Dit document vormt slechts een documentatiehulpmiddel en verschĳnt buiten de verantwoordelĳkheid van de instellingen

tot vaststelling van gemeenschappelijke voorschriften voor regelingen inzake rechtstreekse steunverlening in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot vaststelling van bepaalde steunregelingen voor landbouwers en houdende wijziging van de Verordeningen (EEG) nr. 2019/93, (EG) nr. 1452/2001, (EG) nr. 1453/2001, (EG) nr. 1454/2001, (EG) nr. 1868/94, (EG) nr. 1251/1999, (EG) nr. 1254/1999, (EG) nr. 1673/2000, (EEG) nr. 2358/71 en (EG) nr. 2529/2001

INHOUD
TITEL I	REIKWIJDTE EN BEGRIPSOMSCHRIJVINGEN
TITEL II	ALGEMENE BEPALINGEN
Hoofdstuk 1	Randvoorwaarden
Hoofdstuk 2	Modulatie en financiële discipline
Hoofdstuk 3	Bedrijfsadviseringssysteem
Hoofdstuk 4	Geïntegreerd beheers- en controlesysteem
Hoofdstuk 5	Andere algemene bepalingen
TITEL III	BEDRIJFSTOESLAGREGELING
Hoofdstuk 1	Algemene bepalingen
Hoofdstuk 2	Vaststelling van het bedrag
Hoofdstuk 3	Toeslagrechten
Afdeling 1	Op oppervlakten gebaseerde toeslagrechten
Afdeling 2	Toeslagrechten die zijn onderworpen aan speciale voorwaarden
Hoofdstuk 4	Grondgebruik in het kader van de bedrijfstoeslagregeling
Afdeling 1	Gebruik van de grond
Afdeling 2	Braakleggingstoeslagrechten
Hoofdstuk 5	Regionale en facultatieve uitvoering
Afdeling 1	Regionale uitvoering
Afdeling 2	Gedeeltelijke uitvoering
Afdeling 3	Facultatieve uitsluitingen
Afdeling 4	Facultatieve overgangsregelingen
TITEL IV	ANDERE STEUNREGELINGEN
Hoofdstuk 1	Specifieke kwaliteitspremie voor durumtarwe
Hoofdstuk 2	Premie voor eiwithoudende gewassen
Hoofdstuk 3	Gewasspecifieke betaling voor rijst
Hoofdstuk 4	Areaalbetaling voor noten
Hoofdstuk 5	Steun voor energiegewassen
Hoofdstuk 6	Steun voor zetmeel
Hoofdstuk 7	Melkpremie en extra betalingen
Hoofdstuk 8	Specifieke regionale steun voor akkerbouwgewassen
Hoofdstuk 9	Steun voor zaaizaad
Hoofdstuk 10	Areaalbetalingen voor akkerbouwgewassen
Hoofdstuk 11	Schapen- en geitenpremies
Hoofdstuk 12	Rundvleesbetalingen
Hoofdstuk 13	Steun voor zaaddragende leguminosen
TITEL V	OVERGANGS- EN SLOTBEPALINGEN
BIJLAGE I	Lijst van steunregelingen die voldoen aan de criteria van artikel 1
BIJLAGE II	Nationale maxima als bedoeld in artikel 12, lid 2
BIJLAGE III	Uit de regelgeving voortvloeiende beheerseisen alsbedoeld in de artikelen 3 en 4
BIJLAGE IV	Goede landbouw- en milieuconditie als bedoeld inartikel 5
BIJLAGE V	Compatibele steunregelingen als bedoeld in artikel26
BIJLAGE VI	Lijst van rechtstreekse betalingen in verband met debedrijfstoeslag als bedoeld in artikel 33
BIJLAGE VII	Berekening van het in artikel 37 bedoelde bedrag
BIJLAGE VIII	Nationale maxima als bedoeld in artikel 41
BIJLAGE IX	Lijst van akkerbouwgewassen als bedoeld in artikel66
BIJLAGE X	Traditionele productiegebieden voor durumtarwe alsbedoeld in artikel 74
BIJLAGE XI	Lijst van de in artikel 99 bedoelde zaadsoorten

DE RAAD VAN DE EUROPESE UNIE,

Gelet op het Verdrag tot oprichting van de Europese Gemeenschap, en met name op artikel 36, artikel 37 en artikel 299, lid 2,

Gezien het voorstel van de Commissie,

Gezien het advies van het Europees Parlement ( 1 ),

Gezien het advies van het Europees Economisch en Sociaal Comité ( 2 ),

Gezien het advies van het Comité van de Regio's ( 3 ),

Overwegende hetgeen volgt:

(1)	Er dienen gemeenschappelijke voorwaarden te worden vastgesteld voor rechtstreekse betalingen op grond van de verschillende regelingen inzake inkomenssteun in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid.

(2)

De volledige betaling van de rechtstreekse steun dient te zijn gekoppeld aan de naleving van regels met betrekking tot de landbouwgrond en de landbouwproductie en -activiteit. Die regels dienen erop te zijn gericht basisnormen op het gebied van milieu, voedselveiligheid, diergezondheid en dierenwelzijn en goede landbouw- en milieuconditie op te nemen in de gemeenschappelijke marktordeningen. Worden deze basisnormen niet nageleefd, dan moeten de lidstaten de rechtstreekse steun volledig of gedeeltelijk intrekken op basis van criteria die proportioneel, objectief en gradueel zijn. Een dergelijke intrekking moet de sancties die nu of in de toekomst gelden op grond van andere bepalingen van communautair of nationaal recht, onverlet laten.

(3)

Om te vermijden dat landbouwgrond wordt opgegeven en te waarborgen dat de grond in goede landbouw- en milieuconditie wordt gehouden, moeten normen worden vastgesteld, die al dan niet op bepalingen van de lidstaten kunnen berusten. Daarom is het dienstig een communautair kader te bepalen waarbinnen de lidstaten normen kunnen stellen met inachtneming van de specifieke kenmerken van de betrokken gebieden, inclusief de bodem- en klimaatgesteldheid en de bestaande landbouwsystemen (grondgebruik, vruchtwisseling, landbouwmethoden) en landbouwstructuren.

(4)	Aangezien blijvend grasland een positief milieueffect heeft, is het dienstig maatregelen ter bevordering van de instandhouding van bestaand blijvend grasland vast te stellen om een massale omzetting in bouwland te voorkomen.

(5)

Voor een beter evenwicht tussen de beleidsinstrumenten die op bevordering van duurzame landbouw zijn gericht, en die welke bevordering van de plattelandsontwikkeling tot doel hebben, dient voor de hele Gemeenschap op verplichte basis een systeem te worden ingevoerd waarbij de rechtstreekse betalingen in de jaren 2005 tot en met 2012 geleidelijk worden verlaagd. Alle rechtstreekse betalingen boven bepaalde bedragen dienen elk jaar met een bepaald percentage te worden verlaagd. De gerealiseerde besparingen moeten worden gebruikt voor de financiering van maatregelen in het kader van de plattelandsontwikkeling en over de lidstaten worden verdeeld volgens nader te omschrijven criteria. Het is evenwel dienstig te bepalen dat een zeker percentage van de bedragen in de lidstaat blijft waar de besparingen werden gerealiseerd. Tot 2005 kunnen de lidstaten de huidige facultatieve modulatie („differentiatie”) op grond van Verordening (EG) nr. 1259/1999 van de Raad van 17 mei 1999 tot vaststelling van gemeenschappelijke voorschriften voor de regelingen inzake rechtstreekse steunverlening in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid ( 4 ) verder toepassen.

(6)

Om ervoor te zorgen dat de bedragen ter financiering van het gemeenschappelijk landbouwbeleid (subrubriek 1a), de jaarlijkse maxima van de financiële vooruitzichten niet overschrijden, is het dienstig een mechanisme in te stellen om de rechtstreekse betalingen zo nodig aan te passen. Tot aanpassing van de rechtstreekse steun dient te worden besloten wanneer volgens de vooruitzichten het bedrag van subrubriek 1a, met een veiligheidsmarge van 300 miljoen euro, in een bepaald begrotingsjaar zal worden overschreden.

(7)	Met het oog op de structurele aanpassingen ten gevolge van de afschaffing van de interventie voor rogge is het dienstig om voor bepaalde roggeproducerende regio's te voorzien in overgangsmaatregelen die met een deel van de door de modulatie gegenereerde bedragen worden gefinancierd.

(8)

Om de landbouwers te helpen zich te voegen naar de normen die voor een moderne, kwalitatief hoogwaardige landbouw gelden, is het noodzakelijk dat de lidstaten een uitgebreid systeem van advisering ten behoeve van commerciële landbouwbedrijven opzetten. Het bedrijfsadviseringssysteem moet de landbouwers helpen zich bewuster te worden van de materiaalstromen en bedrijfsprocessen in relatie tot de normen op het gebied van milieu, voedselveiligheid, diergezondheid en dierenwelzijn, zonder dat op enigerlei wijze iets wordt afgedaan aan hun verplichting en verantwoordelijkheid om die normen in acht te nemen.

(9)

Om de invoering van het bedrijfsadviseringssysteem te vergemakkelijken is het dienstig een termijn vast te stellen waarbinnen de lidstaten het systeem kunnen invoeren. Toetreding tot het systeem dient op vrijwillige basis plaats te vinden voor landbouwers, met voorrang voor diegenen die meer dan een bepaald bedrag per jaar aan rechtstreekse betalingen ontvangen. Aangezien het om de advisering van landbouwers gaat, moet de tijdens de adviseringsactiviteit verkregen informatie als vertrouwelijk worden behandeld tenzij ernstige inbreuken op het communautaire of nationale recht worden geconstateerd.

(10)

Overeenkomstig artikel 8 van Verordening (EG) nr. 1258/1999 van de Raad van 17 mei 1999 betreffende de financiering van het gemeenschappelijk landbouwbeleid ( 5 ) moeten de lidstaten de nodige maatregelen treffen om zich ervan te vergewissen dat de door de afdeling Garantie van het Europees Oriëntatie- en Garantiefonds voor de Landbouw (EOGFL) gefinancierde maatregelen daadwerkelijk en op regelmatige wijze worden uitgevoerd, en om onregelmatigheden te voorkomen en te vervolgen.

(11)

Om de beheers- en controlemechanismen doeltreffender en nuttiger te maken is het noodzakelijk het bij Verordening (EEG) nr. 3508/92 van de Raad van 27 november 1992 tot instelling van een geïntegreerd beheers- en controlesysteem voor bepaalde communautaire steunregelingen ( 6 ) ingestelde systeem aan te passen teneinde de bedrijfstoeslagregeling en de steunregelingen voor durumtarwe, eiwithoudende gewassen, energiegewassen, rijst, aardappelzetmeel, noten, melk, zaaizaad en zaaddragende leguminozen, alsmede specifieke regionale steun erin op te nemen en ook teneinde controle uit te oefenen op de toepassing van de regels inzake de randvoorwaarden, de modulatie en het bedrijfsadviseringssysteem. Voorzien dient te worden in de mogelijkheid om in een latere fase ook andere steunregelingen in het systeem op te nemen.

(12)

Om doeltreffend te kunnen controleren en te voorkomen dat meerdere steunaanvragen worden ingediend bij verschillende betaalorganen binnen één lidstaat, dient elke lidstaat te zorgen voor één enkel systeem om de identiteit te registreren van de landbouwers die onder het geïntegreerd systeem vallende steunaanvragen indienen.

(13)

De verschillende onderdelen van het geïntegreerd systeem zijn gericht op een doeltreffender beheer en controle. Daarom dienen de lidstaten in het geval van niet onder deze verordening vallende communautaire regelingen te worden gemachtigd om gebruik van het systeem te maken op voorwaarde dat zij in geen enkel opzicht in strijd met de betrokken bepalingen handelen.

(14)

Gezien de complexiteit van het systeem en het grote aantal steunaanvragen dat moet worden verwerkt, is het van essentieel belang om adequate technische middelen en beheers- en controlemethoden te gebruiken. Daarom moet het geïntegreerd systeem in elke lidstaat bestaan uit een geautomatiseerde databank, een systeem voor de identificatie van de percelen landbouwgrond, steunaanvragen van de landbouwers, een geharmoniseerd controlesysteem en, wat de bedrijfstoeslagregeling betreft, een systeem voor de identificatie en de registratie van de toeslagrechten.

(15)	Om het mogelijk te maken dat de verzamelde gegevens worden verwerkt en gebruikt voor de verificatie van de steunaanvragen, moeten krachtige geautomatiseerde databanken worden opgezet die met name de uitvoering van kruiscontroles mogelijk maken.

(16)

De identificatie van de percelen landbouwgrond is een essentieel element voor de correcte toepassing van aan de oppervlakte gekoppelde regelingen. De ervaring heeft uitgewezen dat de bestaande methoden bepaalde tekortkomingen vertonen. Daarom dient te worden voorzien in een identificatiesysteem dat waar nodig met behulp van teledetectie moet worden opgezet.

(17)	Met het oog op vereenvoudiging dienen de lidstaten te worden gemachtigd om te bepalen dat slechts één enkele aanvraag voor verscheidene steunregelingen hoeft te worden ingediend en om de jaarlijkse aanvraag te vervangen door een permanente aanvraag die alleen jaarlijks hoeft te worden bevestigd.

(18)

De lidstaten dienen in staat te worden gesteld om bedragen die beschikbaar komen door verlagingen van betalingen in het kader van de modulatie, te gebruiken voor bepaalde extra maatregelen in het kader van de steun voor plattelandsontwikkeling waarin is voorzien bij Verordening (EG) nr. 1257/1999 van de Raad van 17 mei 1999 inzake steun voor plattelandsontwikkeling uit het Europees Oriëntatie- en Garantiefonds voor de Landbouw (EOGFL) ( 7 ).

(19)

Aangezien de bedragen die door het stellen van randvoorwaarden beschikbaar zullen komen, niet lang genoeg van tevoren kunnen worden voorzien om ze voor extra maatregelen in het kader van de steun voor plattelandsontwikkeling te kunnen gebruiken, moeten deze bedragen in het credit van de afdeling Garantie van het Europees Oriëntatie- en Garantiefonds voor de Landbouw worden geboekt behalve een bepaald percentage dat de lidstaten mogen behouden.

(20)	De bevoegde nationale autoriteiten dienen de betalingen waarin de communautaire steunregelingen voorzien, binnen een voorgeschreven termijn volledig aan de begunstigden uit te keren onder voorbehoud van de verlagingen waarin deze verordening voorziet.

(21)

De rechtstreekse inkomenssteun waarin de steunregelingen in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid voorzien, heeft vooral tot doel de landbouwbevolking een redelijke levensstandaard te verzekeren. Dit doel hangt nauw samen met de instandhouding van plattelandsgebieden. Om een verkeerde besteding van communautaire middelen te voorkomen, mogen geen steunbetalingen worden gedaan aan landbouwers die de voorwaarden voor het verkrijgen van die betalingen kunstmatig hebben gecreëerd.

(22)

De gemeenschappelijke steunregelingen moeten worden aangepast aan de ontwikkelingen, indien nodig op korte termijn. De begunstigden kunnen er bijgevolg niet op vertrouwen dat de steunvoorwaarden ongewijzigd blijven, en dienen voorbereid te zijn op een mogelijke herziening van de regelingen in het licht van de marktontwikkelingen.

(23)	Gezien de belangrijke budgettaire gevolgen van de steun in de vorm van rechtstreekse betalingen en met het oog op een betere beoordeling van het effect ervan, dienen de communautaire regelingen aan een behoorlijke evaluatie te worden onderworpen.

(24)

Het concurrerender maken van de communautaire landbouw en het bevorderen van de toepassing van voedselkwaliteit- en milieunormen gaan noodzakelijkerwijs gepaard met een verlaging van de institutionele prijzen voor landbouwproducten en een stijging van de productiekosten voor de communautaire landbouwbedrijven. Voor het bereiken van deze doelstellingen en het bevorderen van een marktgerichtere en duurzame landbouw moet de verschuiving van productiesteun naar steun aan de producent worden voltooid door de invoering van een systeem met ontkoppelde inkomenssteun voor elk bedrijf. Terwijl de ontkoppeling de feitelijk aan de landbouwers betaalde bedragen ongewijzigd zal laten, zal dankzij de ontkoppeling sprake zijn van een veel doeltreffender inkomenssteun. Het is daarom dienstig de ene bedrijfstoeslag afhankelijk te stellen van de naleving van randvoorwaarden op het gebied van milieu, voedselveiligheid, diergezondheid en dierenwelzijn, alsmede de handhaving van het landbouwbedrijf in goede landbouw- en milieuconditie.

(25)

Bij een dergelijk systeem moet een aantal bestaande rechtstreekse betalingen die een landbouwer op grond van diverse regelingen ontvangt, worden gecombineerd tot één toeslag, welke laatste wordt bepaald op basis van eerdere rechten in een referentieperiode, aangepast om rekening te houden met de volledige uitvoering van de in het kader van Agenda 2000 ingevoerde maatregelen en met de bij deze verordening doorgevoerde wijzigingen van de steunbedragen.

(26)

Aangezien de voordelen uit het oogpunt van administratieve vereenvoudiging groter zullen zijn als vele sectoren in de regeling worden opgenomen, dient de regeling in een eerste fase betrekking te hebben op alle onder de regeling voor akkerbouwgewassen vallende producten, alsmede op zaaddragende leguminosen, zaaizaad en rund- en schapenvlees. Zodra de hervorming volledig doorgevoerd is, dienen de herziene betalingen voor rijst en durumtarwe en de betalingen in de zuivelsector eveneens in de regeling te worden geïntegreerd. Ook de betalingen voor zetmeelaardappelen en gedroogde voedergewassen moeten in de regeling worden opgenomen, waarbij afzonderlijke betalingen voor de verwerkende industrie dienen te worden gehandhaafd.

(27)

Voor hennep dienen specifieke maatregelen te worden vastgesteld om te voorkomen dat als onderdeel van de voor de bedrijfstoeslag in aanmerking komende gewassen illegale hennep wordt verbouwd, wat de gemeenschappelijke marktordening voor hennep nadelig zou beïnvloeden. Derhalve moet worden bepaald dat areaalbetalingen slechts worden verleend voor oppervlakten met henneprassen die bepaalde garanties bieden ten aanzien van het gehalte aan psychotrope stoffen. De verwijzingen naar die specifieke maatregelen in Verordening (EG) nr. 1673/2000 van de Raad van 27 juli 2000 houdende een gemeenschappelijke ordening der markten in de sector vezelvlas en -hennep ( 8 ) moeten dienovereenkomstig worden aangepast.

(28)

Om de landbouwers vrij te laten bij de keuze van de productie op hun grond, met inbegrip van de mogelijkheid om te kiezen voor producten waarvoor nog steeds gekoppelde steun wordt verleend, en zo de marktgerichtheid te vergroten, mag de toekenning van de bedrijfstoeslag niet afhankelijk zijn van de productie van welk specifiek product dan ook. Om concurrentieverstoringen te voorkomen dient echter de teelt van sommige producten op subsidiabele grond te worden uitgesloten.

(29)

Voor de bepaling van het bedrag waarop de landbouwer in het kader van de nieuwe regeling recht dient te hebben, is het dienstig te refereren aan de bedragen die hem in een referentieperiode zijn verleend. Om rekening te kunnen houden met specifieke situaties dient een nationale reserve te worden gevormd. Deze reserve kan ook worden gebruikt om de deelneming aan de regeling door nieuwe landbouwers te vergemakkelijken. De bedrijfstoeslag moet worden vastgesteld op het niveau van het landbouwbedrijf.

(30)

Het totaalbedrag waarop een landbouwbedrijf recht heeft, dient in delen (toeslagrechten) te worden gesplitst en aan een vast te stellen aantal subsidiabele hectaren te worden gekoppeld om overdracht van de premierechten te vergemakkelijken. Ter voorkoming van speculatieve overdrachten die leiden tot een cumulatie van toeslagrechten zonder overeenkomstige agrarische basis, dient voor het verlenen van de steun te worden gewerkt met een koppeling tussen toeslagrechten en een bepaald aantal subsidiabele hectaren en dient ook te worden voorzien in de mogelijkheid om de overdracht van toeslagrechten tot een bepaalde regio te beperken. Er moeten specifieke bepalingen worden vastgesteld voor steunbedragen die niet rechtstreeks aan een oppervlakte zijn gekoppeld, rekening houdend met de bijzondere situatie van de schapen- en geitenhouderij.

(31)

Om ervoor te zorgen dat het totaal van de steun en de toeslagrechten op communautair, nationaal en in voorkomend geval regionaal niveau niet hoger is dan de huidige beperkte begrotingsmiddelen, is het dienstig te voorzien in nationale maxima, berekend als de som van alle financiële middelen die in elke lidstaat gedurende de referentieperiode en rekening houdend met latere aanpassingen voor de betaling van steunbedragen in het kader van de desbetreffende steunregelingen zijn/worden verleend. Bij overschrijding van het maximum dienen proportionele verlagingen te worden toegepast.

(32)	Om de aan braaklegging verbonden voordelen op het punt van aanbodbeheersing te behouden en tegelijk in het kader van het nieuwe steunsysteem de milieuvoordelen van braaklegging te vergroten, dienen de voorwaarden voor de braaklegging van bouwland te worden gehandhaafd.

(33)

Om flexibel te kunnen inspelen op specifieke situaties, dienen de lidstaten de mogelijkheid te hebben om een zekere evenwichtige verhouding tussen individuele toeslagrechten en regionale of nationale gemiddelden en tussen bestaande betalingen en de bedrijfstoeslag te definiëren. Er moet worden voorzien in een specifieke afwijking op het verbod op groente- en fruitteelt, met inbegrip van aardappelen, om te voorkomen dat dit bij regionalisering leidt tot productieverstoring en tegelijk concurrentieverstoring zoveel mogelijk te voorkomen. Bovendien is het dienstig dat een lidstaat, om rekening te kunnen houden met zijn specifieke landbouwomstandigheden, een overgangsperiode voor de uitvoering van de bedrijfstoeslagregeling kan vragen mits hij de voor de bedrijfstoeslag geldende begrotingsmaxima in acht blijft nemen. Voor het geval dat er tijdens de overgangsperiode ernstige concurrentieverstoringen optreden en met het oog op de nakoming van de internationale verplichtingen van de Gemeenschap is het dienstig dat de Commissie de nodige maatregelen kan treffen om dergelijke situaties het hoofd te kunnen bieden.

(34)

Ter bescherming van het gewettigd vertrouwen van de landbouwers is het dienstig om in het geval van facultatieve of overgangsregelingen de uiterste datum vast te stellen waarop de lidstaten hun beslissing tot toepassing van de bedrijfstoeslagregeling moeten nemen. De continuïteit van de bestaande regelingen vergt voorts dat er bepaalde, volgens door de Commissie vast te stellen uitvoeringsbepalingen, voorwaarden aan het recht op steun worden verbonden.

(35)

Om de rol van de productie van durumtarwe in de traditionele productiegebieden te handhaven en tegelijk de steunverlening te intensiveren voor durumtarwe die aan bepaalde minimale kwaliteitseisen voldoet, is het dienstig om de huidige specifieke toeslag voor durumtarwe in de traditionele productiegebieden in de loop van een overgangsperiode te verlagen en de specifieke steun in de gebieden met een goed ingeburgerde productie af te schaffen. Alleen de teelt van durumtarwe die geschikt is om te worden gebruikt voor de vervaardiging van griesmeel- en pastaproducten zou voor die steun in aanmerking mogen komen.

(36)

Om de rol van eiwitrijke gewassen te versterken en een stimulans tot verhoging van de productie van deze gewassen te geven, is het dienstig te voorzien in een aanvullende betaling aan de landbouwers die deze gewassen produceren. De correcte toepassing van de nieuwe regeling vergt dat er bepaalde voorwaarden aan het recht op de steun worden verbonden. Er moet een gegarandeerd maximumareaal gelden en bij overschrijding van dit gegarandeerde maximumareaal dienen proportionele verlagingen te worden toegepast.

(37)

Om de rol van de rijstproductie in de traditionele productiegebieden te handhaven is het dienstig te voorzien in een aanvullende betaling aan de rijstproducenten. De correcte toepassing van de nieuwe regeling vergt dat er bepaalde voorwaarden aan het recht op de steun worden verbonden. Er moeten nationale basisarealen gelden en bij overschrijding van deze arealen dienen verlagingen te worden toegepast.

(38)

Om de mogelijke verdwijning van de productie van noten in de traditionele gebieden en de daaruit voortvloeiende negatieve gevolgen voor milieu en platteland en op sociaal en economisch gebied te voorkomen, dient er een nieuwe steunregeling voor noten te worden ingesteld. De correcte toepassing van de nieuwe regeling vergt dat er bepaalde voorwaarden aan het recht op de steun worden verbonden, inclusief een minimale boomdichtheid en perceelsgrootte. Om in specifieke behoeften te kunnen voorzien dienen de lidstaten te worden gemachtigd om extra steun te verlenen.

(39)

Om een overschrijding van de begroting te voorkomen moet er een gegarandeerd maximumareaal gelden en dienen bij overschrijding van dit gegarandeerde maximumareaal proportionele verlagingen te worden toegepast, die moeten worden geconcentreerd in de lidstaten die hun areaal hebben overschreden. Voor een evenwichtige toepassing in de hele Gemeenschap dient het maximumareaal te worden verdeeld naar verhouding van de in de lidstaten voor de productie van noten gebruikte oppervlakten. De lidstaten moeten verantwoordelijk zijn voor de verdeling van de arealen binnen hun grondgebied. Onder een verbeteringsprogramma vallende arealen dienen pas voor steun in het kader van de nieuwe regeling in aanmerking te komen als dat programma is afgelopen.

(40)

Om te profiteren van het succes dat met de verbeteringsprogramma's is behaald wat de groepering van het aanbod betreft, kunnen de lidstaten het recht op communautaire steun en nationale steun afhankelijk stellen van het lidmaatschap van een telersvereniging. Met het oog op continuïteit moet voor een soepele overgang naar de nieuwe regeling worden gezorgd.

(41)

Momenteel bestaat de steun voor energiegewassen in de mogelijkheid om industriële gewassen te verbouwen op braakland. Energiegewassen nemen het grootste deel voor hun rekening van de niet voor voeding of vervoedering bestemde productie op braakland. Er dient in specifieke steun voor energiegewassen te worden voorzien met het oog op een toenemende vervanging van brandstoffen die extra koolstofdioxide in de atmosfeer brengen. Er dient een gegarandeerd maximumareaal te worden vastgesteld, en indien het gegarandeerd maximumareaal wordt overschreden, dienen proportionele verlagingen te worden toegepast. De regeling dient na een bepaalde tijd opnieuw te worden bezien en daarbij dient rekening te worden gehouden met de uitvoering van het communautaire initiatief inzake biobrandstoffen.

