(1)

Op grond van Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (1) moeten instandhoudingsmaatregelen worden aangenomen met inachtneming van het beschikbare wetenschappelijke, technische en economische advies, met inbegrip van, waar relevant, verslagen van het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV) en van andere adviesinstanties en adviezen die zijn ontvangen van de adviesraden.

(2)

Het is aan de Raad om maatregelen aan te nemen inzake de vaststelling en verdeling van de vangstmogelijkheden, inclusief, waar nodig, functioneel daarmee verbonden voorwaarden. Op grond van artikel 16, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 moeten de vangstmogelijkheden worden vastgesteld overeenkomstig de in artikel 2, lid 2, van die verordening genoemde doelstellingen van het gemeenschappelijk visserijbeleid (GVB). Daarnaast moeten voor bestanden die onder een meerjarenplan vallen, totale toegestane vangsten (TAC’s) worden vastgesteld in overeenstemming met de streefcijfers en maatregelen van die plannen. Overeenkomstig artikel 16, lid 1, van die verordening moeten de vangstmogelijkheden zodanig aan de lidstaten worden toegewezen dat de relatieve stabiliteit van de visserijactiviteiten van iedere lidstaat voor elk visbestand of elke visserij gewaarborgd is.

(3)

TAC’s moeten daarom overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1380/2013 worden vastgesteld overeenkomstig het beschikbare wetenschappelijke advies, met inachtneming van zowel de biologische en sociaal-economische aspecten als de verplichting tot gelijke behandeling van de visserijsectoren, en in het licht van de standpunten die naar voren komen tijdens de raadpleging van de belanghebbenden, met name op de bijeenkomsten van de betrokken adviesraden.

(4)

Krachtens artikel 15 van Verordening (EU) nr. 1380/2013 vallen alle bestanden waarvoor vangstbeperkingen gelden, sinds 1 januari 2019 onder de aanlandingsverplichting, hoewel er bepaalde vrijstellingen van toepassing zijn. In artikel 16, lid 2, van die verordening is bepaald dat, wanneer de aanlandingsverplichting voor een visbestand is ingevoerd, de vangstmogelijkheden niet meer mogen worden vastgesteld als afspiegeling van de aanlanding, maar moeten worden vastgesteld als afspiegeling van de vangsten. Op basis van gezamenlijke aanbevelingen van de lidstaten en overeenkomstig artikel 15 van Verordening (EU) nr. 1380/2013 heeft de Commissie een aantal gedelegeerde verordeningen vastgesteld met nadere uitvoeringsbepalingen voor de aanlandingsverplichting in de vorm van specifieke teruggooiplannen.

(5)

Bij het vaststellen van de vangstmogelijkheden voor bestanden die onder de aanlandingsverplichting vallen, moet er rekening mee worden gehouden dat teruggooi in principe niet meer is toegestaan. Ze moeten derhalve worden gebaseerd op de adviescijfers voor de totale vangsten (in plaats van de adviescijfers voor de gewenste vangsten) die door de Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (ICES) worden geleverd. De hoeveelheden die bij wijze van vrijstelling op de aanlandingsverplichting nog wel mogen worden teruggegooid, moeten in mindering worden gebracht op die adviescijfers voor de totale vangsten.

(6)

Voor bepaalde bestanden heeft de ICES nulvangsten aanbevolen. Echter, indien de TAC’s voor die bestanden worden vastgesteld op het aanbevolen niveau, zou de verplichting tot aanlanding van alle vangsten, inclusief bijvangsten van die bestanden in gemengde visserijen, resulteren in het verschijnsel van “choke species” (knelsoorten of verstikkingssoorten). Om een evenwicht te vinden tussen de instandhouding van visserijen, in het licht van de mogelijk ernstige sociaal-economische gevolgen als dat niet zou gebeuren, en de noodzaak om een goede biologische toestand van die bestanden te bereiken, rekening houdend met de moeilijkheid om alle bestanden in een gemengde visserij op het niveau van de maximale duurzame opbrengst (MDO) te bevissen, moeten voor die bestanden specifieke TAC’s voor bijvangsten worden vastgesteld. Die TAC’s moeten worden vastgesteld op een niveau dat de sterfte voor die bestanden doet afnemen en stimulansen biedt om de selectiviteit te verbeteren en bijvangsten van die bestanden te voorkomen. Ter vermindering van de vangsten van de bestanden waarvoor bijvangst-TAC’s zijn vastgesteld, moeten vangstmogelijkheden voor visserijen waarbij vis uit deze bestanden wordt gevangen, worden vastgesteld op niveaus die de biomassa van kwetsbare bestanden weer op een duurzaam peil helpen brengen. Ook moeten technische en controlemaatregelen die intrinsiek verbonden zijn met de vangstmogelijkheden, worden vastgesteld om illegale teruggooi te voorkomen.

(7)

Om er zoveel mogelijk voor te zorgen dat de vangstmogelijkheden in gemengde visserijen overeenkomstig artikel 16, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 worden benut, moet een quotumruilsysteem worden opgezet voor de lidstaten die geen quotum hebben voor hun onvermijdelijke bijvangsten.

