(1)

Verordening (EU) 2019/817 stelt, samen met Verordening (EU) 2019/818 van het Europees Parlement en de Raad (2), een kader vast dat de interoperabiliteit tussen de Unie-informatiesystemen op het gebied van grenzen, visa, politiële en justitiële samenwerking, asiel en migratie moet waarborgen.

(2)

Dat kader omvat een aantal interoperabiliteitscomponenten, waaronder een detector van meerdere identiteiten (multiple-identity detector). De detector van meerdere identiteiten zorgt voor het aanmaken en opslaan van links tussen gegevens in de verschillende Unie-informatiesystemen en detecteert op basis daarvan meerdere identiteiten, met als tweeledig doel de identiteitscontroles van bonafide reizigers te vergemakkelijken en identiteitsfraude te bestrijden. De koppeling van gegevens is essentieel om de doelstellingen van de detector van meerdere identiteiten te verwezenlijken.

(3)

Bij het uitvoeren van de detectie van meerdere identiteiten worden automatisch witte en gele links aangemaakt. Een witte link geeft aan dat de identiteitsgegevens in de gelinkte bestanden identiek of vergelijkbaar zijn, terwijl een gele link aangeeft dat de identiteitsgegevens in de gelinkte bestanden niet als vergelijkbaar kunnen worden beschouwd en de verschillende identiteiten manueel moeten worden geverifieerd.

(4)

Rekening houdend met de last voor de personen wier gegevens in de informatiesystemen van de EU zijn geregistreerd, alsook voor de nationale autoriteiten en de agentschappen van de Unie, is het noodzakelijk dat het aantal gevallen waarin door de detector van meerdere identiteiten gele links worden aangemaakt en dus manuele verificatie vereist is, wordt beperkt.

(5)

Krachtens Verordening (EU) 2019/817 is het Europees Agentschap voor het operationeel beheer van grootschalige informatiesystemen op het gebied van vrijheid, veiligheid en recht (“eu-LISA”), opgericht bij Verordening (EU) nr. 1077/2011 van het Europees Parlement en de Raad (3), verantwoordelijk voor de voorbereiding, ontwikkeling en het operationele beheer van de interoperabiliteitscomponenten, met inbegrip van de detector van meerdere identiteiten.

(6)

Voordat de detector van meerdere identiteiten wordt ontwikkeld, moeten de procedures worden vastgesteld om te bepalen in welke gevallen de in meerdere systemen opgeslagen identiteitsgegevens van een persoon als identiek of vergelijkbaar worden beschouwd met het oog op de detectie van meerdere identiteiten.

(7)

Aangezien Verordening (EU) 2019/817 voortbouwt op het Schengenacquis, heeft Denemarken overeenkomstig artikel 4 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, dat aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie is gehecht, kennisgegeven van de omzetting van Verordening (EU) 2019/817 in zijn nationale wetgeving. Denemarken is derhalve door deze verordening gebonden.

(8)

Deze verordening houdt een ontwikkeling in van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt (4). Ierland neemt derhalve niet deel aan de vaststelling van deze verordening en deze is niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

(9)

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop deze twee staten worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (5) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG van de Raad (6).

(10)

Wat Zwitserland betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (7) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2008/146/EG van de Raad (8).

(11)

Wat Liechtenstein betreft, vormt deze verordening een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (9) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2011/350/EU van de Raad (10).

(12)

Wat Cyprus, Bulgarije, Roemenië en Kroatië betreft, vormt deze verordening een handeling die op het Schengenacquis voortbouwt of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van respectievelijk artikel 3, lid 1, van de Toetredingsakte van 2003, artikel 4, lid 1, van de Toetredingsakte van 2005 en artikel 4, lid 1, van de Toetredingsakte van 2011.

(13)

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming is geraadpleegd overeenkomstig artikel 42, lid 1, van Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad (11) en heeft op 27 april 2021 een advies uitgebracht,

1.

“identiteitsgegevens”: de volgende gegevens:

2.

“gelijk”: een overeenstemming van 100 % tussen gegevens van twee verschillende EU-informatiesystemen, waarbij, indien nodig, een conversie-/harmonisatiefunctie wordt gebruikt om het formaat van alle gegevens vóór de vergelijking te harmoniseren;

3.

“transliteratie”: een soort omzetting van een tekst van het ene schrift in een ander schrift waarbij de letters op een vooraf vastgestelde wijze worden vervangen.