(42)

Om de productie van aardappelzetmeel in de traditionele productiegebieden te behouden en de rol te erkennen die de productie van aardappelen in de landbouwcyclus speelt, is het dienstig te voorzien in een aanvullende betaling aan de producenten van zetmeelaardappelen. Aangezien het systeem van betalingen aan de producenten van zetmeelaardappelen gedeeltelijk in de bedrijfstoeslagregeling wordt opgenomen, moet bovendien Verordening (EG) nr. 1868/94 van de Raad van 27 juli 1994 tot vaststelling van een contingenteringsregeling voor de productie van aardappelzetmeel ( 9 ) worden gewijzigd.

(43)

De opneming van akkerbouwgewassen, rundvlees en schapenvlees in de bedrijfstoeslagregeling maakt het noodzakelijk in die regeling ook de premies op te nemen die in de ultraperifere regio's en op de eilanden in de Egeïsche Zee worden betaald, zulks met het oog op verdere vereenvoudiging en om te voorkomen dat er een juridisch en administratief kader in stand moet blijven voor een beperkt aantal landbouwers in de genoemde gebieden. Teneinde de rol die een bepaald type productie in deze regio's van de Gemeenschap speelt te bestendigen, is het echter dienstig te bepalen dat de lidstaten kunnen beslissen dat deze betalingen niet in de bedrijfstoeslagregeling behoeven te worden opgenomen. Diezelfde mogelijkheid dient te gelden voor de aanvullende betalingen in bepaalde regio's van Zweden en Finland, alsmede voor steun voor zaaizaad. In die gevallen vergt de continuïteit van de bestaande regelingen dat er, volgens door de Commissie vast te stellen uitvoeringsbepalingen, bepaalde voorwaarden aan het recht op steun worden verbonden.

(44)	Om de overgang van de huidige regelingen voor akkerbouwgewassen en dierenpremies naar de bedrijfstoeslagregeling te vergemakkelijken is het dienstig dat de huidige rechtstreekse betalingen in die sectoren enigszins aangepast worden.

(45)

De landbouw op de eilandengroep van de Azoren steunt zeer sterk op de zuivelproductie. Derhalve is het raadzaam om de in artikel 23 van Verordening (EG) nr. 1453/2001 van 28 juni 2001 houdende specifieke maatregelen voor bepaalde landbouwproducten ten behoeve van de Azoren en Madeira ( 10 ) vervatte maatregelen te verlengen en, gelet op het ontwikkelingspeil en de omstandigheden van de lokale productie, toe te staan dat voor een periode van zes melkprijsjaren, te beginnen met 1999/2000, wordt afgeweken van sommige productiebeperkende bepalingen van de gemeenschappelijke marktordening voor melk en zuivelproducten. Deze maatregel moet het in de loop van zijn toepassing mogelijk maken de sector op de Azoren verder te herstructureren, zonder interferentie met de markt voor zuivelproducten en zonder ernstige gevolgen voor het functioneren van het heffingenstelsel op Portugees en op communautair niveau.

(46)

De toepassing van de bedrijfstoeslagregeling zal de facto impliceren dat het Portugese programma voor de omschakeling van akkerbouwareaal op de extensieve veehouderij ingevolge Verordening (EG) nr. 1017/94 ( 11 ) in feite niet langer van toepassing is. Derhalve dient Verordening (EG) nr. 1079/94 bij de inwerkingtreding van de bedrijfstoeslagregeling te worden ingetrokken.

(47)

Als gevolg van de bovengenoemde wijzigingen en nieuwe bepalingen moeten de Verordeningen van de Raad (EEG) nr. 3508/9, (EG) nr. 1577/96 van 30 juli 1996 tot invoering van een bijzondere maatregel voor bepaalde zaaddragende leguminosen ( 12 ) en (EG) nr. 1251/1999 van 17 mei 1999 tot instelling van een steunregeling voor producenten van bepaalde akkerbouwgewassen ( 13 ) worden ingetrokken. Verordening (EG) nr. 1259/1999 moet eveneens worden ingetrokken met uitzondering van sommige bepalingen welke voorzien in specifieke tijdelijke en facultatieve regelingen.

(48)

De specifieke bepalingen betreffende rechtstreekse betalingen in de Verordeningen van de Raad (EEG) nr. 2358/71 van 26 oktober 1971 houdende een gemeenschappelijke ordening der markten in de sector zaaizaad ( 14 ), (EEG) nr. 2019/93 van 19 juli 1993 houdende specifieke maatregelen voor bepaalde landbouwproducten ten behoeve van de kleinere eilanden in de Egeïsche Zee ( 15 ), (EG) nr. 1254/1999 van 17 mei 1999 houdende een gemeenschappelijke ordening der markten in de sector rundvlees ( 16 ), (EG) nr. 1452/2001 van 28 juni 2001 houdende specifieke maatregelen voor bepaalde landbouwproducten ten behoeve van de Franse overzeese departementen ( 17 ), (EG) nr. 1454/2001 van 28 juni 2001 houdende specifieke maatregelen voor bepaalde landbouwproducten ten behoeve van de Canarische Eilanden ( 18 ) en (EG) nr. 2529/2001 van 19 december 2001 houdende een gemeenschappelijke ordening der markten in de sector schapen- en geitenvlees ( 19 ) zijn in feite niet langer zinvol en moeten daarom worden geschrapt.

(49)

Bij de inwerkingtreding van deze verordening telt de Gemeenschap 15 lidstaten. Rekening houdend met het feit dat overeenkomstig het Toetredingsverdrag van 2003, de toetreding van de nieuwe lidstaten plaatsvindt op 1 mei 2004, dient deze verordening vóór de toetredingsdatum volgens de procedures van het Toetredingsverdrag te worden aangepast, om de verordening in de nieuwe lidstaten toepasselijk te maken.

(50)	De voor de uitvoering van deze verordening benodigde maatregelen moeten worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden ( 20 ),

HEEFT DE VOLGENDE VERORDENING VASTGESTELD:

Voor de toepassing van deze verordening gelden de volgende begripsomschrijvingen:

1. Een landbouwer die rechtstreekse betalingen ontvangt, moet de in bijlage III bedoelde uit de regelgeving voortvloeiende beheerseisen volgens het in die bijlage bepaalde tijdschema, en de op grond van artikel 5 vastgestelde eisen inzake goede landbouw- en milieuconditie in acht nemen.

2. De bevoegde nationale autoriteit bezorgt de landbouwer de lijst van de in acht te nemen uit de regelgeving voortvloeiende beheerseisen en eisen inzake goede landbouw- en milieuconditie.

1. De uit de regelgeving voortvloeiende beheerseisen als vermeld in bijlage III worden vastgesteld in communautaire regelgeving op de volgende gebieden:

2. In het kader van deze verordening gelden de in bijlage III genoemde besluiten in de van tijd tot tijd gewijzigde versie, en in geval van richtlijnen, zoals geïmplementeerd door de lidstaten.

1. De lidstaten zorgen ervoor dat alle landbouwgrond, in het bijzonder grond die niet langer wordt gebruikt voor productiedoeleinden, in goede landbouw- en milieuconditie wordt gehouden. De lidstaten stellen, op nationaal of op regionaal niveau, minimumeisen inzake goede landbouw- en milieuconditie vast op basis van het in bijlage IV vastgestelde kader, rekening houdend met de specifieke kenmerken van de betrokken gebieden, met inbegrip van de bodem- en de klimaatgesteldheid, de bestaande landbouwsystemen, het grondgebruik, de vruchtwisseling, de landbouwpraktijken en de structuur van de landbouwbedrijven. Een en ander doet geen afbreuk aan de normen inzake goede landbouwpraktijken zoals die worden toegepast in de context van Verordening (EG) nr. 1257/1999 van de Raad, noch aan de landbouwmilieumaatregelen die het referentieniveau van de goede landbouwpraktijken te boven gaan.

2. De lidstaten zien erop toe dat de grond die op de voor de aanvragen van oppervlaktesteun voor 2003 vastgestelde datum blijvend grasland was, als blijvend grasland wordt gehandhaafd. ►M1 De nieuwe lidstaten zien erop toe dat de grond die op 1 mei 2004 blijvend grasland was, als blijvend grasland wordt gehandhaafd. ◄

Een lidstaat mag evenwel, in naar behoren gerechtvaardigde omstandigheden, afwijken van het bepaalde in de eerste alinea, mits er maatregelen worden getroffen om te voorkomen dat de totale oppervlakte blijvend grasland aanzienlijk afneemt.

De eerste alinea is niet van toepassing op permanent grasland dat zal worden bebost, indien die bebossing verenigbaar is met het milieu, en met uitsluiting van de aanplant van kerstbomen en snelgroeiende soorten met korte omlooptijd.

1. In het geval dat de uit de regelgeving voortvloeiende beheerseisen of de eisen inzake goede landbouw- en milieuconditie niet worden nageleefd, tengevolge van een handelen of nalaten dat rechtstreeks kan worden toegeschreven aan de betrokken landbouwer, wordt het totaalbedrag van de rechtstreekse betalingen die in het kalenderjaar waarin de niet-naleving plaatsvindt, na toepassing van de artikelen 10 en 11 moeten worden verleend, verlaagd of ingetrokken overeenkomstig de op grond van artikel 7 vastgestelde uitvoeringsbepalingen.

2. De in lid 1 bedoelde verlagingen of uitsluitingen ►C1 zijn enkel van toepassing indien ◄ de niet-naleving betrekking heeft op:

1. Volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure worden uitvoeringsbepalingen betreffende de in artikel 6 bedoelde verlagingen en uitsluitingen vastgesteld. Daarbij wordt rekening gehouden met de ernst, de omvang, het permanente karakter en de herhaling van de geconstateerde niet-naleving en met de in de leden 2, 3 en 4 vastgestelde criteria.

2. In het geval van nalatigheid mag het verlagingspercentage niet meer bedragen dan 5 % en, bij herhaalde niet-naleving, 15 %.

3. In geval van opzettelijke niet-naleving kan het verlagingspercentage in principe niet minder dan 20 % bedragen en kan het tot de volledige uitsluiting van één of meer steunregelingen gaan en voor één of meer kalenderjaren gelden.

4. Het totale bedrag van verlagingen en uitsluitingen voor één kalenderjaar kan niet meer belopen dan het totaalbedrag zoals bedoeld in artikel 6, lid 1.

Uiterlijk op 31.12.2007 dient de Commissie een verslag in over de toepassing van het stelsel van randvoorwaarden, waar nodig vergezeld van passende voorstellen om met name de in bijlage III vermelde lijst van aanvullende uit de regelgeving voortvloeiende beheerseisen te wijzigen.

Het uit de toepassing van dit hoofdstuk voortvloeiende bedrag wordt geboekt in het credit van de afdeling Garantie van het EOGFL. De lidstaat mag 25 % van die bedragen behouden.

1. Alle bedragen van de in een bepaald kalenderjaar in een bepaalde lidstaat aan een landbouwer uit te keren rechtstreekse betalingen worden voor elk jaar tot en met 2012 verlaagd met de volgende percentages:

2. De bedragen die voortvloeien uit de toepassing van de in lid 1 vastgestelde verlagingen, na aftrek van de in bijlage II bedoelde totale bedragen, zijn beschikbaar als extra communautaire steun voor overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1257/1999 uit de afdeling Garantie van het EOGFL gefinancierde maatregelen in het kader van de programmering van de plattelandsontwikkeling

3. Het met een procentpunt overeenkomende bedrag wordt toegekend aan de lidstaat waar de desbetreffende bedragen zijn gegenereerd. De resterende bedragen worden volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure aan de betrokken lidstaten toegekend op basis van de volgende criteria:

Elke lidstaat ontvangt evenwel ten minste 80 % van het totaal aan bedragen die in die lidstaat door modulatie worden gegenereerd.

4. Indien het aandeel van rogge in de totale graanproductie van een lidstaat tijdens de periode 2000-2002 gemiddeld meer dan 5 % bedraagt en zijn aandeel in de totale communautaire roggeproductie in dezelfde periode meer dan 50 % bedraagt, wordt minimaal 90 % van de bedragen die in die lidstaat door modulatie worden gegenereerd, in afwijking van lid 3, tweede alinea, tot en met 2013 naar die lidstaat teruggesluisd.

Onverminderd de in artikel 69 geboden mogelijkheid is in dat geval ten minste 10 % van het aan die lidstaat toegekende bedrag beschikbaar voor de in lid 2 bedoelde maatregelen in rogge producerende regio's.

Voor de toepassing van dit lid wordt onder „granen” verstaan de granen als bedoeld in bijlage IX.

5. Lid 1 is niet van toepassing op rechtstreekse betalingen aan landbouwers in de Franse overzeese departementen, op de Azoren en Madeira, op de Canarische Eilanden en op de eilanden in de Egeïsche Zee.

1. Met ingang van de begroting voor 2007 worden er, om ervoor te zorgen dat de bedragen ter financiering van het gemeenschappelijk landbouwbeleid die momenteel vallen onder subrubriek 1a) (marktmaatregelen en rechtstreekse steunverlening), niet de jaarlijkse maxima overschrijden die zijn vastgesteld in het besluit van de vertegenwoordigers van de regeringen der lidstaten, in het kader van de Raad bijeen, van 18 november 2002 betreffende de conclusies van de Europese Raad van Brussel van 24 en 25 oktober 2002, aanpassingen in de rechtstreekse betalingen vastgesteld wanneer volgens de ramingen het bedrag van subrubriek 1a), rekening houdend met een marge van 300 miljoen euro onder het voorziene bedrag en vóór toepassing van de modulatie overeenkomstig artikel 10, lid 2, in een bepaald begrotingsjaar zal worden overschreden. Een en ander laat de financiële perspectieven voor 2007-2013 onverlet.

2. Op basis van een voorstel dat de Commissie indient uiterlijk op 31 maart van het kalenderjaar waarop de in lid 1 bedoelde aanpassingen van toepassing zijn, stelt de Raad deze aanpassingen vast uiterlijk op 30 juni van het kalenderjaar waarop de aanpassingen van toepassing zijn.

1. Aan de landbouwers die overeenkomstig deze verordening rechtstreekse betalingen ontvangen, wordt een extra steunbedrag verleend.

Het extra steunbedrag is gelijk aan het bedrag dat voortvloeit uit de toepassing van het verlagingspercentage voor het betrokken kalenderjaar overeenkomstig artikel 10, tot maximaal de eerste 5 000 euro aan rechtstreekse betalingen.

2. Het totaalbedrag van de extra steunbedragen die in een kalenderjaar in een lidstaat kunnen worden verleend, kan niet hoger zijn dan het in bijlage II vastgestelde maximum. Zo nodig passen de lidstaten op de extra steunbedragen een lineaire procentuele aanpassing toe om ervoor te zorgen dat de in bijlage II vastgestelde maxima in acht worden genomen.

3. Op het extra steunbedrag worden geen verlagingen als bedoeld in artikel 10 toegepast.

4. Te beginnen met de begroting voor 2007 herziet de Commissie, volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure, de in bijlage II vastgelegde maxima om rekening te houden met structurele wijzigingen van de bedrijven.

5. Voor de nieuwe lidstaten worden de in lid 2 bedoelde maxima vastgesteld door de Commissie volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure.

1. De artikelen 10 en 12 zijn voor de nieuwe lidstaten pas van toepassing vanaf het kalenderjaar waarvoor het niveau van de rechtstreekse betalingen dat in de nieuwe lidstaten geldt, ten minste gelijk is aan het niveau van die betalingen dat dan geldt in de Gemeenschap in haar samenstelling van 30 april 2004.

2. In het kader van de toepassing van de in artikel 143 bis vastgestelde toenameregeling op alle in de nieuwe lidstaten toegekende rechtstreekse betalingen, is artikel 11 voor de nieuwe lidstaten pas van toepassing vanaf het kalenderjaar waarvoor het niveau van de rechtstreekse betalingen dat in de nieuwe lidstaten geldt, ten minste gelijk is aan het niveau van die betalingen dat dan geldt in de Gemeenschap in haar samenstelling van 30 april 2004.

1. De lidstaten zetten uiterlijk op 1 januari 2007 een systeem op voor de advisering van de landbouwers over grond- en bedrijfsbeheer (hierna het „bedrijfsadviseringssysteem” genoemd), dat wordt beheerd door één of meer aangewezen autoriteiten of door particuliere instanties.

2. De adviseringsactiviteit heeft ten minste betrekking op de uit de regelgeving voortvloeiende beheerseisen en de goede landbouw- en milieuconditie als bedoeld in hoofdstuk 1.

1. Landbouwers kunnen op vrijwillige basis aan het bedrijfsadviseringssysteem deelnemen.

2. De lidstaten geven voorrang aan de landbouwers die meer dan 15 000 euro aan rechtstreekse betalingen per jaar ontvangen.

Onverminderd de nationale wetgeving inzake toegang tot documenten zorgen de lidstaten ervoor dat de in artikel 13 bedoelde particuliere instanties en de aangewezen autoriteiten geen bij hun adviseringsactiviteit verkregen persoonlijke of individuele informatie en gegevens meedelen aan andere personen dan de landbouwer die het betrokken bedrijf beheert, met uitzondering van bij hun activiteit ontdekte onregelmatigheden of inbreuken die vallen onder een in communautair of nationaal recht vastgestelde verplichting om een overheidsorgaan te informeren, in het bijzonder in het geval van strafbare feiten.

Uiterlijk op 31.12.2010 dient de Commissie een verslag in over de toepassing van het bedrijfsadviseringssysteem, waar nodig vergezeld van passende voorstellen om het stelsel verplicht te stellen.

Elke lidstaat zet een geïntegreerd beheers- en controlesysteem, hierna het „geïntegreerd systeem” genoemd, op.

Het geïntegreerd systeem geldt voor de steunregelingen die zijn vastgesteld bij de titels III en IV van deze verordening en bij artikel 2 bis van Verordening (EG) nr. 1259/1999.

Voorzover nodig, geldt het ook voor het beheer en de controle inzake de in de hoofdstukken 1, 2 en 3 vastgestelde regels.

2. In geval van toepassing van de artikelen 67, 68, 69, 70 en 71 omvat het geïntegreerd systeem een overeenkomstig Richtlijn 92/102/EEG ( 21 ) en Verordening (EG) nr. 1760/2000 ( 22 ) opgezet identificatie- en registratiesysteem voor dieren.

1. In de geautomatiseerde databank worden voor elk landbouwbedrijf de gegevens uit de steunaanvragen opgenomen.

Deze databank moet met name de mogelijkheid bieden om via de bevoegde autoriteit van de lidstaat de gegevens betreffende de kalenderjaren en/of verkoopseizoenen vanaf 2000 rechtstreeks en onmiddellijk te raadplegen.

2. De lidstaten kunnen gedecentraliseerde databanken opzetten op voorwaarde dat deze databanken en de administratieve procedures om de gegevens vast te leggen en er toegang toe te verkrijgen op het hele grondgebied van de lidstaat homogeen van opzet zijn en onderling compatibel zijn om kruiscontroles mogelijk te maken.

Het systeem voor de identificatie van de percelen landbouwgrond wordt opgezet op basis van kaarten of kadastrale documenten of andere cartografische gegevens. Daarbij wordt gebruik gemaakt van technieken op basis van een geautomatiseerd geografisch informatiesysteem, bij voorkeur inclusief orthobeelden van lucht- of satellietopnamen, met een homogene norm die een precisie waarborgt die ten minste overeenkomt met die van kaarten op schaal 1:10 000.

1. Het systeem voor de identificatie en de registratie van de toeslagrechten wordt zo opgezet dat het verificatie van de toeslagrechten en kruiscontroles door vergelijking met de steunaanvragen en door vergelijking met het systeem voor de identificatie van de percelen landbouwgrond mogelijk maakt.

2. Dit systeem moet de mogelijkheid bieden om via de bevoegde autoriteit van de lidstaat de gegevens betreffende ten minste de laatste drie opeenvolgende kalenderjaren en/of verkoopseizoenen rechtstreeks en onmiddellijk te raadplegen.

1. Een landbouwer dient elk jaar een aanvraag voor de onder het geïntegreerd systeem vallende rechtstreekse betalingen in waarin, voorzover van toepassing, worden vermeld:

2. Een lidstaat kan besluiten dat in de steunaanvraag alleen de veranderingen ten opzichte van de in het voorgaande jaar ingediende steunaanvraag hoeven te worden opgegeven. Een lidstaat verspreidt voorbedrukte formulieren die zijn gebaseerd op de in het voorgaande jaar geconstateerde oppervlakten en levert grafisch materiaal dat de ligging van die oppervlakten aangeeft.

3. Een lidstaat kan besluiten dat één en dezelfde steunaanvraag betrekking heeft op verscheidene of alle in bijlage I vermelde steunregelingen of andere steunregelingen.

1. De lidstaten onderwerpen de steunaanvragen aan administratieve controles, inclusief een verificatie van de subsidiabele oppervlakte en de desbetreffende toeslagrechten.

2. De administratieve controles worden aangevuld met een op verificatie van de subsidiabiliteit gericht systeem van controles ter plaatse. Hiertoe stellen de lidstaten een steekproefplan op voor de landbouwbedrijven.

De lidstaten kunnen teledetectietechnieken gebruiken als middel om controles ter plaatse op percelen landbouwgrond uit te voeren.

3. Elke lidstaat wijst een autoriteit aan die verantwoordelijk is voor de coördinatie van de bij dit hoofdstuk voorgeschreven controles.

Wanneer de lidstaat een regeling treft om sommige aspecten van de op grond van dit hoofdstuk te verrichten werkzaamheden op te dragen aan gespecialiseerde instellingen of bedrijven, dient de aangewezen autoriteit de controle over en de verantwoordelijkheid voor de betrokken werkzaamheden te behouden.

1. Onverminderd de in artikel 6 van deze verordening bedoelde verlagingen en uitsluitingen, worden er, wanneer wordt geconstateerd dat de landbouwer niet voldoet aan de subsidiabiliteitsvoorwaarden voor het verlenen van de steun waarin deze verordening of artikel 2 bis van Verordening (EG) nr. 1259/1999 voorziet, op de verleende of te verlenen betaling of het deel daarvan waarvoor aan de subsidiabiliteitsvoorwaarden is voldaan, verlagingen en uitsluitingen toegepast die volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure worden vastgesteld.

2. Het verlagingspercentage staat in verhouding tot de ernst, de omvang, het permanente karakter en de herhaling van de geconstateerde niet-naleving en kan gaan tot volledige uitsluiting van één of meer steunregelingen voor één of meer kalenderjaren.

1. De lidstaten verrichten controles ter plaatse, om na te gaan of de landbouwer de in hoofdstuk 1 bedoelde verplichtingen nakomt.

2. De lidstaten kunnen gebruik maken van hun bestaande beheers- en controlesystemen om erop toe te zien dat de uit de regelgeving voortvloeiende beheerseisen en de eisen inzake goede landbouw- en milieuconditie als bedoeld in hoofdstuk 1 worden nageleefd.

Deze systemen, en met name het overeenkomstig Richtlijn 92/102/EEG en Verordening (EG) nr. 1760/2000 opgezette identificatie- en registratiesysteem voor dieren, moeten, in de zin van artikel 26, compatibel zijn met het geïntegreerd systeem.

Voor de toepassing van de in bijlage V vermelde steunregelingen zorgen de lidstaten ervoor dat de voor die regelingen toegepaste beheers- en controleprocedures op de volgende punten compatibel zijn met het geïntegreerd systeem:

Hiertoe worden deze systemen zo opgezet dat zij geschikt zijn om zonder problemen of conflicten samen te functioneren of onderling gegevens uit te wisselen.

Voor de toepassing van andere communautaire of nationale steunregelingen dan die welke in bijlage V zijn vermeld, kunnen de lidstaten één of meer onderdelen van het geïntegreerd systeem opnemen in hun beheers- en controleprocedures.

1. De Commissie wordt regelmatig geïnformeerd over de toepassing van het geïntegreerd systeem.

2. Na de betrokken bevoegde autoriteiten tijdig te hebben geïnformeerd, kunnen door de Commissie aangestelde gemachtigde vertegenwoordigers:

Ambtenaren van de betrokken lidstaat kunnen aan dergelijke controles deelnemen. De bovengenoemde controlebevoegdheden doen niet af aan de toepassing van de nationale bepalingen die bepaalde handelingen voorbehouden aan bij nationaal recht specifiek aangewezen ambtenaren. Met name nemen de door de Commissie aangestelde gemachtigde vertegenwoordigers niet deel aan huiszoekingen of aan de formele ondervraging van verdachten overeenkomstig het nationale recht van de lidstaat. Zij hebben evenwel toegang tot de aldus verkregen informatie.

3. Onverminderd de verantwoordelijkheden van de lidstaten voor de uitvoering en toepassing van het geïntegreerd systeem, kan de Commissie de hulp van gespecialiseerde instanties of personen inroepen om het opzetten van, het toezicht op en het gebruik van het geïntegreerd systeem te vergemakkelijken, en met name om de bevoegde autoriteiten van de lidstaten desgewenst technische adviezen te verstrekken.

1. Tenzij in deze verordening anders is bepaald, worden de betalingen op grond van de in bijlage I genoemde steunregelingen volledig aan de begunstigden uitgekeerd.

2. De betalingen worden eenmaal per jaar uitgekeerd binnen de periode van 1 december tot en met 30 juni van het volgende kalenderjaar.

Het extra steunbedrag ingevolge artikel 12 wordt evenwel ten laatste betaald op 30 september van het kalenderjaar volgend op het desbetreffende kalenderjaar.

3. In afwijking van lid 2 en volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure kan de Commissie

Onverminderd bijzondere bepalingen in afzonderlijke steunregelingen, wordt niet uitbetaald aan begunstigden van wie vaststaat dat zij de voorwaarden voor de uitbetaling kunstmatig hebben gecreëerd om een voordeel te verkrijgen dat in strijd is met de doelstellingen van de betrokken steunregeling.

De in bijlage I genoemde steunregelingen worden toegepast onverminderd de mogelijkheid deze op elk tijdstip in het licht van de marktontwikkelingen en de begrotingssituatie te herzien.

De betalingen op grond van de in bijlage I genoemde steunregelingen worden, om de doeltreffendheid ervan te meten, onderworpen aan evaluatie die erop is gericht hun impact uit het oogpunt van hun doelstellingen te beoordelen en hun effecten op de relevante markten te analyseren.

De in bijlage I genoemde steunregelingen worden beschouwd als interventies in de zin van artikel 1, lid 2, onder b), en artikel 2, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1258/1999.

2. Indien de landbouwer die een rechtstreekse betaling heeft ontvangen tijdens de referentieperiode, in de loop van die periode of uiterlijk op 31 december van het jaar voorafgaand aan het eerste jaar van toepassing van de bedrijfstoeslagregeling zijn juridische status of zijn benaming verandert, krijgt hij toegang tot de bedrijfstoeslagregeling onder dezelfde voorwaarden als de landbouwer die het bedrijf oorspronkelijk beheerde.