(8)

Krachtens het bij Verordening (EU) 2019/472 van het Europees Parlement en de Raad (2) ingevoerde meerjarenplan voor de westelijke wateren moet het streefcijfer voor visserijsterfte voor de in artikel 1, lid 1, van die verordening genoemde bestanden binnen de bandbreedten van visserijsterftewaarden blijven die resulteren in de in artikel 2, punt 2), van die verordening gedefinieerde MDO (“FMDO-bandbreedten”), zulks overeenkomstig artikel 4 van die verordening. De totale visserijsterfte voor zeebaars (Dicentrarchus labrax) in de ICES-sectoren 8a en 8b moet daarom overeenkomstig het MDO-advies van de ICES en de FMDO-puntwaarde worden vastgesteld, waarbij rekening wordt gehouden met commerciële en recreatieve vangsten, met inbegrip van teruggooi. De FMDO-puntwaarde is de visserijsterfte die de MDO op lange termijn oplevert. De lidstaten (Frankrijk en Spanje) moeten maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat de visserijsterfte bij hun vloten en recreatievissers niet hoger is dan de FMDO-puntwaarde, conform artikel 4, lid 3, van Verordening (EU) 2019/472.

(9)

De maatregelen voor recreatievisserijen op zeebaars moeten in stand blijven, gelet op de significante impact van recreatievisserijen op de betrokken bestanden. De meeneemlimieten moeten worden gehandhaafd in lijn met het wetenschappelijk advies. Vaste netten moeten worden uitgesloten omdat deze niet selectief genoeg zijn en er waarschijnlijk meer exemplaren mee worden gevangen dan de vastgestelde grenswaarden. Gezien de ecologische, sociale en economische situatie vinden de maatregelen voor zeebaars een goed evenwicht tussen de belangen van commerciële vissers en van recreatievissers, vooral omdat commerciële vissers in kustgemeenschappen van de bestanden in kwestie afhankelijk zijn. Met name kunnen recreatievissers met die maatregelen vis vangen doordat rekening wordt gehouden met het effect ervan op de bestanden.

(10)

Op 4 november 2021 heeft ICES wetenschappelijk advies uitgebracht voor de Europese aal (Anguilla anguilla) in zijn natuurlijke verspreidingsgebied. De ICES adviseert voor 2022, volgens de voorzorgsbenadering, nulvangsten voor alle habitats. Dit geldt voor zowel recreatieve als commerciële vangsten, met inbegrip van vangsten van glasalen voor uitzetting en aquacultuur. Overeenkomstig dit advies is het aan te raden in 2022 een sluitingsperiode van drie opeenvolgende maanden voor alle visserij op aal te behouden, terwijl de Commissie belanghebbenden raadpleegt over de Europese aal. Het verbod moet gelden voor alle in artikel 4, lid 1, punt 28), van Verordening (EU) nr. 1380/2013 bedoelde visserijactiviteiten. De lidstaten moeten ervoor zorgen dat de sluitingsperiode van drie opeenvolgende maanden tijdens de belangrijkste migratieperiode van de Europese aal valt, en de sluitingsperiode uiterlijk op 1 juni 2022 meedelen aan de Commissie, met ondersteunende informatie.

(11)

De ICES heeft pas op 17 december 2021 zijn wetenschappelijk advies voor 2022 voor ansjovis (Engraulis encrasicolus) in ICES-deelgebied 8 (Golf van Biskaje) uitgebracht. Aangezien er vóór de start van het visseizoen op 1 januari 2022 een TAC moet zijn afgesproken, moet er een voorlopige TAC worden vastgesteld. Deze voorlopige TAC moet worden vastgesteld op 24 000 ton en gelden voor de periode van 1 januari 2022 tot en met 30 juni 2022. Dit niveau komt ongeveer overeen met de vangsten van dat bestand tussen 1 januari 2021 en 30 juni 2021.

(12)

In ICES-sectoren 8c, 8d, 8e, ICES-deelgebieden 9 en 10 en de Uniewateren van Cecaf 34.1.1 worden drie verschillende soorten tongen beheerd met één enkele TAC. Aangezien de vangstmogelijkheden voor een van deze bestanden, te weten tong (Solea solea) in ICES-sectoren 8c en 9a, moeten worden vastgesteld overeenkomstig artikel 4 van Verordening (EU) 2019/472, moet voor deze soort een afzonderlijke vangstbeperking worden vastgesteld, overeenkomstig het MDO-advies.

(13)

Het wetenschappelijk advies voor bestanden Elasmobranchii (roggen en haaien) is een nulvangst vanwege de slechte staat van instandhouding ervan. Bovendien betekenen hoge overlevingspercentages dat ervan uit wordt gegaan dat teruggooi niet tot een hogere visserijsterfte voor die bestanden leidt en gunstig is voor de instandhouding ervan. Het vissen op dergelijke soorten moet derhalve worden verboden. Op grond van artikel 15, lid 4, punt a), van Verordening (EU) nr. 1380/2013 geldt de aanlandingsverplichting niet voor soorten waarop niet mag worden gevist.

(14)

Het meerjarenplan voor de Noordzee is ingevoerd bij Verordening (EU) 2018/973 van het Europees Parlement en de Raad (3) en trad in 2018 in werking. Het meerjarenplan voor de westelijke wateren werd ingevoerd bij Verordening (EU) 2019/472 en trad in 2019 in werking. De vangstmogelijkheden voor de in artikel 1, lid 1, van die verordeningen vermelde bestanden moeten worden vastgesteld conform de streefcijfers (FMDO-bandbreedtes) en vrijwaringsmaatregelen van die verordeningen. De FMDO-bandbreedtes zijn vermeld in de desbetreffende ICES-adviezen. Indien geen degelijke wetenschappelijke informatie beschikbaar is, moeten de vangstmogelijkheden voor bijvangstbestanden worden vastgesteld conform de voorzorgsbenadering, zoals aangegeven in Verordeningen (EU) 2018/973 en (EU) 2019/472.

