1.   De instellingen berekenen de indirecte blootstellingswaarde met betrekking tot een cliënt die voortvloeit uit in bijlage II bij Verordening (EU) nr. 575/2013 opgenomen derivatencontracten en uit kredietderivatencontracten, als de derivatencontracten niet rechtstreeks met die cliënt zijn gesloten maar het onderliggende schuld- of aandeleninstrument door de cliënt is uitgegeven, overeenkomstig de in de artikelen 2 tot en met 5 van deze verordening beschreven methode.

2.   Als de onderliggende instrumenten zijn opgenomen in een schuld-, aandelen- of kredietverzuimswapindex of een instelling voor collectieve belegging, of als de derivatencontracten meerdere onderliggende referentienamen hebben, berekenen instellingen, in afwijking van lid 1, de uit de in lid 1 bedoelde derivatencontracten voortvloeiende indirecte blootstellingswaarde met betrekking tot een cliënt en de bijdrage van die blootstelling aan de blootstelling met betrekking tot een cliënt overeenkomstig de in artikel 6 bepaalde methode.

3.   Als de in lid 1 bedoelde derivaten- en kredietderivatencontracten aan de handelsportefeuille zijn toegewezen, en na de berekening van de indirecte blootstellingswaarden met betrekking tot een cliënt die voortvloeien uit deze contracten, nemen de instellingen die blootstellingswaarden op in de blootstelling met betrekking tot die cliënt in de handelsportefeuille. Na aggregatie worden negatieve nettoblootstellingen op nul gezet.

4.   Als de in lid 1 bedoelde derivaten- en kredietderivatencontracten aan de niet-handelsportefeuille zijn toegewezen, en als na de berekening van de indirecte blootstellingswaarden met betrekking tot een cliënt die voorvloeien uit deze contracten, de indirecte blootstellingen een negatieve waarde hebben, zetten de instellingen, in afwijking van de leden 1 en 2, deze blootstellingswaarden op nul alvorens ze mee te tellen bij de blootstellingen met betrekking tot die cliënt.

1.   Met inachtneming van de leden 2, 3 en 4 van dit artikel, berekenen instellingen de indirecte blootstellingswaarde voor de in artikel 2, punt a), bedoelde opties als de som van de actuele marktwaarde van de optie en het bedrag dat verschuldigd is aan de tegenpartij van de optie bij een potentiële wanbetaling door de emittent van het onderliggende instrument, min het bedrag dat die tegenpartij in dat geval aan de instelling is verschuldigd.

2.   Voor callopties is de indirecte blootstellingswaarde gelijk aan de marktwaarde van de optie. Voor een lange positie in een calloptie is de indirecte blootstellingswaarde positief terwijl zij voor een korte positie in een calloptie negatief is.

3.   Voor putopties is de indirecte blootstellingswaarde gelijk aan het verschil tussen de marktwaarde van de optie en de uitoefenprijs ervan. Voor een korte positie in een putoptie is de indirecte blootstellingswaarde positief terwijl zij voor een lange positie in een putoptie negatief is.

4.   In afwijking van lid 3 gebruiken instellingen voor putopties waarvoor op de transactiedatum geen uitoefenprijs beschikbaar is maar nadien wel, de voor de berekening van de reële waarde van de optie gebruikte verwachte uitoefenprijs.

5.   Als op een gegeven datum de marktwaarde van de optie niet beschikbaar is, gebruiken instellingen de reële waarde van de optie op die datum. Als op een gegeven datum noch de marktwaarde noch de reële waarde van een optie beschikbaar is, gebruiken instellingen de meest recente marktwaarde of reële waarde. Als op geen enkele datum de marktwaarde noch de reële waarde van een optie beschikbaar is, gebruiken instellingen de waarde waartegen de optie wordt gewaardeerd in overeenstemming met het toepasselijke boekhoudkundig kader.

1.   De indirecte blootstellingswaarde met betrekking tot een cliënt die voortvloeit uit de in artikel 2, punt b), bedoelde kredietderivatencontracten, is gelijk aan de som van de actuele marktwaarde van het kredietderivatencontract en het bedrag dat verschuldigd is aan de tegenpartij van het kredietderivatencontract bij een potentiële wanbetaling door de emittent van het onderliggende instrument, min het bedrag dat die tegenpartij in dat geval aan de instelling is verschuldigd.

2.   Als de marktwaarde van het kredietderivaat op een gegeven datum niet beschikbaar is, gebruiken instellingen de reële waarde van het kredietderivaat op die datum. Als op een gegeven datum noch de marktwaarde noch de reële waarde van het kredietderivaat beschikbaar is, gebruiken instellingen de meest recente marktwaarde of reële waarde. Als op geen enkele datum de marktwaarde noch de reële waarde van een kredietderivatencontract beschikbaar is, gebruiken instellingen de waarde waartegen het kredietderivatencontract wordt gewaardeerd in overeenstemming met het toepasselijke boekhoudkundig kader.

1.   Bij de berekening van de indirecte blootstellingswaarde met betrekking tot een cliënt die voortvloeit uit andere in artikel 2, punt c), bedoelde derivatencontracten, met inbegrip van swaps, futures of forwards, splitsen instellingen hun meervoudige transactiegedeelten op in afzonderlijke transactiegedeelten.

2.   Voor de in lid 1 bedoelde transactiegedeelten die het wanbetalingsrisico van de emittent van het onderliggende instrument met zich meebrengen, berekenen instellingen de indirecte blootstellingswaarde alsof het posities in die gedeelten betrof.

3.   Als een instelling echter niet in staat is de in de leden 1 en 2 beschreven behandeling toe te passen, moet zij de indirecte blootstellingswaarde met betrekking tot de emittent van de onderliggende instrumenten kunnen bepalen als het maximale verlies dat zij zou kunnen lijden bij een potentiële wanbetaling door de emittent van de onderliggende waarde waarop het derivatencontract betrekking heeft.

1.   Bij het bepalen van de indirecte blootstellingswaarde met betrekking tot een cliënt die voortvloeit uit derivatencontracten die zijn afgeleid van een schuld-, aandelen- of kredietverzuimswapindex of een instelling voor collectieve belegging, of als de derivatencontracten meerdere onderliggende referentienamen hebben, kijken de instellingen door alle individuele onderliggende instrumenten en berekenen zij de indirecte blootstellingswaarde als de variatie in de prijs van het derivatencontract in geval van wanbetaling door elk van de onderliggende referentienamen. Instellingen wijzen elke indirecte blootstellingswaarde toe aan een geïdentificeerde cliënt, een afzonderlijke cliënt of aan de onbekende cliënt, zoals bepaald in artikel 6, leden 1 en 2, van Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 1187/2014.

2.   Als een instelling echter niet in staat is door alle individuele onderliggende instrumenten van het derivatencontract te kijken zoals bepaald in lid 1, of als het voor de instelling nodeloos omslachtig zou zijn om dat te doen, zal zij:

De in punt b) van de eerste alinea van dit lid bedoelde indirecte blootstellingswaarde wordt toegewezen aan de derivatentransactie als een afzonderlijke cliënt of aan de onbekende cliënt, als bepaald in artikel 6, lid 3, van Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 1187/2014.

3.   Als deze indirecte blootstellingswaarden aan de onbekende cliënt moeten worden toegewezen als bepaald in artikel 6, leden 2 en 3, van Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 1187/2014, en als deze indirecte blootstellingswaarden negatief zijn, zet de instelling ze, in afwijking van de leden 1 en 2 van dit artikel, op nul alvorens ze aan de blootstellingen aan de onbekende cliënt toe te wijzen.