(1)

Op 4 december 2020 heeft de Europese Commissie (“de Commissie”) op grond van artikel 10 van Verordening (EU) 2016/1037 van het Europees Parlement en de Raad (“de basisverordening”) een antisubsidieprocedure ingeleid met betrekking tot de invoer in de Unie van aluminium converter foil (“ACF”) van oorsprong uit de Volksrepubliek China (“China”, “de VRC” of “het betrokken land”). Zij heeft daartoe een bericht van inleiding gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie (“het bericht van inleiding”) (2).

(2)

De Commissie heeft het onderzoek geopend naar aanleiding van een klacht die op 21 oktober 2020 werd ingediend door zes producenten in de Unie (“de klagers”), die meer dan 50 % van de totale productie in de Unie van aluminium converter foil vertegenwoordigen. Het bij de klacht gevoegde bewijsmateriaal inzake subsidiëring en schade als gevolg daarvan was voldoende om de opening van een onderzoek te rechtvaardigen.

(3)

Voorafgaand aan de opening van het antisubsidieonderzoek heeft de Commissie overeenkomstig artikel 10, lid 7, van de basisverordening de Chinese overheid (3) ervan in kennis gesteld dat zij een met het nodige bewijsmateriaal gestaafde klacht had ontvangen, en haar uitgenodigd voor overleg. Op 30 november 2020 vond het overleg plaats. Daarbij kon echter geen overeenstemming worden bereikt.

(4)

Op 22 oktober 2020 opende de Commissie een afzonderlijk antidumpingonderzoek naar hetzelfde product van oorsprong uit de VRC (“het afzonderlijke antidumpingonderzoek”) (4). De analyse van de schade, het oorzakelijke verband en het belang van de Unie in het onderhavige antisubsidieonderzoek en in het afzonderlijke antidumpingonderzoek zijn mutatis mutandis dezelfde, aangezien de definitie van de bedrijfstak van de Unie, de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie, de beoordelingsperiode en het onderzoektijdvak in beide onderzoeken dezelfde zijn.

(5)

De Chinese overheid stelde voor en na de opening dat geen onderzoek moest worden geopend omdat de klacht niet voldeed aan de vereisten inzake bewijsmateriaal van artikel 11, leden 2 en 3, van de WTO-overeenkomst inzake subsidies en compenserende maatregelen (“SCM-overeenkomst”) en artikel 10, lid 2, van de basisverordening. Volgens de Chinese overheid was er onvoldoende bewijsmateriaal van tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies, schade en een oorzakelijk verband tussen de invoer met subsidiëring en de schade. De Chinese overheid herhaalde naar aanleiding van de opening van het onderzoek dat de klacht met betrekking tot een aantal subsidieregelingen niet voldoende bewijsmateriaal bevatte om aan de bewijsnorm te voldoen; ongeacht de informatie waarover de klager redelijkerwijs kan beschikken, moet er altijd voldoende bewijsmateriaal zijn inzake het bestaan en de aard van een subsidie, aanmerkelijke schade en een oorzakelijk verband. De Chinese overheid heeft dit argument ook na de mededeling van de definitieve bevindingen weer naar voren gebracht.

(6)

De Chinese overheid stelde naar aanleiding van de opening van het onderzoek en eveneens na de mededeling van de definitieve bevindingen ook dat het memorandum van de Commissie over de toereikendheid van het bewijsmateriaal en de antisubsidievragenlijsten verder ging dan de beweringen in de klacht en dat de Commissie extra bewijsmateriaal aan de klacht had toegevoegd om de inleiding van het onderzoek te rechtvaardigen. De Chinese overheid stelde dat de Commissie de reikwijdte van het onderzoek had verruimd door dergelijke elementen toe te voegen. Meer bepaald argumenteerde de Chinese overheid dat de Commissie de reikwijdte van het onderzoek had verruimd door verwijzingen toe te voegen naar documenten zoals een rapport uit 2018 over aluminium, de “Made in China 2025”-strategie, een analyse van het Amerikaanse Ministerie van Handel over aluminiumproducten uit 2018, en door de Chinese Export & Credit Insurance Corporation (“Sinosure”) toe te voegen aan de lijst van financiële instellingen die moeten worden onderzocht, of door informatie te vragen over de China Banking and Insurance Regulatory Commission (de “CBIRC”).

(7)

De Commissie heeft het argument van de Chinese overheid met betrekking tot de toereikendheid van het bewijsmateriaal verworpen. Het bewijsmateriaal in de klacht bestond immers uit de gegevens waarover de klager in dat stadium redelijkerwijs kon beschikken. Zoals aangetoond in het memorandum over de toereikendheid van het bewijsmateriaal, met daarin de beoordeling door de Commissie van al het haar ter beschikking staande bewijsmateriaal inzake de VRC en op basis waarvan de Commissie het onderzoek had geopend, was er in de fase van de opening van het onderzoek voldoende bewijs dat de vermeende subsidies, gezien het bestaan, de omvang en de aard ervan, aanleiding tot compenserende maatregelen konden geven. De klacht bevatte ook voldoende bewijs dat als gevolg van de invoer met subsidiëring schade werd berokkend aan de bedrijfstak van de Unie.

(8)

De Commissie verwierp ook het argument betreffende de reikwijdte van het onderzoek. Het memorandum over de toereikendheid van het bewijsmateriaal bevat een onderzoek van de elementen waarover de Commissie beschikt, met inbegrip van, maar niet beperkt tot, de door de klager aangevoerde elementen. De elementen in de klacht werden inderdaad samen geanalyseerd en met andere bij de Commissie bekende feiten bevestigd, overeenkomstig de vaste praktijk. Zoals vermeld in het bericht van inleiding, heeft de Commissie, gezien artikel 10, leden 2 en 3, van de basisverordening een memorandum opgesteld over de toereikendheid van het bewijsmateriaal, dat haar beoordeling bevat van alle bewijzen met betrekking tot de VRC waarover zij beschikt en op basis waarvan zij het onderzoek heeft geopend. De reikwijdte van het onderzoek wordt dus niet beperkt tot het bewijsmateriaal en de beweringen in de klacht, maar kan worden aangevuld met andere informatie waarover de Commissie beschikt. Bovendien kan de Commissie tijdens het onderzoek alle informatie onderzoeken die van belang is voor de vermeende subsidies en is zij niet beperkt tot de informatie in de klacht. Dit geldt ook voor de financiële instellingen die preferentiële financiering verstrekken, zoals Sinosure, en voor de betrokken regelgevende instanties, zoals de CBRC.

(9)

Hoewel de Chinese overheid haar argumenten met betrekking tot de toereikendheid van het bewijsmateriaal en de reikwijdte van het onderzoek ook na de mededeling van de definitieve bevindingen herhaalde, voerde zij geen nieuwe substantiële argumenten of bewijzen aan. Derhalve werden deze argumenten afgewezen.

(10)

De Chinese overheid voerde in haar opmerkingen na de opening aan dat de klager de Chinese wetten selectief heeft gebruikt en het verband tussen die wetten en de ACF-sector verkeerd heeft geïnterpreteerd. De Chinese overheid verklaarde dat beleidsdocumenten, zoals het tiende tot en met het dertiende vijfjarenplan, de Richtsnoeren voor de aanpassing van de industriële structuur (2005) en het ontwikkelingsplan voor de non-ferrometaalsector (2016-2020) slechts richtsnoeren zijn die niet bindend zijn. De Chinese overheid stelde verder dat in de vijfjarenplannen niet specifiek naar ACF wordt verwezen.

(11)

De Commissie merkte op dat de Chinese overheid niet het bestaan van dergelijke plannen, programma’s of aanbevelingen betwist, maar enkel de mate waarin zij bindend zijn of de ACF-sector bestrijken. De Commissie merkte voorts op dat de klager bewijsmateriaal had verstrekt waaruit bleek dat de non-ferrometaalsector, waarvan de aluminiumindustrie deel uitmaakt, wordt genoemd in verschillende regeringsdocumenten. De Chinese overheid leverde geen enkel bewijs dat die documenten niet op het betrokken product van toepassing zouden zijn.

(12)

De Chinese overheid verklaarde tevens dat staatsondernemingen, staatsbanken of Sinosure niet als overheidsinstanties kunnen worden aangemerkt en dat de klager zich ten onrechte baseerde op formele aanwijzingen van zeggenschap, zoals het eigendomsrecht van de Chinese overheid en haar vermeende bevoegdheid om leidinggevende ambtenaren aan te stellen of te benoemen, om een ongegronde conclusie te trekken dat alle staatsondernemingen/staatsbanken als overheidsinstanties optraden. De Chinese overheid stelde verder dat de klager zich op eerdere zaken van de Commissie of het Ministerie van Handel van de Verenigde Staten baseerde om de aard van de functies die de banken uitoefenden en de aard en reikwijdte van het overheidsgezag dat zij uitoefenden, te beoordelen. De Chinese overheid stelde ook dat bevindingen uit het verleden van de Commissie voor niet-verbonden sectoren geen afdoende bewijs in de klacht konden vormen en dat zij evenmin bewijzen dat staatsbanken en Sinosure in het huidige onderzoek als overheidsinstanties hebben gehandeld.

(13)

De Commissie merkte op dat dit argument van de Chinese overheid samenhangt met het reeds aangehaalde argument en dat in de klacht onder meer de Chinese bankenwet wordt genoemd, waarvan de Chinese overheid niet betwist dat deze Chinese wetgeving is. De Commissie wijst erop dat in recente antisubsidieonderzoeken van de EU die betrekking hadden op dezelfde subsidieprogramma’s als die waarop de klacht betrekking heeft en waarbij ook was onderzocht of staatsondernemingen/staatsbanken als overheidsinstanties optraden, was geconcludeerd dat dit het geval was (5). Het feit dat deze onderzoeken betrekking hadden op bedrijfstakken die geen verband hielden met de ACF-sector, doet niets af aan de kwalificatie van de bovengenoemde instellingen als overheidsinstanties. Bovendien kan bewijs van overheidseigendom worden beschouwd als bewijs “dat aantoont of erop wijst” dat een entiteit een overheidsorgaan is dat een financiële bijdrage kan verlenen (6).

(14)

De Chinese overheid stelde in haar opmerkingen na de opening dat er in de financiële sector aanzienlijke wijzigingen en hervormingen hebben plaatsgevonden en dat de klacht dus niet kon steunen op een reeds bestaande situatie. De Commissie merkte echter op dat de klager in de klacht tevens aanvullend bewijsmateriaal had verstrekt inzake de voortzetting van de subsidieprogramma’s. De Commissie herinnerde er voorts aan dat de Chinese overheid geen bewijsmateriaal heeft verstrekt dat de voortzetting van de desbetreffende programma’s weerlegt. In het stadium van de opening leek het beschikbare bewijsmateriaal er dus op te wijzen dat er geen sprake was van een relevante wijziging in de betrokken subsidieprogramma’s.

(15)

De Chinese overheid stelde tegelijkertijd in haar opmerkingen dat bepaalde richtsnoeren, waaronder de Tijdelijke bepalingen inzake de bevordering van de aanpassing van de industriële structuur (Besluit nr. 40 uit 2005 van de Staatsraad) (“Besluit nr. 40”) met verwijzing naar de “elfde vijfjarenplannen”, verouderd zijn en niet langer van toepassing zijn tijdens het OT.

(16)

In hoofdstuk III van Besluit nr. 40 wordt verwezen naar de “Richtsnoeren voor de aanpassing van de industriële structuur”, waarin onderscheid wordt gemaakt tussen drie categorieën van projecten, namelijk aangemoedigde, beperkte en geschrapte projecten.

(17)

Voor zover de Commissie weet, is de meest recente wijziging van de Catalogus voor leidende beginselen voor herstructurering van de industrie goedgekeurd bij Besluit nr. 29 van de Nationale Commissie voor ontwikkeling en hervorming van de Volksrepubliek China van 27 augustus 2019 en is deze op 1 januari 2020 in werking getreden (7). Deze nieuwe “Catalogus voor leidende beginselen voor herstructurering van de industrie (versie van 2019)” is tijdens het onderzoektijdvak goedgekeurd en in werking getreden. Derhalve was de “Catalogus voor leidende beginselen voor herstructurering van de industrie” waarnaar in Besluit nr. 40 wordt verwezen, tijdens het onderzoektijdvak van toepassing.

(18)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen herhaalde de Chinese overheid haar argument dat de Commissie de rol van de plannen en projecten van de Chinese regering verkeerd had geïnterpreteerd en bleef zij erbij dat dit louter niet juridisch bindende richtsnoeren zijn. Zij was het ook oneens met het gebruik van in eerdere onderzoeken vastgestelde feiten en met het gebruik van referenties uit het werkdocument van de diensten van de Commissie van 2017 over verstoringen van betekenis in de economie van de Volksrepubliek China met het oog op handelsbeschermingsonderzoeken (8), dat de Chinese overheid als onjuist en niet objectief beschouwt, aangezien het specifiek werd geschreven om de opening van handelsbeschermingsonderzoeken te vergemakkelijken. De Chinese overheid maakte voorts bezwaar tegen het standpunt van de Commissie dat redelijkerwijs kan worden aangenomen dat de wet- en regelgeving en de overheidsplannen van toepassing blijven, tenzij wordt aangetoond dat zij ingetrokken of vervangen zijn.

(19)

Ten eerste merkte de Commissie op dat de Chinese overheid geen nieuwe substantiële argumenten of bewijzen heeft aangevoerd met betrekking tot de algemene rol van de plannen en projecten van de Chinese regering en het bindende karakter ervan.

(20)

Ten tweede, wat betreft het gebruik van informatie in het rapport over China, maakt het feit dat het document werd gepubliceerd met inachtneming van het mogelijke gebruik ervan in handelsbeschermingsonderzoeken, het daarin vervatte objectieve bewijsmateriaal als zodanig niet onjuist of onpartijdig, zoals de Chinese overheid beweert. De Commissie merkt ook op dat zij in het huidige onderzoek slechts twee keer naar dit document heeft verwezen, eenmaal als algemene inleiding op het systeem van vijfjarenplannen en eenmaal in het kader van het leggen van een verband tussen planningsdocumenten en aangemoedigde sectoren. Deze verwijzingen werden gebruikt in combinatie met en bevestigd door andere referenties, waaronder documenten die door de Chinese overheid zelf zijn afgegeven.

(21)

Ten derde blijft de Commissie bij haar standpunt dat redelijkerwijs kan worden aangenomen dat de wet- en regelgeving en de overheidsplannen van toepassing blijven, tenzij wordt aangetoond dat zij ingetrokken of vervangen zijn. In het kader van het onderzoek heeft de Commissie de Chinese overheid een lijst toegezonden van referentiedocumenten betreffende het algemene rechtskader, de regels en procedures die in de VRC van toepassing zijn, alsook enkele specifieke documenten met betrekking tot de betrokken bedrijfstak. De Chinese overheid werd verzocht de volledigheid en geldigheid van deze documenten te onderzoeken en ze waar nodig bij te werken of aan te vullen. Na ontvangst van een onderbouwd antwoord en bijgewerkte referentiedocumenten van de Chinese overheid was de Commissie van oordeel dat redelijkerwijs kon worden aangenomen dat de niet ingetrokken of vervangen documenten nog steeds van toepassing waren.

(22)

De in dit verband door de Chinese overheid aangevoerde argumenten werden derhalve afgewezen.

(23)

Na de opening van het onderzoek stelde de Chinese overheid verder dat de klager de voorwaarden voor toepassing van een buitenlandse benchmark voor grondgebruiksrechten niet noemde. De Commissie stelde evenwel vast dat de argumenten in de klacht steun vinden in recent antisubsidieonderzoek van de EU dat dienaangaande wijst op de noodzaak van aan de omstandigheden in de VRC aangepaste externe benchmarks (9).

(24)

De Chinese overheid stelde bovendien dat diverse subsidieregelingen die de klager aanvoerde niet als subsidie konden worden beschouwd, aangezien de klacht geen gedetailleerd bewijsmateriaal bevatte over het bestaan, het bedrag en de aard van deze subsidies, noch over het rechtstreekse verband tussen de subsidie en het betrokken product. Verder stelde de Chinese overheid met betrekking tot diverse subsidies dat de klager geen bewijsmateriaal had verstrekt inzake voordeel en specificiteit.

(25)

De Commissie oordeelt dat de klager voldoende bewijs van het bestaan, het bedrag, de aard, het voordeel en de specificiteit had verstrekt, voor zover dat hem redelijkerwijs ter beschikking stond. Voorts wijst de Commissie erop dat in recente antisubsidieonderzoeken van de EU die betrekking hadden op dezelfde subsidieprogramma’s als die waarop de klacht betrekking heeft ook het voordeel en de specificiteit van dezelfde programma’s waren onderzocht en dat de conclusies over deze kwesties verschillend waren9. Hoe dan ook, de Commissie bestudeerde het bewijsmateriaal in de klacht en voerde haar eigen beoordeling uit van alle relevante elementen in het memorandum over de toereikendheid van het bewijsmateriaal, dat bij de inleiding van de procedure in het niet-vertrouwelijke dossier werd opgenomen. De Chinese overheid herhaalde haar opmerkingen naar aanleiding van de inleiding van de procedure, maar verstrekte geen aanvullend bewijsmateriaal.

(26)

Daarom concludeerde de Commissie dat de klacht voldoende bewijsmateriaal bevatte om het bestaan van de vermeende subsidiëring door de Chinese overheid te staven.

(27)

De Chinese overheid heeft in haar opmerkingen na de inleiding aangegeven dat de belastingregeling waarbij een btw-teruggave werd verleend voor in het binnenland geproduceerde apparatuur, was beëindigd. De Commissie heeft nota genomen van deze opmerking, maar wees erop dat de belastingregelingen in verband met btw-teruggave of vrijstelling van invoerrechten en btw op ingevoerde apparatuur, nog steeds voordeel bieden, zoals afschrijving over de levensduur van de betrokken apparatuur, mogelijk ook tijdens het onderzoektijdvak.

(28)

Na de inleiding van de procedure voerde de Chinese overheid ook aan dat de klagers er ten onrechte van uitgaan dat de ACF-sector in de Unie verschillende directe en indirecte subsidies, steun en stimulansen in diverse vormen van de EU en de autoriteiten van de lidstaten ontvangt en dat de Commissie niet met twee maten mag meten. Ook na de mededeling van de definitieve bevindingen bracht de Chinese overheid dit argument weer ter tafel.

(29)

Dit argument inzake subsidies in de EU heeft geen rol gespeeld bij de beoordeling van de Commissie die ten grondslag ligt aan de inleiding van deze zaak, aangezien subsidies in de EU niet vallen onder de met het oog hierop beoordeelde factoren.

(30)

De bedrijfstak van de Unie heeft geen verzoek om registratie van de invoer op grond van artikel 24, lid 5, van de basisverordening ingediend.

(31)

Op 6 augustus 2021 stelde de Commissie overeenkomstig artikel 29 bis, lid 2, van de basisverordening de belanghebbenden in kennis van haar voornemen geen voorlopige maatregelen in te stellen en het onderzoek voort te zetten. Aangezien geen voorlopige compenserende maatregelen werden ingesteld, heeft de Commissie de invoer niet geregistreerd overeenkomstig artikel 24, lid 5, punt a), van de basisverordening. De Commissie heeft vervolgens alle gegevens verzameld en gecontroleerd die zij voor haar definitieve bevindingen nodig achtte.

(32)

Het onderzoek naar de subsidiëring en de schade had betrekking op de periode van 1 juli 2019 tot en met 30 juni 2020 (“het onderzoektijdvak” of “OT”). Het onderzoek naar ontwikkelingen die relevant zijn voor de schadebeoordeling had betrekking op de periode van 1 januari 2017 tot aan het einde van het onderzoektijdvak (“de beoordelingsperiode”).

(33)

Zowel het lopende antisubsidieonderzoek als het in overweging 4 vermelde antidumpingonderzoek hebben hetzelfde onderzoektijdvak en dezelfde beoordelingsperiode.

(34)

In het bericht van inleiding heeft de Commissie belanghebbenden uitgenodigd contact met haar op te nemen om aan het onderzoek mee te werken. Daarnaast stelde de Commissie de klager, de Chinese overheid, andere haar bekende producenten in de Unie, de haar bekende producenten-exporteurs, alsmede de haar bekende importeurs en gebruikers specifiek in kennis van de opening van het onderzoek en nodigde zij hen uit mee te werken.

(35)

De belanghebbenden zijn in de gelegenheid gesteld om opmerkingen te maken over de opening van het onderzoek en een hoorzitting met de Commissie en/of de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures aan te vragen.

(36)

Verschillende partijen hebben verzocht om een hoorzitting met de diensten van de Commissie. De partijen die binnen de gestelde termijnen een verzoek hadden ingediend, zijn in de gelegenheid gesteld te worden gehoord. Xiamen Xiashun Aluminium Foil Co. Ltd verzocht om tussenkomst van de raadadviseur-auditeur, en op 8 april 2021 vond een hoorzitting met de raadadviseur-auditeur plaats.

(37)

In het bericht van inleiding kondigde de Commissie aan dat zij een voorlopige steekproef van producenten in de Unie had samengesteld. De Commissie had de steekproef samengesteld op basis van het productie- en verkoopvolume van het soortgelijke product in de Unie tijdens het onderzoektijdvak. De steekproef bestond uit drie producenten in de Unie. De in de steekproef opgenomen producenten in de Unie vertegenwoordigden meer dan 50 % van de geschatte totale productie en 40 % van de geschatte totale verkoop in de Unie van het soortgelijke product. De Commissie nodigde de belanghebbenden uit om opmerkingen over de voorlopige steekproef in te dienen. Er zijn geen opmerkingen ontvangen en de steekproef is derhalve bevestigd.

(38)

Om te kunnen beslissen of een steekproef noodzakelijk is en, zo ja, deze te kunnen samenstellen, heeft de Commissie niet-verbonden importeurs verzocht de in het bericht van inleiding gevraagde informatie te verstrekken.

(39)

Twee niet-verbonden importeurs hebben de gevraagde informatie geleverd en hebben ermee ingestemd om in de steekproef te worden opgenomen. Aangezien er weinig antwoorden zijn ontvangen, was het in dit geval niet nodig een steekproef van niet-verbonden importeurs samen te stellen.

(40)

Om te beslissen of een steekproef noodzakelijk was en, zo ja, deze samen te stellen, heeft de Commissie alle producenten-exporteurs in China verzocht de in het bericht van inleiding gevraagde informatie te verstrekken. Bovendien heeft de Commissie de vertegenwoordiging van de Volksrepubliek China verzocht eventuele andere producenten-exporteurs die in deelname aan het onderzoek geïnteresseerd konden zijn te identificeren en/of contact met hen op te nemen.

(41)

Negen producenten-exporteurs of groepen van producenten-exporteurs in de VRC verstrekten de gevraagde informatie en stemden ermee in om in de steekproef te worden opgenomen. Overeenkomstig artikel 27, lid 1, van de basisverordening heeft de Commissie een steekproef van drie groepen producenten-exporteurs samengesteld op basis van het grootste representatieve uitvoervolume naar de Unie dat binnen de beschikbare tijd redelijkerwijs kon worden onderzocht. Deze ondernemingen vertegenwoordigden meer dan 90 % van de geschatte totale invoer in de Unie van het betrokken product.

(42)

Overeenkomstig artikel 27, lid 2, van de basisverordening werden alle bekende betrokken producenten-exporteurs en de autoriteiten van het betrokken land geraadpleegd over de samenstelling van de steekproef. Er werden geen opmerkingen ontvangen.

(43)

De steekproef van groepen producenten-exporteurs ziet er als volgt uit:

(44)

Vier van de Chinese producenten-exporteurs die het steekproefformulier terugstuurden, lieten de Commissie weten van plan te zijn te verzoeken om een individueel onderzoek op grond van artikel 27, lid 3, van de basisverordening. De Commissie stelde de vragenlijst op de dag van de opening van het onderzoek online beschikbaar. Daarnaast stelde de Commissie de niet in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs ervan in kennis dat zij een vragenlijst moesten invullen als zij individueel wilden worden onderzocht. Door geen van hen is echter een ingevulde vragenlijst ingediend. Derhalve waren individuele onderzoeken niet mogelijk.

(45)

De Commissie stuurde een vragenlijst naar de klager en de vragenlijsten voor de producenten in de Unie, importeurs, gebruikers en producenten-exporteurs in China werden op de dag van de opening van het onderzoek online beschikbaar gesteld (10).

(46)

De Commissie heeft de Chinese overheid ook een vragenlijst toegezonden, met specifieke vragenlijsten voor Sinosure, de banken en andere financiële instellingen die financiering of exportkredieten aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs hebben verstrekt, en voor de tien grootste producenten en distributeurs van de inputs die door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs worden gebruikt. Om administratieve redenen werd de Chinese overheid tevens verzocht de door deze financiële instellingen en producenten of distributeurs van inputs gegeven antwoorden te verzamelen en rechtstreeks toe te zenden aan de Commissie.

(47)

De Commissie heeft van de Chinese overheid een antwoord op de vragenlijst ontvangen, met inbegrip van een antwoord op de vragenlijst van de Export-Import Bank of China (“EXIM Bank”) en Sinosure. Er werd echter geen antwoord ontvangen van de andere banken of financiële instellingen, noch van de belangrijkste producenten en distributeurs van de inputs.

(48)

De Commissie ontving tevens antwoorden op de vragenlijst van alle in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs, de drie in de steekproef opgenomen producenten in de Unie, negen gebruikers en één niet-verbonden importeur.

(49)

Onverminderd de toepassing van artikel 28 van de basisverordening verzamelde en controleerde de Commissie alle informatie die nodig werd geacht voor het doen van vaststellingen in verband met subsidiëring, schade en het belang van de Unie. Wegens de uitbraak van de COVID-19-pandemie en de maatregelen die daarop werden genomen om de uitbraak het hoofd te bieden (“de COVID-19-mededeling”) (11) kon de Commissie geen controles ter plaatse uitvoeren bij de Chinese overheid, de in de steekproef opgenomen ondernemingen en de medewerkende importeurs en gebruikers. In plaats daarvan heeft de Commissie een controle op afstand van de door de Chinese overheid verstrekte informatie verricht, waaraan ambtenaren van de betrokken ministeries en andere overheidsinstanties hebben deelgenomen. Voorts heeft de Commissie de controles op afstand van de volgende ondernemingen via videoconferentie uitgevoerd:

(50)

De geplande controle op afstand bij Manreal kon wegens een gebrek aan medewerking niet worden voltooid. Manreal verzocht om tussenkomst van de raadadviseur-auditeur, die bevestigde dat de beëindiging van de controle op afstand geen schending van het recht van verweer van Manreal vormde. De door Manreal beantwoorde vragenlijst werd derhalve niet in aanmerking genomen voor de definitieve bevindingen. Dit had echter geen gevolgen voor de conclusies over het belang van de Unie. Ondanks de beëindiging van de controle op afstand werd deze onderneming nog steeds beschouwd als een belanghebbende en werden haar opmerkingen bij het onderzoek in aanmerking genomen.

(51)

Op 3 november 2021 heeft de Commissie alle partijen ingelicht over de belangrijkste feiten en overwegingen op grond waarvan zij voornemens was een definitief antisubsidierecht in te stellen voor de invoer van het betrokken product (hierna: “mededeling van de definitieve bevindingen”).

(52)

Alle belanghebbenden konden binnen een bepaalde termijn opmerkingen over de mededeling van de definitieve bevindingen indienen. De belanghebbenden zijn in de gelegenheid gesteld om opmerkingen te maken over de opening van het onderzoek en een hoorzitting met de Commissie en/of de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures aan te vragen.

(53)

De Commissie is in deze verordening ingegaan op opmerkingen die tijdens de antisubsidieprocedure zijn ingediend. In het kader van het afzonderlijke antidumpingonderzoek ingediende opmerkingen zijn in deze verordening alleen behandeld als door de partijen uitdrukkelijk werd vermeld dat de ingediende opmerkingen beide procedures betroffen.

(54)

Het betrokken product is aluminium converter foil met een dikte van minder dan 0,021 mm, niet op een drager, enkel gewalst, op rollen met een gewicht van meer dan 10 kg (“het betrokken product”).

(55)

De volgende producten blijven buiten beschouwing:

(56)

Uit het onderzoek is gebleken dat de volgende producten dezelfde fysische, chemische en technische basiseigenschappen hebben en voor dezelfde basisdoeleinden worden gebruikt:

(57)

De Commissie besliste in dit stadium dan ook dat die producten soortgelijke producten zijn in de zin van artikel 2, punt c), van de basisverordening.

(58)

Verschillende partijen hebben verzoeken ingediend om de volgende producten van de productomschrijving uit te sluiten: ACF met een dikte van minder dan 6 micron (“ACF< 6”) en ACF voor accu’s voor elektrische auto’s (“ACF voor autoaccu’s”).

(59)

Verscheidene gebruikers (Walki, Gascogne en Alupol) stelden dat de producenten in de Unie geen ACF< 6 aanbieden. Dit zou blijken uit het feit dat de producenten in de Unie dergelijke producten niet aanprijzen op hun websites en brochures en uit het feit dat zij bestellingen van dit product weigeren. De producenten in de Unie zouden er evenmin belangstelling voor hebben om ACF< 6 aan te bieden, aangezien hun productiecapaciteit volledig wordt ingezet voor andere productbestellingen, waarbij rekening wordt gehouden met de verwachte vraag naar folie voor autoaccu’s. Producenten in de Unie zouden niet in staat zijn de gevraagde “commerciële” kwaliteit te leveren, met name wat betreft de porositeit/permeabiliteit, gemeten in het maximum aantal perforaties per vierkante meter. Voorts zou het gebruik van dunner ACF milieuvriendelijker zijn en zou het ook om die reden van de productomschrijving moeten worden uitgesloten.

(60)

Bovendien voerde Huhtamäki aan dat de bedrijfstak van de Unie bevoorradingsproblemen heeft voor dunnere ACF.

(61)

De Commissie heeft alle negen gebruikers die aan het onderzoek meewerken, verzocht hun huidige vraag naar en bronnen voor ACF< 6 te specificeren. Slechts één gebruiker bevestigde dat hij tijdens het OT van één Chinese producent een hoeveelheid ACF< 6 had gekocht die de kwaliteitsdrempel voor commerciële productie overschreed. Maar zelfs voor deze gebruiker vertegenwoordigt ACF< 6 een zeer klein deel van zijn ACF-verbruik. Andere gebruikers hebben alleen melding gemaakt van verzoeken van hun respectieve afnemers om producten die ACF< 6 bevatten, welke verzoeken hebben geleid tot proefbestellingen na het OT bij zowel de ACF-sector van de Unie als Chinese producenten.

(62)

Uit de antwoorden bleek dat de vraag naar ACF< 6 pas zeer recentelijk is begonnen en een stijgende tendens vertoont. Er was in de afgelopen tien jaar een beperkte vraag naar ACF< 6, maar er is geen sprake van een duidelijk patroon. Dit strookt met de uitleg van de producenten in de Unie dat er in het verleden ook een geleidelijke verschuiving was naar dunnere ACF, van 7-8 micron — wat in het verleden de lagere range was — naar 6 en 6,35 micron — wat thans de norm voor veel toepassingen wordt.

(63)

Hoewel een enquête onder de producenten in de Unie heeft uitgewezen dat, afgezien van rechtstreekse onderhandelingen, geen van hen momenteel actief ACF< 6 op de markt brengt, heeft de Commissie voldoende bewijsmateriaal verzameld waaruit blijkt dat de producenten in de Unie in staat zijn ACF< 6 te produceren. Dit omvat de productie van proefrollen na het OT, die volgens de proefdocumentatie voldeden aan de technische eisen van de koper. Voorts kon de Commissie bevestigen dat verschillende producenten in de Unie gedurende een periode van tien jaar voorafgaand aan het OT ACF< 6 in commerciële productiehoeveelheden hebben verkocht, zij het op beperkte schaal. De Commissie heeft ook investeringen in kwaliteitscontrole vastgesteld. De Commissie concludeerde derhalve dat de bedrijfstak van de Unie kwaliteit kan leveren om aan de marktvraag te voldoen.

(64)

Ten tweede wordt de capaciteit om ACF< 6 te produceren beperkt door de laatste stap, d.w.z. de walserijen. De Commissie heeft de capaciteit van verschillende producenten in de Unie voor deze laatste stap daarom geanalyseerd en heeft daarbij ook rekening gehouden met de vraag naar andere producten in de verschillende productiefasen. Alle in de steekproef opgenomen producenten in de Unie beschikken over voldoende vrije capaciteit om ACF< 6 te kunnen leveren, zelfs als de vraag naar folie voor autoaccu’s in de toekomst toeneemt. De Commissie kon derhalve het risico van bevoorradingstekorten bij een toekomstige toename van de vraag naar ACF< 6 niet bevestigen.

(65)

Ten derde, wat het argument betreft dat het gebruik van dunnere ACF milieuvriendelijker is, herinnerde de Commissie eraan dat het beoogde effect van handelsbeschermingsmaatregelen in de vorm van rechten niet is de invoer van een bepaald product te verhinderen, maar erin bestaat te waarborgen dat die invoer wordt verhandeld tegen geen schade veroorzakende prijzen. De Commissie wees er ook op dat de producenten in de Unie in staat zijn om ACF< 6 te produceren.

(66)

Wat ten slotte het argument van Huhtamäki betreffende de bevoorradingsproblemen betreft, is uit het onderzoek gebleken dat de productiecapaciteit van de bedrijfstak van de Unie voor ACF< 6 aanzienlijk groter is dan de vraag.

(67)

In het licht van bovenstaande overwegingen heeft de Commissie het verzoek om ACF< 6 van de omschrijving van het onderzochte product uit te sluiten, afgewezen.

(68)

Gascogne verzocht om haar argumenten in het kader van de afzonderlijke antidumpingprocedure met betrekking tot hetzelfde product van oorsprong uit de VRC in dit antisubsidieonderzoek op te nemen. De Commissie heeft dezelfde argumenten reeds behandeld in de overwegingen 25 tot en met 28 van Verordening (EU) 2021/2170.

(69)

Ook Walki verzocht haar argumenten in het afzonderlijke antidumpingonderzoek in dit antisubsidieonderzoek op te nemen. In dit verband verwijst de Commissie naar haar bevindingen in de overwegingen 29 tot en met 32 van Verordening (EU) 2021/2170.

(70)

Bovendien heeft Walki tijdens zijn hoorzitting na de mededeling van de definitieve bevindingen uiteengezet dat er na het OT in oktober 2021 nog steeds geen sprake was van een actief aanbod of actieve verkoop van ACF< 6 door Europese producenten op de open markt. Walki verstrekte bewijsmateriaal waaruit blijkt dat hij na het OT geen positief antwoord heeft ontvangen op zijn verzoeken om een prijsopgave voor ACF< 6 en legde uit dat slechts één producent in de Unie in staat zou zijn orders voor ACF< 6 in commerciële hoeveelheden te aanvaarden. De Commissie heeft dezelfde argumenten reeds behandeld in overweging 28 van Verordening (EU) 2021/2170.

(71)

Eén belanghebbende, Xiamen, verzocht om uitsluiting van aluminiumfolie voor autoaccu’s om de volgende redenen:

(72)

De Commissie merkte in antwoord hierop ten eerste op dat alle door de belanghebbende genoemde legeringen hetzelfde kenmerk, delen dat zij allemaal meer dan 98 % aluminium bevatten, en dat de klacht niet beperkt is tot een specifieke legering. Het gebruik van verschillende legeringen voor verschillende productvarianten is niet ongebruikelijk en kan niet als een uitsluitingscriterium dienen.

(73)

Ten tweede is het glanzende/doffe oppervlak een gevolg van het samenwalsen van twee lagen ACF in de laatste wals, waarbij de tijdens het walsen naar elkaar toegekeerde zijden van ACF dof worden. Deze productiemethode werd behandeld door de klacht, waarin uitdrukkelijk werd vermeld dat beide oppervlakken van ACF glanzend kunnen zijn indien dit door de afnemer wordt gespecificeerd. Het beoogde gebruik als ACF voor autoaccu’s kan derhalve geen uitsluiting van de productomschrijving rechtvaardigen, aangezien de fysieke kenmerken van het product dezelfde zijn. Hetzelfde geldt voor de hogere kosten als gevolg van het walsen in één enkele laag.

(74)

Ten derde bevindt de productie van autoaccu’s in de Unie zich nog in de beginfase. De Commissie heeft vertrouwelijk bewijsmateriaal verzameld waaruit blijkt dat de producenten in de Unie zich voorbereiden om aan de vraag van dit opkomende marktsegment te voldoen. Het argument druist voorts in tegen het argument van Walki met betrekking tot de uitsluiting van ACF< 6, dat de bedrijfstak van de Unie zich zozeer zou kunnen richten op folie voor autoaccu’s dat hij mogelijk niet geïnteresseerd zou zijn om voldoende productiecapaciteit te wijden aan ACF< 6.

(75)

Ten vierde weerspiegelt het feit dat er momenteel geen grote hoeveelheden uit de VRC worden uitgevoerd, dat de productie van accu’s voor elektrische auto’s in de EU nog in de kinderschoenen staat, en vormt dit derhalve geen steekhoudend argument voor een uitsluiting.

(76)

Uit de analyse is gebleken dat ACF voor accu’s van elektrische auto’s technisch gezien is dat binnen de gedefinieerde reikwijdte van het onderzoek valt.

(77)

In het licht van bovenstaande overwegingen heeft de Commissie het verzoek om ACF voor autoaccu’s van de omschrijving van het onderzochte product uit te sluiten, afgewezen.

