—

Door in artikel 13, lid 4, van de vergoedingenverordening te bepalen dat ECHA een vergoeding voor administratieve kosten in rekening brengt die verschilt van de registratievergoeding, die de enige is waarin in de oprichtingsbepalingen van ECHA wordt voorzien, gaat de Commissie verder dan krachtens deze bepalingen mogelijk is. Artikel 114 VWEU biedt geen voldoende grondslag voor de bevoegdheid van de Commissie of ECHA.

—

Deze bepaling laat de vaststelling van een vergoeding voor administratieve kosten over aan ECHA, en dit zonder de doelen, de inhoud, de reikwijdte en de duur van een dergelijke vergoeding te omschrijven. Derhalve zijn artikel 2 van besluit MB/29/2010 en met name tabel 1 van de bijlage bij dit besluit onrechtmatig.

—

Op grond van artikel 74, lid 1, van de oprichtingsverordening van ECHA mag het Agentschap weliswaar kosten voor de geleverde diensten aanrekenen, maar overeenkomstig artikel 74, lid 3, ervan worden de vergoedingen voor deze kosten zo bepaald dat zij in combinatie met andere inkomstenbronnen van het Agentschap toereikend zijn om de kosten van de verrichte diensten te dekken. Een vergoeding voor administratieve kosten die is vastgesteld op een vast bedrag van 14 500 EUR, kan evenwel niet worden gerechtvaardigd op basis van de controletaak van ECHA, aangezien dit bedrag onredelijk hoog is in verhouding met de verrichte diensten. Daarnaast komen dergelijke vergoedingen voor administratieve kosten in werkelijkheid neer op een sanctie.

—

Het REACH-IT-systeem bood ondernemingen onvoldoende informatie om op de hoogte te zijn van de sancties die gelden met betrekking tot de op hen rustende verplichting om hun omvang te verifiëren. Voorts heeft het Agentschap geen rekening gehouden met het feit dat er geen sprake was van opzet en evenmin met het feit dat verzoekster de vergissing uit eigen beweging heeft gecorrigeerd.