AANBEVELING Nr. 1/2020 VAN HET KRACHTENS DE VRIJHANDELSOVEREENKOMST TUSSEN DE EUROPESE UNIE EN HAAR LIDSTATEN, ENERZIJDS, EN DE REPUBLIEK KOREA, ANDERZIJDS, OPGERICHTE DOUANECOMITÉ

van 8 december 2020

over de toepassing van artikel 27 van het Protocol betreffende de definitie van het begrip “producten van oorsprong” en methoden van administratieve samenwerking

HET DOUANECOMITÉ,

Gezien de Vrijhandelsovereenkomst (hierna “de overeenkomst” genoemd) tussen de Europese Unie en haar lidstaten, enerzijds, en de Republiek Korea, anderzijds, en met name artikel 15.2, lid 1, onder c), en artikel 6.16, lid 5,

Overwegende hetgeen volgt:

(1)

In artikel 27 van het Protocol bij de overeenkomst betreffende de definitie van “producten van oorsprong” en methoden van administratieve samenwerking (hierna “het protocol” genoemd) zijn de procedure voor de controle van de bewijzen van oorsprong en de taken en de verantwoordelijkheden van de douaneautoriteiten van de partijen van invoer en uitvoer vastgelegd.

(2)

De Europese Unie en de Republiek Korea (hierna “de partijen” genoemd) hebben vastgesteld dat er behoefte is aan een gemeenschappelijke interpretatie van de belangrijkste kenmerken van de controleprocedure die is vastgelegd in artikel 27 van het protocol en van de verschillende stappen in die procedure. Een dergelijke gemeenschappelijke interpretatie moet in het belang zijn van de douaneautoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de naleving van de oorsprongsregels en voor het waarborgen van de gelijke behandeling van de marktdeelnemers die aan dergelijke controle worden onderworpen, op het grondgebied van beide partijen.

(3)

Het Douanecomité is op grond van artikel 6.16, lid 5, van de overeenkomst bevoegd om aanbevelingen te formuleren die het noodzakelijk acht voor het bereiken van de gezamenlijke doelstellingen en de goede werking van de mechanismen die in het protocol zijn vastgelegd. De partijen achten het passend dat het Douanecomité een aanbeveling formuleert voor een gemeenschappelijke interpretatie en een goede uitvoering van de verificatieprocedure van artikel 27 van het protocol,

BEVEELT AAN:

1. Belangrijkste kenmerken van de controleprocedure

De belangrijkste kenmerken van de controleprocedure van artikel 27 zijn tweeledig: het betreft een systeem van zogenoemde “indirecte controle”, en is gebaseerd op wederzijds vertrouwen tussen de douaneautoriteiten van de partijen.

“Indirecte controle” houdt in dat de douaneautoriteiten van de partij van invoer zelf geen controles verrichten, maar een verzoek om controle sturen naar de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer: het is de taak van de partij van uitvoer om de controle te verrichten door contact op te nemen met de exporteur. Het resultaat van de controle wordt door de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer aan de douaneautoriteiten van de partij van invoer gezonden. De reden hiervoor is dat de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer, waar het bewijs van oorsprong (oorsprongsverklaring) wordt opgesteld, in de beste positie verkeren om dit bewijs te controleren, vanwege de nabijheid van de exporteur (kennis van de activiteiten en de geschiedenis van de exporteur, gemakkelijke toegang tot de gegevens, bekendheid met het nationale boekhoudsysteem, geen taalbarrières). Daarom is het in de eerste plaats aan de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer om te bepalen of de producten al dan niet van oorsprong zijn, overeenkomstig de toepasselijke oorsprongsregels.

De “controle van de bewijzen van oorsprong” wordt verricht op basis van wederzijds vertrouwen tussen de douaneautoriteiten van de partijen. Het “wederzijds vertrouwen” houdt in dat de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer de door de douaneautoriteiten van de partij van invoer voorgelegde kwesties grondig moeten onderzoeken, en de resultaten van deze controle moeten meedelen aan de douaneautoriteiten van de partij van invoer die afhankelijk is van de resultaten van de door de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer verrichte werkzaamheden. De douaneautoriteiten van de partij van invoer blijven echter het recht behouden om aanvullende informatie aan de partij van uitvoer te vragen wanneer zij van mening zijn dat het antwoord onvolledig is of geen ruimte biedt voor het door de partij van uitvoer naar voren gebrachte standpunt. De bijzonderheden van het verzoek om informatie door de partij van invoer aan de partij van uitvoer zijn verder uitgewerkt in punten 2.4.2 (Bevindingen en feiten) en 2.4.3 (Voldoende informatie).

