5.12.2013   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 325/66

(1)

Op 8 november 2012 heeft de Europese Commissie („de Commissie”) met een bericht („bericht van inleiding”) in het Publicatieblad van de Europese Unie  (2) de inleiding aangekondigd van een antisubsidieprocedure betreffende de invoer in de Unie van fotovoltaïsche modules van kristallijn silicium en de belangrijkste componenten daarvan (cellen en wafers), van oorsprong uit de Volksrepubliek China („VRC” of „betrokken land”).

(2)

De antisubsidieprocedure werd ingeleid na een klacht die op 26 september 2012 was ingediend door EU ProSun („de klager”) namens producenten die in het onderhavige geval goed zijn voor meer dan 25 % van de totale productie van fotovoltaïsche („PV-”) modules van kristallijn silicium en de belangrijkste componenten daarvan in de Unie. Het bij de klacht gevoegde voorlopige bewijsmateriaal over subsidiëring van het betrokken product en de aanmerkelijke schade als gevolg daarvan werd voldoende geacht om een procedure in te leiden.

(3)

Voorafgaand aan de inleiding van de procedure en in overeenstemming met artikel 10, lid 7, van Verordening (EG) nr. 597/2009 („de basisverordening”), bracht de Commissie de overheid van de VRC („de Chinese overheid” of „GOC”) ervan op de hoogte dat zij een met bewijsmateriaal gestaafde klacht had ontvangen dat gesubsidieerde invoer van fotovoltaïsche modules van kristallijn silicium en de belangrijkste componenten daarvan, van oorsprong uit de VRC, de bedrijfstak van de Unie aanmerkelijke schade berokkende. De GOC werd voor overleg uitgenodigd om de in de klacht omschreven situatie op te helderen en tot een onderling overeengekomen oplossing te komen. De GOC aanvaardde de uitnodiging voor het overleg, dat vervolgens plaatsvond. Daarbij kon geen onderling overeengekomen oplossing worden bereikt. De opmerkingen van de GOC dat de in de klacht genoemde regelingen geen aanleiding tot compenserende maatregelen zouden geven, werden echter in aanmerking genomen. Na het overleg zijn opmerkingen van de GOC ontvangen.

(4)

Op 6 september 2012 had de Commissie met een bericht in het Publicatieblad van de Europese Unie  (3) de inleiding aangekondigd van een antidumpingprocedure betreffende de invoer in de Unie van fotovoltaïsche modules van kristallijn silicium en de belangrijkste componenten daarvan (cellen en wafers), van oorsprong uit de VRC.

(5)

Op 6 juni 2013 heeft de Commissie bij Verordening (EG) nr. 513/2013 van de Commissie (4) een voorlopig antidumpingrecht ingesteld op fotovoltaïsche modules van kristallijn silicium en de belangrijkste componenten daarvan (cellen en wafers), van oorsprong uit of verzonden uit de VRC („voorlopige antidumpingverordening”).

(6)

De schadeanalyses die werden uitgevoerd in het onderhavige antisubsidie- en het parallelle antidumpingonderzoek, zijn gebaseerd op dezelfde omschrijving van de bedrijfstak van de Unie, van de representatieve producenten in de Unie en van het onderzoektijdvak, en hebben tenzij anders aangegeven tot identieke conclusies geleid. Dit werd passend geacht om de analyse van de schade te stroomlijnen en in beide procedures tot consistente bevindingen te komen. Om deze reden werd in beide procedures rekening gehouden met in het kader van één van beide procedures gemaakte opmerkingen ten aanzien van schade-aspecten.

(7)

Naar aanleiding van een door de klager ingediend en met het nodige bewijsmateriaal gestaafd verzoek heeft de Commissie op 1 maart 2013 Verordening (EU) nr. 182/2013 van de Commissie tot onderwerping van de invoer van fotovoltaïsche modules van kristallijn silicium en de belangrijkste componenten daarvan (cellen en wafers) van oorsprong uit of verzonden uit de VRC aan registratie (5) vanaf 6 maart 2013 vastgesteld.

(8)

Sommige belanghebbenden voerden aan dat het besluit tot registratie van de invoer ongefundeerd was, omdat niet aan de voorwaarden van artikel 24, lid 5, van de basisverordening was voldaan. Deze stellingen waren echter niet onderbouwd of gebaseerd op feitelijk bewijs. Ten tijde van het besluit tot registratie van de invoer beschikte de Commissie over voldoende voorlopig bewijsmateriaal om de registratie van de invoer te rechtvaardigen; met name was er sprake van een sterke stijging zowel in termen van absolute invoer als van marktaandeel. De desbetreffende argumenten moesten derhalve worden afgewezen.

(9)

De Commissie heeft de klagers, andere haar bekende producenten in de Unie, de haar bekende producenten-exporteurs in de VRC, de autoriteiten van de VRC en de haar bekende importeurs officieel van de inleiding van de procedure in kennis gesteld. De belanghebbenden werden in de gelegenheid gesteld om binnen de in het bericht van inleiding genoemde termijn hun standpunt schriftelijk kenbaar te maken en te verzoeken te worden gehoord.

(10)

Gezien het kennelijk grote aantal producenten-exporteurs, producenten in de Unie en niet-verbonden importeurs, werd aan alle gekende producenten-exporteurs en niet-verbonden importeurs gevraagd zich bij de Commissie kenbaar te maken en haar overeenkomstig het bericht van inleiding basisinformatie te verstrekken over hun activiteiten in verband met het betrokken product gedurende het onderzoektijdvak als omschreven in overweging 38 hieronder. Deze informatie werd verlangd krachtens artikel 27 van de basisverordening, zodat de Commissie kon beslissen of een steekproef noodzakelijk was, en zo ja, een steekproef kon samenstellen. De autoriteiten van de VRC werden eveneens geraadpleegd.

(11)

In eerste instantie verstrekten 121 Chinese producenten-exporteurs of groepen van producenten-exporteurs de verlangde informatie en stemden ermee in te worden opgenomen in een steekproef. De medewerkende ondernemingen zijn goed voor meer dan 80 % van de totale Chinese uitvoerhoeveelheid. Op basis van de informatie die de Commissie van hen had ontvangen en in overeenstemming met artikel 27 van de basisverordening, heeft zij in eerste instantie een steekproef samengesteld van zeven producenten-exporteurs/groepen van producenten-exporteurs.

(12)

De geselecteerde steekproef van zeven groepen ondernemingen bestaat uit de drie medewerkende exporteurs met de grootste hoeveelheid uitgevoerde modules, de twee medewerkende exporteurs met de grootste hoeveelheid uitgevoerde cellen en de twee medewerkende exporteurs met de grootste hoeveelheid uitgevoerde wafers. De steekproef van deze zeven groepen producenten-exporteurs diende als basis voor de bepaling van de hoogte van de subsidiëring voor deze zeven groepen alsmede van de hoogte van de subsidiëring voor alle medewerkende producenten-exporteurs die niet in de steekproef waren opgenomen, overeenkomstig het bepaalde in artikel 15, leden 2 en 3, van de basisverordening. Zoals toegelicht in overweging 46 hieronder, heeft de Commissie wafers in de definitieve fase van het onderzoek van de productomschrijving uitgesloten. Bepaalde ondernemingen werden in de steekproef opgenomen op basis van hun grootste uitvoerhoeveelheden van wafers. Aangezien de Commissie deze ondernemingen reeds had onderzocht, de door hen ingediende gegevens had geverifieerd, en al deze ondernemingen tevens veel modules en/of cellen exporteerden, werd het echter niet noodzakelijk geacht de steekproef te wijzigen.

(13)

Uiteindelijk werd het aantal in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs of groepen van producenten-exporteurs gesteld op acht. Dit omdat aanvankelijk was aangegeven dat Jinko Solar Co. Ltd en Renesola Jiangsu Ltd verbonden ondernemingen waren, maar vervolgens is vastgesteld dat dit niet het geval was.

(14)

In het bericht van inleiding heeft de Commissie meegedeeld dat zij een voorlopige steekproef van producenten in de Unie had samengesteld. Alle haar bekende producenten in de Unie en haar bekende verenigingen van producenten werden ervan in kennis gesteld dat een voorlopige steekproef van producenten in de Unie zou worden samengesteld. Deze voorlopige steekproef bestond uit negen van de rond 215 producenten in de Unie waarvan voor de opening van het onderzoek bekend was dat zij het soortgelijke product vervaardigden. De samenstelling van de steekproef geschiedde op basis van de grootste representatieve productiehoeveelheid, rekening houdend met het verkoopvolume en de geografische locatie, die binnen de beschikbare tijd redelijkerwijs kon worden onderzocht. Er werd op gelet dat de steekproef zowel verticaal geïntegreerde als niet-geïntegreerde producenten in de Unie omvat. De belanghebbenden werd ook verzocht om hun standpunten over de voorlopige steekproef uiteen te zetten.

(15)

Meerdere belanghebbenden hebben met betrekking tot de voorlopige steekproef van producenten in de Unie de volgende bezwaren kenbaar gemaakt.

(16)

De door partijen aangevoerde argumenten werden als volgt beantwoord. De producenten in de Unie hebben vanwege het risico van vergeldingsacties om geheimhouding van hun namen verzocht. Inderdaad werden aan het adres van producenten in de Unie concrete dreigementen geuit dat hun zakelijke belangen binnen en buiten de Unie zouden worden geschaad. De Commissie was van oordeel dat de verzoeken om geheimhouding in voldoende mate waren onderbouwd om te worden ingewilligd. Uit de mededeling van de vestigingsplaats of het aandeel in de productie en verkoop van individuele producenten in de Unie die deel uitmaken van de steekproef, zou de identiteit van de betrokken producenten gemakkelijk kunnen worden opgemaakt, zodat de verzoeken om bekendmaking daarvan moesten worden afgewezen.

(17)

De Commissie heeft de vaststelling van de steun voor de opening van het onderzoek, de definitie van de bedrijfstak van de Unie en de selectie van de voorlopige steekproef niet „verward”, aangezien deze stappen onafhankelijk van elkaar zijn gebleven en voorwerp waren van afzonderlijke besluitvorming. Er werd niet aangetoond in hoeverre het gebruik van de door de producenten in de Unie in het kader van het onderzoek naar de steun voor de opening van het onderzoek verstrekte productie- en verkoopgegevens de representativiteit van de steekproef had beïnvloed. Bij de opening van het onderzoek was wel degelijk een voorlopige definitie van de bedrijfstak van de Unie vastgesteld. Om de totale productie in de Unie tijdens het in overweging 38 bedoelde onderzoektijdvak voorlopig vast te stellen, werd gebruikgemaakt van alle beschikbare informatie over de producenten in de Unie, waaronder de informatie in de klacht en de gegevens die vóór de opening van het onderzoek van de producenten in de Unie en andere partijen waren verkregen.

(18)

Bij de samenstelling van de steekproef kwamen alle producenten in de Unie die vragen met betrekking tot de steun voor de opening van het onderzoek hadden beantwoord, in aanmerking, ongeacht of zij zich voor of tegen het onderzoek hadden uitgesproken of in dezen geen standpunt hadden ingenomen. Dit argument werd daarom afgewezen.

(19)

De kwestie van de dubbele dan wel drievoudige telling is bij de samenstelling van de voorlopige steekproef onderzocht. Daarbij bleek dat wanneer de productie en verkoop van cellen van de verticaal geïntegreerde producenten in de Unie zouden worden uitgesloten, geen rekening zou worden gehouden met het deel van de productie van cellen dat op de vrije markt werd verkocht. Daarom was de Commissie van oordeel dat niet per se een representatievere steekproef zou worden verkregen als die verkoop van cellen van de totale geproduceerde hoeveelheid zou worden uitgesloten. Bovendien berust de representativiteit van de steekproef niet alleen op de geproduceerde hoeveelheid, maar ook op de geografische spreiding en een evenwichtige vertegenwoordiging van verticaal geïntegreerde en niet verticaal geïntegreerde producenten. De relatieve representativiteit van de geproduceerde hoeveelheid werd per soort van het soortgelijke product bepaald. Op deze basis was de Commissie van oordeel dat voor de samenstelling van de voorlopige steekproef een redelijke methodologie is gebruikt en dat de steekproef derhalve representatief is voor de gehele bedrijfstak van de Unie die het onderzochte product vervaardigt. Dit argument werd derhalve afgewezen. Wat betreft de betrouwbaarheid van de gegevens werd de steekproef samengesteld op basis van de op het tijdstip van de samenstelling beschikbare gegevens, zoals bepaald in artikel 27 van de basisverordening. Wat betreft de betrouwbaarheid van de ter onderbouwing van de opening van het onderzoek gebruikte gegevens zijn uit het onderzoek geen aanwijzingen naar voren gekomen dat de voor de opening ervan verzamelde gegevens grote manco's zouden vertonen. Derhalve kan redelijkerwijs worden aangenomen dat de voorlopige steekproef op een voldoende betrouwbare basis is samengesteld. Dit argument werd derhalve afgewezen.

(20)

Met betrekking tot de lijst van circa 150 andere producenten in de Unie zij erop gewezen dat deze informatie pas werd ingediend nadat de termijn waarbinnen belanghebbenden opmerkingen konden maken over de samenstelling van de voorlopige steekproef en de producenten in de Unie zich kenbaar konden maken en om opneming in de steekproef konden verzoeken, ruimschoots was verstreken. Bovendien waren rond de 30 van de in deze lijst vermelde producenten in de Unie de Commissie op het tijdstip van de samenstelling van de steekproef reeds bekend. Tevens werden alle producenten in de Unie die zich na de bekendmaking van het bericht van inleiding bij de Commissie hebben aangemeld, bij de samenstelling van de steekproef in aanmerking genomen. Op basis hiervan kan worden geconcludeerd dat aan de representativiteit van de steekproef geen afbreuk is gedaan. Dit argument werd derhalve afgewezen.

(21)

Na ontvangst van de opmerkingen werd de samenstelling van de steekproef herzien, omdat er aanwijzingen waren dat een van de in de steekproef opgenomen ondernemingen niet in staat zou zijn geweest om volledige medewerking te verlenen. Om de representativiteit van de steekproef te behouden werd een andere producent in de Unie in de steekproef opgenomen. Deze herziene steekproef bestond uit tien ondernemingen, die waren geselecteerd op basis van de grootste representatieve productiehoeveelheid per productiestadium, rekening houdend met de verkochte hoeveelheid op de markt van de Unie en de geografische locatie, die binnen de beschikbare tijd redelijkerwijs kon worden onderzocht. Na de uitsluiting van wafers van de omschrijving van het betrokken product en derhalve ook van het bereik van dit onderzoek (zie de overwegingen 42-46 en 349 hieronder), bestond de definitieve steekproef uit acht ondernemingen. Uitgedrukt als percentage van de totale productie in de Unie was de aldus samengestelde herziene steekproef van producenten in de Unie, die zowel verticaal geïntegreerde als niet verticaal geïntegreerde producenten omvatte, goed voor tussen de 18 en 21 % voor modules, en tussen de 17 en 24 % voor cellen. Aangezien aan de hand van een exact percentage de productiehoeveelheid van de bovengenoemde aan de steekproef toegevoegde producent zou kunnen worden berekend, waaruit zijn identiteit zou kunnen worden opgemaakt, konden geen exacte percentages worden meegedeeld.

(22)

De producenten in de Unie die de Commissie de noodzakelijke informatie voor de samenstelling van een steekproef in de onderhavige antisubsidieprocedure hebben aangeleverd, zijn dezelfde als de producenten in de Unie die de relevante informatie in het parallelle lopende antidumpingonderzoek hebben aangeleverd. Voorts hebben alle in de definitieve steekproef in het antidumpingonderzoek opgenomen producenten in de Unie de relevante informatie in het onderhavige antisubsidieonderzoek aangeleverd, waardoor de Commissie een steekproef heeft kunnen samenstellen. Derhalve werd het passend geacht de definitieve steekproeven van de producenten in de Unie in beide procedures identiek te laten zijn.

(23)

De GOC herhaalde haar argument dat het vertrouwelijk behandelen van de namen van de klagers en van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie niet gerechtvaardigd was. Zoals reeds in overweging 9 van de voorlopige verordening is vermeld, hadden de producenten in de Unie om geheimhouding van hun namen verzocht vanwege het risico van vergeldingsacties. De Commissie was van oordeel dat de verzoeken om geheimhouding in voldoende mate waren onderbouwd om te worden ingewilligd. De aan de Commissie ter onderbouwing van het risico van vergeldingsacties verstrekte informatie kan niet aan derden worden meegedeeld, aangezien een dergelijke mededeling het doel van het verzoek om vertrouwelijke behandeling zou ondergraven. Voorts is er in een geval waarin, zoals gemeld door de GOC, een producent in de Unie zijn standpunt opnieuw heeft herzien en zijn identiteit heeft vrijgegeven door bij het Hof beroep in te stellen met betrekking tot de voorlopige verordening, geen grond meer om informatie op basis waarvan anonimiteit werd toegestaan, mede te delen, aangezien de identiteit is onthuld.

(24)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen herhaalde de Chinese Kamer van Koophandel voor de in- en uitvoer van machines en elektronische producten („CCCME”) de argumenten over de methode die voor de samenstelling van de voorlopige steekproef van producenten in de Unie was gebruikt. De CCCME betoogt met name dat de instellingen 120 producenten niet in aanmerking hebben genomen. De Commissie is op dit punt al ingegaan in overweging 9 van de voorlopige verordening. Voorts hebben de instellingen de activiteiten van de op de desbetreffende lijst voorkomende bedrijven gecontroleerd. Er is gebleken dat die lijst vooral installateurs, distributeurs, verbonden importeurs en producenten-exporteurs in China, Taiwan en India omvat. De lijst was daarom niet geëigend om aan te tonen dat de instellingen een aanzienlijk aantal producenten in de Unie over het hoofd hadden gezien. Bovendien heeft de CCCME de totale productie in de Unie niet betwist door alternatieve cijfers aan te dragen en evenmin heeft zij bewijsmateriaal aangedragen dat de representativiteit van de steekproef zou kunnen zijn beïnvloed, aangezien geen van de beweerdelijke bijkomende producenten in de Unie in de steekproef zou zijn opgenomen indien de lijst bij de Commissie bekend zou zijn geweest.

(25)

Van de ongeveer 250 door de klager genoemde niet-verbonden importeurs waarmee de Commissie contact heeft opgenomen, hebben twintig partijen op de bij het bericht van inleiding gevoegde vragenlijst voor de samenstelling van de steekproef geantwoord, waarvan twaalf voor modules en één voor cellen. Bovendien maakten zeven andere partijen zich kenbaar, zonder echter invoer of wederverkoop van het betrokken product aan te geven. Overeenkomstig artikel 27 van de basisverordening werd een steekproef samengesteld op basis van de grootste representatieve ingevoerde hoeveelheid die binnen de beschikbare tijd redelijkerwijs kon worden onderzocht. Op basis hiervan werd een steekproef van niet-verbonden importeurs samengesteld bestaande uit twee importeurs voor modules en één importeur voor cellen, die goed waren voor rond de 2 % tot 5 % van de totale invoer uit het betrokken land. Na ontvangst van de antwoorden op de vragenlijsten bleek evenwel dat de kernactiviteiten van een van de drie importeurs de facto zonne-energie-installeringen en niet de handel in het betrokken product betroffen. Een tweede importeur bleek een importeur van modules te zijn en niet van cellen. Afgezien daarvan was de kwaliteit van de in antwoord op de vragenlijst verstrekte informatie onvoldoende om deze bij de analyse van de niet-verbonden importeurs te betrekken. Daarnaast bleek uit het onderzoek dat het merendeel van de invoer van het betrokken product via aan de producenten-exporteurs in de VRC verbonden ondernemingen, via installateurs of via projectontwikkelaars op de markt van de Unie wordt gebracht.

(26)

Na de instelling van voorlopige antidumpingmaatregelen in het parallelle antidumpingonderzoek heeft de Commissie contact opgenomen met een aantal verdere importeurs die reeds medewerking hadden verleend aan het onderzoek in de aanvangsfase daarvan, doordat zij de in het bericht van inleiding nader aangegeven basisinformatie over hun activiteiten met betrekking tot het onderzochte product in het onderzoektijdvak hadden verstrekt. Beoogd werd te bepalen of de omvang van de steekproef van niet-verbonden importeurs kon worden vergroot. Zes ondernemingen die als niet-verbonden importeurs handel dreven in het betrokken product (d.w.z. verkoop en wederverkoop), maakten zich bekend en waren bereid verdere medewerking te verlenen aan het onderzoek. Van deze zes antwoordden er vijf binnen de termijn. Van de vijf ontvangen antwoorden waren er slechts drie voldoende volledig voor een zinvolle beoordeling. Op basis hiervan werd de steekproef van de niet-verbonden importeurs uitgebreid en bestond deze uit vier importeurs van modules, die goed waren voor ongeveer 2 % — 5 % van de totale invoer uit het betrokken land. Gelet op de structuur van de niet-verbonden importeurs, voornamelijk kleine en middelgrote ondernemingen, was een steekproef waarin een groter deel vertegenwoordigd was niet mogelijk, gelet op de beperkte middelen die aan de instellingen ter beschikking staan.

(27)

De Commissie heeft vragenlijsten verzonden naar de vertegenwoordigers van de VRC (met inbegrip van specifieke vragenlijsten voor de China Development Bank, de Export Import Bank of China, de Bank of China, de Bank of Shanghai, Sinosure, andere relevante financiële instellingen en zich in staatsbezit bevindende bedrijven, die polysilicium, glas en aluminium produceren en deze grondstoffen in het onderzoektijdvak aan de betrokken bedrijfstak leverden), de acht in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs in de VRC, andere producenten-exporteurs in de VRC die hierom hadden verzocht, alsook naar de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie, de in de steekproef opgenomen niet-verbonden importeurs, alsmede toeleveranciers en verwerkende bedrijven en hun verenigingen die zich kenbaar hadden gemaakt binnen de in het bericht van inleiding aangegeven termijn. De Commissie heeft tevens contact opgenomen met een representatieve consumentenorganisatie.

(28)

Er zijn antwoorden ontvangen van de GOC, van alle in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs en de aan hen verbonden ondernemingen in de VRC, van vijf producenten-exporteurs die hebben verzocht om een individueel onderzoek, van alle in de steekproef opgenomen producenten in de Unie, van alle in de steekproef opgenomen niet-verbonden importeurs in de Unie, alsmede van 21 toeleveranciers en verwerkende bedrijven en van drie van hun verenigingen.

(29)

De Commissie heeft alle gegevens die zij voor de vaststelling van subsidiëring, de schade als gevolg hiervan en het belang van de Unie nodig achtte, verzameld en gecontroleerd. Er vonden controlebezoeken plaats bij onderstaande overheidsautoriteiten en financiële instellingen, de in de steekproef opgenomen ondernemingen, één niet-verbonden importeur, twee toeleveranciers en vier verwerkende bedrijven, verenigingen en één onafhankelijke consultant:

(30)

De opmerkingen van de belanghebbenden zijn bestudeerd en er is, waar nodig, rekening mee gehouden.

(31)

De Association for Affordable Solar Energy („AFASE”, Alliantie voor Betaalbare zonne-energie), die importeurs, toeleveranciers en verwerkende bedrijven vertegenwoordigt, trok de rechtsgrondslag voor het bezoek ter plaatse aan Europressedienst in twijfel, door te stellen dat een onafhankelijke consultant geen belanghebbende is in het kader van artikel 26 van de basisverordening. Bevindingen moeten echter waar mogelijk gebaseerd zijn op betrouwbare en controleerbare gegevens. Europressedienst heeft op contractbasis informatie over macro-economische indicatoren verstrekt. De Commissie heeft een controle ter plaatse uitgevoerd gelet op het beginsel van goed bestuur, om de betrouwbaarheid en juistheid na te gaan van de gegevens waarop zij haar bevindingen heeft gebaseerd.

(32)

De GOC stelde dat haar rechten van verdediging met betrekking tot toegang tot de dossiers die door belanghebbenden konden worden ingezien, waren geschonden omdat i) er informatie uit de niet-vertrouwelijke dossiers ontbrak zonder dat daarvoor een goede reden werd gegeven, voldoende gedetailleerde samenvattingen werden verstrekt of, bij wijze van uitzondering, de redenen voor het niet-verstrekken van de niet-vertrouwelijke samenvatting werden gegeven, ii) de niet-vertrouwelijke versie van een door een producent in de Unie beantwoorde vragenlijst volledig ontbrak, en iii) de vertragingen voor het aan belanghebbenden ter beschikking stellen van niet-vertrouwelijke versies van de antwoorden op de vragenlijst van producenten in de Unie buitensporig waren.

(33)

i) Wat het argument betreft dat er informatie uit het niet-vertrouwelijke dossier ontbrak, heeft de belanghebbende niet gespecificeerd welke informatie hij bedoelde. ii) Zijn argument dat de niet-vertrouwelijke versie van een beantwoorde vragenlijst niet volledig beschikbaar is gesteld, is onjuist. iii) Wat de vertragingen bij het beschikbaar stellen van de niet-vertrouwelijke antwoorden op de vragenlijst van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie betreft, was aan de betrokken partij uitgelegd dat de vragenlijsten pas aan het niet-vertrouwelijke dossier zijn toegevoegd nadat de volledigheid ervan en de plausibiliteit van de samenvattingen waren gecontroleerd. Teneinde het recht van de producenten in de Unie op anonimiteit te waarborgen, werd ook zeker gesteld dat de niet-vertrouwelijke versies van de vragenlijsten inderdaad niet de identiteit van de desbetreffende producent in de Unie vrijgaven. In een aantal gevallen moesten derhalve de niet-vertrouwelijke versies door de partij die deze had ingediend, dienovereenkomstig worden gecorrigeerd alvorens zij aan andere belanghebbenden beschikbaar konden worden gesteld.

(34)

Hoe dan ook, er wordt van uitgegaan dat dit op geen enkele wijze het recht van verdediging van de belanghebbenden heeft geschonden. De Commissie heeft alle belanghebbenden in de gelegenheid gesteld om op de informatie in het dossier dat kon worden ingezien, tijdig te reageren zodat hun opmerkingen wanneer deze onderbouwd en gerechtvaardigd waren, in aanmerking konden worden genomen voordat in het onderzoek tot enige conclusie werd gekomen. De belanghebbende had ook na de mededeling van de voorlopige en van de definitieve bevindingen ruimschoots gelegenheid opmerkingen te maken over de vragenlijsten van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie. Ofschoon aan de mededelingen van de bevindingen en de toegang tot het dossier dat door belanghebbenden kan worden ingezien, verschillende wettelijke bepalingen ten grondslag liggen, hebben de belanghebbenden ruimschoots gelegenheid gehad om over alle door enige partij bij het onderzoek beschikbaar gestelde informatie opmerkingen in te dienen. Dit argument moest derhalve worden afgewezen.

(35)

Alle belanghebbenden werden in kennis gesteld van de belangrijkste feiten en overwegingen op grond waarvan de Commissie voornemens was de instelling van compenserende rechten op fotovoltaïsche modules van kristallijn silicium en de belangrijkste componenten daarvan (cellen), van oorsprong uit of verzonden uit de Volksrepubliek China, aan te bevelen („mededeling van de definitieve bevindingen”). Alle belanghebbenden konden met betrekking tot deze mededeling van de definitieve bevindingen binnen een bepaalde termijn opmerkingen indienen.

(36)

De door de belanghebbenden ingediende opmerkingen zijn bestudeerd en er is, waar nodig, rekening mee gehouden.

(37)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen heeft de Commissie een gewijzigd aanbod voor een verbintenis ontvangen van producenten-exporteurs en de CCCME, dat ook betrekking heeft op het parallelle anti-dumpingonderzoek. Bij Uitvoeringsbesluit 2013/707/EU van 4 december 2013 tot bevestiging van de aanvaarding van een verbintenis die is aangeboden in het kader van de antidumping- en de antisubsidieprocedure betreffende de invoer van fotovoltaïsche modules van kristallijn silicium en de belangrijkste componenten daarvan (cellen) van oorsprong uit of verzonden uit de Volksrepubliek China voor de periode waarin de definitieve maatregelen worden toegepast (6) van de Commissie heeft de Commissie de aanvaarding van die verbintenis bevestigd.

(38)

Het onderzoek naar de subsidiëring en schade had betrekking op de periode van 1 juli 2011 tot en met 30 juni 2012 („onderzoektijdvak” of „OT”). Het onderzoek naar de ontwikkelingen die relevant zijn voor de schadebeoordeling had betrekking op de periode van 1 januari 2009 tot het eind van het OT („beoordelingsperiode”).

(39)

Het betrokken product werd in de inleidingsfase omschreven als fotovoltaïsche („PV-”) modules of -panelen van kristallijn silicium en in dergelijke modules en panelen gebruikte cellen en wafers, van oorsprong uit of verzonden uit de VRC. De cellen en wafers hebben een dikte van niet meer dan 400 micrometer. Dit product is momenteel ingedeeld onder de GN-codes ex 3818 00 10, ex 8501 31 00, ex 8501 32 00, ex 8501 33 00, ex 8501 34 00, ex 8501 61 20, ex 8501 61 80, ex 8501 62 00, ex 8501 63 00, ex 8501 64 00 en ex 8541 40 90.

(40)

De volgende productsoorten vallen niet onder de productomschrijving van het betrokken product:

(41)

Het onderzoek heeft aangetoond dat zowel het betrokken product als het door de bedrijfstak van de Unie geproduceerde en in de Unie verkochte product dezelfde fysische, chemische en technische basiseigenschappen bezitten, alsook voor dezelfde doeleinden worden gebruikt. Deze producten worden bijgevolg beschouwd als gelijk in de zin van artikel 2, onder c), van de basisverordening.

(42)

Belanghebbenden voerden aan dat wafers van de productomschrijving moeten worden uitgesloten, omdat zij niet dezelfde fysische, chemische en technische basiseigenschappen hebben als cellen en modules. In dit verband werden naast de vóór de bekendmaking van de voorlopige antidumpingverordening aangevoerde argumenten hierna nog twee andere argumenten naar voren gebracht.

(43)

In de eerste plaats betoogden belanghebbenden dat wafers voor andere doeleinden dan de productie van cellen kunnen worden gebruikt, met name voor de productie van geïntegreerde schakelingen en andere microapparaten. Met betrekking hiertoe dient te worden opgemerkt dat niet alle wafers zijn opgenomen in de productomschrijving van dit onderzoek, die beperkt is tot „in PV-modules of -panelen van kristallijn silicium gebruikte wafers” en „wafers met een dikte van niet meer dan 400 micrometer”. Ofschoon wafers zeker voorkomen in andere toepassingen, heeft het onderzoek nooit betrekking gehad op wafers die worden gebruikt bij de productie van andere producten zoals geïntegreerde schakelingen. Bovendien is door bij de markt voor deze andere soorten wafers betrokken producenten, importeurs of gebruikers niet gesteld dat deze wafers zouden worden geregistreerd of dat daarop voorlopige antidumpingrechten van toepassing zouden zijn. Derhalve wordt geconcludeerd dat deze andere soorten wafers niet onder de productomschrijving van dit onderzoek vallen. Tegelijk blijkt hieruit dat wafers niet noodzakelijkerwijs hetzelfde eindgebruik kennen als cellen en modules.

(44)

In de tweede plaats wordt betoogd dat onverwerkte wafers niet de wezenlijke elektrische eigenschappen hebben waardoor zonnecellen en -modules zich van andere producten onderscheiden. Met name hebben wafers niet het vermogen uit zonlicht elektriciteit op te wekken, terwijl dat juist de belangrijkste functie van fotovoltaïsche cellen en modules van kristallijn silicium is.

(45)

Uit het onderzoek is inderdaad gebleken dat pas nadat de wafer eenmaal tot cel is omgevormd, het vermogen ontstaat om elektriciteit uit zonlicht op te wekken. De omzetting vindt plaats door cellen die zonlicht opvangen en het door middel van kristallijn silicium in elektriciteit omzetten. Cellen beschikken over een plus- en een minpool om de door de cel opgewekte energie te kunnen opnemen en doorleiden. Voor de samenstelling van modules worden cellen met behulp van platte draden of metalen stroken aan elkaar gesoldeerd om aaneengeschakelde cellen te produceren. De aaneengeschakelde cellen worden van een boven- en onderlaag voorzien. Meestal wordt glas voor de bovenlaag gebruikt, terwijl de onderlaag meestal uit polymeren bestaat. Doorgaans worden frames gebruikt om de modules te kunnen monteren (bv. op daken). De module kan al dan niet zijn uitgerust met een omvormer.

(46)

Ten gevolge van de verschillen in fysische en technische basiseigenschappen, tijdens het onderzoek onder meer omschreven als het vermogen om uit zonlicht elektriciteit op te wekken, werd uiteindelijk geconcludeerd dat wafers van de productomschrijving van het betrokken product moeten worden uitgesloten en derhalve niet in dit onderzoek moeten worden opgenomen.

(47)

Een aantal belanghebbenden voerde aan dat het onderzoek niet gericht mag zijn op twee producten met verschillende fysische, chemische en technische eigenschappen en dat modules en cellen daarom het voorwerp van twee afzonderlijke onderzoeken moeten vormen. Bovendien voerden zij aan dat niet duidelijk is of het onderzoek betrekking heeft op één product of op twee aparte producten, zodat zij hun belangen niet ten volle kunnen verdedigen.

(48)

De productie van cellen en modules vormt één enkel productieproces met verschillende productiestappen. Cellen bepalen de kenmerken van het eindproduct (d.w.z. de modules). Uit het onderzoek bleek dat de productie van cellen rechtstreeks en uitsluitend is afgestemd op de productie van modules. Modules en cellen hebben dezelfde fysische, chemische en technische eigenschappen (die worden bepaald door de gebruikte grondstoffen) en hebben dezelfde basisgebruiksdoeleinden, namelijk de inbouw in PV-zonne-installaties. De prestaties van de modules zijn rechtstreeks afhankelijk van die van de cellen.

(49)

In het bericht van inleiding werd duidelijk vermeld dat het onderzochte product modules en cellen omvat. De belanghebbenden zijn derhalve ten volle in de gelegenheid gesteld hun belangen te verdedigen op basis van het aldus omschreven betrokken product. Om die redenen werden deze argumenten verworpen.

(50)

Er werd voorts aangevoerd dat modules en cellen niet als één product kunnen worden beschouwd, aangezien zij anders zijn ingedeeld naar achtcijferige GN-codes, zescijferige onderverdelingen en viercijferige GS-posten. In dit verband wordt opgemerkt dat zowel cellen als modules onder tariefpost 8541 40 90 kunnen worden aangegeven, terwijl de tariefposten onder post 8501 voor elektrische generatoren in het algemeen en niet specifiek voor zonne-energieproducten zijn bestemd. Om die redenen werd het argument verworpen.

(51)

Verschillende belanghebbenden voerden aan dat de waarde die bij de verwerking van de cellen wordt toegevoegd, het grootste deel van de waarde van een module vertegenwoordigt en dat cellen daarom als apart product moeten worden beschouwd.

(52)

Uit het onderzoek bleek dat de productie van cellen het technologisch meest geavanceerde onderdeel van het productieproces vormt. Uit het onderzoek kwam echter ook naar voren dat de twee stappen van het verwerkingsproces onderling verbonden zijn en dat de toegevoegde waarde niet in één bepaald stadium van het productieproces is geconcentreerd, maar verspreid is over het gehele productieproces. Om die redenen werd het argument verworpen.

(53)

Sommige belanghebbenden voerden aan dat er sprake is van gescheiden handelsmarkten voor modules en cellen, die derhalve als verschillende producten dienen te worden beschouwd, wat tevens zou blijken uit het feit dat een groot aantal producenten niet verticaal geïntegreerd is.

(54)

Modules en cellen kunnen niet worden beschouwd als aparte producten waarvan de prijzen uitsluitend als gevolg van marktfactoren aan schommelingen onderhevig zijn. De prijzen van deze producten houden namelijk nauw verband met elkaar en worden beïnvloed door de prijs voor polysilicium. Bovendien wordt het betrokken product, zoals reeds toegelicht in overweging 49, in één, uit verschillende stappen bestaand productieproces vervaardigd. Het feit dat sommige producenten niet verticaal geïntegreerd zijn, heeft alleen te maken met zakelijke beslissingen en schaaloverwegingen en doet geen afbreuk aan deze conclusie. Om die redenen moest dit argument worden verworpen.

(55)

Verschillende belanghebbenden voerden aan dat modules en cellen als verschillende producten moeten worden beschouwd aangezien zij voor verschillende gebruiksdoeleinden bestemd en niet onderling uitwisselbaar zijn.

(56)

Zoals hierboven vermeld, is uit het onderzoek gebleken dat het productieproces van cellen en modules één productieproces vormt en dat er derhalve geen sprake is van uitwisselbaarheid van de verschillende stappen van het productieproces. Bovendien zijn modules en cellen voor hetzelfde eindgebruik bestemd, namelijk het omzetten van zonlicht in elektriciteit, zodat zij niet voor andere toepassingen kunnen worden gebruikt.

(57)

Eén belanghebbende voerde aan dat modules en cellen niet via dezelfde distributiekanalen worden verhandeld en daarom niet als één product dienen te worden beschouwd. Uit het onderzoek bleek dat modules en cellen zowel via verschillende als via dezelfde distributiekanalen kunnen worden verhandeld. Het hoofdcriterium bij het bepalen of het om één product gaat, is echter de vraag of de producten dezelfde fysische, chemische en technische eigenschappen en dezelfde gebruiksdoeleinden hebben. Gezien de overwegingen 47 tot en met 49 wordt geconcludeerd dat verschillende distributiekanalen derhalve niet als bepalende factor worden beschouwd. Dit argument moet derhalve worden verworpen.

(58)

Er werd aangevoerd dat modules en cellen wat de perceptie door de consument betreft aanzienlijk van elkaar verschillen en daarom niet als één enkel product dienen te worden beschouwd.

(59)

Het hoofdcriterium bij het bepalen of het om één product gaat, is echter net als hierboven de vraag of de producten dezelfde fysische, chemische en technische eigenschappen en dezelfde gebruiksdoeleinden hebben. Gezien de overwegingen 47 tot en met 49 wordt geconcludeerd dat verschillen qua perceptie door de consument derhalve niet als bepalende factor worden beschouwd. Dit argument moet derhalve worden verworpen.

(60)

Belanghebbenden herhaalden dat cellen en modules niet een enkel product vormen, en daarom afzonderlijk moeten worden beoordeeld. In tegenstelling tot wafers delen cellen en modules echter als basiseigenschap het vermogen om uit zonlicht elektriciteit op te wekken. Deze argumenten werden daarom verworpen.

(61)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde één exporteur aan dat cellen op zichzelf geen elektriciteit kunnen opwekken. Daartoe zouden zij in modules moeten worden geïntegreerd. Elke cel kan echter op zichzelf ongeveer vier watt elektriciteit uit zonlicht opwekken. Dat dit vermogen mogelijk ontoereikend is voor de meeste toepassingen die vereisen dat uit meerdere cellen modules worden samengesteld, neemt niet weg dat een cel op zichzelf al elektriciteit kan opwekken.

(62)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen betoogde één exporteur dat cellen niet louter een ander soort module, maar een geheel ander product zijn. Eigenlijk is een cel het belangrijkste onderdeel van een module. Als belangrijkste onderdeel is een cel duidelijk geen „geheel ander product”, aangezien modules en cellen dezelfde basiseigenschappen delen en met name uit zonlicht elektriciteit opwekken, zoals werd aangegeven in overweging 60.

(63)

Dezelfde belanghebbende argumenteerde voorts dat rekening werd gehouden met het verschil tussen cellen en modules bij de samenstelling van de steekproef van producenten in de Unie en Chinese exporteurs. Voor modules en cellen had daarom een verschillend recht moeten zijn vastgesteld. In deze wordt bevestigd dat inderdaad rekening werd gehouden met het verschil tussen modules en cellen bij de samenstelling van de steekproef van producenten in de Unie en Chinese exporteurs, zoals vermeld in de overwegingen 10 en 14 van de voorlopige antidumpingverordening. Hiermee werd er echter enkel naar gestreefd de representativiteit van de steekproef te waarborgen; hieruit volgt niet dat cellen en modules niet als een enkel product mogen worden beschouwd, noch dat voor cellen en modules een afzonderlijk recht had moeten zijn vastgesteld. Om de representativiteit van de steekproef voor alle productsoorten te waarborgen, was het immers belangrijk bij de samenstelling van de steekproef een onderscheid tussen cellen en modules te maken. Aangezien enige onzekerheid bestond met betrekking tot de vraag of cellen en modules als één product of als twee afzonderlijke producten moesten worden beschouwd, was het nodig om ongeacht het antwoord op die vraag de representativiteit te waarborgen.

(64)

Producenten-exporteurs stelden dat doordat in de verbintenis verschillende minimuminvoerprijzen en hoeveelheden voor cellen en modules worden opgelegd, zou worden bevestigd dat modules en cellen verschillende producten zijn die elk een apart onderzoek vereisen. De verschillende minimuminvoerprijzen vormen echter slechts een aanduiding dat cellen en modules behoren tot verschillende productsoorten die tegen verschillende prijzen worden verkocht. Om de vermelding van de minimuminvoerprijzen zinvol te maken is het daarom nodig afzonderlijke prijzen te bepalen.

(65)

Dat cellen en modules verschillende productsoorten zijn, doet overigens als zodanig niet ter zake voor de productomschrijving van het betrokken product. Voor de productomschrijving van het betrokken product is het voldoende dat de producten dezelfde basiseigenschappen hebben en voor hetzelfde eindgebruik zijn bestemd, wat geldt voor modules en cellen, zoals respectievelijk in de overwegingen 46 en 71 werd vermeld.

(66)

De GOC argumenteerde dat bij de beoordeling van de vraag of cellen en modules als een enkel product mogen worden beschouwd, wordt voorbijgegaan aan een aantal criteria die zijn bepaald door de Beroepsinstantie inzake EG — Asbest  (7). Deze criteria zijn van toepassing op de omschrijving van het „soortgelijk product”, niet op die van het betrokken product. Met andere woorden, deze criteria moeten worden gebruikt om het soortgelijk product, bijvoorbeeld het door de bedrijfstak van de Unie geproduceerde soortgelijk product, te definiëren, dat dan wordt vergeleken met het door de Chinese producenten-exporteurs uitgevoerde betrokken product. Deze criteria zijn derhalve niet relevant voor de omschrijving van het betrokken product. In elk geval merken de instellingen op dat indien de in EG — Asbest gehanteerde criteria zouden worden toegepast op de productomschrijving van het betrokken product, dit in het onderhavige geval niet tot een verschillend resultaat zou leiden. De eerste twee criteria (met name eigenschappen/aard/kwaliteit en eindgebruik) zijn identiek aan de criteria die in bovenstaande overwegingen werden gehanteerd: fysische, chemische en technische eigenschappen en eindgebruik. Het derde criterium (smaken en gewoonten van de consument) is niet echt nuttig in onderhavig geval, aangezien cellen het belangrijkste onderdeel van modules zijn; met betrekking tot het vierde criterium, tariefindeling, wordt opgemerkt dat zowel cellen als modules onder tariefpost 8541 40 90 kunnen worden aangegeven, terwijl de tariefposten onder post 8501 voor elektrische generatoren in het algemeen en niet specifiek voor zonne-energieproducten zijn bestemd.

(67)

Andere belanghebbenden voerden aan dat een objectieve toepassing van de criteria die het Hof van Justitie in eerdere zaken (8) heeft ontwikkeld, zou leiden tot de conclusie dat modules en cellen verschillende producten zijn. Het Hof heeft echter uitsluitend een aantal criteria aangegeven die in aanmerking kunnen worden genomen — het is niet verplicht om in alle gevallen gebruik te maken van alle criteria, aangezien het mogelijk is dat in specifieke gevallen niet alle criteria relevant zijn. In de overwegingen 27 tot en met 39 van de voorlopige antidumpingverordening, waarin deze criteria werden beoordeeld, is gebleken dat een aantal criteria in het onderhavige geval niet relevant is. In de zaak Brosmann werd eveneens uitsluitend op basis van de drie criteria die relevant werden geacht, beoordeeld of verschillende soorten schoeisel tot een en hetzelfde „betrokken product” behoorden. Aangezien de belanghebbenden niet hebben beargumenteerd waarom een objectieve toepassing van de criteria zou leiden tot de conclusie dat modules en cellen verschillende producten zijn, kan dit argument niet worden aanvaard.

(68)

Daarbij wordt eraan herinnerd dat cellen en modules voor dezelfde doeleinden worden gebruikt; zij worden met name verkocht om in PV-zonnesystemen te worden geïntegreerd. Zoals vermeld in overweging 28 van de voorlopige antidumpingverordening, zijn de prestaties van de modules rechtstreeks afhankelijk van die van de cellen.

(69)

Eén belanghebbende voerde aan dat uit de uitsluiting van wafers van de productomschrijving en uit het ingrijpende verwerkingsproces dat nodig is om van cellen modules te maken, ook blijkt dat cellen en modules niet hetzelfde eindgebruik kennen. Voorts wordt aangevoerd dat de vaststelling dat modules en cellen voor hetzelfde eindgebruik zijn bestemd, is gebaseerd op de veronderstelling dat wafers, modules en cellen hetzelfde productieproces ondergaan.

(70)

In de eerste plaats wordt verkeerdelijk geconcludeerd dat de vaststelling dat modules en cellen voor hetzelfde eindgebruik zijn bestemd, is gebaseerd op het productieproces. Dat beide stellingen inderdaad in dezelfde overweging van de voorlopige antidumpingverordening, met name overweging 36, voorkomen, betekent niet dat de vaststelling op die veronderstelling zou zijn gebaseerd. „Bovendien”, het woord waarmee beide stellingen van elkaar zijn gescheiden, maakt duidelijk dat de tweede stelling niet op de eerste is gebaseerd. Daarenboven komen in de twee stellingen afzonderlijke kwesties aan bod onder de rubriek „Gebruiksdoeleinden en onderlinge uitwisselbaarheid”. De eerste stelling over het productieproces heeft betrekking op uitwisselbaarheid, terwijl de tweede stelling het eindgebruik betreft. Er wordt derhalve ten onrechte van uitgegaan dat de vaststelling dat modules en cellen voor hetzelfde eindgebruik zijn bestemd, is gebaseerd op de veronderstelling dat wafers, modules en cellen hetzelfde productieproces ondergaan.

(71)

Met betrekking tot het feitelijke eindgebruik van cellen en modules wordt door belanghebbenden niet betwist dat modules en cellen worden verkocht om in PV-zonnesystemen te worden geïntegreerd. De conclusie dat modules en cellen hetzelfde eindgebruik kennen, wordt derhalve bevestigd.

(72)

Eén belanghebbende stelde dat PV-producten die met behulp van dunnelaagtechnologie zijn vervaardigd, in de omschrijving van het betrokken product moeten worden opgenomen, aangezien zij dezelfde fysische, chemische en technische basiseigenschappen en dezelfde basisgebruiksdoeleinden zouden hebben.

(73)

PV-producten die met dunnelaagtechnologie zijn vervaardigd, zijn duidelijk van de productomschrijving (zie overweging 40) uitgesloten. Met behulp van dunnelaagtechnologie vervaardigde PV-producten hebben immers andere fysische, chemische en technische eigenschappen dan het betrokken product. Zij worden met behulp van een ander productieproces vervaardigd en van ander materiaal dan kristallijn silicium, dat de belangrijkste grondstof vormt voor de productie van modules en cellen. Zij zetten zonlicht minder efficiënt in elektriciteit om en hebben een lager vermogen en zijn daarom niet geschikt voor dezelfde toepassingen als het betrokken product. Deze argumenten moesten daarom worden verworpen.

(74)

Bovendien werd aangevoerd dat cellen moeten worden beschouwd als halffabricaten, terwijl modules eindproducten zijn, zodat er geen sprake is van één enkel product.

(75)

Het hoofdcriterium bij het bepalen of het om één product gaat, is echter, zoals hierboven reeds vermeld, de vraag of de producten dezelfde fysische, chemische en technische eigenschappen en dezelfde gebruiksdoeleinden hebben. Gezien de overwegingen 47 tot en met 49 luidt de conclusie dat verschillen tussen halffabricaten en eindproducten derhalve niet als bepalende factor worden beschouwd. Daarom moet het argument worden verworpen.

(76)

Eén belanghebbende verzocht om uitsluiting van zonnepanelen die alleen bestemd zijn voor het opladen van batterijen van twaalf volt, op grond van het feit dat deze een ander gebruiksdoeleinde hebben dan op het elektriciteitsnet aangesloten modules, aangezien zij stroom met een veel lagere spanning opwekken en daarom niet geschikt zijn voor aansluiting op het net.

(77)

Volgens het bericht van inleiding zijn zonneopladers die bestaan uit minder dan zes cellen, die draagbaar zijn en die apparaten van elektriciteit voorzien of batterijen opladen, van het onderzochte product uitgesloten. Modules met meer dan zes cellen die alleen bestemd zijn voor het opladen van batterijen, hebben dezelfde basiseigenschappen en leveren dezelfde prestaties als modules die op het elektriciteitsnet worden aangesloten. Zij maken gebruik van een open stroomkring met een lagere spanning dan die van de stroomkring van modules die op het elektriciteitsnet worden aangesloten. Ondanks dit verschil is uit het onderzoek gebleken dat dit soort modules op het elektriciteitsnet kan worden aangesloten. De lagere spanning kan eenvoudig worden gecompenseerd door de omvang van de cellen en/of hun aantal te vergroten. Modules die voor het opladen van batterijen bestemd zijn en uit meer dan zes cellen bestaan, vallen derhalve onder de productomschrijving van het betrokken product.

(78)

Voorts voerden belanghebbenden aan dat de omschrijving „zonneopladers die bestaan uit minder dan zes cellen” te beperkt is, en moet worden uitgebreid tot producten met een vergelijkbare functie die niet onder deze omschrijving vallen, zoals producten met een vergelijkbare omvang met een groter aantal kleinere cellen.

(79)

Daarnaast hebben belanghebbenden aangevoerd dat de omschrijving van „PV-producten van silicium die permanent in elektrische goederen zijn geïntegreerd” te beperkt is, aangezien alleen het volledige elektrische product wordt uitgesloten, terwijl zonne-energieonderdelen die zijn bestemd om te worden geïntegreerd in elektrische producten niet per definitie zijn uitgesloten.

(80)

Uit een analyse van de argumenten die de verschillende belanghebbenden hebben aangehaald, is gebleken dat het inderdaad passender is om de uitsluiting van dergelijke producten op technische normen te baseren dan op het aantal cellen. Met name bleek dat de definities van norm „IEC 61730-1, toepassingsklasse C” geschikter zijn om de producten die van de werkingssfeer van de maatregelen dienen te worden uitgesloten, te omschrijven.

(81)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen werden opmerkingen ontvangen over de uitsluiting op basis van bovenvermelde internationale norm. Er werd aangevoerd dat het passender zou zijn om in plaats van naar de norm te verwijzen, de producten die worden uitgesloten te omschrijven op grond van de uitgangsspanning en het uitgangsvermogen als „modules of panelen met een uitgangsspanning van niet meer dan 50 V gelijkstroom en een uitgangsvermogen van niet meer dan 50 watt, uitsluitend voor rechtstreeks gebruik als batterijladers in systemen met dezelfde spannings- en vermogenskenmerken”. Dit argument werd aanvaard en de uitsluiting wordt definitief vastgesteld volgens deze omschrijving.

(82)

Een andere belanghebbende voerde aan dat in een dak geïntegreerde zonnemodules moeten worden uitgesloten van de productomschrijving van het onderzoek, aangezien zij de functie van zonnemodules combineren met die van dakpannen of leien. Als zodanig zijn zij niet rechtstreeks uitwisselbaar met standaardzonnemodules.

(83)

Uit het onderzoek is evenwel gebleken dat zowel standaardmodules als in een dak geïntegreerde zonnemodules aan dezelfde elektrische normen moeten voldoen. Daarnaast geldt dat hoewel in een dak geïntegreerde zonnemodules niet simpelweg door standaardmodules kunnen worden vervangen, deze wel door standaardmodules plus dakpannen of leien kunnen worden vervangen. Deze producten hebben daarom dezelfde technische basiseigenschap dat zij elektriciteit uit zonlicht kunnen opwekken. De toegevoegde functie (die in andere gevallen door dakbedekkingsmateriaal wordt geleverd) wordt niet wezenlijk geacht en rechtvaardigt niet dat in een dak geïntegreerde zonnemodules zouden worden uitgesloten van de productomschrijving.

(84)

Dezelfde belanghebbende stelde na de mededeling van de definitieve bevindingen dat het niet onderling uitwisselbaar zijn van in een dak geïntegreerde zonnemodules en standaardzonnemodules, erop wijst dat in een dak geïntegreerde zonnemodules van de werkingssfeer van de maatregelen moeten worden uitgesloten, en verwees daarbij in het algemeen naar de zaak rond schoeisel  (9) en in het bijzonder naar Special Technology Athletic Footwear (STAF). Er waren echter talrijke redenen om STAF uit te sluiten en de afwezigheid van onderlinge substitueerbaarheid werd in de zaak Brosmann  (10) op zichzelf niet voldoende geacht door het Gerecht, dat heeft bevestigd dat heel verschillende producten zoals stadsschoenen en wandelschoenen ondanks de verschillen toch het betrokken product in een enkel antidumpingonderzoek kunnen vormen.

(85)

Bovendien voerde de belanghebbende aan dat de innovatieve aard van in een dak geïntegreerde zonnemodules en het onderscheid ervan ten opzichte van alle andere producten zouden worden bevestigd doordat dergelijke zonnemodules in de EU niet worden geproduceerd en doordat de belanghebbende hierop intellectuele eigendomsrechten kan doen gelden. Opnieuw onder verwijzing naar de zaak rond schoeisel, die de belanghebbende vermeldde, heeft het Gerecht echter geoordeeld in de zaak Brosmann dat „het ontbreken van een communautaire productie van dit type schoenen en het bestaan van een octrooi […] niet doorslaggevend zijn.” (11) Als gevolg daarvan werd geoctrooieerd hightechschoeisel in dat geval beschouwd als betrokken product.

(86)

De belanghebbende voerde ook aan dat in een dak geïntegreerde zonnemodules moeten worden uitgesloten van de productomschrijving van het betrokken product, aangezien zij worden verkocht tegen veel hogere prijzen dan standaardmodules. In de zaak rond schoeisel werden STAF-producten boven een bepaalde prijs ook uitgesloten van de productomschrijving van het betrokken product. In een dak geïntegreerde zonnemodules combineren de functie van zonnemodules met die van dakpannen of leien, zoals in overweging 83 werd vermeld. Een rechtstreekse vergelijking van de prijzen is dan ook niet zinvol, aangezien de toegevoegde functie vanzelf tot hogere prijzen leidt.

(87)

In antwoord hierop gaf de belanghebbende aan dat het uitgaande van deze argumentatie nooit mogelijk zou zijn om prijsverschillen aan te voeren als aanvullende indicator om een product uit te sluiten van de productomschrijving. Deze uitlegging gaat echter te ver. In de vorige overweging wordt enkel gezegd dat in dit specifieke geval, waarin in een dak geïntegreerde zonnemodules de functie van het betrokken product met die van een ander product (in dit geval dakpannen of leien) combineren, de prijs uiteraard niet betekenisvol is. Dit betekent geenszins dat prijsverschillen in andere gevallen geen bruikbare indicator kunnen zijn om vast te stellen of een product moet worden uitgesloten van de productomschrijving van het betrokken product.

