—

gezien de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van 10 december 1948, die Oeganda heeft ondertekend,

—

gezien de ACS-EU-partnerschapsovereenkomst ("Overeenkomst van Cotonou"), met name artikel 8, lid 4, over non-discriminatie,

—

gezien de grondwet van de Republiek van Oeganda,

—

gezien het Internationaal Verdrag inzake de rechten van het kind (IVRK), dat op 20 november 1989 is aangenomen, met name de artikelen 2 en 6, waarin uitdrukkelijk het beginsel van non-discriminatie is opgenomen, ook op grond van een handicap, en het recht op leven,

—

gezien het Verdrag van de Verenigde Naties inzake de rechten van personen met een handicap (Gehandicaptenverdrag), aangenomen in 2006, en met name artikel 32 daarvan, waarin staat dat alle partijen handicaps en personen met een handicap in hun pogingen tot internationale samenwerking moeten opnemen,

—

gezien de jongste resoluties van de VN-Mensenrechtenraad over de mensenrechten van personen met een handicap van 14 april 2014 en 14 juli 2014,

—

gezien artikel 19 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU), artikel 6 van het Verdrag betreffende de Europese Unie en artikel 14 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden, die elke vorm van discriminatie verbieden, en de artikelen 21 en 26 daarvan, waarin de rechten van mensen met een handicap uiteen worden gezet,

—

gezien de resolutie van de Paritaire Parlementaire Vergadering ACS-EU over de inclusie van personen met een handicap in ontwikkelingslanden die op 23 november 2011 is aangenomen,

—

gezien het World Report on Disability, gepubliceerd door de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en de Wereldbank in juni 2011,

—

gezien het verslag van het Bureau van de Hoge Commissaris van de Verenigde Naties voor de mensenrechten (OHCHR) van 8 april 2016, "VN-Comité voor de rechten van personen met een handicap behandelt verslag over Oeganda",

—

gezien de resoluties 65/186 en 64/131 van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties inzake de verwezenlijking van de millenniumontwikkelingsdoelen voor personen met een handicap voor 2015 en later,

—

gezien de toelichting van de EU over handicap en ontwikkeling voor EU-delegaties en -diensten,

—

gezien de Agenda 2030 en de duurzameontwikkelingsdoelstellingen (SDG's), aangenomen op 25 september 2015 in New York,

—

gezien het verslag over Oeganda van 1 juli 2016 inzake de tenuitvoerlegging van de Agenda 2030 getiteld "Ervoor zorgen dat niemand aan zijn lot wordt overgelaten", dat gepresenteerd werd aan het politiek forum op hoog niveau van de VN in New York,

—

onder verwijzing naar zijn resolutie van 19 januari 2006 (1) over invaliditeit en ontwikkeling,

—

gezien zijn eerdere resoluties over Oeganda,

—

gezien artikel 135, lid 5, en artikel 123, lid 4, van zijn Reglement,

A.

overwegende dat het "doden uit mededogen"in Oeganda een praktijk is waarbij ouders van gehandicapte kinderen deze kinderen doden of hen bewust laten verhongeren of hun medische zorg ontzeggen omdat zij geloven dat ze dood beter af zijn dan wanneer ze moeten zien te leven met een pijnlijke en ongeneeslijke handicap;

B.

overwegende dat Oeganda niet het enige land is dat worstelt met deze problematiek; overwegende dat veel ontwikkelingslanden aanzienlijke – maar nog onvoldoende – vooruitgang hebben geboekt bij het betrekken van mensen met een handicap bij ontwikkelingsprojecten;

C.

overwegende dat sommige ouders bekennen dat het "doden uit mededogen"noodzakelijk is om gehandicapte kinderen ernstig lijden tijdens hun latere leven te besparen; overwegende dat, ondanks de getuigenissen van sommige moeders of overlevenden, de praktijk taboe blijft;

D.

overwegende dat het sociale stigma in Oeganda zo sterk is dat moeders en de kinderen worden verstoten door de gemeenschap die hun een lagere sociale status toekent en hun niet toestaat volwaardig deel te nemen aan de samenleving; overwegende dat er druk wordt uitgeoefend op moeders om hun eigen kind doden na zich jarenlang moeite te hebben getroost en opofferingen die de zorg voor een gehandicapt kind met zich meebrengt;

E.

