Voor het internationaal publiekrecht hebben alleen de originele VN/ECE-teksten rechtsgevolgen. Voor de status en de datum van inwerkingtreding van dit reglement, zie de recentste versie van VN/ECE-statusdocument TRANS/WP.29/343 op:

http://www.unece.org/trans/main/wp29/wp29wgs/wp29gen/wp29fdocstts.html

Reglement nr. 44 van de Economische Commissie voor Europa van de Verenigde Naties (VN/ECE) — Uniforme bepalingen voor de goedkeuring van beveiligingssystemen voor kinderen aan boord van motorvoertuigen („kinderbeveiligingssystemen”)

Bevat de volledige geldige tekst tot en met:

Corrigendum 4 op herziening 2 van het reglement — Datum van inwerkingtreding: 10 november 2010

INHOUD

REGLEMENT

BIJLAGEN

1.   TOEPASSINGSGEBIED

1.1.   Dit reglement is van toepassing op kinderbeveiligingssystemen die geschikt zijn voor installatie in motorvoertuigen met drie of meer wielen en die niet bedoeld zijn om met klapstoelen of zijwaarts gerichte stoelen te worden gebruikt.

2.   DEFINITIES

Voor de toepassing van dit reglement wordt verstaan onder:

2.1.   „kinderbeveiligingssysteem („beveiligingssysteem”)”: een geheel van onderdelen, bestaande uit een combinatie van riemen of flexibele componenten met een sluiting, verstelvoorzieningen, bevestigingselementen en, in sommige gevallen, een aanvullende voorziening zoals een reiswieg, een kinderdraagmandje, een stoeltje en/of een botsscherm, dat aan een motorvoertuig kan worden bevestigd. Het is zo ontworpen dat de kans op verwonding van de gebruiker bij een botsing of een abrupte vertraging van het voertuig wordt verminderd doordat het de mobiliteit van het lichaam van de gebruiker beperkt;

„Isofix”: een systeem om een kinderbeveiligingssysteem in een voertuig te bevestigen, bestaande uit twee onbuigzame verankeringen aan het voertuig, twee overeenkomstige onbuigzame bevestigingselementen aan het kinderbeveiligingssysteem en een middel om het kantelen van het kinderbeveiligingssysteem te beperken.

2.2.   „kinderzitje”: een kinderbeveiligingssysteem met een geïntegreerd stoeltje waarin het kind op zijn plaats wordt gehouden;

2.3.   „gordel”: een kinderbeveiligingssysteem bestaande uit een combinatie van riemen met een sluiting, verstelvoorzieningen en bevestigingselementen;

2.4.   „stoeltje”: een structuur die een onderdeel van het kinderbeveiligingssysteem vormt en zitplaats biedt aan een kind;

2.4.1.   „reiswieg”: een beveiligingssysteem dat plaats biedt aan een kind dat in liggende positie op zijn plaats wordt gehouden, waarbij de ruggengraat van het kind loodrecht op het middenlangsvlak van het voertuig staat. Het is zo ontworpen dat de krachten bij een botsing over het hoofd en het lichaam van het kind, de ledematen uitgezonderd, worden verdeeld;

2.4.2.   „beveiligingssysteem voor reiswiegen”: een voorziening waarmee een reiswieg aan de structuur van het voertuig wordt vastgemaakt;

2.4.3.   „kinderdraagmandje”: een beveiligingssysteem dat bestemd is voor een kind in een naar achteren gerichte, half-liggende positie. Het is zo ontworpen dat de krachten bij een frontale botsing over het hoofd en het lichaam van het kind, de ledematen uitgezonderd, worden verdeeld;

2.5.   „stoelonderstel”: dat deel van een kinderbeveiligingssysteem waarmee het stoeltje in een hogere positie kan worden gebracht;

2.6.   „steun”: dat deel van een kinderbeveiligingssysteem waarmee het kind binnen het kinderbeveiligingssysteem in een hogere positie kan worden gebracht;

2.7.   „botsscherm”: een vóór het kind aangebrachte voorziening die zo is ontworpen dat de krachten bij een frontale botsing over het grootste deel van de lengte van het lichaam van het kind worden verdeeld;

2.8.   „riem”: een buigzaam onderdeel dat bestemd is voor de overdracht van krachten;

2.8.1.   „heupriem”: een riem die, hetzij in de vorm van een complete gordel, hetzij in de vorm van een onderdeel van een dergelijke gordel, over het bekken van het kind loopt en dit op zijn plaats houdt;

2.8.2.   „schouderriem”: dat deel van een gordel dat het bovenlichaam van het kind op zijn plaats houdt;

2.8.3.   „kruisriem”: een riem bestaande uit twee of meer stukken die aan het kinderbeveiligingssysteem en de heupriem wordt vastgemaakt en die tussen de dijen van het kind doorloopt. Hij is ontworpen om te voorkomen dat het kind in normale rijomstandigheden onder de heupgordel doorglijdt en dat de heupgordel bij een botsing van het bekken naar boven schuift;

2.8.4.   „fixeerriem”: een riem die een onderdeel van de gordel vormt en die uitsluitend het lichaam van het kind op zijn plaats houdt;

2.8.5.   „bevestigingsriem van het kinderbeveiligingssysteem”: een riem waarmee het kinderbeveiligingssysteem aan de structuur van het voertuig wordt vastgemaakt en die deel kan uitmaken van het stoelbevestigingssysteem;

2.8.6.   „harnasgordel”: een gordel bestaande uit een heupgordel, schouderriemen en eventueel een kruisriem;

2.8.7.   „Y-vormige gordel”: een gordel bestaande uit een riem die tussen de benen van het kind wordt geleid en een riem voor elke schouder;

2.8.8.   „schouderafstelriem”: een riem die de schouderriem van een veiligheidsgordel voor volwassenen op een voor het kind geschikte plaats houdt en waarbij het effectieve punt waar de schouderriem van richting verandert, kan worden geregeld met behulp van een voorziening die langs de riem op en neer kan worden bewogen totdat dit punt zich ter hoogte van de schouder van de drager bevindt, waarna de voorziening in deze positie kan worden vergrendeld. Deze riem is niet bestemd om een significant deel van de dynamische belasting te dragen;

2.9.   „sluiting”: een snel los te maken voorziening waarmee het kind door het beveiligingssysteem of het beveiligingssysteem door de structuur van het voertuig op zijn plaats kan worden gehouden. De sluiting mag tevens de verstelvoorziening zijn;

2.9.1.   „omsloten ontgrendelingsknop”: een ontgrendelingsknop waarbij de sluiting niet met een bol met een diameter van 40 mm kan worden geopend;

2.9.2.   „niet-omsloten ontgrendelingsknop”: een ontgrendelingsknop waarbij de sluiting met een bol met een diameter van 40 mm kan worden geopend;

2.10.   „verstelvoorziening”: een voorziening voor de aanpassing van het beveiligingssysteem of de bevestigingselementen aan de lichaamsbouw van de gebruiker, aan de configuratie van het voertuig of aan beide. De verstelvoorziening is hetzij een onderdeel van de sluiting, hetzij een oprolmechanisme of een ander deel van de veiligheidsgordel;

2.10.1.   „snelversteller”: een verstelvoorziening die met één soepele beweging van de hand kan worden bediend;

2.10.2.   „direct op het kinderbeveiligingssysteem gemonteerde verstelvoorziening”: een verstelvoorziening voor een integrale harnasgordel die direct op het beveiligingssysteem voor kinderen wordt gemonteerd, in tegenstelling tot verstelvoorzieningen die in de te verstellen riemen zijn opgenomen;

2.11.   „bevestigingselementen”: de delen van het kinderbeveiligingssysteem, met inbegrip van het bevestigingsmateriaal, waarmee het kinderbeveiligingssysteem hetzij direct, hetzij indirect via de voertuigstoel stevig aan de voertuigstructuur kan worden vastgemaakt;

2.11.1.   „steunpoot”: een permanent aan een kinderbeveiligingssysteem bevestigd element dat een samendrukbare verbinding tussen het kinderbeveiligingssysteem en de voertuigstructuur vormt om indrukking van het zitkussen bij het remmen te voorkomen. Een steunpoot kan verstelbaar zijn;

2.12.   „energieabsorberende voorziening”: een voorziening die onafhankelijk van de riem of in combinatie daarmee, de energie moet opnemen en die deel uitmaakt van een kinderbeveiligingssysteem;

2.13.   „oprolmechanisme”: een voorziening waarin de riem van een kinderbeveiligingssysteem geheel of gedeeltelijk kan worden opgerold. Deze term dekt de volgende voorzieningen:

2.13.1.   „oprolmechanisme met automatische vergrendeling”: een oprolmechanisme waarbij de riem tot op de gewenste lengte kan worden afgerold en automatisch aan de lichaamsbouw van de gebruiker wordt aangepast wanneer de gordel is vastgemaakt. De riem kan niet verder worden afgerold zonder bewust ingrijpen van de gebruiker;

2.13.2.   „oprolmechanisme met noodvergrendeling”: een oprolmechanisme dat in normale rijomstandigheden de bewegingsvrijheid van de gebruiker niet beperkt. Het oprolmechanisme omvat lengteverstelvoorzieningen die de riem automatisch aan de lichaamsbouw van de gebruiker aanpassen, alsmede een vergrendelingsmechanisme dat in noodgevallen in werking wordt gesteld door:

2.14.   „verankeringen voor het beveiligingssysteem”: de delen van de voertuigstructuur of de stoelstructuur waaraan het kinderbeveiligingssysteem wordt vastgemaakt;

2.15.   „naar voren gericht”: met de voorkant in de normale rijrichting van het voertuig;

2.16.   „naar achteren gericht”: met de voorkant in de richting tegenovergesteld aan de normale rijrichting van het voertuig;

2.17.   „half-liggende positie”: een bijzondere stand van het stoeltje waarin het kind achterover leunt;

2.18.   „liggende/horizontale positie”: een stand waarin ten minste het hoofd en het lichaam van het kind, de ledematen uitgezonderd, zich in een horizontaal vlak bevinden wanneer het kind in het beveiligingssysteem rust;

2.19.   „type kinderbeveiligingssysteem”: kinderbeveiligingssystemen die onderling niet verschillen op essentiële punten zoals:

2.20.   „voertuigstoel”: een structuur die al dan niet integrerend deel uitmaakt van de voertuigstructuur, inclusief bekleding, en die bestemd is om zitplaats te bieden aan één volwassene. In dit verband:

2.21.   „verstelsysteem”: de complete voorziening waarmee de voertuigstoel of een gedeelte daarvan kan worden versteld om een stand te verkrijgen die aan de lichaamsbouw van de volwassen inzittende is aangepast. Hiermee is met name mogelijk:

2.22.   „voertuigstoelverankering”: het systeem waarmee de stoel voor volwassenen aan de voertuigstructuur is vastgemaakt, met inbegrip van de desbetreffende delen van de voertuigstructuur;

2.23.   „stoeltype”: een categorie stoelen voor volwassenen, die onderling niet verschillen op essentiële punten zoals:

2.24.   „wegklapsysteem”: een voorziening waarmee een hoekverdraaiing of een verplaatsing in de lengterichting, zonder vaste tussenstand, van de stoel voor volwassenen of een gedeelte daarvan mogelijk is, om het in- en uitstappen van de passagiers en het in- en uitladen van voorwerpen te vergemakkelijken;

2.25.   „vergrendelingssysteem”: een voorziening waarmee de stoel voor volwassenen en de delen ervan in de gebruiksstand worden vergrendeld;

2.26.   „blokkeervoorziening”: een voorziening die verhindert dat een deel van de riem van een veiligheidsgordel voor volwassenen ten opzichte van een ander deel van de riem van dezelfde gordel kan bewegen. Deze voorziening werkt hetzij op het diagonale gedeelte, hetzij op het heupgedeelte van de gordel in of zet zowel het diagonale als het heupgedeelte van de gordel voor volwassenen vast. De term dekt de volgende klassen:

2.26.1.   „voorziening van klasse A”: een voorziening die verhindert dat het kind de riem uit het oprolmechanisme trekt zodat het heupgedeelte van de gordel langer wordt wanneer de gordel voor volwassenen direct wordt gebruikt om het kind op zijn plaats te houden;

2.26.2.   „voorziening van klasse B”: een voorziening die een aangebrachte spanning in het heupgedeelte van een veiligheidsgordel voor volwassenen handhaaft wanneer de gordel voor volwassenen wordt gebruikt om het kinderbeveiligingssysteem vast te maken. Deze voorziening moet verhinderen dat de riem uit het oprolmechanisme glijdt, waardoor de spanning zou verminderen en het kinderbeveiligingssysteem in een niet-optimale positie terecht zou komen;

2.27.   „beveiligingssysteem voor gehandicapte kinderen”: een kinderbeveiligingssysteem dat speciaal is ontworpen voor kinderen met bijzondere behoeften die het gevolg zijn van een fysieke of mentale handicap. Het mag voorzien zijn van aanvullende systemen die de mobiliteit van delen van het lichaam van het kind beperken, maar moet ten minste zijn uitgerust met een basisbeveiligingssysteem dat voldoet aan de voorschriften van dit reglement;

2.28.   „Isofix-bevestigingselement”:: een van de twee verbindingsstukken die aan de voorschriften van punt 6.3.2 voldoen, uit de structuur van het Isofix-kinderbeveiligingssysteem steken en in een Isofix-verankering onderaan passen;

2.29.   „Isofix-kinderbeveiligingssysteem”:: een kinderbeveiligingssysteem dat moet worden bevestigd aan een Isofix-verankeringssysteem dat voldoet aan de voorschriften van Reglement nr. 14;

2.30.   „plooi van de stoel”: het gebied dicht bij het punt waar het oppervlak van het zitkussen en dat van de rugleuning van de voertuigstoel elkaar snijden;

2.31.   „voertuigstoelprofiel”: een profiel dat overeenkomt met de in punt 2.1.1.7 gedefinieerde Isofix-formaatklassen en waarvan de afmetingen zijn weergegeven in de figuren 1 tot en met 6 van bijlage 17, aanhangsel 2, bij Reglement nr. 16, en dat door fabrikanten van kinderbeveiligingssystemen wordt gebruikt om de juiste afmetingen van een Isofix-kinderbeveiligingssysteem en de positie van de Isofix-bevestigingselementen ervan te bepalen;

2.32.   „Isofix-toptetherverbindingsstuk”: een voorziening die bestemd is om aan een Isofix-toptetherverankering te worden bevestigd;

2.33.   „Isofix-toptetherhaak”: een Isofix-toptetherverbindingsstuk dat wordt gebruikt om een Isofix-toptetherriem te bevestigen aan een Isofix-toptetherverankering zoals gedefinieerd in figuur 3 van Reglement nr. 14;

2.34.   „Isofix-toptetherriem”: een riem (of gelijkwaardig) die van de bovenkant van het Isofix-kinderbeveiligingssysteem tot de Isofix-toptetherverankering reikt en voorzien is van een verstelvoorziening, een spankrachtverminderingsvoorziening en een Isofix-toptetherverbindingsstuk;

2.35.   „Isofix-toptetherbevestigingselement”: een voorziening om de Isofix-toptetherriem aan het Isofix-kinderbeveiligingssysteem vast te maken;

2.36.   „spankrachtverminderingsvoorziening”: een systeem voor het vrijgeven van de voorziening die de spanning van de Isofix-toptetherriem regelt en handhaaft;

2.37.   „geleider voor de veiligheidsgordel voor volwassenen”: een voorziening die ervoor zorgt dat de veiligheidsgordel voor volwassenen het juiste traject volgt, terwijl de gordel vrij kan bewegen;

2.38.   „typegoedkeuringstest”: een test om te bepalen in welke mate een type kinderbeveiligingssysteem dat voor goedkeuring ter beschikking wordt gesteld, aan de voorschriften kan voldoen;

2.39.   „productiekwalificatietest”: een test om te bepalen of de fabrikant een kinderbeveiligingssysteem kan produceren dat conform is met de kinderbeveiligingssystemen die voor goedkeuring ter beschikking zijn gesteld;

2.40.   „routinetests”: het testen van een aantal kinderbeveiligingssystemen uit een enkele partij, om na te gaan in welke mate deze aan de voorschriften voldoen.