3. Ingeval van een fusie tijdens de referentieperiode of uiterlijk op 31 december van het jaar voorafgaand aan het aan het eerste jaar van toepassing van de bedrijfstoeslagregeling krijgt de landbouwer die het nieuwe bedrijf beheert, toegang tot de bedrijfstoeslagregeling onder dezelfde voorwaarden als de landbouwers die de oorspronkelijke bedrijven beheerden.

Ingeval van een splitsing van het bedrijf tijdens de referentieperiode of uiterlijk op 31 december van het jaar voorafgaand aan het aan het eerste jaar van toepassing van de bedrijfstoeslagregeling krijgen de landbouwers die de bedrijven beheren, elk naar hun aandeel toegang tot de bedrijfstoeslagregeling onder dezelfde voorwaarden als de landbouwer die het bedrijf oorspronkelijk beheerde.

1. In het eerste jaar van toepassing van de bedrijfstoeslagregeling zendt de bevoegde autoriteit van de lidstaat aan de in artikel 33, lid 1, onder a), bedoelde landbouwers een aanvraagformulier toe waarin zijn vermeld:

2. De landbouwers dienen hun aanvraag in het kader van de bedrijfstoeslagregeling in vanaf een door de lidstaten vast te stellen datum, maar uiterlijk op 15 mei.

De Commissie kan via de procedure van artikel 144, lid 2, toestemming geven om voor bepaalde zones waar de normale data onhaalbaar zijn door uitzonderlijke klimaatomstandigheden in plaats van 15 mei een latere datum vast te stellen.

3. Behoudens overmacht en uitzonderlijke omstandigheden in de zin van artikel 40, lid 4, worden geen toeslagrechten toegekend aan de in artikel 33, lid 1, onder a) en b), bedoelde landbouwers en aan landbouwers die toeslagrechten uit de nationale reserve krijgen, indien zij uiterlijk op 15 mei van het eerste jaar van toepassing van de bedrijfstoeslagregeling geen aanvraag in het kader van de bedrijfstoeslagregeling indienen.

De bedragen die overeenstemmen met deze niet toegekende toeslagrechten, vervallen aan de in artikel 42 bedoelde nationale reserve en komen opnieuw voor toewijzing beschikbaar vanaf een door de lidstaat vast te stellen datum, doch uiterlijk op 15 augustus van het eerste jaar van toepassing van de bedrijfstoeslagregeling.

De met het aantal subsidiabele hectaren als gedefinieerd in artikel 44, lid 2, overeenkomende oppervlakte waarvoor een aanvraag voor een bedrijfstoeslag wordt ingediend, kan het voorwerp zijn van een aanvraag voor enig andere rechtstreekse betaling, alsmede voor iedere andere steun die niet onder deze verordening valt, tenzij anderszins is bepaald.

1. De steun op grond van de bedrijfstoeslagregeling wordt uitbetaald uit hoofde van de toeslagrechten als gedefinieerd in hoofdstuk 3 die gepaard gaan met een gelijk aantal subsidiabele hectaren als gedefinieerd in artikel 44, lid 2.

2. De lidstaten kunnen besluiten om de uitbetalingen op grond van de bedrijfstoeslagregeling te combineren met de uitbetalingen op grond van welke andere steunregeling ook.

1. Het referentiebedrag is het gemiddelde over drie jaar van het totaalbedrag aan toeslagen dat aan een landbouwer voor elk kalenderjaar van de in artikel 38 vastgestelde referentieperiode is verleend op grond van de in bijlage VI genoemde steunregelingen, berekend en aangepast overeenkomstig bijlage VII.

2. In afwijking van lid 1 wordt het gemiddelde voor een landbouwer die tijdens de referentieperiode een landbouwactiviteit begint, gebaseerd op de betalingen die hij heeft ontvangen tijdens het kalenderjaar/de kalenderjaren waarin hij de landbouwactiviteit heeft uitgeoefend.

Toepassing van modulatie („differentiatie”) en randvoorwaarden overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1259/1999

In geval van toepassing van de artikelen 3 en 4 van Verordening (EG) nr. 1259/1999 gedurende de referentieperiode zijn de in bijlage VII bedoelde bedragen die welke vóór de toepassing van die artikelen zouden zijn verleend.

1. In afwijking van artikel 37 heeft een landbouwer wiens productie gedurende de referentieperiode nadelig werd beïnvloed door een geval van overmacht of uitzonderlijke omstandigheden dat/die zich vóór of gedurende die referentieperiode heeft/hebben voorgedaan, het recht te verzoeken dat het referentiebedrag wordt berekend op basis van het kalenderjaar of de kalenderjaren in de referentieperiode dat/die niet is/zijn beïnvloed door het geval van overmacht of de uitzonderlijke omstandigheden.

2. Indien de hele referentieperiode door het geval van overmacht of uitzonderlijke omstandigheden werd beïnvloed, berekent de lidstaat het referentiebedrag op basis van de periode van 1997 tot en met 1999. In dit geval is lid 1 van overeenkomstige toepassing.

3. Een geval van overmacht of uitzonderlijke omstandigheden wordt/worden door de betrokken landbouwer, samen met relevant bewijsmateriaal ten genoegen van de bevoegde autoriteit, schriftelijk ter kennis van de autoriteit gebracht binnen een door elke lidstaat vast te stellen termijn.

4. Overmacht of uitzonderlijke omstandigheden wordt/worden door de bevoegde autoriteit erkend in gevallen zoals bijvoorbeeld:

5. De leden 1, 2 en 3 van dit artikel zijn van overeenkomstige toepassing voor Verordening (EG) nr. 1098/98 ( 24 ) een rooiverbintenis moesten nakomen.

In het geval dat de in de eerste alinea bedoelde maatregelen niet alleen de referentieperiode betroffen, maar ook de in lid 2 genoemde periode, stellen de lidstaten op basis van objectieve criteria en op een zodanige wijze dat een gelijke behandeling van de landbouwers wordt gewaarborgd en markt- en concurrentieverstoringen worden voorkomen, een referentiebedrag vast overeenkomstig door de Commissie volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure vast te stellen uitvoeringsbepalingen.

1. Voor elke lidstaat kan de som van de referentiebedragen niet hoger zijn dan het in bijlage VIII vastgestelde nationale maximum.

2. Zo nodig past de lidstaat een lineaire procentuele verlaging toe op de referentiebedragen om de naleving van zijn maximum te garanderen.

1. De lidstaten passen na een eventuele verlaging op grond van artikel 41, lid 2, een lineaire procentuele verlaging toe op de referentiebedragen om een nationale reserve te vormen. Deze verlaging bedraagt niet meer dan 3 %.

2. De nationale reserve omvat voorts het verschil tussen het in bijlage VIII vastgestelde maximum en de som van de referentiebedragen die vóór de in lid 1, tweede zin, bedoelde verlaging in het kader van de bedrijfstoeslagregeling aan de landbouwers moeten worden verleend.

3. De lidstaten mogen de nationale reserve gebruiken om, op basis van objectieve criteria en op zodanige wijze dat een gelijke behandeling van de landbouwers wordt gewaarborgd en markt- en concurrentieverstoringen worden vermeden, bij voorrang referentiebedragen te verlenen aan landbouwers die na 31 december 2002 met hun landbouwactiviteit beginnen, dan wel in 2002 zonder dat jaar rechtstreekse betalingen te ontvangen.

4. De lidstaten gebruiken de nationale reserve om op basis van objectieve criteria en op zodanige wijze dat een gelijke behandeling van de landbouwers wordt gewaarborgd en markt- en concurrentieverstoringen worden vermeden, referentiebedragen vast te stellen voor landbouwers die zich in een bijzondere, door de Commissie volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure te omschrijven situatie bevinden.

5. De lidstaten mogen de nationale reserve gebruiken om op basis van objectieve criteria en op zodanige wijze dat een gelijke behandeling van de landbouwers wordt gewaarborgd en markt- en concurrentieverstoringen worden vermeden, referentiebedragen vast te stellen voor landbouwers in gebieden waar aan een of andere vorm van overheidssteun gekoppelde herstructurerings- en/of ontwikkelingsprogramma's gaande zijn om te voorkomen dat het land verlaten wordt en/of om specifieke nadelen voor landbouwers in die gebieden te compenseren.

6. In toepassing van de leden 3, 4 en 5 mogen de lidstaten het bedrag per toeslagrecht, binnen de limiet van het regionale gemiddelde van de waarde van de toeslagrechten, en/of het aantal aan landbouwers toegekende toeslagrechten verhogen.

7. De lidstaten passen lineaire verlagingen toe op de toeslagrechten indien hun nationale reserve niet voldoende is om alle in de leden 3 en 4 bedoelde gevallen te dekken.

8. Behoudens overdracht door feitelijke of verwachte vererving, en in afwijking van artikel 46, mogen toeslagrechten die zijn verleend met gebruikmaking van de nationale reserve, gedurende een periode van vijf jaar vanaf de toekenning niet worden overgedragen.

In afwijking van artikel 45, lid 1, wordt een toeslagrecht dat niet elk jaar van de vijfjaarlijkse periode wordt gebruikt, onmiddellijk weer aan de nationale reserve toegevoegd.

9. In afwijking van de artikelen 33 en 43, kan een deel van de aan de verkoper of de verpachter te verlenen toeslagrechten ingeval van verkoop of verpachting, gedurende ten minste zes jaar, van het bedrijf of van een deel ervan of van premierechten tijdens de referentieperiode, of uiterlijk op ►M2 15 mei 2004 ◄ , weer aan de nationale reserve worden toegevoegd onder door de Commissie volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure vast te stellen voorwaarden.

1. Onverminderd artikel 48 ontvangt een landbouwer een toeslagrecht per hectare dat is berekend door het referentiebedrag te delen door het gemiddelde aantal, berekend over drie jaar, van alle hectaren die in de referentieperiode recht hebben gegeven op de in bijlage VI genoemde rechtstreekse betalingen.

Het totale aantal toeslagrechten moet gelijk zijn aan het bovenvermelde gemiddelde aantal hectaren.

In het in artikel 37, lid 2, bedoelde geval is het totale aantal toeslagrechten evenwel gelijk aan het gemiddelde aantal hectaren dat tijdens dezelfde periode is gebruikt voor de vaststelling van de referentiebedragen. ►C1 Artikel 42, lid 8, is van toepassing op die toeslagrechten. ◄

3. Voor de toepassing van lid 2, onder b), wordt onder „voederareaal” verstaan de oppervlakte van het bedrijf die gedurende het hele kalenderjaar overeenkomstig artikel 5 van Verordening (EG) nr. 2419/2001 van de Commissie ( 25 ) voor de veehouderij beschikbaar was, met inbegrip van het gezamenlijk gebruikte voederareaal en de percelen die voor gemengde teelten werden gebruikt. Het voederareaal omvat niet:

4. De toeslagrechten per hectare worden niet gewijzigd tenzij anders is bepaald.

1. Elk toeslagrecht dat gepaard gaat met een subsidiabele hectare geeft recht op de uitbetaling van het in het kader van het toeslagrecht vastgestelde bedrag.

2. Onder „subsidiabele hectare” wordt verstaan welke landbouwgrond ook van het bedrijf in de vorm van bouwland en blijvend grasland met uitzondering van de grond die voor blijvende teelten, als bosgrond of voor niet-landbouwactiviteiten in gebruik was.

Onder „subsidiabele hectare” wordt tevens verstaan de oppervlakten die met hop zijn beplant.

3. De landbouwer geeft aan welke percelen overeenstemmen met subsidiabele hectaren die met een toeslagrecht gepaard gaan. Behalve in geval van overmacht of in uitzonderlijke omstandigheden blijven die percelen ter beschikking van de landbouwer gedurende een periode van ten minste 10 maanden, aanvangend op een door de lidstaat vast te stellen datum die ten vroegste valt op 1 september van het kalenderjaar dat voorafgaat aan het jaar waarin de aanvraag tot deelneming aan de bedrijfstoeslagregeling is ingediend.

4. De lidstaten kunnen, in naar behoren gemotiveerde gevallen, de landbouwer machtigen om zijn aangifte te wijzigen, mits de aangifte beperkt blijft tot het totale aantal hectaren waarvoor hem toeslagrechten zijn toegekend en de aangifte beantwoordt aan de voorwaarden voor de verlening van de bedrijfstoeslag voor het betrokken areaal.

1. Elk toeslagrecht dat gedurende een periode van drie jaar niet is gebruikt, wordt toegevoegd aan de nationale reserve.

2. Niet-gebruikte toeslagrechten worden evenwel niet aan de nationale reserve toegevoegd in geval van overmacht en uitzonderlijke omstandigheden als bedoeld in artikel 40, lid 4.

1. Toeslagrechten kunnen uitsluitend worden overgedragen aan een andere landbouwer die in dezelfde lidstaat is gevestigd, tenzij in het geval van overdrachten door feitelijke of verwachte vererving.

Zelfs in het geval van overdrachten door feitelijke of verwachte vererving mogen de toeslagrechten evenwel uitsluitend worden gebruikt in de lidstaat waar de toeslagrechten zijn vastgesteld.

Een lidstaat kan besluiten dat toeslagrechten alleen binnen eenzelfde regio mogen worden overgedragen of gebruikt.

2. Toeslagrechten kunnen worden overgedragen door verkoop of elke andere vorm van definitieve overdracht met of zonder grond. Verhuur of soortgelijke transacties zijn daarentegen slechts toegestaan indien de overdracht van de toeslagrechten gepaard gaat met de overdracht van een overeenkomstig aantal subsidiabele hectaren.

Behalve in geval van overmacht of uitzonderlijke omstandigheden als bedoeld in artikel 40, lid 4, mag een landbouwer zijn toeslagrechten zonder grond alleen overdragen als hij, in de zin van artikel 44, ten minste 80 % van zijn toeslagrechten gedurende ten minste een kalenderjaar heeft gebruikt dan wel nadat hij alle toeslagrechten die hij gedurende het eerste jaar van toepassing van de bedrijfstoeslagregeling niet heeft gebruikt, vrijwillig heeft afgestaan aan de nationale reserve.

3. In geval van verkoop van toeslagrechten, met of zonder land, kunnen de lidstaten, met inachtneming van de algemene beginselen van het Gemeenschapsrecht, besluiten dat een deel van de verkochte toeslagrechten vervalt aan de nationale reserve of dat het bedrag per toeslagrecht wordt verlaagd ten behoeve van de nationale reserve, op basis van door de Commissie volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure vast te stellen criteria.

Betalingen die recht geven op toeslagrechten die aan speciale voorwaarden onderworpen zijn

1. In afwijking van de artikelen 43 en 44 worden de volgende bedragen die voortvloeien uit in de referentieperiode verleende betalingen, in het referentiebedrag opgenomen onder de in artikel 48 en bijlage VII, onder C, bepaalde voorwaarden:

2. Vanaf 2007 worden, in afwijking van de artikelen 33, 43 en 44, de bedragen die voortvloeien uit de in 2007 te verlenen in de artikelen 95 en 96 bedoelde melkpremie en extra betalingen, in de bedrijfstoeslagregeling opgenomen onder de in de artikelen 48, 49 en 50 bepaalde voorwaarden.

Indien aan een landbouwer in de referentieperiode betalingen als bedoeld in artikel 47 zijn verleend maar hij in die periode geen hectaren als bedoeld in artikel 43 had, of indien het toeslagrecht per hectare uitkomt op een bedrag dat hoger is dan 5 000 euro, heeft de landbouwer recht op een toeslagrecht:

1. Behoudens andersluidende bepalingen in deze afdeling gelden de overige bepalingen van deze titel onverminderd bijzondere voorwaarden.

2. In afwijking van artikel 36, lid 1, en artikel 44, lid 1, wordt een landbouwer die beschikt over toeslagrechten waarvoor hij tijdens de referentieperiode niet kon beschikken over hectaren, door de lidstaat gemachtigd om af te wijken van de verplichting een aantal subsidiabele hectaren te leveren dat overeenstemt met het aantal toeslagrechten, mits hij minstens 50 % handhaaft van de tijdens de referentieperiode uitgeoefende landbouwactiviteit, uitgedrukt in grootvee-eenheden (GVE).

Ingeval van overdracht van toeslagrechten komt de verkrijger alleen in aanmerking voor de in lid 2 bedoelde afwijking indien alle toeslagrechten waarvoor de afwijking geldt, worden overgedragen.

3. De overeenkomstig artikel 48 vastgestelde toeslagrechten worden niet gewijzigd.

1. Onverminderd artikel 48 en in afwijking van de artikelen 37 en 43 ontvangt een landbouwer een aanvullend bedrag per toeslagrecht, te berekenen door de ingevolge de artikelen 95 en 96 te verlenen betalingen te delen door het aantal toeslagrechten dat hij in 2007 in eigendom heeft, met uitzondering van braakleggingstoeslagrechten.

Het bedrag van elk toeslagrecht dat hij in 2007 in eigendom heeft wordt met dit aanvullende bedrag verhoogd.

2. Ingeval hij geen enkel toeslagrecht in eigendom heeft, zijn de artikelen 48 en 49 van overeenkomstige toepassing. In dit geval wordt voor de toepassing van artikel 48 onder „hectaren” verstaan de subsidiabele hectaren die de landbouwer in 2007 in eigendom heeft.

De landbouwers kunnen de percelen die zij overeenkomstig artikel 44, lid 3, hebben aangegeven, gebruiken voor welke landbouwactiviteit dan ook met uitzondering van:

1. In het geval van de productie van hennep van GN-code 5302 10 00 mag het gehalte aan tetrahydrocannabinol van de gebruikte rassen maximaal 0,2 % bedragen en moet de productie vallen onder een contract of verbintenis als bedoeld in artikel 2, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1673/2000. De lidstaten voeren een systeem in voor het controleren van het gehalte aan tetrahydrocannabinol van de geteelde gewassen op ten minste 30 % van de vezelhenneparealen waarvoor een contract is gesloten of een verbintenis is aangegaan. Indien een lidstaat voor deze teelt een systeem van voorafgaande vergunningen invoert, geldt echter een minimum van 20 %.

2. Volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure wordt het verlenen van betalingen afhankelijk gesteld van het gebruik van gecertificeerd zaad van bepaalde rassen en van een aangifte van de vezelhenneparealen.

1. In afwijking van de artikelen 37 en 43 wordt, indien een landbouwer tijdens de referentieperiode op grond van artikel 6, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1251/1999 verplicht was om een deel van de grond van zijn bedrijf braak te leggen, bij de vaststelling van de in artikel 43 bedoelde toeslagrechten geen rekening gehouden met het over een periode van drie jaar genomen gemiddelde bedrag dat overeenstemt met de overeenkomstig bijlage VII berekende en aangepaste betalingen voor verplichte braaklegging, noch met het over een periode van drie jaar genomen gemiddelde aantal verplicht braakgelegde hectaren.

2. In het in lid 1 genoemde geval ontvangt de landbouwer een toeslagrecht per hectare (hierna „braakleggingstoeslagrecht” genoemd) dat wordt berekend door het gemiddelde bedrag over een periode van drie jaar dat overeenstemt met de braakleggingsbetalingen te delen door het gemiddelde aantal braakgelegde hectaren tijdens de referentieperiode, zoals omschreven in lid 1.

Het totaal aantal braakleggingstoeslagrechten is gelijk aan het gemiddelde aantal verplicht braakgelegde hectaren.

1. Elk braakleggingstoeslagrecht dat gepaard gaat met een voor een braakleggingstoeslagrecht in aanmerking komende hectare geeft recht op de uitbetaling van het in het kader van het braakleggingstoeslagrecht vastgestelde bedrag.

2. In afwijking van artikel 44, lid 2, wordt onder „hectare die in aanmerking komt voor een braakleggingstoeslagrecht” verstaan, welk bouwland van het bedrijf ook, met uitzondering van de grond die op de voor de aanvragen van oppervlaktesteun voor 2003 vastgestelde datum voor blijvende teelten, als bosgrond, voor niet-landbouwactiviteiten of als blijvend grasland in gebruik was. ►M1 Voor de nieuwe lidstaten wordt de voor de aanvragen om oppervlaktesteun voor 2003 vastgestelde datum geacht de datum 30 juni 2003 te zijn. ◄

De volgende oppervlakten mogen evenwel worden meegerekend als braakgelegd als gevolg van een na 28 juni 1995 ingediende aanvraag:

3. De landbouwer neemt de voor braakleggingstoeslagrechten in aanmerking komende hectaren uit productie.

4. Braakgelegde oppervlakten bestrijken ten minste 0,1 ha en zijn ten minste 10 meter breed. De lidstaten mogen om naar behoren gemotiveerde milieuredenen oppervlakten met een minimumbreedte van 5 meter en een oppervlakte van 0,05 ha aanvaarden.

5. De lidstaten kunnen onder volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure vast te stellen voorwaarden afwijken van het bepaalde in lid 2, eerste alinea, mits zij maatregelen nemen om een belangrijke toeneming van het totale landbouwareaal dat voor braakleggingstoeslagrechten in aanmerking komt, te voorkomen.

6. In afwijking van artikel 36, lid 1, en artikel 44, lid 1, worden de braakleggingstoeslagrechten vóór elke andere vorm van toeslagrechten aangevraagd.

7. De braakleggingsverplichting blijft gelden voor braakleggingstoeslagrechten die worden overgedragen.

Een landbouwer valt niet onder de in artikel 54 bedoelde braakleggingsverplichting indien

1. De braakgelegde grond wordt in goede landbouw- en milieuconditie als vastgesteld op grond van artikel 5 gehouden.

Onverminderd artikel 55 wordt deze grond niet voor landbouwdoeleinden gebruikt en brengt geen enkel gewas voor commerciële doeleinden voort.

3. Indien de hoeveelheid voor voeding of vervoedering bestemde bijproducten die vermoedelijk beschikbaar komen als gevolg van de teelt van oliehoudende zaden op ingevolge artikel 55, onder b), braakgelegde grond, volgens een raming van de hoeveelheden waarvoor contracten met de producenten zijn gesloten, per jaar meer zal bedragen dan 1 miljoen ton, uitgedrukt in sojameelequivalent, wordt de geraamde hoeveelheid in het kader van elk contract die voor voeding of vervoedering mag worden gebruikt, verlaagd, om de totale hoeveelheid tot 1 miljoen ton te beperken.

4. De lidstaten mogen nationale steun betalen tot een maximum van 50 % van de aanplantkosten van meerjarige gewassen voor de productie van biomassa op braakgelegde grond.

Behoudens andersluidende bepalingen in deze afdeling, gelden de overige bepalingen van deze titel ook voor braakleggingstoeslagrechten.

1. Tot uiterlijk 1 augustus 2004 kan een lidstaat besluiten om de bedrijfstoeslagregeling waarin de hoofdstukken 1 tot en met 4 voorzien, onder de in deze afdeling vastgestelde voorwaarden op regionaal niveau toe te passen.

Lidstaten met minder dan 3 miljoen subsidiabele hectaren kunnen worden beschouwd als één regio.

3. De lidstaat verdeelt het in artikel 41 bedoelde maximum op basis van objectieve criteria over de regio's.

1. In naar behoren gemotiveerde gevallen en op basis van objectieve criteria kunnen de lidstaten het totale bedrag van het krachtens artikel 58 vastgestelde regionale maximum of een gedeelte daarvan verdelen onder alle landbouwers wier bedrijf in de betrokken regio is gelegen, met inbegrip van de landbouwers die niet voldoen aan de subsidiabiliteitscriteria van artikel 33.

2. In dat geval van verdeling van het totale bedrag van het regionale maximum, ontvangen de landbouwers toeslagrechten waarvan het bedrag per toeslagrecht wordt berekend door het krachtens artikel 58 vastgestelde maximum te delen door het aantal subsidiabele hectaren, in de zin van artikel 44, lid 2, zoals dat op regionaal niveau is vastgesteld.

3. In geval van gedeeltelijke verdeling van het totale bedrag van het regionale maximum, ontvangen de landbouwers toeslagrechten waarvan het bedrag per toeslagrecht wordt berekend door het overeenkomstige deel van het krachtens artikel 58 vastgestelde maximum te delen door het aantal subsidiabele hectaren, in de zin van artikel 44, lid 2, zoals dat op regionaal niveau is vastgesteld.

Indien de landbouwer ook recht heeft op toeslagrechten die worden berekend op het resterende deel van het regionale maximum, wordt het regionale bedrag van al zijn toeslagrechten, met uitzondering van braakleggingstoeslagrechten, verhoogd met een bedrag dat overeenkomt met het referentiebedrag gedeeld door het volgens lid 4 vastgestelde aantal rechten.

4. Het aantal toeslagrechten per landbouwer is gelijk aan het aantal hectaren dat hij overeenkomstig artikel 44, lid 2, heeft aangegeven in het eerste toepassingsjaar van de bedrijftoeslagregeling, behoudens overmacht en uitzonderlijke omstandigheden in de zin van artikel 40, lid 4.

1. Wanneer de lidstaat gebruikmaakt van de in artikel 59 geboden mogelijkheid, kunnen de landbouwers in afwijking van artikel 51 en overeenkomstig het onderhavige artikel de percelen die zij overeenkomstig artikel 44, lid 3, hebben aangegeven, ook gebruiken voor de productie van de producten bedoeld in artikel 1, lid 2, van Verordening (EG) nr. 2200/96 en in artikel 1, lid 2, van Verordening (EG) nr. 2201/96 en van andere aardappelen dan de voor de zetmeelproductie bestemde aardappelen waarvoor op grond van artikel 93 van de onderhavige verordening steun wordt verleend, maar niet voor blijvende teelten behalve hop.

2. De lidstaat stelt het aantal hectaren vast dat volgens lid 1 mag worden gebruikt, door onder de regio's in de zin van artikel 58, lid 2, volgens objectieve criteria het gemiddelde aantal hectaren te verdelen dat op nationaal niveau tijdens de driejarige periode 2000-2002 gebruikt werd voor de productie van de in de eerste alinea bedoelde producten. Het gemiddelde aantal hectaren op nationaal respectievelijk regionaal niveau wordt door de Commissie vastgesteld volgens de procedure bedoeld in artikel 144, lid 2 aan de hand van door de lidstaten verstrekte gegevens.

3. Binnen de grenzen die lid 2 voor de betrokken regio stelt, mag een landbouwer worden toegestaan gebruik te maken van de in lid 1 geboden mogelijkheid:

4. Op ten hoogste het na toepassing van lid 3 resterende aantal hectaren wordt het landbouwers toegestaan de in lid 1 bedoelde producten te produceren ◄ op een aantal hectaren dat verschilt van het aantal waarop lid 3 van toepassing is, en dat beperkt blijft tot het aantal hectaren dat in 2004 en/of 2005 gebruikt is voor de productie van de in lid 1 bedoelde producten, waarbij voor ten hoogste het aantal hectaren dat in 2004 gebruikt wordt voorrang wordt gegeven aan landbouwers die reeds in 2004 de producten hebben geproduceerd.

