—

gezien het gemeenschappelijk standpunt van de Raad (8698/4/2007 — C6-0258/2007),

—

gezien zijn in eerste lezing geformuleerde standpunt (1) inzake het voorstel van de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad (COM(2006)0230) (2),

—

gelet op artikel 251, lid 2 van het EG-Verdrag,

—

gelet op artikel 67 van zijn Reglement,

—

gezien de aanbeveling voor de tweede lezing van de Commissie burgerlijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken (A6-0308/2007),

1.

hecht zijn goedkeuring aan het gemeenschappelijk standpunt;

2.

vestigt de aandacht op de verklaring die door de Commissie werd afgelegd tijdens de plenaire vergadering van 6 september 2007, volgens welke „de Commissie uizonderlijk haar engagement bevestigt om jaarlijkse ontwerpwerkprogramma's met betrekking tot het specifieke programma zo snel mogelijk te doen toekomen aan de voorzitter van de bevoegde parlementaire commissie naast de toezending via het comitologieregister, en het Europees Parlement op de hoogte te brengen van alle wijzigingen die worden aangebracht aan de tekst als gevolg van de comitévergaderingen”;

3.

constateert dat het besluit is vastgesteld overeenkomstig het gemeenschappelijk standpunt;

4.

verzoekt zijn Voorzitter het besluit samen met de voorzitter van de Raad overeenkomstig artikel 254, lid 1 van het EG-Verdrag te ondertekenen;

5.

verzoekt zijn secretaris-generaal het besluit te ondertekenen nadat is nagegaan of alle procedures naar behoren zijn uitgevoerd, en samen met de secretaris-generaal van de Raad zorg te dragen voor publicatie ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie;

6.

verzoekt zijn Voorzitter het standpunt van het Parlement te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

—

gelet op artikel 3 van het EG-Verdrag, dat voorziet in de totstandkoming van een interne markt door het afschaffen van hinderpalen voor het vrije verkeer van personen,

—

onder verwijzing naar zijn resolutie van 15 maart 2007 over communautaire maatregelen op het gebied van de grensoverschrijdende gezondheidszorgverlening (1),

—

gezien het verslag van de Wereldgezondheidsassemblee (WHA 58.) over de Internationale Gezondheidsregeling (IGR) en de resolutie van de WHA van 26 mei 2006, waarin werd opgeroepen tot een vrijwillige vroegtijdige toepassing van bepaalde IGR-elementen in verband met influenzapandemieën (WHA 59.2),

—

gelet op Verordening (EG) nr. 851/2004 van het Europees Parlement en de Raad van 21 april 2004 tot oprichting van een Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding (2), Beschikking nr. 2119/98/EG van het Europees Parlement en de Raad van 24 september 1998 tot oprichting van een netwerk voor epidemiologische surveillance en beheersing van overdraagbare ziektes in de Europese Gemeenschap (3), en Beschikking 2000/57/EG van de Commissie van 22 december 1999 betreffende het systeem voor vroegtijdige waarschuwing en maatregelen ter voorkoming en beheersing van overdraagbare ziektes overeenkomstig Beschikking nr. 2119/98/EG van het Europees Parlement en de Raad (4),

—

gelet op artikel 45 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie milieubeheer, volksgezondheid en voedselveiligheid (A6-0263/2007),

A.

overwegende dat er in het recente verleden op het gebied van ziektes nieuwe uitdagingen voor de nationale en internationale volksgezondheid zijn ontstaan; overwegende dat er betere hulp-en voorlichtingsprocedures op landelijk en regionaal niveau dienen te worden uitgewerkt; overwegende dat de verspreiding van ziektes op Europees niveau dient te worden aangepakt,

B.

overwegende dat in een zeer mobiele en mondialiserende wereld de behoefte aan volksgezondheidsbescherming met een volledig Europese en internationale dimensie steeds groter wordt,

C.

overwegende dat prioriteit moet worden gegeven aan het waarborgen van maximale bescherming tegen de wereldwijde verspreiding van besmettelijke ziektes en aan noodsituaties in de volksgezondheid van internationaal belang, zij het met zo min mogelijk hinder voor het mondiale verkeer,

D.

overwegende dat, in overeenstemming met artikel 5 van het EG-Verdrag, het subsidiariteitsbeginsel dient te worden geëerbiedigd, daar de organisatie van gezondheidsdiensten tot de bevoegdheden van de afzonderlijke lidstaten behoort,

1.

erkent het belang van een duidelijk en begrijpelijk internationaal mechanisme dat tot doel heeft verspreiding van ziektes te voorkomen, bescherming tegen ziektes te bieden en ziekte-uitbraken te beheersen, en voorts voorziet in volksgezondheidsmaatregelen die evenredig zijn aan de risico's en toegankelijk zijn voor allen die daaraan behoefte hebben;

2.

spreekt zijn waardering uit voor de bovengenoemde resolutie van de WHA waarin wordt opgeroepen tot vrijwillige vroegtijdige toepassing van bepaalde IGR-elementen in verband met influenzapandemieën bij vogels en mensen;

3.

roept de internationale gemeenschap ertoe op de in januari 2007 gepubliceerde WHO-code met goede praktijken voor de snelle uitwisseling van bacteriestammen op te volgen en toe te passen;

4.

is ingenomen met het standpunt van de Commissie over de tenuitvoerlegging van de herziene Internationale Gezondheidsregeling (IGR), ter bevordering van een gestructureerde discussie met de Raad en het Parlement, zoals verwoord in haar mededeling (COM(2006)0552) dienaangaande;

5.

benadrukt de dringende noodzaak van een zo spoedig mogelijke tenuitvoerlegging van de Internationale Gezondheidsregeling, met inachtneming van het subsidiariteitsbeginsel, in combinatie met versterking van bestaande systemen en capaciteiten;

6.

onderstreept de noodzaak de Internationale Gezondheidsregeling op gecoördineerde wijze in de gehele Gemeenschap ten uitvoer te leggen;

7.

wijst er echter tegelijkertijd op dat het, gezien hun bevoegdheden en het subsidiariteitsbeginsel, uitsluitend aan de lidstaten moet worden overgelaten hun gezondheidsdiensten te organiseren en een hoog niveau van bescherming van de gezondheid van hun burgers te waarborgen;

8.

merkt op dat dit internationale mechanisme „het internationale verkeer niet sterker mag beperken en voor personen niet invasiever of indringender mag zijn dan redelijkerwijs beschikbare alternatieven waarmee het passende niveau van gezondheidsbescherming kan worden bereikt” (artikel 43 van de Internationale Gezondheidsregeling);

9.

is van opvatting dat het, teneinde de risico's beter te beheersen, noodzakelijk is de ontwikkeling van informatiesystemen te ondersteunen, zowel van systemen voor de uitwisseling van informatie tussen zorgverleners als van systemen voor de informatievoorziening aan patiënten; beklemtoont dat het noodzakelijk is de veiligheid van deze informatiesystemen te verhogen;

10.

is ervan overtuigd dat het voor het bereiken van een hoog niveau van bescherming en paraatheid in een mondialiserende en zeer mobiele wereld absoluut noodzakelijk is buurlanden en derde landen te ondersteunen en met hen samen te werken;

11.

onderstreept de noodzaak van nauwe samenwerking tussen nationale instanties en tussen nationale en Europese instanties bij het uitwisselen van informatie op het gebied van bescherming van de volksgezondheid, teneinde de tenuitvoerlegging te optimaliseren en de Europese burgers beter te beschermen tegen noodsituaties op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang (PHEIC's);

12.

herinnert aan de rol die het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding (ECDC) en het Systeem voor vroegtijdige waarschuwing en maatregelen voor volksgezondheidsrisico's (EWRS) spelen bij de tenuitvoerlegging van de Internationale Gezondheidsregeling en in noodsituaties;

13.

dringt er bij de lidstaten op aan te voldoen aan hun verplichtingen zoals vermeld in de Internationale Gezondheidsregeling;

14.

verzoekt de Commissie samen met de bevoegde commissie van het Europees Parlement richtsnoeren op te stellen voor het opsporen en beoordelen van bedreigingen;

15.

verzoekt de Commissie tevens de rol van het ECDC bij de tenuitvoerlegging van de Internationale Gezondheidsregeling te formaliseren, in het bijzonder ten aanzien van het verzamelen van gegevens over kwesties die onder zijn mandaat vallen;

16.

verzoekt de Commissie wegen en middelen te vinden om het opzetten van adequate systemen in buurlanden en derde landen te ondersteunen met behulp van financiering en mechanismen voor regionale ontwikkeling;

17.

verzoekt de Commissie aan te geven welke middelen en mechanismen kunnen worden gebruikt om het WHO-beleid inzake de toegang tot pandemische vaccins voor ontwikkelingslanden te ondersteunen;

18.

dringt er bij de Commissie op aan programma's te ontwikkelen voor het aanpakken van Europese en mondiale gezondheidsrisico's, zoals ziekenhuisinfecties en de toenemende resistentie tegen antibiotica; wijst erop dat een pan-Europese oplossing duidelijk gewenst is, daar dergelijke gezondheidsrisico's geen geografische grenzen kennen;

19.

dringt aan op de instelling van een centrale Europese reserve van onbetwistbaar werkzame antivirale geneesmiddelen en vaccins waarmee de EU-burgers kunnen worden beschermd tegen een mogelijke grieppandemie in alle lidstaten ter aanvulling van nationale maatregelen; wijst voorts op de behoefte aan EUbrede maatregelen van de Commissie in geval van een eventuele grieppandemie, aan de hand waarvan binnen 24 uur de verspreiding van griep in Europa doeltreffend kan worden bestreden;

20.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, de regeringen en parlementen van de lidstaten en het Regionaal kantoor voor Europa van de Wereldgezondheidsorganisatie.

—

gezien de achtste bijeenkomst van de Conferentie van de partijen bij het Verdrag van de Verenigde Naties ter bestrijding van woestijnvorming (UNCCD) van 3 tot en met 14 september 2007 in Spanje te Madrid,

—

gelet op artikel 108, lid 5 van zijn Reglement,

A.

overwegende dat woestijnvorming inhoudt dat de bodem in aride, semi-aride en droge subhumide gebieden wordt aangetast ten gevolge van diverse factoren, met inbegrip van klimaatschommelingen en menselijke activiteiten, en dat derhalve een holistische diagnose en uitvoeringsprogramma noodzakelijk zijn,

B.

overwegende dat de klimaatverandering leidt tot opwarming van de aarde met een verhoging van de bodemtemperatuur en een daaruit voortvloeiende verhoging van de verdamping, hetgeen resulteert in woestijnvorming,

C.

overwegende dat hogere temperaturen leiden tot het uitdrogen van bronnen en een lager debiet van de rivieren en van de ondergrondse watervoorraden, waardoor de bovenste aardlagen worden vernietigd; overwegende dat het in de huidige omstandigheden van langere perioden van droogte moeilijker zal zijn om bossen na branden te laten herstellen, hetgeen weer een risico van woestijnvorming met zich meebrengt,

D.

overwegende dat woestijnvorming en droogte problemen zijn waarmee alle gebieden in de wereld te kampen hebben en dat gezamenlijke acties nodig zijn om woestijnvorming tegen te gaan en/of de gevolgen van droogte te lenigen; overwegende dat het UNCCD het enige juridisch bindende internationale instrument is waarmee het probleem van de bodemaantasting in aride gebieden wordt aangepakt, met een bijna universeel lidmaatschap van 191 landen die verdragspartij zijn,

E.

overwegende dat tot de landen die met ernstige droogte en/of woestijnvorming te kampen hebben, vele ontwikkelingslanden behoren, met name de armste ontwikkelingslanden,

F.

overwegende dat volgens ramingen van het Milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) woestijnvorming thans bijna 25 tot 30 % van de landoppervlakte in de wereld treft en dat tussen de 1,2 en 2 miljard mensen in ten minste 100 landen gevaar lopen; overwegende dat de economische verliezen ten gevolge van productiviteitsverlies zijn geraamd op 42 miljard USD in 1992 (64 miljard USD tegen prijzen uit 2006) en dat de mate van woestijnvorming wereldwijd toeneemt hetgeen tot armoede, gedwongen migratie en conflicten leidt,

G.

overwegende dat driekwart van de bodem in aride, semi-aride en droge subhumide gebieden erop achteruitgaat en dat bijna de helft van het land dat met rivierwater wordt bevloeid, gevaar loopt, terwijl de bodemaantasting tot een teloorgang van de soortenrijkdom leidt, een vermindering van de vruchtbaarheid van de bodem en van het vermogen van de bodem om water vast te houden, toegenomen erosie en een vermindering van het afvangen van kooldioxide,

H.

overwegende dat woestijnvorming voornamelijk voortkomt uit te intensieve landbouw, overbeweiding, verkeerde irrigatiepraktijken en ontbossing; overwegende dat deze activiteiten voortkomen uit een slecht bodembeheer dat op zijn beurt vaak voortvloeit uit de sociale en economische omstandigheden waarin de boeren leven; overwegende dat uit onderzoek is gebleken dat investeringen in duurzame bodembeheerspraktijken nuttig zouden zijn,

I.

overwegende dat extreme gebeurtenissen zoals overstromingen en droogtes die verband houden met klimaatverandering steeds meer voorkomen en drastischere gevolgen hebben, waardoor het risico en de negatieve economische en sociale weerslag van woestijnvorming nog worden vergroot,

J.

overwegende dat woestijnvorming tevens bijdraagt tot de klimaatverandering, waarbij de aantasting van de bodem en het daarmee gepaard gaande verlies aan vegetatie resulteren in hogere emissies en afnemende koolstofreservoirs, overwegende dat het herstel van de voorwaarden voor aride bodems een belangrijke positieve weerslag kan hebben,

K.

overwegende dat het UNCCD een sleutelrol vervult in de wereldwijde inspanningen om de armoede uit te roeien, duurzame ontwikkeling te verwezenlijken en de millenniumontwikkelingsdoelstellingen te halen,

1.

spreekt zijn steun uit voor het UNCCD en het daarmee samenhangende hervormingsproces; doet een beroep op de Commissie en de lidstaten om een eensgezind standpunt in te nemen tijdens de bijeenkomst van de Conferentie van de partijen bij het verdrag in nauwe samenwerking met de ACS-partners;

2.

betuigt zijn steun voor een strategisch actieplan met tijdsgebonden doelstellingen; roept de EU op om zich constructief in te zetten voor het formuleren van en onderhandelen over het strategische tienjarenplan ten einde sterke en doeltreffende mechanismen te creëren voor een doelmatige tenuitvoerlegging van het verdrag; vraagt in de verband vooral aandacht te besteden aan:

3.

onderstreept de rol van het maatschappelijk middenveld en de plaatselijke bevolking bij de uitvoering en verwezenlijking van de doelstellingen van het UNCCD;

4.

beveelt aan een conferentie te organiseren om de uitvoering en doelmatigheid van actieplannen in de zwaarst getroffen gebieden, met name in Afrika, te evalueren vóór volgende bijeenkomsten van de Conferentie van de partijen;

5.

erkent het belang van de bodemaantasting als een cruciale belemmering voor de toekomstige ontwikkeling van de getroffen landen en dringt erop aan dat in het ontwikkelingsbeleid van de EU speciale aandacht aan dit verschijnsel wordt besteed, ook bij de evaluatie van de behoeften ten aanzien van de ontwikkelingshulp;

6.

is bezorgd over het gebrek aan toegezegde kredieten voor acties; is verheugd over het feit dat de Mondiale milieufaciliteit als financieel mechanisme van het verdrag wordt gebruikt; doet een beroep op de EU om de financiering van maatregelen tegen woestijnvorming te verhogen in het kader van flexibele mechanismen van het VN-Raamverdrag inzake klimaatverandering en het Protocol van Kyoto daarbij;

7.

dringt erop aan dat in het kader van de hervorming van het gemeenschappelijk landbouwbeleid bindende criteria worden ingevoerd voor de bestrijding van woestijnvorming en bodemaantasting in de getroffen gebieden in de Europese Unie; dringt daarenboven aan op een preventie- en uitvoeringsbeleid om mensen in de plattelandsgebieden te houden;

8.

dringt aan op een alomvattend bosbeheer om de brandlast van bossen en de verspreiding en snelheid van het vuur zoveel mogelijk te reduceren; is van oordeel dat de herwonnen biomassa kan bijdragen tot de economische uitvoerbaarheid van de operatie;

9.

verzoekt de Commissie om te overwegen een Europees waarnemingscentrum voor droogte op te zetten dat kennis zou vergaren en lenigings- en follow-upmaatregelen zou voorstellen om de gevolgen van droogte in Europa tot een minimum te beperken;

10.

erkent dat uit recente studies is gebleken dat de kosten van investeringen ter beperking van bodemaantasting in de getroffen gebieden lager zouden liggen dan de kosten die uit de bodemaantasting voortvloeien; is zich ervan bewust dat er verbintenissen op lange termijn nodig zijn, willen de maatregelen tegen woestijnvorming effect sorteren;

11.

doet een beroep op de Commissie en de lidstaten om de internationale samenwerking bij de tenuitvoerlegging van het UNCCD te intensiveren door extra stimulansen en financiële steun te bieden, en om de grensoverschrijdende samenwerkingsprogramma's inzake water te ondersteunen; dringt er bovendien op aan om de kwestie op de agenda van de eerstvolgende topbijeenkomst EU-Afrika te plaatsen;

12.

wijst andermaal op zijn resolutie van 7 juli 2005 over de bespoediging van de tenuitvoerlegging van het EU-actieplan inzake wetshandhaving, governance en handel in de bosbouw (FLEGT) (1) en zijn teleurstelling over het ontbreken van een bindende en allesomvattende regelgeving inzake het verbod op de invoer van illegaal en niet-duurzaam gekapt hout in de EU;

13.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de partijen bij het UNCCD en het secretariaat van het UNCCD.