3.   GOEDKEURINGSAANVRAAG

3.1.   De goedkeuringsaanvraag voor een type kinderbeveiligingssysteem wordt door de houder van het handelsmerk of door zijn daartoe gemachtigde vertegenwoordiger ingediend en volgt het in bijlage 14 beschreven typegoedkeuringsschema.

3.2.   De goedkeuringsaanvraag voor elk type kinderbeveiligingssysteem gaat vergezeld van:

3.3.   Wanneer een goedgekeurde veiligheidsgordel voor volwassenen wordt gebruikt om het kinderbeveiligingssysteem vast te zetten, moet in de aanvraag worden vermeld welke categorie veiligheidsgordels voor volwassenen moet worden gebruikt, bv. statische heupgordels.

3.4.   Alvorens typegoedkeuring te verlenen controleert de goedkeuringsinstantie van een overeenkomstsluitende partij of er voldoende maatregelen en procedures zijn die een effectieve controle garanderen, zodat kinderbeveiligingssystemen, uitrustingsstukken of onderdelen, wanneer ze in productie zijn, conform zijn met het goedgekeurde type.

4.   MERKTEKENS

4.1.   Op de monsters die overeenkomstig de punten 3.2.2 en 3.2.3 voor goedkeuring ter beschikking worden gesteld, is een duidelijk en onuitwisbaar merkteken met de naam van de fabrikant, zijn initialen of zijn handelsmerk aangebracht.

4.2.   Op een van de plastic onderdelen van het kinderbeveiligingssysteem (zoals de schaal, het botsscherm of het verhogingskussen), met uitzondering van de gordel(s) of het harnas, is duidelijk (en onuitwisbaar) het productiejaar aangebracht.

4.3.   Als het beveiligingssysteem in combinatie met een veiligheidsgordel voor volwassenen moet worden gebruikt, wordt aan de hand van een permanent aan het beveiligingssysteem gehechte tekening duidelijk aangegeven hoe de riemen moeten lopen. Als het beveiligingssysteem door de veiligheidsgordel voor volwassenen op zijn plaats wordt gehouden, is het traject van de riemen duidelijk op het product aangegeven aan de hand van kleurcodes. Het traject dat de veiligheidsgordel moet volgen als het systeem naar voren gericht wordt geïnstalleerd, is in het rood aangegeven; als het systeem naar achteren gericht wordt geïnstalleerd, in het blauw. Dezelfde kleuren worden ook gebruikt op de etiketten op het systeem met de gebruiksaanwijzing.

Er moet een duidelijk verschil zijn tussen het traject voor het heupgedeelte en dat voor het diagonale gedeelte van de veiligheidsgordel. De verschillende gedeelten van de veiligheidsgordel zijn herkenbaar aan een eigen kleurcode, opschrift, vorm enz.

Op elke illustratie van het traject van de gordel op het product moet de positie van het kinderbeveiligingssysteem ten opzichte van het voertuig duidelijk zijn aangegeven. Schema’s van het traject van de gordel waarop de voertuigstoel niet te zien is, zijn niet toegestaan.

De in dit punt gedefinieerde merktekens moeten zichtbaar zijn wanneer het beveiligingssysteem in het voertuig is gemonteerd. Voor systemen van groep 0 moeten zij ook zichtbaar zijn met het kind in het beveiligingssysteem.

4.4.   Op de zichtbare binnenzijde (met inbegrip van de zijdelingse elementen naast het hoofd van het kind), in de buurt van de plaats waar het hoofd van het kind in het kinderbeveiligingssysteem rust, zijn naar achteren gerichte kinderbeveiligingssystemen permanent van het volgende etiket voorzien (de afgebeelde tekstinformatie geldt als minimum).

Dit etiket moet zijn opgesteld in de taal (talen) van het land waar het systeem wordt verkocht.

Minimumafmetingen etiket: 60 × 120 mm.

Het etiket is over zijn gehele omtrek aan de hoes vastgestikt en/of met de volledige achterzijde permanent op de hoes vastgekleefd. Andere permanente bevestigingswijzen waarbij het etiket niet van het product kan worden verwijderd of niet aan het zicht kan worden onttrokken, zijn toegestaan. Met name vlagvormige etiketten zijn verboden.

Indien delen van het beveiligingssysteem of door de fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem geleverde accessoires het etiket aan het zicht kunnen onttrekken, is een extra etiket vereist. In alle situaties en configuraties waarin het kinderbeveiligingssysteem voor gebruik wordt klaargemaakt, moet één waarschuwingsetiket altijd zichtbaar zijn.

4.5.   In het geval van kinderbeveiligingssystemen die zowel naar voren als naar achteren gericht kunnen worden gebruikt, moet de volgende tekst worden toegevoegd:

4.6.   In het geval van kinderbeveiligingssystemen met alternatieve gordeltrajecten moeten de alternatieve dragende contactpunten tussen het kinderbeveiligingssysteem en de veiligheidsgordel voor volwassenen permanent gemarkeerd zijn. Dit merkteken geeft aan dat het om het alternatieve traject voor de gordel gaat en voldoet aan de bovengenoemde coderingsvoorschriften voor naar voren en naar achteren gerichte stoelen.

4.7.   Als het kinderbeveiligingssysteem in alternatieve dragende contactpunten voorziet, moet het in punt 4.3 vereiste merkteken een indicatie bevatten dat het alternatieve traject voor de gordel in de instructies is beschreven.

4.8.   Isofix-merkteken

Indien het product Isofix-bevestigingselementen bevat, moet de volgende informatie permanent zichtbaar zijn voor wie het beveiligingssysteem in een voertuig installeert:

het Isofix-logo, gevolgd door de letter(s) van de Isofix-formaatklasse(n) waarvoor het product geschikt is. Als minimum geldt een symbool bestaande uit een cirkel met een diameter van ten minste 13 mm met daarin een pictogram dat contrasteert met de achtergrond van de cirkel. Het pictogram is duidelijk zichtbaar hetzij door het gebruik van contrasterende kleuren, hetzij door een passend reliëf in het geval van persing of reliëfdruk.

De volgende informatie wordt meegedeeld via pictogrammen en/of tekst. Het merkteken moet de volgende gegevens bevatten:

c)	de positie en eventueel het traject van de toptethers of van andere antikantelvoorzieningen waarvoor een handeling van de gebruiker vereist is, moeten zijn aangeduid door een van de onderstaande symbolen, naargelang het geval;

f)	indien nodig moet met behulp van het volgende symbool worden verwezen naar de gebruiksaanwijzing van het kinderbeveiligingssysteem en naar de plaats van dat document.

5.   GOEDKEURING

5.1.   Alvorens goedkeuring kan worden verleend, moet elk monster dat overeenkomstig de punten 3.2.2 en 3.2.3 ter beschikking wordt gesteld, in elk opzicht voldoen aan de specificaties van de punten 6 tot en met 8.

5.2.   Aan elk goedgekeurd type wordt een goedkeuringsnummer toegekend. De eerste twee cijfers ervan (momenteel 04 voor wijzigingenreeks 04 die op 12 september 1995 in werking is getreden) geven de wijzigingenreeks aan met de recentste belangrijke technische wijzigingen van het reglement op de datum van goedkeuring. Dezelfde overeenkomstsluitende partij mag hetzelfde nummer niet toekennen aan een ander type kinderbeveiligingssysteem dat onder dit reglement valt.

5.3.   Van de goedkeuring of de uitbreiding of weigering van de goedkeuring van een kinderbeveiligingssysteem krachtens dit reglement wordt aan de overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, mededeling gedaan door middel van een formulier volgens het model in bijlage 1.

5.4.   Behalve de in punt 4 voorgeschreven merktekens worden ook de volgende gegevens op een geschikte plaats aangebracht op elk kinderbeveiligingssysteem dat conform is met een krachtens dit reglement goedgekeurd type:

5.5.   In bijlage 2 wordt een voorbeeld gegeven van de opstelling van het goedkeuringsmerk.

5.6.   De in punt 5.4 bedoelde gegevens moeten duidelijk leesbaar en onuitwisbaar zijn en kunnen hetzij door middel van een etiket, hetzij door het rechtstreeks aanbrengen van een merkteken, worden aangebracht. Het etiket of het merkteken moet bestand zijn tegen slijtage.

5.7.   De in punt 5.6 vermelde etiketten worden verstrekt door de instantie die de goedkeuring heeft verleend of, indien deze instantie daarvoor toestemming verleent, door de fabrikant.

6.   ALGEMENE SPECIFICATIES

6.1.   Plaatsing en bevestiging in het voertuig

6.1.1.   Het gebruik van kinderbeveiligingssystemen van de categorieën „universeel”, „semi-universeel” en „beperkt” is toegestaan op de voor- en achterzitplaatsen indien deze beveiligingssystemen volgens de instructies van de fabrikant worden aangebracht.

6.1.2.   Het gebruik van kinderbeveiligingssystemen van de categorie „voertuigspecifiek” is toegestaan op alle zitplaatsen en tevens in de bagageruimte indien deze beveiligingssystemen volgens de instructies van de fabrikant worden aangebracht. Naar achteren gerichte beveiligingssystemen moeten zo zijn ontworpen dat zij steun bieden aan het hoofd van het kind wanneer het systeem gebruiksklaar is. Dit moet worden bepaald aan de hand van een lijn die loodrecht op de rugleuning staat en door de ooglijn loopt, waarbij het snijpunt ten minste 40 mm onder het begin van de straal van de hoofdsteun moet liggen.

6.1.3.   Het kinderbeveiligingssysteem wordt, afhankelijk van de categorie waartoe het behoort, aan de voertuigstructuur of aan de stoelstructuur vastgemaakt:

MOGELIJKE CONFIGURATIES VOOR GOEDKEURING

GROEPEN/CATEGORIEËN

6.1.3.1.   Voor de categorieën „universeel” en „beperkt”: door middel van een veiligheidsgordel voor volwassenen (met of zonder oprolmechanisme) die aan de voorschriften van Reglement nr. 16 (of gelijkwaardige voorschriften) voldoet en die is vastgemaakt aan verankeringen die aan de voorschriften van Reglement nr. 14 (of gelijkwaardige voorschriften) voldoen.

6.1.3.2.   Voor „universele” Isofix-kinderbeveiligingssystemen: door middel van Isofix-bevestigingselementen en een Isofix-toptetherriem die aan de voorschriften van dit reglement voldoen, bevestigd aan een Isofix-verankeringssysteem en een Isofix-toptetherverankering die aan de voorschriften van Reglement nr. 14 voldoen.

6.1.3.3.   Voor de categorie „semi-universeel”: door middel van de in Reglement nr. 14 voorgeschreven verankeringen onderaan en aanvullende verankeringen die in overeenstemming zijn met de aanbevelingen van bijlage 11.

6.1.3.4.   Voor „semi-universele” Isofix-kinderbeveiligingssystemen: door middel van Isofix-bevestigingselementen en een Isofix-toptetherriem of een steunpoot of het dashboard van het voertuig die aan de voorschriften van dit reglement voldoen, bevestigd aan Isofix-verankeringen en/of een Isofix-toptetherverankering die aan de voorschriften van Reglement nr. 14 voldoen.

6.1.3.5.   Voor de categorie „voertuigspecifiek”: door middel van de door de fabrikant van het voertuig of de fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem ontworpen verankeringen.

6.1.3.6.   Indien voor de bevestiging van de riemen waarmee het kind of het kinderbeveiligingssysteem op zijn plaats wordt gehouden, verankeringen worden gebruikt waarop al een of meer veiligheidsgordels voor volwassenen zijn gemonteerd, moet de technische dienst controleren of:

Op kinderbeveiligingssystemen waarbij gebruik wordt gemaakt van stangen of andere voorzieningen die aan de krachtens Reglement nr. 14 goedgekeurde verankeringen worden bevestigd waardoor de plaats van de effectieve verankering buiten het in Reglement nr. 14 voorgeschreven gebied komt te liggen, zijn de volgende punten van toepassing:

6.1.3.7.   Kinderbeveiligingssystemen met een steunpoot worden enkel goedgekeurd voor de categorieën „semi-universeel” en „voertuigspecifiek” en de voorschriften van bijlage 11 zijn van toepassing. De fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem houdt rekening met de omstandigheden die voor de correcte werking van de steunpoot in elk voertuig vereist zijn en hij verstrekt deze informatie.

6.1.4.   Een verhogingskussen moet hetzij met een veiligheidsgordel voor volwassenen, waarbij gebruik wordt gemaakt van de test zoals gespecificeerd in punt 8.1.4, hetzij met andere middelen worden bevestigd.

6.1.5.   De fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem moet schriftelijk verklaren dat de toxiciteit van de voor het beveiligingssysteem gebruikte materialen die zich binnen het bereik van het kind bevinden, conform is met de desbetreffende delen van de CEN-norm inzake de veiligheid van speelgoed, deel 3 (juni 1982) (4). Om de juistheid van deze verklaring te controleren, mag de keuringsinstantie naar eigen inzicht tests uitvoeren. Dit punt is niet van toepassing op beveiligingssystemen van de groepen II en III.

6.1.6.   De fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem moet schriftelijk verklaren dat de ontvlambaarheid van de voor het beveiligingssysteem gebruikte materialen conform is met de desbetreffende punten van de Geconsolideerde Resolutie van de ECE betreffende de constructie van voertuigen (R.E.3) (doc. TRANS/WP.29/78/Rev.1, punt 1.20). Om de juistheid van deze verklaring te controleren, mag de keuringsinstantie naar eigen inzicht tests uitvoeren.