(88)

Ten slotte voerde de belanghebbende aan dat zijn leverancier van in een dak geïntegreerde zonnemodules zich moet kunnen aansluiten bij de minimumprijsverbintenis. Het blijkt echter dat de Chinese exporteur geen medewerking heeft verleend aan het onderzoek en als niet-medewerkende onderneming niet kan deelnemen aan de verbintenis. Deze verzoeken kunnen daarom niet worden ingewilligd.

(89)

Eén belanghebbende stelde dat er geen productie van monokristallijne cellen in de Unie was en dat diens uitvoer van monokristallijne cellen geen concurrentie vormde voor de bedrijfstak van de Unie. Onderzoek heeft echter aangetoond dat in de Unie wel degelijk monokristallijne cellen werden geproduceerd. Dit argument wordt derhalve verworpen. In elk geval oordeelde het Gerecht in de zaak Brosmann dat de afwezigheid van productie in de Gemeenschap van een bepaalde productsoort niet doorslaggevend is.

(90)

Enkele belanghebbenden voerden aan dat uitbreiding van het onderzoek tot producten „verzonden uit” de VRC, terwijl de procedure slechts was ingeleid ten aanzien van producten van oorsprong uit de VRC, niet gerechtvaardigd was.

(91)

Het onderzoek had echter al bij de opening betrekking op goederen verzonden uit de VRC. In punt 5 van het bericht van inleiding staat dat „ondernemingen die het betrokken product vanuit de Volksrepubliek China vervoeren maar van mening zijn dat deze uitvoer voor douanedoeleinden niet of deels niet van oorsprong is uit de Volksrepubliek China, worden verzocht zich voor dit onderzoek te melden en alle van belang zijnde informatie te verstrekken”. Het is dan ook duidelijk dat alle ondernemingen die goederen verzenden vanuit de VRC, de mogelijkheid hadden om aan dit onderzoek mee te werken. Bovendien werd, aangezien het onderzochte product vaak componenten en onderdelen uit verschillende landen bevat, in punt 5 van het bericht van inleiding ook aangekondigd dat er „bijzondere bepalingen kunnen worden vastgesteld” om deze kwestie aan te pakken.

(92)

Daarom wordt geoordeeld dat alle getroffen marktdeelnemers naar behoren zijn ingelicht over de mogelijkheid dat inzake goederen verzonden uit de VRC in voorkomend geval bijzondere bepalingen kunnen worden vastgesteld, en dat zij zijn uitgenodigd aan het onderzoek mee te werken. Het onderzoek is dus niet uitgebreid tot producten „verzonden uit de VRC”, aangezien het onderzoek hierop van het begin af aan betrekking had.

(93)

Na de mededeling van feiten en overwegingen voerden belanghebbenden aan dat ongeacht de bepalingen van het bericht van inleiding als bedoeld in overweging 91, het onderzoek beperkt was tot goederen van oorsprong uit de VRC en geen beoordeling inhield van de effecten van goederen verzonden uit de VRC.

(94)

Nochtans werden de volgende maatregelen genomen om ervoor te zorgen dat niet alleen goederen van oorsprong uit de VRC, maar alle goederen verzonden uit de VRC tijdens het onderzoek werden beoordeeld:

(95)

Op grond hiervan wordt geconcludeerd dat het onderzoek betrekking had op alle goederen van oorsprong uit of verzonden uit de VRC, en dat de bevindingen van het onderzoek, met inbegrip van die over subsidiëring en schade, betrekking hebben op alle goederen van oorsprong uit of verzonden uit de VRC.

(96)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerden belanghebbenden aan dat de klacht uitsluitend voorlopig bewijsmateriaal betreffende de invoer van zonnepanelen van oorsprong uit de VRC en niet van goederen verzonden uit de VRC bevatte. De klacht betrof echter wel degelijk goederen „uit de VRC”, zoals te zien is op de eerste, gekenmerkte bladzijde van de indiener van het verzoek. In het dossier gaat aan deze bladzijde nog een andere bladzijde vooraf, die de formulering „van oorsprong uit de Volksrepubliek China” bevat. Die maakte echter geen deel uit van het door de klager ingediende document, maar werd door de diensten van de Commissie toegevoegd als dekblad, waarbij de titel van de klacht niet werd herhaald, maar de naam van het onderzoek werd gebruikt. Er wordt derhalve geoordeeld dat de klacht betrekking had op alle goederen uit de VRC, al dan niet van oorsprong uit de VRC.

(97)

Chinese producenten-exporteurs voerden voorts nog aan dat van producenten-exporteurs in derde landen niet redelijkerwijze kan worden verwacht dat zij wisten dat het onderzoek ook op hun producten betrekking had. De maatregelen zijn echter niet van toepassing op goederen in doorvoer in de zin van artikel V van de GATT-overeenkomst. Daarom ondervinden de producenten-exporteurs zonder activiteiten in de VRC geen nadeel van de maatregelen. Voorts is door producenten-exporteurs in derde landen niet aan de orde gesteld dat de maatregelen van toepassing zijn op de producten die zij uitvoeren.

(98)

Dezelfde producenten-exporteurs voerden aan dat aan de producenten-exporteurs in derde landen niet werd gevraagd zich te melden en niet de kans werd geboden om aan te tonen dat hun producten niet worden gesubsidieerd. De instellingen zijn van oordeel dat deze producenten-exporteurs zonder enige activiteiten in de VRC geen nadeel ondervinden van de maatregelen, aangezien het gaat om goederen in doorvoer indien zij werden verzonden uit de VRC. Alle andere producenten-exporteurs werden er met het bericht van inleiding op de hoogte van gesteld dat het onderzoek betrekking heeft op hun activiteiten.

(99)

Gelet op het voorgaande wordt de definitieve productomschrijving PV-modules of -panelen van kristallijn silicium en in dergelijke modules en panelen gebruikte cellen, van oorsprong uit of verzonden uit de Volksrepubliek China, tenzij het om goederen in doorvoer in de zin van artikel V van de GATT-overeenkomst gaat. De cellen hebben een dikte van niet meer dan 400 micrometer. Dit product is momenteel ingedeeld onder de GN-codes ex 8501 31 00, ex 8501 32 00, ex 8501 33 00, ex 8501 34 00, ex 8501 61 20, ex 8501 61 80, ex 8501 62 00, ex 8501 63 00, ex 8501 64 00 en ex 8541 40 90.

(100)

De volgende productsoorten vallen niet onder de productomschrijving van het betrokken product:

(101)

De klager voerde aan dat de VRC haar fotovoltaïsche bedrijfstak („PV-bedrijfstak”) sterk subsidieert en verwees daarbij naar een aantal beleids- en planningsdocumenten alsmede naar wetgeving, welke de basis vormen voor de overheidssteun aan de bedrijfstak. De Commissie heeft de in de klacht vermelde documenten, alsmede aanvullende documenten die de GOC en de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs tijdens het onderzoek hebben ingediend, gecontroleerd en geanalyseerd, waarbij zij heeft vastgesteld dat uit veel van deze documenten inderdaad blijkt dat de PV-bedrijfstak in de VRC op veel vlakken een voorkeursbehandeling krijgt.

(102)

De GOC heeft de PV-bedrijfstak als één van de „strategische” bedrijfstakken opgenomen in het twaalfde Vijfjarenplan (12). Ook heeft de GOC een (aan het twaalfde Vijfjarenplan ondergeschikt) specifiek plan voor de PV-bedrijfstak bekendgemaakt: het twaalfde Vijfjarenplan voor de PV-bedrijfstak. In dit plan heeft de GOC haar steun tot uitdrukking gebracht voor superieure ondernemingen („superior enterprises”) (13) en belangrijke ondernemingen („key enterprises”) (14), verplichtte zij zich tot tenuitvoerlegging van uiteenlopende vormen van steunbeleid voor de fotovoltaïsche bedrijfstak („promote the implementation of various photovoltaic support policies”) (15), en tot algemene voorbereiding van steunbeleid op het gebied van de industrie, financiën, belastingen enz. („formulate overall preparation of supporting policies on industry, finance, taxation …”) (16).

Besluit nr. 40 van de staatsraad („State Council”) suggereert dat de GOC de ontwikkeling van de bedrijfstak nieuwe energiebronnen actief zal ondersteunen en de ontwikkeling van zonne-energie zal bespoedigen (17), dat zij alle financiële instellingen opdraagt uitsluitend bevorderde projecten met kredieten te ondersteunen, en tenuitvoerlegging belooft van andere preferentiële beleidsmaatregelen met betrekking tot de bevorderde projecten „other preferential policies on the encouraged projects” (de categorie waartoe de PV-projecten behoren) (18). In een ander besluit van de staatsraad, van 10 oktober 2010, wordt de uitbreiding besproken van de intensiteit van fiscale en financiële beleidsondersteuning („intensity of fiscal and financial policy support”), worden de financiële instellingen aangemoedigd „de kredietondersteuning uit te breiden” („expand the credit support”) en wordt beloofd gebruik te maken van fiscale preferentiële beleidsmaatregelen zoals risicocompensatie („make use of the fiscal preferential policies such as risk compensation”) (19) voor nieuwe strategische bedrijfstakken, waartoe de PV-bedrijfstak behoort. De „National Outline for the Medium and Long-term Science and Technology Development (2006-2020)” (nationale leidraad voor wetenschappelijke en technologische ontwikkeling op middellange en lange termijn (2006-2020)) belooft in de eerste plaats aandacht te besteden aan de financiering van beleid („give the first place to policy finance”), financiële instellingen aan te moedigen belangrijke nationale wetenschappelijke technologische industrialisatieprojecten met preferentiële kredieten te ondersteunen („encourage financial institutions to grant preferential credit support to major national scientific and technological industrialisation projects”), financiële instellingen aan te moedigen de ondersteuning van hoogtechnologische bedrijven te verbeteren en te versterken („Encourage financial institutions to improve and strengthen financial services to high-tech enterprises”), en preferentiële fiscale beleidsmaatregelen ten uitvoer te leggen ter bevordering van de ontwikkeling van hoogtechnologische bedrijven („implement the preferential tax policies to promote the development of high-tech enterprises”) (20).

Voorts noemt de „Law of the PRC on Scientific and Technological Progress” (Chinese Wet inzake wetenschappelijke en technologische ontwikkeling) een aantal maatregelen ter ondersteuning van strategische bedrijfstakken, met inbegrip van de PV-bedrijfstak. Hieruit blijkt onder meer dat de staat financiële instellingen aanmoedigt tot en bijstaat bij de ondersteuning, door het verstrekken van leningen, van de ontwikkeling van hoogtechnologische in nieuwe technologieën gespecialiseerde bedrijfstakken (21), waarbij de wet de beleidsgerichte financiële instellingen opdraagt om bij het aanbieden van financiële dienstverlening voorrang te verlenen aan de ontwikkeling van hoogtechnologische in nieuwe technologieën gespecialiseerde bedrijfstakken (22), en voorziet in „discontorente en leninggaranties” voor bepaalde ondernemingen en „bijzondere ondersteuning” door de beleidsgerichte financiële instellingen voor door de staat bevorderde projecten (23). De praktische toepassingen van deze maatregelen worden hieronder nader beschreven.

(103)

Zowel de GOC als de in de steekproef opgenomen Chinese producenten-exporteurs hebben de vragenlijst ingevuld teruggestuurd en hebben ingestemd met controles ter plaatse (24) om de antwoorden te controleren.

(104)

Wat de GOC betreft, stuurde de Commissie na de analyse van de beantwoording van de vragenlijst een schriftelijke aanmaning tot het verstrekken van ontbrekende gegevens en een brief met de aankondiging van een controlebezoek, waarna correspondentie plaatsvond over de agenda van de controle ter plaatse. Telkens wanneer daarom werd verzocht en dit gerechtvaardigd was, heeft de Commissie de GOC ruim tijd gelaten om haar opmerkingen te formuleren en in te dienen. De GOC heeft inderdaad een aanzienlijke verlenging van de termijn gekregen, namelijk met 30 dagen voor de beantwoording van de vragenlijst, waardoor er uiteindelijk sprake was van een termijn van 69 dagen voor de indiening van een beantwoorde vragenlijst; daarnaast gaf de Commissie de GOC 25 dagen om de schriftelijke aanmaning tot het verstrekken van ontbrekende gegevens te beantwoorden. De GOC beschikte zo in totaal over meer dan drie maanden om de informatie te bezorgen die de Commissie verlangde.

(105)

Tijdens een bezoek ter plaatse aan het Chinese Ministerie van Handel in Beijing en vier financiële instellingen (China Development Bank, Export-Import Bank of China, Huaxia Bank en Sinosure) probeerde de Commissie informatie te verifiëren op basis van de ondersteunende documenten die gebruikt waren om het antwoord van de GOC voor te bereiden, in overeenstemming met de bepalingen van de artikelen 11 en 26 van de basisverordening. Hierbij kwam de Commissie voorlopig tot de vaststelling dat het gebrek aan informatie en ondersteunende documenten die de GOC beschikbaar stelde niet toelieten het antwoord op de vragenlijst afdoende te verifiëren. Bovendien is bepaalde informatie helemaal niet ingediend, hoewel daar uitdrukkelijk om werd verzocht, en zijn bepaalde vragen eenvoudig niet beantwoord. Als gevolg hiervan werd de GOC van de gevolgen van niet-medewerking overeenkomstig artikel 28, leden 1 en 6, van de basisverordening, op de hoogte gebracht.

(106)

De GOC liet eveneens weten dat de Commissie haar op onredelijke wijze belastte en dat ze in de vragenlijst en in de daaropvolgende schriftelijke aanmaning tot het verstrekken van ontbrekende gegevens irrelevante en onnodige informatie had opgevraagd.

(107)

Wat de gevraagde informatie betreft, heeft de Commissie uitsluitend om informatie over de beweringen in de klacht verzocht die nodig wordt geacht om tot representatieve bevindingen te komen en is zij in haar verzoeken consequent gebleven door tijdens de onderzoeksprocedure om dezelfde gegevens en informatie te vragen en de GOC te verzoeken uitleg te verstrekken ten aanzien van de ingediende informatie en de implicaties ervan voor de onderzochte regelingen. De Commissie heeft met andere woorden uitsluitend verzocht om de informatie die, gelet op de in de klacht aangegeven vermeende subsidieregelingen, nodig was om te beoordelen of er sprake was van subsidiëring voor het betrokken product en in welke mate.

(108)

Zoals reeds aangegeven in overweging 105 bracht de Commissie de GOC, na de bezoeken ter plaatse, op 23 mei 2013 ervan op de hoogte dat zij overwoog om gebruik te maken van de beschikbare gegevens overeenkomstig artikel 28 van de basisverordening. De Commissie verstuurde deze brief omdat zij tot de voorlopige conclusie was gekomen dat het ontbreken van informatie en van ondersteunend bewijsmateriaal van de kant van de GOC ertoe leidde dat zij het antwoord op de antisubsidievragenlijst, op de schriftelijke aanmaning tot het verstrekken van ontbrekende gegevens en andere opmerkingen van de GOC in de loop van de procedure niet afdoende kon controleren. Bovendien werd ter plaatse vastgesteld dat bepaalde informatie ook achterwege was gelaten in het antwoord op de vragenlijst en de opmerkingen die de GOC daarna had ingediend, hoewel de Commissie er specifiek om had verzocht. Daarnaast werden bepaalde vragen eenvoudigweg niet beantwoord. De mogelijke gebruikmaking van de beschikbare feiten betrof overheidsplannen, projecten, verschillende wetgevings- en andere documenten, beleidsgestuurde preferentiële leningen, andere financieringen, garanties en verzekeringen, circulaires van de PBOC; controles bij banken, exportkredietverzekering en Sinosure-controle, het demonstratieprogramma Golden Sun („Golden Sun Demonstration Programme”), programma's voor vrijstelling en vermindering van directe belastingen; programma's betreffende indirecte belastingen en invoerrechten; verstrekking van „inputs” voor een ontoereikende prijs, te weten polysilicium, aluminium extrusies en glas, alsmede de verlening van grondgebruiksrechten.

(109)

In haar schrijven van 3 juni 2013 uitte de GOC haar bezwaar tegen het aanvankelijke voornemen van de Commissie tot toepassing van artikel 28 van de basisverordening, waarbij zij stelde dat in dit geval niet aan de voorwaarden voor het buiten beschouwing laten van de verstrekte informatie of zelfs ook maar voor het invullen van „leemten” in de informatie is voldaan.

(110)

De GOC stelde dat twijfel over de juistheid van de informatie, die enkel gevoed werd door het feit dat de Commissie niet „uiterst” tevreden was over het kunnen verifiëren van de ingediende informatie, er niet toe mag leiden dat die informatie buiten beschouwing wordt gelaten. De Commissie is het oneens met deze stelling, omdat deze de realiteit niet weergeeft. De Commissie heeft namelijk geen informatie „buiten beschouwing gelaten” louter op basis van het feit dat deze niet kon worden geverifieerd tijdens een controle ter plaatse. Als de door de GOC verstrekte informatie en uitleg echter tegenstrijdig en/of onvolledig was bij vergelijking met de overige informatie waarover de Commissie beschikte, en deze tegelijkertijd niet tijdens het bezoek ter plaatse kon worden gecontroleerd, kon de Commissie dergelijke informatie niet kritiekloos accepteren. Afhankelijk van de graad van niet-medewerking van de GOC wordt aan alle informatie het gepaste belang gehecht, Tevens dient te worden opgemerkt dat de Commissie geen probleem had met het formaat waarin de informatie werd verstrekt, zoals de GOC beweerde, maar wel met de onnauwkeurigheid en/of onvolledigheid van de informatie.

(111)

De GOC stelde ook dat sommige door de Commissie verlangde informatie een zodanige belasting met zich meebracht dat de GOC praktisch niet in staat was deze te verstrekken. De Commissie heeft echter uitsluitend om informatie verzocht die nodig was om de beweringen van de klager (die door voorlopig bewijsmateriaal werden ondersteund) te controleren en heeft de GOC ruim voldoende tijd en mogelijkheden geboden om die informatie in te dienen. Bovendien is de Commissie zich er terdege van bewust dat door het aanzienlijke aantal gedetailleerde beweringen van de klager in het onderhavige geval een aanzienlijke hoeveelheid informatie aan de GOC moest worden gevraagd. Zoals echter aangegeven in de overwegingen 104 tot en met 107 was de gevraagde informatie niet buitensporig en werd voldoende tijd gegeven om de informatie te kunnen verstrekken.

(112)

De GOC wees voorts op het onderscheid tussen het niet in aanmerking nemen van de verstrekte informatie en het aanvullen van de ontvangen informatie met daadwerkelijk vastgestelde feiten. Hoewel de Commissie zich terdege van dit onderscheid bewust is en zij in overeenstemming met de relevante bepalingen van artikel 28 van de basisverordening handelt, moet zij er de aandacht op vestigen dat wanneer de ingediende informatie tegenstrijdig is met andere informatie die aan de Commissie over dezelfde aangelegenheid ter beschikking staat, deze informatie niet kan worden aangevuld. In dergelijke gevallen (bv. informatie die is ingediend over de eigendom van banken) moest de Commissie beslissen welke informatie het meest betrouwbaar was. Op deze manier zorgde de Commissie ervoor dat het gebruik van de beschikbare feiten niet het karakter van een sanctie heeft en dat het gebaseerd is op de feitelijk beschikbare gegevens.

(113)

De GOC beweerde dat de Commissie geen reden had om aan te nemen dat de GOC geen medewerking verleende, aangezien de Commissie haar verplichting om in aanmerking te nemen of de GOC „praktisch in staat was” om op haar verzoek te antwoorden, negeerde of verkeerd begreep. Volgens de GOC is het gehele onderzoek te belastend verlopen, waardoor medewerking in het algemeen onmogelijk is gemaakt, en heeft de Commissie als onderzoeksinstantie voortdurend geweigerd met de GOC aan een mindere belasting in verband met het onderzoek te werken. Dit argument berust duidelijk op een verkeerde interpretatie van de feiten. Teneinde aan haar wettelijke verplichtingen na ontvangst van de naar behoren gedocumenteerde klacht te voldoen en tegelijkertijd de toepasselijke WTO-jurisprudentie te respecteren, verzocht de Commissie de GOC uitsluitend de informatie te verstrekken die nodig was om de door voldoende bewijsmateriaal ondersteunde stellingen in de klacht te verifiëren en te beoordelen. De Commissie heeft de GOC in het begeleidende schrijven bij de vragenlijst, alsmede in de vragenlijst zelf, hulp aangeboden. Ook in de schriftelijke aanmaning tot het verstrekken van ontbrekende gegevens werd de GOC verzocht contact op te nemen met de Commissie indien zij vragen had met betrekking tot de gevraagde informatie. De Commissie heeft tevens bijzonder lange verlengingen toegestaan van de termijn waarbinnen de informatie moest worden ingediend (zie overweging 104). Bovendien vroeg de Commissie in dit onderzoek aan de GOC enkel transactiespecifieke informatie met betrekking tot de in de steekproef opgenomen exporteurs, en niet met betrekking tot alle producenten van zonnepanelen in de VRC, waarmee de potentiële omvang van de gevraagde informatie aanzienlijk werd verminderd. De Commissie merkt op dat dat de GOC argumenten betreffende de praktische haalbaarheid voor de GOC om gegevens te verstrekken, met andere kwesties over één kam scheert.

Bijvoorbeeld baseert de GOC haar argumentatie inzake het beweerdelijk buitensporige verzoek van de Commissie om informatie over banken en financiële instellingen, voornamelijk op vermeende tekortkomingen van de klacht, die op „onwettige vaststellingen” in de zaak Gestreken fijn papier gebaseerd zou zijn, ontoereikend bewijs zou bevatten. Derhalve lijkt de klacht van de GOC betrekking te hebben op de kwaliteit van het bewijsmateriaal in verband met de inleiding van de procedure, en niet op het argument dat de GOC niet praktisch in staat was de informatie te verstrekken. In haar brief van 3 juni 2013 herhaalde de GOC haar stelling uit eerdere opmerkingen dat er voor de inleiding van een procedure met betrekking tot talrijke programma's niet was voldaan aan de vereisten inzake bewijsmateriaal van artikel 11.2 van de SCM-overeenkomst van de WTO, en dat de Commissie door de inleiding van een procedure met betrekking tot deze programma's artikel 11.3 van de SCM-overeenkomst van de WTO had geschonden. In een brief en memorandum aan de GOC heeft de Commissie reeds gereageerd op deze beweringen; aangezien de brief van 3 juni 2013 geen nieuwe argumenten bevatte, is het niet nodig dezelfde argumenten nogmaals in deze verordening te behandelen.

(114)

De GOC voerde ook aan dat de Commissie de GOC niet voldoende tijd heeft gegeven om de vragenlijst in te vullen. Dit is eenvoudigweg onjuist. Zoals uiteengezet in overweging 104 heeft de Commissie de termijnen aanzienlijk verlengd, waardoor de GOC zoveel tijd als mogelijk had zonder dat dit een substantieel negatieve invloed op de tijdige afronding van de zaak kon hebben. Er is aanzienlijk meer tijd gegeven voor het invullen van de vragenlijst en voor het antwoorden op de schriftelijke aanmaning tot het verstrekken van ontbrekende gegevens, dan artikel 11, lid 2, van de basisverordening vereist.

(115)

De GOC beweerde dat de Commissie geen gehoor had gegeven aan haar verzoek om bijstand bij het bepalen van de relatieve noodzakelijkheid van de antwoorden op de vragenlijst om vaststellingen op grond van beschikbare feiten te vermijden. In haar opmerkingen verwees zij naar haar verzoek aan de Commissie om het doel van bepaalde gevraagde informatie en de feitelijke bevindingen waartoe deze zou leiden, toe te lichten om ervoor te zorgen dat zij naar beste vermogen medewerking kon verlenen en tegelijkertijd de meest essentiële informatie kon verstrekken. Natuurlijk kon de Commissie niet weten tot welke conclusies zij komt voordat zij de feitelijke informatie had ontvangen. Tevens stelt de GOC dat de Commissie de vragenlijst zo heeft opgesteld dat het „functioneel onmogelijk” is deze te beantwoorden, en dat de Commissie zich bezighield met „vissen naar informatie”. De Commissie verwerpt deze beweringen ten stelligste. Zoals hierboven toegelicht werd in de vragenlijst uitsluitend informatie gevraagd die nodig was om tot haar bepaling te kunnen komen.

(116)

Tevens stelde de GOC dat de Commissie aandrong op het verkrijgen van documenten die de GOC wettelijk niet kon verstrekken of niet kon vragen te verstrekken. In deze context verwees de GOC naar de relevante EU- en WTO-wetgeving waaruit duidelijk blijkt dat enkel onjuiste of misleidende informatie buiten beschouwing mag worden gelaten, en stelde zij dat het voor haar „praktisch niet mogelijk” was bepaalde informatie te verstrekken die volgens de nationale wetgeving niet mag worden verspreid, omdat het staatsgeheimen betreft of om andere redenen. Voorts stelde de GOC dat de relevante bepalingen van de WTO-Antidumpingovereenkomst en de SCM-Overeenkomst van de WTO, die methoden bevatten waarop vertrouwelijke informatie aan onderzoeksinstanties kan worden verstrekt en een „vertrouwelijke behandeling” kan krijgen, niet altijd van toepassing zijn als de informatie door de instantie van een derde land, in dit geval de GOC, moet worden verstrekt. De GOC stelde tevens dat de Commissie in strijd met de SCM-Overeenkomst handelt als ze weigert het juridische onderscheid te erkennen tussen de praktische haalbaarheid voor een overheid om informatie te verstrekken die wettelijk niet mag worden vrijgegeven, en andere vormen van vertrouwelijke informatie waarvoor die overheid gedurende het gebruikelijke verloop van een onderzoek om vertrouwelijke behandeling kan verzoeken.

(117)

De Commissie heeft geen door de GOC om welke reden dan ook niet verstrekte informatie genegeerd, omdat het niet mogelijk is iets te negeren dat niet is verstrekt. Anderzijds heeft de Commissie, indien de GOC bepaalde informatie niet verstrekte of voor controle beschikbaar maakte, en er wel gelijkaardige informatie uit andere bronnen beschikbaar was (veelal informatie die openbaar toegankelijk is, maar ook informatie van medewerkende producenten-exporteurs of door bepaalde banken tijdens controles ter plaatse verstrekte informatie), deze informatie in het dossier opgenomen en gebruikt voor haar vaststellingen. De Commissie is het oneens met de stelling dat de bepalingen van de WTO-Antidumpingovereenkomst en de SCM-Overeenkomst van de WTO, die methoden bevatten waarop vertrouwelijke informatie aan onderzoeksinstanties kan worden verstrekt en vertrouwelijk kan worden behandeld, niet op de GOC van toepassing zijn. Wat dit betreft stelt de GOC dat er voor overheden een andere norm voor medewerking moet bestaan dan voor exporteurs en dat de situatie van overheden een „minimum aan tegemoetkoming” rechtvaardigt waarop exporteurs geen aanspraak kunnen maken. Wat de uitvoering van het onderzoek betreffende compenserende rechten betreft, gaat de Commissie niet akkoord. De GOC is één van de belanghebbenden in de procedure in de zin van de basisverordening en omdat ze tegelijkertijd een „belanghebbend Lid” is, dient de VRC de WTO-bepalingen en jurisprudentie te eerbiedigen.

Artikel 28, lid 1, van de basisverordening luidt: „Indien belanghebbenden binnen de bij deze verordening vastgestelde termijnen geen toegang geven tot de nodige informatie of deze anderszins niet verstrekken of het onderzoek aanmerkelijk belemmeren, kunnen aan de hand van de beschikbare gegevens voorlopige of definitieve conclusies, in zowel positieve als negatieve zin, worden getrokken.”. Artikel 12.7 van de SCM-Overeenkomst van de WTO verwijst expliciet naar de gevolgen van niet-medewerking door overheden („belanghebbend Lid”): „Indien een belanghebbend Lid of een belanghebbende partij binnen een redelijke termijn geen toegang verleent tot de noodzakelijke informatie of deze anderszins niet verstrekt, of het onderzoek aanmerkelijk belemmert, kunnen aan de hand van de beschikbare gegevens voorlopige en definitieve conclusies worden getrokken, zowel in positieve als in negatieve zin.”. Indien het onderzoekend land, in dit geval de EU, zijn WTO-rechten uitoefent tijdens een onderzoek betreffende compenserende rechten en informatie vraagt die noodzakelijk wordt geacht in het kader van het onderzoek, geldt voor overheden en exporteurs dezelfde verplichtingen tot het verlenen van medewerking. In de loop van het onderzoek verwees de GOC regelmatig naar geheimhoudingsregels als reden voor het niet-verstrekken van gevraagde informatie, zoals de PBOC-circulaires. Zelfs wanneer de GOC stelt dat het haar bij wet is verbonden, dergelijke informatie vrij te geven, is zij nog altijd gebonden aan haar WTO-verplichtingen tot verstrekking van voor het onderzoek noodzakelijk geachte informatie. In dit verband kunnen bepalingen van plaatselijk recht of interne rechtsregels van een WTO-lid het lid niet ontheffen van zijn WTO-verplichtingen om aan onderzoeken mee te werken. Indien zich in een dergelijk geval een conflict voordoet, staat het aan de GOC om manieren voor te stellen waarop toegang tot informatie verkregen kan worden zodat deze op adequate wijze kan worden gecontroleerd. Niettegenstaande het bovenstaande heeft de GOC dit argument nooit nader toegelicht, noch heeft zij op dit vlak ooit bewijsmateriaal aangeleverd (bv. de wettelijke bepaling op grond waarvan vrijgave van die informatie „wettelijk verboden” is).

(118)

De GOC stelde voorts dat de brief ter voorbereiding van de controle van 25 maart 2013 niet voldoende gedetailleerd was en geen specifieke vragen bevatte die tijdens de controle ter plaatse behandeld zouden worden. Wat dit argument betreft, dient opgemerkt te worden dat de Commissie niet verplicht is om een lijst te sturen van alle vragen die tijdens de controle ter plaatse gesteld zullen worden (en de Commissie acht dit ook niet gepast). De brief met de aankondiging van het controlebezoek van 25 maart 2013 bevatte een zeer specifieke en gedetailleerde lijst van onderwerpen en documenten die behandeld zouden worden overeenkomstig artikel 26, lid 3, van de basisverordening en WTO-vereisten. Deze brief stelde echter duidelijk dat de lijst niet-limitatief was en dat er eveneens andere zaken en ander bewijsmateriaal behandeld konden worden in voorkomend geval. Wat dit betreft had de GOC enerzijds voor de controle geen bezwaar tegen de inhoud van deze brief gemaakt, hoewel zij anderzijds weigerde bepaalde zaken te bespreken die niet expliciet in de brief waren aangeduid, zoals informatie over de grootste banken in de VRC, de betrokkenheid van de Chinese Communistische Partij („CCP”) bij het bestuur van bepaalde banken of toegang van bepaalde banken tot de deviezenreserves van de Staatsadministratie voor valutareserves. Zij beweerde niet klaar te zijn voor de beantwoording van vragen over deze zaken.

(119)

De GOC stelde ook dat de Commissie niet flexibel was tijdens de controle ter plaatse en in feite „een dwingende termijn had vastgesteld met betrekking tot vragen van de GOC tot wijziging”. In dezelfde teneur stelde zij dat de Commissie geen enkele „werkbare” oplossing aanvaardde die de GOC voorstelde voor de controle bij het nationale bureau voor de statistiek (NBS) en dat de Commissie weigerde de controle van het NBS uit te stellen tot maandag 22 april 2013. Bovendien startten de Commissiefunctionarissen volgens de GOC bijna dagelijks met een vertraging omdat ze laat aankwamen.

(120)

Wat bovenstaande beweringen betreft benadrukt de Commissie dat de flexibiliteit van haar functionarissen ter plaatse volledig en onvoorwaardelijk was. De Commissiefunctionarissen hebben op uitzonderlijke wijze en bij een aantal gelegenheden ruim na de normale werkuren aangeboden om documenten en bewijsmateriaal te controleren die de GOC ruimschoots nadat een bepaald onderwerp was afgesloten, aanleverde. Dit gebeurde verschillende keren, zelfs als dit betekende dat 's avonds laat naar andere controleplaatsen moest worden gegaan en/of teruggekeerd moest worden naar plaatsen waar de Commissiefunctionarissen reeds waren geweest en reeds de mogelijkheid hadden gegeven documenten te controleren. Jammer genoeg maakte de GOC van deze voorstellen in kwestie geen gebruik, wat er sterk op wijst dat het niet aanleveren van de door de Commissie gevraagde documenten tijdens de normale uren geen gevolg was van tijdsbeperkingen of van onwil van de kant van de Commissie om deze te controleren. Wat de vertraging van de controle ter plaatse betreft, merkt de Commissie op dat de functionarissen elke dag op tijd aanwezig waren, maar dat jammer genoeg enkele vertragingen veroorzaakt werden door dagelijkse door de GOC opgelegde registratieprocedures om toegang te verkrijgen tot de verschillende controleplaatsen of eenvoudigweg door de afwezigheid van GOC-vertegenwoordigers om de functionarissen te begeleiden als ze aankwamen op de controleplaats, waardoor ze lang moesten wachten voor de aanvang. De Commissie merkt ook op dat de controlebezoeken elke dag ruimschoots langer duurden dan de normale werkuren en dat het de GOC was die de controle 's middags op de eerste dag annuleerde omdat de vertegenwoordigers van het ministerie van Technologie besloten niet aan het bezoek deel te nemen (zie overweging 122). Als de GOC alle herhaalde voorstellen van de Commissiefunctionarissen had aanvaard om documenten na de normale werkuren te controleren, zouden de bezoeken langer geduurd hebben. Vanwege onvoldoende medewerking van de GOC was dit niet het geval.

(121)

Daarnaast uitte de GOC bezwaar tegen de praktijk van de Commissie om geen nieuw te controleren bewijsmateriaal en documenten te aanvaarden na het einde van de controlesessie waarop deze betrekking hebben. Wat dit betreft dient toegelicht te worden dat het nooit de bedoeling van de Commissie was om informatie die op deze manier werd aangeleverd, volstrekt te negeren. De Commissie hield rekening met alle ingediende informatie, analyseerde de kwaliteit ervan (bijv. het uittreksel van gecontroleerde jaarrekeningen wordt anders behandeld dan een eenvoudige Exceltabel of een Worddocument met cijfers die niet door officiële bronnen worden ondersteund) en kende aan de informatie het gepaste belang toe, aangezien het niet mogelijk was deze informatie tijdens de controle ter plaatse te controleren.

(122)

Ten aanzien van de zes documenten (25) betreft die de GOC in de loop van het onderzoek indiende en waarvan zij de inhoud tijdens het controlebezoek ter plaatse weigerde te bespreken, beweerde zij dat de Commissie geen basis heeft om gebruik te maken van de beschikbare gegevens conform artikel 28 van de basisverordening. Zij stelde ook dat de Commissie er niet in was geslaagd haar uit te leggen waarom deze documenten aangeleverd moesten worden en aan te tonen dat alle betrokken documenten relevant waren, hoewel de GOC de Commissie voor de start van de controle specifiek gevraagd had haar te helpen begrijpen waarom deze documenten aangeleverd moesten worden en aan te tonen dat alle betrokken documenten relevant waren. Wat dit betreft dient in eerste instantie opgemerkt te worden dat alle documenten rechtstreeks betrekking hebben op de betrokken bedrijfstak (26) en dat het daarom uiterst relevant was om ze ook te controleren.

Ten tweede was het woordgebruik van de GOC in haar brief van 11 april 2013 aan de Commissie anders dan in haar brief van 3 juni 2013. In feite stelde de GOC in haar brief van 11 april 2013 dat de controle van voornoemde documenten gestaakt wordt tenzij de Commissie op overtuigende wijze kan aangeven in hoeverre deze documenten relevant zijn voor het lopende onderzoek, met name wat betreft de vermeende subsidies. Omdat al deze documenten rechtstreeks betrekking hebben op de betrokken bedrijfstak en zelfs op specifieke subsidieregelingen zoals regelingen inzake preferentiële leningen of preferentiële fiscale regelingen, zoals duidelijk blijkt uit de bewoordingen ervan, begreep de Commissie niet wat toegevoegd kon worden om de relevantie ervan nog beter aan te tonen. Het was voor de Commissie een verrassing dat de GOC geen probleem leek te hebben met de relevantie van deze documenten toen ze werden ingediend, maar wel toen de Commissie om een toelichting verzocht.

(123)

In haar brief van 23 mei 2013 schreef de Commissie dat ze de meeste ingediende informatie niet kon controleren aan de hand van originele documentatie of kon vergelijken met de brongegevens die waren gebruikt bij het opstellen van de antwoorden van de GOC met betrekking tot informatie over de financiële markt en de financiële instellingen in de VRC. De GOC voerde hiertegen aan dat, gezien de „zeer algemene en niet-specifieke formulering” de Commissie de GOC geen mogelijkheid heeft gegeven om hierop zinvol te reageren waardoor zij haar rechten van verdediging niet naar behoren heeft kunnen uitoefenen. Deze bewering stemt niet overeen met de werkelijkheid. De Commissie heeft in de vragenlijst zeer specifieke vragen gesteld en overeenkomstig de normale praktijk van vele verschillende onderzoeksinstanties heeft zij getracht de antwoorden van de GOC ter plaatse te controleren.

(124)

Zo stelt de GOC in haar antwoord op de vragenlijst met name dat de leningen aan de betrokken bedrijfstak slechts een klein deel uitmaken van het totale aantal verstrekte leningen. Zo hebben sommige banken in het aanhangsel van de vragenlijst geschreven dat de aan de betrokken bedrijfstak verstrekte leningen minder dan 1 % van het totale aantal leningen uitmaken. Tijdens de controle kon de GOC deze bewering in het geheel niet met bewijsmateriaal ondersteunen en verwees zij de Commissie eenvoudigweg naar de banken.

(125)

De Commissie vroeg ook statistieken over de leningen aan de betrokken bedrijfstak. De GOC beweerde dergelijke gegevens niet bij te houden. Toen de Commissie vroeg of de GOC probeerde dergelijke statistieken samen te stellen en of zij de banken om deze informatie verzocht, antwoordde de vertegenwoordiger van de CBRC (regelgevende autoriteit voor het bankwezen in de VRC), die tijdens de controle aanwezig was, dat hij hier niet van op de hoogte was omdat een andere afdeling van de CBRC voor statistieken verantwoordelijk zou zijn. De statistieken waarom in de vragenlijst en in de schriftelijke aanmaning tot het verstrekken van ontbrekende gegevens werd verzocht, zijn niet ingediend door de GOC. De Commissie gaf in haar brief met de aankondiging van het controlebezoek opnieuw aan dat dit onderwerp besproken zou worden.

(126)

Wat de banken betreft, vroeg de Commissie tijdens het controlebezoek ook naar de risico- en kredietwaardigheidsbeoordeling, de algemene operationele status, de managementsituatie, het kredietniveau, de gebruikmaking van financiële middelen, de terugbetalingscapaciteit, de garantiestelsels en de zakelijke samenwerking tussen de banken en de kredietnemers, omdat de GOC over deze zaken bepaalde uitspraken had gedaan in haar antwoord op de vragenlijst. Opnieuw, ondanks het feit dat deze onderwerpen aangegeven waren in de brief met de aankondiging van het controlebezoek, kon de GOC geen bewijs leveren om haar eigen beweringen te staven en verwees ze de Commissie naar de banken.

(127)

In haar antwoord op de schriftelijke aanmaning tot het verstrekken van ontbrekende gegevens verschafte de GOC informatie over het percentage overheidseigendom in sommige banken. Er wordt opgemerkt dat de GOC aanvankelijk in haar antwoord op de vragenlijst heeft verklaard niet over dergelijke informatie te beschikken en dat zij enkel informatie hierover indiende toen de Commissie aangaf dat artikel 24 van de wet inzake Commerciële Banken vereist dat banken deze informatie aan de CBRC verstrekken. Toen de Commissie tijdens een controlebezoek vroeg wat de bron van deze informatie was, verklaarde de aanwezige CBRC-vertegenwoordiger dat hij hier niet van op de hoogte van was omdat een andere afdeling van de CBRC verantwoordelijk is voor het verzamelen van dergelijke gegevens. Volgens artikel 2 van de Tijdelijke bepalingen betreffende de raden van toezicht van belangrijke financiële instellingen in staatsbezit (ingediend door de EXIM Bank bij haar antwoord op de schriftelijke aanmaning tot het verstrekken van ontbrekende gegevens) zal „de lijst van financiële instellingen in staatsbezit waarbij de staatsraad raden van toezicht aanstelt, worden aanbevolen door het administratieve bestuursorgaan voor raden van toezicht in financiële instellingen in staatsbezit”. Aangezien deze wettelijke bepaling verwijst naar het administratieve bestuursorgaan voor raden van toezicht in financiële instellingen in staatsbezit, lijkt de GOC op de hoogte te zijn van de financiële instellingen die ze bezit. Niettemin kon de Commissie deze informatie niet controleren of zelfs maar de gegevensbron ervan bepalen, omdat de GOC niet meewerkte. De openbare informatie wijst erop dat er ook andere banken (die leningen hebben verstrekt aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs) in staatsbezit zijn, naast die welke door de GOC waren vermeld in haar antwoord op de schriftelijke aanmaning tot het verstrekken van ontbrekende gegevens (27).

(128)

In haar brief van 3 juni 2013 stelde de GOC dat de Commissie noch in haar vragenlijst, noch in haar schriftelijke aanmaning tot het verstrekken van ontbrekende gegevens, „vroeg naar het ondersteunende bewijsmateriaal of de gegevensbron” en dat ze „opeens beweerde over onvoldoende ondersteunend bewijsmateriaal of gegevensbronnen te beschikken”. Voor alle duidelijkheid: de Commissie controleert, net zoals elke onderzoeksautoriteit, de gegevens die door alle partijen in de loop van de procedure worden ingediend. De GOC was hiervan op de hoogte aangezien de Commissie er reeds in haar vragenlijst en in de begeleidende brief bij de vragenlijst op had gewezen dat de antwoorden gecontroleerd konden worden. Bovendien had de Commissie in haar brief met de aankondiging van het controlebezoek ook dit specifieke onderwerp opgenomen om tijdens de controle aan de orde te laten komen (28). Het feit dat de Commissie om ondersteunend bewijsmateriaal vraagt ten aanzien van de beweringen van de GOC is derhalve zeker geen verrassing voor de GOC. Het betreft de standaardprocedure die de Commissie in elke zaak volgt.

(129)

Toen de Commissie tijdens de controle aan de GOC vroeg om een lijst te verstrekken met de tien grootste banken in de VRC en het marktaandeel dat ze vertegenwoordigen, antwoordde de CBRC dat ze dergelijke informatie kon verstrekken maar dat ze de vraag niet kon beantwoorden vooraleer deze schriftelijk was gesteld. De Commissie legde uit dat een vraag die tijdens een controle ter plaatse gesteld wordt, dezelfde waarde heeft als schriftelijk gestelde vragen. Bovendien wees ze op het feit dat de GOC voor andere mondelinge vragen niet vroeg de vraag schriftelijk te stellen alvorens deze te beantwoorden. Ondanks deze verduidelijking bezorgde de GOC de informatie nog steeds niet.

(130)

In de vragenlijst vroeg de Commissie naar de documenten die de basis vormden voor de instelling en het mandaat van de CBRC. De GOC diende een document van het Nationaal Volkscongres in waarop eenvoudigweg stond dat de CBRC in het leven zal worden geroepen. Toen de Commissie informeerde of er nog andere documenten bestaan die het mandaat en het doel van de CBRC omschrijven, liet de CBRC-functionaris weten dat er vele andere wetten bestaan die op de CBRC betrekking hebben, maar dat indien de Commissie deze documenten wenste, zij deze voorafgaand aan de controle had moeten opvragen. Er dient opgemerkt te worden dat de Commissie in de vragenlijst aan de GOC vroeg om „documenten te verstrekken die de basis vormden voor de instelling en het mandaat van deze autoriteit”. Deze documenten werden met andere woorden vóór de controle opgevraagd.

(131)

Toen de Commissie vroeg naar statistieken en rapporten van de banken die leningen verstrekten aan de in de steekproef opgenomen exporteurs in het OT, verwees de GOC naar artikel 33 van de Chinese Wet inzake regulering van en toezicht op de banksector (29). Dit suggereert dat de CBRC dergelijke statistieken bijhoudt. De aanwezige CBRC-functionaris stelde dat hij eerst goedkeuring van de juridische dienst moest krijgen, maar verstrekte vóór het einde van de controle hierover geen informatie. Opnieuw dient te worden opgemerkt dat de Commissie om deze informatie had verzocht in de vragenlijst en in de schriftelijke aanmaning, en dat zij in de brief ter aankondiging van het controlebezoek had aangegeven dat tijdens de controle statistieken besproken zouden worden.

(132)

De GOC beweerde verder dat de stellingen in de klacht dat Chinese banken overheidsinstanties zouden zijn, louter gebaseerd is op eenvoudige aannames over aandeelhouderschap van de staat, die op hun beurt gebaseerd zijn op „onwettige” vaststellingen in de zaak Gestreken fijn papier. Deze bewering betreft een onjuiste interpretatie van feiten in de klacht. In de klacht verwijst de klager niet enkel naar het aandeelhouderschap van de staat, maar onder meer ook naar de leningen die door banken verstrekt worden op basis van politieke richtlijnen, naar de overheidsinstellingen die financiële instellingen aansturen om meer kredieten en leningen te verstrekken aan ondernemingen teneinde nieuwe technologieën en producten te stimuleren (met inbegrip van de PV-bedrijfstak). De bevindingen in de zaak Gestreken Fijn Papier over Chinese banken die overheidsinstanties zijn, waren op meer elementen dan louter aandeelhouderschap gebaseerd (bv. overheidsinterventie en het banken instructies geven tot het verstrekken van preferentiële leningen aan de papierindustrie via overheidsregelingen). Deze bevindingen zijn volledig in overeenstemming met EU- en WTO-recht. Bovendien werden de bevindingen over de status van banken in staatsbezit als overheidsinstanties in de zaak Organisch bekleed staal bevestigd.

(133)

De GOC beweerde ook dat het voor haar praktisch niet haalbaar was om informatie te verstrekken over de 3 800 banken en financiële instellingen in de VRC, en dat de CBRC bovendien geen percentages bijhoudt van het aandeelhouderschap dat de overheid in banken heeft. De Commissie begrijpt niet waarom de GOC voortdurend verwijst naar alle banken in de VRC met betrekking tot het GOC-aandeelhouderschap in banken, terwijl de gevraagde informatie uitdrukkelijk was beperkt tot banken „waarvan de GOC rechtstreeks of onrechtstreeks aandeelhouder van is” (30). Zoals uiteengezet in overweging 127 lijkt de bewering van de GOC dat de CBRC (of een andere overheidsinstelling) geen registraties bijhoudt over haar aandeelhouderschap in banken in tegenspraak met verschillende Chinese wettelijke bepalingen.

(134)

In haar brief van 3 juni 2013 verklaarde de GOC opnieuw dat ze niet over de bevoegdheid beschikt om van „onafhankelijke banken” te eisen dat ze vertrouwelijke informatie verstrekken en verwees ze naar de brief hierover die naar de banken zou zijn verstuurd. Gedurende de controle heeft de GOC inderdaad de originele brief getoond die bestemd was voor de banken, maar toen de Commissie vroeg of de GOC kon bewijzen aan welke banken en financiële instellingen deze brief verstuurd was, kon de GOC dergelijk bewijsmateriaal niet overleggen. De GOC beweerde tevens dat enkele instellingen die in Bijlage 7 van de schriftelijke aanmaning werden vermeld, geen banken waren. Wat dit betreft merkt de Commissie op dat de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs deze instellingen ter kennis van de Commissie hadden gebracht als zijnde instellingen waarvan ze leningen hadden ontvangen.

(135)

De GOC beweerde dat de Commissie noch in haar vragenlijst noch in de schriftelijke aanmaning het probleem van de PBOC-circulaires YinFa [2003] en [2004] heeft aangehaald. Opgemerkt zij dat de Commissie in de brief ter aankondiging van het controlebezoek „PBOC-reglementering/circulaires/interne documenten over rentetarief-reglementering in de VRC” als een van de onderwerpen die in het onderzoek aan de orde zouden komen, had opgenomen, Het is duidelijk dat beide circulaires in deze categorie thuishoren. In het antwoord van de GOC op de schriftelijke aanmaningen verwees zij zelfs naar een artikel op de website van de PBOC waarin aan één van de circulaires werd gerefereerd. De GOC heeft echter geen enkele circulaire van de PBOC verstrekt. Ze diende enkel informatie in die afkomstig was van de website van de PBOC. Deze informatie was onvolledig wat betreft het beheer van rentetarieven voor leningen en deposito's in China, in vergelijking met de BPOC-circulaires YinFa [2003] en [2004], die beide op het internet beschikbaar zijn. Er dient ook opgemerkte te worden dat de GOC niet weigerde deze documenten in te dienen omdat ze niet op een dergelijke vraag was voorbereid, maar eerder vanwege de vermeende vertrouwelijke aard van de circulaires. In dit verband zij opgemerkt dat de stelling van de GOC inzake de vertrouwelijkheid van de PBOC-circulaires niet consistent is met haar eigen praktijk in deze procedure. In haar opmerkingen inzake de definitieve bevindingen heeft de GOC een volledige versie van een andere PBOC-circulaire ingediend ter onderbouwing van haar stelling dat de door de Chinese handelsbanken in staatsbezit („SOCB's”) verstrekte bijzondere leningen waren ingetrokken, en de elders gestelde vertrouwelijkheid leek geen belemmering te vormen. De Commissie hield rekening met de uittreksels van de PBOC-website en negeerde de inhoud ervan niet. Om over de volledige informatie terzake te beschikken, was echter de informatie in de twee circulaires noodzakelijk, welke de informatie die de GOC had ingediend, aanvulde.

(136)

Verzoeken om een IO werden door 6 medewerkende producenten-exporteurs ingediend conform artikel 27, lid 3, van de basisverordening. Het gaat om de ondernemingen CNPV Dongying Solar Power Co. Ltd., Jiangsu Runda PV Co., Ltd., Kinve Solar Power Co., Ltd (Maanshan), Phono Solar Technology Co. Ltd., Shandong Linuo Photovoltaic Hi-Tech Co. Ltd. en Shandong Linuo Solar Power Holdings Co. Ltd. Het was niet mogelijk om deze ondernemingen allemaal individueel te onderzoeken, aangezien dit door het hoge aantal kennelijke subsidieregelingen en de tijdrovende aard van het onderzoek onnodig belastend zou zijn en een tijdige afronding van het onderzoek in de weg zou kunnen staan.

(137)

Op grond van de informatie in de klacht heeft de Commissie informatie verzameld met betrekking tot de volgende regelingen, die de verlening van subsidies door de overheid zouden omvatten:

(138)

De Commissie heeft de GOC verzocht om informatie met betrekking tot het relatieve aandeel leningen dat was verstrekt, zowel aan de gehele industrie als aan de bij deze procedure betrokken bedrijfstak, door de banken waarvan de GOC de grootste of enige aandeelhouder is, de banken waarin zij aandelen houdt maar waarvan zij niet de grootste aandeelhouder is, de banken waarin zij geen aandeelhouder is en de banken die in buitenlandse handen zijn. De GOC antwoordde dat zij de hoogte en percentages van door banken in staatsbezit verstrekte leningen niet bijhoudt, en evenmin de gegevens van leningen aan de PV-bedrijfstak bijhoudt. De GOC stelde ook geen alternatieve bron voor deze informatie voor.

(139)

De Commissie heeft aan de oorspronkelijke antisubsidievragenlijst een specifieke vragenlijst toegevoegd (Aanhangsel A), die bedoeld was voor de banken/financiële instellingen, en de GOC verzocht om deze door te sturen naar de banken/financiële instellingen die aan de betrokken bedrijfstak leningen verstrekten. Het doel van aanhangsel A was te controleren of de beweringen in de klacht juist zijn dat Chinese banken die zich in overheidshanden bevinden, overheidsinstanties zijn. De Commissie zocht onder meer naar informatie over de structuur van de overheidszeggenschap in die Chinese banken en over de toepassing van overheidsbeleid of de behartiging van overheidsbelangen met betrekking tot de fotovoltaïsche bedrijfstak (de raad van bestuur en de raad van aandeelhouders, notulen van de vergaderingen van aandeelhouders/bestuurders, de nationaliteit van de aandeelhouders/bestuurders, het leenbeleid en de risicobeoordeling voor aan medewerkende producenten-exporteurs verstrekte leningen). In het antwoord op de vragenlijst diende de GOC een antwoord op aanhangsel A in voor slechts vijf banken (de China Development Bank (CDB), de EXIM Bank, de Bank of Shanghai, de Bank of China (31) en de Huaxia Bank). In de aanmaningsbrief herhaalde de Commissie haar oorspronkelijke verzoek om informatie. Om medewerking voor de GOC eenvoudiger te maken, verstrekte ze een lijst met banken/financiële instellingen die aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen leningen verstrekten, en vroeg ze de GOC nogmaals om aanhangsel A aan deze entiteiten door te sturen. Bij het antwoord op de schriftelijke aanmaning werden geen aanvullende antwoorden op aanhangsel A ingediend.

(140)

De Commissie vroeg ook informatie over de staatseigendom van de banken en financiële instellingen. In haar beantwoording van de vragenlijst stelde de GOC geen informatie over de eigendomsaandelen bij te houden, en gaf zij niet aan hoe deze informatie kon worden verkregen. Toen de Commissie er in de schriftelijke aanmaning op wees dat deze informatie verplicht moet worden opgenomen in de statuten van de banken en dat deze toegankelijk zijn voor de GOC als aandeelhouder, verstrekte de GOC informatie over aandeelhouderschap bij 16 banken. Behalve voor vijf banken, waarvoor de GOC naar jaarverslagen verwees als informatiebron, verstrekte zij echter geen enkel ondersteunend bewijsmateriaal voor deze informatie en onthulde zij evenmin wat de gegevensbron van deze informatie was. Met betrekking tot de andere banken die leningen verstrekten aan de betrokken bedrijfstak, verstrekte de GOC in het geheel geen informatie over haar aandeelhoudersbelang. Hierdoor kon de Commissie niet nagaan of de gerapporteerde gegevens over de aandeelhoudersbelangen van de staat in de banken en in andere financiële instellingen accuraat en juist waren.

(141)

De GOC beweerde dat de BB-rating die toegepast werd ten aanzien van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs (in het kader van de leningbenchmark) „uiterst ongunstig” is en dat de Commissie tegen de achtergrond van de feiten van de zaak niet heeft uitgelegd hoe zij tot de conclusie is gekomen dat dit de meest accurate of meest redelijke conclusie is. De GOC beweerde voorts dat deze methode leidt tot„een ontoelaatbare negatieve gevolgtrekking”. Hoewel deze bewering verband hield met een eerdere zaak (Gestreken fijn papier) en zij werd gedaan voordat de informatie over de in de onderhavige procedure ten aanzien van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs gehanteerde rating was meegedeeld, zij opgemerkt dat de Commissie noch in dit geval noch in enig ander door de GOC in haar opmerkingen bedoeld geval „negatieve beschikbare feiten” heeft toegepast. De Commissie had uitsluitend de juiste conclusies getrokken op basis van de vastgelegde feiten, die aantoonden dat een goede kredietrisicobeoordeling ontbrak (zie overwegingen 175 — 178). In de loop van het OT was de Chinese PV-bedrijfstak sterk verlieslijdend en zijn financiële situatie was duidelijk zeer moeilijk. Uit verschillende door in de steekproef opgenomen ondernemingen verstrekte risicobeoordelingen bleek dat een BB-rating voor het gehele OT niet onredelijk was. In feite tonen sommige kredietrisicobeoordelingen duidelijk aan dat verschillende groepen in feite min of meer insolvabel waren.

