21.6.2008   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 162/39

(1)

Bij Richtlijn 2006/43/EG van het Europees Parlement en de Raad van 17 mei 2006 betreffende de wettelijke controles van jaarrekeningen en geconsolideerde jaarrekeningen, tot wijziging van de Richtlijnen 78/660/EEG en 83/349/EEG van de Raad en houdende intrekking van Richtlijn 84/253/EEG van de Raad (1) is een minimumharmonisatie van de voorschriften inzake de wettelijke controle van jaarrekeningen tot stand gebracht. Overeenkomstig artikel 31 van die richtlijn moet de Commissie een verslag indienen over het effect dat de nationale aansprakelijkheidsregels voor de uitvoering van wettelijke controles van jaarrekeningen sorteren op de Europese kapitaalmarkten en op de verzekeringsvoorwaarden voor wettelijke auditors en auditkantoren, en moet zij met aanbevelingen komen indien zij dit dienstig acht.

(2)

Voor een soepele werking van kapitaalmarkten zijn een structurele controlecapaciteit en een concurrerende controlemarkt nodig die voldoende keuze biedt uit auditkantoren die in staat en bereid zijn om de wettelijke controle te verrichten van de jaarrekening van ondernemingen waarvan de effecten tot de handel op een gereglementeerde markt van een lidstaat zijn toegelaten. Door de grotere volatiliteit van de marktkapitalisatie van ondernemingen zijn de aansprakelijkheidsrisico’s evenwel toegenomen, terwijl de toegang tot verzekeringen die dekking bieden tegen de risico’s die aan dergelijke controles verbonden zijn, steeds verder is beperkt.

(3)

Aangezien onbeperkte gezamenlijke en hoofdelijke aansprakelijkheid auditkantoren en -netwerken ervan kan weerhouden om de internationale controlemarkt voor jaarrekeningen van beursgenoteerde ondernemingen in de Gemeenschap te betreden, is er weinig kans dat er nieuwe auditnetwerken ontstaan die de wettelijke controle van de jaarrekening van dergelijke ondernemingen kunnen verrichten.

(4)

Daarom zou de aansprakelijkheid moeten worden beperkt van auditors en auditkantoren, waaronder groepsauditors, die de wettelijke controle van de jaarrekening van beursgenoteerde ondernemingen verrichten. Een beperking van de aansprakelijkheid is echter niet gerechtvaardigd bij opzettelijke verzaking van de beroepsplicht door de auditor en zou niet mogen gelden voor dergelijke gevallen. Evenmin zou zo’n beperking afbreuk mogen doen aan het recht van de benadeelde op een redelijke schadevergoeding.

(5)

Gezien de grote verschillen tussen de nationale wettelijkeaansprakelijkheidsstelsels is het in dit stadium wenselijk dat elke lidstaat zelf kan kiezen voor de wijze van beperking die hij het meest geschikt acht voor zijn wettelijkeaansprakelijkheidsstelsel.

(6)

De lidstaten zouden daarom in de gelegenheid moeten zijn om onder nationaal recht zelf een limiet vast te stellen voor de aansprakelijkheid van auditors. Een andere mogelijkheid is dat de lidstaten onder nationaal recht een stelsel van evenredige aansprakelijkheid zouden mogen opzetten waarin wettelijke auditors en auditkantoren alleen aansprakelijk zijn voor hun aandeel in de veroorzaakte schade, zonder dat zij met andere partijen gezamenlijk en hoofdzakelijk aansprakelijk zijn. Verder zou het in de lidstaten waarin alleen de onderneming waarvan de jaarrekening wordt gecontroleerd, en niet een individuele aandeelhouder of andere derde een claim kan indienen, mogelijk moeten zijn dat de onderneming, haar aandeelhouders en de auditor de aansprakelijkheid van de auditor mogen beperken, mits de belangen van beleggers in de desbetreffende onderneming voldoende gewaarborgd blijven,

1.

Deze aanbeveling betreft de wettelijke aansprakelijkheid van auditors en auditkantoren die de wettelijke controle verrichten van de geconsolideerde of jaarrekening van een onderneming die haar statutaire zetel in een lidstaat heeft en waarvan de effecten zijn toegelaten tot de handel op een gereglementeerde markt in een lidstaat.

2.

De wettelijke aansprakelijkheid van wettelijke auditors en van auditkantoren die voortvloeit uit een verzaking van hun beroepsplicht, wordt beperkt, behalve in gevallen waarin zij hun beroepsplicht opzettelijk verzaken.

3.

De aansprakelijkheidsbeperking geldt jegens de onderneming waarvan de jaarrekening wordt gecontroleerd, en jegens derden die overeenkomstig het nationaal recht een schadeclaim mogen indienen.

4.

Een beperking van de wettelijke aansprakelijkheid doet geen afbreuk aan het recht van benadeelden op een redelijke schadevergoeding.

5.

De lidstaten nemen maatregelen om de aansprakelijkheid te beperken. Met het oog daarop wordt een van de volgende methoden in het bijzonder aanbevolen:

6.

Wanneer de aansprakelijkheid bij overeenkomst als bedoeld in punt 5, onder c), wordt beperkt, zorgen de lidstaten ervoor dat alle volgende voorwaarden in acht worden genomen:

7.

Vóór de vaststelling van uitvoeringsmaatregelen voor een van de methoden als bedoeld in punt 5, onder a), b) of c), dan wel voor enigerlei andere met de punten 2, 3 en 4, verenigbare methode om de aansprakelijkheid te beperken, houdt een lidstaat rekening met de uitwerking op de financiële markten en beleggers, op de voorwaarden voor toegang tot de markt van wettelijke controles van de jaarrekening van beursgenoteerde ondernemingen, op de kwaliteit van de controle van de jaarrekening, op de verzekerbaarheid van risico’s en op de ondernemingen waarvan de jaarrekening moet worden gecontroleerd.

8.

De lidstaten wordt verzocht de Commissie uiterlijk 5 juni 2010 in kennis te stellen van de maatregelen die zij in het licht van deze aanbeveling hebben getroffen.

9.

Deze aanbeveling is gericht tot de lidstaten.