Bij toepassing van artikel 71, worden 2004 en 2005 vervangen door respectievelijk het jaar dat voorafgaat aan het jaar van toepassing van de bedrijfstoeslagregeling en het jaar van toepassing zelf.

5. Bij de vaststelling van het in de leden 3 en 4 bedoelde individuele maximumoppervlakten gebruiken de lidstaten de individuele gegevens van de landbouwer indien beschikbaar, of van andere, tot voldoening van de betrokken lidstaat door de landbouwer verstrekte bewijzen.

6. Het aantal hectaren waarvoor toestemming is gegeven overeenkomstig de leden 3 en 4 bedraagt in geen geval meer dan het aantal subsidiabele hectaren, als gedefinieerd in artikel 44, lid 2, dat in het eerste jaar van toepassing van de toeslagregeling wordt aangegeven.

7. De toestemming wordt binnen de betrokken regio tezamen gebruikt met de bijbehorende toeslagrechten.

8. Uiterlijk in 2007 legt de Commissie de Raad een, indien nodig van passende voorstellen vergezeld, verslag voor over de mogelijke gevolgen, in termen van markt- en structurele ontwikkelingen, van de uitvoering door de lidstaten van dit artikel.

Bij toepassing van artikel 59, kunnen de lidstaten ook op basis van objectieve criteria binnen het regionale maximum of een deel ervan voor de in artikel 59, lid 1, bedoelde landbouwers verschillende bedragen aan toeslagrechten vaststellen voor op de voor de aanvragen van oppervlaktesteun voor 2003 vastgestelde datum als grasland gebruikte hectaren en voor andere subsidiabele hectaren, dan wel, als alternatief, voor op de voor de aanvragen van oppervlaktesteun voor 2003 vastgestelde datum als blijvend grasland gebruikte hectaren en voor andere subsidiabele hectaren.

Bij wijze afwijking van artikel 47, lid 2, kunnen de lidstaten besluiten dat de bedragen uit melkpremies en extra betalingen, ►C1 waarin wordt voorzien in de artikelen 95 en 96, op nationaal of op regionaal niveau, geheel of gedeeltelijk worden opgenomen in de bedrijftoeslagregeling vanaf 2005. ◄ Volgens dit lid vastgestelde toeslagrechten worden dienovereenkomstig gewijzigd.

Het referentiebedrag voor die betalingen is gelijk aan de overeenkomstig de artikelen 95 en 96 te verlenen bedragen, berekend op basis van de individuele referentiehoeveelheid voor melk die op het bedrijf beschikbaar is op 31 maart van het jaar waarin die betalingen geheel of gedeeltelijk in de bedrijfstoeslagregeling worden opgenomen.

1. Bij toepassing van artikel 59 kunnen krachtens deze afdeling vastgestelde toeslagrechten alleen worden overgedragen of gebruikt binnen eenzelfde regio of tussen regio's waar de toeslagrechten per hectare dezelfde zijn.

2. Bij toepassing van artikel 59 ontvangt iedere landbouwer in afwijking van artikel 53 in de betrokken regio braakleggingstoeslagrechten.

Het aantal braakleggingstoeslagrechten wordt vastgesteld door de krachtens artikel 54, lid 2, in aanmerking komende grond van een landbouwer die hij in het eerste jaar van de toepassing van de bedrijfstoeslagregeling heeft opgegeven, te vermenigvuldigen met een braakleggingspercentage.

Het braakleggingspercentage wordt berekend door het basispercentage van verplichte braaklegging van 10 % te vermenigvuldigen met de verhouding, in de betrokken regio, tussen de grond waarvoor in de referentieperiode de in bijlage VI bedoelde areaalbetalingen voor akkerbouwgewassen zijn toegestaan en de in aanmerking komende grond in de zin van artikel 54, lid 2, tijdens de referentieperiode.

De waarde van de braaklegginstoeslagrechten is de regionale waarde voor toeslagrechten als bepaald in artikel 59, lid 2, of in voorkomend geval artikel 59, lid 3, eerste alinea.

Geen braakleggingstoeslagen ontvangen die landbouwers van wie het aantal hectaren dat ze opgeven, na deling door de in de derde alinea bedoelde verhouding, minder bedraagt dan nodig is om een aantal ton te produceren dat overeenkomt met 92 ton graan als omschreven in Bijlage IX, berekend op basis van de opbrengsten volgens het regionaliseringsplan dat in de betrokken regio van toepassing was in het jaar voor het jaar van toepassing van de bedrijfstoeslagregeling.

3. In afwijking van artikel 43, lid 4 en 49, lid 3, mogen de lidstaten ook tot uiterlijk 1 augustus 2004 besluiten, in overeenstemming met de algemene beginselen van het Gemeenschapsrecht, dat volgens deze afdeling vastgestelde toeslagrechten progressief worden gewijzigd volgens van te voren bepaalde stappen en op basis van objectieve criteria.

4. Behoudens andersluidende bepalingen in deze afdeling, gelden de overige bepalingen van deze titel ook voor deze afdeling.

1. Een lidstaat mag tot uiterlijk 1 augustus 2004 besluiten de bedrijftoeslagregeling van de hoofdstukken 1 tot en met 4 op nationaal of regionaal niveau toe te passen onder de in deze afdeling vermelde voorwaarden.

2. Al naar gelang de door iedere lidstaat gemaakte keuze bepaalt de Commissie volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure een maximum voor elk van de in respectievelijk ►M2 de artikelen 66, 67, 68, 68 bis en 69 ◄ genoemde rechtstreekse betalingen.

Dit maximum is gelijk aan het aandeel van elk type rechtstreekse betaling in de in artikel 41 genoemde nationale maxima, vermenigvuldigd met de verlagingspercentages die de lidstaten overeenkomstig ►M2 de artikelen 66, 67, 68, 68 bis en 69 ◄ toepassen.

Het totaalbedrag van de vastgestelde maxima wordt volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure afgetrokken van de in artikel 41 bedoelde nationale maxima.

3. Binnen twee jaar na de uitvoering van de bedrijftoeslagregeling door alle lidstaten, of uiterlijk 31 december 2009, legt de Commissie de Raad een indien nodig van passende voorstellen vergezeld gaand verslag voor over de mogelijke gevolgen, in termen van markt- en structurele ontwikkelingen, van de uitvoering door de lidstaten van de in de afdelingen 2 en 3 geboden facultatieve regelingen.

1. Voor de na een mogelijke vermindering volgens artikel 41 aan de landbouwers toe te wijzen toeslagrechten wordt het aandeel in het uit elk van de in respectievelijk ►M2 de artikelen 66, 67, 68 bis en 69 ◄ genoemde rechtstreekse betalingen voortvloeiende referentiebedrag verminderd met het door de lidstaten binnen de in ►M2 de artikelen 66, 67, 68 bis en 69 ◄ bepaalde limiet vast te stellen percentage.

2. Behoudens andersluidende bepalingen in deze afdeling, gelden de overige bepalingen van deze titel ook voor de toeslagrechten die zijn vastgesteld voor het resterende deel van het referentiebedrag.

De lidstaten mogen tot 50 % behouden van het aandeel in de in artikel 41 bedoelde nationale maxima dat overeenkomt met de in bijlage VI bedoelde betalingen voor schapen en geiten.

In dit geval en binnen de limiet van het overeenkomstig artikel 64, lid 2, vastgestelde maximum, verricht de betrokken lidstaat jaarlijks een extra betaling aan de landbouwers.

De extra betaling wordt verricht aan landbouwers die schapen en geiten houden, met een maximum van 50 % van de in bijlage VI genoemde betalingen voor schapen en geiten die worden verleend onder de voorwaarden van hoofdstuk 11 van titel IV.

1. Voor rundvleesbetalingen mogen de lidstaten tot 100 % behouden van het aandeel in de in artikel 41 bedoelde nationale maxima dat overeenkomt met de in bijlage VI bedoelde slachtpremie voor kalveren.

In dit geval en binnen de limiet van het overeenkomstig artikel 64, lid 2, vastgestelde maximum, verricht de betrokken lidstaat jaarlijks een extra betaling aan de landbouwers.

De extra betaling wordt verleend voor het slachten van kalveren, tot een hoogte van 100 % van de in bijlage VI genoemde kalverenslachtpremie die wordt verleend onder de voorwaarden van hoofdstuk 12 van titel IV.

Bij betalingen voor hop kunnen de lidstaten tot 25 % inhouden van het gedeelte van de in artikel 41 bedoelde nationale maxima, dat overeenkomt met de areaalsteun voor hop en de steun voor het tijdelijk uit productie nemen van hoppercelen, bedoeld in bijlage VII.

In dit geval verricht de betrokken lidstaat jaarlijks binnen de grenzen van het overeenkomstig artikel 64, lid 2, vastgestelde maximum een extra betaling aan landbouwers en/of een betaling aan erkende producentengroeperingen overeenkomstig artikel 7, lid 3, van Verordening (EEG) nr. 1696/71.

De extra betaling wordt per hectare toegekend aan hopproducerende landbouwers, bedraagt maximaal 25 % van de in bijlage VI genoemde betalingen per hectare en wordt verleend overeenkomstig titel IV, hoofdstuk 10 quinquies.

De betaling aan erkende producentengroeperingen wordt verricht om de in artikel 7, lid 1, onder a) tot en met d), van Verordening (EEG) nr. 1696/71 bedoelde activiteiten te financieren.

De lidstaten mogen tot 10 % inhouden van het aandeel in de in artikel 41 bedoelde nationale maxima dat overeenkomt met elke in bijlage VI bedoelde sector. In het geval van de sectoren akkerbouwgewassen, rundvlees, en schapen en geiten, wordt met deze inhouding rekening gehouden voor de toepassing van de in respectievelijk de artikelen 66, 67 en 68 vastgestelde maximumpercentages.

In dit geval en binnen de limiet van het overeenkomstig artikel 64, lid 2, vastgestelde maximum, verricht de betrokken lidstaat jaarlijks een extra betaling aan de landbouwers in de sector of sectoren waarvoor de inhouding geldt.

De extra betaling wordt gedaan voor specifieke soorten landbouw die belangrijk zijn voor de bescherming of de verbetering van het milieu of voor het verbeteren van de kwaliteit en het in de handel brengen van landbouwproducten onder de voorwaarden die de Commissie moet bepalen volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure.

1. Een lidstaat kan tot uiterlijk 1 augustus 2004 besluiten van de bedrijfstoeslagregeling uit te sluiten:

2. Onverminderd het bepaalde in artikel 6, lid 2, van Verordening (EEG) nr. 2019/93, artikel 9, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1452/2001, artikel 13, lid 2, en artikel 22, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1453/2001 en artikel 5, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1454/2001, verlenen de lidstaten de in lid 1 bedoelde rechtstreekse betalingen binnen de limiet van de overeenkomstig artikel 64, lid 2, vastgestelde maxima onder de voorwaarden die respectievelijk zijn vastgesteld in titel IV, hoofdstukken 3, 6 en 7 tot en met 13, artikel 6 van Verordening (EEG) nr. 2019/93, artikel 9 van Verordening (EG) nr. 1452/2001, artikel 13 en artikel 22, leden 2 tot en met 4, van Verordening (EG) nr. 1453/2001 en artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1454/2001.

Het totale bedrag van de vastgestelde maxima wordt afgetrokken van de in artikel 41 bedoelde nationale maxima, volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure.

1. Indien de specifieke landbouwomstandigheden dit rechtvaardigen mag een lidstaat tot uiterlijk 1 augustus 2004 besluiten de bedrijfstoeslagregeling toe te passen na een overgangsperiode die op 31.12.2005 of 31.12.2006 afloopt.

Indien de betrokken lidstaat besluit de bedrijfstoeslagregeling voor het eind van de overgangsperiode toe te passen, besluit hij daartoe ten laatste op 1 augustus van het kalenderjaar voorafgaand aan het kalenderjaar waarvoor de bedrijftoeslagregeling zal gelden.

Voor hop loopt de in de eerste alinea bedoelde overgangsperiode af op 31 december 2005. De in de eerste alinea bedoelde overgangsperiode geldt niet voor katoen, olijfolie en tafelolijven en tabak

►M2 Onverminderd het bepaalde in artikel 70, lid 2, past de betrokken lidstaat gedurende de overgangsperiode de in bijlage VI genoemde rechtstreekse betalingen toe onder de voorwaarden die zijn vastgesteld in, respectievelijk, titel IV, hoofdstukken 3, 6 tot en met 10, en 10 quinquies tot en met 13 van de onderhavige verordening, artikel 6 van Verordening (EEG) nr. 2019/93, artikel 9 van Verordening (EG) nr. 1452/2001, artikel 13 en artikel 22, leden 2 tot en met 4, van Verordening (EG) nr. 1453/2001 en artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1454/2001 en, voor elk van deze rechtstreekse betalingen, binnen de limiet van de begrotingsmaxima die overeenstemt met het aandeel van deze rechtstreekse betalingen in het in artikel 41 bedoelde nationale maximum, vastgesteld volgens de in artikel 144, lid 2, van de onderhavige verordening bedoelde procedure. ◄

In het geval van betalingen voor gedroogde voedergewassen verlenen de lidstaten steun op voorwaarden die moeten worden vastgesteld volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure binnen de eerder genoemde begrotingslimieten.

3. De bedrijfstoeslagregeling geldt op 1 januari van het kalenderjaar dat volgt op het kalenderjaar waarin de overgangsperiode is verstreken.

In dit geval neemt de betrokken lidstaat het in de artikelen 58, lid 1, 63, lid 3, 64, lid 1, en 70 bedoelde besluit uiterlijk op 1 augustus 2005 of 2006, afhankelijk van de volgens lid 1 vastgestelde termijn.

4. Volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure neemt de Commissie de nodige maatregelen indien de toepassing van deze overgangsperiode leidt tot ernstige concurrentieverstoring op de communautaire markt en om ervoor te zorgen dat de internationale verplichtingen van de Gemeenschap worden nagekomen.

1. Tenzij in dit hoofdstuk anders is bepaald, zijn de bepalingen van deze titel van toepassing voor de nieuwe lidstaten.

De artikelen 33, 34, 37, 38 en 39, artikel 40, leden 1, 2, 3 en 5, en de artikelen 41, 42, 43, 47 tot en met 50, 53 en 58 tot en met 63 zijn niet van toepassing.

2. Elke nieuwe lidstaat die de regeling inzake een enkele areaalbetaling toepast, neemt de in artikel 64, lid 1, en artikel 71, lid 1, bedoelde besluiten uiterlijk op 1 augustus van het jaar vóór het jaar waarin hij de bedrijfstoeslagregeling voor het eerst zal toepassen.

1. De landbouwers vragen steun op grond van de bedrijfstoeslagregeling aan uiterlijk op een door de nieuwe lidstaten vast te stellen datum, die echter niet later dan 15 mei kan zijn.

2. Behoudens overmacht en uitzonderlijke omstandigheden in de zin van artikel 40, lid 4, worden aan de landbouwers geen toeslagrechten toegekend indien zij niet uiterlijk op 15 mei van het eerste toepassingsjaar van de bedrijfstoeslagregeling een aanvraag in het kader van de bedrijfstoeslagregeling indienen.

3. De bedragen die overeenstemmen met niet toegekende toeslagrechten, vervallen aan de in artikel 71 quinquies bedoelde nationale reserve en komen opnieuw voor toewijzing beschikbaar.

De nationale maxima voor de nieuwe lidstaten worden vastgesteld in bijlage VIII bis.

1. Elke nieuwe lidstaat past op zijn nationale maximum een lineaire procentuele verlaging toe om een nationale reserve te vormen. Deze verlaging bedraagt niet meer dan 3 % onverminderd de toepassing van artikel 71 ter, lid 3.

2. De nieuwe lidstaten gebruiken de nationale reserve om op basis van objectieve criteria en op zodanige wijze dat een gelijke behandeling van de landbouwers wordt gewaarborgd en markt- en concurrentieverstoringen worden voorkomen, toeslagrechten toe te kennen aan landbouwers die zich in een bijzondere, door de Commissie volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure te omschrijven situatie bevinden.

3. Gedurende het eerste toepassingsjaar van de bedrijfstoeslagregeling kunnen de nieuwe lidstaten de nationale reserve gebruiken om op basis van objectieve criteria en op zodanige wijze dat een gelijke behandeling van de landbouwers wordt gewaarborgd en markt- en concurrentieverstoringen worden voorkomen, toeslagrechten toe te kennen aan landbouwers in specifieke sectoren die zich in een bijzondere situatie bevinden als gevolg van de overgang naar de bedrijfstoeslagregeling. Dergelijke toeslagrechten worden verdeeld overeenkomstig door de Commissie volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure vast te stellen voorschriften.

4. In toepassing van de leden 2 en 3 mogen de nieuwe lidstaten het bedrag per toeslagrecht tot maximaal 5 000 EUR verhogen en/of het aantal aan landbouwers toegekende toeslagrechten verhogen.

5. De nieuwe lidstaten passen lineaire verlagingen toe op de toeslagrechten indien hun nationale reserve niet voldoende is om de in de leden 2 en 3 bedoelde gevallen te dekken.

6. In afwijking van artikel 46 mogen, behoudens overdracht door feitelijke of verwachte vererving, toeslagrechten die zijn verleend met gebruikmaking van de nationale reserve, gedurende een periode van vijf jaar vanaf de toekenning ervan niet worden overgedragen.

In afwijking van artikel 45, lid 1, wordt een toeslagrecht dat niet elk jaar van de vijfjaarlijkse periode wordt gebruikt, onmiddellijk weer aan de nationale reserve toegevoegd.

1. De nieuwe lidstaten passen de bedrijfstoeslagregeling toe op regionaal niveau.

Nieuwe lidstaten met minder dan drie miljoen subsidiabele hectaren kunnen worden beschouwd als één regio.

3. Elke nieuwe lidstaat verdeelt zijn nationale maximum als bedoeld in artikel 71 quater na alle verlagingen overeenkomstig artikel 71 quinquies op basis van objectieve criteria over de regio's.

1. Alle landbouwers wier bedrijf in een bepaalde regio is gelegen, ontvangen toeslagrechten waarvan het eenheidsbedrag wordt berekend door het overeenkomstig artikel 71 sexies vastgestelde maximum te delen door het aantal subsidiabele hectaren in de zin van artikel 44, lid 2, zoals dit op regionaal niveau is vastgesteld.

2. Het aantal toeslagrechten per landbouwer is gelijk aan het aantal hectaren dat hij overeenkomstig artikel 44, lid 2, heeft aangegeven in het eerste toepassingsjaar van de bedrijfstoeslagregeling, behoudens overmacht of uitzonderlijke omstandigheden in de zin van artikel 40, lid 4.

3. De toeslagrechten per hectare worden niet gewijzigd tenzij anderszins is bepaald.

1. In afwijking van artikel 51 en overeenkomstig het bepaalde in het onderhavige artikel kunnen de landbouwers de percelen die zij overeenkomstig artikel 44, lid 3, hebben aangegeven, ook gebruiken voor de productie van in artikel 1, lid 2, van Verordening (EG) nr. 2200/96 en in artikel 1, lid 2, van Verordening (EG) nr. 2201/96 bedoelde producten en van andere aardappelen dan de voor de zetmeelproductie bestemde aardappelen waarvoor op grond van artikel 93 van de onderhavige verordening steun wordt verleend, maar niet voor blijvende teelten, behalve hop en behalve in een geografisch informatiesysteem geregistreerde, vóór 1 mei 1998 (voor Cyprus en Malta 31 december 2001) aangeplante olijfbomen of nieuwe olijfbomen ter vervanging van bestaande olijfbomen of onder een goedgekeurd aanplantprogramma vallende olijfbomen.

2. De nieuwe lidstaten bepalen het aantal hectaren dat overeenkomstig lid 1 mag worden gebruikt, door het gemiddelde van het aantal hectaren dat in de driejarige periode 2000-2002 op nationaal niveau voor de productie van de in lid 1 bedoelde producten is gebruikt, volgens objectieve criteria te verdelen over de overeenkomstig artikel 71 sexies, lid 2, gedefinieerde regio's. Het gemiddelde aantal hectaren op nationaal niveau en het aantal hectaren op regionaal niveau worden door de Commissie volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure vastgesteld op basis van de door de nieuwe lidstaat meegedeelde gegevens.

3. Binnen het overeenkomstig lid 2 voor de betrokken regio vastgestelde maximum krijgt een landbouwer toestemming om van de in lid 1 bedoelde mogelijkheid gebruik te maken:

4. Binnen de grenzen van het aantal hectaren dat na toepassing van lid 3 beschikbaar blijft, krijgen landbouwers toestemming om de in lid 1 bedoelde producten te produceren op een aantal andere hectaren dan het aantal onder lid 3 vallende hectaren binnen de grenzen van een in 2004 en/of 2005 voor de productie van de in lid 1 bedoelde producten gebruikt aantal hectaren, waarbij binnen de grenzen van het in 2004 gebruikte aantal hectaren prioriteit wordt gegeven aan de landbouwers die de producten reeds in 2004 hebben geproduceerd.

In geval van toepassing van artikel 71 of artikel 143 ter worden 2004 en 2005 vervangen door respectievelijk het jaar vóór het jaar waarin de bedrijfstoeslagregeling van toepassing wordt, en het jaar zelf waarin de bedrijfstoeslagregeling van toepassing wordt.

5. Voor de bepaling van de in de leden 3 en 4 bedoelde individuele maxima maken de nieuwe lidstaten gebruik van de individuele gegevens over de landbouwer voorzover deze beschikbaar zijn, of van welk ander bewijs ook dat ten genoegen van deze lidstaten door de landbouwer wordt geleverd.

6. Het aantal hectaren waarvoor de in de leden 3 en 4 bedoelde toestemming wordt verleend, is in geen geval groter dan het aantal subsidiabele hectaren als bedoeld in artikel 44, lid 2, dat is aangegeven in het eerste jaar van toepassing van de bedrijfstoeslagregeling.

7. De toestemming wordt binnen de betrokken regio gebruikt samen met het bijbehorende toeslagrecht.

8. Het in artikel 60 bedoelde verslag heeft mede betrekking op de uitvoering door de nieuwe lidstaten.

De nieuwe lidstaten kunnen ook op basis van objectieve criteria binnenhet regionale maximum of een deel ervan voor de in artikel 71 septies,lid 1, bedoelde landbouwers verschillende eenheidsbedragen van detoeslagrechten vaststellen voor hectaren grasland zoals geïdentificeerdop 30 juni 2003 en voor andere subsidiabele hectaren dan wel, alsalternatief, voor hectaren blijvend grasland zoals geïdentificeerd op 30juni 2003 en voor andere subsidiabele hectaren.

Vanaf 2007 worden de bedragen die voortvloeien uit de in 2007 overeenkomstigde artikelen 95 en 96 te verlenen melkpremie en extrabetalingen, opgenomen in de bedrijfstoeslagregeling.

De nieuwe lidstaten kunnen evenwel besluiten dat de bedragen dievoortvloeien uit de melkpremie en extra betalingen waarin de artikelen95 en 96 voorzien, vanaf 2005 geheel of gedeeltelijk in de bedrijfstoeslagregelingworden opgenomen. De op grond van deze alineavastgestelde toeslagrechten worden dienovereenkomstig gewijzigd.

Het bedrag dat wordt gebruikt voor de vaststelling van de op die betalingengebaseerde toeslagrechten, is gelijk aan de overeenkomstig deartikelen 95 en 96 te verlenen bedragen, berekend op basis van de individuelereferentiehoeveelheid voor melk die op het bedrijf beschikbaaris op 31 maart van het jaar waarin die betalingen geheel of gedeeltelijkin de bedrijfstoeslagregeling worden opgenomen.

In afwijking van artikel 71 bis, lid 1, zijn de artikelen 48, 49 en 50 vanovereenkomstige toepassing.

1. De landbouwers ontvangen een deel van hun toeslagrechten in devorm van braakleggingstoeslagrechten.

2. Het aantal braakleggingstoeslagrechten wordt vastgesteld door desubsidiabele grond in de zin van artikel 54, lid 2, van de landbouwerdie in het eerste toepassingsjaar van de bedrijfstoeslagregeling wordtaangegeven, te vermenigvuldigen met het geldende braak te leggenpercentage.

Het braak te leggen percentage wordt berekend door het op 10 % vastgesteldebasispercentage van de braakleggingsverplichting tevermenigvuldigen met de verhouding, in de betrokken regio, tussenhet regionale basisareaal of de regionale basisarealen als bedoeld inartikel 101, derde alinea, en de subsidiabele grond in de zin van artikel54, lid 2.

3. Het bedrag van de braakleggingstoeslagrechten is het overeenkomstigartikel 71 septies, lid 1, vastgestelde regionale bedrag van detoeslagrechten.

4. De leden 1 tot en met 3 gelden niet voor landbouwers die minderaangeven dan een aantal hectaren in de zin van artikel 54, lid 2, datnodig zou zijn om een hoeveelheid te produceren die gelijk is aan 92ton granen als omschreven in bijlage IX, uitgaande van de referentieopbrengstdie in bijlage XI ter is vastgesteld voor de nieuwe lidstaat waarhet bedrijf ligt, gedeeld door de in lid 2, tweede alinea, bedoeldeverhouding.

1. In afwijking van artikel 46, lid 1, kunnen krachtens dit hoofdstukvastgestelde toeslagrechten alleen worden overgedragen binnendezelfde regio of tussen regio's waar de toeslagrechten per hectaredezelfde zijn.

2. Tot uiterlijk 1 augustus van het jaar vóór het eerste toepassingsjaarvan de bedrijfstoeslagregeling kunnen de nieuwe lidstaten ook, inovereenstemming met de algemene beginselen van het Gemeenschapsrecht,besluiten dat krachtens dit hoofdstuk vastgestelde toeslagrechtenprogressief worden gewijzigd volgens van tevoren bepaalde stappen enop basis van objectieve criteria.

1. De afdelingen 2, 3 en 4 van hoofdstuk 5 gelden voor de nieuwelidstaten op de in dit artikel vastgestelde voorwaarden. Afdeling 4 geldtechter niet voor de lidstaten die de bij artikel 143 ter ingestelde regelinginzake een enkele areaalbetaling toepassen.

2. Elke verwijzing naar artikel 41 in de afdelingen 2 en 3 van hoofdstuk5, in het bijzonder wat de nationale maxima betreft, geldt als eenverwijzing naar artikel 71 quater.

3. Het in artikel 64, lid 3, bedoelde verslag heeft mede betrekkingop de in dit hoofdstuk vastgestelde facultatieve regelingen.

Aan de landbouwers die durumtarwe van GN-code 1001 10 00 produceren, wordt steun verleend onder de in dit hoofdstuk vastgestelde voorwaarden.