(142)

In de brief van de Commissie ter aankondiging van het controlebezoek stelde zij voor de banken te controleren, die een antwoord hadden ingediend op aanhangsel A bij de vragenlijst en die een groot deel van de leningen aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs hadden verstrekt; het ging om de China Development Bank, de Export-Import Bank of China, de Bank of Shanghai en de Huaxia Bank. De brief bevatte een gedetailleerde lijst van de onderwerpen die tijdens de controle aan de orde zouden komen. In de oorspronkelijke vragenlijst voor de GOC had de Commissie reeds duidelijk gemaakt dat de informatie in de antwoorden op de vragenlijst ter plaatse gecontroleerd zou kunnen worden. In de brief ter aankondiging van het controlebezoek schreef de Commissie tevens dat aan de GOC werd verzocht alle ondersteunende documenten ter beschikking te stellen die waren gebruikt om haar inhoudelijke antwoord voor te bereiden, met inbegrip van originelen van documenten en toepassingen („requested to make all supporting documents available that were used to prepare your substantive response, including original source documents and applications”). Twee andere belangrijke verstrekkers van preferentiële financieringen aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs dienden hetzij de gevraagde informatie in het geheel niet in (Agricultural Bank of China), hetzij werd de informatie ingediend in hun naam, zonder de mogelijkheid deze te controleren (Bank of China).

(143)

In haar brief ter aankondiging van het controlebezoek van 25 maart 2013 bracht de Commissie de GOC op de hoogte van haar voornemen de Bank of Shanghai („BoS”) te controleren. Om het controlebezoek voor de GOC te vergemakkelijken, stelde de Commissie voor het controlebezoek indien nodig uit te stellen tot 22 april 2013 (32). In haar oorspronkelijke antwoord op die brief van 5 april bevestigde de GOC niet of de controle van BoS zou plaatsvinden, maar vroeg zij of de Commissie bereid zou zijn de Bank of Shanghai te controleren op een andere plaats dan die waar de rest van de controle zou plaatsvinden (i.e. Shanghai in plaats van Beijing). Om het controlebezoek te vergemakkelijken, ging de Commissie hier uitzonderingsgewijs mee akkoord. Ze drong er echter bij de GOC op aan om de controle te Shanghai ten laatste tegen 9 april te bevestigen (d.w.z. drie werkdagen voor de aanvang van de controle in Beijing), zodat het team de praktische kant kon regelen die een dergelijke planningswijziging van de controle met zich meebrengt. Pas op 11 april (één werkdag voor de aanvang van de controle) bevestigde de GOC dat de BoS op 23 of 24 april 2013 gecontroleerd kon worden. Dezelfde dag liet de Commissie aan de GOC weten dat omwille van de late bevestiging het niet mogelijk was om de planning te wijzigen. Bovendien vielen de data die de GOC voorstelde (23 of 24 april) buiten de door de GOC en de Commissie overeengekomen periode waarbinnen de controle uitgevoerd moest worden en zelfs na de verlenging die de Commissie had aangeboden. Als gevolg hiervan kon de Commissie het antwoord op aanhangsel A van de BoS en informatie over leningen die deze bank had verstrekt aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, niet controleren. Daarom bracht de Commissie in haar brief van 23 mei 2013 de GOC ervan op de hoogte dat zij overwoog overweegt artikel 28 van Verordening (EU) nr. 597/2009 toe te passen met betrekking tot de door de BOS verstrekte ongecontroleerde informatie.

(144)

In haar brief van 3 juni 2013 stelde de GOC dat de controle van de BoS niet had plaatsgevonden omdat de Commissie zich niet flexibel opstelde, de Commissie geen alternatieve data voorstelde voor de controle en eenvoudigweg „weigerde te overwegen de Bank of Shanghai te controleren”. Deze beweringen zijn eenvoudigweg onjuist. De Commissie stelde duidelijk in haar brief ter aankondiging van het controlebezoek dat het oorspronkelijke voorstel was de banken op 17 en 18 april 2013 te controleren, met mogelijk een bijkomende dag, nl. 22 april. Aan de GOC werd de mogelijkheid gegeven gepaste tijdstippen voor de bezoeken voor te stellen tijdens de gehele controleperiode (d.w.z. een volledige werkweek plus een bijkomende dag). Toch stelde de GOC voor de BoS controledata voor die buiten de voorgestelde periode lagen. Bovendien deed ze dit slechts één werkdag voor de aanvang van het controlebezoek. Volgens de Commissie was de geboden flexibiliteit meer dan voldoende. Er werden immers zes alternatieve dagen voorgesteld voor de controle van BoS, in tegenstelling tot wat de GOC beweert.

(145)

In haar brief van 23 mei 2013 legde de Commissie aan de GOC uit dat ze bepaalde delen van het antwoord van Huaxia Bank („Huaxia”) op aanhangsel A niet had kunnen controleren, nl. de eigendomsstructuur, de kredietwaardigheidsbeoordeling van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs en de risicopremies die aan de verschillende bedrijfstakken, met name de betrokken bedrijfstak, in rekening werden gebracht.

(146)

In haar antwoord van 3 juni 2013 stelde de GOC dat Huaxia aan de Commissie de eigendomsstructuur had toegelicht en haar verdere informatie en toelichtingen over de aandeelhouders van Huaxia had gegeven; de kredietwaardigheid van klanten zou op grond van wetten inzake bankgeheim en contractuele overeenkomsten tussen de banken en hun klanten niet kunnen worden onthuld.

(147)

Met betrekking tot de eigendomsstructuur dient opgemerkt te worden dat Huaxia in haar antwoord op aanhangsel A stelde een vennootschap te zijn „zonder overheidsaandelen” en dat ze geen informatie kon vrijgeven over overheidseigendom, hoewel de Commissie hiernaar in aanhangsel A specifiek had gevraagd. De Commissie wees erop dat dit indruiste tegen andere informatie die de GOC had verstrekt, en dat Huaxia had toegegeven dat sommige aandeelhouders in staatsbezit zijn en een document had verstrekt met informatie in het Chinees over sommige van deze aandeelhouders. Het is nog steeds niet duidelijk op te maken uit de informatie die Huaxia heeft ingediend, wat het aandeel van staatseigendom in deze bank is.

(148)

Wat de kredietwaardigheidsbeoordeling betreft, stelt de Commissie vast dat de bank een dergelijk document voor een van de ondernemingen kon verstrekken (na de identiteit van de onderneming te hebben beschermd door enkele wijzigingen in het document aan te brengen). Voor de andere gevraagde documenten stelde de bank dat ze door wetten inzake bankgeheim en contractuele overeenkomsten tussen de banken en haar klanten niet konden worden onthuld. Deze discrepantie in behandeling is moeilijk te begrijpen.

(149)

In haar brief van 23 mei 2013 informeerde de Commissie de GOC dat de antwoorden van de Export-Import Bank of China („EXIM”) op aanhangsel A en op de aanmaningsbrieven onvolledig waren en dat EXIM er niet in was geslaagd bepaalde documenten in te dienen waarnaar specifiek was gevraagd, namelijk de statuten en de bekendmaking van de oprichting van de Export-Import Bank of China door de staatsraad of de maatregelen voor het beheer van verkoper-exportkredieten voor hoogtechnologische producten van de Export-Import Bank of China („Notice of Establishing Export-Import bank of China Issued by the State Council or Measures for the management of Export Sellers's Credit for Hi-Tech products of the Export –Import Bank of China”). Wat de statuten betreft argumenteerde de GOC in haar brief van 3 juni 2013 dat EXIM vanwege haar intern beleid de statuten (een intern managementdocument) niet kon indienen. Ze verwees echter naar de versie online die tijdens de controle kennelijk bekeken mocht worden op een door EXIM tijdens het controlebezoek ter beschikking gestelde laptop. De Commissie acht deze verklaring onlogisch. Als het document tijdens de controle online beschikbaar was begrijpt de Commissie niet waarom dit document niet ingediend kon worden zoals herhaaldelijk gevraagd was in de vragenlijst, in de aanmaningsbrief en ook tijdens de controle ter plaatse. De bewering dat EXIM dit document tijdens de controle ter plaatse beschikbaar stelde op de laptop is onjuist. EXIM stelde dat de Commissie het document online moest bekijken, maar de Commissie-functionaris legde uit dat zij geen internettoegang hebben op de plaatsen waar controlebezoek plaatsvond. Bovendien verstrekte EXIM zelfs geen link naar de onlineversie van de statuten.

(150)

Wat de andere twee documenten betreft, argumenteerde EXIM dat ze niet verstrekt konden worden vanwege de vertrouwelijke aard ervan en interne regels. Het was EXIM zelf die in haar antwoord op de aanmaningsbrief stelde dat de EXIM bank is ontstaan en werkt in overeenstemming met de bekendmaking van de oprichting van de Export-Import Bank of China door de staatsraad („Notice of Establishing Export-Import Bank of China Issued by the State Council”) en de statuten van de Export-Import Bank of China. Daarom werd dit document essentieel geacht om de bewering in de klacht dat de EXIM een overheidsinstantie is, te controleren. De Commissie kreeg echter geen toegang tot dit document. In dit verband dient opgemerkt te worden dat een andere beleidsbank, de CDB, wel een soortgelijk document over haar oprichting indiende. Tevens werden in dit onderzoek enkele andere berichten van de staatsraad ingediend. EXIM verstrekte evenmin bewijsmateriaal om de vermeende vertrouwelijkheid van de documenten te onderbouwen. Zoals verklaard in overweging 117 kunnen overheden niet eenvoudigweg interne regels inroepen om uit de SCM-Overeenkomst en de basisverordening voortvloeiende verplichtingen te omzeilen. Hetzelfde geldt voor de maatregelen voor het beheer van verkoper-exportkredieten voor hoogtechnologische producten van de Export-Import Bank of China („Measures for the management of Export Sellers's Credit for Hi-Tech products of the Export–Import Bank of China”), die EXIM ook vertrouwelijk noemde zonder daarvoor enig bewijsmateriaal aan te leveren. De bank weigerde zelfs de doelstelling van dit document te bespreken.

(151)

De EXIM verstrekte evenmin informatie over de samenstelling van de raad van bestuur en de raad van toezicht, hoewel hier herhaaldelijk om gevraagd was, met het argument dat „de samenstelling van de raad van bestuur aan het veranderen is” en dat de vragen van de Commissie over de banden van de bestuursleden met de CCP „invasieve en ongepaste vragen zijn in het kader van een antisubsidieonderzoek.” Het feit dat de samenstelling van de raad van bestuur wijzigt, is in het kader van het onderhavige onderzoek niet relevant. Wel relevant is hoe de staat vertegenwoordigd is in de raden van EXIM. De GOC en EXIM weigerden echter deze informatie te verstrekken. De Commissie is eveneens van mening dat het eventuele CCP-lidmaatschap van het hogere management van EXIM (en alle banken in dezen) essentieel is om vast te stellen in welke mate de staat invloed heeft op het bestuur van de banken. In de statuten van de Chinese Communistische Partij (CCP) staat onder meer dat de Partij het economische basissysteem in stand moet houden en verbeteren, waarbij staatseigendom een dominante rol speelt en verschillende economische sectoren zich zij aan zij ontwikkelen („The Party must uphold and improve the basic economic system, with public ownership playing a dominant role and different economic sectors developing side by side…”) (33). Derhalve werd het in het kader van het onderhavige onderzoek noodzakelijk geacht de invloed van de CCP in EXIM te onderzoeken, met name om te beoordelen in welke mate de banken door de staat worden gecontroleerd.

(152)

Wat de statistieken betreft over de uitvoer van verschillende productcategorieën die reeds in de vragenlijst werden gevraagd en die de EXIM wettelijk verplicht is aan de CBRC aan te leveren, beweerde de GOC in haar brief van 3 juni 2013 dat ze meer tijd nodig had om dergelijke informatie voor te bereiden. Hier dient opgemerkt te worden dat, aangezien de Commissie deze informatie reeds in de oorspronkelijke vragenlijst had opgevraagd, de GOC meer dan drie en een halve maand de tijd had om deze informatie voor te bereiden en dit niet deed. EXIM beweerde dat „dit soort informatie in jaarverslagen teruggevonden kan worden”. Dit is onjuist. De informatie in de jaarverslagen waarnaar de GOC verwees, heeft betrekking op andere perioden dan de informatie die de Commissie in de vragenlijst en tijdens het controlebezoek opvroeg.

(153)

De GOC argumenteerde terecht dat zij in de door haar ingediende beantwoording van de vragenlijst onder meer cijfers had ingediend over exportkredieten voor de uitvoer van mechanische en elektrische producten en nieuwe hoogtechnologische producten. De Commissie merkt op dat zij de indiening van deze cijfers nooit heeft betwist. De Commissie heeft echter vragen bij het feit dat, toen ze tijdens het controlebezoek deze cijfers probeerde te controleren, EXIM geen ondersteunend bewijsmateriaal kon overleggen of zelfs maar uitleggen waar deze cijfers vandaan kwamen. Zo was het de Commissie ook niet toegestaan om de data te controleren met betrekking tot het aandeel van de aan de PV-bedrijfstak verstrekte kredieten dat de GOC in haar antwoord op de vragenlijst aangaf. Vreemd genoeg beschouwde EXIM geen enkele van deze cijfers als vertrouwelijk, maar toen de Commissie naar de gegevensbron vroeg om ze te controleren, weigerde EXIM toegang en riep ze vertrouwelijkheidsredenen in. EXIM paste dezelfde redenering toe bij de hoogte van de aan de in de steekproef opgenomen producenten en medewerkende producenten verstrekte kredieten. De Commissie kon de gerapporteerde cijfers in het antwoord op de aanmaningsbrief vanwege de vertrouwelijke status niet controleren. Het was zodoende niet mogelijk om het grootste gedeelte van de door EXIM ingediende statistieken te controleren.

(154)

EXIM weigerde tevens de kredietratings van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs en de analyses die tot deze ratings hadden geleid, toe te lichten en te ondersteunen met relevant bewijsmateriaal.

(155)

In haar brief van 3 juni 2013 stelde de GOC dat ze bezorgd was dat de Commissie persoonlijke vragen stelde over het lidmaatschap van politieke partijen van de bestuursleden en het senior management. Dit is niet juist. De vragen over de banden van de bestuursleden en het senior management met de CCP waren louter van technische aard en, zoals uiteengezet in overweging 151 was het doel van deze vragen te helpen bepalen welke rol de CCP in de Chinese economie speelt.

(156)

Tijdens de controle probeerde de Commissie de kredietwaardigheidsbeoordeling van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs te controleren. De CDB verstrekte wat algemene informatie maar weigerde informatie met betrekking tot de kredietwaardigheidsbeoordelingen van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, of ook maar het risicobeoordelingsrapport betreffende de PV-bedrijfstak te verstrekken.

(157)

In het antwoord op de aanmaningsbrief diende de CDB een cijfer in dat verband hield met de aan de betrokken bedrijfstak in rekening gebrachte risicopremie. Tijdens de controle corrigeerde de CDB dit antwoord, maar verstrekte zij geen ondersteunend bewijsmateriaal voor dit cijfer of een andere verklaring voor wat de basis van dit cijfer was, hoewel de Commissie hier tijdens haar controlebezoek herhaaldelijk om had gevraagd.

(158)

De klager stelt dat de handelsbanken in staatsbezit in de VRC overheidsinstanties zijn in de zin van artikel 2, onder b), van de basisverordening.

(159)

De beroepsinstantie van de WTO („Appellate Body” of „AB”) definieerde in haar verslag in de zaak Verenigde Staten — Definitieve antidumping- en compenserende rechten op bepaalde producten uit China (34) (het AB-verslag) een overheidsinstantie als een entiteit die „overheidsgezag bezit, uitoefent of daarmee is bekleed”. Volgens de WTO-Beroepsinstantie kan bewijs dat een overheid significante zeggenschap over een entiteit en haar handelwijze uitoefent, dienen als bewijs dat de entiteit in kwestie overheidsgezag bezit en dat gezag uitoefent om overheidsfuncties uit te oefenen. Wanneer er voldoende formele aanwijzingen van overheidszeggenschap zijn en uit bewijsmateriaal ook blijkt dat dergelijke zeggenschap op betekenisvolle wijze is uitgeoefend, dan kan uit dit bewijsmateriaal worden afgeleid dat de betrokken entiteit overheidsgezag uitoefent (35). De WTO-beroepsinstantie was tevens van oordeel dat overheidsinstanties ook worden gekenmerkt door de „uitoefening van overheidsfuncties” (36) die „gewoonlijk geacht zouden worden deel uit te maken van de overheidspraktijk in de rechtsorde van het desbetreffende lid” (37).

(160)

De volgende analyse is gericht op de vraag of de betrokken handelsbanken in staatsbezit functies uitoefenen die gewoonlijk geacht worden deel uit te maken van de overheidspraktijk in de VRC, en zo ja, of zij overheidsgezag uitoefenen wanneer zij dat doen. Het onderzoek heeft aangetoond dat de Chinese financiële markt door overheidsinterventie gekenmerkt wordt omdat de belangrijkste banken staatsbezit zijn. De Chinese autoriteiten hebben slechts zeer beperkte informatie verstrekt over de aandeelhouderschap/eigendom van de banken in de VRC. Zoals hieronder nader toegelicht, heeft de Commissie echter de beschikbare informatie samengevoegd om tot een representatieve bevinding te komen. Tijdens haar onderzoek of banken entiteiten zijn die overheidsgezag bezitten, daarmee bekleed zijn of dit uitoefenen (overheidsinstanties), verzamelde de Commissie ook informatie betreffende niet alleen de staatseigendom van de banken, maar ook andere kenmerken zoals de aanwezigheid van de overheid in de raad van bestuur, de zeggenschap van de overheid over hun activiteiten, de toepassing van overheidsbeleid of de behartiging van overheidsbelangen en de vraag of entiteiten bij wet zijn opgericht.

(161)

Op grond van de beschikbare gegevens wordt geconcludeerd dat de banken in staatsbezit in de VRC het grootste marktaandeel hebben en de voornaamste spelers zijn op de Chinese financiële markt. Volgens onderzoek naar de banksector in de VRC van Deutsche Bank in 2006 (38) zou het aandeel van banken in staatsbezit meer dan 2/3 van de Chinese markt kunnen uitmaken. Wat dit betreft wordt in de WTO-analyse van het handelsbeleid van China opgemerkt: „De hoge graad van staatseigendom is een ander opmerkelijk kenmerk van de financiële sector in China” (39) en: „er is weinig veranderd aan de marktstructuur van de Chinese banksector, die gedomineerd wordt door banken in staatsbezit” (40). Relevant is dat de vijf grootste handelsbanken in staatseigendom (Agricultural Bank, Bank of China, Construction Bank of China, Bank of Communications en Industrial and Commercial Bank) meer dan de helft van de Chinese banksector blijken te vertegenwoordigen (41). De overheidseigendom van de vijf grootste banken in staatsbezit werd ook door de GOC bevestigd in haar antwoord op de aanmaningsbrief.

(162)

De Commissie heeft ook om informatie verzocht over de structuur van de staatszeggenschap in die Chinese banken en de toepassing van overheidsbeleid of de behartiging van overheidsbelangen met betrekking tot de fotovoltaïsche bedrijfstak (de raad van bestuur en de raad van aandeelhouders, notulen van de vergaderingen van aandeelhouders/bestuurders, de nationaliteit van de aandeelhouders/bestuurders, het leenbeleid en de risicobeoordeling voor de leningen die aan de medewerkende producenten-exporteurs zijn verstrekt). Niettemin gaf de GOC hierover, zoals aangegeven in overweging 139, slechts zeer weinig informatie vrij en mocht harentwege slechts weinig van de ingediende informatie gecontroleerd worden. De Commissie moest zich bijgevolg baseren op de beschikbare feiten. Zij concludeerde op basis van de beschikbare gegevens dat deze banken gecontroleerd worden door de overheid door middel van eigendom, administratieve controle over hun „commerciële” handelwijze, inclusief het vaststellen van de limieten voor rentevoeten voor deposito's en leningen (zie overwegingen 164 — 167) en in sommige gevallen zelfs door statutaire documenten (42).

De relevante gegevens die werden gebruikt om tot de bovenstaande bevindingen te komen, zijn afgeleid uit door de GOC ingediende informatie, uit de jaarverslagen van Chinese banken die door de GOC werden verstrekt of openbaar waren, uit informatie van Deutsche Bank Research uit 2006 over de banksector in de VRC (43), uit het WTO-overzicht van het handelsbeleid van China (2012) (44), het rapport van de Wereldbank China 2030 (45) of uit het economisch overzicht inzake China voor 2010 van de OESO (46), uit door medewerkende producenten-exporteurs verstrekte informatie en uit informatie in de klacht. Onafhankelijke bronnen schatten dat buitenlandse banken een klein deel van de Chinese banksector vertegenwoordigen en bijgevolg een verwaarloosbare rol vervullen in het leenbeleid; relevante informatie doet vermoeden dat hun aandeel beperkt is tot slechts 2 % van de Chinese markt (47). Ook belangrijke publiek toegankelijke informatie bevestigt dat Chinese banken, met name de grote handelsbanken, nog steeds vertrouwen op zich in staatsbezit bevindende aandeelhouders alsmede op de overheid om kapitaal aan te vullen bij een tekort aan kapitaal ten gevolge van kredietuitbreiding (48).

(163)

Het merendeel van de banken die de medewerkende producenten-exporteurs leningen hebben verstrekt, zijn banken in staatsbezit. Op basis van de beschikbare informatie (49) werd namelijk vastgesteld dat de banken in staatsbezit en andere entiteiten in staatsbezit het overgrote merendeel van de leningen aan de medewerkende producenten-exporteurs verstrekten. Dit waren onder meer de grootste handels- en beleidsbanken in de VRC, zoals de China Development Bank, de EXIM Bank, de Agricultural Bank of China, de Bank of China, de China Construction Bank en de Industrial and Commercial Bank of China. Met betrekking tot de betrokken resterende banken in staatsbezit heeft de Commissie om dezelfde, hierboven vermelde informatie verzocht betreffende de staatszeggenschap en de toepassing van overheidsbeleid en de behartiging van staatsbelangen met betrekking tot de fotovoltaïsche bedrijfstak. Dergelijke gedetailleerde informatie werd niet verstrekt. Daarom wordt geconcludeerd dat de overheid zeggenschap heeft over de banken. Dergelijke significante zeggenschap komt onder meer tot uiting in het overheidsbeleid om de betrokken bedrijfstak te ondersteunen, dat banken opdraagt om op een bepaalde wijze ondersteuning te geven (zie overweging 102). Om deze redenen moeten de handels- en beleidsbanken in staatsbezit beschouwd worden als overheidsinstanties.

(164)

Een ander teken van betrokkenheid van de GOC in de Chinese financiële markt is de rol die de PBOC speelt bij het aangeven van specifieke grenzen voor de vaststelling en schommelingen van de rente. Het onderzoek heeft namelijk aangetoond dat de PBOC specifieke regels kent die de renteschommeling in de VRC reguleren. Volgens de beschikbare informatie zijn deze regels vastgesteld in circulaire nr. 251 van 2004 van de PBOC betreffende aangelegenheden in verband met de aanpassing van rentetarieven voor deposito's en leningen („Circular on the Issues about the Adjusting Interest Rates on Deposits and Loans-Yinfa (2004) No 251”). Financiële instellingen wordt verzocht rentetarieven te geven binnen een bepaalde marge ten opzichte van de benchmarkrente van de PBOC. Voor leningen van handelsbanken en van beleidsbanken is er geen bovengrens, maar alleen een ondergrens. Voor coöperatieve kredietinstellingen in steden en op het platteland is er zowel een boven- als een ondergrens. Voor preferentiële leningen en voor leningen waarvoor de staatsraad specifieke regelingen heeft vastgesteld, mogen de rentetarieven niet opwaarts schommelen. De Commissie verzocht de GOC om toelichting bij de definitie en de formulering in circulaire nr. 251 en bij de daaraan voorafgaande wetgeving (Circulaire nr. 250 van 2003 van de PBOC betreffende de expansie van de schommelingsmarge van het rentetarief van de financiële instellingen — „Circular of PBOC concerning expansion of Financial Institution's Loan Interest Rate Float Range — YinFa”). De GOC weigerde echter, zoals opgemerkt in overweging 135, om deze circulaires te verstrekken, waardoor de Commissie niet in staat was de inhoud ervan te controleren en toelichtingen te verkrijgen. Aangezien de GOC in dit verband geen relevante informatie verstrekte die zou doen vermoeden dat de situatie veranderd is sinds maart 2013, toen de Commissie haar antisubsidieonderzoek met betrekking tot organisch bekleed staal (50) voltooide, wordt vastgesteld dat de PBOC betrokken is bij en invloed uitoefent op de vaststelling van rentetarieven door handelsbanken in staatsbezit. De GOC verstrekte geen enkel bewijs dat de situatie zoals deze werd vastgesteld in de onderzoeken betreffende gestreken fijn papier en organisch bekleed staal, gewijzigd is. Op basis van de beschikbare feiten en het andere bovengenoemde bewijsmateriaal werd derhalve geconcludeerd dat de methode voor het bepalen van rentevoeten gedurende het gehele OT dezelfde was.

(165)

Deze grenzen creëren samen met de voor deposito's opgelegde bovengrenzen een situatie waarin de banken gegarandeerd toegang hebben tot goedkoop kapitaal (dankzij de reglementering inzake depositorente) en aan bepaalde bedrijfstakken leningen tegen gunstige tarieven kunnen verstrekken.

(166)

Banken zijn ook onderworpen aan wettelijke regelingen waardoor ze onder meer hun leenbeleid moeten afstemmen op de behoeften van de nationale economie (51), kredietondersteuning moeten geven aan bevorderde projecten (52) of voorrang moeten geven aan de ontwikkeling van hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde bedrijfstakken (53). Banken zijn verplicht deze regels te volgen. De in de steekproef opgenomen producenten maken deel uit van zowel de categorie bevorderde projecten als de categorie hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde bedrijfstakken.

(167)

Verschillende onafhankelijke informatiebronnen wijzen erop dat de staatsbetrokkenheid bij de Chinese financiële sector aanzienlijk is en nog steeds voortduurt. Bijvoorbeeld: de bevinding van het i) IMF-werkdocument van 2006 suggereerde dat de liberalisering van de banken in de VRC niet voltooid is en dat het kredietrisico niet naar behoren weergegeven wordt (54); ii) het IMF-verslag van 2009 vestigde de aandacht op het gebrek aan rentevoetliberalisering in de VRC (55); iii) het IMF-landenrapport van 2010 stelde dat de kosten van kapitaal relatief laag zijn in de VRC, het verlenen van krediet soms gebeurt op grond van andere elementen dan de prijs, en de hoge spaarquote van ondernemingen gedeeltelijk te danken is aan de lage prijs van diverse inputs (zoals kapitaal en grond) (56); iv) de economische studie over China van de OESO van 2010 (57) en werkdocument nr. 747 van de afdeling economie van de OESO over de hervormingen van de financiële sector in China (58) waarin staat dat de financiële instellingen nog steeds grotendeels eigendom zijn van de staat, zodat men zich moet afvragen in welke mate de beslissingen van de banken om leningen te verstrekken uitsluitend op commerciële overwegingen zijn gebaseerd, terwijl de traditionele rol van banken die van overheidsagentschappen met banden met de overheid lijkt te zijn.

(168)

Op basis van bovenstaand bewijsmateriaal wordt geconcludeerd dat handels- en beleidsbanken in staatsbezit overheidsfuncties uitoefenen in naam van de GOC, namelijk het verplicht stimuleren van bepaalde economische sectoren conform de plannings- en beleidsdocumenten van de staat. De uitgebreide overheidseigendom van de banken in staatsbezit en andere informatie over banden tussen banken in staatsbezit en de overheid (inclusief de niet-medewerking van de GOC op dit vlak) bevestigt dat de overheid zeggenschap heeft over de banken bij de uitoefening van hun openbare functies. De GOC oefent significante controle uit over handels- en beleidsbanken in staatsbezit door haar vergaande betrokkenheid bij de financiële sector en het vereiste voor banken in staatsbezit om overheidsbeleid te volgen. Handels- en beleidsbanken zijn dus overheidsinstanties, omdat zij overheidsgezag bezitten, daarmee zijn bekleed en dit overheidsgezag uitoefenen.

(169)

De Commissie heeft ook onderzocht of de GOC ook banken die in de VRC in particuliere handen zijn, functies toevertrouwt en hen ermee belast om preferentiële (gesubsidieerde) leningen te verstrekken aan de producenten in de fotovoltaïsche sector, in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), iv), van de basisverordening.

(170)

Uit het bovenstaande gedeelte over staatsbetrokkenheid in de PV-bedrijfstak (overweging 101) en uit de bevindingen die hieronder beschreven worden, blijkt duidelijk dat de GOC een beleid heeft tot verstrekking van preferentiële leningen aan de PV-bedrijfstak, omdat overheidsinstanties (handelsbanken in staatsbezit) (59) bij deze verstrekking betrokken zijn en een dominante plaats op de markt innemen, waardoor ze lagere rentes dan de markttarieven kunnen aanbieden.

(171)

De Wet inzake handelsbanken [2003] is op dezelfde manier van toepassing op handelsbanken in staatsbezit als op handelsbanken die in particuliere handen zijn. Zo geeft artikel 38 van deze wet de instructie aan alle handelsbanken (dus ook die in particuliere handen zijn) om „de rente voor leningen in overeenstemming met de door de PBOC vastgestelde onder- en bovengrens voor het rentetearief voor leningen te bepalen” („determine the loan rate in accordance with the upper and lower limit of the loan rate set by the PBOC”); artikel 34 van de Wet inzake handelsbanken geeft de handelsbanken de instructie om hun leenbeleid af te stemmen op de behoeften van de nationale economie en de maatschappelijke ontwikkeling en in de geest van het industriebeleid van de overheid („carry out their loan business upon the needs of national economy and the social development and with the spirit of state industrial policies”).

(172)

Verschillende plannings- en beleidsdocumenten van de overheid en wetten verwijzen naar preferentiële leningen aan de PV-bedrijfstak. Zo wordt in het Besluit van 10 oktober 2010 van de staatsraad ter bevordering van de ontwikkeling van 7 nieuwe strategische bedrijfstakken („State Council Decision of 10 October 2010 to encourage development of 7 new strategic industries”) uitbreiding beloofd van fiscale en financiële beleidsondersteuning aan de strategische bedrijfstakken (60) (waarvan de PV-bedrijfstak er één is), en stimuleert het besluit financiële instellingen om „kredietondersteuning uit te breiden” voor deze sectoren alsmede „gebruik te maken van fiscale preferentiële beleidsmaatregelen zoals risicocompensatie”. Ook de Nationale leidraad voor wetenschappelijke en technologische ontwikkeling op middellange en lange termijn (2006-2020) („National Outline for Medium and Long-term Science and Technology Development (2006-2020)”), waarin zonne-energie en fotovoltaïsche cellen als prioritair worden aangemerkt (61), wordt beloofd dat financiële instellingen worden aangemoedigd om preferentiële leningen te verstrekken aan belangrijke nationale wetenschappelijke en technologische industrialiseringsprojecten, en wordt de overheid opgedragen verschillende financiële instellingen en particulier kapitaal te oriënteren naar deelneming in de wetenschappelijke en technologische ontwikkeling. De Wet van de VRC inzake wetenschappelijke en technologische ontwikkeling („Law of the PRC on Scientific and Technological Progress”) (Besluit nr. 82 van de president van de VRC) bepaalt dat de overheid financiële instellingen zal aanmoedigen en begeleiden bij de ondersteuning van de ontwikkeling van hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde bedrijfstakken door middel van het verstrekken van leningen, en dat de beleidsgeoriënteerde financiële instellingen voorrang moeten geven aan de ontwikkeling van hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde bedrijfstakken (62). Volgens dezelfde wet moeten beleidsgeoriënteerde financiële instellingen in het kader van hun zakelijke activiteiten bijzondere ondersteuning geven aan door de staat bevorderde onafhankelijke innovatieve projecten van ondernemingen (63).

(173)

Voorts is bovenstaande beperking voor de vaststelling van rentetarieven door de PBOC (overwegingen 164 en 165) tevens bindend voor handelsbanken die in particuliere handen zijn.

(174)

Voornoemde citaten uit wet- en regelgeving betreffende de banksector tonen aan dat het beleid van de GOC tot verstrekking van preferentiële leningen aan de PV-bedrijfstak, ook van toepassing is op handelsbanken die in particuliere handen zijn. In feite geeft de GOC aan hen de instructie om hun „leenbeleid af te stemmen op de behoeften van de nationale economie en de maatschappelijke ontwikkeling en in de geest van het industriebeleid van de overheid” („carry out their loan business upon the needs of national economy and the social development and with the spirit of state industrial policies”) (64).

(175)

De Commissie verzocht de GOC om relevante informatie om te beoordelen hoe de banken in de VRC een kredietrisicobeoordeling van PV-ondernemingen uitvoeren alvorens te beslissen of zij een lening verstrekken en te bepalen wat de voorwaarden van de lening zijn. In aanhangsel A van de vragenlijst vroeg de Commissie informatie over hoe banken rekening houden met risico's als ze leningen verstrekken, hoe de kredietwaardigheid van de kredietnemer wordt beoordeeld, welke risicopremies door de bank aan verschillende ondernemingen/bedrijfstakken in de VRC in rekening worden gebracht, wat de factoren zijn waarmee de bank rekening houdt als de leningaanvraag wordt beoordeeld, de beschrijving van de leningaanvraag en het goedkeuringstraject enz. Noch de GOC noch de individuele banken die in de vragenlijst werden genoemd, verstrekten informatie in dit verband (met één uitzondering, zie overweging 176). De GOC verstrekte enkel algemene antwoorden die niet werden ondersteund door enig bewijsmateriaal dat er daadwerkelijk enige vorm van kredietrisicobeoordeling plaatsvindt.

(176)

Tijdens de controles van één van de banken kon de Commissie één risicobeoordeling controleren. Een deel van die kredietrisicobeoordeling verwees naar de overheidssteun voor zonne-energieondernemingen en de overheidsplannen om de PV-bedrijfstak in het algemeen te stimuleren, welk gegeven positief werd weerspiegeld in de aan de onderneming toegekende kredietrating. Dit is een voorbeeld van hoe het overheidsbeleid (en op een bepaalde sector gerichte subsidies) de besluitvorming van banken beïnvloedt bij de vaststelling van de financieringsvoorwaarden voor PV-ondernemingen.

(177)

De Commissie vroeg ook soortgelijke informatie aan de meewerkende producenten-exporteurs en probeerde deze tijdens controles ter plaatse bij in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs te controleren. Het merendeel van de producenten-exporteurs antwoordde dat banken bepaalde documenten opvragen en een bepaalde kredietrisicobeoordeling uitvoeren voordat de leningen worden verstrekt. Zij konden hun beweringen echter niet onderbouwen met enig bewijsmateriaal. Tijdens de controle ter plaatse verzocht de Commissie om bewijsmateriaal dat de banken dergelijke documenten opvroegen of dat deze documenten door de ondernemingen aan de banken werden gegeven, dan wel enig ander rapport van de banken dat bewees dat een dergelijke kredietrisicobeoordeling was uitgevoerd. De in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs konden dergelijk bewijsmateriaal echter niet overleggen. Evenmin konden zij ander bewijsmateriaal overleggen om hun beweringen te onderbouwen.

(178)

De informatie over kredietrisicobeoordelingen werd herhaaldelijk opgevraagd bij de belanghebbenden omdat deze cruciaal wordt geacht, onder meer gelet op de in overweging 167 bedoelde informatie.

(179)

Gezien het bovenstaande zijn de bevindingen over de kredietrisicobeoordeling in de VRC van toepassing op handelsbanken in staatsbezit, op particuliere handelsbanken en op beleidsbanken. Het bovenstaand bewijsmateriaal leidt immers tot de conclusie dat van particuliere banken in de VRC wordt verlangd dat zij het overheidsbeleid met betrekking tot het verstrekken van leningen, met name aan de PV-bedrijfstak, volgen en op dezelfde wijze handelen als banken in staatsbezit, ten aanzien waarvan is vastgesteld dat zij overheidsinstanties zijn (zie overweging 168). Derhalve luidt de conclusie dat de GOC aan particuliere banken functies toevertrouwt en hen daarmee belast, welke functies zij normaal zelf zou vervullen, in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), iv), van de basisverordening.

(180)

Bovendien blijkt uit bovenstaand bewijsmateriaal dat zelfs indien de banken in staatsbezit niet als overheidsinstanties zouden worden aangemerkt, ook zou worden aangenomen dat de GOC in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), iv), van de basisverordening aan hen functies heeft toevertrouwd en hen daarmee heeft belast, welke de GOC normaliter zelf zou vervullen.

(181)

Uit de tijdens het onderhavige onderzoek verzamelde informatie kan geconcludeerd worden dat het aandeel van banken in staatsbezit neerkomt op meer dan 2/3 van de Chinese markt. De vijf grootste handelsbanken in staatsbezit (de Agricultural Bank, de Bank of China, de Construction Bank of China, de Bank of Communications en de Industrial and Commercial Bank ) vertegenwoordigen meer dan de helft van de Chinese banksector (65). Bovendien zijn de China Development Bank en de China Export-Import Bank volledig staatsbezit. Deze zeven banken verstrekten het merendeel van de leningen aan de acht in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs in de zaak Zonnepanelen. Deze algemeen verspreide staatseigendom in combinatie met de verstoring van de Chinese financiële markt en het Chinese overheidsbeleid om goedkoop geld te kanaliseren naar specifieke sectoren, ondermijnt de eerlijke concurrentievoorwaarden in de internationale handel en geeft Chinese producenten een oneerlijk voordeel.

(182)

Banken in de VRC zijn niet volledig vrij om te beslissen over de voorwaarden van de leningen. Wat de hoogte van de rentevoeten betreft zijn ze gebonden aan de door de People's Bank of China (PBOC) bepaalde grenzen. Deze grenzen creëren samen met de opgelegde bovengrenzen voor depositorentes een situatie waarin de banken gegarandeerd toegang hebben tot goedkoop kapitaal (dankzij de reglementering inzake depositorentes) en kunnen ze tegen gunstige tarieven leningen verstrekken aan de geselecteerde sectoren.

(183)

Banken zijn ook onderworpen aan wettelijke voorschriften op grond waarvan zij onder meer hun leenbeleid moeten afstemmen op de behoeften van de nationale economie (66), kredietondersteuning moeten geven aan bevorderde projecten (67), of voorrang moeten geven aan de ontwikkeling van hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde bedrijfstakken (68). Banken zijn verplicht deze voorschriften te volgen.

(184)

Volgens recente bevindingen kregen sommige grote handelsbanken in de VRC toegang tot de deviezenreserve van de staat (69). Dit verminderde hun kapitaalkosten aanzienlijk en dit „goedkope geld” wordt gebruikt voor leningen in USD en EUR voor de geselecteerde ondernemingen en projecten conform het op het buitenland gerichte beleid. Zij kunnen met andere woorden betere voorwaarden aanbieden dan normale handelsbanken.

(185)

Een andere belangrijke verstoring van de financiering van de PV-bedrijfstak is de speciale bevoordeelde positie van de China Development Bank („CDB”), de belangrijkste kredietverstrekker aan deze bedrijfstak. Deze bank verstrekte een groot deel van de leningen en kredieten aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. De CDB wordt bijna volledig gefinancierd door de verkoop van obligaties in plaats van door deposito's en is, na het ministerie van Financiën, de tweede grootste uitgever van obligaties in het land. Door dit speciale mechanisme kan de CDB zichzelf op goedkope wijze financieren en dientengevolge leningen met preferentiële voorwaarden aan geselecteerde bedrijfstakken aanbieden (70).

(186)

De klager beweerde dat de GOC haar PV-bedrijfstak subsidieert door preferentiële leningen en gestuurde kredieten te verstrekken.

(187)

De volgende wettelijke bepalingen vormen in China de grondslag voor preferentiële leningen: Chinese Wet inzake handelsbanken (Law of the PRC on Commercial Banks), Algemene voorschriften inzake leningen (ten uitvoer gelegd door de People's Bank of China) (General Rules on Loans (implemented by the People's Bank of China)), Besluit nr. 40 van de staatsraad tot afkondiging en implementatie van de Tijdelijke bepalingen inzake de bevordering en de aanpassing van de industriële structuur (Decision No 40 of the of the State Council on Promulgating and Implementing the Temporary Provisions on Promoting the Industrial Structure Adjustment).

(188)

Rekening houdend met alle bewijsmateriaal wordt geconcludeerd dat het merendeel van de leningen aan de in de steekproef opgenomen groepen producenten-exporteurs verstrekt worden door banken in staatsbezit ten aanzien waarvan is vastgesteld dat zij overheidsinstanties zijn (zie overweging 168), omdat ze met overheidsgezag bekleed zijn en overheidsfuncties uitoefenen. Er is verder bewijs dat deze banken daadwerkelijk overheidsgezag uitoefenen, aangezien er, zoals in overweging 164 wordt uitgelegd, duidelijk sprake is van interventie door de staat (d.w.z. de PBOC) in de manier waarop handelsbanken beslissingen nemen over rentetarieven voor aan Chinese ondernemingen verstrekte leningen. In deze omstandigheden waren de leningactiviteiten van deze instellingen rechtstreeks aan de staat toe te schrijven. Het feit dat banken overheidsgezag uitoefenen wordt tevens bevestigd door de werking van de artikelen 7 en 15 van de Algemene regels over leningen („General Rules on Loans”) (ten uitvoer gelegd door de People's Bank of China), Besluit nr. 40 en artikel 34 van de Wet inzake handelsbanken met betrekking tot de uitvoering van het industriebeleid van de overheid. Er zijn ook veel indirecte bewijzen, die door objectieve studies en verslagen worden gestaafd, dat er in het Chinese financiële stelsel nog steeds een hoge mate van overheidsinterventie is (zie overwegingen 172 en 178). Tot slot heeft de VRC geen informatie verstrekt die een beter inzicht zou hebben gegeven in de verhouding tussen de banken in staatsbezit en de overheid (zie overwegingen 139 en 140). Ten aanzien van leningen die door handelsbanken in staatsbezit in de VRC werden verstrekt, concludeert de Commissie derhalve dat het gaat om een financiële bijdrage aan de PV-producenten in de vorm van een rechtstreekse overdracht van middelen van de overheid in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), i), van de basisverordening. Daarnaast toont hetzelfde bewijsmateriaal aan dat aan handelsbanken in staatseigendom (evenals particuliere banken) overheidsfuncties worden toevertrouwd en dat de banken door de overheid met dergelijke functies worden belast, en dit betekent bijgevolg dat er een financiële bijdrage in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), iv), van de basisverordening bestaat.

(189)

Gezien de analyse in de overwegingen 169 tot en met 178 wordt tevens vastgesteld dat door de GOC aan particuliere banken de functie wordt toevertrouwd om leningen te verstrekken aan PV-producenten en dat zij door de GOC met deze functie worden belast, wat betekent dat een financiële bijdrage in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), i), en iv), van de basisverordening bestaat.

(190)

Er is sprake van een voordeel in de zin van artikel 3, lid 2, en artikel 6, onder b), van de basisverordening in die zin dat de overheidsleningen of leningen van particuliere instanties waaraan door de overheid functies zijn toevertrouwd of die door haar daarmee zijn belast, worden verstrekt tegen voorwaarden die voordeliger zijn dan de ontvanger normaliter op de markt zou kunnen krijgen. Leningen die niet door de overheid worden verstrekt in de VRC zijn geen goede benchmark, omdat is vastgesteld dat de GOC aan particuliere banken functies toevertrouwt of dat zij deze daarmee belast, zodat ervan wordt uitgegaan dat de particuliere banken de praktijk ten aanzien van leningen van de banken in staatsbezit volgen. Daarom zijn benchmarks opgezet met gebruikmaking van de methode zoals beschreven in de overwegingen 198 tot en met 200. Het gebruik van deze benchmark geeft aan dat er leningen aan de PV-bedrijfstak worden toegekend tegen voorwaarden die beter zijn dan de marktvoorwaarden.

(191)

De PV-bedrijfstak behoort tot de bevorderde categorie overeenkomstig Besluit nr. 40. Besluit nr. 40 is een besluit van de staatsraad, het hoogste bestuursorgaan in de VRC, en daarom is het besluit wettelijk bindend voor andere overheidsinstanties en de marktdeelnemers. In dat besluit worden de industriesectoren ingedeeld in „te bevorderen, te beperken en geëlimineerde projecten”. Dit besluit is een richtsnoer voor het industriebeleid en toont samen met de „Directory catalogue” aan hoe de GOC een beleid handhaaft van bevordering en ondersteuning van groepen ondernemingen of bedrijfstakken, zoals de PV/Nieuwe-energiesector, die in de „Directory catalogue” bij de „bevorderde bedrijfstakken” wordt ingedeeld. Het aantal bedrijfstakken dat bij de „bevorderde bedrijfstakken” is opgenomen, vertegenwoordigt dus slechts een deel van de Chinese economie. Voorts wordt de status „bevorderd” slechts aan bepaalde activiteiten binnen de bevorderde bedrijfstakken toegekend. Besluit nr. 40 stipuleert tevens in artikel 17, dat de „bevorderde investeringsprojecten” specifieke voorrechten en stimuli zullen krijgen, onder meer door financiële ondersteuning. Voor de „te beperken en geëlimineerde projecten” daarentegen machtigt Besluit nr. 40 de overheidsinstanties om rechtstreeks op te treden om de markt te reguleren. In feite is in de artikelen 18 en 19 bepaald dat de desbetreffende autoriteit financiële instellingen belet leningen te verstrekken aan „te beperken en geëlimineerde projecten”. Uit het bovenstaande blijkt duidelijk dat Besluit nr. 40 voor alle economische instellingen bindende regels vaststelt in de vorm van richtsnoeren voor de bevordering en ondersteuning van bevorderde bedrijfstakken, waarvan de PV-bedrijfstak er één is.

(192)

Zoals uitgelegd in overweging 172 oriënteert de GOC preferentiële leningen naar het beperkte aantal sectoren, waaronder de PV-bedrijfstak. Rekening houdend met al het voorgaande wordt duidelijk dat de overheid financiële instellingen uitsluitend toestaat preferentiële leningen te verstrekken aan een beperkt aantal sectoren/ondernemingen, die voldoen aan het desbetreffende beleid van de GOC. Op basis van het bewijsmateriaal in het dossier en gelet op het ontbreken van medewerking van de GOC in deze zaak luidt de conclusie dat de subsidies in de vorm van preferentiële leningen niet algemeen beschikbaar zijn en zodoende specifiek zijn in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening. Bovendien heeft geen enkele belanghebbende bewijsmateriaal ingediend waaruit blijkt dat de subsidie gebaseerd is op objectieve criteria of voorwaarden als bedoeld in artikel 4, lid 2, onder b), van de basisverordening.

(193)

Het onderzoek toonde aan dat alle in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs tijdens het onderzoektijdvak voordeel verkregen hebben uit de preferentiële leningen.

(194)

Bijgevolg moet de aan de PV-bedrijfstak verstrekte financiering beschouwd worden als een subsidie.

(195)

Gezien het bestaan van een financiële bijdrage, een voordeel voor de producenten-exporteurs en de specificiteit, moet deze subsidie geacht worden aanleiding tot compenserende maatregelen te geven.

(196)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie wordt berekend aan de hand van het voordeel waarvan is vastgesteld dat het in het OT aan de ontvangers is toegekend. Overeenkomstig artikel 6, onder b), van de basisverordening wordt het aan de ontvangers toegekende voordeel geacht het verschil te zijn tussen het bedrag dat de onderneming betaalt voor de staatslening en het bedrag dat de onderneming zou betalen voor een vergelijkbare commerciële lening die zij op de markt zou kunnen verkrijgen.

(197)

Zoals toegelicht in overweging 190 is, aangezien de door Chinese banken verstrekte leningen de aanzienlijke overheidsinmenging in de banksector en niet de rentevoeten van een functionerende markt weerspiegelen, een gepaste marktbenchmark opgesteld aan de hand van onderstaande methode. Gezien het gebrek aan medewerking van de GOC heeft de Commissie zich bovendien ook op de beschikbare feiten gebaseerd om een geschikt benchmarkrentetarief vast te stellen.

(198)

Bij de berekening van een geschikte benchmark voor leningen in RMB wordt het redelijk geacht Chinese rentevoeten toe te passen die aldus worden gecorrigeerd dat zij het normale marktrisico weerspiegelen. In een context waar de huidige financiële toestand van de exporteurs in een verstoorde markt tot stand is gekomen en er geen betrouwbare informatie van de Chinese banken over de meting van het risico en de vaststelling van de kredietratings beschikbaar is, wordt het namelijk nodig geacht niet de aangegeven kredietwaardigheid van de Chinese exporteurs in aanmerking te nemen, maar daarbij een marge toe te passen om mee te rekenen wat het potentiële effect van de Chinese verstoorde markt op hun financiële situatie is.

(199)

Hetzelfde geldt voor leningen in deviezen. De bedrijfsobligaties met een BB-rating met een relevante denominatie die tijdens het OT werden uitgegeven, werden als benchmark gebruikt.

(200)

In verband met wat in de overwegingen 138 tot en met 140 is uiteengezet, heeft de Commissie zowel de GOC als de medewerkende producenten-exporteurs om informatie verzocht over het leenbeleid van de Chinese banken en de wijze waarop aan de producenten-exporteurs leningen zijn toegekend. Hoewel dit herhaaldelijk werd gevraagd, ontving de Commissie dergelijke informatie niet. Gezien dit gebrek aan medewerking en alle beschikbare gegevens, alsook in overeenstemming met artikel 28, lid 6, van de basisverordening wordt het dan ook passend geacht te oordelen dat alle ondernemingen in de VRC de hoogste rating voor speculatieve („non-investment grade”) obligaties (BB bij Bloomberg) krijgen, en de standaardrentevoet van de People's Bank of China te verhogen met de passende toeslag die wordt verwacht voor obligaties die door ondernemingen met deze rating worden uitgegeven. Het voordeel voor de producenten-exporteurs, d.w.z. de rente die in het OT niet is betaald, is berekend door het verschil in rentetarief, uitgedrukt als percentage, te vermenigvuldigen met het uitstaande bedrag van de lening. Dit bedrag is vervolgens omgeslagen over de totale omzet van de medewerkende producenten-exporteurs.

(201)

Het subsidiepercentage dat in het kader van deze regeling voor het OT voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

(202)

De klager beweerde dat de Chinese banken onevenredige kredietlijnen verstrekten aan de Chinese exporteurs van het betrokken product. Het onderzoek bevestigde dat alle onderzochte ondernemingen inderdaad zeer uitgebreide kredietlijnen van Chinese banken ontvingen, meestal kosteloos of tegen zeer lage tarieven. In normale marktomstandigheden zijn aan dergelijke kredietlijnen aanzienlijke bereidstellingsprovisies en administratiekosten verbonden, waarmee de banken de kosten en risico's kunnen compenseren.

(203)

Het EC-Aircraft-panelverslag bevestigde dat dergelijke kredietlijnen, bovenop de effecten van de individuele leningen, mogelijke rechtstreekse overdrachten van middelen overeenkomstig artikel 3, lid 1, onder a), i), van de basisverordening en dus financiële bijdragen kunnen zijn. Het panel concludeerde dat het voordeel van een mogelijke overdracht van middelen voortvloeit uit het louter bestaan van een verplichting om middelen rechtstreeks over te dragen. Het panel stelde tevens vast dat een kredietlijn, op en van zichzelf, een voordeel voor de ontvangende onderneming zou kunnen zijn en daarom dus een mogelijke rechtstreekse overdracht van middelen was, naast eventuele andere rechtstreekse overdrachten van middelen in de vorm van individuele leningen (71).

(204)

De kredietlijnen werden aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verstrekt door dezelfde banken die de hierboven beschreven preferentiële leningen uitkeerden. Zoals hierboven vastgesteld, zijn deze banken overheidsinstanties (zie overwegingen 158 tot en met 166) of zijn daaraan overheidsfuncties toevertrouwd en ontvangen ze van de GOC instructies om preferentiële financiering toe te kennen aan de PV-bedrijfstak (zie overwegingen 169 tot en met 178).

(205)

Zoals hierboven uiteengezet (zie overwegingen 158 tot en met 185) wordt de Chinese markt verstoord door wetten en praktijken van de banken in overheidshanden. Bovendien werd vastgesteld dat in het merendeel van de gevallen de kredietlijnen kosteloos of tegen zeer lage tarieven werden verstrekt. In normale marktomstandigheden zijn aan dergelijke kredietlijnen aanzienlijke bereidstellingsprovisies en administratiekosten verbonden, waarmee de banken de kosten en risico's kunnen compenseren.

(206)

De hoogte van het voordeel vloeit voort uit de tarieven die normaal van toepassing zijn op commerciële kredietlijnen die verstrekt worden aan ondernemingen en die de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs in het merendeel van de gevallen niet hoefden te betalen. De Commissie paste de tarieven voor een kredietlijn toe die een buitenlandse handelsbank had verstrekt aan één van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(207)

De PV-bedrijfstak behoort tot de bevorderde categorie overeenkomstig Besluit nr. 40. Besluit nr. 40 is een beschikking van de Staatsraad, het hoogste bestuursrechtelijke orgaan in de VRC, en in dat opzicht is het juridisch bindend voor andere overheidsinstanties en de marktdeelnemers. In dat besluit worden de industriesectoren ingedeeld in „bevorderde, restrictieve en geëlimineerde projecten”. Deze wet is een richtsnoer voor het industriebeleid en toont net als de catalogus van directory's aan hoe de GOC een beleid handhaaft ter bevordering en ondersteuning van groepen ondernemingen of sectoren, zoals de PV-/Nieuwe-energiesector, die in de catalogus van directory's bij de „bevorderde sectoren” wordt ingedeeld. Het aantal sectoren dat in de lijst van „bevorderde sectoren” is opgenomen, vertegenwoordigt dus slechts een deel van de Chinese economie. Voorts wordt de status „bevorderd” slechts aan bepaalde activiteiten binnen de bevorderde sectoren toegekend. Besluit nr. 40 bevat tevens de bepaling, in artikel 17, dat de „bevorderde investeringsprojecten” voordeel hebben van specifieke privileges en stimuleringsmaatregelen, onder meer in de vorm van financiële steun. Voor de „restrictieve en geëlimineerde projecten” daarentegen machtigt Besluit nr. 40 de overheidsinstanties om rechtstreeks op te treden en de markt te reguleren. De artikelen 18 en 19 schrijven zelfs voor dat de relevante autoriteit verhindert dat financiële instellingen leningen verstrekken aan dergelijke „restrictieve en geëlimineerde projecten”. Uit het bovenstaande blijkt duidelijk dat Besluit nr. 40 voor alle economische instellingen bindende regels vaststelt in de vorm van richtlijnen voor de bevordering en ondersteuning van bevorderde sectoren, waarvan de PV-bedrijfstak er één is.

(208)

Zoals uiteengezet in de overwegingen 172 en 192, stuurt de GOC de verstrekking van preferentiële leningen, waarbij de verstrekking van kredietlijnen een essentieel onderdeel is voor het beperkte aantal sectoren. De PV-bedrijfstak behoort tot deze groep van sectoren en profiteert van deze discriminerende verstrekking van leningen.