(78)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde Xiamen Xiashun aan dat de vier argumenten van de Commissie ter ondersteuning van de afwijzing van de uitsluiting onjuist zijn, niet ingaan op de argumenten van Xiamen Xiashun en geen inzicht bieden in de inhoudelijke gegevens op basis waarvan de Commissie tot die conclusies kwam. De Commissie heeft in haar opmerkingen en de hoorzitting van 23 februari geen enkel feitelijk bewijs geleverd dat een reactie vormt op het door Xiamen Xiashun ingediende verzoek tot uitsluiting. De weigering om aan te geven op welke bewijzen de Commissie haar afwijzing heeft gebaseerd, schendt het recht van verweer van Xiamen Xiashun. Xiamen Xiashun voerde verder aan dat een late indiening van bewijsmateriaal door de klager met betrekking tot het verzoek tot uitsluiting van folie voor autoaccu’s in de antidumpingprocedure twijfels doet rijzen over het precieze bewijsmateriaal dat de Commissie in het antisubsidieonderzoek daadwerkelijk in aanmerking heeft genomen. Xiamen Xiashun voerde aan dat een opmerking van de klager van 19 juli 2021 dateert van na de uiterste termijn voor het indienen van opmerkingen in de voorlopige fase van het antidumpingonderzoek en niet in aanmerking moet worden genomen. Bovendien maakt een buitensporige graad van vertrouwelijkheid in de opmerking het voor Xiamen Xiashun onmogelijk om een zinvol antwoord te geven.

(79)

De opmerking van de klagers van 19 juli 2021 was een reactie op de opmerkingen van Xiamen Xiashun van 5 juli 2021, waarin Xiamen Xiashun argumenten aanvoerde om ACF voor accu’s van elektrische auto’s van de werkingssfeer uit te sluiten. De niet-vertrouwelijke versie van deze opmerking is niet overdreven onleesbaar gemaakt. Het onleesbaar maken van de naam van de onderneming die de technische details van de opmerking heeft voorbereid, alsmede van details over de technische productie, waren noodzakelijk om geen vertrouwelijke gegevens over de activiteiten van de onderneming bekend te maken. De Commissie verwerpt derhalve het argument dat zij de rechten van Xiamen Xiashun heeft geschonden door deze opmerking in aanmerking te nemen. Verder verwerpt de Commissie het argument dat zij niet heeft gepreciseerd welke bewijzen zij in aanmerking heeft genomen. De Commissie heeft noodzakelijkerwijs rekening gehouden met al het bewijsmateriaal in het dossier.

(80)

Xiamen Xiashun voerde aan dat aluminiumfolie voor accu’s voor elektrische auto’s vanwege de verschillende gebruiks- en technische kenmerken een nieuw product voor de industrie zou zijn, ook al gaat het om aluminiumfolie. De Commissie had echter al deze argumenten beantwoord door duidelijk aan te geven dat ook ACF voor accu’s van elektrische auto’s dezelfde technische kenmerken en productiefasen kent. De technische verschillen waarop Xiamen Xiashun zich had gebaseerd, gaven slechts een onderscheid te zien ten opzichte van andere soorten ACF, maar toonden niet aan dat ACF voor accu’s voor elektrische auto’s niet dezelfde kenmerken zou hebben als in de productomschrijving van het onderzoek waren vastgesteld. De Commissie heeft ook geantwoord op het argument dat de bedrijfstak van de Unie niet in staat zou zijn ACF voor accu’s van elektrische auto’s te produceren. De Commissie wees het argument dan ook af.

(81)

Xiamen Xiashun voerde aan dat de Commissie kennelijke beoordelingsfouten heeft gemaakt en het beginsel van behoorlijk bestuur heeft geschonden, aangezien zij het verstrekte bewijsmateriaal niet met de nodige zorgvuldigheid en onpartijdigheid heeft onderzocht en bij haar vaststellingen niet naar behoren rekening heeft gehouden met alle relevante bewijzen door geen zinvolle samenvatting te geven van de plannen van de producenten in de Unie om hun capaciteit om aan de vraag naar folie voor accu’s te voldoen te vergroten, en het door Xiamen Xiashun verstrekte bewijsmateriaal met betrekking tot de verwachte vraag naar folie voor accu’s te verwerpen.

(82)

Xiamen Xiashun voerde aan dat de verklaring van de Commissie dat “de aanzienlijke reservecapaciteit van de bedrijfstak van de Unie aan de vraag op de opkomende markt van folie voor accu’s kan voldoen” in tegenspraak was met haar verklaring dat “gegevens waaruit blijkt dat de producenten in de Unie zich voorbereiden om aan de vraag naar folie voor accu’s te voldoen, uiterst vertrouwelijk zijn en niet kunnen worden samengevat, aangezien deze projecten nog niet openbaar en dus zeer gevoelig zijn”.

(83)

Xiamen Xiashun voerde ook aan dat de Commissie zijn uitgebreide overzicht van de verwachte vraag heeft afgewezen op grond van het feit dat bij verschillende accuprojecten was aangegeven dat de uitvoering op een onbepaald moment in de toekomst zou plaatsvinden. Xiamen Xiashun voerde aan dat dit inherent is aan gegevens over geplande projecten.

(84)

De verklaring van de Commissie dat de bedrijfstak van de Unie aan de vraag op de opkomende markt voor folie voor accu’s kan voldoen, heeft betrekking op de totale reservecapaciteit in de walserijen. De gegevens waaruit blijkt dat de producenten in de Unie zich voorbereiden op de vraag naar folie voor accu’s, hebben betrekking op de inspanningen van de bedrijfstak van de Unie om producten te kunnen vervaardigen die voldoen aan de specifieke door de accuproducenten gevraagde kenmerken. Door een samenvatting van deze inspanningen te verstrekken, zou de Commissie de zakelijke strategieën van producenten in de Unie onthullen. De genoemde verklaringen zijn dus niet met elkaar in tegenspraak. De Commissie heeft dit argument derhalve afgewezen.

(85)

Bij de beoordeling van het overzicht van de verwachte toekomstige vraag die Xiamen Xiashun op basis van een openbaar beschikbare bron heeft geleverd, heeft de Commissie een onderscheid gemaakt tussen projecten in een planningsfase met een specifiek tijdschema en geplande projecten waarvoor geen indicatie is van het jaar waarin zij operationeel zullen worden. Dit is geen afwijzing van door Xiamen Xiashun verstrekte bewijzen, maar een grondige analyse van de daadwerkelijke te verwachten vraag. De beoordeling van de vraag of de bedrijfstak van de Unie aan de verwachte toekomstige vraag kan voldoen, werd terecht gebaseerd op accuprojecten waarvan de uitvoering voor een specifiek jaar in de toekomst gepland is. Het argument werd derhalve afgewezen.

(86)

Deze zaak is ingeleid tijdens de overgangsperiode na de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk (“VK”) uit de EU. Tijdens deze overgangsperiode bleef het Verenigd Koninkrijk onderworpen aan het recht van de Unie. De overgangsperiode liep af op 31 december 2020. Bijgevolg komen in het VK gevestigde ondernemingen en verenigingen sinds 1 januari 2021 niet langer in aanmerking als belanghebbenden bij deze procedure. De conclusie is dat, aangezien het VK niet langer onderworpen is aan het Unierecht, de bevindingen inzake subsidie en schade gebaseerd zijn op de marktgegevens van de EU-27.

(87)

Alvorens de gestelde subsidiëring in de vorm van specifieke subsidies of subsidieprogramma’s te onderzoeken, heeft de Commissie plannen, projecten en andere documenten van de overheid die relevant zijn voor de analyse van de onderzochte subsidieprogramma’s beoordeeld. Zij stelde vast dat alle beoordeelde subsidies en subsidieprogramma’s een onderdeel vormen van de tenuitvoerlegging van de centrale planning van de Chinese overheid met het oog op stimulering van de ACF-sector, en wel om de volgende redenen.

(88)

De koers van de Chinese economie wordt in aanzienlijke mate bepaald door een uitgebreid planningssysteem waarin prioriteiten worden gesteld en waarin de doelstellingen worden voorgeschreven waar de centrale en lokale overheden zich op moeten concentreren. Op alle overheidsniveaus bestaan plannen die alle economische sectoren bestrijken. De via de planningsinstrumenten geformuleerde doelen hebben een bindend karakter en op elk bestuurlijk niveau houden de autoriteiten toezicht op de uitvoering van de plannen door het overeenkomstige lagere bestuursniveau. Over de gehele linie leidt het planningssysteem in de VRC ertoe dat er middelen worden toegewezen aan sectoren die door de overheid als strategisch of anderszins politiek belangrijk zijn bestempeld, in plaats van dat allocatie plaatsvindt in overeenstemming met de marktkrachten (12).

(89)

ACF wordt door de Chinese overheid beschouwd als een belangrijk product, zoals blijkt uit openbare beleidsdocumenten en -lijsten. Een dergelijke indeling is van groot belang, omdat bepaalde sectoren daardoor in aanmerking komen voor een reeks specifieke beleidsmaatregelen en steunmaatregelen die de ontwikkeling in elke sector moeten stimuleren (13). ACF is ook geïntegreerd in de nieuwe materialen van de strategie Made in China 2025 (14) en is opgenomen in talrijke plannen, richtlijnen en andere documenten, die op nationaal, regionaal en gemeentelijk niveau worden uitgevaardigd, en onderling met elkaar verbonden zijn. Voorbeelden van dergelijke belangrijke beleidsdocumenten zijn onder meer de volgende plannen, projecten en andere documenten.

(90)

In het “tiende vijfjarenplan voor de economische en sociale ontwikkeling (2001-2005)” staat dat de industriële herstructurering en reorganisatie versneld zouden worden doorgevoerd, met als doel de ontwikkeling van industriële producten, waaronder de grondstoffensector, en meer in het bijzonder aluminiumoxide (15).

(91)

In het “elfde nationale vijfjarenplan voor de economische en sociale ontwikkeling (2006-2010)” wordt aangedrongen op de ontwikkeling van de aluminiumverwerking en de verhoging van het “algemene gebruiksniveau van de industriële hulpbronnen voor aluminium” (16).

(92)

In het “twaalfde nationale vijfjarenplan voor de economische en sociale ontwikkeling (2011-2015)” staat dat de herstructurering van de primaire bedrijfstakken nieuwe vooruitgang moet omvatten op het gebied van O & O, geïntegreerd gebruik van hulpbronnen, energiebesparing en emissiereductie door de smelterijen en de bouwmaterialenindustrie (17).

(93)

In het dertiende vijfjarenplan voor de nationale economische en sociale ontwikkeling van de VRC (“het dertiende vijfjarenplan”), dat de periode 2016-2020 bestrijkt, wordt de nadruk gelegd op de strategische visie van de Chinese overheid om de primaire bedrijfstakken te verbeteren en te bevorderen. In het dertiende vijfjarenplan wordt de nadruk gelegd op het voornemen van de Chinese overheid om de ontwikkeling van strategische hoogtechnologische bedrijfstakken te versterken en wordt getoond hoe de Chinese overheid de voorkeur geeft aan het bevorderen en verbeteren van “primaire” bedrijfstakken. In dit plan wordt de non-ferrometaalsector, waarvan de bedrijfstak voor aluminiumfolie deel uitmaakt, genoemd als een van die “primaire” bedrijfstakken waarvoor het systeem ter ondersteuning van de dienstverlening, met inbegrip van de financiële, fiscale, verzekerings- en investeringsplatforms, moet worden geperfectioneerd (18).

(94)

In het “besluit van de Staatsraad inzake de afkondiging van de tussentijdse bepalingen inzake de bevordering van de aanpassing van de industriële structuur met het oog op de tenuitvoerlegging (Guo Fa (2005) nr. 40)” (“Besluit nr. 40”) staat dat de “Richtsnoeren voor de aanpassing van de industriële structuur” een belangrijke basis vormen voor de investeringsrichtsnoeren en voor de overheidsadministratie van beleid zoals overheidsfinanciën, belastingen en krediet. In Besluit nr. 40 wordt voorts aangegeven dat projecten in “aangemoedigde” bedrijfstakken kredietondersteuning volgens de beginselen van de kredietverlening worden toegekend” (19).

(95)

In de “richtsnoeren voor de aanpassing van de industriële structuur” wordt aluminium en de ontwikkeling van de productietechnologie daarbinnen specifiek vermeld als aangemoedigd (20). Dit wordt bevestigd in de Catalogus voor leidende beginselen voor herstructurering van de industrie (versie van 2019), volgens welke de aluminiumwalsverwerking, het vacuümaluminiseren voor verpakking en de verwerking van aluminiumlegeringen allemaal worden aangemoedigd.

(96)

In het “ontwikkelingsplan voor de non-ferrometaalsector (2016-2020)” wordt de non-ferrometaalsector beschreven als een belangrijk fundament van de verwerkende industrie en steun voor de “verwezenlijking van het productievermogen”. Voorts wordt prioriteit gegeven aan de ontwikkeling van aluminiumfolie (21).

(97)

In de “mededeling van de richtsnoeren voor een snellere aanpassing van de structuur van de aluminiumindustrie (2006)” staat: “aluminium is een belangrijke grondstof voor de ontwikkeling van de nationale economie”. (22) Dit document vermeldt gerichte financiële steun voor de aluminiumsector: “Volgens de nationale macrocontrole, het industriebeleid en de kredietvereisten moeten de financiële instellingen kredietmiddelen op redelijke wijze toewijzen. Voor ondernemingen in de sectoren aluminiumoxide en elektrolytisch aluminium die voldoen aan de voorwaarden van het nationale industriebeleid, de voorwaarden voor markttoegang en de kredietbeginselen, is het nodig kredietondersteuning te blijven verlenen; voor ondernemingen die niet voldoen aan de voorwaarden van het nationale industriebeleid en de voorwaarden voor markttoegang, die met achterhaalde technologie werken en die in de lijst van verboden producten zijn opgenomen of zijn geschrapt, wordt geen enkele vorm van kredietondersteuning verleend”. (23)

(98)

De catalogus van hightech exportproducten van de VRC die is uitgegeven door het Ministerie van Wetenschap en Technologie, het Ministerie van Buitenlandse Handel en de algemene douaneadministratie bevat 1 900 hoogtechnologische producten in categorieën ten aanzien waarvan de overheid preferentieel uitvoerbeleid voert. Een van die categorieën is de categorie “Nieuwe materialen”, waartoe ook ACF behoort (24).

(99)

Als aangemoedigde bedrijfstak in de Made in China 2025-strategie komt de ACF-sector in aanmerking voor aanzienlijke overheidsfinanciering. Er is een aantal fondsen opgezet ter ondersteuning van het initiatief Made in China 2025 (25), en indirect dus ook van de ACF-sector (26).

(100)

Bovendien staan in de routekaart Made in China 2025 (27) tien strategische sectoren, die de primaire bedrijfstakken voor de Chinese overheid vormen. Daarin is in sector 9 “Nieuwe materialen” opgenomen en worden de volgende doelstellingen genoemd: “actief ontwikkelen van speciale nieuwe materialen voor zowel militair als civiel gebruik, versnellen van de overdracht en transformatie van technologieën in beide richtingen en bevorderen van de geïntegreerde militaire en civiele ontwikkeling van de industrie voor nieuwe materialen, alsmede versnellen van de opwaardering van basismaterialen”  (28). ACF valt in het kader van nieuwe materialen onder de ontwikkelingsprioriteiten van deze sector. De nieuwe materialen genieten derhalve de voordelen die voortvloeien uit de in het document opgenomen steunmechanismen, zoals beleidsmaatregelen voor financiële steun, fiscaal en belastingbeleid, toezicht en ondersteuning door de Staatsraad.

(101)

De aanpak van de Chinese overheid waarbij aangemoedigde bedrijfstakken en producten in catalogi worden omschreven om dienovereenkomstig middelen toe te wijzen, op basis van het door de Chinese overheid toegeschreven strategische of politieke belang ervan, en de plannen op elk administratief niveau uit te voeren en te controleren, kan verder worden waargenomen door bestudering van de Catalogus van strategische en opkomende producten en diensten van de Nationale Commissie voor ontwikkeling en hervorming (“NDRC”) uit 2016 (29). ACF is opgenomen onder nieuwe materialen.

(102)

In hoofdstuk III van Besluit nr. 40 wordt verwezen naar de “Catalogus voor leidende beginselen voor herstructurering van de industrie”, waarin onderscheid wordt gemaakt tussen drie categorieën van projecten, namelijk aangemoedigde, beperkte en geschrapte projecten. In artikel XVII van het Besluit is bepaald dat indien “het investeringsproject valt onder de categorie aangemoedigde projecten, het moet worden beoordeeld, goedgekeurd en geregistreerd overeenkomstig de desbetreffende nationale investeringswetgeving; alle financiële instellingen volgens de kredietbeginselen kredietondersteuning moeten bieden; voor eigen gebruik ingevoerde apparatuur in de totale investering, met uitzondering van grondstoffen van de categorie niet-vrijgestelde grondstoffen die zijn ingevoerd in het kader van binnenlandse investeringsprojecten (gewijzigd in 2000), gepubliceerd door het Ministerie van Financiën, kan worden vrijgesteld van invoerrechten en aan invoer gerelateerde btw, tenzij er voor de categorie niet-vrijgestelde investeringsprojecten nieuwe regelgeving is. Andere beleidslijnen die industriële projecten in de aangemoedigde categorie bevoordelen, moeten worden uitgevoerd overeenkomstig de desbetreffende nationale regelgeving”.

(103)

Besluit nr. 40, gelezen in samenhang met de Catalogus voor leidende beginselen voor herstructurering van de industrie, voorziet dus in een specifieke behandeling van bepaalde projecten in bepaalde aangemoedigde bedrijfstakken.

(104)

Gezien de bovengenoemde plannen en programma’s, wordt de ACF-sector dus beschouwd als een belangrijke/strategische bedrijfstak, waarvan de ontwikkeling door de Chinese overheid als beleidsdoelstelling actief wordt nagestreefd. Op basis van de beleidsdocumenten waarnaar in dit punt wordt verwezen, heeft de Commissie geconcludeerd dat de Chinese overheid zich in de ACF-sector mengt om het desbetreffende beleid ten uitvoer te leggen en de vrije marktwerking in de ACF-sector verstoort, met name door de sector met diverse middelen te promoten en te ondersteunen.

(105)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de hierboven in dit punt genoemde documenten geen basis vormen voor specifieke steun of aanmoediging voor de ACF-sector. Volgens de Chinese overheid is er onvoldoende bewijs om aan te tonen dat de ACF-sector een aangemoedigde bedrijfstak is en de documenten die verwijzen naar non-ferrometalen, de aluminiumindustrie en/of nieuwe materialen hebben geen betrekking op ACF.

(106)

De Commissie was het hier niet mee eens. In de eerste plaats kan redelijkerwijs worden aangenomen dat de omschrijving van producten zoals nieuwe materialen, non-ferrometalen en de aluminiumindustrie ook aluminiumfolie omvat. Ten tweede wordt in sommige van de hierboven genoemde documenten, zoals het ontwikkelingsplan voor non-ferrometalen (2016-2020), waarnaar in overweging 96 wordt verwezen, en de Chinese catalogus van hightechproducten (in overweging 98) ook aluminiumfolie als zodanig expliciet vermeld. Ten derde is uit het onderzoek gebleken dat de medewerkende producenten-exporteurs subsidies hadden ontvangen die volgens de bepalingen van Besluit nr. 40 alleen beschikbaar waren voor aangemoedigde bedrijfstakken en in de onderstaande relevante punten nader worden geanalyseerd. De Commissie wees de argumenten van de Chinese overheid dan ook af.

(107)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen maakte de Chinese overheid enkele algemene opmerkingen over het besluit van de Commissie om de bepalingen van artikel 28, lid 1, van de basisverordening toe te passen met betrekking tot preferentiële leningen, exportkredietverzekeringen en inputs.

(108)

De Chinese overheid voerde aan dat alle informatieverzoeken van de Commissie waarop de Chinese overheid geen antwoord kon geven, onredelijk waren, aangezien bij deze verzoeken werd uitgegaan van het bestaan van wettelijke bevoegdheden waarover de Chinese overheid niet beschikt.

(109)

Voorts voerde de Chinese overheid aan dat de Commissie de feiten waarover zij beschikte niet naar behoren heeft beoordeeld en geen deugdelijke uitleg heeft gegeven over de onderbouwing waarom de beschikbare gegevens redelijkerwijs in de plaats zijn gekomen van noodzakelijke informatie die ontbrak.

(110)

Zoals uiteengezet in overweging 118 was de Commissie van mening dat de Chinese overheid de wettelijke bevoegdheid had om de gevraagde informatie te verkrijgen, als aandeelhouder of verantwoordelijke autoriteit van de entiteiten waarvoor de Commissie om de informatie verzocht. De Commissie heeft in haar mededeling aan de Chinese overheid, herhaald in de punten 3.2.1 tot en met 3.2.3, uiteengezet waarom zij zich op de beschikbare gegevens moest baseren. De Commissie beschouwde openbaar beschikbare informatie als een redelijke vervanging van de informatie die de Chinese overheid niet had verstrekt. De Commissie wees de argumenten van de Chinese overheid dan ook af.

(111)

Om administratieve redenen verzocht de Commissie de Chinese overheid specifieke vragenlijsten door te sturen naar elke financiële instelling die leningen of exportkredieten verstrekte aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen.

(112)

Aanvankelijk kwam er alleen een antwoord van EXIM Bank en Sinosure. De Chinese overheid is niet ingegaan op het verzoek van de Commissie om vragenlijsten te verstrekken aan alle financiële instellingen die leningen of exportkredieten aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen hebben verstrekt. In haar schriftelijke aanmaning heeft de Commissie haar verzoek met betrekking tot de financiële instellingen derhalve herhaald om hun betrokkenheid bij het onderzoek te maximaliseren opdat de Commissie over de nodige informatie kan beschikken om vast te stellen of er daadwerkelijk sprake is van subsidiëring, en zo ja, in welke omvang.

(113)

Na de schriftelijke aanmaning heeft de Chinese overheid laten weten dat zij niet gemachtigd is om bij handelsbanken informatie op te vragen. De Commissie deelde dit standpunt niet. Ten eerste gaat de Commissie ervan uit dat de gewenste informatie van overheidsentiteiten voor de Chinese overheid toegankelijk is voor alle entiteiten waarin zij een meerderheidsbelang of het grootste aandeel heeft. Daarnaast beschikt de Chinese overheid over de nodige bevoegdheden voor een uitwisseling van informatie met financiële instellingen, ook al zijn deze niet in staatsbezit, aangezien zij onder de jurisdictie van de CBIRC vallen.

(114)

Uiteindelijk ontving de Commissie enkel van EXIM Bank informatie over bedrijfsstructuur, bestuur en eigendom, maar niet van de overige financiële instellingen die leningen hadden verstrekt aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen. Bovendien heeft de Commissie van geen enkele van de banken of financiële instellingen verifieerbare ondernemingsspecifieke informatie ontvangen.

(115)

Omdat zij over de meeste banken die leningen hebben verstrekt aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen geen informatie heeft kunnen inwinnen, is de Commissie van mening dat zij cruciale informatie over dit aspect van het onderzoek niet heeft ontvangen.

(116)

Daarom deelde de Commissie de Chinese overheid mee dat zij bij het onderzoek naar het bestaan en de omvang van de gestelde subsidiëring door middel van preferentiële leningen overeenkomstig artikel 28, lid 1, van de basisverordening wellicht zou moeten teruggrijpen op de beschikbare gegevens.

(117)

In haar antwoord maakte de Chinese overheid bezwaar tegen de toepassing van artikel 28, lid 1, van de basisverordening. Zij argumenteerde dat de Chinese overheid niet verplicht is de gevraagde informatie te verstrekken, dat vragen rechtstreeks aan de betrokken entiteiten moeten worden gericht, en niet aan de Chinese overheid in haar hoedanigheid van investeerder of aandeelhouder, en dat de gevraagde informatie geen noodzakelijke informatie is.

(118)

De Commissie is het ermee eens dat antwoorden moeten worden ontvangen van de rechtstreeks betrokken entiteiten. De Commissie heeft de Chinese overheid evenwel om administratieve redenen verzocht specifieke vragenlijsten naar alle betrokken financiële instellingen te sturen, wat zij niet heeft gedaan. Zoals vermeld in overweging 113, bleef de Commissie voorts bij haar standpunt dat de Chinese overheid als regulerende instantie bij uitstek bevoegd is om antwoorden op de specifieke vragen op te vragen bij de financiële instellingen die financiering hebben verstrekt aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(119)

Ten slotte was de Commissie van oordeel dat de gevraagde informatie van cruciaal belang is om de controle van de Chinese overheid op het gedrag van de financiële instellingen met betrekking tot hun kredietbeleid en risicobeoordeling te beoordelen, wanneer zij leningen verstrekten aan de ACF-sector.

(120)

De Commissie concludeerde daarom dat zij zich bij het onderzoek van het bestaan en de omvang van de gestelde subsidiëring door middel van preferentiële leningen ten dele moest baseren op de beschikbare gegevens.

(121)

Om administratieve redenen heeft de Commissie de Chinese overheid verzocht om Sinosure een specifieke vragenlijst toe te sturen.

(122)

Hoewel een antwoord op de vragenlijst werd ontvangen, heeft Sinosure niet de ondersteunende documentatie betreffende de corporate governance van Sinosure, zoals de statuten, overgelegd. Voorts is van de Chinese overheid of Sinosure geen specifieke informatie ontvangen over de aan de ACF-sector verleende exportkredietverzekering, de hoogte van haar premies of gedetailleerde cijfers met betrekking tot de winstgevendheid van haar activiteiten op het gebied van exportkredietverzekering.

(123)

Bij gebreke van dergelijke informatie was de Commissie van mening dat zij cruciale informatie over dit aspect van het onderzoek niet had ontvangen. Daarom deelde de Commissie de Chinese overheid mee dat zij bij het onderzoek naar het bestaan en de omvang van de gestelde subsidiëring door middel van exportkredietverzekeringen overeenkomstig artikel 28, lid 1, van de basisverordening wellicht zou moeten teruggrijpen op de beschikbare gegevens.

(124)

In haar antwoord, en na de mededeling van de definitieve bevindingen, bleef de Chinese overheid bij haar standpunt dat Sinosure geen subsidies heeft verleend die specifiek zijn voor de ACF-sector, dat zij het marktgerichte beginsel volgt om relevante verzekeringsactiviteiten uit te voeren en geen specifieke voorkeursbehandeling heeft met betrekking tot de ACF-sector. Overigens was de exportkredietverzekering niet in de klacht opgenomen, zodat de gevraagde informatie niet noodzakelijk of van doorslaggevend belang was voor de vaststellingen van de Commissie.

(125)

Zoals vermeld in overweging 8, heeft de Commissie tijdens het onderzoek de discretionaire bevoegdheid om alle informatie te onderzoeken die van belang is voor de vermeende subsidies en is zij niet beperkt tot de in de klacht vervatte informatie. De Commissie merkt voorts op dat meer in het algemeen regelingen in verband met preferentiële financiering en rechtstreekse overdracht van middelen, die ook exportkredietverzekering omvatten, in de klacht en in het bericht van inleiding waren opgenomen. De Commissie was ook van oordeel dat de informatie die de Chinese overheid over Sinosure heeft verstrekt onvolledig was en de Commissie niet in staat stelde conclusies te trekken over cruciale onderdelen van het onderzoek met betrekking tot exportkredietverzekering, met name of Sinosure een overheidsinstantie is en of de premies die aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen werden aangerekend marktconform waren. Dit argument werd daarom afgewezen.

(126)

De Commissie concludeerde derhalve dat zij zich voor haar bevindingen inzake exportkredietverzekering deels had moeten baseren op beschikbare gegevens.

(127)

De Commissie heeft de Chinese overheid verzocht een specifieke vragenlijst toe te zenden aan de tien grootste producenten en distributeurs van de inputs die bij de productie van ACF worden gebruikt, alsook aan alle andere leveranciers van de materialen in kwestie, die inputs hebben geleverd aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen. In haar antwoord op de vragenlijst stelde de Chinese overheid dat zij geen controle heeft over de leveranciers van inputs om de in de vragenlijst gevraagde vertrouwelijke informatie te verstrekken en dat het voor de Chinese overheid een onredelijke belasting zou zijn om het proces te coördineren met een zeer aanzienlijk aantal leveranciers van inputs van de in de steekproef opgenomen ondernemingen.

(128)

De Chinese overheid verstrekte geen overzicht van de namen en de eigendomsstructuur van de Chinese leveranciers van de onderzochte inputs, omdat het volgens haar vertrouwelijke informatie betrof. Voorts heeft de Chinese overheid geen informatie verstrekt over de meeste kenmerken van de Chinese binnenlandse markt voor inputs voor ACF, waaronder: het aandeel van staatsondernemingen in de binnenlandse productie en consumptie, de omvang van de binnenlandse markt, het prijsbeleid van de staat en de staatsondernemingen, werkelijke prijzen van inputs op de binnenlandse markt en statistieken.

(129)

Aangezien de Commissie geen informatie van de Chinese overheid heeft ontvangen over de bovengenoemde elementen, waaronder de structuur van de binnenlandse markt, mechanismen voor prijsstelling en prijzen en over het aandelenbezit van ondernemingen, is de Commissie van mening dat zij cruciale informatie voor het onderzoek niet heeft ontvangen.

(130)

De Commissie concludeerde derhalve dat zij zich voor haar bevindingen inzake inputs deels had moeten baseren op de beschikbare feiten.

(131)

Volgens de vragenlijst over subsidie moeten verbonden ondernemingen die inputs en activa leveren voor het productieproces van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs de afdelingen A en E van de vragenlijst beantwoorden. Yongxin, een verbonden leverancier van input van de in de steekproef opgenomen producent-exporteur Xiamen Xiashun, verstrekte een dergelijk antwoord aanvankelijk echter niet. Xiamen Xiashun verklaarde dat zij, gezien de aard van de relatie, Yongxin niet kon dwingen een vragenlijst te beantwoorden en dat het gebrek aan medewerking van Yongxin geen gevolgen mocht hebben voor het huidige onderzoek.

(132)

De Commissie merkte op dat Xiamen Xiashun en Yongxin een joint venture hadden opgericht, namelijk Yongshun, waardoor deze ondernemingen verbonden waren in de zin van artikel 127 van Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 van de Commissie (30). Voorts was de joint venture Yongshun een belangrijke leverancier van grondstoffen voor de productie van ACF door Xiamen Xiashun. Bijgevolg moet zij een antwoord op de vragenlijst over subsidie indienen overeenkomstig de instructies van de vragenlijst en de schriftelijke aanmaning van 19 februari 2021.

(133)

Wat betreft het ontbreken van gevolgen voor het onderzoek, heeft de Commissie nota genomen van talrijke transacties tussen Yongxin en Yongshun, die betrekking hadden op grond, grondstoffen en financiering. De Commissie was derhalve van oordeel dat het bij gebrek aan een antwoord van Yongxin onmogelijk was de volledige omvang van de door de groep ontvangen subsidies vast te stellen.

(134)

Daarom deelde de Commissie Xiamen Xiashun op 15 maart 2021 mee dat zij bij het onderzoek naar het bestaan en de omvang van de gestelde subsidiëring door middel van Yongxin overeenkomstig artikel 28, lid 1, van de basisverordening wellicht zou moeten teruggrijpen op de beschikbare gegevens. In haar antwoord op de brief van de Commissie heeft Xiamen Xiashun op 23 maart 2021 om een hoorzitting met de raadadviseur-auditeur verzocht. De raadadviseur-auditeur stelde voor dat Xiamen Xiashun nog een poging zou doen bij Yongxin om de gevraagde informatie te verstrekken. Ten slotte ontving de Commissie op 7 mei 2021 een antwoord van Yongxin op haar specifieke vragen, en werden de ontvangen gegevens op 2 juni 2021 geverifieerd in het kader van een controle op afstand.

(135)

Volgens de vragenlijst over subsidie werden de in de steekproef opgenomen ondernemingen, evenals hun verbonden ondernemingen, verzocht gegevens en ondersteunende documentatie te verstrekken met betrekking tot de aankopen van de grondgebruiksrechten, met inbegrip van de certificaten van grondgebruiksrechten en de koopovereenkomsten van de oorspronkelijke transacties met het Grondbureau, waarin de voorwaarden waaronder de grondgebruiksrechten werden ontvangen zijn gespecificeerd. De ondernemingen van de Nanshan Group hadden echter niet de gevraagde documentatie verstrekt, waardoor de Commissie de voorwaarden, waaronder de koopprijs, van de grondgebruiksrechten niet kon controleren.

(136)

Ook hadden sommige ondernemingen van de Nanshan Group de gevraagde tabellen betreffende ingevoerde en in het binnenland vervaardigde machines niet ingevuld en derhalve de gevraagde informatie betreffende aankopen van ingevoerde en binnenlandse machines en de daarmee verband houdende btw-vrijstellingen en kortingen op invoerrechten voor het gebruik van ingevoerde apparatuur en technologie niet verstrekt.

(137)

Ten slotte was de medewerking van de moedermaatschappij van de Nanshan Group, namelijk Nanshan Group Co., Ltd, beperkt wat betreft i) de beschikbaarheid van haar personeel om de vragen van de Commissie te beantwoorden en ii) de verstrekte documenten. Zo werd de documentatie betreffende de aankoop van grond, de toekenning van een aantal subsidies en leningen in het geheel niet verstrekt of was zij onvolledig. Deze beperking belemmerde het onderzoek aanzienlijk, met name omdat veel van de ondernemingen binnen de Nanshan Group hun grondgebruiksrechten en financiering via Nanshan Group Co., Ltd hadden verkregen.

(138)

Daarom heeft de Commissie de Nanshan Group bij brief van 3 september 2021 meegedeeld dat zij wellicht overeenkomstig artikel 28, lid 1, van de basisverordening zou moeten gebruikmaken van de beschikbare gegevens in verband met de in de overwegingen 135 tot en met 137 vermelde ontbrekende informatie.

(139)

In haar opmerkingen op de bovengenoemde artikel 28-brief heeft de Nanshan Group verschillende beweringen gedaan, die hieronder worden beschreven.

(140)

Wat betreft de grondgebruiksrechten, stelde de Nanshan Group dat, aangezien de andere ondernemingen van de groep hun aankopen van Nanshan Group Co. Ltd rapporteerden, de prijs van deze interne transacties moet worden gebruikt om de aankoopprijs te bepalen van de grondgebruiksrechten die Nanshan Group Co. Ltd van derden heeft gekocht. Zij stelde voorts dat de prijzen van de interne overdrachten van grond waren vastgesteld op basis van de waarde van de grond die in het door een onafhankelijke taxateur opgestelde grondtaxatieverslag was vermeld. De Nanshan Group voerde ook aan dat, als alternatief, andere transacties met grondgebruik door andere ondernemingen van de groep als proxy konden worden gebruikt om de prijs te bepalen van de transacties van Nanshan Group Co. Ltd.

(141)

Wat betreft de verzochte informatie over aankopen van ingevoerde en in het binnenland vervaardigde machines en de daarmee verband houdende btw-vrijstellingen en kortingen op invoerrechten voor het gebruik van ingevoerde apparatuur en technologie, stelde de Nanshan Group dat zij voor de meeste ondernemingen een register van vaste activa had overgelegd. Zij stelde voorts dat het btw-vrijstellingsprogramma reeds in 2009 was beëindigd en dat alle voordelen die in dit kader eventueel waren verkregen vóór het begin van het onderzoektijdvak volledig zouden zijn afgeschreven.

(142)

Wat betreft het feit dat de medewerking van Nanshan Group Co., Ltd slechts beperkt was, voerde de Nanshan Group aan dat zij naar beste vermogen had gehandeld en dat het gebrek aan medewerking te wijten was aan de timing van de controle op afstand en andere problematische omstandigheden. De Nanshan Group stelde dat de Commissie niet alle door de Nanshan Group Co., Ltd verstrekte gegevens buiten beschouwing mocht laten en dat de Commissie deze gegevens moest aanvullen met gegevens van vergelijkbare grond- en leningtransacties van de onderneming of van andere ondernemingen van de groep. De Commissie was het niet eens met de opmerkingen over de grondgebruiksrechten. De prijs van de oorspronkelijke transactie met het Grondbureau is bepalend voor het bedrag van de subsidiëring voor de groep, niet de overdrachten van grond binnen de groep, en bij gebrek aan de nodige documentatie van de onderneming die partij was bij de oorspronkelijke aankooptransactie, namelijk Nanshan Group Co., Ltd, was het onmogelijk om de volledige omvang van de door de groep ontvangen subsidies vast te stellen..

(143)

Wat betreft de verzochte informatie over aankopen van ingevoerde en in het binnenland vervaardigde machines en de daarmee verband houdende btw-vrijstellingen en kortingen op invoerrechten, was de Commissie het niet eens met de opmerkingen van Nanshan Group. Ten eerste heeft de Nanshan Group weliswaar een register van vaste activa overgelegd voor sommige ondernemingen van de groep, maar heeft zij geen volledige gegevens verstrekt over de btw-vrijstellingen en de kortingen op invoerrechten waarom de Commissie had verzocht. Ten tweede heeft de Commissie bij de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het onderzoektijdvak zowel btw-vrijstellingen als vrijstellingen van invoerrechten vastgesteld. Daartoe behoorden vrijstellingen voor apparatuur die in voorgaande jaren was aangekocht, maar waarvoor het voordeel werd afgeschreven over de levensduur van die apparatuur en dus gedeeltelijk aan het onderzoektijdvak werd toegerekend. De Commissie heeft dus vastgesteld dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen nog steeds gebruikmaakten van de voordelen van dit programma.

(144)

Ten slotte is er geen onderbouwing voor de bewering dat andere transacties van Nanshan Group Co, Ltd, of van andere ondernemingen van de Nanshan Group, zouden kunnen worden gebruikt ter vervanging van transacties met betrekking tot grondgebruiksrechten of apparatuur waarvoor geen toereikende gegevens waren verstrekt, aangezien geen van de ondernemingen van de groep de gevraagde volledige informatie heeft verstrekt.