—

gezien alle overeenkomsten tussen de EU en derde landen en de bepalingen in die overeenkomsten die betrekking hebben op mensenrechten en democratie,

—

gelet op de artikelen 177, 178, 300 en 310 van het EG-Verdrag en de artikelen 3, 6, 11, 19 en 21 van het EU-Verdrag,

—

gezien de EU-richtsnoeren inzake mensenrechten, en in het bijzonder de richtsnoeren inzake mensenrechtendialogen, zoals goedgekeurd in december 2001 en de evaluatie van de tenuitvoerlegging van die richtlijnen, zoals goedgekeurd in december 2004, en gezien ook de in juni 2004 goedgekeurde EUrichtsnoeren inzake mensenrechtenorganisaties,

—

onder verwijzing naar zijn resolutie van 14 februari 2006 over de mensenrechten- en de democratieclausule in door de Europese Unie gesloten overeenkomsten (1) en de voortzetting die de Commissie aan deze resolutie heeft gegeven,

—

gezien het document van de Raad „Mainstreaming human rights across CFSP and other policies” (integratie van vraagstukken over mensenrechten in het GBVB en ander EU-beleid), van 7 juni 2006,

—

gezien de kaderovereenkomst van 26 mei 2005 over de betrekkingen tussen het Europees Parlement en de Commissie,

—

onder verwijzing naar zijn resolutie van 25 april 2002 over de mededeling van de Commissie aan de Raad en het Europees Parlement over de rol van de Europese Unie bij de bevordering van de mensenrechten en de democratisering in derde landen (2),

—

onder verwijzing naar zijn eerdere resoluties over de situatie met betrekking tot mensenrechten wereldwijd,

—

gezien zijn vorige debatten en spoedresoluties over schendingen van mensenrechten, democratie en de rechtsstaat,

—

onder verwijzing naar zijn specifieke richtsnoeren inzake mensenrechten en acties ter bevordering van democratie door leden van het Europees Parlement bij hun bezoeken aan derde landen,

—

gezien Verordening (EG) nr. 1889/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 tot instelling van een financieringsinstrument voor de bevordering van democratie en mensenrechten in de wereld (3),

—

gezien de conclusies die zijn getrokken tijdens de debatten van de Subcommissie mensenrechten van zijn Commissie buitenlandse zaken en tijdens de vergaderingen van respectievelijk 3 mei 2007 inzake de mensenrechten in China en Oezbekistan en van 23 april 2007 inzake de mensenrechten in Rusland,

—

onder verwijzing naar zijn resoluties van 10 mei 2007 over de Top EU-Rusland, te houden op 18 mei 2007 te Samara (4), van 26 april 2007 over de recente onderdrukking van betogingen in Rusland (5), van 18 januari 2007 over de veroordeling en gevangenneming door Libië van vijf Bulgaarse verpleegsters en een Palestijnse arts (6), van 16 november 2006 over Iran (7), van 26 oktober 2006 over Oezbekistan (8) en van 7 september 2006 over de betrekkingen tussen de EU en China (9),

—

gezien de conclusies over Centraal-Azië van de 2796e vergadering van de Raad Externe Betrekkingen op 23 april 2007 in Luxemburg; gezien de partnerschaps- en samenwerkingsovereenkomsten met Kirgizië, Kazakstan en Oezbekistan, welke reeds in werking zijn getreden; gezien de partnerschaps- en samenwerkingsovereenkomsten met Tadzjikistan en Turkmenistan, welke zijn ondertekend maar nog niet geratificeerd; en gezien het strategisch document van de Commissie over Centraal-Azië voor de periode 2002-2006,

—

gelet op de artikelen 8, 9, 96 en 97 van en Bijlage VII bij de partnerschapsovereenkomst tussen de staten in Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan, enerzijds, en de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, anderzijds, ondertekend te Cotonou (Benin) op 23 juni 2000 (10) en herzien te Luxemburg op 25 juni 2005 (11) (de Overeenkomst van Cotonou),

—

gezien de resoluties van de Paritaire Parlementaire Vergadering ACS-EU (PPV ACS-EU) en in het bijzonder zijn resolutie van 25 november 2004 (aangenomen te Den Haag) over de politieke dialoog ACS-EU (artikel 8 van de Overeenkomst van Cotonou) (12),

—

gezien de bilaterale actieplannen, zoals goedgekeurd door de Commissie uit hoofde van het Europees nabuurschapsbeleid (ENB), met de ENB-partnerlanden, met uitzondering van Algerije, Wit-Rusland, Libië en Syrië,

—

gezien de mededeling van de Commissie aan de Raad en het Europees Parlment betreffende de versterking van het ENBd (COM(2006)0726) en de aanstaande resolutie daarover,

—

gelet op zijn aanbevelingen aan de Raad van 15 maart 2007 inzake de onderhandelingsmandaten voor associatieovereenkomsten tussen enerzijds de Europese Unie en haar lidstaten en anderzijds de Andesgemeenschap en haar lidstaten (13), en tussen enerzijds de Europese Unie en haar lidstaten en anderzijds de landen van Midden-Amerika (14),

—

onder verwijzing naar zijn resoluties van 12 oktober 2006 over de economische en commerciële betrekkingen tussen de EU en de Mercosur met het oog op het sluiten van een interregionale associatieovereenkomst (15), en van 27 april 2006 over een sterker partnerschap tussen de Europese Unie en Zuiden Midden-Amerika (16),

—

gelet op artikel 45 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie buitenlandse zaken en het advies van de Commissie rechten van de vrouw en gendergelijkheid (A6-0302/2007),

A.

overwegende dat mensenrechtendialogen een van de vele instrumenten zijn die de EU kan gebruiken om haar beleid inzake mensenrechten ten uitvoer te leggen en dat deze dialogen een essentieel onderdeel vormen van de algemene strategie van de Europese Unie gericht op het bevorderen van duurzame ontwikkeling, vrede en stabiliteit,

B.

overwegende dat de universaliteit, individualiteit en de ondeelbaarheid van de rechten van de mens, waaronder niet alleen burger- en politieke rechten vallen, maar tevens maatschappelijke, milieu-, economische en culturele rechten, gerespecteerd en bevorderd dienen te worden, en overwegende dat de EU zinvolle instrumenten blijft ontwikkelen die hieraan kunnen bijdragen,

C.

overwegende dat ieder besluit om een mensenrechtendialoog aan te gaan wordt genomen op basis van bepaalde door de Raad aangenomen criteria, met name rekening houdend met de voornaamste zorgen van de EU over de mensenrechtensituatie in het betreffende land, met een werkelijke betrokkenheid van de autoriteiten van het betreffende land bij een dergelijke dialoog, om de mensenrechtensituatie ter plekke te verbeteren, en met de positieve invloed die een mensenrechtendialoog kan hebben op de mensenrechtensituatie,

D.

overwegende dat de richtsnoeren van de Europese Unie inzake de mensenrechten verlangen dat mensenrechtenkwesties op adequate en systematische wijze worden aangepakt binnen het kader van de algehele politieke dialoog, zoals die op alle niveaus met derde landen wordt gevoerd,

E.

overwegende dat de Raad in 2004 heeft besloten twee maal per jaar de algehele toestand van de dialoog te beoordelen op basis van een overzicht en een bijgewerkt tijdsschema, en overwegende dat de Raad tegelijkertijd heeft onderstreept dat de dialogen geen oneindig karakter moeten hebben, maar binnen een specifiek tijdsschema dienen plaats te vinden, rekening houdend met een exitstrategie,

F.

overwegende dat de mensenrechtendialogen en het mensenrechtenoverleg worden gevoerd op basis van een veelheid aan structuren, opzetten en procedures, zonder voldoende rekening te houden met de noodzakelijke consistentie, overwegende dat dit gebrek aan consistentie de geloofwaardigheid van het EU-mensenrechtenbeleid op internationaal niveau kan ondermijnen, en overwegende dat meer transparantie ten aanzien van de toepassing van bovenvermelde richtsnoeren inzake mensenrechtendialogen en de democratische controle daarop wenselijk zou zijn,

G.

overwegende dat het de huidige praktijk van de Raad is om een debriefing te houden over de agenda en de doelstellingen van de aanstaande ronde van gestructureerde mensenrechtendialogen en gestructureerd mensenrechtenoverleg, en om een ambtenaar van het Parlement uit te nodigen hieraan deel te nemen, tezamen met vertegenwoordigers van niet-gouvernementele organisaties,

H.

overwegende dat de Overeenkomst van Cotonou gericht is op duurzame ontwikkeling en ervan uitgaat dat het individu degene is die baat moet hebben bij het ontwikkelingsbeleid; overwegende dat dit de eerbiediging en bevordering van alle mensenrechten en fundamentele vrijheden inhoudt, en dat genoemde herziening van de overeenkomst van 25 juni 2005 heeft geleid tot intensivering van de politieke dialoog in het kader van artikel 8, met name wat mensenrechten betreft,

I.

overwegende dat indien een van de partijen niet voldoet aan een verplichting die voortvloeit uit het beginsel van de eerbiediging van mensenrechten, democratische beginselen en de rechtsstaat, zoals vervat in artikel 9 van de Overeenkomst van Cotonou, dit tot gevolg heeft dat een overlegprocedure uit hoofde van artikel 96 wordt gestart om deze situatie op te lossen,

J.

overwegende dat artikel 8 van de Overeenkomst van Cotonou, welke de mogelijkheid biedt voor een politieke dialoog tussen ACS-landen en de EU en voor een regelmatige beoordeling van de eerbiediging van de mensenrechten, democratische beginselen, de rechtsstaat en goed bestuur, weliswaar dient te worden toegejuicht, maar dat de zorg blijft bestaan dat deze bepaling wordt gebruikt om de raadplegingsprocedure uit hoofde van artikel 96 in het geval van schendingen van de mensenrechten te ontduiken,

K.

overwegende dat de tenuitvoerlegging van de ENB-actieplannen wordt gecontroleerd door diverse subcommissies en dat de EU onder de bilaterale associatieovereenkomsten het aantal subcommissies voor mensenrechten, democratisering en bestuur aan het uitbreiden is; en overwegende dat dergelijke subcommissies tot op heden zijn aanvaard door Marokko, Jordanië en Libanon, waar reeds bijeenkomsten hebben plaatsgevonden, dat Egypte het oprichten van een subcommissie heeft goedgekeurd, maar dat er nog geen bijeenkomst heeft plaatsgevonden, en dat Tunesië bezig is met de goedkeuring van een subcommissie,

L.

overwegende dat in diverse ENB-actieplannen als maatregel op de korte termijn wordt aanbevolen dat uit hoofde van artikel 5 van de associatieovereenkomst een subcomité in het leven wordt geroepen met het oog op de ontwikkeling van een structurele politieke dialoog over democratie en gerechtigheid; en overwegende dat het desbetreffende subcomité geen beslissingsbevoegdheid heeft, maar wel voorstellen kan indienen bij het Associatiecomité of bij organen op hoger niveau binnen de politieke dialoog,

M.

overwegende dat als gevolg van de hervorming van de financiële instrumenten inzake externe steun, het Parlement voortaan bevoegd is democratische controle uit te oefenen op de relevante strategische documenten, en tegelijkertijd een van de begrotingsautoriteiten is,

N.

overwegende dat de rechten van vrouwen en kinderen een onvervreemdbaar, integraal en ondeelbaar onderdeel uitmaken van universele mensenrechten, zoals vastgelegd in de Verklaring van Beijing en het Platform voor Actie van 1995,

1.

benadrukt dat de bevordering van mensenrechten een fundamenteel onderdeel vormt van het buitenlands beleid van de EU, doet een dringend beroep op de Raad en de Commissie om mensenrechtenkwesties stelselmatig op te nemen op de agenda van de politieke dialoog en het politieke overleg van de EU met derde landen en om in alle externe EU-beleidsmaatregelen, met inbegrip van externe aspecten van het interne EU-beleid, mensenrechten een prominentere plaats te geven; en dringt erop aan dat met het oog op de verwezenlijking van deze doelstellingen alle beschikbare instrumenten worden ingezet;

2.

is van mening dat mensenrechtenkwesties op het hoogste politieke niveau moeten worden geplaatst om de mensenrechtenproblematiek meer politiek gewicht te geven; herinnert eraan dat de bevordering en de verdediging van mensenrechten in derde landen niet afhankelijk mag worden gesteld van geopolitieke of geostrategische allianties; benadrukt dat binnen het kader van de politieke, economische en handelsgerelateerde dialoog, eerbiediging van de mensenrechten een essentiële voorwaarde is voor strategische en geprivilegieerde betrekkingen met de EU;

3.

verzoekt de Raad bovengenoemde richtsnoeren inzake mensenrechtendialogen volledig toe te passen;

4.

bekrachtigt de conclusies van de eerste evaluatie van de tenuitvoerlegging van de EU-richtsnoeren inzake mensenrechtenorganisaties, die benadrukken dat de situatie met betrekking tot mensenrechtenorganisaties en de omgeving waarin zij werken systematisch geïntegreerd zouden moeten worden in de politieke dialogen en het politieke overleg van de EU met derde landen, met inbegrip van de bilaterale dialogen en het bilaterale overleg welke door de EU-lidstaten worden gevoerd;

5.

verwelkomt het besluit dat de Raad onlangs heeft genomen inzake de opstelling van EU-richtsnoeren over de rechten van het kind, welke tijdens het Portugese voorzitterschap in 2007 moeten worden voltooid; wijst er in dit verband op dat de noodzakelijke complementariteit met de bestaande richtsnoeren over kinderen in gewapende conflicten in acht moet worden genomen en dat rekening moet worden gehouden met de akkoorden van Parijs van 6 februari 2007 om kinderen te beschermen tegen onwettelijke rekrutering door gewapende strijdkrachten of groepen;

6.

verzoekt de Raad andermaal in alle EU-overeenkomsten en betrekkingen met derde landen de mensenrechtenclausule stelselmatig toe te passen; benadrukt nogmaals het belang om ten behoeve van de beoordeling van de mensenrechtensituatie en de toepassing van de mensenrechtenclausule een transparantere procedure in te stellen; verzoekt de Raad om in haar mensenrechtendialogen en het mensenrechtenoverleg met derde landen en vice versa, systematisch rekening te houden met de bevindingen van een dergelijke beoordeling;

7.

wijst erop dat het voornaamste doel van dialoog en overleg is om een consolidatie te bewerkstelligen van de democratie en de rechtsstaat, goed bestuur en de eerbiediging van de fundamentele vrijheden en mensenrechten in derde landen, welke niet alleen burgerlijke en politieke rechten omvatten, maar ook maatschappelijke, ecologische, economische en culturele rechten; benadrukt dat deze doelstellingen zullen worden nagestreefd met inachtneming van de algemene beginselen zoals vastgelegd in de Universele Verklaring van de rechten van de mens en alle andere universele mensenrechteninstrumenten die binnen het kader van de Verenigde Naties zijn goedgekeurd, en rekening houdend met de millenniumdoelstellingen;

8.

benadrukt dat het feit dat er een mensenrechtendialoog of mensenrechtenoverleg met een derde land plaatsvindt, ertoe moet leiden dat de mensenrechten op elk vlak van samenwerking tussen de EU en dat land, waaronder het communautaire ontwikkelingsbeleid en de economische, financiële en technische samenwerking met derde landen, stelselmatig een belangrijke plaats krijgen, zodat het bestaan van een mensenrechtendialoog of -overleg geen doel op zich vormt;

9.

is verheugd over de inspanningen van de Raad om met behulp van bovengenoemde richtsnoeren inzake mensenrechtendialogen meer samenhang te brengen in de mensenrechtendialoog en het mensenrechtenoverleg; stelt dat de flexibiliteit en het pragmatisme die vereist zijn voor een effectievere dialoog en effectiever overleg, niet de samenhang dienen te ondermijnen die vereist is om de dialoog en het overleg niet te laten vervallen tot een kwestie van vrije keuze;

10.

merkt op dat er een grote verscheidenheid aan dialogen en overleg bestaat, die stuk voor stuk uitgaan van hun eigen structuur, opzet, frequentie en methode, waardoor het algehele beeld wordt versluierd en er verwarring ontstaat over het optreden van de EU op dit vlak; betreurt het feit dat ongeacht welke informatie er ook bestaat over de agenda's, doelen, ijkpunten of uitkomsten van dialogen en overleg op basis van overeenkomsten, ad hoc-dialogen en ad hoc-overleg, dialogen en overleg met gelijkgestemde derde landen of de politieke dialoog en het politiek overleg, deze niet het aspect van de mensenrechten omvat; merkt op dat de Raad noch de Commissie erin geslaagd is een methode te bedenken om deze dialogen en dit overleg te organiseren en te structureren, waardoor de resultaten onmogelijk kunnen worden beoordeeld vanuit een overkoepelend gezichtspunt; roept de Commissie en de Raad op ten aanzien van mensenrechtendialogen en -overleg met derde landen een systematische aanpak op te zetten en deze op methode en onderwerp te classificeren, opdat er een grondslag ontstaat voor objectieve beoordeling van en toezicht op de mensenrechtensituatie, de verwezenlijkte doorbraken, enz.;