(209)

Worden al deze aspecten in aanmerking genomen, dan wordt duidelijk dat de autoriteiten de financiële instellingen alleen toestaan preferentiële kredietlijnen te verstrekken aan een beperkt aantal sectoren/ondernemingen die voldoen aan het relevante beleid van de GOC. Op basis van het bewijsmateriaal in het dossier en gelet op het feit dat de GOC geen medewerking ter zake verleent, wordt geconcludeerd dat de subsidies in de vorm van onevenredige kredietlijnen niet algemeen beschikbaar zijn en derhalve specifiek zijn in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening. Bovendien heeft geen enkele belanghebbende bewijsmateriaal overgelegd waaruit zou blijken dat de subsidie gebaseerd is op objectieve criteria of voorwaarden conform artikel 4, lid 2, onder b), van de basisverordening.

(210)

Het onderzoek toonde aan dat alle groepen in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs profiteerden van kredietlijnen die in het OT kosteloos of tegen lagere tarieven dan de markttarieven werden verstrekt.

(211)

Bijgevolg moet de uitbreiding van dergelijke kredietlijnen naar de PV-bedrijfstak beschouwd worden als een subsidie.

(212)

Gezien de financiële bijdrage, het voordeel voor de producenten-exporteurs en de specificiteit moet deze subsidie worden beschouwd als een tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie.

(213)

Het kosteloos of tegen lagere tarieven dan de markttarieven verstrekken van kredietlijnen wordt beschouwd als een verstrekking van financiële diensten (artikel 3, lid 1, onder a), iii), van de basisverordening) voor een ontoereikende prijs. De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie wordt berekend in termen van het aan de ontvanger in het OT toegekende voordeel. Vanwege de in de overwegingen 158 tot en met 185 beschreven marktverstoringen kon de toereikendheid van de vergoeding voor de financiële diensten (in dit geval de verstrekking van kredietlijnen) niet met betrekking tot de heersende marktvoorwaarden in de VRC worden bepaald. Overeenkomstig artikel 6, onder d), ii), van de basisverordening wordt het aan de ontvangers toegekende voordeel derhalve geacht het verschil te zijn tussen het bedrag dat de onderneming betaalt voor de verstrekking van kredietlijnen door Chinese banken en het bedrag dat de onderneming zou betalen voor een vergelijkbare commerciële kredietlijn die zij op de markt zou kunnen verkrijgen. Kredietlijnen zouden overeenkomstig artikel 3, lid 1, onder a), i), van de basisverordening ook als een mogelijke overdracht van middelen kunnen worden beschouwd.

(214)

Eén van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verkreeg een kredietlijn van de bank waarvan het hoofdkantoor niet onder de bevoegdheid van de financiële autoriteiten van de VRC valt. Voor deze kredietlijn moesten bereidstellings- en afsluitprovisies betaald worden, zoals gebruikelijk is op de mondiale financiële markten. Hoewel de kredietlijn verstrekt werd door de Chinese dochter van de bank in kwestie, wordt zij beschouwd als betrouwbare benaderingswaarde voor een benchmark. Het werd passend geacht om de tarieven voor deze kredietlijn als benchmark overeenkomstig artikel 6, onder d), ii), van de basisverordening te gebruiken.

(215)

De hoogte van de als benchmark gebruikte tarieven werd pro rata toegepast op het bedrag van elke kredietlijn in kwestie teneinde het bedrag van de subsidie te bepalen (verminderd met eventuele werkelijk betaalde tarieven). Bedroeg de looptijd van de kredietlijn meer dan een jaar, dan werd het totale subsidiebedrag toegewezen voor de duur van de kredietlijn en werd een passend bedrag toegerekend aan het OT.

(216)

Het subsidiepercentage dat in het kader van deze regeling voor het OT voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

(217)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit dit programma ontvingen.

(218)

De klager beweerde dat de China Export & Credit Insurance Corporation („Sinosure”) aan producenten van het betrokken product exportkredietverzekeringen verstrekt tegen preferentiële voorwaarden, onder meer via een programma dat „Green Express” heet. Volgens de klacht is de exportkredietverzekering van Sinosure zelfs niet afdoende om de operationele kosten en verliezen op de lange termijn van dit programma te dekken.

(219)

Zoals vermeld in de overwegingen 104 en 105, verzocht de Commissie in de vragenlijst, in de schriftelijke aanmaning tot het verstrekken van ontbrekende gegevens en tijdens het controlebezoek bij de GOC en Sinosure om informatie. Deze informatie werd noch door de GOC noch door Sinosure verstrekt.

(220)

De Commissie verzocht om informatie over het institutionele kader van de activiteiten van Sinosure als de officiële exportkredietverzekeraar van China alsmede om de relevante documenten. De GOC verstrekte enkel een bericht dat gezamenlijk door het Ministerie van Handel („MOFCOM”) en Sinosure in 2004 was opgesteld. Een aantal andere relevante documenten, zoals het in het bericht van de Staatsraad van 27 mei 2009 (72) opgenomen zogeheten Plan 840, verstrekte zij niet.

(221)

Wat de controle van de antwoorden op de vragenlijst en bijlage 1 betreffende Sinosure betreft, was de Commissie niet in staat de hand te leggen op een aantal documenten respectievelijk gegevens te verifiëren waarom zij ter plaatse had verzocht. Sinosure heeft met name de volgende informatie en het volgende bewijsmateriaal waarom de Commissie had gevraagd, niet ingediend: a) de jaarrekening voor 2012, die naar verluidt nog niet beschikbaar was op de website van Sinosure; b) de relevante documenten over de exportkredietverzekering voor twee van de in de steekproef opgenomen medewerkende exporteurs, inclusief contracten, risicobeoordelingen, correspondentie, betalingsbewijzen voor de premies; c) specifieke informatie over het hoger management dat door de Staatsraad werd aangesteld; d) bewijs over de elementen en voordelen die werden opgesomd in het gezamenlijke bericht van MOFCOM en Sinosure uit 2004, inclusief de goedkeuring van de bovengrens, de flexibiliteit van tarieven en de korting binnen de bandbreedte van de premies; e) bewijzen betreffende de operationele kosten en de winsten op lange termijn van de exportkredietverzekeringsactiviteiten; f) bewijzen betreffende de beoordeling van de marktsituatie in de PV-bedrijfstak.

(222)

De Commissie kon voorts een aantal gegevens niet controleren die opgenomen waren in de beantwoording van de vragenlijst over de activiteiten van Sinosure, met name de antwoorden over de risicobeoordeling, de eigenlijke vaststelling van de premie en het indienings- en goedkeuringsproces, gezien de weigering van Sinosure om specifieke contracten met de in de steekproef opgenomen medewerkende exporteurs te bespreken. Sinosure kon bovendien geen opheldering verschaffen over of ondersteunende documenten overleggen met betrekking tot bepaalde inconsistenties die de Commissie had vastgesteld in de cijfers of andere gegevens die opgenomen waren in de antwoorden op de vragenlijst en de schriftelijke aanmaning tot het verstrekken van ontbrekende gegevens.

(223)

De GOC en Sinosure trachtten dit gebrek aan medewerking tijdens het controlebezoek en in de brief van de GOC van 3 juni 2013 te rechtvaardigen met redenen van vertrouwelijkheid. De brief met de aankondiging van het controlebezoek en de daaropvolgende e-mailcorrespondentie stelden in dit verband heel duidelijk dat de Commissie een zinvolle controle wilde uitvoeren en dus alle nodige voorzorgsmaatregelen zou treffen om de vertrouwelijke informatie die was ingediend of voor het controlebezoek werd verstrekt, te beschermen conform haar op de relevante strikte EU-wetgeving gebaseerde verplichting om deze informatie te beschermen. De documenten die Sinosure geruime tijd na het einde van het controlebezoek wilde indienen en waarvoor zij de Commissie geen gelegenheid tot passende verificatie had geboden, kunnen niet in aanmerking worden genomen omdat ze specifiek voor het onderzoek werden samengesteld en de Commissie de brondocumenten niet kon controleren.

(224)

Door dit gebrek aan medewerking van de GOC en Sinosure kon de Commissie een aantal kwesties met betrekking tot de verstrekking van exportkredietverzekeringen door Sinosure aan de in de steekproef opgenomen medewerkende producenten-exporteurs van het betrokken product niet controleren. Daarom zijn sommige bevindingen van de Commissie overeenkomstig artikel 28 van de basisverordening gebaseerd op de informatie in het dossier.

(225)

Het onderzoek heeft aangetoond dat Sinosure een overheidsinstantie is in de zin van artikel 2, onder b), van de basisverordening en van de relevante WTO-jurisprudentie (73), aangezien zij overheidsgezag bezit, uitoefent of met overheidsgezag is bekleed. Vooral de GOC oefent op significante wijze zeggenschap uit over Sinosure (74) en Sinosure oefent overheidsgezag uit bij de uitvoering van overheidsfuncties.

(226)

De Commissie merkt op dat de exportkredietverzekeringsactiviteit van Sinosure een integraal onderdeel is van de ruimere financiële sector; zoals reeds vastgesteld, intervenieert de overheid in China rechtstreeks in de financiële markt en verstoort zij de normale werking daarvan (zie overwegingen 185 en volgende).

(227)

Sinosure oefent overheidsfuncties uit aangezien zij de enige officiële instelling voor exportkredietverzekering in de VRC is. Sinosure heeft daarom een monopoliepositie op de exportkredietverzekeringsmarkt. De onderneming bevestigde dat deze markt geen open markt is, ook al zijn enkele internationale concurrenten indirect actief zijn in de VRC.

(228)

De overheid heeft volledige zeggenschap over Sinosure en oefent financiële controle uit op Sinosure. Sinosure is volledig in eigendom van de staat: zij is voor 100 % in handen van de Staatsraad. Het maatschappelijk kapitaal van 4 miljard RMB is overeenkomstig de staatsbegroting afkomstig uit het durfkapitaalfonds voor exportkredietverzekeringen. Bovendien injecteerde de overheid in 2011 20 miljard RMB via de China Investment Corporation, het Chinese staatsfonds (75). Volgens de statuten (Articles of Association — AoA) is het Ministerie van Financiën bevoegd voor de zakelijke activiteiten van de onderneming en moet de onderneming de financiële en boekhoudkundige rapporten en het fiscale begrotingsverslag ter controle en goedkeuring aan het Ministerie van Financiën voorleggen.

(229)

Wat de overheidscontrole betreft, Sinosure heeft als onderneming die volledig in handen is van de staat geen raad van bestuur. Wat de raad van toezicht betreft, alle leden daarvan worden benoemd door de Staatsraad en oefenen hun taken uit overeenkomstig de „Interim Regulation on the Board of Supervisors of Important State-owned Financial Institution” (Voorlopige regeling voor de raad van toezicht van grote financiële instellingen in overheidshanden). Het hoger management van Sinosure wordt tevens door de overheid benoemd. Uit het jaarverslag 2011 blijkt dat de bestuursvoorzitter van Sinosure de secretaris van het Centraal Comité van de partij is en dat de meerderheid van het hoger management eveneens lid is van het Centraal Comité van de partij. Gezien de weigering van Sinosure om verdere informatie te verstrekken over het hoger management kan geconcludeerd worden dat in het management rechtstreeks de wil van de overheid tot uitdrukking komt en dat de overheid de leden van de raad van toezicht en het hoger management rechtstreeks benoemt. In deze omstandigheden oefent de GOC op significante wijze zeggenschap uit over Sinosure.

(230)

De uitvoering door Sinosure van overheidsfuncties en -beleid komt zo duidelijk en expliciet aan de oppervlakte dat geconcludeerd kan worden dat in de onderneming rechtstreeks de wil van de overheid tot uitdrukking komt. Het jaarverslag 2011 van Sinosure behelst diverse verklaringen dienaangaande, namelijk: Sinosure „voerde de beleidsfunctie van een exportkredietinstelling op proactieve wijze uit … en ging in het eerste jaar van het twaalfde Vijfjarenplan goed van start” (jaarverslag 2011, blz. 4); „het bevorderen van de hervorming van de onderneming heeft de beleidsfunctie van Sinosure als een exportkredietinstelling versterkt. De Economische Conferentie van het Centraal Comité van de Communistische Partij van China benadrukte deze functie en stelde duidelijk wat de vereisten zijn voor kredietverzekeringen, wat ons groeipad aangaf” (jaarverslag 2011, blz. 5); „In 2011 implementeerde Sinosure strategieën, beslissingen, afspraken en overheidsbeleid inzake diplomatie, buitenlandse handel, industrie en financiën van de Centrale Comités van de Chinese Communistische Partij en de Staatsraad, oefende Sinosure haar beleidsfunctie optimaal uit en verwezenlijkte zij een snelle groei” (jaarverslag 2011, blz. 11); „Sinosure voerde het overheidsbeleid inzake speciale maatregelen voor financieringsverzekeringen voor uitvoer van grote complete sets van apparatuur volledig uit en vervulde haar verplichtingen die door de staat werden vastgesteld” (jaarverslag 2011, blz. 11).

(231)

Het institutionele kader en andere documenten van de GOC op grond waarvan Sinosure opereert zijn verdere bewijzen voor haar functie als overheidsinstantie en voor het feit dat zij is bekleed met het gezag om overheidsbeleid uit te voeren. Het Bericht over de uitvoering van de strategie voor het stimuleren van handel via wetenschap en technologie met behulp van exportkredietverzekeringen (Shang Ji Fa[2004] nr. 368 van 26 juli 2004) werd in 2004 gezamenlijk door MOFCOM en Sinosure gepubliceerd, en is nog steeds de basis voor de activiteiten van Sinosure. Eén van de doelstellingen van dat bericht is het stimuleren van de uitvoer van hightechproducten en met behulp van nieuwe technologieën vervaardigde producten en van producten met een hoge toegevoegde waarde door op grotere schaal gebruik te maken van exportkredietverzekeringen. In het bericht wordt Sinosure expliciet de opdracht gegeven om de voornaamste uitvoersectoren te ondersteunen die opgenomen zijn in de directory van Chinese hightechproducten en met behulp van nieuwe technologieën vervaardigde producten van 2006. In deze directory worden ook „zonnecellen en -modules” opgevoerd als producten die daarvoor in aanmerking komen, en derhalve kunnen zij worden geacht rechtstreeks te worden ondersteund door Sinosure. De volgende voordelen worden in het bericht beschreven: een „groen kanaal”, dat wil zeggen een specifieke ondersteuning voor producten die in de catalogus zijn opgenomen, die binnen vijf dagen goedgekeurd moeten worden als aan de verzekeringsvoorwaarden wordt voldaan en waarvoor met voorrang de goedkeuring van de bovengrens van de verzekering moet worden verleend; snelle claimafhandeling, dat wil zeggen binnen drie maanden na ontvangst van de claimdocumenten; flexibiliteit van tarieven, dat wil zeggen de hoogste korting binnen de door Sinosure aangeboden bandbreedte van premies. Volgens het bericht moeten tevens regionale en plaatselijke overheden voor handel verdere maatregelen treffen om de in de directory opgenomen producten te ondersteunen. Het bericht verplicht Sinosure de verzekeringsvoorwaarden af te stemmen op het nationale industriebeleid en op de kenmerken van de uitvoer van hightechproducten en met behulp van nieuwe technologieën vervaardigde producten en ondersteuning te verlenen aan innovatie- en O&O-sectoren, die speciaal ondersteund worden door de staat.

(232)

De Commissie is op de hoogte van andere documenten die bewijzen dat Sinosure rechtstreeks overheidsbeleid uitvoert dat onder meer tot voordeel strekt van de producenten-exporteurs. Het zogeheten Plan 840 wordt in het Bericht van de Staatsraad van 27 mei 2009 uitvoerig beschreven (76). Deze naam doelt op het gebruik van 84 miljard USD als exportverzekering en is één van de zes maatregelen die de Staatsraad in 2009 lanceerde om de uitvoervraag te stabiliseren na de wereldwijde crisis en de daaropvolgende toegenomen vraag naar exportkredietverzekeringen. De zes maatregelen omvatten in het bijzonder een omvangrijkere dekking door exportkredietverzekeringen, de verstrekking van kortlopende exportkredietverzekeringen in de orde van grootte van 84 miljard USD in 2009 en een verlaging van de verzekeringspremies. Als de enige beleidsinstelling die exportkredietverzekeringen verstrekt, is Sinosure belast met de uitvoering van het plan. Wat de verlaging van de verzekeringspremie betreft, werd Sinosure verplicht ervoor te zorgen dat het gemiddelde tarief voor kortlopende exportkredietverzekeringen met 30 % omlaag zou gaan in vergelijking met het totale gemiddelde tarief in 2008.

(233)

Het zogeheten Plan 421 was opgenomen in het Bericht inzake de uitvoering van speciale maatregelen voor exportverzekeringen voor grote complete sets van apparatuur, dat op 22 juni 2009 gezamenlijk door het Ministerie van Handel en het Ministerie van Financiën is gepubliceerd. Het was ook een belangrijke beleidskeuze ter ondersteuning van het expansiebeleid van China als antwoord op de wereldwijde financiële in 2009 en in het bericht was voorzien in 42,1 miljard USD voor de financiering van verzekeringen om de uitvoer van grote complete sets van apparatuur te ondersteunen. Sinosure en enkele andere financiële instellingen moesten de financiële middelen beheren en verstrekken. Ondernemingen die onder dit document vielen konden in aanmerking komen voor de preferentiële financiële maatregelen, inclusief de exportkredietverzekering. Door het gebrek aan medewerking van de Chinese overheid kon de Commissie geen bijkomende gegevens opvragen over de toepassing van dit bericht. Aangezien er geen bewijs van het tegendeel is, heeft de Commissie redenen om aan te nemen dat de PV-apparatuur en de PV-bedrijfstak ook onder dit document vallen.

(234)

Andere documenten ten bewijze van overheidssteun voor de verstrekking van kortlopende exportkredietverzekeringen zijn twee documenten over de toegenomen financiële ondersteuning van strategische opkomende sectoren (Strategic Emerging Industries of „SEI's”). Het Bericht van de Staatsraad inzake de versnelling van de verdere ontwikkeling van opkomende sectoren van strategisch belang (Guo Fa [2010] nr. 32 van 18 oktober 2010), waarvan paragraaf 7, onder c), financiële instellingen aanmoedigt hun financiële ondersteuning op te voeren. De uitvoeringsrichtsnoeren voor de ontwikkeling van SEI's die gezamenlijk zijn gepubliceerd door alle verantwoordelijke ministeries (d.w.z. Nationale Ontwikkelings- en hervormingscommissie, Ministerie van Handel, Ministerie van Wetenschappen, Ministerie van Industrie en Informatietechnologie, Ministerie van Milieu, Ministerie van Financiën, Overheidsdienst voor belastingen, Algemene douaneadministratie, Algemene administratie voor kwaliteitstoezicht, Inspectie voor intellectueel eigendom) (Guo Fa [2011] nr. 310 van 21 oktober 2011), verwijzen in paragraaf (Xxvii) ook specifiek naar actieve ondersteuning door middel van onder meer exportkredietverzekeringen voor strategische opkomende sectoren. Deze strategische opkomende sectoren richten zich op producten, technologieën en diensten voor de ontwikkeling van de internationale markt, luchtvaart, productie van hoogwaardige apparatuur, gepatenteerde binnenlandse technologieën en standaarduitvoerproducten van strategisch belang. Aangezien er geen bewijs van het tegendeel is, zijn er derhalve redenen om aan te nemen dat ook het betrokken product en de in de steekproef opgenomen exporteurs onder de strategische opkomende sectoren vallen en dus recht hebben op de daaruit vloeiende voordelen.

(235)

Op basis van bovenstaande overwegingen concludeert de Commissie dat Sinosure een overheidsinstantie is, aangezien zij bekleed is met overheidsgezag om overheidsbeleid uit te voeren, op significante wijze gecontroleerd wordt door de overheid en overheidsfuncties uitoefent.

(236)

De rechtsgrondslagen voor dit programma zijn: het Bericht over de uitvoering van de strategie voor het stimuleren van handel via wetenschap en technologie met behulp van exportkredietverzekeringen (Shang Ji Fa[2004] nr. 368), dat gezamenlijk door MOFCOM en Sinosure is gepubliceerd; de Uitvoerdirectory van Chinese hightechproducten en met behulp van nieuwe technologieën vervaardigde producten van 2006; het zogeheten Plan 840, dat is opgenomen in het Bericht van de Staatsraad van 27 mei 2009; het zogeheten Plan 421, dat is opgenomen in het Bericht inzake de uitvoering van speciale maatregelen voor uitvoerverzekeringen voor grote complete sets van apparatuur, dat op 22 juni 2009 gezamenlijk door het Ministerie van Handel en het Ministerie van Financiën is gepubliceerd; het Bericht van de Staatsraad inzake de versnelling van de verdere ontwikkeling van opkomende sectoren van strategisch belang (Guo Fa [2010] nr. 32 van 18 oktober 2010), en de bijbehorende uitvoeringsrichtlijnen (Guo Fa [2011] nr. 310 van 21 oktober 2011).

(237)

Aangezien Sinosure een overheidsinstantie is die bekleed is met overheidsgezag en wettelijke bepalingen en plannen van de overheid uitvoert, is de verstrekking van exportkredietverzekeringen aan producenten van het betrokken product een financiële bijdrage in de vorm van een mogelijke rechtstreekse overdracht van middelen van de overheid in de zin van artikel 3, lid 1), onder a), i), van de basisverordening.

(238)

Ook de door de plaatselijke overheden toegekende korting op een deel van de premie die door de producenten-exporteurs betaald wordt, vormt een rechtstreekse overdracht van middelen in de vorm van een subsidie overeenkomstig artikel 3, lid 1, onder a), i), van de basisverordening.

(239)

Een voordeel in de zin van artikel 3, lid 2, en artikel 6, onder c), van de basisverordening bestaat voor zover Sinosure exportkredietverzekeringen verstrekt waarvan de voorwaarden voordeliger zijn dan de voorwaarden die de ontvanger normaal zou kunnen verkrijgen op de markt of omdat de verzekeringen risico's dekt die anders niet op de markt verzekerd zouden kunnen worden. Een bijkomend voordeel in de zin van artikel 3, lid 2, voor de producenten-exporteur is de contante korting op een deel van de aan Sinosure te betalen verzekeringspremie die wordt toegekend door sommige plaatselijke overheden op de plaats van vestiging van bepaalde producenten-exporteurs.

(240)

Het Bericht van 2004 somde alle voordelen op die door Sinosure en/of de plaatselijke overheden verstrekt werden aan ondernemingen die vielen onder de directory van 2006 en het nationale beleid volgden. Het onderzoek heeft aangetoond dat de verzekeringsovereenkomsten die werden afgesloten tussen Sinosure en de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs en de door de plaatselijke overheden toegekende kortingen op een deel van de premies volledig met deze voordelen overeenstemmen. De „Green Express”-behandeling bestaat in de vereenvoudiging en versnelling van de procedure voor de toekenning van verzekeringsdekking en van de afhandeling van claims door middel van een snelle beoordeling van het verlies en de daaropvolgende snelle uitbetaling aan de klant.

(241)

Het onderzoek toonde ook aan dat de maatregelen die na de financiële crisis van 2009 werden genomen en vastgelegd zijn in het Plan 840 en in het Plan 421, en later in de maatregelen van 2011 ten gunste van strategische opkomende sectoren, voor de producenten-exporteurs aanzienlijke voordelen inhielden. Deze maatregelen breidden de verzekeringsdekking uit en leidden tot verdere verlaging de door Sinosure verlangde premies, ondanks de moeilijke economische situatie en de aanzienlijk toegenomen risico's voor Sinosure bij de verstrekking van verzekeringen, en worden volledig weerspiegeld in de dekking die Sinosure aan de producenten-exporteurs verstrekt. Het onderzoek heeft in het bijzonder aangetoond dat de voorwaarden en de premies in het OT in wezen hetzelfde zijn gebleven of zelfs gunstiger zijn geworden, ondanks het toegenomen aantal claims en schade-uitkeringen door Sinosure en de aanzienlijk verslechterende situatie in de PV-bedrijfstak.

(242)

Wat het bestaan van een voordeel betreft, onderzocht de Commissie in eerste instantie in welke mate de premies van Sinosure de kosten van een kortlopende exportkredietverzekering dekten. Sinosure argumenteerde op basis van punt j) van de WTO-overeenkomst inzake subsidies en compenserende maatregelen, volgens welke de verstrekking van kredietverzekeringsprogramma's tegen premies die onvoldoende zijn om operationele kosten en verliezen van de programma's op de lange termijn te dekken, een „verboden uitvoersubsidie” in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), van die overeenkomst is. In het antwoord op de vragenlijst verwees Sinosure eenvoudigweg naar de resultaten van de afgelopen vijf jaar en concludeerde zij dat aangezien er in deze periode algemeen genomen sprake was van winst, de verstrekking aan de producenten-exporteurs van kortlopende exportkredietverzekeringen niet gezien kon worden als een subsidie overeenkomstig de WTO-overeenkomst inzake subsidies en compenserende maatregelen. Zoals hierboven vermeld (overwegingen 221 en 222), vroeg de Commissie aan Sinosure om specifieke informatie en specifiek bewijsmateriaal te verstrekken over de winstgevendheid op lange termijn van haar activiteiten op het vlak van exportkredietverzekering, inclusief premie-inkomsten en exploitatiekosten en -verliezen van het programma, overeenkomstig de WTO-overeenkomst inzake subsidies en compenserende rechten. Sinosure heeft de tijdens het controlebezoek verlangde documenten en bewijzen evenwel niet verstrekt en bleef wijzen op de algemene gegevens over de winst zoals opgenomen in de goedgekeurde jaarverslagen.

(243)

De Commissie merkt op dat zij, zelfs indien zij zich eenvoudigweg zou baseren op de jaarverslagen van Sinosure zonder de daarin opgenomen cijfers en de gegevens te kunnen controleren, niet zou kunnen concluderen dat Sinosure op lange termijn winst heeft gemaakt met haar exportkredietafdeling, die overeenkomst met het „programma” waarnaar in punt j) wordt verwezen. Sinosure voert een aantal activiteiten uit naast de exportkredietverzekering, en de cijfers en gegevens die in het jaarverslag worden gerapporteerd, zijn geconsolideerde gegevens voor al deze activiteiten en er is geen exacte uitsplitsing van deze activiteiten. Uit enkele jaarverslagen (maar niet uit de meest recente) blijkt dat de kortlopende exportkredietverzekeringen voor Sinosure verreweg de belangrijkste activiteit zijn; er zijn echter geen exacte percentages beschikbaar. Aangezien Sinosure de gevraagde informatie en het gevraagde bewijsmateriaal met betrekking tot deze laatste activiteit weigerde te verstrekken, die evenwel noodzakelijk waren voor de analyse van het „programma” in de zin van punt j) van Bijlage 1 bij de WTO-Overeenkomst inzake subsidies en compenserende rechten, moest de Commissie haar bevindingen baseren op het bewijs dat zich in het dossier bevond.

(244)

De Commissie merkt om te beginnen op Sinosure overeenkomstig artikel 11 van de statuten zonder verlies of winst moet werken. Met andere woorden: volgens de statuten streeft Sinosure niet naar winstmaximalisatie, maar wil zij in overeenstemming met haar functie als enige officiële exportkredietverzekeraar in de VRC enkel een break-evensituatie bereiken. Zoals hierboven uiteengezet, blijkt uit het dossier dat de wettelijke en beleidsomgeving waarin Sinosure opereert, verlangt dat zij overheidsbeleid en -plannen uitvoert in de vervulling van haar overheidsmandaat. Van de geselecteerde sectoren en ondernemingen die de overheid specifiek ondersteunt, hebben de producenten-exporteurs volledig toegang gehad tot de exportkredietverzekeringen die door Sinosure tegen gunstige tarieven verstrekt werden, zelfs in de nasleep van de wereldwijde crisis in 2009 en zelfs nadat de PV-bedrijfstak, ook tijdens het OT, een ongekende crisis had doorgemaakt. Daarom verstrekt Sinosure de PV-bedrijfstak onbeperkt verzekeringsdekking en de uitzonderlijk lage verzekeringspremies die zij aanbiedt, weerspiegelen niet de werkelijke verzekeringsrisico's in deze sector. Op basis van al deze gegevens in het dossier zou reeds geconcludeerd kunnen worden dat niet kan worden uitgesloten dat de door Sinosure aangerekende premietarieven ontoereikend zijn om de operationele kosten op de lange termijn te dekken en dit zelfs waarschijnlijk is.

(245)

Aangezien Sinosure niet heeft meegewerkt, heeft de Commissie deze conclusie op aanvullende gegevens gebaseerd. Uit openbaar beschikbare gegevens blijkt reeds uitdrukkelijk dat Sinosure in feite op lange termijn operationele verliezen lijdt (77). De Commissie onderzocht tevens de relevante cijfers in de resultatenrekening in de jaarverslagen van Sinosure over de periode 2006 tot 2011, die door Sinosure waren ingediend ter verantwoording van de winstgevendheidscijfers die in het antwoord op de vragenlijst waren gerapporteerd. Deze cijfers laten zien dat Sinosure aanzienlijke operationele verliezen op lange termijn heeft geleden door de gecombineerde verzekeringsactiviteiten (zonder beleggingsopbrengsten en andere vormen van inkomsten). In elk jaar tussen 2006 en 2011 (met als enige uitzondering 2010) zijn de schade-uitkeringen (bijna) gelijk aan of (duidelijk) hoger dan de nettopremies die Sinosure binnenhaalt. Worden de operationele kosten en de provisies ook afgetrokken van de nettopremies, dan vallen de verliezen nog groter uit. De cijfers tonen aan dat de operationele verliezen bij de verzekeringsactiviteiten ondanks de bescheiden groei in 2010 in de gehele periode aanzienlijk zijn. Uit de jaarverslagen blijkt dat de beleggingsopbrengsten en andere vormen van inkomsten in belangrijke mate hebben bijgedragen tot de totale inkomsten van Sinosure; deze zijn evenwel niet relevant voor de beoordeling van de rentabiliteit van haar exportkredietverzekeringsprogramma. Aangezien kortlopende exportkredietverzekeringen het leeuwendeel van de bedrijfsactiviteiten van Sinosure uitmaken, wordt bij gebrek aan bewijs van het tegendeel geconcludeerd dat Sinosure door het exportkredietverzekeringsprogramma aanzienlijke verliezen over lange tijd heeft geleden.

Aangezien Sinosure verlies maakt met het exportkredietverzekeringsprogramma, wordt het bestaan van een voordeel bepaald door de premies die door de producenten-exporteurs betaald worden te vergelijken met de marktpremies. Sinosure is de enige officiële exportkredietverzekeraar en controleert de binnenlandse markt dus volledig. Omdat er geen commerciële benchmark in de VRC bestaat voor dergelijke instrumenten en omdat de financiële markt in de VRC verstoord wordt door overheidsinmenging, is het redelijk om een benchmark buiten de VRC te gebruiken, i.e. premies die in een normale markt zouden worden aangerekend. Zoals hierna beschreven in het deel over de berekening van de hoogte van de subsidie, volgt hieruit dat de premies onder de markttarieven liggen en er sprake is van een voordeel.

(246)

Bovenbedoelde subsidies zijn afhankelijk van uitvoerprestaties in de zin van artikel 4, lid 4, onder a), van de basisverordening omdat ze zonder uitvoer niet verkregen kunnen worden. Bovendien zijn zij ook specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening omdat de mogelijkheid om subsidie te verkrijgen tot bepaalde ondernemingen is beperkt. De zonnecellen en -modules zijn expliciet opgenomen in de directory van hightechproducten en met behulp van nieuwe technologieën vervaardigde producten van 2006, wat de voorwaarde is om in aanmerking te komen voor de preferentiële behandeling die is voorzien in het bericht van 2004. Daarnaast is één van de belangrijkste doelstellingen van Sinosure om het nationale beleid en de nationale plannen uit te voeren, inclusief het twaalfde Vijfjarenplan voor de PV-bedrijfstak. De PV-bedrijfstak is ook een van de weinige sectoren die volgens het Plan 840 en het Plan 421 voor steun in aanmerking komen (zie de overwegingen 232 en 233). De PV-bedrijfstak wordt ook beschouwd als een van de bevorderde sectoren volgens Besluit nr. 40 en andere planningsdocumenten en wettelijke bepalingen (zie de overwegingen 207 en 208). Deze sector valt ook in de categorie „strategische opkomende sectoren” die een aantal voordelen genieten overeenkomstig het overheidsbeleid (zie overweging 102). Het merendeel van de producenten-exporteurs heeft ook de formele status van hoogtechnologische ondernemingen of in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen, waardoor zij een aantal voordelen genieten uit hoofde van het overheidsbeleid.

(247)

Daarom behoeft het geen betoog dat de voordelen die worden verstrekt door Sinonsure of de plaatselijke overheden, die een deel van de verzekeringspremie terugbetalen, niet voor alle industriesectoren en voor alle ondernemingen beschikbaar zijn, maar alleen voor die sectoren en ondernemingen die specifiek de relevante steunregelingen van de overheid en de daaraan ten grondslag liggende documenten naleven. De Commissie concludeert dat de voordelen die Sinosure en/of de plaatselijke overheden toekennen aan de producenten van het betrokken product, specifiek zijn in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening. Aangezien er bovendien geen bewijs was dat de subsidie gebaseerd is op objectieve criteria of voorwaarden in de zin van artikel 4, lid 2, onder b), van de basisverordening, is het voordeel ook in dit opzicht specifiek.

(248)

Het onderzoek toonde aan dat zes groepen in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs in het onderzoektijdvak hebben geprofiteerd van de door Sinosure verstrekte exportkredietverzekering.

(249)

De verstrekking van exportkredietverzekeringen door Sinosure aan de PV-bedrijfstak moet beschouwd worden als een subsidie, voor zover de premies onder de markttarieven liggen.

(250)

Gezien de financiële bijdrage, het voordeel voor de producenten-exporteurs en de specificiteit moet deze subsidie worden beschouwd als een tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie.

(251)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie wordt berekend in termen van het aan de ontvanger in het OT toegekende voordeel. De berekening van het voordeel lijkt op de situatie met betrekking tot leninggaranties. Overeenkomstig artikel 6, onder c), van de basisverordening wordt het aan de ontvangers toegekende voordeel geacht het verschil te zijn tussen het bedrag van de premie dat de onderneming betaalt voor de door Sinosure verstrekte kortlopende verzekering en het bedrag van de premie dat de onderneming zou betalen voor een vergelijkbare exportkredietverzekering die zij op de markt zou kunnen verkrijgen.

(252)

Aangezien de door Sinosure verstrekte kortlopende exportkredietverzekering het resultaat is van beleidsdoelstellingen van de overheid en aangezien Sinosure op de binnenlandse markt een monopoliepositie inneemt als de enige officiële exportkredietinstelling, is door middel van onderstaande methode een geschikte marktbenchmark vastgesteld. Gezien het gebrek aan medewerking van de GOC en Sinosure heeft de Commissie zich bovendien ook op beschikbare gegevens gebaseerd om een geschikte marktpremie voor de aan de PV-producenten verstrekte verzekering vast te stellen.

(253)

De Commissie is van oordeel dat de meest geschikte benchmark waarvoor gemakkelijk informatie beschikbaar is de premietarieven zijn die gehanteerd worden door de Export-Import Bank („Ex-Im Bank”) van de Verenigde Staten van Amerika. Volgens openbaar beschikbare informatie (78) is de Ex-Im Bank de officiële exportkredietinstelling van de Amerikaanse federale overheid en is deze autonoom. De activiteiten van de Ex-Im Bank zijn onder meer exportkredietverzekeringen en andere activiteiten, zoals werkkapitaalgaranties en leninggaranties (financiering voor kopers). Zij heeft tot taak in de VS banen te creëren en te ondersteunen door de uitvoer uit de VS naar internationale afnemers te bevorderen. De Ex-Im Bank treedt op als een regeringslichaam voor het Amerikaanse Congres. Er zijn derhalve een aantal punten van overeenstemming met Sinosure en de bank wordt beschouwd als een geschikte referentie-instelling.

(254)

De referentiepremie is berekend op basis van de daadwerkelijke berekende tarieven voor uitvoer naar OESO-landen voor globale polissen met een dekking van 90 % van het verzekerde bedrag en voor een duur van 120 dagen. De daadwerkelijke premie is het gemiddelde van de gemiddelden voor de vijf verschillende categorieën buitenlandse afnemers naargelang hun solvabiliteit en risico van in gebreke blijven. Dit is de beste beschikbare benchmark voor de berekening van de premie die de producenten van het betrokken product op de markt zouden moeten betalen.

(255)

Het bedrag van het voordeel werd berekend op basis van de door de GOC verstrekte informatie en heeft betrekking op de hoogte van de door Sinosure verzekerde bedragen en de in het OT voor deze verzekering betaalde premies. Er is geen gebruik gemaakt van de door de medewerkende ondernemingen verstrekte informatie over Sinosure, omdat het duidelijk was dat de gegevens van de GOC vollediger waren (zo rapporteerden niet alle ondernemingen in hun antwoord op de vragenlijst over hun polis bij Sinosure of maakten zij hiervan melding tijdens het controlebezoek).

(256)

Wat de betaling van een deel van de verzekeringspremie door de plaatselijke overheden betreft, wordt het voordeel berekend als het zijnde de hoogte van de kortingen en subsidies die aan de in de steekproef opgenomen ondernemingen werden verstrekt gedurende het OT.

(257)

Het subsidiepercentage dat ten aanzien van deze regeling voor het OT voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

(258)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit dit programma hadden ontvangen.

(259)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit dit programma ontvingen.

(260)

De Commissie stelde vast dat sommige van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs tijdens het OT voordelen uit het programma ontvingen. Omwille van het lage aantal ontvangen voordelen en hun verwaarloosbare impact op de subsidiemarge, vond de Commissie het echter niet noodzakelijk om te analyseren of er aanleiding was compenserende maatregelen in te stellen.

(261)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit dit programma hadden ontvangen.

(262)

Volgens de klacht hadden de producenten van het betrokken product subsidies ontvangen uit het demonstratieprogramma Golden Sun („Golden Sun”) dat de Chinese overheid in juli 2009 had ingevoerd. De klacht bevatte voorlopig bewijsmateriaal dat vier van de in de steekproef opgenomen exporteurs voor het product in het kader van dit programma rechtstreekse subsidies hadden ontvangen. Voorts kwam uit de klacht naar voren dat een van de in de steekproef opgenomen exporteurs als leverancier van het betrokken product was uitgekozen voor 70 % van de door projectbeheerders (d.w.z. ondernemingen die door PV-systemen geproduceerde elektriciteit produceren en verkopen) geïnstalleerde capaciteit. De klacht bevatte tevens informatie die erop wees dat middelen uit Golden Sun niet op transparante en concurrerende wijze aan projectbeheerders werden toegewezen.

(263)

De Commissie verzocht in de vragenlijst, in de aanmaningsbrief en tijdens het controlebezoek ter plaatse aan de GOC om informatie over het programma Golden Sun, welke de GOC zoals meer in detail aangegeven in de overwegingen 104 en 105 niet heeft verstrekt.

(264)

Ten aanzien van de in de vragenlijst en in de aanmaningsbrief gevraagde informatie heeft de GOC steeds volgehouden dat dit subsidieprogramma niet voor de producenten van het betrokken product bestemd is. Bijgevolg heeft de GOC een aantal vragen betreffende het programma en de voordelen voor de producenten van het betrokken product niet beantwoord door „niet van toepassing” aan te geven. De GOC slaagde er ook niet in alle relevante wetten, regelingen, administratieve richtsnoeren en andere documenten in te dienen die in de vragenlijst werden gevraagd. Zij beperkte zich tot de indiening van de voornaamste wettelijke grondslag.

(265)

Bij de start van de controle met betrekking tot het programma Golden Sun vroeg de Commissie de GOC om alle bijlagen bij de voornaamste wettelijke grondslag, die reeds was ingediend, in te dienen, en of zij voornemens was bijkomende officiële documenten over het programma in te dienen. De GOC diende de gevraagde bijlagen in maar antwoordde dat ze niet de intentie had om bijkomende documenten in te dienen. De Commissie toonde vervolgens aan de GOC een begrotingsdocument met betrekking tot de lopende projecten die gefinancierd werden, en de desbetreffende bedragen die uit dit programma werden toegekend. Het document was opgemaakt door het ministerie van Financiën en ingediend door medewerkende exporteurs (ministerie van Financiën, document nr. 965 [2010] van 2 december 2010). Uit de aanhangsels van dit document blijkt dat een van de in de steekproef opgenomen exporteurs aanzienlijke fondsen uit Golden Sun heeft ontvangen voor zijn eigen projecten en als leverancier voor de in aanmerking komende apparatuur voor verschillende uit Golden Sun gefinancierde projecten. De vertegenwoordigers van het ministerie van Financiën, die bij de controle aanwezig waren, waren op de hoogte van het getoonde document. De Commissie vroeg hen alle door het ministerie van Financiën tijdens de jaren waarin uitvoering was gegeven aan het programma Golden Sun opgestelde documenten in te dienen. Hoewel de vertegenwoordigers van het ministerie van Financiën in principe ermee akkoord gingen om deze documenten in te dienen, hebben ze deze documenten niet bij de Commissie ingediend.

(266)

De Commissie liet ook het ministerie van Handel de begrotingsdocumenten zien die betrekking hadden op het programma Golden Sun, die opgemaakt waren door het plaatselijke financieel departement van een provincie en een gemeente en die ingediend waren door een van de medewerkende exporteurs. De Commissie vroeg de GOC alle soortgelijke documenten met betrekking tot het programma die door provincies of gemeentes waren opgemaakt, in te dienen. De GOC antwoordde dat ze deze documenten niet in haar bezit had omdat ze betrekking hadden op provincies en/of gemeenten en zij ze dus niet kon indienen.

(267)

In haar brief van 3 juni 2013 herhaalde de GOC haar standpunt dat het programma Golden Sun niet bedoeld is voor de producenten van het betrokken product en verduidelijkte zij dat, hoewel deze producenten voordelen ontvingen uit het programma, zij dit deden als projectbeheerders van energiecentrales en niet als producenten van zonnepanelen omdat enkel projectbeheerders subsidies uit dit programma kunnen ontvangen. In deze brief wordt ook gesteld dat de Commissie slechts om drie specifiek genoemde documenten heeft verzocht die de GOC zou hebben overgelegd. Dit is onjuist aangezien de Commissie bij de controle naar specifieke begrotingsdocumenten die waren opgemaakt door het ministerie van Financiën (tevens expliciet vermeld in de brief van de Commissie d.d. 23 mei 2013) en door plaatselijke departementen waarin de producenten-exporteurs gevestigd waren (met verwijzing naar specifieke documenten die door de producenten waren overgelegd) heeft gevraagd, die de GOC besloot niet te verstrekken.

(268)

De Commissie vroeg ook naar specifieke informatie over de Golden Sun-bedragen die een in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur had ontvangen waar deze exporteur het betrokken product had geleverd en de betalingen rechtstreeks van de overheid had gekregen. Opnieuw kon de GOC de situatie niet toelichten en nadere informatie verstrekken tijdens de controle. Ze contacteerde eenvoudigweg de juridische dienst van de onderneming, die kennelijk had verklaard dat de situatie tijdens de controle ter plaatse reeds aan de Commissie was uitgelegd. Dit was niet helemaal het geval. Bijkomende informatie over de situatie wordt toegelicht in de overwegingen 276 tot en met 278. Zoals nader aangegeven in de overwegingen 275 tot en met 278, heeft het onderzoek uitgewezen dat de in de steekproef opgenomen medewerkende producenten daadwerkelijk middelen in het kader van het programma Golden Sun hebben ontvangen, mede voor het leveren van het betrokken product. Daarom is het standpunt van de GOC dat dit programma geen voordelen oplevert voor de productie van het betrokken product, door het bewijsmateriaal en de feiten die tijdens het onderzoek werden gecontroleerd buiten kijf tegengesproken.

(269)

Gezien het gebrek aan medewerking van de GOC kon de Commissie verschillende cruciale aspecten van het programma Golden Sun en van de eigenlijke voordelen die dit programma opleverde voor de producenten van het betrokken product, niet controleren. Dit naast het feit dat de GOC alle gevraagde relevante documenten, in het bijzonder de begrotingsdocumenten met betrekking tot de Golden Sun-kredieten die door het ministerie van Financiën werden opgemaakt voor de jaren van uitvoering van het programma, niet heeft ingediend. Derhalve zijn bepaalde bevindingen van het onderzoek gebaseerd op de best beschikbare feiten, in overeenstemming met artikel 28 van de basisverordening.

(270)

De belangrijkste rechtsgrondslag wordt gevormd door de volgende documenten: Notice concerning the Implementation of the Golden Sun Demonstration Programme (Bericht over de uitvoering van het demonstratieprogramma Golden Sun) van 16 juli 2009 en de bijlage daarbij Golden Sun Demonstration programme Interim Measures for Financial Assistance Fund Management (Tussentijdse maatregelen voor het beheer van financiële ondersteuning in het kader van het demonstratieprogramma Golden Sun), dossier CaiJian nr. 397 [2009], uitgevaardigd door het ministerie van Financiën, het ministerie van Wetenschappen en de Nationale Energieraad; de Circular regarding the Successful implementation to Assignments to The Golden Sun Demonstration Programme, (Circulaire betreffende de succesvolle tenuitvoerlegging van het demonstratieprogramma Golden Sun) dossier nr. 718 [2009]; de Circular regarding the Successful Fulfilment of the Golden Sun Demonstration Programme 2010, (circulaire over de succesvolle invulling van het demonstratieprogramma Golden Sun) dossier nr. 622 [2010]; de Circular on Instructions on Finance Subsidy Budget Indexes for Construction Costs to The Golden Sun Demonstration Programmes 2010 (circulaire met instructies over indices voor de begroting voor subsidies voor bouwkosten in verband met het demonstratieprogramma Golden Sun), dossier nr. 965 [2010] van 2 december 2010 uitgevaardigd door het ministerie van Financiën; de Circular with respect to Distribution of the Budgetary Target for the Fiscal Subsidy Appropriated for The Golden Sun Programmes 2011 (circulaire over de allocatie van begrotingsmiddelen die zijn toegewezen voor subsidiëring uit het programma Golden Sun), JCJ dossier nr. 336 van 1 september 2011 uitgevaardigd door het financiële departement van de provincie Hebei; de Circular with respect to Distribution of the Budgetary Target for the Fiscal Subsidy Appropriated for The Golden Sun Programmes 2011 (circulaire over de allocatie van begrotingsmiddelen die zijn toegewezen voor subsidiëring uit het programma Golden Sun), HCJ dossier nr. 135 van 8 november 2011 uitgevaardigd door het gemeentelijk financieel departement van de stad Hengshui.

(271)

Het programma Golden Sun werd in 2009 in het leven geroepen om de technologische vooruitgang en de aangepaste ontwikkeling van de PV-bedrijfstak te bevorderen. De autoriteiten die op centraal niveau voor het programma verantwoordelijk zijn, zijn het ministerie van Financiën, het ministerie van Wetenschappen en de Nationale Energieraad. Het Bericht over de uitvoering van het programma Golden Sun somt een aantal criteria op om in aanmerking te komen voor fondsen uit dit programma: a) de ondernemingen moeten opgenomen zijn in het lokale Golden Sun projectimplementatieplan; b) zij moeten een geïnstalleerde capaciteit hebben van niet minder dan 300 kWh; c) zij moeten een bouwperiode hebben van niet meer dan één jaar en een exploitatieduur van niet minder dan twintig jaar; d) beheerders van de PV-projecten moeten in totaal over minstens 100 miljoen RMB aan activa en een vermogen van ten minste 30 % van de investeringskosten beschikken; e) de producenten van geïntegreerde systemen en belangrijke apparatuur die voor projecten om elektriciteit uit zonne-energie op te wekken nodig zijn, moeten via biedingsprocedures worden geselecteerd. Projecten die in aanmerking komen kunnen tot 50 procent van de totale investeringskosten ontvangen van de overheid, terwijl dit plafond opgetrokken is tot 70 procent voor projectbeheerders in afgelegen gebieden zonder een geïntegreerd elektriciteitsnet.

(272)

Wat de procedure betreft moeten ondernemingen die financiering uit het programma willen ontvangen, bij de bevoegde overheidsinstantie een dossier met de ondersteunende documenten indienen. De financiële, technische en energiedepartementen die op provinciaal niveau verantwoordelijk zijn voor de organisatie van het programma, dienen gezamenlijk een samenvattend verslag in bij ministerie van Financiën, het ministerie van Wetenschappen en de Nationale Energieraad die verantwoordelijk zijn voor de controle van de provinciale projecten qua technische programma's, de bouwvoorwaarden, de financiering en alle andere aspecten. Na de definitieve goedkeuring door de overheid keert het ministerie van Financiën de fondsen rechtstreeks uit aan de projecteigenaar en houdt het de relevante goedkeurings- en betalingsdocumenten.

(273)

In de praktijk dienen projectbeheerders financieringsaanvragen in bij de overheid, nadat zij een overeenkomst hebben gesloten met de leverancier of leveranciers van de in aanmerking komende PV-apparatuur (te weten het betrokken product). Volgens de desbetreffende wetgeving worden deze leveranciers van de in aanmerking komende PV-apparatuur uitgekozen via biedingsprocedures. De GOC heeft echter niet toegelicht hoe zij haar discretionaire bevoegdheid uitoefent bij het selecteren van projectbeheerders voor de lokale Golden Sun-uitvoeringsplannen, en hoe deze projectbeheerders op hun beurt de leverancier voor de in aanmerking komende PV-apparatuur uitkiezen. De GOC en belanghebbenden hebben niet aangetoond dat het selectieproces open, transparant en niet-discriminerend is, aangezien zij niet de desbetreffende documentatie hebben overgelegd. Er is geen aanwijzing dat enige buitenlandse PV-apparatuur is gekocht. Een aanzienlijk deel van de in aanmerking komende PV-apparatuur is geleverd door één enkele medewerkende in de steekproef opgenomen producent. Op basis van de beschikbare feiten concluderen de instellingen derhalve dat het programma Golden Sun is gebruikt als middel om een kunstmatige vraag in het leven te roepen voor de producten van geselecteerde Chinese producenten van het betrokken product. Indien de overheid vindt dat het project in aanmerking voor subsidie moet komen, wordt zij geacht de financiering te verstrekken.

(274)

Het programma Golden Sun verleent een subsidie in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), i), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening in de vorm van een overdracht van middelen van de GOC, in de vorm van betaalde steun aan de producenten van het betrokken product.

(275)

Het onderzoek heeft met name aangetoond dat verschillende in de steekproef opgenomen medewerkende producenten in het kader van het programma Golden Sun rechtstreeks middelen hebben ontvangen voor de installatie van elektriciteitsapparatuur op basis van zonne-energie daar waar zij gevestigd zijn. Deze aan de in de steekproef opgenomen medewerkende producenten betaalde steun neutraliseert deels de kosten die zij anders zouden moeten maken, en is daarom rechtstreeks gekoppeld aan het betrokken product.

(276)

Bovendien is uit het onderzoek gebleken dat de in de steekproef opgenomen medewerkende producenten tevens financiering hebben ontvangen in het kader van dit programma om het betrokken product aan niet-verbonden projectbeheerders te leveren. Zo bleek tijdens het onderzoek ter plaatse met name dat één van de in de steekproef opgenomen medewerkende exporteurs rechtstreeks van de GOC een aanzienlijk forfaitair bedrag had ontvangen voor alle 40 in het kader van het programma Golden Sun gefinancierde projecten waarvoor deze het betrokken product had geleverd. Een dergelijk bedrag is door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs in hun antwoord op de vragenlijst niet gemeld. Uit de circulaire van het ministerie van Financiën uit 2010 bleek dat deze medewerkende exporteur was uitgekozen om het betrokken product te leveren aan verschillende niet-verbonden projectbeheerders in zowel de particuliere als de publieke sector. De Commissie trachtte bij de GOC informatie te achterhalen over deze rechtstreekse betaling aan de in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur, omdat artikel 13 van de Tussentijdse maatregelen voor het beheer van financiële ondersteuning in het kader van het programma Golden Sun in het bericht van 2009 specifiek verlangt dat de subsidies rechtstreeks aan de projectbeheerder worden betaald (d.w.z. niet aan de leverancier van de PV-apparatuur). De GOC bevestigde specifiek dit element bij de controle. De GOC was, zoals hierboven toegelicht, niet in staat tijdens het controlebezoek enige uitleg te geven over de vraag waarom een in de steekproef opgenomen exporteur rechtstreekse financiering had ontvangen. In haar brief van 3 juni 2013 beperkt de GOC haar opmerkingen tot slechts één van de 40 projecten. Hierover verklaarde zij eenvoudigweg dat er sprake was geweest van een financiële regeling tussen de projectbeheerder en de in de steekproef opgenomen exporteur omdat de beheerder niet over voldoende geld beschikte om de in de steekproef opgenomen producent-exporteur te betalen en dat ze daarom overeengekomen waren dat de subsidie rechtstreeks aan de in de medewerkende in de steekproef opgenomen producent zou worden betaald. Aangezien deze niet-onderbouwde en zeer summiere verklaring betrekking had op slechts één van de 40 in het document van het ministerie van Financiën vermelde projecten betrof waarbij de in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur was betrokken, was dit volstrekt onvoldoende voor de Commissie om de situatie helder te krijgen.

(277)

De in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur trachtte in zijn brief van 24 juni 2013 te rechtvaardigen dat deze rechtstreekse betaling voor 40 projecten niet was gemeld, omdat het een „gebruikers”subsidie voor de projectbeheerder en niet voor de leverancier betrof. Deze exporteur bevestigde dat hij eenmalig rechtstreeks het forfaitaire bedrag had ontvangen dat gelinkt was aan de leveringen in de 40 projecten die opgenomen waren in de circulaire van het ministerie van Financiën. Hij voegde daaraan toe dat het voor de overheid mogelijk is financiële middelen rechtstreeks aan de leverancier door te spelen, om te waarborgen dat deze subsidies enkel gebruikt worden voor de toegelaten PV-systemen en controle te vereenvoudigen. De exporteur concentreerde zich in zijn antwoord op één project waarvoor ter plaatse documenten zijn verzameld, en ging niet in op de overige 39 projecten waarvoor hij rechtstreeks Golden Sun middelen had ontvangen. Hoewel de exporteur aantoonde dat de middelen voor dit specifieke project als vordering en niet als vooruitbetaling van een overheidssubsidie waren geboekt, is noch over de daadwerkelijke voltooiing van dit project of van een van de andere projecten noch over de daadwerkelijke levering van het betrokken product waarvoor de middelen waren ontvangen, ander bewijsmateriaal aangedragen, Zijn toelichting verklaarde evenmin de inconsistentie van de rechtstreekse overheidsbetalingen met de desbetreffende uitvoeringsregels als hierboven aangehaald, volgens welke betalingen door de GOC normaalgesproken aan de projectbeheerder en niet aan de leverancier van de apparatuur worden gedaan.