2. Verschillende stappen in de controleprocedure

2.1. Indiening van een verzoek om controle

De douaneautoriteiten van de partij van invoer kunnen een verzoek om controle achteraf van de bewijzen van oorsprong indienen wanneer zij redenen hebben om te twijfelen aan:

—	de echtheid van de documenten. Er wordt bijvoorbeeld betwijfeld of de factuur die de oorsprongsverklaring bevat niet een valse factuur is, die door de importeur of de exporteur is opgesteld om van preferentiële oorsprong gebruik te maken;

—	de oorsprong van de producten. Er wordt bijvoorbeeld betwijfeld of de producten voldoen aan de oorsprongverlenende criteria die in bijlage II bij het protocol zijn vastgelegd (de productspecifieke regels), of

—	de naleving van de andere voorwaarden van het protocol met betrekking tot de bewijzen van oorsprong. Er wordt bijvoorbeeld betwijfeld of de exporteur de status van toegelaten exporteur had of nog heeft.

Naast de gevallen waarin gegronde twijfel bestaat over bovengenoemde elementen, kunnen de douaneautoriteiten van de partij van invoer ook in steekproefsgewijs gekozen gevallen een verzoek om controle indienen. Dit geldt voor die gevallen die niet worden bestreken door de bovengenoemde drie elementen van gegronde twijfel.

2.2. Verzending van het verzoek om controle

De douaneautoriteiten van de partij van invoer zenden het verzoek om controle aan de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer die verantwoordelijk zijn voor de controle van de bewijzen van oorsprong. In het verzoek wordt vermeld of het steekproefsgewijs of op grond van gegronde twijfel is ingediend. In artikel 27, lid 3, is bepaald dat het verzoek eventueel de redenen moet vermelden waarom om een onderzoek wordt verzocht.

Door de redenen van het onderzoek te vermelden, kunnen de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer het verzoek wat de kosten en administratieve lasten betreft op de meest efficiënte manier behandelen.

Wanneer de douaneautoriteiten van de partij van invoer evenwel steekproefsgewijs om een onderzoek vragen, hoeven zij de reden van het onderzoek niet te vermelden.

De bewijzen van oorsprong of een kopie van deze documenten van de producten die worden onderzocht, moeten overeenkomstig artikel 27, lid 3, echter aan de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer worden gezonden.

2.3. Tenuitvoerlegging van de controle

10.

Bij het systeem van indirecte controle zijn de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer verantwoordelijk voor de controle van door exporteurs in de partij van uitvoer opgestelde bewijzen van oorsprong. De douaneautoriteiten van de partij van invoer kunnen echter met toepassing van artikel 27, lid 8, (zie punt 2.9 “Gezamenlijk onderzoek” voor nadere bijzonderheden) onder bepaalde voorwaarden bij het controleproces op het grondgebied van de partij van uitvoer betrokken worden.

11.

In het geval van een controle van bewijzen van oorsprong die door de importeur zijn verstrekt, dienen de douaneautoriteiten van de partij van invoer een verzoek om controle bij de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer in. De douaneautoriteiten van de partij van invoer vragen de importeur niet om zelf de in punten 2.4.2 en 2.4.3 bedoelde informatie van de exporteur te verkrijgen.

12.

Bovendien is in artikel 27 niet bepaald dat de douaneautoriteiten van de partij van invoer van exporteurs kunnen eisen dat zij de gegevens of de informatie rechtstreeks aan hen verstrekken.

13.

Het artikel sluit echter de mogelijkheid niet uit dat importeurs en exporteurs van beide partijen, in onderling overleg en op vrijwillige basis, gegevens of informatie uitwisselen en bij de douaneautoriteiten van de partij van invoer indienen. De uitwisseling of de indiening van dergelijke gegevens is niet verplicht en een weigering om de informatie te verstrekken is geen reden om de preferentiële behandeling te weigeren zonder dat een controle heeft plaatsgevonden: dit maakt geen deel uit van het controleproces.

14.

Het bewijs van rechtstreeks vervoer dat overeenkomstig artikel 13 wordt ingediend, wordt niet als bewijs van oorsprong beschouwd en is als zodanig niet relevant voor de controle van bewijzen van oorsprong krachtens artikel 27.

2.4. Verwerking van de resultaten van de controle

15.

De douaneautoriteiten van de partij van uitvoer informeren de douaneautoriteiten van de partij van invoer zo spoedig mogelijk over de resultaten van de controle, met inbegrip van de bevindingen en de feiten. De douaneautoriteiten van de partij van uitvoer reageren met name zo snel mogelijk op verzoeken om controle van de geldigheid van de status van toegelaten exporteur.

2.4.1. Ondersteunende communicatiemiddelen

16.

De mededeling van verzoeken om controle en van de berichten over de resultaten ervan tussen de douaneautoriteiten van beide partijen geschiedt per gewone post. Daarnaast kunnen de douaneautoriteiten van beide partijen ondersteunende middelen, zoals e-mail, gebruiken om snel te communiceren en te waarborgen dat de verzoeken of de antwoorden bij de geadresseerde in de desbetreffende partij aankomen.