6.1.7.   In het geval van naar achteren gerichte kinderbeveiligingssystemen die op het dashboard van het voertuig steunen, wordt de stijfheid van het dashboard met het oog op de goedkeuring krachtens dit reglement voldoende geacht.

6.1.8.   Bij „universele” kinderbeveiligingssystemen met uitzondering van universele Isofix-kinderbeveiligingssystemen bevindt het punt tussen het kinderbeveiligingssysteem en de veiligheidsgordel voor volwassenen dat het zwaarst wordt belast, zich op ten minste 150 mm van de Cr-as, gemeten met het kinderbeveiligingssysteem op de dynamische testbank. Dit geldt voor elke configuratie van de verstelvoorziening. Bijkomende alternatieve gordeltrajecten zijn toegestaan. Als er een alternatief traject voor de gordel bestaat, moet de fabrikant daar in de gebruiksaanwijzingen specifiek naar verwijzen, zoals vereist in punt 15. Als het beveiligingssysteem wordt getest met een of meer alternatieve gordeltrajecten, moet het aan alle voorschriften van het reglement voldoen, met uitzondering van dit punt.

6.1.9.   Indien de veiligheidsgordel voor volwassenen vereist is om een „universeel” kinderbeveiligingssysteem vast te zetten, is de maximumlengte van die gordel die op de dynamische testbank moet worden gebruikt, gedefinieerd in bijlage 13.

Om de naleving van dit voorschrift te controleren, moet het kinderbeveiligingssysteem op de testbank worden bevestigd met behulp van de in bijlage 13 beschreven standaardveiligheidsgordel. De dummy moet alleen in het beveiligingssysteem worden aangebracht indien het systeem zo is ontworpen dat de gebruikte lengte van de gordel daardoor toeneemt. Wanneer het kinderbeveiligingssysteem is geïnstalleerd, mag de spanning in de gordel alleen door het standaardoprolmechanisme worden veroorzaakt, voor zover dat aanwezig is. Indien de gordel met oprolmechanisme wordt gebruikt, moet aan deze voorwaarde zijn voldaan terwijl er nog ten minste 150 mm riem op de rol zit.

6.1.10.   Kinderbeveiligingssystemen van de groepen 0 en 0+ mogen niet naar voren gericht worden gebruikt.

6.1.11.   Kinderbeveiligingssystemen van de groepen 0 en 0+, met uitzondering van reiswiegen zoals gedefinieerd in punt 2.4.1, behoren tot de klasse „integraal”.

6.1.12.   Kinderbeveiligingssystemen van groep I behoren tot de klasse „integraal”, tenzij ze zijn uitgerust met een botsscherm zoals gedefinieerd in punt 2.7.

6.2.   Configuratie

6.2.1.   De configuratie van het beveiligingssysteem is zodanig dat:

6.2.2.   Bij alle beveiligingssystemen van de groepen I, II en III met heupriem moet de heupriem zo worden geleid dat de door de heupriem uitgeoefende krachten via het bekken worden overgedragen.

6.2.3.   Alle riemen van het beveiligingssysteem zijn zo geplaatst dat zij bij normaal gebruik geen ongemak of gevaar voor de gebruiker opleveren. De afstand tussen de schouderriemen ter hoogte van de hals is ten minste gelijk zijn aan de diameter van de hals van de desbetreffende dummy.

6.2.4.   Het beveiligingssysteem mag geen te grote krachten uitoefenen op de weke delen van het lichaam van het kind (buik, kruis enz.). Het ontwerp is zodanig dat bij een botsing de kruin van het hoofd niet kan worden samengedrukt.

6.2.5.   Het kinderbeveiligingssysteem is zo ontworpen en geïnstalleerd dat:

6.2.6.   Onderdelen die van het beveiligingssysteem kunnen worden gescheiden om onderdelen te kunnen bevestigen of losmaken, zijn zo ontworpen dat het risico van onjuiste montage en onjuist gebruik zo veel mogelijk wordt voorkomen. Beveiligingssystemen voor gehandicapte kinderen mogen zijn uitgerust met aanvullende mobiliteitsbeperkende voorzieningen; deze zijn zo ontworpen dat onjuiste montage onmogelijk is en dat de manier waarop deze kunnen worden ontgrendeld en bediend, in een noodsituatie onmiddellijk duidelijk is voor hulpverleners.

6.2.7.   Indien een kinderbeveiligingssysteem dat voor groep I, groep II of de groepen I en II is bestemd, over een rugleuning beschikt, mag de hoogte aan de binnenzijde daarvan, zoals aangegeven in de figuur van bijlage 12, niet minder dan 500 mm bedragen.

6.2.8.   Alleen oprolmechanismen met automatische vergrendeling of met noodvergrendeling mogen worden gebruikt.

6.2.9.   Bij voorzieningen die voor gebruik in groep I zijn bestemd, moet het voor het kind, nadat het in het kinderbeveiligingssysteem is geïnstalleerd, onmogelijk zijn op eenvoudige wijze het deel van het systeem waarmee het bekken op zijn plaats wordt gehouden, losser te maken; daartoe moet aan de voorschriften van punt 7.2.5 (blokkeervoorzieningen) worden voldaan. Voorzieningen die daartoe dienen, moeten permanent aan het kinderbeveiligingssysteem zijn bevestigd.

6.2.10.   Een kinderbeveiligingssysteem mag zo ontworpen zijn dat het door meer dan één massagroep en/of kind kan worden gebruikt, op voorwaarde dat het aan de voor elk van de betrokken groepen gestelde voorschriften voldoet. Een kinderbeveiligingssysteem van de categorie „universeel” moet voor alle massagroepen waarvoor het is goedgekeurd, aan de voor deze categorie gestelde voorschriften voldoen.

6.2.11.   Kinderbeveiligingssystemen met oprolmechanisme

Bij kinderbeveiligingssystemen met oprolmechanisme moet het oprolmechanisme voldoen aan de voorschriften van punt 7.2.3.

6.2.12.   Bij verhogingskussens moet het gemak waarmee de riemen en de lip van de veiligheidsgordel voor volwassenen door de profielpunten kan worden geleid, worden onderzocht. Dit geldt in het bijzonder voor verhogingskussens die zijn bestemd voor de voorstoelen van personenauto’s, die soms van lange halfstijve stangen zijn voorzien. Het vaste deel van de sluiting mag niet door de profielpunten van het verhogingskussen kunnen glippen of een ligging van de gordel mogelijk maken die totaal afwijkt van die op de testtrolley.

6.2.13.   Indien het kinderbeveiligingssysteem voor meer dan één kind is bestemd, is elke voorziening volledig onafhankelijk wat de overdracht van de belastingkrachten en de verstelmogelijkheden betreft.

6.2.14.   Kinderbeveiligingssystemen met opblaasbare elementen zijn zo ontworpen dat de gebruiksomstandigheden (druk, temperatuur, vochtigheid) geen invloed hebben op de mogelijkheid om aan de voorschriften van dit reglement te voldoen.

6.3.   Specificaties voor Isofix-systemen

6.3.1.   Algemene kenmerken

6.3.1.1.   Afmetingen

De maximumafmetingen van het Isofix-kinderbeveiligingssysteem naar opzij, naar onderen en naar achteren en de plaats van de Isofix-verankeringen waar de bevestigingselementen moeten ingrijpen, zijn voor de fabrikant van het Isofix-kinderbeveiligingssysteem gedefinieerd door het in punt 2.31 bedoelde voertuigstoelprofiel.

6.3.1.2.   Massa

Een universeel of semi-universeel Isofix-kinderbeveiligingssysteem voor de massagroepen 0, 0+ en I weegt ten hoogste 15 kg.

6.3.2.   Isofix-bevestigingselementen

6.3.2.1.   Type

Isofix-bevestigingselementen zijn zoals afgebeeld in figuur 0 (a) of van een ander geschikt ontwerp dat deel uitmaakt van een onbuigzaam mechanisme met verstelmogelijkheden; de fabrikant van het Isofix-kinderbeveiligingssysteem bepaalt wat voor mechanisme dat is.

Figuur 0 (a)

6.3.2.2.   Afmetingen

De afmetingen van het gedeelte van het bevestigingselement van het Isofix-kinderbeveiligingssysteem dat in het Isofix-verankeringssysteem grijpt, mag de maximumwaarden in figuur 0 (b) niet overschrijden.

Figuur 0 (b)

6.3.2.3.   Waarschuwing bij onvolledige vergrendeling

Een voorziening op het Isofix-kinderbeveiligingssysteem geeft duidelijk aan dat beide Isofix-bevestigingselementen volledig vastgeklikt zijn in de overeenkomstige Isofix-verankeringen onderaan. De indicatie kan hoorbaar, voelbaar en/of zichtbaar zijn. Een visuele indicatie moet in alle lichtomstandigheden zichtbaar zijn.

6.3.3.   Specificaties van de toptetherriem van het Isofix-kinderbeveiligingssysteem

6.3.3.1.   Toptetherverbindingsstuk

Het toptetherverbindingsstuk is een Isofix-toptetherhaak zoals afgebeeld in figuur 0 (c) of een soortgelijke voorziening die aan de afmetingen op de tekening in figuur 0 (c) voldoet.

6.3.3.2.   Kenmerken van de Isofix-toptetherriem

De Isofix-toptetherriem is een stuk riem (of gelijkwaardig) dat verstelbaar is en waarvan de spankracht kan worden verminderd.

6.3.3.2.1.   Lengte van de Isofix-toptetherriem

De toptetherriem van het Isofix-kinderbeveiligingssysteem is ten minste 2 000 mm lang.

6.3.3.2.2.   Aanspanningsindicator

Een voorziening op de Isofix-toptetherriem of het Isofix-kinderzitje geeft aan dat de riem volledig is aangespannen. Deze voorziening kan deel uitmaken van de verstel- en spankrachtverminderingsvoorziening.

6.3.3.2.3.   Afmetingen

De afmetingen van het ingrijppunt van Isofix-toptetherhaken zijn afgebeeld in figuur 0 (c).

Figuur 0 (c)

Afmetingen van het Isofix-toptetherverbindingsstuk (haaktype)

6.3.4.   Verstelmogelijkheden

De Isofix-bevestigingselementen, of het Isofix-kinderbeveiligingssysteem zelf, zijn verstelbaar zodat de in Reglement nr. 14 beschreven posities van de Isofix-verankeringen kunnen worden bereikt.

6.4.   Controle van de merktekens

6.4.1.   De technische dienst die de goedkeuringstests uitvoert, controleert of de merktekens voldoen aan de voorschriften van punt 4.

6.5.   Controle van de installatie-instructies en de gebruiksaanwijzing

6.5.1.   De technische dienst die de goedkeuringstests uitvoert, controleert of de installatie-instructies en de gebruiksaanwijzing voldoen aan de voorschriften van punt 15.

7.   BIJZONDERE SPECIFICATIES

7.1.   Voorschriften voor het geassembleerde beveiligingssysteem

7.1.1.   Corrosiebestendigheid

7.1.1.1.   Het complete kinderbeveiligingssysteem of de delen daarvan die vatbaar zijn voor corrosie, worden aan de in punt 8.1.1. gespecificeerde corrosietest onderworpen.

7.1.1.2.   Na afloop van de in de punten 8.1.1.1 en 8.1.1.2 beschreven corrosietest mag een deskundige waarnemer met het blote oog geen tekenen van verslechtering, waardoor de goede werking van de voorziening zou kunnen worden geschaad, noch aanmerkelijke tekenen van corrosie kunnen waarnemen.

7.1.2.   Energieabsorptie

7.1.2.1.   Bij alle systemen met rugleuning moeten de in bijlage 18 gedefinieerde oppervlakken bij tests overeenkomstig bijlage 17 een piekversnelling geven van minder dan 60 g. Dit voorschrift geldt ook voor die delen van botsschermen waartegen het hoofd terecht kan komen.

7.1.2.2.   In het geval van kinderbeveiligingssystemen met permanente, mechanisch bevestigde, verstelbare hoofdsteunen waarbij de hoogte van de veiligheidsgordel voor volwassenen of de hoogte van het kinderharnas rechtstreeks door de verstelbare hoofdsteun wordt beïnvloed, is geen energieabsorptie vereist in de in bijlage 18 gedefinieerde zones waarmee het hoofd van de dummy niet in aanraking kan komen, d.w.z. achter de hoofdsteun.

7.1.3.   Kanteltest

7.1.3.1.   Het kinderbeveiligingssysteem wordt getest op de in punt 8.1.2 beschreven wijze; de dummy mag daarbij niet uit de voorziening vallen en het hoofd van de dummy mag zich, met de teststoel ondersteboven, niet meer dan 300 mm in verticale richting verplaatsen ten opzichte van de teststoel.

7.1.4.   Dynamische test

7.1.4.1.   Algemeen Het kinderbeveiligingssysteem wordt overeenkomstig punt 8.1.3 aan een dynamische test onderworpen.

7.1.4.1.1.   Kinderbeveiligingssystemen van de categorieën „universeel”, „beperkt” en „semi-universeel” worden overeenkomstig punt 8.1.3.1 getest op de tes2ttrolley met behulp van de in punt 6 beschreven teststoel.

7.1.4.1.2.   Kinderbeveiligingssystemen van de categorie „voertuigspecifiek” worden getest samen met elk voertuigmodel waarvoor het kinderbeveiligingssysteem is bestemd. De met de uitvoering van de test belaste technische dienst mag het aantal geteste voertuigmodellen verminderen indien zij niet wezenlijk van elkaar verschillen wat de in punt 7.1.4.1.2.3 genoemde aspecten betreft. Het kinderbeveiligingssysteem mag op een van de volgende manieren worden getest:

7.1.4.1.3.   De dynamische test wordt uitgevoerd met kinderbeveiligingssystemen die nog niet eerder zijn belast.

7.1.4.1.4.   Gedurende de dynamische tests mag geen van de delen van het kinderbeveiligingssysteem waarmee het kind feitelijk op zijn plaats wordt gehouden, breken en mag geen van de sluitingen, vergrendelingssystemen of verstelsystemen los raken.

7.1.4.1.5.   Bij een „niet-integraal” beveiligingssysteem moet de gebruikte veiligheidsgordel bestaan uit de in bijlage 13 voorgeschreven standaardgordel en de verankeringen ervan. Dit geldt niet in het geval van goedkeuring van een „voertuigspecifiek” type, waarbij de gordel van het voertuig moet worden gebruikt.

7.1.4.1.6.   Indien een „voertuigspecifiek” kinderbeveiligingssysteem is geïnstalleerd in een ruimte achter de laatste rij naar voren gerichte stoelen voor volwassenen (bijvoorbeeld in de bagageruimte), wordt één test met de grootste dummy(’s) uitgevoerd op een compleet voertuig overeenkomstig punt 8.1.3.3.3. De overige tests, die met betrekking tot de conformiteit van de productie inbegrepen, mogen, indien de fabrikant dit wenst, worden uitgevoerd op de in punt 8.1.3.2 voorgeschreven wijze.