11.

acht het van wezenlijk belang manieren te vinden om de samenwerking tussen de diverse EU-instellingen (de Raad, de Commissie en het Parlement) te verbeteren aan de hand van een interinstitutionele trialoog inzake de politieke dialoog en de mensenrechtendialoog en het mensenrechtenoverleg; acht het tevens wenselijk dat er per direct naar nieuwe manieren worden gezocht om de interne communicatie binnen deze drie instituten te verbeteren;

12.

is verheugd over het initiatief van de werkgroep mensenrechten van de Raad (COHOM) waarbij alle mensenrechtendialogen en al het mensenrechtenverleg van de EU periodiek moeten worden geëvalueerd om zo op mondiaal niveau overzicht te houden, waardoor de tweejaarlijkse debatten kunnen worden gevoerd op basis van een bijgewerkt algemeen kader en tijdsschema voor de lopende mensenrechtendialogen en het lopende mensenrechtenoverleg; benadrukt daarnaast dat deze evaluatie goed moet worden uitgevoerd en dat de resultaten als vanzelfsprekend moeten worden voorgelegd aan de overige werkgroepen van de Raad, aan de Commissie en haar delegaties in derde landen, en aan het Parlement, zulks als onderdeel van voornoemde interinstitutionele trialoog;

13.

verzoekt de Raad om het mandaat van de COHOM uit te voeren zodat de samenhang wordt gewaarborgd tussen de dialogen of het overleg en de overige manieren waarop de EU de mensenrechten in de desbetreffende landen tracht te bevorderen (ongeacht of die dialogen of dit overleg voortkomen uit werk in internationale organen dan wel voortvloeien uit verplichtingen die zijn vastgelegd in de eigen instrumenten van de EU);

14.

doet opnieuw een beroep op de Raad om te overwegen van de COHOM een werkgroep met vertegenwoordigers in Brussel te maken en nauw samen te werken met de bevoegde commissie van het Europees Parlement; is ervan overtuigd dat zo meer tijd vrijkomt voor vergaderingen en dat dit zorgt voor een betere coördinatie van, en derhalve mogelijk ook tot een beter toezicht op de mensenrechtenbeleidsmaatregelen van de EU in algemene zin en van de mensenrechtendialoog en het mensenrechtenoverleg in het bijzonder, alsmede tot een meer centrale plaats van de mensenrechten binnen de EU-beleidsmaatregelen, hetgeen weer zou moeten leiden tot meer samenhang;

15.

verzoekt de Raad om de rol van de Eenheid mensenrechten van haar secretariaat-generaal te versterken door deze te betrekken in het voeren van de politieke dialoog, met inbegrip van dialogen en overleg op basis van overeenkomsten inzake samenwerking onder de verantwoordelijkheid van de Commissie, en door binnen de Eenheid mensenrechten een permanent coördinatiesysteem voor alle gestructureerde mensenrechtendialogen en al het gestructureerde mensenrechtenoverleg op te zetten om zo te zorgen voor vernieuwing van de onderwerpen van de dialogen en het overleg, selectie van relevante deelnemers en continuïteit, waarbij wordt uitgegaan van het beginsel dat deze coördinatie moet bijdragen aan het vestigen van bilaterale netwerken van organisaties, instellingen en universiteiten tussen Europa en het desbetreffende land, teneinde zo de vereiste mainstreaming van mensenrechten en democratie in het gehele EU-beleid te waarborgen, met name naar aanleiding van de hervormingen van de financiële instrumenten voor externe EG-steun; roept derhalve op om de nodige stappen te ondernemen waardoor de Eenheid de voornoemde taken op zich kan nemen, met inbegrip van meer financiële middelen en personeel;

16.

verzoekt de Raad om de samenhang binnen de bilaterale mensenrechtendialogen en het bilateraal mensenrechtenoverleg zoals gevoerd door de individuele lidstaten en door de EU, te vergroten, en om tevens de rol van de COHOM bij de coördinatie van de activiteiten van de ambassades van de lidstaten met die van de delegaties van de Commissie, uit te breiden;

17.

verzoekt de Commissie en de Raad om in alle landenstrategiedocumenten en andere strategiedocumenten een specifieke strategie inzake mensenrechten en de toestand van de democratie op te nemen en deze te gebruiken als kader voor politieke dialoog;

18.

doet opnieuw een beroep op de Commissie om ervoor te zorgen dat bij het personeel van elke willekeurige delegatie van de Commissie in een derde land een functionaris verantwoordelijk is voor de mensenrechtendialoog en het mensenrechtenoverleg, en vraagt om de verzekering dat degenen die verantwoordelijk zijn voor dergelijke zaken bij alle vormen van politieke dialoog aanwezig kunnen zijn; roept in dit verband op tot het goedkeuren van de nodige maatregelen om de Commissie in staat te stellen deze taak te vervullen, inclusief het opvoeren van haar financiële en personele middelen;

19.

verzoekt de Commissie voor meer samenhang te zorgen tussen het sturen van waarnemers bij verkiezingen (met name waar het de postelectorale strategie betreft) en het proces van mensenrechtendialogen en -overleg; vraagt de Commissie om samen met het Europees Parlement en de desbetreffende derde landen, een postelectoraal protocolinstrument op te zetten om het democratiseringsproces op te volgen en te steunen, hetgeen onder meer inhoudt dat het maatschappelijk middenveld in alle stadia betrokken wordt bij de uitvoering van postelectorale aanbevelingen;

20.

verzoekt de Commissie de resultaten van de mensenrechtendialogen en het mensenrechtenoverleg toe te passen en te gebruiken bij het opstellen van jaarlijkse strategieën, die als basis dienen voor de tenuitvoerlegging van projecten uit hoofde van het Europees instrument voor democratie en mensenrechten (EIDHR), ingesteld bij Verordening (EG) nr. 1889/2006, en deze twee hulpmiddelen stelselmatig aan elkaar te koppelen;

21.

roept de Commissie en de Raad op de resultaten van de mensenrechtendialogen en het mensenrechtenoverleg vorm en inhoud te geven in projecten en programma's met name voor ontwikkelingshulp en technische, handels- en financiële samenwerking;

22.

is verheugd over de bepaling van de Raad dat het voeren van bilaterale mensenrechtendialogen of bilateraal mensenrechtenoverleg niet tot gevolg zou moeten hebben dat de internationale druk die door de EU in het geval van schendingen van de mensenrechten in een bepaald land wordt uitgeoefend wordt afgezwakt, en wijst erop dat het voor elke dialoog of elk overleg van wezenlijk belang is dat deze vergezeld gaan van passende diplomatieke en politieke druk op elk niveau, van de organen van de Verenigde Naties tot aan de Raad voor de mensenrechten in het bijzonder;

23.

verzoekt de Raad en de Commissie om de wijze waarop de ijkpunten voor de mensenrechtendialoog of het mensenrechtenoverleg van de EU worden vastgesteld, te analyseren, ondersteunen en coördineren in samenhang met de acties van overige donoren en internationale organisaties, waarbij speciale aandacht dient uit te gaan naar een VN-mechanisme ter plaatse (verslagen van speciale rapporteurs, comités van deskundigen, het Secretariaat-generaal, de Raad voor de mensenrechten, de Hoge Commissaris voor de mensenrechten, enz.); is van mening dat de Raad en de Commissie, in hun algemene visie op het aan de orde stellen van mensenrechtenkwesties bij politieke dialogen, consequent zouden moeten verwijzen naar de beloftes die de lidstaten van de Raad voor de mensenrechten van de VN hebben gedaan toen zij lid werden van deze raad;

24.

beveelt aan dat passende regelingen worden getroffen op basis waarvan indicatoren en doelstellingen in overeenstemming kunnen worden gebracht met derde landen en internationale organen die deelnemen aan een mensenrechtendialoog of mensenrechtenoverleg met datzelfde specifieke land of diezelfde groep landen; beveelt tevens aan dat dergelijke maatregelen worden geënt op het Proces van Bern, dat door Zwitserland is ingesteld voor de betrekkingen met China en dat tevens speciaal hiervoor informele fora in het leven worden geroepen waarin informatie en beste praktijken kunnen worden uitgewisseld;

25.

is van oordeel dat de mensenrechtendialoog en het mensenrechtenoverleg op transparantere en meer gecoördineerde wijze moeten worden gevoerd, en vraagt om passende maatregelen om dit doel te verwezenlijken, zonder daarbij de effectiviteit van de dialoog of het overleg in gevaar te brengen;

26.

erkent het belang om in de dialoog en het overleg een zekere mate van vertrouwelijkheid aan te houden en roept derhalve op om een geschikt antwoord te formuleren op het verzoek om in samenwerking met het Parlement een systeem op te zetten, waarbij een selecte groep van parlementsleden kan worden voorzien van informatie over vertrouwelijke activiteiten in verband met de mensenrechtendialoog of het mensenrechtenoverleg en aanverwante procedures; stelt eens te meer voor dit systeem te baseren op de criteria die reeds zijn vastgelegd door het Interinstitutioneel Akkoord van 20 november 2002 tussen het Europees Parlement en de Raad betreffende de toegang van het Europees Parlement tot gevoelige gegevens op het gebied van veiligheids- en defensiebeleid (17);

27.

verzoekt de Raad ervoor te zorgen dat alvorens de EU de specifieke doelstellingen bepaalt die moeten worden gehaald om een dialoog of overleg te beginnen met het desbetreffende land, dan wel de criteria vastlegt om de voortgang in kaart te brengen die in het licht van de vooraf bepaalde ijkpunten is behaald, alsmede de criteria met betrekking tot een mogelijke terugtrekkingsstrategie, er eerst onderhandelingen plaatsvinden met alle betrokken partijen, met name met het Parlement en NGO's;

28.

is van mening dat er voor elke dialoog en voor elk overleg specifieke doelstellingen moeten worden bepaald, gebruik makend van alle door de Raad, de lidstaten, de Commissie en het Parlement opgestelde documenten en rapporten van internationale en plaatselijke mensenrechtenorganisaties, om de doelstellingen van een mensenrechtendialoog of -overleg met een derde land vast te stellen, en vraagt te onderzoeken welke maatregelen het best genomen kunnen worden om concrete resultaten te boeken; meent dat dialogen en overleg op zodanige manier dienen te worden gevoerd dat deze doelstellingen ook daadwerkelijk worden verwezenlijkt;

29.

stelt dat de doelstellingen van de dialoog en het overleg moeten uitgaan van het beginsel dat mensenrechten universeel, ondeelbaar en onderling afhankelijk zijn en beveelt derhalve aan dat de te bepalen criteria niet alleen burgerlijke en politieke rechten moeten omvatten, maar tevens economische, maatschappelijke, milieu- en culturele rechten;

30.

onderstreept dat er een delegatie van de EU-trojka, bestaande uit zeer goed gekwalificeerde deskundigen, naar het land in kwestie moet worden gestuurd met het oog op het mogelijke begin van een mensenrechtendialoog en mensenrechtenoverleg, gevolgd door een presentatie van het verslag van die delegatie aan de COHOM en aan het Parlement;

31.

vraagt de Raad dat hij duidelijke criteria voor het opstarten, de opschorting of de beëindiging van een dialoog of overleg vaststelt, dat hij voordat de redenen voor het opstarten of de opschorting naar buiten worden gebracht eerst een effectbeoordeling verricht (met daarin onder andere de verwachte duur en de stappen die moeten worden genomen om de dialoog en het overleg te hervatten) en ervoor zorgt dat de delegatie van het desbetreffende land niet de indruk krijgt dat de dialoog of het overleg voor de EU een doel op zich is dat te allen tijde moet worden gerealiseerd;

32.

roept de Raad op om, wanneer een derde land de aanzet tot of het vervolg van een mensenrechtendialoog of -overleg verwerpt, specifieke maatregelen op het gebied van mensenrechten en democratisering te overwegen, met name door steun te bieden aan het maatschappelijk middenveld;

33.

verzoekt de Raad en de Commissie de agenda's van de dialogen en het overleg ruim van tevoren bekend te maken ten behoeve van alle belanghebbenden, met name het Parlement en NGO's, om ervoor te zorgen dat zij een bijdrage kunnen leveren;

34.

is van mening dat in het belang van de effectiviteit de keuze van de onderwerpen van de dialoog en het overleg op de agenda duidelijk afgebakend dient te zijn en gericht op de inhoud waarbij in de formulering beide kanten aan bod moeten komen; herinnert de Commissie en de Raad eraan dat de dialoog en het overleg ontwikkeld moeten worden op basis van wederkerigheid en binnen het kader van wederzijds respect;

35.

dringt er bij de Raad en de Commissie op aan druk uit te oefenen op de autoriteiten van derde landen teneinde de deelname mogelijk te maken van de vertegenwoordigers van de betrokken ministeries waarop de agendapunten van de mensenrechtendialoog of het mensenrechtenoverleg betrekking hebben;

36.

verzoekt de Raad en de Commissie om in samenspraak met het Parlement en NGO's voor elke doelstelling en elk ijkpunt een indicator vast te stellen; is van oordeel dat dergelijke indicatoren realistisch moeten zijn en gericht op het bereiken van praktische resultaten, die kunnen worden ondersteund met andere middelen van buitenlandbeleid van de EU; is er sterk van overtuigd dat het van belang is te erkennen dat de resultaten van de dialogen en het overleg vanuit een langetermijnperspectief moeten worden beoordeeld;

37.

neemt nota van de inspanningen van de Raad om belangrijke kwesties op het gebied van mensenrechtendialogen en het mensenrechtenoverleg te harmoniseren, zodat deze als basis gebruikt kunnen worden voor het opstellen van ijkpunten om de vooruitgang te meten, met als doel de samenhang en consistentie tussen de mensenrechtendialogen en het mensenrechtenoverleg en alle instrumenten van het Europese mensenrechtenbeleid te vergroten;

38.

verzoekt de Raad en de Commissie om de in de dialogen en het overleg vastgelegde doelstellingen en ijkpunten openbaar te maken, zodat deze niet alleen door de instellingen die de dialoog en het overleg hebben opgezet, kunnen worden nagegaan maar ook door overige actoren -institutionele of niet-gouvernementele — die zelf niet aan de dialoog deelnemen, en zodat als gevolg daarvan de EU publiekelijk ter verantwoording kan worden geroepen voor de resultaten en de ontwikkeling van de dialogen en het overleg;

39.

benadrukt dat er effectieve mechanismen moeten worden ingesteld om de punten die naar voren zijn gebracht in de dialogen en het overleg en de uiteindelijke aanbevelingen op te volgen; verzoekt de Raad en de Commissie de resultaten van de dialogen en het overleg op te volgen aan de hand van projecten en programma's die speciaal worden ontworpen en uitgevoerd om de mensenrechtensituatie in de praktijk te verbeteren;

40.

verzoekt de Raad en de Commissie bekendheid te geven aan de conclusies van een dialoog of overleg, of een samenvatting daarvan indien bepaalde procedures in het belang van de effectiviteit beter als vertrouwelijk kunnen worden behandeld;

41.

is van mening dat na elke ronde van de dialoog of het overleg een gezamenlijk communiqué moeten worden uitgegeven dat betrekking heeft op beide gesprekspartners, ten einde zo voor meer uitwerking en samenhang te zorgen;

42.

verzoekt de Raad en de Commissie de transparantie en zichtbaarheid van de mededelingen van de EU inzake acties op het vlak van mensenrechten te vergroten en zo te verbeteren, en in dit opzicht het bereik van de informatie over het werk van de COHOM die toegankelijk is via de website van de Europese Unie, te vergroten;

43.

verzoekt de Raad en de Commissie te zorgen voor actieve deelname van het maatschappelijk middenveld tijdens de diverse fasen van voorbereiding, voortzetting en beoordeling van de mensenrechtendialoog en het mensenrechtenoverleg; steunt in dit verband het besluit van de Raad om mensenrechtenorganisaties te betrekken bij de voorbereiding van de bijeenkomsten in het kader van de dialoog en het overleg en om lokale mensenrechtenorganisaties en NGO's te raadplegen bij het vaststellen van de prioriteiten inzake mensenrechten in het kader van politieke dialogen en politiek overleg; doet de aanbeveling dat de werkgroepen van deskundigen, die zijn opgezet ter ondersteuning van de gestructureerde dialogen en het gestructureerd overleg, eveneens worden georganiseerd voor andere vormen en soorten van dialogen en overleg;

44.

roept de Raad en de Commissie op de samenwerking tussen de mensenrechtenorganisaties van het land waarmee de mensenrechtendialoog of het mensenrechtenoverleg wordt gevoerd, te bevorderen en zodoende deze organisaties, ter uitvoering van de richtlijnen van de Raad en naar aanleiding van de campagne gericht op ondersteuning van vrouwen die vechten voor de mensenrechten, een stem te geven en serieus te nemen in het proces;