2.4.2. Bevindingen en feiten

17.

Met “bevindingen en feiten” wordt bedoeld dat het antwoord op de controle van de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer een aantal gegevens bevat over de controleprocedure die zij hebben uitgevoerd. De reikwijdte van de “bevindingen en feiten” beperkt zich tot:

—	een conclusie over de echtheid van de documenten, de oorsprong van de producten of de naleving van de andere voorwaarden van het protocol;

—	een omschrijving van het onderzochte product en de voor de toepassing van de oorsprongsregel geldende tariefindeling, en

—	informatie over de wijze waarop het onderzoek is uitgevoerd (wanneer en hoe).

2.4.3. Voldoende informatie

18.

Bij een steekproefsgewijze controle vragen de douaneautoriteiten van de partij van invoer de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer niet om meer informatie dan die vermeld in punt 2.4.2 (Bevindingen en feiten).

19.

Bij controles op grond van gegronde twijfel kunnen de douaneautoriteiten van de partij van invoer de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer om aanvullende informatie verzoeken, wanneer de door de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer verstrekte informatie door de bevoegde autoriteiten van de partij van invoer ontoereikend wordt geacht om de echtheid van de documenten of de werkelijke oorsprong van de producten vast te stellen. De gevraagde aanvullende informatie omvat ten hoogste:

—	als het oorsprongscriterium “geheel en al verkregen” was, de toepasselijke categorie (zoals oogst, ontginning, bevissing en plaats van productie);

—	als het oorsprongscriterium werd gebaseerd op een waardemethode, de waarde van het eindproduct evenals de waarde van alle bij de productie gebruikte niet van oorsprong zijnde materialen;

—	als het oorsprongscriterium werd gebaseerd op wijzigingen in de tariefindeling, een lijst van alle niet van oorsprong zijnde materialen, met inbegrip van de tariefindeling ervan (in twee, vier of zes cijfers, afhankelijk van de oorsprongscriteria);

—	als het oorsprongscriterium werd gebaseerd op gewicht, het gewicht van het product alsmede het gewicht van de desbetreffende in het eindproduct gebruikte niet van oorsprong zijnde materialen;

—	als het oorsprongscriterium werd gebaseerd op een specifieke verwerking, een omschrijving van die specifieke verwerking die aan dat specifieke product oorsprong heeft verleend, en

—	als de tolerantieregel wordt toegepast, de waarde of het gewicht van de eindproducten en de waarde of het gewicht van de in de eindproducten gebruikte niet van oorsprong zijnde materialen.

20.

Indien het antwoord voor de douaneautoriteiten van de partij van invoer onvoldoende informatie bevat om de echtheid van de betreffende documenten of de werkelijke oorsprong van de producten vast te stellen, kennen de verzoekende douaneautoriteiten de preferentiële behandeling niet toe, behoudens in buitengewone omstandigheden (zie punt 2.7 over buitengewone omstandigheden).

21.

De douaneautoriteiten van de partij van uitvoer verstrekken de douaneautoriteiten van de partij van invoer geen vertrouwelijke informatie waarvan de openbaarmaking volgens de exporteur zijn handelsbelangen in gevaar kan brengen. De niet-openbaarmaking van vertrouwelijke informatie als zodanig is geen reden voor de douaneautoriteiten van de partij van invoer om de preferentiële behandeling niet toe te kennen, op voorwaarde dat de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer de redenen aanvoeren om geen vertrouwelijke informatie te verstrekken en de oorsprong van het goed ten genoegen van de douaneautoriteiten van de partij van invoer bewijzen.

2.5. Termijn voor het beantwoorden van een verzoek om controle

22.

In artikel 27, lid 6, is bepaald dat de resultaten van de controle zo spoedig mogelijk moeten worden medegedeeld.

23.

In artikel 27, lid 7, is bepaald dat de partij van invoer de preferentiële behandeling in beginsel niet toekent, behalve wanneer aan twee voorwaarden tegelijkertijd wordt voldaan:

—	het controleverzoek is op basis van gegronde twijfel ingediend, en

—	binnen tien maanden na het controleverzoek is geen antwoord ontvangen, of het antwoord bevat onvoldoende informatie om de echtheid van het betrokken document of de werkelijke oorsprong van de producten vast te stellen.

24.

Deze bepaling houdt in dat in de gevallen die steekproefsgewijs voor de controle worden gekozen, de partij van invoer de toekenning van de preferentiebehandeling niet zonder antwoord van de partij van uitvoer kan weigeren.

2.5.1. Termijn in het geval van een steekproefsgewijze controle

25.

