionele mechanismen in te stellen om verzoening tussen de stammen te realiseren en in stand te houden;

11.

dringt er bij de GoSS op aan meer werk te maken van veiligheid op lokaal niveau, en daarbij aandacht te besteden aan de etnische samenstelling van eenheden, en prioriteit te geven aan het hervormen van de politie, voortbouwend op bestaande strategiedocumenten en de Wet op de Politie 2009; benadrukt het belang van hervorming van de veiligheidssector;

12.

dringt er bij de VN-Veiligheidsraad op aan:

13.

dringt er bij UNMIS op aan een meer proactieve burgerbeschermingsrol aan te nemen en een actieve partner te worden bij lokale conflictpreventie, in samenwerking met de autoriteiten van de stammen;

14.

is van mening dat de noord-zuidproblematiek niet los bezien kan worden en dat er zonder verzoening geen duurzame vrede komt in Zuid-Sudan; dringt er derhalve bij alle partijen op aan de basismensenrechten van de bevolking in acht te nemen, prioriteit te geven aan de bescherming van burgers, een einde te maken aan straffeloosheid en verdachten van strafbare feiten voor het gerecht te brengen teneinde vertrouwen op te bouwen;

15.

dringt er bij de EU en bij andere donoren, met name bij de donoren die toezeggingen hebben gedaan tijdens de donorconferentie in Oslo in 2005, op aan om de aanzienlijke humanitaire en ontwikkelingsbehoeften in Zuid-Sudan te erkennen en erop toe te zien dat de toegewezen fondsen die behoeften weerspiegelen en worden vrijgegeven; dringt er verder bij hen op aan de regering te steunen bij het opstellen van een strategische visie voor de rollen van de bestaande financieringsmechanismen en bij het zoeken naar creatieve manieren om lokale organisaties te ondersteunen, erkennende dat een krachtig maatschappelijk middenveld van essentieel belang is voor de stabiliteit van Zuid-Sudan;

16.

verzoekt haar covoorzitters deze resolutie te doen toekomen aan de Raad van de ACS-EU, de Europese Commissie, de Afrikaanse Unie, de Verenigde Naties en de nationale, regionale en continentale parlementen van de ACS-groep.

A.

In december 2009 heeft de EU binnen de WHO een overeenkomst gesloten met producenten uit de VS en uit Latijns-Amerika om een einde te maken aan het slepende geschil over bananen.

B.

Deze overeenkomst leidt tot aanzienlijke tariefverlagingen (35 % tussen 2010 en op zijn vroegst 2017) voor invoer uit niet tot de ACS behorende staten en zal als gevolg daarvan de concurrentiepositie van producenten in de ACS en de EU schaden.

C.

Bovendien houdt de EU momenteel bilaterale besprekingen met bepaalde Latijns-Amerikaanse landen, met als doel vrijhandelsovereenkomsten te sluiten, hetgeen tot aanzienlijke verdere tariefverlagingen kan leiden en eventuele vermeende voordelen die bananenproducenten uit de ACS aan EPO's ontlenen aanzienlijk kan verminderen.

D.

Bananen zijn het op drie na grootste agrarische exportproduct wereldwijd. De EU-markt is goed voor meer dan een derde van het totale invoervolume.

E.

Multinationals die in Latijns-Amerika actief zijn hebben meer dan 80 % van de wereldmarkt in handen.

F.

In 2008 was al 72 % van alle bananen die in Europa verkocht werden afkomstig uit Latijns-Amerika, terwijl de bananen uit ACS-landen en de EU slechts goed waren voor respectievelijk 17 % en 10,5 %. Vrijwel alle uitvoer van bananen uit ACS-landen gaat naar de EU, terwijl Latijns-Amerikaanse landen ook naar Noord- en Latijns-Amerika en Rusland uitvoeren.

G.

De productie van bananen heeft een grote uitwerking op lokale gemeenschappen, niet alleen vanuit economisch oogpunt, maar ook wat betreft het milieu, migratie, genderkwesties en arbeidsnormen.