overwegende dat de opvattingen over kinderen die geboren zijn met een handicap ervoor zorgen dat ze een hoger risico lopen het slachtoffer te worden van geweld of moord dan niet-gehandicapte kinderen; overwegende dat kinderen met een handicap bloot staan aan allerlei vormen van geweld, discriminatie en marginalisering vanwege negatieve attitudes, bijgeloof, verwaarlozing, en sociale normen en praktijken; overwegende dat de grootste dreiging voor kinderen met een handicap uitgaat van de opvatting dat de aandoening, en zelfs van de aanwezigheid van het kind, zal leiden tot meer gehandicapte kinderen;

F.

overwegende dat clans en uitgebreide families moeders onder een te hoge druk zetten, in hun zoektocht naar de oorzaken van de handicap waarbij ze de schuld aan de moeder geven; overwegende dat in sommige gevallen moeders uit het huishouden van hun man zijn verstoten omdat zij een gehandicapt kind hadden gebaard;

G.

overwegende dat artsen en medisch personeel er niet in slagen de aard en de oorzaak van de zwakte van het kind te begrijpen of te verklaren en dat het zorgstelsel onvoldoende is toegerust om diagnoses te stellen en veel soorten handicaps te behandelen die geminimaliseerd of zelfs geëlimineerd zouden kunnen worden; overwegende dat de ontzegging van basisrechten aan kinderen met een handicap, zoals de toegang tot gezondheidszorg, onderwijs, steun en revalidatie, hun vermogen om hun volledige potentieel te benutten ernstig belemmert;

H.

overwegende dat Oeganda een van de 162 partijen bij het CRPD is; overwegende dat Oeganda het Verdrag en het bijbehorende Facultatief Protocol op 25 september 2008 zonder voorbehoud heeft geratificeerd; overwegende dat Oeganda zich ertoe verplicht heeft personen met een handicap dezelfde rechten toe te kennen als alle andere burgers;

I.

overwegende dat het VN-Comité voor de rechten van personen met een handicap zich in april 2016 gebogen heeft over de tenuitvoerlegging van het CRPD door Oeganda en dat er slotopmerkingen en aanbevelingen zijn opgesteld waarin gesteld wordt dat 'het Comité met bezorgdheid vaststelt dat de rechten van kinderen met een handicap onvoldoende worden beschermd door de wetgeving en het beleid' en 'tevens zijn bezorgdheid uit over de afwezigheid van informatie over de situatie van dove en dove-blinde kinderen, en over maatregelen die ervoor moeten zorgen dat zij worden beschermd en in de samenleving worden opgenomen';

J.

overwegende dat de regering van Oeganda een aantal algemene wetten en beleidsmaatregelen heeft met bepalingen over invaliditeit; overwegende dat het land specifieke wetgeving over invaliditeit heeft; overwegende dat de definitie van invaliditeit van wetgeving tot wetgeving kan verschillen;

K.

overwegende dat de twee grootste obstakels voor de inclusie van personen met een handicap hun onzichtbaarheid en de negatieve attitudes jegens hen zijn; overwegende dat het hebben van kinderen met een handicap een reden is voor sociale uitsluiting voor het gezin en met name voor de moeders, aangezien kinderen met een handicap worden gezien als een bron van schaamte en zwakte voor het gezin;

L.

overwegende dat er maar weinig overheidsinstellingen zijn om ouders met gehandicapte kinderen te ondersteunen in delen van het Oegandese platteland en overwegende dat gezinnen, en met name alleenstaande moeders, het vaak lastig vinden adequate zorg te bieden aan hun gehandicapte kind;

M.

overwegende dat er geen officiële cijfers bekend zijn omdat politie noch justitie onderzoek doen naar het verschijnsel; overwegende dat het ontbreken van cijfers de bestrijding van de praktijk van het "doden uit mededogen"lastig maakt;

N.

overwegende dat het werk van maatschappelijke organisaties en mensenrechtenactivisten cruciaal is om de rechten van gemarginaliseerde en kwetsbare groepen te waarborgen; overwegende dat non-gouvernementele organisaties in Oeganda kampen met tal van moeilijkheden en obstakels om kinderen met een handicap en hun ouders diensten te verlenen; overwegende dat de vele misvattingen over kinderen met een handicap de ontwikkelingsinspanningen en het werk van mensenrechtenmonitoren in Oeganda compliceren;

O.

overwegende dat verenigingen van personen met een handicap een specifieke rol spelen in het uitdragen van de specifieke belangen van personen met een handicap aan politici en het algemene publiek; overwegende dat het ontbreekt aan informatie om het algemene publiek bewust te maken van de culturele praktijken die de ontwikkeling van personen met een handicap stigmatiseren en belemmeren om dezelfde rechten te genieten als alle andere mensen in de samenleving;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.