10.7.2018   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 242/10

—

gezien zijn eerdere resoluties over Burundi, met name de twee recentste, van 9 juli 2015 (1) en 17 december 2015 (2),

—

gezien de herziene Overeenkomst van Cotonou, en met name artikel 96,

—

gezien Besluit (EU) 2016/394 van de Raad van 14 maart 2016 betreffende de afsluiting van het overleg met de Republiek Burundi krachtens artikel 96 van de Partnerschapsovereenkomst tussen de leden van de groep van Staten in Afrika, het Caribisch gebied en de Stille Oceaan, enerzijds, en de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, anderzijds (3),

—

gezien zijn resolutie van 4 oktober 2016 over de toekomst van de ACS-EU-betrekkingen voor de periode na 2020 (4),

—

gezien de resolutie van de Paritaire Parlementaire Vergadering ACS-EU van 9 december 2015 over de situatie in Burundi,

—

gezien de Overeenkomst van Arusha voor vrede en verzoening in Burundi van 28 augustus 2000,

—

gezien de Burundese grondwet, en met name artikel 96,

—

gezien het Afrikaans Handvest inzake democratie, verkiezingen en bestuur,

—

gezien het Afrikaans Handvest van de rechten van de mens en de volkeren,

—

gezien de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens,

—

gezien de verklaring van de vicevoorzitter van de Commissie/hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid (VV/HV) van 21 oktober 2016 namens de Europese Unie over Zuid-Afrika en Burundi en het Internationaal Strafhof (ICC),

—

gezien Verordening (EU) 2015/1755 van de Raad van 1 oktober 2015 betreffende beperkende maatregelen in het licht van de situatie in Burundi (5), en de verlenging daarvan op 29 september 2016,

—

gezien de resolutie van de Afrikaanse Commissie voor de rechten van de mens en de volkeren van 4 november 2016 over de situatie van de mensenrechten in de Republiek Burundi,

—

gezien het verslag van 20 september 2016 over het onafhankelijke onderzoek van de Verenigde Naties over Burundi (UNIIB), dat is ingesteld op grond van resolutie S-24/1 van de Mensenrechtenraad,

—

gezien het verslag van de Hoge Commissaris van de VN voor de mensenrechten van 17 juni 2016 over de situatie van de mensenrechten in Burundi,

—

gezien de resolutie van de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties van 30 september 2016 over de situatie van de mensenrechten in Burundi,

—

gezien het verslag van de delegatie van de Afrikaanse Commissie voor de rechten van de mens en de volkeren van 17 mei 2016 over haar onderzoeksmissie in Burundi van 7 tot 13 december 2015,

—

gezien de verklaring van de woordvoerder van de EDEO van 6 januari 2017 over het verbieden van de Ligue Iteka in Burundi,

—

gezien artikel 135, lid 5, en artikel 123, lid 4, van zijn Reglement,

A.

overwegende dat Burundi een dramatische politieke, sociale en economische crisis doormaakt sinds president Pierre Nkurunziza in april 2015 heeft besloten zich kandidaat te stellen voor een derde presidentiële ambtstermijn, wat in strijd is met de Overeenkomst van Arusha en de grondwet van het land; overwegende dat president Nkurunziza onlangs heeft verklaard dat hij de mogelijkheid van een wijziging van de Burundese grondwet die hem in staat zou stellen zich kandidaat te stellen voor een eventuele vierde ambtstermijn vanaf 2020, niet uitsluit;

B.

overwegende dat Burundi het Internationaal Strafhof op 19 oktober 2016 heeft meegedeeld dat het zich uit het Internationaal Strafhof en het Statuut van Rome terugtrekt naar aanleiding van het besluit van het Internationaal Strafhof om een vooronderzoek in te stellen naar geweld en mensenrechtenschendingen in het land;

C.

