BIJLAGE

1.   In het nationale plan voor de overgangsfase op te nemen stookinstallaties

Delen van stookinstallaties (bijvoorbeeld één of meer afzonderlijke stookeenheden die een gemeenschappelijke schoorsteen delen met andere eenheden of die zich in een situatie zoals beschreven in artikel 29, lid 2, van Richtlijn 2010/75/EU bevinden) vallen niet onder een nationaal plan voor de overgangsfase (1).

Voor de toepassing van artikel 32, lid 1, onder b), tweede streepje, van Richtlijn 2010/75/EU, omvatten onder die bepaling vallende stookinstallaties tevens installaties die niet door een raffinaderijexploitant worden geëxploiteerd, maar die zich in de raffinaderij bevinden en de in dat punt bedoelde brandstoffen gebruiken.

Stookinstallaties die in de loop van de toepassing van het nationale plan voor de overgangsfase onder de bepalingen van hoofdstuk IV van Richtlijn 2010/75/EU betreffende afvalverbrandingsinstallaties en afvalmeeverbrandingsinstallaties vallen, worden niet in het nationale plan voor de overgangsfase opgenomen.

2.   In het nationale plan voor de overgangsfase op te nemen stookinstallatiegegevens

Het nationale plan voor de overgangsfase omvat een lijst van alle stookinstallaties waarop het plan betrekking heeft en alle gegevens betreffende die installaties welke zijn gebruikt voor de berekening van de emissieplafonds.

De op te nemen inventarisgegevens per installatie hebben betrekking op het totale nominale thermische vermogen, de gebruikte brandstoffen en de exploitatiekenmerken van elke stookinstallatie gedurende de uitvoeringstermijn van het nationale plan voor de overgangsfase.

In het nationale plan voor de overgangsfase worden minimaal de volgende gegevens opgenomen voor elke stookinstallatie waarop het betrekking heeft:

1.	naam en locatie van de stookinstallatie (2);

2.	de datum waarop de eerste vergunning voor de stookinstallatie is verleend;

3.

de datum waarop de aanvraag voor de eerste vergunning voor de stookinstallatie is ingediend, samen met de datum waarop de stookinstallatie voor het eerst in bedrijf is gesteld; Opmerking: Deze gegevens zijn enkel vereist wanneer de eerste vergunning voor de stookinstallatie na 27 november 2002 is verleend, maar deze uiterlijk op 27 november 2003 in bedrijf is gesteld.

4.	elke uitbreiding van het totale nominale thermische vermogen met ten minste 50 MW, die plaatsvond tussen 27 november 2002 en 31 december 2010 (met vermelding van de toegevoegde capaciteit in MW) (3);

5.	het totale nominale thermische vermogen (MW) van elke stookinstallatie op 31 december 2010;

6.

het gemiddelde jaarlijkse aantal bedrijfsuren (4) van elke stookinstallatie over de periode 2001-2010; Opmerking: Deze gegevens zijn enkel vereist wanneer er specifieke emissiegrenswaarden voor stookinstallaties die minder dan 1 500 uur per jaar in bedrijf zijn, worden gebruikt om de bijdrage van de stookinstallatie aan het (de) emissieplafond(s) te berekenen.

7.	eventuele verontreinigende stoffen voor welke de betrokken stookinstallatie niet onder het nationale plan voor de overgangsfase valt (5).

8.	gemiddelde jaarlijkse hoeveelheid gebruikt brandstof (TJ/jaar) over de periode 2001-2010, uitgesplitst in 6 soorten brandstof: steenkool, bruinkool, biomassa, andere vaste brandstoffen, vloeibare brandstoffen, gasvormige brandstoffen (6);

9.

gemiddeld jaarlijks rookgasdebiet (Nm3/jaar) over de periode 2001-2010 (7); Opmerking 1: In het geval van met diverse soorten brandstof gestookte of uit diverse soorten installaties bestaande stookinstallaties moet het rookgasdebiet afzonderlijk worden verstrekt voor elk van de soorten brandstoffen en/of soorten stookinstallaties (8). Opmerking 2: Indien het rookgasdebiet wordt berekend aan de hand van de hoeveelheid gebruikte brandstof (en niet is gebaseerd op werkelijk gemonitorde rookgasstromen) moet de factor (of moeten de factoren, in het geval van diverse brandstoffen of soorten stookinstallaties) die is (zijn) gebruikt voor de berekening (Nm3/GJ), worden meegedeeld.

