—

het bestreden arrest vernietigen;

—

besluit C(2019) 4228 final (1) van de Commissie van 11 juni 2019 in zaak M.8713 — Tata Steel/thyssenkrupp/JV nietig verklaren;

—

subsidiair de zaak terugverwijzen naar het Gerecht voor afdoening overeenkomstig het arrest van het Hof, en

—

de Commissie verwijzen in de kosten van de procedure bij het Gerecht en van de procedure bij het Hof.

1.

Met haar eerste middel, dat uit twee onderdelen bestaat, voert rekwirante aan dat het Gerecht geen afdoende eigen inhoudelijke toetsing van de in het beroep tot nietigverklaring aangevoerde middelen heeft verricht, door zich te beperken tot een controle of de Commissie bepaalde punten wel had afgehandeld en door niet zelf te beoordelen of het gebruikte bewijs betrouwbaar was en correct was uitgelegd en of de conclusies van de Commissie juist waren en voldoende met bewijs waren onderbouwd, ook volgens de eigen beoordeling van het Gerecht. Volgens rekwirante heeft het Gerecht, in strijd met de eerdere arresten van 10 juli 2008, Bertelsmann en Sony Corporation of America/Impala (C-413/06 P, EU:C:2008:392) en 28 mei 2020, CK Telecoms UK Investments/Commissie (T-399/16, EU:T:2020:217), niet het juiste inhoudelijke criterium toegepast om te bepalen of het voldoende waarschijnlijk was dat er na de concentratie sprake zou zijn van een SBDM op de door de Commissie onderzochte productmarkten.

2.

Met haar tweede middel, dat uit vier onderdelen bestaat, voert rekwirante aan dat het Gerecht blijk heeft gegeven van een onjuiste rechtsopvatting en het bewijs verkeerd heeft opgevat door ten onrechte te beperkte definities te hanteren van bepaalde relevante productmarkten voor platte staalproducten (in het bijzonder voor auto HDG en gelamineerd verpakkingsstaal), ten aanzien waarvan de Commissie had vastgesteld dat de aangemelde concentratie waarschijnlijk zou leiden tot een SBDM.

3.

Met haar derde middel, dat uit zes onderdelen bestaat, voert rekwirante aan dat de door het Gerecht onderschreven beoordelingen van de mededinging op de verondersteld relevante markten voor auto HDG en verpakkingsstaal gebreken vertonen, omdat het Gerecht ten onrechte tegelijkertijd twee niet met elkaar verenigbare schadetheorieën heeft toegepast (exclusieve machtpositie en niet-gecoördineerde effecten op oligopolistische markten) door geen passende criteria te stellen voor de aanname dat Tata Steel een “belangrijke concurrentiefactor” vormde en voor de veronderstelde “intensiteit van de mededinging”, door onjuiste HHI-berekeningen niet relevant te achten voor de besluitvorming van de Commissie, en door zich niet over alle in dit verband in het beroep tot nietigverklaring aangevoerde middelen uit te spreken.

4.

Met haar vierde middel voert rekwirante aan dat het Gerecht het bewijs verkeerd heeft opgevat en haar rechten van verdediging heeft geschonden door een verkeerde uitlegging te geven aan het middel met betrekking tot een nieuwe schadetheorie die de Commissie heeft voorgesteld in punt 1095 van het litigieuze besluit zonder rekwirante eerst de kans te geven zich hierover uit te spreken en tegelijkertijd een verkeerd inhoudelijk criterium te hanteren met betrekking tot het hypothetische marktgedrag van ArcelorMittal als grote concurrent, dat het Gerecht als doorslaggevende factor in aanmerking heeft genomen bij zijn afwijzing van het oorspronkelijke middel.

5.

Met haar vijfde middel voert rekwirante aan dat het Gerecht zich niet heeft uitgesproken over het zevende middel van het beroep tot nietigverklaring, omdat het het onderliggende argument verkeerd heeft begrepen volgens hetwelk de Commissie het bewijs onjuist had opgevat door statistische argumenten te baseren op willekeurige en onvolledige antwoorden van derden op informatieverzoeken zonder te waarborgen dat geen sprake was van een vertekenende selectie.