(145)

Op grond van de informatie in de klacht, het bericht van inleiding en de antwoorden op de vragenlijst van de Commissie werden de volgende subsidies van de Chinese overheid onderzocht:

(146)

Volgens de informatie die is verstrekt door de drie in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs, hebben zij leningen ontvangen van 48 in de VRC gevestigde financiële instellingen. Van deze 48 financiële instellingen waren er 47 in staatseigendom. Ten aanzien van de overige financiële instellingen geldt dat zij hetzij in particulier bezit waren, hetzij dat de Commissie niet kon vaststellen of zij staats- of particulier eigendom waren. De specifieke vragenlijst was echter slechts door één staatsbank ingevuld, ofschoon het aan de Chinese overheid gerichte verzoek betrekking had op alle financiële instellingen die leningen aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen hadden verstrekt.

(147)

De Commissie onderzocht of de staatsbanken handelden als overheidsinstanties in de zin van artikel 3 en artikel 2, punt b), van de basisverordening. Om vast te stellen of een staatsonderneming een overheidsinstantie is, moet het volgende worden getoetst (31): “Doorslaggevend is of een entiteit bevoegd is om overheidsfuncties uit te oefenen, ongeacht de wijze waarop dat gebeurt. Er zijn veel verschillende manieren waarop de overheid in enge zin entiteiten bevoegdheid kan verlenen. Derhalve kunnen verschillende soorten bewijs relevant zijn om aan te tonen dat aan een bepaalde entiteit een dergelijke bevoegdheid is verleend. Bewijs dat een entiteit de facto overheidsfuncties uitoefent, kan dienen als bewijs dat zij beschikt over overheidsgezag of daarmee is bekleed, in het bijzonder wanneer dat bewijs wijst op een aanhoudende en systematische praktijk. Hieruit volgt ons inziens dat het bewijs dat een overheid betekenisvolle zeggenschap uitoefent over een entiteit en haar gedrag, in bepaalde omstandigheden kan bewijzen dat de betrokken entiteit met overheidsgezag is bekleed en dat gezag uitoefent bij de uitvoering van overheidsfuncties. Wij benadrukken echter dat, afgezien van een uitdrukkelijke delegatie van bevoegdheid in een rechtsinstrument, het bestaan van louter formele banden tussen een entiteit en de overheid in enge zin waarschijnlijk niet zal volstaan om het vereiste bezit van overheidsgezag aan te tonen. Zo bewijst bijvoorbeeld de loutere omstandigheid dat een overheid meerderheidsaandeelhouder van een entiteit is, niet dat zij betekenisvolle zeggenschap uitoefent over de gedragingen van die entiteit, en a fortiori niet dat zij haar overheidsgezag heeft verleend. In sommige gevallen waarin uit het bewijsmateriaal blijkt dat er vele formele aanwijzingen voor zeggenschap van de overheid zijn en er ook bewijs is dat die zeggenschap betekenisvol was, kan dat bewijsmateriaal echter tot de gevolgtrekking leiden dat de betrokken entiteit overheidsgezag uitoefent”.

(148)

De Commissie verzamelde informatie over het eigenaarschap van de staat en over formele aanwijzingen voor zeggenschap van de overheid in de staatsbanken. Zij heeft ook onderzocht of de zeggenschap betekenisvol was. Daartoe moest de Commissie zich deels baseren de beschikbare gegevens, aangezien de Chinese overheid en de staatsbanken hadden geweigerd om bewijs te leveren inzake het besluitvormingsproces dat tot de preferentiële leningen had geleid.

(149)

Met het oog op die analyse heeft de Commissie eerst informatie onderzocht betreffende de staatsbank die de specifieke vragenlijst heeft ingevuld.

(150)

Slechts één staatsbank, te weten EXIM, Bank, gaf antwoord op de vragenlijst.

(151)

Op grond van de informatie die zij heeft verkregen uit de antwoorden op de vragenlijst heeft de Commissie vastgesteld dat de Chinese overheid, al dan niet rechtstreeks, meer dan 50 % van de aandelen van elk van deze financiële instellingen in handen had.

(152)

Wat betreft de formele aanwijzingen voor zeggenschap van de overheid in de medewerkende staatsbank merkte de Commissie die bank aan als “essentiële financiële instelling in staatseigendom”. Met name luidt het in de “Tijdelijke regeling betreffende de raad van toezicht in essentiële financiële instellingen in staatseigendom” (32) als volgt: “De in deze regeling genoemde essentiële openbare financiële instellingen zijn in handen van de staat zijnde beleidsbanken, handelsbanken, vermogensbeheerders, effectenmakelaars, verzekeringsmaatschappijen enz. (hierna “financiële instellingen in staatseigendom” genoemd), waarvan de Staatsraad de raad van toezicht benoemt”.

(153)

De raad van toezicht van de essentiële openbare financiële instellingen wordt aangewezen overeenkomstig de “Tijdelijke bepalingen betreffende de raad van toezicht van belangrijke financiële instellingen in staatsbezit”. Op basis van de artikelen 3 en 5 van deze tijdelijke regeling stelde de Commissie vast dat de leden van de raad van toezicht worden aangewezen door en verantwoording verschuldigd zijn aan de Staatsraad, hetgeen illustreert dat de staat institutionele zeggenschap heeft over de commerciële activiteiten van de medewerkende staatsbank.

(154)

Naast deze algemeen toepasselijke aanwijzingen stelde de Commissie met betrekking tot EXIM Bank het volgende vast: EXIM Bank is opgericht en werkt in overeenstemming met het “Besluit van de Staatsraad tot oprichting van de Export-Import Bank of China” en met de statuten van EXIM Bank. Volgens de statuten wordt de directie van EXIM Bank rechtstreeks door de staat benoemd. De raad van toezicht wordt door de Staatsraad benoemd in overeenstemming met de “Tijdelijke regeling betreffende de raad van toezicht in essentiële financiële instellingen in staatseigendom” en andere wet- en regelgeving, en is verantwoording verschuldigd aan de Staatsraad.

(155)

In de statuten is tevens vermeld dat het partijcomité van EXIM Bank een leidende en centrale politieke rol speelt om te waarborgen dat het beleid en belangrijke taken van de Communistische Partij en de staat door EXIM Bank worden uitgevoerd. De leidinggevende rol van de Partij strekt zich uit tot alle aspecten van corporate governance.

(156)

In de statuten is ook bepaald dat EXIM Bank ernaar streeft de ontwikkeling van de buitenlandse handel en economische samenwerking, grensoverschrijdende investeringen, het initiatief “One Belt, One Road” en de samenwerking met het oog op internationale capaciteiten en vervaardiging van apparatuur te bevorderen. De zakelijke activiteiten van EXIM Bank omvatten op korte, middellange en lange termijn verstrekte leningen die zijn goedgekeurd in het kader van het beleid inzake buitenlandse handel en het “naar buiten” gerichte beleid van de VRC, zoals exportkredieten, importkredieten, leningen voor de uitvoering van werken voor buitenlandse opdrachtgevers, leningen voor buitenlandse investeringen, leningen van de Chinese overheid voor buitenlandse hulp en leningen voor afnemers van exporterende ondernemingen.

(157)

Voorts verklaarde EXIM Bank in haar jaarverslag van 2019 dat zij alle belangrijke beleidslijnen en besluiten van het Centrale Comité van de Communistische Partij van China en de Staatsraad volledig heeft uitgevoerd.

(158)

De Commissie heeft tevens geconstateerd dat financiële instellingen in staatseigendom, waaronder EXIM Bank, hun statuten in 2017 hebben gewijzigd om de rol van de Chinese Communistische Partij (“CCP”) op het hoogste besluitvormingsniveau van de banken te versterken (33).

(159)

In deze nieuwe statuten is bepaald dat:

(160)

Uit dit bewijs blijkt dat de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap over het gedrag van die instellingen uitoefende.

(161)

De Commissie verzamelde daarnaast informatie inzake de vraag of de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap had over het gedrag van EXIM Bank met betrekking tot haar leenbeleid en risicobeoordeling bij de verstrekking van leningen aan de ACF-sector. Dienaangaande is rekening gehouden met de volgende regelgevende documenten:

(162)

De Commissie stelde bij de analyse van deze regelgevende documenten vast dat de financiële instellingen in de VRC handelen in een algemeen juridisch kader dat hen verplicht om bij het nemen van financiële beslissingen te zorgen voor overeenstemming met de doelstellingen van het industriebeleid van de Chinese overheid; zij doet deze vaststelling om de hieronder uiteengezette redenen.

(163)

Wat EXIM Bank betreft, is het overheidsmandaat daarvan vastgesteld in het Besluit tot oprichting van de Export-Import Bank of China en in haar statuten.

(164)

Op algemeen niveau bepaalt artikel 34 van de bankenwet, die geldt voor alle financiële instellingen die actief zijn in China, dat “handelsbanken kredieten verlenen in overeenstemming met de behoeften van de nationale economische en sociale ontwikkeling en overeenkomstig het industriebeleid van de staat” . Hoewel in artikel 4 van de bankenwet het volgende is bepaald: “Handelsbanken verrichten hun bedrijfsactiviteiten overeenkomstig de wet zonder inmenging van enige entiteit of particulier. Handelsbanken staan met het volledige vermogen van de rechtspersoon onafhankelijk in voor hun wettelijke aansprakelijkheid” , bleek uit het onderzoek dat artikel 4 van de bankenwet met inachtneming van artikel 34 van de bankenwet wordt toegepast, d.w.z. dat de banken het door de staat vastgestelde overheidsbeleid uitvoeren en de instructies van de staat volgen.

(165)

Bovendien luidt artikel 15 van de Algemene regels betreffende leningen als volgt: “Overeenkomstig het beleid van de staat mogen de betrokken departementen rentesubsidies verlenen voor leningen, teneinde de groei van bepaalde bedrijfstakken en de economische ontwikkeling in bepaalde gebieden te bevorderen” .

(166)

Evenzo verplicht Besluit nr. 40 alle financiële instellingen kredieten specifiek aan “aangemoedigde” projecten te verstrekken. Zoals reeds toegelicht in punt 3.1, en meer in het bijzonder in overweging 94, vallen projecten van de ACF-sector in de “aangemoedigde” categorie. Besluit nr. 40 bevestigt derhalve de eerdere bevinding inzake de bankenwet, namelijk dat banken overheidsgezag uitoefenen in de vorm van de verlening van preferentiële kredieten.

(167)

De Commissie heeft tevens geconstateerd dat de CBIRC verstrekkende goedkeuringsbevoegdheden heeft die alle aspecten van het management van alle in de VRC gevestigde financiële instellingen (met inbegrip van particuliere financiële instellingen en financiële instellingen in buitenlandse handen) betreffen, zoals (36):

(168)

De bankenwet is juridisch bindend. In punt 3.1 is vastgesteld dat de vijfjarenplannen en Besluit nr. 40 bindend zijn. Het bindende karakter van de regelgeving van de CBIRC berust op de bevoegdheden waarover zij als regelgevende autoriteit beschikt. Het bindende karakter van andere documenten blijkt uit de daarin vervatte bepalingen inzake toezicht en evaluatie.

(169)

Besluit nr. 40 van de Staatsraad draagt alle financiële instellingen op alleen kredietondersteuning te verstrekken aan aangemoedigde projecten en belooft de uitvoering van “andere preferentiële beleidsmaatregelen ten aanzien van de aangemoedigde projecten”. Op basis van het bovenstaande zijn banken verplicht om de ACF-sector met kredieten te steunen.

(170)

Bovendien moeten zelfs beslissingen van particuliere handelsbanken onder toezicht van de CCP staan en in overeenstemming zijn met het nationale beleid. Een van de drie overkoepelende doelstellingen van de staat met betrekking tot het bestuur van het bankwezen bestaat thans in de versterking van het leiderschap van de Partij in de bank- en verzekeringssector, ook wat operationele en beheersaangelegenheden in ondernemingen betreft. In dit verband wordt in het driejarig actieplan van de CBIRC voor de jaren 2020-2022 opgedragen “verder uitvoering te geven aan de geest die ten grondslag lag aan de hoofdtoespraak van secretaris-generaal Xi Jinping over de bevordering van de hervorming van corporate governance in de financiële sector” . Bovendien beoogt deel II van het plan de organische integratie van het leiderschap van de Partij in het ondernemingsbestuur te bevorderen: “wij laten de integratie van het leiderschap van de Partij in het ondernemingsbestuur systematischer, meer gestandaardiseerd en meer op basis van procedures verlopen […] Belangrijke operationele en beheersaangelegenheden moeten door het partijcomité zijn besproken voordat de raad van bestuur of de directie hierover een besluit neemt” .

(171)

Ook heeft de Chinese overheid onlangs bepaald dat zelfs aandeelhouders van financiële instellingen de uitoefening van de controle door de Chinese overheid moeten vergemakkelijken via het corporate governance-kader van de instelling, en wel als volgt: “Grote aandeelhouders van banken en verzekeringsinstellingen moeten de banken en verzekeringsinstellingen steunen bij het opzetten van een onafhankelijke en deugdelijke corporate-governancestructuur met doeltreffende controlemechanismen en de banken en verzekeringsinstellingen aanmoedigen en steunen om te zorgen voor de organische integratie van partijleiderschap en corporate governance”  (37).

(172)

Ten slotte wordt in de criteria voor de beoordeling van de prestaties van de CBIRC voor handelsbanken nu met name rekening gehouden met de wijze waarop de financiële instellingen “de nationale ontwikkelingsdoelstellingen en de reële economie dienen”, en in het bijzonder met de wijze waarop zij “strategische en opkomende industrieën dienen” (38).

(173)

Daarom concludeerde de Commissie dat de Chinese overheid een normatief kader had gecreëerd dat moest worden nageleefd door de managers en toezichthouders van de medewerkende staatsbank die door de Chinese overheid waren benoemd en die aan haar verantwoording waren verschuldigd. Derhalve baseerde de Chinese overheid zich op dit normatieve kader om, telkens wanneer de drie medewerkende staatsbanken leningen verstrekten aan de ACF-sector, betekenisvolle zeggenschap over hun gedrag uit te oefenen.

(174)

De Commissie verzamelde ook concrete bewijzen van de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap aan de hand van concrete leningen verschaft aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. In haar antwoord op de vragenlijst legde de medewerkende staatsbank uit dat zij bij de toekenning van de litigieuze leningen gebruik maakt van geavanceerde beleidslijnen en modellen voor kredietrisicobeoordeling (ratingsysteem). EXIM Bank verklaarde voorts dat er geen sprake is van verschil in beleid met betrekking tot de sector waarin de kredietnemer actief is, de kredietsituatie en de kapitaaltoestand enz.; niettemin hebben dergelijke factoren een invloed op de beoordeling van de kredietwaardigheid en de kosten van het risico van de kredietnemer. Zij kan verwijzen naar relevante plannen en beleidslijnen bij het verstrekken van leningen; bij het bepalen van afzonderlijke leningsprojecten past zij echter een op de markt gebaseerde beoordeling toe.

(175)

De medewerkende staatsbank weigerde echter concrete voorbeelden te geven van haar kredietrisicobeoordeling met betrekking tot de in de steekproef opgenomen ondernemingen, op grond van het feit dat de verzochte informatie van interne aard is en vertrouwelijke bedrijfsinformatie bevat die niet openbaar mag worden gemaakt, ook al beschikte de Commissie over een schriftelijke toestemming van de in de steekproef opgenomen ondernemingen om afstand te doen van hun recht op vertrouwelijkheid.

(176)

Bij gebreke van concreet bewijs dat de kredietwaardigheid was beoordeeld, onderzocht de Commissie daarom het algemene rechtskader dat is uiteengezet in de overwegingen 161 tot en met 169, in combinatie met het gedrag van de drie medewerkende staatsbanken wat de leningen aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen betreft. Uit het onderzoek bleek dat dit gedrag in tegenspraak was met het officiële standpunt van de bank, aangezien de bank in de praktijk niet handelde op basis van grondige, op de markt gebaseerde risicobeoordelingen.

(177)

Tijdens het onderzoek heeft de Commissie vastgesteld dat aan de drie in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs leningen werden verstrekt tegen rentes die lager of in de buurt lagen van de benchmarkrentevoet voor leningen van de Volksbank van China (“PBOC”, People’s Bank of China) en lager of in de buurt van de primaire rentevoet voor leningen zoals bekendgemaakt door het National Interbank Funding Center (“NIFC”), die op 20 augustus 2019 werd ingevoerd (39), ongeacht de financiële situatie en het kredietrisico van de ondernemingen. De leningen werden dus verstrekt tegen een rente die lager lag dan de marktrente die overeenstemde met het risicoprofiel van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(178)

De Commissie kwam daarom tot de conclusie dat de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap uitoefende over het gedrag van de medewerkende staatsbank met betrekking tot haar leenbeleid en risicobeoordeling ten aanzien van de ACF-sector.

(179)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de Commissie niet heeft aangetoond dat de medewerkende staatsbank, namelijk EXIM Bank, een overheidsinstantie is en dat de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap over EXIM Bank uitoefende. De Chinese overheid voerde aan dat de formele banden niet volstaan om betekenisvolle zeggenschap van de overheid en het bestaan van een overheidsinstantie aan te tonen. De Chinese overheid voerde ook aan dat de Commissie het gebrek aan onafhankelijkheid van het management van EXIM Bank niet heeft aangetoond, en voerde aan dat de Chinese overheid alleen zeggenschap uitoefent over de EXIM Bank bij het toezicht op de benoeming van het management van de bank en haar raad van bestuur. Verder voerde de Chinese overheid aan dat de Commissie zich te veel heeft gebaseerd op artikel 34 van de Chinese bankenwet — die volgens haar slechts een algemene leidraad is — om daarvan af te leiden dat EXIM of andere financiële instellingen overheidsinstanties zouden zijn.

(180)

De Chinese overheid voerde verder aan dat zij geen betekenisvolle zeggenschap over EXIM Bank heeft uitgeoefend en dat haar evenmin overheidsgezag is verleend. De Chinese overheid voerde aan dat hoewel artikel 34 van de Chinese bankenwet vereist dat handelsbanken handelen “overeenkomstig het industriebeleid” van de Chinese overheid, deze bepaling als een leidend beginsel voor Chinese banken moet worden gezien. Bovendien voerde de Chinese overheid aan dat ook artikel 15 van de algemene regels inzake leningen en Besluit nr. 40 niet dwingend zijn, maar slechts indicatief van aard. Tot slot was de Chinese overheid het niet eens met de bewering dat EXIM Bank “leningen heeft verstrekt onder of dicht bij de relevante benchmarktarieven” en stelde zij dat de Commissie geen gegevens ter ondersteuning van deze verklaring heeft verstrekt.

(181)

De Commissie was het niet eens met de uitspraken van de Chinese overheid. De Commissie heeft niet alleen op “formele banden” vertrouwd om de medewerkende staatsbank EXIM Bank als een overheidsinstantie aan te merken, maar heeft ook aangetoond dat de Chinese overheid om de volgende redenen betekenisvolle zeggenschap over de bank uitoefende.

(182)

Zoals uiteengezet in overweging 168 was de Commissie van oordeel dat de Chinese bankenwet en Besluit nr. 40 een dwingend karakter hebben. Daarnaast bieden de bevindingen van het onderzoek (en de bevindingen van de Commissie in eerdere onderzoeken met betrekking tot hetzelfde subsidieprogramma) geen steun aan het argument dat banken bij het nemen van beslissingen inzake leningen geen rekening houden met het beleid en de plannen van de overheid. De Commissie heeft bijvoorbeeld vastgesteld dat de producenten-exporteurs profiteerden van preferentiële leningen met rentetarieven die onder de marktrente lagen.

(183)

Uit het onderzoek bleek dat artikel 15 van de Algemene regels betreffende leningen in de praktijk wel degelijk werd toegepast, en dat de artikelen 4, 5 en 41 van de bankenwet met inachtneming van artikel 34 van de bankenwet van toepassing waren, d.w.z. dat de banken het door de staat vastgestelde overheidsbeleid uitvoeren en de instructies van de staat volgen. Hoewel de artikelen 4 en 5 van de bankenwet deel uitmaken van hoofdstuk I, waarin de algemene bepalingen zijn opgenomen, maakt artikel 34 daarentegen deel uit van hoofdstuk IV, waarin de basisregels voor leningen zijn neergelegd. De tekst van artikel 34: “handelsbanken verlenen kredieten in overeenstemming met de behoeften van de nationale economie en de sociale ontwikkeling en overeenkomstig het industriebeleid van de staat”, toont aan dat deze bepaling geen richtinggevend karakter, maar eerder een dwingend karakter heeft en banken een duidelijke instructie geeft om bij de uitvoering van hun leenactiviteiten rekening te houden met het industriebeleid van de staat. De Commissie merkte ook op dat Besluit nr. 40 van de Staatsraad alle financiële instellingen opdraagt alleen kredietondersteuning te verstrekken aan aangemoedigde projecten, en de uitvoering belooft van “andere preferentiële beleidsmaatregelen ten aanzien van de aangemoedigde projecten”. Hoewel artikel 17 van hetzelfde besluit ook voorschrijft dat de banken de beginselen van de kredietverlening eerbiedigen, kon de Commissie tijdens het onderzoek niet vaststellen dat dit in de praktijk ook het geval was. Integendeel, aan de producenten-exporteurs werden leningen verstrekt ongeacht hun financiële situatie en kredietwaardigheid.

(184)

Bovendien is het, wat specifiek de EXIM Bank betreft, onbetwistbaar dat dit een beleidsbank is die er zelf voor uitkomt dat zij rechtstreeks overheidsbeleid uitvoert. Zoals uitgelegd op haar website (40) is EXIM een door de staat gefinancierde beleidsbank die rechtstreeks onder leiding staat van de Staatsraad en zich onder meer bezighoudt met de ondersteuning van de buitenlandse handel van China en de uitvoering van de “going global”-strategie. De raad van bestuur (41), de raad van toezicht (42) en het hoger management (43) van EXIM Bank bevatten leden met een hoge rang in de CCP en/of vertegenwoordigers van een ministerie.

(185)

Op basis daarvan blijft de Commissie bij haar standpunt dat de Chinese overheid zich op het normatieve kader heeft gebaseerd om betekenisvolle zeggenschap uit te oefenen over het gedrag van de medewerkende staatsbank wanneer zij leningen aan de ACF-sector verstrekte, zoals beschreven in overweging 173. Dit wordt geïllustreerd in overweging 170, waarin duidelijk wordt aangegeven dat de Chinese overheid intervenieert in alle belangrijke beslissingen die door het management van de bank worden genomen. Daaruit blijkt dat het normatieve kader de beheerders en toezichthouders van de bank geen enkele speelruimte liet om dit kader al dan niet te volgen ten aanzien van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, zodat het management van die bank zich in een afhankelijke positie bevond.

(186)

Tot slot heeft de Commissie, zoals vermeld in overweging 177, in de loop van het onderzoek vastgesteld dat aan de drie in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs leningen werden verstrekt tegen rentes die lager of in de buurt lagen van de benchmarkrentevoet voor leningen van de Volksbank van China (“PBOC”) en lager dan of in de buurt van de primaire rentevoet voor leningen, ongeacht de financiële situatie en het kredietrisico van de ondernemingen. Gezien het risicoprofiel van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs zoals beschreven in punt 3.4.2.3 en het feit dat de producenten-exporteurs volgens de door de Commissie uitgevoerde risicoanalyse een lagere kredietrating hadden moeten krijgen en dus rentepercentages hadden moeten betalen die aanzienlijk hoger waren dan de risicovrije rentevoet, heeft de Commissie geconcludeerd dat de betrokken leningen onder de marktrente werden verstrekt. Gezien de gevoelige aard van de gegevens kan de gedetailleerde informatie over deze leningen alleen aan de respectieve producenten-exporteurs worden meegedeeld.

(187)

De Commissie kwam daarom tot de conclusie dat de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap heeft uitgeoefend over het gedrag van de medewerkende staatsbank met betrekking tot haar leenbeleid en risicobeoordeling ten aanzien van de ACF-sector.

(188)

De Commissie stelde vast dat de medewerkende staatsbank het hierboven beschreven rechtskader ten uitvoer heeft gelegd bij de uitoefening van overheidsfuncties met betrekking tot de ACF-sector. Dat betekent dat zij optrad als overheidsinstantie in de zin van artikel 2, punt b), van de basisverordening, gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, punt a), i), van de basisverordening en in overeenstemming met de desbetreffende rechtspraak van de WTO.

(189)

Zoals uiteengezet in overweging 146 heeft geen van de andere financiële instellingen in staatseigendom die leningen hebben verstrekt aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen, de specifieke vragenlijst ingevuld. De Chinese overheid verstrekte enige informatie over het eigenaarschap van een aantal banken, maar niet over hun governancestructuur, risicobeoordeling of voorbeelden in verband met specifieke leningen aan de ACF-sector.

(190)

Derhalve heeft de Commissie overeenkomstig de conclusies in punt 3.2.1 besloten de beschikbare gegevens te gebruiken om te bepalen of die financiële instellingen in staatseigendom als overheidsinstantie moeten worden aangemerkt.

(191)

In eerdere onderzoeken (44) stelde de Commissie vast dat de volgende banken, die leningen hebben verstrekt aan de in het kader van de onderhavige onderzoeken in de steekproef opgenomen groepen van producenten-exporteurs, geheel of gedeeltelijk eigendom zijn van de staat of van rechtspersonen die in handen zijn van de staat: Agricultural Bank of China, Bank of Beijing, Bank of China, Bank of Communications, Bank of Jiangsu, Bank of Kunlun, Bank of Nanjing, Bank of Ningbo, Bank of Qingdao, Bank of Shanghai, Bank of Tianjin, Bank of Yantai, CCB, China Bohai Bank, China CITIC Bank, China Construction Bank, China Development Bank, China Everbright Bank, China Guangfa Bank, China Industrial Bank, China Industrial International Trust Limited, China Merchants Bank, China Merchants Bank Financial Leasing Co., Ltd, China Minsheng Bank, Chongqing Rural Commercial Bank, Daye Trust Co., Ltd, Dongying Bank, EverGrowing Bank, Fudian Bank, Guangdong Development Bank, Guosen Securities Co., Hang Fung Bank, Ltd, Hangzhou Bank, Hankou Bank, Hengfeng Bank Co., Ltd, Huaxia Bank, Hubei Bank, Industrial and Commercial Bank of China (ICBC), Minsheng Securities Co., Ltd, Postal Savings Bank, Qilu Bank, Shanghai Pudong Development Bank, Shanghai Rural Commercial Bank, Shenyang Rural Commercial Bank, Sinotruk Finance Co. Ltd en Zheshang Bank. Omdat geen informatie is verstrekt die het tegendeel bewijst, heeft de Commissie in het onderhavige onderzoek dezelfde conclusie gehandhaafd.

(192)

Met gebruikmaking van algemeen beschikbare informatie, zoals websites, jaarverslagen, informatie in bankregisters of op internet, heeft de Commissie vastgesteld dat de volgende financiële instellingen die leningen hebben verstrekt aan de drie in de steekproef opgenomen groepen van producenten-exporteurs, geheel of gedeeltelijk eigendom zijn van de staat of van rechtspersonen die in handen zijn van de staat:

(193)

Bij gebrek aan specifieke informatie van de betrokken financiële instellingen die het tegendeel bewijst, stelde de Commissie om dezelfde redenen als die welke reeds zijn vermeld in punt 3.4.1.3 voorts vast dat er sprake is van eigendom en formele aanwijzingen voor zeggenschap van de Chinese overheid. Met name lijkt het er op basis van de beschikbare gegevens op dat de managers en toezichthouders in de niet-medewerkende financiële instellingen in staatseigendom op dezelfde wijze als in de medewerkende staatsbank zijn benoemd door en verantwoording verschuldigd zijn aan de Chinese overheid.

(194)

Wat de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap betreft, was de Commissie van oordeel dat de bevindingen betreffende de medewerkende financiële instellingen in staatseigendom ook als representatief voor de niet-medewerkende financiële instellingen in staatseigendom konden worden beschouwd. Het in punt 3.4.1.3 geanalyseerde normatieve kader is op identieke wijze op hen van toepassing. Bij gebrek aan enig bewijs van het tegendeel geldt het ontbreken van concrete aanwijzingen dat kredietwaardigheidsbeoordelingen zijn verricht, op grond van de beschikbare gegevens op dezelfde wijze als voor de medewerkende staatsbank.

(195)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de argumenten op grond waarvan de Commissie tot de conclusie was gekomen dat alle financiële instellingen in staatseigendom ook overheidsinstanties waren, ontoereikend waren. De Chinese overheid voerde aan dat de Commissie zich baseerde op eerdere antisubsidiezaken en haar eigen conclusies met betrekking tot de financiële instellingen in staatseigendom, en naliet analysen per geval te verrichten met bijzondere aandacht voor de specifieke omstandigheden van elk geval en voor elk van de financiële instellingen. De Chinese overheid voerde verder aan dat de Commissie onvoldoende bewijs heeft geleverd om vast te stellen of er sprake was van betekenisvolle zeggenschap over de financiële instellingen in staatseigendom, en zich louter heeft gebaseerd op formele banden die eigendom en zeggenschap behelzen.

(196)

In dit verband herinnerde de Commissie eraan dat zij zich bij gebrek aan medewerking van de andere staatsbanken behalve EXIM op de beschikbare gegevens moest baseren. Zoals reeds vermeld in haar vragenlijsten, en bij gebrek aan nieuwe informatie van de Chinese overheid, concludeerde de Commissie dat de informatie uit eerdere onderzoeken, samen met formele aanwijzingen voor zeggenschap en de bevindingen van het onderzoek zelf met betrekking tot EXIM Bank en het feitelijke gedrag van de banken jegens de producenten-exporteurs, in dit geval de beste beschikbare gegevens opleverden. Hoe dan ook is het in punt 3.4.1.3 geanalyseerde normatieve kader op identieke wijze van toepassing op alle banken. De Chinese overheid heeft bovendien geen bewijzen of argumenten aangevoerd die de bevindingen van de Commissie weerleggen dat de andere staatsbanken die leningen verstrekten aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen, overheidsinstanties zijn in de zin van artikel 2, punt b), gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, punt a), i), van de basisverordening. De Commissie bleef derhalve bij haar standpunt.

(197)

Op grond van de voorgaande overwegingen stelde de Commissie vast dat alle Chinese financiële instellingen die in handen zijn van de overheid en leningen hebben verstrekt aan de drie in de steekproef opgenomen groepen van medewerkende producenten-exporteurs, overheidsinstanties zijn in de zin van artikel 2, punt b), gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, punt a), i), van de basisverordening.

(198)

Daarnaast stelde de Commissie vast dat zelfs indien de financiële instellingen in staatseigendom niet als overheidsinstanties zouden moeten worden beschouwd, zij zouden worden beschouwd als financiële instellingen waaraan de Chinese overheid functies die zij normaal zelf zou vervullen, heeft toevertrouwd of waarmee zij hen heeft belast in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), van de basisverordening om dezelfde redenen als uiteengezet in punt 3.5.1.2. Hun gedragingen zouden dus hoe dan ook aan de Chinese overheid worden toegerekend.

(199)

Op basis van de bevindingen van eerdere antisubsidieonderzoeken (45) en aangevuld met openbaar beschikbare informatie, werd Overseas-Chinese Banking Corporation, Limited geacht particulier bezit te zijn. De Commissie heeft onderzocht of deze financiële instelling door de Chinese overheid is belast met de verlening van subsidies aan de ACF-sector of dat hun die functie is toevertrouwd in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), van de basisverordening.

(200)

Volgens de WTO-Beroepsinstantie vindt “toevertrouwen van functies” plaats wanneer een overheid een verantwoordelijkheid toewijst aan een particulier lichaam, en verwijst “belasten met functies” naar situaties waarin de overheid haar gezag uitoefent ten aanzien van een particulier lichaam (46). In beide gevallen gebruikt de overheid een particulier lichaam om namens haar de financiële bijdrage te leveren en “in de meeste gevallen kan men verwachten dat het toevertrouwen van functies aan of het belasten met functies van een particulier lichaam gepaard gaat met een vorm van dreiging of aansporing”  (47). Tegelijkertijd mogen leden overeenkomstig artikel 3, lid 1, punt a), iv), geen compenserende maatregelen instellen tegen producten “indien de overheid louter haar algemene regelgevende bevoegdheden uitoefent”  (48) of indien overheidsinterventie “al dan niet een bepaald resultaat als gevolg kan hebben, enkel gebaseerd op de gegeven feitelijke omstandigheden en op de uitoefening van vrije keuze door de deelnemers aan die markt”  (49). Het toevertrouwen van functies of belasten met functies impliceert eigenlijk “een actievere rol van de overheid dan louter aansporing”  (50).

(201)

De Commissie merkte op dat het in de overwegingen 161 tot en met 168 beschreven normatieve kader voor de bedrijfstak van toepassing is op alle financiële instellingen in de VRC, met inbegrip van particuliere financiële instellingen. Zo hebben de bankenwet en de verschillende verordeningen van de CBIRC bijvoorbeeld zowel betrekking op alle banken met Chinees kapitaal als op alle banken met buitenlands kapitaal die onder het toezicht van de CBIRC staan.

(202)

Bovendien bevatten de meeste leningovereenkomsten met particuliere financiële instellingen voorwaarden die vergelijkbaar waren met die van de staatsbanken en waren de rentevoeten van de particuliere financiële instellingen vergelijkbaar met die van de financiële instellingen in staatseigendom.

(203)

Bij gebreke van enige afwijkende informatie van de particuliere financiële instellingen concludeerde de Commissie dat, voor zover het de ACF-sector betreft, aan alle financiële instellingen (inclusief particuliere financiële instellingen) die in China actief zijn onder toezicht van de CBIRC door de staat functies zijn toevertrouwd of dat zij daarmee belast zijn in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), eerste streepje, van de basisverordening, teneinde uitvoering te geven aan overheidsbeleid en de ACF-sector leningen te verstrekken tegen preferentiële tarieven.

(204)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de Commissie niet heeft aangetoond dat de Chinese overheid financiële instellingen functies toevertrouwde of hen met functies belastte, en met name geen verband tussen de overheid en het specifieke gedrag van alle financiële instellingen heeft laten zien. Volgens de Chinese overheid volstaat de uitoefening van haar algemene regelgevende bevoegdheden door louter begeleiding of aanmoediging niet om aan te tonen dat er sprake is van het toevertrouwen van en het belasten met functies. Daarnaast voerde de Chinese overheid aan dat de Commissie haar verplichting om een dergelijke analyse voor elke entiteit uit te voeren, niet is nagekomen.

(205)

De Commissie deelde dit standpunt niet. Aangezien het in de overwegingen 161 tot en met 173 uiteengezette normatieve kader, dat van toepassing is op alle banken in de VRC – d.w.z. in staatseigendom of in particulier bezit – juridisch bindend is, zoals verder bevestigd in de overwegingen 182 en 183, is het niet slechts een aanmoediging of begeleiding door de overheid. De Commissie heeft reeds in overweging 169 vastgesteld dat Besluit nr. 40 alle financiële instellingen opdraagt alleen aan aangemoedigde projecten kredietsteun te verlenen, hoewel artikel 17 van hetzelfde besluit de bank ook verzoekt de kredietbeginselen in acht te nemen. Verder heeft de Commissie in overweging 185 vastgesteld dat de Chinese overheid zich op dit normatieve kader baseerde om op betekenisvolle wijze zeggenschap uit te oefenen over de financiële instellingen, zonder dat hun enige manoeuvreerruimte werd gelaten met betrekking tot de vraag of dit kader al dan niet moest worden gevolgd. Er bestaat derhalve een duidelijk verband tussen de Chinese overheid en het specifieke gedrag van de particuliere banken, zodat duidelijk is dat de Chinese overheid deze instellingen functies toevertrouwt en hen ermee belast.

(206)

Bovendien herinnerde de Commissie eraan dat zij zich vanwege een gebrek aan medewerking van de particuliere banken moest baseren op de beschikbare gegevens. Aangezien slechts één staatsbank gedeeltelijke medewerking verleende, heeft de Commissie gebruikgemaakt van de informatie die beschikbaar was voor deze bank – die aantoonbaar een overheidsorgaan was – en deze vergeleken met de kredietvoorwaarden van de niet-medewerkende particuliere banken. Bovendien hebben de controles op afstand ten aanzien van de in de steekproef opgenomen ondernemingen geen significante verschillen aan het licht gebracht tussen de leningvoorwaarden of rentevoeten van de particuliere financiële instellingen en die van financiële instellingen in staatseigendom. Het feit dat de tarieven overlappen, toont aan dat de particuliere banken ook leningen hebben verstrekt die onder de marktvoorwaarden lagen, in overeenstemming met het hierboven genoemde normatieve kader. Het argument van de Chinese overheid dat de Commissie haar verplichting om een dergelijke analyse voor elke entiteit uit te voeren, niet is nagekomen, is derhalve ongegrond.

(207)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Nanshan Group ook aan dat financiële instellingen hun tarieven, voorwaarden en soorten producten varieerden naargelang van de onderneming waaraan zij financiering verleenden, en dat dit erop wees dat de overheid hun niet heeft toevertrouwd en hen evenmin ermee heeft belast specifieke of preferentiële kredietvoorwaarden aan te bieden, maar dat zij financiering verstrekken op basis van marktvoorwaarden en de financiële positie van hun klant.