10.

gemiddelde hoeveelheid gebruikte zwavelinputs via inheemse vaste brandstoffen (9) (ton S/jaar) over de periode 2001-2010; Opmerking: Deze informatie is enkel vereist wanneer de stookinstallatie inheemse vaste brandstoffen gebruikt en wanneer het minimumpercentage voor ontzwaveling wordt gebruikt om de bijdrage van de stookinstallatie aan het emissieplafond voor zwaveldioxide te berekenen (voor 2016 en/of 2019).

Wanneer stookinstallaties waarop het nationale plan voor de overgangsfase betrekking heeft, gasturbines of gasmotoren zijn, moet dit duidelijk zijn aangegeven in het nationale plan voor de overgangsfase.

3.   Bepaling van de emissieplafonds

3.1.   Berekeningsmethode voor de bijdragen van de afzonderlijke installaties aan de emissieplafonds voor 2016 en 2019

3.1.1.   Algemeen geval

Om de toepasselijke emissieplafonds voor een verontreinigende stof voor de jaren 2016 en 2019 te bepalen, wordt de in ton per jaar (tpj) uitgedrukte bijdrage van elke stookinstallatie berekend aan de hand van de volgende vergelijking:

Bijdrage aan het plafond (tpj) = rookgasdebiet (Nm3pj) × EGW (mg/Nm3) × 1,0 × 10–9

waarbij:

—

„rookgasdebiet” = de gemiddelde volumetrische doorstroming van rookgassen over de jaren 2001-2010 uitgedrukt in kubieke meter per jaar (Nm3pj). Dit wordt uitgedrukt bij standaardtemperatuur (273 K) en -druk (101,3 kPa), het desbetreffende referentiezuurstofgehalte (d.i. hetzelfde als voor de emissiegrenswaarde (EGW) wordt gebruikt) en na correctie voor het waterdampgehalte;

—

„EGW” = de relevante emissiegrenswaarde voor de desbetreffende verontreinigende stof, uitgedrukt in mg/Nm3, bij een zuurstofgehalte in de rookgassen van 6 volumeprocenten voor vaste brandstoffen, 3 volumeprocenten voor vloeibare en gasvormige brandstoffen (voor andere stookinstallaties dan gasturbines of gasmotoren) en 15 volumeprocenten voor gasturbines en gasmotoren.

De bijzonderheden over de wijze waarop de emissiegrenswaarden moeten worden bepaald voor de berekening van de emissieplafonds voor 2016 en 2019 zijn opgenomen in de punten 3.2 en 3.3.

3.1.2.   Specifiek geval van met diverse soorten brandstof gestookte of uit diverse soorten installaties bestaande installaties

De in punt 3.1.1 bedoelde vergelijking mag niet worden gebruikt voor stookinstallaties die in de periode 2001-2010 (al dan niet gelijktijdig) met diverse soorten brandstoffen werden gestookt of uit diverse soorten installaties bestaan.

Voor de berekening van de bijdrage van zulke installaties aan de emissieplafonds moeten andere emissiegrenswaarden en/of referentieomstandigheden worden toegepast. Daarom wordt de volgende methode gebruikt.

Bijdrage aan het plafond (tpj) = Σ [rookgasdebiet (Nm3pj) × EGW (mg/Nm3) × 1,0 × 10–9]

Deze vergelijking houdt in dat, voor elk van de in de periode 2001-2010 gebruikte soorten brandstof, het gemiddelde jaarlijkse rookgasvolume (Nm3 per jaar) wordt vermenigvuldigd met de relevante emissiegrenswaarde (die overeenkomt met het totale nominale thermische vermogen van de gehele stookinstallatie). De producten van deze vermenigvuldigingen worden vervolgens opgeteld voor alle gebruikte soorten brandstof.

