(1)

Binnen het kader van artikel 6 van Verordening (EU) nr. 1024/2013 heeft de Europese Centrale Bank (ECB) de exclusieve taak toezicht te houden op kredietinstellingen met het oog op een consistente toepassing van de toezichtsnormen, het bevorderen van de financiële stabiliteit en het garanderen van gelijke voorwaarden.

(2)

Krachtens artikel 4, lid 1, punt e), van Verordening (EU) nr. 1024/2013 is de ECB als de bevoegde autoriteit voor belangrijke onder toezicht staande entiteiten verantwoordelijk voor het verlenen van voorafgaande toestemming aan belangrijke onder toezicht staande entiteiten voor de verlenging van de termijn voor de stapsgewijze invoering van de interneratingbenadering voor de berekening van hun eigenvermogensvereisten voor het kredietrisico voor verschillende categorieën blootstellingen en bedrijfseenheden overeenkomstig artikel 148 van Verordening (EU) nr. 575/2013, het teruggrijpen op het gebruik van minder verfijnde benaderingen overeenkomstig artikel 149 van Verordening (EU) nr. 575/2013 en het permanent toepassen van de standaardbenadering overeenkomstig artikel 150 van Verordening (EU) nr. 575/2013.

(3)

ECB-toezichtbesluiten kunnen verplichtingen of vereisten bevatten waaraan de geadresseerde binnen een specifieke termijn moet voldoen, indien dit noodzakelijk is om een juiste tenuitvoerlegging van het besluit of andere vereisten te waarborgen. Op verzoek van onder toezicht staande entiteiten kan de ECB door middel van een ander toezichtbesluit de termijn voor verplichtingen of vereisten verlengen, voor zover dit redelijk wordt geacht. Bovendien kan de ECB op verzoek van kandidaat-verwervers de maximumtermijn voor het voltooien van de voorgenomen verwerving van een gekwalificeerde deelneming in een kredietinstelling verlengen.

(4)

Als bevoegde autoriteit is de ECB verplicht elk jaar een aanzienlijk aantal internemodellenbesluiten en besluiten inzake de verlenging van uiterste termijnen vast te stellen. Ter bevordering van het besluitvormingsproces is een delegatiebesluit noodzakelijk met betrekking tot de vaststelling van die besluiten. Het Hof van Justitie van de Europese Unie heeft bevestigd dat bevoegdheidsdelegatie noodzakelijk is opdat een instelling die een aanzienlijk aantal besluiten moet vaststellen haar taken kan vervullen. Evenzo heeft het Hof van Justitie van de Europese Unie de noodzaak van het goed functioneren van beslissingsbevoegdheid bezittende organen erkend als een beginsel dat inherent is aan elk institutioneel stelsel (4).

(5)

Delegatie van besluitvormende bevoegdheden moet beperkt en evenredig zijn en de delegatiereikwijdte moet duidelijk omschreven zijn.

(6)

Op 24 juni 2020 heeft de Raad van bestuur besloten een nauwe samenwerking aan te gaan tussen de ECB en de Republiek Bulgarije (5), en tussen de ECB en de Republiek Kroatië (6). Artikel 7, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1024/2013 bepaalt dat indien overeenkomstig dat artikel een nauwe samenwerking is aangegaan, de ECB met het oog op de uitvoering van bepaalde taken met betrekking tot kredietinstellingen die gevestigd zijn in een lidstaat die de euro niet als munt heeft, instructies kan richten tot de nationale bevoegde autoriteit van de betrokken lidstaat. Daarom is het passend dergelijke instructies op te nemen in de handelingen die de ECB kan vaststellen door middel van delegatie aan hoofden van arbeidseenheden overeenkomstig de relevante bepalingen van dit besluit.

(7)

Besluit (EU) 2017/933 (ECB/2016/40) verduidelijkt de voor de vaststelling van delegatiebesluiten betreffende toezicht te volgen procedure en verduidelijkt tevens aan welke personen besluitvormingsbevoegdheden gedelegeerd mogen worden. Dat besluit doet geen afbreuk aan de vervulling van toezichttaken door de ECB en laat de bevoegdheden van de raad van toezicht om volledige ontwerpbesluiten aan de Raad van bestuur voor te leggen onverlet.