H.

In sommige Latijns-Amerikaanse landen is er een verband gelegd tussen de productie van bananen door multinationals en omvangrijke schendingen van de mensenrechten.

I.

De overeenkomst treedt in werking indien en wanneer het Europees Parlement ermee instemt en de Raad toestemming geeft voor het aangaan van de overeenkomst.

J.

De eerste effecten van de overeenkomst, die een streven is om duurzame ontwikkeldoelstellingen te koppelen aan de WHO-verplichtingen, zijn al voelbaar.

K.

Producenten uit de ACS-landen zullen zware gevolgen ondervinden aangezien zij een aanmerkelijk deel van hun tariefbescherming kwijtraken. Sommige ACS-landen die sterk afhankelijk zijn van de uitvoer van bananen kunnen hun uitvoersectoren volledig zien verdwijnen, in combinatie met trieste sociale en economische consequenties.

L.

Zonder behoorlijke begeleidende maatregelen zullen Europese bananenproducerende regio's, die soms tot de armste regio's in de EU behoren en al met een hoge werkloosheid kampen, ook een zware sociaaleconomische prijs betalen.

M.

De multinationals zullen zeer sterk profiteren ten koste van kleinschalige landbouwgemeenschappen in de EU/ACS.

N.

Bananenproducerende regio's in de ACS en in Europa zullen meer financiële steun nodig hebben om deze belangrijke economische activiteit te behouden teneinde te kunnen concurreren met bananen uit regio's met zeer lage loonniveaus, sociale omstandigheden en milieuregels.

O.

De beweging richting steeds goedkopere bananen leidt waarschijnlijk tot een neerwaartse spiraal in de zin van arbeidsnormen, waaronder begrepen kinderarbeid, milieubescherming, corruptie en belastingfraude in de bananensector.

P.

De Europese Commissie heeft een pakket van steunmaatregelen voor producenten in ACS-landen (begeleidende maatregelen gericht op bananen) samengesteld ter waarde van EUR 190 miljoen gedurende vier jaar, met nog eens EUR 10 miljoen extra, afhankelijk van bepaalde condities. Bij deze steun wordt geen rekening gehouden met verdere tariefverlagingen als gevolg van bilaterale handelsovereenkomsten met Latijns-Amerikaanse landen.

Q.

De nieuwe concessies die zijn gedaan aan Colombia en Peru en al zijn aangevraagd door Midden-Amerikaanse landen gaan veel verder dan de concessies die zijn opgenomen in de recente overeenkomst en kunnen tot destabilisatie leiden van andere landen in de regio, evenals van de economieën van andere bananenproducenten in ACS-landen en in de EU.

R.

Er wordt geen aanvullende steun voorzien voor EU-producenten, met name uit de ultraperifere gebieden.

1.

de Commissie een beoordeling van de economische, sociale en milieueffecten van de bananenovereenkomst tussen de EU en Latijns-Amerika voor bananenproducenten in de ACS en de EU uitvoert, zoals voorzien in verklaring XXIII van de Overeenkomst van Cotonou;

2.

de Commissie eerlijk overweegt het financiële pakket te verhogen om producenten in de ACS en de EU te helpen zich aan te passen aan het nieuwe regime en de uitbetaling van deze fondsen versnelt;

3.

de Commissie nadenkt over specifieke aanvullende financiële en technische steun aan ACS-landen gericht op de sociale en milieueffecten, beperkingen aan de aanbodzijde en het bevorderen van diversificatie na 2013;

4.

de EU met maatregelen komt om zwaar van bananen afhankelijke staten te helpen hun economieën te diversifiëren, waaronder meer hulp voor handel en het nakomen van de hulp-voor-handel toezeggingen van de EC en de lidstaten van EUR 1 miljard elk (waarvan 50 % beschikbaar is voor ACS-landen);

5.