(208)

Het feit dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het onderzoektijdvak verschillende soorten leningen hebben gekregen, met variaties in rentevoeten en andere voorwaarden, betekent niet noodzakelijkerwijs dat deze leningen tegen marktvoorwaarden werden ontvangen. Integendeel: zoals reeds vermeld in overweging 177 heeft de Commissie vastgesteld dat aan de drie in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs leningen werden verstrekt tegen rentes die lager of in de buurt lagen van de benchmarkrentevoet voor leningen van de Volksbank van China (“PBOC”, People’s Bank of China) en lager of in de buurt van de primaire rentevoet voor leningen zoals bekendgemaakt door het National Interbank Funding Center (“NIFC”), die op 20 augustus 2019 werd ingevoerd (51), ongeacht de financiële situatie en het kredietrisico van de ondernemingen. Dit betekent dat de leningen onder de marktrente werden verstrekt, zodat het argument wordt afgewezen.

(209)

Derhalve bevestigde de Commissie haar conclusie dat, voor zover het de ACF-sector betreft, aan alle financiële instellingen (inclusief particuliere financiële instellingen) die in China actief zijn door de staat functies zijn toevertrouwd of dat zij daarmee belast zijn in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), eerste streepje, van de basisverordening, teneinde uitvoering te geven aan overheidsbeleid en de ACF-sector leningen te verstrekken tegen preferentiële tarieven.

(210)

In eerdere antisubsidieonderzoeken heeft de Commissie, op basis van een door het Internationaal Monetair Fonds (IMF) (52) gepubliceerde studie waarin een discrepantie tussen internationale en Chinese kredietratings werd aangetoond, en in combinatie met de bevindingen van dat onderzoek met betrekking tot de in de steekproef opgenomen ondernemingen, reeds geconstateerd dat de aan Chinese ondernemingen toegekende binnenlandse kredietratings niet betrouwbaar zijn. Volgens het IMF is door lokale ratingbureaus namelijk aan 90 % van de Chinese obligaties een rating van AA tot AAA toegekend. Dit is niet te vergelijken met andere markten, zoals de Unie of de Verenigde Staten. Op de markt van de VS heeft bijvoorbeeld minder dan 2 % van de ondernemingen zulke uitstekende ratings. De Chinese kredietratingbureaus neigen dus sterk tot ratings aan het hoge uiteinde van de ratingschaal. Zij hanteren zeer globale ratingtrappen en poolen vaak obligaties met zeer uiteenlopende wanbetalingsrisico’s binnen een en dezelfde brede ratingcategorie (53). Volgens de China bond market insight 2021 van Bloomberg (54) wordt de obligatiemarkt gedomineerd door vijf Chinese lokale ratingbureaus: China Chengxin, Dagong, Lianhe, Shanghai Brilliance en Golden Credit Rating, en heeft ongeveer 90 % van de obligaties een rating AAA van de plaatselijke ratingbureaus. Veel van de emittenten kregen echter een lagere’S&P” (Standard and Poor) globale rating van uitgevende instellingen van A en BBB (55).

(211)

Bovendien wordt de basisrating van de emittent door buitenlandse ratingbureaus, zoals Standard & Poor’s en Moody’s, bij de beoordeling van in het buitenland uitgegeven Chinese obligaties doorgaans verhoogd op basis van een inschatting van het strategische belang van de betrokken onderneming voor de Chinese overheid en de omvang van eventuele impliciete garanties (56).

(212)

De Commissie heeft ook verdere informatie kunnen vergaren om deze analyse te vervolledigen. Ten eerste heeft de Commissie geconstateerd dat de staat een bepaalde mate van invloed kan uitoefenen op de markt voor kredietrating. Volgens de informatie van de Chinese overheid waren er tijdens het onderzoektijdvak twaalf binnenlandse kredietratingbureaus werkzaam op de obligatiemarkt van de VRC, waarvan het merendeel in staatseigendom was. In totaal werd 60 % van alle bedrijfsobligaties in China beoordeeld door een ratingbureau in staatseigendom (57).

(213)

In de tweede plaats is vrije toetreding tot de Chinese markt voor kredietratings niet mogelijk. Het gaat in wezen om een gesloten markt, aangezien ratingbureaus een vergunning nodig hebben van de China Securities Regulatory Commission (“CSRC”) of van de PBOC alvorens activiteiten te kunnen ontplooien (58). De PBOC kondigde medio 2017 aan dat het onder bepaalde voorwaarden aan buitenlandse kredietratingbureaus zou worden toegestaan kredietbeoordelingen uit te voeren voor een deel van de markt voor binnenlandse obligaties. De Commissie stelde ook vast dat er tijdens het onderzoektijdvak twee kredietbeoordelingsbureaus in buitenlandse handen en twee als joint ventures opgerichte Chinees-buitenlandse ratingbureaus op de Chinese markt actief waren. Deze ratingbureaus volgen echter Chinese ratingschalen en zijn dus, zoals hierboven toegelicht, niet zonder meer vergelijkbaar met internationale ratings.

(214)

Tot slot worden de bevindingen van de Commissie bevestigd in een studie uit 2017 van de PBOC zelf, waarin in de conclusies wordt verklaard dat “als de beleggingskwaliteit van buitenlandse obligaties is gesteld op de internationale rating BBB- en hoger, kan de kwaliteit van beleggingen in binnenlandse obligaties worden gewaardeerd op AA-niveau en hoger, rekening houdend met het verschil tussen de gemiddelde binnenlandse rating en de internationale rating van zes of meer niveaus”  (59).

(215)

Gelet op de in de overwegingen 210 tot en met 214 beschreven situatie kwam de Commissie tot de conclusie dat kredietratings geen betrouwbare beoordeling van het kredietrisico van de onderliggende activa vormen. Op grond van het voorgaande heeft de Commissie, ook al hebben sommige in de steekproef opgenomen ondernemingen een goede rating van een Chinees ratingbureau gekregen, geconcludeerd dat die rating niet betrouwbaar is. Die ratings waren bovendien vertekend door de beleidsdoelstellingen om strategische primaire bedrijfstakken, zoals de ACF-sector, aan te moedigen.

(216)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen betwistte de Chinese overheid dat de voorwaarden voor leningen en financiering altijd verband houden met kredietratings en voerde zij aan dat meer betrouwbare, d.w.z. minder gunstige kredietratings niet zouden betekenen dat de lening tegen hogere rentes zou worden verstrekt. De Chinese overheid was het ook niet eens met de verwijzing van de Commissie naar het in overweging 214 genoemde PBOC-werkdocument nr. 2017/5, waarin het verschil tussen de gemiddelde binnenlandse rating en de internationale ratings werd bevestigd. De Chinese overheid voerde aan dat het hier niet gaat om een werkdocument van de PBOC, maar om een wetenschappelijk artikel waarvan een personeelslid van de PBOC coauteur is en dat dus niet de standpunten van de PBOC weergeeft.

(217)

Bovendien beoogt het document volgens de Chinese overheid uit te leggen dat er met betrekking tot de kredietwaardigheid van een Chinese onderneming een verschil is tussen het binnenlandse en het internationale systeem, omdat het eerste gebaseerd is op de risicoclassificatie van de onderneming ten opzichte van Chinese binnenlandse ondernemingen, terwijl de tweede gebaseerd is op de risicoclassificatie van dezelfde onderneming ten opzichte van alle ondernemingen in de wereld. Tot slot voerde de Chinese overheid aan dat verschillende Chinese ondernemingen van internationale agentschappen hogere kredietratings hadden gekregen.

(218)

De Commissie merkte in de eerste plaats op dat de bewering dat het verschil in kredietratings geen invloed zou hebben op de prijsstelling van leningen, geen steun vindt in de financiële literatuur. De grondgedachte achter kredietratings is immers financiële actoren te helpen het kredietrisico bij hun beslissingen over kredietverstrekking correct te bepalen. Het ontbreken van een correlatie tussen de kredietrating en de prijs (rentevoet) van leningen zou er inderdaad op wijzen dat de markt verstoord is en dat de financiële instellingen de functie wordt toevertrouwd of opgedragen leningen te verstrekken aan de ondernemingen, ongeacht hun financiële situatie en kredietwaardigheid.

(219)

Ten tweede doet het feit dat sommige ondernemingen hogere kredietratings van internationale agentschappen kregen, geen afbreuk aan de algemene beoordeling van de Commissie als zodanig. Zoals vermeld in overweging 211, passen buitenlandse ratingbureaus bij de rating van Chinese obligaties die in het buitenland zijn uitgegeven doorgaans een verhoging toe ten opzichte van de basisrating van de uitgevende instelling op basis van een raming van het strategische belang van de onderneming voor de Chinese overheid en de kracht van eventuele impliciete garanties.

(220)

Wat het PBOC-werkdocument nr. 2017/5 betreft, merkte de Commissie op dat het is opgenomen in de rubriek “onderzoek” op de website van de PBOC, waarbij het volgende wordt vermeld: “In Werkdocumenten staan wetenschappelijke artikelen van het personeel van de PBOC. De standpunten in de documenten zijn die van de auteurs en vormen mogelijk geen afspiegeling van die van hun organisatie. In verslagen en citaten daarvan moet de bron worden vermeld als “PBOC-werkdocumenten” (60). Dus hoewel een dergelijk document als zodanig niet het officiële standpunt van de PBOC hoeft weer te geven, is het correct om ernaar te verwijzen als een werkdocument van de PBOC. Omdat deze documenten bovendien op de officiële website van de organisatie worden gepubliceerd, kan redelijkerwijs worden aangenomen dat de PBOC ten minste van mening is dat deze documenten voldoen aan de criteria voor valide academisch onderzoek.

(221)

De Commissie is het ook niet eens met de aanname dat er sprake is van een verschil in niveaus van kredietwaardigheid doordat de binnenlandse rating gebaseerd zou zijn op een risicoclassificatie ten opzichte van Chinese binnenlandse ondernemingen, terwijl de buitenlandse rating gebaseerd is op een risicoclassificatie ten opzichte van alle ondernemingen in de wereld. Op basis van deze hypothese en gezien het feit dat ongeveer 90 % van de obligaties in China een AAA-rating heeft, zou dit tot de conclusie leiden dat bijna alle ondernemingen in de VRC qua risico op hetzelfde niveau staan omdat zij allemaal uitzonderlijk goed presteren ten opzichte van elkaar, wat in termen van economische realiteit uiterst onwaarschijnlijk lijkt.

(222)

Hoe dan ook merkte de Commissie op dat, aangezien geen van de banken die de leningen aan de producenten-exporteurs verstrekten aan het onderzoek meewerkte, zij niet kon nagaan of en hoe de risicobeoordeling en de kredietrating in aanmerking werden genomen. Daarom moest zij zich baseren op de beschikbare gegevens, die bevestigden dat de rentetarieven voor de verstrekte leningen ruim onder de marktrente lagen en dat dit overheidsbeleid en dit werkdocument dus een rol speelden bij de vaststelling van de rentetarieven die geen rekening hielden met het reële onderliggende risico.

(223)

Tot slot herinnerde de Commissie eraan dat haar beoordeling van een passende kredietrating niet op een mechanistische benadering is gebaseerd, maar dat de Commissie de financiële situatie van elk van de in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs individueel heeft beoordeeld om rekening te houden met hun specifieke kenmerken, zoals beschreven in overweging 237.

(224)

De Commissie stelde vast dat ondernemingen in alle drie in de steekproef opgenomen groepen gebruikmaakten van diverse kortlopende en langlopende leningen om hun activiteiten te financieren. Deze leningen werden hoofdzakelijk gebruikt voor dagelijkse operaties, werkkapitaalbehoeften, speciale projecten, investeringen of ter vervanging van andere leningen. Elke groep maakte ook gebruik van kortlopende en langlopende exportkredieten.

(225)

In de loop van het onderzoek stelde de Commissie vast dat alle in de steekproef opgenomen groepen leningen waren aangegaan die specifiek waren bedoeld om leningen van andere banken te vervangen. De Commissie stelde vast dat sommige ondernemingen met deze praktijk hun verplichtingen konden herschikken en de middelen konden verkrijgen zonder welke zij zonder hun aflossingsverplichtingen niet zouden kunnen nakomen, hetgeen wijst op problemen bij het aflossen van schulden.

(226)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen stelde de Chinese overheid dat doorlopende kredieten niet noodzakelijk op liquiditeitsproblemen wijzen. Zij voerde aan dat dergelijke transacties gebruikelijk zijn voor alle commerciële ondernemingen, met inbegrip van die in de Unie. De Chinese overheid voerde verder aan dat er verschillende redenen zijn voor een dergelijke herfinanciering en dat niets erop wijst dat ondernemingen die van dergelijke transacties gebruikmaken, niet in staat zouden zijn hun schulden terug te betalen.

(227)

De Commissie is het niet eens met de beoordeling door de Chinese overheid. De Chinese overheid beschouwt doorlopende kredieten zelf als een extra factor van kredietrisico. Zoals vermeld in de richtsnoeren van de CBRC inzake risicogebaseerde classificatie van leningen moeten doorlopende kredieten ten minste als “verontrustende” leningen worden gerapporteerd (61). Wanneer een lening onder deze categorie valt, betekent dit — ook al kan een kredietnemer momenteel de hoofdsom en de rente van de lening terugbetalen — dat er factoren zijn die de terugbetaling ervan negatief kunnen beïnvloeden.

(228)

Doorlopende kredieten bestaan inderdaad in Europa, maar de voorwaarden ervan verschillen sterk van die van de Chinese doorlopende kredieten. In de Unie zijn doorlopende leningen in feite kredietlijnen, met een vooraf bepaald maximumbedrag dat tijdens een vastgestelde periode op verschillende ogenblikken kan worden opgenomen en terugbetaald. Daarnaast brengen dergelijke kredietfaciliteiten extra kosten mee, hetzij in de vorm van een contractuele marge bovenop de gebruikelijke marktrentevoeten op korte termijn, hetzij een vooraf bepaalde beheersvergoeding.

(229)

Anderzijds kenden de doorlopende kredieten die bij de in de steekproef opgenomen Chinese ondernemingen werden aangetroffen geen andere voorwaarden dan andere kortlopende leningen. Zij werden noch als kredietlijn, noch als een doorlopende kredietfaciliteit bestempeld en er waren geen extra vergoedingen of marges aan verbonden. Op het eerste gezicht leek het om normale leningen op korte termijn te gaan. De lening was echter soms bestemd voor de “terugbetaling van leningen”. Bij de controle van de terugbetaling van die leningen in het kader van de controles op afstand werd bovendien duidelijk dat het uitstaande bedrag in werkelijkheid werd terugbetaald met nieuwe leningen die binnen een week vóór of na de vervaldag van de oorspronkelijke lening door dezelfde bank voor hetzelfde bedrag werden toegekend. De Commissie breidde haar analyse vervolgens uit naar de andere leningen in de tabellen en stelde vast dat het merendeel daarvan precies dezelfde kenmerken had. Om al deze redenen handhaafde de Commissie haar standpunt inzake doorlopende kredieten.

(230)

Zoals uiteengezet in de overwegingen 161 tot en met 168, worden de financiële instellingen er uit hoofde van verschillende rechtsinstrumenten die specifiek gericht zijn tot ondernemingen in de sector mee belast leningen tegen preferentiële tarieven aan de ACF-sector te verstrekken. Uit die documenten blijkt dat de financiële instellingen alleen preferentiële financiering verstrekken aan een beperkt aantal sectoren/ondernemingen die zich conformeren aan het desbetreffende beleid van de Chinese overheid. Bovendien was de Commissie van mening dat de verwijzing naar de ACF-sector duidelijk genoeg is, aangezien deze wordt aangeduid aan de hand van zijn benaming, een verwijzing naar het vervaardigde product of de industriegroep waartoe hij behoort.

(231)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen verklaarde de Chinese overheid het niet eens te zijn met de bevinding van de Commissie inzake specificiteit in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening. De Chinese overheid herhaalde haar argument dat het rechtskader waarin de financiële instellingen de functie wordt toevertrouwd of opgedragen om aangemoedigde bedrijfstakken leningen te verstrekken, slechts van niet-bindende aard is en dat de ACF-sector niet wordt aangemoedigd.

(232)

Ten eerste is het bindende karakter van het rechtskader reeds bevestigd in de overwegingen 182 en 183. Ten tweede is ook het feit dat de ACF-sector wordt aangemoedigd, reeds uitvoerig besproken en bevestigd in punt 3.1.

(233)

De Commissie bleef derhalve bij haar conclusie dat subsidies in de vorm van preferentiële leningen niet algemeen beschikbaar zijn voor alle bedrijfstakken, maar specifiek zijn in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening.

(234)

De Commissie berekende de hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie op basis van het voordeel dat de ontvangers tijdens het onderzoektijdvak verkregen. Overeenkomstig artikel 6, punt b), van de basisverordening is het aan de ontvangers toegekende voordeel het verschil tussen de interest die de onderneming heeft betaald voor de preferentiële lening van de overheid en de interest die de onderneming zou betalen voor een vergelijkbare commerciële lening die zij op de markt zou kunnen verkrijgen.

(235)

Zoals uiteengezet in de punten 3.4.1 en 3.4.2, zijn de door Chinese financiële instellingen verstrekte leningen het gevolg van aanzienlijke overheidsinterventie, en weerspiegelen zij niet de rentevoeten die normaal gesproken op een functionerende markt van toepassing zouden zijn.

(236)

De algemene financiële situatie van de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen is verschillend. Elk van hen ontving tijdens het onderzoektijdvak verschillende soorten leningen; deze verschilden onder meer wat looptijd, zekerheden, garanties en andere voorwaarden betreft. Om deze twee redenen had elke onderneming een gemiddelde rentevoet op basis van de leningen die zij ontving.

(237)

De Commissie beoordeelde de financiële situatie van elke in de steekproef opgenomen groep producenten-exporteurs afzonderlijk om met die specifieke kenmerken rekening te houden. In dit verband volgde de Commissie de berekeningsmethode voor preferentiële financiering via leningen die in het kader van het antisubsidieonderzoek betreffende warmgewalste platte staalproducten van oorsprong uit de VRC, en in het kader van de antisubsidieonderzoeken betreffende banden van oorsprong uit de VRC en bepaalde geweven en/of gestikte stoffen van glasvezels van oorsprong uit de VRC (62) was vastgesteld, en die in de overwegingen hierna wordt toegelicht. Als gevolg daarvan berekende de Commissie het voordeel dat de preferentiële financiering via leningen voor elke in de steekproef opgenomen groep producenten-exporteurs opleverde op individuele basis, en wees zij dat voordeel toe aan het betrokken product.

(238)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Daching Group aan dat de Commissie niet had geanalyseerd of een berekeningsmethode die was gebruikt in deze antisubsidieonderzoeken ten aanzien van banden van oorsprong uit de VRC en bepaalde geweven en/of gestikte stoffen van glasvezels van oorsprong uit de VRC (63) juridisch en feitelijk geschikt zou zijn om in het kader van dit onderzoek te worden toegepast. Er waren ook geen aanwijzingen dat de berekeningsmethode dezelfde was.

(239)

De analyse van de preferentiële financiering, zoals uiteengezet in de overwegingen 224 tot en met 236, was vergelijkbaar met de analyse in de in overweging 237 genoemde eerdere zaken (64). De berekeningsmethode volgde dezelfde beginselen, terwijl het voordeel van preferentiële financiering door middel van leningpraktijken voor elke in de steekproef opgenomen groep producenten-exporteurs op individuele basis werd uitgewerkt, zoals in overweging 237 is uiteengezet en aan deze producenten werd meegedeeld. Het argument van deze partij werd daarom van de hand gewezen.

(240)

De Commissie merkte op dat Donghai Foil, de producent-exporteur in de Nanshan Group, voor de beoordelingsperiode geen kredietrating had gekregen. Andere ondernemingen binnen de Nanshan Group kregen van Chinese ratingbureaus een kredietrating tussen AA+ en AAA-. Gelet op de in de punt 3.4.1.8 beschreven algemene vertekening van de Chinese kredietratings concludeerde de Commissie dat die rating niet betrouwbaar is.

(241)

Zoals in de overwegingen 176 tot en met 178 is vermeld, hebben de leningverstrekkende Chinese financiële instellingen geen kredietwaardigheidsbeoordeling overgelegd in dit onderzoek. De Commissie moest derhalve ter bepaling van het voordeel onderzoeken of de rentetarieven voor de leningen aan de Nanshan Group op marktniveau lagen.

(242)

Donghai Foil vertoonde een over het algemeen winstgevende financiële situatie, met winstmarges tussen 0,5 % en 7,2 % volgens haar eigen financiële rekeningen, hoewel de winstmarges de laatste jaren waren gedaald en sinds 2018 onder de 1 % bleven. Deze onderneming gebruikte alleen kortlopende schulden om haar activiteiten te financieren. De Commissie heeft de liquiditeit op de korte termijn van de onderneming beoordeeld.

(243)

Wat betreft de liquiditeit op de korte termijn, heeft de Commissie gebruikgemaakt van liquiditeitsratio’s zoals de bedrijfskapitaalratio, de liquiditeitspositie, de liquiditeitsratio en de kasstroomratio. Deze ratio’s meten het vermogen van de onderneming tot betaling van haar kortlopende verplichtingen, met inbegrip van de kortlopende schulden. De onderneming had tijdens het OT een gemiddelde bedrijfskapitaalratio van 1,6. Hoewel de bedrijfskapitaalratio boven de 1 ligt, zijn de vlottende activa van de onderneming net voldoende voor betaling van de kortlopende verplichtingen, wat niet voldoende is om een hoge kredietwaardigheid te rechtvaardigen, waarvoor een onderneming een ratio van ten minste 2 moet kunnen laten zien. De liquiditeitspositie van de onderneming bedroeg 1,3 in 2019 en 1,2 in 2020, terwijl een liquiditeitspositie van ten minste 1 als referentie wordt beschouwd. Een onderneming met een liquiditeitspositie van minder dan 1 is wellicht niet in staat haar kortlopende verplichtingen op korte termijn af te lossen. De liquiditeitsratio van de onderneming was in het OT gemiddeld 0,01; bijgevolg had de onderneming onvoldoende liquide middelen om haar kortlopende schulden af te lossen. De onderneming vertoonde in 2016, 2017 en 2019 ook een negatieve kasstroom uit bedrijfsactiviteiten. De verhouding kasstroom uit bedrijfsactiviteiten was extreem laag, — 0,02 in 2019 en — 0,04 in 2020. Een verhouding kasstroom uit bedrijfsactiviteiten van minder dan 1 betekent dat de onderneming niet genoeg liquide middelen genereert om haar kortlopende verplichtingen te dekken.

(244)

Gezien de in overweging 243 beschreven indicatoren voor liquiditeit, concludeerde de Commissie dat de onderneming in kwestie problemen had met haar liquiditeit op de korte termijn, hetgeen tot gevolg heeft dat zij een debiteurenprofiel met een hoog risico heeft.

(245)

De Commissie baseerde de beoordeling van het solvabiliteitsrisico op lange termijn op verschillende solvabiliteitsratio’s, zoals schuldquotes en dekkingsratio’s. De solvabiliteitsratio’s meten het vermogen van de onderneming tot betaling van haar langlopende verplichtingen. Zij worden gebruikt door leningverstrekkers en beleggers in obligaties bij de beoordeling van de kredietwaardigheid van de onderneming.

(246)

De schuldquote meet de omvang van de schulden, met name de schulden op lange termijn. De onderneming had een hoge verhouding schulden/activa van 0,54, hetgeen betekent dat 54 % van de activa van de onderneming wordt gefinancierd met kortlopende schulden. Bovendien is deze verhouding in de loop der jaren sterk toegenomen. Ook de vermogensverhouding is voortdurend toegenomen van 0,3 in 2016 tot 1,2 in 2020, wat erop wijst dat de onderneming haar activiteiten steeds meer hoofdzakelijk met schulden financiert. Naarmate de verhoudingen schulden/activa en vermogensverhoudingen hoger liggen, is het financiële risico van de onderneming groter, wat betekent dat de onderneming meer problemen kan krijgen om haar bestaande schulden af te lossen.

(247)

Met de dekkingsgraad wordt gemeten in hoeverre de onderneming in staat is haar schulden af te lossen en aan haar financiële verplichtingen te voldoen. Aangezien de onderneming in de meeste jaren een negatieve kasstroom uit bedrijfsactiviteiten had, was de gemiddelde verhouding tussen kasstroom uit bedrijfsactiviteiten en schuld van de onderneming in het onderzoektijdvak eveneens negatief. Dit betekent dat de onderneming niet in staat zou zijn haar totale schuld terug te betalen met de kasstroom uit bedrijfsactiviteiten die zij genereert. De gegevens voor 2020 laten een iets betere situatie zien. Niettemin betekent dit dat de onderneming 25 jaar nodig zou hebben om haar schuld af te lossen, hetgeen wijst op ernstige problemen van de onderneming om voldoende liquide middelen te genereren om haar schuld af te lossen.

(248)

Daarom was de Commissie, gezien de in de overwegingen 242 tot en met 247 beschreven liquiditeits- en solvabiliteitsproblemen, van mening dat bij de onderneming sprake was van een kwetsbare financiële situatie en een hoog risicoprofiel voor potentiële leningverstrekkers en investeerders. Gezien de precaire kassituatie van de producent-exporteur is het derhalve niet verwonderlijk dat hij in het geheel niet over externe financiering beschikte, doch uitsluitend via onderlinge leningen tussen ondernemingen werd gefinancierd.

(249)

De Commissie heeft daarom ook gekeken naar de financiële situatie van de twee moedermaatschappijen van de groep: Nanshan Group en Shandong Nanshan. Hoewel hun financiële situatie er op het eerste gezicht beter uitzag, met hogere winstgevendheidscijfers (ongeveer 8 à 10 %) en lagere schuldquotes (met een verhouding schulden/activa van ongeveer 25 % voor beide ondernemingen), konden toch ook hier vergelijkbare liquiditeitsproblemen worden vastgesteld. De liquiditeitsratio’s van de moedermaatschappijen bleven in het OT immers voortdurend onder de 1 en bedroegen gemiddeld 0,6. Zij hadden dus onvoldoende liquide middelen om hun kortlopende schulden te betalen. De ondernemingen vertoonden ook een consequent lage verhouding tussen kasstroom uit bedrijfsactiviteiten en schuld, die in het onderzoektijdvak 0,4 bedroeg, hetgeen betekent dat zij niet genoeg liquide middelen genereerden om hun kortlopende verplichtingen te dekken.

(250)

Bovendien waren sommige ondernemingen van de groep leningen en obligaties aangegaan om voorgaande leningen of leningen van andere banken terug te betalen. Dit type lening wordt beschouwd als een aanwijzing dat de onderneming zich in een slechtere financiële situatie bevindt dan wat op het eerste gezicht door de jaarrekening wordt gesuggereerd, en dat er sprake is van een extra risico in verband met haar financiering op korte en lange termijn. Ten slotte stelde de Commissie vast dat Shandong Nanshan in het verleden haar schulden had geherstructureerd en had geprofiteerd van een omzetting van schulden in eigen vermogen, zoals verder wordt toegelicht in punt 358.

(251)

Rekening houdend met de ernstige liquiditeits- en solvabiliteitsproblemen die blijken uit de in de overwegingen 242 tot en met 247 beschreven financiële analyse van de ondernemingen van de Nanshan Group, was de Commissie van oordeel dat de algemene financiële situatie van de Nanshan Group overeenkomt met een rating BB, de hoogste rating die niet meer als “beleggingskwaliteit” wordt aangemerkt. “Beleggingskwaliteit” betekent dat door de onderneming uitgegeven obligaties door de ratingbureaus worden beschouwd als obligaties die voldoende waarschijnlijk zullen voldoen aan de betalingsverplichtingen en dat banken wordt toegestaan om erin te investeren.

(252)

Op basis van openbaar beschikbare gegevens op Bloomberg heeft de Commissie als benchmark de verwachte premie voor obligaties uitgegeven door ondernemingen met een rating BB gebruikt, die werd toegepast op de benchmarkrentevoet voor leningen van de PBOC, of na 20 augustus 2019 op de primaire rentevoet voor leningen zoals bekendgemaakt door de NIFC (65) om de marktkoers te bepalen.

(253)

Deze opslag werd bepaald door berekening van de relatieve spread tussen de indexcijfers van obligaties van bedrijven uit de VS met een rating AA of een rating BB op basis van gegevens van Bloomberg voor industriële segmenten. De aldus berekende relatieve spread werd vervolgens opgeteld bij de door de PBOC gepubliceerde benchmarkrentevoet voor leningen of, na 20 augustus 2019, bij de door de NIFC gepubliceerde primaire rentevoet voor leningen, op de datum waarop de lening werd verstrekt (66) en voor de looptijd van de betrokken lening. Dit gebeurde voor elke aan de groep van ondernemingen verstrekte lening afzonderlijk.

(254)

Voor in vreemde valuta luidende leningen bestaat dezelfde situatie wat marktverstoringen en het ontbreken van valide kredietratings betreft, omdat deze leningen worden verstrekt door dezelfde Chinese financiële instellingen. Net als in het hierboven beschreven geval werden daarom bedrijfsobligaties met een rating BB met een relevante denominatie die tijdens het onderzoektijdvak zijn uitgegeven, gebruikt om een passende benchmark te bepalen.

(255)

Het voordeel werd vastgesteld door de in de overwegingen 252 en 253 beschreven benchmark toe te passen op de periode van schuldfinanciering tijdens het onderzoektijdvak.

(256)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen was de Chinese overheid van mening dat de Commissie de kredietrating van de medewerkende producenten-exporteurs ten onrechte buiten beschouwing heeft gelaten, en gaf zij aan het niet eens te zijn met de methode die de Commissie had gebruikt om een benchmark vast te stellen, die gebaseerd had moeten zijn op het vinden van een vergelijkbare benchmark op de binnenlandse markt en niet op de toepassing van “buitenlandse kredietratings”. De Commissie had in plaats daarvan vergelijkbare leningen moeten gebruiken die niet waren beïnvloed door de marktverstoringen in het betrokken land. De Chinese overheid was ook van mening dat de Commissie tot een willekeurige conclusie kwam toen zij stelde dat de meeste Chinese exporteurs in de steekproef moesten overeenkomen met een BB-rating.

(257)

Verder maakte de Chinese overheid bezwaar tegen het gebruik van de relatieve spread tussen obligaties met een AA- en BB-rating als opslag en de toevoeging daarvan aan de PBOC-tarieven. Volgens de Chinese overheid vertoont de methode van de relatieve spread tekortkomingen, aangezien het niveau van de opwaartse correctie in de eerste plaats afhangt van het niveau van de lopende rentetarieven, terwijl de PBOC-referentietarieven in de VRC in de relevante jaren veel hoger waren dan het referentietarief in de VS. Bovendien houdt het gebruik van een relatieve spread in dat de opslag een variabel cijfer wordt.

(258)

In antwoord op deze argumenten merkte de Commissie het volgende op.

(259)

Ten eerste werden, wat betreft het gebruik van een buitenlandse benchmark, de binnenlandse kredietratings die aan Chinese ondernemingen werden toegekend, zoals hierboven uiteengezet, beschouwd als vertekend door de beleidsdoelstellingen van de Chinese overheid om belangrijke strategische sectoren aan te moedigen, en derhalve als onbetrouwbaar. Als gevolg daarvan moest de Commissie zoeken naar een benchmark op basis van niet-verstoorde ratings, die alleen buiten het land kon worden gevonden.

(260)

Ten tweede herinnert de Commissie er met betrekking tot de op de ondernemingen van toepassing zijnde rating BB aan dat zij geen willekeurige beslissing heeft genomen, maar een individuele financiële analyse van alle betrokken ondernemingen heeft uitgevoerd, waaruit bleek dat er sprake was van een financiële situatie die overeenkwam met een BB-rating.

(261)

Ten derde is het gebruik van de relatieve spread reeds in eerdere onderzoeken toegelicht (67). De relatieve spread houdt immers rekening met veranderingen in de onderliggende landspecifieke marktomstandigheden, die niet worden uitgedrukt wanneer de logica van een absolute spread wordt gevolgd. Zoals in het onderhavige geval is het vaak zo dat het land- en valutaspecifieke risico varieert in de tijd en dat die variatie verschilt naargelang het land. Bijgevolg variëren de risicovrije rentevoeten aanzienlijk in de tijd en zijn ze in de VS soms lager dan in de VRC en omgekeerd. Deze verschillen houden verband met factoren zoals de waargenomen en verwachte bbp-groei, het economisch sentiment en de inflatie. Omdat de risicovrije rentevoet in de tijd varieert, kan dezelfde nominale absolute spread een heel andere inschatting van het risico geven. Indien de bank bijvoorbeeld het ondernemingsspecifieke wanbetalingsrisico 10 % hoger inschat dan de risicovrije rentevoet (relatieve schatting), kan de resulterende absolute spread tussen 0,1 % (bij een risicovrije rentevoet van 1 %) en 1 % (bij een risicovrije rentevoet van 10 %) liggen. Vanuit het oogpunt van een investeerder is de relatieve spread dus een betere maatstaf, aangezien deze de omvang van het rendementsverschil en de wijze waarop het rendementsverschil door het niveau van de basisrentevoet wordt beïnvloed, weerspiegelt. (332) Ten derde is de relatieve spread ook landneutraal. Indien bijvoorbeeld de risicovrije rentevoet in de VS lager is dan de risicovrije rentevoet in de VRC, zal de methode leiden tot hogere absolute handelsmarges. Anderzijds zal de methode, indien de risicovrije rentevoet in de VRC lager is dan de risicovrije rentevoet in de VS, leiden tot lagere absolute handelsmarges.

(262)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen betwistte de Nanshan-groep ook de door de Commissie voor de ondernemingen van de groep vastgestelde BB-rating, met als argument dat de kredietratings voor elke onderneming afzonderlijk hadden moeten worden bekeken, dat de analyse ten onrechte beperkt was tot het OT en dat er geen bewijs is dat Nanshan haar financiële verplichtingen daadwerkelijk niet is nagekomen.

(263)

Bovendien vertoont ook de kosten-batenanalyse van de Commissie tekortkomingen omdat de door de Commissie gehanteerde benchmark: A) de marktvoorwaarden in China niet weerspiegelt, B) in tegenspraak is met de beweringen van de Commissie dat de financiële markten in de VRC verstoord zijn (omdat het uitgangspunt de PBOC-referentierentevoet is), en C) gebaseerd is op twee verschillende financieringsinstrumenten (leningen en obligaties), wat leidt tot een onrealistische hybride benchmark die geen afspiegeling is van standaardmarktpraktijken.

(264)

Nanshan Group verstrekte ook een lijst van in RMB luidende obligaties uitgegeven op de markt van Hongkong voor buitenlandse investeerders, die was verkregen van Bloomberg, met als argument dat een in Hongkong gebaseerde benchmark (uitsluitend gebaseerd op obligatierendementen) de marktomstandigheden in China beter zou weerspiegelen dan een geconstrueerd hypothetisch model voor leningen-obligaties in de VS en China.

(265)

Met betrekking tot de kredietratings van de Nanshan Group merkte de Commissie op dat zij een individuele beoordeling heeft gemaakt van de belangrijkste ondernemingen die binnen de werkingssfeer van het onderzoek vallen, namelijk de producent-exporteur, en de ondernemingen met het grootste aandeel van financiering in de groep, d.w.z. de tussenliggende moedermaatschappij en de uiteindelijke moedermaatschappij, zoals benadrukt in de overwegingen 242, 249 en 250. In tegenstelling tot de beweringen van de onderneming hield de Commissie rekening met de ontwikkeling van de financiële indicatoren gedurende de gehele beoordelingsperiode (d.w.z. 2017 tot het OT). De Commissie heeft geen noemenswaardige verschillen tussen de financiële situaties van deze ondernemingen gevonden. Zij vond evenmin noemenswaardige verschillen in de rentevoeten. Het feit dat het niet klopt dat Nanshan zijn verplichtingen niet is nagekomen, is op zich niet in tegenspraak met de conclusies over de algehele financiële situatie van Nanshan Group. Daarom handhaafde de Commissie haar conclusies over de kredietrating.

(266)

Met betrekking tot de benchmark die wordt gebruikt voor de berekening van het voordeel, wenst de Commissie te benadrukken dat het gebruik van de PBOC-benchmarkrente als uitgangspunt voor de vaststelling van de benchmark precies de manier is waarop de benchmark wordt gecorrigeerd voor de heersende marktomstandigheden in China, aangezien deze de risicovrije rente in China vertegenwoordigt, die landspecifiek is, zoals reeds vermeld in overweging 261. Als zodanig is er dus geen sprake van tegenstrijdigheid. Bovendien ziet de Commissie geen problemen met de combinatie van de risicovrije rente op leningen en het gebruik van een relatieve spread op basis van obligaties. De Commissie telt de rentevoet van de PBOC-lening en het rendement op de BB-obligaties in USD immers niet gewoon bij elkaar op. In plaats daarvan berekent zij een spread tussen obligaties met een AA-rating en obligaties met een BB-rating, hetgeen overeenkomt met een op de risicovrije rente toe te passen risicofactor.

(267)

Daarnaast zijn leningen en bedrijfsobligaties in beginsel vergelijkbare financiële schuldinstrumenten. In feite is een bedrijfsobligatie een soort lening die door grote entiteiten wordt gebruikt om kapitaal aan te trekken. Zowel leningen als bedrijfsobligaties worden gedurende een bepaalde periode aangegaan/uitgegeven en hebben een rente/couponrente. Het feit dat de financiering middels leningen wordt verstrekt door een financiële instelling en de financiering middels bedrijfsobligaties door beleggers, die in de meeste gevallen ook financiële instellingen zijn, is irrelevant voor de vaststelling van de hoofdkenmerken van beide instrumenten. Beide instrumenten dienen immers voor de financiering van bedrijfsactiviteiten, hebben eenzelfde soort vergoeding en hebben een vergelijkbare terugbetalingstermijn en -voorwaarden. Er kan dus redelijkerwijs van worden uitgegaan dat de risicofactor tussen ondernemingen met een AA- en een BB-rating dezelfde blijft, of het nu gaat om de uitgifte van leningen of obligaties. Dit argument werd daarom afgewezen.