(8)

Indien niet is voldaan aan de criteria voor de vaststelling van een gedelegeerd besluit, moeten besluiten worden vastgesteld overeenkomstig de geen-bezwaarprocedure van artikel 26, lid 8, van Verordening (EU) nr. 1024/2013 en artikel 13 octies van Besluit ECB/2004/2 van de Europese Centrale Bank (7). Voorts zou de geen-bezwaarprocedure eveneens moeten worden gevolgd indien de hoofden van arbeidseenheden betwijfelen of voldaan is aan de beoordelingscriteria voor internemodellenbesluiten en besluiten inzake de verlenging van termijnen vanwege de complexiteit van de beoordeling of de gevoeligheid van het onderwerp en wanneer de uitkomst van de desbetreffende beoordeling rechtstreeks van invloed is op een of meer van die andere besluiten en de besluiten derhalve gelijktijdig door hetzelfde besluitvormende orgaan moeten worden overwogen om tegenstrijdige uitkomsten te voorkomen.

(9)

ECB-toezichtbesluiten kunnen administratief getoetst worden overeenkomstig artikel 24 van Verordening (EU) nr. 1024/2013 en zoals nader bepaald in Besluit ECB/2014/16 van de Europese Centrale Bank (8). Ingeval van een dergelijke administratieve toetsing dient de raad van toezicht rekening te houden met het advies van de administratieve raad voor toetsing en aan de Raad van bestuur een nieuw ontwerpbesluit voor te leggen ter vaststelling in het kader van de geen-bezwaarprocedure,

1)

“internemodellenbesluit”: een besluit van de ECB inzake voorafgaande toestemming voor het verlengen van de uiterste termijn voor stapsgewijze invoering voor de interneratingbenadering voor de berekening van de eigenvermogensvereisten voor het kredietrisico voor de verschillende blootstellingscategorieën overeenkomstig artikel 148 van Verordening (EU) nr. 575/2013, om terug te grijpen op het gebruik van minder verfijnde benaderingen overeenkomstig artikel 149 van Verordening (EU) nr. 575/2013 en om permanent de standaardbenadering toe te passen overeenkomstig artikel 150 van Verordening (EU) nr. 575/2013;

2)

“standaardbenadering”: de benadering voor de berekening van de risicogewogen posten voor de toepassing van artikel 92, lid 3, punten a) en f), van Verordening (EU) nr. 575/2013 als bedoeld in deel drie, titel II, hoofdstuk 2, van die verordening;

3)

“interneratingbenadering” (IRB-benadering): de benadering voor de berekening van de risicogewogen posten voor de toepassing van artikel 92, lid 3, punten a) en f), van Verordening (EU) nr. 575/2013 als bedoeld in deel drie, titel II, hoofdstuk 3, van die verordening;

4)

“tier 1-kernkapitaalratio”, “tier 1-kapitaalratio” en “totale kapitaalratio”: tier 1-kernkapitaalratio, tier 1-kapitaalratio en totale kapitaalratio als bedoeld in artikel 92, lid 2, van Verordening (EU) nr. 575/2013;

5)

“verplichting”: een aanvullende bepaling bij een toezichtbesluit op grond waarvan de geadresseerde(n) binnen een uiterste termijn actie moet(en) ondernemen om de correcte uitvoering van het toezichtbesluit te waarborgen;

6)

“beperking”: een aanvullende bepaling bij een toezichtbesluit die het toegestane gebruik van een intern model beperkt of wijzigt, onder meer door hogere vermenigvuldigingsfactoren of kapitaalopslagfactoren op te leggen;

7)

“besluit over verlenging van uiterste termijnen”: een besluit van de ECB tot verlenging van: a) de termijn voor de nakoming van verplichtingen of vereisten die door de ECB in een toezichtbesluit zijn opgelegd, en b) de maximumtermijn voor het voltooien van de voorgenomen verwerving zoals vastgelegd in een besluit inzake gekwalificeerde deelnemingen, zoals omschreven in artikel 1, punt 3), van Besluit (EU) 2019/1376 van de Europese Centrale Bank (ECB/2019/23) (9);