2. Verlening van de betalingen is afhankelijk van het gebruik van bepaalde hoeveelheden gecertificeerd zaad van rassen waarvan erkend is dat ze in het desbetreffende productiegebied een voor de productie van griesmeel of pasta hoge kwaliteit bezitten.

1. De steun wordt verleend voor nationale basisarealen in de in bijlage X vermelde traditionele productiegebieden.

2. Een lidstaat kan zijn basisareaal op basis van objectieve criteria in sub-arealen onderverdelen.

1. Indien de oppervlakte waarvoor de steun is aangevraagd, groter is dan het basisareaal, wordt in het betrokken jaar de oppervlakte per landbouwer waarvoor de steun is aangevraagd, proportioneel verlaagd.

2. Wanneer een lidstaat zijn basisareaal onderverdeelt in sub-basisarealen, geldt de verlaging van lid 1 alleen voor landbouwers in sub-basisarealen waar de limiet is overschreden. Deze verlaging wordt toegepast wanneer in de betrokken lidstaat de oppervlakten in de sub-basisarealen die hun limieten niet hebben bereikt, zijn herverdeeld in sub-basisarealen waar deze limieten zijn overschreden.

Aan de eiwithoudende gewassen producerende landbouwers wordt steun verleend onder de in dit hoofdstuk vastgestelde voorwaarden.

De steun bedraagt 55,57 euro per hectare na het melkrijpheidsstadium geoogste eiwithoudende gewassen.

Gewassen die volgens de plaatselijke normen op volledig ingezaaide oppervlakten worden geteeld, maar het melkrijpheidsstadium niet bereiken als gevolg van door de betrokken lidstaten erkende uitzonderlijke weersomstandigheden, blijven echter voor de steun in aanmerking komen op voorwaarde dat de betrokken oppervlakten tot dit groeistadium niet voor enig ander doel worden gebruikt.

1. Hierbij wordt een gegarandeerd maximumareaal van 1 600 000 ha vastgesteld waarvoor de steun kan worden verleend.

2. Indien de oppervlakte waarvoor de steun is aangevraagd, groter is dan het gegarandeerde maximumareaal, wordt in het betrokken jaar de oppervlakte per landbouwer waarvoor de steun is aangevraagd, volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure proportioneel verlaagd.

Aan de landbouwers die rijst van GN-code 1006 10 produceren, wordt steun verleend onder de in dit hoofdstuk vastgestelde voorwaarden.

1. De steun wordt verleend per met rijst ingezaaide hectare grond waarop het gewas tot ten minste het begin van de bloei in normale groeiomstandigheden in stand wordt gehouden.

Gewassen die volgens de plaatselijke normen op volledig ingezaaide oppervlakten worden geteeld, maar het bloeistadium niet bereiken als gevolg van door de betrokken lidstaten erkende uitzonderlijke weersomstandigheden, blijven echter voor de steun in aanmerking komen op voorwaarde dat de betrokken oppervlakten tot dit groeistadium niet voor enig ander doel worden gebruikt.

2. Op grond van de fysieke opbrengsten in de betrokken lidstaten bedraagt de steun:

Hierbij wordt voor elke producerende lidstaat een nationaal basisareaal vastgesteld. Voor Frankrijk worden evenwel twee basisarealen vastgesteld. De basisarealen zijn de volgende:

Een lidstaat kan zijn basisareaal of zijn basisarealen op basis van objectieve criteria in subbasisarealen onderverdelen.

1. Indien in een lidstaat de in een bepaald jaar met rijst beteelde oppervlakte het in artikel 81 vermelde basisareaal overschrijdt, wordt in het betrokken jaar de oppervlakte per landbouwer waarvoor de steun is aangevraagd, proportioneel verlaagd.

1. Aan noten producerende landbouwers wordt onder de in dit hoofdstuk vastgestelde voorwaarden een communautaire steun verleend.

2. De lidstaten mogen de steun differentiëren al naar gelang de producten of door de in artikel 84, lid 3, vastgestelde nationale gegarandeerde arealen (hierna: NGA's) te vergroten of te verkleinen. In elke lidstaat mag het totaalbedrag aan in een bepaald jaar verleende steun echter niet hoger zijn dan het in artikel 84, lid 1, genoemde maximum.

1. Een lidstaat verleent de communautaire steun binnen de grenzen van een maximum dat wordt berekend door het in lid 3 vastgestelde aantal hectaren van zijn NGA te vermenigvuldigen met het gemiddelde bedrag van 120,75 EUR.

3. Het in lid 2 vastgestelde gegarandeerde maximumareaal wordt verdeeld in de volgende NGA's:

4. Een lidstaat kan zijn NGA op basis van objectieve criteria onderverdelen in subarealen, met name op regionaal niveau of in relatie tot de productie.

Wanneer een lidstaat zijn NGA onderverdeelt in subarealen en één of meer subarealen zijn overschreden, wordt in het betrokken jaar de oppervlakte per landbouwer waarvoor communautaire steun is aangevraagd, voor de landbouwers in de subarealen waar hun limieten zijn overschreden, proportioneel verlaagd. Deze verlaging wordt toegepast wanneer in de betrokken lidstaat de oppervlakten in de subarealen die hun limieten niet hebben bereikt, zijn herverdeeld in subarealen waar deze limieten zijn overschreden.

1. Uitbetaling van de communautaire steun is met name afhankelijk van een minimale perceelsgrootte en boomdichtheid.

2. De onder een verbeteringsprogramma in de zin van artikel 14 ter van Verordening (EEG) nr. 1035/72 van de Raad van 18 mei 1972 houdende een gemeenschappelijke ordening der markten in de sector groenten en fruit ( 30 ) vallende oppervlakten worden in het kader van de onderhavige regeling subsidiabel op 1 januari van het jaar volgend op het jaar waarin het verbeteringsprogramma is verstreken.

3. De lidstaten kunnen aan het verlenen van de communautaire steun de voorwaarde verbinden dat de landbouwers lid zijn van een overeenkomstig artikel 11 of 14 van Verordening (EG) nr. 2200/96 erkende telersvereniging.

4. Indien lid 3 wordt toegepast, mogen de lidstaten besluiten dat de betaling van de in lid 1 bedoelde steun plaatsvindt aan een telersvereniging ten behoeve van haar leden. Het door de telersvereniging ontvangen steunbedrag wordt uitbetaald aan haar leden. De lidstaten kunnen een telersvereniging evenwel toestaan om op het bedrag van de Gemeenschapssteun een inhouding van maximaal 2 % toe te passen als vergoeding voor de diensten aan haar leden.

1. De lidstaten kunnen, als aanvulling op de communautaire steun, nationale steun tot een maximum van 120,75 euro per hectare per jaar verlenen.

2. De nationale steun kan slechts worden uitbetaald voor de oppervlakten waarvoor de communautaire steun wordt ontvangen.

3. De lidstaten kunnen aan het verlenen van de nationale steun de voorwaarde verbinden dat de landbouwers lid zijn van een overeenkomstig artikel 11 of 14 van Verordening (EG) nr. 2200/96 erkende telersvereniging.

Een steunbedrag van 45 euro per hectare per jaar wordt verleend voor de oppervlakten die zijn ingezaaid met energiegewassen die onder de in dit hoofdstuk vastgestelde voorwaarden worden gebruikt.

Onder „energiegewassen” wordt verstaan gewassen die hoofdzakelijk voor de productie van de volgende energieproducten worden geleverd:

1. Hierbij wordt een gegarandeerd maximumareaal van 1 500 000 ha vastgesteld waarvoor de steun kan worden verleend.

De steun wordt uitsluitend verleend voor oppervlakten waarvan de productie onder een contract tussen de landbouwer en de verwerkende industrie valt, tenzij de verwerking door de landbouwer zelf op het bedrijf wordt uitgevoerd.

Oppervlakten waarvoor een aanvraag in het kader van de regeling voor energiegewassen is ingediend, mogen niet worden geteld als zijnde braakgelegd om te voldoen aan de braakleggingseis in artikel 6, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1251/1999 en in artikel 54, lid 2, artikel 63, lid 2, artikel 71 undecies en artikel 107, lid 1, van de onderhavige verordening.

Volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure kunnen producten aan de lijst van artikel 88 worden toegevoegd of daaruit worden verwijderd.

Uiterlijk op 31 december 2006 dient de Commissie bij de Raad een verslag over de uitvoering van de regeling in dat zo nodig vergezeld gaat van passende voorstellen waarin rekening wordt gehouden met de uitvoering van het EU-initiatief inzake biobrandstoffen.

Er wordt steun ingesteld voor landbouwers die voor de zetmeelproductie bestemde aardappelen produceren. Het bedrag van de betaling geldt per hoeveelheid aardappelen die nodig is voor de productie van één ton zetmeel. Het wordt vastgesteld op:

De steun wordt slechts uitbetaald voor de hoeveelheid aardappelen waarvoor tussen de aardappelproducent en de zetmeelfabrikant een teeltcontract is gesloten, binnen de grenzen van het aan deze laatste toegewezen contingent als bedoeld in artikel 2, lid 2 of lid 4, van Verordening (EG) nr. 1868/94.

1. Van 2004 tot 2007 komen melkproducenten in aanmerking voor een melkpremie. De premie wordt verleend per kalenderjaar, per bedrijf en per ton individuele referentiehoeveelheid die in aanmerking komt voor de premie en op het bedrijf beschikbaar is.

2. Onverminderd lid 3 en onverminderd verlagingen als gevolg van de toepassing van lid 4, wordt de op 31 maart van het betrokken kalenderjaar op het bedrijf beschikbare individuele referentiehoeveelheid voor melk, uitgedrukt in ton, vermenigvuldigd met:

3. Individuele referentiehoeveelheden die op 31 maart van het betrokken kalenderjaar overeenkomstig artikel 6 van Verordening (EEG) nr. 3950/92 van de Raad van 28 december 1992 tot instelling van een extra heffing in de sector melk en zuivelproducten ( 32 ) of artikel 16 van Verordening (EG) nr. 1788/2003 van de Raad van 29 september 2003 tot vaststelling van een heffing in de sector melk en zuivelproducten ( 33 ) tijdelijk zijn overgedragen, worden geacht voor dat kalenderjaar beschikbaar te zijn op het bedrijf van de overnemer.

4. Voor de toepassing van lid 2 geldt dat, indien op 31 maart van een kalenderjaar de som van alle individuele referentiehoeveelheden in een lidstaat groter is dan de som van de desbetreffende totale hoeveelheden voor die lidstaat die voor het tijdvak van 12 maanden 1999/2000 zijn vastgesteld in bijlage I bij Verordening (EEG) nr. 3950/92, de betrokken lidstaat op basis van objectieve criteria de nodige maatregelen neemt om het totaal van de op zijn grondgebied voor premieverlening in aanmerking komende individuele referentiehoeveelheden dienovereenkomstig te verlagen.

Voor Duitsland en Oostenrijk bedraagt het totaalbedrag dat wordt vastgesteld op basis van de referentiehoeveelheden voor het tijdvak van 12 maanden 1999/2000 echter respectievelijk 27 863 827,288 en 2 750 389,712 ton.

1. Van 2004 tot en met 2007 verrichten de lidstaten aan de producenten op hun grondgebied extra betalingen die de in lid 2 vastgestelde totaalbedragen per jaar belopen. Deze betalingen worden gedaan op basis van objectieve criteria en op zodanige wijze dat een gelijke behandeling van de producenten wordt gewaarborgd en markt- en concurrentieverstoringen worden vermeden. Bovendien mogen deze betalingen niet aan de schommelingen van de marktprijzen worden gekoppeld.

Premietoeslagen worden uitsluitend verleend als aanvullend bedrag per premiebedrag als bedoeld in artikel 95, lid 2.

Voor de toepassing van dit hoofdstuk geldt de bij artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1788/2003 vastgestelde definitie van „producent”.

In geval van toepassing van artikel 70 ontvangen landbouwers die granen, oliehoudende zaden, lijnzaad en vezelvlas en -hennep produceren in gebieden in Finland en in Zweden ten noorden van de 62e breedtegraad en in aangrenzende gebieden met vergelijkbare klimatologische omstandigheden die de landbouw bijzonder bemoeilijken, een specifieke steun van 24 euro/t, vermenigvuldigd met de opbrengsten, vastgesteld in het regioplan voor de betrokken regio onder een maximum, door de Commissie vastgesteld overeenkomstig artikel 64, lid 2, overeenkomend met het aandeel van deze steun in het in artikel 41 bedoelde maximum.

Wanneer het totaalbedrag van de gevraagde steun het vastgestelde maximum overschrijdt, wordt de steun per landbouwer in dat jaar proportioneel verlaagd.

1. In geval van toepassing van artikel 70 verlenen de lidstaten jaarlijks de in bijlage XI vastgestelde steun voor de productie van basiszaad of gecertificeerd zaad van een of meer van de in bijlage XI genoemde soorten.

2. Indien het voor certificering aanvaarde areaal waarvoor de steun voor zaad wordt aangevraagd, ook wordt gebruikt voor het aanvragen van steun uit hoofde van de bedrijfstoeslagregeling, wordt het bedrag van de steun voor zaad, behalve in het geval van zaad van de in bijlage XI, punten 1 en 2 bedoelde soorten, verlaagd, evenwel niet tot onder de 0, met het bedrag van de steun die uit hoofde van de bedrijfstoeslagregeling in een bepaald jaar voor het betrokken areaal wordt verleend.

3. Het gevraagde bedrag van de steun overschrijdt niet een door de Commissie overeenkomstig artikel 64, lid 2, vastgesteld maximum dat overeenkomt met het aandeel van de steun voor zaaizaad van de betrokken soorten in het in artikel 41 bedoelde nationale maximum. Voor de nieuwe lidstaten komt dit maximum echter overeen met het in bijlage XI bis vermelde bedrag.

Wanneer het totaalbedrag van de gevraagde steun het vastgestelde maximum overschrijdt, wordt de steun per landbouwer in dat jaar proportioneel verlaagd.

4. De variëteiten van Cannabis sativa L waarvoor de steun van dit artikel betaalbaar is, worden vastgesteld volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure.

1. In geval van toepassing van artikel 66 verlenen de lidstaten, op de in dit hoofdstuk gestelde voorwaarden, tenzij anders bepaald, de door de betrokken lidstaat overeenkomstig dat artikel gekozen steun aan landbouwers die akkerbouwgewassen produceren.

3. Lidstaten waar maïs geen traditioneel gewas is, kunnen kuilgras in aanmerking doen komen voor areaalbetalingen voor akkerbouwgewassen, op dezelfde voorwaarden als voor akkerbouwgewassen.

De areaalbetaling wordt vastgesteld per hectare en wordt naar regio gedifferentieerd.

De areaalbetaling wordt verleend voor een met akkerbouwgewassen ingezaaide oppervlakte of een overeenkomstig artikel 107 braakgelegde oppervlakte die niet groter is dan het totale aantal hectaren van het/de regionale basisareaal/basisarealen zoals vastgesteld in bijlage VI van Verordening (EG) nr. 2316/1999 ( 34 ) van de Commissie, rekening houdend met de toepassing van Verordening (EG) nr. 1017/94.

Het/de regionale basisareaal/basisarealen in de nieuwe lidstaten wordt/worden evenwel door de Commissie volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure vastgesteld binnen de grenzen van de in bijlage XI ter vastgestelde nationale basisarealen.

Onder regio in deze zin wordt verstaan een lidstaat of een gebied in de lidstaat, naar keuze van de betrokken lidstaat. In geval van toepassing van artikel 66 wordt het areaal, c.q. worden de arealen, die in bijlage VI van Verordening (EG) nr. 2316/1999 zijn vastgesteld, verlaagd met het aantal hectaren dat overeenkomt met de braakleggingstoeslagrechten die overeenkomstig de artikelen 53 en 63, lid 2, in de betrokken regio zijn verleend.

1. Wanneer het totaal van de oppervlakten waarvoor op grond van de regeling voor akkerbouwgewassen een betaling wordt aangevraagd, inclusief de braaklegging krachtens die regeling in geval van toepassing van artikel 71, groter is dan het basisareaal, wordt het subsidiabele areaal per producent proportioneel verlaagd ►C1 voor alle op grond van dit hoofdstuk in de betrokken regio gedurende hetzelfde verkoopseizoen verleende betalingen. ◄

2. Het totaal van de gevraagde betalingen is niet hoger dan het maximum dat de Commissie overeenkomstig lid 2 van artikel 64 heeft vastgesteld. Wanneer het totaalbedrag van de gevraagde steun het vastgestelde maximum overschrijdt, wordt de steun per landbouwer in dat jaar proportioneel verlaagd.

3. In geval van toepassing van artikel 71, worden arealen waarvoor geen areaalbetaling krachtens dit hoofdstuk wordt aangevraagd, maar die worden gebruikt ter staving van een steunaanvraag krachtens hoofdstuk 12, ook in aanmerking genomen voor de berekening van het areaal waarvoor de areaalbetaling wordt gevraagd.

4. Indien een lidstaat kuilgras in aanmerking doet komen voor de areaalbetalingen voor akkerbouwgewassen, wordt een afzonderlijk basisareaal vastgesteld. Indien het basisareaal voor akkerbouwgewassen of kuilgras in een bepaald verkoopseizoen niet wordt gehaald, wordt het resterende aantal hectaren voor hetzelfde verkoopseizoen toegewezen aan het overeenkomstige basisareaal.

5. Indien een lidstaat heeft besloten één of meer nationale basisarealen vast te stellen, mag hij ieder nationaal basisareaal onderverdelen in subbasisarealen op basis van door de lidstaat vast te stellen objectieve criteria.

Voor de toepassing van dit lid worden de basisarealen Secano en Regadío beschouwd als nationale basisarealen.

In geval van overschrijding van een nationaal basisareaal kan de lidstaat de krachtens lid 1 toe te passen maatregelen op basis van objectieve criteria volledig of gedeeltelijk concentreren op de subbasisarealen waarvoor een overschrijding is geconstateerd.

Lidstaten die hebben besloten gebruik te maken van de in dit lid bedoelde mogelijkheden, stellen de landbouwers en de Commissie uiterlijk op 15 september in kennis van de door hen gemaakte keuzes en van de desbetreffende uitvoeringsbepalingen.

Het regioplan dat krachtens artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1251/1999 door de lidstaten is opgesteld, is van toepassing.

Bij wijze van alternatief wordt voor een nieuwe lidstaat die in 2004 de in artikel 143 ter bedoelde regeling inzake een enkele areaalbetaling toepast en kiest voor de toepassing van artikel 66, het regioplan op basis van objectieve criteria opgesteld uiterlijk op 1 augustus van het laatste toepassingsjaar van de regeling inzake een enkele areaalbetaling. In dit geval blijven de gecombineerde regionale basisarealen en de gewogen gemiddelde referentieopbrengst in de regio's binnen de grenzen van het nationale basisareaal en de referentieopbrengst zoals vastgesteld in bijlage XI ter.

Het regioplan kan door de betrokken lidstaat op basis van objectieve criteria op verzoek van de Commissie of op eigen initiatief worden herzien.

1. De areaalbetaling wordt berekend door het basisbedrag per ton te vermenigvuldigen met de in het regioplan voor de betrokken regio vastgestelde gemiddelde graanopbrengst.

2. De in lid 1 bedoelde berekening wordt gemaakt met behulp van de gemiddelde graanopbrengst. Wanneer maïs echter apart wordt behandeld, wordt de „maïsopbrengst” gebruikt voor maïs en de „opbrengst van andere graansoorten dan maïs” voor graansoorten, oliehoudende zaden, lijnzaad en vezelvlas en -hennep.

3. Het basisbedrag voor akkerbouwgewassen en, in geval van toepassing van artikel 71, braaklegging wordt vastgesteld op 63,00 euro/t vanaf het verkoopseizoen 2005/2006.

1. Voor met durumtarwe ingezaaide oppervlakten in de in bijlage X genoemde traditionele productiegebieden wordt een toeslag op de areaalbetaling uitgekeerd van:

2. Als in een verkoopseizoen de som van de oppervlakten waarvoor een toeslag op de areaalbetaling wordt aangevraagd, groter is dan het bovenvermelde maximum, wordt de oppervlakte per landbouwer waarvoor de toeslag kan worden uitgekeerd, proportioneel verlaagd.

De lidstaten kunnen echter, met inachtneming van de in lid 1 vastgestelde maxima per lidstaat, de in dat lid vermelde arealen over de in bijlage X genoemde productiegebieden of, voor de lidstaten van de Gemeenschap in haar samenstelling op 30 april 2004, zo nodig over de productiegebieden van het regioplan verdelen op basis van de omvang van de productie van durumtarwe in de periode van 1993 tot en met 1997. Als in dit geval in een verkoopseizoen de som van de oppervlakten waarvoor in een productiegebied een toeslag op de areaalbetaling wordt aangevraagd, groter is dan het betrokken regionale maximum, wordt de oppervlakte per landbouwer in dat productiegebied waarvoor de toeslag kan worden uitgekeerd, proportioneel verlaagd. Deze verlaging wordt toegepast nadat in de lidstaat de nog beschikbare oppervlakten van de productiegebieden die niet hun regionale maximum hebben bereikt, zijn verdeeld over de productiegebieden die dat maximum hebben overschreden.

3. In niet in bijlage X genoemde regio's met een goed ingeburgerde productie van durumtarwe wordt voor het verkoopseizoen 2005/2006 een specifiek steunbedrag ten belope van 46 EUR/ha verleend voor ten hoogste het onderstaande aantal hectaren:

Voor vezelvlas en -hennep wordt de areaalbetaling, afhankelijk van de omstandigheden, alleen verricht wanneer het contract wordt gesloten of de verbintenis wordt aangegaan als bedoeld in artikel 2, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1673/2000.

Voor vezelhennep wordt de areaalbetaling ook verricht onder de in artikel 52 bepaalde voorwaarden.

1. In geval van toepassing van artikel 71 zijn landbouwers die de areaalbetaling aanvragen, verplicht een deel van het areaal van hun bedrijf tegen compensatie uit productie te nemen.

2. De braakleggingsverplichting wordt voor elke landbouwer die areaalbetalingen aanvraagt, vastgesteld als een proportioneel gedeelte van zijn areaal dat met akkerbouwgewassen is ingezaaid en waarvoor een aanvraag wordt ingediend en dat overeenkomstig dit hoofdstuk uit productie wordt genomen.

Het basispercentage van de braakleggingsverplichting wordt vastgesteld op 10 % voor de verkoopseizoenen 2005/2006 en 2006/2007.

De lidstaten mogen nationale steun betalen tot een maximum van 50 % van de aanplantkosten van meerjarige gewassen voor de productie van biomassa op braakgelegde grond.

4. De hoeveelheid voor voeding of vervoedering bestemde bijproducten die vermoedelijk beschikbaar komen ten gevolge van de teelt van oliehoudende zaden op braakgelegde grond, krachtens lid 3, eerste streepje, wordt in aanmerking genomen voor de eerbiediging van het in artikel 56, lid 3, genoemde maximum van 1 miljoen metrieke ton.

5. Als verschillende opbrengsten zijn vastgesteld voor bevloeide en niet bevloeide oppervlakten, geldt de betaling voor braaklegging voor niet-bevloeide oppervlakten.

6. De betaling voor braaklegging kan aan de landbouwers worden verleend voor vrijwillige braaklegging die hun verplichting overschrijdt. De lidstaten staan landbouwers toe tot ten minste 10 % braak te leggen van het areaal dat met akkerbouwgewassen is ingezaaid en waarvoor een areaalbetaling wordt aangevraagd, en dat overeenkomstig dit artikel uit productie wordt genomen. De lidstaten mogen hogere percentages vaststellen rekening houdend met specifieke situaties, waarbij moet worden gewaarborgd dat cultuurgrond in toereikende mate wordt gebruikt. In geval van toepassing van artikel 66, wordt dit lid toegepast volgens nadere regels die door de Commissie worden vastgesteld volgens de procedure van artikel 144, lid 2.

7. Landbouwers die een betalingsaanvraag indienen voor een kleinere oppervlakte dan die welke volgens de voor hun regio vastgestelde opbrengsten nodig is om 92 ton granen te produceren, zijn vrijgesteld van de braakleggingsverplichting. Lid 6 is van toepassing op deze landbouwers.

naar aanleiding van een na 28 juni 1995 ingediende aanvraag tot een maximum per bedrijf dat door de betrokken lidstaat kan worden vastgesteld, worden meegerekend als uit productie genomen in de zin van de braakleggingsverplichting van lid 1. Een dergelijk maximum wordt alleen vastgesteld wanneer dit noodzakelijk is om te vermijden dat een onevenredig groot bedrag van de voor deze regeling beschikbare middelen gebruikt wordt voor een klein aantal bedrijven.

Op deze oppervlakten wordt de in artikel 104 bedoelde areaalbetaling echter niet verleend en wordt de steun op grond van artikel 24, lid 1, of artikel 31, lid 1, tweede streepje, van Verordening (EG) nr. 1257/1999 beperkt tot een bedrag dat maximaal gelijk is aan de areaalbetaling voor braaklegging bedoeld in artikel 104.

De lidstaten kunnen besluiten de regeling van dit lid niet toe te passen op nieuwe aanvragers in gebieden waar het risico van een aanzienlijke overschrijding van het regionale basisareaal voortdurend aanwezig is.

9. Braakgelegde oppervlakten bestrijken ten minste 0,1 ha en zijn ten minste 10 meter breed. De lidstaten mogen om naar behoren gemotiveerde milieuredenen oppervlakten met een minimumbreedte van 5 meter en een oppervlakte van 0,05 ha aanvaarden.

Er kunnen geen betalingsaanvragen worden ingediend voor grond die op de uiterste datum voor de indiening van de aanvragen om areaalsteun voor 2003 als blijvend grasland, voor meerjarige teelten, als bosgrond of voor niet-agrarische doeleinden in gebruik was.

Wat de nieuwe lidstaten betreft, kunnen geen betalingsaanvragen worden ingediend voor grond die op 30 juni 2003 als blijvend grasland, voor meerjarige teelten, als bosgrond of voor niet-agrarische doeleinden in gebruik was.

De lidstaten kunnen, onder voorwaarden die volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure nader moeten worden bepaald, van de eerste of de tweede alinea van dit artikel afwijken, mits zij maatregelen nemen om te voorkomen dat het totale subsidiabele landbouwareaal aanzienlijk toeneemt.

Om voor de areaalbetaling in aanmerking te komen, moet de landbouwer uiterlijk op 31 mei voorafgaand aan de betrokken oogst hebben ingezaaid en uiterlijk op 15 mei een aanvraag hebben ingediend.

Volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure worden uitvoeringsbepalingen voor dit hoofdstuk vastgesteld. Zij omvatten met name:

Aan landbouwers die hop van GN-code 1210 produceren, wordt steun verleend onder de in dit hoofdstuk vastgestelde voorwaarden.