45.

benadrukt dat ter waarborging van de vrijheid van meningsuiting de deelnemende NGO's niet door de autoriteiten van het desbetreffende land dienen te worden geselecteerd;

46.

verzoekt de Commissie om binnen het kader van het EIDHR te zorgen voor vergoeding van de kosten die deelnemers uit het maatschappelijk middenveld, met inbegrip van de NGO's, oplopen in verband met hun deelname aan de werkgroepen van deskundigen;

47.

verzoekt de Raad om gegevensbladen over mensenrechten met betrekking tot derde landen alsook een halfjaarlijkse beoordeling van elke dialoog en elk overleg op te stellen en deze naar het Parlement en zijn ter zake bevoegde commissie te sturen; vraagt de Raad deze evaluatie toe te lichten door uit te leggen hoe de ijkpunten moeten worden toegepast, tijdslimieten te stellen die daarvoor worden aangehouden, en de nadruk te leggen op trends in plaats van op afzonderlijke resultaten,; benadrukt dat indien deze informatie vertrouwelijk materiaal bevat, zij naar het Parlement moet worden gestuurd overeenkomstig de in artikel 26 van de onderhavige resolutie omschreven procedure;

48.

verzoekt de Commissie om het Parlement periodieke beoordelingen te sturen over de mensenrechtensituatie met betrekking tot derde landen, alsmede regelmatig informatie te verschaffen over de situatie ten aanzien van de politieke dialoog en het politiek overleg over mensenrechten met derde landen of regio's, met inbegrip van de bijbehorende tijdsschema's en de punten die op het vlak van de mensenrechten in de onderhandelingen aan bod komen, en stemt ermee in dat indien de jaarlijkse beoordeling vertrouwelijke informatie bevat, deze aan het Parlement dient te worden gestuurd overeenkomstig de in paragraaf 26 van de onderhavige resolutie omschreven procedure;

49.

verzoekt de Raad en de Commissie om als regel telkens wanneer er een ronde van de dialoog of het overleg heeft plaatsgevonden, een overlegsessie en een debriefing met leden van het Parlement te organiseren, en herhaalt zijn verzoek om het Parlement te betrekken bij al hun beslissingen om de dialoog of het overleg voort te zetten dan wel op te schorten;

50.

wijst erop dat het Parlement bij beslissingen om een nieuwe dialoog of een nieuw overleg op te starten moet worden betrokken en dat het alle informatie moet ontvangen die daarvoor nodig is; onderstreept dat de mening van het Parlement moet meewegen ten aanzien van het mandaat, de doelstellingen, de opzet, de procedures etc. van elke beoogde dialoog en elk beoogd overleg;

51.

dringt er bij de Raad en de Commissie op aan dat leden van het Parlement worden toegelaten tot de werkgroepen van deskundigen die in verband met de gestructureerde dialogen en het gestructureerde overleg worden gehouden;

52.

roept de Raad en de Commissie op al hun invloed aan te wenden om te zorgen dat leden van het nationale parlement van het desbetreffende derde land betrokken worden bij de officiële dialoog of het officiële overleg; is van mening dat dit de dialoog of het overleg als zodanig meer rechtsgrond verleent en tevens maakt dat leden van het Europees Parlement makkelijker deel kunnen nemen;

53.

acht het van wezenlijk belang om de rol van interparlementaire vergaderingen en interparlementaire delegaties in de mensenrechtendialoog en het mensenrechtenoverleg te vergroten;

54.

dringt erop aan dat de specifieke richtsnoeren van het Europees Parlement inzake mensenrechten en acties ter bevordering van democratie door leden van het Europees Parlement bij hun bezoeken aan derde landen, volledig worden toegepast; vraagt bijgevolg dat er standaard briefings worden gehouden met de leden van de parlementaire delegaties, vast dan wel ad hoc, ten aanzien van de mensenrechtendialoog en het mensenrechtenoverleg die met het desbetreffende derde land worden gevoerd, teneinde zo het gevaar van gebrekkige interinstitutionele samenhang zoveel mogelijk in te perken en het effect van de onderhandelingen zo groot mogelijk te maken; is van mening dat leden van het Parlement moeten worden uitgenodigd deel te nemen aan de bezoeken die in samenhang met bepaalde officiële dialogen en officieel overleg ter plaatse worden georganiseerd;

55.

onderstreept het belang om de mensenrechtendialoog tussen de EU en China aanzienlijk aan te scherpen en te verbeteren; benadrukt dat de staat van dienst op het gebied van de mensenrechten van China nog altijd een zaak van grote zorg is;

56.

is van mening dat de thema's die in de verschillende dialoogrondes met China zijn besproken, zoals ratificatie van het Internationaal Verdrag inzake burgerrechten en politieke rechten van de Verenigde Naties, hervorming van het strafrechtstelsel, met inbegrip van de doodstraf en het systeem van heropvoeding door werk, vrijheid van meningsuiting, met name op het internet, persvrijheid, vrijheid van geweten, gedachten en godsdienst, de situatie van minderheden in Tibet en Xinjiang en in Mongolië, de vrijlating van personen die gevangen zijn genomen naar aanleiding van de gebeurtenissen op het Plein van de Hemelse Vrede, werknemersrechten en andere rechten, steeds opnieuw in het kader van de dialoog onder de aandacht dienen te worden gebracht, met name wat de tenuitvoerlegging betreft van de aanbevelingen die voortvloeiden uit eerdere dialogen en seminars over juridische zaken; roept de Raad daarom op te overwegen de duur van de dialoog te verlengen en meer tijd te besteden aan discussie over de kwesties die aan de orde worden gebracht;

57.

roept China en de EU op meer mogelijkheden te creëren voor het wederzijds uitwisselen van informatie en strategieën inzake de bescherming en bevordering van de rechten van de mens; is van mening dat het Chinese volk zelf vandaag de dag steeds vaker democratie en mensenrechten eist en benadrukt dat er in China een lichte vooruitgang is geboekt op een aantal gebieden, hoewel het moeilijk blijft om precies te peilen welke invloed de mensenrechtendialoog tussen de EU en China heeft gehad op de veranderingen die er hebben plaatsgehad; benadrukt het belang van een herziening van de dialoog, zodat deze meer resultaatgericht wordt, en van de noodzaak te focussen op de tenuitvoerlegging van de verplichtingen van China uit hoofde van het internationaal recht;

58.

benadrukt dat de Raad voor elk van de acht bredere ijkpunten specifieke indicatoren dient vast te stellen en te gebruiken om de vooruitgang te meten en te beoordelen;

59.

beveelt aan dat de mensenrechtendialoog niet los van de overige Sino-Europese betrekkingen wordt gevoerd; dringt er daarom bij de Commissie op aan dat deze ervoor zorgt dat de handelsrelaties met China verbonden worden aan de hervormingen op het vlak van mensenrechten, en verzoekt in dit verband de Raad een uitgebreide evaluatie van de mensenrechtensituatie te verrichten alvorens een nieuwe partnerschapsovereenkomst of een kaderovereenkomst voor samenwerking te sluiten;

60.

betreurt het feit dat de vergadering van de werkgroep van deskundigen die op 10 mei 2007 in Berlijn op de agenda stond, is uitgesteld omdat de Chinese autoriteiten er niet mee instemden dat twee onafhankelijke door de EU uitgenodigde NGO's bij de werkgroep aanwezig zouden zijn; juicht het toe dat de Commissie en het Duitse Voorzitterschap van de Raad er op hebben aangedrongen dat deze vertegenwoordigers volledig kunnen deelnemen aan de werkgroep, in zoverre de vertegenwoordiging van NGO's en andere maatschappelijke actoren moet worden beschouwd als een waardevolle bron voor alle bij de dialoog betrokken partijen;

61.

uit zijn grote bezorgdheid dat de mensenrechtendialoog met Iran al sinds 2004 is onderbroken vanwege een gebrek aan samenwerking van de kant van Iran; betreurt het feit dat er naar zeggen van de Raad geen enkele vooruitgang is geboekt en verzoekt de Raad het Parlement verslag uit te brengen over de beoordeling van de mensenrechtendialoog en de volgende stappen die zouden kunnen worden genomen ter bevordering van democratie en mensenrechten in Iran;

62.

moedigt de Commissie aan projecten te blijven financieren die gericht zijn op het steunen van goed bestuur, met inbegrip van de bescherming van mensenrechtenorganisaties, hervorming van het juridisch stelsel en onderwijsprogramma's voor kinderen en vrouwen; verzoekt de Commissie, met hetzelfde doel, om alle in het kader van het EIDHR vereiste acties uit te voeren, teneinde de contacten en samenwerking met de Iranese samenleving te bevorderen en de democratie en mensenrechten aldaar verder te ondersteunen, met name met het oog op de bescherming en bevordering van de mensenrechten van vrouwen en kinderen;

63.

neemt nota van de voortzetting van het mensenrechtenoverleg tussen de EU en Rusland; steunt de Raad in zijn streven van het overleg een open en eerlijke mensenrechtendialoog tussen de EU en Rusland te maken, en vraagt derhalve om de betrokkenheid in dit proces van het Parlement en de Europese en Russische NGO's; roept, met dat doel, op de NGO's van tevoren te raadplegen, wanneer het overleg nog in de voorbereidingsfase zit, zodat zij de geboekte vooruitgang kunnen beoordelen en de praktische resultaten ter plekke kunnen evalueren;

64.

verzoekt de Raad en de Commissie om te vragen om deelname in het overleg van ambtenaren van de Russische ministeries waarvan het werkterrein gerelateerd is aan de onderwerpen op de agenda, om erop te staan dat het overleg ook wordt georganiseerd in Moskou en de regio's, en om te verzoeken dat hun Russische tegenhanger deelnemen aan een openbare vergadering met NGO's;

65.

betreurt het feit dat Rusland, als partner, aan het eind van het overleg gewoonlijk zijn eigen afzonderlijk persbericht uitgeeft en hernieuwt het verzoek om een gezamenlijk communiqué uit te geven dat het standpunt van beide delegaties verwoordt;

66.

vraagt de Commissie dat zij de communicatie met de onafhankelijke Russische samenleving verbetert en dat zij haar helpt haar mogelijkheden te ontwikkelen om binnen het uitzonderlijke nauwe kader van de Russische wetgeving actie te voeren, bijvoorbeeld door de Russische regio's aan te spreken en door een roulatiesysteem op te zetten voor de deelname van NGO's;

67.

benadrukt nogmaals het belang om het overleg over het eerbiedigen van mensenrechten te integreren in de rest van de kwesties die onder de Russisch-Europese betrekkingen vallen; dringt erop aan dat het overleg wordt verweven met de andere politieke dialogen, onderhandelingen en documenten zoals die voortvloeien uit de relaties van de EU met Rusland, benadrukt dat de verwezenlijking van mensenrechten in Rusland essentiële gevolgen heeft, met name in verband met de vier „gemeenschappelijke ruimtes” voor samenwerking of uit hoofde van een toekomstige overeenkomst inzake partnerschap en samenwerking; is er van overtuigd dat een gezamenlijke ruimte van vrijheid, veiligheid en rechtvaardigheid niet kan worden gerealiseerd indien mensenrechtenkwesties, inclusief een overlegmethode, daar geen essentieel onderdeel van vormen;

68.

dringt er bij de Raad en de Commissie op aan om in aanvulling op de mensenrechtenclausule concrete verplichtingen vast te leggen en efficiënte controlemechanismen in te stellen om toe te zien op en te controleren of wordt voldaan aan de verplichtingen die het land is aangegaan, teneinde zo een werkelijke verbetering te bewerkstelligen van de zorgwekkende mensenrechtensituatie in Rusland, onder meer met betrekking tot de vrijheid van vereniging, de vrijheid van meningsuiting en pers- en mediavrijheid; dringt erop aan dat de aanbevelingen en conclusies van de internationale en regionale instellingen en de evaluaties van de NGO's inzake de naleving door Rusland van de belangrijkste mensenrechtenovereenkomsten die het land heeft ondertekend, gevolgd worden;

69.

onderstreept het belang om democratie- en mensenrechtenkwesties systematisch te betrekken bij de politieke dialoog overeenkomstig artikel 8 van de Overeenkomst van Cotonou; merkt in dit verband op dat een duidelijk en transparant mechanisme moet worden vastgelegd alsmede ijkpunten voor een politieke dialoog in het kader van artikel 8; uit zijn bezorgdheid over het feit dat, wegens het ontbreken van een dergelijk mechanisme, er een reëel risico bestaat dat artikel 96 omzeild wordt wanneer zich een bijzondere dringende mensenrechtenkwestie voordoet;

70.

vraagt de Raad en de Commissie dat zij hun verbintenissen in het kader van artikel 8 (inzake politieke dialogen), artikel 9 (inzake mensenrechten, democratische beginselen, de rechtsstaat en behoorlijk bestuur) en artikelen 96 en 97 (inzake overleg) van de Overeenkomst van Cotonou, naleven, roept op tot deelname van het maatschappelijk middenveld in de artikel 8-dialogen, en vraagt dat het maatschappelijk middenveld informeel betrokken wordt bij de voorbereidingen van het overleg uit hoofde van artikel 96, hetgeen zou moeten leiden tot meer transparantie en democratische controle;

71.

roept de Commissie op het Parlement en de Paritaire Parlementaire Vergadering ACS-EU een rapport te overhandigen met daarin een duidelijk en transparant mechanisme waarmee de positieve resultaten en de tekortkomingen van de politieke dialoog met de ACS-landen kan worden beoordeeld;

72.

neemt nota van de positieve resultaten van het overleg uit hoofde van de artikel 96 van de Overeenkomst van Cotonou, welke ten dele voortkomen uit haar geïnstitutionaliseerde en transparante aard, en daarnaast uit de directe koppeling aan de ontwikkelingshulp van de EU, en merkt op dat zij met name naar voren komen indien constructieve stappen, zoals die voortkomen uit de dialoog, worden genomen om de ACS-landen te helpen te voldoen aan de democratische standaarden en de mensenrechten te eerbiedigen; herhaalt zijn verzoek dat dit voorbeeld ook op de andere dialogen wordt toegepast;

73.

is verheugd over de versterking van de politieke dialoog met de landen van Centraal-Azië: Kazakstan, Kirgizië, Tadzjikistan, Turkmenistan en Oezbekistan, en roept de Commissie op ervoor te zorgen dat maatschappelijke en mensenrechtenkwesties niet minder belangrijk worden geacht dan de economische en financiële belangen van de landen van Centraal-Azië en de Europese Unie op het gebied van energie, handel en de bouw;

74.

is verheugd dat de Europese Raad in juni 2007 de ontwerpstrategie EU-Centraal-Azië heeft goedgekeurd, welke een strategie bevat inzake mensenrechten en democratie die als kader voor de politieke dialoog kan worden gebruikt;

75.

roept de Raad en de Commissie op een algemene en coherente korte- en middellangetermijnaanpak te ontwikkelen ten aanzien van de gehele regio Centraal-Azië, maar ook ten aanzien van de verschillende landen afzonderlijk, welke de hoger genoemde strategie voor mensenrechten en democratie omvat;

76.

is verheugd over het verzoek van de Raad aan de autoriteiten van Oezbekistan om een reguliere mensenrechtendialoog tot stand te brengen, en merkt op dat een eerste ronde hiervan heeft plaatsgevonden in Tashkent op 8 en 9 mei 2007 en dat er twee deskundigenbijeenkomsten zijn gehouden over het bloedbad van Andijan; is van mening dat de totstandbrenging van een reguliere dialoog op zich echter onvoldoende rechtvaardiging biedt voor het opheffen van de sancties;

77.

vraagt dat het Parlement te betrokken wordt bij het besluit deze dialoog tot stand te brengen; verzoekt tevens bij de voortgang van deze dialoog rekening te houden met de andere voorstellen van de onderhavige resolutie;

78.

roept de Raad op specifieke indicatoren vast te stellen gericht op het verwezenlijken van de doelstellingen van de dialoog met Oezbekistan, waarbij bijzondere aandacht dient te worden besteed aan de situatie van mensenrechtenorganisaties;

79.

roept de Raad en de Commissie op gebruik te maken van de huidige situatie waarin partnerschapsen samenwerkingsovereenkomsten met verschillende buurlanden afgelopen zijn, en over nieuwe overeenkomsten te onderhandelen zodat mensenrechten en een daadwerkelijke dialoog, inclusief een follow-up systeem, vaste onderdelen worden van de toekomstige overeenkomsten;

80.

wijst erop dat het ENP als belangrijkste doelstelling heeft dat bevoorrechte betrekkingen worden aangegaan met de oostelijke en zuidelijke buurlanden van de EU, op basis van het wederzijds nastreven van gemeenschappelijke waarden, met name op het gebied van de rechtsstaat, goed bestuur en eerbiediging van de mensenrechten; gelooft dat de EU-dialogen meer invloed zouden kunnen uitoefenen op hervormingen in de ENP-buurlanden, rekening houdend met het bestaan van een subcommissie mensenrechten en met de resultaten van de dialoog binnen die subcommissie; wijst erop dat in het geval van niet-democratische regimes of ernstige overtredingen van de mensenrechten mensenrechtendialogen moeten worden gevoerd in combinatie met een sterkere reactie, zoals openbare kritiek en andere passende maatregelen;