(278)

De Commissie vindt de verklaring van de GOC over de financiële regeling tussen de in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur en de projectbeheerder niet overtuigend, omdat het vreemd lijkt dat twee private partijen autonoom kunnen beslissingen een regeling te treffen waarbij actie van een overheid betrokken is (nl. een rechtstreekse betaling van de overheid aan de leverancier in afwijking van artikel 13 van het Bericht van 2009), tevens zonder dat de overheid daarbij betrokken is geweest of zich hier misschien zelfs van bewust was. De GOC is er niet in geslaagd om degelijker bewijsmateriaal aan te leveren en opmerkingen in te dienen over dit aspect van rechtstreekse betaling aan leveranciers en heeft beslist haar antwoord te beperken tot 1 ongespecificeerd project van de 40 projecten die door de in de steekproef opgenomen medewerkende exporteurs zijn uitgevoerd. De door deze exporteur gegeven toelichting rept evenmin van deze opmerking van de GOC over de moeilijke financiële situatie van de beheerder betreffende een project welke de GOC niet heeft gespecificeerd. Bovendien worden de uitspraken van de exporteur over de mogelijkheid van een rechtstreekse betaling en de onderliggende reden niet bevestigd door andere bronnen of door de GOC.

(279)

In het licht van de voorgaande beperkte en tegenstrijdige door de GOC en de in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur gemaakte opmerkingen, kan enkel worden geconcludeerd dat de directe betaling van het forfaitaire bedrag door de GOC aan de in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur nodig was om te waarborgen dat deze exporteur de betalingen zou ontvangen, omdat er in verband met de financiële moeilijkheden van de projectbeheerder een risico van niet-betaling bestond. Feit blijft dat de in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur niet in staat was uit te leggen hoe hij de forfaitaire betaling van de overheid had gebruikt, of de PV-apparatuur uiteindelijk aan de projectbeheerders was geleverd en welke prijs, voor zover daarvan sprake was, door de projectbeheerders was betaald. Aangezien verder bewijsmateriaal noch in het dossier noch anderszins redelijkerwijze voor de Commissie beschikbaar is, luidt de conclusie derhalve op basis van artikel 28 van de basisverordening dat de forfaitaire betaling aan de medewerkende exporteur een rechtstreekse subsidie vormt in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), i), van de basisverordening.

(280)

Voorts concludeert de Commissie dat met de middelen die zijn verstrekt aan de leveranciers van het betrokken product, hetzij als projectbeheerders hetzij wanneer zij kennelijk PV-apparatuur leveren aan niet-verbonden projectbeheerders, aan hen een voordeel wordt toegekend in de zin van artikel 3, lid 2, van de basisverordening. Als projectbeheerders stelt de toekenning van middelen in het kader van het programma Golden Sun producenten van het betrokken product in staat om in hun vestigingen op installatiekosten van zonne-energie-elektriciteitsapparatuur te besparen, Wanneer zij PV-apparatuur leveren aan niet-verbonden projectbeheerders, houden de producenten van het betrokken product de middelen uit het programma Golden Sun rechtstreeks, zonder dat zij de apparatuur daadwerkelijk moeten leveren, en/of beschermen deze middelen hen tegen het risico dat niet-verbonden projectbeheerders niet betalen. In het laatste geval verkrijgen de producenten van het betrokken product een betaling die zij van de niet-verbonden projectbeheerder anders niet zouden hebben verkregen.

(281)

Deze subsidieregeling is bovendien specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening omdat de wetgeving op grond waarvan de subsidieverlenende autoriteit handelt, zelf de toegang tot deze regeling beperkt tot de specifieke projectbeheerders die voldoen aan de verschillende criteria die zijn opgenomen in de wetgeving en meer in het algemeen tot projectbeheerders die in de zonne-energiesector actief zijn. Aangezien noch de selectie van de leverancier van PV-apparatuur, noch de selectie van de projectbeheerders op een open, transparante en niet-discriminerende competitieve procedure gebaseerd zijn en er rechtstreekse betalingen van de GOC aan de leveranciers van PV-elektriciteit plaatsvinden, is de regeling bovendien ook specifiek omdat enkel bepaalde leveranciers van PV-apparatuur er de facto voordeel bij kunnen hebben. Dit programma voldoet niet aan de vereisten voor niet-specificiteit van artikel 4, lid 2, onder b), van de basisverordening, aangezien de voorwaarden om in aanmerking te komen voor de steun en de eigenlijke criteria voor het selecteren van ondernemingen voor lokale projectplannen en van de uiteindelijk projecten op basis van de verschillende technische en financiële aspecten niet objectief en niet automatisch van toepassing zijn.

(282)

Het programma Golden Sun is een specifieke subsidie in de vorm van een schenking. Het onderzoek heeft aangetoond dat sommige in de steekproef opgenomen medewerkende exporteurs voordeel hebben gehaald uit deze subsidie.

(283)

Het subsidiepercentage dat in het kader van deze regeling voor het OT voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

(284)

In de klacht werd gesteld dat er sprake was van specifieke wetgeving daterend van 1991 om buitenlandse investeringen in China te bevorderen door middel van de wet inzake vennootschapsbelasting voor met buitenlands kapitaal gefinancierde ondernemingen („Foreign Invested Enterprise and Foreign Enterprise Income Tax Law”of„FIE Tax Law”). Eén van de voordelen voor de zogeheten FIE's is een subsidieprogramma waarnaar wordt verwezen als het „Two Free/Three Half”-programma, op grond waarvan voor FIE's voor de eerste twee jaar dat zij winstgevend zijn, een volledige vrijstelling van directe belastingen geldt, en de drie daarop volgende jaren een vermindering van het toepasselijke vennootschapsbelastingtarief met 50 % van toepassing is.

(285)

Van het two free/three half programme bestaat ook een variant voor ondernemingen die als in hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen zijn erkend, en in bepaalde aangewezen gebieden zijn gevestigd. De voordelen uit deze variant van het programma kunnen ook na 2013 toepassing vinden. Het onderzoek heeft aangetoond dat uit dit programma sinds 2011 voordelen zijn toegekend aan één van de medewerkende exporteurs Yingli Hainan, met een volledige vrijstelling van belasting voor 2011 en 2012 en een vermindering van het belastingtarief met 50 % voor de daarop volgende drie jaren.

(286)

De Commissie heeft getracht dit programma tijdens het controlebezoek ter plaatse bij de GOC te controleren. De GOC verstrekte echter geen informatie over deze bijzondere variant van het two free/three half-programma. In haar brief van 3 juni 2013 argumenteerde de GOC dat over dit programma geen beweringen waren gedaan in de klacht en dat het niet een vervangingsprogramma is voor de in de klacht genoemde variant van het two free/three half-programma voor FIE's die geen geografische beperkingen kent. De Commissie neemt nota van de verklaringen van de GOC en begrijpt dat dit belastingprogramma formeel een ander programma dan het two free three half-programma voor FIE's is. Aangezien de voordelen ervan echter ook doorlopen na het gestelde vervallen van de regeling voor FIE's, de werking, de aard en de gevolgen van de voordelen ervan gelijk zijn aan die uit het programma voor FIE's, en dit programma door één van de in de steekproef opgenomen medewerkende exporteurs is gemeld, meent de Commissie dat dit programma nauw verbonden is met het two free/three half-programma voor FIE's, dat het daarvan een voortzetting vormt, en dat er compenserende maatregelen tegen moeten worden ingesteld. In dit verband merkt de Commissie op dat op grond van artikel 10, lid 1, van de basisverordening het onderzoek betrekking kan hebben op elke „beweerde subsidie” die de klager aangeeft, maar dat deze bepaling niet spreekt over „beweerde subsidieprogramma's”. Aangezien in het onderhavige geval voor beide programma's van dezelfde subsidie, namelijk gederfde vennootschapsbelasting, sprake is, mag de Commissie deze subsidies als één enkele subsidie onderzoeken.

(287)

De rechtsgrondslag van dit programma wordt gevormd door artikel 8 van de Belastingwet voor met buitenlands kapitaal gefinancierde ondernemingen en artikel 72 van de Uitvoeringsregels voor de wet vennootschapsbelasting van de Volksrepubliek China voor met buitenlands kapitaal gefinancierde ondernemingen en buitenlandse ondernemingen. Volgens de GOC is dit programma beëindigd met de goedkeuring op 16 maart 2007, tijdens de vijfde zitting van het tiende Nationale Volkscongres, van de wet inzake vennootschapsbelasting („Enterprise Income Tax Law” of „EIT-wet”) van 2008, omdat artikel 57 van die wet bepaalt dat de voordelen ervan tot eind 2012 geleidelijk worden afgebouwd.

(288)

De rechtsgrondslag voor het bijzondere two free-three half-programma wordt gevormd door decreet nr. 40 [2007], nl. het Bericht van de Staatsraad over de uitvoering van het overgangsbeleid inzake preferentiële vennootschapsbelasting voor de opstart van hoogtechnologische ondernemingen in een speciale economische zone en in het Shanghai Pudong New District, dat is gebaseerd op artikel 57, lid 3, van de Chinese Wet inzake vennootschapsbelasting, en op de Administratieve maatregelen om te bepalen welke ondernemingen hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen zijn.

(289)

Alleen productieve ondernemingen waarin buitenlands kapitaal is geïnvesteerd en waarvoor het de bedoeling is dat zij minstens tien jaar actief zullen zijn, zijn vrijgesteld van vennootschapsbelasting. De vrijstelling geldt gedurende twee jaren vanaf het jaar waarin de onderneming aanvangt winst te maken, en wordt gevolgd door een vermindering van het toepasselijke belastingtarief met vijftig procent gedurende de drie daarop volgende jaren.

(290)

Om onder de bijzondere variant te vallen, moeten in aanmerking komende ondernemingen ook erkend zijn als hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen en het desbetreffende specifieke overheidscertificaat hebben ontvangen, d.w.z. over aanzienlijke intellectuele-eigendomsrechten beschikken en aan de voorwaarden van artikel 93 van de Uitvoeringsregels voor de wet vennootschapsbelasting van de VRC kunnen voldoen.

(291)

Elke onderneming die een aanvraag met betrekking tot deze regeling wil indienen, moet het formulier voor de jaarlijkse aangifte voor de vennootschapsbelasting („Annual Corporation Income Tax Return Form”), de aanhangsels en de jaarrekeningen indienen bij de belastingadministratie. Dit principe geldt ook met betrekking tot het bijzondere variant-programma.

(292)

De GOC heeft aangevoerd dat dit programma sinds de inwerkingtreding van de EIT-wet in 2008 geleidelijk was beëindigd en dat de voordelen ervan beschikbaar waren tot eind 2012. De GOC verklaarde ook dat er geen vervangend programma voor FIE's bestaat en dat FIE's momenteel voor de belastingen hetzelfde worden behandeld als andere ondernemingen die belasting betalen. De Commissie merkt op dat in het OT voordelen zijn toegekend onder dit belastingprogramma, omdat verschillende PV-producenten gedurende het OT er voordelen uit hebben ontvangen. Bovendien kan niet worden uitgesloten dat er nog steeds voordelen uit dit programma beschikbaar zijn of dat een soortgelijk vervangingsprogramma beschikbaar is dan wel in de toekomst zal worden ingevoerd. Zoals hierboven aangegeven toonde het onderzoek immers aan dat er ook verschillende varianten op het „two free/three half”-programma bestaan, waar producenten van zonnepanelen een beroep op kunnen blijven doen. Derhalve geeft dit programma nog steeds aanleiding tot compenserende maatregelen.

(293)

Van de bijzondere variantregeling werd gebruik gemaakt door één medewerkende exporteur, nl. Yingli Green Energy.

(294)

Dit programma wordt beschouwd als een subsidie in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), ii), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening, in de vorm van gederfde inkomsten van de overheid, waardoor de ontvangende ondernemingen een voordeel wordt toegekend.

(295)

Deze subsidieregeling is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening aangezien de wetgeving op grond waarvan de subsidieverlenende autoriteit handelt, zelf de toegang tot deze regeling beperkt tot bepaalde ondernemingen die beschouwd kunnen worden als FIE's en die aan specifieke criteria, die in de relevante wetgeving zijn vastgelegd, voldoen.

(296)

Bijgevolg moet deze subsidie worden geacht aanleiding te geven tot compenserende maatregelen.

(297)

De variantregeling moet worden beschouwd als een subsidie in de zin van artikel 3, lid 1, onder a) ii), en lid 2, van de basisverordening in de vorm van gederfde inkomsten van de overheid, waardoor de ontvangende ondernemingen een voordeel hebben verkregen.

(298)

Deze subsidieregeling is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening omdat de wetgeving op grond waarvan de subsidieverstrekkende autoriteit handelt, zelf de toegang tot deze regeling beperkte tot bepaalde ondernemingen en sectoren die als bevorderde ondernemingen en sectoren zijn ingedeeld, zoals de PV-bedrijfstak. Deze regeling is ook specifiek volgens artikel 4, lid 3, omdat subsidiabiliteit tot bepaalde regio's is beperkt.

(299)

Bijgevolg moet deze variant worden geacht aanleiding te geven tot compenserende maatregelen.

(300)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie wordt berekend in termen van het aan de ontvanger in het OT toegekende voordeel. Dat voordeel wordt geacht te bestaan in de in totaal verschuldigde belasting volgens het normale belastingtarief, na aftrek van wat volgens het verlaagde preferentiële belastingtarief is betaald. De desbetreffende bedragen zijn gebaseerd op de cijfers in de belastingaangifte van de ondernemingen voor 2011. Aangezien de gecontroleerde belastingaangifte voor het belastingjaar 2012 bij geen enkele in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur beschikbaar was, werd rekening gehouden met de cijfers van het hele belastbare jaar 2011.

(301)

Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag (teller) omgeslagen over de totale omzet van de medewerkende producenten-exporteurs in het OT, omdat de subsidie niet afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet op basis van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden werd toegekend.

(302)

Het subsidiepercentage dat in het kader van deze regeling voor het OT voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

(303)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit dit programma hadden ontvangen.

(304)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit dit programma hadden ontvangen.

(305)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit dit programma hadden ontvangen.

(306)

Volgens de klacht is er voor FIE's een preferentieel belastingbeleid met betrekking tot hun O&O-activiteiten, door middel van een belastingcompensatie van 150 % voor hun uitgaven als deze in vergelijking met het voorgaande jaar met 10 procent of meer zijn gestegen.

(307)

De GOC beweerde dat deze regeling met de inwerkingtreding van de EIT-wet in 2008 is beëindigd en dat er geen sprake was van geleidelijke afschaffing. Verschillende in de steekproef opgenomen medewerkende exporteurs gaven echter aan dat ze voordelen hebben ontvangen uit een gelijksoortig programma in het kader van de EIT-wet van 2008, wat aangeeft dat het programma voor preferentiële belastingverrekening voor uitgaven van FIE's in verband met onderzoek en ontwikkeling („O&O-uitgaven”) door een specifiek programma is vervangen. De GOC heeft geen verdere informatie over de fiscale compensatie van 150 % verstrekt in haar antwoord op de vragenlijst, noch in haar antwoord op de aanmaningsbrief.

(308)

Deze regeling is gebaseerd op artikel 30, lid 1, van de EIT-wet, artikel 95 van de Regeling voor de uitvoering van de vennootschapsbelasting van de VRC („Uitvoeringsregeling vennootschapsbelasting”), de Administratieve maatregelen om te bepalen welke ondernemingen hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen zijn (Guo Ke Fa Huo [2008] nr. 172), artikel 93 van de Uitvoeringsregeling vennootschapsbelasting, alsmede de Kennisgeving van de belastingadministratie over aangelegenheden betreffende de betaling van vennootschapsbelasting door hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen (Guo Shui Han [2008] nr. 985).

(309)

Ingevolge artikel 95 wordt een bijkomende vermindering ter hoogte van 50 % van de O&O-uitgaven als bedoeld in artikel 30, lid 1, onder I), toegestaan voor dergelijke uitgaven in verband met hoogtechnologische en nieuwe technologieproducten, zodat deze kunnen worden afgeschreven op basis van een bedrag dat overeenkomt met 150 % van de uitgaven voor de immateriële activa.

(310)

Zoals hierboven aangegeven verstrekte de GOC geen relevante informatie over dit programma in haar antwoorden op de vragenlijst en in de aanmaningsbrief. Met betrekking tot deze regeling werden reeds compenserende maatregelen ingesteld in de onderzoeken inzake gestreken fijn papier (79) en organisch bekleed staal (80). De desbetreffende wettelijke bepalingen laten inderdaad zien dat deze regeling een voordeel toekent dat beperkt is tot ondernemingen die formeel erkend zijn als hoogtechnologische en nieuwe technologieondernemingen. Deze ondernemingen moeten O&O-kosten maken met het oog op de ontwikkeling van nieuwe technologieën, nieuwe producten en nieuwe technieken. Subsidiabele ondernemingen kunnen bijkomend 50 % van hun O&O-onkosten verrekenen met de door hen verschuldigde vennootschapsbelasting. Ook uitgaven voor immateriële O&O-activa geven subsidiabele ondernemingen recht op een vermindering van 150 % van de eigenlijke kosten die deze ondernemingen dragen.

(311)

Het onderzoek stelde vast dat ondernemingen waaraan door deze regeling voordelen worden toegekend, hun formulier vennootschapsbelasting met bijlagen moeten indienen. De eigenlijke hoogte van het voordeel is opgenomen in de belastingaangifte en in bijlage V. Enkel ondernemingen die in het bezit zijn van het formele certificaat dat hen als hoogtechnologische of nieuwe technologie-onderneming erkent, komen in aanmerking voor deze regeling.

(312)

Deze regeling wordt beschouwd als een subsidie in de zin van artikel 3, lid 1, onder a) ii), en artikel 3, lid 2, van de basisverordening in de vorm van gederfde inkomsten van de overheid, waardoor de ontvangende ondernemingen een voordeel wordt toegekend.

(313)

Deze subsidie is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, van de basisverordening omdat de wetgeving de mogelijkheid om deze subsidie te verkrijgen beperkt tot enkel bepaalde ondernemingen die formeel erkend worden als in hightechsectoren en in nieuwe technologie gespecialiseerde ondernemingen en die O&O-uitgaven doen om nieuwe technologieën, nieuwe producten en nieuwe technieken te ontwikkelen.

(314)

Bijgevolg moet deze subsidie worden geacht aanleiding te geven tot compenserende maatregelen.

(315)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie wordt berekend aan de hand van het aan de ontvangers in het OT toegekende voordeel. Dat voordeel wordt geacht te bestaan in het verschil tussen de in totaal verschuldigde belasting volgens het normale belastingtarief, en het bedrag dat na vermindering ter hoogte van 50 % van de feitelijke uitgaven voor O&O voor de goedgekeurde projecten is betaald. De desbetreffende bedragen zijn gebaseerd op de cijfers in de aangifte vennootschapsbelasting voor 2011. Aangezien de gecontroleerde aangifte voor het belastingjaar 2012 bij geen enkele in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur beschikbaar was, werd rekening gehouden met de cijfers van het belastbare jaar 2011.

(316)

Overeenkomstig artikel 7, lid 2, van de basisverordening werd dit subsidiebedrag (teller) omgeslagen over de totale omzet van de medewerkende producenten-exporteurs in het OT, omdat de subsidie niet afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet op basis van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden werd toegekend.

(317)

Het subsidiepercentage dat in het kader van deze regeling voor het OT voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

(318)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit dit programma hadden ontvangen.

(319)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit het programma hadden ontvangen omdat de ondernemingen voordelen uit het nieuwe programma ontvingen dat deze preferentiële maatregel verving. De details worden onder punt 3.4.4.8. besproken.

(320)

Via dit programma kunnen ondernemingen die erkend zijn als hoogtechnologische ondernemingen en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen, voordeel halen uit een verlaagd vennootschapsbelastingtarief van 15 % in plaats van het reguliere tarief van 25 %. Dit programma geeft volgens de onderzoeken in de zaken Gestreken fijn papier en Organisch bekleed staal aanleiding tot compenserende maatregelen. Ook de Verenigde Staten van Amerika stellen dat het programma aanleiding geeft tot compenserende maatregelen.

(321)

De rechtsgrondslag voor dit programma wordt gevormd door artikel 28, lid 2, van de wet vennootschapsbelasting, de Administratieve maatregelen om te bepalen welke ondernemingen hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen zijn (Guo Ke Fa Huo [2008] nr. 172), artikel 93 van de Uitvoeringsregeling vennootschapsbelasting, alsmede de Kennisgeving van de belastingdienst over aangelegenheden betreffende de betaling van vennootschapsbelasting door hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen (Guo Shui Han [2008] nr. 985).

(322)

Deze regeling is van toepassing op als zodanig erkende hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen die belangrijke ondersteuning door de overheid nodig hebben. Deze ondernemingen moeten over belangrijke onafhankelijke intellectuele-eigendomsrechten beschikken en aan een aantal criteria voldoen: i) hun producenten houden zich bezig met hoogtechnologische aangelegenheden die in het bijzonder door de staat worden gesteund; ii) de totale O&O-uitgaven maken een bepaald deel van de inkomsten uit verkoop uit; iii) de inkomsten uit hoogtechnologische en nieuwe-technologieproducten maken een bepaald deel van de inkomsten uit verkoop uit; iv) het personeel dat betrokken is bij O&O maakt een bepaald deel van het totale personeel uit; v) aan de overige vereisten van de Administratieve maatregelen van 2008 om te bepalen welke ondernemingen hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen zijn, wordt voldaan.

(323)

Ondernemingen waaraan op grond van deze regeling voordelen worden toegekend, moeten hun belastingaangifte en relevante bijlagen indienen. Het eigenlijke bedrag van het voordeel wordt vermeld in de belastingaangifte en in bijlage V.

(324)

Bijgevolg moet de regeling worden aangemerkt als een subsidie in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), ii), en lid 2, van de basisverordening, omdat er sprake is van een financiële bijdrage in de vorm van gederfde inkomsten van de overheid, waardoor de ontvangende ondernemingen een voordeel wordt toegekend. Het voordeel voor de ontvanger in de zin van artikel 3, lid 2, van de basisverordening is gelijk aan de belastingbesparing die via dit programma wordt genoten.

(325)

Deze subsidie is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening omdat ze beperkt is tot ondernemingen met het certificaat van hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen die aan alle andere vereisten van de administratieve maatregelen van 2008 voldoen. Daarnaast zijn er op grond van wetgeving of door de subsidieverlenende autoriteit geen objectieve criteria vastgesteld om in aanmerking te komen voor de regeling en de subsidiabiliteit is niet automatisch in de zin van artikel 4, lid 2, onder b), van de basisverordening.

(326)

Bijgevolg moet deze subsidie worden geacht aanleiding te geven tot compenserende maatregelen.

(327)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie wordt berekend aan de hand van het aan de ontvangers in het OT toegekende voordeel. Dat voordeel wordt geacht te bestaan in het verschil tussen de in totaal volgens het normale belastingtarief betaalde belastingtarief en het bedrag dat ingevolge het verlaagde preferentiële belastingtarief is betaald. De desbetreffende bedragen zijn gebaseerd op de cijfers in de belastingaangifte van de ondernemingen voor 2011. Aangezien de gecontroleerde belastingaangifte voor het belastingjaar 2012 bij geen enkele in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur beschikbaar was, werd rekening gehouden met de cijfers voor het gehele jaar 2011.

(328)

Het subsidiepercentage dat in het kader van deze regeling voor het OT voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

(329)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit dit programma hadden ontvangen.

(330)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit dit programma hadden ontvangen.

(331)

Dit programma verleent een vrijstelling van btw en invoerrechten ten gunste van FIE's of binnenlandse ondernemingen voor de invoer van bedrijfsapparatuur die in hun productie wordt gebruikt. Om van de vrijstelling gebruik te kunnen maken mag de apparatuur niet opgenomen zijn in een lijst van niet in aanmerking komende apparatuur en moet de aanvragende onderneming een certificaat verkrijgen dat zij een door de staat bevorderd project betreft en dat door de Chinese autoriteiten of door de NDRC wordt afgegeven overeenkomstig de relevante wetgeving inzake investeringen, belastingen en douaneaangelegenheden. Tegen dit programma zijn in de procedures inzake gestreken fijn papier en organisch bekleed staal compenserende maatregelen ingesteld.

(332)

De rechtsgrondslag van dit programma wordt gevormd door de Circulaire van de Staatsraad inzake aanpassingen van het belastingbeleid voor ingevoerde apparatuur, Guo Fa nr. 37/1997, het Bericht van het ministerie van Financiën, de algemene douane-administratie en de belastingadministratie over de aanpassing van verschillende beleidsbepalingen inzake preferentiële invoerrechten, de Aankondiging van het ministerie van Financiën, de algemene douane-administratie en de belastingadministratie [2008] nr. 43, het Bericht van de NDRC over relevante aangelegenheden betreffende de behandeling van de bevestigingsbrief voor binnenlandse of met buitenlands kapitaal gefinancierde projecten die bevorderd worden door de staat, nr. 316 2006 van 22 februari 2006, en de Catalogus inzake vrijgestelde invoerproducten voor FIE's of binnenlandse ondernemingen, 2008.

(333)

Dit programma wordt geacht een financiële bijdrage te leveren in de vorm van door de GOC gederfde inkomsten in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), ii), van de basisverordening aangezien FIE's en andere in aanmerking komende binnenlandse ondernemingen vrijgesteld worden van de betaling van btw en/of rechten die zij anders wel zouden moeten betalen. Het programma kent aan de ontvangende ondernemingen dus een voordeel toe in de zin van artikel 3, lid 2, van de basisverordening. Dit programma is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening omdat de wetgeving op grond waarvan de voordeel toekennende autoriteit handelt, de toegang tot deze regeling beperkt tot ondernemingen die investeren in specifieke bedrijfscategorieën die bij wet uitputtend zijn gedefinieerd en behoren tot de bevorderde categorie of tot de beperkte categorie B, overeenkomstig de Catalogus voor de begeleiding van bedrijfstakken voor buitenlandse investeringen en technologieoverdracht, of de Catalogus van primaire bedrijfstakken, producten en technologieën waarvan de ontwikkeling door de staat wordt bevorderd. Bovendien zijn er geen objectieve criteria om de subsidiabiliteit voor dit programma te beperken en is er geen afdoende bewijsmateriaal om te concluderen dat subsidiabiliteit automatisch is in de zin van artikel 4, lid 2, onder b), van de basisverordening.

(334)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie wordt berekend aan de hand van het aan de ontvangers in het OT toegekende voordeel. Het aan de ontvangers verleende voordeel wordt geacht te bestaan in het bedrag van de btw en rechten op ingevoerde apparatuur waarvoor vrijstelling is verleend. Om ervoor te zorgen dat het tot compenserende maatregelen aanleiding gevende bedrag enkel betrekking heeft op het OT, werd het ontvangen voordeel geamortiseerd over de levensduur van de apparatuur conform de normale boekhoudkundige procedures van de onderneming.

(335)

Het subsidiepercentage dat in het kader van deze regeling voor het OT voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

(336)

Dit programma bevat een btw-vrijstelling voor de aankoop door FIE's van in het binnenland geproduceerde apparatuur. Om van deze vrijstelling gebruik te kunnen maken, mag de apparatuur geen deel uitmaken van een lijst met niet-subsidiabele apparatuur en mag de waarde van de apparatuur een bepaalde drempel niet overschrijden. Van dit programma was sprake in de procedures inzake gestreken fijn papier en organisch bekleed staal.

(337)

De wettelijke grondslag wordt gevormd door de Voorlopige maatregelen voor belastingaftrek voor de aankoop van in het binnenland geproduceerde apparatuur door FIE's, de Voorlopige maatregelen voor belastingaftrek voor de aankoop van in China vervaardigde apparatuur voor met buitenlands kapitaal gefinancierde projecten, en het Bericht van het ministerie van Financiën en de belastingadministratie over de stopzetting van het beleid inzake kortingen voor de aankoop van in het binnenland vervaardigde apparatuur door FIE's.

(338)

De GOC beweerde in haar antwoord op de antisubsidievragenlijst dat dit programma vanaf 1 januari 2009 was stopgezet en verwees hierbij naar de Circulaire van het ministerie van Financiën en van de belastingadministratie over de stopzetting van het beleid inzake kortingen voor de aankoop van in het binnenland vervaardigde apparatuur door FIE's (CAISHUI{2008} nr. 176). Uit het onderzoek bleek echter dat verschillende in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs tijdens de beoordelingsperiode voordelen uit dit programma genoten hebben. De in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verstrekten over deze regeling gedetailleerde informatie, met inbegrip van het bedrag dat ze hadden ontvangen. Hiermee werd rekening gehouden en er werd geconcludeerd dat de GOC geen accurate informatie had verstrekt over dit programma dat, zoals de situatie van sommige producten-exporteurs laat zien, nog steeds loopt.

(339)

Aangezien de GOC geen enkele gevraagde informatie had verstrekt, moest de Commissie een beroep doen op de informatie die door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs was verstrekt.

(340)

Dit programma wordt beschouwd als een financiële bijdrage in de vorm van door de GOC gederfde inkomsten in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), ii), van de basisverordening aangezien FIE's vrijgesteld worden van de betaling van btw die ze anders wel zouden moeten betalen. Het programma kent aan de ontvangende ondernemingen dus een voordeel toe in de zin van artikel 3, lid 2, van de basisverordening. Het programma is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening omdat de wetgeving op grond waarvan de voordeel verstrekkende autoriteit handelt, de mogelijkheid om dat voordeel te verkrijgen uitdrukkelijk beperkt tot met buitenlands kapitaal gefinancierde ondernemingen die in het binnenland vervaardigde apparatuur aankopen en tot de bevorderde categorie en de beperkte categorie B volgens de Catalogus van met buitenlands kapitaal gefinancierde bedrijfstakken behoren, en tot in het binnenland aangekochte apparatuur die is opgenomen in de Catalogus van primaire sectoren, producten en technologieën waarvan de ontwikkeling door de staat wordt bevorderd. Verder beperken de Voorlopige maatregelen voor belastingaftrek voor de aankoop van in China vervaardigde apparatuur voor met buitenlands kapitaal gefinancierde projecten en het Bericht van het ministerie van Financiën het voordeel tot met buitenlands kapitaal gefinancierde ondernemingen die tot de bevorderde categorie behoren overeenkomstig de Catalogus van met buitenlands kapitaal gefinancierde bedrijfstakken („Guiding catalogue of foreign invested industries”) of de Catalogus van bevorderde met buitenlands kapitaal gefinancierde bedrijfstakken in de centrale en westelijke regio's in China („Guiding Catalogue of foreign invested industries or the Catalogue of advantageous foreign-invested industries in the Central and Western regions in China”). Bovendien zijn er geen objectieve criteria om de subsidiabiliteit voor dit programma te beperken en is er geen afdoend bewijs om te concluderen dat subsidiabiliteit automatisch is volgens artikel 4, lid 2, onder b), van de basisverordening. Het programma is ook specifiek volgens artikel 4, lid 4, onder b), van de basisverordening omdat er afhankelijk is van het gebruik van binnenlandse in plaats van ingevoerde goederen.

(341)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie wordt berekend aan de hand van het aan de ontvangers in het OT toegekende voordeel. Het voordeel dat aan de ontvangers wordt toegekend, wordt beschouwd als het btw-bedrag over in China vervaardigde apparatuur waarvoor vrijstelling is verleend. Om ervoor te zorgen dat het tot compenserende maatregelen aanleiding gevende bedrag enkel betrekking heeft op de beoordelingsperiode, werd het ontvangen voordeel geamortiseerd over de levensduur van de apparatuur conform de normale boekhoudkundige procedures van de bedrijfstak.

(342)

Het subsidiepercentage dat in het kader van deze regeling voor het OT voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

(343)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit dit programma ontvingen.

(344)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit dit programma ontvingen.

(345)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit dit programma ontvingen.

(346)

Het onderzoek bevestigde dat de in de steekproef opgenomen ondernemingen tijdens het OT geen voordelen uit dit programma ontvingen.

(347)

De klager beweerde dat sommige Chinese producenten van polysilicium voordeel hebben gehaald uit de goedkope elektriciteit die door de overheid voor een ontoereikende prijs werd verstrekt.

(348)

Uit het onderzoek bleek dat vele van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs een verbonden producent van polysilicium binnen hun ondernemingsgroep hadden. Er werd vastgesteld dat één van de in de steekproef opgenomen groepen van producenten-exporteurs, nl. LDK Solar, regelmatig een aanzienlijke elektriciteitssubsidie ontving van het financiële departement van de economische zone Xin Yu. Hoewel de onderneming in dit geval niet rechtstreeks voordeel haalde uit het lagere elektriciteitstarief dan wat normaal op de markt beschikbaar is, resulteerden de significante rabatten die verstrekt werden door het financiële departement van de economische zone Xin Yu, uiteindelijk in een situatie waarin de onderneming voordeel haalde uit de verstrekking van goedkope elektriciteit; functioneel komen ze dus neer op verstrekking van middelen door de overheid tegen lagere prijzen dan de marktprijzen. Zelfs als de rabatten als schenking worden beschouwd, is de maatregel hoe dan ook nauw verbonden met de stelling van de klager en vallen ze binnen het bereik van dit onderzoek. De betrokken onderneming in de LDK Group kreeg tijdens het OT in feite bijna de volledige elektriciteitsrekening terugbetaald.

(349)

De LDK Solar-groep ontving via haar verbonden producent van polysilicium een financiële bijdrage in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), iii), van de basisverordening aangezien de plaatselijke overheid subsidies verstrekte voor elektriciteit, of in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), i). Het betreft een financiële overheidsbijdrage in de vorm van verstrekking van goederen, niet bestaande uit algemene infrastructuur in de zin van de basisverordening. Het kan ook om een rechtstreekse overdracht van middelen gaan.

(350)

LDK Solar ontving een voordeel in de zin van artikel 3, lid 2, van de basisverordening in de zin dat de overheid elektriciteit heeft verstrekt voor een ontoereikende prijs. Er is vastgesteld dat deze exporteur, omwille van de elektriciteitssubsidies, effectief een lager tarief kreeg dan het tarief dat normaliter beschikbaar is. De rechtstreekse overdracht van middelen kent een voordeel toe omdat het een toelage betreft die niet moet worden terugbetaald en die niet op de markt beschikbaar is.

(351)

De subsidie in de vorm van de verstrekking van goedkope elektriciteit door middel van rabatten aan één van de in de steekproef opgenomen producenten is specifiek in de zin van artikel 4, lid 2, onder a), van de basisverordening omdat de elektriciteitssubsidies enkel aan LDK zijn uitgekeerd. De subsidie is ook specifiek voor een bepaalde regio omdat deze betrekking heeft op bepaalde ondernemingen binnen de economische zone Xin Yu. Het feit dat LDK en de GOC niet meewerkten met betrekking tot de melding van deze subsidie heeft ertoe geleid dat de bevindingen zijn vastgesteld op basis van de beschikbare feiten.

(352)

Het subsidiebedrag was gelijk aan het bedrag van de rabatten over het hele OT.

(353)

Het subsidiepercentage dat in het kader van deze regeling voor het OT voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

(354)

De klager beweerde dat Chinese producenten van het betrokken product grondgebruiksrechten krijgen van de GOC voor een ontoereikende prijs, in die zin dat de nationale of plaatselijke overheden de rechten niet overeenkomstig de principes van de markt verlenen.

(355)

De GOC stelde dat er een gestandaardiseerde grondmarkt is met ordelijk verlopende concurrentie, waarop grondgebruiksrechten openbaar moeten worden verhandeld overeenkomstig het voor de grondmarkt geldende recht. De GOC stelde ook dat industriële en commerciële grond tegen betaling voor het gebruik moet worden gekocht op een open markt door het doen van een bod, via veilingen en met mededinging en dat„ongeacht het aantal biedingen of de instapprijs, de werkelijk te betalen prijs representatief is voor de marktprijs die wordt bepaald door vraag en aanbod op de vrije markt”. De GOC betoogde ook dat er bij de aankondiging van overdracht van grondgebruiksrechten bij opbod, veiling of prijsopgave geen sprake van beperkingen van een eerlijke mededinging mag zijn.

(356)

De GOC verstrekte geen gegevens over de eigenlijke prijzen voor grondgebruiksrechten en de initiële grondprijzen die de overheid vaststelt. De informatie die de GOC verstrekte met betrekking tot transacties in het kader van grondgebruiksrechten waarnaar in de vragenlijst werd gevraagd, was onvolledig. Toen ze haar initieel antwoord op de vragenlijst tijdens de controle ter plaatse corrigeerde, bevestigde ze ook dat sommige gerapporteerde transacties via een biedingsprocedure plaatsvinden. Er werd echter geen informatie verstrekt over het aantal biedingen en het verschil tussen de initiële en de definitieve prijs, waarnaar in de vragenlijst was gevraagd.

(357)

Tijdens de controle ter plaatse vroeg de Commissie aan de GOC bewijsmateriaal, dat haar bewering dat de verlening van grondgebruiksrechten in China gebeurt bij opbod, prijsopgave of veiling, zou ondersteunen. Hier dient opgemerkt te worden dat overeenkomstig artikel 11 van de Bepalingen over het verlenen van grondgebruiksrechten voor bouwgrond in staatsbezit door middel van verkoop bij opbod, via veilingen en door middel van prijsopgaven, de verantwoordelijke overheid een publieke kennisgeving uitvaardigt in geval van verkoop bij opbod, veiling of prijsopgave. Op basis hiervan vroeg de Commissie alle publieke kennisgevingen te verstrekken voor transacties waarop deze procedures van toepassing waren om informatie te verzamelen en te controleren die in de vragenlijst was gevraagd. De GOC verstrekte geen enkele van deze kennisgevingen omdat ze beweerde dat „ze niet meer bestaan”. Als gevolg hiervan kon de Commissie de informatie over de transacties van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs met betrekking tot grondgebruiksrechten niet controleren.

(358)

De Commissie bracht de GOC ervan op de hoogte dat ze overwoog artikel 28 van de Verordening (EG) nr. 597/2009 toe te passen met betrekking tot deze subsidieregeling; aangezien de GOC in haar antwoord op de brief van 23 mei 2013 van de Commissie geen afdoend antwoord of enig nieuw bewijsmateriaal over deze zaak verstrekte, moest de Commissie zich baseren op de beste beschikbare gegevens — in dit geval was dat de informatie die door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs werd ingediend en andere openbaar beschikbare informatie.

(359)

In de veronderstelling dat er in de VRC geen marktprijs voor grond bestaat, vroeg de Commissie aan de GOC wat haar standpunt was over mogelijke benchmarks. Hoewel dit enkel een veronderstelling was en zeker geen bevinding of conclusie op het moment dat de vragenlijst naar de GOC werd gestuurd, deelde de GOC mee dat deze veronderstelling niet klopte en verstrekte ze geen concrete informatie over mogelijke benchmarks. De GOC merkte enkel het volgende op: „als er al benchmarks gebruikt moeten worden, moeten het de prijzen zijn die Chinese sectoren die niet bevorderd worden, zouden moeten betalen voor gelijksoortige grond”. Aangezien de GOC niet meedeelde welke sectoren niet „bevorderd” worden en evenmin informatie verstrekte over prijzen die deze bedrijfstakken betalen voor industriële grond in China, kon de Commissie niet beoordelen of ze een gepaste benchmark zijn. Wat dit betreft moet worden opgemerkt dat de Commissie in haar eerdere onderzoeken naar gestreken fijn papier en organisch bekleed staal ook reeds vaststelde dat door de verlening van grondgebruiksrechten aan deze sectoren de marktprincipes niet worden gerespecteerd.

(360)

De verlening van grondgebruiksrechten in China valt onder de Wet op het grondbeheer van de Volksrepubliek China.

(361)

Overeenkomstig artikel 2 van de Wet op het grondbeheer is alle grond eigendom van de staat, aangezien de grond overeenkomstig de Chinese grondwet en desbetreffende wetsbepalingen eigendom is van de hele Chinese bevolking. Grond kan niet worden verkocht, maar volgens de wet kunnen grondgebruiksrechten worden verleend. De overheidsinstanties kunnen die rechten verlenen bij publiek opbod, prijsopgave of veiling.

(362)

De medewerkende producenten-exporteurs hebben informatie verstrekt over hun gronden en over de meeste relevante grondgebruiksrechtovereenkomsten of -attesten, maar de GOC heeft slechts zeer beperkte informatie verstrekt over de prijsstelling van grondgebruiksrechten.

(363)

Zoals in het bovenstaande beschreven, voerde de GOC aan dat de grondgebruiksrechten in China worden toegekend bij opbod, veiling en via mededinging. Dit stemt ook overeen met het bepaalde in artikel 137 van de Wet op de onroerend-goedrechten van de Volksrepubliek China.

(364)

Er werd echter vastgesteld dat dit systeem, zoals het door de GOC werd beschreven, in de praktijk niet steeds op dezelfde manier werkt. Tijdens de controle ter plaatse van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verkreeg de Commissie enkele door de desbetreffende autoriteiten opgestelde kennisgevingen van grondgebruiksrechten die beschikbaar waren voor overdracht. Terwijl één kennisgeving de potentiële kopers van de grondgebruiksrechten specifiek tot de fotovoltaïsche sector beperkt (81), stelt een andere kennisgeving grenzen aan de oorspronkelijk door de autoriteiten gestelde prijs en staat zij niet toe dat de prijs door de markt wordt bepaald (82). Er kon niet worden vastgesteld dat de veilingen voor echte mededinging zorgen omdat van de vele door de Commissie bij de controles ter plaatse van producenten-exporteurs geziene voorbeelden slechts één onderneming een bod uitbracht (nl. de in de steekproef opgenomen PV-producent); daarom was hun openingsbod (de waarde die door het plaatselijke grondbureau was bepaald) de uiteindelijke prijs per vierkante meter.

(365)

Het bovenstaande bewijsmateriaal spreekt de bewering van de GOC tegen dat de te betalen prijzen voor de grondgebruiksrechten in de VRC, representatief zijn voor de marktprijs die wordt bepaald door vraag en aanbod op de vrije markt en dat er bij de aankondiging van overdracht van grondgebruiksrechten bij opbod, veiling of prijsopgave geen sprake van beperkingen van een eerlijke mededinging mag zijn. Er werd ook vastgesteld dat sommige in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs door plaatselijke autoriteiten werden terugbetaald als compensatie voor de (reeds lage) prijzen die ze voor de grondgebruiksrechten betaalden.

(366)

Naast deze lage prijzen ontvingen sommige in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs andere middelen die betrekking hadden op de aankoop van grondgebruiksrechten waardoor in feite de werkelijk betaalde prijs voor de grondgebruiksrechten zelfs verder daalde.

(367)

De bevindingen van deze procedure bevestigen dat de situatie met betrekking tot het aanbieden en verwerven van land in de VRC onduidelijk en niet-transparant is en dat de prijzen vaak op willekeurige wijze door de autoriteiten worden vastgesteld. De autoriteiten stellen de prijzen vast volgens het evaluatiesysteem voor stedelijke grond, dat naast andere criteria de instructie bevat om ook het industriebeleid in aanmerking te nemen bij de prijsstelling voor industriële grond (83).

(368)

Ook de onafhankelijke openbaar beschikbare informatie wijst erop dat de grond in de VRC wordt verstrekt tegen prijzen die onder de normale marktprijzen liggen (84).

(369)

De verlening van grondgebruiksrechten door de GOC moet dus worden beschouwd als een subsidie in de zin van artikel 3, lid 1, onder a), iii), en lid 2, van de basisverordening in de vorm van de verstrekking van goederen, waardoor de ontvangende ondernemingen een voordeel hebben verkregen. Zoals uiteengezet in de overwegingen 364 tot en met 367 is er in de VRC geen functionerende grondmarkt, en blijkt uit het gebruik van een externe benchmark (zie overweging 372) dat het bedrag dat de in de steekproef opgenomen exporteurs voor grondgebruiksrechten hebben betaald, ver onder de normale marktwaarde ligt. Bovendien zijn de terugbetalingen door plaatselijke overheden rechtstreekse overdrachten van middelen die een voordeel toekennen omdat het toelagen zijn die niet moeten worden terugbetaald en die niet op de markt beschikbaar zijn. De subsidie is specifiek volgens artikel 4, lid 2, onder a) en c), van de basisverordening omdat de preferentiële toegang tot industriegrond beperkt wordt tot ondernemingen die deel uitmaken van bepaalde bedrijfstakken, in dit geval de fotovoltaïsche bedrijfstak; enkel bij bepaalde transacties is er sprake van een biedingsprocedure, prijzen worden vaak door de autoriteiten bepaald en de werking van de overheid is op dit vlak onduidelijk en niet-transparant. De situatie met betrekking tot grond in de VRC wordt ook beschreven in het werkdocument van het IMF dat bevestigt dat de verlening van grondgebruiksrechten aan Chinese sectoren de marktprincipes niet respecteert (85).

(370)

Deze subsidie wordt derhalve geacht aanleiding te geven tot compenserende maatregelen.

(371)

Aangezien werd geconcludeerd dat de situatie met betrekking tot de grondgebruiksrechten in de VRC niet marktgestuurd is, blijken er helemaal geen particuliere benchmarks in de VRC te zijn. Bijgevolg kunnen de kosten of de prijzen in de VRC niet worden gecorrigeerd. In deze omstandigheden wordt geacht dat er in de VRC geen markt is en dat, overeenkomstig artikel 6, onder d), ii), van de basisverordening, het gebruik van een externe benchmark om het bedrag van het voordeel te meten, gerechtvaardigd is. Aangezien de GOC geen medewerking heeft verleend of geen voorstel voor een externe benchmark heeft gedaan, moest de Commissie zich op beschikbare gegevens baseren om een geschikte externe benchmark vast te stellen. In dit verband wordt het passend geacht gebruik te maken van informatie van het afzonderlijke douanegebied van Taiwan als geschikte benchmark. Deze informatie werd ook gebruikt in eerdere onderzoeken naar gestreken fijn papier en organisch bekleed staal.

(372)

De Commissie is van oordeel dat de grondprijzen in Taiwan de beste benaderingswaarde bieden voor de gebieden in de VRC waar de medewerkende producenten-exporteurs gevestigd zijn. Het merendeel van de producenten-exporteurs is gevestigd in gebieden met een goed ontwikkeld bbp in provincies met een hoge bevolkingsdichtheid.

(373)

De hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidie wordt berekend aan de hand van het aan de ontvangers toegekende voordeel, waarvan het bestaan in het OT werd vastgesteld. Het aan de ontvangers verleende voordeel is berekend door het bedrag dat door elke onderneming voor grondgebruiksrechten werkelijk is betaald (verminderd met het bedrag van terugbetalingen door de plaatselijke overheid) af te trekken van het bedrag dat op basis van de Taiwanese benchmark normaal gezien had moeten worden betaald.

(374)

Voor deze berekening heeft de Commissie gebruikgemaakt van de gemiddelde grondprijs per vierkante meter in Taiwan, gecorrigeerd voor muntdevaluatie en voor de ontwikkeling van het bbp vanaf de data van de respectieve grondgebruiksrechtovereenkomsten. De informatie betreffende de prijzen voor industriegronden is afkomstig van de website van het Bureau voor de industrie van het ministerie van Economische Zaken van Taiwan. De muntdevaluatie en ontwikkeling van het bbp voor Taiwan zijn berekend op basis van de inflatiecijfers en ontwikkeling van het bbp per hoofd tegen actuele prijzen in USD voor Taiwan, zoals door het IMF gepubliceerd in zijn 2011 World Economic Outlook. Overeenkomstig artikel 7, lid 3, van de basisverordening is het bedrag van deze subsidie (de teller) gespreid over het OT voor een normale levensduur van het grondgebruiksrecht voor industrieel gebruik, namelijk 50 jaar. Dit bedrag is vervolgens omgeslagen over de totale omzet van de medewerkende producenten-exporteurs in het OT omdat de subsidie niet afhankelijk is van uitvoerprestaties en niet werd toegekend op basis van gefabriceerde, geproduceerde, uitgevoerde of vervoerde hoeveelheden.

(375)

Het subsidiepercentage dat in het kader van deze regeling voor het OT voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs is vastgesteld, bedraagt:

(376)

De GOC maakte er bezwaar tegen dat bepaalde informatie uit het document met de definitieve bevindingen na de mededeling daarvan door sommige media en belanghebbenden werd aangehaald. In dit verband zij opgemerkt dat de Commissie het document niet openbaar heeft gemaakt. De Commissie kan echter niet de handelingen van honderden belanghebbenden die het document met de bevindingen hebben ontvangen, controleren. Voor zover sommige belanghebbenden hebben besloten het document met de definitieve bevindingen openbaar te maken of hun standpunt over dat document tot uitdrukking te brengen, had de Commissie niet de middelen om hen te beletten zulks te doen.

(377)

De GOC voerde aan dat de Commissie niet aan het vereiste van „ruim voldoende gelegenheid” van artikel 12.1 van de Overeenkomst inzake subsidies en compenserende maatregelen (SCM-overeenkomst) heeft voldaan. Volgens de GOC waren de aanzienlijke verlengingen van de termijn die de Commissie had toegekend voor het antwoord op de vragenlijst (zoals nader beschreven in overweging 104) voor dit doel onvoldoende. Daarnaast betoogde de GOC dat de „redelijke termijn” overeenkomstig artikel 12.7 van de SCM-overeenkomst ook „ruim voldoende gelegenheid” in de zin van artikel 12.1 van de SCM-overeenkomst kan inhouden voor alle andere op vragenlijsten gelijkende documenten. De GOC betoogde tevens dat zij de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs pas kon bereiken toen de definitieve steekproef was samengesteld, en dat de antwoordtermijn die was toegekend tussen de ontvangst van de vragenlijst en het besluit tot samenstelling van een steekproef nergens toe diende. De GOC stelde dat het „verlangen” van de Commissie om het onderzoek snel af te ronden, belangrijker lijkt te zijn dan het „niet-onderhandelbare vereiste” om ruim voldoende gelegenheid te geven overeenkomstig artikel 12.1. De Commissie is het met deze stellingen niet eens, aangezien zij haar uiterste best heeft gedaan om de GOC de langst mogelijke termijn te gunnen voor het antwoorden op de vragenlijst en de aanmaningsbrief. Aan de GOC is ook meegedeeld dat het mogelijk was documenten waarom was verzocht, in te dienen tot de datum van het controlebezoek.

De Commissie belette de GOC niet om informatie in te dienen gedurende de procedure en heeft de GOC herhaaldelijk herinnerd aan de mogelijkheid om een hoorzitting te verzoeken, waar de informatie en standpunten van de GOC konden worden toegelicht. Er zij opgemerkt dat er gedurende de procedure geen door de GOC verstrekte gegevens om redenen van timing zijn afgewezen. Het argument van de GOC dat de termijn om te antwoorden tussen de ontvangst van de vragenlijst en het besluit met betrekking tot de steekproef nergens toe diende, is onjuist. Een groot deel van de vragenlijst had betrekking op de algehele hoogte van de subsidies voor de desbetreffende bedrijfstak/het desbetreffende product en de GOC werd door het besluit tot samenstelling van een steekproef geenszins gehinderd om informatie van algemene aard te verzamelen. Belangrijker nog, de GOC had na de samenstelling van de steekproef nog 43 dagen om specifieke informatie te verzamelen met betrekking tot de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. De Commissie heeft in overeenstemming met artikel 12.1 van de SCM-overeenkomst gehandeld en de GOC ruimschoots gelegenheid gegeven om alle bewijs te overleggen die de GOC van belang achtte, rekening houdend met het feit dat een dergelijke verplichting geen open einde kan hebben, om de tijdige afronding van het onderzoek te verzekeren.

(378)

De GOC beweerde ook dat de Commissie aanvankelijk om gedetailleerde informatie verzocht over niet in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, hetgeen geen „noodzakelijke informatie” was ten behoeve van het onderzoek dat is gebaseerd op de uitvoering van een steekproef. In dit verband wordt opgemerkt dat op het moment waarop de vragenlijst bestemd voor de GOC werd verzonden, het besluit over de vraag of er in deze procedure wel of geen steekproef zou plaatsvinden, nog niet definitief was. Nadat de Commissie de antwoorden op de steekproef had ontvangen van de Chinese producenten-exporteurs en het duidelijk was dat de bereidheid tot medewerking van de exporteurs hoog was, en zodra duidelijk werd dat de in de steekproef opgenomen exporteurs zouden meewerken door op adequate wijze te antwoorden op hun vragenlijsten, stond de Commissie niet op de overlegging van bedrijfsspecifieke informatie over subsidiëring van niet in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. De Commissie is het derhalve niet eens met deze bewering.

(379)

De GOC betoogde dat de Commissie in het document met de definitieve bevindingen ten onrechte vermeldt dat de GOC bepaalde informatie achterhield in de antwoorden op de vragenlijst en de daarna ingediende documenten. Dit is onjuist. Zoals de Commissie in haar brief van 23 mei 2013 aan de GOC reeds heeft vermeld, is de GOC er niet in geslaagd de verzochte informatie met betrekking tot de financiële instellingen in staatsbezit, documenten met betrekking tot Sinosure en de verstrekking van exportkredietverzekeringen, documenten met betrekking tot het demonstratieprogramma Golden Sun en met betrekking tot de verlening van grondgebruiksrechten te overleggen.

(380)

Volgens de GOC heeft de Commissie niet de beschikbare feiten toegepast als mechanisme om de ontbrekende informatie aan te vullen, zoals voorgeschreven door de Panels en de WTO-geschillen (86) en heeft zij in plaats daarvan negatieve gevolgtrekkingen toegepast bij wijze van bestraffing en de SCM-overeenkomst verder geschonden („it has applied adverse inferences in a punitive manner and further violated the provisions of SCM Agreement”). De GOC betoogde verder dat de Commissie niet de beschikbare feiten gebruikte met uitsluitend als doel informatie die mogelijk ontbreekt te vervangen, maar als de specifieke basis voor al haar constateringen van subsidies, waarbij zij volledig voorbij gaat aan de aanzienlijke hoeveelheid informatie die door de GOC en de betrokken financiële instellingen is verstrekt, meestal op grond van het kennelijke onvermogen om perfecte antwoorden te geven of elk cijfer te staven („solely for the purpose of replacing information that may be missing but as the specific basis for all its findings of subsidisation in complete disregard of the significant amount of information provided by the GOC and financial institutions involved most often on ground of the alleged failure to provide perfect answers or to prove every figure”). Dit is niet wat de Commissie heeft gedaan. Alle informatie, waaronder plannen en wetgeving, die is ingediend door de GOC is in overweging genomen en geanalyseerd en de bevindingen zijn voornamelijk gebaseerd op deze documenten zoals ze door de GOC zijn verstrekt, wanneer die documenten beschikbaar waren gesteld en de controle uitwees dat zij juist waren. De veelvuldige citaten uit deze documenten ter ondersteuning van de bevindingen zijn een voorbeeld van hoe de Commissie de door de GOC ingediende informatie heeft behandeld. In overweging 110 licht de Commissie duidelijk toe in welke situaties de ingediende informatie niet direct kritiekloos werd geaccepteerd.

(381)

De GOC betoogde verder dat de Commissie zichzelf tegenspreekt door in het document met de definitieve bevindingen te stellen dat tijdens dit onderzoek uitsluitend transactiespecifieke informatie is opgevraagd met betrekking tot in de steekproef opgenomen exporteurs en elders in hetzelfde document wordt vermeld dat „de vragenlijst aan de regering niet beperkt is tot in de steekproef opgenomen exporteurs”. Dit is onjuist. De Commissie heeft geen tegenstrijdige verklaringen afgelegd. Zoals reeds toegelicht in overweging 378 beperkte de Commissie haar oorspronkelijke verzoek na het besluit tot samenstelling van een steekproef tot het aanleveren van bedrijfsspecifieke informatie met betrekking tot de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs. Om echter te beoordelen in hoeverre compenserende maatregelen aan de orde kunnen zijn in het kader van de gestelde subsidieregelingen, verzocht de Commissie ook om andere informatie dan informatie met betrekking tot in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, zoals informatie over de financiële markten in China of de markt voor grondgebruiksrechten. Daarom wordt vermeld dat „de vragenlijst voor de regering niet is beperkt tot in de steekproef opgenomen exporteurs”.