De douaneautoriteiten van de partij van uitvoer spannen zich in om binnen een termijn van twaalf maanden op steekproefsgewijze controles te reageren. Aangezien in artikel 27 echter geen termijn is vastgelegd voor steekproefsgewijze controles, zullen de douaneautoriteiten van de partij van invoer de toekenning van de preferentiële behandeling niet weigeren, louter op basis van de reden dat de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer niet binnen de termijn van twaalf maanden op een verzoek om een steekproefsgewijze controle hebben gereageerd.

2.5.2. Termijn in het geval van een controle op basis van gegronde twijfel

26.

Voor gevallen die op basis van gegronde twijfel zijn geselecteerd, kent de partij van invoer, behoudens in buitengewone omstandigheden, de preferentiële behandeling niet toe wanneer binnen tien maanden na het controleverzoek geen antwoord is ontvangen.

2.6. Herroeping van de resultaten

27.

De resultaten van een controle kunnen uitzonderlijk door de douaneautoriteit van de partij van uitvoer worden herroepen. De herroeping van het oorspronkelijke antwoord vindt binnen tien maanden na het controleverzoek plaats.

2.7. Buitengewone omstandigheden

28.

Zelfs wanneer aan de twee bovengenoemde voorwaarden is voldaan om de preferentiële behandeling niet toe te kennen, is in artikel 27, lid 7, evenwel bepaald dat de preferentiële behandeling nog altijd kan worden toegekend in “buitengewone omstandigheden”.

29.

De partij van invoer kan immers nog altijd beslissen dat er sprake is van buitengewone omstandigheden die rechtvaardigen dat de toekenning van de preferentiële behandeling niet als zodanig moet worden geweigerd.

30.

De volgende situaties worden met name als buitengewone omstandigheden beschouwd:

—

de partij van uitvoer kan het door de partij van invoer ingediende controleverzoek niet beantwoorden wanneer:

incidenten die de exporteur redelijkerwijs niet kon voorzien, zoals brand, overstromingen of andere natuurrampen, of oorlog, opstanden, terreur, stakingen en dergelijke, tot een gedeeltelijk of volledig verlies van ondersteunende oorsprongsdocumenten of tot vertraging bij het indienen van deze documenten leidden, of

het antwoord door oncontroleerbare oorzaken, zoals administratieve of gerechtelijke beroepsprocedures krachtens de wet- en regelgeving van de partij werd vertraagd, hoewel de exporteur en de douaneautoriteit van de partij van uitvoer passende zorgvuldigheid hebben betracht om de verplichtingen uit hoofde van dit protocol na te leven;

—	er werd vastgesteld dat het verzoek of het antwoord op het verzoek niet op de plaats van bestemming is terechtgekomen door fouten van de autoriteiten;

—	het verzoek of het antwoord op het controleverzoek is niet aangekomen door problemen met de communicatiekanalen (bv. een adreswijziging van de voor de controle verantwoordelijke persoon, terugzending van postzendingen door administratieve fouten van de postdiensten enz.).

2.8. Herinnering

31.

Wanneer nog geen antwoord is ontvangen, wordt aanbevolen dat de douaneautoriteiten van de partij van invoer voor het verstrijken van de termijn van tien maanden een herinnering sturen naar de partij van uitvoer.

32.

De douaneautoriteiten van de partij van uitvoer die niet in staat zijn om binnen de termijn van tien maanden te antwoorden, wordt aanbevolen om de verzoekende autoriteit daarvan vóór het verstrijken van de termijn van tien maanden in kennis te stellen en een schatting te geven van de vermoedelijke duur van hun controleprocedure en de redenen van de vertraging van het antwoord.

2.9. Gezamenlijk onderzoek

33.

Krachtens artikel 27, lid 8, kan de partij van invoer bij een door de douaneautoriteiten van de partij van uitvoer verrichte controle aanwezig zijn en in een dergelijk geval doen beide partijen voor de uitvoering van het verzoek tot deelname van de partij van invoer een beroep op artikel 7 van het protocol betreffende wederzijdse administratieve bijstand tussen de administratieve autoriteiten in douanezaken. In dergelijke gevallen zijn de voorwaarden van artikel 7 van toepassing. In artikel 7, lid 4, van het protocol betreffende wederzijdse administratieve bijstand is met name bepaald dat alleen daartoe gemachtigde ambtenaren van de partij van invoer aanwezig kunnen zijn bij het onderzoek dat op het grondgebied van de partij van uitvoer wordt verricht, en dat de partij van uitvoer de voorwaarden voor het gezamenlijk onderzoek stelt.

Voor het Douanecomité EU-Korea

Namens de Europese Unie

Jean-Michel GRAVE

Brussel, 8 december 2020

Namens de Republiek Korea

PARK Jihoon

Sejong, 8 december 2020