(15)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EU) 2018/973 moeten, indien uit wetenschappelijk advies blijkt dat de paaibiomassa van een van de in artikel 1, lid 1, van die verordening genoemde bestanden lager is dan het grensreferentiepunt voor biomassa (Blim), extra herstelmaatregelen worden genomen om te waarborgen dat het betrokken bestand snel weer boven een niveau komt dat de MDO kan opleveren. In het bijzonder kunnen deze herstelmaatregelen inhouden dat de gerichte visserij op het bestand in kwestie wordt geschorst en de vangstmogelijkheden voor die of andere bestanden in de betrokken visserijen voldoende worden verlaagd.

(16)

De TAC’s voor blauwvintonijn (Thunnus thynnus) in het oostelijke deel van de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee moeten worden vastgesteld overeenkomstig Verordening (EU) 2016/1627 van het Europees Parlement en de Raad (4).

(17)

Voor bestanden waarvoor niet voldoende betrouwbare gegevens voorhanden zijn waarop ramingen van de omvang ervan kunnen worden gebaseerd, moeten de beheersmaatregelen en de TAC-niveaus worden vastgesteld volgens de voorzorgsbenadering voor het visserijbeheer zoals omschreven in artikel 4, lid 1, punt 8, van Verordening (EU) nr. 1380/2013, en met inachtneming van bestandspecifieke factoren, en met name de beschikbare informatie over de ontwikkelingen van de bestanden en overwegingen betreffende gemengde visserijen.

(18)

Bij Verordening (EG) nr. 847/96 van de Raad (5) zijn aanvullende voorwaarden voor het meerjarenbeheer van de TAC’s ingevoerd, waaronder flexibiliteitsbepalingen voor voorzorgs- en analytische TAC’s (artikelen 3 en 4). Krachtens artikel 2 van die verordening moet de Raad bij de vaststelling van de TAC’s bepalen voor welke bestanden de artikelen 3 en 4 van die verordening niet van toepassing zijn, gelet op met name de biologische toestand ervan. In 2014 is bij artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 nog een jaarflexibiliteitsmechanisme ingevoerd voor alle bestanden waarvoor de aanlandingsverplichting geldt. Om te voorkomen dat excessieve flexibiliteit afbreuk doet aan het beginsel van rationele en verantwoorde exploitatie van de biologische rijkdommen van de zee, aan de verwezenlijking van de GVB-doelstellingen en aan de biologische toestand van de bestanden, mogen de artikelen 3 en 4 van Verordening (EG) nr. 847/96 alleen van toepassing zijn op analytische TAC’s wanneer geen gebruik wordt gemaakt van de jaarflexibiliteit waarin artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 voorziet.

(19)

Indien een TAC aan slechts één lidstaat wordt toegewezen, moet deze lidstaat overeenkomstig artikel 2, lid 1, van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) worden gemachtigd om zijn TAC te bepalen. Er moet worden gewaarborgd dat de lidstaat bij het bepalen van het TAC-niveau volledig in overeenstemming met de beginselen en voorschriften van het GVB handelt.

(20)

De maxima voor de visserij-inspanning voor 2022 moeten worden vastgesteld overeenkomstig de artikelen 5, 6, 7 en 9 van en bijlage I bij Verordening (EU) 2016/1627.

(21)

Teneinde de volledige benutting van de vangstmogelijkheden te waarborgen, moet de mogelijkheid worden geboden om tussen bepaalde TAC-gebieden met hetzelfde biologische bestand een flexibele regeling toe te passen.

(22)

Voor sommige soorten, zoals bepaalde haaiensoorten, kan zelfs een beperkte visserijactiviteit een ernstig risico voor de instandhouding ervan meebrengen. Voor dergelijke soorten moeten de vangstmogelijkheden derhalve tot nul worden gereduceerd door middel van een totaalverbod op de visserij daarop.

(23)

Tijdens de 12e Conferentie van de partijen bij het Verdrag inzake de bescherming van trekkende wilde diersoorten (Manilla, 23-28 oktober 2017) is een aantal diersoorten toegevoegd aan de lijsten van beschermde soorten in de bijlagen I en II bij dat verdrag. Daarom moet worden bepaald dat vissersvaartuigen van de Unie die in om het even welke wateren vissen, en vissersvaartuigen van buiten de Unie die in de wateren van de Unie vissen, de beschermde status van die soorten in acht moeten nemen.

(24)

De in deze verordening vermelde vangstmogelijkheden voor vissersvaartuigen van de Unie moeten worden gebruikt overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1224/2009 van de Raad (6), en met name de artikelen 33 en 34 van die verordening betreffende de registratie van de vangsten en de visserij-inspanning, respectievelijk de melding van gegevens over de uitputting van de vangstmogelijkheden. Derhalve moet worden gepreciseerd welke codes de lidstaten moeten gebruiken wanneer zij bij de Commissie gegevens over aanlandingen van onder deze verordening vallende bestanden indienen.

(25)

De TAC voor de Unie voor Groenlandse heilbot (Reinhardtius hippoglossoides) in de internationale wateren van de ICES-deelgebieden 1 en 2 laat het standpunt van de Unie over het aandeel dat de Unie in die visserij toekomt, onverlet.

(26)

De Visserijcommissie voor het noordoostelijke deel van de Atlantische Oceaan (NEAFC) heeft tijdens haar jaarvergadering in 2021 een instandhoudingsmaatregel vastgesteld voor de twee roodbaarsbestanden (Sebastes marinus en Sebastes mentella) in de Irminger Zee, waarbij gerichte visserij op die bestanden wordt verboden. Bovendien stelde zij een verbod in op visserij-activiteiten in het gebied waar roodbaarzen samenkomen, teneinde bijvangsten ervan tot een minimum te beperken. Die maatregelen, die gebaseerd zijn op het ICES-advies voor nulvangsten, moeten worden omgezet in Unierecht. De NEAFC is er niet in geslaagd een aanbeveling aan te nemen voor roodbaarzen in de ICES-deelgebieden 1 en 2. Voor dat bestand moet de TAC worden vastgesteld in overeenstemming met het in de NEAFC ingenomen standpunt van de Unie.