7.1.4.1.7.   Bij een beveiligingssysteem voor gehandicapte kinderen moet elke dynamische test voor elke massagroep twee keer worden uitgevoerd: de eerste keer met gebruik van de basisvoorziening voor mobiliteitsbeperking en de tweede keer met gebruik van alle mobiliteitsbeperkende voorzieningen. Bij deze tests wordt bijzondere aandacht geschonken aan de voorschriften van de punten 6.2.3 en 6.2.4.

7.1.4.1.8.   Tijdens de dynamische test mag de standaardveiligheidsgordel die wordt gebruikt om het kinderbeveiligingssysteem vast te maken, niet loskomen van eventuele geleidings- of blokkeringsvoorzieningen die voor de desbetreffende test worden gebruikt.

7.1.4.1.9.   Kinderbeveiligingssystemen met een steunpoot worden als volgt getest:

7.1.4.1.10.   Bij kinderbeveiligingssystemen met een Isofix-verankeringssysteem en een antikantelvoorziening, indien aanwezig, wordt de dynamische test uitgevoerd:

7.1.4.2.   Versnelling van de borstkas (5)

7.1.4.2.1.   De resulterende versnelling van de borstkas mag niet hoger zijn 55 g, behalve voor perioden die samen niet langer duren dan 3 ms.

7.1.4.2.2.   De verticale component van de versnelling van de buik in de richting van het hoofd mag niet hoger zijn dat 30 g, behalve voor perioden die samen niet langer duren dan 3 ms.

7.1.4.3.   Indrukking van de buik (6)

7.1.4.3.1.   Bij de in bijlage 8, aanhangsel 1, punt 5.3, beschreven verificatie mag geen van de delen van het kinderbeveiligingssysteem zichtbare indrukken in de boetseerklei van de buik hebben veroorzaakt.

7.1.4.4.   Verplaatsing van de dummy

7.1.4.4.1.   Kinderbeveiligingssystemen van de categorieën „universeel”, „beperkt” en „semi-universeel”:

7.1.4.4.2.   Kinderbeveiligingssystemen van de categorie „voertuigspecifiek”: bij tests in een compleet voertuig of een voertuigcarrosserie mag het hoofd met geen enkel voertuigonderdeel in aanraking komen. Indien dit toch gebeurt, moet de snelheid waarmee het hoofd het contactoppervlak raakt, minder dan 24 km/h bedragen en moet het contactoppervlak voldoen aan de voorschriften inzake energieabsorptie in Reglement nr. 21, bijlage 4. Bij tests met complete voertuigen moeten de dummy’s na de test zonder gebruik van gereedschap uit het kinderbeveiligingssysteem kunnen worden gehaald.

7.1.5.   Temperatuurweerstand

7.1.5.1.   Sluitingen, oprolmechanismen, verstelvoorzieningen en blokkeervoorzieningen die door de temperatuur kunnen worden beïnvloed, worden aan de in punt 8.2.8 beschreven temperatuurtest onderworpen.

7.1.5.2.   Na afloop van de in punt 8.2.8.1 beschreven temperatuurtest mag een deskundige waarnemer met het blote oog geen tekenen van verslechtering kunnen waarnemen waardoor de goede werking van het kinderbeveiligingssysteem zou kunnen worden geschaad.

7.2.   Voorschriften voor afzonderlijke onderdelen van het beveiligingssysteem

7.2.1.   Sluiting

7.2.1.1.   De sluiting is zo ontworpen dat elke mogelijkheid van verkeerd gebruik is uitgesloten. Dat betekent onder meer dat de sluiting niet in half gesloten toestand mag kunnen blijven; het moet onmogelijk zijn de delen van de sluiting bij het vergrendelen van de sluiting per ongeluk te verwisselen; de sluiting mag alleen vergrendeld kunnen worden als alle delen zijn vastgeklikt. Overal waar de sluiting in aanraking komt met het kind, mag deze niet smaller zijn dan de minimumbreedte van de riem zoals gespecificeerd in punt 7.2.4.1.1. Dit punt geldt niet voor gordels die al zijn goedgekeurd op basis van ECE-Reglement nr. 16 of een andere equivalente vigerende norm. In het geval van beveiligingssystemen voor gehandicapte kinderen hoeft alleen de sluiting van de basisvoorziening voor mobiliteitsbeperking aan de voorschriften van de punten 7.2.1.1 tot en met 7.2.1.9 te voldoen.

7.2.1.2.   Zelfs wanneer de sluiting onbelast is, blijft ze in elke stand vergrendeld. Ze moet gemakkelijk te bedienen en te hanteren zijn. Ze kan worden ontgrendeld door een knop of een soortgelijke voorziening in te drukken. Het oppervlak waarop moet worden gedrukt, moet in de stand van de feitelijke ontgrendeling van de knop, geprojecteerd op een vlak loodrecht op de initiële bewegingsrichting van de knop, bij omsloten voorzieningen een oppervlakte van ten minste 4,5 cm2 en een breedte van ten minste 15 mm hebben; bij niet-omsloten knoppen is dat een oppervlakte van ten minste 2,5 cm2 en een breedte van ten minste 10 mm. De breedte is de kleinste van de twee afmetingen van de voorgeschreven oppervlakte en wordt gemeten loodrecht op de bewegingsrichting van de ontgrendelingsknop.

7.2.1.3.   Het oppervlak dat moet worden ingedrukt om de sluiting te ontgrendelen, is rood gekleurd. Geen enkel ander deel van de sluiting mag deze kleur hebben.

7.2.1.4.   Het moet mogelijk zijn het kind uit het beveiligingssysteem te halen door een enkele handeling aan een enkele sluiting. Bij beveiligingssystemen van de groepen 0 en 0+ is het toegestaan dat het kind samen met een voorziening zoals een kinderdraagmandje/reiswieg/bevestigingssysteem voor reiswiegen, uit het voertuig wordt gehaald, als voor het losmaken van het kinderbeveiligingssysteem ten hoogste twee sluitingen moeten worden ontgrendeld.

7.2.1.4.1.   Een verbinding tussen de schouderriemen van een harnasgordel door middel van een clip wordt geacht niet in overeenstemming te zijn met het voorschrift van een enkele handeling zoals bedoeld in punt 7.2.1.4.

7.2.1.5.   Voor de groepen II en III is de sluiting zo geplaatst dat het kind deze kan bereiken. Bovendien is ze bij alle groepen zo geplaatst dat het doel en de bedieningswijze in een noodsituatie onmiddellijk duidelijk zijn voor hulpverleners.

7.2.1.6.   Na opening van de sluiting kan het kind onafhankelijk van het „stoeltje”, „stoelonderstel” of „botsscherm”, voor zover aanwezig, worden verwijderd en als het systeem over een kruisriem beschikt, wordt deze met dezelfde sluiting losgemaakt.

7.2.1.7.   De sluiting is bestand tegen de omstandigheden van de temperatuurtest van punt 8.2.8.1 en tegen intensief gebruik en moet, vóór de in punt 8.1.3 voorgeschreven dynamische test, onder normale gebruiksomstandigheden 5 000 ± 5 keer worden geopend en gesloten.

7.2.1.8.   De sluiting wordt aan de volgende openingstests onderworpen:

7.2.1.8.1.   Test onder belasting

7.2.1.8.1.1.   Voor deze test wordt een kinderbeveiligingssysteem gebruikt dat al aan de dynamische test van punt 8.1.3 is onderworpen.

7.2.1.8.1.2.   De kracht die nodig is om tijdens de test van punt 8.2.1.1 de sluiting te ontgrendelen, mag niet meer dan 80 N bedragen.

7.2.1.8.2.   Test in onbelaste toestand

7.2.1.8.2.1.   Voor deze test wordt een nog niet eerder belaste sluiting gebruikt. De kracht die nodig is om de sluiting in onbelaste toestand tijdens de test van punt 8.2.1.2 los te maken, moet tussen 40 en 80 N liggen.

7.2.1.9.   Sterkte

7.2.1.9.1.   Tijdens de test van punt 8.2.1.3.2 mag geen enkel deel van de sluiting of de direct daarmee verbonden riemen of verstelvoorzieningen breken of losraken.

7.2.1.9.2.   Een harnassluiting voor de massagroepen 0 en 0+ moet bestand zijn tegen een kracht van 4 000 N.

7.2.1.9.3.   Een harnassluiting voor de massagroepen I en hoger moet bestand zijn tegen een kracht van 10 000 N.

7.2.1.9.4.   De bevoegde instantie mag de test van de sterkte van de sluiting achterwege laten als reeds beschikbare gegevens deze test overbodig maken.

7.2.2.   Verstelsysteem

7.2.2.1.   Het verstelbereik moet groot genoeg zijn om het kinderbeveiligingssysteem met alle dummy’s van de massagroep waarvoor het is bestemd, correct af te stellen en een goede installatie in alle gespecificeerde voertuigmodellen mogelijk te maken.

7.2.2.2.   Alle verstelvoorzieningen zijn van het type „snelversteller”, behalve de verstelvoorzieningen die alleen voor de oorspronkelijke installatie van het beveiligingssysteem in het voertuig worden gebruikt: deze mogen ook van een ander type zijn.

7.2.2.3.   „Snelverstellers” moeten gemakkelijk bereikbaar zijn wanneer het kinderbeveiligingssysteem op de juiste wijze is geïnstalleerd en het kind of de dummy erin is geplaatst.

7.2.2.4.   Een „snelversteller” moet gemakkelijk aan de lichaamsbouw van het kind kunnen worden aangepast. In het bijzonder mag de kracht die nodig is voor de bediening van een manuele verstelvoorziening bij de uitvoering van de in punt 8.2.2.1 beschreven test niet groter zijn dan 50 N.

7.2.2.5.   Twee exemplaren van de verstelvoorzieningen van het kinderbeveiligingssysteem worden getest volgens de voorschriften van de temperatuurtest in de punten 8.2.8.1 en 8.2.3.

7.2.2.5.1.   Per verstelvoorziening mag de riem niet meer dan 25 mm verschuiven, voor alle verstelvoorzieningen niet meer dan 40 mm.

7.2.2.6.   De voorziening mag tijdens de in punt 8.2.2.1 voorgeschreven test niet breken of losraken.

7.2.2.7.   Een direct op het kinderbeveiligingssysteem gemonteerde verstelvoorziening moet bestand zijn tegen intensief gebruik en wordt vóór de in punt 8.1.3 voorgeschreven dynamische test onderworpen aan een test bestaande uit 5 000 ± 5 cycli zoals gedefinieerd in punt 8.2.7.

7.2.3.   Oprolmechanismen

7.2.3.1.   Oprolmechanismen met automatische vergrendeling

7.2.3.1.1.   De riem van een veiligheidsgordel die met een oprolmechanisme met automatische vergrendeling is uitgerust, mag niet meer dan 30 mm afrollen tussen de vergrendelingsstanden van het oprolmechanisme. Na een achterwaartse beweging van de gebruiker moet de gordel in zijn oorspronkelijke stand blijven of, na een voorwaartse beweging van de gebruiker, automatisch in deze stand terugkeren.

7.2.3.1.2.   Als het oprolmechanisme deel uitmaakt van een heupgordel, bedraagt de voor het oprollen van de riem benodigde kracht ten minste 7 N, gemeten aan de vrije lengte tussen de dummy en het oprolmechanisme zoals voorgeschreven in punt 8.2.4.1. Indien het oprolmechanisme deel uitmaakt van een over de borst lopende riem, mag de voor het oprollen benodigde kracht niet minder dan 2 N en niet meer dan 7 N bedragen, indien deze op soortgelijke wijze wordt gemeten. Als de riem over een riemgeleider of oprolas loopt, wordt de voor het oprollen benodigde kracht gemeten aan de vrije lengte tussen de dummy en de riemgeleider of oprolas. Indien het geheel een met de hand bediend of automatisch mechanisme omvat dat het volledig afrollen van de gordel moet voorkomen, mag dit mechanisme tijdens deze metingen niet werken.

7.2.3.1.3.   De riem wordt 5 000 keer uit het oprolmechanisme getrokken en weer opgerold in de in punt 8.2.4.2 beschreven omstandigheden. Vervolgens wordt het oprolmechanisme aan de omstandigheden van de temperatuurtest van punt 8.2.8.1, de corrosietest van punt 8.1.1 en de stofbestendigheidstest van punt 8.2.4.5 onderworpen. Daarna wordt de riem nogmaals 5 000 keer uit het oprolmechanisme getrokken en weer opgerold. Na afloop van bovenvermelde tests moet het oprolmechanisme nog steeds correct functioneren en aan de voorschriften van de punten 7.2.3.1.1 en 7.2.3.1.2 voldoen.

7.2.3.2.   Oprolmechanisme met noodvergrendeling

7.2.3.2.1.   Als een oprolmechanisme met noodvergrendeling overeenkomstig punt 8.2.4.3 wordt getest, moet het aan onderstaande voorschriften voldoen:

7.2.3.2.2.   Als de werking van een oprolmechanisme afhangt van een extern signaal of een externe energiebron, is het oprolmechanisme zo ontworpen dat het automatisch vergrendelt bij storing of onderbreking van dat signaal of die energiebron.

7.2.3.2.3.   Een oprolmechanisme met noodvergrendeling met meervoudige gevoeligheid moet aan bovenstaande voorschriften voldoen. Indien een van de gevoeligheden de uittrekking van de riem is, moet bovendien vergrendeling optreden indien de in de uittrekrichting gemeten versnelling van de riem 1,5 g bedraagt.

7.2.3.2.4.   Bij de in de punten 7.2.3.2.1.1 en 7.2.3.2.3 bedoelde tests mag de lengte van de riem die kan worden afgerold voordat het oprolmechanisme vergrendelt, niet meer bedragen dan 50 mm, te rekenen vanaf de in punt 8.2.4.3.1 opgegeven lengte. Bij de in punt 7.2.3.2.1.2 bedoelde test mag geen vergrendeling optreden voordat, te rekenen vanaf de in punt 8.2.4.3.1 opgegeven lengte, 50 mm riem is afgewikkeld.

7.2.3.2.5.   Als het oprolmechanisme deel uitmaakt van een heupgordel, bedraagt de voor het oprollen van de riem benodigde kracht ten minste 7 N, gemeten aan de vrije lengte tussen de dummy en het oprolmechanisme zoals voorgeschreven in punt 8.2.4.1. Indien het oprolmechanisme deel uitmaakt van een over de borst lopende riem, mag de voor het oprollen benodigde kracht niet minder dan 2 N en niet meer dan 7 N bedragen, indien deze op soortgelijke wijze wordt gemeten. Als de riem over een riemgeleider of oprolas loopt, wordt de voor het oprollen benodigde kracht gemeten aan de vrije lengte tussen de dummy en de riemgeleider of oprolas. Indien het geheel een met de hand bediend of automatisch mechanisme omvat dat het volledig afrollen van de gordel moet voorkomen, mag dit mechanisme tijdens deze metingen niet werken.