de Commissie steun verstrekt ter compensatie van de verliezen die ontstaan voor producenten in de EU, geleidelijk maatregelen instelt om duurzame bananenproductie in de EU te stimuleren en toeziet op de effectieve toepassing van de vrijwaringsclausule voor bananen in bilaterale en multilaterale handelsovereenkomsten;

6.

eventuele nieuwe tariefverlagingen krachtens bilaterale handelsovereenkomsten met Latijns-Amerikaanse landen die verdergaan dan de WHO-overeenkomst mogelijk tot afdoende compenserende maatregelen kunnen leiden;

7.

de Commissie aan producenten in de ACS en de EU echte wettelijke zekerheid biedt over de toekomst van de handelsregeling voor bananen en de nationale regeringen van de EU- en de ACS-landen dit onderwerp nauw in het oog houden;

8.

de EU- en ACS-autoriteiten hun inspanningen verhogen om erop toe te zien dat alle bananenproducerende landen alle aspecten van de agenda voor waardig werk van de IAO daadwerkelijk toepassen;

9.

de Commissie het bewustzijn over ethisch handelen verhoogt om Europese detailhandelaars ervan af te doen zien bananen in te voeren van producenten met een inadequaat beleid inzake belastingfraude, corruptie, arbeidsnormen en mensenrechtenschendingen;

10.

het Europees Parlement serieus nadenkt over de uitwerking van de kwesties die in deze verklaring naar voren worden gebracht alvorens in te stemmen met de bananenovereenkomst.

—

Concentratiegebied: Regionale economische integratie/samenwerking en EPO-capaciteitsopbouw (hieraan is 85-90 % of EUR 143 miljoen toegewezen)

—

De belangrijkste terreinen waarop actie moet worden ondernomen zijn gebaseerd op de diverse bestaande integratie- en samenwerkingsprocessen in het kader van CARIFORUM: de economische unie OECS; de CSME; vergroting van regionale markten; EPO-tenuitvoerlegging (waaraan EUR 72,6 miljoen is toegewezen) en de ontwikkeling van human resources binnen de regionale instellingen.

—

Niet-concentratiegebied: kwetsbaarheden en sociale zaken (hieraan is 10-15 % of EUR 22 miljoen toegewezen)

—

Het niet-concentratiegebied richt zich met name op aandacht voor criminaliteit en veiligheid, het verbeteren van de positie van niet-overheidsactoren en het ontwikkelen van capaciteiten.

—

Onafhankelijk panel van deskundigen: het is van essentieel belang dat het maatschappelijk middenveld, academici en de private sector volledig betrokken worden bij het proces van tussentijdse herziening van het RIP/RSD.

—

De PPV ondersteunt derhalve het opzetten van een onafhankelijk panel van deskundigen dat het mandaat krijgt de knelpunten voor het versnellen van de groei en het verbeteren van de bestaansmiddelen in de regio te identificeren. Na identificatie van de noodzakelijke financiële input en de input aan human resources, zou het panel ook financiële en institutionele aanbevelingen kunnen doen over hoe men het beste groei kan stimuleren en bestaansmiddelen kan verbeteren.

—

Regionale economische integratie/samenwerking: Parallel aan de initiatieven voor het opbouwen van capaciteiten en de institutionele initiatieven die ondersteund worden krachtens het concentratiegebied, is de PPV van mening dat een gedeelte van de EUR 143 miljoen moet worden toegewezen aan projecten binnen de gebieden onderwijs, het scheppen van banen, energie en lucht- en zeevervoer.

—

Er is een reëel potentieel om regionale integratie te bevorderen en ontwikkeling te stimuleren via gerichte en concrete besteding van middelen.

—

Economische ontwikkeling: In het RSD/RIP wordt een groot aantal belemmeringen voor economische ontwikkeling genoemd: twee daarvan zijn de hoge normen voor naleving van de SPS-maatregelen van de EG en de beperkte opties voor economische diversificatie.