(27)

Gezien het wetenschappelijk advies van de ICES voor 2022, moet voor Groenlandse heilbot in de internationale wateren van de ICES-deelgebieden 1 en 2 een TAC van 1 766 ton worden vastgesteld.

(28)

De Internationale Commissie voor de instandhouding van Atlantische tonijnen (Iccat) heeft tijdens haar jaarvergadering in 2021 besloten de huidige TAC’s voor blauwvintonijn, zwaardvis (Xiphias gladius), blauwe marlijn (Makaira nigricans), witte marlijn (Tetrapturus albidus), geelvintonijn (Thunnus albacares) en blauwe haai (Prionace glauca) te behouden voor 2022. Daarnaast heeft de Iccat voor 2022 een TAC van 62 000 ton vastgesteld voor grootoogtonijn (Thunnus obesus). Die maatregelen moeten in Unierecht worden omgezet.

(29)

Om de visserijsterfte van jonge grootoogtonijnen en geelvintonijnen te beperken, heeft de Iccat voor 2022 een maximum van 300 visaantrekkende voorzieningen (FAD’s) per vaartuig ingesteld, evenals een sluitingsperiode voor het gebruik van FAD’s. Die maatregelen moeten in Unierecht worden omgezet.

(30)

Daarnaast heeft de Iccat een 15-jarig herstelplan (voor 2022-2036) aangenomen voor witte tonijn in de Middellandse Zee (Thunnus alalunga). Voor 2022 heeft de Iccat de TAC voor witte tonijn in de Middellandse Zee vastgesteld op 2 500 ton. Bovendien heeft de Iccat voor Noord-Atlantische witte tonijn een TAC van 37 801 ton vastgesteld voor de periode 2022-2023, op grond van de bevissingsregels en met het oog op de vaststelling van een procedure voor het langetermijnbeheer van dit bestand. Die maatregelen moeten in Unierecht worden omgezet.

(31)

De Iccat heeft tijdens haar jaarvergadering in 2021 ook een herstelplan aangenomen voor de Noord-Atlantische kortvinmakreelhaai (Isurus oxyrinchus) die in het kader van de door de Iccat geregelde visserijen wordt gevangen, om een einde te maken aan de overbevissing en geleidelijk een biomassaniveau te bereiken dat tegen 2070 de MDO kan opleveren. Het herstelplan omvat een tweejarig verbod op het aan boord houden van kortvinmakreelhaaien, dat ingaat in 2022. De totale visserijsterfte werd vastgesteld op maximaal 250 ton, totdat nieuw wetenschappelijk advies beschikbaar is. Die maatregelen moeten in Unierecht worden omgezet.

(32)

Op grond van verscheidene aanbevelingen van de Iccat, kan de Unie, op verzoek, een bepaald percentage van haar ongebruikte quotum aan vangstmogelijkheden overdragen van 2020 naar 2022. In afwachting van de omzetting van die Iccat-aanbevelingen in Unierecht, moeten de quota voor de afzonderlijke lidstaten voor bepaalde bestanden worden vastgesteld op basis van het totale quotum van de Unie voor 2022, zoals dat werd vastgesteld door de Iccat vóór eventuele overdrachten van ongebruikte quota of verlagingen door de Iccat voor boven de quota gevangen hoeveelheden. In een later stadium kunnen de quota van de afzonderlijke lidstaten voor 2022 in overeenstemming worden gebracht met eventuele overdrachten en verlagingen, volgens de Unieregels voor overdrachten en verlagingen, zoals die in Verordening (EG) nr. 847/96, in artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013, of die in artikel 105 van Verordening (EG) nr. 1224/2009.

(33)

In 2019 was er sprake van overbevissing van Noord-Atlantische witte tonijn door sommige lidstaten, wat ertoe leidde dat het totale quotum van de Unie werd overschreden en de Iccat de boven de quota gevangen hoeveelheden in mindering bracht, hoewel andere lidstaten hun individuele quotum niet hadden opgebruikt dat jaar. Om deze situatie te corrigeren moet Verordening (EU) 2021/92 van de Raad (7) worden gewijzigd door voor de lidstaten individuele quota vast te stellen voor Noord-Atlantische witte tonijn, overeenkomstig het beginsel van relatieve stabiliteit en op basis van het totale Uniequotum zoals dat door de Iccat werd vastgesteld voor 2021 vóór de aanpassingen wegens overbevissing of onderbevissing door de lidstaten. Vervolgens moeten de quota worden aangepast volgens de Unieregels voor overdrachten en verlagingen, zoals die in Verordening (EG) nr. 847/96, in artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 of artikel 105 van Verordening (EG) nr. 1224/2009, zodat het totale Uniequotum voor Noord-Atlantische witte tonijn overeenkomt met de aanpassingen van de Iccat.

(34)

De Commissie voor de instandhouding van de levende rijkdommen in de Antarctische wateren (CCAMLR) heeft tijdens haar jaarvergadering in 2021 vangstbeperkingen voor zowel doelsoorten als bijvangstsoorten aangenomen voor de periode van 1 december 2021 tot en met 30 november 2022. Die maatregelen moeten in Unierecht worden omgezet.