In geval van toepassing van artikel 67 verlenen de lidstaten op jaarbasis premies of extra betalingen aan landbouwers die schapen en geiten houden overeenkomstig het bepaalde in dit hoofdstuk, tenzij anders is bepaald.

1. Aan landbouwers die ooien houden op hun bedrijf, kan op aanvraag een premie voor het aanhouden van ooien worden verleend (ooienpremie).

2. Aan landbouwers die geiten houden op hun bedrijf, kan op aanvraag een premie voor het aanhouden van geiten worden verleend (geitenpremie). Deze premie wordt verleend aan landbouwers in specifieke gebieden waar de productie aan de volgende twee criteria voldoet:

Een lijst van deze gebieden wordt vastgesteld volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure.

3. De ooienpremie en de geitenpremie worden verleend in de vorm van een jaarlijkse betaling per subsidiabel dier, per kalenderjaar en per landbouwer binnen de grenzen van individuele maxima. Het minimumaantal dieren waarvoor een premieaanvraag wordt ingediend, wordt vastgesteld door de lidstaat. Dit minimum bedraagt niet minder dan 10 en niet meer dan 50.

4. Per ooi bedraagt de premie 21 euro. Voor landbouwers die melk van ooien of zuivelproducten op basis van melk van ooien verkopen, bedraagt de premie per ooi evenwel 16,8 euro.

1. Er wordt een aanvullende premie betaald aan de landbouwers in de gebieden waar de productie van schapen- en geitenvlees een traditionele activiteit is of aanzienlijk bijdraagt aan de plattelandseconomie. De lidstaten stellen deze gebieden vast. In ieder geval wordt de aanvullende premie slechts verleend aan landbouwers met een bedrijf waarvan de oppervlakte cultuurgrond voor ten minste 50 % ligt in probleemgebieden als bedoeld in Verordening (EG) nr. 1257/1999.

2. De aanvullende premie wordt eveneens verleend aan verweidende landbouwers op voorwaarde dat:

3. Het bedrag van de aanvullende premie wordt vastgesteld op 7 euro per ooi en per geit. De aanvullende premie wordt verleend op dezelfde voorwaarden als die welke gelden voor de verlening van de ooien- en geitenpremie.

1. De premies worden aan de begunstigde landbouwers betaald op basis van het aantal ooien en/of geiten die op hun bedrijf zijn gehouden gedurende een minimumperiode waarvan de duur wordt bepaald volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure.

2. Zodra een verordening met nieuwe voorschriften inzake de identificatie en registratie van schapen en geiten van toepassing wordt, moeten de dieren overeenkomstig die voorschriften worden geïdentificeerd en geregistreerd om in aanmerking te komen voor de premie.

1. Op 1 januari 2005 is het in artikel 113, lid 3, bedoelde individuele maximum van elke landbouwer gelijk aan het aantal premierechten waarover hij op 31 december 2004 overeenkomstig de desbetreffende communautaire voorschriften beschikte.

2. De lidstaten doen het nodige om ervoor te zorgen dat de som van de premierechten voor hun grondgebied het in lid 4 vastgestelde nationale maximum niet overschrijdt en dat de in artikel 118 bedoelde nationale reserve kan worden gehandhaafd.

Behoudens in gevallen waarin artikel 143 ter wordt toegepast, wijzen de nieuwe lidstaten uiterlijk één jaar na de datum van toetreding individuele maxima toe aan de producenten en vormen zij de nationale reserve uit het in lid 4 voor elk van deze nieuwe lidstaten vastgestelde totale aantal premierechten.

Is na de periode waarin de regeling inzake een enkele areaalbetaling overeenkomstig artikel 143 ter werd toegepast artikel 67 van toepassing, dan geschieden de in de tweede alinea bedoelde toewijzing van de individuele maxima aan de producenten en de vorming van de nationale reserve uiterlijk vóór het einde van het eerste jaar van toepassing van de bedrijfstoeslagregeling.

3. De premierechten die op grond van de overeenkomstig lid 2 genomen maatregel zijn ingetrokken, worden geannuleerd.

1. Wanneer een landbouwer zijn bedrijf verkoopt of anderszins overdraagt, kan hij al zijn premierechten overdragen aan degene die zijn bedrijf overneemt.

2. Een landbouwer kan zijn rechten ook geheel of gedeeltelijk aan andere landbouwers overdragen zonder zijn bedrijf over te dragen.

In geval van een overdracht van premierechten zonder overdracht van het bedrijf wordt een deel van de overgedragen premierechten dat ten hoogste 15 % bedraagt, zonder compensatie aan de nationale reserve van de lidstaat waar het bedrijf zich bevindt, afgestaan voor kosteloze herverdeling.

De lidstaten kunnen premierechten verwerven van landbouwers die er vrijwillig mee instemmen hun rechten geheel of gedeeltelijk af te staan. In dat geval kunnen betalingen voor de verwerving van die rechten aan die landbouwers worden verricht, hetzij uit de nationale begrotingen, hetzij zoals bepaald in artikel 119, lid 2, vijfde streepje.

In afwijking van het bepaalde in lid 1 en in naar behoren gemotiveerde omstandigheden kunnen de lidstaten bepalen dat de overdracht van rechten in geval van verkoop of andere overdracht van het bedrijf wordt uitgevoerd via de nationale reserve.

3. De lidstaten kunnen de nodige maatregelen nemen om te voorkomen dat premierechten wegvloeien uit gevoelige zones of regio's waar de productie van schapenvlees van bijzonder belang is voor de plaatselijke economie.

4. De lidstaten kunnen vóór een nader te bepalen datum tijdelijke overdrachten toestaan van dat deel van de premierechten dat de landbouwer die erover beschikt, niet zal doen gelden.

2. Premierechten die op grond van artikel 117, lid 2, of andere communautaire bepalingen zijn ingetrokken, worden toegevoegd aan de nationale reserve.

3. De lidstaten kunnen de premierechten binnen de grenzen van hun nationale reserve toekennen aan de landbouwers. Bij die toekenning geven zij voorrang aan met name nieuwkomers, jonge landbouwers of andere prioritaire landbouwers.

1. In geval van toepassing van artikel 71 verrichten de lidstaten jaarlijks extra betalingen ten belope van de totaalbedragen in lid 3.

De lidstaten kunnen besluiten de in lid 3 vermelde totaalbedragen aan te vullen door de in artikel 113 bedoelde bedragen te verlagen. Deze verlaging kan regionaal worden toegepast en is niet hoger dan 1 euro.

De betalingen worden jaarlijks verleend op basis van objectieve criteria, met inbegrip van met name de relevante productiestructuren en -voorwaarden, en op zodanige wijze dat gelijke behandeling van de landbouwers gewaarborgd is en markt- en concurrentieverstoringen worden vermeden. Bovendien worden die betalingen niet gekoppeld aan schommelingen van de marktprijzen. Zij kunnen op regionale basis worden gedaan.

4. In de nieuwe lidstaten worden de totaalbedragen toegepast overeenkomstig de bij artikel 143 bis vastgestelde toenameregeling.

De som van de bedragen van alle aangevraagde premies of extra betalingen mag het door de Commissie overeenkomstig artikel 64, lid 2, vastgestelde maximum niet overschrijden.

Wanneer het totaalbedrag van de aangevraagde steun het vastgestelde maximum overschrijdt, wordt de steun per landbouwer voor het betrokken jaar proportioneel verlaagd.

In geval van toepassing van artikel 68 verlenen de lidstaten, tenzij anders is bepaald, onder de in dit hoofdstuk bepaalde voorwaarden de door de betrokken lidstaat gekozen vorm of vormen van steun overeenkomstig dat artikel.

1. Aan landbouwers die op hun bedrijf mannelijke runderen houden, kan op aanvraag een speciale premie worden verleend. Deze premie wordt per kalenderjaar en per bedrijf binnen de grenzen van de regionale maxima verleend voor ten hoogste 90 dieren van elke in lid 2 en in lid 4 bedoelde leeftijdstranche.

4. Als in een regio het totale aantal stieren van ten minste negen maanden oud en ossen van negen tot 20 maanden oud, waarvoor een premie is aangevraagd en die voldoen aan de voorwaarden voor de verlening van de speciale premie, het in lid 8 vermelde regionale maximum overschrijdt, wordt het totale aantal dieren dat op grond van lid 2, onder a) en b), voor een premie in aanmerking komt, in het betrokken jaar per landbouwer proportioneel verlaagd.

In dit artikel wordt onder regionaal maximum het aantal dieren verstaan waarvoor in een regio en voor een bepaald kalenderjaar een speciale premie kan worden verleend.

6. De lidstaten kunnen besluiten de speciale premie te verlenen bij het slachten van de runderen. In dat geval wordt voor stieren het in lid 2, onder a), bedoelde leeftijdscriterium vervangen door een minimumslachtgewicht van 185 kg.

Het Verenigd Koninkrijk wordt gemachtigd in Noord-Ierland een andere regeling voor de verlening van de speciale premie toe te passen dan voor de rest van zijn grondgebied.

de landbouwers op aanvraag bovenop de speciale premie een extra premie verkrijgen (seizoencorrectiepremie). Als beide genoemde drempelpercentages in Ierland of Noord-Ierland zijn bereikt, is de premie van toepassing in Ierland en in Noord-Ierland.

Voor de toepassing van dit artikel in het Verenigd Koninkrijk wordt Noord-Ierland als een aparte eenheid beschouwd.

3. Een lidstaat kan als het in lid 1, onder b), bedoelde percentage, rekening houdend met de voorlaatste zin van dat lid, niet wordt bereikt, besluiten als seizoencorrectiepremie 60 % van de in lid 2 vermelde bedragen te verlenen wanneer de landbouwers van die lidstaat de premie tevoren al ontvingen.

Met het oog op de toepassing van deze maatregel worden Ierland en Noord-Ierland als één geheel beschouwd voor de berekening van het in lid 1, onder a), vermelde percentage en bijgevolg voor het verkrijgen van de premie.

4. Om vast te stellen of de in dit artikel vermelde percentages zijn overschreden, wordt rekening gehouden met het aantal dieren dat is geslacht in het tweede jaar voorafgaand aan dat waarin het voor de premie in aanmerking komend dier is geslacht.

1. Aan landbouwers die op hun bedrijf zoogkoeien houden, kan op aanvraag een premie voor het aanhouden van zoogkoeien worden verleend (zoogkoeienpremie). Deze premie wordt verleend in de vorm van een premie per jaar en per landbouwer, binnen de individuele maxima.

op voorwaarde dat de landbouwers gedurende ten minste zes opeenvolgende maanden vanaf de dag van indiening van de aanvraag een aantal zoogkoeien houden dat ten minste gelijk is aan 60 % en een aantal vaarzen dat ten hoogste gelijk is aan 40 % van het aantal waarvoor de premie is aangevraagd.

Voor de vaststelling van het aantal op grond van het bepaalde onder a) en b) subsidiabele dieren wordt aan de hand van de in artikel 95, lid 2, bedoelde referentiehoeveelheid en de gemiddelde melkopbrengst bepaald of de koeien tot een zoogkoeienbeslag dan wel tot een melkkoeienbeslag behoren.

3. Het recht van de landbouwers op de premie wordt beperkt door toepassing van het in artikel 126 gedefinieerde individuele maximum.

5. In geval van toepassing van artikel 68, punt a), onder i), mogen de lidstaten, mits er geen discriminatie tussen veehouders in de betrokken lidstaat plaatsvindt een aanvullende nationale zoogkoeienpremie van maximaal 50 euro per dier verlenen.

Voor bedrijven in een regio als gedefinieerd in de artikelen 3 en 6 van Verordening (EG) nr. 1260/1999 van de Raad van 21 juni 1999 houdende algemene bepalingen inzake de Structuurfondsen ( 37 ) wordt de eerste 24,15 euro per dier van die aanvullende premie gefinancierd door de Afdeling Garantie van het Europees Oriëntatie- en Garantiefonds voor de Landbouw (EOGFL).

Voor bedrijven op het gehele grondgebied van een lidstaat waarvan het koeienbeslag gekenmerkt wordt door een hoog aandeel zoogkoeien dat ten minste 30 % van het totaal aantal koeien uitmaakt, en waarvan ten minste 30 % van de geslachte mannelijke runderen tot de vleesklassen S en E behoren, wordt de aanvullende premie geheel door de Afdeling Garantie van het EOGFL gefinancierd. Overschrijdingen van deze percentages worden vastgesteld op basis van het gemiddelde van de twee jaren voorafgaande aan het jaar waarvoor de premie wordt verleend.

6. Voor de toepassing van dit artikel worden alleen in aanmerking genomen vaarzen van een vleesras of voortgekomen uit een kruising met een dergelijk ras, die deel uitmaken van een beslag van voor de vleesproductie bestemde kalveren.

1. Aan elke landbouwer die zoogkoeien houdt, wordt steun verleend binnen de individuele maxima die zijn vastgesteld overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1254/1999 of lid 2, tweede alinea.

2. De lidstaten doen het nodige om ervoor te zorgen dat de som van de premierechten voor hun grondgebied het in lid 5 vastgestelde nationale maximum niet overschrijdt en dat de in artikel 128 bedoelde nationale reserve kan worden gehandhaafd.

Is na de periode waarin de regeling inzake een enkele areaalbetaling overeenkomstig artikel 143 ter werd toegepast artikel 68, lid 2, onder a), i), van toepassing, dan geschieden de in de tweede alinea bedoelde toewijzing van de individuele maxima aan de producenten en de vorming van de nationale reserve uiterlijk vóór het einde van het eerste jaar van toepassing van de bedrijfstoeslagregeling.

3. Als voor de in lid 2 bedoelde aanpassing de individuele maxima van landbouwers moeten worden verlaagd, gebeurt dit zonder compensatiebetaling en op basis van objectieve criteria, met name:

4. De premierechten die op grond van de overeenkomstig lid 2 genomen maatregel zijn ingetrokken, worden geannuleerd.

1. Wanneer een landbouwer zijn bedrijf verkoopt of anderszins overdraagt, kan hij al zijn rechten op de zoogkoeienpremie overdragen aan degene die zijn bedrijf overneemt. Hij kan zijn rechten ook geheel of gedeeltelijk aan andere landbouwers overdragen zonder zijn bedrijf over te dragen.

In geval van een overdracht van premierechten zonder overdracht van het bedrijf, wordt een deel van de overgedragen premierechten dat ten hoogste 15 % bedraagt, zonder compensatie afgestaan aan de nationale reserve van de lidstaat waar het bedrijf zich bevindt, met het oog op kosteloze herverdeling.

3. De lidstaten kunnen vóór een nader te bepalen datum tijdelijke overdrachten toestaan van dat deel van de premierechten dat de landbouwer die erover beschikt, niet zal doen gelden.

1. Elke lidstaat houdt een nationale reserve van premierechten voor zoogkoeien aan.

2. Onverminderd artikel 126, lid 4, worden premierechten die op grond van artikel 127, lid 1, of andere communautaire bepalingen zijn ingetrokken, aan de nationale reserve toegevoegd.

3. De lidstaten kennen de premierechten binnen de grenzen van hun nationale reserve toe aan met name nieuwkomers, jonge landbouwers en andere prioritaire landbouwers.

1. In afwijking van artikel 125, lid 3, mogen lidstaten waar meer dan 60 % van de zoogkoeien en de vaarzen gehouden worden in berggebieden in de zin van artikel 18 van Verordening (EG) nr. 1257/1999, besluiten de verlening van de zoogkoeienpremie voor vaarzen afzonderlijk te beheren van die voor zoogkoeien, tot een afzonderlijk nationaal maximum dat door de betrokken lidstaat wordt vastgesteld.

Dat afzonderlijke nationale maximum mag niet meer bedragen dan 40 % van het nationale maximum van de betrokken lidstaat als bedoeld in artikel 126, lid 5. Dat nationale maximum moet verlaagd worden met de hoeveelheid die gelijk is aan het afzonderlijke nationale maximum. Wanneer in een lidstaat bij de uitoefening van de in dit lid bedoelde bevoegdheid het totaal aantal vaarzen waarvoor een premie is aangevraagd en die voldoen aan de voorwaarden voor de verlening van de zoogkoeienpremie, het afzonderlijke nationale maximum overschrijdt, moet het aantal subsidiabele vaarzen per landbouwer voor het betrokken jaar proportioneel worden verlaagd.

2. Voor de toepassing van dit artikel worden alleen vaarzen van een vleesras of voortgekomen uit een kruising met een dergelijk ras in aanmerking genomen.

1. Een landbouwer die runderen op zijn bedrijf houdt, kan op aanvraag in aanmerking komen voor een slachtpremie. De premie wordt, binnen nader vast te stellen nationale maxima, verleend bij het slachten van subsidiabele dieren of de uitvoer daarvan naar een derde land.

3. De in lid 1 bedoelde nationale maxima worden vastgesteld per lidstaat en afzonderlijk voor beide groepen dieren als omschreven in lid 1, onder a) en b). Elk maximum is gelijk aan de aantallen dieren van elke van deze twee groepen die in 1995 in de betrokken lidstaat zijn geslacht plus die welke vanuit die lidstaat naar een derde land zijn uitgevoerd, volgens de gegevens van Eurostat of andere gepubliceerde officiële statistische gegevens voor dat jaar die door de Commissie zijn geaccepteerd.

Voor de nieuwe lidstaten zijn de nationale maxima opgenomen in de onderstaande tabel.

4. Wanneer in een bepaalde lidstaat het totale aantal dieren waarvoor een premie is aangevraagd met betrekking tot een van de twee in lid 1, onder a) of b), bedoelde groepen dieren die voldoen aan de voorwaarden voor het verlenen van de slachtpremie, het nationale maximum voor die groep overschrijdt, wordt het aantal van alle subsidiabele dieren van die groep per landbouwer voor het jaar in kwestie proportioneel verlaagd.

1. In geval van toepassing van artikel 71 wordt het totale aantal dieren waarvoor de speciale premie en de zoogkoeienpremie kan worden verkregen, begrensd door de toepassing van een veebezettingsgetal van twee grootvee-eenheden (GVE) per hectare per kalenderjaar. Het veebezettingsgetal bedraagt per 1 januari 2003 1,8 GVE. Het veebezettingsgetal geeft de verhouding weer tussen het aantal GVE en het areaal van het bedrijf dat voor de voedering van de dieren van hetzelfde bedrijf wordt gebruikt. Een landbouwer wordt echter vrijgesteld van de toepassing van het veebezettingsgetal wanneer het aantal dieren op zijn bedrijf dat in aanmerking moet worden genomen voor de bepaling van het veebezettingsgetal, niet groter is dan 15 GVE.

1. In geval van toepassing van artikel 71, komen landbouwers die de speciale premie en/of de zoogkoeienpremie ontvangen, in aanmerking voor een extensiveringsbedrag.

2. Het extensiveringsbedrag bedraagt 100 euro per verleende speciale premie of zoogkoeienpremie, mits de veebezetting van het betrokken bedrijf voor het kalenderjaar in kwestie minder bedraagt dan of gelijk is aan 1,4 GVE per hectare.

De lidstaten kunnen echter besluiten het volgende extensiveringsbedrag te verlenen: 40 euro voor een veebezetting van 1,4 GVE/ha of meer en gelijk aan of minder dan 1,8 GVE/ha, en 80 euro voor een veebezetting van minder dan 1,4 GVE/ha.

„Grasland” wordt gedefinieerd door de lidstaten. Die definitie omvat ten minste het criterium dat grasland weidegrond is die volgens de plaatselijke veehouderijpraktijken erkend is als bestemd voor het laten grazen van runderen en/of schapen. Dit sluit een gecombineerd gebruik van het grasland in de loop van het jaar (gras, hooi, kuilgras) echter niet uit.

4. Onverminderd de in lid 2 bedoelde veebezettingseisen, kunnen landbouwers in lidstaten waar meer dan 50 % van de melkproductie plaatsvindt in berggebieden in de zin van artikel 18 van Verordening (EG) nr. 1257/1999, de in lid 2 bedoelde extensiveringsbedragen ontvangen voor melkkoeien die worden gehouden op bedrijven die in dergelijke gebieden liggen.

5. Volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure past de Commissie zo nodig het in lid 2 vastgestelde bedrag aan, met name rekening houdend met het aantal dieren dat het vorige kalenderjaar voor dat aanvullende bedrag in aanmerking kwam.

1. In geval van toepassing van artikel 71 verrichten de lidstaten jaarlijks aan de landbouwers op hun grondgebied extra betalingen ten belope van de totaalbedragen in lid 3. De betalingen worden verleend op basis van objectieve criteria, met inbegrip van met name de relevante productiestructuur en -voorwaarden, en op zodanige wijze dat de gelijke behandeling van de landbouwers is gewaarborgd en markt- en concurrrentieverstoringen worden vermeden. Bovendien mogen deze betalingen niet aan de schommelingen van de marktprijzen worden gekoppeld.

2. De extra betalingen kunnen de vorm aannemen van veebetalingen en/of areaalbetalingen.

2. Veebetalingen kunnen worden verleend als aanvulling op een slachtpremie-eenheid als bedoeld in artikel 130, behalve voor kalveren. In andere gevallen gelden voor het verlenen van veebetalingen:

1. Veebetalingen voor mannelijke runderen kunnen per kalenderjaar worden verleend voor ten hoogste het aantal dieren in een lidstaat:

De lidstaten kunnen, op nationale of regionale basis, ook een maximum aantal mannelijke runderen per bedrijf vaststellen waarvoor een veebetaling wordt verleend.

Alleen mannelijke runderen van acht maanden of ouder komen in aanmerking. Wanneer de veebetalingen bij de slacht plaatsvinden, kunnen de lidstaten besluiten deze voorwaarde te vervangen door een minimumslachtgewicht van 180 kilogram.

2. Veebetalingen voor zoogkoeien en vaarzen die in aanmerking komen voor de in artikel 125, lid 4, en in artikel 129 bedoelde zoogkoeienpremie, kunnen alleen worden verleend als aanvulling op de in artikel 125, lid 4, bedoelde zoogkoeienpremie-eenheid.

3. Veebetalingen voor melkkoeien kunnen alleen worden verleend als bedrag per ton op het bedrijf beschikbare referentiekwantiteit die in aanmerking komt voor de premie en overeenkomstig artikel 95, lid 2, moet worden vastgesteld.

4. Veebetalingen voor andere vaarzen dan bedoeld in lid 2 mogen per lidstaat en per kalenderjaar worden verleend voor ten hoogste het aantal vaarzen dat gelijk is aan het gemiddelde aantal vaarzen dat in de jaren 1997, 1998 en 1999 geslacht is volgens de Eurostat-statistieken voor die jaren of andere gepubliceerde officiële statistische gegevens voor die jaren die door de Commissie zijn geaccepteerd. ►M1 Voor de nieuwe lidstaten zijn de referentiejaren 2001, 2002 en 2003. ◄

2. Het areaal blijvend grasland in een regio waarvoor areaalbetalingen kunnen worden verleend, is ten hoogste gelijk aan het desbetreffende regionale basisareaal.

De door de lidstaten vastgestelde regionale basisarealen zijn gelijk aan het gemiddelde aantal hectare blijvend grasland dat in 1995, 1996 en 1997 voor de rundveehouderij beschikbaar was. ►M1 Voor de nieuwe lidstaten zijn de referentiejaren 1999, 2000 en 2001. ◄

3. Inclusief, in voorkomend geval, areaalbetalingen overeenkomstig artikel 96, kan in totaal per hectare geen hogere areaalbetaling worden verleend dan 350 euro.

In de nieuwe lidstaten worden de in artikel 133, lid 3, vastgestelde totaalbedragen en de in artikel 136, lid 3, op 350 EUR vastgestelde maximale areaalbetaling per hectare toegepast overeenkomstig de in artikel 143 bis vastgestelde toenameregeling.

Eventuele wijzigingen in nationale regelingen inzake de verlening van extra betalingen worden uiterlijk één maand na hun goedkeuring aan de Commissie meegedeeld.

Alleen dieren die geïdentificeerd en geregistreerd zijn overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1760/2000 komen in aanmerking voor rechtstreekse betalingen overeenkomstig dit hoofdstuk.

De som van de bedragen van alle rechtstreekse betalingen die uit hoofde van dit hoofdstuk worden aangevraagd, blijft onder een door de Commissie overeenkomstig artikel 64, lid 2, vastgesteld maximum, dat overeenstemt met de component van elk van die rechtstreekse betalingen in het maximum bedoeld in artikel 41. ►M1 Voor de nieuwe lidstaten evenwel stemt het door de Commissie overeenkomstig artikel 64, lid 2, vastgestelde maximum overeen met de component van elk van de betrokken rechtstreekse betalingen in het in artikel 71 quater bedoelde maximum. ◄

Wanneer het totaalbedrag van de aangevraagde steun het vastgestelde maximum overschrijdt, wordt de steun per landbouwer voor het betrokken jaar proportioneel verlaagd.

1. Wanneer residuen van stoffen die op grond van Richtlijn 96/22/EG van de Raad ( 38 ) verboden zijn of residuen van stoffen die op grond van de genoemde richtlijn zijn toegestaan maar op illegale wijze zijn gebruikt, onder toepassing van de relevante bepalingen van Richtlijn 96/23/EG van de Raad ( 39 ) worden aangetroffen bij een dier van het rundveebeslag van een landbouwer, dan wel wanneer een niet-toegestane stof of een niet-toegestaan product, of een op grond van de eerstgenoemde richtlijn toegestane stof of toegestaan product die/dat evenwel illegaal voorhanden is, in welke vorm ook op het bedrijf van die landbouwer wordt aangetroffen, wordt de betrokken landbouwer voor het kalenderjaar waarin een en ander is vastgesteld, uitgesloten van de bedragen waarin de bepalingen van dit hoofdstuk voorzien.

In geval van recidive kan de uitsluitingsperiode naar gelang van de ernst van de overtreding verlengd worden tot vijf jaar, te rekenen vanaf het jaar waarin de recidive is geconstateerd.

2. Als de eigenaar of houder van de dieren zich verzet tegen de uitvoering van de inspecties en monsternemingen die voor de toepassing van de nationale programma's inzake residubewaking nodig zijn, of tegen de onderzoeken en controles die op grond van Richtlijn 96/23/EG worden verricht, gelden de in lid 1 bedoelde sancties.

Bij toepassing van artikel 71 verlenen de betrokken lidstaten steun voor de productie van de volgende zaaddragende leguminosen:

1. De steun voor de productie van de in artikel 141 genoemde zaaddragende leguminosen wordt per verkoopseizoen verleend. Het verkoopseizoen begint op 1 juli en eindigt op 30 juni.

Voor een landbouwperceel waarvoor een verzoek om hectaresteun wordt ingediend in het kader van een overeenkomstig artikel 1, lid 2, onder b) van Verordening (EG) nr. 1258/1999 gefinancierde regeling, kan uit hoofde van de onderhavige regeling geen steun worden verleend.