—

De PPV benadrukt de noodzaak dat een redelijk gedeelte van de EUR 30 miljoen aan ACS-financiering voor SPS-naleving aan het Cariforum moet worden toegewezen. Deze financiering moet zich met name richten op de visserijsector evenals op opkomende sectoren zoals de aquacultuur, agrarische verwerking en diensten (bijv. kuuroorden en ecotoerisme).

—

Onderzoek en innovatie kunnen de economische diversificatie aanjagen en met name kmo's en de sector van agrarische ondernemingen zouden kunnen profiteren van een sterkere gerichtheid op onderzoek en innovatie.

—

Tenuitvoerlegging van de EPO: In aanvulling op hetgeen is toegewezen in het kader van het RSD/RIP, zijn veel van de landspecifieke NIP's gericht op EPO-gerelateerde activiteiten zoals het verbeteren van de concurrentiepositie, hervormingen van het openbaar bestuur en infrastructuur. EUR 454 miljoen van de nationale programmamiddelen (75 % van de beschikbare EUR 600 miljoen) wordt toegewezen aan handelsgerelateerde steun.

—

De EPO vereist belangrijke organisatorische en structuurveranderingen. De uitdagingen, zoals het versterken van de juridische dienst, zijn aanzienlijk en de regio moet afdoende worden ondersteund bij het voldoen aan deze uitdagingen.

—

De PPV benadrukt het belang van het voldoen door de EC en de EU-lidstaten aan hun HvH-toezegging van EUR 1 miljard elk (waarbij 50 % beschikbaar is voor ACS-landen) in 2010. Zoals al eerder genoemd, blijft naleving van de SPS-maatregelen een prioriteit.

—

De tussentijdse herziening van het RSD/RIP (evenals de LSD's/NIP's) is een goede gelegenheid om de financiering te herzien indien EU-lidstaten hun HvH-toezegging niet nakomen.

—

Voedselzekerheid: De regio reageerde traag op de wereldwijde voedselcrisis. Deze vertraagde reactie onderstreept de behoefte aan regionale consensus over hoe men de landbouwproductie het beste kan bevorderen. Hoewel sommige landen in hun ontwikkelingsplanning al prioriteit geven aan voedselzekerheid, zou een allesomvattende regionale ontwikkelstrategie effectiever kunnen zijn om afdoende agrarische productie zeker te stellen. Teneinde voedselzekerheid op de middellange tot lange termijn zeker te stellen, moet de regio ontwikkelingshulp bemachtigen om de landbouwsector te stimuleren.

—

De PPV bevestigt dat de EC EUR 1 miljard voor een periode van 3 jaar heeft toegezegd voor de 23 landen die het zwaarst getroffen worden door de voedselcrisis en is ingenomen met het feit dat er in 2009 EUR 15,8 miljoen in Haïti is besteed.

—

Human resources en brain drain: Het is voor de regio moeilijk brede lokaal opgebouwde deskundigheid te ontwikkelen en dit gebrek vormt een belemmering voor menselijke ontwikkeling, welzijn, economische diversificatie en groei.

—

Ook wordt de regio zwaar getroffen door een brain drain, het wegtrekken van hoger opgeleiden (12). Vrij verkeer van arbeidskrachten en het samenbrengen van human resources binnen de regio verminderen het probleem in zekere mate en derhalve is de PPV ingenomen met het bedrag van bijna EUR 10 miljoen dat is toegewezen voor de ontwikkeling van human resources en de opbouw van capaciteiten op regionaal niveau.

—

Echter, om het probleem bij de basis aan te pakken moet de regio in staat zijn prikkels aan te bieden aan emigranten om naar hun land van herkomst terug te keren en de vaardigheden die ze hebben opgedaan ten gunste van de regio te delen.

