14.6.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

C 183/26

—

De artikelen 165 en 166 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie;

—

de conclusies van de Europese Raad van Barcelona van 15 en 16 maart 2002, waarin wordt aangedrongen op verdere maatregelen „om de beheersing van basisvaardigheden te verbeteren — met name onderwijs van ten minste twee vreemde talen vanaf zeer jonge leeftijd —”, en meer bepaald wordt verlangd dat een taalvaardigheidsindicator wordt vastgesteld (1);

—

de conclusies van de Raad van 19 mei 2006, met een definitie van de beginselen voor een Europese taalvaardigheidsindicator (2);

—

de conclusies van de Raad van 12 mei 2009 betreffende een strategisch kader voor Europese samenwerking op het gebied van onderwijs en opleiding (ET 2020), waarin erop wordt gewezen dat het vergroten van taalcompetenties van belang is (3);

—

de conclusies van de Raad van 28-29 november 2011 over taalcompetenties ter bevordering van de mobiliteit, waarin erop wordt gewezen dat een goede kennis van vreemde talen een essentiële vereiste is om vooruit te komen in de wereld en op de arbeidsmarkt van vandaag (4);

—

Verordening (EU) nr. 1288/2013 van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2013 tot vaststelling van „Erasmus+”: het programma, waarin verbetering van het onderwijzen en leren van talen als één van de doelstellingen wordt genoemd (5).

—

De conclusies van de Raad van 22 mei 2008 over meertaligheid, waarin de lidstaten wordt verzocht gezamenlijke inspanningen te leveren om de Europese samenwerking inzake meertaligheid te verbeteren en op passende wijze verbetering te brengen in doeltreffend talenonderwijs (6);

—

de Resolutie van de Raad van 21 november 2008 betreffende een Europese strategie voor meertaligheid, waarin de lidstaten wordt verzocht meertaligheid te bevorderen ter ondersteuning van het concurrentievermogen, de mobiliteit en de inzetbaarheid, en als een manier om de interculturele dialoog te versterken (7).

1.

Taalverscheidenheid is een fundamenteel onderdeel van de Europese cultuur en de interculturele dialoog, en het vermogen om te communiceren in een andere taal dan de moedertaal wordt beschouwd als een van de kerncompetenties die burgers moeten trachten te verwerven (8).

2.

Het talenlandschap in de EU is complex en divers, en er zijn nationale factoren die het onderwijzen en leren van talen beïnvloeden, hetgeen leidt tot aanzienlijke verschillen in wetgeving en praktijk op dat gebied.

3.

Taalvaardigheden dragen bij tot de mobiliteit, inzetbaarheid en persoonlijke ontwikkeling van Europese burgers, in het bijzonder jongeren, overeenkomstig de doelstellingen van de Europa 2020-strategie voor groei en banen.

4.

Het niveau van de taalcompetenties van vele jongeren is voor verbetering vatbaar en in de diverse landen bestaan er nog steeds aanzienlijke verschillen wat betreft de toegang tot taalonderwijs, ondanks enige verbetering in de afgelopen decennia.

5.

Omdat zij de basis vormen voor vele moderne talen, kan de studie van klassieke talen zoals oud-Grieks en Latijn het aanleren van talen vergemakkelijken, en bijdragen tot de duurzaamheid van ons gemeenschappelijk erfgoed.

1.

De EU en de lidstaten moeten de vorderingen bij het ontwikkelen van taalcompetenties evalueren. Elk land draagt bij aan deze vorderingen in overeenstemming met zijn nationale context en omstandigheden.

2.

De beoordeling van taalcompetenties kan meertaligheid en doelmatig taalonderricht en doelmatige talenstudie in scholen helpen bevorderen.

3.

Die beoordeling kan worden uitgevoerd op de in de bijlage hierbij omschreven grondslag en moet betrekking hebben op de vier taalvaardigheden: lezen, schrijven, luisteren en spreken.

4.

De beoordeling kan:

1.

Maatregelen aan te nemen en te verbeteren voor het bevorderen van meertaligheid en het verbeteren van de kwaliteit en de efficiëntie van talenstudie en taalonderricht, onder meer door al op jonge leeftijd ten minste twee talen te onderwijzen naast de voornaamste onderwijstaal (-talen) en door de mogelijkheden van innovatieve benaderingen voor de ontwikkeling van taalcompetenties te verkennen.

2.

Zich in te spannen om geëigende methoden te ontwikkelen voor het beoordelen van talenkennis overeenkomstig de bijlage hierbij.

3.

Maatregelen te ontwikkelen om kinderen en volwassenen met een migrantenachtergrond bij te staan bij het leren van de taal/talen van het gastland.

4.

De mogelijkheden van het Erasmus+-programma en de Europese structuur- en investeringsfondsen te benutten om deze doelstellingen te bereiken.

5.

Meer gebruik te maken van de Europese transparantie-instrumenten en -initiatieven die gecreëerd zijn ter bevordering van het leren van talen, zoals het gemeenschappelijk Europees referentiekader voor talen, Europass, het Europese taalportfolio en het Europees talenlabel.

1.

Via de open coördinatiemethode ervaringen en goede werkwijzen uit te wisselen teneinde de doeltreffendheid en de kwaliteit van talenstudie en taalonderricht te verbeteren.

2.

De rol te onderkennen die niet-formeel en informeel leren kunnen spelen bij het leren van een taal, door te zoeken naar manieren om aldus verworven taalcompetenties te erkennen en te valideren, overeenkomstig de aanbeveling van de Raad van 2012 betreffende de validatie van niet-formeel en informeel leren (10).

3.

Manieren te zoeken om het aantrekkelijker te maken een taal te leren en de inzet daarvoor groter te maken, onder meer via het gebruik van ICT en open leermiddelen, met als doel te bewerkstelligen dat minder lerenden ophouden met het leren van een taal voordat ze een toereikend kennisniveau hebben bereikt.

1.

De haalbaarheid van het beoordelen van taalcompetenties in de lidstaten na te gaan, onder meer door gebruik van nationale gegevens, indien voorhanden, met de steun van een groep deskundigen uit de lidstaten en in samenwerking met de Permanente Groep indicatoren en benchmarks.

2.

Samen met de lidstaten en Eurostat, in het kader van het Europees statistisch systeem, en met het oog op het verbeteren van de vergelijkbaarheid, manieren te zoeken om de bestaande EU-gegevens over het aantal leerlingen in het middelbaar onderwijs dat een derde taal leert (11) aan te vullen, conform de ambities van de doelstelling van Barcelona en het ET 2020-kader.

3.

Met andere op dit gebied actieve organisaties, zoals de Raad van Europa en zijn Europees centrum voor moderne talen, te blijven samenwerken en de samenwerking te intensiveren.