2. Onverminderd het bepaalde in artikel 143 wordt de steun vastgesteld op 181 euro per ingezaaide en afgeoogste hectare.

De som van de aangevraagde steun mag niet groter zijn dan een door de Commissie overeenkomstig artikel 64, lid 2, vastgesteld maximum dat overeenstemt met de in bijlage VI genoemde component areaalbetalingen voor zaaddragende leguminosen in het in artikel 41 bedoelde nationale maximum. Voor de nieuwe lidstaten echter stemt het door de Commissie overeenkomstig artikel 64, lid 2, vastgestelde maximum overeen met de in bijlage VI genoemde component areaalbetalingen voor zaaddragende leguminosen in het in artikel 71 quater bedoelde nationale maximum.

Overschrijdt het totale bedrag van de aangevraagde steun het vastgestelde maximum, dan wordt het steunbedrag per landbouwer dat jaar proportioneel verlaagd.

1. De Commissie wordt bijgestaan door het Comité van beheer voor rechtstreekse betalingen, dat bestaat uit vertegenwoordigers van de lidstaten en wordt voorgezeten door een vertegenwoordiger van de Commissie.

2. Wanneer naar dit lid wordt verwezen, zijn de artikelen 4 en 7 van Besluit 1999/468/EG van toepassing.

De in artikel 4, lid 3 van Besluit 1999/468/EG bedoelde termijn bedraagt één maand.

Volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure worden uitvoeringsbepalingen voor deze verordening vastgesteld. Zij omvatten met name:

De lidstaten verstrekken de Commissie uitvoerige informatie over de ter uitvoering van deze verordening genomen maatregelen, en met name over de maatregelen betreffende de artikelen 5, 13, 42, 58, 71 quinquies en 71 sexies.

Wijzigingen in de Verordeningen (EEG) nr. 2019/93, (EG) nr. 1452/2001, nr. 1453/2001 en nr. 1454/2001

3) Verordening (EG) nr. 1453/2001 wordt als volgt gewijzigd:

a) artikel 13 wordt vervangen door:

„Artikel 13

1. Voor de toepassing van de in artikel 69 van Verordening (EG) nr. 1782/2003 van de Raad van 29 september 2003 tot vaststelling van gemeenschappelijke voorschriften voor regelingen inzake rechtstreekse steunverlening in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot vaststelling van bepaalde steunregelingen voor landbouwers ( 48 ) bedoelde uitsluiting dient de Portugese Republiek bij de Commissie een programma in voor de steun aan traditionele activiteiten die verband houden met de productie van rund-, schapen- en geitenvlees alsmede een programma voor maatregelen ter verbetering van de kwaliteit van de producten, binnen de grenzen van de consumptiebehoeften van Madeira.

Het programma wordt opgesteld en uitgevoerd door de bevoegde autoriteiten die door de lidstaat zijn aangewezen.

2. De Gemeenschap financiert het programma tot een jaarlijks maximumbedrag dat gelijk is aan de som van de premies die in 2003 krachtens Verordening (EG) nr. 1254/1999 ( 49 ), deze verordening en Verordening (EG) nr. 2529/2001 ( 50 )” daadwerkelijk zijn uitgekeerd aan producenten op Madeira.

De Commissie verhoogt dat maximum om rekening te houden met de ontwikkeling van de lokale productie. Het jaarbedrag mag evenwel in geen geval hoger liggen dan de som van enerzijds de maximumbedragen van de speciale premies voor rundvlees uit hoofde van Verordening (EG) nr. 1453/2001 voor 2003, vermenigvuldigd met de basis- en aanvullende premies en betalingen die van toepassing waren in 2003 en anderzijds de som van alle premierechten van de producenten op Madeira per 30 juni 2003 uit hoofde van Verordening (EG) nr. 2529/2001 en het desbetreffende deel van de nationale reserve, vermenigvuldigd met de in 2003 toepasbare premies en betalingen.

3. De Commissie neemt de uitvoeringsbepalingen aan, keurt het programma goed en wijzigt het, en stelt het in lid 2, eerste alinea, bedoelde maximum vast en verhoogt het volgens de in artikel 144, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1782/2003 van de Raad van 29 september 2003 tot vaststelling van gemeenschappelijke voorschriften voor regelingen inzake rechtstreekse steunverlening in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleid en tot vaststelling van bepaalde steunregelingen voor landbouwers bedoelde procedure. De Commissie kan volgens die procedure de in lid 2, tweede alinea, vastgestelde maximumwaarden aanpassen.

4. De autoriteiten van de Portugese Republiek dienen jaarlijks uiterlijk op 15 april een verslag in over de uitvoering van het programma.

;

b) artikel 22, leden 2 tot en met 5, worden vervangen door:

„2. Voor de toepassing van de in artikel 70 van Verordening(EG) nr. 1782/2003 van de Raad van 29 september 2003 tot vaststellingvan gemeenschappelijke voorschriften voor regelingeninzake rechtstreekse steunverlening in het kader van het gemeenschappelijklandbouwbeleid en tot vaststelling van bepaaldesteunregelingen voor landbouwers bedoelde uitsluiting dient dePortugese Republiek bij de Commissie een programma in voorde steun aan traditionele activiteiten die verband houden met deproductie van rund-, schapen- en geitenvlees alsmede eenprogramma voor maatregelen ter verbetering van de kwaliteitvan de producten.

Het programma wordt opgesteld en uitgevoerd door de bevoegdeautoriteiten die door de lidstaat zijn aangewezen.

3. De Gemeenschap financiert het programma tot een jaarlijksmaximumbedrag dat gelijk is aan de som van de premies die in2003 krachtens Verordening (EG) nr. 1254/1999, deze verordeningen Verordening (EG) nr. 2529/2001 daadwerkelijk zijnuitgekeerd aan producenten op de Azoren.

De Commissie verhoogt dat maximum om rekening te houdenmet de ontwikkeling van de lokale productie. Het jaarbedragmag evenwel in geen geval hoger liggen dan de som van enerzijdsde maximumbedragen voor 2003 van de speciale premiesvoor rundvlees uit hoofde van deze verordening, vermenigvuldigdmet de basis- en aanvullende premies en de betalingen dievan toepassing waren in 2003, en anderzijds de som van allepremierechten van de producenten op de Azoren per 30 juni 2003 uit hoofde van Verordening (EG) nr. 2529/2001 en vanVerordening (EG) nr. 1254/1999 voor zoogkoeienpremies,alsmede de desbetreffende delen van de nationale reservesdaarvan, vermenigvuldigd met de in 2003 toepasbare premies enbetalingen.

In geval van toepassing van artikel 68, onder a) punt i), vanVerordening nr. 1782/2003 van de Raad van 29 september 2003tot vaststelling van gemeenschappelijke voorschriften voor regelingeninzake rechtstreekse steunverlening in het kader van hetgemeenschappelijk landbouwbeleid en tot vaststelling vanbepaalde steunregelingen voor landbouwers kunnen de Portugeseautoriteiten ten behoeve van de Azoren de maximumbedragenvoor zoogkoeien verhogen door premierechten voor zoogkoeienover te dragen van de nationale maxima. In dat geval wordt hetcorresponderende bedrag overgedragen van het overeenkomstigartikel 67, onder a), punt i), vastgestelde maximum naar het inde tweede alinea van dit lid bedoelde maximum.

4. De Commissie neemt de uitvoeringsbepalingen aan, keurthet programma goed en wijzigt het, en stelt het in lid 3, eerstealinea, bedoelde maximum vast en verhoogt het volgens de inartikel 144, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1782/2003 van deRaad van 29 september 2003 tot vaststelling van gemeenschappelijkevoorschriften voor regelingen inzake rechtstreeksesteunverlening in het kader van het gemeenschappelijk landbouwbeleiden tot vaststelling van bepaalde steunregelingenvoor landbouwers * bedoelde procedure. De Commissie kanvolgens die procedure de in lid 2, tweede alinea, vastgesteldemaximumwaarden aanpassen.

5. De autoriteiten van de Portugese Republiek dienen jaarlijksuiterlijk op 15 april een verslag in over de uitvoering van hetprogramma.”

;

c) artikel 22, lid 6, wordt ingetrokken;

d) artikel 23 wordt vervangen door:

„Artikel 23

Voor een overgangsperiode die de melkprijsjaren 1999/2000 tot en met 2004/2005 bestrijkt, wordt er, met het oog op de toerekening van de extra heffing aan de in artikel 2, lid 1, tweede zin, van Verordening (EEG) nr. 3950/92 ( 51 )” bedoelde producenten, van uitgegaan dat uitsluitend die producenten tot de overschrijding hebben bijgedragen die omschreven worden in artikel 9, onder c), van voornoemde verordening en die, gevestigd en producerend op de Azoren, meer op de markt brengen dan hun referentiehoeveelheid, verhoogd met het overeenkomstig de derde alinea bepaalde percentage.

De extra heffing is verschuldigd over de hoeveelheden boven de aldus verhoogde referentiehoeveelheid die resteren nadat de niet-gebruikte hoeveelheden binnen de marge van die verhoging opnieuw zijn toegewezen aan de in de eerste alinea bedoelde producenten naar evenredigheid van de referentiehoeveelheid van elk van die producenten.

Het in de eerste alinea bedoelde percentage is gelijk aan de verhouding tussen de hoeveelheid van 73 000 ton voor de periode van 1999/2000 tot en met 2003/2004, respectievelijk 61 500 ton voor de melkprijsjaren 2004/2005 en de som van de per 31 maart 2000 op elk bedrijf beschikbare referentiehoeveelheden. Dit percentage is voor elke producent uitsluitend van toepassing op de referentiehoeveelheden waarover hij per 31 maart 2000 beschikte.

;

1. Verordening (EEG) nr. 3508/92 wordt ingetrokken, maar blijft van toepassing voor de rechtstreekse betalingen in verband met de kalenderjaren vóór 2005.

2. Verordening (EG) nr. 1017/94 wordt met ingang van 1 januari 2005 ingetrokken.

3. De Verordeningen (EG) nr. 1577/96 en (EG) nr. 1251/1999 worden ingetrokken, maar blijven van toepassing voor het verkoopseizoen 2004/2005.

4. Verordening (EG) nr. 1259/1999 wordt per 1 mei 2004 ingetrokken. Evenwel blijven de artikelen 2 bis en 11, alsmede, voor de toepassing van die artikelen, de bijlage van toepassing tot en met 31 december 2005. Voorts blijven de artikelen 3, 4 en 5, alsmede, voor de toepassing van die artikelen, de bijlage van Verordening (EG) nr. 1259/1999 van toepassing tot en met 31 december 2004.

4 ter. Verordening (EG) nr. 1098/98 wordt ingetrokken. Die verordening blijft evenwel van toepassing tot en met 31 december 2005 indien een lidstaat besluit de bedrijfstoeslagregeling toe te passen na de overgangsperiode voor hop bedoeld in artikel 71, lid 1, derde alinea, van deze verordening.

5. Alle verwijzingen naar de ingetrokken verordeningen gelden als verwijzingen naar deze verordening.

Wanneer een lidstaat de bij artikel 2 bis van Verordening (EG) nr. 1259/1999 ingestelde vereenvoudigde regeling toepast, gelden de navolgende bepalingen:

1. Indien voor de nieuwe lidstaten overgangsmaatregelen nodig zijn ter vergemakkelijking van de overgang van de regeling inzake een enkele areaalbetaling naar de bedrijfstoeslagregeling en andere steunregelingen als bedoeld in de titels III en IV, worden die maatregelen vastgesteld volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure.

2. De in lid 1 bedoelde maatregelen kunnen worden vastgesteld gedurende een periode die aanvangt op 1 mei 2004 en afloopt op 30 juni 2009, en worden na deze datum niet langer toegepast. De Raad kan deze periode op voorstel van de Commissie met gekwalificeerde meerderheid van stemmen verlengen.

Verdere maatregelen die nodig zijn ter vergemakkelijking van de overgang van de regelingen van de in de artikelen 152 en 153 genoemde verordeningen naar de bij de onderhavige verordening vastgestelde regelingen, en met name maatregelen die verband houden met de toepassing van de artikelen 4 en 5 en de bijlage van ►C1 Verordening (EG) nr. 1251/1999, en van de overgang van de regelingen betreffende de verbeteringsprogramma's opgenomen in Verordening (EEG) nr. 1035/72 naar die welke worden bedoeld in de artikelen 83 tot en met 87 van de onderhavige verordening, kunnen worden vastgesteld volgens de in artikel 144, lid 2, bedoelde procedure. ◄ De in de artikelen 152 en 153 bedoelde verordeningen en artikelen blijven van toepassing voor de vaststelling van de in bijlage VII bedoelde referentiebedragen.

1. Deze verordening treedt in werking op de zevende dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie.

2. Zij is van toepassing vanaf de datum van inwerkingtreding, met de volgende uitzonderingen:

Deze verordening is verbindend in al haar onderdelen en is rechtstreeks toepasselijk in elke lidstaat.

Sector	Rechtsgrond	Opmerkingen
Bedrijfstoeslag	Titel III van deze verordening	Ontkoppelde betaling (zie bijlage VI) (1)
Durumtarwe	Titel IV, hfdst. 1, van deze verordening	Areaalsteun (kwaliteitspremie)
Eiwithoudende gewassen	Titel IV, hfdst. 2, van deze verordening	Areaalsteun
Rijst	Titel IV, hfdst. 3, van deze verordening	Areaalsteun
Noten	Titel IV, hfdst. 4, van deze verordening	Areaalsteun
Energiegewassen	Titel IV, hfdst. 5, van deze verordening	Areaalsteun
Aardappelzetmeel	Titel IV, hfdst. 6, van deze verordening	Productiesteun
Melk en zuivelproducten	Titel IV, hfdst. 7 van deze verordening	Melkpremie en extra betaling
Akkerbouwgewassen in Finland en bepaalde regio's van Zweden	Titel IV, hfdst. 8 van deze verordening (2) (5)	Specifieke regionale steun voor akkerbouwgewassen
Zaaizaad	Titel IV, hfdst. 9 van deze verordening (2) (5)	Productiesteun
Akkerbouwgewassen	Titel IV, hfdst. 10 van deze verordening (3) (5)	Areaalsteun, met inbegrip van de braakleggingsbetalingen, de kuilgrasbetalingen, de aanvullende bedragen (2), de toeslag en het specifieke steunbedrag voor durumtarwe
Schapen en geiten	Titel IV, hfdst. 11 van deze verordening (3) (5)	Ooien- en geitenpremie, aanvullende premie en bepaalde extra betalingen
Rundvlees	Titel IV, hfdst. 12 van deze verordening (5)	Speciale premie (3), seizoencorrectiepremie, zoogkoeienpremie (ook indien deze voor vaarzen wordt uitbetaald, met inbegrip van de aanvullende nationale zoogkoeienpremie indien deze wordt medegefinancierd) (3), slachtpremie (3), extensiveringsbedrag en extra betalingen
Zaaddragende leguminosen	Titel IV, hfdst. 13 van deze verordening (5)	Areaalsteun
Specifieke soorten landbouw en kwaliteitsproductie	Artikel 69 van deze verordening (4)
Gedroogde voedergewassen	Artikel 71, lid 2, tweede alinea, van deze verordening (5)
Regeling voor kleine landbouwers	Artikel 2 bis van Verordening (EG) nr. 1259/1999	Areaalsteun die als overgangsmaatregel wordt verleend aan landbouwers die minder dan 1 250 euro ontvangen
Olijfolie	Artikel 5, lid 1, van Verordening nr. 136/66/EEG	Productiesteun
Zijderupsen	Artikel 1 van Verordening (EEG) nr. 845/72	Steun ter bevordering van de zijderupsenteelt
Bananen	Artikel 12 van Verordening (EEG) nr. 404/93	Productiesteun
Rozijnen en krenten	Artikel 7, lid 1, van Verordening (EG) nr. 2201/96	Areaalsteun
Tabak	Artikel 3 van Verordening (EEG) nr. 2075/92	Productiesteun
▼M2
Hop	Titel IV, hoofdstuk 10 quinquies van deze verordening (3) (5)	Areaalsteun
▼B
POSEIDOM	Artikelen 9 (2) (5), artikel 12, lid 2, en artikel 16 van Verordening (EG) nr. 1452/2001	Sectoren: rundvlees, suiker; groene vanille
POSEIMA	Artikelen 13 (2) (5), 16, 17 en 28, lid 1, artikelen 21, 22, leden 2 tot en met 4 (2) (5) en 7, artikelen 27, 29 en 30, leden 1, 2 en 4 van Verordening (EG) nr. 1453/2001	Sectoren: rundvlees, melk; aardappelen; suiker; teenwilgen; ananas; tabak; pootaardappelen, cichorei en thee
POSEICAN	Artikelen 5 (2) (5), 9 en 14 van Verordening (EG) nr. 1454/2001	Sectoren: rundvlees, schapen- en geitenvlees, aardappelen
Egeïsche Eilanden	Artikelen 6 (2) (5), 8, 11 en 12 van Verordening (EEG) nr. 2019/93	Sectoren: rundvlees aardappelen; olijven; honing
(1) Met ingang van 1.1.2005 of later in geval van toepassing van artikel 71. Voor 2004, of later in geval van toepassing van artikel 71, vallen de in bijlage VI vermelde rechtstreekse betalingen onder bijlage I, met uitzondering van gedroogde voedergewassen. (2) Bij toepassing van artikel 70. (3) In geval van toepassing van artikel 66, 67, 68 of 68 bis. (4) Bij toepassing van artikel 69. (5) Bij toepassing van artikel 71.

(in miljoenen euro)
Lidstaat	2005	2006	2007	2008	2009	2010	2011	2012
België	4,7	6,2	7,7	7,7	7,7	7,7	7,7	7,7
Denemarken	7,7	10,3	12,9	12,9	12,9	12,9	12,9	12,9
Duitsland	40,4	54,6	68,3	68,3	68,3	68,3	68,3	68,3
Griekenland	40,4	53,9	67,4	67,4	67,4	67,4	67,4	67,4
Spanje	55,1	74,3	92,9	92,9	92,9	92,9	92,9	92,9
Frankrijk	51,4	68,7	85,9	85,9	85,9	85,9	85,9	85,9
Ierland	15,3	20,4	25,5	25,5	25,5	25,5	25,5	25,5
Italië	62,3	83,7	104,6	104,6	104,6	104,6	104,6	104,6
Luxemburg	0,2	0,3	0,4	0,4	0,4	0,4	0,4	0,4
Nederland	6,8	9,2	11,5	11,5	11,5	11,5	11,5	11,5
Oostenrijk	12,4	17,1	21,3	21,3	21,3	21,3	21,3	21,3
Portugal	11,3	15,4	19,2	19,2	19,2	19,2	19,2	19,2
Finland	8,0	10,8	13,6	13,6	13,6	13,6	13,6	13,6
Zweden	6,6	8,8	11,0	11,0	11,0	11,0	11,0	11,0
Verenigd Koninkrijk	17,7	23,6	29,5	29,5	29,5	29,5	29,5	29,5

Uit de regelgeving voorvloeiende beheerseisen als bedoeld in de artikelen 3 en 4

A. Van toepassing met ingang van 1.1.2005
Milieu
1.	Richtlijn 79/409/EEG van de Raad van 2 april 1979 inzake het behoud van de vogelstand (PB L 103 van 25.4.1979, blz. 1)	Artikelen 3, 4 (leden 1, 2 en 4), 5, 7 en 8
2.	Richtlijn 80/68/EEG van de Raad van 17 december 1979 betreffende de bescherming van het grondwater tegen verontreiniging veroorzaakt door de lozing van bepaalde gevaarlijke stoffen (PB L 20 van 26.1.1980, blz. 43)	Artikelen 4 en 5
3.	Richtlijn 86/278/EEG van de Raad van 12 juni 1986 betreffende de bescherming van het milieu, in het bijzonder de bodem, bij het gebruik van zuiveringsslib in de landbouw (PB L 181 van 4.7.1986, blz. 6)	Artikel 3
4.	Richtlijn 91/676/EEG van de Raad van 12 december 1991 inzake de bescherming van water tegen verontreinigingen door nitraten uit agrarische bronnen (PB L 375 van 31.12.1991, blz. 1)	Artikelen 4 en 5
5.	Richtlijn 92/43/EEG van de Raad van 21 mei 1992 inzake de instandhouding van de natuurlijke habitats en de wilde flora en fauna (PB L 206 van 22.7.1992, blz. 7)	Artikelen 6, 13, 15 en 22, onder b)
Volksgezondheid en diergezondheidIdentificatie en registratie van dieren
6.	Richtlijn 92/102/EEG van de Raad van 27 november 1992 met betrekking tot de identificatie en de registratie van dieren (PB L 355 van 5.12.1992, blz. 32)	Artikelen 3, 4 en 5
7.	Verordening (EG) nr. 2629/97 van de Commissie van 29 december 1997 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 820/97 van de Raad inzake oormerken, bedrijfsregisters en paspoorten overeenkomstig de identificatie- en registratieregeling voor runderen (PB L 354 van 30.12.1997, blz. 19)	Artikelen 6 en 8
8.	Verordening (EG) nr. 1760/2000 van het Europees Parlement en de Raad van 17 juli 2000 tot vaststelling van een identificatie- en registratieregeling voor runderen en inzake etikettering van rundvlees en rundvleesproducten en tot intrekking van Verordening (EG) nr. 820/97 van de Raad (PB L 204 van 11.8.2000, blz. 1)	Artikelen 4 en 7
B. Van toepassing met ingang van 1.1.2006
Volksgezondheid, diergezondheid en gezondheid van planten
9.	Richtlijn 91/414/EEG van de Raad van 15 juli 1991 betreffende het op de markt brengen van gewasbeschermingsmiddelen (PB L 230 van 19.8.1991, blz. 1)	Artikel 3
10.	Richtlijn 96/22/EG van de Raad van 29 april 1996 betreffende het verbod op het gebruik, in de veehouderij, van bepaalde stoffen met hormonale werking en van bepaalde stoffen met thyreostatische werking, alsmede van beta-agonisten en tot intrekking van de Richtlijnen 81/602/EEG, 88/146/EEG en 88/299/EEG (PB L 125 van 23.5.1996, blz. 3)	Artikelen 3, 4, 5 en 7
11.	Verordening (EG) nr. 178/2002 van het Europees Parlement en de Raad van 28 januari 2002 tot vaststelling van de algemene beginselen en voorschriften van de levensmiddelenwetgeving, tot oprichting van een Europese Autoriteit voor voedselveiligheid en tot vaststelling van procedures voor voedselveiligheidsaangelegenheden (PB L 31 van 1.2.2002, blz. 1.	Artikelen 14, 15, 17 (lid 1), 18, 19 en 20
12.	Verordening (EG) nr. 999/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 22 mei 2001 houdende vaststelling van voorschriften inzake preventie, bestrijding en uitroeiing van bepaalde overdraagbare spongiforme encefalopathieën (PB L 147 van 31.5.2001, blz. 1).	Artikelen 7, 11, 12, 13 en 15
Kennisgeving van ziekten
13.	Richtlijn 85/511/EEG van de Raad van 18 november 1985 tot vaststelling van gemeenschappelijke maatregelen ter bestrijding van mond- en klauwzeer (PB L 315 van 26.11.1985, blz. 11)	Artikel 3
14.	Richtlijn 92/119/EEG van 17 december 1992 van de Raad tot vaststelling van algemene communautaire maatregelen voor de bestrijding van bepaalde dierziekten en van specifieke maatregelen ten aanzien van de vesiculaire varkensziekte (PB L 62 van 15.3.1993, blz. 69)	Artikel 3
15.	Richtlijn 2000/75/EG van de Raad van 20 november 2000 tot vaststelling van specifieke bepalingen inzake de bestrijding en uitroeiing van bluetongue (PB L 327 van 22.12.2000, blz. 74)	Artikel 3
C. Van toepassing met ingang van 1.1.2007
Dierenwelzijn
16.	Richtlijn 91/629/EEG van de Raad van 19 november 1991 tot vaststelling van minimumnormen ter bescherming van kalveren (PB L 340 van 11.12.1991, blz. 28)	Artikelen 3 en 4
17.	Richtlijn 91/630/EEG van de Raad van 19 november 1991 tot vaststelling van minimumnormen ter bescherming van varkens (PB L 340 van 11.12.1991, blz. 33)	Artikel 3 en 4, lid 1
18.	Richtlijn 98/58/EG van de Raad van 20 juli 1998 tot vaststelling van minimumnormen voor de bescherming van voor landbouwdoeleinden gehouden dieren (PB L 221 van 8.8.1998, blz. 23)	Artikel 4

Lijst van rechtstreekse betalingen in verband met de bedrijfstoeslag als bedoeld in artikel 33

Indien een landbouwer de betaling voor aardappelzetmeel heeft ontvangen, wordt het bedrag berekend door het aantal tonnen waarvoor respectievelijk in elk jaar van de referentieperiode een dergelijke betaling is verleend, te vermenigvuldigen met 44,22 euro per ton aardappelzetmeel. De lidstaten berekenen het aantal voor de bedrijfstoeslag mee te rekenen hectaren naar evenredigheid van het aantal geproduceerde tonnen aardappelzetmeel waarvoor respectievelijk in elk jaar van de referentieperiode de bij artikel 8, lid 2, van Verordening (EEG) nr. 1766/92 vastgestelde steun is verleend, zulks binnen de grenzen van een basisareaal dat de Commissie vaststelt op basis van het door de lidstaten meegedeelde aantal hectaren dat in de referentieperiode onder een teeltcontract viel.

Indien een landbouwer premies voor dieren en/of aanvullingen daarop heeft ontvangen, wordt het bedrag berekend door het aantal vastgestelde dieren waarvoor respectievelijk in elk jaar van de referentieperiode een dergelijke betaling is verleend, te vermenigvuldigen met de bedragen per dier die voor het kalenderjaar 2002 zijn vastgesteld bij de desbetreffende artikelen die zijn vermeld in bijlage VI, rekening houdende met de toepassing van artikel 4, lid 4, artikel 7, lid 2, en artikel 10, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1254/1999 of van artikel 8, lid 3, van Verordening (EG) nr. 2529/2001.

In afwijking van artikel 38 wordt het gemiddelde voor aanvullende betalingen voor schapen en geiten die op basis van artikel 11, lid 2, eerste, tweede en vierde streepje van Verordening (EG) nr. 2529/2001 worden verleend, berekend op basis van het aantal dieren waarvoor in het kalenderjaar 2002 betaling is verleend.

De betalingen op grond van artikel 4, lid 2, tweede alinea, van Verordening (EG) nr. 1254/1999, worden evenwel niet in aanmerking genomen.