—

Er moet een serieuze politieke dialoog worden gestimuleerd en met name een analyse van de inspanningen van Guyana en andere landen om de migratie tijdens de jaren 90 van de twintigste eeuw om te keren kan leerzaam zijn. In dit kader zou de EC fondsen moeten oormerken om de regionale samenwerking inzake migratiezaken te vergroten en capaciteiten op te bouwen om het wegtrekken van hoger opgeleiden tegen te gaan.

—

Klimaatverandering: Klimaatverandering heeft een onevenredig grote invloed op kleine eilandstaten zoals de landen in het Caribisch gebied.

—

Hoewel het RSD/RIP niet voorziet in maatregelen gericht op klimaatverandering, heeft de Europese Commissie in 2009 EUR 71 miljoen toegewezen om klimaatveranderinggerelateerde migratie aan te pakken en EUR 97 miljoen voor aanpassing. Verder is de Commissie voornemens om EUR 3 miljoen te bestemmen voor Cuba en EUR 8 miljoen via het GCCA om het CCCCC te ondersteunen bij de tenuitvoerlegging van de regionale strategie.

—

Het zou nuttig zijn als de PPV meer informatie had, in de zin van zowel financiering voor als afstemming met EU- en regionale initiatieven en programma's zoals het GCCA, de EU-strategie voor de beperking van het risico op rampen in ontwikkelingslanden, het thematisch programma voor het milieu en duurzaam beheer van de natuurlijke grondstoffen van het instrument voor ontwikkelingssamenwerking, het Caribbean Community Regional Programme Framework (regionaal programmakader van de Caribische gemeenschap) voor 2005-2015 (van CDEMA), het Comprehensive Disaster Management Framework and Strategy (alomvattende hulpkader en -strategie bij rampen) (ook van CDEMA) en de CCCCC.

—

Gender: Genderkwesties moeten hoger op de politieke agenda komen, met name gezien de recente financiële crisis die de beschikbaarheid van „fatsoenlijk werk” voor vrouwen bemoeilijkt heeft.

—

Donorcoördinatie: Coherentie van donorstrategieën en tenuitvoerleggingsmodi is ongetwijfeld een prioriteit, zowel om nationale regeringen en regionale instellingen minder te belasten als om de doeltreffendheid van internationale hulp te verhogen. Volgens meldingen van diverse donoren, diplomaten en academici, worden de beginselen van de verklaringen van Parijs en Accra over de doeltreffendheid van hulp nog lang niet adequaat ten uitvoer gelegd.

—

Als een van de belangrijkste donoren dient de EU niet alleen verdere inspanningen te leveren om de eigen donorvereisten te stroomlijnen, maar dient de EU ook met andere donoren samen te werken om de coördinatie te verbeteren en verspilling tegen te gaan. De PPV ondersteunt de gezamenlijke uitvoering van regionale projecten (bijv. CARTAC, PANCAP, CRNM en tal van OECS-projecten) en is ingenomen met de leidende rol van de EC in de afstemming tussen donoren voor PANCAP. De PPV roept de EC ertoe op financiële steun te verlenen aan CDEMA waarbij veel donoren betrokken zijn die zich bezighouden met noodhulp maar dat — volgens het RSD/RIP — momenteel niet voldoende capaciteit heeft om de donoren op doeltreffende wijze te coördineren.

—

Tenuitvoerlegging van hulp: De PPV steunt het instellen van een regionaal ontwikkelingsfonds — binnen het Caricom-ontwikkelingsfonds — voor het beheren van EOF en andere financiering.

—

De PPV wil graag nadere informatie ontvangen over de resultaten van het onderzoek van het secretariaat van Cariforum en over de gesprekken tussen de Europese Commissie, regionale autoriteiten en de EIB over de mogelijkheid een Caribisch infrastructuurfonds op te zetten dat op het Afrikaanse model gebaseerd is.

—

Controle: In aanvulling op het parlementaire toezicht op het RIP/RSD adviseert de PPV een onafhankelijk onderzoek te laten uitvoeren. De doelstellingen van dit onderzoek zouden in eerste instantie moeten zijn het beoordelen of het aandeel van Cariforum van het 10e EOF daadwerkelijk besteed is. Ten tweede zou het onderzoek er verslag van moeten doen of de voordelen van het 10e EOF overal in de regio in gelijke mate ervaren zijn of zich in bepaalde geografische gebieden of sectoren concentreerden.