7.2.3.2.6.   De riem wordt 40 000 keer uit het oprolmechanisme getrokken en weer opgerold in de in punt 8.2.4.2 beschreven omstandigheden. Vervolgens wordt het oprolmechanisme aan de omstandigheden van de temperatuurtest van punt 8.2.8.1, de corrosietest van punt 8.1.1 en de stofbestendigheidstest van punt 8.2.4.5 onderworpen. Daarna wordt de riem nog 5 000 keer uit het oprolmechanisme getrokken en weer opgerold (45 000 keer in totaal dus). Na afloop van bovenvermelde tests moet het oprolmechanisme nog steeds correct functioneren en aan de voorschriften van de punten 7.2.3.2.1 en 7.2.3.2.5 voldoen.

7.2.4.   Riemen

7.2.4.1.   Breedte

7.2.4.1.1.   De minimumbreedte ter hoogte van de riemen van het kinderbeveiligingssysteem die met de dummy in aanraking komen, bedraagt 25 mm voor de groepen 0, 0+ en I en 38 mm voor de groepen II en III. De breedte wordt gemeten tijdens de in punt 8.2.5.1 voorgeschreven test van de riemsterkte, zonder de machine te stoppen en bij een belasting die gelijk is aan 75 % van de breukbelasting van de riem.

7.2.4.2.   Sterkte na blootstelling aan kameromstandigheden

7.2.4.2.1.   Voor twee monsters van de riem die overeenkomstig punt 8.2.5.2.1 zijn behandeld, wordt de breukbelasting van de riem bepaald op de in punt 8.2.5.1.2 beschreven wijze.

7.2.4.2.2.   Het verschil tussen de breukbelasting van beide monsters mag niet meer dan 10 % van de grootste gemeten breukbelasting bedragen.

7.2.4.3.   Sterkte na blootstelling aan bijzondere omstandigheden

7.2.4.3.1.   Voor twee riemen die op een van de in punt 8.2.5.2 beschreven manieren zijn behandeld (met uitzondering van punt 8.2.5.2.1), mag de breukbelasting van de riem niet minder bedragen dan 75 % van de gemiddelde belasting die tijdens de in punt 8.2.5.1 bedoelde test is vastgesteld.

7.2.4.3.2.   Bovendien mag de breukbelasting niet minder bedragen dan 3,6 kN voor beveiligingssystemen van de groepen 0, 0+ en I, niet minder dan 5 kN voor die van groep II en niet minder dan 7,2 kN voor die van groep III.

7.2.4.3.3.   De bevoegde instantie mag een of meer van deze tests achterwege laten indien de samenstelling van het gebruikte materiaal of de reeds beschikbare gegevens deze test(s) overbodig maken.

7.2.4.3.4.   De in punt 8.2.5.2.6 gedefinieerde schuurprocedure van type 1 is alleen nodig indien het resultaat van de in punt 8.2.3 gedefinieerde microsliptest hoger is dan 50 % van de in punt 7.2.2.5.1 gegeven grenswaarde.

7.2.4.4.   Het moet onmogelijk zijn om de volledige riem door een van de verstelvoorzieningen, sluitingen of verankeringen te trekken.

7.2.5.   Blokkeervoorziening

7.2.5.1.   De blokkeervoorziening moet permanent aan het kinderbeveiligingssysteem zijn bevestigd.

7.2.5.2.   De blokkeervoorziening mag de duurzaamheid van de gordel voor volwassenen niet beïnvloeden en moet aan de omstandigheden van de temperatuurtest van punt 8.2.8.1 worden onderworpen.

7.2.5.3.   De blokkeervoorziening mag niet verhinderen dat het kind snel kan worden losgemaakt.

7.2.5.4.   Voorzieningen van klasse A

De riem mag na de test van punt 8.2.6.1 niet meer dan 25 mm verschuiven.

7.2.5.5.   Voorzieningen van klasse B

De riem mag na de test van punt 8.2.6.2 niet meer dan 25 mm verschuiven.

7.2.6.   Specificaties voor Isofix-bevestigingselementen

Isofix-bevestigingselementen en vergrendelingsindicatoren zijn bestand tegen herhaaldelijk gebruik en ondergaan vóór de dynamische test van punt 8.1.3 een test waarbij ze 2 000 ± 5 keer geopend en gesloten worden onder normale gebruiksomstandigheden.

8.   BESCHRIJVING VAN DE TESTS (7)

8.1.   Tests van het geassembleerde beveiligingssysteem

8.1.1.   Corrosie

8.1.1.1.   De metalen delen van het kinderbeveiligingssysteem worden in een testruimte geplaatst zoals aangegeven in bijlage 4. Indien het kinderbeveiligingssysteem een oprolmechanisme bevat, moet de riem over de gehele lengte minus 100 ± 3 mm worden afgerold. Behalve voor korte onderbrekingen die noodzakelijk kunnen blijken, bijvoorbeeld om de zoutoplossing te controleren en aan te vullen, moet de corrosietest zonder onderbreking gedurende 50 ± 0,5 uur worden voortgezet.

8.1.1.2.   Na afloop van de corrosietest worden de metalen delen van het kinderbeveiligingssysteem voorzichtig gewassen of ondergedompeld in helder stromend water van hoogstens 38 °C om eventuele zoutafzetting te verwijderen en vervolgens gedurende 24 ± 1 uur bij een kamertemperatuur van 18 tot 25 °C gedroogd alvorens overeenkomstig punt 7.1.1.2 te worden onderzocht.

8.1.2.   Kanteltest

8.1.2.1.   De dummy moet in het beveiligingssysteem worden geplaatst dat overeenkomstig dit reglement en de aanwijzingen van de fabrikant is geïnstalleerd met inachtneming van de in punt 8.1.3.6 gespecificeerde standaardspeling.

8.1.2.2.   Het beveiligingssysteem wordt aan de teststoel of de voertuigstoel bevestigd. De gehele stoel moet over een hoek van 360° om een horizontale as in het middenlangsvlak van de stoel worden gedraaid met een snelheid van 2-5 graden/seconde. Bij deze test mogen voor gebruik in specifieke auto’s bestemde systemen worden bevestigd aan de in bijlage 6 beschreven teststoel.

8.1.2.3.   Deze test wordt nogmaals uitgevoerd, maar nu in tegenovergestelde draairichting, nadat de dummy (indien nodig) in de oorspronkelijke positie is teruggezet. Met de rotatieas in het horizontale vlak en onder een hoek van 90° ten opzichte van de bij de vorige twee tests gekozen rotatieas wordt de procedure in beide draairichtingen herhaald.

8.1.2.4.   Deze tests worden zowel met de grootste als met de kleinste dummy van de groep of groepen waarvoor het beveiligingssysteem is bestemd, uitgevoerd.

8.1.3.   Dynamische tests

8.1.3.1.   Test op de trolley en de teststoel

8.1.3.1.1.   Naar voren gericht

8.1.3.1.1.1.   De voor de dynamische test gebruikte trolley en teststoel moeten aan de voorschriften van bijlage 6 voldoen en de installatieprocedure voor de dynamische crashtest moet overeenkomstig bijlage 21 worden uitgevoerd.

8.1.3.1.1.2.   De trolley moet tijdens de hele vertraging of versnelling horizontaal blijven.

8.1.3.1.1.3.   Vertragings- of versnellingsvoorzieningen

De aanvrager kiest een van de volgende twee voorzieningen.

8.1.3.1.1.3.1.   Vertragingstestvoorziening:

de vertraging van de trolley wordt verkregen door gebruik te maken van het in bijlage 6 voorgeschreven toestel of van een andere voorziening waarmee gelijkwaardige resultaten worden verkregen. Met deze apparatuur moeten de in punt 8.1.3.4 beschreven en hierna gespecificeerde prestaties kunnen worden bereikt.

Kalibratieprocedure:

de vertragingscurve van de trolley die voor het testen van kinderbeveiligingssystemen overeenkomstig punt 8.1.3.1 met inerte massa tot 55 kg is belast om één bezet kinderbeveiligingssysteem te simuleren, en die voor het testen van kinderbeveiligingssystemen in een voertuigcarrosserie overeenkomstig punt 8.1.3.2 met de voertuigstructuur en met inerte massa tot × maal 55 kg is belast om × bezette kinderbeveiligingssystemen te simuleren, moet bij een frontale botsing binnen het gearceerde gebied van de grafiek in aanhangsel 1 van bijlage 7 en bij een botsing van achteren binnen dat in aanhangsel 2 van bijlage 7 blijven.

Tijdens de kalibratie van de stopvoorziening moet de remafstand bij een frontale botsing 650 ± 30 mm en bij een botsing van achteren 275 ± 20 mm bedragen.

8.1.3.1.1.3.2.   Versnellingstestvoorziening

Dynamische testvoorwaarden:

8.1.3.1.1.4.   Moeten worden gemeten:

8.1.3.1.1.5.   Na de botsing moet het kinderbeveiligingssysteem met het blote oog op eventuele defecten of breuk worden gecontroleerd zonder de sluiting los te maken.

8.1.3.1.2.   Naar achteren gericht

8.1.3.1.2.1.   De teststoel moet 180° worden gedraaid voor de botstest aan de achterzijde.

8.1.3.1.2.2.   Bij het testen van een naar achteren gericht kinderbeveiligingssysteem dat bestemd is voor gebruik op de voorzitplaats, wordt het dashboard van het voertuig voorgesteld door een onbuigzame stang die op zodanige wijze aan de trolley wordt bevestigd dat alle energie door het kinderbeveiligingssysteem wordt geabsorbeerd.

8.1.3.1.2.3.   De vertraging moet voldoen aan de voorschriften van punt 8.1.3.1.1.3.1.

De versnelling moet voldoen aan de voorschriften van punt 8.1.3.1.1.3.2.

8.1.3.1.2.4.   De te verrichten metingen zijn dezelfde als die van de punten 8.1.3.1.1.4 tot en met 8.1.3.1.1.4.6.

8.1.3.2.   Test op de trolley en de voertuigcarrosserie

8.1.3.2.1.   Naar voren gericht

8.1.3.2.1.1.   De manier waarop het voertuig tijdens de test wordt vastgezet, mag geen versterking van de voertuigstoelverankering, de verankeringen van de veiligheidsgordels voor volwassenen en eventuele andere verankeringen die nodig zijn om het kinderbeveiligingssysteem te monteren, tot gevolg hebben en evenmin de normale vervorming van de structuur beperken. In het voertuig mag geen enkel deel aanwezig zijn waardoor de beweging van de dummy wordt beperkt zodat de belasting die tijdens de test op het beveiligingssysteem wordt uitgeoefend, vermindert. De delen van de structuur die zijn weggenomen, mogen worden vervangen door delen met een gelijkwaardige sterkte op voorwaarde dat zij de beweging van de dummy niet belemmeren.

8.1.3.2.1.2.   Een bevestigingsvoorziening wordt als bevredigend beschouwd indien ze geen invloed uitoefent op een oppervlak dat de volledige breedte van de structuur beslaat en indien het voertuig of de structuur vooraan op een afstand van ten minste 500 mm van de bevestiging van het beveiligingssysteem is geblokkeerd of vastgezet. De structuur wordt achteraan op voldoende afstand achter de verankeringen vastgezet zodat aan alle voorschriften van punt 8.1.3.2.1.1 is voldaan.

8.1.3.2.1.3.   De voertuigstoel en het kinderbeveiligingssysteem worden gemonteerd en in een stand geplaatst die door de voor de uitvoering van de goedkeuringstests verantwoordelijke technische dienst zo is gekozen dat, wat de sterkte betreft, de meest ongunstige omstandigheden worden gecreëerd waarin de dummy in het voertuig kan worden geïnstalleerd. De stand van de rugleuning van de voertuigstoel en die van het kinderbeveiligingssysteem moeten in het testrapport worden vermeld. Indien de rugleuning van de voertuigstoel verstelbaar is, moet deze worden vergrendeld zoals voorgeschreven door de fabrikant of, indien dergelijke voorschriften ontbreken, op zodanige wijze dat de feitelijke hoek die de rugleuning maakt zo dicht mogelijk 25° benadert.

8.1.3.2.1.4.   Tenzij de montage- en gebruiksinstructies anders voorschrijven, moet de voorstoel in de meest naar voren gelegen normale gebruiksstand worden gebracht voor kinderbeveiligingssystemen die bestemd zijn voor gebruik op de voorzitplaats, en in de meest naar achteren gelegen normale gebruiksstand voor kinderbeveiligingssystemen die bestemd zijn voor gebruik op een achterzitplaats.

8.1.3.2.1.5.   De vertraging moet voldoen aan de voorschriften van punt 8.1.3.4. Als teststoel wordt de stoel van het voertuig in kwestie gebruikt.

8.1.3.2.1.6.   Moeten worden gemeten:

8.1.3.2.1.7.   Na de botsing moet het kinderbeveiligingssysteem met het blote oog op eventuele defecten of breuk worden gecontroleerd zonder de sluiting los te maken.

8.1.3.2.2.   Naar achteren gericht

8.1.3.2.2.1.   Voor botstests aan de achterzijde moet de voertuigcarrosserie 180° worden gedraaid op de testtrolley.

8.1.3.2.2.2.   De voorschriften zijn gelijk aan die voor frontale botsing.

8.1.3.3.   Test met het complete voertuig

8.1.3.3.1.   De vertraging moet in overeenstemming zijn met de in punt 8.1.3.4 bepaalde voorschriften.

8.1.3.3.2.   De procedure voor frontale botstests is beschreven in bijlage 9.

8.1.3.3.3.   De procedure voor botstests aan de achterzijde is beschreven in bijlage 10.

8.1.3.3.4.   Te meten:

8.1.3.3.5.   Indien de rugleuning van de voorstoelen verstelbaar is, moet deze worden vergrendeld zoals voorgeschreven door de fabrikant of, indien dergelijke voorschriften ontbreken, op zodanige wijze dat de feitelijke hoek die de rugleuning maakt zo dicht mogelijk 25° benadert.

8.1.3.3.6.   Na de botsing moet het kinderbeveiligingssysteem met het blote oog op eventuele defecten of breuk worden gecontroleerd zonder de sluiting los te maken.

8.1.3.4.   De onderstaande tabel geeft een overzicht van de voorwaarden voor de dynamische test:

8.1.3.5.   Kinderbeveiligingssystemen waarbij aanvullende verankeringen worden gebruikt

8.1.3.5.1.   In het geval van kinderbeveiligingssystemen die bestemd zijn voor gebruik zoals bedoeld in punt 2.1.2.3 en waarbij aanvullende verankeringen worden gebruikt, zijn de voorschriften voor een frontale botstest overeenkomstig punt 8.1.3.4 als volgt:

8.1.3.6.   Dummy’s

8.1.3.6.1.   Het kinderbeveiligingssysteem en de dummy’s moeten volgens de voorschriften van punt 8.1.3.6.3 worden geïnstalleerd.