In afwijking van artikel 38 geldt bovendien, bij de toepassing van artikel 32, leden 11 en 12, van Verordening (EG) nr. 2342/1999 van de Commissie en van artikel 4 van Verordening (EG) nr. 1458/2001 van de Commissie, dat het aantal dieren waarvoor een betaling is verleend in het jaar gedurende hetwelke de maatregelen werden toegepast en dat in aanmerking dient te worden genomen bij de berekening van het referentiebedrag, niet hoger mag zijn dan het gemiddelde aantal dieren waarvoor een betaling is verleend gedurende het jaar/de jaren waarin die maatregelen niet werden toegepast.

De lidstaten berekenen het aantal voor de referentiebedragen mee te rekenen hectaren naar evenredigheid van het aantal geproduceerde tonnen gedroogde voedergewassen waarvoor de bij artikel 3 van Verordening (EG) nr. 603/95 vastgestelde steun is verleend, respectievelijk, in elk jaar van de referentieperiode en binnen de grenzen van een basisareaal dat de Commissie vaststelt op basis van het door de lidstaten meegedeelde aantal hectaren dat in de referentieperiode onder een teeltcontract of een aangifte van oppervlakten viel.

In de betrokken regio's worden de volgende bedragen opgenomen in de berekening van het referentiebedrag:

Indien een landbouwer steun bij de productie van zaaizaad heeft ontvangen, wordt het bedrag berekend door het aantal geproduceerde tonnen waarvoor respectievelijk in elk jaar van de referentieperiode een dergelijke betaling is verleend, te vermenigvuldigen met het op grond van artikel 3 van Verordening (EEG) nr. 2358/71 vastgestelde bedrag per ton. De lidstaten berekenen het aantal voor de bedrijfstoeslag mee te rekenen hectaren naar evenredigheid van de voor certificering in aanmerking genomen oppervlakte waarvoor respectievelijk in elk jaar van de referentieperiode de in artikel 3 van Verordening (EEG) nr. 2358/71 bedoelde steun is verleend, zulks binnen de grenzen van een basisareaal dat de Commissie vaststelt op basis van de totale voor certificering in aanmerking genomen oppervlakte die aan de Commissie gemeld is overeenkomstig Verordening (EEG) nr. 3083/73. Onder die totale oppervlakte valt niet de voor certificering in aanmerking genomen oppervlakte voor rijst (Oryza sativa L.), spelt (Triticum Spelta L.), vezelvlas en olievlas (Linum usitatissimum L.) en hennep (Cannabis sativa L.), die reeds aangemeld is in de context van akkerbouwgewassen.

Voor een landbouwer die areaalsteun voor hop of steun voor het tijdelijk uit productie nemen van hoppercelen heeft ontvangen, berekenen de lidstaten de in het referentiebedrag op te nemen bedragen door het aantal hectare, uitgedrukt tot twee cijfers achter de komma, waarvoor respectievelijk in elk jaar van de referentieperiode een betaling is toegekend, te vermenigvuldigen met een bedrag van 480 EUR per hectare.

De maxima zijn berekend met inachtneming van de in artikel 143 bis vastgestelde toenameregeling en dienen derhalve niet te worden verlaagd.

1. Gebieden die vallen onder de Bezirksbauernkammern (districtslandbouwschappen)

3. Gebieden die vallen onder het Landwirtschaftskammer (regionaal landbouwschap)

(EUR/100 kg)
GN code	Omschrijving	Steunbedrag
1. Ceres
1001 90 10	Triticum spelta L.	14,37
1006 10 10	Oryza sativa L. (1)
	— langkorrelige rassen waarbij de lengte van de korrel groter is dan 6,0 millimeter en de verhouding tussen de lengte en de breedte van de korrel ten minste gelijk is aan 3,	17,27
	— andere rassen waarbij de lengte van de korrel groter dan wel kleiner is dan wel gelijk is aan 6,0 millimeter en de verhouding tussen de lengte en de breedte van de korrel kleiner is dan 3.	14,85
2. Oleagineae
ex120400 10	Linum usitatissimum L. (vezelvlas)	28,38
ex120400 10	Linum usitatissimum L. (olievlas)	22,46
ex120799 10	Cannabis sativa L. (2) (rassen met een tetrahydrocannabinolgehalte van ten hoogste 0,2 %)	20,53
3. Gramineae
ex120929 10	Agrostis canina L.	75,95
ex120929 10	Agrostis gigantea Roth.	75,95
ex120929 10	Agrostis stolonifera L.	75,95
ex120929 10	Agrostis capillaris L.	75,95
ex120929 80	Arrhenatherum elatius (L.) P. Beauv. ex J.S. en K.B. Prest.	67,14
ex120929 10	Dactylis glomerata L.	52,77
ex120923 80	Festuca arundinacea Schreb.	58,93
ex120923 80	Festuca ovina L.	43,59
1209 23 11	Festuca pratensis Huds.	43,59
1209 23 15	Festuca rubra L.	36,83
ex120929 80	Festulolium	32,36
1209 25 10	Lolium multiflorum Lam.	21,13
1209 25 90	Lolium perenne L.	30,99
ex120929 80	Lolium x boucheanum Kunth	21,13
ex120929 80	Phleum Bertolinii (DC)	50,96
1209 26 00	Phleum pratense L.	83,56
ex120929 80	Poa nemoralis L.	38,88
1209 24 00	Poa pratensis L.	38,52
ex120929 10	Poa palustris and Poa trivialis L.	38,88
4. Leguminosae
ex120929 80	Hedysarum coronarium L.	36,47
ex120929 80	Medicago lupulina L.	31,88
ex120921 00	Medicago sativa L. (ecotypes)	22,10
ex120921 00	Medicago sativa L. (variëteiten)	36,59
ex120929 80	Onobrichis viciifolia Scop.	20,04
ex071310 10	Pisum sativum L. (partim) (voedererwten)	0
ex120922 80	Trifolium alexandrinum L.	45,76
ex120922 80	Trifolium hybridum L.	45,89
ex120922 80	Trifolium incarnatum L.	45,76
1209 22 10	Trifolium pratense L.	53,49
ex120922 80	Trifolium repens L.	75,11
ex120922 80	Trifolium repens L. var. giganteum	70,76
ex120922 80	Trifolium resupinatum L.	45,76
ex071350 10	Vicia faba L. (partim) (paarden- en duivenbonen)	0
ex120929 10	Vicia sativa L.	30,67
ex120929 10	Vicia villosa Roth.	24,03
(1) Voor het meten van de rijstkorrels wordt volwitte rijst gebruikt; de meting gebeurt als volgt: i) er wordt een representatief monster uit de partij genomen; ii) het monster wordt zodanig gesorteerd dat alleen de volledige korrels, waaronder ook de onrijpe korrels, overblijven; iii) er worden twee metingen verricht, elk op 100 korrels; vervolgens wordt het gemiddelde berekend; iv) het resultaat wordt uitgedrukt in millimeter, afgerond tot op 1 decimaal. (2) Het tetrahydrocannabinolgehalte (THC) van een ras wordt bepaald via analyse van een monster dat op constant gewicht is gebracht. Het gewicht aan THC mag voor het verlenen van de steun ten hoogste 0,2 % van het gewicht van het monster uitmaken. Dit monster bestaat uit het bovenste derde van een representatief aantal planten dat willekeurig is geplukt aan het einde van hun bloeiperiode en waarvan de stengels en de korrels zijn verwijderd.

Maxima voor de steun voor zaaizaad in de nieuwe lidstaten als bedoeld in artikel 99, lid 3

Nationale basisarealen voor akkerbouwgewassen en referentieopbrengsten in de nieuwe lidstaten als bedoeld in de artikelen 101 en 103

( 1 ) Advies uitgebracht op 5 juni 2003 (nog niet verschenen in het Publicatieblad).

( 3 ) Advies uitgebracht op 2 juli 2003 (nog niet verschenen in het Publicatieblad).

( 4 ) PB L 160 van 26.6.1999, blz. 113. Verordening gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1244/2001 (PB L 173 van 27.6.2001, blz. 1).

( 6 ) PB L 355 van 5.12.1992, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 495/2001 van de Commissie (PB L 72 van 14.3.2001, blz. 6).

( 8 ) PB L 193 van 29.7.2000, blz. 16. Verordening gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 651/2002 van de Commissie (PB L 101 van 17.4.2002, blz. 3).

( 9 ) PB L 197 van 30.7.1994, blz. 4. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 962/2002 (PB L 149 van 7.6.2002, blz. 1).

( 11 ) PB L 112 van 3.5.1994, blz. 2. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 2582/2001 (PB L 345 van 29.12.2001, blz. 5).

( 12 ) PB L 206 van 16.8.1996, blz. 4. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 811/2000 (PB L 100 van 20.4.2000, blz. 1).

( 13 ) PB L 160 van 26.6.1999, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1038/2001 (PB L 145 van 31.5.2001, blz. 16).

( 14 ) PB L 246 van 5.11.1971 blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 154/2002 (PB L 25 van 29.1.2002, blz. 18).

( 15 ) PB L 184 van 27.7.1993, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 442/2002 (PB L 68 van 12.3.2002, blz. 4).

( 16 ) PB L 160 van 26.6.1999, blz. 21. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1521/2001 (PB L 201 van 26.7.2001, blz. 1).

( 18 ) PB L 198 van 21.7.2001, blz. 45. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening van de Commissie (EG) nr. 1922/2002 (PB L 293 van 29.10.2002, blz. 11).

( 21 ) PB L 355 van 15.12.1992, blz. 32. Richtlijn laatstelijk gewijzigd bij de Akte van Toetreding van 1994.

( 23 ) PB P 172 van 30.9.1966, blz. 3025. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1513/2001 (PB L 201 van 26.7.2001, blz. 4).

( 25 ) Verordening (EG) nr. 2419/2001 van de Commissie van 11 december 2001 houdende uitvoeringsbepalingen inzake het bij Verordening (EEG) nr. 3508/92 van de Raad ingestelde geïntegreerde beheers- en controlesysteem voor bepaalde communautaire steunregelingen (PB L 327 van 12.12.2001, blz. 11). Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 2550/2001 van de Commissie (PB L 341 van 22.12.2001, blz. 105).

( 26 ) PB L 132 van 23.5.1990, blz. 17. Verordening ingetrokken bij Verordening (EG) nr. 2529/2001 (PB 341 van 22.12.2001, blz. 3).

( 29 ) PB L 198 van 22.7.1991, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 806/2003 van de Commissie (PB L 122 van 16.5.2003, blz. 1).

( 30 ) PB L 118 van 20.5.1972, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1363/95 van de Commissie (PB L 132 van 16.6.1995, blz 8).

( 32 ) PB L 405 van 31.12.1992, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 572/2003 (PB L 82 van 29.3.2003, blz. 20).

( 34 ) Verordening (EG) nr. 2316/1999 van de Commissie van 22 oktober 1999 houdende uitvoeringsbepalingen van Verordening (EG) nr. 1251/1999 van de Raad tot instelling van een steunregeling voor producenten van bepaalde akkerbouwgewassen (PB L 280 van 30.10.1999, blz. 43). Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1035/2003 (PB L 150 van 18.6.2003, blz. 24).

( 35 ) PB L 200 van 8.8.1977, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij de Toetredingsakte van 2003.

( 37 ) PB L 161 van 26.6.1999, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 1105/2003 (PB L 158 van 27.6.2003, blz. 3).

( 38 ) Richtlijn 96/22/EG van de Raad van 29 april 1996 betreffende het verbod op het gebruik, in de veehouderij, van bepaalde stoffen met hormonale werking en van bepaalde stoffen met thyreostatische werking, alsmede van β-agonisten en tot intrekking van de Richtlijnen 81/602/EEG, 88/146/EEG en 88/299/EEG (PB L 125 van 23.5.1996, blz. 3).

( 39 ) Richtlijn 96/23/EG van de Raad van 29 april 1996 inzake controlemaatregelen ten aanzien van bepaalde stoffen en residuen daarvan in levende dieren en in producten daarvan en tot intrekking van de Richtlijnen 85/358/EEG en 86/469/EEG en de Beschikkingen 89/187/EEG en 91/664/EEG (PB L 125 van 23.5.1996, blz. 10). Richtlijn gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 806/2003 (PB L 122 van 16.5.2003, blz. 1).

( 43 ) PB L 160 van 26.6.1999, blz. 21. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 806/2003 (PB L 122 van 16.5.2003, blz. 1).

( 46 ) PB L 160 van 26.6.1999, blz. 21. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 806/2003 (PB L 122 van 16.5.2003, blz. 1).

( 49 ) PB. L 160 van 26.6.1999, blz. 21. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 806/2003 (PB. L 122 van 16.5.2003, blz. 1).

( 51 ) PB L 405 van 31.12.1992, blz. 1.Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 572/2003 van de Commissie (PB L 82 van 29.3.2003, blz. 20).

( 53 ) PB L 160 van 26.6.1999, blz. 21. Verordening laatstelijkgewijzigd bij Verordening (EG) nr. 806/2003 (PB L 122van 16.5.2003, blz. 1).

( 57 ) PB L 175 van 4.8.1971, blz. 1. Verordening laatstelijk gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 2320/2003 (PB L 345 van 31.12.2003, blz. 18).

( 58 ) Elk van deze departementen kan bij een van de bovengenoemde regio's worden gevoegd.

		Publicatieblad
		No	page	date
►M1	VERORDENING (EG) Nr. 583/2004 VAN DE RAAD van 22 maart 2004	L 91	1	30.3.2004
►M2	VERORDENING (EG) Nr. 864/2004 VAN DE RAAD van 29 april 2004	L 206	20	9.6.2004
►M3	VERORDENING (EG) Nr. 2217/2004 VAN DE RAAD van 22 december 2004	L 375	1	23.12.2004
►M4	VERORDENING (EG) Nr. 118/2005 VAN DE COMMISSIE van 26 januari 2005	L 24	15	27.1.2005

Griekenland	617 000 ha
Spanje	594 000 ha
Frankrijk	208 000 ha
Italië	1 646 000 ha
Cyprus	6 183 ha
Hongarije	2 500 ha
Oostenrijk	7 000 ha
Portugal	118 000 ha

	Verkoopseizoen 2004/2005 en in geval van toepassing van artikel 71 (EUR/ha)	Verkoopseizoen 2005/2006 en volgende (EUR/ha)
Griekenland	1 323,96	561,00
Spanje	1 123,95	476,25
Frankrijk:
— Europees grondgebied	971,73	411,75
— Guyana	1 329,27	563,25
Italië	1 069,08	453,00
Hongarije	548,70	232,50
Portugal	1 070,85	453,75

Griekenland	20 333 ha
Spanje	104 973 ha
Frankrijk:
— Europees grondgebied	19 050 ha
— Guyana	4 190 ha
Italië	219 588 ha
Hongarije	3 222 ha
Portugal	24 667 ha

België	100 ha
Duitsland	1 500 ha
Griekenland	41 100 ha
Spanje	568 200 ha
Frankrijk	17 300 ha
Italië	130 100 ha
Cyprus	5 100 ha
Luxemburg	100 ha
Hongarije	2 900 ha
Nederland	100 ha
Oostenrijk	100 ha
Polen	►M2 4 200 ◄ ha
Portugal	41 300 ha
Slovenië	300 ha
Slowakije	3 100 ha
Verenigd Koninkrijk	100 ha

	2004	2005	2006 en 2007 (1)
België	12,12	24,30	36,45
Denemarken	16,31	32,70	49,05
▼M3
Duitsland	101,99	204,52	306,78
▼B
Griekenland	2,31	4,63	6,94
Spanje	20,38	40,86	61,29
Frankrijk	88,70	177,89	266,84
Ierland	19,20	38,50	57,76
Italië	36,34	72,89	109,33
Luxemburg	0,98	1,97	2,96
Nederland	40,53	81,29	121,93
▼M3
Oostenrijk	10,06	20,19	30,28
▼B
Portugal	6,85	13,74	20,62
Finland	8,81	17,66	26,49
Zweden	12,09	24,24	36,37
Verenigd Koninkrijk	53,40	107,09	160,64
(1) En, ingeval van toepassing van artikel 70, voor de daaropvolgende kalenderjaren.

Duitsland	10 000 ha
Spanje	4 000 ha
Frankrijk	50 000 ha
Italië	4 000 ha
Hongarije	4 305 ha
Slowakije	4 717 ha
Verenigd Koninkrijk	5 000 ha.

Lidstaat	Rechten (x 1 000)
België	70
Tsjechië	66,733
Denemarken	104
Duitsland	2 432
Estland	48
Griekenland	11 023
Spanje	19 580
Frankrijk	7 842
Ierland	4 956
Italië	9 575
Cyprus	472,401
Letland	18,437
Litouwen	17,304
Luxemburg	4
Hongarije	1 146
Malta	8,485
Nederland	930
Oostenrijk	206
Polen	335,88
Portugal (1)	2 690
Slovenië	84,909
Slowakije	305,756
Finland	80
Zweden	180
Verenigd Koninkrijk	19 492
Totaal	81 667,905
(1) Moet worden aangepast bij het verstrijken van de geldigheidsduur van Verordening (EG) nr. 1017/94.

(in duizend EUR)
België	64
Tsjechië	71
Denemarken	79
Duitsland	1 793
Estland	51
Griekenland	8 767
Spanje	18 827
Frankrijk	7 083
Ierland	4 875
Italië	6 920
Cyprus	441
Letland	19
Litouwen	18
Luxemburg	4
Hongarije	1 212
Malta	9
Nederland	743
Oostenrijk	185
Polen	355
Portugal	2 275
Slovenië	86
Slowakije	323
Finland	61
Zweden	162
Verenigd Koninkrijk	20 162

België	235 149
Tsjechië	244 349
Denemarken	277 110
Duitsland	1 782 700
Estland	18 800
Griekenland	143 134
Spanje	713 999
Frankrijk	1 754 732
Ierland	1 077 458
Italië	598 746
Cyprus	12 000
Letland	70 200
Litouwen	150 000
Luxemburg	18 962
Hongarije	94 620
Malta	3 201
Nederland	157 932
Oostenrijk	373 400
Polen	926 000
Portugal	175 075
Slovenië	92 276
Slowakije	78 348
Finland	250 000
Zweden	250 000
Verenigd Koninkrijk	1 419 811
(1) Onverminderd de specifieke voorschriften van Verordening (EG) nr. 1454/2001. (2) Onverminderd de specifieke voorschriften van Verordening (EG) nr. 1452/2001. (3) Onverminderd de specifieke voorschriften van Verordening (EG) nr. 1453/2001. (4) Moet worden aangepast bij het verstrijken van de geldigheidsduur van Verordening (EG) nr. 1017/94. (5) Dit maximum wordt tijdelijk met 100 000 verhoogd tot 1 519 811 totdat levende dieren van minder dan zes maanden mogen worden uitgevoerd.

België	394 253
Tsjechië (1)	90 300
Denemarken	112 932
Duitsland	639 535
Estland (1)	13 416
Griekenland	138 005
Spanje (2)	1 441 539
Frankrijk (3)	3 779 866
Ierland	1 102 620
Italië	621 611
Cyprus (1)	500
Letland (1)	19 368
Litouwen (1)	47 232
Luxemburg	18 537
Hongarije (1)	117 000
Malta (1)	454
Nederland	63 236
Oostenrijk	375 000
Polen (1)	325 581
Portugal (4) (5)	416 539
Slovenië (1)	86 384
Slowakije (1)	28 080
Finland	55 000
Zweden	155 000
Verenigd Koninkrijk	1 699 511
(1) Geldig vanaf de datum van toetreding. (2) Onverminderd de specifieke voorschriften van Verordening (EG) nr. 1454/2001. (3) Onverminderd de specifieke voorschriften van Verordening (EG) nr. 1452/2001. (4) Onverminderd de specifieke voorschriften van Verordening (EG) nr. 1453/2001. (5) Moet bij het verstrijken van de geldigheidsduur van Verordening (EG) nr. 1017/94 worden verhoogd met de premies die voortvloeien uit de toepassing van die verordening in 2003 en 2004.

	Stieren, ossen, koeien en vaarzen	Kalveren van meer dan één en minder dan acht maanden oud met een slachtgewicht van ten hoogste 185 kg
Tsjechië	483 382	27 380
Estland	107 813	30 000
Cyprus	21 000	—
Letland	124 320	53 280
Litouwen	367 484	244 200
Hongarije	141 559	94 439
Malta	6 002	17
Polen	1 815 430	839 518
Slovenië	161 137	35 852
Slowakije	204 062	62 841

Mannelijke runderen en vaarzen ouder dan 24 maanden, zoogkoeien, melkkoeien	1,0 GVE
Mannelijke runderen en vaarzen van zes maanden tot 24 maanden	0,6 GVE
Schapen	0,15 GVE
Geiten	0,15 GVE

(in miljoen EUR)
België	39,4
Tsjechië	8,776017
Denemarken	11,8
Duitsland	88,4
Estland	1,13451
Griekenland	3,8
Spanje	33,1
Frankrijk	93,4
Ierland	31,4
Italië	65,6
Cyprus	0,308945
Letland	1,33068
Litouwen	4,942267
Luxemburg	3,4
Hongarije	2,936076
Malta	0,0637
Nederland	25,3
Oostenrijk	12,0
Polen	27,3
Portugal	6,2
Slovenië	2,964780
Slowakije	4,500535
Finland	6,2
Zweden	9,2
Verenigd Koninkrijk	63,8

Lidstaat	Maximum voor voedergewassen die zijn verwerkt tot producten als bedoeld in artikel 3, lid 2, van Verordening (EG) nr. 603/95 (kunstmatig gedroogde voedergewassen)	Maximum voor voedergewassen die zijn verwerkt tot producten als bedoeld in artikel 3, lid 3, van Verordening (EG) nr. 603/95 (in de zon gedroogde voedergewassen)	Totaalmaximum
BLEU	0,049		0,049
Denemarken	5,424		5,424
Denemarken	11,888		11,888
Griekenland	1,101		1,101
Spanje	42,124	1,951	44,075
Frankrijk	41,155	0,069	41,224
Ierland	0,166		0,166
Italië	17,999	1,586	19,585
Nederland	6,804		6,804
Oostenrijk	0,070		0,070
Portugal	0,102	0,020	0,122
Finland	0,019		0,019
Zweden	0,232		0,232
Verenigd Koninkrijk	1,950		1,950

(1 000 EUR)
	2005	2006	2007, 2008 en 2009	2010 en verdere jaren
België	411 053	530 573	530 053	530 053
Denemarken	943 369	996 165	996 000	996 000
Duitsland	5 148 003	5 492 201	5 492 000	5 496 000
Griekenland	838 289	1 701 289	1 723 289	1 761 289
Spanje	3 266 092	4 065 063	4 263 063	4 275 063
Frankrijk	7 199 000	7 231 000	8 091 000	8 099 000
Ierland	1 260 142	1 322 305	1 322 080	1 322 080
Italië	2 539 000	3 464 517	3 464 000	3 497 000
Luxemburg	33 414	36 602	37 051	37 051
Nederland	386 586	386 586	779 586	779 586
Oostenrijk	613 000	614 000	712 000	712 000
Portugal	452 000	493 000	559 000	561 000
Finland	467 000	467 000	552 000	552 000
Zweden	637 388	650 108	729 000	729 000
Verenigd Koninkrijk	3 697 528	3 870 420	3 870 473	3 870 473

(in miljoen EUR)
Kalenderjaar	Tsjechië	Estland	Cyprus	Letland	Litouwen	Hongarije	Malta	Polen	Slovenië	Slowakije
2005	228,8	23,4	8,9	33,9	92,0	350,8	0,67	724,6	35,8	97,7
2006	266,7	27,3	12,5	39,6	107,3	420,2	0,83	881,7	41,9	115,4
2007	343,6	40,4	16,3	55,6	146,9	508,3	1,64	1 140,8	56,1	146,6
2008	429,2	50,5	20,4	69,5	183,6	634,9	2,05	1 425,9	70,1	183,2
2009	514,9	60,5	24,5	83,4	220,3	761,6	2,46	1 711,0	84,1	219,7
2010	600,5	70,6	28,6	97,3	257,0	888,2	2,87	1 996,1	98,1	256,2
2011	686,2	80,7	32,7	111,2	293,7	1 014,9	3,28	2 281,1	112,1	292,8
2012	771,8	90,8	36,8	125,1	330,4	1 141,5	3,69	2 566,2	126,1	329,3
Volgende jaren	857,5	100,9	40,9	139,0	367,1	1 268,2	4,10	2 851,3	140,2	365,9

GN code	Omschrijving
I. GRANEN
1001 10 00	Durumtarwe
1001 90	Andere tarwe en mengkoren anders dan durumtarwe
1002 00 00	Rogge
1003 00	Gerst
1004 00 00	Haver
1005	Maïs
1007 00	Graansorgho
1008	Boekweit, gierst (andere dan sorgho) en kanariezaad; andere granen
0709 90 60	Suikermaïs
II. OLIEHOUDENDE ZADEN
1201 00	Sojabonen
ex12 05 00	Raapzaad
ex120600 10	Zonnebloempitten
III. EIWITHOUDENDE GEWASSEN
0713 10	Erwten
0713 50	Paarden- en duivenbonen
ex120929 50	Niet-bittere lupinen
IV. VLAS
ex12 04 00	Lijnzaad (Linum usitatissimum L.)
ex530110 00	Vlas, ruw of geroot, geteeld voor vezels (Linum usitatissimum L.)
V. HENNEP
ex530210 00	Hennep, ruw of geroot, geteeld voor vezels (Cannabis sativa L.)

(in miljoen euro)
Kalenderjaar	Tsjechië	Estland	Cyprus	Letland	Litouwen	Hongarije	Malta	Polen	Slovenië	Slowakije
2005	0,87	0,04	0,03	0,10	0,10	0,78	0,03	0,56	0,08	0,04
2006	1,02	0,04	0,03	0,12	0,12	0,90	0,03	0,65	0,10	0,04
2007	1,17	0,05	0,04	0,14	0,14	1,03	0,04	0,74	0,11	0,05
2008	1,46	0,06	0,05	0,17	0,17	1,29	0,05	0,93	0,14	0,06
2009	1,75	0,07	0,06	0,21	0,21	1,55	0,06	1,11	0,17	0,07
2010	2,04	0,08	0,07	0,24	0,24	1,81	0,07	1,30	0,19	0,08
2011	2,33	0,10	0,08	0,28	0,28	2,07	0,08	1,48	0,22	0,09
2012	2,62	0,11	0,09	0,31	0,31	2,33	0,09	1,67	0,25	0,11
volgende jaren	2,91	0,12	0,10	0,35	0,35	2,59	0,10	1,85	0,28	0,12

	Basisareaal (hectare)	Referentieopbrengst (t/ha)
Tsjechië	2 253 598	4,20
Estland	362 827	2,40
Cyprus	79 004	2,30
Letland	443 580	2,50
Litouwen	1 146 633	2,70
Hongarije	3 487 792	4,73
Malta	4 565	2,02
Polen	9 454 671	3,00
Slovenië	125 171	5,27
Slowakije	1 003 453	4,06