HvH

Hulp voor Handel

CARICOM

Caribbean Community (Caribische gemeenschap)

CARIFTA

Caribbean Free Trade Association (Caribische vrijhandelsorganisatie)

CARIFORUM

Caribbean Forum of ACP States (Caribisch forum van ACS-staten)

CARTAC

Caribbean Regional Technical Assistance Centre (Caribisch regionaal centrum voor technische steun)

CCCCC

Caribbean Community Climate Change Centre (centrum voor klimaatverandering van de Caribische gemeenschap)

CDEMA

Caribbean Disaster Emergency Management Agency (Caribisch agentschap voor noodhulp bij rampen)

CRNM

Caribbean Regional Negotiating Machinery (Caribisch regionaal onderhandelingsteam)

CSME

CARICOM Single Market and Economy (Caribische gemeenschappelijke markt en economie)

LSP

landenstrategiedocument

DCI

financieringsinstrument voor ontwikkelingssamenwerking

EOF

Europees ontwikkelingsfonds

EIB

Europese Investeringsbank

EPO

economische partnerschapsovereenkomst

GCCA

Global Climate Change Alliance (wereldwijd bondgenootschap tegen klimaatverandering)

PPV

Paritaire Parlementaire Vergadering

NIP

nationaal indicatief programma

OESO

Organisatie voor economische samenwerking en ontwikkeling

OECS

Organisation of Eastern Caribbean States (Organisatie van oostelijke Caribische staten)

PANCAP

Pan-Caribbean Partnership against HIV/AIDS (Pan-Caribisch partnerschap tegen hiv/aids)

RPTF

regionale voorbereidende taskforce

kmo's

Kleine en middelgrote ondernemingen

SPS

sanitaire en fytosanitaire maatregelen

—

Concentratiesector 1 — Regionale economische integratie (hieraan is 80 % of EUR 92,8 miljoen toegewezen) — is bedoeld als brede ondersteuning voor het verdiepen van de economische integratie van de SADC en handelsliberalisering en voor het aanpakken van beperkingen aan de aanbodzijde op het gebied van regionale infrastructuur en voedselzekerheid.

—

Concentratiesector 2 — Regionale politieke samenwerking (hieraan is 15 % of EUR 17,4 miljoen toegewezen) — ter ondersteuning van het opbouwen van capaciteiten in de context van regionaal bestuur en de tenuitvoerlegging van bepaalde aspecten van de gezamenlijke Afrika-EU-strategie bij het voorkomen van conflicten en op het gebied van vrede en veiligheid.

—

De twee niet-concentratiesectoren — technische samenwerkingsfaciliteit en steun aan niet-overheidsactoren bij de tenuitvoerlegging van activiteiten in het RSD — ontvangen 5 % van de middelen, oftewel EUR 5,8 miljoen.

1.

De steungebieden die in het RSD/RIP worden onderscheiden zijn een goede afspiegeling van de ontwikkeling in de SADC-regio met betrekking tot economische regionale integratie en politieke samenwerking. De maatregelen waarin voorzien wordt zullen ook de tenuitvoerlegging van de toekomstige EPO tussen de SADC en de EU mogelijk maken. Landen in de regio die tot een andere EPO-configuratie behoren kunnen er echter op vertrouwen dat zij op gelijke wijze zullen profiteren van het RSD.

2.

Er moeten betere en directere koppelingen tot stand worden gebracht tussen de in het RSD vervatte maatregelen en het terugdringen van armoede. Hiv/aids, waterzekerheid en de ontwikkeling van human resources, met name onderwijs — een aantal van de belangrijkste oorzaken van armoede in de SADC-landen — moeten zowel op nationaal als regionaal niveau worden aangepakt. Daarom moet het RSD/RIP van de SADC beter ingaan op deze zaken.

