1.   Een aanvrager dient zijn aanvraag voor de goedkeuring van een innoverende technologie als eco-innovatie (“eco-innovatieaanvraag”) per e-mail in bij de Commissie. Als de ondersteunende gegevens niet per e-mail kunnen worden verzonden, worden deze op een elektronische gegevensdrager verzonden of geüpload naar een server die toegankelijk is voor de Commissie.

2.   Een eco-innovatieaanvraag bevat het volgende:

3.   Niettegenstaande lid 2, punt c), kan de aanvrager in zijn aanvraag ook een vereenvoudigde methode opnemen die verband houdt met de in lid 2, punt c), bedoelde methode of vooraf bepaalde CO2-besparingswaarden.

4.   Wanneer de aanvrager een groep fabrikanten of leveranciers is en wanneer dit vereist is om redenen van vertrouwelijkheid of mededinging, kunnen verschillende verificatierapporten worden verstrekt door de leden van de groep die de aanvraag indient voor verschillende reeksen gegevens ter onderbouwing van dezelfde aanvraag.

1.   De in artikel 3, lid 2, punt c), bedoelde methode en, in voorkomend geval, de hiermee verband houdende vereenvoudigde methode als bedoeld in artikel 3, lid 3, leveren resultaten op in termen van CO2-besparingen die verifieerbaar, herhaalbaar en reproduceerbaar zijn.

2.   De in artikel 3, lid 2, punt c), van deze verordening bedoelde methode:

3.   De in artikel 3, lid 3, bedoelde vereenvoudigde methode levert resultaten op in termen van CO2-besparingen die lager zijn dan of gelijk zijn aan de besparingen die volgens de in artikel 3, lid 2, punt c), bedoelde bijbehorende methode zijn bepaald, met inbegrip van mogelijke interacties met andere goedgekeurde eco-innovaties.

4.   In het geval van overeenkomstig artikel 3, lid 3, voorgestelde vooraf bepaalde CO2-besparingswaarden, zijn die waarden lager dan of gelijk aan de CO2-besparingen die zijn bepaald volgens de in artikel 3, lid 2, punt c), bedoelde methode.

1.   In het in artikel 3, lid 2, punt d), van deze verordening bedoelde verificatierapport wordt door de onafhankelijke en gecertificeerde instantie:

2.   Indien de aanvraag betrekking heeft op een innoverende technologie die reeds onder een bestaand goedkeuringsbesluit valt, mogen lid 1, punten b) tot en met f), worden vervangen door verwijzingen naar dat goedkeuringsbesluit.

1.   Binnen tien werkdagen na ontvangst van een eco-innovatieaanvraag deelt de Commissie de aanvrager mee of de aanvraag al dan niet als volledig wordt beschouwd. De Commissie kan de aanvrager verzoeken aanvullende elementen te verstrekken om zijn aanvraag aan te vullen en deelt de aanvrager binnen tien werkdagen na ontvangst van die aanvullende elementen mee of de aanvraag al dan niet als volledig wordt beschouwd.

2.   Indien de aanvrager verzuimt de ontbrekende informatie binnen de door de Commissie gestelde termijn te verstrekken, wordt de aanvraag geacht te zijn ingetrokken.

3.   Zodra de Commissie heeft vastgesteld dat een aanvraag volledig is, gaat zij over tot haar beoordeling. Indien de Commissie vaststelt dat de in artikel 3 bedoelde methoden niet voldoen aan de vereisten van artikel 4, kan zij de methoden aanpassen of andere methoden voorstellen dan die welke door de aanvrager zijn voorgesteld. In dergelijke gevallen wordt de aanvrager geraadpleegd.

4.   Binnen negen maanden na ontvangst van een volledige eco-innovatieaanvraag geeft de Commissie een goedkeuringsbesluit af indien zij concludeert dat het in artikel 3, lid 2, punt d), bedoelde verificatierapport voldoet aan de eisen van artikel 5. Indien zij dit niet doet, stelt de Commissie de aanvrager in kennis van de weigering van de aanvraag en de motiveringen voor de weigering.

5.   De in lid 4 bedoelde periode van negen maanden kan met maximaal vijf maanden worden verlengd indien de Commissie van oordeel is dat de eco-innovatieaanvraag wegens de complexiteit van de innoverende technologie of de bijbehorende methode niet binnen negen maanden naar behoren kan worden beoordeeld.

In dat geval stelt de Commissie de aanvrager binnen 30 werkdagen na ontvangst van de volledige eco-innovatieaanvraag in kennis van de verlengde termijn.