8.1.3.6.2.   Het kinderbeveiligingssysteem moet worden getest met behulp van de in bijlage 8 voorgeschreven dummy’s.

8.1.3.6.3.   Installatie van de dummy

8.1.3.6.3.1.   De dummy moet zo worden geplaatst dat de vrije ruimte zich tussen de achterkant van de dummy en het beveiligingssysteem bevindt. Bij reiswiegen wordt de dummy in een gestrekte horizontale positie gebracht, zo dicht mogelijk bij de hartlijn van de reiswieg.

8.1.3.6.3.2.   Plaats het stoeltje op de teststoel.

Plaats de dummy in het stoeltje.

Plaats tussen de dummy en de rugleuning van het stoeltje een scharnierende plank of een soortgelijk flexibel voorwerp met een dikte van 2,5 cm, een breedte van 6 cm en een lengte die gelijk is aan de schouderhoogte (zittend, bijlage 8) minus de hoogte tot het centrum van de heup (zittend, bijlage 8, hoogte tot de knieholte plus helft van de dijhoogte, zittend) van de dummygrootte die wordt getest. De plank moet zo nauwkeurig mogelijk de welving van het stoeltje volgen en de onderzijde van de plank moet zich ter hoogte van het heupgewricht van de dummy bevinden.

Verstel de gordel volgens de aanwijzingen van de fabrikant, maar zorg ervoor dat de spanning in de riem 250 ± 25 N hoger is dan de voor het verstellen benodigde kracht en dat de riem bij de verstelvoorziening een hoek van 45 ± 5° dan wel de door de fabrikant voorgeschreven hoek maakt.

Voltooi de installatie van het stoeltje op de teststoel overeenkomstig bijlage 21.

Verwijder het flexibele voorwerp.

Dit is alleen van toepassing op harnasbeveiligingssystemen en beveiligingssystemen waarbij het kind door de driepuntsgordel voor volwassenen wordt beschermd en waarbij een blokkeervoorziening wordt gebruikt; het is niet van toepassing op kinderbeveiligingsriemen die rechtstreeks met een oprolmechanisme zijn verbonden.

8.1.3.6.3.3.   Het middenlangsvlak van de dummy moet zich halverwege de twee onderste gordelverankeringen bevinden, zij het dat tevens rekening moet worden gehouden met punt 8.1.3.2.1.3. Bij het testen van kinderbeveiligingssystemen met de dummy die een kind van 10 jaar voorstelt, moet het middenlangsvlak van de dummy maximaal 80 mm zijwaarts van verankeringspunt C liggen ten opzichte van het midden tussen de twee onderste gordelverankeringen. De precieze verplaatsing wordt bepaald door de technische dienst om het schoudergordeltraject bij de dummy te optimaliseren.

8.1.3.6.3.4.   Bij voorzieningen waarbij een standaardgordel moet worden gebruikt, mag het traject van de schouderriem op de dummy vóór de dynamische test worden gehandhaafd met een stuk lichtgewicht plakband dat maximaal 250 mm lang en 20 mm breed is. Bij naar achteren gerichte beveiligingssystemen mag het hoofd van de dummy met een voldoende lang en maximaal 20 mm breed stuk lichtgewicht plakband tegen de rugleuning van het beveiligingssysteem worden bevestigd.

8.1.3.7.   Te gebruiken categorie dummy

8.1.3.7.1.   Systeem van groep 0: test met de neonaatdummy en een dummy van 9 kg;

8.1.3.7.2.   Systeem van groep 0+: test met de neonaatdummy en een dummy van 11 kg;

8.1.3.7.3.   Systeem van groep I: tests met een dummy van 9 en 15 kg;

8.1.3.7.4.   Systeem van groep II: tests met een dummy van 15 en 22 kg;

8.1.3.7.5.   Systeem van groep III: tests met een dummy van 22 en 32 kg.

8.1.3.7.6.   Indien het kinderbeveiligingssysteem geschikt is voor twee of meer massagroepen, moeten de tests worden uitgevoerd met de lichtste en de zwaarste dummy die hierboven voor de desbetreffende groepen zijn gespecificeerd. Indien de configuratie van de voorziening voor de ene massagroep evenwel sterkt afwijkt van die voor de andere, bijvoorbeeld wanneer de configuratie of de lengte van de harnasgordel moet worden aangepast, kan het laboratorium dat de tests uitvoert, indien zij dit nodig acht, een extra test doen met een dummy met een tussenliggende massa.

8.1.3.7.7.   Indien het kinderbeveiligingssysteem voor twee of meer kinderen is ontworpen, moet één test worden uitgevoerd met de zwaarste dummy’s op alle zitplaatsen. Met de lichtste en de zwaarste hierboven gespecificeerde dummy’s moet een tweede test worden gedaan. Voor de tests wordt de teststoel gebruikt zoals die te zien is in bijlage 6, aanhangsel 3, figuur 3. Het laboratorium dat de tests uitvoert mag, indien zij dit nodig acht, een derde test doen met een willekeurige combinatie van dummy’s en lege zitplaatsen.

8.1.3.7.8.   Indien bij een kinderbeveiligingssysteem van groep 0 of 0+ verschillende configuraties mogelijk zijn naargelang de massa van het kind, wordt elke configuratie getest met beide dummy’s van de respectieve massagroep.

8.1.3.7.9.   Indien het Isofix-kinderbeveiligingssysteem met een toptether werkt, wordt met de kleinste dummy één test verricht op de kortste afstand van de toptether (verankeringspunt G1). Met de zwaardere dummy wordt een tweede test verricht op de langste afstand van de toptether (verankeringspunt G2). De toptether wordt zo afgesteld dat een kracht van 50 ± 5 N wordt verkregen.

8.1.3.7.10.   De in punt 7.1.4.1.10.1.2 beschreven test hoeft alleen te worden verricht met de grootste dummy waarvoor het kinderbeveiligingssysteem is ontworpen.

8.1.4.   Beveiligingssysteem van verhogingskussens

Plaats een katoenen doek op de zitting van de testbank. Plaats het verhogingskussen op de testbank, plaats het testblok in de vorm van de onderzijde van de romp zoals beschreven in bijlage 22, figuur 1, op de zitting, monteer de driepuntsveiligheidsgordel voor volwassenen en span aan zoals voorgeschreven in bijlage 21. Oefen met een rond het kussen aangebracht stuk riem van 25 mm breed of iets soortgelijks een belasting van 250 ± 5 N uit in de richting van pijl A (zie bijlage 22, figuur 2), in het verlengde van de zitting van de testbank.

8.2.   Testen van afzonderlijke onderdelen

8.2.1.   Sluiting

8.2.1.1.   Opening onder belasting

8.2.1.1.1.   Voor deze test moet een kinderbeveiligingssysteem worden gebruikt dat reeds aan de dynamische test van punt 8.1.3 is onderworpen.

8.2.1.1.2.   Het kinderbeveiligingssysteem wordt van de testtrolley of uit het voertuig verwijderd zonder de sluiting te openen. Op de sluiting wordt een kracht van 200 ± 2 N uitgeoefend. Indien de sluiting aan een onbuigzaam deel is bevestigd, wordt de kracht uitgeoefend met de sluiting en dat onbuigzame deel in dezelfde hoek als tijdens de dynamische test.

8.2.1.1.3.   Met een snelheid van 400 ± 20 mm/min wordt op het geometrische middelpunt van de ontgrendelingsknop van de sluiting een belasting uitgeoefend langs een vaste as die evenwijdig loopt aan de aanvankelijke bewegingsrichting van de knop. Het geometrische middelpunt is dat deel van het oppervlak van de sluiting waarop de ontgrendelingskracht moet worden uitgeoefend. Bij het uitoefenen van de openingskracht moet de sluiting op een stijve steun zijn vastgezet.

8.2.1.1.4.   De openingskracht moet worden uitgeoefend met gebruikmaking van een dynamometer of een soortgelijke voorziening die op de gangbare wijze en in de normale richting wordt gebruikt. Het uiteinde dat contact maakt met de sluiting dient een gepolijste metalen halve bol te zijn met een straal van 2,5 ± 0,1 mm.

8.2.1.1.5.   De openingskracht moet worden gemeten en eventuele defecten moeten worden genoteerd.

8.2.1.2.   Opening in onbelaste toestand

8.2.1.2.1.   Een complete sluiting die nog niet eerder is belast, wordt vastgezet en in onbelaste toestand gebracht.

8.2.1.2.2.   De openingskracht moet worden gemeten volgens de in de punten 8.2.1.1.3 en 8.2.1.1.4 voorgeschreven methode.

8.2.1.2.3.   De openingskracht moet worden gemeten.

8.2.1.3.   Sterktetest

8.2.1.3.1.   Voor de sterktetest moeten twee exemplaren worden gebruikt. Alle verstelvoorzieningen, behalve die welke direct op het kinderbeveiligingssysteem zijn gemonteerd, maken deel uit van de testopstelling.

8.2.1.3.2.   In bijlage 20 wordt een typische voorziening voor het testen van de sterkte van de sluiting getoond. De sluiting wordt op de bovenste ronde plaat (A) binnen de uitsparing geplaatst. Alle ermee verbonden riemen hebben een lengte van ten minste 250 mm en lopen van de bovenste plaat naar beneden ten opzichte van hun bevestiging aan de sluiting. De vrije einden van de riemen worden dan om de onderste ronde plaat (B) gewikkeld tot ze aan de opening in het midden weer naar buiten komen. Alle riemen tussen A en B moeten verticaal lopen. De ronde klemplaat (C) wordt licht vastgeklemd tegen de onderkant van B, zodat enige beweging van de riemen nog steeds mogelijk is. Met een kleine kracht aan de trekmachine worden de riemen aangespannen en tussen B en C doorgetrokken tot alle riemen in hun respectieve posities strak staan. Tijdens deze operatie en gedurende de test zelf mag de sluiting geen contact meer maken met plaat A of andere bij plaat A aangebrachte delen. B en C worden vervolgens stevig samengeklemd en de trekkracht wordt opgevoerd door de riemen aan te spannen met een snelheid van 100 ± 20 mm/min tot de voorgeschreven waarden zijn bereikt.

8.2.2.   Verstelsysteem

8.2.2.1.   Verstelgemak

8.2.2.1.1.   Bij de test van een handbediende verstelvoorziening wordt de riem gelijkmatig uit de verstelvoorziening getrokken bij een snelheid van 100 ± 20 mm/min, rekening houdend met de normale gebruiksomstandigheden; nadat de eerste 25 ± 5 mm van de riem zijn uitgetrokken, wordt de maximumbelasting tot op 1 N nauwkeurig gemeten.

8.2.2.1.2.   De test wordt uitgevoerd in de twee richtingen waarin de riem door de verstelvoorziening kan bewegen, waarbij de riem vóór de meting tien cycli moet hebben doorlopen.

8.2.3.   Microsliptest (zie bijlage 5, figuur 3)

8.2.3.1.   De delen of systemen die aan de microsliptest worden onderworpen, moeten vóór de test gedurende ten minste 24 uur worden bewaard bij een temperatuur van 20 ± 5 °C en een relatieve vochtigheid van 65 ± 5 %. De test moet worden verricht bij een temperatuur tussen 15 en 30 °C.

8.2.3.2.   Het vrije uiteinde van de riem moet op dezelfde wijze worden geconfigureerd als bij gebruik van het systeem in het voertuig en het mag niet aan enig ander deel worden bevestigd.

8.2.3.3.   De verstelvoorziening wordt op een verticaal stuk riem aangebracht, met aan een van de uiteinden een gewicht van 50 ± 0,5 N (in een geleider die voorkomt dat dit gewicht heen en weer kan bewegen en dat de riem verdraait). Het vrije uiteinde van de riem dat uit de verstelvoorziening komt, wordt net als in het voertuig loodrecht boven of onder de verstelvoorziening vastgezet. Het andere uiteinde wordt over een afbuigrol gevoerd waarvan de horizontale as parallel loopt met het deel van de riem dat het gewicht draagt, terwijl het deel van de riem dat over de rol wordt gevoerd horizontaal loopt.

8.2.3.4.   De te testen voorziening moet zo worden geconfigureerd dat het middelpunt zich, in de hoogste stand, 300 ± 5 mm boven het steunvlak bevindt, terwijl de afstand van de belasting van 50 N tot dit steunvlak dan 100 ± 5 mm bedraagt.

8.2.3.5.   Vóór de test moeten 20 ± 2 voorbereidingscycli worden doorlopen, waarna in een tempo van 30 ± 10 cycli per minuut 1 000 ± 5 cycli moeten worden uitgevoerd met een totale amplitude van 300 ± 20 mm of de in 8.2.5.2.6.2. gespecificeerde amplitude. De belasting van 50 N wordt uitsluitend aangebracht gedurende het tijdsbestek dat overeenstemt met een verplaatsing van 100 ± 20 mm per halve periode. De microslip wordt gemeten ten opzichte van de positie na afloop van de twintig voorbereidingscycli.

8.2.4.   Oprolmechanisme

8.2.4.1.   Voor het af- en oprollen benodigde kracht

8.2.4.1.1.   De voor het af- en oprollen benodigde kracht wordt gemeten wanneer de veiligheidsgordel op een dummy is gemonteerd, zoals bij de dynamische test van punt 8.1.3. De riemspanning wordt zo dicht mogelijk bij het raakpunt met de dummy (maar juist vóór dit punt) gemeten terwijl de riem met een snelheid van ongeveer 0,6 m/min. wordt af- en opgerold.

8.2.4.2.   Duurzaamheid van het oprolmechanisme

8.2.4.2.1.   De riem moet het voorgeschreven aantal keren worden op- en afgerold, in een tempo van hoogstens 30 keer per minuut. Bij oprolmechanismen met noodvergrendeling wordt na vijf cycli telkens een sterkere ruk aan de riem gegeven, zodat het oprolmechanisme vergrendelt. Eenzelfde aantal rukken moet worden gegeven in vijf verschillende standen, namelijk wanneer 90, 80, 75, 70 en 65 % van de totale lengte van de riem nog op het oprolmechanisme is gerold. Wanneer de te testen riem evenwel meer dan 900 mm lang is, hebben deze percentages betrekking op de laatste 900 mm van de riem die nog op het oprolmechanisme is gerold.

8.2.4.3.   Vergrendeling van oprolmechanismen met noodvergrendeling

8.2.4.3.1.   De vergrendeling van het oprolmechanisme wordt één keer getest met nog 300 ± 3 mm riem op het oprolmechanisme gerold.

8.2.4.3.2.   Bij een oprolmechanisme dat in werking wordt gesteld door beweging van de riem, vindt het afrollen plaats in de richting waarin dit normaal plaatsvindt wanneer het oprolmechanisme in een voertuig is geïnstalleerd.