3.

De totale financiering voor het programma moet verhoogd worden om voldoende financiering te kunnen zekerstellen voor de maatregelen in de hierboven beschreven gebieden.

4.

De nationale parlementen van de SADC-landen, het parlementair forum van de SADC en de Paritaire Parlementaire Vergadering ACS-EU moeten beter betrokken worden bij het opstellen van het programma, de tenuitvoerlegging, bewaking en beoordeling van het regionale strategiedocument voor de SADC.

—

Concentratiesector 1 — Economische en commerciële integratie en begeleiding van de EPO (EUR 97 miljoen, oftewel 65 %) — moet het mogelijk maken de inspanningen van de regionale organisaties te ondersteunen wat betreft het opzetten van een gemeenschappelijke markt, het onderling met elkaar verbinden van de wegen-, telecommunicatie- en elektriciteitsnetwerken etc. en het opzetten van een regionaal landbouw- en voedselzekerheidsbeleid.

—

Concentratiesector 2 — Het beheer van hernieuwbare natuurlijke grondstoffen (EUR 30 miljoen, oftewel 20 %) — zou moeten bijdragen aan het verbeteren van goed bestuur van de bosbouwsector en beschermde gebieden met visserijpotentieel.

—

Concentratiesector 3 — Politieke integratie (EUR 15 miljoen, oftewel 10 %) — is bestemd voor het helpen versterken van de capaciteit van de regio wat betreft conflictpreventie, -beheer en -oplossing, onder andere door het maatschappelijk middenveld te versterken.

—

Niet-concentratiesectoren — Een faciliteit voor institutionele steun en technische samenwerking (EUR 8 miljoen, oftewel 5 %) — onder andere voor het versterken van de afstemming tussen CEMAC en CEEAC.

—

Dialogen of processen tussen overheden opzetten;

—

Het op regionaal niveau samenbrengen van nationale diensten (zoals douane, gezondheidszorg, onderwijs en sport);

—

De marktbarrières verlagen.

—

Regionale integratie en handel: EUR 9 miljoen

—

De ontwikkeling van human resources: EUR 8 miljoen

—

Visserij: EUR 5 miljoen

—

Niet-concentratiesector (bestaande projecten/ technische ondersteuning): EUR 7 miljoen

—

Concentratiesector 1 (Regionale economische integratie): EUR 45 miljoen

—

Concentratiesector 2 (Duurzaam beheer van natuurlijke grondstoffen en het milieu): EUR 40 miljoen

—

Niet-concentratiesector (niet-overheidsactoren/ technische samenwerking etc.): EUR 10 miljoen

—

Economische integratie en handel (de EPO en andere regionale handelsovereenkomsten)

—

Ondersteuning voor de private sector (privatesectormechanismen, belangrijke sectoren zoals toerisme en visserij, het bevorderen van ondernemerschap)

—

Mechanismen voor economische groei (fair trade, concurrentie, consumentenbescherming, douane en internationale normen)

—

Human Resources (geïntegreerde onderwijsprogramma's en toegang tot technische en beroepsopleidingen).

—

Klimaatverandering en het terugdringen van het risico van rampen

—

Duurzaam beheer van mariene hulpbronnen (waaronder visserij)

—

Duurzaam beheer van landvoorraden

—

Ecosystemen en biodiversiteit

—

Afval en vervuiling

—

Milieubewaking en informatiebeheer.

1.

Het feit dat de EPO voor de Stille Oceaan tot dusverre alleen ondertekend is door Papoea-Nieuw-Guinea en Fiji doet vragen rijzen bij de focus in het concentratiegebied 1 van het RIP op tenuitvoerlegging van de EPO, aangezien veel van de staten in de regio nog niet geïnteresseerd zijn. Er moet een duidelijke analyse zijn van de uitwerking van deze vertraging in de zin van hoe middelen die zijn voorzien in concentratiegebied 1 worden besteed.