overwegende dat de Ligue Iteka, na een twee jaar durend onderzoek in het land, op 15 november 2016 een samen met de Internationale Federatie voor de mensenrechten (FIDH) geschreven verslag met als titel „Repressie en genocidale dynamiek in Burundi” heeft gepubliceerd, waarin een update wordt gegeven over repressie en massale mensenrechtenschendingen door de regering; overwegende dat de Ligue Iteka enkele weken later ook verscheidene onderzoeksrapporten heeft gepubliceerd over zware misdrijven die door regeringstroepen in Burundi zijn begaan: moorden, ontvoeringen, gedwongen verdwijningen, foltering, verkrachting en massale aanhoudingen; overwegende dat deze misdrijven niet ophouden en volkomen ongestraft blijven; overwegende dat in oktober 2016 al vijf andere mensenrechtenorganisaties zijn verboden, namelijk Forum pour le renforcement de la société civile (FORSC), Forum pour la conscience et le développement (FOCODE), Action chrétienne pour l'abolition de la torture (ACAT), Association burundaise pour la protection des droits humains et des personnes détenues (APRODH) en Réseau des citoyens probes (RCP);

D.

overwegende dat de FIDH in november 2016 melding heeft gemaakt van meer dan 1 000 doden, 8 000 politieke gevangenen, 300 à 800 vermisten, honderden gevallen van foltering, honderden vrouwen die het slachtoffer zijn geweest van seksueel geweld, duizenden willekeurige arrestaties, meer dan 310 000 mensen die naar de buurlanden zijn gevlucht en 61 000 intern ontheemden; overwegende dat de veiligheidssituatie in Burundi risico's inhoudt voor de stabiliteit van de hele regio;

E.

overwegende dat de regering haar greep op onafhankelijke media en kranten heeft versterkt en dat journalisten te maken krijgen met gedwongen verdwijning, fysieke bedreigingen en aanvallen, of gerechtelijke intimidatie; overwegende dat alle onafhankelijke radiostations uit de ether zijn gehaald; overwegende dat Verslaggevers zonder Grenzen Burundi in zijn World Press Freedom Index 2016 op de 156e plaats (op 180) heeft gezet;

F.

overwegende dat de EU in maart 2016 het overleg krachtens artikel 96 van de Overeenkomst van Cotonou heeft beëindigd en de rechtstreekse financiële steun aan de Burundese overheid heeft geschorst omdat zij de voorgestelde toezeggingen van de regering inzake de mensenrechten, de democratische beginselen en de rechtsstaat onbevredigend achtte;

G.

overwegende dat het gerechtelijk apparaat in Burundi buitengewoon corrupt is en dat er, hoewel er sinds het begin van de crisis honderden mensen zijn vermoord en gefolterd, in veel gevallen door de politie en de inlichtingendiensten, zeer weinig daders zijn berecht;

H.

overwegende dat er wordt gevreesd dat de regering de crisis wil „etniseren” en dat verdeeldheid zaaiende retoriek van staatsambtenaren een wijdverbreide tendens wordt, wat ook door ambtenaren van de VN wordt vermeld;

I.

overwegende dat er wordt bericht dat leden van de jeugdafdeling van de regeringspartij, de Imbonerakure, inwoners aanhouden, slaan en bestelen, en ook verkrachting als wapen gebruiken; overwegende dat zij hun aanvallen vooral richten op leden van de oppositie, en met name leden van de National Liberation Forces (FNL); overwegende dat veel leden van de oppositie en vermeende opponenten de afgelopen maanden vermoord, opgesloten, geslagen en gefolterd zijn;

J.

overwegende dat de Raad op 29 september 2016 de beperkende maatregelen van de EU tegen Burundi heeft verlengd tot 31 oktober 2017; overwegende dat deze maatregelen bestaan in een reisverbod en een bevriezing van tegoeden ten aanzien van personen wier activiteiten geacht worden de democratie te ondermijnen of de zoektocht naar een politieke oplossing voor de crisis in Burundi te belemmeren;

K.

overwegende dat de bemiddelingspogingen worden voortgezet met volledige steun van de Afrikaanse Unie, de Oost-Afrikaanse Gemeenschap, de EU en de VN, teneinde de inter-Burundese dialoog te bevorderen zodat er een op een consensus gebaseerde, vreedzame oplossing voor de crisis in Burundi kan worden gevonden;

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

11.

12.

13.

14.

15.

16.

17.

18.

19.

20.