(1)

Het vereiste om een centraal contactpunt aan te wijzen overeenkomstig artikel 29, lid 4, van Richtlijn (EU) 2015/2366 moet evenredig zijn aan de verwezenlijking van de met die richtlijn nagestreefde doelstellingen, zonder onnodige lasten te creëren voor betalingsinstellingen die grensoverschrijdend actief zijn. Het is derhalve passend evenredige criteria te specificeren in de vorm van drempels met betrekking tot het volume en de waarde van de transacties die in de lidstaat van ontvangst via agenten worden uitgevoerd en het aantal agenten dat in de lidstaat van ontvangst is gevestigd. Aangezien de bevoegde autoriteit van de lidstaat van ontvangst overeenkomstig artikel 29, lid 2, van Richtlijn (EU) 2015/2366 betalingsinstellingen kan verplichten verslag uit te brengen over de op het grondgebied van die lidstaat verrichte werkzaamheden, beschikt die autoriteit over de middelen om de informatie te verkrijgen die nodig is voor de toepassing van dergelijke criteria. Daarom moeten deze drempels worden vastgesteld ter aanvulling van artikel 29, lid 4, van Richtlijn (EU) 2015/2366.

(2)

Indien een lidstaat ingevolge artikel 29, lid 4, van Richtlijn (EU) 2015/2366 de aanwijzing van een centraal contactpunt vereist, dient dat centrale contactpunt in de eerste plaats te zorgen voor adequate communicatie en informatie over de naleving van de vereisten van de titels III en IV van die richtlijn in de lidstaat van ontvangst, met inbegrip van de verslagleggingsverplichtingen van de aanwijzende betalingsinstelling jegens de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van ontvangst. Het dient tevens een centrale coördinerende rol te vervullen tussen de aanwijzende betalingsinstelling en de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van herkomst en de lidstaat van ontvangst, teneinde het toezicht te vergemakkelijken op de betalingsdiensten die in de lidstaat van ontvangst worden verricht via agenten die onder het recht van vestiging vallen. Te dien einde dient de betalingsinstelling ervoor te zorgen dat het centrale contactpunt de nodige middelen krijgt en toegang heeft tot de relevante verslagleggingsgegevens om te voldoen aan zijn verplichtingen op grond van Richtlijn (EU) 2015/2366.

(3)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische reguleringsnormen die de Europese Bankautoriteit (EBA) aan de Commissie heeft voorgelegd.

(4)

De EBA heeft open publieke raadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische reguleringsnormen waarop deze verordening is gebaseerd, heeft de mogelijke daaraan verbonden kosten en baten geanalyseerd en heeft het advies van de bij artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad opgerichte Stakeholdergroep bankwezen ingewonnen (2),

a)

het totale aantal agenten via welke een betalingsinstelling een van de betalingsdiensten waarvan sprake in bijlage I bij Richtlijn (EU) 2015/2366 op grond van het recht van vestiging in een lidstaat van ontvangst aanbiedt, is gelijk aan of groter dan 10;

b)

de totale waarde van de betalingstransacties, met inbegrip van betalingstransacties die bij het aanbieden van betalingsinitiatiediensten zijn geïnitieerd, die in het laatste boekjaar door een betalingsinstelling in de lidstaat van ontvangst zijn uitgevoerd via in de lidstaat van ontvangst gevestigde agenten die werkzaam zijn op grond van het recht van vestiging of de vrijheid om diensten aan te bieden, bedraagt meer dan 3 miljoen EUR en de betalingsinstelling heeft ten minste twee van deze agenten op grond van het recht van vestiging in dienst genomen;

c)

het totale aantal betalingstransacties dat door een betalingsinstelling in het laatste boekjaar in de lidstaat van ontvangst is uitgevoerd via in de lidstaat van ontvangst gevestigde agenten die werkzaam zijn in het kader van het recht van vestiging of de vrijheid om diensten aan te bieden, met inbegrip van het aantal betalingstransacties dat is geïnitieerd bij het aanbieden van betalingsinitiatiediensten, is groter dan 100 000 en de betalingsinstelling heeft ten minste twee van deze agenten in dienst genomen op grond van het recht van vestiging.