81.

roept de Commissie op om duidelijker taal te bezigen en om specifieke en meetbare toezeggingen van de kant van de nabuurschappartners op te nemen in de actieplannen en in het mandaat van de subcomités voor de mensenrechten, en benadrukt hoe belangrijk het is dat de Raad en de Commissie streven naar actievere deelname van de samenleving, zowel in Europa als in de nabuurschapspartnerlanden, bij het opstellen en controleren van de actieplannen van het ENB en bij het ten uitvoer leggen van de clausules over mensenrechten en democratie; is verheugd dat het EIDHR de mogelijkheid biedt om projecten die gericht zijn op de monitoring van de ENP-actieplannen financieel te steunen;

82.

verzoekt de Commissie om zich meer in te spannen voor het instellen van subcomités voor de mensenrechten in alle ENP-landen waar een dergelijk subcomité niet bestaat, en om de subcomités in werking te stellen die nog niet actief zijn, teneinde te zorgen voor een verfijnde monitoringprocedure inzake de verwezenlijking van de mensenrechten- en democratiedoelstellingen die in de actieplannen zijn vastgelegd;

83.

neemt nota van het feit dat mensenrechtenkwesties beoordeeld zijn binnen de subcommissies justitie, vrijheid en veiligheid die zijn opgezet met Moldavië en Oekraïne; herhaalt echter de uiteindelijke doelstelling welke bestaat uit het oprichten van afzonderlijke subcommissies mensenrechten voor alle ENP-landen, met inbegrip van de zuidelijke Kaukasus; vestigt de aandacht op de voortdurende verslechtering van de mensenrechtensituatie in Azerbeidzjan en onderstreept daarom de noodzaak in dat land zo spoedig mogelijk een subcommissie mensenrechten op te richten;

84.

roept de Commissie en de Raad op te zorgen voor werkelijke samenwerking tussen de subcommissies mensenrechten en de commissies die zich bezighouden met justitie en binnenlandse zaken, aangezien deze zaken nauw met elkaar samenhangen; roept er in dit verband toe op het Parlement volledig op de hoogte te houden van de voorbereiding en de follow-up hiervan;

85.

verzoekt de Raad en de Commissie de mogelijkheid te overwegen een mensenrechtendialoog of mensenrechtenoverleg te voeren met Libië;

86.

roept de Raad op om, zolang de associatieovereenkomst nog niet ondertekend is, de mogelijkheid te overwegen om een instrument voor een mensenrechtendialoog op te zetten met Syrië;

87.

benadrukt dat ook in Israël een geïnstitutionaliseerd subcomité voor de mensenrechten moet worden ingesteld, ter vervanging van het huidige tijdelijke mechanisme;

88.

vraagt de Raad dat hij de Euromediterrane Parlementaire Vergadering en de delegaties van het Parlement in de parlementaire samenwerkingscommissies die betrekking hebben op samenwerking tussen de EU en de oostelijke nabuurschapslanden informeert en bij het proces betrekt;

89.

verzoekt de Raad en de Commissie te overwegen een specifiek mechanisme voor het toezicht op de mensenrechtenclausule in de EU-overeenkomsten met Zuid- en Midden-Amerika te introduceren, bijvoorbeeld door mensenrechtenclausules aan te vullen met operationele actieplannen (vergelijkbaar met de ENPactieplannen) en door subcomités voor de mensenrechten in te stellen; benadrukt in dit verband het belang om de betreffende gezamenlijke commissies en raden te informeren over de resultaten van deze dialogen, zodat het mensenrechtenthema beter wordt geïntegreerd in de politieke dialogen van de EU met landen in die regio's;

90.

roept de Commissie daarom op de mensenrechtensituatie in de Latijns-Amerikaanse landen jaarlijks te evalueren, op basis van de actieplannen en de nog op te richten subcommissies mensenrechten;

91.

roept de Raad en de Commissie op de samenleving te betrekken bij het voeren van de mensenrechtendialoog, met voldoende deelname van de non-profitsector, en is van oordeel dat de dialoog met Mexico moet worden versterkt en geherstructureerd en een referentiepunt kan vormen voor de overige landen in Zuid- en Midden-Amerika;

92.

roept de Commissie en de Raad op om mensenrechtenkwesties op te nemen in de lopende onderhandelingen over de associatieovereenkomsten met de Andesgemeenschap, Midden-Amerika en de Mercosur, en om het EP voortdurend van de voortgang op dit gebied op de hoogte te houden;

93.

verzoekt de Raad de Euro-Latijns-Amerikaanse Parlementaire Vergadering te informeren over en te betrekken bij de mensenrechtendialoog en het mensenrechtenoverleg;

94.

wijst erop dat de handels- en samenwerkingsovereenkomsten van de EU met derde landen vereisen dat de tenuitvoerlegging ervan regelmatig wordt geëvalueerd door gezamenlijke commissies; merkt op dat in 2003, op experimentele basis, specifieke werkgroepen van de gezamenlijke commissies inzake mensenrechten, goed bestuur, de rechtsstaat en bestuurlijke vernieuwing zijn opgericht met Bangladesh, Vietnam en Laos;

95.

is van mening dat de Raad deze dialogen zou moeten opstarten op basis van dezelfde criteria en dat de resultaten ervan binnen de politieke dialoog besproken zouden moeten worden, zodat de samenhang en consistentie van het mensenrechtenbeleid van de EU en derde landen wordt verbeterd; roept de Raad en de Commissie in dit verband op het Parlement te informeren over de resultaten van deze dialogen;

96.

roept er nogmaals toe op de mensenrechtenclausule op te nemen in alle nieuwe overeenkomsten tussen de EU en derde landen, zowel geïndustrialiseerde als ontwikkelingslanden, met inbegrip van sectorale overeenkomsten, zoals overeenkomsten inzake visserij, landbouw, textiel, handel en technische of financiële bijstand, vergelijkbaar met de overeenkomsten die met de ACS-landen zijn gesloten;

97.

roept de Raad, en dan met name de Trojka, op om de aanbevelingen in deze resolutie toe te passen op alle ad hoc-mensenrechtendialogen, om zo zeker te stellen dat deze dialogen op transparantere wijze en meer in overeenstemming met de rest van het externe EU-beleid worden gevoerd, en om zowel vooraf als na afloop van de dialogen informatie te verstrekken aan de andere instellingen en aan het Parlement en NGO's in het bijzonder;

98.

roept de Commissie op om de aanbevelingen in deze resolutie toe te passen op de dialogen die zijn gestart als onderdeel van het externe beleid op het vlak van vrijheid, veiligheid en gerechtigheid, en om in het belang van de interinstitutionele samenhang de overige instellingen, met name het Parlement en NGO's, op de hoogte te houden van de ontwikkelingen, de inhoud en het resultaat van deze dialogen;

99.

verzoekt de Raad de voornoemde voorstellen ook toe te passen op het overleg van de Trojka met gelijkgestemde landen, alsmede de transparantie en de samenhang met overig EU-beleid te vergroten, en beveelt aan dit overleg over mensenrechtenkwesties te gebruiken om naar synergieën te zoeken en ervaringen uit te wisselen bij het bespreken van mensenrechtenkwesties met gelijkgestemde landen;

100.

verwelkomt de recente stappen die zijn genomen om de samenleving te informeren over de agenda van deze dialogen en verzoekt de Raad om dezelfde houding aan te nemen jegens het Parlement; vraagt dat periodieke debriefings met het Parlement over de inhoud en de resultaten geformaliseerd worden;

101.

roept de Raad op om voornoemde voorstellen ook toe te passen op alle politieke dialogen met derde landen, met name voor wat de agenda en inhoud van de dialoog aangaat;

102.

verzoekt de departementen van het Parlement om de interne coördinatie onder parlementaire organen te vergroten door geactualiseerde informatie te leveren inzake de mensenrechtensituatie in derde landen en verzoekt daarom de Afdeling rechten van de mens van het Parlement te voorzien van meer substantiële financiële en persoonlijke middelen om deze taak te kunnen uitvoeren;

103.

verzoekt de Raad en de Commissie om op de agenda van de mensenrechtendialogen en het mensenrechtenoverleg een plaats te geven aan de aanbevelingen en conclusies van de resoluties van het Parlement, in het bijzonder die op het vlak van mensenrechten, en aan de verslagen van parlementaire delegaties;

104.

benadrukt dat vrouwenrechten een integrerend deel van de mensenrechten zijn, en dringt er bij de Commissie op aan de bevordering en bescherming van vrouwenrechten uitdrukkelijk en systematisch op te nemen in alle mensenrechtendialogen en elk mensenrechtenoverleg van de Europese Unie met derde landen; wijst in dit verband met nadruk op de noodzaak om in het bijzonder met betrekking tot vrouwenrechten een transparant mechanisme in het leven te roepen voor het toezicht op de toepassing van de mensenrechtenclausule in de externe overeenkomsten van de EU en gepaste maatregelen te treffen indien die clausule wordt geschonden;

105.

wijst op het belang van maatschappelijke organisaties en met name van NGO's die actief zijn op het gebied van de bevordering van rechten van vrouwen, en beveelt aan deze volledig te betrekken bij dialogen tussen de EU en derde landen op dit gebied;

106.

roept de Raad en de Commissie op de gezamenlijke actie van gender- en maatschappelijke initiatieven in het kader van de huidige Europese mensenrechteninstrumenten te verbeteren en derde landen ertoe aan te sporen samenwerking en coördinatie van de werkzaamheden van alle instanties en mechanismen op het gebied van mensenrechten te waarborgen;

107.

roept de Commissie op de ratificatie en tenuitvoerlegging van het Verdrag inzake de uitbanning van alle vormen van discriminatie van vrouwen (IVDV) en het bijbehorende facultatieve protocol in het kader van de mensenrechtendialoog met derde landen systematisch te volgen en hierover in regelmatig plaatsvindende bijeenkomsten verslag uit te brengen aan zijn Commissie rechten van de vrouw en gendergelijkheid; verzoekt de Commissie en de Raad er zorg voor te dragen dat de in het Verdrag gewaarborgde rechten in die derde landen in acht worden genomen, teneinde de kloof tussen het bestaan van vrouwenrechten en de effectieve toepassing daarvan te dichten;

108.

beveelt aan dat de Commissie genderspecifieke discriminatie overeenkomstig het IVDV en de mensenrechtenverdragen aanmerkt als productie- en verwerkingsmethoden (PPM), zoals gedefinieerd in het kader van de Wereldhandelsorganisatie, teneinde een database op te zetten van producten en merken waarvoor een verbod op import in de EU zou kunnen worden ingesteld;

109.

dringt erop aan dat vrouwenrechten uitdrukkelijk worden behandeld in de mensenrechtendialogen, met bijzondere verwijzing naar de bestrijding en uitbanning van alle vormen van discriminatie en geweld tegen vrouwen en meisjes, met inbegrip van alle vormen van schadelijke traditionele of op gebruiken gebaseerde praktijken, zoals genitale verminking bij vrouwen, huwen op jonge leeftijd en uithuwelijking, alle vormen van mensenhandel, huiselijk geweld en feminicide, uitbuiting op het werk en economische uitbuiting;

110.

dringt aan op expliciete opneming van vrouwenrechten in en een op gender gebaseerde aanpak van de strijd tegen mensenhandel, met name vrouwen- en kinderhandel voor seksuele uitbuiting en uitbuiting van arbeidskrachten en verwijdering van organen;

111.

benadrukt dat specifieke maatregelen dienen te worden genomen ter bevordering van een meer intensieve participatie van vrouwen op de arbeidsmarkt, in economische en maatschappelijke aangelegenheden, het politieke leven en besluitvorming, preventie en oplossing van conflicten, vredesopbouw en wederopbouw; pleit voor de brede betrokkenheid van de leden van het Parlement, met een evenwichtig aandeel van mannen en vrouwen, bij de beoordeling van door de EG gefinancierde projecten op het gebied van mensenrechten en een grotere rol van het Europees Parlement bij mensenrechtendialogen met derde landen;

112.

dringt er bij de Commissie op aan dat zij aan alle medewerkers en ambtenaren van Commissiedelegaties, met name personen die zich bezighouden met acties inzake mensenrechten en humanitaire hulp, training aanbiedt op het gebied van vrouwenrechten;

113.

dringt er bij de Commissie op aan een voorstel in te dienen voor een gedragscode voor ambtenaren van instellingen en organen van de Gemeenschap, in het bijzonder voor hen die deelnemen aan EU-missies in derde landen, naar het voorbeeld van de gedragscode die door de VN is opgesteld; is van mening dat in deze gedragscode duidelijk dient te worden bepaald dat de aankoop van seksuele diensten, andere vormen van seksuele uitbuiting en op sekse gebaseerd geweld ontoelaatbaar zijn en de nodige sancties dienen te bevatten in geval van wangedrag, en dat ambtenaren gedetailleerde informatie dienen te krijgen over de inhoud van de gedragscode voordat zij voor een missie worden uitgezonden;

114.

beveelt aan maatregelen goed te keuren ter verbetering van de fysieke veiligheid van vrouwen en meisjes in vluchtelingenkampen en ter waarborging en bescherming van de mensenrechten van ontheemde personen;

115.

roept de Raad en de Commissie op de tenuitvoerlegging van de Verklaring van Beijing en het Platform voor Actie te waarborgen; dringt er bij de Raad en de Commissie op aan derde landen te stimuleren om een genderperspectief op te nemen in nationale actieprogramma's en om mensenrechten en en het gender mainstreamen te integreren in het nationaal beleid;

116.

dringt er bij de Commissie op aan ervoor te zorgen dat in haar mensenrechtendialogen met derde landen een uitgebreid onderwijsprogramma inzake mensenrechten wordt ontwikkeld om vrouwen bewust te maken van hun rechten en in het algemeen bewustwording ten aanzien van vrouwenrechten te bevorderen;

117.

dringt er bij de Raad en de Commissie op aan derde landen ertoe aan te sporen het beginsel van gelijkheid tussen mannen en vrouwen in hun wetgeving op te nemen, er met regelgeving en andere adequate instrumenten voor te zorgen dat dit wordt verwezenlijkt, en de eerbiediging van deze rechten op alle terreinen te waarborgen;

118.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad (waaronder zijn secretarisgeneraal/Hoge Vertegenwoordiger voor het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid, Javier Solana, diens permanente vertegenwoordiger voor de mensenrechten, Riina Kionka, en de leden van haar werkgroep COHOM) en de Commissie (met inbegrip van de hoofden van haar delegaties in derde landen), aan de regeringen en de parlementen van de lidstaten, en aan de covoorzitters van de Paritaire Parlementaire Vergadering ACS-EU, de voorzitter van de Euromediterrane Parlementaire Vergadering en de covoorzitters van de Euro-Latijns-Amerikaanse Parlementaire Vergadering, evenals aan de covoorzitters van de parlementaire samenwerkingscommissies en de covoorzitters van parlementaire samenwerkingscommissies en de interparlementaire delegaties tussen de EU en de betrokken landen.