8.2.4.3.3.   Als de oprolmechanismen worden getest op gevoeligheid voor de versnelling van het voertuig, worden de tests uitgevoerd wanneer de riem wordt afgerold in twee loodrecht op elkaar staande asrichtingen, die horizontaal zijn als de oprolmechanismen in een voertuig worden geïnstalleerd volgens de voorschriften van de fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem. Wanneer deze positie niet is gespecificeerd, zal de met de uitvoering van de tests belaste instantie de fabrikant van het kinderbeveiligingssysteem raadplegen. Een van de testrichtingen wordt door de technische dienst die de goedkeuringstests uitvoert zodanig gekozen dat de omstandigheden voor de inwerkingstelling van het vergrendelingsmechanisme het ongunstigst zijn.

8.2.4.3.4.   De gebruikte apparatuur moet zodanig zijn gebouwd dat de voorgeschreven versnelling wordt bereikt met een gemiddelde toename van de versnelling van ten minste 25 g/s (10).

8.2.4.3.5.   Om te controleren of aan de voorschriften van de punten 7.2.3.2.1.3 en 7.2.3.2.1.4 is voldaan, wordt het oprolmechanisme gemonteerd op een horizontale tafel die vervolgens met een snelheid van hoogstens 2° per seconde wordt gekanteld tot vergrendeling plaatsvindt. Om te garanderen dat aan de voorschriften is voldaan, wordt de test herhaald, waarbij de tafel in andere richtingen wordt gekanteld.

8.2.4.4.   Corrosietest

8.2.4.4.1.   De corrosietest is beschreven in punt 8.1.1.

8.2.4.5.   Stofbestendigheidstest

8.2.4.5.1.   Het oprolmechanisme wordt overeenkomstig bijlage 3 in een testruimte geplaatst. Het wordt vastgezet in ongeveer dezelfde richting als wanneer het in het voertuig is gemonteerd. De testruimte moet stof bevatten dat voldoet aan de bepalingen van punt 8.2.4.5.2. De riem wordt over een lengte van 500 mm uit het oprolmechanisme getrokken en in deze uitgetrokken toestand gehouden, maar telkens als het stof wordt opgeblazen, wordt de riem binnen een of twee minuten 10 keer volledig af- en opgerold. Gedurende een periode van 5 uur wordt het stof om de 20 minuten 5 seconden lang opgeblazen door middel van vocht- en olievrije perslucht die met een druk van 5,5 ± 0,5 bar door een opening met een diameter van 1,5 ± 0,1 mm wordt geperst.

8.2.4.5.2.   Het stof dat gebruikt wordt voor de in punt 8.2.4.5.1 beschreven test bestaat uit ongeveer 1 kg droog kwartsstof. De korrelgrootte moet zodanig zijn dat:

8.2.5.   Statische riemtest

8.2.5.1.   Sterkte van de riemen

8.2.5.1.1.   Elke test moet worden verricht op twee nieuwe riemmonsters die zijn behandeld overeenkomstig de bepalingen van punt 7.2.4.

8.2.5.1.2.   Elke riem moet tussen de klauwen van een trektestmachine worden geklemd. De klauwen moeten zo zijn ontworpen dat een breuk van de riem ter hoogte of in de nabijheid van deze klauwen wordt vermeden. De verplaatsingssnelheid moet 100 ± 20 mm/min bedragen. De vrije lengte van het monster tussen de klauwen van de machine moet aan het begin van de test 200 ± 40 mm bedragen.

8.2.5.1.3.   De trekkracht wordt opgevoerd tot de riem breekt; de waarde waarbij dit gebeurt wordt genoteerd.

8.2.5.1.4.   Als de riem slipt of afbreekt ter hoogte van een van de klauwen of op een afstand van minder dan 10 mm daarvan, is de test ongeldig en wordt op een ander monster een nieuwe test verricht.

8.2.5.2.   De van de in punt 3.2.3 vermelde riemen gesneden monsters worden op de volgende wijze behandeld:

8.2.5.2.1.   Blootstelling aan kameromstandigheden

8.2.5.2.1.1.   De riem wordt gedurende 24 ± 1 uur bewaard bij een temperatuur van 23 ± 5 °C en een relatieve luchtvochtigheid van 50 ± 10 %. Als de test niet onmiddellijk na deze conditionering wordt uitgevoerd, wordt het monster in een hermetisch afgesloten recipiënt geplaatst tot met de test wordt begonnen. Binnen 5 minuten nadat de riem uit de bovengenoemde atmosfeer of uit de recipiënt is genomen, moet de breukbelasting worden bepaald.

8.2.5.2.2.   Blootstelling aan licht

8.2.5.2.2.1.   De voorschriften van ISO-aanbeveling 105-BO2 (1978) zijn van toepassing. De riem wordt aan licht blootgesteld gedurende de tijd die nodig is om een verkleuring van standaardblauw type nr. 7 te krijgen die gelijk is aan kleurtype nr. 4 van de grijsschaal.

8.2.5.2.2.2.   Na de blootstelling aan licht wordt de riem gedurende ten minste 24 uur bij een temperatuur van 23 ± 5 °C en een relatieve luchtvochtigheid van 50 ± 10 % bewaard. Binnen vijf minuten nadat de riem uit de conditioneringsinstallatie is genomen, moet de breukbelasting worden bepaald.

8.2.5.2.3.   Blootstelling aan koude

8.2.5.2.3.1.   De riem wordt gedurende ten minste 24 uur bewaard bij een temperatuur van 23 ± 5 °C en een relatieve luchtvochtigheid van 50 ± 10 %.

8.2.5.2.3.2.   Vervolgens wordt de riem 90 ± 5 minuten op een vlak oppervlak geplaatst in een koelruimte met een temperatuur van – 30 ± 5 °C. Vervolgens wordt de riem gevouwen en op de vouw wordt een gewicht van 2 ± 0,2 kg geplaatst dat van tevoren tot een temperatuur van – 30 ± 5 °C is afgekoeld. Nadat de riem gedurende 30 ± 5 minuten in dezelfde koelruimte onder belasting is gehouden, wordt het gewicht verwijderd en wordt, binnen vijf minuten na het verwijderen van de riem uit de koelruimte, de breukbelasting gemeten.

8.2.5.2.4.   Blootstelling aan hitte

8.2.5.2.4.1.   De riem wordt gedurende 180 ± 10 minuten bewaard in een verwarmde ruimte bij een temperatuur van 60 ± 5 °C en een relatieve luchtvochtigheid van 65 ± 5 %.

8.2.5.2.4.2.   Binnen 5 minuten nadat het monster uit de verwarmde ruimte is verwijderd, moet de breukbelasting worden bepaald.

8.2.5.2.5.   Blootstelling aan water

8.2.5.2.5.1.   De riem moet 180 ± 10 minuten lang volledig ondergedompeld blijven in gedestilleerd water met een temperatuur van 20 ± 5 °C, waaraan sporen van een bevochtigingsmiddel zijn toegevoegd. Hiervoor mag elk bevochtigingsmiddel worden gebruikt dat geschikt is voor de geteste vezel.

8.2.5.2.5.2.   Binnen 10 minuten nadat het monster uit het water is verwijderd, moet de breukbelasting worden bepaald.

8.2.5.2.6.   Blootstelling aan schuring

8.2.5.2.6.1.   De delen of voorzieningen die aan de schuurtest worden onderworpen, moeten vóór de test gedurende ten minste 24 uur worden bewaard bij een temperatuur van 23 ± 5 °C en een relatieve vochtigheid van 50 ± 10 %. De test wordt uitgevoerd bij een kamertemperatuur tussen 15 en 30 °C.

8.2.5.2.6.2.   In de onderstaande tabel zijn de algemene voorwaarden voor elke test vermeld:

Als de riem niet lang genoeg is om over een verplaatsing van 300 mm te testen, mag de test ook over een kleinere lengte worden uitgevoerd, op voorwaarde dat deze ten minste 100 mm bedraagt.

8.2.5.2.6.3.   Bijzondere testvoorwaarden

8.2.5.2.6.3.1.   Procedure van type 1: als de riem door een snelversteller loopt. De belasting van 10 N wordt verticaal en permanent op een van de riemen aangebracht. De andere riem, die zich in horizontale positie bevindt, wordt vastgemaakt aan een voorziening die de riem voor- en achterwaarts doet bewegen. De verstelvoorziening wordt zo geplaatst dat de horizontale riem belast blijft (zie bijlage 5, figuur 1).

8.2.5.2.6.3.2.   Procedure van type 2: als de riem door een onbuigzaam deel loopt en daarbij van richting verandert. De hoeken die beide delen van de riem maken moeten tijdens deze test in overeenstemming zijn met bijlage 5, figuur 2. De belasting van 5 N wordt permanent aangebracht. Als de riem door een onbuigzaam deel loopt en daarbij meer dan eenmaal van richting verandert, mag de belasting van 5 N zodanig worden verhoogd dat de riem doorheen dat onbuigzame deel de voorgeschreven verplaatsing van 300 mm bereikt.

8.2.6.   Blokkeervoorzieningen

8.2.6.1.   Voorzieningen van klasse A

Het kinderbeveiligingssysteem en de grootste dummy waarvoor het kinderbeveiligingssysteem is bestemd, moeten op de in figuur 5 aangegeven wijze worden opgesteld. Er moet een gordel worden gebruikt die beantwoordt aan de voorschriften van bijlage 13. De blokkeervoorziening moet volledig geactiveerd zijn en er moet een merkteken worden aangebracht op de gordel waar deze de blokkeervoorziening ingaat. De krachtmeters moeten via een D-ring aan de gordel worden bevestigd en gedurende ten minste één seconde moet een kracht worden uitgeoefend die gelijk is aan tweemaal (± 5 %) de massa van de zwaarste dummy van groep I. De laagste stand moet worden gebruikt voor blokkeervoorzieningen in positie A en de hoogste stand voor blokkeervoorzieningen in positie B. De kracht wordt nog 9 keer uitgeoefend. Waar de gordel de blokkeervoorziening ingaat, wordt een nieuw merkteken aangebracht en de afstand tussen beide merktekens wordt gemeten. Het oprolmechanisme moet tijdens deze test ontgrendeld zijn.

Figuur 5

8.2.6.2.   Voorzieningen van klasse B

Het kinderbeveiligingssysteem wordt stevig vastgezet en de gordel, zoals gespecificeerd in bijlage 13, wordt tussen de blokkeervoorziening en het onderstel gevoerd volgens het in de aanwijzingen van de fabrikant beschreven traject. De gordel wordt door de testopstelling geleid op de in figuur 6 aangegeven wijze en vastgemaakt aan een gewicht met een massa van 5,25 ± 0,05 kg. Tussen het gewicht en het punt waar de gordel het onderstel verlaat, moet zich een stuk riem met een vrije lengte van 650 ± 40 mm bevinden. De blokkeervoorziening moet volledig geactiveerd zijn en er moet een merkteken worden aangebracht op de gordel waar deze de blokkeervoorziening ingaat. Het gewicht wordt opgetild en losgelaten zodat het een vrije val over een afstand van 25 ± 1 mm maakt. Deze procedure wordt 100 ± 2 keer herhaald in een tempo van 60 ± 2 cycli per minuut om de schokbewegingen van een kinderbeveiligingssysteem in een auto te simuleren. Waar de gordel de blokkeervoorziening ingaat, wordt een nieuw merkteken aangebracht en de afstand tussen beide merktekens wordt gemeten. De blokkeervoorziening moet de volledige breedte van de gordel bestrijken met de dummy van 15 kg op zijn plaats. Deze test moet worden uitgevoerd met de gordelhoeken die ook tijdens normaal gebruik voorkomen. Het vrije uiteinde van de heupgordel moet worden vastgemaakt. Tijdens de test moet het kinderbeveiligingssysteem stevig bevestigd zijn aan de testbank die bij de kanteltest of de dynamische test is gebruikt. De riem van de belasting kan aan de gesimuleerde sluiting worden vastgemaakt.

Figuur 6

Schematische voorstelling van de test van een blokkeervoorziening van klasse B

8.2.7.   Conditionering van direct op het kinderbeveiligingssysteem gemonteerde verstelsystemen

Installeer de grootste dummy waarvoor het beveiligingssysteem is bestemd, op dezelfde wijze als voor de dynamische test, met de in punt 8.1.3.6 gespecificeerde standaardspeling. Breng een referentielijn aan op de riemen op de plaats waar het vrije uiteinde van de gordel het verstelsysteem binnengaat.

Verwijder de dummy en plaats het beveiligingssysteem in de in bijlage 19, figuur 1, getoonde opstelling.

De gordel moet over een totale afstand van niet minder dan 150 mm per cyclus door de verstelvoorziening worden getrokken. Deze beweging moet zodanig zijn dat ten minste 100 mm gordel van de referentielijn in de richting van het vrije uiteinde van de gordel en ongeveer 50 mm gordel van de referentielijn in de richting van de geïntegreerde harnasgordel, door de verstelvoorziening worden getrokken.

Indien de lengte van de gordel van de referentielijn tot het vrije uiteinde van de gordel onvoldoende is voor de hierboven beschreven beweging, moet de beweging van 150 mm door de verstelvoorziening worden verkregen uitgaande van de volledig uitgetrokken stand van de harnasgordel.

De cyclusfrequentie bedraagt 10 ± 1 cycli/minuut, met een snelheid op B van 150 ± 10 mm/sec.

8.2.8.   Temperatuurtest

8.2.8.1.   De in punt 7.1.5.1 genoemde onderdelen worden voor een doorlopende periode van ten minste 24 uur in een omgeving boven een wateroppervlak in een gesloten ruimte geplaatst (de temperatuur van de omgeving bedraagt ten minste 80 °C) en vervolgens afgekoeld in een omgeving met een temperatuur van hoogstens 23 °C. Onmiddellijk na de afkoelingsperiode moeten drie opeenvolgende cycli van 24 uur volgen, elk bestaande uit deze opeenvolgende fasen:

8.3.   Certificatie van het testbankkussen

8.3.1.   Het kussen van de testbank moet worden gecertificeerd om de beginwaarden van de indrukking en de piekvertraging tijdens een botsing te bepalen wanneer het nieuw is en vervolgens na elke 50 dynamische tests of ten minste één keer per maand, afhankelijk van wat het eerst komt, of vóór elke test als de testopstelling vaak wordt gebruikt.

8.3.2.   De certificatie- en meetprocedures moeten overeenkomen met die van de recentste versie van ISO 6487; de meetapparatuur moet beantwoorden aan de specificatie van een datakanaal met kanaalfrequentieklasse (CFC) 60.

Voer met de in bijlage 17 beschreven testapparatuur drie tests uit op 150 ± 5 mm van de voorrand van het kussen op de hartlijn en op 150 ± 5 mm van de hartlijn in beide richtingen.

Plaats de voorziening verticaal op een vlak en onbuigzaam oppervlak. Laat de botsmassa zakken tot deze het oppervlak raakt en zet de indrukkingsmeter in de nulstand. Plaats de voorziening verticaal boven het testpunt, breng de massa op een hoogte van 500 ± 5 mm en laat deze een vrije val maken zodat de zitting wordt getroffen. Registreer de indrukking en de vertragingskromme.

