SCHRIFTELIJKE VRAAG E-3380/97 van Carlos Robles Piquer (PPE) aan de Commissie (23 oktober 1997)

Betreft: Na de invoering van de euro en de uitbreiding

Invloedrijke media die vroeger weinig enthousiast waren over de Europese eenheidsmunt accepteren haar nu al als een vast gegeven. Ze aanvaarden ook dat de Europese Unie zal worden uitgebreid met nieuwe lidstaten. Laten we ons daarover verheugen.

Tegelijkertijd wordt in deze media een indringende vraag geformuleerd die vele EU-burgers verontrust. De vraag of "Europa in staat zal zijn de toekomstige werkelijkheid het hoofd te kunnen bieden¨. (Robert Cohen in The New York Times; International Herald Tribune, 20-21 september 1997).

In deze "toekomstige werkelijkheid¨ bestaat bijvoorbeeld het serieuze gevaar dat in de eurolanden "de hervorming van de welvaartsstaat op totaal verschillende wijze ter hand zal worden genomen¨, aldus de heer Hans Tietmeyer, president van de Duitse Bundesbank. En - een ander voorbeeld - dat de integratie van de Midden- en Oost-Europese landen "kan leiden tot nog grotere verdeeldheid¨ in de EU.

Zou de Commissie, na het degelijke werk dat zij verricht heeft met Agenda 2000, een nieuwe studie kunnen opstellen over de beste manier waarop de stabiliteit en de eenheid in de nabije toekomst in de Unie kunnen worden bewaard, en in het bijzonder in de "euro-landen¨?

Antwoord van de heer de Silguy namens de Commissie (15 december 1997)

Noch de euro noch de uitbreiding veranderen iets aan de vaststelling dat de hervorming van de welvaartsstaat inderdaad een van de belangrijkste uitdagingen is waarmee de meeste lidstaten op de middellange termijn te maken krijgen. Aangezien dit een beleidstak is die volledig tot de bevoegdheid van de nationale regeringen behoort, moeten de lidstaten zorgen voor het passende evenwicht en de goede werking van hun socialezekerheidsstelsels, overeenkomstig hun eigen keuzes en mogelijkheden. Voorts bieden de artikelen 104 tot 104 C van het EG-Verdrag de garantie dat deze verplichting wordt nageleefd zonder de stabiliteit van de euro in het gedrang te brengen.

De onderbenutting van het arbeidspotentieel in Europa is een belangrijke oorzaak van de huidige financiële onevenwichten bij de sociale transferten, omdat als gevolg van de werkloosheid meer mensen een uitkering krijgen, terwijl de inkomsten uit belastingen en bijdragen worden aangetast. Maar ook de hoge schuldgraad of grote tekorten vormen een bedreiging voor de socialezekerheidsstelsels, want de terugbetaling van schulden verdringt andere overheidsuitgaven en productieve investeringen. Aangezien voor het macro-economisch beleid binnen de EMU voorrang wordt gegeven aan prijsstabiliteit en begrotingsconsolidatie, zal het daardoor ontstane evenwichtiger beleid bijdragen tot beleidsmaatregelen ten gunste van door investeringen aangetrokken groei, hetgeen meer mensen aan een betaalde baan helpt. Zo kan mede dankzij de euro worden voldaan aan een essentiële vereiste om de financiële toestand van de sociale zekerheid weer gezond te maken. Tenslotte worden van de uitbreiding gunstige resultaten verwacht op het gebied van groei en veiligheid, waardoor middelen vrijkomen voor sociale doelstellingen, indien dit de keuze is van de lidstaten.

De Commissie heeft via analytische achtergrondstudies, onderzoek, wit- of groenboeken en mededelingen bijstand verleend in verband met vraagstukken rond werkgelegenheid en de hervorming van de welvaartsstaat. Nadere gegevens hierover worden rechtstreeks aan het geachte Parlementslid en aan het Secretariaat-generaal van het Parlement gezonden.