13.3.2009   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 68/3

(1)

Op 7 oktober 2008 is de Raad overeengekomen dat het herstellen van het vertrouwen en van de goede werking van de financiële sector prioriteit geniet. De Raad heeft toegezegd alle nodige maatregelen te zullen nemen om de deposito’s van particuliere spaarders te beschermen en heeft tevens het voornemen van de Commissie toegejuicht om spoedig een passend voorstel in te dienen dat de convergentie van depositogarantiestelsels moet bevorderen.

(2)

Richtlijn 94/19/EG van het Europees Parlement en de Raad (3) biedt deposanten reeds een basisdekking. De heersende financiële beroering maakt het echter noodzakelijk in een betere dekking te voorzien.

(3)

De thans bij Richtlijn 94/19/EG voorgeschreven minimumdekking is vastgesteld op 20 000 EUR, waarbij lidstaten over de mogelijkheid beschikken een hogere dekking te bieden. Deze maatregel is echter ontoereikend gebleken voor een groot aantal deposito’s in de Gemeenschap. Om het vertrouwen van deposanten in stand te houden en een grotere stabiliteit van de financiële markten te bereiken, dient de minimumdekking derhalve te worden verhoogd tot 50 000 EUR. Voor 31 december 2010 dient de totale dekkingssom per deposant te worden vastgesteld op 100 000 EUR — tenzij uit een door de Commissie verrichte en vóór 31 december 2009 aan het Europees Parlement en de Raad voorgelegde effectbeoordeling blijkt dat een dergelijke verhoging en een dergelijke harmonisatie niet aangewezen zijn en niet financieel haalbaar zijn voor alle lidstaten — om de bescherming van de consument en de financiële stabiliteit in de Gemeenschap te waarborgen en mededingingsverstoringen tussen de lidstaten te vermijden. Indien uit de effectbeoordeling blijkt dat een dergelijke verhoging en harmonisatie niet wenselijk zijn, moet de Commissie het Europees Parlement en de Raad adequate voorstellen voorleggen.

(4)

Voor alle deposanten moet dezelfde dekking gelden, ongeacht of de valuta van de lidstaat de euro is of niet. Lidstaten die geen deel uitmaken van de eurozone moeten echter de mogelijkheid hebben de uit de omzetting resulterende bedragen af te ronden zonder de equivalente bescherming van de deposanten aan te tasten.

(5)

In een door de Commissie aan het Europees Parlement en de Raad uitgebracht verslag dienen alle hiermee samenhangende onderwerpen te worden geanalyseerd, zoals verrekeningen en tegenvorderingen, de bepaling van de bijdragen aan de stelsels, de reeks van gedekte producten en deposanten, de doeltreffendheid van grensoverschrijdende samenwerking tussen depositogarantiestelsels, en het verband tussen depositogarantiestelsels en alternatieve manieren om deposanten hun inleg te vergoeden, zoals nooduitbetalingsregelingen. Ten behoeve van dit verslag moeten de lidstaten de relevante gegevens verzamelen en deze desgevraagd aan de Commissie doen toekomen.

(6)

Sommige lidstaten hebben uit hoofde van Richtlijn 94/19/EG depositogarantiestelsels ingesteld die een volledige dekking bieden voor bepaalde soorten langetermijn-deposito’s, zoals pensioenvorderingen. De rechten en verwachtingen van deposanten in die stelsels dienen te worden geëerbiedigd.

(7)

Sommige lidstaten hebben uit hoofde van Richtlijn 94/19/EG depositogarantiestelsels ingesteld die een volledige dekking bieden voor bepaalde tijdelijk verhoogde balansen, of zijn van plan dit te doen. De Commissie moet voor 31 december 2009 evalueren of een volledige dekking voor bepaalde tijdelijk verhoogde balansen gehandhaafd of geïntroduceerd moet worden.