Voor elke soort brandstof moet ervoor worden gezorgd dat het rookgasvolume en de emissiegrenswaarde die worden vermenigvuldigd bij hetzelfde referentiezuurstofgehalte worden uitgedrukt.

Dezelfde benadering is van toepassing in gevallen waarin, in de periode 2001-2010, rekening houdend met artikel 29, leden 1 en 2, van Richtlijn 2010/75/EU, één stookinstallatie uit een combinatie van verschillende soorten installaties bestond. Enkele voorbeelden ter verduidelijking:

—	één of meer gasturbines gecombineerd met één of meer andere soorten stookinstallaties;

—	één of meer gasmotoren gecombineerd met één of meer andere soorten stookinstallaties.

3.1.3.   Minimaal ontzwavelingspercentage (MOP)

De in punt 3.1.1 bedoelde vergelijking mag niet worden gebruikt voor met inheemse vaste brandstoffen gestookte stookinstallaties (10) die wegens de kenmerken van die brandstof niet kunnen voldoen aan de relevante in Richtlijn 2010/75/EU voor zwaveldioxide vastgestelde emissiegrenswaarden.

De berekening van de bijdrage van zulke installaties aan het toepasselijke emissieplafond voor zwaveldioxide kan worden gebaseerd op de toepassing van de relevante minimale ontzwavelingspercentages (11) in plaats van op de emissiegrenswaarden voor zwaveldioxide.

In dat geval wordt de bijdrage van de stookinstallatie aan het in ton per jaar (tpj) uitgedrukte emissieplafond voor zwaveldioxide berekend aan de hand van de volgende vergelijking:

Bijdrage aan het SO2-plafond (tpj) = zwavelinput (tpj) × (1 – (MOP/100)) × 2

waarbij:

—	„zwavelinput” = de gemiddelde jaarlijkse hoeveelheid zwavel (S) in de in de stookinstallatie gebruikte inheemse vaste brandstof over de periode 2001-2010, uitgedrukt in ton per jaar (tpj).

—	„MOP” = het relevante minimale ontzwavelingspercentage, uitgedrukt in procent.

De bijzonderheden over de wijze waarop het relevante minimale ontzwavelingspercentage moet worden bepaald voor de berekening van de emissieplafonds voor zwaveldioxide voor 2016 en 2019 zijn opgenomen in de punten 3.2 en 3.3.

3.2.   Relevante emissiegrenswaarden en minimale ontzwavelingspercentages voor de berekening van de emissieplafonds voor 2016

Overeenkomstig artikel 32, lid 3, van Richtlijn 2010/75/EU wordt (worden) het (de) emissieplafond(s) voor 2016 berekend op basis van de relevante emissiegrenswaarden zoals vastgesteld in de bijlagen III tot en met VII bij Richtlijn 2001/80/EG, of in voorkomend geval op basis van het in bijlage III bij Richtlijn 2001/80/EG vastgestelde minimale ontzwavelingspercentage. De berekening van de emissieplafonds voor 2016 is dus gebaseerd op de relevante emissiegrenswaarden en MOP, die krachtens Richtlijn 2001/80/EG op 1 januari 2016 van toepassing zouden zijn op de betrokken stookinstallatie, rekening houdend met de volgende bepalingen (12).

De emissiegrenswaarden en MOP worden vastgesteld op basis van het totale nominale thermische vermogen van de gehele stookinstallatie op 31 december 2010, de gebruikte soort(en) brandstof en het gemiddelde jaarlijkse aantal bedrijfsuren over de periode 2001-2010. Wanneer stookinstallaties in de periode tussen 27 november 2002 en 31 december 2010 met ten minste 50 MW zijn uitgebreid, worden de in artikel 10 van Richtlijn 2001/80/EG vastgestelde regels voor de berekening van de relevante emissiegrenswaarden toegepast.

Voor alle in het nationale plan voor de overgangsfase opgenomen gasturbines is de relevante emissiegrenswaarde met betrekking tot stikstofoxide de in deel B van bijlage VI bij Richtlijn 2001/80/EG vastgestelde emissiegrenswaarde, ongeacht artikel 2, lid 7, onder j), van Richtlijn 2001/80/EG.

