SCHRIFTELIJKE VRAAG E-0485/02

van Graham Watson (ELDR) aan de Commissie

(22 februari 2002)

Betreft: E-111-formulieren uit het Verenigd Koninkrijk

Naar verluidt weigeren Spanje en Frankrijk E-111-formulieren die meer dan een jaar oud zijn te aanvaarden. Dit is onwettig en maakt gratis behandeling van mensen die daar recht op hebben onmogelijk.

Zijn deze praktijken de Commissie bekend en welke maatregelen zal zij nemen om te waarborgen dat burgers van het Verenigd Koninkrijk voortaan niet van hun rechten worden uitgesloten?

Antwoord van mevrouw Diamantopoulou namens de Commissie

(18 april 2002)

Krachtens artikel 22, lid 1, onder c) van Verordening (EEG) nr. 1408/71(1), heeft een persoon die tijdelijk verblijft op het grondgebied van een andere lidstaat recht op de gezondheidszorg die onmiddellijk noodzakelijk is gedurende dit verblijf. De kosten voor deze gezondheidszorg komen ten laste van de lidstaat waarbij de persoon is verzekerd.

Het E 111-formulier dat is afgegeven door de lidstaat waarin de persoon is verzekerd verklaart dat deze persoon daadwerkelijk is verzekerd en recht heeft op geneeskundige verzorging gedurende zijn verblijf in een andere lidstaat.

Wat de periode betreft gedurende welke de persoon tijdens het verblijf recht op gezondheidszorg heeft, bevestigt dit formulier dat dit recht op gezondheidszorg geldt hetzij gedurende een bepaalde periode, hetzij vanaf een bepaalde datum zonder beperking van de duur.

De Britse autoriteiten hebben besloten de E 111-formulieren zonder beperking van de duur af te geven aan personen die zijn verzekerd wegens hun hoedanigheid van onderdaan van een lidstaat en hun woonplaats in het Verenigd Koninkrijk.

Op grond van de plicht tot loyale samenwerking, als bepaald in artikel 10 van het EG-Verdrag en onlangs opnieuw bevestigd door het Hof van Justitie(2), mogen de instellingen van de andere lidstaten de E 111-formulieren zonder beperking van de duur die zijn overgelegd door Britse verzekerden die in het Verenigd Koninkrijk wonen, niet weigeren om een reden die verband houdt met de geldigheidsduur.

De Commissie zal contact opnemen met de betrokken nationale overheden en zal het geachte parlementslid op de hoogte houden van de verdere ontwikkelingen. Bovendien vraagt de Commissie hem haar meer details over eventuele individuele gevallen van weigering te verstrekken, en in het bijzonder aan het Directoraat-generaal Werkgelegenheid en sociale zaken, opdat zij die gevallen kan onderzoeken.

(1) Verordening (EEG) nr. 574/72 van de Raad van 21 maart 1972 tot vaststelling van de wijze van toepassing van Verordening (EEG) nr. 1408/71, betreffende de toepassing van de sociale zekerheidsregelingen op werknemers en zelfstandigen, alsmede op hun gezinsleden, die zich binnen de Gemeenschap verplaatsen, PB L 74 van 27.3.1972; gewijzigd en bijgewerkt door Verordening (EEG) nr. 118/97 van de Raad van 2 december 1996, PB L 28 van 30.1.1997.

(2) Arrest van 10.2.2000, Fitzwilliam, C-202/97; arrest van 20.3.2000, Banks, C-178/97.