11.8.2012   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 243/9

1)

Verwijst richtlijn 1999/70/EG (1) en meer bepaald artikel 2 ervan, mede gelet op het oordeel in punt 36 van de beschikking van het Hof van Justitie van 15 september 2010 (zaak C-386/09, Briot), ook naar een arbeidsbetrekking van bepaalde duur tussen de uitzendkracht en het uitzendbureau of tussen de uitzendkracht en de inlener, zodat richtlijn 1999/70/EG dergelijke betrekkingen regelt?

2)

Voldoet, bij gebreke van andere maatregelen ter voorkoming van misbruik, een bepaling die toestaat dat de arbeidsovereenkomst met het uitzendbureau in de tijd wordt beperkt, of wordt hernieuwd, op grond van technische, organisatorische of productieredenen die niet binnen de sfeer van het uitzendbureau liggen of niet in specifiek verband staan met de tijdelijke arbeidsbetrekking, maar op grond van algemene vereisten die aan de uitzendkracht worden gesteld, die losstaan van de specifieke arbeidsbetrekking, aan de vereisten van clausule 5, lid 1, van richtlijn 1999/70/EG, of kan dit een omzeiling van de richtlijn opleveren? Moeten de objectieve redenen als bedoeld in clausule 5, lid 1, sub a, van richtlijn 1999/70/EG schriftelijk worden vastgelegd en moeten zij betrekking hebben op de specifieke arbeidsbetrekking voor bepaalde tijd en de hernieuwing daarvan, zodat de verwijzing naar de algemene objectieve redenen die de sluiting van de uitzendovereenkomst hebben gerechtvaardigd, ongeschikt is en daarom niet aan het voorschrift van clausule 5, sub a, kan voldoen?

3)

Staat clausule 5 van richtlijn 1999/70/EG eraan in de weg dat de gevolgen van het misbruik ten laste van een derde komen, in dit geval de inlener?