Aangezien in Richtlijn 2001/80/EG geen emissiegrenswaarden voor gasmotoren zijn vastgesteld, is de relevante emissiegrenswaarde voor stikstofoxiden de in deel 1 van bijlage V bij Richtlijn 2010/75/EU vastgestelde emissiegrenswaarde.

Voor stookinstallaties die in de periode 2001-2010 met verschillende soorten brandstof zijn gestookt, worden de relevante emissiegrenswaarden voor elke afzonderlijke brandstof vermeld. In punt 3.1.2 worden bijzonderheden verstrekt over de methode die moet worden gebruikt om de bijdrage van elk van die installaties aan de emissieplafonds te berekenen.

Overeenkomstig Richtlijn 2001/80/EG is het toegestaan dat bepaalde stookinstallaties die minder dan 1 500 uur in bedrijf zijn (als voortschrijdend gemiddelde over een periode van vijf jaar) aan minder strenge emissiegrenswaarden voldoen. Deze laatste kunnen enkel worden gebruikt voor de berekening van de bijdrage van een afzonderlijke installatie aan het emissieplafond voor 2016 indien het gemiddelde aantal bedrijfsuren voor de installatie over de jaren 2001-2010 minder dan 1 500 uur per jaar bedraagt.

In de tabellen C.1, C.2 en C.3 in aanhangsel C van deze bijlage wordt een overzicht gegeven van de in de bijlagen III tot en met VII bij Richtlijn 2001/80/EG vastgestelde relevante emissiegrenswaarden en van de in bijlage III bij Richtlijn 2001/80/EG vastgestelde MOP (13).

3.3.   Relevante emissiegrenswaarden en minimale ontzwavelingspercentages voor de berekening van de emissieplafonds voor 2019

Overeenkomstig artikel 32, lid 3, van Richtlijn 2010/75/EU worden de emissieplafonds voor 2019 berekend op basis van de in deel 1 van bijlage V bij Richtlijn 2010/75/EU vastgestelde relevante emissiegrenswaarden, of indien van toepassing, op basis van de in deel 5 van bijlage V bij Richtlijn 2010/75/EU vastgestelde relevante ontzwavelingspercentages. De berekening van de emissieplafonds voor 2019 is dus gebaseerd op de relevante emissiegrenswaarden en MOP, die krachtens Richtlijn 2010/75/EU op 1 januari 2019 van toepassing zouden zijn op de betrokken stookinstallatie.

De emissiegrenswaarden en MOP worden bepaald op basis van het totale nominale thermische vermogen van de gehele stookinstallatie op 31 december 2010, de gebruikte soort(en) brandstof en het gemiddelde jaarlijkse aantal bedrijfsuren over de periode 2001-2010.

In de tabellen D.1, D.2 en D.3 in aanhangsel D van deze bijlage wordt een overzicht gegeven van de in deel 1 van bijlage V bij Richtlijn 2010/75/EU vastgestelde relevante emissiegrenswaarden en van de in deel 5 van bijlage V bij Richtlijn 2010/75/EU vastgestelde relevante MOP.

Voor stookinstallaties die in de periode 2001-2010 met verschillende soorten brandstof zijn gestookt, worden de relevante emissiegrenswaarden voor elke afzonderlijke brandstof vermeld. In punt 3.1.2 worden bijzonderheden verstrekt over de methode die moet worden gebruikt om de bijdrage van elk van die installaties aan de emissieplafonds te berekenen.

Overeenkomstig Richtlijn 2010/75/EU kunnen bepaalde stookinstallaties die minder dan 1 500 uur in bedrijf zijn (als voortschrijdend gemiddelde over een periode van vijf jaar) voldoen aan minder strenge emissiegrenswaarden. Deze laatste kunnen enkel worden toegepast voor de berekening van de bijdrage van een installatie aan het emissieplafond voor 2019 indien het gemiddelde aantal bedrijfsuren voor die installatie over de jaren 2001-2010 minder dan 1 500 uur per jaar bedraagt.