(268)

De Commissie heeft ook de door de Nanshan Group voorgestelde alternatieve benchmark onderzocht. Bij de in Hongkong uitgegeven RMB-obligaties ging het echter bijna uitsluitend om obligaties die door de Chinese overheid of financiële instellingen waren uitgegeven en dus niet vergelijkbaar zijn met bedrijfsobligaties. De meeste uitgegeven obligaties kwamen ook niet met een kredietwaardigheidsindicatie. De Commissie was derhalve van oordeel dat dit niet kon worden gebruikt als een redelijk alternatief voor de nu gebruikte benchmark.

(269)

Ten slotte voerde de Nanshan Group aan dat de Commissie voor verschillende ondernemingen in de groep rekenfouten heeft gemaakt vanwege celformattering, verdubbeling van leningen, een onjuist aanvangsbedrag aan leningen in de ingediende tabellen of fouten in de formules. De Commissie merkte inderdaad op dat zij een aantal administratieve fouten had gemaakt en de berekening van het voordeel uit leningen werd derhalve dienovereenkomstig aangepast.

(270)

De Commissie constateerde dat een Chinees kredietratingbureau in 2018 een rating AA+ had toegekend aan Wanshun Group.

(271)

Zoals in de overwegingen 176 tot en met 178 is vermeld, hebben de leningverstrekkende Chinese financiële instellingen geen kredietwaardigheidsbeoordeling overgelegd. Om het voordeel te bepalen moest de Commissie derhalve onderzoeken of de rentetarieven voor de leningen aan Wanshun Group op marktniveau lagen.

(272)

De producent-exporteur van de Wanshun Group was volgens haar eigen financiële rekeningen in het algemeen winstgevend.

(273)

Deze producent-exporteur gebruikte kortlopende en langlopende schulden om haar activiteiten te financieren. De Commissie heeft de liquiditeitspositie op korte termijn en de solvabiliteitspositie op lange termijn van de onderneming beoordeeld.

(274)

Wat betreft de liquiditeit op de korte termijn heeft de Commissie gebruikgemaakt van liquiditeitsratio’s zoals a) bedrijfskapitaalratio, b) liquiditeitsratio, c) liquiditeitspositie en d) de verhouding kasstroom uit bedrijfsactiviteiten. Deze ratio’s meten het vermogen van de onderneming tot betaling van haar kortlopende verplichtingen, met inbegrip van de kortlopende schulden.

(275)

De bedrijfskapitaalratio van de onderneming stond in 2018 op 1,04, daalde in 2019 naar 0,96 en steeg in 2020 weer naar 0,98. Ondanks de rating AA+ die in 2019 aan de onderneming werd toegekend, waren de vlottende activa van de onderneming dus niet voldoende om de kortlopende verplichtingen te betalen. Dit rechtvaardigt geen hoge kredietwaardigheid, waarvoor een onderneming een ratio van ten minste 2 moet kunnen laten zien.

(276)

De liquiditeitsratio van de onderneming was in 2016-2019 gemiddeld 0,1 en aan het eind van het OT 0,2; bijgevolg had de onderneming onvoldoende liquide middelen om haar kortlopende schulden af te lossen.

(277)

De liquiditeitspositie van de onderneming bedroeg 0,11 in 2018 en 0,14 in 2019 en 2020, terwijl een liquiditeitspositie van ten minste 1 als referentie wordt beschouwd. Een onderneming met een liquiditeitspositie van minder dan 1 is wellicht niet in staat haar kortlopende verplichtingen op korte termijn af te lossen.

(278)

De onderneming vertoonde sinds 2017 een positieve kasstroom uit bedrijfsactiviteiten; na een verdubbeling in 2018 is die tot 2020 met 90 % gedaald. De operationele-kasstroomverhouding stond in 2018 op 0,25, in 2019 op 0,04 en in 2020 op 0,02. Een operationele-kasstroomverhouding van minder dan 1 betekent dat de onderneming niet genoeg liquide middelen heeft gegenereerd om haar kortlopende verplichtingen te dekken.

(279)

Gezien de in overweging 297 beschreven indicatoren voor liquiditeit op de korte termijn, concludeerde de Commissie dat de onderneming in kwestie liquiditeitsproblemen op korte termijn had, hetgeen tot gevolg heeft dat zij een debiteurenprofiel met een hoog risico heeft.

(280)

De Commissie baseerde de beoordeling van het solvabiliteitsrisico op lange termijn op verschillende solvabiliteitsratio’s, zoals (a) schuldquotes en (b) dekkingsgraad. Deze ratio’s meten het vermogen van de onderneming tot betaling van haar langlopende verplichtingen. Zij worden gebruikt door leningverstrekkers en beleggers in obligaties bij de beoordeling van de kredietwaardigheid van de onderneming.

(281)

De schuldquote meet de omvang van de schulden, met name de schulden op lange termijn. De onderneming had een hoge verhouding schulden/activa van 0,5, hetgeen betekent dat 50 % van de activa van de onderneming wordt gefinancierd met schulden. In het OT bedroeg de vermogensverhouding 0,5, wat erop wijst dat de onderneming haar activiteit financiert met schulden. Naarmate de verhouding schulden/activa en de vermogensverhouding hoger zijn, is het financiële risico van de onderneming groter, wat betekent dat de onderneming het moeilijker kan krijgen om haar bestaande schulden af te lossen.

(282)

Met de dekkingsgraad wordt gemeten in hoeverre de onderneming in staat is haar schulden af te lossen en aan haar financiële verplichtingen te voldoen. De Commissie baseerde haar beoordeling op de rentedekkingsgraad en de verhouding tussen kasstroom uit bedrijfsactiviteiten en schuld, waaruit blijkt of de onderneming in staat is haar schuld terug te betalen met kasstroom uit bedrijfsactiviteiten. De gemiddelde verhouding tussen kasstroom uit bedrijfsactiviteiten en schuld van de exporteur in het onderzoektijdvak was 0,03. Dit betekent dat de onderneming 33 jaar nodig zou hebben om haar totale schuld terug te betalen met de operationele kasstroom die zij in het OT genereert. Er zijn dus aanwijzingen dat de onderneming ernstige problemen heeft om voldoende liquide middelen te genereren om haar schuld terug te betalen.

(283)

Daarom was de Commissie, gezien de in overweging 303 beschreven solvabiliteitsratio’s op lange termijn, van mening dat de onderneming niet in een solide financiële situatie verkeerde en een risicovol profiel had voor potentiële leningverstrekkers en beleggers.

(284)

Bovendien is de onderneming leningen aangegaan met het oog op de terugbetaling van leningen van andere banken. Dit type lening wordt beschouwd als een aanwijzing dat de onderneming zich in een slechtere financiële situatie bevindt dan wat op het eerste gezicht door de jaarrekening wordt gesuggereerd, en dat er sprake is van een extra risico in verband met haar financiering op korte en lange termijn.

(285)

Op grond van het bovenstaande en gezien de in punt 3.5.2 vermelde algemene vertekeningen van de Chinese kredietratings, concludeerde de Commissie dat de aan de Wanshun Group toegekende rating AA+ niet betrouwbaar is.

(286)

Volgens de Commissie komt de algemene financiële situatie van de groep overeen met een rating BB, de hoogste rating die niet meer als “beleggingskwaliteit” wordt aangemerkt.

(287)

Het voordeel werd vastgesteld door de in de overwegingen 252 tot en met 255 beschreven methode toe te passen op de periode van schuldfinanciering tijdens het onderzoektijdvak.

(288)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen verzocht de Wanshun Group de Commissie de feitelijke basis te verduidelijken voor de bewering dat de onderneming van de groep “leningen is aangegaan met het oog op de terugbetaling van leningen van andere banken”. De partij voerde ook aan dat:

(289)

Wat het eerste punt betreft, bevestigde de Commissie dat de in dit deel vermelde indicatoren gebaseerd zijn op de jaarrekeningen van Zhongji Lamination Materials Co. Ltd Zoals reeds uiteengezet in overweging 265 heeft de Commissie een individuele beoordeling gemaakt van de belangrijkste ondernemingen die binnen de werkingssfeer van het onderzoek vallen, d.w.z. de producent-exporteur, en de ondernemingen met het grootste aandeel van financiering in de groep, d.w.z. de moedermaatschappij. Deze benadering lijkt immers redelijk, aangezien leningen worden verstrekt aan juridische entiteiten en niet aan de groep als zodanig. De Commissie hield ook rekening met de ontwikkeling van de financiële indicatoren gedurende de gehele beoordelingsperiode (d.w.z. 2017 tot het OT).

(290)

Hoe dan ook heeft de Commissie geen betekenisvolle verschillen vastgesteld tussen de financiële situaties van de ondernemingen binnen de groep. Zelfs als we rekening houden met de geconsolideerde gegevens die de onderneming zelf na de mededeling van feiten en overwegingen heeft verstrekt, zien we nog steeds een fragiele kassituatie, met een lage liquiditeitsratio en een lage verhouding tussen kasstroom uit bedrijfsactiviteiten en schuld. De verhouding schulden/activa is ook sterk vergelijkbaar met die van de enige producent-exporteur. De Commissie vond ook geen betekenisvolle verschillen in de rentevoeten van de leningen die aan de verschillende ondernemingen binnen de groep zijn verstrekt. Dit argument werd daarom afgewezen.

(291)

De Commissie heeft het in het tweede punt gepresenteerde argument niet aanvaard, aangezien de door de onderneming voorgestelde datum dateert van na de aanvangsdatum van de lening, terwijl de Commissie het benchmarkcijfer heeft gebruikt voor de datum die onmiddellijk voorafgaat aan de aanvangsdatum van de lening en op die aanvangsdatum dus nog steeds van toepassing was.

(292)

De Commissie stemde in met het in het derde punt aangevoerde argument en heeft de berekeningen dienovereenkomstig aangepast.

(293)

De Commissie constateerde dat een Chinees kredietratingbureau in 2019 een rating AAA- had toegekend aan Daching Group.

(294)

Zoals in de overwegingen 176 tot en met 178 is vermeld, hebben de leningverstrekkende Chinese financiële instellingen geen kredietwaardigheidsbeoordeling overgelegd. Om het voordeel te bepalen moest de Commissie derhalve onderzoeken of de rentetarieven voor de leningen aan Daching Group op marktniveau lagen.

(295)

De producent-exporteur Xiamen Xiashun was volgens haar eigen financiële rekeningen in het algemeen winstgevend.

(296)

Xiamen Xiashun gebruikte kortlopende en langlopende schulden om haar activiteiten te financieren. De Commissie heeft de liquiditeitspositie op korte termijn en de solvabiliteitspositie op lange termijn van de onderneming beoordeeld.

(297)

Wat betreft de liquiditeit op de korte termijn heeft de Commissie gebruikgemaakt van liquiditeitsratio’s zoals a) bedrijfskapitaalratio, b) liquiditeitsratio, c) liquiditeitspositie en d) de verhouding kasstroom uit bedrijfsactiviteiten. Deze ratio’s meten het vermogen van de onderneming tot betaling van haar kortlopende verplichtingen, met inbegrip van de kortlopende schulden.

(298)

De bedrijfskapitaalratio van de onderneming stond in 2018 op 0,9, steeg in 2019 naar 1,0 en daalde tegen het einde van het OT (eerste helft 2020) weer naar 0,9. Ondanks de rating AAA- die in 2019 aan de onderneming werd toegekend, waren de vlottende activa van de onderneming net voldoende om de kortlopende verplichtingen te betalen. Dit is niet voldoende om een hoge kredietwaardigheid te rechtvaardigen, waarvoor een onderneming een ratio van ten minste 2 moet kunnen laten zien.

(299)

De liquiditeitsratio van de onderneming was in 2016-2019 gemiddeld 0,1 en aan het eind van het OT 0,2; bijgevolg had de onderneming onvoldoende liquide middelen om haar kortlopende schulden af te lossen.

(300)

De liquiditeitspositie van de onderneming stond in 2017-2018 op 0,4 en in 2019 tot het eind van het OT op 0,5, terwijl een liquiditeitspositie van ten minste 1 als referentie wordt beschouwd. Een onderneming met een liquiditeitspositie van minder dan 1 is wellicht niet in staat haar kortlopende verplichtingen op korte termijn af te lossen.

(301)

De onderneming vertoonde een positieve kasstroom uit bedrijfsactiviteiten, maar die daalde bijna met de helft van 2016 tot 2019 en tegen het eind van het OT. De operationele-kasstroomverhouding bedroeg 0,2 in 2019 en aan het einde van het OT. Een operationele-kasstroomverhouding van minder dan 1 betekent dat de onderneming onvoldoende liquide middelen heeft gegenereerd om haar kortlopende verplichtingen te dekken.

(302)

Gezien de in overweging 297 beschreven indicatoren voor liquiditeit op de korte termijn, concludeerde de Commissie dat de onderneming in kwestie problemen had met haar liquiditeit op de korte termijn, hetgeen tot gevolg heeft dat zij een debiteurenprofiel met een hoog risico heeft.

(303)

De Commissie baseerde de beoordeling van het solvabiliteitsrisico op lange termijn op verschillende solvabiliteitsratio’s, zoals (a) schuldquotes en (b) dekkingsgraad. Deze ratio’s meten het vermogen van de onderneming tot betaling van haar langlopende verplichtingen. Zij worden gebruikt door leningverstrekkers en beleggers in obligaties bij de beoordeling van de kredietwaardigheid van de onderneming.

(304)

De schuldquote meet de omvang van de schulden, met name de schulden op lange termijn. De onderneming had een hoge verhouding schulden/activa van 0,6, hetgeen betekent dat 60 % van de activa van de onderneming wordt gefinancierd met schulden. In het OT bedroeg de vermogensverhouding 1,5, wat erop wijst dat de onderneming haar activiteit financiert met schulden. Naarmate de verhouding schulden/activa en de vermogensverhouding hoger zijn, is het financiële risico van de onderneming groter, wat betekent dat de onderneming het moeilijker kan krijgen om haar bestaande schulden af te lossen.

(305)

Met de dekkingsgraad wordt gemeten in hoeverre de onderneming in staat is haar schulden af te lossen en aan haar financiële verplichtingen te voldoen. De Commissie baseerde haar beoordeling op de rentedekkingsgraad en de verhouding tussen kasstroom uit bedrijfsactiviteiten en schuld. De rentedekkingsgraad toont het vermogen van de onderneming om de rentekosten te financieren. Deze verhouding van de exporteur bedroeg in het OT ongeveer 1,2. Een dergelijke verhouding van minder dan 1,5 wijst erop dat de onderneming problemen heeft om haar rentekosten te dekken. De verhouding tussen kasstroom uit bedrijfsactiviteiten en schuld toont het vermogen van de onderneming om haar schuld terug te betalen met kasstroom uit bedrijfsactiviteiten. De gemiddelde verhouding tussen kasstroom uit bedrijfsactiviteiten en schuld van de exporteur in het onderzoektijdvak was 0,1. Dit betekent dat de onderneming tien jaar nodig zou hebben om haar totale schuld terug te betalen met de kasstroom uit bedrijfsactiviteiten die zij in het OT genereert. Er zijn dus aanwijzingen dat de onderneming ernstige problemen heeft om voldoende liquide middelen te genereren om haar schuld terug te betalen.

(306)

Bovendien is de onderneming leningen aangegaan met het oog op de terugbetaling van leningen van andere banken. Dit type lening wordt beschouwd als een aanwijzing dat de onderneming zich in een slechtere financiële situatie bevindt dan wat op het eerste gezicht door de jaarrekening wordt gesuggereerd, en dat er sprake is van een extra risico in verband met haar financiering op korte en lange termijn.

(307)

Daarom was de Commissie, gezien de in overweging 276 beschreven solvabiliteitsratio’s op lange termijn, van mening dat de onderneming niet in een solide financiële situatie verkeerde en een risicovol profiel had voor potentiële leningverstrekkers en beleggers.

(308)

Rekening houdend met de liquiditeits- en solvabiliteitselementen van de producent-exporteur, zoals beschreven in de overwegingen 297 tot en met 305, was de Commissie van oordeel dat de algemene financiële situatie van de Daching Group overeenkomt met een rating B/BB (waarbij de rating B werd toegepast voor leningen met als doel leningen van andere banken terug te betalen), hetgeen de hoogste rating is die niet meer als “beleggingskwaliteit” wordt aangemerkt.

(309)

Het voordeel werd vastgesteld door de in de overwegingen 252 en 253 beschreven benchmark toe te passen op de periode van schuldfinanciering tijdens het onderzoektijdvak.

(310)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Daching Group aan dat:

(311)

Ten eerste heeft de Commissie met betrekking tot de opmerking over het gebruik van de door de PBOC gepubliceerde benchmarkrentevoet voor leningen of de door NIFC gepubliceerde primaire rentevoet voor leningen als uitgangspunt voor de berekening van de benchmark opgemerkt dat deze rentevoeten worden beschouwd als risicovrije rentes die bij een conservatieve benadering zouden worden toegepast op ondernemingen met een AAA-rating. Zoals de Commissie in het huidige onderzoek heeft vastgesteld, werden de benchmarkrentevoet voor leningen van de PBOC en de door NIFC gepubliceerde primaire rentevoet voor leningen toegepast op de beste klanten van deze banken, dus de ondernemingen met de hoogste rating. Zo ook stond in de documentatie die de Chinese overheid in de loop van het onderzoek heeft ingediend het volgende vermeld: “Elke bank die de primaire rentevoet voor leningen aanbiedt, heeft dit gedaan in overeenstemming met de rentetarieven die zij op de 20e van elke maand voor hun belangrijkste klanten (nadruk toegevoegd) aanhielden” (69). De Commissie merkte ook op dat de rating van de ondernemingen in de groep in de afgelopen vier jaar, zoals die door de partij opnieuw was beoordeeld met de methodologie van Bloomberg, niet in de categorie “beleggingskwaliteit” viel.

(312)

Ten tweede omvatte de door de Commissie gebruikte ratingmethode een aantal ratio’s waarmee het huidige vermogen van de onderneming om aan de kortlopende verplichtingen te voldoen werd gemeten, die alle niet voldoende bleken te zijn: noch de verkoop van de vlottende activa (bedrijfskapitaalratio), noch de beschikbare kasmiddelen (liquiditeitsratio), noch de operationele kasmiddelen (operationele-kasstroomverhouding). Al deze ratio’s toonden aan dat de producent-exporteur liquiditeitsproblemen op korte termijn had, wat resulteerde in een debiteurenprofiel met een hoog risico, zoals uiteengezet in de overwegingen 296 tot en met 302. Tegelijkertijd toonde de partij niet aan waarom deze ratio’s op een andere wijze hadden moeten worden behandeld die specifiek was voor de ACF-sector. Bovendien wijzen deze ratio’s op het “huidige” vermogen van de onderneming om aan de kortlopende verplichtingen te voldoen en worden zij uitsluitend gebruikt voor de risicobeoordeling van de debiteur in het kader van dit onderzoek. Deze beoordeling is gescheiden en kan verschillen van de aanname van het management bij de opstelling van de jaarrekening, waarbij de beoordeling betrekking heeft op het vermogen van de onderneming om haar activiteiten voort te zetten.

(313)

Ten derde werden de voor leningen verstrekte garanties verstrekt door verbonden partijen in de groep, waarop dezelfde kredietrating van toepassing is. Dit mag dan ook geen gevolgen hebben voor de beoordeling van de Commissie. De argumenten van de partij werden derhalve afgewezen.

(314)

De Daching Group voerde verder aan dat de Commissie bij de berekening van het rentevoordeel voor de groep op twee leningen een verkeerd uitstaand saldo had gehanteerd. Voor de twee oorspronkelijk geleende leningen was de hoofdsom namelijk gedeeltelijk afgelost en had het uitstaande saldo dat van toepassing was op de rentebetaling lager moeten zijn dan het oorspronkelijke bedrag. Ook de daadwerkelijke rentebetaling voor twee andere leningen vond na het OT plaats en de Commissie had de rentebetaling bij de berekening niet als nul mogen beschouwen. De Commissie onderzocht de berekening en corrigeerde deze met betrekking tot deze argumenten.

(315)

De Commissie heeft vastgesteld dat alle in de steekproef opgenomen groepen van producenten-exporteurs in het onderzoektijdvak preferentiële leningen via leningen hebben gekregen. Gezien het bestaan van een financiële bijdrage, een voordeel voor de producenten-exporteurs en de specificiteit, beschouwde de Commissie preferentiële financiering via leningen als een tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie.

(316)

Het subsidiebedrag dat in verband met de preferentiële leningen voor het onderzoektijdvak voor de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen is vastgesteld, bedraagt:

Preferentiële financiering: leningen

(317)

Het doel van een kredietlijn is een maximumkrediet vast te stellen dat de onderneming op ieder moment kan gebruiken om haar lopende activiteiten te financieren, zodat werkkapitaal flexibel kan worden gefinancierd en er direct over kan worden beschikt. Bijgevolg was de Commissie van mening dat in beginsel alle kortlopende financieringen van de in de steekproef opgenomen ondernemingen, zoals kortlopende leningen, bankaccepten enz., onder een kredietlijninstrument moeten vallen.

(318)

De Commissie stelde vast dat Chinese financiële instellingen aan elke in de steekproef opgenomen groep kredietlijnen in verband met de verstrekking van financiering hadden aangeboden. Die bestonden in kaderovereenkomsten waarbij de bank de in de steekproef opgenomen ondernemingen toestond tot een bepaald plafond gebruik te maken van diverse schuldinstrumenten, zoals werkkapitaalleningen, bankaccepten, en andere vormen van handelsfinanciering.

(319)

Zoals vermeld in overweging 317, moet alle kortlopende financiering worden gedekt door een kredietlijn. De Commissie vergeleek daarom het bedrag aan kredietlijnen van de medewerkende ondernemingen tijdens het onderzoektijdvak met het bedrag aan door die ondernemingen in dezelfde periode gebruikte kortlopende financiering, om vast te stellen of alle kortetermijnfinanciering door een kredietlijn werd bestreken. Waar het bedrag aan kortlopende financiering hoger was dan het plafond van de kredietlijn, verhoogde de Commissie het bedrag van de bestaande kredietlijn met het bedrag dat de producenten-exporteurs feitelijk hadden gebruikt boven dat plafond.

(320)

Onder normale marktomstandigheden zou voor kredietlijnen een zogenoemde “afsluit- of bereidstellingsprovisie” in rekening worden gebracht om de kosten en de risico’s voor de bank bij het openen van een kredietlijn te dekken, alsook een verlengingsprovisie die jaarlijks in rekening wordt gebracht voor de verlenging van de geldigheid van de kredietlijnen. De Commissie stelde echter vast dat elke in de steekproef opgenomen groep van ondernemingen profiteerde van gratis verstrekte kredietlijnen. Derhalve werd aan de onderzochte groepen ondernemingen een voordeel toegekend in de zin van artikel 6, punt d), van de basisverordening.

(321)

Zoals vermeld in overweging 99, moeten financiële instellingen krachtens Besluit nr. 40 kredietondersteuning bieden aan aangemoedigde bedrijfstakken.

(322)

De Commissie oordeelde dat kredietlijnen een vorm zijn van preferentiële financiële steun van financiële instellingen aan aangemoedigde bedrijfstakken, zoals de ACF-sector. Zoals vermeld in punt 3.1 behoort de ACF-sector tot de aangemoedigde bedrijfstakken en komt zij derhalve in aanmerking voor alle mogelijke financiële steun.

(323)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de kredietlijnen die naar verluidt aan de ACF-sector zouden worden verstrekt, geen voordeel opleveren en niet specifiek zijn. De Chinese overheid herhaalde haar argumenten met betrekking tot het niet-bindende karakter van Besluit 40, alsook de redenering waarmee de kwalificatie van Chinese financiële instellingen als overheidsinstanties in twijfel werd getrokken. In dit verband merkte de Commissie op dat de Chinese overheid niet heeft aangetoond dat ondernemingen in de VRC evenzeer kunnen profiteren van de preferentiële voorwaarden voor de ACF-sector. Aangezien kredietlijnen intrinsiek verbonden zijn met andere soorten preferentiële kredietverstrekking, zoals leningen, en omdat zij onderdeel zijn van de kredietondersteuning die specifiek aan aangemoedigde bedrijfstakken wordt verstrekt, zijn de analyse inzake het functioneren als overheidsinstantie en de specificiteitsanalyse zoals die in de punten 3.4.1.1 tot en met 3.4.1.5 en in punt 3.4.2.2 voor leningen zijn uiteengezet, ook van toepassing op kredietlijnen. Deze argumenten werden dan ook afgewezen.

(324)

Overeenkomstig artikel 6, punt d), ii), van de basisverordening oordeelde de Commissie dat het aan de ontvangers toegekende voordeel het verschil was tussen het bedrag dat zij hadden betaald als vergoeding voor het openen of verlengen van de kredietlijnen door Chinese financiële instellingen en het bedrag dat zij zouden hebben betaald voor een vergelijkbare commerciële kredietlijn die zij tegen een niet-vertekende marktkoers hebben verkregen.

(325)

De passende benchmarks voor de afsluitprovisie en voor de verlengingsprovisie werden vastgesteld op respectievelijk 1,5 % en 1,25 % onder verwijzing naar openbaar beschikbare gegevens (70) en benchmarks die in eerdere onderzoeken zijn gebruikt (71).

(326)

In beginsel moeten de afsluitprovisie en de verlengingsprovisie forfaitair worden betaald, respectievelijk bij de opening van een nieuwe kredietlijn of de verlenging van een bestaande kredietlijn. Voor de berekening heeft de Commissie echter rekening gehouden met kredietlijnen die vóór het onderzoektijdvak waren geopend of verlengd, maar die tijdens het onderzoektijdvak beschikbaar waren voor de in de steekproef opgenomen groepen, en ook met de kredietlijnen die tijdens het onderzoektijdvak waren geopend. Vervolgens berekende de Commissie het voordeel op basis van de periode binnen het onderzoektijdvak gedurende welke de kredietlijn beschikbaar was.

(327)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Daching Group aan dat de Commissie geen subsidievoordeel had mogen berekenen met betrekking tot door de Daching Group gesloten kredietlijnovereenkomsten, omdat:

(328)

Ten eerste merkte de Commissie op dat dezelfde Chinese banken preferentiële financiering aan Daching Enterprises Ltd verstrekten, zoals in de analyse in punt 3.4.1.5. Daarom was de Commissie van oordeel dat dergelijke preferentiële financiering door middel van leningen een tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie was. Ten tweede heeft de Commissie ook opgemerkt dat de volledige omzet uit uitvoer van Daching Enterprises Ltd afkomstig was van Xiamen Xiashun, zodat het subsidiebedrag werd berekend als een percentage van de omzet van Xiamen Xiashun en gekoppeld was aan de kredietwaardigheidsbeoordeling van Xiamen Xiashun. Ten derde werd het ontbreken van een afsluitprovisie, zoals uiteengezet in overweging 320, beschouwd als het aan de ontvangers toegekende voordeel. Tijdens het onderzoek is geen bewijs verzameld of door de partij bij haar argument verstrekt waaruit zou blijken dat een bank bij het openen van een kredietlijn geen kosten maakt of risico’s neemt en dus geen provisie aanrekent. De argumenten van de partij werden derhalve afgewezen.

(329)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Nanshan Group aan dat de Commissie geen subsidievoordeel had mogen berekenen met betrekking tot door de Nanshan Group gesloten kredietlijnovereenkomsten, omdat:

(330)

De verlengingsprovisie van 1,25 % en de afsluitprovisie van 1,5 %, zoals vermeld in de door de Commissie gebruikte prijslijst van Barclays, zijn van toepassing op kredietlijnen van meer dan 15 000 GBP. De voorwaarden voor kredietlijnen van 40 000 GBP of zelfs 100 000 GBP zijn echter niet vergelijkbaar met de voorwaarden die van toepassing zouden zijn op de kredietlijnen van de Nanshan Group, die variëren van tientallen tot honderden miljoenen USD. Het is dus duidelijk dat de in de prijslijst van de Commissie voor kleine ondernemingen beschreven vergoedingen zouden worden kwijtgescholden om een financieringsovereenkomst van een dergelijke omvang binnen te halen. De tweede bron voor benchmarks van de Commissie in bijlage 2.2 (HSBC UK) is ook misleidend omdat deze geen provisies bevat. Als alternatief stelde Nanshan Group voor om de door PNC Bank in de Verenigde Staten aangerekende provisies te gebruiken, die geen provisie in rekening brengt en slechts een jaarlijkse verlengingsprovisie van 0,25 % in rekening brengt voor een vastgelegde kredietlijn tussen 100 001 en 3 miljoen USD.

(331)

Wat het eerste en het tweede punt betreft, merkte de Commissie op dat hoewel individuele provisies voor klanten kunnen verschillen, de partij bij haar argument geen bewijs heeft geleverd dat een bank bij het openen van een kredietlijn geen kosten maakt of risico’s neemt en dus geen provisie aanrekent.

(332)

Wat het derde punt betreft, met betrekking tot de door de Commissie gebruikte benchmarkprovisies, zoals vermeld in overweging 325, heeft de Commissie gebruikgemaakt van bevindingen uit eerdere antisubsidiezaken en openbaar beschikbare gegevens om te concluderen dat de toepassing van een afsluitprovisie van 1,5 % en een verlengingsprovisie van 1,25 % redelijk was. In dit verband wees de Commissie erop dat Barclays Bank bijvoorbeeld een aanvangsprovisie van 1,5 % van de overeengekomen voorschotlimiet in rekening brengt, en een verlengingsprovisie van 1,5 % voor voorschotten van meer dan 15 000 GBP. In dit geval is de door de Commissie gebruikte benchmark voor de verlengingsprovisie lager. Uit een verder onderzoek is ook gebleken dat Barkley zakelijke klanten hogere provisies voor voorschotten aanrekent, van 1,6 % tot 2,5 % van de limieten voor de zakelijke schijven tussen 15 001 en 20 000 GBP en tussen 20 001 en 25 000 GBP. Tot slot merkte de Commissie op dat de door Nanshan Group voorgestelde alternatieve benchmark specifiek betrekking had op kleine zakelijke klanten, wat volgens de verklaringen van de onderneming zelf niet relevant is, en op gedekte kredietlijnen, d.w.z. kredietlijnen die een lager risico hebben omdat zij door bepaalde zekerheden worden gedekt. Daarom heeft de Commissie haar conclusie herhaald dat de door haar gehanteerde benchmarkprovisies redelijk zijn en gebaseerd zijn op beschikbare marktgegevens, en wees zij het argument derhalve af.

(333)

Ten slotte voerde Nanshan aan dat de Commissie geen kredietlijnvoordeel voor Nanshan Finance zou moeten berekenen, omdat alle kortlopende leningen die Nanshan Finance had verkregen verband hielden met geherdisconteerde kortlopende obligaties, die geen kredietlijn rechtvaardigen. De Commissie aanvaardde dit argument omdat de geherdisconteerde obligaties via interbancaire leningen werden verstrekt, en heeft de berekeningen dienovereenkomstig aangepast.

(334)

Bankaccepten zijn een financieel product dat gericht is op het ontwikkelen van een actievere binnenlandse geldmarkt door verbreding van kredietfaciliteiten. Een bankaccept is een vorm van kortlopende financiering die kan zorgen voor “lagere financieringskosten en een grotere kapitaalefficiëntie” voor de trekker (74). Daarnaast, zoals vermeld op de website van de PBOC, “kan het bankaccept dienen om te garanderen dat de overeenkomst tussen de koper en de verkoper tot stand komt en wordt uitgevoerd, evenals om via het krediet van de Bank of China te zorgen voor een betere verhouding tussen omzet en bedrijfskapitaal”  (75). Verder bevordert DBS Bank op haar website het gebruik van bankaccepten als middel om “het werkkapitaal te verbeteren doordat betalingen worden uitgesteld”  (76).

(335)

De Commissie heeft in een eerder onderzoek reeds vastgesteld dat bankaccepten in grote mate als betaalmiddel bij handelstransacties worden gebruikt in plaats van postwissels, met een gunstige uitwerking op de kasstroom en het werkkapitaal van de trekker (77). Wat de kasstroom betreft, biedt het instrument de trekker de facto een uitstel van de vervaldatum voor betaling met zes maanden of met een jaar, omdat de feitelijke contante betaling van het transactiebedrag plaatsvindt op de vervaldag van het bankaccept en niet op het moment waarop de trekker zijn leverancier moest betalen. Zonder een dergelijk financieel instrument zou de trekker gebruikmaken van zijn eigen werkkapitaal, waaraan kosten zijn verbonden, of bij een bank een kortlopende werkkapitaallening sluiten om zijn leveranciers te betalen, waaraan eveneens kosten zijn verbonden. Door met een bankaccept te betalen, maakt de trekker in feite gedurende drie maanden tot een jaar gebruik van de geleverde goederen of diensten zonder een contante betaling te doen en zonder kosten te maken.

(336)

Onder normale marktomstandigheden gaan bankaccepten bij gebruik als financieringsinstrument gepaard met kosten voor de trekker. Uit het onderzoek kwam naar voren dat alle in de steekproef opgenomen ondernemingen die in het onderzoektijdvak bankaccepten hadden gebruikt, alleen provisie betaalden voor de door de bank verleende acceptatiedienst, die in het algemeen 0,05 % van de nominale waarde van de wissel bedroeg. Geen van de in de steekproef opgenomen ondernemingen betaalde echter kosten voor het met bankaccepten gefinancierde uitstel van de contante betaling voor de levering van goederen of diensten. Daarom oordeelde de Commissie dat de ondernemingen voordeel hadden bij de financiering in de vorm van bankaccepten waarvoor zij geen kosten maakten.

(337)

Op grond van het voorgaande concludeerde de Commissie dat via het stelsel van bankaccepten in de VRC alle producenten-exporteurs hun lopende activiteiten kosteloos konden financieren, hetgeen neerkwam op een tot compenserende maatregelen aanleiding gevend voordeel zoals beschreven in de overwegingen 354 tot en met 356, overeenkomstig artikel 3, lid 1, punt a), i), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening.

(338)

De Commissie heeft in een vorig onderzoek (78) vastgesteld dat bankaccepten in feite hetzelfde doel en effect hebben als kortlopende werkkapitaalleningen, zij door ondernemingen worden gebruikt om hun lopende activiteiten te financieren in plaats van gebruik te maken van kortlopende werkkapitaalleningen, en dat daaraan derhalve dezelfde kosten verbonden moeten zijn als die welke verbonden zijn aan een kortetermijnfinanciering middels een werkkapitaallening.

(339)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerden de Chinese overheid, Wanshun en Nanshan Group aan dat bankaccepten in feite kredieten zijn die door de leverancier (d.w.z. de houder van de wissel) aan de afnemer (de trekker) worden verstrekt, en niet door een bank aan de verkoper. Dit komt doordat in de betalingsvoorwaarden van de overeenkomst duidelijk wordt vermeld dat de leverancier instemt met de betaling door middel van een bankaccept. Door een dergelijke overeenkomst te ondertekenen, was de leverancier zich er dus al van bewust dat de betaling niet op zicht zou plaatsvinden, maar binnen een bepaalde termijn (afhankelijk van de looptijd van het bankaccept). Eventuele extra kosten in verband met de late betaling moeten reeds in de aankoopkosten opgenomen zijn. De acceptatie door de bank is dus slechts bedoeld om transacties tussen onbekende partijen te vergemakkelijken. De rol van de bank is het stellen van een garantie, waarvoor zij een bepaalde provisie aanrekent bij de opening van het bankaccept. Uiteindelijk zal echter het geld op de bankrekening van de onderneming worden gebruikt om te betalen voor de transactie waarvoor het bankaccept was uitgegeven. De bank betaalt alleen als de onderneming niet voldoet aan haar verplichting om te zorgen voor voldoende middelen op haar bankrekening voor de betaling.

(340)

De Commissie merkte op dat het bankaccept in feite een daadwerkelijk betaalmiddel is dat in de verkoopovereenkomst is erkend, en dat betaling met een bankaccept tot gevolg heeft dat de betalingsverplichting van de trekker jegens de leverancier wordt ontbonden. De betaling van de trekker aan de leverancier vindt plaats op het tijdstip van endossering van het bankaccept, terwijl de trekker zijn betalingsverplichting jegens de bank nakomt op de vervaldag. Bovendien heeft de leverancier, zoals door de Chinese overheid zelf wordt erkend, de mogelijkheid om het accept aan andere partijen over te dragen (endosseren) en het bankaccept zodoende onmiddellijk als betaalmiddel voor zijn eigen aankopen te gebruiken. Daarom kan het bankaccept door de leverancier niet worden ingeboekt als een krediet en door de bank niet als een aanvullende garantie voor een toekomstige betaling, en werd dit argument afgewezen.

(341)

Op het gebied van specificiteit moeten financiële instellingen, zoals vermeld in overweging 102, krachtens Besluit nr. 40 kredietondersteuning bieden aan aangemoedigde bedrijfstakken.

(342)

De Commissie oordeelde dat ook bankaccepten een vorm van preferentiële financiële steun van financiële instellingen aan aangemoedigde bedrijfstakken zoals de ACF-sector zijn. Zoals nader is beschreven in punt 3.1, komt de ACF-sector als aangemoedigde bedrijfstak immers in aanmerking voor alle mogelijke financiële steun. Bankaccepten maken als vorm van financiering deel uit van het preferentiële stelsel voor financiële steun van financiële instellingen aan aangemoedigde bedrijfstakken, zoals de ACF-sector.

(343)

Er werd geen bewijs verstrekt dat andere ondernemingen in de VRC (buiten de aangemoedigde bedrijfstakken) op dezelfde preferentiële voorwaarden kunnen profiteren van bankaccepten.

(344)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerden zowel de Chinese overheid, Wanshun Group en Nanshan Group aan dat bankaccepten niet specifiek aan de ACF-sector worden verstrekt, aangezien zij beschikbaar zijn voor alle ondernemingen in de VRC en op grote schaal worden gebruikt. Daarnaast herhaalde de Chinese overheid haar argumenten met betrekking tot het niet-bindende karakter van Besluit 40, alsook de redenering tegen de kwalificatie van Chinese financiële instellingen als overheidsinstanties.

