1. Sociale politiek – Informatie en raadpleging van werknemers – Richtlijn 2002/14
(Richtlijn 2002/14 van het Europees Parlement en de Raad, art. 3, lid 1)
2. Sociale politiek – Harmonisatie van wetgevingen – Collectief ontslag – Richtlijn 98/59
(Richtlijn 98/59 van de Raad, art. 1, lid 1, sub a)
1. Artikel 3, lid 1, van richtlijn 2002/14 tot vaststelling van een algemeen kader betreffende de informatie en de raadpleging van de werknemers in de Europese Gemeenschap, dat bepaalt dat het aan de lidstaten staat, te bepalen op welke wijze de minimumaantallen werknemers worden berekend, dient aldus te worden uitgelegd dat het zich verzet tegen een nationale regeling waarbij een bepaalde categorie van werknemers, zij het tijdelijk, wordt uitgesloten bij de berekening van het aantal werknemers in de zin van deze bepaling. Deze bepaling ziet immers op de wijze waarop de minimumaantallen werknemers worden berekend, en niet op het definiëren zelf van het begrip werknemer.
(cf. punten 33, 41, dictum 1)
2. Artikel 1, lid 1, sub a, van richtlijn 98/59 betreffende de aanpassing van de wetgevingen van de lidstaten inzake collectief ontslag dient aldus te worden uitgelegd dat het zich verzet tegen een nationale regeling waarbij een bepaalde categorie van werknemers, zij het tijdelijk, wordt uitgesloten bij de berekening van het in deze bepaling vastgelegde aantal werknemers.
Deze richtlijn, die beoogt, een minimumbescherming inzake de voorlichting en raadpleging van de werknemers in geval van collectief ontslag in te voeren, kan immers niet aldus worden uitgelegd dat de wijze waarop deze minimumaantallen worden berekend, en dus deze minimumaantallen zelf, aan het eigen inzicht van de lidstaten worden overgelaten, aangezien deze uitlegging de lidstaten zou toestaan, de werkingssfeer van deze richtlijn te wijzigen en aldus deze richtlijn haar volle werking te ontnemen.
(cf. punten 44, 47, 49, dictum 2)