3.4.   Berekening van de emissieplafonds

3.4.1.   Berekening van de emissieplafonds voor 2016 en 2019

Voor de jaren 2016 en 2019 worden de totale emissieplafonds per verontreinigende stof bepaald door de bijdragen van elke afzonderlijke installatie aan de respectieve emissieplafonds op te tellen:

plafond2016 (tpj) = Σ [bijdrage afzonderlijke installatie aan het plafond voor 2016]

plafond2019 (tpj) = Σ [bijdrage afzonderlijke installatie aan het plafond voor 2019]

3.4.2.   Berekening van de emissieplafonds voor 2017, 2018 en 2020

De plafonds voor 2017 (plafond2017) worden berekend aan de hand van de volgende vergelijking:

De plafonds voor 2018 (plafond2018) worden berekend aan de hand van de volgende vergelijking:

De plafonds voor het eerste semester van 2020 (plafond2020) bedragen de helft van de plafonds voor 2019:

4.   Wijzigingen van de nationale plannen voor de overgangsfase

De lidstaten stellen de Commissie ten minste in kennis van het volgende:

a)

de stookinstallaties die overeenkomstig artikel 33 van Richtlijn 2010/75/EU opteren voor de afwijking wegens beperkte levensduur; Opmerking: De lidstaten delen hun nationale plannen voor de overgangsfase uiterlijk op 1 januari 2013 aan de Commissie mee, maar de exploitanten hebben tot 1 januari 2014 de tijd om de bevoegde autoriteiten ervan in kennis te stellen of zij voor de afwijking wegens beperkte levensduur willen opteren. Een stookinstallatie kan dus aanvankelijk in het bij de Commissie ingediende nationale plan voor de overgangsfase zijn opgenomen vóór ze wordt onderworpen aan een afwijking wegens beperkte levensduur. Zodra de bevoegde autoriteit door de exploitant van de stookinstallatie in kennis is gesteld van het besluit om voor de afwijking wegens beperkte levensduur te opteren, moet de stookinstallatie vervolgens uit het nationale plan voor de overgangsfase worden verwijderd. De bijdragen aan het (de) toepasselijke emissieplafond(s) van elk van de stookinstallaties die onder artikel 33 van Richtlijn 2010/75/EU vallen, moeten vervolgens worden afgetrokken van het (de) emissieplafond(s) zoals berekend in de laatste aanvaarde versie van het nationale plan voor de overgangsfase (of indien geen dergelijk plan is aanvaard, zoals berekend in de laatste versie van het bij de Commissie ingediende nationale plan voor de overgangsfase);

b)	de stookinstallaties die zijn gesloten (d.w.z. die installaties welke definitief buiten bedrijf zijn gesteld) of waarvan het totale nominale thermische vermogen tot minder dan 50 MW is verlaagd;

c)

de stookinstallaties die na 31 december 2015 afval beginnen meeverbranden en die daardoor onder hoofdstuk IV van Richtlijn 2010/75/EU vallen. Opmerking: Wanneer een in het nationale plan voor de overgangsfase opgenomen installatie wordt gesloten of niet langer onder het toepassingsgebied van hoofdstuk III van Richtlijn 2010/75/EU valt, mogen de totale jaarlijkse emissies van de resterende installaties waarop het plan betrekking heeft, overeenkomstig artikel 32, lid 3, van Richtlijn 2010/75/EU, naar aanleiding daarvan niet worden verhoogd.

Voor de toepassing van artikel 32, lid 6, van Richtlijn 2010/75/EU zijn de lidstaten niet verplicht de volgende gegevens aan de Commissie mee te delen aangezien de wijzigingen waarop zij betrekking hebben niet van invloed mogen zijn op het (de) toepasselijke emissieplafond(s):

—	een vermindering of toename van het totale nominale thermische vermogen na 31 december 2010 (met uitzondering van een vermindering tot minder dan 50 MW);

—	een vermindering of toename van het aantal jaarlijkse bedrijfsuren na 2010;

—	een wijziging van het brandstofgebruik (soort, hoeveelheid) na 2010 (met uitzondering van een omschakeling op de verbranding van afval, waardoor de installatie als een afvalmeeverbrandingsinstallatie geldt en dus van het nationale plan voor de overgangsfase wordt uitgesloten).

