(1)

Teneinde te bepalen of lidstaten instellingen in hun jurisdicties vereenvoudigde verplichtingen dienen toe te staan, wordt door artikel 4, lid 1, van Richtlijn 2014/59/EU van die lidstaten verlangd dat zij ervoor zorgen dat bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten het effect beoordelen dat het falen van een instelling kan hebben op een aantal in dat artikel genoemde factoren.

(2)

Die beoordeling dient onderscheiden te zijn van en mag niet bepalend zijn voor andere beoordelingen die afwikkelingsautoreiten moeten maken, met inbegrip van met name beoordelingen van de afwikkelbaarheid van een instelling of groep, of van de vraag of aan de in Richtlijn 2014/59/EU en Verordening (EU) nr. 806/2014 van het Europees Parlement en de Raad (2) genoemde voorwaarden is voldaan.

(3)

De nadere invulling van de in artikel 4, lid 1, van Richtlijn 2014/59/EU genoemde criteria dient praktisch, efficiënt en doeltreffend te zijn. Het effect dat het falen van een instelling kan hebben, dient dus in de eerste plaats te worden beoordeeld op basis van kwantitatieve criteria en vervolgens op basis van kwalitatieve criteria. Algemeen gesproken dient de beoordeling op basis van kwalitatieve criteria pas te worden gemaakt wanneer de beoordeling op basis van kwantitatieve criteria niet tot de conclusie leidt dat, in het licht van het effect dat het falen van de instelling kan hebben, volledige verplichtingen — en niet gewoonweg vereenvoudigde verplichtingen — vereist zijn.

(4)

Om een convergente en doeltreffende toepassing van deze verordening te verzekeren, dienen bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten de kwantitatieve criteria te toetsen aan een gemeenschappelijke Uniedrempel in de vorm van een kwantitatieve totaalscore. Bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten dienen die kwantitatieve totaalscore te berekenen aan de hand van een stel indicatoren, gebruikmakend van de waarden van het toepasselijke raamwerk voor toezichtsrapportage zoals dat in Uitvoeringsverordening (EU) nr. 680/2014 (3) is vastgelegd.

(5)

Om het gewenste evenwicht te garanderen in termen van het verwachte percentage instellingen in lidstaten dat niet voor vereenvoudigde verplichtingen in aanmerking komt, en de spreiding tussen lidstaten van niet in aanmerking komende instellingen, dient de Uniedrempel voor de kwantitatieve totaalscore voor kredietinstellingen in beginsel op 25 basispunten te worden bepaald. Bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten dienen de drempel van 25 basispunten te kunnen optrekken of verlagen en dienen deze te kunnen bepalen binnen de bandbreedte van 0 tot 105 basispunten, afhankelijk van de specifieke kenmerken van de banksector van de betrokken lidstaat. Een sterk geconcentreerde banksector kan een hogere drempel rechtvaardigen, terwijl een combinatie van een groot aantal kleine instellingen en een klein aantal grote instellingen in een lagere drempel kan resulteren. De drempel dient het goede evenwicht te vinden tussen de cumulatieve waarde van de totale activa van kredietinstellingen die in een bepaalde lidstaat voor vereenvoudigde verplichtingen in aanmerking kunnen komen, en die van kredietinstellingen die op basis van de kwantitatieve beoordeling niet in aanmerking zouden komen.

(6)

Bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten dienen passende proxywaarden toe te passen die zijn gebaseerd op nationale algemeen aanvaarde boekhoudbeginselen (GAAP) wanneer zij in het kader van de toezichtsrapportage geen indicatorwaarden van instellingen ontvangen. Bevoegde autoriteiten of afwikkelingsautoriteiten dienen de betrokken indicatoren een waarde nul toe te kennen wanneer het identificeren van proxywaarden overdreven lastig zou zijn. Die mogelijkheid dient evenwel beperkt te blijven tot instellingen die template 20 niet rapporteren op basis van artikel 5, punt a), punt 4, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 680/2014, omdat zij de in dat artikel genoemde drempel niet overschrijden.

(7)

Om ervoor te zorgen dat met de in deze verordening gehanteerde benadering het evenredigheidsbeginsel volledig in acht wordt genomen en om buitensporige lasten uit te schakelen, dient het mogelijk te zijn om kleine kredietinstellingen uitsluitend op grond van hun omvang kwantitatief te beoordelen. Bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten dienen dus te kunnen concluderen dat het falen van een kleine kredietinstelling waarschijnlijk geen aanzienlijk negatief effect op de financiële markten, op andere instellingen of op de financieringsvoorwaarden zal hebben, zonder dat de kwantitatieve totaalscore hoeft te worden toegepast, mits hun kwalitatieve beoordeling die conclusie staaft. Voor die kleine kredietinstellingen dient de beoordeling van de kwalitatieve criteria ook op evenredige wijze te worden gemaakt.