—

gelet op verordening (EG) nr. 2371/2002 van de Raad van 20 december 2002 inzake de instandhouding en de duurzame exploitatie van de visbestanden in het kader van het gemeenschappelijk visserijbeleid (1),

—

gelet op het Verdrag van de Verenigde Naties van 10 december 1982 inzake het zeerecht,

—

gezien de verklaring van de wereldtop over duurzame ontwikkeling die in Johannesburg is gehouden van 26 augustus tot en met 4 september 2002,

—

gezien de mededeling van de Commissie aan de Raad en het Europees Parlement over verduurzaming van de EU-visserij op basis van de maximale duurzame opbrengst (COM(2006)0360),

—

gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité (2) over de mededeling van de Commissie,

—

gelet op artikel 45 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie visserij (A6-0298/2007),

A.

overwegende dat bij het grootste deel van de communautaire visbestanden met een grote commerciële waarde sprake is van overbevissing of van een situatie die dicht in de buurt komt van overbevissing,

B.

overwegende dat de duurzaamheid van de visbestanden van essentieel belang is om de visserijactiviteit en de levensvatbaarheid van de visserijsector op lange termijn te waarborgen,

C.

overwegende dat het communautaire systeem van instandhouding en beheer op basis van totaal toegestane vangsten (TAC's) en quota geen rationele exploitatie van de bestanden mogelijk heeft gemaakt, maar in tegendeel door zijn starheid en door het feit dat voor dit systeem politieke en geen biologische richtlijnen gelden, het rationeel beheer heeft belemmerd, de controle heeft bemoeilijkt en de teruggooi heeft bevorderd,

D.

overwegende dat de communautaire regeling inzake instandhouding en beheer gebaseerd dient te zijn op wetenschappelijk onderzoek op visserijgebied en op betrouwbare en gedetailleerde statistische gegevens over een lange periode,

E.

gezien de verschillende achtereenvolgende veranderingen en aanpassingen van het systeem voor het beheer van het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB), met een combinatie van de regeling inzake TAC's en quota en de regeling inzake de visserijinspanning, waarbij verschillende herstelplannen zijn opgesteld die zeer uiteenlopende resultaten hebben gehad en een aantal maatregelen zijn genomen met het oog op de sloop van de vloot die evenmin het verwachte resultaat hebben opgeleverd en negatieve gevolgen op economisch en sociaal vlak hebben gehad,

F.

overwegende dat de genoemde aanpassingen in de meeste gevallen slechts hebben geleid tot een vermindering van de rentabiliteit en het concurrentievermogen van de communautaire vloot, zowel binnen de EU als op internationaal vlak, waardoor de toepassing van de wetgeving op het gebied van de visserij steeds moeilijker wordt voor een sector die wordt geconfronteerd met steeds ingewikkelder en voortdurend veranderende normen zonder ook maar de geringste kans om zijn activiteiten op middellange en lange termijn te plannen, en zonder dat een en ander aanzienlijke gevolgen heeft gehad voor de verbetering van de visbestanden,

G.

overwegende dat de EU zich er op de wereldtop inzake duurzame ontwikkeling toe heeft verplicht ervoor te zorgen dat de communautaire visbestanden voor 2015 het niveau van de maximale duurzame opbrengst (MDO) bereiken,

H.

overwegende dat de wetenschappelijke gemeenschap als geheel van mening is dat de oorspronkelijke formulering van het MDO-model achterhaald is vanwege de moeilijkheid om op het gebied van het beheer een theoretisch-mathematisch model toe te passen waarvoor gedetailleerde kennis van de dynamiek van de vispopulatie en lange reeksen gegevens over een aantal jaren nodig zijn om nauwkeurig te kunnen worden geformuleerd, en dat elke fout, vergissing of onzekerheid in het model onvermijdelijk leidt tot vangsten boven MDO-niveau,

I.

overwegende dat in een systeem voor het beheer van de visserij rekening moet worden gehouden met een zekere mate van wetenschappelijke onzekerheid en met afwijkingen of fouten bij de definitie van een model, aangezien onder meer sprake kan zijn van fouten inzake bestandstoename of van veranderingen in het milieu, hetgeen onvermijdelijk leidt tot onjuiste vaststellingen van de MDO of tot het niet halen van de doelstelling,

J.

overwegende dat wetenschappers sinds de eerste vaststellingen van de MDO nieuwe benaderingen van dit model hebben gepresenteerd waarmee zij proberen fouten te herstellen en tekortkomingen weg te werken,

K.

overwegende dat de toepassing van de MDO voortvloeit uit het uiterst ingewikkelde beheer van de visserij op meerdere soorten, die de meerderheid van de door de communautaire vloot uitgeoefende visserij uitmaakt, en dat het model niet van toepassing is op de pelagische visserij,

L.

overwegende dat een strikte toepassing van de MDO op korte termijn zou leiden tot een zeer aanzienlijke en soms drastische vermindering van de activiteit, de werkgelegenheid en de inkomsten van de communautaire vloot,

M.

overwegende dat bij het visserijbeheer naast de gevolgen van menselijke activiteit rekening moet worden gehouden met vollediger analyses betreffende de natuurlijke en andere gevolgen gebonden aan onderlinge relaties tussen soorten, die bijdragen aan de vervuiling van het mariene milieu en de vernietiging van de mariene ecosystemen,

N.

overwegende dat de communautaire vloot beslist een beheersysteem nodig heeft dat zorgt voor evenwicht tussen de visserijinspanning en de beschikbare bestanden en voor een grotere stabiliteit van de ondernemingen, en een betere planning van de activiteiten mogelijk maakt; overwegende dat een overgangsperiode naar een nieuw model financiële steunmaatregelen vereist,

1.

neemt met grote belangstelling kennis van de mededeling van de Commissie, met name van het feit dat zij erkent dat het huidige beleid op het gebied van het visserijbeheer is mislukt en is verheugd over haar doelstelling een nieuw model voor het beheer te creëren dat het herstel van de bestanden, de aanpassing van de visserijinspanning aan de realiteit van de visserij en een grotere rentabiliteit en stabiliteit van de vissersvloot mogelijk maakt;

2.

onderstreept dat alle toekomstige maatregelen betreffende wijziging van de huidige communautaire regeling inzake instandhouding en beheer moeten worden genomen met volledige betrokkenheid van de vissers op basis van wetenschappelijk onderzoek op visserijgebied;

3.

wijst erop dat de kredieten die in zevende kaderprogramma inzake onderzoek en technologische ontwikkeling bestemd zijn voor wetenschappelijk onderzoek op visserijgebied moeten worden verhoogd, zodat een en ander kan bijdragen aan de verbetering van de communautaire regeling inzake de instandhouding van de visserij, via de ontwikkeling van theoretische modellen voor visserijbeheer, de toepassing ervan, een betere analyse van de staat van de visbestanden, de natuurlijke en de andere gevolgen verbonden aan de onderlinge relaties tussen de soorten, en via verbetering van het vistuig;

4.

neemt kennis van het voornemen van de Commissie deze doelstellingen te verwezenlijken via de invoering van het MDO-concept als referentiepunt voor het visserijbeheer, maar wijst er niettemin op dat het klassieke MDO-model volgens een grote meerderheid van de wetenschappers, met inbegrip van de FAO, is overvleugeld door andere geavanceerde benaderingen waarbij rekening wordt gehouden met het ecosysteem als geheel en met onder meer milieuaspecten, onderlinge relaties tussen de bestanden en economische en sociale aspecten;

5.

wijst er op dat vooraanstaande wetenschappers de afgelopen jaren nieuwe methoden hebben ontwikkeld die zijn gebaseerd op computersimulaties van de visserij die wedijveren met de MDO-benadering en deze niet als expliciete doelstelling beschouwen, waarbij rekening wordt gehouden met onzekerheden, milieufactoren en mogelijke interacties tussen soorten, en dat dergelijke methoden in beginsel zover kunnen worden uitgebreid dat specifieke sociale en economische factoren in aanmerking worden genomen;

6.

waarschuwt voor de moeilijkheden bij de toepassing van het MDO-model op de visserij op meerdere soorten (die in de EU het meeste voorkomt), aangezien bij toepassing van de MDO van de belangrijkste soort de overige bestanden overbevist zouden kunnen raken, terwijl in geval van toepassing, zoals logisch lijkt, van de MDO van de soort die in de slechtste toestand verkeert, zou moeten worden afgezien van de vangst van soorten die in een goede biologische toestand verkeren, met alle daaruit voortvloeiende verliezen op economisch vlak, qua werkgelegenheid en concurrentievermogen, hetgeen overigens volledig in tegenspraak is met de onderlinge doelstelling van de maximale duurzame opbrengst;

7.

betreurt derhalve dat de Commissie in haar mededeling deze aspecten niet heeft geanalyseerd en geen oplossingen heeft aangeboden en dat de toepassing van een MDO-model in het algemeen, de tekortkomingen ervan, de bijzonderheden bij de invoering en de met eventuele fouten in het model verbonden risico's niet grondiger zijn geanalyseerd; betreurt met name het ontbreken van een analyse van de ontwikkeling van het MDO-concept en van de eventuele voordelen van de verschillende benaderingen;

8.

is derhalve van mening dat het voorstel inzake de invoering van het MDO-concept nog niet voldoende rijp is en dat de problemen, tekortkomingen en doelstellingen van het communautaire beleid inzake instandhouding en beheer nog grondiger en beter moeten worden geanalyseerd, ten einde, blijk gevend van politieke moed, te beslissen welke maatregelen geschikt zijn om de meest noodzakelijke veranderingen van het huidige GVB tot stand te brengen;

9.

is gezien het bovenstaande hogelijk verbaasd over de maatregelen die de Commissie onlangs heeft aangekondigd met het oog op de naleving van het MDO-model, zoals de verordening betreffende TAC's en quota voor 2007 (3), terwijl de Commissie zelf in verschillende debatten en fora heeft erkend dat er nog veel studies over de verschillende aspecten van de toepassing van de MDO nodig zijn;

10.

geeft uiting aan zijn bezorgdheid over het feit dat in het kader van de ambitieuze doelstelling om de aanpak van het systeem inzake de instandhouding en het beheer van het GVB te veranderen, niet van de gelegenheid gebruik wordt gemaakt om het systeem inzake toegang tot de bestanden duidelijk te definiëren en dat de combinatie van het systeem van TAC's en quota en dat van de visserij-inspanning in stand wordt gehouden; is van mening dat de Commissie de gelegenheid niet voorbij mag laten gaan om een systeem inzake toegang tot de visbestanden tot stand te brengen dat de duurzaamheid bevordert, de teruggooi bemoeilijkt, de technische maatregelen vereenvoudigt, een einde maakt aan discriminatie en de scherpe concurrentie rond de visbestanden, zorgt voor de nodige flexibiliteit en het concurrentievermogen van de sector verbetert;

11.

onderstreept dat elke verandering van het beheersysteem verplicht een regeling voor een passende en toereikende financiële compensatie dient te omvatten en dat hiervoor een beoordeling van de sociaaleconomische gevolgen van het uiteindelijke voorstel vereist is en vraagt aan de Commissie om deze maatregelen gelijktijdig met het nieuwe beheersysteem te ontwikkelen en zo mogelijk te integreren;

12.

wijst er met klem op dat de slechte staat van de visbestanden in de Europese wateren en de problemen van de visserijsector in de EU met zich meebrengen dat zo spoedig mogelijk maatregelen moeten worden genomen en dat verdere vertragingen slechts kunnen leiden tot meer problemen voor de visserijsector en de terugkeer naar winstgevendheid van de sector kunnen vertragen;

13.

verzoekt deze maatregelen te nemen alvorens een besluit wordt genomen en verzoekt derhalve om een open debat met de meerderheid van de betrokkenen waarbij andere mogelijke benaderingen van het beheer worden geanalyseerd ten einde een zo groot mogelijke consensus te bereiken over de noodzakelijke veranderingen van het communautaire beleid inzake het visserijbeheer;

14.

pleit tot slot voor de geleidelijke invoering van een systeem dat uiteindelijk kan leiden tot een visserijbeleid dat steeds meer is aangepast aan de biologische capaciteit van zich herstellende visbestanden, zodat de duurzaamheid van de communautaire visserij eerder een garantie wordt dan een zorg en aldus wordt opgevat, waar ook ter wereld communautaire visserijproducten in omloop zijn; meent dat dit systeem de stabiliteit van de vloot ten goede komt en een goede planning op ten minste steeds langere termijn mogelijk maakt, en wenst dat hieruit een stabiel systeem inzake toegang tot de visbestanden voortvloeit waarin de TAC's en quota slechts in concrete gevallen en op semi — automatische wijze hoeven te worden gewijzigd in plaats van elk jaar om redenen die niet zuiver wetenschappelijk van aard zijn;

15.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie.

—

gezien het groenboek over de herziening van het consumentenacquis (COM(2006)0744) en de vergelijkende analyse van het Europese consumentenrecht (1),

—

gelet op het vigerende Gemeenschapsrecht op het gebied van consumentenbescherming, elektronische handel en de ontwikkeling van de informatiemaatschappij,

—

onder verwijzing naar zijn resolutie van 23 maart 2006 over „het Europees verbintenissenrecht en de herziening van het acquis: verdere maatregelen” (2), zijn resolutie van 7 september 2006 over Europees verbintenissenrecht (3) en zijn resolutie van 21 juni 2007 over het vertrouwen van de consument in de digitale omgeving (4),

—

gezien de openbare hoorzitting over de herziening van het communautair acquis ter bescherming van de Europese consumenten in het Europees Parlement op 10 april 2007,

—

gelet op artikel 45 van zijn Reglement,

—

gezien het verslag van de Commissie interne markt en consumentenbescherming en de adviezen van de Commissie economische en monetaire zaken en de Commissie juridische zaken (A6-0281/2007),

A.

overwegende dat 48 % van de detailhandelaren bereid is tot grensoverschrijdende transacties, maar dat slechts 29 % dit ook daadwerkelijk doet; dat tevens 43 % van de detailhandelaren denkt dat hun verkopen over de grens zouden toenemen als de regelgeving inzake consumententransacties in de hele Unie hetzelfde zou zijn (5),

B.

overwegende dat de helft van de Europeanen (50 %) minder vertrouwen heeft in grensoverschrijdende aankopen dan in binnenlandse aankopen; dat meer dan twee derde (71 %) denkt dat het ingewikkelder is om tot een oplossing te komen van bepaalde problemen bij grensoverschrijdende aankopen, zoals klachten, terugzending van goederen, prijskortingen of garanties (6),

C.

overwegende dat de belangrijkste doelstelling van deze herziening de totstandbrenging van een echte interne markt voor de consument is en daarbij een evenwicht te bewaren tussen een hoog niveau van consumentenbescherming en het concurrentievermogen van de bedrijven,

D.

overwegende dat 90 % van de ondernemingen in Europa zeer kleine ondernemingen zijn, die als kenmerk hebben dat ze een rechtstreekse vertrouwensrelatie aangaan met de consument en in het algemeen erg lokaal zijn, en dat rekening moet worden gehouden met deze specifieke kenmerken in de context van de herziening van het consumentenacquis,

E.

overwegende dat met de aanpak op basis van minimale harmonisatie de harmonisatiedoelstellingen niet zijn gehaald en dat er in twintig jaar van veranderend consumentenrecht geen geïntegreerde interne detailhandelsmarkt is gecreëerd waarvan het publiek profiteert,

F.

overwegende dat de acht richtlijnen (7) voor consumentenbescherming die worden genoemd in het groenboek moeten worden vereenvoudigd en dat daarin meer samenhang moet worden aangebracht om versnippering te voorkomen en de communautaire wetgeving op het gebied van consumentenbescherming te moderniseren,

G.

overwegende dat het Parlement vastbesloten is de interne markt te voltooien, ten voordele van de 493 miljoen consumenten van de Gemeenschap, en de resterende beperkingen voor de concurrentie in het verbintenissen- en handelsrecht weg te nemen,

H.

overwegende dat met het oog op de versterking van het vertrouwen van de Europeanen in de interne markt meer rechtszekerheid moet worden verschaft aan zowel de consumenten als de economische actoren en dat moet worden gewaarborgd dat de bestaande wetgeving ook daadwerkelijk wordt uitgevoerd,

I.

overwegende dat bij de herziening, die de wetgeving inzake consumentenovereenkomsten zal betreffen, moet worden uitgegaan van de huidige werkzaamheden inzake het verbintenissenrecht, alsmede van het instellen van een gemeenschappelijk referentiekader voor het Europees verbintenissenrecht, en dat de herziening daarin op coherente wijze moet worden opgenomen,

1.

is ingenomen met het groenboek van de Commissie over de herziening van het consumentenacquis en vooral met het voorgenomen doel om de regelgeving voor bedrijven en consumenten te moderniseren, te vereenvoudigen en te verbeteren, waardoor de grensoverschrijdende transacties bevorderd en het vertrouwen van de consument versterkt worden;

2.

pleit ervoor dat de werkingssfeer van deze herziening zich vooral zal richten op het actualiseren van de acht richtlijnen op het gebied van consumentenbescherming die in het groenboek worden genoemd, en het scheppen van samenhang hiertussen; verzoekt de Commissie aan het Parlement en de Raad een verslag voor te leggen over de tenuitvoerlegging van Richtlijn 2000/31/EG van het Europees Parlement en de Raad van 8 juni 2000 betreffende bepaalde juridische aspecten van de diensten van de informatiemaatschappij, met name de elektronische handel, in de interne markt („Richtlijn inzake elektronische handel”) (8), waarin vragen inzake het consumentenvertrouwen aan de orde komen;

3.

acht het van essentieel belang dat in het kader van de communautaire wetgeving actie wordt ondernomen om alle ongerijmdheden tussen de onder de herziening vallende consumentenrichtlijnen weg te nemen;

4.

is van oordeel dat het van essentieel belang is om een duidelijk totaaloverzicht te hebben van de interactie en het functioneren van de uiteenlopende wettelijke en bestuursrechtelijke regelingen op het gebied van het consumenten- en handelsrecht, in het bijzonder van de relatie tussen de met deze herziening gecreëerde instrumenten, de instrumenten op het gebied van rechtsconflicten (9) en andere instrumenten op basis van het beginsel van het land van herkomst (bijvoorbeeld de richtlijn inzake elektronische handel);

5.

spreekt zijn voorkeur uit voor een gemengde of gecombineerde aanpak, te weten een horizontaal instrument dat in de eerste plaats gericht is op het samenhangend maken van de bestaande wetgeving en dat het mogelijk maakt de lacunes op te vullen door de voor alle richtlijnen geldende transversale kwesties, ongewijzigd, in één tekst op te nemen; is van oordeel dat de specifieke kwesties die niet onder het toepassingsgebied van het horizontale instrument vallen, afzonderlijk moeten worden uitgewerkt voor elke van de sectoriële richtlijnen;

6.

is van mening dat het horizontale instrument regelmatig moet worden herzien en dat de effectiviteit en invloed ervan regelmatig moeten worden geëvalueerd om indien nodig wijzigingen aan te brengen;

7.

is van mening dat de herziening van het communautair acquis niet mag worden gebruikt als een excuus om de werkingssfeer van de wetgeving in de bestaande sectoriële richtlijnen uit te breiden of aanvullende richtlijnen te introduceren;

8.

