—

het gebruik van het begrip “bereidingen” in de bestreden verordening lijkt ertoe te strekken dat het wordt verboden om ingrediënten van volledige planten en natuurlijke botanische extracten te gebruiken als levensmiddelen. De Commissie is krachtens de toevoegingsverordening niet bevoegd om levensmiddelen te verbieden;

—

de Commissie had de strengere procedure en het strengere juridische criterium van richtlijn 2002/46/EG moeten toepassen.

—

verzoeksters kunnen niet nagaan of hun producten zijn onderworpen aan een aanvullend onderzoek op grond van artikel 1, lid 2, van de bestreden verordening, omdat de betekenis van het begrip “bereidingen” in de context van de toevoegingsverordening onduidelijk is;

—

het verband tussen de twee artikelen van de toevoegingsverordening is onduidelijk;

—

hoe dan ook is de bestreden verordening in strijd met het non-discriminatiebeginsel doordat zij gericht is op de producten van verzoeksters en niet op de talrijke levensmiddelen die vergelijkbare hoeveelheden hydroxyantraceenderivaten bevatten.

—

volgens het toepasselijke juridische criterium moet voor de opneming van de betreffende stoffen in de bijlage bij de toevoegingsverordening kunnen worden vastgesteld dat er sprake is van schadelijke gevolgen voor de menselijke gezondheid;

—

in de conclusies van EFSA worden geen schadelijke gevolgen voor de menselijke gezondheid vastgesteld;

—

de aanpak van de Commissie is onevenredig omdat hij niet voldoet aan het in de toevoegingsverordening neergelegde criterium “noodzakelijkheid”;

—

de Commissie heeft geen rekening gehouden met sinds 2017 gepubliceerde gegevens waaruit blijkt dat de consumptie van de stoffen in kwestie geen schadelijke gevolgen heeft voor de menselijke gezondheid.