(8)

Om de doeltreffendheid en doelmatigheid te verzekeren van de beoordeling van het effect van het falen van een instelling op de financiële markten, op andere instellingen of op de financieringsvoorwaarden, dient bij de nadere bepaling van kwantitatieve en kwalitatieve criteria te worden voortgebouwd op de voorwaarden en categorieën die reeds in Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (4) zijn vastgesteld.

(9)

Met name worden, overeenkomstig artikel 131, lid 2, van Richtlijn 2013/36/EU, mondiaal systeemrelevante instellingen (hierna „MSI's” genoemd) als dusdanig geïdentificeerd op basis van onder meer hun omvang, hun verwevenheid met het financiële stelsel, hun complexiteit en grensoverschrijdende activiteiten. Aangezien die criteria in ruime mate met de criteria van artikel 4, lid 1, van Richtlijn 2014/59/EU overlappen, dienen bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten te kunnen beslissen dat het falen van een MSI waarschijnlijk een aanzienlijk negatief effect op de financiële markten, op andere instellingen of op de financieringsvoorwaarden zal hebben, zonder dat zij een kwantitatieve beoordeling hoeven te maken.

(10)

Voorts worden, overeenkomstig artikel 131, lid 3, van Richtlijn 2013/36/EU, andere systeemrelevante instellingen (hierna „ASI's” genoemd) als dusdanig geïdentificeerd op basis van onder meer hun omvang, hun relevantie voor de economie van de Unie of van de lidstaat in kwestie, het belang van de grensoverschrijdende activiteiten, en hun verwevenheid met het financiële stelsel. Aangezien die criteria sterk vergelijkbaar zijn met de criteria van artikel 4, lid 1, van Richtlijn 2014/59/EU, dienen bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten te kunnen beslissen dat het falen van een ASI waarschijnlijk een aanzienlijk negatief effect op de financiële markten, op andere instellingen of op de financieringsvoorwaarden zal hebben, zonder dat zij een kwantitatieve beoordeling hoeven te maken.

(11)

Bovendien moet de Europese Bankautoriteit (EBA), overeenkomstig artikel 107, lid 3, van Richtlijn 2013/36/EU, richtsnoeren bekendmaken over de gemeenschappelijke procedures en methodieken voor het in artikel 16 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad (5) bedoelde proces van toetsing en evaluatie door de toezichthouder (hierna „SREP” genoemd). Bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten tot wie die richtsnoeren zijn gericht, moeten alles in het werk stellen om aan die richtsnoeren te voldoen. Bij hun indeling volgens de SREP-richtsnoeren van EBA dienen bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten dus rekening te houden met de context van de in artikel 4, lid 1, van Richtlijn 2014/59/EU bedoelde beoordeling. Bevoegde instellingen dienen instellingen in te delen in vier categorieën. De eerste categorie (SREP-categorie 1) bevat MSI's en ASI's en, in voorkomend geval, andere instellingen die als dusdanig door een bevoegde autoriteit zijn ingedeeld op basis van hun omvang, interne organisatie, en de aard, reikwijdte en complexiteit van hun activiteiten. Wanneer de bevoegde autoriteit dus heeft bepaald dat een instelling onder SREP-categorie 1 valt, dienen bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten te kunnen beslissen dat het falen van die instelling waarschijnlijk een aanzienlijk negatief effect op de financiële markten, op andere instellingen of op de financieringsvoorwaarden zal hebben, zonder dat zij een kwantitatieve beoordeling hoeven te maken.

(12)

Met het oog op een consistente beoordeling van instellingen dient een minimumlijst met overwegingen te worden vastgesteld op basis waarvan bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten hun kwalitatieve beoordeling moeten maken, zonder dat dit voor die autoriteit een beletsel is om andere relevante overwegingen te laten meewegen. Die minimumlijst met kwalitatieve overwegingen dient te zien op omstandigheden waaruit blijkt dat het falen van een instelling een aanzienlijk negatief effect op financiële markten, op andere instellingen of de financieringsvoorwaarden kan hebben.