(8)

Systemen die de kredietinstelling zelf beschermen en in het bijzonder haar liquide middelen en solvabiliteit verzekeren, en daarmee een bescherming garanderen voor de deposanten die ten minste equivalent is aan de bescherming die geboden wordt door een depositogarantiestelsel, en vrijwillige regelingen voor deposanten-compensatie die niet door een lidstaat ingevoerd of officieel erkend zijn, mogen in hun werking niet worden gehinderd door deze richtlijn.

(9)

De lidstaten moeten depositogarantieregelingen aanmoedigen te overwegen afspraken te maken over hun wederzijdse verplichtingen dan wel bestaande afspraken daarover te verbeteren.

(10)

De thans geldende uitbetalingstermijn van drie maanden, die tot 9 maanden kan worden verlengd, is strijdig met de noodzaak het vertrouwen van deposanten in stand te houden en voldoet niet aan hun behoeften. De uitbetalingstermijn dient daarom te worden verkort tot twintig werkdagen. Deze termijn zou alleen in uitzonderlijke omstandigheden en met instemming van de bevoegde autoriteiten mogen worden verlengd. Twee jaar na de inwerkingtreding van deze richtlijn moet de Commissie bij het Europees Parlement en de Raad een verslag indienen over de doeltreffendheid en de termijnen van de uitbetalingsprocedures, waarin beoordeeld wordt of een verdere verkorting van de uitbetalingstermijn tot tien werkdagen wenselijk is.

(11)

Daarenboven dient in gevallen waarin de uitbetaling afhankelijk is van een vaststelling van de bevoegde autoriteiten, de thans geldende termijn van 21 dagen voor het doen van een dergelijke vaststelling tot vijf werkdagen te worden verkort om een snelle uitbetaling niet te verhinderen. De bevoegde instanties moeten echter eerst voldoende hebben geconstateerd dat een kredietinstelling heeft nagelaten een verschuldigd en betaalbaar deposito terug te betalen. Die beoordeling moet onderworpen zijn aan de rechterlijke of bestuursrechtelijke procedures in de lidstaten.

(12)

Deposito’s mogen als niet beschikbaar worden beschouwd, wanneer een vroege interventie of reorganisatiemaatregelen niet met succes werden bekroond. Dit mag de bevoegde autoriteiten niet beletten om tijdens de uitbetalingstermijn verdere herstructureringsinspanningen te leveren.

(13)

De lidstaten moeten ernaar streven de continuïteit van de dienstverlening door banken en beschikbaarheid van de liquide middelen van banken te verzekeren, vooral in perioden van financiële beroering. Daarom worden de lidstaten ertoe aangemoedigd zo snel mogelijk regelingen te treffen om betalingen uit een noodfonds van adequate bedragen te verzekeren na aanvraag van de getroffen deposant, binnen drie dagen na een dergelijke aanvraag. Daar de verkorting van de huidige uitbetalingstermijn van drie maanden een positief effect zal hebben op het vertrouwen van de deposanten en de werking van de financiële markten, moeten de lidstaten met hun depositogarantiestelsels ervoor zorgen dat de uitbetalingstermijn zo kort mogelijk is.

(14)

Richtlijn 94/19/EG biedt de lidstaten de mogelijkheid de dekking tot een bepaald percentage te beperken. Het is aangetoond dat deze mogelijkheid het vertrouwen van deposanten ondermijnt en dient dan ook te worden afgeschaft.

(15)

De voor de uitvoering van Richtlijn 94/19/EG vereiste maatregelen dienen te worden vastgesteld overeenkomstig Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (4).

(16)

In het bijzonder dient aan de Commissie de bevoegdheid te worden verleend de geboden dekking aan te passen om rekening te houden met de inflatie in de Europese Unie, conform de door de Commissie gepubliceerde geharmoniseerde consumentenprijsindex. Daar het een maatregel van algemene strekking betreft tot wijziging van niet-essentiële onderdelen van Richtlijn 94/19/EG, moet deze maatregel volgens de in artikel 5 bis van Besluit 1999/468/EG neergelegde regelgevingsprocedure met toetsing worden vastgesteld.