(382)

De GOC betoogde ook dat de Commissie schijnt te vergeten dat informatie niet eenvoudigweg kan worden geweigerd als deze niet beschikbaar wordt gesteld voor controle. Dit is niet hoe de Commissie de informatie in deze procedure heeft behandeld. In geen enkel geval was de „niet-beschikbaarheid van controle” de enige reden voor het niet volledig accepteren van dergelijke informatie. Wanneer er met betrekking tot het dossier echter andere tegenstrijdige informatie beschikbaar was en de GOC tegelijkertijd geen ondersteunend bewijs kon leveren, werd de informatie niet kritiekloos geaccepteerd.

(383)

Volgens de GOC „erkende” de Commissie in punt 85 van het document met de definitieve bevindingen (herhaald in overweging 117) dat de GOC geen zeggenschap uitoefent over banken en financiële instellingen en hen niet kan dwingen informatie te verstrekken. Er zij opgemerkt dat de Commissie zich niet bewust is van een dergelijke verklaring en na beoordeling van de tekst van de overweging lijkt hiervan ook niet sprake te zijn.

(384)

De GOC betoogde dat de Commissie het eens leek te zijn met de GOC dat nationale wetten tijdens een onderzoek niet ondergeschikt kunnen worden gemaakt aan de eisen van de EU-antidumpingbasisverordening of de SCM-overeenkomst. De link die de GOC legt met het niet verstrekken van beweerdelijk vertrouwelijke informatie gaat mank. De Commissie stelde echter (overweging 117) dat nationale wetgeving of interne regelgeving van het WTO-lid dit lid niet kunnen bevrijden van zijn WTO-verplichtingen om mee te werken aan de onderzoeken en in geval van strijdigheid is het aan de GOC om de manieren voor te stellen waarop toegang tot informatie kan worden verleend zodat deze op adequate wijze kan worden gecontroleerd. De GOC verwees naar de situatie waarin een bankmedewerker één kredietrisicobeoordeling verstrekte voor een in de steekproef opgenomen bedrijf als voorbeeld om een manier voor te stellen om kennelijk vertrouwelijke informatie te controleren en stelde dat „de Commissie nog steeds niet tevreden was”. De Commissie heeft in tegendeel, zoals blijkt uit de bewoordingen van overweging 148, geen problemen gemaakt bij de controle van dit specifieke document en heeft in haar bevindingen volledig rekening gehouden met deze informatie. Dit was echter een uitzonderlijke situatie die zich helaas niet opnieuw voordeed met betrekking tot het merendeel van de soortgelijke informatie waarom in deze procedure werd verzocht.

(385)

In dit verband bleef de GOC beweren dat „gevoelige interne documenten” van banken geacht werden relevante informatie te zijn uit hoofde van de SCM-overeenkomst en dat het niet overleggen daarvan niet kon leiden tot de toepassing van de beschikbare feiten. De Commissie vindt deze bewering veel te vergaand en ziet niet in hoe een juiste controle (uitgevoerd met gepaste vertrouwelijkheidsprocedures) kan worden verricht in alle gevallen wanneer dergelijke documenten (waaronder betreffende transacties met klanten) eenvoudigweg worden achtergehouden. Bij ontbreken van controles moeten er mogelijk beschikbare feiten worden gebruikt om de hiaten in de verzameling van de feiten op te vullen.

(386)

De GOC heeft regelmatig beweerd dat de brief ter voorbereiding van de controle geen specifieke vragen bevatte betreffende de controle en verwees hiervoor naar de brief van de Commissie van 23 mei 2013 waarin deze bewoordingen werden gebruikt. De Commissie heeft echter in punt 86 van het document met de definitieve bevindingen (herhaald als overweging 118 hierboven) vermeld dat de brief ter voorbereiding van de controle van 25 maart 2013 een zeer specifieke en gedetailleerde lijst bevatte van kwesties en documenten die zouden worden behandeld tijdens de controle, volledig in overeenstemming met artikel 26, lid 3, van de basisverordening en de WTO-eisen. Het ontbreken van een lijst met specifieke vragen, over de verstrekking waarvan in de basisverordening of de WTO-regelgeving geen bepalingen te vinden zijn, is geen excuus voor de GOC om niet in staat te zijn tijdens de controle volledig mee te werken.

(387)

De GOC betoogde dat de Commissie geen enkele flexibiliteit toonde tijdens de controle. Dit is een onjuiste interpretatie van de feiten en de situatie voor en na het controlebezoek. Zoals reeds toegelicht in de punten 88 tot en met 90 van het document met de definitieve bevindingen (herhaald als overwegingen 120 — 122 hierboven), was de mate van flexibiliteit van de Commissie volledig en onvoorwaardelijk. Pogingen van de GOC om informatie te verstrekken die niet kon worden gecontroleerd binnen het schema van de bezoeken ter plaatse, betekenden helaas dat dergelijke informatie niet kruislings kon worden gecontroleerd aan de hand van andere bronnen en derhalve niet kon worden beschouwd als gecontroleerd document. De GOC herinnerde de Commissie tevens aan de rechtspraak van het WTO-panel in de zaak EC-Salmon, waarin is overwogen dat het antwoord op de vraag of documenten „controleerbaar” zijn, niet altijd uitsluitend wordt bepaald door de mogelijkheid van onderzoek ter plaatse. Ook stelde zij dat de Commissie niet informatie eenvoudigweg kan weigeren omdat deze niet beschikbaar is tijdens controlebezoeken. De Commissie merkt op dat aan dergelijke informatie, die niet ter plekke kan worden gecontroleerd op betrouwbaarheid en nauwkeurigheid, minder waarde kan worden gehecht dan als zij op de juiste wijze was gecontroleerd en dat dit in de onderhavige zaak soms is voorgevallen.

(388)

De GOC maakt bezwaar tegen de beweerdelijke praktijk van de Commissie om geen nieuwe documenten en bewijs te accepteren ten aanzien waarvan controle moet plaatsvinden, nadat de controlesessie waarop deze betrekking hebben voorbij is. Zoals reeds toegelicht in punt 89 van het document met de definitieve bevindingen (herhaald in overweging 121 hiervoor) is dit niet het geval en is het dat nooit geweest. Het klopt dat de Commissie normaal geen documenten kan accepteren als controlebewijzen wanneer de controlesessie voorbij is en het praktisch niet mogelijk is om dergelijke documenten te controleren, maar niets weerhoudt de GOC ervan om dergelijke documenten schriftelijk in te dienen, hetgeen in dit geval ook is gebeurd.

(389)

De GOC beweerde dat de Commissie de reden voor het verzoek om de in overweging 122 genoemde documenten niet heeft toegelicht en dat controle ervan om die reden niet was toegestaan. Dit standpunt heeft de GOC reeds naar voren gebracht in haar brief van 3 juni 2013 en de Commissie heeft daarop volledig geantwoord in overweging 122. Er wordt nogmaals opgemerkt dat al deze documenten betrekking hebben op de betreffende bedrijfstak en zelfs verband houden met specifieke subsidieregelingen, zoals preferentiële leningen of preferentiële belastingregelingen. Daarom is het op basis van de benamingen en de inhoud duidelijk dat ze relevant waren voor het onderzoek. De GOC weigerde echter eenvoudigweg vragen in dit verband te beantwoorden tijdens de controle, met als enige reden hiervoor de verwijzing naar de gestelde irrelevantie van het document voor de procedure.

(390)

De GOC betoogde dat zij geen ondersteunend bewijs kon leveren voor de informatie die zij had verstrekt in het antwoord op de vragenlijst betreffende het percentage leningen dat aan de desbetreffende bedrijfstak was verstrekt, aangezien deze informatie in handen was van banken die onafhankelijke entiteiten en geen afdelingen van de GOC zijn, en dat de Commissie de cijfers moest controleren bij de banken. De GOC verwees naar de Wet inzake handelsbanken waarin wordt voorgeschreven dat banken hun activiteiten uitvoeren in overeenstemming met de wet (artikel 4) en dat er geen bemoeienis is van lokale overheden of overheidsafdelingen op verschillende niveaus, van overheidsorganisaties of van individuele personen met de bedrijfsactiviteiten van de banken (artikel 5). Feit blijft dat de GOC in het antwoord op de vragenlijst een verklaring opnam en deze in het geheel niet kon staven. De banken die de Commissie getracht heeft te controleren, konden deze informatie ook niet ondersteunen met enige informatie. Wanneer dit moet worden beschouwd als acceptabele praktijk, kan de aan het onderzoek onderworpen belanghebbende elke verklaring afleggen die zijn standpunt ondersteunt en moet de met het onderzoek belaste autoriteit dit accepteren zonder te kunnen controleren of het strookt met de realiteit. Dit is van nog groter belang wanneer rekening wordt gehouden met het feit dat deze specifieke informatie in strijd is met andere informatie in het dossier. Er zijn ook andere artikelen in de Wet inzake handelsbanken waarin banken worden verplicht hun leningactiviteiten uit te voeren overeenkomstig de behoeften van de nationale economie en de maatschappelijke ontwikkeling en in de geest van het industriebeleid van de overheid (artikel 34). De GOC heeft er in haar opmerkingen terecht op gewezen dat de banken hun bedrijfsactiviteiten moeten uitvoeren in overeenstemming met de wet, d.w.z. ook in overeenstemming met de genoemd artikel 34 van de wet inzake handelsbanken. Daarom wordt deze gestelde duidelijke scheiding tussen de regering en de banken niet ondersteund door de feiten.

(391)

De GOC betoogde dat zij alle informatie die in haar bezit was met betrekking tot de eigendom van banken, had verstrekt. Tevens betoogde de GOC dat de gerapporteerde cijfers betreffende de eigendom van banken de officiële cijfers zijn van de CBRC en dat er daarom geen reden was om aan te nemen dat de door de GOC verstrekte informatie onjuist of misleidend was en artikel 28 van de basisverordening toe te passen. Verder betoogde de GOC dat zij zich niet bewust was van de reden voor de verklaring van de Commissie in punt 95 (herhaald in overweging 127) van het document met de definitieve bevindingen („De openbare informatie wijst erop dat er ook andere banken in staatsbezit zijn die leningen hebben verschaft aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs (...)”, d.w.z. naast die welke door de GOC zijn gerapporteerd als zijnde in staatsbezit in haar antwoord op de aanmaningsbrief. Deze beweringen konden niet worden aanvaard. Er wordt opgemerkt dat de GOC in haar antwoord op de vragenlijst aanvankelijk betoogde dat zij geen informatie bezat over haar eigendomsaandeel in de banken. Slechts nadat de Commissie er in de aanmaningsbrief op wees dat de GOC overeenkomstig de Chinese wetgeving dergelijke informatie moet verzamelen, verstrekte de GOC enige informatie in dit verband. Tijdens de controle weigerde de CBRC-vertegenwoordiger de cijfers over bankeigendom met enig bewijsmateriaal te onderbouwen, weigerde hij de informatiebron te verstrekken en lichtte hij niet toe waar deze informatie vandaan kwam. Tevens wordt opgemerkt dat de GOC het feit niet weersprak dat minstens 5 andere door de Commissie in het document met de definitieve bevindingen genoemde banken (zie de voetnoot bij overweging 127) in staatsbezit zijn.

(392)

De GOC was het oneens met de stelling in punt 97 van het document met de definitieve bevindingen (herhaald in overweging 129) dat de CBRC had geweigerd antwoord te geven op de vraag over de tien grootste banken in China omdat deze niet schriftelijk was ingediend, en stelde dat de Commissie de feiten verkeerd had geïnterpreteerd, omdat de belangrijkste reden om niet te antwoorden was dat de vraag niet was opgenomen in de brief ter voorbereiding van de controle en zij tijd nodig hadden om zich voor te bereiden. Het is in feite de GOC die de feiten over deze kwestie verkeerd interpreteert. De Commissie drong niet aan op een direct antwoord, maar de CBRC weigerde zelfs naar de vraag te kijken, onder het voorwendsel dat deze niet vooraf schriftelijk was ingediend. Als de reden was dat er onvoldoende voorbereidingstijd was voor het antwoord, had de GOC het antwoord later in kunnen dienen tijdens de controle of per e-mail (echter zonder dat de Commissie deze kon controleren), zoals ook is gebeurd met verschillende andere documenten. De GOC heeft dit echter niet gedaan.

(393)

De GOC betoogde dat zij alle documenten betreffende de oprichting en het mandaat van de CBRC waar de Commissie in de vragenlijst om had verzocht, heeft verstrekt en dat de GOC zich, aangezien de Commissie deze kwestie niet aan de orde stelde in de aanmaningsbrief en niet om deze documenten verzocht in de „lijst met documenten te verstrekken voorafgaand aan het controlebezoek” in bijlage 2 bij de brief ter voorbereiding van de controle, niet verplicht voelde andere documenten te verstrekken. Dit is onjuist. De Commissie verzocht om alle documenten die de basis vormen voor de oprichting en het mandaat van de CBRC, maar de GOC verstrekte slechts enkele daarvan. Slechts op basis van de verklaring van de CBRC-medewerker dat er ook andere documenten waren in dit verband, kwam de Commissie hiervan op de hoogte. Het antwoord van de GOC in de vragenlijst in dit verband was onvolledig en misleidend, aangezien de GOC (CBRC) duidelijk op de hoogte was van het bestaan van dergelijke aanvullende documenten, zoals door de CBRC werd toegegeven tijdens de controle ter plaatse.

(394)

De GOC betoogde dat de Commissie tijdens de controle niet daadwerkelijk verzocht om de statistieken en verslagen van de banken die in het OT leningen hadden verstrekt aan de in de steekproef opgenomen exporteurs. De GOC betoogde dat de Commissie alleen had verzocht om het statistische verslag over 2012 dat door de Bank of China was ingediend bij de CBRC en dat de CBRC-medewerker om die reden navraag moest doen bij de desbetreffende juridische dienst, gelet op de vertrouwelijkheidsverplichtingen. Dit is onjuist. Tijdens de controle herhaalde de Commissie haar verzoek uit de vragenlijst en de aanmaningsbrief om overlegging van de statistieken van alle banken die leningen hadden verstrekt aan de in de steekproef opgenomen exporteurs (87).

(395)

De GOC betoogde verder dat de verwijzing van de klager in de klacht naar de zaak Gestreken fijn papier, waarin de Commissie „op basis van negatieve gevolgtrekkingen” vaststelde dat de handelsbanken in staatsbezit handelden als overheidsinstanties, een „ongegronde bewering is die geen rekening houdt met context voor de aard en het bestaan van een aan de producenten-exporteurs van het desbetreffende product verstrekte subsidie, en die derhalve niet als „voldoende bewijs”” kan worden aangemerkt voor het bestaan van financiële bijdragen door een overheid of overheidsinstantie in de zin van artikel 11.2 van de SCM-overeenkomst. Ten eerste moet worden opgemerkt dat de desbetreffende bevindingen in de zaak Gestreken fijn papier niet waren gebaseerd op negatieve gevolgtrekkingen, maar in overeenstemming met artikel 28 van de basisverordening op de beschikbare feiten, en er is geen latere uitspraak waarin de claim van de GOC dat de bevinding van de Commissie in dit verband op „onjuist gebruik van beschikbare feiten” is gebaseerd, wordt bevestigd. Integendeel, de Commissie heeft soortgelijke bevindingen vastgesteld met betrekking tot de handelsbanken in staatsbezit in een ander antisubsidieonderzoek betreffende de invoer uit China, Organisch bekleed staal, en ook andere onderzoeksinstanties zijn tot de conclusie gekomen dat de Chinese handelsbanken in staatsbezit overheidsinstanties zijn, in het bijzonder de Verenigde Staten, in een bevinding die in stand is gelaten door de Beroepsinstantie van de WTO (88).

(396)

De GOC betoogde verder dat de Commissie om bepaalde informatie had verzocht van alle banken die gevestigd zijn in China en dat het niet binnen de praktische mogelijkheden van de GOC lag om dergelijke informatie te verstrekken voor „meer dan 3 800 banken”. De Commissie is het niet eens met deze bewering en verwijst nogmaals naar de aanmaningsbrief waarin, na het antwoord van de GOC op de vragenlijst, de omvang van de gevraagde informatie werd beperkt tot banken waarin de GOC direct of indirect aandeelhouder is (89).

(397)

De GOC beweerde tevens dat de verklaring van de Commissie dat zij rekening heeft gehouden met de samenvatting van de desbetreffende PBOC-circulaires van de website als aangeleverd tijdens de controle, onjuist is en dat dit wordt aangetoond door punt 133 van het document met de definitieve bevindingen (herhaald in overweging 164). Dit is onjuist. Overweging 164 weerspreekt de inhoud van de website-uittreksels niet. In overweging 164 wordt er rekening mee gehouden, maar wordt ook uitgegaan van de daadwerkelijke inhoud van de circulaire die tot op heden in feite nooit is weersproken door de GOC als zijnde onjuist.

(398)

De GOC betoogde dat de Commissie „bepaalde termen en zinnen uit verschillende documenten uit hun verband heeft getrokken”, andere verkeerd heeft geïnterpreteerd en geprobeerd heeft ze aan elkaar te koppelen om vast te stellen dat de GOC de bedrijfstak die het desbetreffende product produceert, bevordert, of dat handelsbanken in staatsbezit overheidsinstanties zijn. Volgens de GOC zou een „volledige lezing” van deze documenten (plannen, overzichten en besluiten) aantonen dat de bevindingen van de Commissie een juridische grondslag missen en niet op bewijs zijn gebaseerd. Dit is onjuist. De Commissie heeft alle documenten geanalyseerd en in overweging genomen, waaronder in hun volledigheid die waarnaar in overweging 102 wordt verwezen, precies op de wijze die de GOC voorstaat.

(399)

Met betrekking tot besluit nr. 40 betoogde de GOC dat de Commissie in het document met de definitieve bevindingen zonder de context ervan citeerde „om de juiste inhoud ervan te vertekenen”. Volgens de GOC is het duidelijk uit de overige bepalingen in besluit nr. 40 dat dit gericht is op de ontwikkeling van het gebruik van hernieuwbare energiebronnen, in plaats van op de indeling van zonnemodules en -cellen als doel van enig verwacht ontwikkelingsbeleid, zoals gesuggereerd door de Commissie. Het is onjuist dat de verwijzing van de Commissie naar de tekst van artikel V van besluit nr. 40 de context niet respecteert. De Commissie discussieert er niet over of een van de doelstellingen wel of niet het ontwikkelen van het gebruik van hernieuwbare energiebronnen was. Feit is dat in besluit nr. 40 de Staatsraad de nieuwe-energiebedrijfstak en zonne-energie heeft aangemerkt als prioritaire bedrijfstakken en dat ze daarom onder de bevorderde categorie projecten vielen in de Catalogus van de industriële herstructurering. Rekening houdend met de artikelen 17, 18 en 19 van Besluit nr. 40 mogen de financiële instellingen alleen leningen verstrekken aan bedrijfstakken/bedrijven die tot deze categorie behoren. Dit is een duidelijke indicatie dat de PV-bedrijfstak die onder meer zonnemodules en -cellen produceert, prioriteit krijgt.

(400)

De GOC betoogde dat de tekst van het besluit van de staatsraad van 10 oktober geen verwijzing naar de zonne-energiemodules en-cellen of naar de PV-bedrijfstak bevat, en dat als fiscale ondersteuning al is aangemoedigd, dit is geschied met betrekking tot de doelstellingen betreffende het gebruik van alternatieve energie, die niet zien op de ontwikkeling van de productie van modules en cellen in het algemeen. De Commissie is het hier niet mee eens. Er moet worden opgemerkt dat dit besluit van de Staatsraad niet uitsluitend gericht lijkt te zijn op de bevordering van het gebruik van alternatieve energiebronnen. Zowel uit de titel („Besluit van de staatsraad inzake bespoediging van de incubatie en ontwikkeling van strategische opkomende bedrijfstakken” — „Decision of the State Council on Accelerating the Incubation and Development of Strategic Emerging Industries”) als uit de inhoud (onder meer de artikelen 1, lid 1, artikel 1, lid 2, en artikel 2, lid 2) ervan is duidelijk dat het tot doel heeft geselecteerde bedrijfstakken (in dit geval strategische opkomende bedrijfstakken) te steunen. Dit wordt ook bevestigd door het feit dat in dit besluit genoemde doelstellingen rechtstreeks samenhangen met de output en de prestaties van de strategische opkomende bedrijfstakken (artikel 2, lid 3). Tevens is er in het besluit sprake van een duidelijk verband tussen strategische opkomende bedrijfstakken en de PV-bedrijfstak die, onder meer, zonnemodules en -cellen produceert. Ten eerste bestaat er geen twijfel over dat de PV-bedrijfstak een segment van de bedrijfstak alternatieve energie vormt, die in artikel 2 van het besluit wordt genoemd als een bedrijfstak die de staat moet bevorderen en ontwikkelen. Ten tweede behoren de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs tot de categorie hoogtechnologischebedrijfstakken die in artikel 2, lid 2, van het besluit worden genoemd. Ook in het 12e vijfjarenplan wordt de zonne-energiesector als strategische bedrijfstak aangeduid, en in het 12e vijfjarenplan voor de fotovoltaïsche sector ook wordt bevestigd dat met het besluit van de staatsraad „de PV-bedrijfstak wordt aangemerkt als belangrijk binnen de strategische opkomende bedrijfstakken, die China in de toekomst verder zal ontwikkelen”(„has listed solar photovoltaic industry in important field of strategic emerging industries, which our country will develop in the future”)  (90).

(401)

Volgens de GOC heeft de Commissie het Wetenschaps- en technologiekaderplan voor de middellange en lange termijn aangehaald, echter zonder ook maar één plaats of bepaling aan te geven waar dit document hoogtechnologische bedrijven aldus omschrijft dat deze ondernemingen die modules en cellen produceren, of de PV-bedrijfstak in het algemeen, omvatten. Volgens de GOC zijn de doelstellingen van het overzicht slechts gericht op het ontwikkelen van alternatieve energiebronnen om de afhankelijkheid van fossiele brandstoffen te verminderen. De Commissie is het hier niet mee eens. Aan de meerderheid van de onderzochte in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs zijn certificaten voor hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen toegekend, op grond waarvan aan hen subsidies werden verleend die uitsluitend voor hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen waren bestemd (bv. belastingvrijstellingen). Dezelfde soort individuele ondersteuningsprogramma's, zoals zij in dit Plan zijn genoemd, werden door de in de steekproef opgenomen exporteurs benut.

(402)

Volgens de GOC is de stelling van de Commissie dat de VRC-wet betreffende de wetenschappelijke en technologische vooruitgang een aantal maatregelen ter ondersteuning van strategische bedrijfstakken, waaronder de PV-bedrijfstak, opsomt, niet gebaseerd op feiten, worden de PV-bedrijfstak of strategische bedrijfstakken niet genoemd in deze wet en is de bewering dat het betrokken product onder deze wet valt, ongegrond. Dit is onjuist. Deze stelling is gebaseerd op de artikelen 18 en 34 van die wet. Artikel 18 bepaalt dat de staat financiële instellingen bijstaat en hen richtsnoeren geeft inzake het ondersteunen van de ontwikkeling van hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde bedrijfstakken. Artikel 34 bepaalt dat de beleidsgeoriënteerde financiële instellingen bijzondere steun aanbieden voor door de staat bevorderde ondernemingsprojecten. De PV-bedrijfstak valt onder de categorie hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde bedrijfstakken en valt ook onder de categorie ondernemingen waarvan de projecten door de staat worden bevorderd. Bovendien belooft artikel 17 van dezelfde wet preferentieel belastingbeleid aan, onder meer, entiteiten die zich bezighouden met projecten die onder nationale wetenschaps- en technologieplannen vallen. Overweging 401 hierboven maakt duidelijk dat de projecten van bedrijven in de PV-bedrijfstak binnen dit bereik vallen. Derhalve zijn er ten minste drie duidelijke aanwijzingen dat de PV-bedrijfstak en ondernemingen die het betrokken product produceren en uitvoeren, onder deze wet vallen.

(403)

De GOC betoogde tevens dat de Commissie ervan uit is gegaan dat plannen, besluiten en wetten van de VRC dezelfde rechtsgevolgen en waarde hebben, wat indruist tegen de beginselen van juridische uitlegging, de wetgeving van de VRC en de herhaaldelijk naar voren gebrachte argumenten van de GOC. Volgens de GOC houdt de verwijzing naar het algemene vijfjarenplan en naar het specifieke PV-plan juridisch geen steek, omdat er positief geen bewijs is geleverd dat de plannen juridisch bindend zijn. Dit is niet juist, aangezien de bewering van de GOC dat de plannen niet bindend zijn, niet wordt gesteund door ander bewijs in het dossier. Integendeel, de tekst van het Plan zoals door de GOC in het antwoord op de vragenlijst ingediend, vermeldt duidelijk dat dit plan is besproken en goedgekeurd door het nationale volkscongres, en dat het kracht van wet heeft („This plan was deliberated and approved by the National People's Congress, and it has the effect of law”) (91). De GOC stelde in haar opmerkingen ten aanzien van de definitieve bevindingen dat de wetgevingswet van China, de grondwet, de wetten, de administratieve regelgeving, de lokale regelgeving en voorschriften de wetgeving in China vormen („According to the Legislation Law of China, the Constitution, laws, administrative legislation, local regulations, and rules are the legislation in China”). Aangezien het plan kracht van wet heeft en de GOC heeft bevestigd dat wetten de wetgeving vormen in de VRC, kwam de Commissie tot de conclusie dat het plan wel degelijk juridisch bindend is. Volgens de toelichting van de GOC tijdens het controlebezoek zijn de sectorale en regionale vijfjarenplannen gebaseerd op het algemene vijfjarenplan, zodat de Commissie geen reden had het sectorale PV-vijfjarenplan (2011-2015) anders te behandelen dan het algemene vijfjarenplan.

(404)

De GOC haalt de door de Commissie opgestelde richtsnoeren betreffende terugbetalingen/teruggaven („guidelines issued by the Commission on reimbursement/refunds”) aan als voorbeeld van een soortgelijk niet-bindend document in EU-verband. De Commissie neemt aan dat de GOC verwijst naar de „Mededeling van de Commissie over de terugbetaling van antidumpingrechten” (PB C 127 van 29.5.2002, blz. 10). Het is echter niet juist deze richtsnoeren als niet-bindend aan te merken, omdat zij de Commissie binden voor zover er geen strijd is met hogere rechtsregels. De Commissie heeft vastgesteld dat de plannen van de VRC juridisch bindend zijn. Zelfs indien er zuiver hypothetisch van zou worden uitgegaan dat dat dit niet het geval is, is duidelijk dat de nationale, sectorale en regionale plannen, die van het hoogste regeringsniveau afkomstig zijn en met betrekking tot de economische en industriële ontwikkeling het regeringsbeleid uiteenzetten, gelet op de de facto bindende aard van de daarin vermelde doelstellingen een hoge bewijskracht hebben. Tevens is duidelijk dat ze door de regering kunnen worden ingeroepen om entiteiten te berispen die ze niet juist ten uitvoer hebben gelegd. Derhalve zouden zij nog steeds bijzonder relevant zijn voor vaststellingen met betrekking tot overheidsinterventie in de economie en tot het aansturen van en de zeggenschap over bepaalde bedrijfstakken.

(405)

De GOC betoogde dat het feit dat zij geen antwoorden met betrekking tot aanhangsel A heeft gegeven, niet moet leiden tot de toepassing van de beschikbare feiten overeenkomstig artikel 28 van de basisverordening. Volgens de GOC zou het voor de Commissie, als zij werkelijk de intentie had de vermoedens in de klacht dat de banken in staatsbezit van de VRC overheidsinstanties zijn, te controleren, niet nodig zijn geweest om in de vragenlijsten veel verzoeken op te nemen ten aanzien van interne, gevoelige en transactiespecifieke gegevens betreffende banken waarvan er vele op geen enkele wijze in staatsbezit zijn. In dit verband noemde de GOC de informatie betreffende door de bank aan de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verstrekte individuele leningen. De Commissie is het met deze bewering niet eens. De in aanhangsel A verzochte informatie werd gevraagd om te controleren of de banken van de VRC overheidsinstanties zijn en of aan hen overheidsfuncties worden toevertrouwd en of zij door de overheid met dergelijke functies worden belast. Behalve ten aanzien van de informatie over individuele leningen heeft de GOC niet gespecificeerd welke andere verzochte informatie het voor die doelstelling irrelevant achtte.

(406)

Er zij aan herinnerd dat met de vragen in aanhangsel A informatie werd beoogd over de eigendom van de banken, de samenstelling van de raad van bestuur en de raad van aandeelhouders, notulen van aandeelhouders-/bestuursvergaderingen, de banden tussen het senior management en de staatsautoriteiten, een uitsplitsing naar sector van de leningen, het leningverstrekkingsbeleid en de risicobeoordeling met betrekking tot de aan medewerkende producenten-exporteurs verstrekte leningen. De GOC betoogde dat een dergelijk verzoek voor de bevindingen ten aanzien van overheidsinstanties „duidelijk onredelijk” en het bereik van de gevraagde informatie te ruim was. Tevens betoogde de GOC dat alvorens om dergelijke informatie wordt verzocht, moet worden bepaald welke „drempel”(„threshold”) gehanteerd wordt bij de beantwoording van de vraag of de entiteit al dan niet een overheidsinstantie is. De Commissie is het hier niet mee eens. Gezien de hoge normen die zijn gesteld door de WTO-Beroepsinstantie in DS 379 (92), is alle informatie noodzakelijk, met inbegrip van de bevindingen over de omvang van de betrokkenheid van de overheid bij het financiële stelsel. Zo kan bewijs dat entiteiten op een niet-commerciële wijze handelen, dienen tot bewijs dat er sprake is van het toevertrouwen van overheidsfuncties en het met dergelijke functies worden belast, als er daarnaast aanwijzingen voor overheidsingrijpen zijn. In elk geval moet worden opgemerkt dat de Commissie, toen duidelijk was dat de in de steekproef opgenomen producent-exporteurs zouden meewerken, besloot de verzochte informatie over leningen te beperken tot deze ondernemingen en zij er geen gevolgtrekkingen aan verbond dat de GOC niet aan het oorspronkelijke verzoek om informatie over individuele leningen had voldaan. Alle andere verzoeken om informatie bleven echter relevant voor het onderzoek. Met betrekking tot de bewering van de GOC dat zij niet alle informatie van aanhangsel A had kunnen verstrekken, wordt opgemerkt dat de GOC heeft geweigerd de aanhangsels A in hun totaliteit te verstrekken, behalve voor een aantal banken. Rekening houdend met bovenstaande is geconcludeerd dat de GOC de overige verzochte informatie niet binnen de redelijke termijn heeft verstrekt.

(407)

De GOC stelt, onder verwijzing naar het verslag inzake US-Hot-Rolled-Steel van de WTO-Beroepsinstantie (par. 99) (93), dat het voor haar praktisch niet mogelijk was om te voldoen aan de „onredelijke” verzoeken om informatie van de Commissie, en dat het onvermogen van de Commissie om deze kwestie aan te pakken en de verschillende verzoeken te koppelen aan de feitelijke vaststellingen waarmee zij verband hielden, betekende dat zij niet te goeder trouw had gehandeld. Hoewel de aangehaalde zaak betrekking had op de medewerking door exporteurs in een antidumpingzaak, accepteert de Commissie dat, in het geval van vragenlijsten voor de regering in antisubsidiezaken, er een evenwicht moet worden gevonden tussen de vereiste informatie en de praktische mogelijkheden van de respondent om zich daarnaar te voegen. Dit evenwicht moet echter worden gevonden in de context van alle feiten. Vaststellingen met betrekking tot de status van banken in staatsbezit in de VRC als overheidsinstanties zijn reeds gedaan in de zaken Gestreken Fijn Papier en Organisch bekleed staal en in dit geval verstrekte de klager voldoende voorlopig bewijs om aan te tonen dat de banken in staatsbezit nog altijd overheidsinstanties waren. Daarom had de GOC een feitenintensief onderzoek moeten verwachten als zij deze bewering zou willen weerleggen. Helaas bleef de GOC in dit verband argumenten naar voren brengen zoals dat zij geen of weinig informatie had over het staatsbezit van banken (een zeer relevante factor bij de bepaling of sprake is van een overheidsinstantie), wat suggereerde dat zij zich niet naar beste vermogen inspande en toegang tot de benodigde informatie weigerde. Dit is een van de „beperkte omstandigheden” waarbij artikel 12.7 van de SCM-overeenkomst kan worden toegepast (overeenkomstig het WTO-Panel verslag) (94). Daarnaast betreft medewerking, hoewel de Commissie zich ervan bewust was dat haar verzoeken noodzakelijkerwijs omvangrijk waren, een proces in twee richtingen en reageerde de GOC aanvankelijk eenvoudigweg met verzoeken om toelichtingen ten aanzien van de feitelijke vaststellingen waarop de verzoeken betrekking hadden (iets dat niet van tevoren kan worden vastgesteld), in plaats van voor te stellen hoe de verzoeken om informatie op een redelijke manier konden worden afgehandeld.

(408)

Met betrekking tot het onderzoek naar de Bank of Shanghai betoogde de GOC dat het feit dat de controle niet plaatsvond, onvoldoende reden is om de beschikbare feiten toe te passen en dat het in ieder geval aan de Commissie zelf valt te verwijten dat de controle niet heeft plaatsgevonden. In antwoord hierop merkt de Commissie op dat de feitelijke situatie met betrekking tot de organisatie van het controlebezoek aan de Bank of Shanghai duidelijk is beschreven in de punten 111 en 112 van het document met de definitieve bevindingen (herhaald in de overwegingen 143 en 144 hierboven). Er trad geen verandering op in de feitelijke situatie met betrekking tot deze controle en de Commissie is het niet eens met de interpretatie door de GOC van deze feiten en houdt staande dat ze zich tot het uiterste heeft ingespannen om de controle te laten plaatsvinden, maar dat dit niet mogelijk was als gevolg van belemmeringen aan de kant van de GOC. De GOC beroept zich op het WTO-Panelverslag (95), waarin werd geconcludeerd dat wanneer er geen bezoek ter plaatse heeft plaatsgevonden, dit niet alle mogelijkheden uitput om een document te controleren. In het onderhavige onderzoek informeerde de GOC de Commissie echter pas één werkdag voorafgaand aan het begin van de controle van de GOC in kennis over de beschikbaarheid van de bank (na de reeds uitgestelde deadline voor een dergelijke bevestiging), waardoor de mogelijkheid tot een bezoek ter plaatse werd ontnomen, aangezien er afspraken waren gemaakt die niet konden worden verzet. Onder deze omstandigheden wordt geconcludeerd dat de GOC niet naar beste vermogen heeft gehandeld en de Commissie ziet geen manier waarop de controles die plaatsvinden bij een bezoek ter plaatse op een andere manier hadden kunnen worden uitgevoerd.

(409)

De GOC betoogde dat de Commissie de informatie die was verstrekt door de HuaXia Bank over de eigendomsstructuur ervan, niet naast zich neer kan leggen om reden dat deze „niet in alle opzichten ideaal” is. De Commissie merkt op dat de reden voor het niet accepteren van deze informatie er niet in was gelegen dat deze niet in alle opzichten ideaal was. Zoals reeds toegelicht in overweging 147 hierboven, verstrekte de HuaXia Bank geen informatie over de staatseigendom tot aan het controlebezoek, ook al was hierom reeds in de eerste vragenlijst door de Commissie verzocht. Nadat de Commissie erop had gewezen dat de HuaXia Bank enkele aandeelhouders in staatsbezit heeft, diende de bank een blad papier met informatie uit een onbekende bron in, welke informatie indruiste tegen andere informatie in het dossier. Dergelijke informatie kon niet worden geaccepteerd.

(410)

Met betrekking tot het besluit van de HuaXia Bank om slechts enkele van de kredietwaardigheidsbeoordelingen te overleggen zoals beschreven in overweging 148 hierboven, beweerde de GOC dat de Commissie een redelijke uitleg had ontvangen met betrekking tot de vraag waarom de andere beoordelingen niet konden worden overgelegd. De Commissie is het hier niet mee eens. Aangezien in de brief ter voorbereiding van het controlebezoek duidelijk was vermeld dat dergelijke documenten het voorwerp van het controlebezoek zouden vormen, was de toelichting dat de „twee risicobeoordelingsrapporten werden behandeld door andere onderdelen van de bank en dat de verantwoordelijke werknemers op dat moment niet beschikbaar waren” onvoldoende. Daarnaast stelt de GOC, wat elders in haar opmerkingen wordt herhaald, dat de informatie niet kon worden overgelegd vanwege de privacy van de klant. De Commissie merkt op dat er bepalingen zijn voor de behandeling van vertrouwelijke informatie tijdens haar antisubsidieonderzoeken (96) en dat hoe dan ook de meeste verzoeken van de Commissie, inzake deze en andere aangelegenheden, betrekking hadden op het inspecteren van die informatie en niet om het kopiëren ervan. De Commissie merkt in elk geval op dat een strikte toepassing van het beginsel „privacy van de klant” de controle van veel relevante informatie bij antisubsidieonderzoeken onmogelijk zou maken. In dergelijke situaties zou het onmogelijk worden om de antwoorden van de exporteur op vele punten te controleren en om willekeurige inspecties uit te voeren ten aanzien van ontvangers met betrekking tot bepaalde regelingen, wanneer exporteurs niet meewerken of het onderzoek op geaggregeerde basis plaatsvindt.

(411)

De GOC betoogde dat de EXIM Bank volledige medewerking had verleend aan het onderzoek en dat bepaalde documenten waar de Commissie om had verzocht, niet konden worden verstrekt als gevolg van interne beleidsregels, staatsgeheimen, vertrouwelijkheid of andere wetten. Het niet verstrekken van deze documenten kan daarom niet leiden tot toepassing van de beschikbare feiten. Ingevolge de Wet inzake handelsbanken konden deze documenten tijdens de controle niet worden verstrekt door de medewerkers van de EXIM Bank. In dit verband en in tegenstelling tot wat de Commissie aanneemt, kunnen de basisverordening van de EU en de SCM-overeenkomst geen voorrang hebben op de soevereine wetten van de VRC. De GOC betoogde tevens dat de vragen over het lidmaatschap van een politieke partij van senior medewerkers irrelevant zijn en dat zij deze ongepast vond. De Commissie is het hier niet mee eens. Hoewel WTO-regels (waarop de basisverordening van de EU is gebaseerd) misschien geen „voorrang hebben op” nationale wetgeving, belet dit niet dat de Commissie tot gevolgtrekkingen komt wanneer die nationale wetgeving redelijke verzoeken om informatie lijkt tegen te werken. Bovendien is het een feit dat, hoewel de EXIM Bank enkele antwoorden heeft verstrekt in antwoord op aanhangsel A, de bank vrijwel ten aanzien van al deze informatie heeft geweigerd om door middel van gegevensbronnen of enig bewijsmateriaal enige onderbouwing te geven. De informatie heeft derhalve enkel de waarde van een mondelinge verklaring, die niet wordt ondersteund door gecontroleerde schriftelijke documenten. Als deze praktijk zou worden geaccepteerd, had de EXIM Bank vrijwel elke informatie kunnen verstrekken en had de onderzoekende autoriteit deze moeten accepteren zonder de juistheid ervan te kunnen beoordelen.

De vragen over het lidmaatschap van politieke partijen en eenheden van de Chinese communistische partij (CCP) binnen de EXIM Bank (en alle andere banken in deze aangelegenheid) zijn zeer relevant voor het vaststellen van de mate van staatsinvloed op het management van de banken, gelet op de bijzondere, in de grondwet van de VRC verankerde rol van de CCP. In aanvulling op de rechtvaardiging van de vragen die de Commissie heeft verstrekt in overweging 151 hierboven wordt tevens opgemerkt dat overeenkomstig de statuten van de CCP alle organisaties, waaronder particuliere handelsondernemingen, verplicht zijn om basisorganisaties van de Partij („primary organisations of the party”) op te richten wanneer de onderneming minstens drie partijleden in dienst heeft. Deze organisaties waarborgen en zien toe op de tenuitvoerlegging van de beginselen en het beleid van de partij en de staat en ondersteunen de vergaderingen van aandeelhouders, raad van bestuur, raad van toezichthouders en managers bij de uitoefening van hun functie en bevoegdheden overeenkomstig de wet (97). De Wet op de ondernemingen van de VRC verplicht tevens alle ondernemingen in de VRC om binnen hun organisatiestructuur een CCP-organisatie op te zetten om activiteiten van de CCP uit te voeren (98). Daarom is de CCP aantoonbaar verbonden met de activiteiten van de GOC en het functioneren van allerlei soorten bedrijven en instellingen in de VRC. Derhalve is het legitiem om in dit verband vragen over partijlidmaatschappen te stellen.

(412)

Met betrekking tot de China Development Bank beweerde de GOC hetzelfde ten aanzien van de vragen over het lidmaatschap van politieke partijen van het management en de rol van de CCP binnen de bank. In dit verband verwijst de Commissie naar de motiveringen in de overwegingen 151 en 411. De GOC betoogde ook dat de China Development Bank de gevraagde kredietrisicobeoordelingsverslagen niet kon verstrekken om vertrouwelijkheidsredenen en dat zij een sjabloon van de kredietrating alsmede een concreet voorbeeld van een kredietrisicobeoordeling waarop de naam van het bedrijf was onzichtbaar was gemaakt, had overgelegd. Er wordt opgemerkt dat het sjabloon voor de kredietrating en de kredietrating voor het onbekende bedrijf uit een onbekende bedrijfstak geen bewijs vormen van de kredietrisicobeoordeling van een van de in de steekproef opgenomen exporteurs, zoals door de Commissie verzocht. Met betrekking tot de vertrouwelijkheidskwesties verwijst de Commissie naar de uiteenzetting in overweging 410.

(413)

De GOC beweerde dat de bevinding van de Commissie dat de SOCB's overheidsinstanties zijn, niet verenigbaar is met artikel 1.1 van de SCM-overeenkomst, omdat de Commissie deze vaststelling niet heeft gebaseerd op enig bewijs en geen met redenen omklede en adequate analyse heeft verstrekt van haar vaststelling dat de betrokkenheid van de regering bij de financiële sector van de VRC dusdanig groot is dat banken verplicht zijn preferentieel beleid te volgen. De Commissie is het met deze bewering ten stelligste oneens. Uit de onafhankelijke informatie waarnaar wordt verwezen in de overwegingen 162 tot en met 168 blijkt duidelijk dat de banken het preferentiële beleid volgen en dit blijkt ook uit de verschillende plannen, wetten en beleidsdocumenten van de VRC waarnaar wordt verwezen in overweging 102. De Commissie heeft een aantal documenten beoordeeld, geanalyseerd en aangehaald die zijn gepubliceerd door de internationale organisaties, met inbegrip van de WTO, de Wereldbank, het IMF en de OESO. In al deze documenten wordt geconcludeerd dat de Chinese banksector voorwerp van aanzienlijke staatsinterventie is, in het bijzonder met betrekking tot bevoorrechte toegang tot leningen en de vaststelling van rentetarieven.

(414)

De GOC bestrijdt de relevantie van verschillende documenten die worden gebruikt als best beschikbare feiten waarnaar de Commissie verwees in verband met de vaststelling dat handelsbanken in staatsbezit overheidsinstanties zijn. Vooraf zij erop gewezen dat de Commissie alleen moest terugvallen op de best beschikbare feiten vanwege de niet-medewerking van de GOC en haar weigering om de verzochte informatie te overleggen.

(415)

De GOC betoogde dat het onderzoeksrapport van de Deutsche Bank (DB-rapport) dat de Commissie in overweging 161 aan haalde, een historische situatie beschreef in de VRC en geen positieve basis voor de beoordeling van de banksector van de VRC zeven jaar later kan vormen. Ten eerste is de bewering van de GOC dat het rapport een basis vormt om de situatie „7 jaar later” te beoordelen, onjuist. Het rapport dateert van 2007 en het OT, de relevante periode voor de beoordeling van de banksector in de VRC ten behoeve van deze procedure, begint in 2011. Het rapport verwijst dus naar een situatie vier jaar vóór de relevante periode. Ten tweede is het DB-rapport niet het enige document waarop de Commissie vertrouwt voor haar bevindingen, maar slechts een beginpunt van haar analyse van de banksector van de VRC en in het bijzonder van de eigendomsstructuur ervan. Ten derde stemt de andere informatie waarnaar de Commissie heeft verwezen om de eigendomsstructuur van de banksector van de VRC vast te stellen (WTO-, IMF- en OESO-rapporten en werkdocumenten), overeen met het DB-rapport. In dit verband moet worden opgemerkt dat de GOC zelf slechts een minimum van de in dit kader herhaaldelijk verzochte informatie heeft verstrekt en de bevindingen van de Commissie over de mate van staatsbezit in de banksector en staatsbemoeienis met het bankstelsel op feitelijke basis nooit daadwerkelijk heeft weersproken.

(416)

De GOC maakt ook bezwaar tegen de verwijzing van de Commissie naar het WTO Trade Policy Review-rapport uit 2012 en beweert dat de verklaring dat er over het algemeen weinig verandering is opgetreden in de marktstructuur van de banksector van de VRC werd vermeld in vergelijking met de vorige beoordelingsperiode in 2010. De Commissie is het niet oneens met deze bewering. De Commissie heeft in haar document met de definitieve bevindingen in dezelfde overweging 161 de WTO Trade Policy Review-verslagen uit 2010 en 2012 aangehaald om aan te tonen dat er erg weinig is veranderd in de periode van twee jaar. In het rapport uit 2010 staat dat „de hoge mate van staatsbezit een ander opmerkelijk kenmerk is van de financiële sector in de VRC” en het rapport uit 2012 bevestigde dat er in dat opzicht weinig is veranderd. De GOC citeerde ook uit het rapport van 2012 en beweerde op basis van deze citaten dat het rapport de beoordeling van de Commissie in overweging 161 tegenspreekt. Deze bewering kan niet worden geaccepteerd. Geen van de citaten uit het rapport die zijn herhaald in de opmerkingen van de GOC op het document met de definitieve bevindingen weerspreekt de beoordeling van de Commissie in overweging 161 of trekt deze zelfs maar in twijfel.

(417)

De GOC beweerde ook dat de bevindingen van de Commissie in overweging 162 niet worden ondersteund door positief bewijsmateriaal, aangezien de Commissie (in aanvulling op het DB-rapport en de in voorgaande overwegingen besproken WTO Trade Policy Review-rapporten) slechts verwijst naar het rapport van de Wereldbank en het Economisch onderzoek enz., maar geen met redenen omklede en adequate toelichting geeft ter ondersteuning van haar bevindingen („simply refers to the World Bank Report and the Economic survey etc., but does not provide any reasoned and adequate explanation to support its findings”). Dit argument kan niet worden aanvaard. In dit verband wordt opgemerkt dat in het rapport van de Wereldbank onder meer het volgende wordt vermeld: „Ondanks indrukwekkende vooruitgang bij het hervormen en verdiepen van de financiële sector in de afgelopen drie jaar, wordt het financiële stelsel van China nog altijd onderdrukt en is er sprake van een belangrijke structurele onbalans. Het huidige systeem, gekenmerkt door dominantie van banken in staatsbezit, sterk overheidsingrijpen en blijvende controle op de rentevoet, is uitermate succesvol geweest voor de inzet van spaartegoeden en de toewijzing van kapitaal aan strategische sectoren tijdens de groei van de Chinese economie”, of „Tegelijkertijd moeten directe en indirecte controles van financiële instellingen ruimte maken voor marktgebaseerde regelingen op armslengte. Dit zou moeten leiden tot een autonome centrale bank die open marktondersteuningsmaatregelen kan doorvoeren en gebruik kan maken van rentevoeten, in plaats van kredietplafonds, om de liquiditeit te sturen. Handelsbanken zouden commerciële beginselen en kredietwaardigheidsanalyses gebruiken, in plaats van regeringssignalen te volgen bij het verstrekken van leningen” en „De regering is op alle niveaus nauw betrokken geweest bij de commerciële activiteiten van financiële instellingen, door middel van aandeelhouderschap of indirecte invloed, voornamelijk omdat ze zwaar afhankelijk is van het gebruik van handelsbankkredieten voor beleidsdoelstellingen”. Blijkens het economisch onderzoek van de OESO over de VRC uit 2010 ontmoedigt het PBOC-beleid inzake een ondergrens voor leningtarieven en een bovengrens voor depositorentes de banken om tot een passende prijsstelling voor risico's te komen, wat contraproductief is voor de mededinging in de banksector; voorts zou beoogd worden de winstgevendheid van de zich voornamelijk in staatsbezit bevindende banksector te beschermen.

(418)

De GOC beweert verder dat aan de vaststelling van de Commissie dat de PBOC betrokken is bij en invloed uitoefent op het vaststellen van rentevoeten door handelsbanken in staatsbezit, geen logische redenering en evenmin bewijs ten grondslag ligt. In dit verband stelde de GOC dat de Commissie had moeten weten dat in juli 2013 de minimale leningtarieven zijn afgeschaft. Ten eerste moet worden opgemerkt dat de Commissie de situatie van de banksector in de VRC in juli 2013 niet heeft geanalyseerd, aangezien deze niet relevant was voor het onderzoek. Ten tweede is de stelling dat aan de vaststelling van de Commissie geen logische redenering en evenmin bewijs ten grondslag ligt, niet juist. In de desbetreffende circulaires wordt duidelijk vermeld dat de PBOC grenzen stelt inzake rentevoeten voor leningen, evenals inzake depositorentes. Ten derde wordt in het economisch onderzoek van de OESO voor de VRC uit 2010, zoals aangehaald in overweging 162, ook het bestaan van dergelijke grenzen bevestigt.

(419)

De GOC beweerde dat de „Commissie wist dat de circulaires, waaronder die van 8 juni en 8 juli 2012, die zijn bekendgemaakt na de bevindingen in de zaak Gestreken fijn papier, de praktijk met betrekking tot de rentevoeten van de PBOC aanzienlijk hadden gewijzigd”. Dit is niet juist. De Commissie kon niet weten of en hoe precies de praktijk wijzigde, aangezien de GOC deze circulaires weigerde over te leggen. Zelfs de samenvattingen op de PBOC-website die tijdens de controle zijn ingediend, maar waarvan de GOC ten onrechte beweert dat de Commissie deze volledig buiten beschouwing heeft gelaten, bevestigen dat dergelijke beperkingen nog steeds bestaan.

(420)

De GOC beweerde ook dat „de Commissie haar bevinding niet leek te baseren op de daadwerkelijke „beschikbare feiten”, die indruisten tegen de historische informatie die in het bezit was van de Commissie, maar dat zij het in plaats daarvan aan de GOC overliet om aan te tonen dat de stand van zaken zoals onderzocht tijdens de zaak Organisch bekleed staal was gewijzigd.” Gelet op de toelichting in de overwegingen 415 tot en met 419 is duidelijk dat deze bewering onjuist is. Er zijn geen feiten beschikbaar in het dossier die de bevindingen van de Commissie weerspreken en de bevindingen zijn niet uitsluitend gebaseerd op de historische informatie, maar op positief bewijs, gebaseerd op alle informatie die relevant is voor het OT.

(421)

De GOC betoogde dat de vier punten die de Commissie heeft genoemd in overweging 166 onjuist zijn en dat een juiste juridische beoordeling ervan ontbreekt. De GOC stelde dat de verwijzing naar artikel 34 van de Wet inzake handelsbanken dat banken hun leenactiviteiten moeten uitvoeren overeenkomstig de behoeften van de nationale economie volkomen neutraal is. Het is niet duidelijk wat de GOC bedoelde met de term „neutraal”, maar volgens de plannen, beleidsdocumenten en wetten aangehaald in overweging 102, lijkt de ontwikkeling van de PV-bedrijfstak en de financiële en andere ondersteuning ervan tot de behoeften van de nationale economie in de VRC te behoren. In het kader van de financiële ondersteuning die wordt aangemoedigd en waaraan uitdrukking wordt gegeven in deze documenten, is duidelijk dat de banken bedrijven die deel uitmaken van de PV-bedrijfstak zullen ondersteunen. Met betrekking tot de bevinding dat banken onderworpen zijn aan wettelijke regels die vereisen dat zij kredietondersteuning verlenen aan bevorderde projecten, waarbij de Commissie vertrouwde op de bewoordingen van besluit nr. 40 van de staatsraad, beweerde de GOC dat zij volkomen misplaatst is, aangezien het besluit niet vermeldt of aangeeft dat de zonne-energiesector een bevorderd project is. Deze bewering is ook onjuist. Uit overweging 399 blijkt duidelijk dat de zonne-energiebedrijfstak behoort tot de categorie bevorderde bedrijfstakken/projecten. De GOC heeft een soortgelijke bewering gedaan betreffende de Wet van de VRC inzake wetenschappelijke en technologische vooruitgang en de bevinding van de Commissie dat deze de banken verplicht prioriteit te geven aan de ontwikkeling van hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde bedrijfstakken en dat de in de steekproef opgenomen producenten in de hoogtechnologische vallen. Volgens de GOC heeft de Commissie geen juridische analyse uitgevoerd met betrekking tot de vraag of de zonne-energiebedrijfstak waarin modules en cellen worden geproduceerd, beschreven als hoogtechnologische bedrijfstak, onder de werkingssfeer van deze wet valt. Dit is onjuist. De Commissie heeft een duidelijk verband gelegd tussen de categorie hoogtechnologische bedrijfstakken en de zonne-energiebedrijfstak waarin modules en cellen worden geproduceerd. Dit wordt toegelicht in overweging 402.

(422)

De GOC betoogde dat de verklaring van de Commissie dat de betrokkenheid van de overheid in de financiële sector van de VRC aanzienlijk is en nog steeds voortduurt niet wordt ondersteund door positief bewijs. De GOC bestreed het bewijs dat door de Commissie is aangehaald en betoogde dat het IMF-rapport uit 2009, waarin het gebrek aan rentevoetliberalisatie wordt benadrukt, niet relevant is omdat de rentevoet volledig is geliberaliseerd in de VRC. Dit is onjuist. Bewijs in het dossier bevestigt dat de rentevoetliberalisatie in de VRC niet is voltooid en dit is ook bevestigd door de PBOC-vertegenwoordigers die aanwezig waren tijdens het controlebezoek. Met betrekking tot het landenrapport uit 2010 van het IMF waarnaar de Commissie verwees, betoogde de GOC dat de Commissie de IMF-bevindingen over liberalisatie van de financiële sector volledig buiten beschouwing heeft gelaten. Dit is onjuist. De Commissie heeft geen relevante bevindingen van het IMF in dit rapport buiten beschouwing gelaten. De bevindingen waarnaar de GOC verwijst in haar opmerkingen weerspreken geen van de bevindingen van de Commissie inzake de betrokkenheid van de overheid bij de financiële sector van de VRC en zeker niet met betrekking tot staatsbezit of het rentevoetbeleid voor leningen en deposito's. Het feit dat in het rapport wordt vermeld dat er vooruitgang is geboekt in de afgelopen jaren bij het ontwikkelen van een meer marktgebaseerd financieel systeem in de VRC, betekent niet dat in het rapport wordt gezegd dat er daadwerkelijk een op marktwerking gebaseerd financieel stelsel is in de VRC. Met betrekking tot de door de Commissie aangehaalde OESO-onderzoeken stelde de GOC dat op basis van één zin dat er geen sprake is van aanzienlijke vooruitgang bij de liberalisatie van de banksector, niet kan worden geconcludeerd dat banken niet onafhankelijk opereren in de VRC. Met betrekking tot deze bewering moet worden opgemerkt dat de Commissie nooit enige conclusie heeft getrokken op basis van „één zin”, maar zoals hierboven vermeld, tot bevindingen is gekomen op basis van meerdere documenten die zijn verzameld door onafhankelijke internationale organisaties.