8.3.3.   De genoteerde piekwaarden mogen niet meer dan 15 % van de oorspronkelijke waarden afwijken.

8.4.   Registratie van dynamisch gedrag

8.4.1.   Om het gedrag en de verplaatsing van de dummy te bepalen, worden alle dynamische tests geregistreerd:

8.5.   De meetmethoden moeten voldoen aan ISO 6487:2002. De kanaalfrequentieklasse is als volgt:

De bemonsteringsfrequentie moet ten minste 10 keer de kanaalfrequentieklasse bedragen (d.w.z. bij installaties met kanaalfrequentieklasse 1 000 komt dit overeen met een minimumbemonsteringsfrequentie van 10 000 bemonsteringen per seconde per kanaal).

9.   TESTRAPPORT VAN DE TYPEGOEDKEURING EN VAN DE PRODUCTIEKWALIFICATIE

9.1.   In het testrapport worden de resultaten van alle tests en metingen opgenomen, met inbegrip van de volgende testgegevens:

9.2.   Indien niet aan alle voorschriften betreffende de verankeringen van bijlage 6, aanhangsel 3, is voldaan, moet in het testrapport worden beschreven hoe het kinderbeveiligingssysteem is geïnstalleerd en moeten de belangrijke hoeken en afmetingen worden gespecificeerd.

9.3.   Wanneer het kinderbeveiligingssysteem in een voertuig of voertuigstructuur wordt getest, moet in het testrapport worden gespecificeerd hoe de voertuigstructuur aan de trolley is bevestigd, wat de positie van het kinderbeveiligingssysteem en de voertuigstoel is en welke hoek de rugleuning van de voertuigstoel maakt.

9.4.   In het testrapport van de typegoedkeuring en van de productiekwalificatie wordt de controle van de merktekens, de installatie-instructies en de gebruiksaanwijzing vermeld.

10.   WIJZIGINGEN EN UITBREIDING VAN DE GOEDKEURING VAN EEN TYPE KINDERBEVEILIGINGSSYSTEEM

10.1.   Elke wijziging van een kinderbeveiligingssysteem wordt meegedeeld aan de administratieve instantie die het kinderbeveiligingssysteem heeft goedgekeurd. Deze instantie kan dan:

10.2.   De overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, worden volgens de procedure van punt 5.3 in kennis gesteld van de bevestiging of weigering van de goedkeuring, met vermelding van de wijzigingen.

10.3.   De bevoegde instantie die de goedkeuring uitbreidt, kent aan die uitbreiding een volgnummer toe en stelt de andere partijen bij de Overeenkomst van 1958 die dit reglement toepassen, daarvan in kennis door middel van een mededelingenformulier volgens het model in bijlage 1.

11.   PRODUCTIEKWALIFICATIE

11.1.   Om ervoor te zorgen dat het productiesysteem van de fabrikant naar behoren werkt, moet de technische dienst die de typegoedkeuringstests heeft uitgevoerd, tests uitvoeren om de productie te kwalificeren overeenkomstig punt 11.2.

11.2.   Kwalificatie van de productie van kinderbeveiligingssystemen

De productie van elk nieuw goedgekeurd type kinderbeveiligingssysteem van de categorieën „universeel”, „semi-universeel” en „beperkt” moet aan productiekwalificatietests worden onderworpen.

Daartoe worden uit de eerste productiepartij willekeurig vijf kinderbeveiligingssystemen genomen.

Onder de eerste productiepartij wordt verstaan: de productie van de eerste serie van ten minste 50 en ten hoogste 5 000 kinderbeveiligingssystemen.

11.2.1.   Dynamische tests

11.2.1.1.   Vijf kinderbeveiligingssystemen worden aan de in punt 8.1.3 beschreven dynamische test onderworpen. De technische dienst die de typegoedkeuringstests heeft uitgevoerd, selecteert de omstandigheden waarbij het hoofd zich tijdens de dynamische typegoedkeuringstests het meest horizontaal heeft verplaatst, met uitzondering van de in punt 7.1.4.1.10.1.2 beschreven omstandigheden. De vijf kinderbeveiligingssystemen worden in dezelfde omstandigheden getest.

11.2.1.2.   Bij elke in punt 11.2.1.1 genoemde test worden de horizontale verplaatsing van het hoofd en de versnelling van de borstkas gemeten.

11.2.2.   Controle van de merktekens

11.2.2.1.   De technische dienst die de goedkeuringstests heeft uitgevoerd, controleert of de merktekens voldoen aan de voorschriften van punt 4.

11.2.3.   Controle van de installatie-instructies en de gebruiksaanwijzing

11.2.3.1.   De technische dienst die de goedkeuringstests heeft uitgevoerd, controleert of de installatie-instructies en de gebruiksaanwijzing voldoen aan de voorschriften van punt 15.

12.   CONFORMITEIT VAN DE PRODUCTIE EN ROUTINETESTS

Voor de controle van de conformiteit van de productie gelden de procedures van aanhangsel 2 van de overeenkomst (E/ECE/324-E/ECE/TRANS/505/Rev.2), met inachtneming van de volgende bepalingen:

13.   SANCTIES BIJ NON-CONFORMITEIT VAN DE PRODUCTIE

13.1.   De krachtens dit reglement verleende goedkeuring voor een kinderbeveiligingssysteem kan worden ingetrokken als een kinderbeveiligingssysteem met de in punt 5.4 genoemde kenmerken de in punt 11 beschreven willekeurige controles niet heeft doorstaan of niet conform is met het goedgekeurde type.

13.2.   Indien een overeenkomstsluitende partij die dit reglement toepast een eerder verleende goedkeuring intrekt, stelt zij de andere overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen daarvan onmiddellijk in kennis door middel van een mededelingenformulier volgens het model in bijlage 1.

14.   DEFINITIEVE STOPZETTING VAN DE PRODUCTIE

14.1.   Indien de houder van de goedkeuring de productie van een specifiek type kinderbeveiligingssysteem krachtens dit reglement definitief stopzet, stelt hij de instantie die de goedkeuring heeft verleend daarvan in kennis. Zodra deze instantie de kennisgeving heeft ontvangen, stelt zij de andere overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, daarvan in kennis door middel van een mededelingenformulier volgens het model in bijlage 1.

15.   INSTRUCTIES

15.1.   Elk kinderbeveiligingssysteem moet vergezeld gaan van de volgende instructies in de taal van het land waar het systeem wordt verkocht:

15.2.   In de installatie-instructies moeten de volgende punten worden behandeld:

15.3.   In de gebruiksaanwijzing moeten de volgende punten worden behandeld:

16.   NAAM EN ADRES VAN DE VOOR DE UITVOERING VAN DE GOEDKEURINGSTESTS VERANTWOORDELIJKE TECHNISCHE DIENSTEN EN VAN DE ADMINISTRATIEVE INSTANTIES

16.1.   De overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, delen het secretariaat van de Verenigde Naties de naam en het adres mee van de technische diensten die voor de uitvoering van goedkeuringstests verantwoordelijk zijn en van de administratieve instanties die goedkeuring verlenen en waaraan de in andere landen afgegeven certificaten betreffende de goedkeuring en de uitbreiding, weigering of intrekking van de goedkeuring moeten worden toegezonden.

17.   OVERGANGSBEPALINGEN

17.1.   Vanaf de officiële datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 03 mag een overeenkomstsluitende partij die dit reglement toepast, niet weigeren ECE-goedkeuring te verlenen krachtens dit reglement zoals gewijzigd bij wijzigingenreeks 03.

17.2.   Vanaf twaalf maanden na de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 03 verlenen de overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, alleen ECE-goedkeuringen als het goed te keuren type kinderbeveiligingssysteem voldoet aan de voorschriften van dit reglement zoals gewijzigd bij wijzigingenreeks 03.

17.3.   In de twaalf maanden na de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 03 kunnen de overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, goedkeuringen blijven verlenen voor kinderbeveiligingssystemen die voldoen aan de voorschriften van dit reglement zoals gewijzigd bij wijzigingenreeks 02.

17.4.   In diezelfde twaalf maanden mogen de overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, geen uitbreidingen weigeren van een goedkeuring die krachtens de vorige wijzigingenreeks van dit reglement is verleend.

17.5.   Vanaf de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 03 zijn de bepalingen van bijlage 16 bij dit reglement ook van toepassing op kinderbeveiligingssystemen waarvoor al typegoedkeuring is verleend krachtens wijzigingenreeks 02.

17.6.   Vanaf de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 03 mogen de overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, de verkoop weigeren van een type kinderbeveiligingssysteem dat niet voldoet aan de voorschriften van de punten 6.2.2 en 6.2.14 van wijzigingenreeks 03.

17.7.   Vanaf 36 maanden na de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 03 mogen de overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, de verkoop weigeren van kinderbeveiligingssystemen die niet voldoen aan de voorschriften van wijzigingenreeks 03 van dit reglement.

17.8.   Vanaf de datum van inwerkingtreding van supplement 2 op wijzigingenreeks 03 moet het in punt 4.5 van dit reglement voorgeschreven label worden aangebracht op alle nieuwe kinderbeveiligingssystemen die conform dit reglement zijn vervaardigd.

17.9.   Vanaf de officiële datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 04 mag een overeenkomstsluitende partij die dit reglement toepast, niet weigeren ECE-goedkeuring te verlenen krachtens dit reglement zoals gewijzigd bij wijzigingenreeks 04.

17.10.   Vanaf twaalf maanden na de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 04 verlenen de overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, alleen ECE-goedkeuringen als het goed te keuren type kinderbeveiligingssysteem voldoet aan de voorschriften van dit reglement zoals gewijzigd bij wijzigingenreeks 04.

17.11.   In de twaalf maanden na de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 04 kunnen de overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, goedkeuringen blijven verlenen voor kinderbeveiligingssystemen die voldoen aan de voorschriften van dit reglement zoals gewijzigd bij wijzigingenreeks 03.

17.12.   In de 36 maanden na de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 04 mogen de overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, geen uitbreidingen weigeren van een goedkeuring die krachtens de vorige wijzigingenreeks van dit reglement is verleend.

17.13.   Vanaf 48 maanden na de datum van inwerkingtreding van wijzigingenreeks 04 mogen de overeenkomstsluitende partijen die dit reglement toepassen, de verkoop weigeren van kinderbeveiligingssystemen die niet voldoen aan de voorschriften van wijzigingenreeks 04 van dit reglement.

17.14.   Vanaf zes maanden na de datum van inwerkingtreding van supplement 04 op wijzigingenreeks 04 zijn goedkeuringen verleend krachtens wijzigingenreeks 03 of 04 voor kinderbeveiligingssystemen die behoren tot de groepen 0, 0+ en I en die niet voldoen aan punt 6.1.11 of 6.1.12, niet meer geldig.

17.15.   Vanaf de datum van inwerkingtreding van supplement 4 op wijzigingenreeks 04 van dit reglement mogen de lidstaten van de Europese Gemeenschap, in afwijking van de verplichtingen van de overeenkomstsluitende partijen tijdens de in punt 17.14 vastgestelde overgangsperiode en op grond van de verklaring van de Europese Gemeenschap bij haar toetreding tot de Overeenkomst van 1958 (kennisgeving C.N.60.1998.TREATIES-28 van de depositaris), verbieden dat kinderbeveiligingssystemen die niet voldoen aan de voorschriften van supplement 4 op wijzigingenreeks 04 van dit reglement, in de handel worden gebracht.

(1)  1 voor Duitsland, 2 voor Frankrijk, 3 voor Italië, 4 voor Nederland, 5 voor Zweden, 6 voor België, 7 voor Hongarije, 8 voor Tsjechië, 9 voor Spanje, 10 voor Servië, 11 voor het Verenigd Koninkrijk, 12 voor Oostenrijk, 13 voor Luxemburg, 14 voor Zwitserland, 15 (niet gebruikt), 16 voor Noorwegen, 17 voor Finland, 18 voor Denemarken, 19 voor Roemenië, 20 voor Polen, 21 voor Portugal, 22 voor de Russische Federatie, 23 voor Griekenland, 24 voor Ierland, 25 voor Kroatië, 26 voor Slovenië, 27 voor Slowakije, 28 voor Belarus, 29 voor Estland, 30 (niet gebruikt), 31 voor Bosnië en Herzegovina, 32 voor Letland, 33 (niet gebruikt), 34 voor Bulgarije, 35 (niet gebruikt), 36 voor Litouwen, 37 voor Turkije, 38 (niet gebruikt), 39 voor Azerbeidzjan, 40 voor de voormalige Joegoslavische Republiek Macedonië, 41 (niet gebruikt), 42 voor de Europese Gemeenschap (goedkeuring wordt verleend door de lidstaten door middel van hun respectieve ECE-symbool), 43 voor Japan, 44 (niet gebruikt), 45 voor Australië, 46 voor Oekraïne, 47 voor Zuid-Afrika, 48 voor Nieuw-Zeeland, 49 voor Cyprus, 50 voor Malta, 51 voor de Republiek Korea, 52 voor Maleisië, 53 voor Thailand, 54 en 55 niet gebruikt en 56 voor Montenegro. De daaropvolgende nummers zullen worden toegekend aan andere landen in de chronologische volgorde waarin zij de „Overeenkomst betreffende het aannemen van eenvormige technische voorschriften die van toepassing zijn op voertuigen op wielen, uitrustingsstukken en onderdelen die in een voertuig op wielen kunnen worden gemonteerd of gebruikt en de voorwaarden voor wederzijdse erkenning van overeenkomstig deze voorschriften verleende goedkeuringen” ratificeren of tot deze overeenkomst toetreden. De aldus toegekende nummers zullen door de secretaris-generaal van de Verenigde Naties aan de overeenkomstsluitende partijen worden meegedeeld.

(2)  Universeel Isofix-kinderbeveiligingssysteem betekent: naar voren gericht kinderbeveiligingssysteem voor gebruik in voertuigen met zitplaatsen die uitgerust zijn met een Isofix-verankeringssysteem en een toptetherverankering.

(3)  Semi-universeel Isofix-kinderbeveiligingssysteem betekent:

(4)  Deze CEN-norm is te verkrijgen op het volgende adres: CEN, Brederodestraat 2, PB 5, 1000 Brussel, BELGIË.

(5)  De grenswaarden voor de versnelling van de borstkas zijn niet van toepassing bij het gebruik van de neonaatdummy, aangezien deze niet van meetapparatuur is voorzien.

(6)  De neonaatdummy is niet van een buiktussenstuk voorzien. Daarom kan alleen een subjectieve evaluatie van de indrukking van de buik worden verkregen.

(7)  Tenzij anders vermeld gelden de toleranties inzake afmetingen niet voor grenswaarden.

Tenzij anders vermeld bedragen de hoektoleranties ± 1°.

(8)  Tijdens de kalibrering moet de remafstand 650 ± 30 mm bedragen.

(9)  Tijdens de kalibrering moet de remafstand 275 ± 20 mm bedragen.

Legenda:

(10)  g = 9,81 m/s2.