(35)

De Commissie voor de tonijnvisserij in de Indische Oceaan (IOTC) heeft tijdens haar jaarvergadering in 2021 de eerder vastgestelde instandhoudings- en beheersmaatregelen herzien. Die maatregelen zijn als het goed is reeds omgezet in Unierecht. De herziene vangstbeperkingen voor geelvintonijn zijn pas na afloop van de officiële bezwaartermijn, op 17 december 2021, bevestigd door het secretariaat van de IOTC. De aldus bevestigde herziene vangstbeperkingen voor geelvintonijn moeten later worden omgezet in Unierecht.

(36)

De jaarvergadering van de Regionale Organisatie voor het visserijbeheer in het zuidelijke deel van de Stille Oceaan (SPRFMO) vindt plaats van 24 tot en met 28 januari 2022. In afwachting van die jaarvergadering en de vaststelling van de TAC’s voor 2022 dienen de bestaande maatregelen in het SPRFMO-verdragsgebied die functioneel verband houden met de TAC’s voorlopig te worden gehandhaafd.

(37)

De Inter-Amerikaanse Commissie voor tropische tonijn (IATTC) heeft tijdens haar jaarvergadering in 2021 voor de periode 2022-2024 nieuwe instandhoudings- en beheersmaatregelen vastgesteld voor tropische tonijn, waaronder een herziening van het aantal in gebruik genomen FAD’s. Die maatregelen moeten in Unierecht worden omgezet.

(38)

De Commissie voor de instandhouding van de zuidelijke blauwvintonijn (CCSBT) heeft tijdens haar jaarvergadering in 2021 de jaarlijkse TAC voor zuidelijke blauwvintonijn (Thunnus maccoyii) voor een periode van drie jaar (2021-2023) vastgesteld op hetzelfde niveau als in de voorgaande periode van drie jaar. Deze maatregel moet in Unierecht worden omgezet.

(39)

De Visserijorganisatie voor het zuidoostelijk deel van de Atlantische Oceaan (Seafo) heeft tijdens haar jaarvergadering in 2021 besloten om het merendeel van de huidige TAC’s voor de belangrijkste onder haar bevoegdheid vallende soorten te behouden tot haar volgende jaarvergadering in 2023. De TAC’s voor Antarctische diepzeeheek (Dissostichus eleginoides) en rode diepzeekrabben (Chaceon spp.) werden overeenkomstig het wetenschappelijk advies licht naar beneden bijgesteld. Die maatregelen moeten in Unierecht worden omgezet.

(40)

De Commissie voor de visserij in de westelijke en centrale Stille Oceaan (WCPFC) heeft tijdens haar jaarvergadering in 2021 besloten de huidige maatregelen voor het WCPFC-verdragsgebied te behouden. Die maatregelen moeten in Unierecht worden omgezet.

(41)

De Visserijorganisatie voor het noordwestelijke deel van de Atlantische Oceaan (NAFO) heeft tijdens haar 43e jaarvergadering in 2021 een aantal vangstmogelijkheden voor 2022 vastgesteld voor bepaalde bestanden in de deelgebieden 1 tot en met 4 van het NAFO-verdragsgebied. Die maatregelen moeten in Unierecht worden omgezet.

(42)

Tijdens de 8e bijeenkomst voor de Visserijovereenkomst voor de Zuid-Indische Oceaan (Siofa) in 2021 werd besloten de in 2020 vastgestelde TAC’s voor de onder die overeenkomst vallende bestanden te behouden. Die maatregelen moeten in Unierecht worden omgezet.

(43)

Wat de vangstmogelijkheden van sneeuwkrab (Chionoecetes spp.) rond de Spitsbergen-archipel betreft, verleent het Verdrag van 9 februari 1920 betreffende Spitsbergen (Svalbard) (het “Verdrag van Parijs van 1920”) alle partijen bij dat verdrag gelijkelijk en zonder onderscheid toegang tot de hulpbronnen rond Spitsbergen, ook wat visserij betreft. De Unie heeft haar standpunt aangaande dat toegangsrecht met betrekking tot de visserij op sneeuwkrab op het continentaal plat rond de Spitsbergen-archipel uiteengezet in verschillende nota’s-verbaal aan Noorwegen, meest recentelijk op 26 februari 2021 en 28 juni 2021. Teneinde te garanderen dat de exploitatie van sneeuwkrabben rond Spitsbergen in overeenstemming is met de niet-discriminerende beheersregels die kunnen worden vastgesteld door Noorwegen, dat overeenkomstig de desbetreffende bepalingen van het Verdrag van de Verenigde Naties inzake het recht van de zee (Unclos) en het Verdrag van Parijs van 1920 soevereiniteit en jurisdictie over het gebied heeft, is het dienstig te bepalen hoeveel vaartuigen tot deze visserijtak worden toegelaten. De verdeling van deze vangstmogelijkheden over de lidstaten geldt alleen voor 2022. Er wordt aan herinnerd dat in de Unie de primaire verantwoordelijkheid voor de naleving van de toepasselijke wetgeving bij de vlaggenlidstaten berust.

(44)

Aangezien de besprekingen met Noorwegen over gelijke toegang zonder onderscheid voor vloten van de Unie die in de wateren rond Spitsbergen op kabeljauw (Gadus morhua) vissen nog lopen en waarschijnlijk pas begin 2022 worden afgerond, moet de Unie voor het eerste kwartaal van 2022 een voorlopig Uniequotum vaststellen. Rekening houdend met de seizoensgebondenheid van die visserij, moet dat voorlopige quotum worden vastgesteld op 4 500 ton. De toewijzing van de quota aan de lidstaten moet gebeuren overeenkomstig Besluit 87/277/EEG van de Raad (8), onder voorbehoud van de aanpassingen die nodig zijn als gevolg van de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk uit de Unie en als gevolg van de verhouding tussen de hoogte van het voorlopige Uniequotum en het aandeel van de Unie in het bestand.