(423)

De GOC beweerde dat de analyse van de Commissie met betrekking tot de vaststelling van het al dan niet een overheidsinstantie zijn, volkomen mank gaat en dat haar conclusie in overweging 168 inconsistent is met de uitlegging door de WTO-Beroepsinstantie van de term „overheidsinstantie” in de zaak US — Definitive Anti-dumping and countervailing duties on Certain Products for China. Eén producent-exporteur stelde tevens dat de redenering van de Commissie betreffende de vaststelling inzake het begrip overheidsinstantie juridisch mank gaat. De GOC betoogde dat de Commissie niet heeft aangetoond dat de handelsbanken in staatsbezit overheidsgezag bezitten, hiermee zijn bekleed en dit uitoefenen, en dat zij niet heeft vastgesteld i) dat de desbetreffende functies waarvan wordt gesteld dat deze door de handelsbanken in staatsbezit worden uitgeoefend, in het algemeen door een overheid worden uitgeoefend, d.w.z. in de eerste plaats overheidsfuncties zijn, ii) welke algemene kenmerken de handelsbanken in staatsbezit met de overheid delen, naast het aandeelhouderschap dat ook niet voor alle handelsbanken in staatsbezit is vastgesteld, en iii) dat alle handelsbanken in staatsbezit beschikken over het benodigde overheidsgezag om dit te kunnen uitoefenen of dat aan hen de bevoegdheid is verleend om de desbetreffende overheidsfuncties uit te oefenen. Deze argumenten moesten worden afgewezen. De Commissie verwijst naar haar analyse van deze kwestie in de overwegingen 158 tot en met 167. Lenen wordt genoemd in de definitie van subsidie in artikel 3, lid 1, onder a), i), van de basisverordening als een overheidspraktijk. In het onderhavige onderzoek worden aan SOCB's instructies gegeven, door middel van plannen en andere beleidsinstrumenten, om bepaalde sectoren te bevorderen, met inbegrip van de PV-bedrijfstak. Op basis van beschikbare feiten is tevens geconcludeerd dat er sprake is van aanzienlijk staatsbezit van banken in de VRC en dat de regering controle van betekenis uitoefent over de handelsbanken in staatsbezit. Aangezien de GOC niet de verzochte informatie heeft verstrekt over staatseigendom ten aanzien van alle handelsbanken in staatsbezit van de VRC, heeft de Commissie haar bevindingen gebaseerd op de beschikbare feiten. Derhalve concludeert de Commissie dat de SOCB's handelen als verlengstuk van de overheid en een publieke taak uitoefenen door het preferentiële-leningenbeleid van de GOC ten aanzien van bepaalde sectoren uit te voeren.

(424)

De GOC betoogde ook dat de Commissie er niet in was geslaagd het toevertrouwen van overheidsfuncties aan particuliere banken in de VRC of het hen daarmee belasten te bewijzen, en dat zij met name niet had aangetoond dat de GOC expliciet bevoegdheden heeft gedelegeerd, opdrachten heeft gegeven dan wel taken of volmachten heeft toegewezen aan de particuliere banken en de handelsbanken in staatsbezit voor het verstrekken van preferentiële leningen. De Commissie is het met deze bewering niet eens. Zoals uiteengezet in de overwegingen 170 tot en met 173 is het overheidsbeleid in China om aan de PV-bedrijfstak ondersteuning te bieden in de vorm van preferentiële leningen. Particuliere banken zijn verplicht dat overheidsbeleid uit te voeren. De GOC heeft via de Wet op de handelsbanken alle banken in de VRC verplicht hun leenactiviteiten uit te voeren in overeenstemming met de behoeften van de nationale economie en de maatschappelijke ontwikkeling en in de geest van het industriebeleid van de staat. Deze behoeften en het industriebeleid van de staat zijn, onder meer, vastgelegd in verschillende plannen en beleidsdocumenten en de verstrekking van preferentiële financiering voor geselecteerde bedrijfstakken, waaronder de PV-bedrijfstak, lijkt daar een van te zijn. De GOC beweerde ook dat het betreffende artikel in de Wet inzake handelsbanken uit zijn verband is getrokken en dat het niet expliciet aantoont dat er sprake is van delegatie of opdracht, verlening van verantwoordelijkheid of uitoefening van autoriteit door de GOC ten aanzien van enige handelsbank. De Commissie is het er niet mee eens dat artikel 34 uit zijn context is beschouwd, zoals reeds is toegelicht in overweging 390 hiervoor, en beschouwt de bewoording als een duidelijke, juridisch bindende instructie aan alle banken in de VRC. De Commissie is het ook niet eens met de bewering van de GOC dat de documenten die voorzien in de verstrekking van preferentiële leningen aan de PV-bedrijfstak, zoals genoemd in overweging 102, een „onvoldoende rechtsgrondslag” vormen. Dit wordt uitgebreid toegelicht in de overwegingen 399 tot en met 403.

(425)

Een producent-exporteur stelde dat de Commissie niet heeft aangetoond dat aan met buitenlands kapitaal gefinancierde banken in China door de GOC taken worden toevertrouwd of dat zij daarmee door de GOC worden belast. Dit argument moest worden afgewezen. De Commissie heeft aangetoond dat er voor alle banken in particuliere handen in China sprake was van een toevertrouwen van taken en het daarmee belasten door de overheid (onder meer in de overwegingen 169 — 172 en 424 hierboven), en de met buitenlands kapitaal gefinancierde banken behoren tot deze categorie.

(426)

Met betrekking tot de vaststelling dat er sprake was van het toevertrouwen van en belasten met taken beweerde de GOC ook dat de Commissie conclusies had getrokken op basis van de door één bank verstrekte kredietrisicobeoordeling van één in de steekproef opgenomen exporteur, en dat zij deze conclusie had geëxtrapoleerd naar alle banken in de VRC en daarbij in dit verband negatieve gevolgtrekkingen had gebruikt. Er wordt opgemerkt dat de GOC evenals de banken weigerde een andere kredietrisicobeoordeling van andere in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs over te leggen. Aangezien de Commissie gedwongen was de beschikbare feiten in dit verband toe te passen en de hiervoor genoemde kredietrisicobeoordeling de best beschikbare feiten vormde, heeft zij haar conclusies op dit document gebaseerd. Er wordt echter herhaald dat de conclusies zijn getrokken op basis van de beschikbare feiten en niet op basis van negatieve gevolgtrekkingen.

(427)

De GOC maakte bezwaar tegen de beoordeling van de verstoring van de financiële markt van de VRC, aangezien deze juridisch gebreken zou vertonen. De GOC betoogde dat er geen bewijs is met betrekking tot het OT waaruit zou blijken dat de handelsbanken in staatsbezit 2/3 van de financiële markt van de VRC uitmaken. De Commissie is het met deze bewering oneens. Bij gebrek aan de informatie over eigendom in de banksector, waarom herhaaldelijk was verzocht maar die niet was verstrekt door de GOC, heeft de Commissie de beschikbare feiten toegepast. De Commissie heeft in dit verband naar het DB-rapport gekeken waarin wordt vermeld dat de handelsbanken in staatsbezit meer dan 2/3 van de financiële markt van de VRC uitmaken. Dit wordt verder bevestigd door het bewijs van de WTO-, IMF-, OESO- en Wereldbankdocumenten die bevestigen dat de aanwezigheid van de staat in de banksector van de VRC in het OT niet aanzienlijk was gewijzigd. De GOC beweerde ook dat de verklaring van de Commissie ten aanzien van de rentevoeten (te weten dat de banken binnen de limieten moeten blijven die worden vastgesteld door de POBC) onjuist is, aangezien het minimumtarief voor leningen volledig is afgeschaft. Dit is onjuist. Weliswaar stelde de GOC in haar opmerkingen dat de minimumrente voor leningen is afgeschaft in juli 2013, maar dit is meer dan een jaar na het eind van het OT. Tevens is het juist om te zeggen dat de bovengrenzen voor depositorentes nog steeds van kracht zijn. De bevinding van de Commissie dat de banken dus niet geheel vrij zijn in het bepalen van de leenvoorwaarden (in ieder geval met betrekking tot het OT) is dus correct en wordt ondersteund door het bewijs in het dossier. De GOC heeft tevens de bevindingen van de Commissie in de overwegingen 183 tot en met 188 betwist op basis van de vermeende irrelevantie van verschillende plannen, beleidsdocumenten en wetten die zijn aangehaald door de Commissie. De Commissie is het niet eens met deze bewering en verwijst naar de overwegingen 399 tot en met 403 waarin wordt toegelicht waarom deze documenten relevant zijn voor die bevindingen.

De GOC heeft ook gesteld dat de bevinding van de Commissie dat bepaalde banken toegang werd verleend tot de SAFE-deviezenreserve onjuist was, aangezien het bewijs waarnaar de Commissie verwees, alleen de EXIM Bank en de China Development Bank noemde, en de GOC lichtte toe dat de leningen afkomstig van deze reserves uitsluitend worden verstrekt aan ondernemingen in staatsbezit. De Commissie is het hier niet mee eens. In het bewijsmateriaal wordt enkel vastgesteld dat het programma aanvankelijk alleen voor de beleidsbanken CDB en EXIM beschikbaar was, maar ook van een aanzienlijke lening van de Bank of China melding gemaakt, wat erop wijst dat de aanvankelijke beperking was weggenomen. Ook de bewering dat het bewijs „duidelijk vermeldt dat de leningen worden verstrekt aan ondernemingen die uitsluitend in staatsbezit zijn, zoals Sinopec” is onjuist. Er werd in feite in vermeld dat de voorkeur wordt gegeven aan grote ondernemingen in staatsbezit, maar niet is aangegeven dat de verstrekking van dergelijke leningen beperkt was tot die ondernemingen. Hoe dan ook zou, gezien de omvang van de EXIM Bank en de China Development Bank en hun effecten op de financiële markt in China, zelfs een beperking van dit programma tot hen een aanzienlijke verstoring van de financiële markt als geheel inhouden.

(428)

De GOC betoogde ook dat de Commissie geen specificiteit heeft vastgesteld met betrekking tot de verstrekking van preferentiële leningen, en dat haar specificiteitsanalyse juridisch onsamenhangend is, aangezien zij niet heeft vastgesteld of besluit nr. 40 naar projecten of bedrijfstakken verwijst. Aangezien het extreem brede scala aan economische sectoren en bedrijfstakken onder besluit nr. 40 valt, is de GOC van mening dat met dit document de toegang tot de vermeende subsidie niet uitdrukkelijk tot bepaalde ondernemingen wordt beperkt, zoals overeenkomstig WTO-rechtspraak moet worden aangetoond. De Commissie is het met deze bewering niet eens. Zoals bekend geldt voor bevorderde projecten dat deze slechts bepaalde activiteiten dekken, binnen een beperkt aantal industriële sectoren; derhalve kan deze categorisering die slechts een deel van de ondernemingen in de VRC omvat, niet als van algemene aard worden aangemerkt en als niet-specifiek worden beschouwd. Aangezien een andere toelichting ontbrak (evenals ondersteunende documenten) over het exacte gebruik van het begrip „PV-bedrijfstak” door de GOC, bv. in het kader van besluit nr. 40 en de Gids betreffende de industriële herstructurering, beschouwde de Commissie dit als de meest natuurlijke interpretatie Bovendien behoort de PV-bedrijfstak, zoals toegelicht in overweging 102, ook tot de categorie strategische bedrijfstakken zoals gedefinieerd in het 12e vijfjarenplan, en heeft hij op basis hiervan toegang tot preferentiële financiering, wat duidelijk is uit de citaten uit verschillende plannen, beleidsdocumenten en wetten in dezelfde overweging.

(429)

De GOC betoogde ook dat de Commissie het bestaan van een voordeel wat de verstrekking van preferentiële leningen betreft, niet heeft bewezen, aangezien het gebruik van een externe benchmark om de voordelen te bewijzen, niet werd ondersteund door de bevindingen van de Commissie. Volgens de GOC had de Commissie geen grond voor de toepassing van de BB-rating, aangezien zij geen bewijs verstrekte dat de BB-rating minder onjuist dan de andere kredietratings zou zijn en de toepassing ervan „de ontoelaatbare negatieve gevolgtrekkingen die in strijd met artikel 12.7 van de SCM-overeenkomst zijn gedaan, weerspiegelt”. Dit argument moest worden afgewezen. Gelet op de verstoringen en het ontbreken van een echte kredietwaardigheids- of risicobeoordeling van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs door de leningverstrekkende banken, had de Commissie de kredietrating (als ze die al hadden) van de afzonderlijke producenten-exporteurs niet kritiekloos kunnen accepteren. De BB-rating betreft in dit geval geen negatieve gevolgtrekking en is niet ongunstig voor de producenten-exporteurs, aangezien zij de beste „non-investment rating” op de markt is.

(430)

De klager heeft gesteld dat de Commissie een minder gunstige kredietrating dan de BB rating had moeten gebruiken voor de vaststelling van de benchmark voor sommige producenten-exporteurs waarvan de financiële situatie bijzonder moeilijk was. Om de in overweging 429 aangegeven redenen heeft de Commissie geoordeeld dat de BB-rating („non-investment grade”) de financiële situatie van de producenten-exporteurs gedurende het OT juist weerspiegelde.

(431)

De klager heeft tevens verzocht dat de Commissie de berekening van de opslag voor leningen in de Chinese munteenheid aangeeft. De Commissie heeft de methode uitgelegd in punt 169 van de definitieve bevindingen (herhaald in overweging 198 hierboven). In overeenstemming met de methode in de procedures Gestreken fijn papier en Organisch bekleed staal heeft de Commissie de Chinese rentetarieven gecorrigeerd door de renteverschillen tussen de best genoteerde staatsleningen en de als BB genoteerde staatsleningen, die gedurende het OT op markten verhandeld werden, erbij te tellen.

(432)

Eén producent-exporteur stelde dat de Commissie, ten bewijze van het voordeel uit preferentiële leningen, de leentarieven voor de „bevorderde bedrijfstakken” met die voor de „niet-bevorderde” bedrijfstakken moet vergelijken. Dit argument moest, gelet op de analyse van de Commissie van de financiële markt (overwegingen 181 — 185), worden verworpen. Gelet op de aangetoonde verstoringen worden de rentetarieven op de Chinese financiële markt onbetrouwbaar geacht.

(433)

De GOC beweerde tevens dat de Commissie zich voor de leningen in euro en USD niet op de externe benchmark kon verlaten, aangezien een van de belangrijkste elementen waarop de Commissie haar analyse van de verstoring heeft gebaseerd, te weten de door de PBOC met betrekking tot rentevoeten aangegeven grenzen, voor dergelijke leningen niet bestaat. Dit argument moest worden afgewezen. De grenzen die de PBOC stelt voor rentevoeten vormen maar een van de belangrijke elementen die de Commissie heeft gebruikt bij haar analyse van de financiële markt van de VRC. Zoals toegelicht in de overwegingen 180 tot en met 184 hierboven, is er een aantal andere verstoringen die op zichzelf het gebruik van de externe benchmark ook voor leningen in euro of in USD rechtvaardigen.

(434)

Verschillende exporteurs en de GOC beweren dat de overeenkomsten tussen exporteurs en bepaalde banken in staatsbezit (in dit deel „de overeenkomsten” genoemd) niet overeenkomen met kredietlijnen en niet leiden tot een financiële bijdrage, aangezien ze geen verplichting of toezegging van de bank omvatten om toekomstige financiering onder bijzondere voorwaarden te verstrekken. Ook verwijzen ze naar de conclusies van het Panel in de zaak EC-Aircraft, waarin werd verklaard dat de enkele mogelijkheid dat een regering middelen kan overdragen wanneer een vooraf gedefinieerde voorwaarde is vervuld, niet voldoende is om het bestaan van een financiële bijdrage aan te tonen. Zij vestigden de aandacht op de verklaring van het panel dat de contractuele regeling„op zichzelf moet worden ingeroepen en naar zijn aard een voordeel aan de ontvanger moet kunnen toekennen dat losstaat en onafhankelijk is van het voordeel dat zou kunnen worden toegekend door enige toekomstige overdracht van middelen”.

(435)

Met betrekking tot de bevindingen van het Panel in de zaak EC-Aircraft merkt de Commissie op dat dergelijke bevindingen niet uitputtend zijn met betrekking tot de toepassing van kredietlijnen of andere soortgelijke overeenkomsten en de Commissie bij de interpretatie van de basisverordening in dit geval niet binden. Niettemin is de Commissie het niet oneens met de conclusies van het panel, maar wel met de toepassing van die conclusies op het onderhavige onderzoek door de GOC. De overeenkomsten voorzien er normaalgesproken in dat banken in staatsbezit het vereiste bedrag als lening verstrekken, soms op voorwaarde dat de ontvangende onderneming haar prestaties verbetert. Bijgevolg kan de tekst van de overeenkomsten tekstueel minder expliciete of automatische verplichtingen omvatten over de voorwaarden van toekomstige middelen, dan die welke voorkomen in sommige kredietlijnovereenkomsten. Soms worden de overeenkomsten aangevuld door afzonderlijke leen- of kredietovereenkomsten. Er is echter geconstateerd dat de uit hoofde van deze overeenkomsten verstrekte leningen gewoonlijk tegen in hoge mate gelijksoortige, zo niet identieke voorwaarden worden verstrekt. Anderzijds bevatten de overeenkomsten een aantal bepalingen die veel verder gaan dan de normale bewoordingen van kredietlijnovereenkomsten en die neerkomen op de instelling van een gegarandeerd steunmechanisme door de betrokken bank. De Commissie is van mening dat in dit geval de schriftelijke bepalingen in de overeenkomsten niet noodzakelijkerwijs doorslaggevend zijn, aangezien „verplichtingen” of „toezeggingen” om middelen over te maken in schriftelijke of niet-schriftelijke vorm kunnen worden uitgedrukt en het bestaan ervan moet worden bepaald op basis van het geheel van de feiten in het dossier.

(436)

Op deze basis hangt de exacte aard van de toezeggingen of verplichtingen van banken in staatsbezit overeenkomstig de overeenkomsten af van:

(437)

Op basis van al het bewijsmateriaal luidt de conclusie dat de overeenkomsten door de banken worden aangeboden als onderdeel van een overheidsstrategie ter bevordering van de PV-bedrijfstak en dat zij door de desbetreffende exporteurs als zeer waardevol worden gezien, ongeacht of er daadwerkelijk fondsen worden overgemaakt. Dit weerspreekt de argumenten van de belanghebbenden dat de overeenkomsten geen effectieve waarde hebben. Hoewel de overeenkomsten de kenmerken hebben van normale kredietlijnen, gaan ze verder dan de voorwaarden van normale kredietlijnen en zijn het in feite strategische partnerschappen tussen overheidsinstanties en ondernemingen voor het nastreven van overheidsbeleid. In dit verband functioneren ze als een mechanisme van staatssteun/overheidsgarantie, dat de marktpositie van de desbetreffende exporteurs verbetert en hen in staat stelt hun capaciteit en output uit te breiden met de zekerheid dat zij de benodigde middelen zullen ontvangen. Bij ontbreken van een dergelijke steun/garantie zouden de markten de positie van de exporteurs uiteraard zwakker inschatten. Daarom moeten zij worden gekwalificeerd als mogelijke overdracht van middelen of als een verlening van financiële diensten. Een dergelijke waardevolle „garantie” beschikt op de markt over enige waarde en zou ten minste gepaard moeten gaan met het betalen van een aanzienlijke vergoeding. Gezien het bovenstaande verlenen de overeenkomsten ook een voordeel dat, in de woorden van het Panel inzake EC-Aircraft „los staat en onafhankelijk is van het voordeel dat zou kunnen worden verleend op basis van een toekomstige overdracht van middelen”, onder meer door de potentiële verplichting van betalingen door de overheid. De overeenkomsten zijn meer dan slechte een „belofte” om „goedkope” financiering te verstrekken (99) en zorgen er duidelijk voor dat de ontvangers „beter af” zijn dan als er geen overeenkomst zou zijn.

(438)

De hoogte van het voordeel is vastgesteld op basis van de vergoedingen die voor de kredietlijn voor een van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs in rekening waren gebracht. Deze kredietlijn was verleend door een bank waarvan het hoofdkantoor in een andere financiële jurisdictie dan de VRC is gevestigd en vertoont alle elementen van commerciële kredietlijnen die beschikbaar zijn op de financiële wereldmarkten en van andere overeenkomsten in de commerciële sector. Tevens wordt opgemerkt dat deze kredietlijn qua voorwaarden niet aanzienlijk verschilt van andere commerciële kredietlijnen die door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs zijn verkregen, met inbegrip van die van buitenlandse banken, en waarbij vergoedingen in rekening worden gebracht. Gezien bovenstaande analyse is dit een conservatieve benchmark, aangezien uit het bewijsmateriaal naar voren komt dat de overeenkomsten in werkelijkheid waardevoller zijn voor de ondernemingen als alleenstaande maatregel dan als standaard kredietlijn. De Commissie was echter van mening dat de gevraagde vergoedingen de vergoedingen die in het kader van de overeenkomsten zouden moeten worden betaald, redelijk benaderden.

(439)

De GOC betoogde tevens dat de banken die de overeenkomsten aangingen met de in de steekproef opgenomen exporteurs geen overheidsinstanties zijn. en dat aan hen evenmin door de overheid de taak was toevertrouwd deze overeenkomsten aan te gaan. Dit argument moest worden afgewezen. De betrokken banken waren dezelfde banken die preferentiële financieringen verstrekten en in de overwegingen 159 tot en met 168 en 169 tot en met 180 heeft de Commissie een gedetailleerde toelichting gegeven waarom het overheidsinstanties zijn en/of waarom aan hen door de GOC taken zijn toevertrouwd of de GOC hen daarmee heeft belast.

(440)

De GOC betoogde dat de bewering van de Commissie dat kredietlijnen onder normale marktomstandigheden onderworpen zijn aan aanzienlijke toezeggings- en administratiekosten ongegrond is, aangezien dergelijke vergoedingen alleen van toepassing zijn op „toegewezen kredietlijnen”. Dit argument moest worden afgewezen. Zoals vermeld in de voorgaande overweging verschilt de kredietlijn die wordt gebruikt als benchmark qua voorwaarden niet aanzienlijk van de andere commerciële kredietlijnen die zijn verkregen door in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, met inbegrip van kredietlijnen van banken buiten de VRC. Bovendien lijkt een van de banken die meerdere van dergelijke overeenkomsten had gesloten met in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, soortgelijke vergoedingen in rekening te brengen aan zijn buitenlandse klanten (100).

(441)

De GOC beweerde ook dat de Commissie geen bewijs heeft aangedragen dat de beschikbaarstelling van kredietlijnen door de overheid (d.w.z. de overeenkomsten) deel uitmaakt van de verstrekking van preferentiële leningen. Dit is onjuist. De verstrekking van kredietlijnen is het standaardonderdeel van door banken verstrekte financieringen en de overeenkomsten betreffen andersoortige afzonderlijke maatregelen die onder het bereik van preferentiële leningen vallen. Zoals hiervoor in overweging 102 vermeld, voorziet de GOC middels een aantal plannen, beleidsdocumenten en wetten in de preferentiële financiering voor de PV-bedrijfstak. Daarnaast werden in het kader van deze overeenkomsten talrijke leningen verstrekt, waaruit duidelijk blijkt dat zij een integraal onderdeel vormen van de preferentiële financiering van de PV-bedrijfstak.

(442)

Eén producent-exporteur stelde dat de verstrekking van kredietlijnen niet een specifieke subsidie inhoudt. Dit argument moest worden afgewezen. Zoals uiteengezet in overweging 441, vormt de verstrekking van kredietlijnen een integraal onderdeel van preferentiële leningverstrekking, zodat de specifiteitsanalyse in de overwegingen 191, 192, 209 en 428 hierboven eveneens van toepassing is op de verstrekking van kredietlijnen.

(443)

Volgens de klager had de Commissie een subsidiemarge moeten vaststellen voor de gebruikmaking van koperskredieten voor export, omdat de EXIM Bank had geweigerd medewerking te verlenen. De Commissie had de informatie in de klacht en de bevindingen van het Amerikaanse ministerie van Handel in de soortgelijke PV-zaak moeten gebruiken. Dit argument kan niet worden aanvaard. De Commissie heeft de stellingen uit de klacht onderzocht, maar geen bewijs gevonden dat de in de steekproef opgenomen producenten gedurende het OT op grond van dergelijke maatregelen voordelen genoten. Opgemerkt zij dat de onderzoektijdvakken voor de VS-zaak en de onderhavige zaak verschillend waren.

(444)

Met betrekking tot de door de Commissie tijdens het controlebezoek gevraagde documenten als aangegeven in de overwegingen 220 en 221, betoogde de GOC dat niet is verduidelijkt bij het verzoek om Plan 840 dat de jaarrekening over 2012 van Sinosure niet beschikbaar was op het moment van de controle en dat informatie betreffende de in de steekproef opgenomen ondernemingen vertrouwelijk was en dat de desbetreffende contracten hoe dan ook niet voorhanden waren op het hoofdkwartier van Sinosure. De Commissie verwijst naar haar toelichting zoals opgenomen in de overwegingen 219, 220 en 223 waarin op deze argumenten is ingegaan. Met betrekking tot het Plan 840 merkt de Commissie daarbij op dat zij gevraagd heeft naar alle relevante documenten met betrekking tot de activiteiten van Sinosure en naar het vermeende subsidieprogramma waaruit de in de steekproef opgenomen exporteurs voordelen genoten, en dat dit Plan 840 zeker relevant is voor haar bevindingen, samen met alle andere in overweging 236 vermelde documenten, zoals wordt ondersteund door de toelichtingen in overweging 232. Wat de jaarrekening over 2012 van Sinosure betreft, heeft de Commissie gevraagd om de voorlopige jaarrekening als de jaarrekening voor 2012 niet was afgerond, maar Sinosure weigerde tevens overlegging van enige voorlopige rekening over 2012.

(445)

De GOC betoogde ook dat er geen juridisch of feitelijk bewijs is om de conclusie te schragen dat de fotovoltaïsche bedrijfstak een „strategische bedrijfstak” is en dat deze conclusie zou voortvloeien uit een vermoeden. De Commissie verwijst naar de toelichting in overweging 231 en herinnert eraan dat dit punt specifiek is bevestigd door de GOC tijdens het controlebezoek. Met betrekking tot de soortgelijke bewering betreffende het Plan 840, het Plan 421 en de maatregelen ter ondersteuning van „Strategische opkomende sectoren” en de bewering dat de plannen juridisch niet bindend zouden zijn, verwijst de Commissie naar de toelichtingen in de overwegingen 232 tot en met 234. De Commissie merkt verder op dat de GOC heeft nagelaten deze documenten te overleggen en te bespreken met de Commissie, en dat er geen bewijs is in het dossier waaruit blijkt dat de conclusies van de Commissie onjuist zijn.

(446)

De GOC en één in de steekproef opgenomen exporteur beweren dat de rabatten en schenkingen ten aanzien van de betaling van exportkredietverzekeringspremies, die door de plaatselijke autoriteiten zijn verstrekt, op onrechtmatige wijze tot compenserende maatregelen hebben geleid, omdat niet is bewezen dat zij subsidies vormen in de zin van de SCM-overeenkomst van de WTO. De Commissie verwijst naar haar analyse van de bevindingen van het onderzoek en in het bijzonder naar de overwegingen 239 en 247. De Commissie merkt verder op dat de rabatten en schenkingen onlosmakelijk verbonden zijn met het exportkredietverzekeringsprogramma, aangezien de terugbetaling ervan voortvloeit uit de betaling van de premie aan Sinosure overeenkomstig de hoofdpolis van de exportkredietverzekering. Tot slot, maar niet minder belangrijk, vallen deze rabatten ook onder het toepassingsbereik van de mededeling [2004] nr. 368, die door MOFCOM en Sinosure gezamenlijk is opgesteld en volgens welke de regionale en lokale overheidsautoriteiten zich gezamenlijk nader zullen inspannen om de nadere ondersteuningsmaatregelen ten uitvoer te leggen voor de producten die zijn opgenomen in het register en voor de hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen ten behoeve van exportkredietverzekeringen.

(447)

De GOC bestrijdt ook de bevinding met betrekking tot item j) in bijlage 1 bij de SCM-overeenkomst van de WTO over subsidies en compenserende maatregelen, volgens welke het Sinosure exportkredietverzekeringsprogramma voor de korte termijn werd uitgevoerd tegen premietarieven die ontoereikend waren om de lange-termijnuitvoeringskosten en de verliezen van het programma te dekken. Ter onderbouwing hiervan haalt de GOC de jurisprudentie aan van de bevindingen van het WTO-Panel in de zaak US-Upland Cotton en geeft zij toelichtingen op basis van verschillende cijfers en argumenten in de jaarverslagen van Sinosure. De GOC plaatst ook vraagtekens bij de verwijzing van de Commissie naar artikel 11 van de statuten van Sinosure en het artikel van het advocatenkantoor Stewart Law. De Commissie herhaalt haar argumenten uit de overwegingen 242 tot en met 245 en wijst er hernieuwd op dat haar conclusies zijn gebaseerd op het best beschikbare bewijsmateriaal in het dossier als gevolg van het gebrek aan medewerking van de GOC, wat heeft belet dat de Commissie de relevante informatie verkreeg waarom zij had gevraagd. Bij haar bevindingen heeft de Commissie een aantal elementen en bewijs in het dossier in overweging genomen, waaronder de statuten van Sinosure en het artikel van advocatenkantoor Stewart Law. De Commissie is van mening dat, hoewel geen van deze elementen op zichzelf doorslaggevend is, deze en alle andere elementen relevant zijn voor haar vaststelling. De Commissie heeft met de US-Upland Cotton-jurisprudentie volledig rekening gehouden in haar bevindingen, en de citaten van de GOC uit deze jurisprudentie doen inderdaad zeer ter zake.

(448)

In het kader van haar betwisting van de analyse van de Commissie in overweging 245 dient de GOC een tabel in met cijfers uit de inkomstenverklaring van de openbaar beschikbare jaarverslagen van Sinosure over de periode 2006-2011 en concludeert zij dat het duidelijk is dat de ontvangen premies hoger waren dan de exploitatiekosten van het programma. Ten eerste merkt de Commissie op dat de door de GOC overgelegde tabel op de desbetreffende regel niet de door Sinosure betaalde commissiebedragen bevat, maar alleen de exploitatiekosten. Ten tweede blijkt uit de cijfers onweerlegbaar dat in elk jaar van 2006 tot 2011, met uitzondering van 2010, de bedragen aan netto premies nooit hoger zijn dan de bedragen aan nettobetalingen plus de exploitatiekosten, zelfs wanneer de betaling van commissies, die door de GOC zijn weggelaten, buiten beschouwing worden gelaten. Dit omvat tevens het jaar 2011, dat deels de onderzoeksperiode beslaat, en de verliezen zijn aanzienlijk in bepaalde jaren (bv. 2008). Ten derde merkt de Commissie op dat de GOC voor 2010 een onevenredig laag bedrag aan netto uitbetaalde vorderingen heeft vermeld (de betaalde premies zouden 20 keer hoger zijn dan de betaalde vorderingen), hetgeen niet naar voren komt uit het jaarverslag 2010. Dit door de GOC vermelde bedrag voor het jaar 2010 is gebaseerd op omvangrijke aanpassingen achteraf betreffende de invordering met betrekking tot vorderingen en wijzigingen in uitstaande reserves, die pas zijn opgenomen in het jaarverslag van 2011, onder verwijzing naar het jaar 2010. Deze wijzigingen lijken van uitzonderlijke en abnormale aard te zijn en worden pas het volgende jaar in het jaarverslag vermeld. De Commissie merkt tevens op dat de GOC voor 2011 de bedragen heeft gerapporteerd die zijn opgenomen in het jaarverslag van 2011. De Commissie vindt aanpassingen achteraf moeilijk in overeenstemming te brengen met de werkelijke situatie, met name gelet op het ontbreken van medewerking en van een nadere toelichting door de GOC of Sinosure gedurende het onderzoek.

Overeenkomstig US-Upland Cotton, zoals aangehaald door de GOC zelf, „wordt met de verwijzing naar „lange termijn” in item j) verwezen naar een periode die voldoende lang duurt om te verzekeren dat er een objectief onderzoek plaatsvindt zodat er een grondige beoordeling van het programma kan plaatsvinden waarin niet te veel waarde wordt toegekend aan een unieke of atypische ervaring op een bepaalde dag, in een bepaalde maand, kwartaal, half jaar, jaar of andere specifieke tijdsperiode”. De Commissie beschouwt de periode 2006-2011 als lang genoeg en Sinosure heeft in elk jaar van deze periode verlies geleden. De situatie in 2010 moet worden beschouwd als uniek of atypisch wanneer rekening wordt gehouden met de aangepaste cijfers in het jaarverslag 2011, en is derhalve van beperkte waarde, of de gewone, onaangepaste cijfers in het jaarverslag 2010 moeten worden beschouwd als relevant, waaruit blijkt dat het resultaat slechts net boven de rentabiliteitsdrempel ligt. Gezien de aanzienlijke verliezen in de andere jaren, bevestigt dit de bevindingen van de Commissie dat Sinosure, over het algemeen, in de periode 2006-2011 gedurende lange tijd verlies heeft geleden. Daarnaast blijft, zelfs als de gegevens over 2010 representatief zouden worden geacht, gelden dat Sinosure verlies heeft geleden in vijf van de zes jaren in de periode 2006-2011. De andere tabellen en cijferreeksen die de GOC heeft ingediend ter betwisting van de bevindingen van de Commissie met betrekking tot item j) in de SCM-overeenkomst van de WTO, kunnen niet in overeenstemming worden gebracht met andere informatie in het dossier en/of zijn niet controleerbaar. In elk geval laten deze op zich staand niet zien dat Sinosure de rentabiliteitsdrempel heeft gehaald voor het exportkredietverzekeringsprogramma voor de korte termijn in de periode 2006-2011.

(449)

Voor wat betreft de benchmark voor de berekening van het voordeel is de GOC van mening dat de vaststelling van een buitenlandse benchmark indruist tegen de SCM-overeenkomst, maar geeft zij geen argumenten ter onderbouwing van deze stelling. De Commissie verwijst naar haar toelichting in overweging 245.

(450)

De GOC en één in de steekproef opgenomen exporteur hebben bezwaar geuit tegen de gebruikte benchmark in die zin dat de Commissie niet heeft gerechtvaardigd waarom: i) de premieberekening is gebaseerd op EXIM Bank-gegevens uit de VS, ii) Italië is gebruikt als invoerland en niet Duitsland, de belangrijkste uitvoermarkt voor het betrokken product, iii) de tijdspanne van 120 dagen is gebruikt en niet van 60 dagen of een kortere periode, iv) zij niet de premieberekening voor directe uitvoer heeft gebruikt, maar voor de exportverzekering FIBC („Financial Institution Buyer Credit”). Met betrekking tot i) verwijst de Commissie naar overweging 253. Met betrekking tot ii) is de Commissie van mening dat Italië de juiste balans vertegenwoordigt tussen het EU-land met het laagste risico en EU-landen met aanzienlijke hogere risico's en dientengevolge hogere premies, die ook markten zijn voor het betrokken product. Voor wat betreft iii): aangezien op de website van de EXIM Bank geen specifieke simulatie op basis van een periode van 90 dagen beschikbaar is, meent de Commissie dat de duur van 120 dagen het meest geschikt is om de verkoopvoorwaarden tijdens het onderzoektijdvak weer te geven. Met betrekking tot iv) kon de Commissie geen simulatie verkrijgen voor de berekening van de premie voor directe uitvoer en beschouwt zij deze benchmark als afspiegeling van de algemene risicosituatie in het land van aankoop.

(451)

Eén in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur beweert dat hij een exportkredietverzekering heeft gekocht voor een deel van zijn export, maar dat hij normale verzekeringspremies heeft betaald en niet heeft geprofiteerd van het Green Express-programma of een andere voordelige behandeling zoals gesteld in de klacht. Aangezien er geen bewijs voorhanden is dat deze bewering schraagt, verwijst de Commissie naar haar bevindingen over dit programma in deel 3.4.1.4 van deze verordening. Met betrekking tot „Green Express” verwijst de Commissie naar haar bevindingen in overweging 240 en merkt zij op dat dit een specifiek aspect vormt van het kredietverzekeringsprogramma voor de korte termijn van Sinosure en dat de bevindingen van de Commissie niet beperkt zijn tot dit aspect, maar op het programma als geheel betrekking hebben.

(452)

De GOC betoogt voorts dat dit programma subsidies toekent voor gedistribueerde PV-systemen en niet aan de producenten-exporteurs van het betrokken product, en dat de desbetreffende criteria in de wetgeving niet op producenten van modules en cellen zijn gericht. In dit verband betoogt de GOC dat zij de relevante documentatie over het programma heeft verstrekt en dat er zelfs sprake is geweest van coördinatie met de in de steekproef opgenomen ondernemingen om dit punt te bewijzen. Drie in de steekproef opgenomen ondernemingen stellen dat dit een gebruikerssubsidie betreft, en dat deze geen voordelen toekent aan het betrokken product, en derhalve niet tot compenserende maatregelen aanleiding kan geven in de zin van artikel 1, lid 1, en artikel 3, lid 2, van de basisverordening, artikel VI.3 van de GATT 1994, en artikel 19.1 van de WTO-SCM Overeenkomst. Deze exporteurs verwijzen naar de EU-beslissing in de zaak Biodiesel uit de Verenigde Staten (overweging 97 van Verordening nr. 194/2009 van de Commissie, PB L 67 van 12.3.2009, blz. 50) en naar de WTO-jurisprudentie in de zaken U.S.-Lead Bars (punten 6.50, 6.53, 6.56 en 6.57 van het panelverslag), Canada-Measures Affecting the Export of Civilian Aircraft (punt 9.112 van het panelverslag), Brazil-Export Financing Programme for Aircraft (punt 7.24 van het panelverslag), en Canada-Measures Affecting the Export of Civilian Aircraft (punten 157 en 159 van het verslag van de beroepsinstantie).

(453)

De Commissie verwijst naar haar bevindingen in het kader van het onderzoek en met name naar de overwegingen 243 tot en met 246 van deze verordening, met een uitgebreide toelichting ten aanzien van bovenstaande argumenten, die bevestigen dat de vaststelling consistent is met de desbetreffende bepalingen en de door de COC en de medewerkende producenten-exporteurs aangehaalde jurisprudentie. De Commissie herhaalt dat de schenkingen in het kader van het programma rechtstreeks verband houden met het betrokken product, omdat de ervoor in aanmerking komende „gedistribueerde zon-PV-systemen” specifiek de levering van modules en cellen omvatten als belangrijk onderdeel van de projecten, en daarom bestaat er tussen het betrokken door de overheid toegekende voordeel en het betrokken product een rechtstreeks en onlosmakelijk verband. Zoals tevens is aangegeven in met name de overwegingen 244 en 245, heeft het onderzoek bevestigd dat de GOC rechtstreekse betalingen heeft gedaan aan verschillende in de steekproef opgenomen medewerkende exporteurs (met het oog op de installatie van zonnepanelen om energie voor hun eigen gebruik op te wekken, waaronder in het productieproces van het betrokken product), die onder meer de door hen zelf geproduceerde zonne-energiemodules en -cellen gebruikten. Tevens is vastgesteld dat de rechtstreekse betalingen aan de exporteurs in hun hoedanigheid van leveranciers van het betrokken product aan derden-projectbeheerders, in feite onverenigbaar waren met de relevante wetgeving en dat de GOC geen bewijsmateriaal heeft aangedragen om dit punt op te helderen (zie met name de overwegingen 245 en 246).

De beperkte verklaring van de GOC en de in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur dat de rechtstreekse overdracht van middelen, die strijdig was met de Chinese wetgeving, noodzakelijk was omdat de projectbeheerder in financiële moeilijkheden verkeerde en om te waarborgen dat de subsidies enkel voor toegelaten PV-systemen zouden worden gebruikt, wijst er sterk op dat de in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur als leverancier, bij ontbreken van deze directe overdracht van middelen door de overheid, geen geld had kunnen ontvangen voor de levering van het betrokken product, en dat de regering niet had kunnen waarborgen dat de subsidie voor het beoogde doel zou worden gebruikt. Vanuit dit oogpunt en bij ontbreken van verder bewijs moeten deze betalingen worden gezien als rechtstreekse betaling van de GOC aan de producent van het betrokken product, die anders voor de levering van het betrokken product geen geld zou hebben ontvangen (gesteld dat die levering ooit heeft plaatsgevonden, waarvoor in het dossier geen bewijsmateriaal voorhanden is). Op deze gronden is de Commissie van mening dat de door de GOC en de in de steekproef opgenomen medewerkende exporteurs naar voren gebrachte argumenten juridisch ongegrond zijn.

(454)

De GOC stelt tevens dat voor situaties waarin de voordelen uit het desbetreffende programma betrekking hadden op de levering van het betrokken product aan niet-verbonden projectmedewerkers, de Commissie verplicht was een „pass-through” analyse („analyse met betrekking tot doorgeven van een voordeel”) uit te voeren om dit punt te bewijzen, waarbij de GOC de WTO-uitspraak in de zaak US-Softwood Lumber IV (punten 141 en 142 van het verslag van de beroepsinstantie) aanhaalt. De Commissie verwijst naar de toelichting in de overwegingen 244 tot en met 246 en overweging 352 hierboven ter verwerping van deze stelling. Voorts was de Commissie door de niet-medewerking van de GOC niet bij machte een „pass-through analyse” uit te voeren. Derhalve is „pass-through” niet aan de orde en is de aangehaalde WTO-jurisprudentie irrelevant in deze situatie, aangezien de gelden rechtstreeks zijn betaald aan de producenten van het betrokken product en rechtstreeks verband hielden met de levering van onder meer het betrokken product. Aangezien deze betalingen steun betroffen die niet hoefde te worden terugbetaald, is er sprake van een financiële bijdrage en is de Commissie gerechtigd aan te nemen dat zij een voordeel aan de ontvanger (de producenten) toekennen, bij ontbreken van enig bewijs over later gebruik van de betrokken gelden. Indien de overheid de betalingen in het kader van dit programma zou hebben gedaan aan derden-projectbeheerders en de apparatuur zou zijn verworven tegen een billijke marktwaarde, zou er geen sprake zijn van een voordeel voor de betrokken exporteurs. In een situatie waarin betalingen aan de producenten-exporteurs worden gedaan, kennen de door deze ondernemingen voor de installatie van zonnepanelen gebruikte bedragen een voordeel toe, omdat zij daardoor de kosten die zij anders in dit proces zouden hebben gemaakt, niet hoefden te dragen. Indien de producent-exporteur niet in staat is aan te tonen dat een deel van de steun is overgedragen aan derden-gebruikers, wordt op basis van de best beschikbare feiten aangenomen dat dit deel van de steun aan de exporteur een voordeel toekent in de vorm van een algemene subsidie die de activiteiten van de onderneming in hun geheel tot voordeel strekt. Hiervan is in dit geval sprake.

(455)

Twee in de steekproef opgenomen exporteurs stellen dat het programma Golden Sun niet specifiek is omdat de desbetreffende voorwaarden in de Chinese wetgeving objectief zijn, alle ondernemingen die daaraan voldoen, voordelen in het kader van het programma kunnen ontvangen, en alle ondernemingen ervoor in aanmerking komen, ongeacht of zij het betrokken product vervaardigen. De Commissie verwijst naar haar bevindingen inzake specificiteit in overweging 247, waaruit blijkt dat de voorwaarden en selectiecriteria niet objectief en niet automatisch van toepassing zijn. De desbetreffende criteria waaraan moet worden voldaan, bevestigen dat het programma beperkt is tot enkel de beperkte groep ondernemingen die aan die criteria kan voldoen, namelijk de onderneming met een aanzienlijke geïnstalleerde capaciteit van ten minste 300 kWu en substantiële activa met een waarde van ten minste 100 miljoen. De selectiecriteria verwijzen tevens naar de noodzaak voor de ontvanger om te zijn opgenomen in het lokale demonstratie-uitvoeringsprogramma Golden Sun, en uit het onderzoek is gebleken dat de opneming in deze lokale plannen afhankelijk is van een discretionaire beslissing van de bevoegde autoriteiten die niet transparant en niet op objectieve criteria gebaseerd is. De Commissie voegt hieraan toe dat in aanmerking komende „gedistribueerde zonne-energiesystemen” afhankelijk zijn van de productie en levering van zonne-energieopwekkingsapparatuur, waarvan het overgrote merendeel uit zonne-energiemodules en -cellen bestaat. Derhalve is deze regeling, anders dan hetgeen uit de argumenten van de in de steekproef opgenomen exporteurs naar voren komt, ook in die zin specifiek dat enkel producenten van zonne-energiesystemen, of met andere woorden producenten van het betrokken product, in de praktijk in aanmerking komen voor voordelen uit dit programma, hetzij rechtstreeks in hun hoedanigheid als projectbeheerder, hetzij in hun kennelijke hoedanigheid van leverancier van het betrokken product aan de projectbeheerders.

De conclusie luidt derhalve, mede gelet op het ontbreken van medewerking van de GOC, die geen van de door de Commissie gevraagde begrotingsdocumenten heeft overgelegd (zie de overwegingen 234-239), dat dit programma ook de facto specifiek is in de zin van artikel 4, lid 2, onder c), van de basisverordening omdat voornamelijk producenten van het betrokken product in feite rechtstreeks of indirect voordelen uit dit programma genieten. Van de subsidie wordt ook gebruik gemaakt door een beperkt aantal ondernemingen (de producenten van het betrokken product), of wordt voornamelijk of disproportioneel gebruikt door deze ondernemingen, aangezien zij enkel een deel vormen van de vermeende mogelijke ontvangers, maar alle subsidies lijken te ontvangen.

(456)

De GOC herhaalt het argument dat het programma betreffende met buitenlands kapitaal gefinancierde ondernemingen (FIE's) zoals gesteld in de klacht, is beëindigd sinds 2013. De Commissie merkt op dat het onderzoektijdvak ver voor het jaar 2013 eindigt en dat voordelen die tijdens het OT uit hoofde van dit programma zijn verstrekt, aanleiding tot compenserende maatregelen kunnen vormen. Dit wordt bevestigd door de bevindingen in het onderzoek, waarin voordelen zijn aangetroffen die in het kader van dit programma tijdens het OT zijn toegekend aan meerdere in de steekproef opgenomen medewerkende exporteurs. De in het kader van het programma toegekende voordelen lopen door in de toekomst, ook al is het programma in 2013 is beëindigd.

(457)

De GOC en één in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur betoogden verder dat de variantregeling voor hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen geen aanleiding tot compenserende maatregelen kan geven op basis van artikel 10, lid 1, van de basisverordening, aangezien deze niet is genoemd in de klacht. De Commissie verwijst naar de uitgebreide weerlegging van dit argument in overweging 286. De Commissie herinnert er ook aan dat de GOC heeft besloten niet mee te werken tijdens het onderzoek betreffende de variant van dit programma. In aanvulling op deze elementen merkt de Commissie op dat in de klacht andere preferentiële directe-belastingregelingen zijn opgenomen voor hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen in aanvulling op de „two free/three half”-variant voor FIE's (onderdeel 4.2.5.1 van de klacht), met name de belastingverlagingen voor hoogtechnologische en nieuwe technologieondernemingen (onderdeel 4.2.5.9 van de klacht) en het programma voor preferentiële belasting voor FIE's die als hoogtechnologische en nieuwe technologieondernemingen zijn erkend (onderdeel 4.2.5.8 van de klacht). Daarom kan ook voor dit programma worden aangenomen dat het zeer nauw verband houdt met een van beide of beide gestelde belastingprogramma's voor zover het een verlaging betekent van het directe belastingtarief en specifiek gericht is op dezelfde reeks begunstigde hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen. Opnieuw zij opgemerkt dat de Commissie met medewerking van de GOC alle elementen die verband hielden met de in de klacht genoemde programma's juist en grondig had kunnen beoordelen, en de leemten had kunnen opvullen in de informatie in de klacht, die gebaseerd was op het voorlopige bewijs dat redelijkerwijs beschikbaar was voor de klager. Op basis van deze argumenten herhaalt de Commissie dat de instelling van compenserende maatregelen met betrekking tot dit programma volledig in overeenstemming is met artikel 10, lid 1, van de basisverordening, aangezien deze bepaling het onderzoek mogelijk maakt van alle „vermeende subsidies” die de klager ontwaart en niet slechts van een specifiek programma. In dit geval geldt voor alle betrokken programma's dat er sprake is van derving van belastinginkomsten door de overheid met betrekking tot de zelfde groep begunstigden.

(458)

Met betrekking tot de berekening van het subsidiebedrag stellen twee in de steekproef opgenomen medewerkende exporteurs dat de Commissie ten onrechte gebruik heeft gemaakt van de volledige jaarcijfers in de jaarlijkse aangifte vennootschapsbelasting over 2011, ondanks het feit dat het OT betrekking heeft op de helft van 2011 en de helft van 2012, wat indruist tegen de berekeningsmethode in onderdeel E, onder a), ii), van de Richtsnoeren van de Commissie voor de berekening van de omvang van de subsidie bij antisubsidieonderzoeken (PB C 394 van 17.12.1998, blz. 6). Een van deze exporteurs beweert verder dat, aangezien de volledige belastingaangifte voor 2012 niet beschikbaar was ten tijde van de controle, de Commissie voor 2012 haar berekening had moeten baseren op de kwartaalopgaven inkomstenbelasting betreffende de eerste helft van 2012 als verzameld ter plaatse en/of op de winst-en-verlies-rekeningen voor 2012 waaruit blijkt dat de onderneming verlies leed.

(459)

De Commissie verwijst naar overweging 300 en herhaalt dat het van belang is dat het voordeel wordt berekend op basis van de definitieve gecontroleerde belastingteruggave voor een bepaald belastingjaar. De Commissie voegt hieraan toe dat de finalisering van de belastingaangifte van 2011 in het OT elk op die aangifte geclaimd voordeel definitief maakt, waarmee de juistheid van haar benadering nogmaals wordt bevestigd. De Commissie kan haar berekening niet baseren op kwartaalopgaven voor de belastingen, aangezien deze een afspiegeling zijn van de lopende voorlopige situatie op het moment van indiening en per definitie geen rekening houden met de definitieve geconsolideerde situatie van het belastingjaar. Het objectieve doel van deze belastingaangiften is liquiditeit te verzekeren aan de overheid indien belastingen voorlopig verschuldigd zijn, maar ze weerspiegelen slechts de onvolledige situatie op het moment van indiening. Het zou goed kunnen dat wanneer de onderneming een aanzienlijke winst heeft gedraaid in de laatste twee kwartalen van het jaar, die de verliezen in de eerste twee kwartalen ruimschoots compenseren, zij aangifte doet van een belastbare winst in de definitieve belastingopgave. Hoewel de voorlopige belastingaangifte in 2012 een gedeeltelijke indicatie geeft van de situatie van de exporteur ten tijde van de indiening ervan en verklaart waarom de Commissie deze heeft ingezameld, is de relevantie ervan niet absoluut aangezien niet kan worden uitgesloten dat de situatie aan het einde van het fiscaal jaar zoals weergegeven op de definitieve aangifte volledig anders is. Voor wat betreft de winst-en-verlies-rekeningen over het jaar 2012 merkt de Commissie op dat de financiële boekhouding niet altijd overeenkomt met de fiscale boekhouding en dat het goed kan zijn dat de verplichting om winst- en verliesonderdelen te vermelden voor directe belastingdoeleinden aanzienlijk kunnen verschillen van de verslagleggingsverplichtingen voor de boekhouding. Tevens kunnen er aanpassingen zijn voor belastingdoeleinden die niet volledig worden weergegeven in de financiële rekeningen. Kortom, het feit dat een onderneming verlies draait volgens zijn financiële boekhouding, betekent niet noodzakelijkerwijs dat zij bij de definitieve belastingopgave ook in een verliespositie zal verkeren. Op basis van deze argumenten bevestigt de Commissie dat de subsidieberekening voor directe belastingregelingen noodzakelijkerwijs moet worden gebaseerd op de definitieve cijfers die zijn opgenomen in de definitieve aangifte voor de vennootschapsbelasting ten aanzien waarvan een audit heeft plaatsgevonden en niet op een periodieke belastingopgave of op definitieve of voorlopige boekhoudingsverklaringen.

(460)

De GOC beweert dat zij voor het eerst wordt geïnformeerd dat de Commissie een subsidieonderzoek doet naar een onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma dat geen vervangend programma is van het onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma voor FIE's, zoals gesteld in de klacht. De GOC vertrouwt op soortgelijke argumenten als gebruikt voor de vorige regeling, zoals toegelicht in overweging 457, en stelt dat het instellen van compenserende maatregelen met betrekking tot deze regeling een schending vormt van de artikelen 11 en 13 van de SCM-overeenkomst van de WTO. De GOC beweert verder dat het onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma voor FIE's in 2008 is beëindigd en dat het nieuwe O&O-programma dat is opgenomen in de wet op de vennootschapsbelasting van de VRC, geen vervangend programma is aangezien het niet verwijst naar FIE's en ook niet verlangt dat de uitgaven voor O&O-uitgaven 10 % hoger zijn dan in het voorgaande jaar.

(461)

De Commissie merkt op dat de GOC geen informatie heeft verstrekt over deze regeling in haar antwoord op de vragenlijst en de aanmaningsbrief, maar dat deze regeling reeds aanleiding gaf tot compenserende maatregelen in eerdere onderzoeken (zie overweging 310). De Commissie merkt echter ook op dat dit programma werd besproken tijdens het controlebezoek met de GOC en dat de toepasselijke uitvoeringsbepalingen werden verzameld als bewijs (ze waren ook ingediend door een van de in de steekproef opgenomen exporteurs). De stelling van de GOC dat zij voor de eerste keer is geïnformeerd over de mogelijke instelling van maatregelen met betrekking tot dit programma is derhalve ongegrond, ook omdat verschillende in de steekproef opgenomen medewerkende exporteurs waarmee de GOC haar antwoord heeft afgestemd, dit programma in hun antwoorden op de vragenlijst hebben genoemd. De GOC was van dit feit volledig op de hoogte aanzien zij verschillende malen de niet-vertrouwelijke versie van het dossier heeft ingezien. De bevindingen van het onderzoek laten zien dat dit programma aanleiding geeft tot compenserende maatregelen (overwegingen 310 — 314 hierboven). De Commissie voegt hieraan toe dat dit programma duidelijk een vervanging is van het voorgaande, op FIE's gerichte programma's, gezien het nauwe verband dat blijkt uit dezelfde vorm en omvang van het belastingvoordeel (aanvullende belastingvoordelen aftrekbaar van de basisbelastingvoet), dezelfde verhouding en dezelfde onderliggende situatie (in aanmerking komende uitgaven voor onderzoeks- en ontwikkelingsactiviteiten) met slechts geringe afwijkingen. Deze geringe afwijkingen werden in 2008 afgestemd op de nieuwe wet inzake vennootschapsbelasting, maar de aard en de inhoud van het programma zijn fundamenteel gelijk gebleven. De Commissie verwijst tevens naar de argumenten over de norm voor opening als besproken in overweging 457.