6.   In het goedkeuringsbesluit wordt vermeld welke informatie nodig is voor de bepaling van de CO2-besparingen overeenkomstig artikel 7.

7.   De Commissie kan een goedkeuringsbesluit, te allen tijde, en op eigen initiatief wijzigen, in het bijzonder om rekening te houden met de technische vooruitgang.

1.   Een fabrikant die gebruik wenst te maken van een vermindering van zijn gemiddelde specifieke CO2-emissies door middel van de CO2-besparingen als gevolg van een eco-innovatie, moet handelen overeenkomstig bijlage XII bij Verordening (EU) 2017/1151 en verwijzen naar het goedkeuringsbesluit.

2.   De in bijlage XII bij Verordening (EU) 2017/1151 bedoelde goedkeuringsinstantie bepaalt de CO2-besparingen van de eco-innovatie overeenkomstig artikel 30 van Verordening (EU) 2018/858 aan de hand van een in het goedkeuringsbesluit beschreven methode.

3.   Wanneer de CO2-besparingen voor een individueel voertuig minder dan 0,5 g/km bedragen, worden de CO2-besparingen niet in aanmerking genomen voor de typegoedkeuring en wordt de waarde ervan niet op het certificaat van overeenstemming vermeld.

4.   Indien voertuigen met verschillende eco-innovaties zijn uitgerust, verklaart de fabrikant in de aanvraag voor een EG-typegoedkeuring overeenkomstig bijlage XII bij Verordening (EU) 2017/1151 of interacties tussen de eco-innovaties al dan niet van invloed kunnen zijn op hun totale CO2-besparingen.

Indien bij de eco-innovaties geen sprake is van dergelijke interacties, moeten de CO2-besparingen voor elke eco-innovatie afzonderlijk worden aangetoond en zijn de totale CO2-besparingen voor de certificering van de voertuigen gelijk aan de som van de CO2-besparingen van de afzonderlijke eco-innovaties.

Indien bij de eco-innovaties wel sprake is van dergelijke interacties, verstrekt de fabrikant een rapport van een onafhankelijke en gecertificeerde instantie over het effect van de interactie op de totale besparingen van de eco-innovaties in de voertuigen, tenzij dit effect in het goedkeuringsbesluit is gekwantificeerd.

Wanneer de totale CO2-besparingen als gevolg van dergelijke interacties minder dan 0,5 g CO2/km maal het aantal in het voertuig geïnstalleerde eco-innovaties bedragen, worden de CO2-besparingen niet in aanmerking genomen voor de typegoedkeuring en wordt de waarde ervan niet op het certificaat van overeenstemming vermeld.

5.   In het geval van voltooide voertuigen die gebaseerd zijn op incomplete basisvoertuigen zoals gedefinieerd in artikel 3 van Verordening (EU) 2018/858, worden alleen eco-innovaties die op het basisvoertuig zijn gemonteerd in aanmerking genomen voor de certificering van CO2-besparingen van een eco-innovatie.

1.   De Commissie kan de aan individuele voertuigen toegeschreven CO2-besparingen verifiëren aan de hand van een methode die is neergelegd in de toepasselijke goedkeuringsbesluiten.

2.   Wanneer de Commissie constateert dat er een verschil aanwezig is tussen de gecertificeerde CO2-besparingen en de CO2-besparingen die zij heeft geverifieerd, stelt zij de fabrikant van haar bevindingen in kennis.

De Commissie kan ook, wanneer zij constateert of erover wordt geïnformeerd dat er sprake is van afwijkingen of inconsistenties in de methode of de innoverende technologie ten opzichte van de informatie die zij in het kader van de aanvraag had ontvangen, dit melden aan de fabrikant.

De fabrikant doet de Commissie binnen 40 werkdagen na ontvangst van de kennisgeving informatie toekomen waaruit blijkt dat de gecertificeerde CO2-besparingen nauwkeurig zijn.

3.   Wanneer de in lid 2 bedoelde informatie niet binnen de in lid 2, derde alinea, bedoelde termijn wordt verstrekt, of wanneer de Commissie constateert dat er geen bevredigende informatie is verstrekt, kan zij besluiten de gecertificeerde CO2-besparingen niet meer mee te tellen bij de berekening van de gemiddelde specifieke emissies van die fabrikant voor alle kalenderjaren waarvoor die gecertificeerde CO2-besparingen werden meegerekend.