(45)

Overeenkomstig de verklaring van de Unie aan de Bolivariaanse Republiek Venezuela over de toekenning van vangstmogelijkheden in wateren van de Unie aan vissersvaartuigen die de vlag van Venezuela voeren in de exclusieve economische zone voor de kust van Frans-Guyana (9), moet worden bepaald welke vangstmogelijkheden voor snappers in wateren van de Unie ter beschikking van Venezuela worden gesteld.

(46)

Aangezien sommige bepalingen continu moeten worden toegepast, en teneinde een gebrek aan rechtszekerheid in de periode tussen het einde van 2022 en de datum van inwerkingtreding van de verordening tot vaststelling van de vangstmogelijkheden voor 2023 te voorkomen, moet deze verordening wat de verbodsbepalingen en de bepalingen inzake gesloten seizoenen betreft, begin 2023 van toepassing blijven tot aan de inwerkingtreding van de verordening tot vaststelling van de vangstmogelijkheden voor 2023.

(47)

Om uniforme voorwaarden voor de uitvoering van deze verordening te waarborgen, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden verleend tot machtiging van individuele lidstaten om toegewezen visserij-inspanningen te beheren volgens een systeem van kilowatt per dag; tot toekenning van extra zeedagen voor de definitieve beëindiging van visserijactiviteiten en voor de versterkte aanwezigheid van wetenschappelijke waarnemers en tot opstelling van spreadsheetformats voor het verzamelen en doorsturen van informatie over overdrachten van zeedagen tussen vissersvaartuigen die de vlag van dezelfde lidstaat voeren. De Commissie moet die bevoegdheden uitoefenen in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (10).

(48)

Om ervoor te zorgen dat de visserijactiviteiten niet worden onderbroken en de bestaansmiddelen van de vissers van de Unie worden veiliggesteld, moet deze verordening met ingang van 1 januari 2022 van toepassing zijn, met uitzondering van de bepalingen inzake de beperkingen van de visserij-inspanning, die van toepassing moeten zijn met ingang van 1 februari 2022, en sommige bepalingen voor bijzondere gebieden, waarvoor een specifieke toepassingsdatum moet gelden. Gezien de urgentie moet deze verordening onmiddellijk na de bekendmaking ervan in werking treden.

(49)

Bepaalde internationale maatregelen waarbij vangstmogelijkheden voor de Unie worden ingesteld of beperkt, zijn aan het einde van 2021 door de betrokken regionale organisaties voor visserijbeheer (ROVB’s) vastgesteld en zijn vóór de inwerkingtreding van deze verordening van toepassing geworden. De bepalingen waarbij deze maatregelen worden omgezet in Unierecht, moeten derhalve met terugwerkende kracht van toepassing zijn. Aangezien het visseizoen in het CCAMLR-verdragsgebied van 1 december tot en met 30 november loopt en bepaalde vangstmogelijkheden of -verboden in het CCAMLR-verdragsgebied worden vastgesteld voor een periode die ingaat op 1 december 2021, moeten de desbetreffende bepalingen van deze verordening met ingang van die datum van toepassing zijn. Deze toepassing met terugwerkende kracht laat het beginsel van gewettigd vertrouwen onverlet, aangezien CCAMLR-leden niet zonder machtiging in het CCAMLR-verdragsgebied mogen vissen. Verder moeten de lidstaten er overeenkomstig de Iccat-regels op toezien dat hun vaartuigen gedurende de 15 dagen vóór het begin van de sluitingsperiode, dus vanaf 17 december 2021, geen FAD’s uitzetten.

(50)

In overeenstemming met de procedure in de Partnerschapsovereenkomst inzake duurzame visserij tussen de Europese Unie, enerzijds, en de regering van Groenland en de regering van Denemarken, anderzijds, en het protocol tot uitvoering van die overeenkomst (11) heeft het Gemengd Comité de vangstmogelijkheden vastgesteld waarover de Unie in 2022 in de Groenlandse wateren kan beschikken. Die maatregelen moeten in Unierecht worden omgezet.

(51)

In 2021 hebben de Unie, het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen trilateraal overleg gehouden over zes gedeelde en gezamenlijk beheerde bestanden in de Noordzee, om overeenstemming te bereiken over het beheer van deze bestanden, met inbegrip van de vangstmogelijkheden voor het volgende jaar. Dat overleg vond plaats tussen 28 oktober en 10 december 2021, op basis van het door de Raad overeengekomen standpunt van de Unie. Het resultaat van het overleg werd vastgelegd in goedgekeurde notulen, die op 10 december 2021 werden ondertekend door de delegatiehoofden van de Unie, het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen. Daarom wordt voorgesteld de betrokken vangstmogelijkheden vast te stellen op het met het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen overeengekomen niveau, samen met de andere bepalingen van de goedgekeurde notulen.

(52)

In 2021 hebben de Unie en Noorwegen bilateraal overleg gehouden over twee gedeelde en gezamenlijk beheerde bestanden in het Skagerrak, om overeenstemming te bereiken over het beheer van deze bestanden, met inbegrip van de vangstmogelijkheden voor het volgende jaar en de uitwisseling van vangstmogelijkheden. Dit overleg vond plaats tussen 8 november en 10 december 2021, op basis van het door de Raad overeengekomen standpunt van de Unie. Het resultaat van het overleg werd vastgelegd in drie goedgekeurde notulen, die op 10 december 2021 werden ondertekend door de delegatiehoofden van de Unie en Noorwegen. Daarom wordt voorgesteld de betrokken vangstmogelijkheden vast te stellen op het met Noorwegen overeengekomen niveau, samen met de andere bepalingen van de goedgekeurde notulen.