8)

“gedelegeerd besluit”: een gedelegeerd besluit als gedefinieerd in artikel 3, punt 4, van Besluit (EU) 2017/933 (ECB/2016/40);

9)

“hoofden van arbeidseenheden”: hoofden van arbeidseenheden van de ECB aan wie de bevoegdheid wordt gedelegeerd om internemodellenbesluiten en besluiten inzake de verlenging van uiterste termijnen vast te stellen;

10)

“geen-bezwaarprocedure”: de in artikel 26, lid 8, van Verordening (EU) nr. 1024/2013 uiteengezette procedure die nader wordt beschreven in artikel 13 octies van Besluit ECB/2004/2;

11)

“negatief besluit”: een besluit waarbij geen of geen volledige toestemming of verlenging wordt verleend zoals verzocht door de door de belangrijke onder toezicht staande entiteit of kandidaat-verwerver. Een besluit met aanvullende bepalingen zoals voorwaarden, verplichtingen of beperkingen wordt als een negatief besluit beschouwd, tenzij die aanvullende bepalingen: a) verzekeren dat de onder toezicht staande entiteit voldoet aan eisen van relevant Unierecht, zoals bedoeld in artikel 4, lid 2, artikel 5, lid 2 en artikel 6, lid 2, en schriftelijk zijn overeengekomen, of b) slechts een of meerdere bestaande voorwaarden herhalen waaraan de onder toezicht staande entiteit krachtens Unierecht moet voldoen of informatie vereisen betreffende de naleving van een of meerdere van die vereisten;

12)

“gevoeligheid”: een kenmerk dat of factor die een negatieve impact kan hebben op de reputatie van de ECB en/of de consistente werking van het gemeenschappelijk toezichtmechanisme, met inbegrip van maar niet beperkt tot het volgende: a) de betrokken onder toezicht staande entiteit was voorheen, of is momenteel onderworpen aan strenge toezichtmaatregelen zoals maatregelen voor vroegtijdige interventie; b) het ontwerpbesluit, zodra het is aangenomen, zou een nieuw precedent scheppen dat de ECB in de toekomst zou kunnen binden; c) het ontwerpbesluit, zodra het is aangenomen, zou negatieve media-aandacht kunnen aantrekken, of d) een nationale bevoegde autoriteit die een nauwe samenwerking met de ECB is aangegaan, deelt haar ongenoegen ten aanzien van het ontwerpbesluit aan de ECB mee;

13)

“belangrijke onder toezicht staande entiteit”: een belangrijke onder toezicht staande entiteit als gedefinieerd in artikel 2, punt 16, van Verordening (EU) nr. 468/2014 van de Europese Centrale Bank (ECB/2014/17) (10);

14)

“belangrijke onder toezicht staande groep”: een belangrijke onder toezicht staande groep als gedefinieerd in artikel 2, punt 22, van Verordening (EU) nr. 468/2014 (ECB/2014/17);

15)

“SREP-besluit”: een door de ECB op basis van artikel 16 van Verordening (EU) nr. 1024/2013 vastgesteld besluit, volgend op het jaarlijkse toetsings- en evaluatieproces in het kader van toezicht (Supervisory Review and Evaluation Process — SREP) als bedoeld in artikel 97 van Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (11);

16)

“ECB-gids”: een door de Raad van bestuur op voorstel van de raad van toezicht vastgesteld document dat wordt gepubliceerd op de ECB-website en dat richtsnoeren geeft inzake de uitlegging door de ECB van de wettelijke vereisten;

17)

“ECB Guide to internal models” (Gids van de ECB betreffende interne modellen): een document met deze titel en elk ander document dat richtsnoeren geeft voor de interpretatie door de ECB van de wettelijke vereisten die van toepassing zijn op de beoordeling van interne modellen en dat op voorstel van de raad van toezicht wordt vastgesteld door de Raad van bestuur en gepubliceerd wordt op de ECB-website.