is van mening dat het horizontale instrument zo breed mogelijk van toepassing moet zijn op alle consumentenovereenkomsten, of het nu om nationale of grensoverschrijdende transacties gaat, om te voorkomen dat er een nieuwe complicerende factor ontstaat, namelijk de toepassing op de consument van uiteenlopende rechtsstelsels naar gelang van de soort transactie;

9.

wijst erop dat harmonisatie niet mag leiden tot een lager niveau van consumentenbescherming dan in sommige nationale regelgevingen bereikt is, maar moet resulteren in een beschermingsniveau van de consumenten dat in alle lidstaten vergelijkbaar is;

10.

is ingenomen met het voorstel van de Commissie voor een horizontaal instrument en erkent dat een basisrichtlijn ’consumentenrechten’, zoals sommigen dit hebben genoemd, voordelen kan bieden; stelt voor dat het horizontale instrument met transversale beleidsgebieden, dat zou moeten helpen de samenhang van de terminologie te vergroten en hiaten en inconsistenties weg te nemen, uit moet gaan van het beginsel van een gerichte allesomvattende harmonisatie;

11.

stelt voor de sectoriële instrumenten, die het voorwerp van deze herziening vormen, te baseren op het beginsel van minimale harmonisatie in combinatie met het beginsel van de wederzijdse erkenning van het gecoördineerde gebied; merkt echter op dat dit een gerichte allesomvattende harmonisatie niet uitsluit daar waar dit nodig blijkt te zijn in het belang van de consumenten en de handelaren;

12.

wijst erop dat bij de huidige stand van de wetgeving ten aanzien van de niet-gecoördineerde gebieden het toepasselijke recht wordt bepaald door de regels van het internationaal privaatrecht, in het bijzonder door het Verdrag van Rome van 19 juni 1980 inzake het recht dat van toepassing is op verbintenissen uit overeenkomst, bijgenaamd Rome I; acht het in dit verband wenselijk tijdens de lopende discussies erop te letten dat tegenstrijdigheden tussen dit Verdrag en specifieke communautaire wetgevingshandelingen worden voorkomen;

13.

adviseert in de sectoriële instrumenten een clausule met betrekking tot de interne markt op te nemen om consumenten in staat te stellen volledig te profiteren van de interne markt;

14.

merkt op dat Bijlage I van het groenboek in de punten 4 en 5 een uitvoerige lijst bevat van juridische kwesties in verband met consumentenovereenkomsten, dat sommige van deze kwesties reeds zijn besproken in het kader van het gemeenschappelijk referentiekader en dat veel kwesties een grote ’politieke’ lading hebben, zodat er een uitvoerig (ook publiek) debat en beraad moet worden gehouden alvorens algemene regels in een geharmoniseerd instrument op communautair niveau zouden kunnen worden opgenomen;

15.

is voorstander van de opneming van bepaalde transversale beginselen, die van toepassing zijn op alle consumentenovereenkomsten, in het horizontale instrument als die zorgen voor meer samenhang, bijvoorbeeld gemeenschappelijke definities, algemene regels voor informatievereisten en de uitbreiding van de werking van het recht op het gebied van beëindiging en herroeping;

16.

is van oordeel dat de definities van „consument” en „handelaar” noch in de communautaire wetgeving, noch in de nationale wetgevingen op elkaar zijn afgestemd en dat de verduidelijking van deze begrippen in het horizontale instrument van essentieel belang is aangezien hiermee het toepassingsgebied van het consumentenrecht wordt bepaald;

17.

acht het absoluut noodzakelijk dat een „consument” wordt gedefinieerd als iedere buiten het kader van zijn beroepsactiviteit handelende natuurlijke persoon; acht het eveneens noodzakelijk om een „handelaar” te definiëren als elke persoon die optreedt in het kader van zijn beroepsactiviteit;

18.

is bovendien voorstander van de opname in het horizontale instrument van verdere definities zoals „schriftelijke vorm” en ’duurzame gegevensdragers’;

19.

is tegenstander van de opname van een algemene clausule inzake goede trouw en billijke behandeling die van toepassing is op consumentenovereenkomsten in het horizontale instrument;

20.

acht het niet wenselijk om de regels inzake oneerlijke bedingen toe te passen op bedingen waarover afzonderlijk is onderhandeld ten einde de vrijheid van de contractpartijen om contracten af te sluiten niet te beperken;

21.

is van mening dat om het vertrouwen van de consument in de interne markt te versterken er meer bescherming zou moeten worden geboden met behoud van een zekere flexibiliteit; verzoekt de Commissie nader het gebruik te bestuderen van een formule die een zwarte lijst met verboden bedingen combineert met een grijze lijst van vermeende oneerlijke bedingen en andere bedingen waarvan de consument via gerechtelijke stappen het oneerlijke karakter kan aantonen, op basis van geharmoniseerde en vooraf vastgestelde criteria;

22.

verwerpt het idee om de beoordeling van het oneerlijke karakter uit te breiden tot alle essentiële bedingen van de overeenkomst, met inbegrip van de bedingen over het hoofdvoorwerp van de overeenkomst en de aanpassing van de prijs, gezien het beginsel van de contractuele vrijheid;

23.

acht het in dit stadium ingewikkeld om algemene regelgeving inzake de contractuele gevolgen van verzuim tot informatieverstrekking vast te stellen waarin met de specifieke kenmerken van alle soorten overeenkomsten rekening is gehouden;

24.

wijst op de noodzaak om de ingangsdatum en wijze van berekening van de termijn te uniformiseren en daarbij de voorkeur te geven aan een berekening in kalenderdagen om de rechtszekerheid van transacties te verhogen;

25.

is van oordeel dat de duur van de termijnen moet worden geharmoniseerd, wanneer dit objectief gerechtvaardigd is;

26.

onderstreept dat het vertrouwen van de consument in de interne markt zal worden versterkt als in het horizontale instrument wordt bepaald dat de consument de overeenkomst kan herroepen; is van mening dat de voorwaarden voor herroeping geharmoniseerd moeten worden ten einde de rechtszekerheid te vergroten, zowel voor de consumenten als voor de bedrijven; is voorts van mening dat in het horizontale instrument moet worden vastgelegd dat hieraan geen andere kosten zijn verbonden voor de consument dan de directe kosten van terugzending van de goederen;

27.

is van mening dat de lidstaten in het geval van een horizontaal instrument op nationaal niveau uitzonderingen moeten kunnen maken op het herroepingsrecht, indien de overeenkomst is opgesteld in de vorm van een authentieke akte;

28.

is van mening dat de introductie van een „standaard herroepingsmodel” in alle talen van de Gemeenschap de procedures zou vereenvoudigen, de kosten zou verlagen en de transparantie en het consumentenvertrouwen zou verbeteren;

29.

is van mening dat de invoering van algemene contractuele rechtsmogelijkheden buiten het kader van deze herziening ligt aangezien dit begrip onder het toepasselijke verbintenissenrecht in elke lidstaat valt;

30.

herinnert aan de discussie inzake collectief beroep en is van mening dat dit nadere bestudering waard is;

31.

acht het passend de kwesties in verband met de consumentenbescherming te bestuderen voor gevallen waarin dezen overeenkomsten afsluiten voor de levering van digitale inhoud , software en gegevens in het licht van het beschermingsniveau dat wordt geboden door Richtlijn 1999/44/EG betreffende bepaalde aspecten van de verkoop van en de garanties voor consumptiegoederen; verzoekt de Commissie dit vraagstuk nauwgezet te analyseren om na te gaan of het wenselijk is een of meer specifieke regelingen voor te stellen of de in genoemde richtlijn vastgelegde regels tot dit soort overeenkomsten te verruimen;

32.

stelt voor dit domein uit te sluiten van het toepassingsgebied van het horizontale instrument en de lidstaten de mogelijkheid te laten om te bepalen dat tweedehandsgoederen die op openbare veilingen worden verkocht niet onder het begrip consumptiegoederen vallen; pleit daarentegen voor speciale regels voor onlineveilingen;

33.

is van oordeel dat het begrip levering en de regeling van de risico-overdracht nauw met elkaar verbonden zijn; stelt derhalve voor het begrip levering in het horizontale instrument gemeenschappelijk te definiëren, waarbij in principe voorrang moet worden gegeven aan een contractuele overeenkomst;

34.

is van mening dat het horizontale instrument uitstekend kan dienen om de duur van de wettelijke garantie te verlengen met de periode dat de goederen in reparatie zijn;

35.

onderstreept evenwel dat in het horizontale instrument geen speciale regels voor tweedehandsgoederen moeten worden opgenomen, ter eerbiediging van de regels die de lidstaten overeenkomstig hun eigen juridische tradities hebben goedgekeurd;

36.

stelt voor het beginsel weerlegbaar vermoeden in zijn huidige vorm te handhaven;

37.

is van oordeel dat het horizontale instrument een volgorde moet instellen voor de beschikbare manieren van schadeloosstelling in geval van wanprestatie, waarbij beëindiging van de overeenkomst pas mogelijk is als het contract helemaal niet wordt nagekomen of in geval van bijzonder ernstige contractbreuk;

38.

acht het wenselijk dat het horizontale instrument een einde maakt aan de verschillen inzake de kennisgeving van het gebrek aan overeenstemming die momenteel voor verwarring zorgen;

39.

acht het niet aangewezen om directe aansprakelijkheid van producenten voor non-conformiteit te introduceren;

40.

onderstreept dat alle kwesties in verband met handelsgaranties (inhoud, overdracht, beperking) niet in een wettelijk kader thuishoren maar onder het beginsel van de contractuele vrijheid vallen; is dan ook van mening dat deze kwesties geen deel moeten uitmaken van het horizontale instrument;

41.

dringt erop aan dat deze herziening, die betrekking heeft op consumentenovereenkomsten, samenhangend geïntegreerd moet worden met het werk dat wordt verricht op het gebied van verbintenissenrecht in het algemeen, binnen het lopende proces om te komen tot een gemeenschappelijk referentiekader voor het Europees contractenrecht; benadrukt daarom dat deze herziening en het werk aan het gemeenschappelijk referentiekader elkaar moeten aanvullen en erkent tegelijkertijd dat het bereiken van deze samenhang het huidige herzieningsproces niet mag belemmeren of vertragen;

42.

wijst op de noodzaak om de effectiviteit van het consumentenrecht te garanderen om het vertrouwen van de consument in de interne markt te versterken;

43.

dringt er bij de Commissie op aan om de bestaande beschermings- en voorlichtingsconstructies voor consumenten te verbeteren en ook toe te zien op een correcte toepassing en naleving van de vigerende regelgeving;

44.

dringt er bij de Commissie op aan de invloed van eventuele voorgestelde maatregelen binnen het bestek van deze herziening grondig te evalueren om er zeker van te zijn dat ze het consumentenvertrouwen vergroten zonder ondernemingen, in het bijzonder kleine en middelgrote ondernemingen, onnodig te belasten, en dat ze bijdragen aan de voltooiing van de interne markt;

45.

dringt er bij de Commissie op aan haar handelen intern te coördineren en te kiezen voor samenhangende ontwikkeling van sectoriële wetgeving;

46.

adviseert de beginselen van beter wetgeven nauwgezet toe te passen;

47.

roept de lidstaten op de samenwerking tussen hun nationale autoriteiten die zijn belast met de toepassing van het consumentenrecht te versterken en het voor de consumenten gemakkelijker te maken om gerechtelijke en buitengerechtelijke stappen te nemen om hun rechten op Europees niveau te doen gelden;

48.

roept de lidstaten op hun verantwoordelijkheid te nemen om de interne markt voor goederen en diensten te voltooien en zich te onthouden van overregulering door de invoering van regels die niet voorzien zijn in de Europese consumentenwetgeving; verzoekt de lidstaten in plaats daarvan in te stemmen met een samenhangende strategie voor een gerichte harmonisatie van de consumentenwetgeving in combinatie met een interne marktclausule om het vertrouwen van de consument in het functioneren van de interne markt te vergroten;

49.

spreekt zijn steun uit voor de initiatieven die de Commissie heeft genomen en die zij aan het opzetten is voor de voorlichting aan consumenten; is van mening dat er ter bevordering van het aanbieden van hoogwaardige voorlichting in de financiële sector om de financiële basiskennis, de kwaliteit van producten en de wettigheid van de sector als geheel te bevorderen, eveneens meer kan worden gedaan via samenwerking tussen de overheid en het bedrijfsleven; spreekt zijn waardering uit voor het in opdracht gegeven onderzoek naar initiatieven met het oog op algemene financiële basiskennis in de Europese Unie, waarvan de resultaten naar verwachting eind 2007 bekend worden gemaakt;

50.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad en de Commissie, alsmede aan de regeringen en parlementen van de lidstaten.

—

gezien de eerste officiële zitting van de VN-veiligheidsraad over Birma op 29 september 2006,

—

gezien de verklaring van VN-secretaris-generaal Ban Ki-moon van 18 juli 2007 en de tot hem gerichte brief van 1 augustus 2007, ondertekend door 92 Birmese parlementsleden, die een voorstel inzake nationale verzoening en democratisering in Birma bevat,

—

gezien de nooit eerder geziene wijze waarop de voorzitter van het Internationale Comité van het Rode Kruis, Jakob Kellenberger, op 28 juni 2007 de schendingen van het internationaal humanitair recht ten aanzien van burgers en gedetineerden door de Birmese regering aan de kaak heeft gesteld en zijn oproep aan de Birmese regering om met spoed stappen te ondernemen om deze praktijken te beëindigen en in de toekomst te voorkomen,

—

gezien Verordening (EG) nr. 481/2007 van de Commissie van 27 april 2007 (1) tot verlenging van de beperkende maatregelen tegen Birma,

—

gezien het besluit van de regering van de Verenigde Staten van 1 augustus 2007 om de invoerbeperkingen die zijn vastgelegd in de Burmese Freedom and Democracy Act van 2003 te verlengen,

—

gezien het openbare appel van de voorzitter van de interparlementaire caucus van de Associatie van Zuidoost-Aziatische landen (ASEAN) over Birma, Zaid Ibrahim, van 23 augustus 2007 aan China om gebruik te maken van zijn invloed teneinde de crisis in Birma op te lossen,

—

gezien de achtste vergadering van de ministers van Buitenlandse Zaken van Azië en Europa (ASEM) in Duitsland van 28-29 mei 2007,

—

gezien de mededeling van de „88 Generation Students” van 8 augustus 2007 naar aanleiding van de 17de verjaardag van de zege van de National League for Democracy (NLD) in de parlementsverkiezingen van 27 mei 1990, waarin de constitutionele voorstellen van de Nationale Vergadering, waarvan de laatste fase op 18 juli 2007 is ingegaan, worden verworpen,

—

gezien het eerdere verslag van 18 juli 2007 van Human Rights Watch waaruit volgt dat de voorgestelde nieuwe grondwet van Birma een repressief stelsel van militair bewind zou handhaven,

—

onder verwijzing naar zijn eerdere resoluties van 12 mei 2005 (2), 17 november 2005 (3), 14 december 2006 (4) en 21 juni 2007 (5) over Birma,

—

gezien de verklaring van het voorzitterschap van 28 augustus 2007 namens de Europese Unie over de arrestatie van voorvechters van de democratie in Birma,

—

gezien de Top van de Economische Samenwerking Azië-Stille Oceaan (APEC) op 8 en 9 september 2007,

—

gelet op artikel 115, lid 5 van zijn Reglement,

A.

overwegende dat de NLD-leider, Nobelprijswinnares en Sacharovprijswinnares Aung San Suu Kyi 11 van de afgelopen 17 jaar in huisarrest heeft doorgebracht,

B.

overwegende dat de Birmese regering op 15 augustus 2007 zonder waarschuwing de brandstofsubsidies heeft afgeschaft, waardoor de brandstofprijzen naar schatting met 500 % zijn gestegen, de transportkosten zijn verdubbeld en de kosten van basisproducten en -diensten zijn geëxplodeerd,

C.

overwegende dat volgens schattingen van de Birmese hulporganisatie voor politieke gevangenen meer dan honderd mensenrechtenactivisten en vreedzame demonstranten meteen na de protesten tegen de verhoging van de brandstofprijzen op 15 augustus 2007 zijn gearresteerd,

D.

overwegende dat de zogenoemde Nationale Vergadering van Birma, die legitimiteit en internationale geloofwaardigheid ontbeert vanwege de afwezigheid van democratisch verkozen afgevaardigden, de laatste hand heeft gelegd aan het ontwerp van de basisbeginselen van een nieuwe grondwet,

E.

overwegende dat de Nationale Raad voor vrede en ontwikkeling (SPDC) de bevolking van Birma blijft blootstellen aan ernstige schendingen van de mensenrechten, zoals dwangarbeid, vervolging van dissidenten, ronseling van kindsoldaten en gedwongen verhuizing,

F.

overwegende dat ongeveer 90 % van de bevolking van Birma onder of dichtbij de armoedegrens van minder dan 1 USD per dag leeft, dat meer dan 30 % van de kinderen beneden de vijf jaar ondervoed is, dat de sterfte door malaria en tuberculose hoog blijft, de hiv/aids-epidemie zich onder de gehele bevolking heeft verspreid en bijna de helft van de kinderen van schoolgaande leeftijd nooit een school bezoekt,

G.