(53)

De vast te stellen vangstmogelijkheden voor kabeljauw in de Noordzee moeten zorgen voor een gelijk speelveld voor marktdeelnemers van de Unie en bijdragen aan het herstel van dat bestand. Ten behoeve van het herstel en het duurzame langetermijnbeheer van het bestand moeten met het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen overeengekomen maatregelen die daar functioneel verband mee houden, worden gehandhaafd.

(54)

De ICES signaleerde in 2019 dat de vangsten van haring (Clupea harengus) voor sector 3a zo dicht mogelijk bij nul moeten liggen, aangezien zonder extra gebieds- of tijdsbeperkingen voor de haringvisserij vangsten van het lentepaaiende haringbestand in de westelijke Oostzee (WBSS) onvermijdelijk zijn. Recente informatie van de ICES wijst erop dat het WBSS-haringbestand zich steeds verder vermengt met de haringbestanden in het Skagerrak en de Noordzee en dat de meeste WBSS-haringvangsten nu plaatsvinden in het Skagerrak en in mindere mate in het oostelijke deel van de Noordzee.

(55)

In de goedgekeurde notulen van het bilaterale overleg tussen de Unie en Noorwegen over het Skagerrak verbindt de Unie zich ertoe haar werkelijke vangsten in het Skagerrak te beperken tot 969 ton en stemt Noorwegen ermee in ten minste 95 % van zijn quota over te dragen op de Noordzee teneinde het WBSS-haringbestand te beschermen. Daarom wordt voorgesteld de totale vangsten van de C- (HER/03A) en D-vloot (HER/03A-BC) voor de betrokken lidstaten te beperken door middel van een bijzondere voorwaarde in een voetnoot bij de TAC-tabellen voor die quota. Het niveau van de quota in de tabellen blijft echter ongewijzigd, op grond van het beginsel van relatieve stabiliteit en om de bijbehorende flexibiliteit tussen zones (IAF) te regelen. Voor Noorwegen zouden de maximale werkelijke vangsten in de wateren van de Unie van ICES-sector 3a neerkomen op 167 ton (5 % van zijn quota).

(56)

Volgens punt 13.11 van de goedgekeurde notulen van het bilateraal overleg tussen de Unie en Noorwegen over het Skagerrak, kunnen Noorwegen en de Unie, om het WBSS-haringbestand te beschermen, tot 100 % van hun quota voor haring in het Skagerrak gebruiken voor haringvisserij in de Noordzee. Aangezien het bilateraal overleg met het Verenigd Koninkrijk voor 2022 nog niet is afgerond, kon op 20 december nog niet worden bevestigd dat de IAF voor HER/03A in 2022 zou worden gehandhaafd ten aanzien van de wateren van het Verenigd Koninkrijk. Daarom moet in de desbetreffende voetnoten bij de C-vloot duidelijk worden gemaakt dat de IAF niet geldt voor de wateren van het Verenigd Koninkrijk zolang de Unie en het Verenigd Koninkrijk in bilateraal overleg tussen deze twee partijen nog geen overeenstemming hebben bereikt over dergelijke flexibiliteit.

(57)

In punt 13.12 van de goedgekeurde notulen van het bilateraal overleg tussen de Unie en Noorwegen over het Skagerrak kondigt de Unie aan dat zij van plan is om in de sectoren 4a en 4b in de Noordzee gebruik te maken van een zekere mate van flexibiliteit, gelijk aan 5,7 % van het Unieaandeel van de A-vloot, oftewel 21 038 ton.

(58)

De Unie heeft jaarlijks bilateraal overleg met de Faeröer gepleegd over quota-uitwisseling en wederkerige toegang voor 2022. Dat overleg heeft niet geleid tot het sluiten van een overeenkomst in 2021.

(59)

Overeenkomstig artikel 498, lid 2, van de Handels- en Samenwerkingsovereenkomst tussen de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie, enerzijds, en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, anderzijds (12) (de “handels- en samenwerkingsovereenkomst”), moeten de Unie en het Verenigd Koninkrijk jaarlijks overleggen om, uiterlijk op 10 december van elk jaar, de TAC’s voor het volgende jaar overeen te komen voor de in bijlage 35 bij de handels- en samenwerkingsovereenkomst vermelde bestanden. Indien deze TAC’s overeenkomstig artikel 499, lid 2, van de handels- en samenwerkingsovereenkomst niet op 20 december zijn overeengekomen, stellen de Partijen voorlopige TAC’s vast.

(60)

Het bilateraal overleg met het Verenigd Koninkrijk is afgerond op 21 december. Dit was te laat om de uitkomst ervan in deze verordening op te nemen, erop gelet dat deze verordening met ingang van 1 januari 2022 van toepassing dient te zijn. Derhalve dient de Raad, met volledige inachtneming van het Unclos en de rechten en verplichtingen van de kuststaten, alsook hun soevereiniteit en jurisdictie, voorlopige TAC’s vastleggen voor de wateren van de Unie en de internationale wateren, en de wateren waartoe vissersvaartuigen van de Unie toegang krijgen van derde landen. De uitkomst van het overleg in het kader van artikel 498 van de Handels- en Samenwerkingsovereenkomst, zoals die tot uiting komt in de op 21 december 2021 ondertekende schriftelijke vastlegging, moet worden aangegeven in een wijziging van deze verordening, die zo spoedig mogelijk moet worden vastgesteld.

(61)

De voorlopige TAC’s moeten zorgen voor rechtszekerheid voor exploitanten uit de Unie en voortzetting van duurzame visserijactiviteiten totdat deze wijziging is vastgesteld.