(462)

De GOC en één in de steekproef opgenomen medewerkende exporteur beweren tevens dat dit programma niet specifiek is, aangezien de Commissie niet heeft aangetoond dat het verkrijgen van het certificaat voor hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen beperkt is tot bepaalde ondernemingen. De Commissie verwijst naar haar toelichting in overweging 313 en in de overwegingen 321 en 325 betreffende een ander belastingprogramma voor hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen. De Commissie voegt hieraan toe dat de uitvoeringsregels voor de toepassing van dit programma (zie overweging 321) hier nader de bevinding over de hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen bevestigen, aangezien alleen ondernemingen in door overheidsbeleid gesteunde sectoren en die in aanmerking komen volgens de desbetreffende overheidscatalogi en richtsnoeren, het desbetreffende certificaat kunnen verkrijgen. Zo kan dit certificaat bijvoorbeeld alleen worden verkregen door ondernemingen die zijn betrokken bij een onderzoeks- en ontwikkelingsproject dat is aangegeven in de „High and New Tech Fields” in het door de NDRC bekendgemaakte document „Key Support of the State” en de „Guidelines for Current Priorities for Development in Key Sectors of the Hi-Tech Industry of 2007”, of voor onderzoeks- en ontwikkelingsactiviteiten die binnen het bereik van de mededeling van de „Notice of the State Council on Implementing the Several Supporting Policies for the Outline of the State Medium and Long-term Scientific and Technological Development (2006-2020)”, nr. 6 [2006] van de staatsraad vallen. Het is daarom duidelijk dat dit belastingprogramma beperkt is tot uitsluitend deze specifieke ondernemingen in de relevante sectoren en tot onderzoeks- en ontwikkelingsactiviteiten die door de GOC worden ondersteund, met inbegrip van ondernemingen in de bevorderde PV-bedrijfstak.

(463)

Met betrekking tot de berekening van het subsidiebedrag stellen twee in de steekproef opgenomen medewerkende exporteurs dat de Commissie ten onrechte gebruik heeft gemaakt van de jaarcijfers in hun jaarlijkse aangifte vennootschapsbelasting over 2011, ondanks het feit dat het OT betrekking heeft op de helft van 2011 en de helft van 2012 en dat dit indruist tegen de berekeningsmethode in onderdeel E, onder a), ii), van de Richtsnoeren van de Commissie voor de berekening van de omvang van de subsidie bij antisubsidieonderzoek (PB C 394 van 17.12.1998, blz. 6). De Commissie verwijst naar alle argumenten waarop is ingegaan in overweging 459, die evenzeer van belang zijn om deze bewering ten aanzien van dit programma te ontzenuwen. Bovendien merkt de Commissie op dat het argument betreffende een gestelde verliespositie voor de belasting in het fiscale jaar 2012 slechts beperkt of niet relevant is, aangezien een belastingvermindering vijf extra belastingjaren naar voren kan worden geschoven en kan worden afgezet tegen eventueel belastbaar inkomen dat in de volgende vijf jaar wordt aangegeven. Daarom zou de Commissie, zelfs als zij zou aanvaarden dat deze ondernemingen een belastingverlies hebben geleden in 2012 of de definitieve gecontroleerde belastingaangifte voor 2012 beschikbaar was en een belastingverlies zou laten zien (wat hier niet het geval was), nog altijd de voordelen in het kader van dit programma in aanmerking nemen, omdat niet kan worden uitgesloten dat de voordelen van de belastingverlaging die in 2012 zijn verkregen, zouden worden gebruikt zodra de onderneming belastbaar inkomen opgeeft in een van de komende vijf jaar.

(464)

De GOC en één medewerkende in de steekproef opgenomen exporteur stellen dat dit programma niet specifiek is, dat de specificiteitsanalyse niet is gebaseerd op feiten en dat de vereisten voor het verkrijgen van certificaten voor hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen moeten worden beschouwd als objectieve criteria of voorwaarden om voor de subsidie in aanmerking te komen, en dat iedere onderneming automatisch in aanmerking komt voor dit programma. Met betrekking tot de bevinding van specificiteit betreffende de beperking van dit programma en betreffende de belastingverrekening voor uitgaven in verband met onderzoek en ontwikkeling tot hoogtechnologische en in nieuwe technologieën gespecialiseerde ondernemingen, verwijst de Commissie naar haar toelichting in de overwegingen 321 en 325 en tevens naar overweging 462, welke ook van toepassing is voor dit programma. De Commissie herhaalt dat met name de hierboven genoemde uitvoeringsmaatregelen en documenten aantonen dat de toepassing van dit programma en de erkenning als hoogtechnologische en nieuwe technologieonderneming ver van open staan voor alle ondernemingen op basis van objectieve criteria, maar beperkt zijn tot uitsluitend bepaalde door de GOC gesteunde sectoren en ondernemingen op basis van criteria die niet objectief of neutraal lijken. De mogelijkheid om in aanmerking te komen voor de voordelen uit hoofde van dit programma is ook niet automatisch, maar de toekenning van voordelen is afhankelijk van de toekenning van een certificaat voor hoogtechnologische en nieuwe-technologieondernemingen, dat wordt toegekend na een discretionaire procedure door de bevoegde autoriteiten waarbij geen sprake is van een automatisme.

(465)

Eén medewerkende exporteur beweert dat de Commissie de subsidievoordelen van dit programma verkeerd heeft berekend, omdat zij gebruik heeft gemaakt van de gecontroleerde belastingaangifte over 2011, terwijl de kwartaalopgaven voor het eerste en tweede kwartaal 2012 beschikbaar waren en bij de controle waren verzameld, en de Commissie in elk geval een kopie had kunnen opvragen van de definitieve belastingaangifte voor de inkomstenbelasting voor 2012 zodra deze beschikbaar was. Deze exporteur stelt ook dat als de belastingaangifte 2011 wordt gebruikt om het subsidievoordeel te berekenen, ook de omzet over 2011 van het bedrijf moet worden gebruikt en niet de omzet gedurende het OT. De Commissie verwijst naar haar toelichting in overweging 459. De Commissie merkt voorts op dat in de brief ter voorbereiding van de controle aan de in de steekproef opgenomen exporteurs, waaronder de desbetreffende exporteur, specifiek is verzocht om de originele volledige belastingverklaringen voor de fiscale jaren waarop het OT betrekking had en de drie voorgaande jaren. Deze medewerkende exporteur had het belastingformulier voor 2012 dus kunnen en moeten indienen zodra dit beschikbaar was, en de Commissie merkt op dat hij dat ook recentelijk nog niet heeft gedaan bij het indienen van opmerkingen ten aanzien van het document met de bevindingen. Met betrekking tot het argument dat de Commissie de omzet over 2011 zou moeten gebruiken voor de berekening van het voordeel, merkt zij op dat de hoogte van het voordeel volgens de belastingaangifte over 2011 wordt beschouwd als een redelijke weergave van de situatie in het OT, in het bijzonder omdat de betaling van belasting voor 2011 verschuldigd was in het OT (maand) en de definitieve gegevens voor 2012 niet beschikbaar waren op het moment van de controle. In elk geval kan de Commissie geen verschillende noemers gebruiken om verschillende subsidies te meten, anders zijn de percentages niet vergelijkbaar en is er geen gegarandeerde consistentie in de berekening. Bovendien heeft de Commissie niet omzetcijfers van 2011 gecontroleerd, maar uitsluitend omzetcijfers voor het OT.

(466)

De GOC betoogde dat de Commissie de specificiteit overeenkomstig de artikelen 2.1 en 2.2 van de SCM-Overeenkomst niet heeft vastgesteld en de vaststelling van de specificiteit niet duidelijk heeft onderbouwd op basis van positief bewijs, zoals vereist uit hoofde van artikel 2.4 van de SCM-Overeenkomst. Volgens de GOC heeft de Commissie geen feitelijk bewijs verstrekt over welke de bepaalde bedrijfstakken zijn waaraan grondgebruiksrechten worden verleend tegen een preferentieel tarief, noch de rechtsgrondslag aangegeven voor haar beoordeling dat de bedrijfstak die zonnecellen en -modules produceert deel uitmaakt van deze bedrijfstakken. Een van de producenten-exporteurs kwam met een soortgelijk argument. Deze argumenten moesten worden afgewezen. In overweging 364 heeft de Commissie de voorbeelden aangehaald van de kennisgevingen inzake grondgebruiksrechten waarbij de betreffende autoriteiten de mogelijke kopers voor de vastgestelde prijs hebben beperkt tot de fotovoltaïsche bedrijfstak en prijslimieten hebben vastgesteld voor de grondgebruiksrechten die door de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs werden gekocht. Aangezien andere aan de GOC gevraagde informatie ontbreekt en gezien de overheidssteun voor de PV-bedrijfstak, samengenomen met de discretionaire en niet-transparante aard van de verlening van grondgebruiksrechten, was de Commissie van mening dat deze informatie bewijst dat er sprake is van specificiteit.

(467)

De GOC en verschillende producenten-exporteurs betoogden dat de door de Commissie geselecteerde benchmark voor grondgebruiksrechten inadequaat is. De GOC stelde tevens dat de Commissie niet naar beste vermogen een benchmark heeft gezocht die de marktvoorwaarden benadert waarvan bij ontbreken van verstoring sprake zou zijn, zoals vereist door de uitspraak van het WTO-panel in de zaak US — Definitive Anti-Dumping and Countervailing Duties on Certain Products from China  (101). Dit argument moest worden afgewezen. De Commissie heeft tot in detail gekeken naar de verschillende indicatoren en Taiwan en de VRC als geheel vergeleken en per de betrokken Chinese provincies. De Commissie beschouwt Taiwan na een dergelijke analyse als een geschikte externe benchmark gezien het geheel van de informatie in het dossier: i) het niveau van economische ontwikkeling en de economische structuur in Taiwan en de grote meerderheid van de Chinese provincies en steden waarin de medewerkende producenten-exporteurs gevestigd zijn, ii) de fysieke nabijheid van de VRC en Taiwan, iii) de hoge graad van infrastructuur waarover zowel Taiwan als deze Chinese provincies beschikken, iv) de sterke economische banden en grensoverschrijdende handel tussen Taiwan en de VRC, v) de vergelijkbare bevolkingsdichtheid in de betrokken Chinese provincies en in Taiwan, vi) de gelijkenis tussen het soort grond en de transacties om tot een relevante benchmark te komen in Taiwan en in de VRC en vii) de gemeenschappelijke demografische, linguïstische en culturele eigenschappen van Taiwan en de VRC. Bovendien worden de meeste betrokken provincies beschouwd als de best presterende provincies in de VRC op het gebied van productie.

Hoewel het bbp per hoofd in Taiwan en deze provincies en steden niet identiek is, is het bbp van deze provincies en steden de laatste jaren snel gegroeid: zij maken met andere woorden een inhaalslag ten opzichte van Taiwan. Daarnaast suggereren recente gegevens dat zowel de VRC als geheel als de betrokken provincies en steden een veel hogere groei van het bbp hebben dan Taiwan: zij maken met andere woorden dus een snelle inhaalslag. Er moet echter worden opgemerkt dat de exacte vergelijking tussen het bbp van een niet-markteconomie (de VRC) en het bbp van een stabiele markteconomie (Taiwan) niet doorslaggevend is omdat het normaal is dat het bbp van een niet-markteconomie achterblijft bij dat van een functionerende markteconomie. Bovendien kunnen vraag naar en aanbod van industriegrond door tal van andere factoren, zoals planningsregels en milieubeleid, worden beïnvloed. Waar het echt op aankomt, is wat de marktvoorwaarden voor grondgebruiksrechten in de Chinese provincies zouden zijn indien er sprake van een functionerende markteconomie zou zijn en op grond van alle bewijsmateriaal zouden deze sterk vergelijkbaar zijn met die van Taiwan.

(468)

De klager stelde dat de Commissie aanvullende subsidieregelingen waarvan was gebleken tijdens het onderzoek bekend moest maken en tevens subsidiemarges voor die niet in de klacht genoemde regelingen moest vaststellen. In dit verband zij opgemerkt dat alle subsidies die juridisch in aanmerking kwamen voor de opening van een onderzoek, door de Commissie zijn onderzocht.

(469)

De klager stelde dat de Commissie een subsidiemarge had moeten vaststellen met betrekking tot de verstrekking van polysilicium tegen een ontoereikende prijs, op basis van de informatie in de klacht en op basis van de bevindingen van het VS ministerie van Handel in een soortgelijke PV-zaak. De Commissie heeft dit programma onderzocht en op basis van de van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs ontvangen informatie geconcludeerd dat er geen sprake was van een voordeel op basis van dit programma gedurende het OT, hoofdzakelijk omdat de invoerprijzen van polysilicium lager waren dat de door Chinese leveranciers in rekening gebrachte prijzen. Opgemerkt zij dat de onderzoektijdvakken voor de VS-zaak en de onderhavige zaak verschillend waren.

(470)

De klager stelde tevens dat de Commissie een subsidiemarge had moeten vaststellen met betrekking tot de verstrekking van elektriciteit tegen een ontoereikende prijs. Dit argument moest worden afgewezen. De Commissie heeft niet voldoende bewijs aangetroffen dat de in de steekproef opgenomen producenten, met uitzondering van LDK, voordeel hebben genoten van de preferentiële verstrekking van elektriciteit in het OT.

(471)

De GOC stelde dat de berekeningsmethode van de Commissie resulteerde in dubbeltelling bij de berekening van de antidumping- en antisubsidiemarges. Volgens de GOC had de Commissie de voor het exportkredietverzekeringsprogramma berekende subsidiemarge in mindering moeten brengen op de dumpingmarges, omdat het een exportsubsidie betreft. Ook stelde de GOC dat de Commissie de op basis van de buitenlandse benchmarks berekende subsidiemarges in mindering had moeten brengen op de dumpingmarges. Zij argumenteerde dat een deel van de dumping die was berekend op basis van de normale waarde van een referentieland, in feite overeenkomt met de subsidie waartegen compenserende maatregelen zijn ingesteld in het parallelle antisubsidieonderzoek („part of dumping calculated based on an analogue country normal value is actually same subsidisation that has been countervailed in the parallel anti-subsidy investigation”). Geen van deze stellingen zou enige impact hebben op de hoogte van de desbetreffende maatregelen, aangezien in het onderhavige geval de gecumuleerde rechten worden beperkt door de schademarge. De GOC bevestigde dit in de opmerkingen ten aanzien van de mededeling van de definitieve bevindingen. Derhalve werd het niet noodzakelijk geacht inhoudelijk op deze stellingen te reageren.

(472)

De ad-valorembedragen van de overeenkomstig de basisverordening tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies zijn in de onderstaande tabel opgenomen:

(473)

Overeenkomstig artikel 15, lid 3, van de basisverordening wordt de totale subsidiemarge voor de medewerkende ondernemingen die niet in de steekproef werden opgenomen berekend op basis van de totale gewogen gemiddelde subsidiemarge die is vastgesteld voor de in de steekproef opgenomen ondernemingen, d.w.z. 6,4 %.

(474)

Gezien de hoge mate van medewerking van de Chinese producenten-exporteurs werd het recht voor alle andere ondernemingen vastgesteld op het niveau van het hoogste recht dat wordt ingesteld ten aanzien van de ondernemingen die in de steekproef waren opgenomen respectievelijk die aan het onderzoek hebben meegewerkt. Het recht voor „alle andere ondernemingen” zal gelden voor de ondernemingen die niet aan het onderzoek hebben meegewerkt.

(475)

Het soortgelijke product werd door ongeveer 215 producenten in de Unie vervaardigd. Ze vormen de bedrijfstak van de Unie in de zin van artikel 9, lid 1, van de basisverordening en worden hierna de „bedrijfstak van de Unie” genoemd. De instellingen hebben de juistheid onderzocht van argumenten van belanghebbenden dat het aantal producenten groter was; bij dit onderzoek is gebleken dat de vermeende extra groep producenten in werkelijkheid vooral uit producenten-exporteurs, met hen verbonden importeurs, distributeurs en installateurs bestond.

(476)

Om de totale productie in de Unie tijdens het OT vast te stellen, werd gebruikgemaakt van alle beschikbare informatie over de bedrijfstak van de Unie, waaronder de informatie in de klacht en macro-economische gegevens die zijn verkregen van Europressedienst, een onafhankelijk adviesbureau („de consultant”) en van de gecontroleerde antwoorden van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie op de vragenlijsten, aangezien er geen volledige openbaar toegankelijke informatie over de productie beschikbaar was. Aangezien de invoer van modules en cellen in de Unie geregistreerd wordt onder douaneposten waaronder ook andere producten vallen die niet opgenomen zijn in het onderhavige onderzoek en de invoer in ton werd weergegeven, kon geen gebruik worden gemaakt van Eurostat om de omvang en de waarde van de invoer te bepalen, die gebaseerd werden op de door de consultant verstrekte gegevens. Waar mogelijk werden de van de adviseur ontvangen gegevens gecontroleerd aan de hand van openbaar toegankelijke bronnen en de gecontroleerde antwoorden op de vragenlijsten.

(477)

Op deze basis werd de totale productie in de Unie in het OT geraamd op ca. 4 gigawatt voor modules en 2 gigawatt voor cellen.

(478)

Zoals vermeld in overweging 21, werden in de steekproef negen producenten in de Unie opgenomen die 18 % tot 21 % van de totale productie van modules in de Unie en 17 % tot 24 % van de totale productie van cellen in de Unie voor hun rekening nemen.

(479)

Een aantal belanghebbenden plaatste vraagtekens bij het feit dat gegevens die werden verstrekt door de consultant, werden gebruikt om onder meer de productie in de Unie, de productiecapaciteit van de Unie en andere macro-economische schade-indicatoren betreffende de bedrijfstak van de Unie en invoergegevens te bepalen. Deze belanghebbenden trokken de onafhankelijkheid van de consultant in twijfel en beweerden dat hij banden had met de klager. Zij verzochten tevens om een toelichting over de basis waarop de Commissie de consultant had gekozen, en trokken diens deskundigheid in het verzamelen van economische gegevens met betrekking tot de PV-sector in twijfel. In dit verband werd aangevoerd dat de Commissie haar bevindingen had moeten baseren op gegevens uit andere beschikbare bronnen, met name van bekende onderzoeksinstellingen. Tot slot heeft AFASE ter betwisting van de betrouwbaarheid van de door de consultant verstrekte gegevens verwezen naar de Best Practices for the submission of economic evidence and data collection in cases concerning the application of Articles 101 and 102 (TFEU and in merger cases (beste praktijken voor de indiening van economisch bewijsmateriaal en de verzameling van gegevens in zaken betreffende de toepassing van de artikelen 101 en 102 VWEU en in concentratiezaken).

(480)

Wat de vermeende banden tussen de consultant en de klager aangaat, hebben de betrokken belanghebbenden geen bewijsmateriaal overgelegd waaruit het bestaan van die banden blijkt. Evenmin is bij het onderzoek gebleken dat hun verhouding niet louter commercieel was. Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde een van de belanghebbenden aan dat er aanwijzingen waren dat het voorlopig bewijsmateriaal dat de klagende bedrijfstak van de Unie in de klacht had verstrekt, was gebaseerd op gegevens van dezelfde consultant. Hoewel de bevindingen voor sommige indicatoren inderdaad vergelijkbaar waren met het bewijsmateriaal in de klacht, betekent dit niet noodzakelijkerwijs dat zij slechts op één bron waren gebaseerd. In dit verband vermeldt de klacht de verschillende bronnen die zijn gebruikt. De desbetreffende argumenten moesten bijgevolg worden afgewezen.

(481)

De Commissie achtte het passend om in het kader van dit onderzoek gebruik te maken van dit consultancybureau omdat er geen andere openbaar toegankelijke bronnen voor de noodzakelijke macro-economische gegevens voor de totale markt van de Unie en invoergegevens beschikbaar waren. Voorafgaand aan de keuze voor Europressedienst heeft de Commissie de door de consultant gebruikte methode voor het verzamelen van de relevante gegevens beoordeeld en onderzocht of de consultant in staat was om de nodige gegevens voor alle productsoorten afzonderlijk en voor de gehele beoordelingsperiode te verstrekken.

(482)

Bovendien werden tijdens het onderzoek de door de consultant verstrekte gegevens indien mogelijk aan de hand van andere beschikbare bronnen gecontroleerd en bevestigd. In dit verband wordt opgemerkt dat op de markt een aantal in het verzamelen van PV-statistieken gespecialiseerde onderzoeksbedrijven aanwezig is en dat de gerapporteerde cijfers bijna nooit identiek zijn. Dit is te wijten aan het feit dat het voor alle onderzoeksinstellingen moeilijk is precieze cijfers te verkrijgen, om welke reden voor de gerapporteerde PV-marktindicatoren altijd wordt uitgegaan van ramingen, ongeacht wie dat cijfer verstrekt. In deze context bestond de kruiselingse controle door de Commissie uit het vergelijken van de trends van de van de consultant ontvangen gegevens met de trends van dezelfde gegevens die over dezelfde onderwerpen werden gepubliceerd door andere onderzoeksbedrijven, het Gemeenschappelijk Centrum voor Onderzoek van de Commissie (JRC) en de European Photovoltaic Industry Association (EPIA), indien deze beschikbaar waren. Uit deze kruiselingse controle kwamen geen significante verschillen naar voren: de trends van de indicatoren waarvoor de kruiselingse controle werd verricht, waren vergelijkbaar. De voorlopige antidumpingbevindingen waren dus niet enkel gebaseerd op de gegevens die de consultant verstrekte, maar ook op de eigen analyse en beoordeling van deze gegevens door de Commissie. Bovendien werd, zoals vermeld in overweging 8 hierboven, na de instelling van de voorlopige antidumpingmaatregelen een controlebezoek ter plaatse bij de consultant verricht. Met dit bezoek beoogde de Commissie de betrouwbaarheid van de methode en de verstrekte gegevens te controleren. De controle ter plaatse was een follow-up van de kruiselingse controle van de gegevens door de Commissie en hiermee werd beoogd verdere zekerheid te verkrijgen over de betrouwbaarheid en de kwaliteit van de gegevens en de in verband daarmee gebruikte methode. De controle ter plaatse werd passend geacht overeenkomstig het beginsel van behoorlijk bestuur, ook al waren die gegevens niet door een belanghebbende maar door een consultant verstrekt. De Commissie verkreeg naar aanleiding van dit bezoek verdere zekerheid over de betrouwbaarheid van de door de consultant verstrekte gegevens.

(483)

Een van de belanghebbenden voerde aan dat de door de Commissie gebruikte methode voor de kruiselingse controle niet voldoende gedetailleerd was uiteengezet en verzocht om mededeling van de andere voor de kruiselingse controle gebruikte bronnen. Hij betoogde voorts dat de gebruikte methode hoe dan ook ongeldig was omdat alleen trends van gegevens uit diverse bronnen werden vergeleken en geen absolute waarden.

(484)

De andere bronnen die werden gebruikt voor de kruiselingse controle van de door de consultant verstrekte gegevens waren de rapporten die over dezelfde onderwerpen zijn gepubliceerd door JRC en EPIA. Bij de vergelijking van de gegevens met die uit andere bronnen bleken de gegevens niet alleen vergelijkbare trends te vertonen, maar ook van vergelijkbare grootte te zijn. Daarom werd geconcludeerd dat de gebruikte methode passend was en werden de desbetreffende argumenten afgewezen.

(485)

De hoofdactiviteit van de consultant bestaat in het verzamelen van gegevens in verband met de PV-sector en in het ontwikkelen van een geactualiseerde databank van op de PV-markt actieve ondernemingen. Deze gegevens worden gepubliceerd in gespecialiseerde tijdschriften op het gebied van de PV-sector en ook gebruikt door individuele bedrijven waarvoor de consultant gespecialiseerd onderzoek uitvoert. De databank van Europressedienst wordt regelmatig bijgewerkt en opnieuw gepubliceerd. Bovendien heeft de consultant een aantal jaren ervaring in deze sector. Meer bepaald bestaat de methode van de consultant erin dat hij informatie verzamelt, kruiselings controleert en samenvoegt en daarvoor diverse op de markt beschikbare bronnen gebruikt. Daartoe wint hij via standaardvragenlijsten die aan de in de databank opgenomen ondernemingen worden gestuurd of via de telefoon gegevens in (vooral van de producenten in de Unie) of verzamelt hij gegevens tijdens gespecialiseerde beurzen (met name van producenten in derde landen). Wanneer de informatie niet via de zojuist genoemde kanalen kan worden verkregen, checkt Europressedienst de financiële verslagen van ondernemingen in de PV-sector of werkt zij vrij met andere onderzoeksinstellingen samen om de gegevens te verkrijgen of kruiselings te controleren. Er werd gecontroleerd dat de consultant deze bronnen bij zijn dagelijkse werk gebruikte. In bovenstaande context werd het passend geacht om bij dit onderzoek gebruik te maken van de diensten van Europressedienst en de desbetreffende argumenten van de belanghebbenden werden derhalve afgewezen.

(486)

Met betrekking tot het document over de beste praktijken voor de indiening van economisch bewijsmateriaal die door de bevoegde dienst van de Commissie zijn uitgebracht („de beste praktijken”), moeten de volgende opmerkingen worden gemaakt. In de eerste plaats gaat het om een document dat niet bindend is voor de Commissie, aangezien het niet is vastgesteld door het college, maar is gepubliceerd door de bevoegde dienst om aan de belanghebbenden aanbevelingen te geven over de wijze van indiening van economisch bewijsmateriaal. In de tweede plaats betreffen de beste praktijken de indiening van economische analyses en gegevens die worden gebruikt bij onderzoeken in mededingingszaken overeenkomstig de artikelen 101 en 102 VWEU en in concentratiezaken. De toepasselijke regels, bewijsstandaarden en onderzoeksbevoegdheden van de Commissie in deze mededingingszaken kunnen niet worden vergeleken met handelsbeschermingsonderzoeken, waarvoor heel andere regels gelden.

(487)

Een aantal belanghebbenden trok de door de consultant gebruikte methode in twijfel, waarbij zij stelden dat deze niet voldeed aan erkende wetenschappelijk normen. Zoals vermeld in overweging 481, werd de methode echter beoordeeld en werden de daaruit voortvloeiende gegevens kruiselings gecontroleerd en gecheckt, naar aanleiding waarvan zij in overeenstemming met andere gepubliceerde gegevens en derhalve redelijk betrouwbaar werden geacht. Specifieke punten die door bepaalde belanghebbenden ter sprake waren gebracht, werden bilateraal opgehelderd en ter beschikking gesteld in het open dossier van het onderzoek dat door de belanghebbenden ingezien kan worden.

(488)

De CCCME voerde aan dat de methode om gegevens samen te voegen niet was toegelicht. Dit argument werd afgewezen omdat de desbetreffende informatie aan alle belanghebbenden ter beschikking is gesteld in het dossier dat door hen ingezien kan worden.

(489)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen herhaalde een aantal belanghebbenden hun bezorgdheden in verband met de keuze van de consultant door de Commissie en de kwaliteit van de verstrekte gegevens. In dit verband werd aangevoerd dat de gegevens van de consultant ad hoc kunnen worden besteld en gekocht om tegemoet te komen aan de specifieke verzoeken van potentiële klanten en dus mogelijk niet objectief zijn. Voorts trok de CCCME in twijfel dat de door de consultant verzamelde gegevens als positief bewijsmateriaal in de zin van artikel 3, lid 2, van de basisverordening konden worden beschouwd, aangezien de gegevens grotendeels op veronderstellingen en ramingen waren gebaseerd. Verder werd aangevoerd dat de verstrekte gegevens niet voldoende door bewijsmateriaal in het dossier werden ondersteund en niet bevestigend, objectief en controleerbaar waren.

(490)

Met betrekking tot die argumenten wordt verwezen naar de overwegingen 481 en 482 hierboven, waarin aanvullende informatie is verstrekt in verband met de keuze van de consultant. Daarnaast wordt erop gewezen dat de Commissie de consultant heeft ingehuurd op basis van de beste beschikbare informatie op dat ogenblik en dat zij daarbij het op de procedure toepasselijke Financieel Reglement van de Commissie ten volle is nagekomen. Voorts wordt eraan herinnerd dat het van groot belang was dat de consultant alle nodige gegevens tijdig kon verstrekken, aangezien de Commissie wettelijke termijnen moest respecteren bij de publicatie van de voorlopige bevindingen tijdens het onderzoek.

(491)

Wat betreft de kwaliteit van de verstrekte gegevens en de vraag of deze kunnen worden beschouwd als positief bewijsmateriaal in de zin van artikel 3, lid 2, van de basisverordening, zoals vermeld in overweging 482 hierboven, werd de methode van de consultant om de gegevens te verzamelen onderzocht en werd geoordeeld dat deze van bevredigende kwaliteit was. Bovendien werden de door de consultant verstrekte gegevens, zoals ook in overweging 482 hierboven is vermeld, indien mogelijk kruiselings gecontroleerd aan de hand van andere bronnen en redelijk accuraat bevonden. Tot slot wordt erop gewezen dat de consultant beschikt over één databank die geregeld wordt bijgewerkt, onafhankelijk van de behoeften en verzoeken van de klanten. Die databank wordt gebruikt om PV-statistieken samen te voegen en te bezorgen aan diverse klanten, zodat de bewering dat de gegevens niet objectief waren, moest worden afgewezen.

(492)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde één belanghebbende aan dat de Commissie de bronnen, de gebruikte methode en de ondernemingen waarmee de consultant samenwerkte om de verstrekte macro-economische gegevens samen te stellen niet had meegedeeld. Een andere belanghebbende herhaalde dat de door de consultant gebruikte methode inaccurate resultaten te zien gaf. Een aantal belanghebbenden heeft om verdere informatie verzocht over de methode van de consultant, zoals de gemiddelde responspercentages op de vragenlijsten/interviews, het percentage gegevens dat via elk kanaal werd verzameld, de wijze waarop deze gegevens werden gecontroleerd, de benaderingen/veronderstellingen die werden gebruikt om de gegevens te genereren, het aantal bedrijven waarvoor benaderingen werden gemaakt, en ten minste een idee van het aantal werknemers van de consultant.

(493)

Met betrekking tot die argumenten wordt erop gewezen dat de Commissie de belanghebbenden na de instelling van de voorlopige maatregelen de methode en de bronnen die de consultant gebruikte om de gegevens samen te voegen, heeft meegedeeld en na de mededeling van de voorlopige antidumpingbevindingen specifieke vragen van de belanghebbenden daarover heeft behandeld. De aanvullende verzoeken om informatie van de betrokken belanghebbenden na de mededeling van de definitieve bevindingen worden geacht te zijn beantwoord met de informatie die ter beschikking is gesteld na de instelling van de voorlopige rechten voor zover de vertrouwelijkheidsbeperkingen dit toestonden. Voorts wordt benadrukt dat de Commissie ter plaatse heeft gecontroleerd hoe de consultant de gegevens had verzameld en samengevoegd en dat zij de desbetreffende onderliggende veronderstellingen voor de samenvoeging van de gegevens heeft gecontroleerd. De resultaten van de controle waren bevredigend en de Commissie had zekerheid verkregen over de redelijkheid van de onderliggende veronderstellingen en over de kwaliteit van de door de consultant verstrekte gegevens. Bovendien trokken de belanghebbenden de gegevens als dusdanig niet in twijfel.

(494)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen verzocht een andere belanghebbende om toelichting over het aantal producenten in de Unie dat de consultant in aanmerking heeft genomen bij de verzameling van de gegevens en over de mate waarin deze samenvallen met de ongeveer 215 producenten in de Unie die de Commissie bekend zijn. In dit verband wordt verduidelijkt dat de producenten in de Unie waarmee de consultant rekening heeft gehouden, grotendeels dezelfde zijn als de in overweging 475 hierboven vermelde producenten waarvan bekend is dat zij bij dit onderzoek de bedrijfstak van de Unie vertegenwoordigen.

(495)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen voerde een belanghebbende aan dat de Commissie de schadeanalyse op inconsistente wijze heeft uitgevoerd, aangezien deze afzonderlijk werd verricht voor modules en cellen terwijl het bij de schade- en subsidiemargeberekeningen ging om een gewogen gemiddelde voor modules en cellen samen. In dit verband wordt erop gewezen dat de indicatoren weliswaar voor elke productsoort afzonderlijk werden vermeld, maar de conclusies voor elke indicator verwijzen naar het onderzochte product als geheel. Ook wordt eraan herinnerd dat modules en cellen één enkel product zijn, zodat de subsidiemarges en de schademarge op die basis werden berekend. Het argument werd derhalve afgewezen.

(496)

Tot slot voerde een andere belanghebbende aan dat de berekening van de waarden van de macro-economische indicatoren tijdens het OT ten onrechte werd gebaseerd op een gewoon gemiddelde van de jaren 2011 en 2012, aangezien die methode niet objectief was en niet leidde tot resultaten die de realiteit tijdens het OT weerspiegelden. Verduidelijkt wordt dat slechts gebruik is gemaakt van een gewoon gemiddelde van de gegevens wanneer er vergelijkbare trends waren in de betrokken tijdvakken. Wanneer de trends verschillend waren, werd de methode dienovereenkomstig aangepast en werd daarbij de realiteit op de markt in aanmerking genomen. De betrokken belanghebbende zette niet uiteen in hoeverre de resultaten van de gebruikte methode geen weerspiegeling van de realiteit op de markt waren. Deze argumenten werden derhalve afgewezen.

(497)

Een deel van de bedrijfstak van de Unie is verticaal geïntegreerd en een aanzienlijk deel van de productie van de bedrijfstak van de Unie was bestemd voor intern gebruik, vooral voor de productie van cellen.

(498)

Om te bepalen of de bedrijfstak van de Unie aanmerkelijke schade heeft geleden en verbruiks- en andere economische indicatoren vast te stellen, werd onderzocht of en in welke mate rekening moest worden gehouden met het verdere gebruik van het door de bedrijfstak van de Unie vervaardigde soortgelijke product („intern gebruik”).

(499)

Om een zo volledig mogelijk beeld van de situatie in de bedrijfstak van de Unie te verkrijgen, zijn gegevens geanalyseerd voor de totale activiteiten met betrekking tot het soortgelijke product en werd vervolgens bepaald of de productie bestemd was voor intern gebruik of voor de vrije markt.

(500)

Er werd geconstateerd dat de volgende economische indicatoren die verband houden met de bedrijfstak van de Unie, tegen de achtergrond van de totale activiteit (met inbegrip van het interne gebruik van de bedrijfstak van de Unie) moeten worden onderzocht: verbruik, verkochte hoeveelheid, productie, productiecapaciteit, bezettingsgraad, groei, investeringen, voorraden, werkgelegenheid, productiviteit, kasstroom, rendement van investeringen, vermogen om kapitaal aan te trekken en de hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies. Dit omdat uit het onderzoek bleek dat die indicatoren redelijkerwijs tegen de achtergrond van de totale activiteit konden worden onderzocht, aangezien de voor intern gebruik bestemde productie eveneens te kampen had met de concurrentie door de invoer uit het betrokken land. Hierna worden de markt voor intern gebruik en de vrije markt samen als de „totale markt” aangeduid.

(501)

Wat de winstgevendheid betreft, concentreerde de analyse zich op de vrije markt, aangezien de prijzen op de markt voor intern gebruik niet altijd de marktprijzen bleken te weerspiegelen en geen invloed hadden op deze indicator.

(502)

Een aantal belanghebbenden voerde aan dat de schade afzonderlijk had moeten worden beoordeeld voor de markt voor intern gebruik en voor de vrije markt. Een van de belanghebbenden betoogde dat de gegevens met betrekking tot voor intern gebruik bestemde cellen hadden moeten worden uitgesloten van de beoordeling van de schade omdat de invoer met subsidiëring daarop niet van invloed was.

(503)

Het onderzoek heeft aangetoond dat verticaal geïntegreerde producenten in de Unie als gevolg van de door de invoer met subsidiëring uitgeoefende prijsdruk waren gedwongen om producten ten aanzien waarvan sprake was van subsidiëring (cellen) in te voeren, en om de productie van deze producten tegen kostprijs boven de invoerprijs stop te zetten. Tevens is bij het onderzoek gebleken dat de vrije markt en de markt voor intern gebruik dezelfde prijsontwikkelingen kenden, wat ook aantoonde dat zij evenzeer werden getroffen door de betrokken invoer.

(504)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen herhaalde een aantal belanghebbenden dat de Commissie geen adequate en beredeneerde analyse van de markt voor intern gebruik had gegeven en evenmin had verklaard waarom geen afzonderlijke analyse was verricht. Een van de belanghebbenden voerde aan dat geen informatie was verstrekt over het belang van de voor intern gebruik bestemde productie in de Unie. Voorts werd aangevoerd dat overweging 106 van de voorlopige antidumpingverordening, waarin is geconcludeerd dat de prijzen op de markt voor intern gebruik niet altijd de marktprijzen weerspiegelden, in tegenspraak was met de conclusies in overweging 503 hierboven dat de vrije markt en de markt voor intern gebruik vergelijkbare prijsontwikkelingen kenden.

(505)

In de eerste plaats wordt erop gewezen dat in overweging 105 van de voorlopige antidumpingverordening wordt uiteengezet waarom het passend werd geacht de schade-indicatoren (behoudens winstgevendheid) in het kader van de totale activiteit van de bedrijfstak van de Unie, inclusief intern gebruik, te onderzoeken. In dit verband wordt eraan herinnerd dat, zoals uiteengezet in dezelfde overweging, bij het onderzoek is gebleken dat de voor intern gebruik bestemde productie evenzeer door de concurrentie van de invoer uit de VRC werd getroffen, wat als dusdanig niet door de betrokken belanghebbenden in twijfel werd getrokken. Daarom moest het argument dat niet was uitgelegd waarom geen afzonderlijke analyse was verricht, worden afgewezen. Evenzo volgt daaruit dat niet staande kan worden gehouden dat een dergelijke afzonderlijke analyse van de markt voor intern gebruik had moeten plaatsvinden.

(506)

In de tweede plaats wordt erop gewezen dat hoewel op basis van het bovenstaande het belang van de voor intern gebruik bestemde productie in de Unie niet als een wezenlijk element werd beschouwd, de productie in de Unie van cellen voor intern gebruik ongeveer de helft van de totale productie in het OT uitmaakte. Tot slot wordt verduidelijkt dat het feit dat de prijzen op de markt voor intern gebruik de prijzen op de vrije markt niet weerspiegelen, niet noodzakelijkerwijs in tegenspraak is met het feit dat beide prijzen dezelfde ontwikkelingen kenden, aangezien zij mogelijk niet even hoog zijn of de prijsschommelingen groter of kleiner kunnen zijn, zodat een ander beeld ontstaat. Op basis van het bovenstaande werden de argumenten betreffende de markt voor intern gebruik afgewezen.

(507)

De betrokken belanghebbenden verstrekten geen enkele informatie die deze bevinding zou kunnen hebben ontkrachten. Op basis hiervan werden de desbetreffende argumenten verworpen.

(508)

Het verbruik in de Unie bestond uit de totale ingevoerde hoeveelheid van het betrokken product en de totale verkochte hoeveelheid van het soortgelijke product in de Unie, met inbegrip van die voor intern gebruik. Er waren geen volledige gegevens beschikbaar over de totale verkoop van de bedrijfstak van de Unie op de markt van de Unie. Bovendien werd de invoer in de Unie geregistreerd onder tariefposten waaronder ook andere producten vallen die niet het voorwerp zijn van dit onderzoek, en werden de door Eurostat vermelde invoerhoeveelheden uitgedrukt in ton. Derhalve kon geen beroep op Eurostat worden gedaan om de omvang en de waarde van de invoer te bepalen. Het verbruik in de Unie werd daarom bepaald op basis van gegevens die zijn verstrekt door voornoemde consultant, en gecontroleerd aan de hand van openbaar toegankelijke bronnen, zoals marktstudies en algemeen verkrijgbare studies, en aan de hand van de geverifieerde antwoorden op de vragenlijsten.

(509)

Het verbruik in de Unie heeft zich als volgt ontwikkeld:

Tabel 1- a

Verbruik in de Unie voor modules (in megawatt)

Tabel 1-b

Verbruik in de Unie voor cellen (in megawatt)

(510)

In de beoordelingsperiode nam het totale verbruik in de Unie tussen 2009 en het eind van het OT toe met 221 % voor modules en met 87 % voor cellen, maar tijdens het OT daalde het ten opzichte van 2011. Over het geheel genomen is het verbruik in de Unie van het onderzochte product significant gestegen ten opzichte van het niveau van 2009.

(511)

Een van de belanghebbenden voerde aan dat de gegevens over het verbruik in de Unie van het onderzochte product aanzienlijk variëren naargelang de gebruikte bron. Hij betoogde dat betrouwbare gegevens alleen kunnen worden vastgesteld aan de hand van de informatie die wordt ingewonnen bij gespecialiseerde instellingen of onderzoekscentra. Gezien de toelichtingen en vaststellingen in de overwegingen 481 tot en met 483 hierboven over de betrouwbaarheid van de door de consultant verstrekte gegevens die werden gebruikt bij het onderzoek, werd dit argument afgewezen.

(512)

Dezelfde belanghebbende voerde aan dat het verbruik in de Unie niet mocht worden bepaald door louter de beschikbare productiecapaciteiten voor modules in de Unie op te tellen, en dat veeleer het moduleverbruik van de eigen projecten van de bedrijfstak van de Unie daarvan afgetrokken moest worden. Dit argument werd afgewezen, aangezien het moduleverbruik werd vastgesteld op basis van de recentelijk geïnstalleerde capaciteiten in de Unie. Dit is een gebruikelijke werkwijze voor de bepaling van het moduleverbruik. Voor cellen werd het verbruik vastgesteld op basis van de productie van modules in de Unie.

(513)

Een andere belanghebbende voerde aan dat er bij de door de consultant beschreven methode rekening mee wordt gehouden dat het moeilijk is om betrouwbare verbruikscijfers te bepalen. Voorts werd aangevoerd dat de invoergegevens en de exportverkoop van de bedrijfstak van de Unie waren gebaseerd op oncontroleerbare ramingen of onvolledige gegevens en dat de kruiselingse controle door de Commissie niet volstond om te concluderen dat deze gegevens betrouwbaar en accuraat waren.

(514)

Zoals al vermeld in de overwegingen 481 en 482 hierboven, heeft de Commissie de kwaliteit van de gegevens en de methoden voor het verzamelen ervan gecontroleerd tijdens een bezoek ter plaatse, waarna zij oordeelde dat de gebruikte methoden passend waren en de resultaten accuraat en redelijk betrouwbaar. Dit argument werd daarom afgewezen.

(515)

De invoer in de Unie vanuit het betrokken land heeft zich ontwikkeld als blijkt uit de volgende tabel. Met het oog op de vertrouwelijkheid worden deze cijfers enkel in indexvorm of als orde van grootte weergegeven, omdat de invoer van de producent-exporteur voor wie zoals aangegeven in overweging 472 geen subsidie werd geconstateerd, in mindering werd gebracht op de totale invoer uit de VRC.

Tabel 2-a

Invoer van modules uit de VRC (in megawatt)

Tabel 2-b

Invoer van cellen uit de VRC (in megawatt)

(516)

Tijdens de beoordelingsperiode nam de in de Unie uit het betrokken land ingevoerde hoeveelheid aanzienlijk toe: met ongeveer 300 % voor modules en meer dan 400 % voor cellen. Dit heeft geleid tot een aanzienlijke vergroting van het marktaandeel van de invoer uit het betrokken land in de Unie. Meer specifiek is het marktaandeel van de invoer uit het betrokken land toegenomen van [60 % — 65 %] tot [78 % — 83 %] voor modules en van [5 % — 10 %] tot [22 % — 27 %] voor cellen. Over het geheel genomen is de invoer van het betrokken product uit de VRC tussen 2009 en het eind van het OT qua omvang en marktaandeel aanzienlijk toegenomen.

(517)

Er zij op gewezen dat de toename van de invoer uit het betrokken land veel groter was dan de toename van het verbruik van het betrokken product in de Unie. Bijgevolg konden de producenten-exporteurs profiteren van het toenemende verbruik in de Unie en hebben zij hun positie op de markt als gevolg van een groeiend marktaandeel kunnen verstevigen.

(518)

Een van de belanghebbenden voerde aan dat de gegevens over de omvang van de invoer van het onderzochte product aanzienlijk variëren naargelang de gebruikte bron. Hij betoogde dat betrouwbare gegevens alleen kunnen worden vastgesteld aan de hand van de informatie die wordt ingewonnen bij gespecialiseerde instellingen of onderzoekscentra. Gezien de toelichtingen en vaststellingen in de overwegingen 481 tot en met 483 hierboven over de betrouwbaarheid van de gegevens die werden gebruikt bij het onderzoek, werd dit argument afgewezen.

(519)

Na de mededeling van de definitieve bevindingen plaatste een van de belanghebbenden vraagtekens bij de methode die werd gebruikt om de totale waarde van de invoer uit de VRC te bepalen, met het betoog dat deze was gebaseerd op transacties op cif-niveau vóór inklaring, zodat twijfelachtig was of deze transacties voor verbruik in de Unie waren bestemd. Met betrekking tot dit argument wordt verduidelijkt dat de totale waarde van de invoer uit de VRC die de consultant heeft verstrekt, niet werd gebruikt in de bevindingen en dat tijdens het onderzoek alleen de invoerhoeveelheden en invoerprijzen werden bepaald. Aangezien de betrokken belanghebbende de methode om de invoerprijzen te bepalen als dusdanig niet ter discussie heeft gesteld, wordt verwezen naar de relevante bevindingen in de overwegingen 520 tot en met 528 hieronder. Derhalve werd het bovenstaande argument afgewezen.

(520)

De gemiddelde prijzen van de invoer in de Unie uit het betrokken land hebben zich als volgt ontwikkeld:

Tabel 3-a

Invoerprijs van modules uit de VRC (in EUR/kW)

Tabel 3-b

Invoerprijs van cellen uit VCR (in EUR/kW)

(521)

De gemiddelde prijzen van de invoer vanuit de VRC daalden tijdens de beoordelingsperiode aanzienlijk voor modules en cellen. Voor modules daalde de gemiddelde invoerprijs met 64 %, van 2 100 EUR/kW in 2009 naar 764 EUR/kW in het OT. Tevens daalde de gemiddelde invoerprijs van cellen met 42 %, van 890 EUR/kW naar 516 EUR/kW.

(522)

Over het geheel genomen is de prijs van het betrokken product tussen 2009 en het OT aanzienlijk gedaald.

(523)

Een medewerkende niet-verbonden importeur betoogde dat de invoerprijzen hadden moeten worden vastgesteld op basis van zijn invoer van het betrokken product in de Unie zoals deze door deze importeur was verstrekt tijdens het onderzoek. De gegevens die deze importeur tijdens het onderzoek heeft verstrekt, weerspiegelden echter slechts een fractie van de totale invoer in de Unie en op deze basis konden er geen zinvolle conclusies worden getrokken over de gemiddelde invoerprijs van alle invoer uit de VRC in de hele beoordelingsperiode die meerdere jaren beslaat. Derhalve werd dit argument afgewezen.

(524)

Een andere belanghebbende voerde aan de methode om de prijzen te bepalen niet was toegelicht, met name niet met betrekking tot de wijze waarop de gegevens uit verscheidene bronnen waren samengevoegd en op elkaar afgestemd. Voorts werd betoogd dat de invoerkosten hadden moeten worden gebaseerd op de tijdens het onderzoek verzamelde gecontroleerde informatie in plaats van op ramingen.

(525)

De ter beschikking van de belanghebbenden gestelde methode wordt geacht voldoende compleet te zijn om te begrijpen hoe de cijfers werden bepaald. Wat de „invoerkosten” betreft, wordt verduidelijkt dat de prijzen op de spotmarkt werden aangepast om de cif-prijzen te verkrijgen. De gemaakte raming werd bevestigd aan de hand van de tijdens het onderzoek verzamelde gegevens.

(526)

Ter bepaling van de prijsonderbieding tijdens het OT werden de gewogen gemiddelde verkoopprijzen die de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie in rekening brengen aan niet-verbonden afnemers op de markt van de Unie, af fabriek, per productsoort, vergeleken met de overeenkomstige gewogen gemiddelde prijzen van de invoer van de medewerkende Chinese producenten-exporteurs voor de eerste onafhankelijke afnemer op de markt van de Unie, op cif-niveau, gecorrigeerd voor kosten na invoer, d.w.z. inklaringskosten en de kosten voor laden, lossen, op- en overslag. Hierbij werd uitgegaan van de gemiddelde kosten na invoer van de in de steekproef opgenomen importeurs van modules indien hun gegevens beschikbaar waren.

(527)

De prijzen werden per productsoort vergeleken na aftrek van rabatten en verminderingen, voor transacties op hetzelfde handelsniveau en ze zijn, indien nodig, gecorrigeerd. De vergelijking, uitgedrukt als percentage van de omzet van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie tijdens het OT, leverde gewogen gemiddelde prijsonderbiedingsmarges op van tussen de 19,8 % en 37,5 % voor modules, tussen de 12,6 % en 53,8 % voor cellen en tussen de 19,8 % en 37,5 % voor het betrokken product als geheel gezien.

(528)

Opgemerkt moet worden dat voor een van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs een negatieve prijsonderbieding voor cellen werd berekend. De uitgevoerde hoeveelheden waren echter niet significant en kunnen dus niet als representatief worden beschouwd. Bovendien plaatse een andere in de steekproef opgenomen producent-exporteur vraagtekens bij de bron die werd gebruikt bij de omzetting van monokristallijne naar polykristallijne cellen, maar onderbouwde dit niet. Bij de specifieke aanpassing werden door de producent-exporteur geen vraagtekens geplaatst. Evenmin werd nieuwe informatie of bewijsmateriaal verstrekt. Dit argument werd derhalve verworpen.

(529)

Overeenkomstig artikel 8, lid 4, van de basisverordening onderzocht de Commissie alle relevante economische factoren en indicatoren die op de situatie van de bedrijfstak van de Unie van invloed waren. Zoals in de overwegingen 14 tot en met 22 vermeld, werd voor het onderzoek naar mogelijke door de bedrijfstak van de Unie geleden schade gebruik gemaakt van een steekproef.

(530)

Voor de schadeanalyse heeft de Commissie onderscheid gemaakt tussen macro-economische en micro-economische schade-indicatoren. De Commissie heeft de macro-economische indicatoren voor de beoordelingsperiode geanalyseerd op basis van de gegevens die haar door de onafhankelijke consultant zijn verschaft en die waar mogelijk aan de hand van andere beschikbare bronnen zijn gecontroleerd, en aan de hand van de gecontroleerde antwoorden op de vragenlijst van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie. De Commissie heeft de micro-economische indicatoren geanalyseerd op basis van de gecontroleerde antwoorden op de vragenlijst van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie.

(531)

Voor dit onderzoek werden de volgende macro-economische indicatoren beoordeeld op basis van informatie over alle producenten in de Unie die het soortgelijke product vervaardigen: productie, productiecapaciteit, bezettingsgraad, verkochte hoeveelheid, marktaandeel, groei, werkgelegenheid, productiviteit, hoogte van de tot compenserende maatregelen aanleiding gevende subsidies en herstel van de gevolgen van invoer met subsidiëring of dumping in het verleden.

(532)

De volgende micro-economische indicatoren werden beoordeeld op basis van informatie over de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie die het soortgelijke product vervaardigen: gemiddelde prijzen per eenheid, kosten per eenheid, loonkosten, voorraden, winstgevendheid, kasstroom, investeringen, rendement van investeringen en vermogen om kapitaal aan te trekken.

(533)

Eén belanghebbende stelde dat de marktsituatie wat betreft het betrokken product per lidstaat verschilt en dat daarom per lidstaat afzonderlijk een analyse van de schade moet worden gemaakt. Deze bewering werd niet nader onderbouwd. Bovendien zijn uit het onderzoek geen bijzondere omstandigheden naar voren gekomen die een schadeanalyse per lidstaat zouden rechtvaardigen. Dit argument werd daarom afgewezen.

(534)

Sommige belanghebbenden plaatsten vraagtekens bij de globale betrouwbaarheid van de macro-economische schade-indicatoren die de Commissie in het kader van dit onderzoek heeft gebruikt. Zij voerden aan dat de trends die werden vastgesteld voor een aantal van deze indicatoren afweken van de trends voor dezelfde indicatoren die werden vastgesteld voor de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie. Met name werd verwezen naar de productie in de Unie, de productiviteit, de verkoop, de gemiddelde loonkosten en de werkgelegenheid.

(535)

De macro-economische indicatoren werden vastgesteld met betrekking tot alle producenten in de Unie. Wanneer dezelfde gegevens worden samengesteld voor individuele producenten in de Unie of voor een groep van producenten in de Unie (te weten de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie), zijn de trends niet noodzakelijkerwijs identiek — zo wordt bij deze vergelijking bijvoorbeeld geen rekening gehouden met het belang van elke beoordeelde onderneming. Daarom zijn de resultaten van een vergelijking van de macro-economische indicatoren voor alle producenten in de Unie met die voor de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie niet noodzakelijkerwijs van betekenis en kan op basis daarvan niet worden geconcludeerd dat de ene of de andere reeks gegevens onbetrouwbaar is. Wanneer de trends van macro-economische indicatoren van de bedrijfstak van de Unie worden vergeleken met dezelfde geconsolideerde indicatoren van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie, zullen in ieder geval voor verscheidene indicatoren uiteenlopende trends opgemerkt worden, zoals voor de productie, productiecapaciteit, verkochte hoeveelheid, werkgelegenheid en productiviteit van de bedrijfstak van de Unie tussen 2011 en het OT. Voor al deze indicatoren presteerden de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie beter dan de bedrijfstak van de Unie in zijn geheel. De reden hiervoor is dat in het OT talrijke producenten in de Unie, die niet in de steekproef zijn opgenomen, hun productie stillegden of failliet gingen. Dit had een negatieve impact op de macro-economische indicator die op het niveau van de Unie werd berekend. Deze argumenten werden derhalve afgewezen.

(536)

Eén belanghebbende argumenteerde dat de conclusie, zoals vastgelegd in overweging 153 van de voorlopige antidumpingverordening, dat de analyse van de bedrijfstak van de Unie een duidelijk neerwaartse trend aangeeft voor alle belangrijke schade-indicatoren, gebaseerd was op gegevens die door de consultant werden verstrekt. Wat dit betreft, dient enerzijds uitgeklaard te worden dat de macro-economische indicatoren, zoals opgesomd in de tabellen 4-a tot 6-c van de voorlopige antidumpingverordening, gebaseerd waren op gegevens die door de consultant werden verstrekt en die, indien mogelijk, gecontroleerd werden met andere beschikbare bronnen. Anderzijds werden de micro-economische indicatoren, zoals opgesomd in de tabellen 7-a tot 11-c van de voorlopige antidumpingverordening, gebaseerd op gegevens die verzameld werden bij de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie en die door de Commissie ter plaatse werden gecontroleerd. Ook moet erop worden gewezen dat de factoren die van belang zijn voor de vaststelling van de schade voor de bedrijfstak van de Unie, zoals de winstgevendheid van de bedrijfstak van de Unie, de gemiddelde verkoopprijs in de Unie en de berekening van de prijsonderbieding, waren gebaseerd op gegevens die waren ingewonnen bij de in de steekproef opgenomen producenten en producenten-exporteurs in de Unie en die ter plaatse waren gecontroleerd. Het bovenstaande argument werd derhalve afgewezen.

(537)

De totale productie in de Unie, de productiecapaciteit en de bezettingsgraad lieten tijdens de beoordelingsperiode de volgende ontwikkeling zien:

Tabel 4-a

Modules — productie, productiecapaciteit en bezettingsgraad (megawatt)

Tabel 4-b

Cellen — productie, productiecapaciteit en bezettingsgraad (megawatt)