(13)

In het licht van het brede scala beleggingsondernemingen dat onder Richtlijn 2014/59/EU valt, en de noodzaak om niet vooruit te lopen op de lopende werkzaamheden op Unieniveau op het gebied van de herziening van de prudentiële vereisten voor die ondernemingen, dienen in deze verordening alleen de indicatoren nader te worden ingevuld die bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten in aanmerking dienen te nemen bij het beoordelen van het criterium „omvang”. Die autoriteiten dienen de weging te bepalen die aan die indicatoren wordt gegeven, en dienen de betrokken drempels vast te stellen.

(14)

Een instelling die deel uitmaakt van een groep waarop, overeenkomstig de artikelen 111 en 112 van Richtlijn 2013/36/EU (grensoverschrijdende groep) toezicht op geconsolideerde basis wordt uitgeoefend, is sterk onderling verweven en haar activiteiten zijn veel complexer dan die van een stand-alone instelling. Het effect van het falen van een instelling die deel uitmaakt van een grensoverschrijdende groep, is dus waarschijnlijk aanzienlijker. Bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten dienen daarom te concluderen dat het falen van een instelling die deel uitmaakt van een grensoverschrijdende groep, waarschijnlijk een aanzienlijk negatief effect op de financiële markten, op andere instellingen of op de financieringsvoorwaarden zal hebben wanneer dat de conclusie is van beoordelingen op het niveau van de individuele lidstaten waar de groep aanwezig is. Met het oog daarop dienen bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten hun beoordelingen te coördineren en alle noodzakelijke informatie uit te wisselen, binnen de structuur van de bankenunie en binnen het kader van toezicht- en afwikkelingscolleges.

(15)

Bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten dienen te kunnen beslissen dat het falen van bepaalde instellingen waarschijnlijk geen aanzienlijk negatief effect in de zin van artikel 4, lid 1, van Richtlijn 2014/59/EU zal hebben, zelfs wanneer hun kwantitatieve totaalscore de vooraf bepaalde drempel bereikt. Die verschillende behandelingen van die instellingen dienen door de uitzonderlijke kenmerken ervan te zijn gerechtvaardigd. De eerste van dit soort groepen omvat ontwikkelingsbanken die tot doel hebben om, door op een niet-concurrerende, non-profitbasis stimuleringsleningen te verstrekken, de doelstellingen van overheidsbeleid van de centrale of regionale overheid of van een lokale autoriteit van een lidstaat te bevorderen. De leningen welke die instellingen verstrekken, worden gedeeltelijk direct of indirect door die centrale of regionale overheid of lokale autoriteit gegarandeerd. Ontwikkelingsbanken kunnen dus worden beschouwd als instellingen waarvan het falen waarschijnlijk geen aanzienlijk negatief effect op de financiële markten, op andere instellingen of op de financieringsvoorwaarden zal hebben, mits die conclusie spoort met de voor die ontwikkelingsbanken gemaakte kwalitatieve beoordeling. De tweede groep omvat kredietinstellingen die aan een gecontroleerde liquidatieprocedure waren onderworpen. Omdat een gecontroleerde liquidatie doorgaans nieuwe activiteiten verhindert, kunnen ook kredietinstellingen die aan een gecontroleerde liquidatieprocedure waren onderworpen, worden beschouwd als instellingen waarvan het falen waarschijnlijk geen aanzienlijk negatief effect op de financiële markten, op andere instellingen of op de financieringsvoorwaarden zal hebben, mits een en ander spoort met de kwalitatieve beoordeling welke voor die kredietinstellingen is gemaakt.

(16)

Gelet op de verschillende doelstellingen van herstel- en afwikkelingsplanning, dient het mogelijk te zijn dat bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten uit dezelfde lidstaten tot verschillende conclusies komen voor hun in overeenstemming met deze verordening uitgevoerde beoordelingen. Met name kunnen zij afwijkende beslissingen treffen bij het bepalen van de drempels voor de kwantitatieve totaalscore, waarbij zij een bijzondere behandeling hanteren voor ontwikkelingsbanken en instellingen die in een gecontroleerde liquidatieprocedure zitten, alsmede tot afwijkende conclusies komen over de mogelijkheid om vereenvoudigde verplichtingen toe te staan. In die gevallen dienen de bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten op regelmatige basis zich ervan te vergewissen of dat verschil gerechtvaardigd blijft.

(17)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische reguleringsnormen die EBA aan de Commissie heeft voorgelegd.

(18)

EBA heeft een open publieke consultatie gehouden over de ontwerpen van technische reguleringsnormen waarop deze verordening is gebaseerd, heeft de mogelijke kosten en baten hiervan geanalyseerd en het advies van de bij artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad opgerichte Stakeholdergroep Bankwezen ingewonnen,