—

uitbreiding van het toepassingsgebied van de heffingsregels tot bussen en touringcars, tot vrachtwagens van tussen de 3,5 en 12 ton en, in zekere mate, tot lichte voertuigen, waaronder personenwagens;

—

geleidelijke afschaffing van tijdsgebonden heffingssystemen (de zogenoemde “vignetten”) voor zware bedrijfsvoertuigen en lichte voertuigen;

—

verplichte toepassing van een externekostenheffing op zware bedrijfsvoertuigen op de gedeelten van het wegennet waar de door deze voertuigen veroorzaakte milieuschade aanzienlijk is, en de herziening van de voorschriften voor het opleggen van dergelijke heffingen;

—

differentiatie van prijzen op basis van CO2-uitstoot in plaats van de Euro-emissienorm, en

—

gebruik van de inkomsten uit congestieheffingen, of het financiële waarde-equivalent van die inkomsten, voor het aanpakken van het congestieprobleem.

—

toepassing van de beginselen “de vervuiler betaalt” en “de gebruiker betaalt” versterken;

—

bijdragen aan de financiering van de wegeninfrastructuur;

—

congestie terugdringen;

—

koolstofvrij maken van het vervoer stimuleren, en

—

bijdragen tot de verwezenlijking van de klimaatdoelen.

a)

de lijst met definities in artikel 2 is uitgebreid met een aantal nieuwe definities (bijvoorbeeld “kampeerauto”, “bestelwagen”, “emissievrij voertuig”) en andere worden verduidelijkt of specifieker gemaakt (bijvoorbeeld “zwaar bedrijfsvoertuig”, “licht voertuig”, “ingrijpend gewijzigde tol- of heffingsregeling”);

b)

artikel 7, de kernbepaling waarin de algemene heffingsbeginselen zijn vastgelegd, is zodanig herzien dat:

c)

een nieuwe bepaling, artikel 7 bis bis, bevat nu de zogenoemde “gecombineerde heffingsregeling”. In dit artikel staat dat lidstaten die vóór de inwerkingtreding van de richtlijn tolgelden op hun kernnetwerk of een deel ervan toepassen, een gecombineerde heffingsregeling voor alle zware bedrijfsvoertuigen of voor sommige typen zware bedrijfsvoertuigen kunnen vaststellen. Binnen die regeling moeten de gebruiksrechten worden gedifferentieerd op basis van de CO2-emissies en de euro-emissieklasse van het voertuig;

d)

in artikel 7 bis zijn kleine aanpassingen gedaan met betrekking tot de evenredigheid van de gebruiksrechten voor personenauto’s. Daarnaast moeten volgens deze bepaling de infrastructuurvoorzieningen ook beschikbaar zijn voor een dag, en voor een week of tien dagen of beide. De lidstaten kunnen echter ook andere gebruiksperiodes van de infrastructuur instellen. Indien de lidstaten voor lichte bedrijfsvoertuigen andere gebruiksrechten vaststellen dan voor personenauto’s, moeten de gebruiksrechten voor lichte bedrijfsvoertuigen hoger zijn dan die voor personenauto’s;

e)

wat de internalisering van de externe kosten van zware bedrijfsvoertuigen betreft, wordt in artikel 7 quater bis en 7 quater ter de externekostenheffing voor luchtverontreiniging verplicht gesteld, na een overgangsperiode van vier jaar waarin tolgelden worden toegepast. De lidstaten kunnen er evenwel voor kiezen de externekostenheffing voor luchtverontreiniging niet toe te passen als er sprake is van onbedoelde gevolgen, bijvoorbeeld als voertuigen gaan omrijden, nadat zij de Commissie daarvan in kennis hebben gesteld. Deze verplichte heffing doet geen afbreuk aan de keuze van de lidstaten om hoe dan ook een externekostenheffing voor CO2-emissies toe te passen. Desalniettemin zal de Commissie de uitvoering en de doeltreffendheid van de externekostenheffing voor CO2-emissies te beoordelen;

f)

wat optionele heffingen betreft:

g)

met betrekking tot differentiaties op basis van CO2-emissies en de milieuprestaties van de voertuigen:

h)

er zijn aanpassingen aangebracht aan artikel 11. Deze aanpassingen betreffen het soort informatie dat moet worden verstrekt in het verslag dat de lidstaten in geaggregeerde vorm moeten publiceren en de frequentie van publicatie (d.w.z. het verslag moet drie jaar na de inwerkingtreding van de richtlijn worden gepubliceerd en daarna om de vijf jaar);

i)

artikel 4 van de wijzigingsrichtlijn voorziet in een overgangsperiode van twee jaar, en

j)

de bijlagen zijn herzien wat betreft maximumbedragen van gebruiksrechten, minimumeisen en referentiewaarden voor externekostenheffingen, minimumeisen en referentiewaarden van congestieheffingen en criteria voor emissieprestaties voor verontreinigende stoffen voor lichte voertuigen.