2.

Hoewel het RIP voorziet in positieve maatregelen om onderwijs en opleiding in de regio te bevorderen, is een van de belangrijkste punten van zorg de migratie van geschoolde arbeidskrachten naar de VS, Australië en Nieuw Zeeland. Hoewel het geld dat zij naar hun land van bestemming overmaken belangrijk is, heeft hun opleiding vaak veel geld gekost voor de lokale economieën. Concentratiegebied 1 van het RIP moet niet alleen meer gericht worden op het voorzien in deze vaardigheden, maar ook op het vaststellen van maatregelen om zeker te stellen dat de ACS-staten in de Stille Oceaan zelf profiteren van het feit dat ze hun eigen goed geschoolde arbeidskrachten hebben. Hetzelfde argument gaat op voor mannelijke en vrouwelijke sporters van eilanden in de Stille Oceaan die geworven worden door verenigingen in Australië en Nieuw Zeeland en vervolgens de nationaliteit van die landen krijgen zodat ze in het nationale team kunnen gaan spelen, hetgeen een negatieve uitwerking heeft op de nationale rugbyteams van de staten in de Stille Oceaan zoals Fiji, Samoa en Tonga.

3.

De PPV is ingenomen met de gedetailleerde gerichtheid op het ontwikkelen van de visserijsector, maar dringt erop aan dat er meer nadruk moet worden gelegd op het probleem van illegale visserij dat zeer schadelijke effecten heeft op het visbestand en het inkomen van lokale vissers. Illegale visserij vindt plaats vanaf schepen uit landen van buiten de regio die zich weinig gelegen laten liggen aan internationale voorschriften inzake exclusieve gebieden of bestanden. Aquacultuur zou gestimuleerd moeten worden in lokale gemeenschappen in de Stille Oceaan teneinde de voedselzekerheid en de uitvoer van visserijproducten zeker te stellen.

4.

De PPV is bezorgd over het gebrek aan parlementaire raadpleging bij de voorbereidingen voor het RSD/RIP en hoopt dit proces te stimuleren door de uitgebreide toezichttaak van de PPV op CSD's en RSD's. Er is niet alleen behoefte aan meer raadpleging van nationale ACS-parlementen bij het opstellen en ten uitvoer leggen van het RIP, maar ook voor het opbouwen van capaciteiten van parlementariërs en hun medewerkers op dit terrein.

5.

Hoewel de PPV ingenomen is met de nadruk op niet-overheidsactoren in het niet-concentratiegebied, maakt de PPV zich zorgen over welke ontvangers zullen profiteren van financiering en zij hoopt dat de juiste zorg zal worden besteed aan het verifiëren van de geloofsbrieven en de reputatie van betrokkenen. Ook roept de PPV NGO's ertoe op meer betrokken te raken bij de raadplegingsprocedure voor het RSD/RIP.

6.

De nadruk op klimaatverandering en de uitwerking ervan op kleine eilandstaten is welkom, evenals de financiering die moet bijdragen aan bescherming tegen dit toenemende probleem. Het is echter belangrijk dat de fondsen niet anders bestemd worden ter ondersteuning van de groeiende lobby die de algehele verantwoordelijkheid voor klimaatverandering op geïndustrialiseerde landen en de activiteiten van die landen wil schuiven. Er is een duidelijk verschil tussen het bestrijden van klimaatverandering en het gebruiken van dit fenomeen voor politieke doeleinden.

7.

Aan vervoersinfrastructuur moet een zeer hoge prioriteit worden gegeven in alle regionale ontwikkelingsactiviteiten voor de Stille Oceaan, gezien het feit dat de afstanden tussen de lidstaten en de slechte infrastructuur een belemmering vormen voor alle vooruitgang op het gebied van regionale handel of de ontwikkeling van toerisme en andere sectoren die meer voordelen zouden opleveren voor de lokale bevolking.