(345)

In dit verband merkte de Commissie op dat de Chinese overheid en Nanshan Group niet hebben aangetoond dat alle ondernemingen in de VRC in gelijke mate kunnen profiteren van de preferentiële voorwaarden voor de ACF-sector. Bovendien zijn bankaccepten, net als kredietlijnen, intrinsiek verbonden met andere soorten preferentiële kredietverstrekking, zoals leningen, en omdat zij onderdeel zijn van de kredietondersteuning die specifiek aan aangemoedigde bedrijfstakken wordt verstrekt, zijn de analyse inzake het functioneren als overheidsinstantie en de specificiteitsanalyse zoals die in de punten 3.4.1.1 tot en met 3.4.1.5 en in punt 3.4.2.2 voor leningen zijn uiteengezet, ook van toepassing. Zelfs als een vorm van financiering in beginsel beschikbaar zou kunnen zijn voor ondernemingen in andere bedrijfstakken, kunnen de concrete voorwaarden waaronder die financiering wordt aangeboden aan ondernemingen van een bepaalde bedrijfstak, zoals de vergoeding voor en de omvang van de financiering, deze toch specifiek maken. Geen enkele belanghebbende heeft bewijsmateriaal overgelegd waaruit blijkt dat de preferentiële financiering van ondernemingen in de SGV-bedrijfstak via bankaccepten is gebaseerd op objectieve criteria of voorwaarden in de zin van artikel 4, lid 2, punt b), van de basisverordening. Deze argumenten werden dan ook afgewezen.

(346)

Zowel de Wanshun Group als de Nanshan Group hebben verzocht om, zelfs indien de Commissie haar besluit zou handhaven om het bankaccept als een subsidie te behandelen, de berekening van het voordeel als volgt te wijzigen:

(347)

Wat het eerste punt betreft, heeft de Commissie in overweging 338 reeds vastgesteld dat bankaccepten hetzelfde doel en effect hebben als kortlopende werkkapitaalleningen en daaraan derhalve dezelfde kosten verbonden moeten zijn als die welke verbonden zijn aan een kortetermijnfinanciering middels een werkkapitaallening. De partij heeft niet nader onderbouwd waarom de benchmark voor het bankaccept dezelfde zou moeten zijn als voor de kredietlijn. Het argument werd derhalve afgewezen.

(348)

Wat het tweede punt betreft, heeft de Commissie in overweging reeds opgemerkt dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen die tijdens het onderzoektijdvak bankaccepten gebruikten, voor de door de bank geleverde acceptatiedienst slechts een commissie betaalden die in het algemeen 0,05 % van de nominale waarde van het bankaccept bedroeg. Deze provisie, die wordt betaald voor de behandeling van het bankaccept door de bank, is een apart onderdeel van de door de bank toegekende financiering, waarvoor de medewerkende producenten-exporteurs geen kosten hebben gedragen. Deze vergoeding wordt betaald ter dekking van de administratieve kosten van de bank voor de behandeling van de bankaccepten. Het argument werd derhalve afgewezen.

(349)

Wat het derde punt betreft, moet in de eerste plaats worden opgemerkt dat banken — zoals door de Commissie in eerdere onderzoeken (79) is geconcludeerd — bij het verstrekken van financiering van hun klanten doorgaans garanties en zekerheden verlangen. Bovendien moet worden opgemerkt dat die garanties worden gebruikt om te waarborgen dat de producent-exporteur zijn financiële verplichtingen jegens de bank nakomt, en niet die jegens de leverancier. Uit het onderzoek is ook gebleken dat deze garanties door de Chinese banken niet systematisch worden gevraagd en niet altijd verband houden met specifieke bankaccepten. In dat opzicht vormen de gestelde stortingen geen vooruitbetaling van de trekker aan de banken, maar slechts een extra garantie die de banken soms verlangen en die geen invloed heeft op het besluit van de bank om bankaccepten af te geven zonder extra leenkosten voor de trekker. Bovendien kunnen zij verschillende vormen aannemen, zoals termijndeposito’s en pandrechten. De deposito’s werpen rente af ten gunste van de trekker en leveren voor de trekker van het bankaccept dus geen kosten op. Op grond hiervan heeft de Commissie dit argument afgewezen.

(350)

Wat dit laatste punt betreft, herinnert de Commissie eraan dat een bankaccept, zoals hierboven reeds is gesteld, een betaalmiddel is en dat de met de leverancier overeengekomen betalingstermijn daardoor dus niet wordt verlengd, maar dat de contante betaling wordt uitgesteld. Als betaalmiddel kan het bankaccept door de begunstigde (de leverancier) worden geëndosseerd gebruiken om zijn eigen schulden jegens andere partijen te betalen. Er is dus geen sprake van een evenredige vermindering van de liquiditeit van de verbonden partijen die het bankaccept hebben ontvangen. Er is ook geen sprake van dubbeltelling, aangezien bankaccepten die als betaalmiddel werden ontvangen voor geen enkele van de ondernemingen aanleiding hebben gegeven tot compenserende maatregelen. Daarom werd het argument afgewezen.

(351)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen heeft de Nanshan Group ook verzocht om een correctie van berekeningsfouten als gevolg van fouten in de formules. De Commissie heeft het argument aanvaard en de berekeningen dienovereenkomstig aangepast.

(352)

Voor de berekening van de hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie beoordeelde de Commissie het tijdens het onderzoektijdvak aan de ontvangers toegekende voordeel.

(353)

Zoals vermeld in de overwegingen 334 en 335, stelde de Commissie vast dat bankaccepten door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs werden gebruikt voor hun behoeften aan kortetermijnfinanciering zonder dat zij daarvoor een vergoeding betaalden.

(354)

De Commissie concludeerde daarom dat trekkers van bankaccepten voor de financieringsperiode een vergoeding zouden moeten betalen. De Commissie was van mening dat de financieringsperiode begon op de datum van uitgifte van het bankaccept en eindigde op de vervaldatum van het bankaccept. Wat betreft de bankaccepten die vóór het onderzoektijdvak zijn uitgegeven en de bankaccepten met een vervaldatum na het einde van het onderzoektijdvak, heeft de Commissie het voordeel alleen berekend voor de financieringsperiode die binnen het onderzoektijdvak valt.

(355)

Overeenkomstig artikel 6, punt b), van de basisverordening, overwegende dat bankaccepten een vorm van kortlopende financiering zijn en dat zij in feite hetzelfde doel hebben als kortlopende werkkapitaalleningen, oordeelde de Commissie dat het aldus aan de ontvangers toegekende voordeel gelijk is aan het verschil tussen het bedrag dat de onderneming werkelijk had betaald als vergoeding voor de financiering middels bankaccepten en het bedrag dat had moeten worden betaald volgens een rentetarief voor kortlopende financiering.

(356)

De Commissie bepaalde het voordeel dat voortvloeide uit de niet-betaling van kosten voor kortlopende financiering. De Commissie oordeelde, zoals reeds werd vastgesteld in vorige onderzoeken (80), dat aan bankaccepten dezelfde kosten verbonden moeten zijn als die verbonden zijn aan kortlopende leningen. Om die reden volgde de Commissie dezelfde methode als die toegepast op kortlopende leningen in RMB, zoals beschreven in punt 3.4.2.

(357)

Ondernemingen uit twee in de steekproef opgenomen groepen hebben vóór het onderzoektijdvak converteerbare bedrijfsobligaties uitgegeven. Een onderneming in de in de steekproef opgenomen groepen (Shantou Wanshun) gaf vóór het onderzoektijdvak converteerbare bedrijfsobligaties uit, die tijdens het onderzoektijdvak gedeeltelijk in kapitaal werden omgezet. Deze converteerbare obligatie heeft een progressieve rentestructuur met een zeer lage rente, die schommelt tussen 0,4 % en 2 %, wat ver onder de door de Chinese overheid vastgestelde benchmarkrentevoet/primaire rentevoet voor leningen ligt.

(358)

Een andere onderneming (Shandong Nanshan) had vóór het onderzoektijdvak converteerbare obligaties uitgegeven, die in 2015 in kapitaal waren omgezet als onderdeel van een omzetting van schulden in eigen vermogen. De houders van de obligaties van de twee ondernemingen waren hoofdzakelijk financiële instellingen in staatseigendom. De Commissie stelde ook vast dat de converteerbare obligaties van de twee ondernemingen in kapitaal waren omgezet tegen een aanzienlijk hogere prijs dan de gangbare marktprijs van de aandelen op het moment van de conversie.

(359)

De Commissie stelde vast dat de twee in de steekproef opgenomen ondernemingen preferentiële financiering hebben ontvangen in de vorm van converteerbare obligaties.

—

Wet van de Volksrepubliek China inzake effecten (versie van 2014) (“effectenwet”) (81);

—

Administratieve maatregelen inzake de uitgifte van effecten door beursgenoteerde ondernemingen (versie van 2008) (82);

—

Administratieve maatregelen inzake sponsoring voor de uitgifte en notering van effecten (versie van 2008) (83);

—

Administratieve maatregelen inzake de uitgifte en het garanderen van effecten (versie van 2018);

—

Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties, uitgevaardigd door de Staatsraad op 18 januari 2011.

—

Administratieve maatregelen inzake de uitgifte en verhandeling van bedrijfsobligaties, verordening van de China Securities Regulatory Commission nr. 113 van 15 januari 2015;

—

Administratieve maatregelen inzake schuldfinancieringsinstrumenten van niet-financiële ondernemingen op de interbancaire obligatiemarkt, uitgevaardigd door de People’s Bank of China, verordening van de People’s Bank of China [2008] nr. 12 van 9 april 2008;

(360)

De Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties en de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte en verhandeling van bedrijfsobligaties vormen het algemene wetgevingskader dat van toepassing is op bedrijfsobligaties. Er is echter een reeks specifieke wetgevingsmaatregelen van toepassing op converteerbare bedrijfsobligaties, namelijk de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte van effecten door beursgenoteerde ondernemingen, de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte en het garanderen van effecten en de Administratieve maatregelen inzake sponsoring voor de uitgifte en notering van effecten.

(361)

In artikel 14 van de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte van effecten door beursgenoteerde ondernemingen worden “converteerbare bedrijfsobligaties” gedefinieerd als “bedrijfsobligaties die door een uitgevende onderneming overeenkomstig de wet worden uitgegeven en die gedurende een bepaalde periode en onder vastgestelde voorwaarden in aandelen kunnen worden geconverteerd”.

(362)

Overeenkomstig artikel 11 van de effectenwet, die van toepassing was op het ogenblik van de uitgifte van de converteerbare obligaties door de in de steekproef opgenomen ondernemingen, alsmede artikel 45 van de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte van effecten door beursgenoteerde ondernemingen en artikel 2 van de Administratieve maatregelen inzake sponsoring voor de uitgifte en notering van effecten, moeten ondernemingen die converteerbare bedrijfsobligaties willen uitgeven, een beroep doen op de diensten van een sponsor van effecten, die als inschrijver fungeert. De sponsor organiseert de uitgifte van de obligaties, beveelt de emittent aan, dient het aanvraagdossier ter goedkeuring in bij de CSRC, onderhandelt over de rentevoet waartegen de obligatie aan investeerders zal worden aangeboden en is verantwoordelijk voor het vinden van investeerders die de overeengekomen voorwaarden voor de uitgifte van de obligatie, met inbegrip van de rentevoet, zouden aanvaarden.

(363)

Overeenkomstig het regelgevingskader kunnen converteerbare obligaties in de VRC niet vrijelijk worden uitgegeven en verhandeld. De uitgifte van elke obligatie moet worden goedgekeurd door de CSRC. In artikel 16 van de effectenwet is bepaald dat “beursgenoteerde ondernemingen die converteerbare bedrijfsobligaties uitgeven, moeten […] voldoen aan de vereisten die in deze wet zijn vastgesteld voor het openbaar aanbod van aandelen; en moeten de goedkeuring verkrijgen van de effectentoezichthouder van de Staatsraad”. Volgens artikel 3 van de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte en het garanderen van effecten, dat van toepassing is op converteerbare obligaties, “houdt de CSRC toezicht op en beheert zij het aanbod en het garanderen van effecten overeenkomstig de wet”. Bovendien worden er krachtens artikel 10 van de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties jaarlijkse quota’s vastgesteld voor de uitgifte van bedrijfsobligaties.

(364)

Daarenboven moet de openbare uitgifte van obligaties overeenkomstig artikel 16 van de effectenwet aan de volgende vereisten voldoen: “het gebruik van de opbrengsten moet in overeenstemming zijn met het industriebeleid van de staat” en “de opbrengsten van een openbare aanbieding van bedrijfsobligaties mogen alleen voor (een) goedgekeurd(e) doel(en) worden aangewend”. In artikel 12 van de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties wordt nog eens benadrukt dat de bestemming van de aangetrokken middelen in overeenstemming moet zijn met het industriebeleid van de staat. Voorts is bepaald in artikel 10, lid 2, van de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte van effecten door beursgenoteerde vennootschappen, die een lex specialis vormen die van toepassing is op converteerbare obligaties, dat “de bestemming van de aangetrokken middelen in overeenstemming moeten zijn met het industriebeleid van de staat”.

(365)

Zoals in overweging 100 is uiteengezet, verwijst Besluit nr. 40 naar “de Catalogus voor leidende beginselen voor herstructurering van de industrie” en bepaalt het dat indien “het investeringsproject valt onder de categorie aangemoedigde projecten, het moet worden beoordeeld, goedgekeurd en geregistreerd overeenkomstig de desbetreffende nationale investeringswetgeving; alle financiële instellingen volgens de kredietbeginselen kredietondersteuning moeten bieden”. Hieruit volgt dat de uitgifte van converteerbare bedrijfsobligaties, die, zoals aangetoond, noodzakelijkerwijs gericht zijn op een aangemoedigde bedrijfstak, overeenstemt met de praktijk van de financiële instellingen om die bedrijfstakken te ondersteunen.

(366)

De rentevoet voor bedrijfsobligaties is ook strikt gereglementeerd. In artikel 16 van de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte van effecten door beursgenoteerde vennootschappen is bepaald dat “de rentevoet van een converteerbare bedrijfsobligatie via onderhandelingen door de uitgevende onderneming en de leidende inschrijver wordt vastgesteld, maar moet voldoen aan de desbetreffende bepalingen van de staat”. Overeenkomstig artikel 16, lid 5, van de effectenwet mag “de couponrente van de bedrijfsobligaties niet hoger zijn dan de door de Staatsraad vastgestelde couponrente”. Bovendien geeft artikel 18 van de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties, dat algemeen van toepassing is op alle obligaties, nadere bijzonderheden door het volgende te bepalen: “de rentevoet die voor bedrijfsobligaties wordt aangeboden, is in geen geval hoger dan 40 % van de geldende rentevoet die door banken aan particulieren wordt aangeboden voor spaardeposito’s met dezelfde vaste looptijd” .

(367)

Volgens artikel 17 van de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte van effecten door beursgenoteerde vennootschappen “moet een onderneming, om converteerbare bedrijfsobligaties openbaar uit te geven, een gekwalificeerd ratingbureau belasten met het opstellen van ratings en follow-up ratings” . Bovendien is in artikel 18 van de algemeen toepasselijke Administratieve maatregelen inzake de uitgifte en verhandeling van bedrijfsobligaties bepaald dat alleen bepaalde obligaties die voldoen aan strikte kwaliteitscriteria, zoals een kredietrating AAA, in aanmerking komen voor openbare uitgifte aan openbare investeerders of openbaar mogen worden uitgegeven aan gekwalificeerde beleggers. De bedrijfsobligaties die niet aan deze normen voldoen, kunnen alleen openbaar worden uitgegeven aan gekwalificeerde beleggers.

(368)

Volgens de China bond market insight 2021 van Bloomberg zijn de op de interbancaire obligatiemarkt genoteerde obligaties goed voor 88 % van het totale handelsvolume van obligaties (84). Volgens hetzelfde onderzoek zijn de meeste investeerders institutionele beleggers, waaronder financiële instellingen. In het bijzonder vertegenwoordigen de handelsbanken in staatseigendom 57 % van de investeerders, en beleidsbanken 3 % (85). Voorts heeft de Commissie vastgesteld dat alle investeerders in de converteerbare obligaties die door een van de in de steekproef opgenomen ondernemingen zijn uitgegeven, institutionele beleggers zijn, een categorie investeerders waartoe ook financiële instellingen behoren.

(369)

Voorts heeft de ACF-sector, als aangemoedigde bedrijfstak in het kader van de “Catalogus voor leidende beginselen voor herstructurering van de industrie”, recht op kredietondersteuning van financiële instellingen op grond van Besluit nr. 40. Het feit dat converteerbare obligaties, zoals de converteerbare obligaties die door de in de steekproef opgenomen ondernemingen zijn uitgegeven, een lage rentevoet hebben, is een sterke aanwijzing dat de financiële instellingen, die de belangrijkste investeerders in deze obligaties zijn, verplicht zijn deze bedrijven “kredietondersteuning” te verlenen en bij het nemen van de investerings- of financieringsbeslissing rekening te houden met andere dan commerciële overwegingen, zoals doelstellingen van het overheidsbeleid. Een investeerder die onder marktvoorwaarden handelt, zou immers gevoeliger zijn voor het financiële rendement van de investeringen en zou hoogstwaarschijnlijk niet beleggen in converteerbare obligaties met een zeer lage rentevoet. Bovendien blijkt uit de conclusies van de Commissie in punt 3.4.2.3 over de financiële situatie van beide groepen producenten-exporteurs ten aanzien van hun liquiditeits- en solvabiliteitsprofiel, dat investeerders die onder marktvoorwaarden handelen niet zouden investeren in financiële instrumenten zoals converteerbare obligaties die een laag financieel rendement bieden, terwijl de emittent een hoog liquiditeits- en solvabiliteitsrisico heeft. Daarom zouden volgens de Commissie alleen investeerders die andere motieven hebben dan een financieel rendement van hun investeringen, zoals het voldoen aan de wettelijke verplichting om financiering te verstrekken aan ondernemingen in aangemoedigde bedrijfstakken, een dergelijke investering doen.

(370)

Op grond van het bovenstaande was de Commissie van mening dat er sprake is van een grote hoeveelheid ondersteunend bewijsmateriaal, volgens welke een groot deel van de investeerders in de converteerbare obligaties die zijn uitgegeven door de in de steekproef opgenomen ondernemingen, financiële instellingen zijn die wettelijk verplicht zijn om kredietondersteuning te verlenen aan producenten van ACF.

(371)

Voorts, zoals reeds in punt 3.4.1 werd beschreven, worden de financiële instellingen gekenmerkt door een sterke overheidsaanwezigheid en kan de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap over die instellingen uitoefenen. Het algemene wetgevingskader waarbinnen deze financiële instellingen opereren, is ook van toepassing op converteerbare obligaties.

(372)

In punt 3.4.1 heeft de Commissie geconcludeerd dat financiële instellingen in staatseigendom overheidsinstanties zijn in de zin van artikel 2, punt b), gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, punt a), i), van de basisverordening en dat zij in elk geval worden geacht door de Chinese overheid functies te zijn toevertrouwd of dat zij met functies belast zijn die normaliter de overheid toebehoren in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), van de basisverordening. In punt 3.4.1.7 heeft de Commissie geconcludeerd dat de overheid ook functies toevertrouwt aan particuliere financiële instellingen of hen daarmee belast.

(373)

De Commissie verzamelde ook concrete bewijzen van de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap aan de hand van concrete uitgifte van converteerbare obligaties. Met het oog hierop evalueerde zij daarom het algemene rechtskader dat in de overwegingen 360 tot en met 367 is uiteengezet, samen met de concrete bevindingen van het onderzoek.

(374)

De Commissie stelde vast dat de converteerbare obligaties door de twee groepen in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs werden uitgegeven tegen een zeer lage en vergelijkbare rentevoet, ongeacht de financiële situatie en het kredietrisico van de ondernemingen. De Commissie stelde eveneens vast dat een aanzienlijk aantal van deze obligaties werd omgezet in aandelen tegen een aanzienlijk hogere prijs dan de geldende marktprijs van de aandelen. Dus zelfs wanneer de obligaties in aandelen werden omgezet, bleef het rendement onder de marktwaarde.

(375)

Op grond van de bovenstaande overwegingen concludeerde de Commissie dat de Chinese financiële instellingen, die de belangrijkste investeerders zijn in de converteerbare obligaties die zijn uitgegeven door de in de steekproef opgenomen ondernemingen, de beleidslijnen van Besluit nr. 40 hebben gevolgd door preferentiële financiering te verstrekken aan ondernemingen die tot een aangemoedigde bedrijfstak behoren en dus hebben gehandeld als overheidsinstanties in de zin van artikel 2, punt b), van de basisverordening of als instanties aan wie de overheid functies heeft toevertrouwd of daarmee heeft belast in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), van de basisverordening.

(376)

Door akkoord te gaan met investeringen in converteerbare obligaties met een zeer laag rendement, ongeacht het risicoprofiel van de emittent, met inbegrip van een rentevoet die lager is dan het risicovrije referentietarief dat door de PBOC wordt aangeboden of door de NIFC wordt gepubliceerd (zie overweging 387), en door ermee in te stemmen de obligaties tegen een veel hogere prijs dan hun huidige marktwaarde in aandelen om te zetten, hebben de financiële instellingen de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs een voordeel verschaft.

(377)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de aankoop van bedrijfsobligaties en converteerbare bedrijfsobligaties een reguliere handelspraktijk is die plaatsvindt in alle belangrijke rechtsgebieden, met inbegrip van de Europese Unie en de VS. Volgens de Chinese overheid is ook het feit dat veel beleggers in obligaties institutionele beleggers zijn, waaronder financiële instellingen, vergelijkbaar met de situatie in de EU. De Chinese overheid voerde aan dat, zelfs indien de in de mededeling van feiten en overwegingen verstrekte cijfers worden aanvaard, zodat 57 % van de investeerders handelsbanken in staatseigendom zouden zijn en 3 % beleidsbanken, dit hoe dan ook een marktaandeel van 40 % zou openlaten – iets wat niet mag worden genegeerd.

(378)

Volgens de Chinese overheid heeft de Commissie ook nagelaten een afzonderlijke analyse te maken van de rollen die financiële instellingen op de Chinese markt voor converteerbare obligaties hebben gespeeld, aangezien deze een ander soort instrument vormen dan leningen en de rollen die door de investerende financiële instellingen worden vervuld, fundamenteel verschillend zijn. Dezelfde redenering werd ook toegepast op bedrijfsobligaties als bedoeld in punt 3.6.2.

(379)

De Commissie was het niet eens met de verklaring van de Chinese overheid dat zij geen specifieke beoordeling heeft uitgevoerd van het gedrag van financiële instellingen als overheidsinstanties met het oog op de functie van het kopen van obligaties. Naast haar conclusies in punt 3.4.1 heeft de Commissie ook gezocht naar concreet bewijs van de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap op basis van de concrete uitgiften van converteerbare obligaties en heeft zij een specifieke beoordeling uitgevoerd in de overwegingen 373 en 374. Hoewel de Commissie het met de Chinese overheid eens was dat de aankoop van bedrijfsobligaties en converteerbare obligaties in beginsel een reguliere commerciële praktijk kan zijn die in alle belangrijke rechtsgebieden voorkomt, wees zij erop dat de aankoop van bedrijfsobligaties door Chinese financiële instellingen wordt gekenmerkt door staatsinmenging, zoals aangetoond in overweging 375.

(380)

De Commissie was van oordeel dat de preferentiële financiering door middel van converteerbare obligaties specifiek is in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening. Converteerbare obligaties kunnen niet worden uitgegeven zonder de goedkeuring van de CSRC, die nagaat of aan alle reglementaire voorwaarden voor de uitgifte van de converteerbare obligaties is voldaan. Zoals in overweging 364 is uiteengezet, moet de uitgifte van converteerbare obligaties volgens de effectenwet en de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte van effecten door beursgenoteerde ondernemingen, die specifiek van toepassing zijn op converteerbare obligaties, in overeenstemming zijn met het industriebeleid van de staat. De Commissie was in overweging 366 van mening dat “in overeenstemming met het industriebeleid van de staat” betekent dat het investeringsproject valt onder de categorie “aangemoedigde” projecten van de Catalogus voor leidende beginselen voor herstructurering van de industrie waartoe de ACF-sector behoort.

(381)

Er werd geen bewijs geleverd dat een onderneming in de VRC (buiten de aangemoedigde bedrijfstakken) tegen dezelfde preferentiële voorwaarden kan profiteren van converteerbare obligaties.

(382)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de criteria waaraan een onderneming moet voldoen om obligaties uit te geven financieel, maar niet beleidsgericht van aard zijn. De Chinese overheid was het niet eens met het standpunt dat de uitgifte van converteerbare obligaties in overeenstemming moet zijn met het industriebeleid van de staat en herhaalde dat de ACF-sector geen aangemoedigde bedrijfstak is. Dezelfde redenering werd ook toegepast op bedrijfsobligaties als bedoeld in punt 3.6.2.

(383)

Hoewel de Commissie het ermee eens was dat de obligatiemarkten in elk land gereglementeerd zijn en dat de meeste criteria waaraan een onderneming moet voldoen om obligaties uit te geven financieel van aard zijn, was zij het niet eens met het argument van de Chinese overheid dat de uitgifte van converteerbare obligaties in China niet beleidsgericht is. Ten eerste herhaalde de Commissie haar standpunt dat de ACF-sector een aangemoedigde bedrijfstak is. Ten tweede was de Commissie van oordeel dat de bewoordingen van de effectenwet van de VRC (versie 2014) en de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte van effecten door beursgenoteerde ondernemingen die specifiek van toepassing zijn op converteerbare obligaties, volgens welke de uitgifte van converteerbare obligaties in overeenstemming moet zijn met het industriebeleid van de staat, duidelijk genoeg zijn. Ten slotte heeft de Commissie in overweging 376 vastgesteld dat de financiële instellingen, door akkoord te gaan met investeringen in converteerbare obligaties met een zeer laag rendement ongeacht het risicoprofiel van de emittent, de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs een voordeel hebben verschaft. De argumenten van de Chinese overheid werden derhalve afgewezen.

(384)

Een converteerbare obligatie is een hybride schuldinstrument dat de kenmerken heeft van een obligatie, zoals rentebetalingen, maar dat ook de mogelijkheid biedt om het belegde bedrag onder bepaalde voorwaarden om te zetten in aandelen.

(385)

De Commissie stelde vast dat de rentevoet op de converteerbare bedrijfsobligaties die door de in de steekproef opgenomen ondernemingen in het OT waren uitgegeven zo laag was dat alleen investeerders die andere motieven hadden dan een financieel rendement van hun investeringen, bijvoorbeeld het voldoen aan de wettelijke verplichting om financiering te verstrekken aan bedrijven in aangemoedigde bedrijfstakken, in die obligaties zouden investeren. Dit werd gestaafd door het feit dat een groot deel van de investeerders in de converteerbare obligaties die door de in de steekproef opgenomen ondernemingen zijn uitgegeven, bestaat uit financiële instellingen in staatseigendom.

(386)

De Commissie stelde vast dat het gedeelte van de converteerbare obligaties van beide in de steekproef opgenomen ondernemingen dat niet in aandelen was omgezet, de investeerders een rendement in de vorm van rente verschafte dat vergelijkbaar was met dat van leningen of klassieke obligaties. Aangezien de in overweging 248 beschreven berekeningsmethode voor leningen is gebaseerd op obligaties, heeft de Commissie besloten dezelfde methode te volgen (86). Dit houdt in dat de relatieve spread tussen obligaties van bedrijven uit de VS met een rating AA en obligaties van bedrijven uit de VS met een rating BB met dezelfde looptijd wordt toegepast op de door de PBOC gepubliceerde benchmarkrentevoet voor leningen, of na 20 augustus 2019 op de door de NIFC (87) gepubliceerde primaire rentevoet voor leningen, teneinde een marktgebaseerde rentevoet voor obligaties te bepalen.

(387)

Het voordeel is het verschil tussen het rentebedrag dat de onderneming had moeten betalen door toepassing van de in overweging 419 bedoelde marktconforme rentevoet en de werkelijke door de onderneming betaalde rente.

(388)

De Commissie stelde eveneens vast dat een aanzienlijk aantal van deze obligaties werd omgezet in aandelen. De Commissie stelde vast dat de converteerbare obligaties van de twee ondernemingen waren omgezet in kapitaal tegen een aanzienlijk hogere prijs dan de gangbare marktprijs van de aandelen. In dit geval beschouwde de Commissie de in aandelen omgezette schuld als een tot compenserende maatregelen aanleiding gevende eigenvermogensinjectie. Het voordeel van deze kapitaalinjectie werd geacht het verschil te zijn tussen de aandelenprijs op het ogenblik van de conversie en de extra premie die door de obligatiehouders werd betaald. Dit voordeel werd toegerekend aan het OT aan de hand van de gemiddelde afschrijvingsperiode van de activa van de ondernemingen.

(389)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen maakten de Chinese overheid en Wanshun Group bezwaar tegen het gebruik van dezelfde benchmark voor obligaties en converteerbare obligaties als voor leningen, aangezien de convertibiliteit van een obligatie een essentieel onderdeel daarvan is, waardoor het ook een wezenlijk ander leeninstrument is. De Chinese overheid voerde ook aan dat er voor de Commissie geen grond is om de PBOC-benchmark als uitgangspunt te nemen en vervolgens een opslag toe te voegen. Volgens de Chinese overheid gaven Europese ACF-producenten met een BB-rating tijdens dezelfde periode ook obligaties uit voor een vergelijkbare looptijd tegen aanzienlijk lagere tarieven dan de berekende benchmarkrente. Dezelfde redenering werd ook toegepast op bedrijfsobligaties als bedoeld in punt 3.6.2.

(390)

Bovendien wees Wanshun erop dat obligaties zeer verhandelbaar zijn op de markt (een houder van de obligatie kan deze op de markt verkopen zonder de vervaldatum ervan af te wachten). Een lening is daarentegen een overeenkomst tussen twee partijen, waarbij de ene partij geld van de andere partij leent. De lening is over het algemeen niet verhandelbaar op de markt. Bovendien zou de obligatie van Shantou Wanshun in aandelen kunnen worden omgezet, wat de obligatiehouder nog een aanvullend voordeel zou bezorgen. Bijgevolg zouden de rentetarieven voor converteerbare obligaties logischerwijs lager zijn dan voor leningen en voor andere soorten obligaties (beleggers zouden een lagere couponrente op een converteerbare obligatie aanvaarden vanwege de mogelijke conversie ervan). Als alternatief stelde Wanshun voor een in Hongkong gebaseerde benchmark op basis van obligatierendementen te gebruiken, d.w.z. dezelfde benchmark als die welke door de Nanshan Group in overweging 264 is voorgesteld voor leningen.

(391)

De Commissie wees erop dat leningen en bedrijfsobligaties in beginsel vergelijkbare financiële schuldinstrumenten zijn. In feite is een bedrijfsobligatie een soort lening die door grote entiteiten wordt gebruikt om kapitaal aan te trekken. Zowel leningen als bedrijfsobligaties worden gedurende een bepaalde periode aangegaan/uitgegeven en hebben een rente/couponrente. Het feit dat de financiering middels leningen wordt verstrekt door een financiële instelling en de financiering middels bedrijfsobligaties door beleggers, die in de meeste gevallen ook financiële instellingen zijn, is irrelevant voor de vaststelling van de hoofdkenmerken van beide instrumenten. Beide instrumenten dienen immers voor de financiering van bedrijfsactiviteiten, hebben eenzelfde soort vergoeding en hebben een vergelijkbare terugbetalingstermijn en -voorwaarden. Bovendien heeft de Commissie tijdens het onderzoek vastgesteld dat de door de medewerkende producenten-exporteurs uitgegeven bedrijfsobligaties couponrentes en doeleinden hadden die sterk vergelijkbaar waren met de rente en het doel van leningen met een vergelijkbare looptijd, zodat zij vanuit het oogpunt van de producent als onderling verwisselbaar konden worden beschouwd, waardoor de toepassing van dezelfde benchmark voor beide instrumenten in de specifieke omstandigheden van deze zaak gerechtvaardigd was.

(392)

Voorts achtte de Commissie de opmerkingen van de Chinese overheid met betrekking tot rentevoeten die van toepassing zijn op ondernemingen met een BB-rating in de Europese Unie ongegrond, aangezien het risicovrije tarief in de Europese Unie niet hetzelfde is als het risicovrije tarief in de VRC en het derhalve niet mogelijk is de rentetarieven in absolute termen te vergelijken.

(393)

De Commissie was het ermee eens dat converteerbare bedrijfsobligaties een hybride schuldinstrument zijn met de aanvullende mogelijkheid om het geïnvesteerde bedrag onder bepaalde voorwaarden om te zetten in aandelen, waardoor zij in beginsel verschillen van bedrijfsobligaties. De Commissie heeft de mogelijkheid onderzocht om dit convertibiliteitselement te kwantificeren. De door Wanshun voorgestelde benchmark hield echter geen rekening met een dergelijke convertibiliteit. Bovendien was het om de reeds in overweging 268 uiteengezette redenen over het geheel genomen geen geschikte benchmark voor obligaties. Er werden geen andere mogelijke benchmarks ingediend en er was geen verdere openbare informatie beschikbaar om te komen tot een nauwkeurigere benchmark voor converteerbare obligaties (bv. indexcijfers voor de premie op converteerbare obligaties met een Amerikaanse AA-rating en converteerbare obligaties met een Amerikaanse BB-rating) of voor het convertibiliteitsaspect van deze obligaties. Bovendien was de benchmark die als basis voor de conversie werd gebruikt, hoe dan ook een risicovrije rentevoet. Deze argumenten werden derhalve afgewezen.

(394)

Met betrekking tot converteerbare bedrijfsobligaties voerde de Wanshun Group aan dat:

(395)

De Commissie merkt op dat Wanshun onvoldoende bewijs heeft geleverd om zijn bewering te staven dat een meerderheid van de beleggers in de converteerbare obligaties van Shantou Wanshun particulieren waren die actief waren op de aandelenmarkt van Shenzhen. De bron van dit argument kon namelijk niet worden gecontroleerd, het ondersteunende document bevatte geen duidelijke definitie van wat daarin als particuliere en staatsinvesteerders wordt beschouwd en bevatte evenmin de individuele namen van de beleggers. Dit argument werd derhalve afgewezen.

(396)

De Commissie aanvaardde het argument van Wanshun over de aftrek van couponbetalingen van de benchmarkrentebetalingen en bracht de couponbetaling voor het onderzoektijdvak in mindering op de benchmarkrentebetalingen.

(397)

De Wanshun Group voerde verder aan dat de Commissie een fout beging toen zij de eigenvermogensinjectie (de omzetting van bepaalde obligaties van Shantou Wanshun in aandelen) onderwierp aan compenserende maatregelen, aangezien:

(398)

De Commissie was het niet eens met de opmerkingen over de oorspronkelijke conversieprijs die in juli 2018 was vastgesteld. Zij merkte op dat indien de beurskoers van een bepaald aandeel op het moment van conversie aanzienlijk lager is dan de marktprijs, een rationele investeerder de obligaties niet in aandelen zou omzetten en de obligaties in plaats daarvan zou behouden. Een rationele investeerder zou dus proberen het risico van een ongunstige prijsontwikkeling tot een minimum te beperken.

(399)

De Commissie was het ook niet eens met de opmerking over de onjuiste conversieprijs. Uit de aan de Commissie verstrekte informatie bleek dat de door de Wanshun Group geclaimde prijswijziging in werkelijkheid pas plaatsvond na de conversie van de aandelen. De Commissie bleef daarom bij haar standpunt dat zij bij de berekening van het voordeel de juiste conversieprijs heeft gehanteerd.

(400)

Een van de in de steekproef opgenomen groepen profiteerde van preferentiële financiering in de vorm van bedrijfsobligaties.

—

Effectenwet;

—

Administratieve maatregelen inzake de uitgifte en verhandeling van bedrijfsobligaties, verordening van de China Securities Regulatory Commission nr. 113 van 15 januari 2015;

—

Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties, uitgevaardigd door de Staatsraad op 18 januari 2011.

—

Administratieve maatregelen inzake schuldfinancieringsinstrumenten van niet-financiële ondernemingen op de interbancaire obligatiemarkt, uitgevaardigd door de People’s Bank of China, verordening van de People’s Bank of China [2008] nr. 12 van 9 april 2008;

(401)

Overeenkomstig het regelgevingskader kunnen obligaties in de VRC niet vrijelijk worden uitgegeven of verhandeld. Elke emissie moet worden goedgekeurd door verschillende overheidsinstanties, waaronder de PBOC, de NDRC of de CSRC, al naargelang het type obligatie en het type emittent. Krachtens de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties zijn er tevens jaarlijkse quota vastgesteld voor de uitgifte van bedrijfsobligaties.

(402)

Daarenboven moet, krachtens artikel 16 van de effectenwet die tijdens het OT van toepassing is, een openbare uitgifte van bedrijfsobligaties aan de volgende eisen voldoen: “het gebruik van de opbrengsten moet in overeenstemming zijn met het industriebeleid van de staat […]” en “de opbrengsten van een openbare aanbieding van bedrijfsobligaties mogen alleen worden gebruikt voor (een) goedgekeurd(e) doel(en)” . In artikel 12 van de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties wordt nog eens benadrukt dat de bestemming van de aangetrokken middelen in overeenstemming moet zijn met het industriebeleid van de staat. Zoals uiteengezet in de overwegingen 364 en 365, is de uitgifte van bedrijfsobligaties onder dergelijke voorwaarden gericht op een aangemoedigde bedrijfstak zoals de ACF-sector en strookt zij met de praktijk van financiële instellingen om die bedrijfstakken te steunen.

