1. 

De procedure in de onderhavige zaak was uitvoeriger dan normaal. Na de gewone uitwisseling van memories zijn partijen op 27 november 1990 gehoord en heb ik op 10 januari 1991 conclusie genomen. Bij beschikking van 2 mei 1991 heeft het Hof de heropening van de mondelinge behandeling bevolen en na een nieuwe terechtzitting heb ik op 19 september 1991 een aanvullende conclusie genomen. In die conclusie ben ik ingegaan op de nieuwe punten die partijen hadden aangevoerd, doch ben ik tot dezelfde slotsom gekomen als in mijn eerste conclusie. Jammer genoeg kon het Hof in zijn toenmalige samenstelling geen arrest wijzen en derhalve heeft het bij beschikking van 8 oktober 1991 de mondelinge behandeling nogmaals heropend. Oorspronkelijk was de nieuwe terechtzitting vastgesteld voor 26 november 1991, doch zij is verschoven naar 28 januari 1992.

2. 

Na onderzoek van de opmerkingen die partijen ter terechtzitting van gisteren hebben gemaakt, heb ik niets toe te voegen aan mijn vorige conclusies. Derhalve blijf ik erbij, dat de zaak moet worden beslecht overeenkomstig de in die conclusies voorgestelde oplossing.