(62)

Die aanpak is gebaseerd op artikel 499, lid 2, van de handels- en samenwerkingsovereenkomst, waarin is bepaald dat indien voor een in bijlage 35 of bijlage 36, tabellen A en B, vermeld bestand geen TAC is overeengekomen, elke Partij een voorlopig TAC vaststelt die overeenstemt met het door de ICES aanbevolen niveau en die met ingang van 1 januari van toepassing is. Overeenkomstig artikel 499, leden 3, 4 en 5, van de handels- en samenwerkingsovereenkomst moeten, in afwijking van lid 2 van dat artikel, de TAC’s voor bijzondere bestanden worden vastgesteld overeenkomstig de richtsnoeren die uiterlijk op 1 juli 2021 door het Gespecialiseerd Comité voor visserij dienden te worden aangenomen.

(63)

In de regel moeten de voorlopige vangstmogelijkheden voor de Unie derhalve worden gebaseerd op het ICES-advies voor 2022. Ook moeten ze overeenstemmen met het in de handels- en samenwerkingsovereenkomst overeengekomen aandeel van de Unie.

(64)

Zonder afbreuk te doen aan en bij gebreke van de richtsnoeren voor bijzondere bestanden, moeten de TAC’s voor die bestanden in overeenstemming zijn met artikel 499 van de handels- en samenwerkingsovereenkomst.

(65)

De voorlopige TAC’s moeten ook in overeenstemming zijn met het toepasselijke juridische kader van de Unie, met name artikel 4, artikel 5, lid 3, en artikel 8 van Verordening (EU) 2019/472, en artikel 4, artikel 5, lid 3, en artikel 7 van Verordening (EU) 2018/973.

(66)

Voor bepaalde bestanden worden in het wetenschappelijk advies van de ICES nulvangsten aanbevolen. Indien de voorlopige TAC’s voor die bestanden worden vastgesteld op het in het wetenschappelijk advies aanbevolen niveau, zou de verplichting om in gemengde visserijen alle vangsten, met inbegrip van bijvangsten, uit die bestanden aan te landen, het verschijnsel van zogenaamde “choke species” (knelsoorten of verstikkingssoorten) in de hand werken. Om het juiste evenwicht te vinden tussen het voortzetten van visserijen – gelet op de mogelijk ernstige sociaal-economische gevolgen als dat niet gebeurt – en de noodzaak om een goede biologische toestand van die bestanden te bereiken, en rekening houdend met de moeilijkheid om alle bestanden in een gemengde visserij op het niveau van de MDO te bevissen, is het wenselijk om voor die bestanden voorlopige TAC’s voor bijvangsten vast te stellen. Die TAC’s moeten worden vastgesteld op een niveau dat de sterfte voor die bestanden doet afnemen en dat stimulansen biedt voor verbeteringen op het vlak van selectiviteit en vermijding van vangsten van die bestanden. Ter vermindering van de vangsten van de bestanden waarvoor voorlopige bijvangst-TAC’s zijn vastgesteld, moeten vangstmogelijkheden voor visserijen waarbij vis uit deze bestanden wordt gevangen, worden vastgesteld op niveaus die de biomassa van kwetsbare bestanden weer op een duurzaam peil helpen brengen.

(67)

Als algemene aanpak moet de evenredige verlenging van de door de Raad voor 2021 vastgestelde TAC’s worden aangehouden, waarbij de voorlopige TAC’s voor het eerste kwartaal van 2022 worden vastgesteld op 25 % van de TAC’s voor 2021. Deze aanpak loopt niet vooruit op de definitieve TAC’s.

(68)

Om te bepalen voor welke bestanden een hoger percentage dan 25 % moet gelden, moet worden gekeken naar het quotumgebruik van de lidstaten in het eerste kwartaal van de afgelopen vier jaar (2018-2021). De voorlopige TAC’s zijn getoetst aan het wetenschappelijke advies en aan de in de handels- en samenwerkingsovereenkomst vastgelegde aandelen van de Unie en zijn niet hoger zijn dan de met het Verenigd Koninkrijk overeengekomen definitieve TAC’s. Deze verhoogde voorlopige TAC’s moeten in overeenstemming zijn met het ICES-advies, het toepasselijke juridisch kader van de Unie en de handels- en samenwerkingsovereenkomst. Daarmee kunnen de vissersvaartuigen van de Unie de vangstmogelijkheden benutten waarop zij recht hebben en die zij anders mis zouden lopen vanwege de seizoensgebondenheid van de visserij op de betrokken bestanden.

(69)

Dit niveau zou, ten minste tot en met 31 maart 2022, toereikend moeten zijn voor de vissersvaartuigen van de Unie.

(70)

De Unie heeft het Verenigd Koninkrijk geraadpleegd over de aanpak voor de vaststelling van voorlopige TAC’s.

(71)

Aangezien het noordelijke zeebaarsbestand een met het Verenigd Koninkrijk gedeeld bestand is, moeten er voor het eerste kwartaal van 2022 voorlopige maatregelen worden vastgesteld voor dit bestand, in afwachting van de toepassing van de resultaten van het overleg met het Verenigd Koninkrijk.

(72)

Om rekening te houden met de toepassing van de aanlandingsverplichting en om quota voor bepaalde bijvangsten beschikbaar te stellen voor de lidstaten zonder quotum, moet voor een aantal bestanden een quotumruilmechanisme worden opgezet.

(73)

Om paaiplaatsen te beschermen en vangsten van jonge zandspiering (Ammodytes spp.) te beperken, moeten seizoenssluitingen voor de visserij op zandspieringen met bepaald gesleept vistuig in ICES-sectoren 2a en 3a, en in ICES-deelgebied 4, worden gehandhaafd,