Wijzigingen die van invloed zijn op de naam van een installatie (bijvoorbeeld door een verandering van exploitant) worden meegedeeld via de door de lidstaten overeenkomstig artikel 6, lid 3, van dit besluit en artikel 72, lid 3, van Richtlijn 2010/75/EU te verstrekken emissie-inventarissen.

---

(1)  Dezelfde regeling geldt met betrekking tot de artikelen 33, 34 en 35 van Richtlijn 2010/75/EU. Bijgevolg kan een deel van een stookinstallatie niet onder de bepalingen van de artikelen 33, 34 of 35 vallen, terwijl een ander deel (of delen) van die installatie wordt (worden) opgenomen in het nationale plan voor de overgangsfase.

(2)  Zoals meegedeeld in de krachtens Richtlijn 2001/80/EG van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2001 inzake de beperking van de emissies van bepaalde verontreinigende stoffen in de lucht door grote stookinstallaties (PB L 309 van 27.11.2001, blz. 1) opgestelde emissie-inventarisaties.

(3)  Deze gegevens zijn nodig met het oog op de bepaling van de relevante emissiegrenswaarden op 1 januari 2016 zoals vastgesteld in artikel 10 van Richtlijn 2001/80/EG.

(4)  

„Bedrijfsuren”: de tijd, uitgedrukt in uren, gedurende welke een stookinstallatie geheel of gedeeltelijk in werking is en emissies in de lucht uitstoot, met uitzondering van de voor de inwerkingstelling en stillegging benodigde tijd.

(5)  Wat gasturbines betreft, kan het plan bijvoorbeeld uitsluitend betrekking hebben op emissies van NOx. Andere installaties kunnen voor (een) bepaalde verontreinigende stof(fen) onder het nationale plan voor de overgangsfase vallen, terwijl zij voor andere verontreinigende stoffen zijn onderworpen aan de emissiegrenswaarden van bijlage V bij Richtlijn 2010/75/EU.

(6)  Voor stookinstallaties die in de loop van de periode 2001-2010 afval (ander afval dan afval dat biomassa is volgens de definitie van artikel 3, lid 31, onder b), van Richtlijn 2010/75/EU hebben meeverbrand en die bijgevolg onder Richtlijn 2000/76/EG van het Europees Parlement en de Raad van 4 december 2000 betreffende de verbranding van afval (PB L 332 van 28.12.2000, blz. 91)) vielen, wordt de hoeveelheid afval die in die periode is verbrand niet opgenomen onder dit punt.

(7)  Zie punt 3.1.1 van deze bijlage voor de toepasselijke referentieomstandigheden.

(8)  Zie punt 3.1.2 van deze bijlage.

(9)  

„Inheemse vaste brandstof”: een natuurlijk voorkomende vaste brandstof waarmee een speciaal voor die brandstof ontworpen stookinstallatie wordt gevoed en die plaatselijk wordt gewonnen.

(10)  Dit geldt voor stookinstallaties die met inheemse vaste brandstof zijn gestookt in de periode 2001-2010.

(11)  

„Ontzwavelingspercentage”: de verhouding tussen de hoeveelheid zwavel die gedurende een bepaalde periode door een stookinstallatie niet in de lucht wordt uitgestoten, en de hoeveelheid zwavel in de vaste brandstof die in de stookinstallatie en de bijbehorende voorzieningen wordt ingevoerd en in dezelfde periode door de installatie wordt verbruikt.

(12)  De opname van een installatie in een nationaal emissiereductieplan krachtens artikel 4, lid 6, van Richtlijn 2001/80/EG laat de relevante emissiegrenswaarden voor de berekening van de emissieplafonds onverlet.

(13)  Dit is geen exhaustief overzicht. Het dekt met name geen situaties waarin een stookinstallatie met ten minste 50 MW is uitgebreid tussen 27 november 2002 en 31 december 2010, in welk geval ook de in de delen B van de bijlagen III tot en met VII bij Richtlijn 2001/80/EG opgesomde emissiegrenswaarden van belang zijn (toepassing van artikel 10 van Richtlijn 2001/80/EG).