(17)

Aangezien de doelstellingen van deze richtlijn, namelijk de harmonisatie van de dekking en van de uitbetalingstermijn, niet voldoende door de lidstaten kan worden verwezenlijkt vanwege de veelheid van verschillende voorschriften die thans in de rechtsstelsels van de diverse lidstaten bestaan, en derhalve beter door de Gemeenschap kan worden verwezenlijkt, kan de Gemeenschap, overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag neergelegde subsidiariteitsbeginsel, maatregelen nemen. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze richtlijn niet verder dan nodig is om deze doelstellingen te verwezenlijken.

(18)

Richtlijn 94/19/EG dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd.

(19)

Overeenkomstig punt 34 van het Interinstitutioneel Akkoord „Beter wetgeven” (5) worden de lidstaten ertoe aangespoord om voor zichzelf en in het belang van de Gemeenschap hun eigen tabellen op te stellen, die, voor zover mogelijk, het verband weergeven tussen deze richtlijn en de omzettingsmaatregelen, en deze openbaar te maken,

1.

Artikel 1, punt 3, onder i), tweede alinea, wordt vervangen door:

„De bevoegde autoriteiten doen deze vaststelling zo spoedig mogelijk en in ieder geval uiterlijk vijf werkdagen nadat zij voor het eerst hebben geconstateerd dat een kredietinstelling heeft nagelaten een verschuldigd en betaalbaar deposito terug te betalen; of”.

2.

Artikel 4 wordt als volgt gewijzigd:

3.

Artikel 7 wordt als volgt gewijzigd:

4.

Het volgende artikel wordt ingevoegd:

„Artikel 7 bis

1.   De Commissie wordt bijgestaan door het bij Besluit 2004/10/EG van de Commissie (6) ingestelde Europees Comité voor het bankwezen.

2.   Wanneer naar dit lid wordt verwezen, zijn artikel 5 bis, leden 1 tot en met 4, en artikel 7 van Besluit 1999/468/EG van de Raad van 28 juni 1999 tot vaststelling van de voorwaarden voor de uitoefening van de aan de Commissie verleende uitvoeringsbevoegdheden (7) van toepassing, met inachtneming van artikel 8 van dat besluit.

5.

Artikel 9, lid 1, wordt vervangen door:

„1.   De lidstaten dragen er zorg voor dat de kredietinstellingen aan feitelijke en potentiële deposanten de nodige gegevens ter beschikking stellen om te kunnen nagaan aan welk depositogarantiestelsel in de Gemeenschap de kredietinstelling en haar bijkantoren deelnemen, of welke alternatieve regeling krachtens artikel 3, lid 1, tweede alinea, of artikel 3, lid 4, is getroffen. De deposanten worden ingelicht over de bepalingen van het depositogarantiestelsel of van de van toepassing zijnde alternatieve regeling, met inbegrip van het bedrag van de dekking en de reikwijdte van het depositogarantiestelsel. Indien op grond van artikel 7, lid 2, voor een deposito geen garantie uit het depositogarantiestelsel geldt, informeert de kredietinstelling de deposant hierover. Alle inlichtingen worden in een bevattelijke vorm ter beschikking gesteld.

Desgevraagd moeten inlichtingen worden verstrekt over de voorwaarden voor terugbetaling en de met het oog daarop te vervullen formaliteiten.”.

6.

Artikel 10 wordt als volgt gewijzigd:

7.

Artikel 12 wordt vervangen door:

„Artikel 12

1.   Uiterlijk op 31 december 2009 dient de Commissie bij het Europees Parlement en de Raad een verslag in over:

Indien nodig doet de Commissie passende voorstellen tot wijziging van deze richtlijn.

2.   De lidstaten stellen de Commissie en het Europees Comité voor het bankwezen in kennis van hun voornemen om wijzigingen in de bestreken categorieën deposito’s of in de dekking van deposito’s aan te brengen, alsook van alle eventuele moeilijkheden die zij bij de samenwerking met andere lidstaten ondervinden.”.

8.

Bijlage III wordt geschrapt.