(403)

Overeenkomstig artikel 16, lid 5, van de effectenwet mag “de couponrente van de bedrijfsobligaties niet hoger zijn dan de door de Staatsraad vastgestelde couponrente”. Bovendien geeft artikel 18 van de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties nadere bijzonderheden door te bepalen: “de rentevoet die voor bedrijfsobligaties wordt aangeboden, is in geen geval hoger dan 40 % van de geldende rentevoet die door banken aan particulieren wordt aangeboden voor spaardeposito’s met dezelfde vaste looptijd”.

(404)

Voorts is in artikel 18 van de Administratieve maatregelen inzake de uitgifte en verhandeling van bedrijfsobligaties bepaald dat alleen bepaalde obligaties die voldoen aan strenge kwaliteitscriteria, zoals een kredietrating AAA, in aanmerking komen voor openbare uitgifte aan publieke investeerders of alleen naar goeddunken van de emittent in aanmerking kunnen komen voor openbare uitgifte aan gekwalificeerde beleggers. De bedrijfsobligaties die niet aan deze normen voldoen, kunnen alleen openbaar worden uitgegeven aan gekwalificeerde beleggers. Hieruit volgt dat de meeste bedrijfsobligaties worden uitgegeven aan gekwalificeerde beleggers die door de CSRC zijn goedgekeurd en die Chinese institutionele beleggers zijn.

(405)

Zoals uiteengezet in de overwegingen 369 en 370, was de Commissie van mening dat er sprake is van een grote hoeveelheid ondersteunend bewijsmateriaal, volgens welke een groot deel van de investeerders in door de in de steekproef opgenomen ondernemingen uitgegeven converteerbare obligaties financiële instellingen zijn die wettelijk verplicht zijn om kredietondersteuning te verlenen aan producenten van ACF. Dezelfde overwegingen en conclusie gelden ook voor bedrijfsobligaties, aangezien de voorwaarden voor de uitgifte sterk op elkaar lijken, met name de voorwaarde om te voldoen aan de eisen van de nationale wetten, voorschriften en politiek, en aan het industriebeleid van de staat.

(406)

Zoals beschreven in overweging 403, vereisen artikel 16 van de effectenwet en artikel 12 van de Voorschriften betreffende het beheer van bedrijfsobligaties dat een openbaar aanbod van bedrijfsobligaties in overeenstemming is met het industriebeleid van de staat. Dit heeft tot gevolg dat bedrijfsobligaties alleen kunnen worden uitgegeven voor doeleinden die in overeenstemming zijn met de doelstellingen van de planning van de Chinese overheid met betrekking tot aangemoedigde bedrijfstakken, zoals uiteengezet in de overwegingen 357 en 359. De institutionele beleggers, die volgens overweging 368 grotendeels handelsbanken en beleidsbanken zijn, moeten zich houden aan de beleidsrichtsnoeren van Besluit nr. 40, dat samen met de Catalogus voor leidende beginselen voor herstructurering van de industrie voorziet in een specifieke behandeling van bepaalde projecten binnen bepaalde aangemoedigde bedrijfstakken, zoals de ACF-sector. De voorkeursbehandeling voor een van de in de steekproef opgenomen groepen resulteerde in het besluit om te beleggen in bedrijfsobligaties die worden uitgegeven met een rentevoet die niet beantwoordt aan de marktcriteria.

(407)

Zoals beschreven in punt 3.4.1, worden de financiële instellingen gekenmerkt door een sterke overheidsaanwezigheid en kan de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap over die instellingen uitoefenen. Het algemene wetgevingskader waarbinnen deze financiële instellingen opereren, is ook van toepassing op bedrijfsobligaties.

(408)

In punt 3.4.1 heeft de Commissie geconcludeerd dat financiële instellingen in staatseigendom overheidsinstanties zijn in de zin van artikel 2, punt b), gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, punt a), i), van de basisverordening en dat zij in elk geval worden geacht door de Chinese overheid functies te zijn toevertrouwd of dat zij met functies belast zijn die normaliter de overheid toebehoren in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), van de basisverordening. In punt 3.4.1.7 heeft de Commissie geconcludeerd dat de overheid ook functies toevertrouwt aan particuliere financiële instellingen of hen daarmee belast.

(409)

De Commissie verzamelde ook concrete bewijzen van de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap aan de hand van concrete uitgiften van bedrijfsobligaties. Met het oog hierop evalueerde zij daarom het algemene rechtskader dat in de overwegingen 402 tot en met 405 is uiteengezet, samen met de concrete bevindingen van het onderzoek.

(410)

De Commissie heeft vastgesteld dat de bedrijfsobligaties werden uitgegeven met een rentevoet die lager is dan het niveau dat gezien de financiële en kredietrisicosituatie van de ondernemingen had mogen worden verwacht, met inbegrip van een rentevoet die lager is dan het risicovrije referentietarief dat door de PBOC wordt aangeboden of door de NIFC wordt gepubliceerd, zoals vermeld in overweging 419.

(411)

In de praktijk wordt de rente op de bedrijfsobligaties beïnvloed door de kredietrating van de onderneming, zoals in het geval van leningen. De Commissie concludeerde echter in overweging 215 dat de lokale markt voor kredietrating vertekend is en dat de kredietratings onbetrouwbaar zijn.

(412)

Op grond van de bovenstaande overwegingen concludeerde de Commissie dat de Chinese financiële instellingen de beleidslijnen van Besluit nr. 40 hebben gevolgd door preferentiële financiering te verstrekken aan ondernemingen die tot een aangemoedigde bedrijfstak behoren en dus hebben gehandeld als overheidsinstanties in de zin van artikel 2, punt b), van de basisverordening of als instanties aan wie de overheid functies heeft toevertrouwd of daarmee heeft belast in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iv), van de basisverordening.

(413)

Door de uitgifte van bedrijfsobligaties te organiseren met een rentevoet onder de marktrente die overeenstemt met het werkelijke risicoprofiel van de emittent, en door ermee in te stemmen in dergelijke bedrijfsobligaties te investeren, verleenden de financiële instellingen de in de steekproef opgenomen producent-exporteur een voordeel.

(414)

Zoals beschreven in overweging 380 was de Commissie van oordeel dat de preferentiële financiering door middel van obligaties specifiek is in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening, omdat de obligaties niet kunnen worden uitgegeven zonder goedkeuring door overheidsinstanties en omdat in de effectenwet is bepaald dat de uitgifte van obligaties moet stroken met het industriebeleid van de staat. Zoals reeds vermeld in overweging 104, wordt de ACF-sector in de Catalogus voor leidende beginselen voor herstructurering van de industrie beschouwd als een aangemoedigde bedrijfstak.

(415)

Aangezien obligaties in wezen een type schuldinstrument zijn dat in beginsel vergelijkbaar is met leningen, en aangezien de berekeningsmethode voor leningen al op een mand met obligaties is gebaseerd, besloot de Commissie de in punt 3.4.2.3 beschreven berekeningsmethode voor leningen te volgen. Dit houdt in dat de relatieve spread tussen obligaties van bedrijven uit de VS met een rating AA en obligaties van bedrijven uit de VS met een rating BB met dezelfde looptijd wordt toegepast op de benchmarkrentevoet voor leningen van de PBOC, of na 20 augustus 2019 op de door de NIFC gepubliceerde primaire rentevoet voor leningen, teneinde een marktgebaseerde rentevoet voor obligaties te bepalen, die vervolgens met de door de onderneming daadwerkelijk betaalde rente wordt vergeleken om het verschafte voordeel te becijferen.

(416)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerden de Wanshun Group en de Nanshan Group aan dat de Commissie ten onrechte aannam dat alle obligatiehouders financiële instellingen zijn die als overheidsinstanties optreden. Aangezien in het verslag van Bloomberg waarnaar de Commissie zelf verwijst, wordt vastgesteld dat staatsbanken 57 % van de investeerders vertegenwoordigen en beleidsbanken 3 % van de houders van converteerbare bedrijfsobligaties in China, geeft slechts 60 % (57 % + 3 %) van de obligaties van institutionele beleggers aanleiding tot compenserende maatregelen.

(417)

De Commissie wees erop dat er een reeks ondersteunende bewijzen bestaat die laten zien dat een groot deel van de investeerders in de obligaties die door de in de steekproef opgenomen ondernemingen zijn uitgegeven, bestaat uit financiële instellingen die wettelijk verplicht zijn kredietondersteuning te verlenen aan ACF-producenten. Bovendien wijst de Commissie erop dat uit het verslag van Bloomberg ook blijkt dat 27 % van de obligaties in handen is van “fondsproducten”, wat in wezen fondsen zijn die door dezelfde financiële instellingen worden beheerd. Wanneer rekening wordt gehouden met 3 % “overige” financiële instellingen, bedraagt het totale aandeel van de financiële instellingen die in obligaties beleggen in feite 90 %. Gezien het grote aantal institutionele beleggers, waaronder financiële instellingen, was de Commissie van mening dat zij de kenmerken van de betrokken bedrijfsobligaties hebben bepaald, met name de lage couponrente, en dat andere beleggers, zoals particuliere beleggers, de desbetreffende voorwaarden slechts hebben geaccepteerd. Tot slot was de Commissie van oordeel dat het Chinese systeem voor financieel toezicht op bedrijfsobligaties en converteerbare obligaties slechts een element is dat samen met het in punt 3.4.1 beschreven normatieve kader voor financiering door financiële instellingen, alsook het concrete gedrag van de financiële instellingen, wees op de inmenging van de Chinese overheid. Daarom werden deze argumenten van de hand gewezen.

(418)

Ten slotte voerde de Nanshan Group aan dat de Commissie bij haar berekening de door Nanshan Group Co., Ltd verrichte couponbetalingen niet in mindering heeft gebracht. De Commissie aanvaardde dit punt niet, aangezien in de door de onderneming verstrekte tabellen noch vóór noch tijdens de controle op afstand informatie over couponbetalingen werd verstrekt. De Commissie herinnert er ook aan dat deze informatie deel uitmaakt van de ontbrekende informatie waarvoor artikel 28 is toegepast. Hoe dan ook is het onmogelijk om in dit stadium van het onderzoek de aanvullende informatie die als bijlage bij de opmerkingen over de mededeling van feiten en overwegingen is verstrekt, te verifiëren.

(419)

De Commissie heeft vastgesteld dat alle in de steekproef opgenomen groepen van producenten-exporteurs profiteerden van preferentiële financiering in de vorm van kredietlijnen, bankaccepten en converteerbare obligaties en bedrijfsobligaties. Gezien het bestaan van een financiële bijdrage, een voordeel voor de producenten-exporteurs en specificiteit, beschouwde de Commissie deze vormen van preferentiële financiering als tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie.

(420)

Het subsidiepercentage dat is vastgesteld in verband met de preferentiële financiering voor het onderzoektijdvak voor de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen, bedroeg:

Preferentiële financiering: andere vormen van financiering

(421)

De Commissie heeft vastgesteld dat Sinosure exportkredietverzekeringen heeft verstrekt aan de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen. Op haar website verklaart Sinosure dat zij de Chinese uitvoer van goederen bevordert, met name de uitvoer van hightechproducten. Volgens een onderzoek van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (“OESO”) was de Chinese hightechbedrijfstak, waartoe de ACF-sector behoort, goed voor 21 % van de totale door Sinosure verstrekte exportkredietverzekeringen (88). Daarnaast heeft Sinosure actief meegewerkt aan de invulling van het initiatief “Made in China 2025”, door bedrijven de weg te wijzen naar nationale kredietmiddelen, te zorgen voor wetenschappelijke en technologische innovatie en technologische modernisering, en “naar buiten gerichte” bedrijven te helpen concurrerender te worden op de wereldmarkt (89).

—

Mededeling over de uitvoering van de strategie voor het stimuleren van handel via wetenschap en technologie met behulp van exportkredietverzekeringen (Shang Ji Fa [2004] nr. 368), die gezamenlijk door het Ministerie van Handel en Sinosure is gepubliceerd;

—

Plan 840, dat is opgenomen in de Mededeling van de Staatsraad van 27 mei 2009;

—

Mededeling van de Staatsraad inzake de versnelling van de verdere ontwikkeling van opkomende sectoren van strategisch belang (GuoFa [2010] nr. 32 van 18 oktober 2010), uitgegeven door de Staatsraad en de bijbehorende uitvoeringsrichtlijnen (GuoFa [2011] nr. 310 van 21 oktober 2011);

—

Mededeling over de uitgifte van de 2006-editie van de exportcatalogus van hoogtechnologische producten uit de VRC nr. 16 van het National Science and Technology Department (2006).

(422)

De drie in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen hadden tijdens het onderzoektijdvak lopende exportkredietovereenkomsten met Sinosure.

(423)

Zoals vermeld in overweging 122, heeft Sinosure niet de gevraagde ondersteunende documentatie over haar corporate governance, zoals haar statuten, overgelegd.

(424)

Evenmin heeft Sinosure meer specifieke informatie verstrekt over aan de ACF-sector verleende exportkredietverzekeringen of de hoogte van haar premies, noch gedetailleerde cijfers met betrekking tot de winstgevendheid van haar activiteiten op het gebied van exportkredietverzekering.

(425)

Daarom moest de Commissie de verstrekte informatie aanvullen met de beschikbare gegevens.

(426)

Volgens in eerder antisubsidieonderzoek (90) verstrekte informatie en volgens de website van Sinosure (91) is Sinosure een beleidsgerichte verzekeraar die door de staat is opgericht en wordt gesteund met het oog op de ondersteuning van ontwikkeling en samenwerking met betrekking tot buitenlandse economische activiteiten en handel van de VRC. De onderneming is voor 100 % in eigendom van de staat. Zij beschikt over een raad van bestuur en een raad van toezicht. De Chinese overheid is bevoegd tot aanstelling en ontslag van de leden van het hoger management van de onderneming. Op grond van deze informatie concludeerde de Commissie dat er ten aanzien van Sinosure formele aanwijzingen voor zeggenschap van de overheid zijn.

(427)

De Commissie verzamelde daarnaast informatie inzake de vraag of de Chinese overheid betekenisvolle zeggenschap had over het gedrag van Sinosure met betrekking tot de ACF-sector.

(428)

Volgens de mededeling over de uitgifte van de 2006-editie van de exportcatalogus van hoogtechnologische producten uit de VRC nr. 16 kunnen “in de 2006-editie van de exportcatalogus opgenomen producten in aanmerking komen voor preferentiële beleidsmaatregelen van de staat voor de uitvoer van hightechproducten”. In de exportcatalogus van hoogtechnologische producten wordt uitdrukkelijk melding gemaakt van aluminiumfolie (92).

(429)

Bovendien was Sinosure volgens de Mededeling over de uitvoering van de strategie voor het stimuleren van handel via wetenschap en technologie met behulp van exportkredietverzekeringen (93) gehouden meer steun te verlenen aan de primaire bedrijfstakken en producten door haar algemene steun voor de uitvoer van hoogtechnologische en met nieuwe technologie vervaardigde producten, met inbegrip van “nieuwe materialen”, te versterken. Zij moet zich toeleggen op hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde bedrijfstakken, zoals de ACF-sector, die zijn opgenomen in de exportcatalogus van hoogtechnologische producten uit de VRC, en uitgebreide steun verlenen op het gebied van verzekeringsprocedures, goedkeuring onder bepaalde voorwaarden, snellere behandeling van claims en flexibele tarieven. Wat de flexibele tarieven betreft, moet Sinosure producten de maximale premiekorting verlenen waarin de variabele tarieven van de kredietverzekeringsonderneming voorzagen. Zoals vermeld in de overwegingen 89 en 98 is de ACF-sector opgenomen in de meer algemene categorie “nieuwe materialen”. Voorts staat in het jaarverslag van Sinosure over 2019 dat Sinosure “de gestage ontwikkeling van primaire bedrijfstakken heeft gesteund” en “de groei van strategische opkomende industrieën heeft versneld”  (94).

(430)

Op basis hiervan concludeerde de Commissie dat de Chinese overheid een normatief kader heeft gecreëerd waaraan de managers van Sinosure en toezichthouders die door de Chinese overheid zijn benoemd en die aan haar verantwoording verschuldigd zijn, gebonden zijn. Derhalve heeft de Chinese overheid een dergelijk normatief kader aangewend om betekenisvolle zeggenschap uit te oefenen over het gedrag van Sinosure.

(431)

De Commissie verzamelde ook concrete bewijzen van de uitoefening van betekenisvolle zeggenschap aan de hand van concrete verzekeringsovereenkomsten. De onderneming heeft echter geen specifieke voorbeelden gegeven die betrekking hadden op de ACF-sector of de in de steekproef opgenomen ondernemingen.

(432)

Bij gebreke van concrete bewijzen heeft de Commissie daarom de concrete gedragingen van Sinosure in verband met de aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen verstrekte verzekeringen onderzocht. Die gedragingen waren in tegenspraak met het officiële standpunt van Sinosure, aangezien haar handelwijze niet op marktbeginselen was gebaseerd.

(433)

Na een vergelijking van de totale schade-uitkeringen met de totale verzekerde bedragen, op basis van de gegevens van het jaarverslag van Sinosure over 2019 (95), kwam de Commissie tot de conclusie dat Sinosure gemiddeld 0,33 % van het verzekerde bedrag als premie in rekening zou moeten brengen om de kosten van de claims te dekken (nog afgezien van overheadkosten). In de praktijk waren de door de in de steekproef opgenomen ondernemingen betaalde premies echter veel lager dan het minimumtarief dat nodig was om de operationele kosten te dekken.

(434)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen herhaalde de Chinese overheid dat Sinosure geen overheidsinstantie is en dat zij bij haar bedrijfsactiviteiten marktbeginselen volgt. Bij het beoordelen van de mogelijkheid om exportkredietverzekeringen te verstrekken, houdt Sinosure uitvoerig rekening met factoren als de nationale risico’s, de bedrijfstakgerelateerde risico’s en de kredietrisico’s van de importeur. De Chinese overheid merkte ook opnieuw op dat de Commissie een binnenlandse benchmark had moeten gebruiken.

(435)

Aangezien de Chinese overheid geen nieuw bewijsmateriaal heeft overgelegd met betrekking tot het functioneren van Sinosure als overheidsinstantie, heeft de Commissie haar conclusies in dit verband gehandhaafd. Bovendien kon de Commissie, aangezien Sinosure tijdens het onderzoektijdvak een dominante marktpositie bekleedde, geen marktconforme binnenlandse verzekeringspremie vinden, zoals in punt 3.6.4.3 wordt benadrukt. Daarom werd ook dit argument afgewezen.

(436)

Bijgevolg stelde de Commissie vast dat het hierboven omschreven rechtskader door Sinosure wordt uitgevoerd in de uitoefening van overheidsfuncties met betrekking tot de ACF-sector. Sinosure trad op als overheidsinstantie in de zin van artikel 2, punt b), gelezen in samenhang met artikel 3, lid 1, punt a), i), van de basisverordening en in overeenstemming met de desbetreffende rechtspraak van de WTO. Bovendien genoten de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs voordeel, aangezien de verzekering werd verstrekt tegen tarieven onder het bedrag dat Sinosure minimaal nodig had om haar operationele kosten te dekken.

(437)

De Commissie stelde tevens vast dat de in het kader van het exportverzekeringsprogramma verleende subsidies specifiek waren, aangezien zij niet konden worden verkregen zonder dat er sprake was van uitvoer, en dus afhankelijk zijn van uitvoerprestaties in de zin van artikel 4, lid 4, punt a), van de basisverordening.

(438)

Aangezien Sinosure tijdens het onderzoektijdvak een dominante marktpositie had, was het voor de Commissie niet mogelijk een op de markt gebaseerde binnenlandse verzekeringspremie te vinden. In overeenstemming met eerdere antisubsidieonderzoeken heeft de Commissie gebruikgemaakt van de meest geschikte externe benchmark waarvoor eenvoudig toegankelijke informatie voorhanden was, namelijk de premietarieven die door de in de Verenigde Staten van Amerika gevestigde Export-Import Bank worden gehanteerd voor niet-financiële instellingen voor de uitvoer naar OESO-landen.

(439)

De Commissie was van oordeel dat het aan de ontvangers toegekende voordeel het verschil is tussen het werkelijk door hen als verzekeringspremie betaalde bedrag en het te betalen bedrag bij toepassing van het in overweging 438 vermelde externe benchmark-premietarief.

(440)

Met betrekking tot de exportkredietverzekering voerde Wanshun Group aan dat de Commissie had moeten onderzoeken of de toegepaste premietarieven toereikend waren om de operationele kosten en verliezen van de verzekeraar te dekken. De partij heeft informatie verstrekt waaruit bleek dat de jaarlijkse premies die Sinosure in deze jaren heeft geïnd, toereikend waren om haar operationele kosten en verliezen op lange termijn te dekken.

(441)

Wanshun voerde ook aan dat de Commissie voor de berekening van een passend vast premietarief niet alleen rekening had moeten houden met het verzekerde bedrag en de schade-uitkeringen, maar ook met teruggevorderde claims. Daarnaast verzocht de partij de Commissie haar exacte berekening bekend te maken. Zij benadrukte ook dat niet alle ondernemingen verzekeringspremies tegen een vast tarief betaalden.

(442)

Zij voerde verder aan dat de Commissie, indien zij haar besluit zou handhaven om de exportkredietverzekering van Sinosure als een tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie te behandelen, het onredelijk hoge premietarief zou moeten herzien. De Commissie heeft geen analyse of uitleg verstrekt met betrekking tot de redelijkheid van de gekozen benchmark, en zij verzocht de Commissie ten minste toe te lichten op welke basis zij de EXIM-tarieven van de VS passender achtte.

(443)

De Commissie is het niet eens met de argumenten van Wanshun met betrekking tot de exportkredietverzekering.Sinosure heeft niet meegewerkt aan het onderzoek en heeft geen specifieke informatie verstrekt over de aan de ACF-sector verstrekte exportkredietverzekeringen, de hoogte van haar premies of gedetailleerde cijfers over de winstgevendheid van haar activiteiten op het gebied van exportkredietverzekering. Daarom was het niet mogelijk de door Sinosure gehanteerde premietarieven te vergelijken met de operationele kosten en verliezen van de verzekeraar op het niveau van een bepaalde bedrijfstak, laat staan op het niveau van de producenten-exporteurs. Daarom kon een eventuele kruissubsidiëring tussen bedrijfstakken en ondernemingen niet worden beoordeeld. Doordat Sinosure geen medewerking verleende, kon ook geen vergelijking worden gemaakt tussen claims en teruggevorderde claims, zoals Wanshun suggereerde. Ten slotte heeft Wanshun geen bewijsmateriaal of onderbouwde argumenten aangevoerd ter ondersteuning van haar bewering dat de externe benchmark, d.w.z. de door de Export-Import Bank van de Verenigde Staten van Amerika toegepaste premietarieven voor niet-financiële instellingen voor de uitvoer naar OESO-landen, zoals uiteengezet in overweging 438, onredelijk of kennelijk onjuist zou zijn. Deze argumenten werden derhalve afgewezen.

(444)

Het subsidiepercentage dat is vastgesteld in verband met de hierboven beschreven regeling voor het onderzoektijdvak voor de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen, bedraagt:

Preferentiële financiering: exportkredietverzekering

(445)

De Commissie stelde vast dat de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen gebruikmaakten van diverse subsidieprogramma’s, zoals subsidies in verband met technologie, innovatie en ontwikkeling, subsidies in verband met activa, rentekortingen op leningen en subsidies ter ondersteuning van de uitvoer. Subsidies in verband met technologie, innovatie en ontwikkeling vormden een aanzienlijk deel van de subsidies die door de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen werden gemeld. De Commissie heeft de subsidies daarom in twee categorieën ingedeeld: i) subsidies in verband met technologie, innovatie en ontwikkeling en ii) andere subsidies.

(446)

Alle in de steekproef opgenomen groepen ontvingen tijdens het onderzoektijdvak subsidies in verband met onderzoek en ontwikkeling (“O & O”) en industrialisatie, technologische modernisering en innovatie.

—

Het dertiende vijfjarenplan inzake technische innovatie;

—

Richtsnoeren voor de bevordering van de technologische vernieuwing van ondernemingen, Staatsraad, Guo Fa (2012) 44;

—

Werkplan voor de wederopleving van de industrie en technologische vernieuwing, NDRC, MIIT, 2015;

—

Steunfondsen voor de industrie en speciale fondsen voor O & O en industrialisatie, Dong Ban Fa (2018) nr. 62;

—

Nationaal programma voor hoogtechnologisch onderzoek en ontwikkeling (863) Beheersmaatregelen;

—

Mededeling over de uitgifte van de eerste reeks provinciale indicatoren voor de omschakeling en modernisering van de industrie en de informatiesector in 2019;

—

Mededelingen over de toewijzing van speciale fondsen voor technische vernieuwing, speciale fondsen voor de wederopleving van de industrie, speciale fondsen voor technische omschakeling en speciale fondsen voor industriële ontwikkeling.

(447)

De Commissie stelde vast dat de subsidies zowel betrekking hadden op technologische verbetering, renovatie of transformatie van het fabricageproces als op onderzoek en ontwikkeling van hoogwaardige, “geavanceerde” en nieuwe technologieën.

(448)

Volgens de Richtsnoeren voor de bevordering van de technologische vernieuwing van ondernemingen zijn de centrale en lokale overheden gehouden de financiële steun en de investeringen te verhogen, met bijzondere aandacht voor industriële omschakeling en modernisering op essentiële gebieden en ten aanzien van kritieke aspecten van technologische vernieuwing. Voorts moeten de autoriteiten hun methoden voor het fondsbeheer voortdurend vernieuwen en verbeteren, verschillende soorten steun flexibel toepassen en belastingmiddelen efficiënter besteden.

(449)

Het Werkplan voor de wederopleving van de industrie en technologische vernieuwing strekt tot praktische uitvoering van de hierboven bedoelde richtsnoeren door de oprichting van speciale fondsen voor de bevordering van technologische vooruitgang en projecten op het gebied van technologische omschakeling. Deze fondsen omvatten investeringssubsidies en leningen tegen verlaagde rentetarieven. De fondsen moeten in overeenstemming met het nationale macro-economische beleid, het industriebeleid en het beleid voor regionale ontwikkeling worden gebruikt.

(450)

De subsidieprogramma’s waarvan de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen hebben geprofiteerd, zijn in hun opzet grotendeels vergelijkbaar. Naargelang van het doel worden criteria vastgesteld op grond waarvan ondernemingen een aanvraag kunnen indienen, en als aan de criteria wordt voldaan, wordt de financiële steun toegekend.

(451)

Zo hebben sommige van de subsidies die aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen werden toegekend hun rechtsgrondslag in het Nationaal programma voor hoogtechnologisch onderzoek en ontwikkeling, wat eens te meer een illustratie is van de werking van de staatsplanning in de VRC, zoals beschreven in overweging 88. In artikel 2 staat: “Het nationaal plan voor hoogtechnologisch onderzoek en ontwikkeling (863) is een wetenschaps- en technologieprogramma met duidelijke nationale doelstellingen, dat wordt ondersteund door financiële middelen die centraal worden toegewezen”. In artikel 29 van hetzelfde document wordt de procedure vastgesteld voor de goedkeuring van in aanmerking komende projecten. Het weerspiegelt het hierboven beschreven mechanisme: na de indiening van een aanvraag, de aanvaarding en de evaluatie ervan, dient een groep deskundigen de voorstellen van het project en de raming van de financiering van het project in, waarna uiteindelijk een gemeenschappelijk bureau de subsidie goedkeurt en ondertekent.

(452)

De subsidies in verband met technologie, innovatie en ontwikkeling, met inbegrip van de hierboven beschreven subsidies voor O & O-projecten, zijn subsidies in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), i), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening, d.w.z. een overdracht van middelen van de Chinese overheid naar de producenten van het betrokken product in de vorm van subsidies. Zoals reeds vermeld in overweging 445, worden deze middelen in de jaarrekening van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs geboekt als overheidssubsidies.

(453)

Die subsidies zijn specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening, omdat alleen ondernemingen actief op essentiële gebieden of met sleuteltechnologieën volgens de regelmatig gepubliceerde richtsnoeren, administratieve maatregelen en catalogi daarvoor in aanmerking komen en ACF een van de in aanmerking komende bedrijfstakken is. De subsidies die door de ondernemingen worden gemeld en door de Commissie aan een controle worden onderworpen, zijn in elk geval ondernemingsspecifiek.

(454)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de Commissie niet heeft aangetoond dat de betrokken O & O-subsidies specifiek zijn in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), aangezien de toekenning van O & O-subsidies overal ter wereld gebruikelijk is, en niet beperkt is tot bepaalde ondernemingen.

(455)

De Commissie heeft reeds het specifieke karakter van subsidies aangetoond, aangezien alleen ondernemingen die actief zijn op belangrijke gebieden of technologieën, zoals vermeld in de richtsnoeren, administratieve maatregelen en catalogi, in aanmerking komen. Bovendien hebben de medewerkende producenten-exporteurs documenten in verband met de subsidies verstrekt, zoals juridische documenten en kennisgevingen van subsidies, waaruit blijkt dat de subsidies werden verstrekt aan ondernemingen die behoren tot bepaalde specifieke bedrijfstakken of sectoren en/of betrokken zijn bij specifieke industriële projecten die door de staat worden aangemoedigd. Daarom herhaalde de Commissie haar conclusie dat deze subsidies alleen beschikbaar zijn voor een duidelijk omschreven subgroep van bepaalde ondernemingen en/of sectoren van de economie. De Commissie heeft bovendien vastgesteld dat de voorwaarden om voor deze subsidies in aanmerking te komen, niet duidelijk en objectief waren en niet automatisch van toepassing waren; bijgevolg voldeden zij niet aan de vereisten voor niet-specificiteit in artikel 4, lid 2, punt b), van de basisverordening.

(456)

Om het voordeel tijdens het onderzoektijdvak vast te stellen, heeft de Commissie subsidies in aanmerking genomen die tijdens het onderzoektijdvak werden ontvangen, alsmede subsidies die vóór het onderzoektijdvak werden ontvangen, maar waarvoor de afschrijvingstermijn tijdens het onderzoektijdvak voortduurde. Wat betreft subsidies die niet worden afgeschreven, werd het voordeel beschouwd als het bedrag dat tijdens het onderzoektijdvak werd ontvangen. Wat betreft projectgerelateerde subsidies en subsidies in verband met activa, werd het voordeel beschouwd als het gedeelte van het totale subsidiebedrag dat tijdens het onderzoektijdvak werd afgeschreven.

(457)

De Commissie onderzocht of overeenkomstig punt F.a) van de richtsnoeren van de Commissie voor de berekening van de omvang van de subsidie een aanvullende jaarlijkse commerciële rente moest worden toegepast (96). Een dergelijke aanpak had echter moeten zijn gebaseerd op een reeks complexe hypothetische factoren waarover geen nauwkeurige gegevens beschikbaar zijn. Daarom achtte de Commissie het passender om de bedragen overeenkomstig de berekeningsmethode in eerdere zaken aan het onderzoektijdvak toe te rekenen volgens het afschrijvingspercentage van de O & O-projecten en vaste activa (97).

(458)

De Commissie stelde vast dat de drie in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen ook andere subsidies ontvingen, zoals subsidies in verband met activa, rentekortingen op leningen, subsidies ter ondersteuning van de uitvoer, en andere eenmalige of terugkerende subsidies van overheidsinstanties op verschillende niveaus.

(459)

Deze subsidies werden aan de ondernemingen toegekend door nationale, provinciale, stedelijke, gewestelijke of districtsautoriteiten en bleken allemaal specifiek te zijn voor de in de steekproef opgenomen ondernemingen, dan wel specifiek voor de ligging van de onderneming of de soort sector. De informatie over de rechtsgrondslag op grond waarvan deze subsidies werden toegekend, werd niet door alle in de steekproef opgenomen ondernemingen bekendgemaakt. De Commissie ontving echter van enkele ondernemingen een afschrift van documenten die waren afgegeven door de overheidsinstantie die de fondsen had toegekend, “de mededeling” genoemd.

(460)

Voorbeelden van dergelijke andere subsidies zijn subsidies in verband met activa, octrooifondsen, fondsen en prijzen voor wetenschap en technologie, fondsen voor bedrijfsontwikkeling, fondsen ter bevordering van de uitvoer, subsidies voor industriële kwaliteitsverhoging en efficiencyverbetering, gemeentelijke fondsen voor commerciële steun, fondsen voor de ontwikkeling van buitenlandse economische en handelsactiviteiten en onderscheidingen voor veilige productie.

(461)

Gezien de grote hoeveelheid subsidies die de Commissie heeft aangetroffen in de boekhouding van de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen, wordt in deze verordening slechts een samenvatting van de belangrijkste bevindingen gegeven. De bewijzen van het bestaan van een groot aantal subsidies en van het feit dat die subsidies door verschillende lagen van overheidsinstanties werden verleend, werden aanvankelijk door de drie in de steekproef opgenomen groepen verstrekt. De bevindingen met betrekking tot deze subsidies werden in hun specifieke, aan hen gerichte informatiedocumenten uitvoerig uiteengezet.

(462)

Die andere subsidies zijn subsidies in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), i), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening, daar sprake was van een overdracht van middelen van de Chinese overheid in de vorm van steun aan de in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen en aldus een voordeel is verleend.

(463)

De in de steekproef opgenomen groepen ondernemingen verstrekten informatie over het bedrag van de subsidies en de autoriteit die elke subsidie toekende en uitbetaalde. De betrokken ondernemingen boekten deze inkomsten in hun rekeningen ook meestal onder de rubriek “inkomsten uit subsidies” en hebben die rekeningen door een onafhankelijke instantie laten controleren. De informatie over deze subsidies werd door de Commissie beschouwd als positief bewijs van het bestaan van een subsidie waardoor een voordeel werd toegekend.

(464)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de Commissie onvoldoende details heeft verstrekt over de subsidies waarnaar zij verwijst, aangezien zij geen melding maakte van specifieke subsidies of juridische bronnen. Zoals vermeld in de overwegingen 459 en 461, bestonden de subsidies waarnaar in dit punt wordt verwezen uit talrijke kleine bedragen die op verschillende overheidsniveaus werden verstrekt en waarvoor de in de steekproef opgenomen ondernemingen, behalve voor enkele aanwijzingen op hoog niveau, vaak geen ondersteunende documentatie verstrekten. Als zodanig is de Commissie niet in staat om de Chinese overheid een precieze rechtsgrondslag te verschaffen. Zoals vermeld in overweging 461 werden de individuele ondernemingen in hun specifieke informatiedocumenten echter gedetailleerde bevindingen over deze subsidies verstrekt.

(465)

Deze subsidies zijn ook specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), en artikel 4, lid 3, van de basisverordening, aangezien zij, op grond van de door de medewerkende producenten-exporteurs verstrekte documenten, beperkt lijken te zijn tot bepaalde ondernemingen, bepaalde sectoren, zoals de ACF-sector, of specifieke projecten in specifieke regio’s. Bovendien zijn sommige van die subsidies afhankelijk van uitvoerprestaties in de zin van artikel 4, lid 4, punt a), van de basisverordening.

(466)

Deze subsidies voldoen bovendien niet aan de eisen voor niet-specifieke subsidies die zijn vastgesteld in artikel 4, lid 2, punt b), van de basisverordening, aangezien de criteria om in aanmerking te komen en de werkelijke selectiecriteria voor ondernemingen niet transparant en niet objectief zijn en evenmin automatisch gelden.

(467)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Nanshan Group aan dat de Commissie met betrekking tot subsidies:

(468)

De Commissie merkte op dat de in overweging 467 bedoelde niet-afschrijfbare subsidies betrekking hebben op vaste activa. Om die reden heeft de Commissie het voordeel toegerekend aan dezelfde periode waarin de vaste activa worden afgeschreven. Daarom wordt de opmerking afgewezen.

(469)

Naar aanleiding van de opmerkingen van Nanshan Group heeft de Commissie opnieuw gekeken naar de in de berekeningen gebruikte afschrijvingstermijnen. In de gevallen waarin een onjuiste termijn was gebruikt, werd de berekening gecorrigeerd.

(470)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde Wanshun Group aan dat de Commissie een fout had gemaakt bij de berekening van het voordeel van één subsidie voor een van haar groepsondernemingen. Meer in het bijzonder voerde zij aan dat een van de projecten waarvoor de subsidie was verleend pas van start is gegaan vanaf het derde kwartaal van 2019 en dat het daarom onjuist was om een vijftiende van de waarde (die overeenkomt met de afschrijvingsperiode van 15 jaar) toe te rekenen aan het onderzoektijdvak.

(471)

De Commissie merkt op dat volgens de gevestigde praktijk subsidies voor het onderzoektijdvak worden toegekend met gebruikmaking van het aantal kalenderjaren als basis voor de berekening. Dit argument werd derhalve afgewezen.

(472)

De Commissie heeft het voordeel berekend volgens de in overweging 457 beschreven methode.

(473)

Het subsidiepercentage dat is vastgesteld voor alle subsidies in het onderzoektijdvak voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, bedraagt:

Subsidies

(474)

De rechtsgrondslag van dit programma wordt gevormd door artikel 28 van de wet op de vennootschapsbelasting (98)en artikel 93 van de uitvoeringsregels voor de wet op de vennootschapsbelasting van de VRC (99), alsmede:

(475)

Hoofdstuk IV van de wet op de vennootschapsbelasting bevat bepalingen betreffende “preferentiële fiscale behandeling”. Artikel 25 van de wet op de vennootschapsbelasting, dat de aanhef vormt van hoofdstuk IV, luidt: “De staat verleent belastingvoordelen aan ondernemingen die actief zijn in bedrijfstakken of projecten waarvan de ontwikkeling door de staat speciaal wordt ondersteund en aangemoedigd” . Artikel 28 van de wet op de vennootschapsbelasting bepaalt dat “het vennootschapsbelastingtarief voor hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen die speciale steun van de staat nodig hebben, wordt verlaagd tot 15 %” .

