91999E2082

SCHRIFTELIJKE VRAAG E-2082/99 van Roberta Angelilli (UEN) aan de Commissie. Beperking van de garantie bij Apple in Italië.

Publicatieblad Nr. 203 E van 18/07/2000 blz. 0131 - 0132


SCHRIFTELIJKE VRAAG E-2082/99

van Roberta Angelilli (UEN) aan de Commissie

(12 november 1999)

Betreft: Beperking van de garantie bij Apple in Italië

De computerfirma Apple beperkt de garantie voor zijn producten op de Italiaanse markt tot een jaar. Bovendien is er geen garantie op de software, die toch een essentieel onderdeel van dergelijke technologisch geavanceerde producten vormt.

Artikel 2 van richtlijn 93/13/EEG(1) van 5 april 1993 bepaalt wat wordt verstaan onder oneerlijke bedingen in overeenkomsten en verbiedt dit soort bepalingen en bedingen. Bovendien is nadrukkelijk bepaald dat elke beperking van deze rechten voor de aanneming expliciet apart moet worden aangegeven en dat is voor Apple in Italië niet gebeurd.

1. Acht de Commissie de garantiebepalingen van Apple in Italië niet strijdig met deze richtlijn?

2. Acht zij het niet nodig bij de bevoegde diensten stappen te ondernemen om de rechten van de consument te beschermen?

3. Wat is meer in het algemeen haar standpunt in deze kwestie?

(1) PB L 95 van 21.4.1993, blz. 29.

Antwoord van de heer Byrne namens de Commissie

(8 december 1999)

Richtlijn 93/13/EEG van de Raad van 5 april 1993 betreffende oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten geeft een definitie van oneerlijke bedingen en stelt dat dergelijke bedingen geen deel mogen uitmaken van consumentenovereenkomsten.

Artikel 3, lid 1, van de richtlijn luidt als volgt: Een beding in een overeenkomst waarover niet afzonderlijk is onderhandeld, wordt als oneerlijk beschouwd indien het, in strijd met de goede trouw, het evenwicht tussen de uit de overeenkomst voortvloeiende rechten en verplichtingen van de partijen ten nadele van de consument aanzienlijk verstoort. Bovendien bevat de bijlage bij deze richtlijn een indicatieve en niet uitputtende lijst van bedingen die als oneerlijk kunnen worden beschouwd.

De richtlijn is in Italië omgezet en is nu in de nationale wetgeving opgenomen. Daarom is de toepassing van de richtlijn in Italië zaak van de nationale rechtbanken. Deze rechtbanken kunnen in deze context zo nodig een prejustitiële vraag aan het Europese Hof van Justitie voorleggen.

Het lijkt daarom passend dat de burgers specifiek juridisch advies in Italië krijgen of deze zaak aan de bevoegde nationale autoriteiten voorleggen.