overwegende dat de ASEAN gaandeweg een fermer standpunt inneemt tegen het machtsmisbruik van het militaire regime in Birma en erop aandringt dat Birma zijn mensenrechtenbeleid bijstelt en democratie invoert,

H.

overwegende dat voor het eerst sinds 1988 boeddhistische monniken hebben deelgenomen aan demonstraties tegen het regime, ondanks de avondklok die sinds 19 augustus 2007 in Thanlyin is ingesteld,

1.

betreurt de repressie door de SPDC van de vreedzame demonstraties tegen de verhoging van de brandstofprijzen van 15 augustus 2007, de arrestatie van meer dan 100 personen en de gewelddadige aanvallen op burgers, waarbij vooral tegen vrouwen uiterst wreed is opgetreden;

2.

dringt aan op de onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating van alle personen die sinds het begin van de protesten op 19 augustus 2007 zijn gearresteerd, waaronder de leiders van de „88 Generation Students”, zoals Min Ko Naing en Ko Ko Gyi, die reeds 16 respectievelijk 15 jaar gevangen hebben gezeten;

3.

is uiterst bezorgd over de negatieve gevolgen van de buitengewone prijsstijgingen voor basisproducten voor de Birmese bevolking en wijst erop dat de Birmese junta kennelijk niet in staat is de uitzonderlijke natuurlijke hulpbronnen van het land zo te benutten dat zij de bevolking ten goede komen;

4.

is diep bezorgd over de militaire escalatie in Rangoon en de gewelddadige aanvallen door veiligheidskrachten en pseudo-civiele organisaties;

5.

veroordeelt met klem dat de SPDC gebruik maakt van civiele bendes als de „Union Solidarity and Development Association” (USDA) en de „Swan Ahr Sin” (SAS) om demonstranten en activisten te arresteren, aan te vallen, te intimideren en te bedreigen, en dringt aan op een onverwijlde ontbinding van deze en soortgelijke groeperingen;

6.

eist onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating van Aung San Suu Kyi;

7.

veroordeelt de niet aflatende onderdrukking van de Birmese bevolking door de SPDC en de aanhoudende vervolging en gevangenneming van aanhangers van de democratie; vestigt met name de aandacht op het geval van U Win Tin, een 77 jaar oude journalist die al bijna twee decennia als politieke gevangene wordt vastgehouden omdat hij een brief heeft geschreven aan de VN over de slechte behandeling en de slechte levensomstandigheden van politieke gevangenen;

8.

betreurt het feit dat de SPDC, ondanks de situatie van het land, de regionale en de internationale kritiek en het feit dat zij al 45 jaar aan de macht is, er niet in is geslaagd om zelfs de meest fundamentele mensenrechten te eerbiedigen of substantiële vooruitgang te boeken op de weg naar democratie;

9.

dringt aan op beëindiging van het huidige onrechtmatige constitutionele proces en roept op tot vervanging hiervan door een volledig representatieve Nationale Vergadering waarin ook de NLD en andere politieke partijen en groeperingen worden opgenomen, rekening houdend met de aanbevelingen van de secretaris-generaal van de VN om dit proces om te vormen tot een breed opgezet, democratisch proces tot vaststelling van een grondwet;

10.

is uiterst verheugd over het ongekende appel van de voorzitter van de interparlementaire caucus van de ASEAN over Birma aan China om zich actief in te zetten voor een verbetering van de situatie in Birma;

11.

stelt nogmaals vast te betreuren dat de Birmese minister van Buitenlandse Zaken, Nyan Win, voor wie een EU-reisverbod geldt, de achtste bijeenkomst van ministers van Buitenlandse Zaken van de ASEM dit jaar in Duitsland heeft mogen bijwonen, enkele dagen nadat de militaire junta het illegale huisarrest van Aung San Suu Kyi met een jaar had verlengd;

12.

dringt erop aan dat de avondklok voor de monniken van Thanlyin en andere beperkingen op de vrije uiting van protest tegen het regime en zijn methoden worden opgeheven;

13.

dringt er bij China en India evenals Rusland op aan hun aanzienlijke economische en politieke invloed op het Birmese regime aan te wenden om substantiële verbeteringen in het land door te voeren en in elk geval de leveranties van wapens en andere strategische hulpbronnen te staken;

14.

dringt er bij bedrijven die in Birma investeren nogmaals op aan ervoor te zorgen dat hun projecten worden uitgevoerd met inachtneming van de mensenrechten en, als deze worden geschonden, hun activiteiten in Birma op te schorten; geeft uiting aan zijn teleurstelling dat sommige landen het gepast achtten hun investeringen in Birma zelfs aanzienlijk te verhogen, ongeacht de slechte situatie van de mensenrechten;

15.

is verheugd over de verlenging van de gerichte EU-acties maar erkent dat zij niet het gewenste effect hebben gesorteerd op degenen die rechtstreeks verantwoordelijk zijn voor het lijden van de Birmese bevolking; verzoekt de Raad daarom de zwakke punten van het huidige sanctiestelsel te analyseren en eventueel verdere maatregelen te nemen om de doeltreffendheid te vergroten;

16.

dringt er in deze context op aan dat alle lidstaten de reeds geldende beperkende maatregelen strikt toepassen;

17.

merkt op dat de hulp overeenkomstig de restrictieve maatregelen tegen Birma beperkt blijft tot humanitaire hulp en ondersteuning voor degenen die er het meeste behoefte aan hebben;

18.

roept de ministers van Buitenlandse Zaken van de lidstaten ertoe op tijdens de volgende Raad Algemene Zaken en Externe Betrekkingen op 7 en 8 september 2007 te beraadslagen over maatregelen om het gemeenschappelijk standpunt inzake de verlenging van de beperkende maatregelen tegen Birma te versterken;

19.

appelleert aan de regeringen van het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, België, Italië en Slowakije, die allen lid zijn van de Veiligheidsraad, zich gezamenlijk in te zetten voor de indiening van en het verkrijgen van unanieme steun voor een bindende resolutie over Birma, met inbegrip van de vrijlating van Aung San Suu Kyi; merkt op dat een soortgelijke resolutie in januari 2007 is voorgesteld, maar dat China en Rusland hierover hun veto hebben uitgesproken en Zuid-Afrika zich hiertegen verzette; dringt aan op een spoedvergadering van de VN-Veiligheidsraad om de huidige situatie in Birma aan de orde te stellen;

20.

roept de regeringen van alle lidstaten die lid zijn van de Mensenrechtenraad van de VN ertoe op, zich gezamenlijk in te zetten voor de indiening van en het verkrijgen van steun voor een resolutie over Birma tijdens de volgende vergadering van die raad in september 2007;

21.

dringt er bij de leidende figuren van de Top van de APEC op 8 en 9 september 2007 in Sydney op aan, de recente schendingen van de mensenrechten in Birma aan de orde te stellen en overeenstemming te bereiken over maatregelen om verandering in de situatie in dat land te brengen;

22.

verzoekt Ibrahim Gambari, die in mei is benoemd tot Speciaal Adviseur van de VN-secretarisgeneraal over Birma, met spoed een bezoek te brengen aan Rangoon en andere delen van Birma, waarbij gewaarborgd moet zijn dat hij in staat is Aung San Suu Kyi en andere oppositieleiders evenals vertegenwoordigers van het regime te ontmoeten;

23.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de regeringen van de lidstaten, de regeringen van de ASEAN-landen, de National League for Democracy, de Nationale Raad voor vrede en ontwikkeling, de regering van de Volksrepubliek China, de regering van India, de regering van Rusland, de regering van de Verenigde Staten van Amerika, de directeur-generaal van het Internationaal Atoomagentschap en de Secretaris-generaal van de Verenigde Naties.

—

onder verwijzing naar zijn eerdere resoluties over Bangladesh, met name die van 16 november 2006 (1),

—

gezien de noodtoestand die de overgangsregering van Bangladesh op 11 januari 2007 heeft afgekondigd,

—

gezien de verklaring van 16 januari 2007 die het Voorzitterschap namens de EU over de recente politieke ontwikkelingen in Bangladesh heeft afgelegd,

—

gezien het bezoek van de EU-trojka aan Bangladesh in juni 2007,

—

gezien de samenwerkingsovereenkomst inzake partnerschap en samenwerking tussen de Europese Gemeenschap en de Volksrepubliek Bangladesh (2),

—

gezien de verklaring van de Secretaris-generaal van de Verenigde Naties van 17 juli 2007 over Bangladesh,

—

gelet op artikel 115, lid 5 van zijn Reglement,

A.

overwegende dat de parlementsverkiezingen die op 22 januari 2007 in Bangladesh moesten plaatsvinden, na verkiezingsgeweld door een arrest van een hooggerechtshof van 29 januari 2007 werden uitgesteld en nu vóór eind 2008 zouden moeten plaatsvinden,

B.

overwegende dat de politieke situatie vóór de afkondiging van de noodtoestand werd gekenmerkt door de weigering tot dialoog tussen de belangrijkste politici, persoonlijke vetes, occasioneel geweld en alom verspreide corruptie,

C.

overwegende dat op 11 januari 2007 de noodtoestand werd afgekondigd en dat de voormalige gouverneur van de centrale bank, Fakhruddin Ahmed, de leiding van de overgangsregering zonder partijen op zich nam, met de bedoeling een einde te maken aan de corruptie,

D.

overwegende dat de EU-verkiezingswaarnemingsmissie haar opdracht op 22 januari 2007 opschortte omdat vrije en eerlijke verkiezingen toen hoogst onwaarschijnlijk leken,

E.

overwegende dat de Verenigde Naties dezelfde dag beslisten hun steun aan het verkiezingsproces in te trekken,

F.

overwegende dat de door het leger gesteunde overgangsregering, die tot doel heeft een einde te maken aan de corruptie, repressieve maatregelen heeft opgelegd, onder meer een verbod op alle politieke activiteiten, het opsluiten of vervolgen van meer dan 160 politieke leiders, met inbegrip van drie voormalige premiers, Moudud Ahmed, Sheikh Hasina en Khaleda Zia, en van meer dan 100 000 burgers,

G.

overwegende dat er regelmatig melding wordt gemaakt van schending van de persvrijheid, onder meer arrestaties en foltering van journalisten en medewerkers van de media,

H.

overwegende dat de strijdkrachten een steeds belangrijkere rol spelen in de landelijke corruptiebestrijdingscampagne, met verregaande bevoegdheden om huizen van verdachten binnen te vallen en bezittingen aan te slaan,

I.

overwegende dat Bangladesh een lange traditie heeft van seculaire democratie, met inbegrip van eerbiediging van de mensenrechten en met name de rechten van de vrouw, vrijheid van meningsuiting en religieuze verdraagzaamheid, maar dat deze nu steeds meer wordt bedreigd,

J.

overwegende dat de vermaarde Bengalese juriste, mensenrechtenactiviste en speciale VN-rapporteur voor mensenhandel, Sigma Huda, in juli 2007 tot drie jaar gevangenisstraf werd veroordeeld op beschuldiging van omkoperij en corruptie; dat er steeds meer wordt gevreesd dat mevrouw Huda, die ernstige medische problemen heeft, geen gespecialiseerde medische behandeling krijgt; dat de Secretarisgeneraal van de VN, Ban-Ki Moon, de Bengalese autoriteiten op 17 juli 2007 heeft verzocht de fundamentele rechten van mevrouw Huda volledig te eerbiedigen,

K.

overwegende dat overeenkomstig artikel 10 van de Universele Verklaring van de rechten van de mens „een ieder, in volle gelijkheid, recht heeft op een eerlijke en openbare behandeling van zijn zaak door een onafhankelijke en onpartijdige rechterlijke instantie bij het vaststellen van zijn rechten en verplichtingen en bij het bepalen van de gegrondheid van een tegen hem ingestelde strafvervolging”,

L.

overwegende dat het Opperste Gerechtshof op 27 augustus 2007 een uitspraak van een hooggerechtshof ongedaan heeft gemaakt om de voormalige premier en voorzitter van de Awami League, Sheikh Hasina, die sinds 16 juli 2007 gevangen zit, op borgtocht vrij te laten,

M.

overwegende dat de voormalige premier, Khaleda Zia, en haar zoon op 3 september 2007 in Dhaka op verdenking van corruptie werden gearresteerd,

N.

overwegende dat de EU en Bangladesh reeds lang goede betrekkingen onderhouden en belangrijke economische partners zijn,

1.

is ten zeerste bezorgd over de overdreven reactie van het leger en de politie tegen het studentenprotest dat eind augustus 2007 aan de universiteit van Dhaka is uitgebroken; is van oordeel dat de betogingen gericht waren tegen de onpopulaire politieke rol die het leger vervult; is verheugd over het feit dat de avondklok die naar aanleiding van dit protest in Dhaka en vijf andere steden werd ingesteld, op 28 augustus 2007 werd opgeheven; dringt aan op de onmiddellijke vrijlating van de personen die naar aanleiding van de onrust onder studenten en professoren werden gearresteerd, onder meer leden van de docentenvereniging Shikkhok Samity, met name Anwar Hossain, Harun Ur Rashid, Saidur Rahman Khan en Abdus Sobhan;

2.

is ten zeerste bezorgd over de arrestatie en blijvende aanhouding van de voorzitter van de Awami League, Sheikh Hasina, die op 16 juli 2007 werd gearresteerd en van afpersing wordt beschuldigd, en van de voorzitter van de Bengalese Nationalistische Partij, Khaleda Zia, die van corruptie wordt beschuldigd; dringt er bij de Bengalese autoriteiten op aan dat het proces transparant en volgens de regels van de rechtsstaat verloopt; verzoekt de regering met name haar anticorruptiecampagne uitsluitend te baseren op feiten die relevant zijn in het kader van een strafprocedure wegens corruptie;

3.

dringt er bij de Bengalese autoriteiten op aan alle rechtbanken open te stellen voor internationale mensenrechtenorganisaties, belanghebbende partijen en internationale waarnemers zoals diplomaten van EU-lidstaten of personeel van de delegatie van de Commissie, om te kunnen nagaan dat de processen eerlijk en onpartijdig verlopen;

4.

is ten zeerste bezorgd over de omstandigheden waarin Sigma Huda, die veroordeeld werd op beschuldiging van omkoperij, wordt vastgehouden, met name het ontbreken van enigerlei medische behandeling die ze dringend nodig heeft; verzoekt de Bengalese autoriteiten met klem mevrouw Huda elke noodzakelijke medische behandeling en hulp te verstrekken die haar gezondheidstoestand vergt; verzoekt de Bengalese autoriteiten de fundamentele rechten van mevrouw Huda volledig te eerbiedigen, met name het recht om in de gevangenis bezoek van familie en vrienden te ontvangen; verzoekt de autoriteiten met klem dergelijk bezoek onmiddellijk toe te staan;

5.

betreurt dat de overgangsregering, die weliswaar vorderingen boekt op het gebied van corruptiebestrijding, aanzienlijk minder werk maakt van politieke hervormingen; dringt aan op het herstel van de democratie en op de opheffing van de noodtoestand in Bangladesh; dringt met name aan op de opheffing van het verbod op alle politieke activiteiten, om alle partijen en politieke organisaties in staat te stellen open en eerlijke verkiezingen voor te bereiden, zoals de grondwet bepaalt;

6.

wijst op de publicatie van een verkiezingsdraaiboek door de verkiezingscommissie in juli 2007 en op alle inspanningen om het registratieproces te herzien en de kieswet te wijzigen; verzoekt de regering niettemin met klem het huidige verkiezingsdraaiboek te herzien en haar voorbereidingen te versnellen;

7.

is verheugd over de toezegging van de Europese Unie om de Bengalese autoriteiten volledige technische ondersteuning te verlenen bij de organisatie van de verkiezingen; verzoekt de EU-verkiezingswaarnemingsmissie haar langetermijnactiviteiten opnieuw te beginnen van zodra dit haalbaar en aangewezen is;

8.

dringt erop aan dat er een einde wordt gemaakt aan de sluipende militarisering van het land; is ten zeerste verontrust over de rol van de Bengalese militaire inlichtingendienst (DGFI), de vermeende foltering van gevangenen;

9.

verzoekt de Bengalese regering mensen in sloppenwijken en landloze boeren niet arbitrair uit de steden en van braakliggend land te verdrijven, overeenkomstig een uitspraak van het Hooggerechtshof, en de vereiste uitwijzingen enkel op basis van goed voorbereide herintegratieplannen te verrichten;

10.

verzoekt de Raad en de Commissie de mensenrechten- en politieke situatie in Bangladesh in het licht van de recente gebeurtenissen op de voet te volgen en protest aan te tekenen tegen het voortduren van de noodtoestand; verzoekt de tussen de EU en Bangladesh opgerichte werkgroepen inzake institutionele opbouw, administratieve hervormingen, bestuur en mensenrechten actief bij te dragen aan de stabilisering van de democratie in Bangladesh;

11.

verzoekt de overgangsregering werk te maken van de oprichting van een nationale mensenrechtencommissie, wat overigens ook een prioriteit moet zijn voor de toekomstige burgerregering;

12.

verzoekt zijn Voorzitter deze resolutie te doen toekomen aan de Raad, de Commissie, de overgangsregering van Bangladesh en de Secretaris-generaal van de Verenigde Naties.