(476)

In artikel 93 van de uitvoeringsregels voor de wet op de vennootschapsbelasting wordt het volgende verduidelijkt:

“ De belangrijke hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen die door de staat worden gesteund als bedoeld in lid 2 van artikel 28 van de wet op de vennootschapsbelasting, zijn de ondernemingen die eigenaar zijn van belangrijke intellectuele-eigendomsrechten en voldoen aan de volgende voorwaarden:

(477)

In bovengenoemde bepalingen staat duidelijk dat het verlaagde tarief van de vennootschapsbelasting is voorbehouden aan “belangrijke hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen die door de staat worden gesteund” , die eigenaar zijn van belangrijke intellectuele-eigendomsrechten en voldoen aan bepaalde voorwaarden, zoals “vallen binnen het toepassingsgebied van de belangrijke door de staat gesteunde hoogtechnologische in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen”.

(478)

Overeenkomstig artikel 11 van de Administratieve maatregelen betreffende de erkenning van hightechondernemingen moet een onderneming, om als hightech te worden erkend, tegelijkertijd aan bepaalde voorwaarden voldoen, waaronder: “zij heeft de eigendom verkregen van intellectuele-eigendomsrechten die een centrale rol spelen bij de technische ondersteuning van haar belangrijkste producten (diensten), via onafhankelijk onderzoek, overdracht, subsidie, fusies en overnames enz.” en “de technologie die een centrale rol speelt bij de technische ondersteuning van haar belangrijkste producten (diensten) ligt binnen het bereik dat vooraf is bepaald in de door de staat ondersteunde hoogtechnologische domeinen” .

(479)

De belangrijkste door de staat ondersteunde hoogtechnologische domeinen zijn opgenomen in de Catalogus van door de staat ondersteunde hoogtechnologische domeinen van 2016. In deze catalogus wordt duidelijk melding gemaakt van aluminiumfolie onder “nieuwe materialen”/“metaalmaterialen” als een door de staat ondersteund hightechproduct.

(480)

De Commissie stelde vast dat ondernemingen binnen de in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs tijdens het onderzoektijdvak als hightechondernemingen konden worden aangemerkt en dus profiteerden van een verlaagd tarief voor de vennootschapsbelasting van 15 %.

(481)

De Commissie was van oordeel dat de belastingverrekening in kwestie een subsidie is in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), ii), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening, omdat er sprake is van een financiële bijdrage in de vorm van een derving van inkomsten door de Chinese overheid, waardoor een voordeel wordt toegekend aan de betrokken ondernemingen. Het voordeel voor de ontvangers is gelijk aan de belastingbesparing.

(482)

Deze subsidie is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening omdat de wetgeving zelf de toepassing van deze regeling beperkt tot ondernemingen die actief zijn op bepaalde door de staat vastgestelde hoogtechnologische voorrangsgebieden, zoals blijkt uit de overwegingen 477 tot en met 479. Zoals aangegeven in overweging 479, is de ACF-sector een dergelijk hoogtechnologisch voorrangsgebied.

(483)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie is berekend als het voordeel dat de ontvangers ervan tijdens het onderzoektijdvak hebben genoten. Dat voordeel is berekend als het verschil tussen de totale verschuldigde belasting tegen het normale belastingtarief en de totale verschuldigde belasting op basis van het verlaagde belastingtarief.

(484)

Het subsidiepercentage dat is vastgesteld voor deze specifieke regeling, bedroeg 0,55 % voor Nanshan Group, 0,43 % voor Wanshun Group en 0,47 % for Daching Group.

(485)

De belastingverrekening voor onderzoek en ontwikkeling biedt ondernemingen een preferentiële fiscale behandeling voor hun O & O-activiteiten in bepaalde hoogtechnologische voorrangsgebieden die zijn vastgesteld door de staat; daarvoor moeten hun O & O-uitgaven bepaalde drempels overschrijden.

(486)

Meer bepaald geldt voor O & O-uitgaven voor de ontwikkeling van nieuwe technologieën, nieuwe producten en nieuwe technieken die geen immateriële activa zijn en in het lopende boekjaar in de winst-en-verliesrekening worden geboekt, een extra aftrek van 75 % nadat zij in het licht van de feitelijke situatie reeds volledig zijn afgetrokken. Wanneer de bovengenoemde O & O-uitgaven immateriële activa vormen, kan 175 % van de kosten voor immateriële activa worden afgeschreven. De extra aftrek van O & O-uitgaven vóór belasting is sinds januari 2021 verhoogd tot 100 % (101).

(487)

De rechtsgrondslag van dit programma wordt gevormd door artikel 30, lid 1, van de wet op de vennootschapsbelasting en artikel 95 van de uitvoeringsregels voor de wet op de vennootschapsbelasting van de VRC en de volgende berichten:

(488)

In eerdere onderzoeken (102) heeft de Commissie vastgesteld dat de “nieuwe technologieën, nieuwe producten en nieuwe technieken” , die voor de belastingaftrek in aanmerking komen, deel uitmaken van bepaalde door de staat ondersteunde hoogtechnologische domeinen. Zoals vermeld in overweging 480, zijn de belangrijkste door de staat ondersteunde hoogtechnologische domeinen opgenomen in de Catalogus van door de staat ondersteunde hoogtechnologische domeinen van 2016.

(489)

Zoals uiteengezet in overweging 479, bevat hoofdstuk IV van de wet op de vennootschapsbelasting bepalingen betreffende “preferentiële fiscale behandeling”, met name in artikel 25. Artikel 30, lid 1, van de wet op de vennootschapsbelasting, dat ook deel uitmaakt van hoofdstuk IV, bepaalt dat “de onderzoeks- en ontwikkelingskosten van ondernemingen in verband met de ontwikkeling van nieuwe technologieën, nieuwe producten en nieuwe technieken” bij de berekening van het belastbare inkomen extra kunnen worden afgetrokken. In artikel 95 van de uitvoeringsregels voor de wet op de vennootschapsbelasting wordt de betekenis van “O & O-uitgaven voor de ontwikkeling van nieuwe technologieën, nieuwe producten en nieuwe technieken” in artikel 30, lid 1, van de wet op de vennootschapsbelasting verduidelijkt.

(490)

Volgens de Circulaire inzake de verhoging van het percentage van de superaftrek vóór belastingen voor O & O-uitgaven (Cai Shui [2018] nr. 99), “is met betrekking tot de uitgaven voor onderzoek en ontwikkeling (O & O) die een onderneming werkelijk maakt in het kader van haar O & O-activiteiten, een extra 75 % van het werkelijke bedrag van de uitgaven aftrekbaar vóór belastingen, naast andere eigenlijke aftrekposten, gedurende de periode van 1 januari 2018 tot en met 31 december 2020, op voorwaarde dat de genoemde uitgaven niet worden omgezet in het immaterieel actief en in evenwicht worden gebracht in de lopende winsten en verliezen van deze onderneming; indien de bedoelde uitgaven evenwel zijn omgezet in het immaterieel actief, mogen deze worden afgeschreven tegen een percentage van 175 % van de kosten van het immaterieel actief vóór belasting gedurende de bovengenoemde periode” .

(491)

De Commissie stelde vast dat de ondernemingen binnen de in de steekproef opgenomen groepen “een extra aftrek genoten voor O & O-uitgaven die het gevolg waren van het onderzoek naar en de ontwikkeling van nieuwe technologieën, nieuwe producten en nieuwe technieken” .

(492)

De Commissie was van oordeel dat de belastingverrekening in kwestie een subsidie is in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), ii), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening, omdat er sprake is van een financiële bijdrage in de vorm van een derving van inkomsten door de Chinese overheid, waardoor een voordeel wordt toegekend aan de betrokken ondernemingen. Het voordeel voor de ontvangers is gelijk aan de belastingbesparing.

(493)

Die subsidie is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening omdat de wetgeving zelf de toepassing van deze maatregel beperkt tot ondernemingen die O & O-uitgaven maken in bepaalde door de staat vastgestelde hoogtechnologische voorrangsgebieden, zoals de ACF-sector.

(494)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie is berekend als het voordeel dat de ontvangers ervan tijdens het onderzoektijdvak hebben genoten. Dat voordeel is berekend als het verschil tussen de totale verschuldigde belasting tegen het normale belastingtarief en de totale verschuldigde belasting na de extra aftrek van 75 % van de eigenlijke O & O-uitgaven.

(495)

Het subsidiebedrag dat is vastgesteld voor deze specifieke regeling, bedroeg 1,24 % voor Nanshan Group, 0,14 % voor Wanshun Group en 0,37 % voor Daching Group.

(496)

De wet op de vennootschapsbelasting biedt preferente vennootschapsbelasting aan bedrijven die actief zijn in bedrijfstakken of projecten waarvan de ontwikkeling specifiek wordt ondersteund en aangemoedigd door de staat en die in het bijzonder vrijgesteld zijn van belasting over inkomen uit deelnemingen, zoals dividenden en bonussen, tussen in aanmerking komende binnenlandse ondernemingen.

(497)

De rechtsgrondslag van dit programma wordt gevormd door artikel 26, lid 2, van de wet op de vennootschapsbelasting, samen met de uitvoeringsregels voor de wet op de vennootschapsbelasting van de VRC.

(498)

Artikel 25 van de wet op de vennootschapsbelasting, dat de aanhef vormt van hoofdstuk IV “preferentieel belastingbeleid”, luidt: “de staat verleent belastingvoordelen aan ondernemingen die actief zijn in bedrijfstakken of projecten waarvan de ontwikkeling door de staat speciaal wordt ondersteund en aangemoedigd” . Verder is in artikel 26, lid 2, bepaald dat de belastingvrijstelling geldt voor inkomsten uit beleggingen in aandelen tussen “in aanmerking komende ingezeten ondernemingen” , wat de werkingssfeer ervan lijkt te beperken tot slechts bepaalde ingezeten ondernemingen.

(499)

De Commissie heeft vastgesteld dat één onderneming in een van de in de steekproef opgenomen groepen belastingvrijstelling heeft gekregen van inkomsten uit dividenden tussen gekwalificeerde ingezeten ondernemingen.

(500)

De Commissie is van oordeel dat deze regeling een subsidie is in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), ii), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening omdat er sprake is van een financiële bijdrage in de vorm van een derving van inkomsten door de Chinese overheid, waardoor een voordeel wordt toegekend aan de betrokken onderneming. Het voordeel voor de ontvanger is gelijk aan de belastingbesparing.

(501)

Die subsidie is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening, omdat de wetgeving zelf de toepassing van deze vrijstelling beperkt tot uitsluitend gekwalificeerde ingezeten ondernemingen die zich bezighouden met bedrijfstakken of projecten waarvan de ontwikkeling speciaal door de staat worden gesteund en aangemoedigd, zoals de ACF-sector.

(502)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Nanshan Group aan dat de vrijstelling van dividendbelasting tussen ingezeten ondernemingen geen tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie is, aangezien deze niet specifiek is, op alle ondernemingen van toepassing is en louter bedoeld is om dubbele belastingheffing te voorkomen.

(503)

Hoewel de Commissie het ermee eens is dat het tegengaan van dubbele belastingheffing een rechtmatige fiscale praktijk is, maakt artikel 26, lid 2, van de wet op de vennootschapsbelasting deel uit van hoofdstuk IV “Belastingpreferenties”, dat voorziet in een aantal preferentiële fiscale behandelingen die vrijstellingen van de algemene belastingregels zijn. Bovendien, zoals in overweging 491 is toegelicht, luidt artikel 25 van de wet op de vennootschapsbelasting, dat de aanhef vormt van hoofdstuk IV “preferentieel belastingbeleid”: “de staat verleent belastingvoordelen aan ondernemingen die actief zijn in bedrijfstakken of projecten waarvan de ontwikkeling door de staat speciaal wordt ondersteund en aangemoedigd” . Daarnaast is in artikel 26, lid 2, bepaald dat de belastingvrijstelling geldt voor inkomsten uit beleggingen in aandelen tussen “in aanmerking komende ingezeten ondernemingen”, wat de werkingssfeer ervan lijkt te beperken tot slechts bepaalde ingezeten ondernemingen. Daarom was de Commissie van oordeel dat een dergelijk preferentieel belastingbeleid beperkt is tot bepaalde bedrijfstakken, die specifiek door de staat worden gesteund en aangemoedigd, zoals de ACF-sector, en derhalve specifiek is in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening. Bijgevolg heeft de Commissie haar conclusie bevestigd dat deze regeling een tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie is. Dit argument wordt daarom afgewezen.

(504)

De Commissie heeft de hoogte van de subsidie berekend door het normale belastingtarief toe te passen op de dividendinkomsten die zijn afgetrokken van het belastbare inkomen.

(505)

De hoogte van de subsidie die voor deze specifieke regeling is vastgesteld, bedroeg voor Nanshan Group 0,15 %.

(506)

Een organisatie of particulier die grond gebruikt in grote steden, landelijke steden en dorpen of in industriële en mijngebieden, betaalt normaal een belasting op het gebruik van stadsgrond. De belasting op grondgebruik wordt geheven door de lokale belastingautoriteiten van de plaats waar de grond wordt gebruikt. Bepaalde categorieën grond, zoals op de zee gewonnen gronden, gronden voor het eigen gebruik door overheidsinstellingen, volksorganisaties of militaire eenheden, gronden voor gebruik door via het Ministerie van Financiën door de overheid gefinancierde instellingen, gronden voor religieus gebruik, openbare parken en historische en schilderachtige plaatsen, straten, wegen, pleinen, groenvoorzieningen en andere openbare plaatsen in steden zijn vrijgesteld van de belasting op grondgebruik.

(507)

De rechtsgrondslag van dit programma wordt gevormd door:

(508)

Eén onderneming in een van de in de steekproef opgenomen groepen profiteerde van een vermindering van de belasting op grondgebruik met 50 % op grond van een speciaal beleid dat van toepassing is op hightechondernemingen in de provincie Shandong overeenkomstig de “Mededeling van de Volksregering van de provincie Shandong over de uitgifte van verscheidene beleidsmaatregelen ter ondersteuning van de hoogwaardige ontwikkeling van de reële economie” .

(509)

De betrokken onderneming viel niet onder een van de vrijgestelde categorieën van artikel 6 van de Tijdelijke regeling van de Volksrepubliek China betreffende de belasting op het gebruik van stadsgrond (herzien in 2019).

(510)

De Commissie is van oordeel dat de hierboven beschreven verlaging van de belasting op grondgebruik voor hightechondernemingen een subsidie is in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), i) of ii), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening, omdat er sprake is van een financiële bijdrage in de vorm van ofwel een rechtstreekse overdracht van middelen (teruggave van belasting) ofwel een derving van inkomsten door de Chinese overheid (de niet-betaalde belasting), waardoor een voordeel wordt toegekend aan de betrokken onderneming. De subsidie is specifiek omdat zij alleen bestemd is voor hightechondernemingen in Shandong.

(511)

Het voordeel voor de ontvangers is gelijk aan de belastingteruggave/-besparing.

(512)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Wanshun Group aan dat:

(513)

De Commissie is het niet eens met het eerste argument. Wanshun heeft geen documentatie of nadere motivering verstrekt ter staving van zijn stelling dat de grondcategorie van de ene klasse naar de andere was veranderd. Dit argument is derhalve afgewezen.

(514)

Wat het tweede en het derde argument betreft, heeft de Commissie de argumenten aanvaard en de berekening van het voordeel gecorrigeerd.

(515)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie is berekend als het voordeel dat de ontvanger ervan tijdens het onderzoektijdvak heeft genoten. Dat voordeel werd geacht gelijk te zijn aan het tijdens het onderzoektijdvak verminderde bedrag. Het subsidiebedrag dat is vastgesteld voor deze specifieke regeling, bedroeg 0,06 % voor Nanshan Group en 0,01 % voor Wanshun Group.

(516)

Dit programma voorziet in een vrijstelling van btw en invoerrechten voor de invoer van kapitaalgoederen die ondernemingen in hun productie gebruiken. Om van de vrijstelling gebruik te kunnen maken, mag de apparatuur niet opgenomen zijn in een lijst van niet in aanmerking komende apparatuur en moet de aanvragende onderneming een certificaat verkrijgen voor door de staat bevorderde projecten dat door de Chinese autoriteiten wordt afgegeven overeenkomstig de relevante wetgeving inzake investeringen, belastingen en douaneaangelegenheden.

(517)

De rechtsgrondslag van dit programma wordt gevormd door:

(518)

De invoer van apparatuur met het oog op de ontwikkeling van binnenlandse of buitenlandse investeringsprojecten die stroken met het beleid tot stimulering van binnenlandse of buitenlandse investeringsprojecten kan worden vrijgesteld van btw en/of invoerrechten, tenzij die categorie apparatuur is opgenomen in de Catalogus van niet van rechten vrijstelbare artikelen.

(519)

De Chinese overheid stelde dat sinds 1 januari 2009 alleen vrijstelling van invoerrechten mogelijk was, en dat btw werd geheven bij de invoer van apparatuur voor eigen gebruik.

(520)

Er is echter vastgesteld dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen in het onderzoektijdvak vrijstellingen van zowel btw als invoerrechten zijn verleend. Die vrijstellingen omvatten vrijstellingen voor apparatuur die in eerdere jaren was ingevoerd, maar waarvan het voordeel is omgeslagen over de hele levensduur daarvan, en dus ten dele aan het onderzoektijdvak is toegerekend. Hoewel de Commissie geen aanwijzingen vond dat die vrijstelling nog gold tijdens het onderzoektijdvak, stelde zij op grond van het bewijsmateriaal in het dossier met betrekking tot de in de steekproef opgenomen ondernemingen vast dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen in die periode nog steeds voordeel trokken uit dat programma.

(521)

Dit programma levert dus een financiële bijdrage in de vorm van door de Chinese overheid gederfde inkomsten in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), ii), van de basisverordening aangezien met buitenlands kapitaal gefinancierde ondernemingen en andere in aanmerking komende binnenlandse ondernemingen worden vrijgesteldvan de betaling van btw en/of rechten die zij anders wel zouden moeten betalen. Er is ook sprake van de toekenning van een voordeel aan de ontvangende ondernemingen in de zin van artikel 3, lid 2, van de basisverordening.

(522)

Het programma is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, punt a), van de basisverordening. De wetgeving op grond waarvan de voordeel toekennende autoriteit handelt, beperkt de toegang tot dit programma tot ondernemingen die investeren in specifieke bedrijfscategorieën die bij wet uitputtend zijn gedefinieerd en behoren tot de aangemoedigde categorie of tot de beperkte categorie B volgens de Catalogus voor de begeleiding van bedrijfstakken voor buitenlandse investeringen en technologieoverdracht of de Catalogus van primaire bedrijfstakken, producten en technologieën waarvan de ontwikkeling door de staat wordt aangemoedigd. Bovendien zijn er voor dit programma geen objectieve criteria aan de hand waarvan kan worden vastgesteld dat de mogelijkheid om subsidie te verkrijgen beperkt is, noch is er afdoend bewijs om te concluderen dat het in aanmerking komen voor subsidie automatisch is in de zin van artikel 4, lid 2, punt b), van de basisverordening.

(523)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Wanshun-groep aan dat Anhui Maximum Aluminium Industries Co., Ltd niet in aanmerking kwam voor de btw-vrijstellingsregeling, aangezien deze op 31 december 2008 werd beëindigd, terwijl de machines van Maximum in 2020 werden aangeschaft. Bovendien vloeit het verschil tussen de daadwerkelijk door de onderneming betaalde btw en het door de Commissie berekende bedrag aan btw voort uit het feit dat de door de Commissie gebruikte aankoopprijzen andere uitgaven omvatten.

(524)

De Commissie heeft de argumenten van Wanshun aanvaard en de berekeningen dienovereenkomstig aangepast.

(525)

Nanshan Group voerde ook aan dat de Commissie bij de vaststelling van het voordeel voor de vrijstelling van invoerrechten op machines drie fouten heeft gemaakt, die Nanshan Group hieronder nader toelicht:

(526)

de Commissie heeft ten onrechte een voordeel aan het onderzoektijdvak toegerekend voor bepaalde apparatuur die ver vóór het onderzoektijdvak is aangekocht en dus volledig is afgeschreven;

(527)

voor een van de ondernemingen van de Nanshan Group gebruikte de Commissie het register van vaste activa voor de gehele onderneming, dat talrijke machines en apparaten omvat die worden gebruikt door andere bedrijfseenheden dan de eenheden die zich bezighouden met ACF. Daarom moet de Commissie de vrijstelling van invoerrechten voor apparatuur die niet voor het onderzochte product wordt gebruikt, niet meetellen;

(528)

de Commissie heeft de apparatuur ook onjuist opgedeeld in ingevoerde en in het binnenland aangekochte apparatuur.

(529)

De Commissie aanvaardde het argument betreffende apparatuur die vóór het onderzoektijdvak volledig was afgeschreven en heeft de berekening dienovereenkomstig gecorrigeerd. De Commissie merkt echter op dat Nanshan Group het relevante deel van de antisubsidievragenlijst over haar machines niet had ingevuld en dat Nanshan Group derhalve niet kon aantonen door welke bedrijfseenheid bepaalde machines werden gebruikt, en evenmin voldoende bewijs kon leveren met betrekking tot de verdeling tussen ingevoerde en in het binnenland aangekochte machines. Derhalve werden deze argumenten afgewezen.

(530)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie wordt berekend aan de hand van het aan de ontvangers toegekende voordeel waarvan het bestaan voor het onderzoektijdvak wordt vastgesteld. Het aan de ontvangers toegekende voordeel wordt geacht te bestaan in het bedrag van de btw en rechten op ingevoerde apparatuur waarvoor vrijstelling is verleend. Om ervoor te zorgen dat het tot compenserende maatregelen aanleiding gevende bedrag enkel betrekking heeft op het onderzoektijdvak, werd het ontvangen voordeel omgeslagen over de nuttige levensduur van de apparatuur conform de normale boekhoudkundige procedures van de onderneming.

(531)

Het subsidiepercentage dat is vastgesteld voor deze specifieke regeling, bedroeg 0,47 % voor Nanshan Group, 0,12 % voor Wanshun Group en 0,21 % voor Daching Group.

(532)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat alle bovengenoemde belastingprogramma’s objectieve criteria bevatten op grond waarvan wordt bepaald wie voor het voordeel in aanmerking komt. Zodra aan deze criteria is voldaan, wordt het voordeel automatisch toegekend. Zoals in de voorgaande delen voor elk programma afzonderlijk is uiteengezet, zijn deze regelingen echter alleen van toepassing op ondernemingen die actief zijn in bepaalde hoogtechnologische voorrangsgebieden of aangemoedigde bedrijfstakken. Dit argument werd daarom afgewezen.

(533)

De Nanshan Group voerde ook aan dat de Commissie een tikfout heeft gemaakt en ten onrechte een belastingvrijstelling voor een van de groepsondernemingen heeft opgenomen. Dit argument werd aanvaard en de berekeningen werden dienovereenkomstig gewijzigd.

(534)

Het totale subsidiepercentage dat is vastgesteld in het kader van alle regelingen inzake belastingen voor het onderzoektijdvak voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, bedraagt:

Vrijstellingen en verlagingen van belastingen

(535)

Alle grond is in de VRC eigendom van de staat of van een collectief gevormd door dorpen of gemeenten alvorens hij juridisch kan worden overgedragen aan rechtspersonen of particulieren. Alle percelen grond in stedelijke gebieden zijn eigendom van de staat en alle percelen in plattelandsgebieden zijn eigendom van de dorpen of gemeenten.

(536)

Krachtens de grondwet van de VRC en de wet op het grondbeheer kunnen ondernemingen en particulieren echter “grondgebruiksrechten” kopen. Voor industriegrond loopt de erfpacht gewoonlijk vijftig jaar, verlengbaar met een nieuwe periode van vijftig jaar.

(537)

Volgens de Chinese overheid bepaalt artikel 137 van de wet op eigendom van de VRC dat “de overdracht van land bestemd voor industrie, bedrijven, amusement, handel of woningen enz. of land bestemd voor twee of meer gebruikers moet plaatsvinden middels een veiling, uitnodiging tot inschrijving of andere vorm van openbare bieding” . Daarnaast verwijst de Chinese overheid naar artikel 3 van de Tijdelijke regeling van de VRC betreffende de toewijzing en de overdracht van het recht op het gebruik van staatsgrond in stedelijke gebieden. In dat artikel is bepaald dat “tenzij wettelijk anders is bepaald, elke onderneming, bedrijf, andere organisatie en natuurlijke persoon in of buiten de Volksrepubliek China het recht op gebruik van de grond kan verkrijgen en zich kan bezighouden met landontwikkeling, -gebruik en -beheer overeenkomstig de bepalingen van deze regeling” .

(538)

Volgens de Chinese overheid bestaat er in de VRC een vrije markt voor grond, en stemt de prijs die een industriële onderneming voor de erfpacht op de grond betaalt, overeen met de marktprijs.

(539)

De verlening van grondgebruiksrechten in China valt onder de Wet op het grondbeheer van de Volksrepubliek China. Daarnaast maken de volgende documenten deel uit van de rechtsgrondslag:

(540)

Volgens artikel 10 van de Bepaling inzake de toewijzing van het recht op het gebruik van bouwgrond in staatseigendom via uitnodigingen tot het doen van een bod, veilingen en prijsopgaven stellen de lokale autoriteiten de grondprijzen vast volgens het evaluatiesysteem voor stedelijke grond, dat om de drie jaar wordt geactualiseerd, en het industriebeleid van de overheid.

(541)

In eerdere onderzoeken heeft de Commissie vastgesteld dat de prijzen van grondgebruiksrechten in de VRC niet representatief waren voor een marktprijs die tot stand komt door het vrije spel van vraag en aanbod, aangezien het veilingsysteem onduidelijk en niet-transparant is en in de praktijk niet functioneert, en de prijzen door de autoriteiten op willekeurige wijze worden vastgesteld. Zoals in de vorige overweging gezegd, bepalen de autoriteiten de prijzen volgens het evaluatiesysteem voor stedelijke grond, dat naast andere criteria de instructie bevat om bij de prijsbepaling voor industriegrond ook het industriebeleid in aanmerking te nemen.

(542)

Het huidige onderzoek bracht dienaangaande geen merkbare veranderingen aan het licht. De Commissie heeft bijvoorbeeld vastgesteld dat de meeste in de steekproef opgenomen ondernemingen hun grondgebruiksrechten hebben verkregen via toewijzing door de plaatselijke autoriteiten en niet via een inschrijvingsprocedure.

(543)

Voor de middels een veiling verkregen percelen stelde de Commissie vast dat er in elk geval slechts één partij had ingeschreven op de grond en dat de betaalde prijs gelijk was aan de startprijs van de veilingprocedure. Bij gebrek aan aanvullende gedetailleerde informatie over het feitelijke verloop van de veiling, was het onzeker of de startprijs onafhankelijk was bepaald en overeenkwam met de marktwaarde van de grondgebruiksrechten.

(544)

De Commissie stelde ook vast dat enkele ondernemingen terugbetalingen ontvingen van lokale autoriteiten als compensatie voor de prijs die zij voor de grondgebruiksrechten hadden betaald. Bovendien moest voor sommige verkregen grondgebruiksrechten pas jaren na ingebruikname van de grond worden betaald. Wat betreft de grondgebruiksrechten die eigendom zijn van ondernemingen binnen de Nanshan Group, zoals vermeld in de overwegingen 135 tot en met 137, kon voor de meeste percelen in de groep geen bewijs van een aankoopproces worden overgelegd.

(545)

Het hiervoor aangehaalde bewijsmateriaal weerlegt de stelling van de Chinese overheid dat de prijzen van grondgebruiksrechten in de VRC representatief zijn voor een prijs die tot stand komt door het vrije spel van vraag en aanbod. Integendeel, uit de bevindingen van dit onderzoek blijkt dat de aankoop van grondgebruiksrechten in de VRC niet-transparant was en dat de prijzen op willekeurige wijze door de autoriteiten werden vastgesteld.

(546)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen geen voordeel hebben verkregen door het verlenen van grondgebruiksrechten omdat in de VRC een vrije markt voor grond bestaat. In dit verband verwees de Chinese overheid naar artikel 347 van het Burgerlijk Wetboek van de VRC, waarin het volgende is bepaald: “wanneer grond wordt gebruikt voor industriële, commerciële, toeristische of vermaaksdoeleinden, voor residentiële projecten of voor andere winstgevende doeleinden, of wanneer er twee of meer personen zijn die bereid zijn hetzelfde stuk grond te gebruiken, wordt het recht op grondgebruik voor bouwdoeleinden toegekend door middel van een offerteaanvraag, een veiling of andere vormen van openbare bieding. De prijs van de grond wordt vastgesteld door concurrentie op de markt”.

(547)

De Commissie heeft echter vastgesteld dat er weliswaar wettelijke bepalingen zijn om grondgebruiksrechten op transparante wijze en tegen marktprijzen toe te kennen, bijvoorbeeld door de invoering van inschrijvingsprocedures, maar dat die bepalingen regelmatig niet worden nageleefd en bepaalde kopers hun grond gratis of onder de marktprijs verkrijgen. Bovendien streven de autoriteiten bij het toewijzen van grond vaak specifieke politieke doelen na, waaronder de uitvoering van de economische plannen. In elk geval was, zoals vermeld in overweging 543, in de zeldzame gevallen waarin grond via een veiling werd toegewezen, de verstrekte informatie ontoereikend om te concluderen dat de prijzen onafhankelijk waren vastgesteld en overeenkwamen met de marktwaarde van de grond.

(548)

De verlening van grondgebruiksrechten door de Chinese overheid vormt dus een subsidie in de zin van artikel 3, lid 1, punt a), iii), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening in de vorm van de verstrekking van goederen, waardoor de ontvangende ondernemingen een voordeel hebben verkregen. Zoals uiteengezet in de overwegingen 541 tot en met 545 is er in de VRC geen functionerende grondmarkt, en blijkt uit het gebruik van een externe benchmark (zie de overwegingen 551 tot en met 554) dat het bedrag dat de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs voor grondgebruiksrechten hebben betaald, ver onder de normale marktwaarde ligt.

(549)

In het kader van de preferentiële toegang tot industriegrond voor ondernemingen in bepaalde bedrijfstakken merkte de Commissie op dat bij de vaststelling van de prijs door de plaatselijke overheden rekening moet worden gehouden met het industriebeleid van de overheid, zoals reeds vermeld in overweging 541. Binnen dit industriebeleid is de ACF-sector een aangemoedigde bedrijfstak (103). Verder schrijft Besluit nr. 40 voor dat overheidsinstanties erop toezien dat grond ter beschikking wordt gesteld van aangemoedigde bedrijfstakken. Uit artikel 18 van Besluit nr. 40 blijkt dat bedrijfstakken die “beperkt” zijn, geen toegang zullen hebben tot grondgebruiksrechten. Daaruit volgt dat de subsidie specifiek is in de zin van artikel 4, lid 2, punt a) en c), van de basisverordening omdat de preferentiële verstrekking van grond beperkt is tot ondernemingen in bepaalde bedrijfstakken, in dit geval de ACF-sector, en dat de overheidspraktijken op dit gebied onduidelijk en niet transparant zijn.

(550)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen verklaarde de Chinese overheid het niet eens te zijn met de opvatting van de Commissie dat de maatregelen specifiek zijn, maar verstrekte daarbij geen aanvullend bewijsmateriaal. De Commissie bleef derhalve bij haar conclusies.

(551)

Zoals bij eerdere onderzoeken (104) en overeenkomstig artikel 6, punt d), ii), van de basisverordening, werden de grondprijzen van het afzonderlijke douanegebied van Taiwan, Penghu, Kinmen en Matsu (“Chinees Taipei”) gebruikt als externe benchmark (105). Het aan de ontvangers verleende voordeel is berekend als het verschil tussen het werkelijk door elk van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs betaalde bedrag (dat wil zeggen de werkelijk betaalde prijs zoals vermeld in het contract en, in voorkomend geval, de in het contract vermelde prijs, verminderd met de terugbetalingen/subsidies van de lokale overheid) voor grondgebruiksrechten en het normaal gezien te betalen bedrag op basis van Chinees Taipei als benchmark.

(552)

Voor de percelen van de Nanshan Group waarvoor geen bewijsstukken konden worden overgelegd, werd de werkelijk betaalde prijs geacht 0 te zijn.

(553)

De Commissie vindt Chinees Taipei om de volgende redenen geschikt als externe benchmark:

(554)

Aan de hand van de bij eerdere onderzoeken (106) toegepaste methode gebruikte de Commissie de gemiddelde grondprijs per vierkante meter in Chinees Taipei, gecorrigeerd voor inflatie en voor de ontwikkeling van het bbp sinds de data van de respectieve contracten voor grondgebruiksrechten. De informatie over de prijzen van industriegrond sinds 2015 is afkomstig van de website van het Bureau voor de industrie van het Ministerie van Economische Zaken van Taiwan (107). Voor de voorgaande jaren werden de prijzen gecorrigeerd op basis van de inflatie en de ontwikkeling van het bbp per capita tegen actuele prijzen in USD voor Taiwan, zoals door het IMF gepubliceerd voor 2015.

(555)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde de Chinese overheid aan dat de Commissie een binnenlandse benchmark voor grond had moeten gebruiken. De Chinese overheid heeft echter geen statistieken of gegevens verstrekt die voor dit doel konden worden gebruikt.

(556)

De Chinese overheid betoogde ook dat de prijzen in Chinees Taipei helemaal niet vergelijkbaar zijn met die in continentaal China — om demografische en geografische redenen, maar ook omdat grond in China wordt geleaset, niet in eigendom gegeven, terwijl op de grondmarkt van Chinees Taipei aankooprechten gelden. Daarom voerde de Chinese overheid aan dat een correctie moet worden toegepast om aan deze factoren recht te doen.

(557)

Bovendien hebben zowel de Wanshun Group als de Nanshan Group aangevoerd dat de door de Commissie gebruikte benchmark met betrekking tot de grondgebruiksrechten onredelijk hoog was en niet de heersende marktomstandigheden in de VRC weerspiegelde. Dit was te wijten aan het feit dat Taiwan de afgelopen jaren te kampen had met een uitzonderlijke situatie van grondschaarste en het massaal opkopen van grond voor industriële doeleinden, waar in China geen sprake van is. Daarom heeft een dergelijke hoge benchmark het voordeel met betrekking tot de grondgebruiksrechten kunstmatig en op oneerlijke wijze verhoogd, en dus ook het totale subsidiebedrag dat voor de groep is vastgesteld. Zij voegden daaraan toe dat Taiwan niet over veel grond voor de industrie beschikte en dat het land zich op een ander economisch niveau bevond dan China. In plaats daarvan zouden de grondprijzen in Thailand als passende benchmark voor de grondgebruiksrechten moeten worden gebruikt.

(558)

In dit verband merkte de Commissie op dat de keuze van Chinees Taipei als benchmark was gebaseerd op het onderzoek van verschillende in overweging 553 genoemde factoren. Hoewel er bepaalde verschillen zijn in de marktomstandigheden tussen grondgebruiksrechten in continentaal China en de verkoop van grond in Chinees Taipei, zijn deze niet van dien aard dat zij de keuze van Chinees Taipei als redelijke benchmark tenietdoen. Bij nader onderzoek van de bevolkingsdichtheid van de daadwerkelijke vestigingsplaatsen van de producenten-exporteurs, blijkt bovendien dat die gemiddeld genomen vergelijkbaar is met die van Chinees Taipei. Zo bedroeg de bevolkingsdichtheid van Jiangyin in 2020 bijvoorbeeld 1 600 personen per m2 (108), en die van Xiamen 3 036 personen per m2 (109). De Commissie ziet evenmin de gevolgen van de grondcrisis voor de ontwikkeling van de benchmarkprijzen. Hoewel de prijzen in de jaren 2015-2016 sterk zijn gestegen, zijn de prijzen de afgelopen jaren tamelijk stabiel gebleven. De meeste percelen werden in elk geval lang daarvóór door de in de steekproef opgenomen ondernemingen verworven en konden dus niet door recente gebeurtenissen worden beïnvloed. Daarom achtte de Commissie een correctie niet nodig.

(559)

Het subsidiebedrag dat in het kader van de grondgebruiksrechten voor het onderzoektijdvak voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

Verstrekking van grond tegen een ontoereikende prijs

—

Circulaire van de Nationale Commissie voor ontwikkeling en hervorming en de Nationale Energie-instantie over de actieve bevordering van marktgerichte stroomtransacties en verdere verbetering van het handelsmechanisme, Fa Gua Yun Xing [2018] nr. 1027, gepubliceerd op 16 juli 2018;

—

Verschillende adviezen van het Centraal Comité van de Communistische Partij van China en de Staatsraad over verdere verdieping van de hervorming van het energiesysteem (Zhong Fa [2015] nr. 9)

—

Mededeling betreffende de volledige liberalisering van het plan voor de opwekking en het verbruik van elektriciteit voor commercieel operationele gebruikers (Nationale Commissie voor ontwikkeling en hervorming [2019] nr. 1105);

—

Regels voor de handel in elektriciteit voor transacties op middellange en lange termijn in de provincie Jiangsu;

—

Bericht van het prijsstellingsbureau van de provincie Jiangsu over de redelijke aanpassing van de prijsstructuur voor elektriciteit, Su Jia Gong [2017] nr. 124, en

—

Circulaire van de Nationale Commissie voor ontwikkeling en hervorming inzake de verlaging van de elektriciteitskosten van ondernemingen ter ondersteuning van het herstel van de werk- en productieontwikkeling en de hervormingsprijs [2020] nr. 258.